Hallo Holten #1 by reclamemakers

Hallo Holten Magazine

Jaargang 1 | Editie 1 | December 2020 | Prijs €5,95

Onbezorgd in Noord en Oost Nederland Met Holten al 100 jaar als kloppend

Zekerheid voor bedrijf en particulier Verzekeren Hypotheken Bankzaken

www.bbwv.nl

Holten | Groningen | Enschede

Colofon Tekst & Redactie Daphne Markvoort Elise Hoff Hanneke Janssen Marieke Pross Marije Herder Renske Landeweerd Stef Meilink

Inhoud Vereniging We willen deze plek koesteren

Traditie Pannenkoek met worst

Traditie Licht in het donker

Persoonlijk Een bijzondere plek vol herinneringen!

Muziek Zingen zonder angst

Succes De periode na het eiland

Eet smakelijk! Een culinaire totaalbeleving

Vertrokken Het goede Franse leven

Kunst en cultuur Verleden verweven in het heden

Agrarisch Duurzaam ondernemen binnen boerenbedrijf

Politiek Elsbeth staat haar mannetje

Wonen De mens staat tegenwoordig veel te ver van de natuur af

Gezondheid Al 22 jaar huisarts in Holten

Natuur Anton van Beek over zijn grote passie

In memoriam Onbewust en onbedoeld markant

www.hannekejanssen.nl

Fotografie Jennita Stegeman www.karakterfotografie.nl

Vormgeving André Heetkamp Inge Hegteler Rutger Zandjans www.reclamemakers-holten.nl

Oplage: 5000 stuks Wijzigingen, suggesties en/of verbeteringen: info@halloholten.nl Disclaimer/meer informatie: www.halloholten.nl Online editie: www.halloholten.nl /halloholten /halloholten

Hallo Holten

De Beste Oliebollen zijn vanaf nu volop verkrijgbaar! Onze kraam en winkel zijn gewoon geopend met inachtneming van de COVID-19 maatregelen.

We verspreiden graag de drukte;

Bestel de Beste Oliebol van Nederland online via www.besteoliebol.nl! Nijkamp Echte Bakker / Petit-Restaurant / IJssalon Dorpsstraat 16, 7451 BT Holten T 0548 – 363703 www.besteoliebol.nl

Hallo Initiatiefnemers

Voorwoord Hallo Holten! Jij als inwoner van Holten weet ongetwijfeld als geen ander wat ons dorp allemaal te bieden heeft. Maar wat weten we nog niet over Holten? Wat beweegt die Holtenaar die we allemaal kennen in wat hij/zij doet? Hoe houden de Holtense verenigingen zich staande in deze tijd? En wat speelt er in het bedrijfsleven? In Hallo Holten zijn we op zoek gegaan naar verdieping. Een magazine over ‘gewone mensen’ met ‘bijzondere verhalen’. En wij weten zeker, dat het je gaat verrassen. Dat jij als Holtenaar zegt: “Oh, ik heb nu iets gelezen… dat ik dat niet wist!”

allo Holten is een initiatief van Hanneke Janssen (Hanneke Janssen tekst en communicatie), Jennita Stegeman (Karakter Fotografie) en André Heetkamp (Reclamemakers Holten). Het is een cadeau aan Holten. Een magazine dat we twee keer per jaar uitbrengen. Waarmee we de kracht en schoonheid van het dorp waar we wonen onder de aandacht willen brengen. En mensen een podium geven;

Volg ons via social media voor exclusieve foto’s van onze dorpsgenoten en nieuwtjes over de volgende editie.

In dit eerste nummer… Holten, het dorp waar: … boer Jan, de winnaar van Expeditie Robinson 2018, woont met zijn Ineke. … al decennialang, op kerstavond, lekkere pannenkoek met worst wordt gegeten. … De Holterberg in ieders achtertuin ligt. … we nog omkijken naar elkaar en noaberschap altijd nog heel gewoon is. … De Noordpool op loopafstand ligt. … we de soldaten die voor onze vrijheid hebben gevochten, nog altijd trouw eren. … agrariërs keihard werken aan/voor onze toekomst. … we elkaar respecteren en waarderen om wie we zijn. Wij wensen jullie fijne kerstdagen en een goed en gezond 2021 toe. Geniet van de prachtige verhalen en foto’s in dit magazine. Heb je tips of suggesties voor het volgende nummer? Wij horen het graag! Neem contact met ons op via info@halloholten.nl. Uiteraard ben je ook van harte welkom om bij één van onze bedrijven binnen te lopen. Dag Holten, tot de volgende keer!

Groeten,

Doneren? Hallo Holten is een initiatief van Reclamemakers, Hanneke Janssen tekst en communicatie en Karakter fotografie. Het magazine wordt door onszelf en onze adverteerders bekostigd. Ons plan is om het magazine twee keer per jaar te produceren en te verspreiden. Dit kost uiteraard veel tijd en geld.

/halloholten

Ben je enthousiast over de eerste editie van dit magazine? En wil je graag dat we hiermee doorgaan? Dan kun je ons helpen door geld te doneren voor de productie van het volgende nummer (IBAN NL10 ABNA 0886 8241 41). Je bepaalt uiteraard zelf wat deze voorjaarseditie u waard is. Heb je een bedrijf? Dan kun je ook adverteren. Vraag ons gerust naar de mogelijkheden.

/halloholten

Alvast hartelijk dank!

Hallo Holten

Scan mij r en donee

Meer Hallo Holten?

gewoon om dat ze dat verdienen. En omdat het verhalen zijn die jij als Holtenaar niet wilt missen.

Bedankt! :)

Hallo Rob Tuitert en Hans Heyda

We willen deze plek koesteren Welke Holtenaar heeft er niet zijn eerste rondjes geschaatst, achteraf warme chocolademelk gedronken en meegedaan aan de schoolwedstrijden? De Noordpool in Holten is bijna een iconische vereniging. De laatste jaren is de ijsbaan helaas minder in gebruik geweest dan voorheen. - Door Stef Meilink | Fotografie Jennita Stegeman

och blijft De Noordpool innoveren, met de hoop dat ook een nieuwe Holtense generatie van de ijsbaan kan genieten. Bestuurslid Rob Tuitert en voorzitter Hans Heyda vertellen erover. “De vereniging is in 1923 opgericht”, vertelt Hans. “Destijds moest het koningshuis nog toestemming geven voor de oprichting van een vereniging. Twee jaar geleden is er in de Holtense Kwis gesuggereerd dat wij een Koninklijke ijsvereniging waren, dat is dus niet zo. Wel zijn we opgericht bij Koninklijk besluit.” Hij vertelt verder: “De vereniging is opgericht door de toenmalige notabelen van het dorp. In de begintijd werden alle diensten nog uitbesteed. Er was een vaste baanveger, en ook de koek en zopie werd verpacht. Het bestuur was dus echt aan het besturen. Tegenwoordig steken ook wij allemaal onze handen uit de mouwen.”

Vereniging

Een gezonde portie nostalgie

Ook Rob Tuitert heeft het Noordpool-virus inmiddels echt te pakken. Hij is al ruim twee jaar bestuurslid en neemt de ledenadministratie op zich. “Ik vind De Noordpool een heel sympathieke, misschien zelfs wel een beetje een cult-achtige status hebben binnen Holten. Het beeld dat je hier vroeger voor het eerst hebt geschaatst, komt daarbij direct bij mij naar boven. Eerder was je in de zomer zoveel mogelijk bij het zwembad te vinden en in de winter zoveel mogelijk op de ijsbaan.” Hij vertelt verder: “In 2017, toen ik net bestuurslid was, merkte ik pas echt

hoezeer De Noordpool nog leeft in Holten. Ik was op wintersport toen alle alarmbellen afgingen in Holten, omdat er kans was op een langere periode met vorst. Toen zijn we ook een aantal dagen open geweest. Ik heb de foto’s later teruggezien, echt mooi. Mensen kwamen met roestige schaatsen aan, het stond zwart van de kinderen en de chocomelk was niet aan te slepen. Wat dat betreft zijn we echt een warme familievereniging.” Hans vult aan: “Ik hoop dat wij in de toekomst weer langer dan een week open kunnen, zodat we dan ook schoolwedstrijden kunnen organiseren. We zijn er ook trots op dat Mark Tuitert hier schoolkampioen is geweest, dat zijn de mooie momenten. Zelf heb ik een mooie dag als ik hier ben en de ijsbaan open is. Je ziet dan iedereen met zijn of haar familie op de baan en de vrolijkheid is van de gezichten af te lezen!”

“Zodra er kans op ijs is, gaat iedereen ervoor” “Het gevoel in Holten is dat wij de laatste jaren weinig open zijn geweest. Toch zijn wij van 2008 tot 2018 bijna elk jaar open geweest. Dat is in grote mate te danken aan de leden van ons bestuur. Zodra er een kans is op ijs, laten ze direct alles vallen

Hallo Holten

Dat zorgde ervoor dat wij als enige ijsbaan in Overijssel open waren. Dit is wel tekenend voor hoe gek en gedreven wij als bestuursleden zijn."

Blijven innoveren Rob vertelt verder: “Dit maakt het ook leuk om in het bestuur te zitten. Iedereen is gedreven en heeft maar één ding voor ogen. Om ervoor te zorgen dat we met zo weinig mogelijk vorst toch kunnen schaatsen, blijven we als vereniging innoveren. Hierin worden we ook gesteund door de Holtense ondernemers. We hebben wel eens een rij vrachtwagentrailers van Muller neergezet, om de scherpe oostenwind bij de baan weg te houden.” “Ook laten we de ijsvloer zakken, zodat je minder ijs nodig hebt om te schaatsen. Hier hebben we laatst nog een test voor gedaan met rechte schotten, zodat in het vervolg de ijsvloer nog vlakker blijft. In de zomer klussen wij hier dus, om in de winter de kans op ijsplezier te vergroten." Hans vult aan: “De afgelopen vijftien jaar hebben wij als vereniging constant geïnvesteerd. Hierbij kun je denken aan een vernieuwde keuken, een nieuwe keet en steiger. Ook hebben we ons dak, dat vol asbest zat, vervangen. Binnen onze vereniging hebben we veel handige mensen die dit voor relatief weinig kosten zelf repareren en fiksen, altijd gaaf om te zien.”

Toekomstvisie Hans vertelt verder: “Wat betreft de toekomst: het is elke winter weer spannend wat er gebeurt. Wij blijven in ieder geval actief om voor ijs te zorgen in Holten. Zo hebben wij het afgelopen jaar ook de ijsjesactie met Nijkamp gedaan, zodat wij de Holtenaren toch ijs konden bieden. Wel ijs van een andere samenstelling, maar goed.”

Met een mooie anekdote illustreert Hans de gedrevenheid van het bestuur en de vrijwilligers. “In de winter van 2010 was er een korte vorstperiode, er lag dus al een dun laagje ijs. Toen sneeuwde het enorm, wat resulteerde in een laag sneeuw op het ijs. Het ijs was nog te dun om op te lopen en er van bovenaf water op spuiten zou ook niet gaan werken. Toen kwam één van onze bestuursleden op het ludieke idee om een trekker van huis op te halen, en hiermee de dunne laag ijs kapot te rijden. Hierdoor liep het water onder het ijs naar boven en bedekte het de sneeuw. Met als gevolg dat het sneeuw veranderde in water. Toen begon er een nieuwe vorstperiode, waardoor wij uiteindelijk toch genoeg ijs hadden om op te schaatsen.” Maar dat alleen was nog niet genoeg. “Omdat we het ijs kapot hadden gereden, hielden we een oneven ijsvloer over waar niet op kon worden geschaatst. Wij zijn toen met het hele bestuur ruim zes uur lang bezig geweest om de vloer weer gelijk te maken met kettingzagen en slijptollen. Hierna hebben wij er water op gesproeid.

