Mijn rivas, zomer 2017

MAGAZINE VOOR MEDEWERKERS EN VRIJWILLIGERS Nummer 3 - jaargang 5

Gewoontegetrouw in de dagelijkse praktijk Ding Leuke weetjes over het isokinetisch ­testapparaat Team Rivas blikt terug op Roparun

DIT IS TONNY Ze werkt als zorgregisseur in Noorderwaert, in verpleeghuis Waerthove in Sliedrecht.

Binnenkomer Altijd al nieuwsgierig naar hoe je collega’s werken? Zorgregisseur Tonny Hardam werkt in Noorderwaert, een woonlocatie met drie woontorens horend bij verpleeghuis Waerthove in Sliedrecht. Tonny vertelt je graag meer over haar werk. Als zorgregisseur is ze onder andere verantwoordelijk voor het organiseren en coördineren van de zorg.

Noorderwaert bestaat uit 53 appartementen verdeeld over in totaal drie woontorens.

Per toren werken drie multidisciplinaire teams bestaand uit zorgverleners, specialisten ouderengeneeskunde, paramedici en zorgregisseurs nauw samen bij de zorg aan cliënten.

‘De mensen wonen zelfstandig in hun eigen appar tement volgens het thuiszorgmodel en ontvangen hierbij de ­verpleegkundige hulp die ze nodig hebben. De zorg voor de cliënten is heel divers.

We kijken altijd naar wat ­cliënten zelf nog kunnen en bij welke zaken wij de ­cliënten moeten ondersteunen.’

‘Samen met de cliënt en de familie maken we afspraken over de zorg. Eén keer per week is er ar tsenvisite en wordt de zorg voor de cliënt geëvalueerd. Soms wordt dan een nieuw beleid met de cliënt en de familie afgesproken of andere medicatie voorgeschreven.’

‘Twee keer per jaar bespre­ ken we het zorgleefplan met de cliënt en de eerste contact­ persoon. T ijdens dat gesprek evalueren we de gemaakte afspraken. Zonodig passen we het zorgleefplan aan. Ons doel is zorg te verlenen die gericht is op het welbevinden van de cliënt - zoals zij dit zelf beleven en waarderen waarbij de cliënt een eigen keuze heeft en beslissingen kan nemen.’

2 Mijn Rivas

‘In Noorderwaer t kunnen cliënten terecht voor zorg in de laatste levensfase in een ruim appar tement met alle benodigde voorzieningen. Je maakt het einde van iemands leven zo dragelijk en comfor tabel mogelijk, passend bij de stijl van de cliënt. Mensen zijn soms angstig voor de toekomst en zitten vol emoties.

Dan kan onze professionele, mensgerichte aanpak het verschil maken.’

Inhoud Nummer 3 - jaargang 5

12

4 Aan tafel met…

Je collega’s zorgregisseur Tonny Hardam, ­deskundige infectiepreventie Claudia de Jong en information security officer Erwin Kemink praten met Kees Heijblom van de Raad van Bestuur over de strategische ambitie: Het positioneren van Rivas als meest veilige gezondheidsonderneming.

Rivas behaalde een wereld­primeur door voor alle woon­locaties van Rivas en de thuiszorg het P ­ lanetree-label te behalen. Deze inter­nationale erkenning voor mensgerichte zorg laat zien dat de medewerkers van Rivas de werkwijze die hoort bij ­Planetree in het bloed hebben.

Daar zijn we trots op!

8

1+1=3 Door optimaal samen te werken in de keten, kunnen we het verschil maken voor patiënten en cliënten.

Deze keer vertelt zorgregisseur Chantal Hoogendoorn hoe zij Gewoontegetrouw toepast in de dagelijkse praktijk.

Mevrouw Schram- Boer vertelt hoe zij de zorg ervaart die wordt gegeven aan haar vader, meneer Boer.

10 Rondje Rivas 16 Ding Doe je Rondje en je bent weer op de hoogte van wat er zich binnen Rivas afspeelt.

Leuke weetjes over het Isokinetisch testapparaat.

Ze zijn er en je leest ze in…Ding.

14 Zo doen wij dat

Met een team van Rivas meedoen aan de Roparun.

15 Werk& Ontspanning.

Mijn Rivas is een uitgave van Rivas Zorggroep Samenstelling en productie: afdeling Marketing en Communicatie Fotografie: Richard van Hoek Concept en vormgeving: gloedcommunicatie, Nijmegen Vragen, onderwerpsuggesties, reacties en tips: mijnrivas@rivas.nl Contact: Rivas Zorglijn 0900-8440 Website: www.rivas.nl

Zomer 2017 3

Aan tafel met …

Of je nu een van de zorgprofessionals bent, die samen met collega's de zorg verleent aan je patiënten, cliënten of bewoners.

Of als ondersteuner samen met je collega's werkt aan de randvoorwaarden die goede zorg mogelijk maken. Veiligheid is een essentieel en cruciaal onderdeel van ons werk en kwalitatief goede zorg.

SAMEN WERKEN AAN VEILIGE ZORG Rivas Zorggroep heeft in totaal vier strategische ambities. Kees Heijblom van de Raad van Bestuur en drie van je collega’s bespreken telkens een van de ambities in Aan tafel met.

