Ο ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

προτιμώ από τα αστέρια, γιατί ξέρεις κάθε στιγμή ότι σε λίγο θα χαθούν και είναι τόσο φαντασμαγορικά, όσο γοητευτικό είναι το παίξιμό μου στο φλάουτο. Πρέπει, ασφαλώς, να τα δείτε». Έτσι, στην άκρη του κήπου είχε στηθεί ένα μεγάλο παράπηγμα και μόλις ο βασιλικός πυροτεχνουργός τοποθέτησε το καθετί στη θέση του, τα πυροτεχνήματα έπιασαν την κουβέντα μεταξύ τους. «Ο κόσμος είναι ασφαλώς πολύ όμορφος», φώναξε ένα μικρό Πυροτέχνημα. «Κοιτάξτε εκείνες τις κίτρινες τουλίπες. Αν ήταν αληθινές τρακατρούκες, δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν ομορφότερες. Είμαι πολύ χαρούμενο που ταξίδεψα. Το ταξίδι βελτιώνει θαυμαστά το μυαλό και σε απαλλάσσει απ’ όλες τις προκαταλήψεις σου». «Ο βασιλικός κήπος δεν είναι ολόκληρος ο κόσμος, ανόητο Πυροτέχνημα», είπε ένα μεγάλο Ρωμαϊκό κερί. «Ο κόσμος είναι ένα απέραντο μέρος και θα σου έπαιρνε τρεις μέρες για να τον δεις ολόκληρο». «Ο κόσμος είναι για σένα όποιο μέρος αγαπάς», είπε στοχαστικά ο Ακιδωτός Τροχός που είχε προσκολληθεί σ’ ένα παλιό ξύλινο κουτί από τα πρώτα χρόνια της ζωής του και καμάρωνε για τη ραγισμένη του καρδιά. «Η αγάπη όμως δεν είναι πια της μόδας, οι ποιητές τη σκότωσαν. Έγραψαν τόσα πολλά γι’ αυτή, που κανείς πια δεν τους πιστεύει κι αυτό δεν με εκπλήσσει. Η αληθινή αγάπη πάσχει και είναι σιωπηλή. Θυμάμαι τον εαυτό μου κάποτε… μα τώρα πια δεν έχει σημασία. Ο έρωτας είναι κάτι που ανήκει στο παρελθόν». «Ανοησίες!» είπε το Ρωμαϊκό Κερί. «Ο Έρωτας δεν πεθαίνει ποτέ. Είναι σαν το φεγγάρι και ζει για πάντα. Η νύφη και ο γαμπρός, λόγου χάρη, αγαπούν πολύ ο ένας τον άλλο. Τα άκουσα όλα γι’ αυτούς σήμερα το πρωί από ένα φυσίγγιο με καφετί χαρτί, που έτυχε να μένει στο ίδιο συρτάρι μαζί μου και ήξερε όλα τα τελευταία νέα της Αυλής». Μα ο Ακτινωτός Τροχός κουνούσε το κεφάλι του.

59