Hallo Holten

Rob vult aan: “We hebben als vereniging natuurlijk maatschappelijke verantwoordelijkheid. Stichting Hulp aan Tsjernobylkinderen organiseert hier bijvoorbeeld ook een survivalrun om geld op te halen. Dat zijn mooie dingen om samen aan te werken. Wij willen onze plek in de Holtense samenleving koesteren.”

Word donateur! Hoe kunnen de Holtenaren de ijsbaan blijven steunen? “Word donateur!”, aldus Rob. “We hebben rond de 500 donateurs en leden en zijn dus een vereniging die middenin de Holtense gemeenschap staat. Maar hoe meer zielen, hoe meer vreugd!” Hans: “Bij een voetbalvereniging komen de mensen ieder weekend, bij ons alleen als er ijs is. Daarom vinden wij persoonlijk contact en binding met onze bezoekers en donateurs ook zo belangrijk. Sinds jaar en dag worden onze ledenkaarten persoonlijk langsgebracht. In die zin zijn we traditioneel. We hebben ook geen e-mailadressen van onze leden, alleen de adressen.” Hans en Rob sluiten af: “We gaan er in ieder geval voor zorgen dat er mooie dingen gebeuren. Het liefst op de ijsvloer en anders met andere plannen!”

Vereniging

en vertrekken ze richting de ijsbaan. Ik kan me nog een winter herinneren, waarin ik bijna ieder weekend sneeuw heb staan schuiven van de baan", vertelt Hans.

Hallo Gert en Bertha Jansen

Kerstavond bij de familie Evertjes in de Beusebarg

Traditie

Pannenkoek met worst

Een traditie is een gebruik of gewoonte die van de ene op de andere generatie wordt doorgegeven. Maar wat zijn nou typisch Holtense tradities? Wij spraken met Gert en Bertha Jansen over het eten van pannenkoeken met worst op kerstavond. - Door Stef Meilink | Fotografie Jennita Stegeman

Hallo Holten

Pannenkoeken bakken in rundvet Maar hoe bakken Gert en Bertha die pannenkoeken dan? “Dat is ook weer een verhaal op zich”, vertelt Bertha. “Pannenkoeken bakken was vroeger al een kwestie van grote stapels. Toen zat er ook niet in elke pannenkoek worst. Worst was nou eenmaal een delicatesse en het geld was er niet altijd. Tegenwoordig is er genoeg worst voor iedereen. Eerst laten wij de worst wellen in lauw water. We wachten totdat de worst goed warm is en laten hem daarna afkoelen. Daarna kun je makkelijker plakjes snijden. We maken tegenwoordig meer worst dan er op de pannenkoeken kan. Het restant valt namelijk ieder jaar erg in de smaak!”, lacht ze. Gert vult aan: “Vroeger werden de pannenkoeken anders gebakken dan nu, namelijk in rundvet. Ook voegden we hier wel eens gezouten vetspek aan toe, van een varken (ook wel ‘schreumkes’ genoemd). Daar sneden we dan dobbelsteentjes van, die daarna uitgebakken werden in de pannenkoekenpan. En dat voegden we dan later weer toe aan de pannenkoek. Daar kreeg je een

Hallo Holten

totaal andere smaak van, heel smeuïg. Ik ben zelf enorm liefhebber van deze pannenkoeken met vetspek.”

Derk met ’n beer Het eten van pannenkoeken met worst is niet de enige traditie op kerstavond bij de familie Jansen. “Wij gaan eerst naar de Canadese begraafplaats, waarna we met de familie bij elkaar komen om pannenkoeken te eten. Vroeger moesten op kerstavond eerst alle koeien worden gemolken en het hele erf moest opgeruimd zijn, voordat we konden genieten van de pannenkoeken.” Waarom dan? “Nou, op kerstavond komt Derk met ’n beer altijd bij ons langs”, vertelt Gert met een knipoog. “Derk, een Germaanse demon, en zijn beer gaan op kerstavond rond om te zien of er goed is opgeruimd. Bonenstokken moeten worden opgeruimd en hekken van weilanden worden opengezet, zodat Derk vrije doorgang heeft.” Bertha vult aan: “De kinderen wordt dan dringend aangeraden om hun spulletjes op te ruimen, zodat je met de kerst over een schoon erf kan uitkijken.”

Het voortzetten van de traditie Op de vraag of Bertha en Gert de traditie voort blijven zetten, is het antwoord eensgezind. Gert: “Het is een gegeven dat de traditie doorgaat. En de worst moet natuurlijk bij Keurslagerij Brands vandaan komen. Zij hebben de lekkerste pannenkoekworst die er is”, lacht hij.

Traditie

ert vertelt: “Pannenkoeken met worst; dat is een echte Holtense traktatie. Het is iets speciaals. Al zolang ik me kan herinneren, eten wij met de familie pannenkoeken met worst op kerstavond. Dit is iets wat nooit is veranderd en wat mij betreft ook altijd zo blijft. Het is een fijn moment van bezinning dat je deelt met de hele familie.”

Pannenkoek met worst

7,50

Met worst van Keurslagerij Geert Brands Beschikbaar tot 31 december

Kerstavond d geopen

Vanaf 1 januari tegen inlevering van deze advertentie

Elke 2e pannenkoek GRATIS

Bestel gemakkelijk voor afhaal via: Tel.

0548 22 70 00

Bekijk de actuele openingstijden op onze website

De Pannekoekenbakker Holten Smidsbelt 7, 7451 BL Holten | Tel. 0548 22 70 00

Vraag naar de voorwaarden

www.pannekoekenbakker.nl/holten

Hallo Holten

Vuur de kinder diet het nog neet weet, Zing ik het nog mà weer Van den helgen keerl dent Derk heet, Met zien helligen Beer. As ’t Karsoamd is dan geet e rôônd, Den helligen Beer geet met. Dan loert e oaver oene grôônd, Of alles is weg e zet Want as den Beer is hellig wördt, Hij grip oen in zien bek. Dan lig ie zô biej ‘m op ’t bord En heij’ de proem’n in ’n drek. Op Karsoamd möt alles schôône wèan, Maakt de hèèle boel dan glad. Doot ’t met mekaa, van grôôt tut klein, Maakt astebleef ruum pad. Hallo Holten

Recept

Pannenkoeken met worst Ingrediënten -

Deel jouw k pannenkoes en tag on

1 liter melk 500 gram pannenkoekenmeel 2 eieren #halloholten Beetje zout @halloholten Boter om in te bakken Pannenkoeken worst (Keurslagerij Geert Brands)

Bereidingswijze

Maak een glad beslag van alle ingrediënten. Zorg ervoor dat dit beslag een uur van tevoren klaar is. Een klontje boter in de pan, bruin laten worden en dan wat beslag erin gieten of scheppen. Leg de plakjes worst op het beslag. Zet het vuur op middelmatig. Steek na een minuut voorzichtig een mes onder de pannenkoek om te zien of hij al ‘loslaat.’ Is dit het geval? Schuif hem dan op de binnenkant van de deksel en draai hem om in de pan, zodat de andere kant van de pannenkoek ook mooi lichtbruin kan worden.

Traditie

Derk met ’n beer

Weet waar je staat Samen brengen we je ﬁnanciële conditie gedegen in kaart! FB Adrem, voor al je geldzaken, vermogen en pensioenvragen

Larenseweg 68, 7451 EN Holten

T 0548 - 36 80 08

E info@fbadrem.nl

WWW.FBADREM.NL

SPECIALIST IN RVS MAATWERK ■ ■

BOUW TOELEVERING

■ ■

WATERTECHNIEK VOEDINGSINDUSTRIE

Transportweg 4 7451 PL Holten

+31 (0)548 364 531 E info@bemei.nl T

www.bemei.nl

Hallo Marc Fraser

Kaarsjes branden op de Canadese Begraafplaats

Licht in het donker

Naast het eten van pannenkoeken met worst hebben wij als Holtenaren nog een speciale traditie op kerstavond: kaarsen plaatsen op de Canadese begraafplaats. Deze bijzondere traditie heeft zich vanuit Holten verspreid naar Commonwealth-Begraafplaatsen in het hele land. - Door Stef Meilink | Fotografie Gerrit Willems

Lena van Dam Marc vertelt: “Vele jaren geleden kwam hier een vrouw op de Canadese Begraafplaats. Haar naam was Lena van Dam, een Finse van geboorte, die met haar man in Holten woonde. Zij ontdekte dat hier ook een Finse soldaat begraven lag: Armas Poik Kimaki.” In Finland is het de gewoonte dat er op kerstavond kaarsen worden geplaatst op de graven. “Lena wilde dit graag voor Armas doen. Hierbij dacht ze ook aan alle andere soldaten die hier begraven liggen, die dan eigenlijk allemaal een kaars op hun graf moesten krijgen. Met dit idee ging Lena naar de Commonwealth War Grave Commission (CWGC) om toestemming te krijgen voor het plaatsen van 1394 kaarsen op kerstavond.”

Basisschoolkinderen “Na een tijdje gaf de CWGC Lena toestemming voor het plaatsen van de kaarsen, onder één voorwaarde: ze moest het langer dan één jaar doen. Lena stemde hiermee in, en in 1991 werden er voor het eerst op kerstavond brandende kaarsen geplaatst door de kinderen van de Holtense basisscholen. Tot 1996 zorgde Lena voor de financiering van deze kaarsen, die speciaal voor de gelegenheid uit Finland werden gehaald.” Van 1997 tot 2010 zorgde de Stichting Welcome Again Veterans voor de sponsoring van deze indrukwekkende plechtigheid. “Sinds 2011 organiseren wij als Stichting Viering Nationale Feestdagen deze plechtigheid. Mede dankzij sponsoren, zoals carnavalsvereniging De Fienpreuvers die ieder jaar een groot deel van de kosten voor haar rekening neemt”, aldus Marc.

Hallo Holten

De verspreiding van de traditie Sinds enkele jaren verspreidt deze traditie zich over andere Commonwealth-begraafplaatsen door heel het land. “Zij zagen dat deze traditie met veel enthousiasme werd ontvangen en besloten dit gebruik over te nemen. Ook lokaal gebeurt dat. Bijvoorbeeld in Oldenzaal.”

Waardering vanuit Canada Marc weet dat deze traditie door veel Canadezen wordt gewaardeerd. “Af en toe krijgen we donaties en mailtjes met blijk van waardering uit Canada. Alle Commonwealth-begraafplaatsen worden geprezen, maar het blijft een traditie die is ontstaan in Holten. Vandaar dat de oude ambassadeur van Canada, Sabine Nölke, altijd graag naar Holten kwam. Ook komen er wel eens Canadezen over vanuit Duitsland als zij daar op dat moment gestationeerd zijn”, vertelt Marc.

Traditie blijft hetzelfde In de afgelopen 29 jaar is de traditie altijd hetzelfde gebleven. “De schoolkinderen verzamelen zich op kerstavond om 16.30 bij de ingang van de begraafplaats om de kaarsen te plaatsen. Er staat altijd een midwinterhoornspeler vooraan en één bij het Cross of Sacrifices. Zij beantwoorden elkaar.” In 2020 ziet de traditie er helaas anders uit in verband met de coronamaatregelen. De kaarsen worden geplaatst door vrijwilligers zonder publiek”, aldus Marc. “Voor mij is kerstavond op de Canadese Begraafplaats een bezinningsmoment, echt de start van kerst. Stilstaan bij alle offers die gebracht zijn, met heel veel mensen. Ik vind het prachtig. De kaarsen branden tot het einde van de volgende dag en zetten de begraafplaats in een indrukwekkende gele gloed. Na de ceremonie dalen de Holtenaren weer van de berg af en worden er bij veel families pannenkoeken met worst gegeten”, sluit Marc met een knipoog af.