Deze keer staat centraal: Het positioneren van Rivas als meest veilige gezondheidsonderneming.

TONNY HARDAM (55) werkt sinds 2004 in verpleeghuis Waerthove in Sliedrecht en is sinds 2010 zorg­ regisseur. ‘Ik heb deelgenomen aan de werkgroep Minerva voor ­onafhankelijk calamiteitenonderzoek. Daar is de commissie ­medicatieveiligheid uit ontstaan waar ik aan deelneem. Ook ben ik coördinator medicatie ­verpleeghuiszorg.’

4 Mijn Rivas

Kees: ‘Het positioneren van Rivas als meest veilige gezondheidsonderneming als een van de vier strategische ambities en ­veiligheid als een van de Vijf Waarden, laat zien dat veiligheid binnen Rivas een belangrijk thema is. Op de introductie­ dagen voor nieuwe collega’s vraag ik regelmatig naar hoe zij veiligheid toepas­ sen in hun werk. Het aardige is dat waar ook in de keten, medewerkers veiligheid altijd een belangrijk onderdeel vinden van hun werk.

Het is ook een belangrijke basis. Ener­ zijds voor cliënten die erop mogen ver­ trouwen dat ze bij ons in goede, vaardige handen zijn. Anderzijds voor medewer­

kers, die pas optimaal kunnen samen­ werken als ze elkaar vertrouwen en zich veilig voelen bij elkaar.

Graag laat ik het gesprek over aan jullie, omdat jullie dit thema immers mooi vanuit drie invalshoeken kunnen ­belichten. Wil jij aftrappen, Tonny?’

Tonny: ‘Natuurlijk. Medicatieveiligheid is een belangrijk onderdeel van de richt­ lijnen van JCI, het kwaliteitsmanage­ mentsysteem Joint Commission Inter­ national. Door JCI zijn de werkwijzen hieromtrent in de thuiszorg en de ­verpleeghuizen drastisch veranderd.

Medicijnen voor de bewoners worden

Information security officer ERWIN ­ EMINK (33) is in 2014 begonnen bij K ­Rivas. Informatiebeveiliging en privacy worden soms nog als vreemde eend in de bijt gezien binnen de gezondheidszorg. Ze raken in belangrijke mate aan de kernwaarde veiligheid als we bij­voor­ beeld kijken naar de patiënt­gegevens die we binnen Rivas gebruiken. Als we deze gegevens goed afschermen tegen toegang door onbevoegden, biedt dit vertrouwen aan onze cliënten én onze medewerkers.’

TIPS VOOR VEILIG WERKEN

bijvoorbeeld niet meer van tevoren klaar­ gezet in cupjes, maar terplekke bij de ­cliënt pas uitgedeeld. Zo weten we zeker dat na identificatie van de cliënt de juiste medicatie, in de juiste dosering, door de juiste cliënt, op het juiste moment wordt ingenomen. Alles leggen we vast in het elektronisch dossier HiX, zodat we de medicatie van uitgifte tot inname ­kunnen volgen. Een totaal andere werk­ wijze ten opzichte van voorheen. Vanuit teams was er weerstand tegen alle veran­ deringen. Vanuit mijn rol als coördinator vond ik het helpen om de nieuwe werk­ wijzen telkens opnieuw toe te lichten, het belang ervan te benadrukken, ­mensen erbij te betrekken en hen mede­ verantwoordelijk te maken. Door JCI en het elektronisch dossier werken we veel veiliger. En iedereen is daar nu volledig van overtuigd.’

Kees: ‘Tonny, heb je weleens met Erwin te maken of een mail van hem gehad over Stichting Zorgtaart?’

CLAUDIA DE JONG (35) is bijna v­ ijftien jaar werkzaam bij Rivas. ­Ze begon als verpleegkundige en maakte negen jaar geleden de ­overstap naar de functie ­deskundige infectiepreventie.

‘Door ­infectie­preventie voorkomen we zorg­infecties op allerlei ­manieren en binnen alle ­geledingen van R ­ ivas Zorggroep.’

Tonny: ‘Ja! Op intranet las ik een bericht over hoeveel mensen in het mailtje over Stichting Zorgtaart zijn getrapt. Ook die mail heb ik voorbij zien komen, maar gelukkig had ik niet geklikt.’

Erwin: ‘Zijn jullie bekend met het ­onderwerp phishing?’

Tonny: ‘Buiten jouw mails om, weet ik er eigenlijk te weinig van.’

Claudia: ‘Privé heb ik weleens een mail gekregen die van mijn bank leek te komen, maar die gewoon niet klopte.

Dat meld je dan wel bij je bank. Als ik op het werk een phishingmail zou krijgen, is het goed kijken, vooral niet te snel klik­ ken en het melden.’

Erwin: ‘Dat zou ik inderdaad aanraden.

Het vissen naar allerlei privacygevoelige gegevens van patiënten of medewerkers, gaat tegenwoordig op een manier die haast niet van echt is te onderscheiden.

