Mijn Rivas, editie april 2016

MAGAZINE VOOR MEDEWERKERS EN VRIJWILLIGERS Nummer 2 - jaargang 4

Betere zorg door ­Kwaliteit Als Medicijn Jouw collega’s over: Lekker aan het werk!

Werk& social media

DIT IS MONIQUE, TEAMLEIDER.

Ze vertelt je meer over haar werkplek en team.

Binnenkomer Altijd al nieuwsgierig naar hoe je collega’s werken? Teamleider ­Monique Horden vertelt je meer over haar werkzaamheden in verpleeghuis Waerthove en dagbesteding De Gantel en deelt met jou haar trots over haar teams.

De woongroepen van Waerthove wonen verdeeld over verschillende gebouwen, zoals De Alblas waar Monique ­teamleider is. In de Alblas zijn zes woongroepen met elk acht bewoners met dementie. Ook is er een groep speciaal voor crisisopvang voor acht bewoners. In totaal staan 66 zorgmedewerkers voor 56 bewoners klaar. Monique is ook teamleider van dagbesteding De Gantel. Er werken vier medewerkers met gemiddeld 20 geriatrische en somatische cliënten, die er drie dagen in de week terechtkunnen.

‘Met de nieuwe topstructuur zie ik opnieuw veel kansen en mogelijkheden voor mijn team en mijzelf.

Op het vlak van dementie heeft Rivas al veel ­kennis en kunde in huis en dat mogen we nog weer verder gaan uit­bouwen in samenhang met de rest van de keten.'

‘Binnen de gestelde kaders er vaar ik veel vrijheid en dat maakt dat ik met passie en veel plezier mijn werk kan doen. Van het team kan ik erg genieten. Het zijn stuk voor stuk harde werkers met verschillende kwaliteiten. Er zijn kar trekkers, mensen die heel goed de rust in een woongroep kunnen bewaren en mensen die met hun humor telkens weer zorgen voor een gezellige sfeer.’

2 Mijn Rivas

'Ik wil altijd vanuit een gezamenlijk doel samenwerken met het team. Ik geef de kaders en geef leiding, maar stippel de lijn niet uit. Ik ver trouw op de professionaliteit van mijn mensen. Graag geef ik hen de vrijheid en de ruimte om hun werk, binnen de kaders, zo goed mogelijk te doen.

Dat werkt prettig samen.'

‘Bij de begeleiding van en zorg voor bewoners gaan we heel erg uit van hun behoeften en mogelijkheden. De zorgregisseurs hebben veel energie gestoken in het betrekken van familie bij diverse activiteiten. Familie is enthousiast en biedt bewoners de extra hulp, waardoor we hen ook los van het financiële kader extra’s bovenop de zorg kunnen bieden.’

Inhoud Nummer 1 - jaargang 4

8

1+1=3 Door optimaal samen te werken in de keten, kunnen we het verschil maken voor patiënten en cliënten. Deze keer ­vertellen Joke de Vries (medisch adviseur van Huisarts en Zorg) en SEH-arts ­Nathalie Ververs over hoe zij gezamenlijk de zorg voor patiënten met mogelijk een botbreuk op de spoedeisende hulp en de centrale huisartsenpost efficiënter hebben gemaakt.

4

Aan tafel met…

Deze Aan tafel met gaat over de cultuur binnen Rivas, het creëren van een veilige en prettige sfeer binnen teams, omgaan met veranderingen én wat er nodig is om plezierig te blijven werken.

Aan tafel bij Pieter de Kort zitten: teamleider ­IC-CCU Karin Koedam, teamleider Waerthove ­Monique Horden en thuiszorgmedewerker/ OR-lid Miranda van den Broek.

12

Veiligheid voorop Ondertussen hebben we er allemaal mee te maken. JCI en de belangrijkste normen; de International Patient Safety Goals (IPSG’s).

Weten we ze eigenlijk op te noemen?

En waarom zijn ze van belang? Wat moeten we er in de dagelijkse praktijk precies mee?

10 Rondje Rivas

Lees en je bent weer op de hoogte van wat er zich in de regio’s afspeelt.

16 Ding

Leuke weetjes over de loopbrug. Ze zijn er en je leest ze in…Ding.

14

Zo doen wij dat De Open dag van de Zorg

15 Werk& social media

Mijn Rivas is een uitgave van Rivas Zorggroep Samenstelling en productie: afdeling Marketing en Communicatie Fotografie: Richard van Hoek Concept en vormgeving: gloedcommunicatie, Nijmegen Vragen, onderwerpsuggesties, reacties en tips: mijnrivas@rivas.nl Website: www.rivas.nl

Voorjaar 2016 3

Aan tafel met …

Elke dag samen met je collega’s aan de slag voor bewoners, cliënten, patiënten of juist ter ondersteuning van hen die de zorg verlenen. Hoe dan ook: werken met een duidelijk doel en kaders en een prettige sfeer maken dat je samen met collega’s plezierig kan werken.

Dat is mooi werk bij Rivas!

LEKKER AAN HET WERK!

Deze Aan tafel met gaat over de cultuur binnen Rivas, het creëren van een veilige en prettige sfeer binnen teams, omgaan met veranderingen én wat er nodig is om plezierig te blijven werken.

Samen met Kees Heijblom (60) stond PIETER DE KORT (65) bijna 17 jaar aan het roer van Rivas.

Begin juli zal Pieter de organi­ satie verlaten. ‘Ik heb hier altijd met veel plezier gewerkt. Het is ­belangrijk dat professionals ook straks de regelruimte k­ rijgen om zo goed mogelijk hun werk te organiseren, want daar zijn patiënten en cliënten bij ­gebaat.’