Traditie

arc Fraser, voorzitter van de Stichting Viering Nationale Feestdagen Holten, vertelt over het ontstaan van deze traditie en geeft er zijn eigen blik op: “Voor mij is het een moment van bezinning, ik vind het prachtig.”

Hallo Aaldrik en Fenny Paalman

Het Bonte Paard:

Een bijzondere plek vol herinneringen! Het is dinsdag 8 januari 2019. Het lijkt een normale doordeweekse dag, maar niks is minder waar. Het is namelijk de 60e verjaardag van Aaldrik Paalman van Het Bonte Paard. En die verjaardag wordt natuurlijk groots gevierd. Familie, buren, vrienden, de besturen van alle Dijkerhoekse verenigingen; iedereen is uitgenodigd. De koffie is op, het bier stroomt onafgebroken uit de tap en de band maakt de aanwezigen alvast warm voor een mooie avond. Maar dan pakt Aaldrik de microfoon, met Fenny aan zijn zijde. Het is meteen duidelijk: hier gaat iets gebeuren. Dit is niet zomaar een welkomstwoordje. En dan komt het hoge woord eruit: Het Bonte Paard gaat in de openbare verkoop. - Door Hanneke Janssen | Fotografie Jennita Stegeman

Persoonlijk

et is muisstil in de zaal… een moment waarop waarschijnlijk iedereen in gedachten terugging. Terug naar al die bijzondere momenten die ze bij Het Bonte Paard hebben beleefd. Die gezellige zondagavond aan de tap, die afgeladen volle caféavond met beslagen ramen, die vergaderingen boven waarbij je op een bel drukte om je bestelling door te geven en Egbert met een grote glimlach een dienblad met drank en een schaal bitterballen kwam brengen, het Dijkerhoeksfeest in de grote zaal, het Sinterklaasfeest, je eigen bruiloft die je bij Het Bonte Paard hebt gevierd of misschien wel de afscheidsdienst van een dierbare. Bij Het Bonte Paard kon het allemaal. We kijken samen met Aaldrik en Fenny terug naar de afgelopen 34 jaar, waarin zij vol passie en overgave de scepter zwaaiden. Hun leven, samen met hun dochters Yanieke, Leontien en Iris, speelde zich al die jaren voor een belangrijk deel af in het 200 jaar oude familiebedrijf.

Werk en privé Aaldrik woonde met zijn ouders en oudere broer Wim boven het bedrijf, maar groeide in feite op in het café. “Het café was onze woonkamer, alleen slapen deden we boven.” Toen Aaldrik en Fenny trouwden besloten ze het anders te doen. Fenny: “Ik wilde wel graag een eigen woonkamer. En een stofzuiger en koffiezetapparaat. Dat vond Aaldrik z’n moeder eerst maar raar. Want dat hadden we toch in het café?!" Het was gebruikelijk dat het personeel met het gezin mee at. “Ik had soms wel tien man in de keuken zitten”, vertelt Fenny. “Dat was heel normaal en ook heel gezellig. Ze moederden ook allemaal over onze kinderen. En één van onze vaste obers, Henk Tijhuis, die sliep zelfs bij ons in huis.” Eén keer moest Henk zijn bed afstaan. “Er was een bruiloft en één jongedame dronk cola met cognac. Ze liep in de polonaise, sloeg haar glas net wat te snel achterover en viel. Vijf kelners kwamen toen met haar aandragen,

Hallo Holten

Fenny kan zich nog een ander moment herinneren waarop privé en zakelijk elkaar even doorkruisten: “De bevalling van onze tweede dochter was net begonnen en de kraamverzorgster belde om te vragen hoe het met me ging. We hadden eerst maar één telefoonnummer, waarop je ons zowel zakelijk als privé kon bereiken. Henk was beneden in het café en nam op. Hij dacht dat het mijn vriendin Anke was, maar het was kraamverzorgster Anke. De vraag hoe het met me ging, beantwoordde hij met: ‘Oh, het gaat prima met Fenny’. Dus de kraamverzorgster dacht: ‘Ach, dan kan ik nog wel even gaan behangen bij een vriendin’.

Hallo Holten

Maar op dat moment werd Leontien geboren, zonder dat de kraamverzorgster erbij was.”

Klup 53 Denk je aan Het Bonte Paard, dan zullen velen ook denken aan Klup 53. “Dat ontstond eigenlijk voor mijn tijd”, vertelt Aaldrik."Toen het drukker werd in het café, stopte mijn vader met boeren. De koeienschuur kwam daardoor leeg te staan. De Dijkerhoekse jeugd kwam met het idee om er een jeugdhonk van te maken. Mijn vader vond dat prima en wilde de benodigde materialen wel betalen, als ze zelf de verbouwing voor hun rekening zouden nemen. En dat gebeurde, mede dankzij de inzet van Evert-Jan Kers en Jan Noteboom. En het bestuur, gevormd door Gerrit Vlogtman, Johan Meerman, Jannie Meijerman, Gerhard Wagenvoort, Eddy Reterink, Riekie Baltus, Jannie Tuitert en Wim Stevens.” Klup 53, vernoemd naar het huisnummer van Het Bonte Paard, was een feit.

Persoonlijk

haar moeder was erbij. Ze kwam uit Noord-Brabant en het was wel duidelijk dat ze niet meer naar huis kon. Dus we hebben haar zo in Henk z’n bed gestopt. Henk zei: ‘Ik zal vannacht goed op haar passen, maar dat leek haar moeder geen goed idee. Ze zei: ‘Nee, ik blijf hier vannacht ook’. De volgende ochtend voelden ze zich wel wat ongemakkelijk, want ze zijn al vroeg weer vertrokken.”

Klup 53 was geopend op zondagmiddag en het was er bomvol. “Honderden jongeren kwamen erop af. De entree was 99 cent, want vanaf een gulden moest je vermakelijkheidsbelasting betalen. Alcohol werd er niet geschonken, want daar was geen vergunning voor. Wel werden er plaatjes gedraaid door Dijkerhoekse DJ’s. Er werd gedanst, gepraat en gekust.”

Persoonlijk

Dijkerhoekse bruiloften

En dan waren er de vele bruiloften die werden gevierd bij Het Bonte Paard. In de hoogtijdagen wel vier tot vijf per week. Fenny: “Dat waren prachtige, maar ook heel drukke tijden. Eerst was er een receptie, dan een diner, dan het feest. En tussentijds moest je telkens alles schoonmaken en weer goed neerzetten. We noemden ons voor de grap wel eens 'de erkende verhuizers'. En ging er dan een Dijkerhoeks stel trouwen, dan waren Aaldrik en Fenny vaak de eersten die dat wisten. De namen kwamen dan in de, voor velen welbekende, grote agenda van Aaldrik te staan. “Weet je trouwens dat ik alle agenda’s nog heb, vanaf 1975. Je kunt

er niks meer mee, maar toch voelt het raar om ze weg te doen. Misschien leuk voor later?” Elke bruiloft was voor Aaldrik en Fenny bijzonder, maar een paar vergeten ze er nooit weer. Het 25-jarig huwelijk van Jan en Janna Maats bijvoorbeeld. “We hadden toen net de zaal verbouwd. ’s Ochtends waren de timmerlui nog druk aan het werk. Er waren allerlei hulptroepen ingeschakeld om de boel daarna weer schoon te krijgen. Ik weet nog dat we de laatste deurklinken afnamen en het bruidspaar ondertussen al binnenkwam”, vertelt Aaldrik. “Ja, het was net een aflevering van ‘Ik vertrek’”, vult Fenny lachend aan. Ook de bruiloft van Gerrit en Truus Rensen weet Aaldrik zich nog goed te herinneren. “We hadden plotseling een storing in de kelder. Er was iets met de biertank, waardoor we geen bier konden tappen. We hadden een paar honderd man in de zaal zitten. Iedereen zat aan de koffie en je wist dat die biertap

Hallo Holten

binnen een paar minuten heel hard nodig was. De monteur was hard aan het werk in de koelcel, maar het zweet liep hem van het gezicht vanwege de stress. Net toen het eerste biertje moest worden getapt, deed alles het weer. Niemand in de zaal heeft er iets van gemerkt.”

Hindoestaanse bruiloft Het Bonte Paard was de afgelopen jaren het thuis van vele bruiloften en feesten. Ook vonden er ook wel eens Hindoestaanse, Turkse en Molukse feesten plaats. Andere culturen, wat soms best tot bijzondere situaties leidde. “Ik kan me nog heel goed herinneren dat we hier een Hindoestaans feest hadden. De kinderen van de familieleden sliepen in onze slaapkamers, ze keken tv in onze woonkamer en haalden drinken bij ons thuis uit de koelkast. Zonder verkeerde bedoelingen, ze waren heel vriendelijk. Het hoorde gewoon bij hun cultuur.”

Volgend jaar is het voor het eerst dat Aaldrik en Fenny als bezoekers van het Dijkerhoeksfeest kunnen genieten, als de coronamaatregelen het toelaten natuurlijk. “Ja, dat zal wel gek zijn”, zegt Fenny. “Maar ik denk dat ik dat wel kan.” Aaldrik kijkt wat bedenkelijker. “Ik weet niet of ik dat in één keer kan loslaten. Misschien dat ik toch nog wel even een keer achter de bar ga staan of zo.”

Het Bonte Paard verkocht En dan is het ineens echt. Op 27 oktober 2020 werd het wereldkundig gemaakt: Het Bonte Paard is verkocht. Aaldrik en Fenny zijn blij met hoe het is gegaan. “Weet je, in het begin hoopten we nog wel een partij te vinden die met hetzelfde concept als wij door zou gaan. Maar dat was misschien ook wel een wat romantische gedachte”, geeft Aaldrik aan. “Bij deze koper had ik meteen een goed gevoel. Het Bonte Paard gaat verder als een luxe restaurant. Dat betekent dat er ook flink wordt verbouwd. En dat snap ik ook. Het cafémeubilair gaat er helemaal uit. Daar heb ik op zich geen moeite mee. Wat me wel gek lijkt, is dat je straks niet zomaar even kunt binnenlopen. Mijn kleinzoon zei laatst: ‘Opa, waar moet je straks toch koffie drinken?’ En daarmee had hij het wel bij het rechte eind. Het personeel ga ik enorm missen. We hebben altijd geweldige medewerkers gehad, zowel in de keuken als de bediening. Zonder deze mensen hadden we dit bedrijf niet zo lang kunnen hebben. Ook de contacten met de verenigingen waren altijd erg goed. We hoorden overal een beetje bij.”

“Dat was wel een hele gebeurtenis. Het was er bomvol en beregezellig”

Dijkerhoeksfeest En dan was er natuurlijk het Dijkerhoeksfeest, waarvan Aaldrik en Fenny al die jaren gastheer en –vrouw waren. Eerst werd het feest op dinsdag en woensdag gehouden, in de zaal. Aaldrik: “Dat was wel een hele gebeurtenis. Het was er bomvol en beregezellig. Maar als iedereen dan weg was, dan krabden we onszelf soms wel even achter de oren. De muren, het plafond: alles was plakkerig van het bier. En vaak was er de volgende middag weer een ander feest. Dus alles moest ’s nachts nog worden schoongemaakt. Daar waren we soms wel tot vijf of zes uur in de ochtend mee bezig. Dat in 1993 werd besloten het Dijkerhoeksfeest in een tent te vieren was voor ons dan ook wel een verademing.” Waar Het Bonte Paard voorheen nog het horecagedeelte regelde en er een feestcommissie was voor de spelletjes, is er nu al jarenlang sprake van een nauwe samenwerking. Aaldrik vertelt nog dat hij bij de verkoop van Het Bonte Paard een appje kreeg van Anita ten Wolthuis. “Zij gaf aan dat ze het zo bijzonder vond dat ze als 21-jarige tijdens het Dijkerhoeksfeest de sleutel kreeg van de zaak en de kluis. Maar ze was penningmeester, dus waarom niet? Zo gingen we met elkaar om en dat moet ook kunnen.”