Het lastige is dat je nieuwsgierigheid je prikkelt om toch te klikken, terwijl je een

Tips van Tonny • Blijf alert, observeer, overleg bij twijfel, rapporteer wat je doet en houd je collega’s ook hiervan op de hoogte Tips van Erwin • Controleer het e-mailadres van de afzender • Sta met je muis op de link ­zonder te klikken en controleer de link • Twijfel? Schakel de servicedesk in om de mail te controleren Tips van Claudia • Spreek elkaar erop aan als de hygiëneregels worden ­over­treden • Zorg voor een goede ­hand­hygiëne Tips van Kees • Informeer de patiënt, cliënt of bewoner goed over onze werkwijzen, draag kennis over maar vertel ook over de risico’s • Geef de patiënt, cliënt of ­bewoner een rol in het scherp houden van zorgverleners bij het verlenen van veilige zorg

KEES HEIJBLOM (62) is lid van de Raad van Bestuur. ‘Veiligheid is de kernwaarde van Rivas. Het aardige vind ik, dat waar medewerkers ook werken in de keten, veiligheid altijd een belangrijk onderdeel is van hun werk.’

Zomer 2017 5

Aan tafel met …

STRATEGISCHE ­AMBITIES • Denken in gezondheid en meer eigen regie voor de inwoners van onze regio • Het vervolmaken van vraag­ gerichte ketenzorg in het hele Rivas-gebied • Het positioneren van Rivas als meest veilige gezondheids­ onderneming • Het borgen van de continuïteit en innovatie door een adequate marge

onderbuikgevoel kan ‘zeggen’ dat er iets niet pluis is. Wees je bewust van wat je opent. Het stelen van inloggegevens kan onbevoegden toegang geven tot bijvoor­ beeld patiëntgegevens maar ook leiden tot identiteitsfraude en dat is narigheid.

Je wilt niet worden tegengehouden bij de paspoortcontrole, omdat je negatief ­geregistreerd staat of dat er bepaalde voorzieningen, bijvoorbeeld een duur telefoonabonnement, op je naam worden aangevraagd. Veilig op je werk met privacy­gevoelige gegevens omgaan, is zeer belangrijk. Als zorgorganisatie hebben we te maken met strikte wet- en regelgeving over het melden van incidenten. Op het niet naleven ervan staan zeer hoge boe­ tes. Informatiebeveiliging is een wezen­ lijk onderdeel van veilige zorg en daar zijn we allemaal verantwoordelijk voor.’

later nog eens. 3)Ga met je muis, zonder te klikken (!), op de link in de mail staan.

Controleer de link en vergelijk die met de afzender. Laat de servicedesk bij een nietpluis-gevoel de mail controleren. Als er sprake is van phishing, wordt de mail namelijk Rivas-breed geblokkeerd en ­verwijderd. Zo help je ons allemaal.’

Kees: ‘Nu we het toch over virussen ­hebben, hoe werk je vanuit jouw rol aan veilige zorg, Claudia?’

‘HONDERD ­PROCENT ­VEILIGHEID IS EEN ­ILLUSIE’

Kees: ‘Is slimme software dé remedie?’

Erwin: ‘Simpelweg, nee. Zie het als een kat- en muisspel. Als wij iets slims ­installeren, is er morgen weer een nieuwe manier gevonden om dat te omzeilen en te vissen naar gegevens.

Natuurlijk, we proberen de narigheid zoveel mogelijk buiten de deur te houden.

Echter, hoe graag we dat ook zouden ­willen, honderd procent bescherming door middel van slimme software bestaat helaas niet. Er is daarom nog een wereld te winnen als we zelf scherp en alert ­blijven op dubieuze e-mails.’

Kees: ‘Heb je handige tips voor je ­collega’s?’

Erwin: ‘1)Controleer het e-mailadres van de afzender. 2)Wacht bij twijfel met het openen van de mail en kijk een uurtje

Claudia: ‘We proberen door advies, audits, scholing, protocollen en richt­ lijnen ervoor te zorgen dat patiënten, ­cliënten en bewoners geen zorginfecties oplopen. Ook zijn we betrokken bij de aanschaf van beschermende materialen en adviseren we bij (nieuw)bouwprojec­ ten. Handhygiëne is de hoofdmoot van infectiepreventie. In 80 tot 90 procent van alle zorginfecties worden microorganismen via de handen van zorg­ professionals verspreid. Door veelvuldig antibioticagebruik en de wereldwijde ­toename van daarvoor resistente bacte­ riën – acht procent van de Nederlandse bevolking is al drager – zie je hoe groot het belang van handhygiëne is. Binnen heel Rivas hebben we handalcohol en zeep binnen handbereik. We zijn door JCI alerter op handhygiëne en testen de handhaving ervan om scherp te blijven.

Bijvoorbeeld door mensen op een veilige manier de regels te laten overtreden en te kijken of zij door hun collega’s worden aangesproken. We moeten door middel van scholing aandacht aan infectie­ preventie blijven besteden en elkaar van hoog tot laag in de organisatie aan ­blijven spreken op gedrag.’

•

6 Mijn Rivas

Op vrijdag 12 mei, op de Dag van de ­Rivas-medewerker, ­kregen ­zorgprofessionals via ­diverse kanalen complimenten.

Cliënten konden op deze dag door middel van een waarderingskaart een compliment ­geven aan de medewerkers.

