RACE 4: GP SPANJE
Startpositie: 22 Resultaat: 13
Drie punten na moedige inhaalrace Livio Loi kon weer drie punten voor het Moto3-kampioenschap bijschrijven na een moedige inhaalrace van de 22ste plaats op de grid naar de 13de plaats aan de finish van de Grand Prix van Spanje in Jerez.
D
at hij van zo ver naar achter moest starten, was een teleurstelling. De vooruitzichten en de openingsfase van de kwalificatie waren veelbelovend. Nadat hij FP3 had afgesloten op de achtste plaats en QP was begonnen met de derde tijd, zag het er goed uit voor Loi. Jammer genoeg was hij in de slotfase van de kwalificatie niet in staat om zijn beste sectortijden aaneen te rijgen tot één vliegende ronde, waardoor hij op de 22ste plaats bleef hangen. De asfalttemperatuur – tot 46 graden Celsius – hielp Loi evenmin. In de wedstrijd was de temperatuur aanzienlijk prettiger. Loi had een lastige start, maar hij wist zich vlot te herstellen en zijn ritme te vinden. Al snel reed Loi dezelfde rondetijden als de groep die reed voor de zesde plaats, achter het vijftal dat voor het podium streed. Loi was sneller dan de rijders voor hem en moest zodoende flink aan de bak om die in te halen. Langzaam maar zeker werkte hij zich een weg naar voren. Vanaf ronde 16
reed Loi in de punten maar het gat naar de groep voor hem, die voor de top 10 reed, was toen al te groot. De laatste paar ronden op de dertiende positie reed hij in zijn eentje. “Livio had zeker de snelheid om in de top 10 mee te doen,” zag teammanager Jarno Janssen. “Aan de ene kant heeft hij geluk gehad dat er een paar rijders voor hem uitvielen, en we zijn hartstikke blij dat hij nog drie punten heeft weten te pakken, maar aan de andere kant is het ook een beetje zuur omdat we weten dat er meer in had gezeten als hij een betere kwalificatie had gereden.” Ook Loi besefte dat hij met de dertiende plaats goed was weggekomen. “Ik wist op voorhand dat de start moeilijk zou worden; als je vanaf de achtste rij begint weet je dat het dringen wordt. Ik nam de verkeerde beslissing door aan de binnenkant door de eerste bocht te gaan, waardoor een aantal rijders er met een hogere bochtensnelheid aan de buitenkant voorbij konden. Gelukkig had ik snel het ritme te pakken en kon ik een hoge snelheid vasthouden, maar tegen dat ik op de vijftiende plaats reed waren de banden versleten door de inhaalrace die ik had moeten doen. De les van Jerez is duidelijk: de kwalificatie moet echt heel veel beter wil ik in de top 10 meedoen. Ik heb er de snelheid voor, ik moet mezelf alleen wel in staat stellen om op die plaats te rijden.’’ • RW MAGAZINE 02 2015 41