29
Oudleden vertellen We hebben ook een paar oudleden gevonden die hun verhaal wilden vertellen. Waterpolo was niet zo lang geleden nog een onderdeel van GSA. Lees wat daar allemaal gebeurde.
Het Oosterpark Brengt een park meer geluk dan water? Marianne Dijkstra en Cindy Stienstra
Z
ij speelde voor een club waarmee ze meer dan eens landskampioen werd. Ik mocht dames 4 hooguit verlaten als dames 3 een reservespeler tekort kwam. Haar boogballen vanuit een onmogelijke hoek waren trefzekerder dan die van de meeste profvoetballers. Zij wist altijd vrij op links te komen liggen, ik ploeterde wat midvoor. Mijn best behaalde successen waren doorgaans het verkrijgen van een vrije bal, die een teamgenoot vervolgens verzilverde tot een doelpunt. Maar de regenboogwereld van GSA maakte het mogelijk dat wij samen in hetzelfde vrouwschap ten strijde trokken. Ik zag haar eerder staan dan zij mij. Goed gecamoufleerd door mijn geringe waterpolotalent kon ik haar en haar spel uitgebreid observeren zonder zelf al teveel in het oog te springen. Tot onze trainer, Alex, in al zijn wijsheid besloot dat ons aquatische trainingsregime doorbroken diende te worden met oefeningen op het droge deel van de wereld. Trainen op het droge is voor waterpoloërs als vloeken op de heiligste plek, maar we gaven Alex het voordeel van de twijfel. We trainden tenslotte voor de Gay Games in Amsterdam. Dus werd het Oosterpark eenmaal per week bestempeld tot ons trainingkamp. We trokken met lichte tegenzin sportschoenen aan in plaats van slippers en we trotseerden met droog haar de zwaartekracht. Terwijl Henk op onze spullen paste, holden we om erin te komen altijd eerst twee volle rondes om het park. Tenminste, dat deed de meerderheid van ons, want de beste waterpoloërs staan nooit aan wal. Dus uitgerekend zij stak met
keepster Ellen halverwege geniepig door de bosjes, om de kopgroep vervolgens met de blaadjes nog in de haren quasinonchalant op te wachten. Een beetje ondeugd maakt de prachtigste herinneringen. Voor dat sporten op het droge bleek ik onverwacht wél aanleg te hebben. Wist ik veel, na vele jeugdjaren in zo'n bak met water. Opgeruimd en energiek draafde ik mijn rondjes naast Alex, sprong en knieboog op zijn commando. Het was daar in dat Oosterpark, op het droge, dat zij ook mij eindelijk zag staan. Vele mooie jaren samen volgden, de liefde vervloog, de vriendschap bleef. Onze herinnering aan hoe het ooit begon, koesteren we als goud.
Marianne en Cindy
