ΦΙΛΙΑ ΕΙΝΑΙ..

Παρατήρησε πιο προσεκτικά άλλα σπίτια. Τίποτα το παράξενο. Όλα φυσιολογικά. Να κι εκείνο το σπίτι εκεί στην άκρη. Τέλειο. Τα κεραμίδια κόκκινα όπως πάντα, ο φράχτης καφέ όπως τον ήξερε, οι κουρτίνες μπλε, η πόρτα γκρίζα και οι τοίχοι άσπροι…

— Α! γι’ αυτό θα ανησύχησαν οι ακτίνες μου! σκέφτηκε και χαμογέλασε. Τις καημενούλες μου! Είναι πολύ μικρές και δεν καταλαβαίνουν ακόμα! μονολόγησε. Πρέπει να τις μαζέψω και να τις εξηγήσω τις ότι το άσπρο χρώμα πάνω στο άσπρο χαρτί δε φαίνεται… είναι απλά …άσπρο.

— Όχι! Όχι! απάντησαν αυτές πειραγμένες. Αυτό το ξέρουμε. Όμως και τα δέντρα και τα λουλούδια ήταν όλα άσπρα, χωρίς χρώμα!