4 Mijn Rivas

Karin: ‘Ik werk plezierig en geloof in mede-eigenaarschap. Mensen voelen zich gewaardeerd als ze mee kunnen ­denken en niet het gevoel hebben dat hun leidinggevende alles voor hen bepaalt. Ik betrek het team bij plannen en veranderingen, die ingegeven zijn door de koers en strategie van Rivas. We zijn gezamenlijk bezig met het kwaliteitssysteem Joint Commission International. Vaak hoor ik nog: ik doe dit zo omdat het moet van JCI. Dan leg ik uit wat de invloed is van werken volgens de kwaliteitsnormen en ook wat het patiënten en onszelf op deze manier zal opleveren.

Toen ik de positieve uitkomsten van een tracer (dit is een kwaliteitscheck, red.) pasgeleden deelde met het team, was iedereen trots en gemotiveerd. Voor het behalen van het JCI-keurmerk, maar ook voor het borgen van de werkwijzen en frequent traceren.’

KARIN KOEDAM (47) is 29 jaar werkzaam bij Rivas, eerst als IC-verpleegkundige en tegenwoordig als teamleider van de afdeling IC-CCU in het Beatrixziekenhuis. ‘Ik heb het naar mijn zin op mijn werk, dat ­enthousiasme breng ik graag over op mijn team.’

“GOED WERKGEVEREN WERKNEMERSCHAP”

Miranda: ‘De combinatie tussen de thuiszorg en de ondernemingsraad geeft plezier in mijn werk. Ik werk in een prettig team, waar ik me veilig voel. Ik heb het hart op de tong; als er iets op het werk is, bespreek ik het met mijn collega’s of teamleider.

Ook binnen de ondernemingsraad heb ik die houding. Met de Raad van Bestuur of andere gesprekspartners voeren we soms pittige gesprekken. Als je elkaar met ­respect benadert en eerlijk en open ­communiceert, kom je heel ver.’

Pieter: ‘Elkaar aanspreken is inderdaad belangrijk. Helaas hoor ik ook dat dit niet binnen heel de organisatie gebeurt.’

Miranda: ‘Er zijn inderdaad teams waar het prettig en sociaal veilig werken is, maar er zijn er ook waar nog veel verbetering nodig is. Als ik naar mijn eigen team kijk, moet ik sommige collega’s weleens een duwtje in de rug geven, omdat ze het lastig vinden om zaken

met onze leidinggevende te bespreken.’

Pieter: ‘Speelt daarin mee dat mensen onzeker zijn, omdat ze niet precies weten wat Rivas/ de leidinggevende van hen vraagt en verwacht?’

Miranda: ‘Misschien. Het heeft denk ik ook met de zichtbaarheid van de leidinggevende te maken. Deze is in iedere tak anders. Daarom vind ik het jammer dat collega’s belangrijke teammomenten zoals de werkbesprekingen niet frequent bijwonen, want dat zijn juist de momenten waarop duidelijkheid wordt verschaft.

Aanwezigheid is een verantwoordelijkheid voor iedereen.’

Karin: ‘Als niemand bij onvrede zijn mond open doet.... Wat je als leiding­ gevende niet weet, kun je ook niet ­veranderen.’

Miranda: ‘Er zijn zeker teams die hun onvrede bespreekbaar maken bij hun ­leidinggevende. Vanuit de OR geven we

MIRANDA VAN DEN BROEK (43) is zorgverlener en werkt 10 jaar bij Rivas. ‘Ik vind het heel fijn om mijn werk in de thuiszorg in Gorinchem en ­taken voor de ondernemingsraad te combineren. Die ­afwisseling houdt het werk ­interessant.’

Rivas is zeer succesvol geweest in bedrijfsvoering, cliëntgerichtheid en ketenzorg. De zorg wordt echter steeds complexer en het financiële klimaat killer. Om goed te kunnen blijven inspelen op de veranderingen in de zorgsector, is een reorganisatie van de topstructuur noodzakelijk.

Daarnaast is het belangrijk ook een cultuuromslag binnen Rivas te realiseren. Het uitdragen van de juiste leiderschapsstijl en het ‘empowerment’ van onze medewerkers zijn hierin belangrijke factoren. In het kader van ‘Goed werkgever- en werknemerschap’ is in de tweede helft van 2015 een aantal initiatieven genomen.

Zo is een overkoepelende werkgroep voor dit thema opgericht, is aandacht besteed aan dubbele belasting van onze medewerkers door mantelzorgtaken, zijn pilots verzuim gestart en is het rooster­ statuut uitgerold. De Raad van Bestuur, ondernemingsraad en P&O hebben onlangs in nauw overleg afgesproken dat het ­thema ‘Goed werkgever- en werknemerschap’ nog nadruk­ kelijker moet worden opgepakt om de gewenste cultuuromslag te realiseren. Er zal vooral worden gekeken naar situaties waarin het goed gaat, zodat we hiervan kunnen leren. Uiteindelijk doel is het bereiken van ‘plezierig werken’ binnen alle teams van Rivas Zorggroep.

MONIQUE HORDEN (41) was­ ­jarenlang verpleegkundige en teamleider in het Beatrix­ ziekenhuis en stapte drie jaar geleden over naar verpleeghuis Waerthove in Sliedrecht. ‘Het team telt 70 professionals met wie het heel prettig ­samenwerken is.’

Voorjaar 2016 5

Aan tafel met …

hierbij ruggensteun. Vaak genoeg komt het nog voor dat een team het lastig vindt om collega’s of de leidinggevende aan te spreken. Jammer, want het helpt vaak om tot een prettige werksfeer te komen.

Een team is vooral ook gebaat bij P&Oprofs die sterk adviseren en ondersteunen vanuit het vastgelegde P&O-beleid.’