Hallo Holten

De vele reacties, berichtjes en kaartjes naar aanleiding van de verkoop waren overweldigend. “Natuurlijk waren we heel blij met de verkoop, maar als je dan al die reacties en persoonlijke herinneringen hoort... dat doet wel wat met je”, geeft Fenny toe. Fenny blijft actief als leerkracht. Een paar jaar geleden volgde zij nog een universitaire opleiding tot NT2-docent, waarmee ze Nederlandse les kan geven aan mensen met Nederlands als tweede taal. Wat Aaldrik exact gaat doen, weet hij nog niet. “Maar ik wil wel graag iets om handen hebben. Wie weet wat er op mijn pad komt!” Aaldrik en Fenny: bedankt voor alle herinneringen waaraan jullie een belangrijke bijdrage hebben geleverd. Geniet van jullie vrije tijd!

Persoonlijk

Het avondfeest was weer een verhaal op zich. Er was afgesproken dat de gasten gratis fris mochten drinken. Voor sterke drank moesten ze zelf betalen. “Vooral whisky was erg populair, werd ons gezegd. Dus ik had de kelder vol staan met Johnnie Walker. Je wilt natuurlijk geen ‘nee’ verkopen. Op een gegeven moment viel het me op dat er best wat drank in de man zat, maar we hadden nog maar heel weinig whisky verkocht. Wat bleek: de gasten liepen tussendoor telkens naar hun eigen auto, waar ze sterke drank in hadden liggen. Dus ik bleef met een flinke voorraad whisky zitten, tot grote hilariteit van ons personeel.”

Muziek 18

Hallo Holten

Hallo Ylse Bolink

Van rockzangeres naar muziektherapeut

Zingen zonder angst Met haar prachtige stem veroverde Ylse Bolink negen jaar geleden de harten van de Holtense muziekliefhebber. Haar carrière bij de band Kroepin begon als toevalstreffer, maar bleek een schot in de roos. Toch is zo’n Rock & Roll bestaan niet altijd even leuk. “Ik heb even afstand moeten nemen van het optreden, dat werd een trigger voor mijn onzekerheid.” - Door Daphne Markvoort | Fotografie Jennita Stegeman

Na de middelbare school besloot ze de opleiding Zorg & Welzijn aan het ROC te volgen, maar een carrière als zangeres bleef lonken. “De opleiding Ondernemend Artiest zat in hetzelfde gebouw en dus zag ik elke keer de optredens van die studenten. Na een jaar ben ik toch overgestapt.” Een lastige keuze, maar Ylse kon op veel steun rekenen. “Mijn ouders vertelden mij dat ik vooral moest doen wat ik leuk vind”, vertelt Ylse met een grote glimlach.

Eerste stappen op het podium De nieuwe studiekeuze bleek uiteindelijk een hele goede voor de zangeres in spé. Zelf had ze last van faalangst, maar de opleiding hielp haar om hier overheen te komen. “Ik had geen andere keuze, dan uit mijn comfortzone te stappen. Ik moést namelijk

Hallo Holten

wel optreden”, vertelt Ylse. “Als de docenten bevestigen dat je echt wel goed bent en je zelfs andere studenten mag coachen, geeft dat wel een boost aan je zelfvertrouwen.” En dat had ze nodig, want al snel benadert haar studiegenoot Ruben Hanevelt haar met de vraag of ze zangeres van Kroepin wilde worden. De vuurdoop was een optreden op Kerstrock bij de Wippert. “Ik was zo zenuwachtig; weet ik mijn tekst wel, gaat die overgang wel goed… Het was de eerste keer dat ik echt in een band speelde. Je hebt dan echt een verantwoordelijkheid voor een goed samenspel.” Gelukkig was het eerste optreden een succes. Glunderend vertelt Ylse: “Het was zo’n kick! Het publiek ging helemaal los. Het gevoel dat je krijgt als je voor de eerste keer applaus krijgt of dat mensen meezingen; dat is echt heel bijzonder.” Ook de klik met de rest van de band was er meteen. “Normaal kan ik moeilijk mijn plek vinden in een vriendengroep, maar bij de band voelde ik me gelijk thuis. We zijn ook echt vrienden geworden. We kunnen ook zakelijk zijn, maar dat zijn we liever niet”, lacht Ylse.

Aan boord van een achtbaan Van grote tentfeesten tot intieme bruiloften; Kroepin maakt naam en wordt overal voor gevraagd. Ylse vertelt: “De tentfeesten waren fantastisch, zoals bijvoorbeeld die in Klarenbeek. We zijn zelfs een keer naar België gegaan voor een bruiloft.” En dat is toch best spannend: “Voor ons is het een optreden, maar voor

Muziek

Als Ylse wordt gevraagd om te komen zingen in de Holtense band Kroepin, is dat het begin van een jarenlang avontuur. De jonge Ylse, die droomt van een carrière als zangeres, ontdekt gaandeweg dat roem ook een schaduwzijde kent. “De deo-bus was mijn beste vriend”, grapt de nu 25-jarige zangeres. Elke zondag ging ze met haar ouders mee naar de kerk, een rol in het kinderkoor ‘Mozaïek’ was dus onvermijdelijk. “Ik mocht steeds vaker een stukje solo zingen. Zo ontdekten ook mijn ouders dat ik aanleg had voor zingen.” Niet veel later volgden er zanglessen, waar ook zangdocenten de jonge Ylse aanmoedigden om iets met haar talent te doen.

adres Hoffesstraat 41 7451 AE Holten

post Postbus 47 7450 AA Holten

tel 0548 37 83 53 Mail holten@vanbraakaccountants.nl

www.vanbraakaccountants.nl

50% KORTING OP ALLE WASPROG RAM MA’S Actie geldig tot 31 januari op vertoon van deze advertentie

Handelsweg 2, 7451 PJ Holten

0548 36 61 01

info@erikhuzen.nl

www.erikhuzen.nl

het bruidspaar is het de belangrijkste dag in hun leven. De eerste keer dat we op een bruiloft moesten spelen, was ik ook heel zenuwachtig. Je wilt hun dag niet verpesten.” Zeker drie keer per weekend wordt de band gevraagd om op te treden. Voor een jonge meid als Ylse is dat niet alleen fysiek zwaar. Ze vertelt: “Je stelt jezelf heel kwetsbaar op, door op zo’n podium te gaan staan. Iedereen praat en heeft een mening over je. Daar werd ik heel onzeker van.” Dat resulteerde in een moeilijke periode voor de dan 21-jarige zangeres, met een eetstoornis tot gevolg. Optreden was er ook even niet meer bij. “De trigger was het optreden, dus zingen deed ik eigenlijk niet meer”, vertelt Ylse. Na het volgen van verschillende therapieën gaat het naar eigen zeggen weer goed met haar. “Het plezier in zingen heb ik grotendeels terug.”

Het einde van een tijdperk

cliënt. Maar het is nooit precies hetzelfde. Daardoor kan ik wel afstand houden”, vertelt ze. “Ik durf zelf goed te praten over mijn ervaringen en kan die daardoor delen met deze mensen.” Zo hielp ze een hoogbegaafd meisje met taalen spraakproblemen als gevolg van angst, met het geven van presentaties op school. “Ze vindt dat nu zo leuk, dat ze mee doet aan voorleeswedstrijden”, glundert Ylse.

“We spelen nog een jaar door, in afgeslankte mate, en sluiten zoals beloofd af met een groot feest!”

De bewogen periode bij Kroepin is toch ook leerzaam geweest voor de zangeres. Ze vertelt: “Ik weet nu dat ik moet kiezen voor mijn eigen ambities en interesses.” De rest van de band was daarin niet anders. Nooit hebben zij zich laten leiden door de wensen van bijvoorbeeld een boekingskantoor. De nuchterheid van de rest van de bandleden heeft ook een goede invloed gehad. “De jongens hebben me geleerd om me niet zo snel gek te laten maken”, lacht Ylse.

Werken vanuit eigen ervaring Nadat ze zelf verschillende therapieën heeft gevolgd, besluit Ylse om toch nog haar liefde voor de zorg na te jagen. Inmiddels is ze afgestudeerd als neurologisch muziektherapeut. “Tijdens mijn studie merkte ik al dat het zingen voor mij meer deed. Ik kijk naar wat melodie en ademhaling doen met het lichaam en zenuwstelsel.” Als ervaringsdeskundige helpt ze nu mensen met een speciale zorgvraag, zoals hoogbegaafdheid, autisme, angststoornissen en een negatief zelfbeeld. Trots vertelt Ylse: “Tijdens mijn studie richtte ik al mijn eigen praktijk op, waar ik zanglessen gaf. Dat ontplofte als een bom en werd heel populair.” Toch kan het ook confronterend zijn om mensen te helpen met soortgelijke ervaringen als haarzelf. “Soms zie ik veel van mezelf terug in een

Hallo Holten

Blijven dromen…

Met haar eigen praktijk is Ylse nog lang niet klaar. In een maatschappij waarin angsten en stoornissen steeds vaker lijken voor te komen, wil Ylse hulp bieden. “Ik wil mensen het gevoel geven dat ik nu ook heb. Ik wil ze leren dat ze die angsten kunnen loslaten”, vertelt ze. Hoe ze zich dan voelt? “Goed. Al blijf ik nog wel zoekende, maar dat zullen veel mensen van mijn leeftijd hebben.” De 25-jarige zangeres zit helemaal op haar plek. Toch blijft de droom om beroemd te worden nog wel in haar achterhoofd zitten. Destijds mocht ze komen auditeren voor The Voice of Holland. Vanwege de strikte contracten heeft ze dat toen niet gedaan. “Misschien heb ik daar wel een beetje spijt van”, vertelt Ylse. Ze schetst haar droom: “Ik zou dan graag country zingen. Zoals Ilse de Lange ooit begon. Stiekem is die ambitie er nog steeds wel een beetje, dus wie weet."

Muziek

Eind 2019 kondigt Kroepin aan te gaan stoppen met optreden. De overvolle agenda’s van de bandleden zijn steeds lastiger te combineren met de optredens. “We zijn nu allemaal achterin in de twintig, dan merk je toch dat je prioriteiten ergens anders gaan liggen”, vertelt Ylse. Een fulltime carrière met Kroepin hebben de bandleden nooit gewild: “We wisten vanaf het begin al dat dit niet meer dan, een weliswaar, flink uit de hand gelopen hobby zou worden.” Wat een knallend afscheidsjaar had moeten worden, loopt door de pandemie helemaal anders. Het 15-jarig jubileum had het afscheidsfeest moeten zijn, maar Ylse belooft dat dat er nog steeds gaat komen: “We spelen nog een jaar door, in afgeslankte mate, en sluiten zoals beloofd af met een groot feest!”