Voor “Prikbord” zijn we op zoek naar leuke berichten van cliënten en patiënten. Mail ze naar de redactie via mijnrivas@rivas.nl.

media. f op social ie ct a k o o de hoogte Rivas is blijf je op o Z l? a s n ikkelingen Volg jij o s en ontw e tj w u ­ie n et Beatrix van alle rggroep, h o Z s a iv R binnen catures. en onze va ziekenhuis p Facebook sZorggroe .com/Riva k o o uis b h n ce e a ixziek www.f .com/Beatr k o o s b a ce iv a ijR www.f /Werkenb book.com www.face ep

d Via ZorgkaartNederlan ontving de afdeling ­Psychologie een waar­ dering van een 8.8.

as-zorggro LinkedIn mpany/riv o /c m o .c edin www.link Twitter h a @Be trixzk

Zomer 2017 7

Door optimaal samen te werken in de keten, bieden we onze patiënten en cliënten zorg op het juiste moment en op de juiste plaats. In 1+1=3 vertellen collega’s hoe zij door de krachten te bundelen samen écht het verschil maken voor patiënten en cliënten. Deze keer Chantal Hoogendoorn ­(zorgregisseur in Judith Leysterhof) en Baldina Schram-Boer (dochter van bewoner meneer Boer) over ‘Gewoontegetrouw’.

1 + 1

GEWOONTEN, NORMEN EN WAARDEN N GEWOONTEGETROUW

Met het programma Gewoonte­ getrouw zetten we gewoonten van ­bewoners nog meer centraal, met ­aandacht voor het individu en zijn/ haar naasten. Medewerkers zijn ­hiervoor speciaal getraind en werken hierbij intensief samen met de ­bewoners en hun familie/ naasten.

De pilots op locaties De Alblashof, ­Judith Leysterhof en Het Gasthuis ­(afdeling Dalempoort) zijn inmiddels afgerond en hebben veel informatie opgeleverd. We zijn begonnen met de uitrol van Gewoontegetrouw op ­locaties Waerthove (Alblas en Giessen), Tiendwaert, Laakse Hof, Vijverhof en ’t Waellant. Hiervoor zijn drie trainercoaches opgeleid en hebben de medewerkers van deze locaties een minisymposium gevolgd. Daarnaast wordt per locatie een kernteam geformeerd, dat als kartrekker op die locatie aan de slag gaat. De kernteams bestaan uit teamleider(s), zorgregisseurs, ­omgevingszorgcoaches en aandachtsvelders. De eerste teamsessies vinden voor de vakantie plaats.

8 Mijn Rivas

og meer ruimte maken voor en rekening houden met gewoonten en normen en waarden van bewoners, dat staat voorop in het programma Gewoontegetrouw. Samenwerking tus­ sen b ­ ewoners, familie en professionals staat hierbij centraal. ‘Door nauw con­ tact met familie van bewoners kun je de beste zorg leveren’, zegt Chantal Hoog­ endoorn, zorgregisseur in Judith ­Leysterhof. ‘Zij kennen hun naaste immers het beste. Hier kunnen wij de zorg op afstemmen.’

al heftig genoeg is. Ik geef familie infor­ matie over het verpleeghuis en de zorg en we bespreken de voorgeschiedenis en de belangrijkste gewoonten van de bewoner.

Hierdoor kunnen we de zorg specifiek op hem/haar afstemmen. En dat begint al met de inrichting van de kamer, deze moet zoveel mogelijk van de bewoner zelf zijn.’ Voor meneer Boer betekende dit onder andere dat zijn eigen bed mee kwam. ‘Deze kleine dingen zorgen ervoor dat je je gelijk welkom voelt’, vertelt ­Baldina Schram-Boer. ‘Je voelt je als familie erg betrokken bij de zorg.’

Samen in gesprek

Continu contact

Voordat een bewoner verhuist naar het verpleeghuis, vindt het eerste gesprek plaats. Chantal: ‘We plannen dit gesprek ruim van tevoren, omdat een verhuizing

Er is continu nauw contact tussen ­familie en medewerkers. Chantal: ‘Wij hebben familie nodig om een goed beeld te krijgen van hun naaste en gedrag te

= 3

HELEMAAL IN ZIJN ELEMENT Iedere dag onderhoudt meneer Boer de tuin van verpleeghuis Judith ­Leysterhof. Hij is daarmee helemaal in zijn element. Mevrouw Schram-Boer: ‘Mijn vader is ­altijd erg ijverig geweest en kan moeilijk stil zitten. Werken in de tuin vindt hij nog steeds heerlijk. Je merkt ook dat hij er rustig van wordt.

Het is daarom fijn dat dit in het verpleeghuis ook ­mogelijk is.’ Naast het werken in de tuin helpt meneer Boer met allerlei ­andere klusjes en is hij de hele dag in de weer. Chantal: ‘Omdat meneer graag bezig is, hebben we voor hem een passende dagbesteding gevonden. Soms werkt hij uren in de tuin.

