Zomerconcerten

style zomerconcerten

De Robeco Zomerconcerten komen eraan, een zomerfeest in het Concertgebouw. Een muzikale zomervakantie, waarin je zo’n beetje alle continenten aandoet.

Van Bohemen tot Wenen, van Mali tot Cuba. Jazz, klassiek, wereldmuziek, pop en alle verbindingen daartussen.

Goede reis!

Tekst Jacqueline van Vollenhoven Fotografie Maurits Giesen

60 safe

zomerconcerten style

3 x Eric Vloeimans ‘Er ligt een programma waar ik met mijn hart en mijn ziel en mijn zaligheid achter sta’ Probeer trompettist Eric Vloeimans niet in een hokje te stoppen. ‘Kunnen we iets afspreken?’ begint hij dringend het telefoongesprek.

‘Noem het geen jazz, wat ik doe. Als je mijn muziek jazz noemt, doe je die tekort. Ik speel met Eric Vaarzon Morel, Kytecrash, symfonieorkesten en strijkers, ik speel natuurlijk ook met mijn eigen band Gatecrash. Er zijn zoveel invloeden, ik wil dat allemaal weten. Weten wat mensen doen, waar ze het vandaan halen. Daarmee kan ik dan aan de slag. Van jazz heb ik al veel geleerd, er zitten zoveel lagen in, er zitten woorden in, zinsstructuren.

En enorm veel technische informatie, voor je hoofd én voor je instrument. Dat laatste betekent voor een trompettist ongelooflijk veel, beheersing van de techniek maakt mij vrij. Dan kan ik doen wat er in mijn hoofd opkomt. Ik moet die “embouchure” goed bijhouden. Ik kan niet na een vakantie van twee weken zomaar een concert spelen.

We leggen als organisatie en musici onze wijsheden en eigenwijsheden naast elkaar. Verlangens en mogelijkheden. Stijlen, compo­nisten, arrangeurs.

Er ligt een programma waar ik met mijn hart en mijn ziel en mijn zaligheid achter sta.

Op een andere manier zou ik ook helemaal niet kunnen werken.’

safe 61

style zomerconcerten

Programma Eric Vloeimans

Programma Quirine Viersen

62 safe

20 juli Robeco Summer Night: Vloeimans goes to the movies

Eric Vloeimans en sopraan Claron McFadden en het Metropole Orkest spelen en zingen beroemde filmmuziek.

‘Het Metropole Orkest hoort tot de wereldtop en de Summer Night is een feest, voor iedereen. Wat past daarbij? Filmmuziek. Mijn muziek roept beelden op, hoor ik vaak. Ik maakte de muziek voor de film Majesteit, speelde het thema in Terug naar kust en ook Komt een vrouw bij de dokter heb ik gedaan. Dat wil ik laten terugkomen, en andere filmmuziek die ik boeiend vind: het thema uit The Godfather, hartstikke mooi. Soldaat van Oranje ook. James Bond! En dan natuurlijk: Ennio Morricone, een van de grootsten. Claron McFaddon zingt prachtige sopraanpartijen van hem.

Het concert is een mix van arrangementen, eigen

18 juli Britse juweeltjes

Quirine Viersen speelt het celloconcert van William Walton. Verder: Ralph Vaughan Williams, Fantasia on a Theme by Thomas Tallis; Edward Elgar, Enigmavariaties, op. 36 ‘Walton spelen was een grote wens. Het celloconcert is een fantastisch stuk dat ten onrechte weinig gespeeld wordt. Voor mij is hij bijzonder omdat hij heel trouw is aan zichzelf. Je kunt Waltons stijl met niets ver­ gelijken. Dat maakt het ook moeilijk. De enige met wie hij misschien te vergelijken is, is Korngold. Een onge­ looflijke componist, die naar Hollywood is gegaan. Walton heeft ook filmmuziek geschreven, dat verbaast niet als je delen van het cello­concert hoort. Beelden in klank omzetten, dat doet Walton ook, een ongeloof­ lijke fantasie in klanken. We delen die verbeelding, het publiek en ik, het is een con­ tact van mens tot mens.