Hallo Jan en Ineke Bronninkreef

Terug naar de bewoonde wereld

De periode na het eiland Het is inmiddels voor velen een bekend verhaal: in 2018 deed Jan Bronninkreef mee aan Expeditie Robinson en kwam als winnaar uit de strijd. Dit mede dankzij zijn leven als boer. Want wisten jullie dat Jan het finalespel won, omdat hij dezelfde handeling toepaste als bij de inseminatie van een koe? Twee jaar later spraken wij hem over het leven na het eiland. Wat kwam er allemaal op hem en zijn vrouw Ineke af? En wat heeft Expeditie Robinson hen gebracht? - Door Stef Meilink | Fotografie Jennita Stegeman

e eerste weken na het eiland waren lastig voor Jan. “Ik ben bijna zes weken van huis geweest. Toen ik terugkwam, had ik het gevoel dat ik de vrijheid een beetje kwijt was. Ik vond het fijn om de boerderij en de dieren weer te zien, maar had helemaal geen zin om weer van alles te moeten regelen”, vertelt hij lachend. “De eerste keer dat de veearts weer kwam, gaf Ineke mij een briefje met wat er met welke koe aan de hand was. Ik heb naar het briefje zitten staren, maar miste alle achtergronden. Ik heb haar dus vriendelijk gevraagd of ze zelf nog een keer met de veearts mee wilde lopen.”

Succes

Wat ‘niet eten’ met je doet

Meedoen met Robinson is volgens Jan al een hele aanpassing, maar het terugkomen was nog lastiger. “Ik was negen kilo afgevallen en merkte dat ik veel kracht had verloren. Het duurde een maand voordat ik weer op mijn normale gewicht was en nog langer om mijn kracht terug te krijgen.” Ineke vult aan: “Je merkt dan echt wat ‘niet eten’ met iemand doet. Jan was in het begin heel afwezig. Hij kon zich moeilijk concentreren. Het heeft echt

een tijd geduurd voordat hij weer de oude was. Ook voelde hij zich eerst maar opgesloten in huis. De eerste nacht thuis deed hij ineens de slaapkamerdeur open. Hij voelde zich niet lekker tussen die muren.” Een maand na zijn thuiskomst, gingen Jan en Ineke op vakantie naar Slovenië. “Jan begon met rijden, maar kon de drukte om zich heen helemaal niet aan. Dus toen heb ik het stuur maar overgenomen en is Jan gaan slapen. In Slovenië werd hij wakker. Het was wel een heel fijne week, waarin we elkaar veel hebben kunnen vertellen. Over zijn belevenissen op het eiland en die van mij op de boerderij. Thuis neem je daar minder de tijd voor, omdat het gewone leven weer doorgaat.”

Jouw Vrouw, Mijn Vrouw; niks voor ons! Nadat bekend werd dat Jan de expeditie had gewonnen, kwam er veel op hem en Ineke af. Jan vertelt: “We zijn bijvoorbeeld gevraagd voor het programma Jouw Vrouw, Mijn Vrouw. Dat betekent dus dat hier een andere vrouw op de boerderij zou

Hallo Holten

komen en Ineke tijdelijk bij een BN’er komt te wonen. Nou, dat is toch helemaal niks voor ons!” Zijn deelname aan Robinson vond Jan ontzettend gaaf. “Maar ik hoef geen BN’er te blijven. Wel zijn Ineke en ik naar een paar leuke premières geweest. En dan is het wel mooi om als VIP onthaald te worden. Ook het Gouden Televizier-Ring Gala was een mooie belevenis. Best gek om opeens achter Chantal Janzen te staan. En wat nog vreemder was: ze kende mij ook!”

Even Steven Brunswijk bellen Verder werd Jan gevraagd voor verschillende commercials. “Youbahn bijvoorbeeld. Ik had nog nooit van Youbahn gehoord, maar ik vond het idee wel erg grappig. Ik dacht: ‘Nou, dan doe ik het gewoon’. Wel heb ik eerst even met eilandgenoot Steven Brunswijk gebeld, want ik had daar helemaal geen kaas van gegeten. Hij heeft mij geholpen met het opstellen van het contract en de prijzen. Ook heb ik voor Go-Tan een commercial mogen doen. De opnames waren bij de IJssel, met een koe van onszelf. Dat was erg leuk om te doen, maar ik hoef geen televisie-carrière hoor!”

‘Nou, dan doe ik het gewoon’

Hallo Holten

Een indrukwekkend bezoek De meest indrukwekkende ervaring; dat was niet zijn optreden bij RTL Boulevard. En ook niet zijn presentatie op het Young Farmers Event op het Mediapark in Hilversum, samen met Mark Tuitert en Marcel Gerlauff. “Nee, dat was toch wel mijn bezoek aan het Emma Kinderziekenhuis in Amsterdam”, vertelt hij ontroerd.

Succes

En dan zijn er nog de fans op straat. “Ik word regelmatig aangesproken door mensen die met mij op de foto willen. Nog steeds. Zolang ze vriendelijk zijn, vind ik het geen probleem om met ze op de foto te gaan.” Ineke vraagt ondertussen: “Maar heb je ooit ‘nee’ gezegd?” Jan: “Volgens mij niet. Iedereen is altijd vriendelijk. Ik heb nooit vervelende reacties gehad. Wel vind ik het nog steeds gek om door iedereen herkend en aangesproken te worden, terwijl ik dezelfde persoon ben als voor de expeditie!”

“Elke vrijdag hebben ze daar een uitzending voor de kinderen in het ziekenhuis. Ik mocht een interview geven en wat Robinsonspelletjes doen met de kinderen. Wat je daar allemaal ziet; dat is heel indrukwekkend. En ik vond het ook heel fijn om iets voor deze kinderen te kunnen betekenen.” Ineke: “Ja, dat doet je nog steeds wat. Ik zie het aan je.”

Succes

Ineke in de schijnwerpers

Niet alleen het leven van Jan veranderde na zijn expeditiedeelname. Ook het leven van Ineke kwam op z’n kop te staan. “Terwijl Jan op het eiland zat, heb ik de boerderij in mijn eentje moeten runnen. Dit betekende ook dingen doen die ik nog nooit eerder had gedaan”, vertelt ze. Inmiddels is de takenverdeling weer redelijk terug naar hoe het was voordat Jan naar het eiland ging. “Ik heb altijd buitenshuis gewerkt en dat doe ik nog steeds. Wel heb ik besloten om niet meer te gaan werken dan dat ik al deed. Er is altijd wel wat te doen op de boerderij en daar geniet ik ook echt van. Dat ben ik me tijdens de afwezigheid van Jan nog meer gaan beseffen.”

Dat Ineke na de deelname van Jan aan Expeditie Robinson ook in de schijnwerpers zou komen te staan, had ze niet voorzien. “Ik geef nu presentaties, waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze zou geven. Maar ik vind het wel erg mooi om mee te maken. Wat ook echt een hoogtepunt was, dat was mijn deelname aan het theaterspektakel ‘Hanna van Hendrik’. Ik had eerder nooit auditie durven doen. En nu wel. Toch twijfelde ik, want dat zou betekenen dat ik een hele zomer veel weg zou zijn. Maar Jan zei meteen: “Jij hebt mij Expeditie Robinson gegund, dit gun ik jou. Heel erg mooi vond ik dat.”

“Jan, je moet op Insta!” Met de toenmalige deelnemers van Kamp Onbekend heeft Jan nog steeds contact. “We hebben een appgroep samen. Het is nu niet mogelijk om met elkaar af te spreken door corona, maar voor die tijd kwamen wij regelmatig bij elkaar! Vorig jaar hebben we hier gebarbecued met z’n allen en samen een uitzending gekeken. We zijn een hechte groep gebleven.”

Hallo Holten

Via Instagram stroomden na de overwinning ook de felicitaties binnen. “Het waren er op een gegeven moment wel honderd”, vertelt Jan. “Dus ik dacht: wat aardig, die mensen ga ik even persoonlijk bedanken. Wat ik alleen niet wist, is dat je op Instagram maar honderd reacties tegelijk ziet. Dus die honderd reacties… dat waren er duizenden… bleek later! Telkens kwamen er weer honderd bij. Maar goed: als je eenmaal bent begonnen met bedanken, ga je er niet mee stoppen. Ineke en ik wisselden elkaar af met bedankjes sturen. Daar is flink wat tijd in gaan zitten!”, vertelt hij lachend.

Hallo Holten

Nieuwe inzichten Jan zegt veel geleerd te hebben van de expeditie-ervaring. “Ik kan wat makkelijker relativeren. Als we bijvoorbeeld een zieke koe hebben op het erf, dan kan ik daar nog steeds niet tegen. Maar wel een stuk beter dan eerst. Ik kijk wat ruimer om me heen, heb m’n kijk op de wereld verbreed. Er is meer dan alleen onze boerderij. Misschien wil ik na mijn boerenbestaan wel wat anders doen. Dat zijn dingen waar ik eerst nooit over nadacht, maar waar ik nu wel opener tegenover sta.” Ook wil Jan graag meer van de wereld zien. “Ik heb reizen altijd mooi gevonden en ook kan ik mijn bedrijf redelijk goed loslaten. Zo zouden Ineke en ik het afgelopen voorjaar naar Cuba gaan, maar dat ging helaas niet door. Toen hebben we maar het Pieterpad gelopen. En daar hebben we ook veel plezier van gehad. Ach ja, Nederland is ook mooi!”

Succes

Ook heeft Jan dankzij Expeditie Robinson een Instagramaccount. Jan: “Voor die tijd wist ik nauwelijks wat Insta was. Nadat de eerste afleveringen op tv waren geweest, zei medeeilandbewoonster Laurie tegen mij: ‘Jan, ik krijg allemaal vragen over jou. Je moet ook op Insta!’ Toen heb ik dus maar een account aangemaakt. Het ging pas echt snel na de finale, binnen een dag ging ik van 8.000 naar 30.000 volgers. Ik dacht: ‘Wat gebeurt me nou?’”

Eet smakelijk! 26

Hallo Holten

Hallo Erik de Mönnink

Bij Erik de Mönnink van restaurant De Swarte Ruijter

Een culinaire totaalbeleving

Al 15 jaar staat Erik de Mönnink samen met zijn vrouw Esther aan het roer van restaurant De Swarte Ruijter. De afgelopen jaren is er veel veranderd in het Michelin-sterrenrestaurant midden op de Holterberg. - Door Marije Herder | Fotografie Jennita Stegeman

Op 7 december 2004 openden de deuren van restaurant De Swarte Ruijter. Erik de Mönnink: “Die dag kan ik mij nog herinneren als de dag van gister. Samen met mijn vrouw Esther was ik nog aan het dweilen toen de eerste gasten al voor de deur stonden. 15 jaar geleden was alles anders. We hadden beiden ervaring in sterrententen, maar ik wist: In het oosten moet je niet te gek doen. We begonnen met een driegangendiner met een goede prijs-kwaliteitsverhouding. De eerste kaart was vrij eenvoudig, maar de tweede kaart was al gelijk een grote stap.” Toch ging dit niet gelijk goed: gasten vonden dat het diner te lang duurde, en de keukenbrigade snapte niet wat De Mönnink bedoelde met zijn kaart. “Ik heb het toen omgedraaid, gekeken waar ik tekort schoot, en hier vervolgens nog eens goed naar gekeken. Ik heb goed geluisterd en zo het hele team meegetrokken naar een hoger niveau.” “Gasten verwachten de tweede keer meer dan de eerste keer. Je moet ze blijven ‘triggeren’. Het moet elke keer beter. Ik zeg altijd: ‘Goed is niet goed genoeg, want als het goed genoeg is, kan het altijd beter’. Ik ben een kwaliteitsman, dit werk vraagt

