2021
Gadal zocht en onderzocht die sporen van de vrije geest. Hij zocht het in het esoterische veld van weten en verborgen kennis. Hij zocht het in het onderwijs en in de verborgen genootschappen die uit de gilden voortkwamen. Hij leerde de menselijke geest door en door kennen in een vreselijke oorlog (1914-1918), zocht nadien verder als speleoloog in de grotten en cavernes van zijn geboortestreek – en vond het in de eenvoudigste en puurste vorm van christendom, die bestaat in het helpen van de naaste en het gericht zijn op de Allerhoogste.
Peter Huijs (1951) studeerde aan de Universiteit van Amsterdam kunstgeschiedenis en archeologie. Hij publiceerde eerder studies over vrijdenkers in de geschiedenis (Als een bovenaardse rivier, 2001) en de geschiedenis van het moderne rozenkruis (Geroepen door het Wereldhart, 2009)
Ook dit boek baadt in die sfeer, en ontleent er zijn rechtvaardiging aan. Het dankt die aan leven en werk van Antoine Gadal, een zoon van de Sabarthez, een mens vervuld van een ideaal. Geworteld in een lange geschiedenis, ontluikt dit ideaal opnieuw in de achttiende eeuw en vindt in de negentiende eeuw haar expansie, om dan uit te monden in een twintigste-eeuwse levensvisie: de overdracht van die ruime innerlijke vrijheid, die het welzijn van alle mensen beoogt. Dat is de ware schat der katharen, die eeuwen overspant: God is Liefde.
rozekruis pers
gadal-omslag-rug25-def.indd 1
Rozekruis Pers
PLAATSEN WAAR DE GEEST WAAIT De Sabarthez als spiegel van de mensheid Peter Huijs Mirjam Duivenvoorden
Peter Huijs Mirjam Duivenvoorden
Door zijn studie ontdekte Gadal de bronnen daarvan: Egypte, Hermes, de Gnosis. Door zijn grote intuïtie herkende hij, wat de drijvende gedachte is achter de volksziel van de Sabarthez, de Ariège, ja, heel Occitanië: de mens is vrij, hij behoort tot het koninkrijk van de geest, niemand kan hem dwingen zich te onderwerpen aan de zucht naar macht van ‘Parijs’ of aan het dogma van ‘Rome’. God is een Kracht, een Geest van Liefde – en wie geestelijk vrij is, herkent die subtiele atmosfeer, dezelfde als die waarin de dalen en de berghellingen van Foix tot de Couserans, van Andorra tot Mas d’Azil zich koesteren en hun bewoners zich verheugen.
PLAATSEN WAAR DE GEEST WAAIT
Mirjam Duivenvoorden (1960) studeerde kunstgeschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam. Al vanaf jonge leeftijd is zij bekend met de Sabarthez en bezocht zij op haar zwerftochten in het gebied van de Ariège de Pyreneese kastelen en de grotten in Ussat-Ornolac. Zij beheert het archief Gadal binnen de Bibliotheca Philosophica Hermetica te Amsterdam.
‘Plaatsen waar de geest waait’ is geen boek dat de geschiedenis van het katharisme behandelt, zoals die elders uiterst kundig wordt beschreven; wel het verhaal van een mens met een kathaarse ziel. De mens is Antoine Jules Gadal (1877-1962), geboren in Tarascon, van wie we kunnen stellen dat hij een exemplarisch leven leidde, dat voerde langs alle hoogteen dieptepunten die een mensenleven kan bieden. Een leven dat hij vanaf de jeugd opvatte als een zoektocht, en als een opdracht. Hij vroeg zich af: ‘Wat is er nog bekend van het vrije denken, waarvan ik in de Sabarthez en de Ariège nog steeds de sporen der eeuwen vind, wat is er van over? Welke mensen waren dat, die hun toevlucht zochten in de ontoegankelijke streken van een gebied, waarvoor zelfs een Simon de Montfort, aanvoerder van de Kruistocht tegen de Albigenzen, op zijn plundertochten terugdeinsde?’ Dat waren de vragen die hem bezighielden, die hem vormden.
‘Ik heb het vastgelegd: Werkelijk, v de oerdruïde, naar Hermes de drie van Pythagoras naar Vergilius, van naar Dante, het is één en dezelfde en wereldse stroom die rondgaat. het Pythagorisme zijn broeders; he en het christendom vullen elkaar a is in het geheel niet toevallig. Augu het goed gezegd: Wat men tegenw christelijke religie noemt heeft van sprong van de mensheid nooit opg bestaan!’
‘Wat een heerlijke vervoering is da iemand die besmet is met het ‘stee geef toe dat ik een van die geïnfec was en nog steeds ben, en ik zal al die ‘gekken’ blijven, zo men wil, die vlam raken door de gegraveerde s stenen en rotstekeningen. Vaak ge teleurgesteld, maar dat leidde altij studie en langdurige vergelijkingen genoegdoening als zich dan de die sluieren die aan de rotswand zijn t het is alsof je de betekenis, de heri een belangrijke gebeurtenis die du jaren geleden plaatsvond opnieuw komst inzendt! Wat te denken van megalieten, die zware dolmens, die menhirs, die met honderden versp van Armorique tot het uitgestrekt En ook bij ons…’ Antoine Gadal
Antoine Gadal 1877-1962 Leven, werk en overdracht van de kathaarse Gnosis