Monique: ‘Elkaar aanspreken gebeurt misschien nog niet, maar als je de doelen helder hebt, kun je elkaar ook makkelijker ergens op aanspreken. Het is belangrijk dat medewerkers weten wat de organisatiedoelstellingen en daaraan gerelateerde kaders zijn. Ik vind het zelf belangrijk om deze met mijn team, dat bestaat uit 70 medewerkers, uit te werken in gezamenlijke doelen. Deze zetten we in het jaarplan en tijdens teamoverleggen bespreken we de doelen van tijd tot tijd om onszelf scherp te houden. Het schept duidelijkheid en geeft richting. Daardoor kunnen medewerkers de vrijheid pakken in hoe zij als professionals het werk ­gezamenlijk doen.’

Pieter: ‘Daar heb je denk ik wel een belangrijk punt. In een organisatie gaat het altijd om wat je moet doen en hoe je het moet doen. De wat-vraag moet van bovenaf geformuleerd worden en draagvlak hebben, maar als je die wat-vraag goed beantwoord hebt, zouden mede­ werkers bij het beantwoorden van de ­hoe-vraag veel meer mogelijkheden en vrijheden kunnen hebben. Meer zelf organiseren met goed instrumentarium door teams is waar de Raad van Bestuur met de nieuwe topstructuur naartoe wil.

Een goed plan?’

Miranda: ‘Zeker, met meer zelf organiseren zal ons team heel blij zijn! Maar hoe goed dit organisatiebreed werkt, hangt sterk af van het niveau en de kwaliteiten van zowel de leidinggevende als de medewerkers. Er zijn medewerkers die juist meer leiding willen bij de ­uitvoering van hun werk. Dat zie ik o ­ rganisatiebreed en in mijn team.’

Pieter: ‘Zijn er zaken die we bij Rivas anders moeten aanpakken om meer lol in het werk te krijgen?’

Karin: ‘We weten heel goed te benoemen wat er niet goed gaat, maar de focus op wat er wel goed gaat heeft veel meer effect. Laten we daarom vaker onze waardering voor een collega uitspreken door een compliment te geven. Het kost tenslotte niets en heeft grote impact. En bedenken: wat heeft onze patiënt, cliënt of bewoner eraan als we dit doen? Een vraag die zorgprofessionals niet vaak genoeg kunnen stellen.’

Miranda: ‘Open en respectvol communiceren, luisteren naar elkaar en goede ideeën uitvoeren en de resultaten delen.’

Monique: ‘Goed gefaciliteerd door de Raad van Bestuur werken binnen duidelijke kaders, helderheid scheppen in wat van medewerkers wordt verwacht en hen de professionele vrijheid geven de zorg inhoudelijk vorm te geven. Dit alles met een scherp oog voor bewoners, cliënten en patiënten.’

•

NA AFLOOP Karin: ‘Het was een ­ontspannen gesprek. Leuk!’

Miranda: ‘Met Pieter kun je ­altijd een goed gesprek op ­inhoud voeren.’

Monique: ‘Ik ben benieuwd wat de Raad van Bestuur gaat doen met wat we in dit gesprek hebben verteld.’

6 Mijn Rivas

de De medewerkers van Ou gen een taart tvin n o­ e hov ert Wa in Maas en was over de van een cliënt die tevred en ­cliënten ers erk dew ­revalidatie. Me genoten. tie kta tra e dez van ­hebben

RIVAS ZOR DORDRECHGHOTEL IN OP 15 MAA T BESTOND RT 5 JAAR!

DE SPOEDEISE N EEN BOS MET DE H U LP H EEFT BLOEMEN ON TVANGEN VOO R DE SLACHTOFF DE ZORG VAN ERS VAN H ET INGESTORTE DAK VAN DE ­BOGERD IN G ORI NCH EM.

Marion de With vertrekt binnenkort voor vijf weken naar Uganda om daar vrijwilligerswerk te doen. Rivas heeft oude werkjasjes gesponsord voor het ziekenhuis in Uganda.

Ieder jaar komen op de zaterdag voor Pasen vrijwilligers van de gezamenlijke kerken uit Gorinchem een bloemen­groet brengen voor onze patiënten in het Beatrixziekenhuis.

rd” zijnuke o b k i r P “ Voor zoek naar le ten we op ten van cliën ze berichtiënten. Mail a en pa e redactie vil. naar divas@rivas.n mijnr

Voorjaar 2016 7

Door optimaal samen te werken in de keten, bieden we onze patiënten en cliënten zorg op het juiste moment en op de juiste plaats. In 1+1=3 vertellen collega’s hoe zij door de krachten te bundelen samen écht het verschil maken voor patiënten en cliënten. Deze keer Joke de Vries (medisch adviseur bij Huisarts en Zorg) en Nathalie Ververs (SEH-arts in het Beatrixziekenhuis) over optimalisering van de zorg voor patiënten met mogelijk een botbreuk.

1 + 1

DUIDELIJKER SCHEIDING VAN ACUTE ZORGVRAAG

M KWALITEIT ALS ­MEDICIJN Kwaliteit als Medicijn geeft ­ ntwoord op de vraag hoe de kwalia teit van zorg en de betaalbaarheid nu én in de toekomst in balans kan worden gehouden. In regio ­Gorinchem is het initiatief gestart waarin huisartsen (Huisarts en Zorg), ­medisch s­ pecialisten (Rivas) en zorgver­zekeraar (VGZ) gezamenlijk de zorgkwaliteit ver­beteren om op die manier onnodige en vermijdbare zorg te voor­ komen. Het gaat daarbij om kwaliteit in de keuze voor ­behandelingen, kwaliteit in de betrokkenheid bij de patiënt en kwaliteit in de ­organisatie van het zorgsysteem en in de intensieve samen­werking tussen zorg­partijen. Kortom: de juiste zorg, op de ­juiste plaats, op het juiste m ­ oment voor elke patiënt.