Voor ons is het dan vooral b ­ elangrijk om ervoor te zorgen dat hij dit verantwoord doet, maar ­verder ­laten we hem ‘zijn ding’ doen. Het is voor ons het ­belangrijkste dat bewoners zich hier thuis voelen en zich niet b ­ elemmerd voelen in datgeen wat ze graag doen.’

kunnen begrijpen. Tegelijkertijd zijn wij er om veranderingen te signaleren en aan hen terug te koppelen, zodat we de zorg mogelijk kunnen aanpassen.’ ­Dagelijks merkt Baldina dat er scherp oog en aandacht is voor de mens achter de bewoner. ‘Medewerkers werken niet met planningen en schema’s, maar stemmen de zorg af op de bewoners. Zo krijgt mijn vader ’s ochtends ruim de tijd om zichzelf aan te kleden, omdat hij dit graag zelf doet. Hij hoeft ook niet standaard om 8.00 uur aan het ontbijt te verschijnen.’

Gewoonten niet ontnemen Om ervoor te zorgen dat alle medewer­ kers binnen het team op de hoogte zijn

van de gewoonten van een bewoner is er het zorgleefplan. Chantal: ‘Hierin staan de belangrijkste gewoonten aangegeven en iedere medewerker kan dit altijd inzien. Verder is er regelmatig overleg ­binnen het team om elkaar op de hoogte te houden van dingen die spelen. Zo borg je dat medewerkers specifieke bewoners op dezelfde manier benaderen.’ Meneer Boer werkt bijvoorbeeld iedere dag in de tuin, zoals hij dit thuis ook altijd deed.

‘Dingen die mensen nog zelf kunnen doen, en altijd gewend waren om te doen, moet je hen niet ontnemen. ­Uiteraard zo lang zij het zelf nog veilig kunnen.’

•

Zomer 2017 9

Er gebeurt van alles in het hele werkgebied van Rivas.

R IV

RON

DJE

AS

Vakantie voor bewoners Van de locaties Molenhoek in Gorinchem en Judith Leysterhof in Hardinxveld-­ Giessendam zijn groepen bewoners ­pasgeleden op vakantie gegaan.

De acht bewoners van Molenhoek gingen naar groepsaccomodatie ‘Bij Ons in ­Haren’, in het groene land van Maas en Waal. De bewoners van Judith L­ eysterhof gingen naar Zorgboerderij Natuurlijk in Lage Mierde. De vakantieweek bestond, na een vriendelijk onthaal door de eigenaars van de vakantie­woningen, voor beide groepen bewoners uit diverse activiteiten.

Bijvoorbeeld spelletjes spelen, muziek maken, fietsen en koken. De bewoners hebben van hun vakantie genoten.

Ouderportaal jeugd­gezond­heidszorg Rivas streeft er voortdurend naar de cliënt de regie te laten voeren over de eigen gezondheidssituatie. Om dit te kunnen realiseren, is het ­noodzakelijk om te beschikken over juiste en volledige informatie. ­Daarom biedt jeugdgezondheidszorg Rivas Careyn ouders en opvoeders van kinderen tot en met vier jaar op termijn de mogelijkheid om inzage te hebben in het dossier van hun kind(eren) via het ouderportaal.

Dit is ontwikkeling. Het is de bedoeling dat de ouders/opvoeders na de livegang kunnen inloggen met behulp van DigiD.

‘Binnen een uur de ­uitslag van borstfoto’s’ wint Zinnige Zorg Award 2017 Publiekslezing prostaatkanker donderdag 16 november In het Grand Café van Het Gasthuis in Gorinchem vindt de publiekslezing over ­prostaatkanker plaats. Houd de ­datum alvast vrij in je agenda. Meer informatie volgt via onder andere intranet en een volgende Mijn Rivas.

10 Mijn Rivas

De winnaar van de Zinnige Zorg Award 2017 is op dinsdag 6 juni bekendgemaakt: Albert Schweitzer ziekenhuis met ‘Binnen een uur de uitslag van borstfoto’s’. Het idee ‘Eenvoudig stoma reinigen’ heeft de zilveren award gewonnen en ‘Eenvoudiger ­samen beslissen over een operatie’ ging er vandoor met de derde prijs.

Deze drie winnaars ontvangen financiële steun én hulp bij de verdere ontwikkeling van hun vernieuwing.

Het project ‘Diagnostiek op de huisartsenpost (HAP)’, een samen­ werking tussen Huisarts en Zorg (HenZ) en het Beatrixziekenhuis, was genomineerd voor de Zinnige Zorg Award van zorgverzekeraar VGZ en heeft een prachtige vierde plek behaald. Iedereen hartelijk bedankt voor het stemmen op ons project!

Wat precies, lees je in Rondje Rivas.

Frisse thuiszorg­campagne ‘Hoezo billen wassen?’

Rivas trapte 1 juni af met de frisse social media-campagne ‘Hoezo billen w ­ assen? ­Rivas thuiszorg is zoveel meer.’

Thuiszorg heeft onterecht het imago van ‘alleen maar billen wassen’. Zorg­profes­ sionals van Rivas thuiszorg Mieke (23), Romy (21) en Thomas (23) zijn daar wel klaar mee. In de campagne en op de website www.hoezobillenwassen.nl vertellen zij ­enthousiast waarom het werken in de thuiszorg nog zoveel meer is. Met de campagne wil Rivas zorgprofessionals werven die het nieuwe gezicht van Rivas thuiszorg in de wijk willen worden.