composities en schatten uit de bibliotheek van het Metropole Orkest. Zo hadden ze een prachtige Morriconemedley klaarliggen. Zelf ik heb onder meer een stuk geschreven waarin je je in het Cuba van de jaren ’50 waant. Van Martin Fondse, een geweldige arrangeur en musicus, spelen we een kamermuziekstuk, Paraiso, geïnspireerd op On the Waterfront van Berstein.

En Claron heeft prachtige filmmuziek meegenomen van de Belgische componist Nicolaas Lens. Ik ben er erg enthousiast over.’

20 juli Vloeimans joins the Navy

Eric Vloeimans, Peter Masseurs en Colin Bender (a.k.a. Kyteman) pakken uit met de Marinierskapel.

Peter Masseurs ken ik van een concert waarin ik speel­ de met Wende en het Concert­ gebouworkest. Peter is een geweldige trompettist. Hij is

Ik wil mensen echt ráken in alle emoties die er zijn en die het stuk in zich heeft.’

3 augustus Gevarieerde pianotrio’s

David Grimal (viool), Quirine Viersen (cello), Silke Avenhaus (piano) Robert Schumann, Phantasiestücke, op. 88; Frank Martin, Trio sur des mélodies populaires irlandaises; Antonín Dvorák, Pianotrio in f, op. 65, B 130 ‘Bij het concert van 3 augus­ tus speel ik zelf mee met alle stukken. Ik ben erg blij dat de Phantasiestücke van Schumann op het programma staan, omdat ze heel onbe­ kend zijn. Als ik de essentie van Schumanns muziek voor mezelf wil typeren, komen de woorden ‘veranderlijk’ en ‘breekbaar’ bij me op. Sterke, heel snelle stemmingswisse­ lingen heeft hij. Juichend, bedroefd. Daar heb ik altijd iets mee gehad. De Zwitser Frank Martin is zo mogelijk nog onbekender. Van hem

helaas met pensioen, maar het Concertgebouw is natuurlijk altijd een beetje zijn stamkroeg geweest én hij is zijn loopbaan begonnen bij de Marinierskapel. Zelf heb ik als kind bij de Heinekenfanfare gespeeld; mijn vader was bakker en werkte bij Heineken. De laatste tien jaar krijg ik veel uitnodigingen van fanfare- en harmonie­ orkesten van over de hele wereld. Die willen dan wel eens “iets anders doen”.

Nou, dan zijn ze bij mij hele­ maal aan het goede adres.

Iedereen moet het naar zijn zin hebben. Peter speelt het trompetconcert van de Franse componist Jolivet. Er zijn composities van mij en van Martin Fondse en ik heb Colin Benders gevraagd twee stukken te schrijven. Het wordt een prachtige avond.’

28 augustus Vloeimans flies to Heaven De sky is the limit: jazz, pop en klassiek.

heb ik zijn celloconcert en een ballade opgenomen op cd, zijn muziek gaat al lang met mij mee. Martin is heel indivi­ dueel en hij hield, net als ik, veel van de natuur. Die conse­ quente trouw aan zichzelf spreekt mij enorm aan. Weinig mensen weten dat hij lang in Nederland heeft gewoond. Hij is ook met weinig anderen te vergelijken, hij leefde in een volkomen eigen wereld. Daar hou ik wel van.’

25 augustus Quirine Viersen speelt Dvorák Residentie Orkest o.l.v.