8 Mijn Rivas

et Kwaliteit Als Medicijn (zie kader) maken huisart­ sen (Huisarts en Zorg), ­specialisten (Rivas) en ­zorgverzekeraar (VGZ) hét verschil voor patiënten. Veel zorg voor de patiënt, kan met Kwaliteit Als Medicijn bij de huisarts gebeuren en vindt daardoor niet onnodig bij de specialist plaats. Dit leidt tot het terugdringen van onnodige diagnostiek, sneller helpen van patiënten, verkorte of geen wachttijden en de juiste zorg door de juiste zorgverlener op de juiste plaats.

Joke de Vries is medisch adviseur bij Huisarts en Zorg (HenZ) en werkzaam op de centrale huisartsenpost pal naast de spoedeisende hulp (SEH) van het Beatrixziekenhuis, waar SEH-arts ­Nathalie Ververs werkt. Ze vertellen graag over het Kwaliteit Als Medicijnproject waarbij onder andere de huis­ artsenpost, de radiologieafdeling en de spoedeisende hulp zijn betrokken.

‘Op het moment dat een patiënt zich meldt met een klacht aan een arm of been door een ongeval, wordt deze door de huisarts beoordeeld’, vertelt SEH-arts Nathalie Ververs. Bij een duidelijke breuk gaat een patiënt vanaf de huisartsenpost door naar de spoedeisende hulp voor gips.‘Voorheen gebeurde dit ook met de

patiënt bij wie de huisarts sterk twijfelde of er wel sprake was van een breuk, wat in vele opzichten een duurdere vorm van zorg is.’

Versneld traject Huisartsen, specialisten en zorgverzekeraar wilden daarvan af en door goed samen te werken, is er een oplossing gevonden. Medisch adviseur Joke de Vries: ‘Als de huisarts niet direct een breuk constateert, maar vermoedt dat er sprake is van een zware kneuzing of een klein scheurtje, dan gaat het om een

‘Door de goede afstemming besparen we patiënten onnodige wachttijd en een duur consult op de ­spoedeisende hulp’ laag-verdenkingletsel. Voor deze patiënten geldt nu een versneld traject op de huisartsenpost. De huisarts kan tegenwoordig in de avond-, nacht- en weekenduren een röntgenfoto laten maken zonder de patiënt naar de SEH door te hoeven sturen.’

= 3 Nathalie Ververs

Joke de Vries:

Nathalie reageert: ‘Logistiek gezien een beter alternatief voor deze patiënten, want de triageverpleegkundige op de spoedeisende hulp bepaalt aan de hand van criteria welke patiënt het eerste acute hulp nodig heeft. Toen het versnelde traject er nog niet was, kwamen de patiënten op de spoedeisende hulp vaak in de laagste urgentiecategorie binnen. Ze moesten soms uren wachten op een consult, een röntgenfoto, de uitslag en het behandeladvies.’

Hoe anders gaat het nu. Joke licht toe: ‘De huisarts legt de patiënt van tevoren uit dat de uitslag van de röntgenfoto niet direct maar binnen 24 uur bekend is.

Als de radioloog de volgende ochtend bij beoordeling van de foto toch een breuk con­stateert, wordt de huisarts op de hoogte gesteld. De patiënt hoort het

nieuws van zijn huisarts en kan dezelfde dag nog in het ziekenhuis terecht voor gips.’

Meerwaarde Nathalie en Joke zijn het er allebei over eens dat Kwaliteit Als Medicijn bij het versnelde traject zijn meerwaarde reeds heeft bewezen.

Joke: ‘De huisarts kan de patiënt op de huisartsenpost - een consult hier valt niet onder het eigen risico - een röntgenfoto aanbieden. De patiënten in dit versnelde traject hebben een kleine kans op een breuk en door de goede afstemming besparen we patiënten daardoor onnodige wachttijd en een duur consult op de spoedeisende hulp.

Ze betalen alleen de röntgenfoto.’

Nathalie besluit: ‘Er is een duidelijker

scheiding van de acute zorgvraag. De patiënten die prima zorg kunnen krijgen van de huisarts zien we steeds minder op de spoedeisende hulp. Dat scheelt hen veel tijd en geld en ons veel lang wachtende laagcategorie patiënten in de wachtkamer.’

•

‘De patiënten die prima zorg kunnen krijgen van de huisar ts zien we steeds minder op de spoedeisende hulp' Voorjaar 2016 9

AS

Jeugdgezond­ heidszorg in Gorcums asielzoekers­ centrum ‘Vanwege mijn ervaringen vind ik het extra bijzonder om de ­kinderen en hun ouders in het asielzoekerscentrum in Gorinchem te helpen.’ Noeria Moradi is jeugdarts en heeft sinds maart al een aantal spreekuren in het centrum gehouden. ‘Twintig jaar geleden kwam ik, toen ik uit Afghanistan vluchtte, terecht in een ­Nederlands asielzoekerscentrum. Ook daardoor weet ik waar ­ouders en kinderen behoefte aan hebben.’ De eerste prioriteit zijn de juiste vaccinaties voor de kinderen. ‘Daarnaast hebben ouders behoefte aan voorlichting en willen zij hun verhaal kwijt. Doordat ik weet hoe het is in een asielzoekerscentrum en omdat ik de taal spreek nemen ze mij in vertrouwen. We hebben snel een band en dat maakt mijn werk extra bijzonder.’

Voel je VIP ­ bij Rituals Op 12 mei is de dag van de medewerker. S ­ amen met ­Rituals zet Rivas Leef& jou in het zonnetje. ­ Speciaal voor medewerkers houdt Rituals Gorinchem op 11 mei een VIP-koopavond.

Je bent welkom van 18.00 tot 21.00 uur bij Rituals aan de Gasthuisstraat 5, 4201 JM in Gorinchem.