Hallo Holten

om innovatie, draait om trends en invloeden van buitenaf. Zo zijn we langzaamaan steeds exclusiever geworden.” De Mönnink maakt in zijn gerechten graag gebruik van seizoens- en streekproducten. “Ik kijk altijd eerst welke ingrediënten er zijn, en verzin dan pas een gerecht. Vroeger haalde ik bij een boer in de buurt altijd mijn groenten. Helaas is hij overleden, maar hij heeft me veel geleerd. Die man was zo gepassioneerd met zijn groenten bezig. De smaken en geuren waren fantastisch. We hebben nu zelf een klein moestuintje bij het restaurant waar we groenten verbouwen.” De Mönnink maakt ook graag gebruik van ingrediënten die rondom zijn restaurant groeien. “Vlakbij het restaurant groeien anijschampignonnetjes en aan het Beukenlaantje groeien winterporselein en rodekoolzwammetjes. Ook gebruiken we sponszwammen uit het bos, die konfijten we. En Eekhoorntjesbrood kun je perfect invriezen.” Sinds vijf jaar heeft De Swarte Ruijter een felbegeerde Michelinster. De Michelinster is een onderscheiding voor restaurants met een zeer goede keuken en een correcte bediening. “De Michelinster is een kroon op ons werk. We doen het op onze eigen manier, hoe wij denken dat het moet. Ik heb me niet gek laten maken. Het jaar voor we de ster in ontvangst mochten nemen, sprak ik met een inspecteur, die hintte al een beetje op een mogelijke ster. Vervolgens kwam de hoofdinspecteur langs en ontvingen we een persoonlijke uitnodiging voor de uitreiking.” Onderweg naar de feestelijke uitreiking in het Amsterdamse DeLaMar theater sloeg bij De Mönnink toch de

Eet smakelijk!

p een van de mooiste plekjes van Holten, in een rietgedekte jaren ’30 villa ligt restaurant De Swarte Ruijter. Het restaurant is eigendom van Erik de Mönnink en zijn vrouw Esther. Enkele jaren geleden verhuisden Erik en Esther samen met hun twee dochters, van inmiddels 17 en 13 jaar oud, naar Holten. Vandaag de dag zijn er meer dan 30 mensen werkzaam bij het restaurant en koken er iedere avond zo’n zeven koks de sterren van de hemel voor hun gasten.

Eet smakelijk!

twijfel toe. “We zaten in de auto, waren bijna te laat en onderweg sloeg de twijfel toe. In de zaal hing een groot scherm met daarop de kaart van Nederland, over deze kaart ging een schijnwerper, die stopte dan bij restaurants die een ster uitgereikt kregen. De schijnwerper ging over Oost-Nederland. Ik vroeg mezelf af welk restaurant dat dan zou zijn. Ineens stopte die in Holten en kwam De Swarte Ruijter in beeld. Een enorm compliment!”

van de totaalbeleving. Mensen moeten echt genieten, ik zeg altijd: eenieder die niet geniet van het leven, is niet te genieten in het leven.” Ook de uitstraling van het restaurant heeft volgens De Mönnink invloed op de totaalbeleving. “Afgelopen voorjaar hebben we het restaurant verbouwd. De uitstraling van het restaurant liep achter bij het eten dat we serveerden. We zijn twee weken open geweest, en toen was daar ineens corona. Op zondag 15 maart zat ons restaurant vol toen we hoorden dat we om 18.00 uur moesten sluiten. Een dag later bedacht ik al dat ik niet stil wilde zitten, en besloot dagmaaltijden aan te gaan bieden. De volgende dag hebben we dit op social media gezet en de dag erop zijn we al begonnen. Personeel mocht toen door de maatregelen nog niet aan het werk, dus ik stond samen met Esther en onze dochters in de keuken. Na een week verkochten

“Het is ontzettend hard werken. Je moet echt passie hebben voor het vak, anders houdt je lichaam het niet vol.”

“Het is ontzettend hard werken. Je moet echt passie hebben voor het vak, anders houdt je lichaam het niet vol. We werken echt voor onze gasten. Het restaurant is ons theater. Voordat je in contact komt met eten heb je al zoveel indrukken gehad. Gasten moeten de volgende ochtend wakker worden met een goed gevoel, dat is voor mij het doel. Het gaat allemaal om beleving. Mensen kiezen normaal snel voor het bekende, wij laten je blind proeven. Dat is allemaal onderdeel

Hallo Holten

Recept

Gestoofde hert met paddenstoelen

Ingrediënten -

Hertenvlees voor stoof, 800 gram Boter, 50 gram Ui, 2 stuk Rode wijn, 4 deciliter Wildjus, 5 deciliter Paddestoelen, 400 gram

Roomboter, 30 gram Wild/speculaaskruiden, 20 gram Laurierblad, 4 stuk Kruidnagel, 6 stuk Jeneverbes, 4 stuk Peper en zout

Bereidingswijze

Inmiddels is de tweede horecasluiting een feit. Gelukkig is het restaurant van De Mönnink toch nog deels open. “We hebben het geluk dat we naast het restaurant ook nog tien hotelkamers hebben, hierdoor kunnen we voor hotelgasten toch het restaurant open houden.”

Hallo Holten

Bak de paddenstoelen in een pan met 30 gram boter. Giet de jus op de paddenstoelen. Laat het inkoken tot het gewenste resultaat. De jus zal wat dikker worden en de smaak zal sterker worden. Doe het vlees erbij. Deze stoofpot is erg lekker bij rode kool en aardappelpuree.

Deel jouw gserecht en tag on

Eet smakelijk!

#halloholten, @halloholten @deswarteruijter

Plannen voor de toekomst zijn er genoeg. “Volgend jaar willen we graag de hotelkamers een touch-up geven, zodat ook deze weer perfect aansluiten bij het restaurant. We hopen dat we weer zoveel mogelijk gasten kunnen verwelkomen zodra corona achter de rug is.” Erik en Esther willen in ieder geval niet meer weg uit Holten. “Het is geweldig hier, de mensen zijn allemaal ontzettend aardig en de omgeving is zo fantastisch mooi!”

Blus het met de rode wijn in kook de wijn voor de helft weg. Voeg de wild jus toe. Breng alles aan de kook. Doe een deksel op de pan en laat alles zachtjes gaar sudderen in ongeveer een uur. Haal een stuk vlees uit de pan en beoordeel of het zacht genoeg is. Wanneer het vlees te taai is dan nog een half uur laten sudderen tot het gewenste resultaat. Zeef het vlees en doe de jus terug in de pan.

Eet smakelijk!

we 100 maaltijden op een dag. Ondanks de omstandigheden vond ik het geweldig. In ons restaurant komen veel mensen van buiten Holten, maar nu kwamen er ook veel Holtenaren genieten van onze gerechten.”

Bestrooi het gesneden vlees met zout en peper. Maak de ui schoon en snij deze in stukken. Bak ze aan in de pan met de boter totdat het mooi goudbruin is. Voeg de uien toe en bak deze mee. Voeg de kruiden toe.

Hallo Erik en Eus Vonkerman

Erik en Eus Vonkerman maken dagdromen waar

Vertrokken

Het goede Franse leven

Leven als god in Frankrijk. Een gezegde dat verwijst naar een leven zonder zorgen; leven zoals jij wilt. Op een plek waar alle goede dingen van het leven samenkomen, dát was de droom van Erik en Eus Vonkerman. Het echtpaar verliet bijna drie jaar geleden Nederland voor een rustig(er) bestaan op het Franse platteland. Domaine du Bouysset met 15 hectare grond - in het Franse departement Lot op 1150 km van Holten gelegen - heeft hun hart gestolen en maakt hun ultieme droom waar. - Door Marieke Pross | Fotografie Erik en Eus Vonkerman

Hallo Holten

samenwerking met elkaar, waarbij we alle facetten van het goede leven combineren. Maar concreet werd het nooit. Totdat de moeder van Erik zei: “Zet die stap, nu kan het nog.” Erik kroop achter de computer en typte simpelweg in op Google: ‘Golfbaan Frankrijk te koop’.” En zo ontstond de eerst kennismaking met Domaine du Bouysset. Een waanzinnige plek waar alles samenkomt: idyllische overnachtingsmogelijkheden, een restaurant, een zwembad en een golfbaan(tje). “We houden het laagdrempelig; het is meer een rustieke bosbaan. Bovendien biedt onze locatie zoveel meer, ook voor niet-golfers. Er kunnen heerlijke wandelingen worden gemaakt. We hebben een hoogteverschil van zo’n 60 meter, dus de vergezichten zijn grandioos. Op één van de bankjes kun je uitrusten en van het uitzicht genieten. Met natuurlijk een flesje wijn om de ontspanning compleet te maken.”

Gezamenlijke ambitie

Souvenir van de liefde uit Holten

In het dagelijks leven was Eus werkzaam als HR manager en Erik als logistiek manager. De vakanties werden gevierd, hoe kan het ook anders, in Frankrijk. “We zijn fervent golfers en ook dat maakte ook altijd deel uit van onze reizen.” Bij terugkomst in Nederland kwam altijd ter sprake: hoe zou het zijn om in Frankrijk samen zoiets op te zetten? “We hadden het er vaak over; een

En over bankjes gesproken; daar zit een mooi verhaal achter. “We zijn op ons domein getrouwd, met goede vrienden en familie. Als huwelijkscadeau van onze Holtense vrienden werd ons een heel speciaal houten bankje overhandigd. Onze golfbaan heeft negen holes. Hole tien wordt altijd ‘als clubhuis’ gezien. Een soort derde helft, zoals bij de voetbal. In dit bankje is

Hallo Holten

Vertrokken

Terwijl hier de eerste vorst aan de grond zit, bellen we met Eus. “Vandaag is het 19 graden en schijnt het zonnetje”, vertelt ze uitbundig. Ze zijn net terug uit Holten. De band met hun vroegere woonplaats is er nog steeds. “Ik ben een dochter van Leo en Ria Thiele, mijn vader is nog Prins carnaval geweest. Even onder ons gezegd”, lacht ze. “En mijn moeder tennist elke week.” Haar ouders zijn nog steeds actief en vitaal. Die energieke betrokkenheid vinden we ook terug bij Eus. “Als er wat te doen was in Holten, dan waren wij erbij. Ik heb ook jaren geholpen bij de triathlon en later de Keunefeesten.” Manlief Erik komt van oorsprong uit Lochem en was verknocht aan het Achterhoekse dorp. Maar hij was altijd heel enthousiast over Holten. “Die actieve samenleving, de lokale betrokkenheid, de mooie activiteiten die hier werden opgezet, hij zou zo ook naar Holten willen verhuizen”, vertelt Eus.

HEBJE PC

Uw partner in computer en IT, van agrarisch en privé tot aan het MKB

Installatie

De Wheeme 12, Holten M info@hebjepc.nl

Reparatie

Onderhoud

Advies

T 06 - 24 22 74 37

Verkoop

www.hebjepc.nl

Maak kennis met onze verrassend fijne wijnen!

Bestel de wijn voor jouw kerstdiner bij Vinoviccio +31 (0)88 - 88 16 800

www.vinoviccio.com

Volg ons

Eus mijmert verder: “We zijn zo warm welkom geheten. Het echte authentieke dagelijkse leven vind je hier. Samen met de buurman zoeken we paddenstoelen in het bos, de andere buren brengen ons verse groenten. Wij maken vaak extra veel soep zodat er ook een pannetje naar de buurman kan.”

