stapte uit mijn zwaar beschadigde draagkoets. Mijn dragers hadden mij in de steek gelaten. Toen de heidenen mij aldus alleen, onbeschut en weerloos zagen, begon nen ze te brullen. Ze bereiken een toppunt van razernij. Maar doordat ik een goddelijke bescherming geniet, gooien ze zich niet op mij, maar op de draagstoel. Ik maak gebruik van dit onverwacht respijt om me zo snel mogelijk uit de voeten te maken. Terwijl die waanzinnigen verwoede aan vallen richten op mijn armzalige draagstoel, die aan stukken slaan en zich klaar maken om die in brand te steken, verwijderde ik mij met rasse schre den en nam ik voorsprong op mijn belagers — want ze hadden eindelijk beseft dat ik hen was ontsnapt en hadden de achtervolging ingezet. Het was te laat. Hun plotse poging om mij te vatten bleef zonder kwalijk gevolg : bij zonsondergang kwam ik in een christengemeente aan.’ (18) Op 9 augustus 1891 had het weeshuis van Che-houi-k’iao eenzelfde lot ondergaan. Terwijl Mgr. Christiaens naar Hankou was gegaan om er op 6 september de Nederlander Johannes Hofman ofm tot bisschop te wijden, werd ook het weeshuis van Yichang verwoest. Op de dag van de al ver melde bisschopswijding kwam pater Ansgarius Braun ofm (1846-1929), afkomstig uit Noord-Tirool, na de middag in Hankou aan met zeven zus ters Franciscanessen van Maria. Op 2 september waren ze ternauwernood aan de dood ontsnapt. Ze hadden in Yichang alle nieuw opgetrokken gebouwen in de vlammen zien opgaan. In een brief uit Hankou dd. 6 september 1891 verstrekt Mgr Christiaens zelf enkele bijzonderheden (wij vertalen uit het Frans) : ‘Rond vier uur na de middag kwamen zeven zusters Franciscanessen uit Yichang aan. Pater Braun vergezelde hen. Wat een troosteloos schouwspel ! Het hoofd van de missionaris was omzwachteld. De heilige ciborie die hij meegenomen had, zat helemaal onder het bloed. De kleren van de zus ters waren gescheurd en met bloed besmeurd, want zij werden niet méér ontzien dan hun directeur : ook zij werden afgeranseld. Maar zij waren gelukkig dat ze waardig bevonden werden om te lijden in Christus naam. ’ (19) Ook de seminaristen van Yichang waren erin geslaagd om te ontsnappen, samen met de vicaris-generaal, de Italiaan Johannes-Capistranus Franzoni (1838-1908). Ze doken onder bij de boeren uit de omgeving. Mgr. Christiaens heeft toen maanden lang zijn vicariaat vanuit Hankou moeten besturen. Intussen moest er aan heropbouwen worden gedacht. Later (in juni-september 1894) ondernam Mgr. Christiaens een reis naar Peking —een afstand gelijk aan die tussen België en Dantzig in Polen — om de vervolgingen in de westhoek van zijn vicariaat te doen ophouden en andere moeilijkheden geregeld te krijgen (20).
53