Onder het genot van een hapje en een drankje kun je genieten van een lekkere handscrub. Ook is een visagiste aanwezig. Op vertoon van jouw Rivas-werk­ nemerspas krijg je deze avond 15 procent korting op jouw aankopen. Uitgezonderd van deze actie zijn ­lopende aanbiedingen en cadeaubonnen.

10 Mijn Rivas

Er gebeurt van alles in de regio’s. Wat precies,

R IV

RON

DJE

Muziek en dementie Bewoners, hun familie en medewerkers en vrijwilligers van Lingesteyn woonden vorige maand de speciale presentatie bij van Agnar Rip over AlzheimerMuziekGeluk. Er werd ­gesproken over hoe mensen met dementie plezier beleven aan muziek en hoe muziek de zorg makkelijker en beter kan laten verlopen. ‘Muziek en dementie blijkt een uit­ stekende combinatie’, zegt teamleider Jannie van Gemeren.

‘Mensen met dementie die niet meer kunnen spreken en met wie nauwelijks contact te maken is, zingen plotseling mee en genieten zichtbaar bij het horen van hun favoriete muziek.’ Dankzij het stappenplan kan iedereen op ­individueel niveau deze aanpak uitrollen.

Succesvolle ­publiekslezing

Ruim 150 bezoekers woonden donderdag 10 maart de ­publiekslezing over hartaandoeningen bij in verpleeghuis Het Gasthuis in Gorinchem. Cardioloog P. van Rossum gaf een lezing over pijn op de borst door kransslagaderziektes en de meest voorkomende hartritmestoornissen.

Hartfalen­verpleegkundige Hubertine Schoep en Angelique Graumans van de hartrevalidatie besteedden aandacht aan de gevolgen van hartaandoeningen. Zij gingen onder andere in op de veranderingen in leefstijl.

Nieuwe lezingen Dit jaar worden nog twee publiekslezingen gehouden.

De volgende vindt plaats op donderdag 22 september met als onderwerp gewrichtsslijtage. Op donderdag 17 november gaat het over vaatziekten. Geïnteresseerden kunnen zich nu al voor 22 september aanstaande aanmelden via www.rivas.nl/publiekslezinggewrichtsslijtage.

lees je in Rondje Rivas.

Filmopnames revalidatie Waerthove Medewerkers en cliënten van de revalidatie in Sliedrecht werkten in april mee aan filmopnames. Op deze afdeling in de locatie Waerthove werden opnames gemaakt om in beeld te brengen hoe de revalidatieafdeling eruit ziet en wat daar gebeurt.

Patiënten van het Albert Schweitzer ziekenhuis, die na een CVA (beroerte) moeten revalideren, krijgen de film van onder andere deze locatie te zien. Daarom werden opnames gemaakt van het bakken van een ei in de oefenkeuken onder begeleiding van de ergotherapeut. Ook werd een cliënt samen met de fysiotherapeut in de ­therapieruimte gefilmd, net zoals koffiedrinken in het Grand Café en een gesprek tussen een zorgregisseur en cliënt.

Gewoontegetrouw op Planetree ­Conferentie Het programma Gewoontegetrouw van Rivas was genomineerd voor een Spirit of Planetree Award. De prijs werd donderdag 17 maart uitgereikt op de landelijke ­Planetree Conferentie. De award ging ­uiteindelijk naar andere genomineerden, maar Rivas kon rekenen op een mooie ­vermelding. Deze werd overhandigd aan Nicole Nijhoff, Annie Tuinenburg en Lilian Bouman (v.l.n.r. op de foto).

Workshops Bezoekers van de Planetree Conferentie konden de workshop bijwonen over ­Gewoontegetrouw. Er waren ook andere workshops van Rivas: Petran Geurts

vertelde over kwaliteit en de combinatie van Planetree en JCI en Joep Koch verzorgde een workshop waar het ging over ­Planetree en leiderschap. ­ Labels Deze dag kreeg Rivas vier Planetree-labels overhandigd. Verpleeghuis Lingsteyn in Leerdam ontving het label, nadat in het najaar van 2015 deze erkenning voor mensgerichte zorg werd toegekend aan deze woonlocatie. Verpleeghuizen Het Gasthuis en Molenhoek in Gorinchem en Vijverhof in Nieuwpoort hebben hun label ‘geprolongeerd’.

HENK BROUWER, ­ MARGOT WITHAGEN,

KLACHTENFUNCTIONARISSEN

INFORMATIE VOORAF GEEFT ONRUST? Meneer De Groot laat al jaren regel­ matig zijn bloed controleren in het ­ziekenhuis, omdat hij bloedverdunners slikt. Dat verloopt altijd vlot en probleemloos tot de keer dat hij meer dan een halfuur moet wachten. Van een ­laboratoriummedewerker hoort hij dat de aparte priklocatie van de trombosedienst is opgeheven.

Hij vraagt zich af waarom hij als vaste ­patiënt niet op de hoogte is gebracht van deze wijziging. In een schriftelijke reactie krijgt hij uitleg. Het tromboselaboratorium is vanwege efficiëntie geïntegreerd met het afname­laboratorium.

De medewerker die eerder de trombosedienstpatiënten prikte, wordt nu ingezet op de thuisprikroutes. Trombosedienstpatiënten worden voortaan, net als de andere patiënten, geprikt door de laboranten van het ­afnamelaboratorium.

Alle patiënten worden ‘door elkaar’ op volgorde van binnenkomst geholpen en kunnen vanaf nu een halfuur eerder terecht.­De wachttijd wordt gemonitord.