Media-aandacht De campagne met Mieke, Romy en Thomas, was te zien op Facebook en Indeed.

De lokale media vonden het bijzonder hoe Rivas op deze manier aandacht vroeg voor het werken in de thuiszorg en afrekende met het imago van ‘alleen maar billen wassen’. Met grote artikelen kreeg de campagne de ­afgelopen weken in de l­ okale kranten volop aandacht. Ook online bij Actiz en een zorgorganisatie in B ­ rabant ­passeerde de campagne de revue.

HENK BROUWER, MARGOT WITHAGEN,

KLACHTENFUNCTIONARISSEN

MEDICATIEFOUT, EN DAN… Na een spoedoperatie in de avonduren wordt de patiënt naar de afdeling ­gebracht. De voorgeschreven pijn­­stil­ ling moet nog aangesloten worden.

Daarbij gaat iets mis.

Het middel dat aangesloten had m ­ oeten worden op het normale infuus wordt aangesloten op de epiduraalpomp. Een van de verpleegkundigen ontdekt dit vrijwel meteen en waarschijnlijk is er nauwelijks medicatie in de bloedbaan terechtgekomen. De ­verpleegkundige informeert meteen de dienstdoende specialisten. Om de patiënt goed in de gaten te kunnen houden, wordt hij 24 uur opgenomen op de IC. Gelukkig ondervindt hij geen nadelen.

De verpleegkundige is enorm geschrokken. Enkele dagen later bezoekt zij de patiënt en spreekt zij met hem en zijn partner over het voorval; naar haar idee een goed gesprek. Enkele weken later dient de patiënt een klacht in over deze situatie. Hij is met terugwerkende kracht erg geschrokken van wat er gebeurd is en vraagt zich af waarom hij niets meer gehoord heeft vanuit het ziekenhuis.

Ook wil hij graag weten wat er gedaan wordt om herhaling te ­voorkomen.

Er vindt hierop een gezamenlijk gesprek plaats waarin naar voren komt hoe ­belangrijk het is dat alle zorgverleners dezelfde boodschap geven aan de ­patiënt. De verpleegkundige heeft ­uitgebreid verteld hoe het mis heeft ­kunnen gaan en uitleg gegeven over de werkwijze bij incidenten als deze.

De patiënt benadrukt het belang van excuses aanbieden als er een fout wordt gemaakt. Hij suggereert om n ­ azorg te bieden, uit belangstelling maar ook om eventuele vragen te ­beantwoorden.

Het was een prettig en positief gesprek.

De patiënt en zijn partner hebben ­duidelijkheid gekregen en zijn niet boos meer. De klacht kan afgesloten worden. klachtenfunctionaris@rivas.nl

Zomer 2017 11

WERKEN IN ZIJN ‘EIGEN’ TUIN

Als het weer het toe laat, dan is de 66-jarige meneer W. van Dam in de tuin te ­vinden. ‘We hebben voor hem een ­gedeelte ingericht, zodat hij zijn ‘eigen’ tuin heeft’, zegt Willy Weima, zorgregisseur bij Rivas. ‘Er groeien krootjes, worteltjes, rabarber en ­bessen’, zegt meneer Van Dam trots.

Samen met de bewoner en zijn familie wordt altijd besproken wat de ­gewoontes zijn. ‘Zo kwamen we ­erachter dat meneer Van Dam altijd een buitenman was’, zegt Willy. ‘Zijn ouders hadden vroeger een moestuin en daar hielp hij regelmatig en als we proberen onze bewoners zoveel ­mogelijk hun dagelijks leven hier voort te laten zetten.’

Bovenbuurman meneer Faro houdt op verzoek van de medewerkers de tuin bij. ‘Ik vind het heerlijk om hier regelmatig bezig te zijn en het is gezellig dat de bewoners soms helpen.’

Ondertussen is meneer Van Dam al druk bezig met schoffelen en maakt hij ‘zijn tuin’ weer helemaal netjes. ‘Dit doe ik elke dag’, zegt hij met een grote glimlach op zijn gezicht. ‘En als het ­nodig is, geef ik de planten ook water.’

Hij wijst naar een bordje met daarop het woord geld. ‘We hebben ook ­bijzondere planten gepoot’, lacht hij.

Willy: ‘Buurtbewoners vinden het mooi om te zien dat meneer Van Dam vaak buiten is en maken regelmatig een praatje met hem. En als de geldboom zou gaan groeien, dan willen ze daar allemaal graag een stekje van.’

12 Mijn Rivas

Wereldprimeur voor

ÉÉN PLANETRE VOOR ALLE WOON­­LOCATI EN THUISZORG

THUISZORG OP SCHOOL Sinds twee jaar komen Bas Kuiper en twee collega’s op een basisschool om ‘thuiszorg’ te verlenen. ‘Meestal zijn onze cliënten op leeftijd, maar dit doen we nu voor een 6-jarige jongen’, zegt Bas. Levi de Jong heeft suikerziekte. ‘Zijn bloedsuikerwaarde kan soms per uur verschillen en daarom is het b ­ elangrijk om dit meerdere keren per dag te controleren en de insulinepomp bij te stellen. Hierbij is het belangrijk om rekening te houden met activiteiten die op het programma. We overleggen ook altijd even met de juf. Buitenspelen kost tenslotte meer calorieën dan rekensommen maken in de klas.’