Thuisgevoel in Frankrijk Noaberschap in Frankrijk dus. En dat ‘menselijke’ gevoel van verbinding en persoonlijke gastvrijheid wil het koppel ook meegeven aan hun gasten. “Gevoel van ‘thuiskomen’. Dat is wat we willen creëren. Mensen mogen zijn zoals ze thuis ook zijn. En juist niet teveel ‘gast’ voelen, maar meegenieten in ons leven. Dan is onze missie geslaagd.” Overnachten kan op diverse manieren: in één van de twee charmante vakantiehuizen of in één van de drie karakteristieke kamers. “We hebben in principe 27 bedden. Ontbijt wordt sowieso geserveerd en gasten kunnen ook aanschuiven bij het diner. ‘Eten wat de pot schaft’ met verse en lokale producten.”

Hallo Holten

Lekker eten. Goed slapen. Zuivere lucht. Rust en ruimte. En een flinke dosis gastvrijheid. Waar wachten we eigenlijk nog op? “Tja, die corona hè. Maar gelukkig hebben we een mooi zomerseizoen kunnen draaien. En we hebben een gigantische hoeveelheid walnotenbomen op ons terrein. We hebben, met de hulp van mijn ouders, maar liefst 1300 kilo walnoten geraapt. We zijn altijd bezig. Hout hakken, gras maaien; we vervelen ons hier zeker niet.” Met de feestdagen zijn er mooie plannen om een geheel verzorgd arrangement aan te bieden. “De gast ontzorgen. En anders gaan we oliebollen bakken met de Fransen; dat was vorig jaar ook een succes”, sluit Eus af.

Voor de Holtenaren die hen willen bezoeken, heeft het ondernemende echtpaar iets leuks in petto. “In Holten gaat de Toek Toek over de Holterberg; hier hebben we de Bouysset-golfette, waarmee je een leuke tour over ons terrein maakt. Op drie prachtige uitzichtpunten komen we verrassende versnaperingen brengen.” Voor een indruk van deze prachtige plek, zie www.bouysset.fr.

Vertrokken

symbolisch ‘Hole Ten’ gegrafeerd. En dat wordt uitgesproken als ‘Hol Ten’ (Holten samengevat). Hilarisch toch”, jubelt Eus. Het bankje heeft een mooi plekje in de zon gekregen. “Aan het einde van de dag drinken we er een biertje of een goed glas wijn.”

Hallo Holten

Kunst en cultuur

Hallo Willem van Rappard en Carmen Potman

Collectie Dokter Nagelhout inspiratiebron voor Waerdenborch-leerlingen

Verleden verweven in het heden In het Kulturhus Holten schittert naast de kunstcollectie van dokter Nagelhout nog een collectie: de leerlingen van scholengemeenschap De Waerdenborch hebben aan de hand van de bestaande werken van de Stichting Collectie Nagelhout bijpassende kledingstukken gemaakt. Geïnspireerd op de kunstwerken van toen, gemaakt door de leerlingen van nu. Houdt dit de kunst in Holten levend? We spreken oud-burgemeester en voorzitter van de stichting Willem van Rappard en Waerdenborch-leerling Carmen Potman.

“M

et deze opdracht wilden we leerlingen inspireren en een podium bieden voor talent”, vertelt Van Rappard. “Er zijn verrassend mooie werken gemaakt.” De collectie is tot eind januari te bewonderen in de Nagelhoutzaal in het Kulturhus. “Ik ben al een paar keer wezen kijken met mijn familie”, glundert Carmen.

Banden met Holten In 1979 werd Van Rappard burgemeester van Holten. Wat maakte het burgemeesterschap van deze kleine gemeente nou zo aantrekkelijk? “Er waren best veel onderwijsvoorzieningen, we hadden een eigen energiedistributiebedrijf, een slachterij en het dorp had een toeristisch karakter”, vertelt de oud-burgemeester. De dan 33-jarige Van Rappard wordt voor zes jaar benoemd en vervulde daarna nog eens een termijn van zes jaar. Maar het dorp miste één ding: water. Dus verlaat de burgemeester Holten voor Texel. “Het huis in Holten hielden we aan”, vertelt hij. “We ruilden van woning met een dierenarts op Texel.”

Hallo Holten

In zijn laatste jaren als burgemeester van Holten raakte Van Rappard, die altijd al interesse in kunst had, bevriend met de vrouw van dokter Nagelhout, Coba. Nagelhout verzamelde zijn leven lang kunstwerken. Hij organiseerde kunstreizen, nodigde buitenlandse kunstenaars uit in Holten en kocht werken op. Ook verwierf hij bekendheid door kunstavonden met verlotingen op touw te zetten. “Hij kocht wat hij mooi vond”, meent Van Rappard. “In die tijd was kunst nog betaalbaar en Nagelhout had er echt oog voor.” Zodoende ontstond er uiteindelijk een behoorlijk waardevolle collectie.

De collectie behouden Toen de dokter overleed, dreigde de particuliere collectie te verdwijnen. Nagelhout had geen kinderen om de collectie aan na te laten en de belasting zou torenhoog zijn. “Ik stelde aan Coba voor om de collectie tentoon te stellen in het nieuwe gemeentehuis”, legt Van Rappard uit. “Als zij de collectie zou schenken aan de gemeente, hoefde ze er geen belasting over te betalen. Bovendien adviseerde ik haar om de collectie compleet

Kunst en cultuur

- Door Daphne Markvoort en Marieke Pross | Fotografie Jennita Stegeman

Kunst en cultuur

te houden.” Maar Coba was niet van plan om Van Rappard mee te laten delen in haar plannen. “Ze zei letterlijk: ‘Het gaat je geen bal aan’.”

Als Coba een paar jaar later overlijdt, wordt Van Rappard tot zijn verbazing uitgenodigd bij de notaris. “De collectie was toch nagelaten aan de gemeente”, vertelt hij. “Onder de destijds door mij genoemde voorwaarden, zoals het bijeenhouden van de collectie. Toen Holten ging fuseren met Rijssen, wilde Rijssen ook graag een aantal kunstwerken 'meenemen'. Maar gelukkig bleef toch de gehele collectie in Holten.” De Stichting Collectie Nagelhout werd vervolgens in het leven geroepen om zorg te dragen voor dit cultureel erfgoed. Als voorzitter Jan-Willem Lubberhuizen tien jaar geleden plotseling overlijdt, wordt Van Rappard gevraagd om hem te vervangen.

Aandacht voor kunst in Holten De complete collectie bestaat inmiddels uit meer dan 180 werken. Van bijvoorbeeld Isaac Israëls, maar ook lokale kunstenaars

als Kees Stoop. “Tegenwoordig benaderen we bijvoorbeeld ook de kinderen van kunstenaars. Zo komen er steeds nieuwe exposities, die allemaal terug te voeren zijn naar het verhaal van dokter Nagelhout”, vertelt Van Rappard. De stichting, die draait op gemeenschapsgeld, stelt deze tentoon in het Kulturhus. Om zo veel mogelijk mensen te interesseren voor de kunsten, wordt de ruimte ook aangeboden aan de VHBK (Vereniging Holtense Beeldende Kunstenaars). “Als jouw vader daar lid van is en zijn werk hangt in de zaal, dan ga je toch even kijken. Zo blijven we de Holtense bevolking betrekken bij de collectie”, licht Van Rappard toe. Maar ook getalenteerde jeugd moest volgens de stichting een platform krijgen. “Zoals Nagelhout dat vroeger ook deed: een kans bieden aan talent.” Voor de derde keer is er daarom een samenwerking met De Waerdenborch georganiseerd, in de vorm van een opdracht. Leerling Carmen Potman vertelt: “We moesten een schilderij uit de collectie kiezen en ons daardoor laten inspireren.” Vervolgens maakten de leerlingen een kostuum dat paste bij het schilderij.

Hallo Holten

Kunst als uiting voor gevoel Carmen kan in kunst haar gevoel goed kwijt. In haar vrije tijd is ze dan ook graag bezig met ‘Junk Journaling’. Ze legt uit: “Je maakt eigenlijk je eigen boekje van restjes: knipsels uit tijdschriften en stukjes stof bijvoorbeeld.” Om even rust te vinden tussen school en de ‘schermcultuur’ trekt Carmen zich regelmatig terug om hiermee bezig te zijn. “Op basis van hoe ik me voel, kies ik dan kleuren en plaatjes uit. Zo voeg ik weer een paar pagina’s toe aan het boekje.”

Dat laatste vond ik leuker en dus koos ik in Nederland voor het vak handenarbeid.” Als het gezin terugverhuist naar Goor, begint Carmen op De Waerdenborch in Holten. Ondanks dat ze door haar bijzondere achtergrond interessant wordt gevonden door veel leerlingen, is het niet altijd makkelijk om ‘de nieuweling’ te zijn. In haar handenarbeid-klas vindt Carmen gelukkig veel aansluiting. “Je merkt toch dat je hetzelfde over bepaalde dingen denkt.”

Volgende generaties Waar van Nagelhout zich eerder al bezighield met het bieden van kansen voor talentvolle kunstenaars, doet de Stichting Collectie Nagelhout dit nog steeds. “We willen voortborduren op zijn werkwijze. Ook zochten we een manier om kunst onder de aandacht te brengen bij jongeren”, vertelt voorzitter Van Rappard. “Daar zijn prachtige werken uit voortgekomen, die heel mooie reacties opleveren.” Ook Carmen ontvangt leuke reacties op haar werk. “In de zaal ligt een gastenboekje waar bezoekers iets in kunnen schrijven. Die reacties motiveren mij om mooie dingen te blijven maken”, vertelt ze trots.

“Kunst leert je om te kijken en te doorgronden.”

De 16-jarige scholier heeft al veel meegemaakt in haar leven. Haar vader werkt als Hoofd Onderhoud en Logistiek voor de Luchtmacht. Als hij in Amerika moet werken aan een F16 verhuist het gezin mee naar Ohio. Op Beavercreek High School volgt de creatieve Carmen verschillende kunstvakken. “Mijn tante geeft kunstlessen op De Waerdenborch, dus als kind was ik vaak al creatief bezig samen met haar”, vertelt Carmen. “Op de High School volgde ik al tekenen en 3D art.

Hallo Holten

Zelf wil Carmen niet verder studeren in de kunst. “Ik wil graag de PABO doen. Maar dan wel met een creatief aspect.” Zo wil ze graag cursussen volgen om kunstlessen te kunnen geven aan kinderen, het liefst de onderbouw van de basisschool. Haar eigen ervaringen wil ze graag doorgeven: “Ik wil die kinderen later meegeven dat niets onmogelijk is, of dat nou op het gebied van kunst is of in hun sociale leven. Alles kan.”

Kunst en cultuur

Carmen koos voor het enige abstracte werk uit de expositie. Geïnspireerd door de kleuren en hoekige vormen leverde ze een prachtig kostuum af. “In het begin vond ik het best een lastige opdracht”, vertelt Carmen. “Maar de uitdaging maakte het ook leuk. Ik ben het schilderij meer gaan waarderen.” Van Rappard beaamt dat: “Kunst leert je om te kijken en te doorgronden. Het kan je een extra verdieping in het leven bieden.” Zeker voor de ‘schermcultuur’ waarin jongeren zich nu bevinden, kan kunst een welkome afleiding zijn. “Maar dan klink ik als een oude man”, lacht hij.