Omdat het een kleine verandering is, is ervoor gekozen om dit niet te communiceren. Meneer De Groot noemt deze reactie een dooddoener. Het niet communiceren over de veranderingen vindt hij betuttelend en niet getuigen van samen­werking met patiënten. In overleg is er telefonisch contact tussen m ­ eneer en een medewerker van het laborato­ rium. Hieruit komen aandachtspunten naar voren. Een evaluatie van de wachttijden laat zien dat patiënten gemiddeld een halve minuut langer moeten wachten. Tevens is afgesproken dat communicatie, ook over kleine wijzigingen, meer aandacht krijgt.

Voorjaar 2016 11

Veiligheid voorop

Teunis Koppelaar en c­ ollega Willine Krijgsman bespreken de overdracht van patiënten.

Ondertussen hebben we er allemaal mee te maken. JCI en de belangrijkste normen; de International Patient Safety Goals (IPSG’s). Weten we ze eigenlijk op te noemen?

En waarom zijn ze van belang? Wat moeten we er in de dagelijkse praktijk precies mee?

De zes IPSG’s zijn het hart van JCI. ­Internationaal blijken rondom deze onderwerpen de meeste incidenten voor te komen. Heb jij ze op je netvlies?

IPSG 1: Dubbele identificatie; om altijd de juiste patiënt met daarbij het juiste dossier voor je te hebben. Het is voorgekomen dat een patiënt telefonisch de onderzoeksuitslag kreeg van iemand anders met dezelfde achternaam. Heel vervelend, maar met excuses is dit rechtgezet. Het kan echter ook voor­komen dat iemand de verkeerde ­behandeling krijgt door identificatie­verwisseling. Vraag dus

12 Mijn Rivas

altijd naar naam en geboortedatum.

Het líjkt ­klant­onvriendelijk, maar de ervaring leert dat als we patiënten ­uitleggen dat dit voor hun veiligheid is, ze dit ­allemaal begrijpen.

IPSG 2: Efficiënte communicatie. Dit doen we bij mondelinge opdrachten of het doorgeven van testresultaten via de ‘write en read back’-methode. Door als ontvanger op te schrijven en terug te lezen wat je hoort, ben je er zeker van dat je de juiste opdracht of onderzoeks­ uitslag krijgt en verwerkt.

TEUNIS KOPPELAAR, VERPLEEGKUNDIGE CARDIOLOGIE:

‘Voor overdracht van patiëntenzorg gebruiken we de methode SBAR waarmee we de situatie (S), achtergrond (B), beoordeling (A) en aanbeveling (R) in kaart brengen. Dat vind ik vooral handig bij bijvoorbeeld het bellen met een arts-assistent over een patiënt die niet stabiel is. Het wordt al ­automatisme om de situatie, achtergrond en je beoordeling en aanbeveling te benoemen en herhalen. SBAR is een handig geheugensteuntje om te checken of je alles hebt besproken.’

IPSG 2: IPSG 1:

Dubbele identificatie patiënt

Efficiënte communicatie write en read back Altijd de juiste

SBARR,

IPSG 3:

Veilig omgaan met risicomedicatie opslag, voorbereiding, toediening, registratie, bewaking

l Wanneer gebruik je de write en read back

methode?

l Welke identificatoren gebruiken we voor dubbele identificatie? l Wat doe je als je aan de hand van die identificatoren niet juist kunt identificeren?

l Wat benoem je in ieder geval wanneer je een

patiënt overdraagt?

l Hoe herken je risicomedicatie? l Wat moet je extra doen bij het toedienen van

De SBARR is lang. Moeten we dat allemaal vertellen?

risicomedicatie?

Heb jij ook de groene bak met die zwarte stip gezien in de medicijnkamer?

Ik ken deze patiënt al heel lang.

Wist je dat je in de meeste gevallen een verkorte versie kunt gebruiken?

Heb je ook áltijd het juiste dossier, de juiste medicatie of het juiste labformulier bij de hand? Ook daarvoor is dubbele identificatie.

Ja, dat zijn geconcentreerde elektrolyten.

Die worden apart opgeslagen in een gesloten box.

International Patient Safety Goals (IPSG’s) De IPSG’s zijn het hart van JCI. Internationaal blijkt dat rondom deze onderwerpen de meeste incidenten voorkomen. Ze zijn zo belangrijk dat we ze 100% moeten scoren!

IPSG 6:

Heb jij ze op je netvlies? En kun je bijbehorende vragen juist beantwoorden? Je vindt de antwoorden in de werkinstructies op Rivas Documenten. Heb je vragen, twijfels of kun je het antwoord niet vinden?

Mail dan naar jci@rivas.nl

Verminder het valrisico! signaleer en neem actie bij valrisico l Bij welke patiënten screenen we het valrisico? l Wanneer is er sprake van een verhoogd valrisico?

Is het meten van het valrisico echt zo relevant?

Het is een IPSG, dus dat geeft aan dat er op dit gebied wereldwijd veel incidenten gebeuren. In ons ziekenhuis waren in 2015 nog 107 meldingen van valincidenten.

IPSG 5:

Verminder infecties

handhygiëne!

l Wanneer was je je handen met water en zeep

en wanneer desinfecteer je met alcohol? l Welke sieraden zijn toegestaan om te dragen?

Korte mouwen zijn zo koud tijdens een nachtdienst Lange mouwen mogen niet omdat blijkt dat dan de polsen vaak niet goed gedesinfecteerd worden. Je kan wel een deken of doek omslaan.

IPSG 4:

Juiste zijde, juiste patiënt, juiste procedure bij invasieve ingrepen markering en time-out procedure l Mag een verpleegkundige markeren? l Moet de arts de time-out registratie in HiX

accorderen of mag een verpleegkundige dit ook doen?

Waarom mag ik niet meer markeren met een kruis?

Onderzoek heeft aangetoond dat een kruis leidt tot verwarring en dus mogelijke fouten.

JCI IPSG 3: Veilig omgaan met risicomedi­catie.