Andrew Grams, Quirine Viersen (cello) Antonín Dvorák, Cello­ concert in b, op. 104; Antonín Dvorák, Slavische dans in e, op. 46 nr. 2; Antonín Dvorák, Slavische dans in g, op. 46 nr. 8; Johannes Brahms, Derde symfonie in F, op. 90; Johannes Brahms, Hongaarse dans nr. 1; Johannes Brahms, Hongaarse dans nr. 6

‘Vorig jaar heb ik een concert gedaan met het Paradiso Orchestra, waar allerlei klas­ sieke ensembles bij elkaar komen om nieuwe muzikale avonturen te beleven. Dat wil ik dolgraag nog eens meemaken. Martin Fondse komt erbij, die kan niet alleen prachtig piano spelen, maar ook vibrandoneon, dat is een blaasaccordeon met piano­ toetsen. We hebben een aan­ tal stukken geschreven en gearrangeerd. Het zijn ont­ zettend leuke, enthousiast werkende mensen, orkest­ musici, maar fris – ze staan open voor alles. Ik dacht: als ik dit nu in het Concert­ gebouw kan krijgen, dan hebben we weer een volle zaal, zeker met de solisten die ik erbij gevraagd heb: Jürgen van Rijen, dé klassie­ ke trombonist van Neder­ land. En sopraan Tania Kross.

Ongelooflijk spannend, heel dynamisch en volkomen nieuw. Beter kun je het niet omschrijven.’

‘Dvorák begon aan dit cello­ concert toen hij een paar jaar in Amerika woonde en heimwee had naar Tsjecho­ slowakije. Er zit een enorme tragiek in, hij had verdriet over de dood van zijn schoonzus­ je, van wie hij erg veel hield.

Die lange reis naar Amerika en terug – je hoort het alle­ maal. Zelf kan ik blij zijn als een kind, maar ook heel zwaarmoedig. Dat heeft niets te maken met mijn keuze voor deze muziek hoor, ik hou net zoveel van Tsjaikovski’s Rococovariaties. Maar ik ben heel blij met Dvórak. Mijn eerste Zomerconcert was dit celloconcert, nu 21 jaar gele­ den. Toen was ik 17. Vorig jaar mei speelde ik het bij mijn eigen debuut in Amerika. Ik was hoogzwanger en voelde zelf precies de juiste dosis weemoed, melancholie en heimwee. Maar ook blijd­ schap, dat ik daar stond.

Intussen is onze kleine Katja geboren. Ik ben weer gegroeid als mens en als musicus. Dat hoor je ook.’

zomerconcerten style

Zomercoryfee: topcelliste Quirine Viersen ‘Hoe beter het gaat, hoe minder men beseft dat het technisch moeilijk is’ Quirine Viersen wordt in recensies bijzonder geprezen onder meer om haar fenomenale beheersing van de techniek.

Viersen is blij met die lof, vooral, zegt ze, ‘omdat je door een perfecte beheersing van het instrument de techniek tijdens de uitvoering juist kunt vergeten. Het is voor mij ontzettend belangrijk om boven de materie te staan. Zo heb ik de vrijheid om het verhaal te vertellen. Een verhaal dat elk concert weer anders is. Dat is het mooie, het waanzinnige van muziek.’ Een nadeel is wel dat haar spel daardoor misschien ‘makkelijk’ klinkt, alsof het vanzelf gaat. Viersen: ‘Hoe beter het gaat, hoe minder men beseft dat het technisch moeilijk is. En daar gaat het mij ook niet om. Er zitten zoveel meer lagen onder en wanneer je de techniek beheerst, kun je daar al je aandacht aan geven.’

Viersen heeft keihard moeten werken om overeind te blijven.

Dat het haar is gelukt om nu tot de groten van het concertpodium gerekend te worden, zegt veel over haar toewijding, liefde en zelfdiscipline.

Misschien heeft haar intense, bewuste manier van leven en werken daarmee te maken, en ook haar hang naar eerlijkheid en introspectie: ‘Belangrijk is dat je dicht bij jezelf blijft.

Zowel in de keuze van je repertoire, hoe uiteenlopend de periodes en stijlen ook kunnen zijn, als in het moment waarop je vindt dat je klaar bent om nieuwe grenzen op te zoeken.’

safe 63