De ouders van Levi hebben geleerd hoe zij dat moeten doen. ‘Als Levi thuis is, krijgen zij dat allemaal goed geregeld.

‘Maar wanneer Levi op school is, dan ­nemen wij deze zorg over.’

Rivas:

E-LABEL ES

Bas en Levi gaan altijd even in een hoek van het klaslokaal zitten. ‘Levi is er al aan gewend dat wij drie keer dag op school langskomen. Ook zijn klas­ genoten vinden het heel normaal, de les gaat gewoon door. Doordat we dit op deze manier regelen, worden zijn ­ouders ontlast en kan Levi gewoon naar school en samen met zijn klas­genoten de les blijven volgen.’

Rivas heeft begin mei officieel één ­Planetree-label behaald voor alle achttien woonlocaties en de thuiszorg. Hiermee heeft Rivas een wereldwijde primeur.

Lees op www.rivas.nl/planetree meer mooie praktijkvoorbeelden.

‘Deze internationale erkenning voor mensgerichte zorg laat zien dat de medewerkers de werkwijze die hoort bij Planetree “in het bloed” hebben’, zegt Lilian Bouman, tot voor kort ­programmamanager Planetree. ‘Dankzij de inzet van alle ­medewerkers van onze woonlocaties en de thuiszorg hebben we dit label kunnen bemachtigen.’ En ze voegt toe: ‘We zijn erg trots op dit geweldige resultaat, want Rivas is de eerste organisatie met een Planetree-label voor de thuiszorg en ook de eerste organisatie met een label voor alle woonlocatie en de thuiszorg samen.’

Complimenten Regelmatig kunnen de medewerkers rekenen op mooie ­complimenten van de (familie van) bewoners en thuis­zorg­ cliënten. Deze werden ook gedeeld met de delegatie van ­Planetree Nederland tijdens hun bezoek aan Rivas. Om het behalen van het Planetree-label binnen Rivas te vieren, werden medewerkers op vrijdag 12 mei, de internationale Dag van de Verpleging, verrast met ­speciale kaartjes met daarop mooie ervaringen van bewoners en thuiszorg­cliënten.

•

Zomer 2017 13

Zo doen wij dat

Iedere editie vertellen jouw collega’s hoe zij met bepaalde zaken omgaan. Dit keer: De Roparun, die ­plaatsvond van 3 tot en met 5 juni.

Harrald van Hell, loper ‘Dit was de vijfde keer dat ik meedeed aan de Roparun, maar dit team had het echt het beste georganiseerd met een geweldige ondersteuning. Het kamp was bij elke wissel al opgezet, masseurs stonden klaar en we konden ­direct eten. Ik heb dit wel eens anders meegemaakt. Je kunt je niet voorstellen wat er op je ­afkomt tijdens zo’n event. Ik kon daarom de nieuwelingen weer goed bijstaan. Je kunt het fietsen en lopen trainen, maar het niet slapen niet. Als team ga je door en hoe dichter je bij de finish komt, hoe meer energie je weer krijgt. En vooral van de mensen zittend op een stoel langs de kant van de weg die klappen voor jou. Hoe hard je loopt maakt niet uit, het is voor een iedereen een enorme prestatie.’

ZO DOEN WIJ DAT 14 Mijn Rivas

Niels Bron, kok ‘Als kok ben je uiteraard verantwoordelijk voor het eten, maar daarnaast help je met nog veel meer zaken in het basiskamp.

We werden gebeld wanneer het team dat onderweg was op 10 kilometer van het wisselpunt was. Dit was het sein om het kamp op te breken en verder te trekken naar de volgende plek om een kamp op te bouwen. In een halfuur stond het kamp en was het eten klaar. Het binnenkomende team kon dan gelijk eten, daarna gemasseerd worden en vervolgens slapen. Veel hadden we al voorbereid, maar bijvoorbeeld soep en hamburgers hadden echt nog een bereiding ter plekke nodig. Alle vijf de voertuigen voorzagen we elke stop weer van een krat met eten en drinken, van snoepjes tot broodjes en koeken, van potten koffie tot fris en water. Het was hectisch en slopend door het weinige slapen (2 uur), maar dat was het waard. Het was een bijzondere ervaring. Dit smaakt naar meer!’

Inge Bertels, teamcaptain / masseur ‘Als teamcaptain zorg je er voor dat iedereen het naar zijn zin heeft. Je probeert iedereen te ­enthousiasmeren, maar ook op tijd wakker te maken (dit ging niet altijd even makkelijk vooral niet de laatste dag). Je bent echt een manusje van alles. Zo ben je ook het aanspreekpunt voor de organisatie van de Roparun.

Ze sturen je bijvoorbeeld een ­bericht met de weersverwachting, of wanneer de verlichte hesjes aan moeten, maar ook waar een omleiding is. Ik geef dit dan weer aan het team door.

Ik word ook gebeld als de teams elkaar bijna afwisselen, zodat we het kamp moeten opbreken en het team dat rust heeft zich klaar moet gaan maken voor de wissel.