Dit gaat over geneesmiddelen waarbij we een risico lopen bij het klaarmaken, toedienen of gebruiken. Bijvoorbeeld omdat het medicatie is waarbij vaak ­fouten in de toediening wordt gemaakt, de medicatie uiterlijk op elkaar lijkt of gemakkelijk verwarring ontstaat bij medicatie waarvan de stofnamen veel op elkaar lijken in uitspraak of schrijfwijze. Onder andere door goed op ­waarschuwingsstickers te letten, ­voorkomen we het maken van fouten.

IPSG 4: Juiste zijde, juiste patiënt, juiste procedure door markeringsbeleid en de time-out-procedure bij invasieve ingrepen.

Zo hebben we afgesproken de ingreepzijde te markeren met een pijl, want onderzoek heeft aangetoond dat een kruis zetten leidt tot verwarring en dus mogelijke fouten.

Verder begint het team dat de ingreep doet altijd met een time-out, waarin

vragen worden gesteld om iedereen ervan te verzekeren met de juiste persoon de juiste procedure te volgen.

IPSG 5: verminderen van infecties, onder andere door handhygiëne. Lange mouwen dragen onder je uniform mag bijvoorbeeld niet, omdat dan de polsen vaak niet goed gedesinfecteerd worden. Je kan wel een deken omslaan als het koud is.

IPSG 6: verminderen van het valrisico. ­Vallen vormt een groot gezondheids­ risico. In ons ziekenhuis waren er in 2015 107 meldingen van valincidenten.

Dit was ­voldoende aanleiding om hierin preventief te werk te gaan. Dat kan ­bijvoorbeeld door onveilige situaties in de omgeving te sig­naleren en daarop te acteren. Verder zijn voor OK, (poli)­ kliniek en SEH maatregelen beschreven waarbij we het valrisico screenen en zo klein mogelijk houden.

•

Met het kwaliteitssysteem Joint Commission International (JCI) kan Rivas de zorg voor haar ­cliënten nog veiliger organiseren, overal hetzelfde verlenen én steeds verder verbeteren. JCI beoordeelt alle vormen van zorg (verpleeghuiszorg, thuiszorg, ziekenhuiszorg) apart, maar wel in een samenhangend systeem.

Het toetst veiligheid en kwaliteit niet op papier maar in de dagelijkse praktijk, met cliënten en met medewerkers. Door de ­metingen in de praktijk werken we continu samen aan een kwalitatief nog betere en vei­ liger organisatie. Rivas heeft al het JCI-keurmerk voor alle 19 woonlocaties en de thuiszorg.

Het JCI-accreditatiebezoek aan het Beatrixziekenhuis vindt juni 2016 plaats.

Voorjaar 2016 13

Piety Nijhof teamleider ­Tiendwaert, ­HardinxveldGiessendam

Iedere editie vertellen jouw collega’s hoe zij met bepaalde zaken omgaan. Dit keer: de Open dag van ­ de Zorg

‘Tijdens de Open Dag van de Zorg in verpleeghuis Tiendwaert konden bezoekers meer te weten komen over wat we bieden en hoe we de zorg verlenen. We zoomden daarbij in op kleinschalige zorg en omgevingszorg met een fotopresentatie en een film.

De bezoekers konden vervolgens vragen stellen. Twee enthousiaste bewoners gaven een rondleiding en daarmee de bezoekers een indruk van hoe het is om te wonen in een appartement met zorg. Een stagiaire deelde haar ervaringen over het werken in de zorg. Omdat de werkgroep voor de organisatie van de dag gebruik had gemaakt van een draaiboek, verliep het organiseren vrij snel en soepel.

In Tiendwaert is tevens de aftrap geweest van de Week van Zorg en Welzijn met een bezoek van Boris van der Ham. Een geslaagde dag waarbij je zag hoe leuk de interactie is tussen jong en oud in de zorg.’

ZO DOEN WIJ DAT 14 Mijn Rivas

Simone de Waard ­secretaresse, planner en verhuur, De Markt, Papendrecht Omdat er steeds meer huur­ appartementen beschikbaar ­komen in woonzorgcentrum De Markt, was dit een goede aanleiding om deel te nemen aan de Open Dag van de Zorg.

‘Een huurder stelde haar appartement open en vertelde de ­bezoekers enthousiast over ­huren met zorg bij Rivas. Ook was er een wijkpensionkamer te bezichtigen. Daarnaast was er een algemene presentatie in het restaurant.’

Naast de huurappartementen zijn de thuiszorg en zorghulpmiddelen uitgelicht. ‘We wilden mensen vertellen waarvoor zij bij Rivas terechtkunnen. Een wijkverpleegkundige besprak de mogelijkheden binnen de thuiszorg en de medewerkers van de Rivas Leef&- gezondheidswinkel ­presenteerden hun producten.’

Om aandacht te vragen voor de open dag zijn er diverse middelen ingezet zoals posters en een bericht in de kranten. ‘Hoewel we het vrij klein hebben gehouden, kwamen er zo’n 80 bezoekers met een aantal inschrijvingen en definitieve huurders als gevolg. Een supermooi resultaat!’

Petra Mourik ­zorgregisseur in de thuiszorg, Vianen ‘Zichtbaar zijn en blijven voor ­cliënten en inwoners van Vianen.

Daarom hebben wij deelgenomen aan de Open Dag van de Zorg. We hebben ons servicepunt geopend waar ik als wijkverpleegkundige aanwezig was om vragen te beantwoorden. Iedereen was welkom, met of zonder vragen.

Er kwamen bijvoorbeeld ook ­cliënten langs die ons thuiszorgkantoor wilden zien en gezellig een bakje koffie kwamen drinken.’

Hoewel het aantal bezoekers niet hoog was, kijkt men met een ­positief gevoel terug. ‘Ik had voldoende ruimte om met iedereen te spreken en vragen ruimschoots te beantwoorden. Bezoekers ­gaven aan dat ze het prettig ­vinden dat er activiteiten worden georganiseerd door Rivas en ­hierdoor op een laagdrempelige ­manier contact kunnen leggen.

Daarom is het belangrijk om mee te blijven doen aan dit soort ­activiteiten. Je krijgt waardering voor het opzetten van zo’n open dag en weet dat je het niet voor niets doet.’

'Nieuwe inschrijvingen en huurders erbij na open dag'

werk & Social media HOE ZORG JE ERVOOR DAT JE IN GOEDE ­GEZONDHEID EN MET PLEZIER WERKT VAN HET BEGIN TOT HET EINDE VAN JE LOOPBAAN? IN WERK& LEES JE HANDIGE TIPS EN PRAKTISCHE ADVIEZEN OM JE HELE LEVEN FIT EN GEMOTIVEERD TE BLIJVEN ­WERKEN. DEZE KEER: WERK EN SOCIAL MEDIA.

Het gebruik van social media is tegenwoordig niet meer weg te denken uit onze samenleving. Ter illustratie, in Nederland hebben de verschillende social media platformen gemiddeld zo’n 4,5 miljoen gebruikers.

Wat zijn sociale media precies?

Volgens Wikipedia is social media ‘een verzamelbegrip voor online ­platformen waar de gebruikers, zonder of met minimale tussenkomst van een professionele redactie, de inhoud verzorgen. Hoofdkenmerken zijn interactie en dialoog tussen de gebruikers.’ Voorbeelden zijn Facebook en Twitter, maar ook YouTube en de berichtendienst WhatsApp.

Trots Als medewerker van Rivas speel je te allen tijde een belangrijke rol in het versterken van het imago van Rivas.

Op social media is dit niet anders.

Social media bieden bovendien de mogelijkheid om te laten zien dat je trots bent op je werk. En de Rivasmentaliteit online te laten zien.

Maar hoe ga je hier nu precies mee om? En wat kun je beter wel of juist niet doen? In het algemeen: maak bij het gebruik van social media altijd een gezonde afweging die recht doet aan de privacy van cliënten, collega’s én die van jezelf enerzijds én het uitstralen van trots over jouw werk anderzijds. Nu wat concrete tips.

1.Houd er rekening mee dat je je in een sociale omgeving begeeft Gedraag je op sociale media zoals je bij andere sociale gelegenheden, een ver­gadering, een feestje of een praatje bij de koffieautomaat, zou doen. Goede manieren zijn belangrijk. Zorg dat jouw acties en gedrag overeenkomen met het imago dat je op het werk en/of bij cliënten wilt uitdragen. Ook al is jouw account privé. Bedenk dat je in een ­sociale ruimte – online dan wel offline – je manager, je collega’s en je cliënten deelgenoot maakt van wat je doet.

2.Lees de handreikingen Voor sommige beroepen is er al een handreiking geschreven door bijvoorbeeld een belangenvereniging. Een ­voorbeeld hiervan is die voor artsen op social media door het KNMG ­ (www.knmg.nl/socialmedia). De belangrijkste boodschap van de handreiking is: realiseer je dat je cliënten je privé kunnen vinden op social media.

V&VN (www.venvn.nl) heeft een ­handreiking social media voor verpleegkundigen en verzorgenden. Deze bevat aanbevelingen met betrekking tot privacy en professionaliteit. Ook op Rivas Documenten onder de titel “Omgang met informatie en documenten” staan in hoofdstuk 5 richtlijnen met do’s en dont’s.

3.Bewaak de privacy Heb je een bedankkaartje van een cliënt ontvangen, en wil je deze delen op social media? Leuk! Zorg er wel voor dat de naam onzichtbaar is. Foto’s van cliënten of patiënten, maar ook van je collega’s, mogen alleen geplaatst worden na toestemming. Dit werkt uiteraard twee kanten op. Wordt jij tijdens je werk gefotografeerd of gefilmd terwijl je dit liever niet hebt? Spreek de persoon er dan op aan.

•

Voorjaar 2016 15

In de zorg gebruiken we alledaagse voorwerpen, maar zelfs daarover is wel iets buitengewoons te ver tellen. Je leest het in Ding. Dit keer: de Loopbrug

Pittig

ding De loopbrug is een toestel dat vaak wordt gebruikt bij revalidatie en ­fysiotherapie. Patiënten kunnen hier verschillende oefeningen in uitvoeren. Zo kunnen patiënten ­bijvoorbeeld na een beroerte met behulp van deze loopbrug leren om weer zo zelfstandig mogelijk te bewegen. Ook patiënten die een beenamputatie achter de rug hebben, kunnen weer leren om zelfstandig te bewegen en te lopen door middel van de loopbrug. Bij Rivas kunnen mensen om uiteen­

16 Mijn Rivas

lopende redenen actief werken aan hun herstel. Mensen krijgen afhankelijk van hun situatie en doelen, begeleiding van een of meerdere deskundigen.

De loopbrug is overigens niet alleen bekend in de revalidatiewereld.

Topsporten en topsporters maken hier ook ­gebruik van. Zo is “de brug” een discipline in de turnsport en heeft Nederlander Epke Zonderland, The Flying Dutchman, al m ­ enig medaille hierop gescoord. Alleen is er wel een wezenlijk verschil in het

­ ebruik van de loopbrug bij reva­ g lidatie en de brug in de turnsport.

Patiënten vinden steun aan de loopbrug terwijl ze aan het reva­ lideren zijn. Turners daarentegen moeten hun evenwicht zien te ­bewaren terwijl ze hangen aan de stokken van de brug. Voor allebei de partijen een zware belasting, die een pittige inspanning van het lichaam vraagt. Het is voor sporters, maar ook voor patiënten, een topsport om de brug en de loopbrug te gebruiken.

•