Het ondersteunende team ­vertrekt dan weer naar het volgende wisselpunt om alles weer te gaan opbouwen.

Ik heb twee keer meegedaan als loper, maar ik vind dit een nog mooiere functie. Je kunt er echt voor het team zijn als ondersteuning en hebt met iedereen contact. Het is een heel dankbare rol.’

‘Als teamcaptain zorg je er voor dat iedereen het naar zijn zin heeft.’

HOE ZORG JE ERVOOR DAT JE IN GOEDE ­GEZONDHEID EN MET PLEZIER WERKT VAN HET BEGIN TOT HET EINDE VAN JE LOOPBAAN? IN WERK& LEES JE ­HANDIGE TIPS EN PRAKTISCHE ADVIEZEN OM JE HELE LEVEN FIT EN GEMOTIVEERD TE BLIJVEN WERKEN. DEZE KEER: WERK EN ONTSPANNING

Werk & ontspanning ONTSPANNINGSTIPS 1

2

Daadkrachtig en doelgericht Op het werk zijn we vaak daadkrachtig en doelgericht, scherp en gefocust.

Vooral in de zorg werken ‘echte doeners’.

Dat is ook goed. Het zorgt dat we dingen voor elkaar krijgen en er helemaal zijn op momenten dat dat nodig is. Maar je kunt niet de hele dag in staat van paraatheid zijn. Dan ontstaan klachten als hoofdof nekpijn, stijve schouders en andere spanningsklachten.

Overbelast Op den duur loop je zelfs de kans over­ belast te raken. Een derde van het ziekte­ verzuim wordt veroorzaakt door ‘werk­ gerelateerde psychische klachten’. Het is de meest voorkomende beroepsziekte volgens Rijksoverheid.nl. De klachten worden onder andere veroorzaakt door werkdruk en een verstoorde balans ­tussen werk en privé.

3

Deel iets leuks met een collega.

Door te lachen, ook om dingen op het werk, relativeer je jezelf, anderen en situaties. Lachen ontspant de spieren. Tijdens het lachen komt er endorfine vrij in je hersenen, waardoor stresshormonen verminderen.

Ruim je werkplek op.

Voel je je gehaast, dan creëert een rommelige werkplek vaak meer ­chaos in je hoofd. Je ziet steeds spullen ­liggen waar nog iets mee moet. Neem een paar minuten om te reorgani­seren. Laat alleen liggen wat je nú gaat doen.

Focus 3 minuten op je ademhaling.

Sluit je ogen, leg een hand op je buik en adem een aantal keren ­rustig en diep in en uit in je buik. Met deze ­diepe ademhaling ga je stress effectief te lijf. Je hartslag wordt rustiger en je bloeddruk daalt.

4

5

6

7

Neem pauze.

Probeer in je pauze je aandacht eens echt te houden bij het eten.

Eten moet je toch. Het is bij uitstek een manier om even te ontspannen op je werk. En als het enigszins kan, loop dan even naar buiten tijdens je pauze.

Vraag hulp.

Een ander kunnen helpen geeft een goed gevoel. Over het algemeen zijn collega’s graag bereid je te helpen als je ergens niet uit komt.

Negeer je smartphone.

Volgens onderzoek van de British ­Psychological Society raken mensen ontzettend gestrest van het constant checken van hun telefoon.

Voor werk gerelateerde zaken is het prima; het gaat mis als je constant op de hoogte wilt zijn van wat er in je sociale privéleven gebeurt.

Rekken en strekken.

Rek je lichaam helemaal uit of laat je ruggengraat rustig afrollen. Dit stimuleert de energiedoorstroming. ­Bewegingen met je armen stimuleren je hart en longen voor nieuwe energie.

Hersteltijd Het is dus heel belangrijk om jezelf de tijd te gunnen om te ontspannen, ook op het werk. Je geeft je lijf dan de kans zich te herstellen. Dan kun je er daarna weer tegenaan. En… het kost minder tijd dan je denkt.

Zomer 2017 15

In de zorg gebruiken we alledaagse voor­ werpen, maar zelfs daarover is wel iets buitengewoons te ­ver tellen. Je leest het in Ding. Dit keer: het isokinetisch test­ apparaat.

handig

ding Het isokinetisch testapparaat wordt gebruikt om de spierkracht van de spieren rondom de knie of andere gewrichten te meten, spierkracht te trainen of om de beweeglijkheid van gewrichten te vergroten.

De spierkrachtmetingen geven een objectief beeld over de aanwezige spierkracht in de benen. Het linkerbeen kan met het rechterbeen ­worden vergeleken, maar ook de

16 Mijn Rivas

vooruitgang in de loop van de tijd kan gemeten worden. Hiermee kan een arts gericht advies geven wat iemand moet trainen en op welke manier, zodat de revalidatie nog sneller en specifieker kan plaats­ vinden.

Er zijn maar weinig isokinetische testapparaten in Nederland; hij staat op ongeveer 60 plekken.

­ ooral in de grote sportcentra en V de medische afdeling van de KNVB wordt deze apparatuur intensief ­gebruikt. Het is dus vrij bijzonder dat zorgprofessionals in het Beatrixziekenhuis al sinds 1992 een i­ sokinetisch testapparaat gebruiken voor spierkrachtmetingen.