Agrarisch 38

Hallo Holten

Hallo Geert Stevens

Geert Stevens wil meebewegen met de maatschappelijke vraag

Duurzaam ondernemen binnen boerenbedrijf Idyllisch gelegen in het groen van de stille weilanden van Holterbroek. Blauw geschilderde luiken in combinatie met een eeuwenoud karakteristiek gevelaanzicht. De woonboerderij van Geert en Dineke Stevens en hun drie jonge kinderen kan zo op een ansichtkaart. Maar ‘achter de deur’ wordt op deze prachtige plek hard gewerkt aan onze toekomst. Aan de gezellige houten keukentafel schuift Geert aan en vertelt gepassioneerd over het boerenbestaan en zijn ambities. Af en toe vult zijn vrouw Dineke zijn verhaal aan.

eert woont al zijn hele leven op de boerderij. “Ik ben hier geboren en getogen en nooit ‘uit huis gegaan’. Vroeger na school gingen direct de oude kleren aan en dook ik de stallen in. Dat was natuurlijk veel interessanter dan huiswerk maken. Het werken met dieren vond ik geweldig.” De Middelbare Landbouwschool, toen nog in Zenderen, was een logische studiekeuze voor Geert. Hij wilde graag de boerderij van zijn ouders overnemen. Zijn vader en moeder werden ouder en stap voor stap nam Geert de werkzaamheden van hen over. “Mijn zus had geen plannen om verder te gaan met de boerderij, maar werkt wel in de agrarische sector. Mijn moeder leeft niet meer, maar mijn vader woont nog in Holten.” In het begin combineerde Geert het werken op de boerderij met zijn loopbaan als vertegenwoordiger in zaaigoed. Maar inmiddels is het een echt gezinsbedrijf en draait ook Dineke volledig mee in het boerenleven.

Hallo Holten

Geert licht toe: “Het is een dagvullend programma. We starten natuurlijk met het melken van de koeien en daarna volgt de verzorging van onze dieren. Dat neem ik vaak voor mijn rekening. Maar ook de administratie vult een gedeelte van onze dag. En natuurlijk de werkzaamheden op het land, die in de zomer wat meer tijd in beslag nemen dan in de winter. We sluiten de dag af met het melken van de koeien”, legt hij uit. “Boer ben je 24/7. De afwisseling vind ik het mooiste. Het is nooit saai, er gebeurt van alles. In de stilte van de nacht moet ineens een koe kalveren, of we gaan op zondag gras maaien omdat de weersomstandigheden dan optimaal zijn.”

Ondernemende boer Uitkijkend over het boerenlandschap komen we op de echte drijfveer van Geert. Want naast het boer zijn, schuilt er in Geert een rasechte ondernemer met een eigen visie op een toekomstgericht boerenbestaan. “Zomaar boer zijn, is niet meer van deze

Agrarisch

- Door Marieke Pross | Fotografie Jennita Stegeman

tijd. Aandacht voor natuur en klimaat staat voorop. Kringlooplandbouw is een begrip dat je steeds vaker tegenkomt en waar wij ons op richten. Een vorm van duurzame landbouw, waarbij we zo efficiënt mogelijk omgaan met onze hulpbronnen en mineralen. Zo stimuleren wij de biodiversiteit door bijvoorbeeld te kiezen voor kleurrijke akkerranden. We hebben bloemenranden ingezaaid langs de maisvelden en kiezen voor kruidenrijke graspercelen. Het levert ook nog eens een fraai aangezicht op.”

nieuwe dingen bezig te zijn. Het is een kwestie van uitproberen. We vertalen het samen naar de praktijk en proberen de omslag naar kringlooplandbouw makkelijker te maken. We worden hierin gefaciliteerd en hebben al mooie stappen gemaakt.”

Agrarisch

“Zomaar boer zijn, is niet meer van deze tijd.”

Koeien en Kansen en PlanetProof Innovatief bezig zijn; dat doet Geert graag. Met zijn bedrijf is hij één van de zestien boeren in Nederland die zijn aangesloten bij ‘Koeien en Kansen’; een krachtig samenwerkingsverband dat zich inzet voor een duurzame en maatschappelijk geaccepteerde melkveehouderij. “Met K&K werken we samen met de Universiteit van Wageningen en met de overheid om met

Een ander mooi initiatief dat aansluit bij de ambities van Geert is het keurmerk ‘On the way to PlanetProof’, gericht op de melkproductie. Ter illustratie opent Dineke de koelkast en laat een pak yoghurt zien met het bewuste label. “Wij moeten aan extra strenge eisen voldoen op het gebied van weidegang, diergezondheid en dierenwelzijn. Als voorbeeld; door veel aandacht te geven aan onze dieren, leven onze koeien langer. Dus ook op dat vlak is het echt duurzaam ondernemen. Als financiële stimulans ontvangen we een hoger bedrag voor de melkprijs per liter. Dankzij deze stimulans kunnen wij weer herinvesteren, zodat we nog dichterbij de kernwaarden van het keurmerk komen.”

Hallo Holten

De familie Stevens draagt dus ‘hun steentje bij’ aan een duurzame wereld. “Maar het is zoeken naar de balans; het blijft een kronkelende weg naar de toekomst. Ook de consument heeft hier invloed op. Goed met elkaar samenwerken is erg belangrijk, we moeten het immers met elkaar doen. Duurzaamheid mag daarom van mij nog meer gestimuleerd worden. Op alle vlakken. Zo hebben wij uiteraard zonnepanelen op de stallen. Maar ik kijk tegelijkertijd zorgelijk naar de ontwikkeling dat landbouwgrond groots gevuld wordt met zonnepanelen. Dat is voor ons als boeren weer niet werkbaar. Het blijft een lastige discussie en een moeilijke afweging.” Voor hem persoonlijk blijft het de uitdaging om een passende balans te vinden. Stappen zetten op het gebied van biodiversiteit, het welzijn van de dieren en ‘groener’ ondernemen doet hij heel graag. “Maar niet ten koste van alles. We moeten wel voldoende inkomsten uit het bedrijf kunnen blijven halen.

Hallo Holten

Bovendien is ons inkomen niet het alleen het hoofddoel, maar tegelijkertijd ook het middel om verdere stappen te kunnen ondernemen naar een ‘duurzame’ toekomst. We kunnen niet ‘groen’ doen als we rood staan, zeggen we dan wel eens”, lacht hij. “En niet te vergeten; het plezier in ons werk speelt hierbij ook mee. Het is een puzzel om het juiste evenwicht in alle processen te vinden.” En hoe ziet ondernemer Geert de toekomst? “De roep van de maatschappij wordt steeds groter. Er wordt van ons verwacht dat we nog meer gaan doen voor een eerlijke samenleving. Ik zie het niet alleen in Den Haag, maar ook in onze eigen omgeving. We willen graag in die wens meebewegen. We zetten de hakken niet in het zand. We willen onze krachten bundelen, en zo krijgt duurzaamheid steeds meer vorm.”

Agrarisch

Kronkelende weg naar de toekomst

Hallo Elsbeth Deijk

Vrouwen in de gemeenteraad

Politiek

Elsbeth staat haar mannetje

Elsbeth Deijk is inmiddels ruim zes jaar gemeenteraadslid in de gemeente Rijssen-Holten. In dit artikel vertelt ze over haar intrede in de politiek, haar werkzaamheden, vrouwen in de politiek, waar ze zich voor in wil zetten in Holten en meer! - Door Stef Meilink | Fotografie Jennita Stegeman

Hallo Holten

Het eerste contact “Ik kwam toen via mijn oud-oom, voormalig VVD-voorzitter Jan Kevelam, in contact met de VVD. Deze partij heeft altijd al mijn voorkeur gehad. Ik ben het niet altijd eens met het landelijke beleid, maar ik sta wel voor de beginselen van de partij. Namelijk vrijheid, eigen verantwoordelijkheid en gelijkwaardigheid van mensen.” Elsbeth maakte tijdens één van de zondagmorgenbijeenkomsten kennis met de fractie en het bestuur. “Dit klikte direct. Na een tijdje lid te zijn geweest van de partij vroeg bestuurssecretaris Marietje Eggink aan mij of ik op de kandidatenlijst wilde voor de aankomende verkiezingen. Ik werd op plek 5 gezet, waarmee ik de eerste vrouw was op de lijst. Ik heb destijds eigenlijk niet actief campagne gevoerd. Toch bleek bij de verkiezingsuitslag dat ik 273 voorkeursstemmen had gekregen. Daardoor ben ik van plek vijf naar plek twee geschoven en zodoende op mijn 23e al in de gemeenteraad terechtgekomen. Ik was in onze gemeente het jongste raadslid ooit.” Elsbeth voelde zich erg vereerd door al die voorkeursstemmen. “Ik had er echt geen rekening mee gehouden. Ik was eigenlijk gewoon lid van de partij, omdat ik er interesse voor had. De normale route is om eerst commissielid te worden, voordat je de stap naar de gemeenteraad maakt. Maar dat gedeelte heb ik overgeslagen.”

Eén van drie vrouwen in de gemeenteraad Elsbeth is één van de drie vrouwen in de gemeenteraad. “Ik heb niet het gevoel dat ik anders word behandeld, omdat ik een vrouw ben. Ik vind ook dat je moet worden gekozen vanwege je kwaliteiten. En niet omdat er maar een quota gevuld moet worden. Ik denk dat vrouwen misschien wel een andere kijk hebben op bepaalde dingen dan mannen. En we vormen als gemeenteraad een afspiegeling van de maatschappij. In die zin kunnen we wel wat meer vrouwen gebruiken. Misschien is dat nog wel een stuk gezelliger ook”, lacht ze.

Vechten voor de Holtense samenleving Elsbeth zet zich als gemeenteraadslid onafgebroken in voor de belangen van de inwoners, waarbij haar focus op Holten ligt omdat ze daar nu eenmaal is opgegroeid. Ze houdt zich als raadslid bezig met onderwerpen zoals huisvesting, het behoud van leefbaarheid op het platteland en de Omgevingswet die op 1 januari 2022 wordt ingevoerd. “De afgelopen zes jaar heb ik me vooral beziggehouden met grondgebied-dossiers en bestemmingsplanwijzigingen.”

Hallo Holten

Elsbeth hoopt in de toekomst nog meer te kunnen bijdragen binnen de gemeente. “Daarbij vind ik dat wij vooral moeten luisteren naar de samenleving. Uiteindelijk zijn wij namelijk de volksvertegenwoordigers van de inwoners van Rijssen-Holten.”

Verdere ambities in de politiek Op dit moment is Elsbeth naast gemeenteraadslid ook vicevoorzitter van de commissie Grondgebied. “Ik leid de vergadering dus af en toe. Misschien dat ik in de toekomst nog wel een keer vaste voorzitter wil worden van een commissie. Ik weet niet of ik een geschikte wethouder zou zijn. Ik vind het juist mooi om dichtbij de mensen te staan en daardoor past de functie van raadslid me beter. Bovendien vind ik mijn werk als juriste nog te leuk om op te geven.”

Jongeren enthousiasmeren voor de politiek Elsbeth is op dit moment nog steeds één van de jongste gemeenteraadleden. Wat haar betreft komt hier zo snel mogelijk verandering in. “Ik hoop echt dat er meer jongeren lid worden van één van de politieke partijen. Dit levert ons ten eerste veel andere invalshoeken op en ten tweede vertegenwoordigen we dan nog beter alle lagen van de bevolking.” Toch snapt Elsbeth dat de politiek jongeren niet direct aanspreekt. “Ik denk dat de tijdsbesteding hen afschrikt. Toch zou ik het iedereen aanraden. Je kunt echt wat betekenen voor de gemeenschap waarin je woont. Het is makkelijk om achterover te leunen en commentaar te leveren, maar je kunt je ook aansluiten en actief meedenken. Eerst achter de schermen, daarna wellicht op de voorgrond.” Elsbeth heeft nog een laatste boodschap voor alle inwoners van de gemeente: “Laat je stem horen bij de komende verkiezingen. En mocht je interesse hebben in de politiek, neem dan contact op met één van de politieke partijen.” Voor info over de politieke partijen en contactgegevens: bezoek www.rijssenholten.nl. Alle commissie- en gemeenteraadsvergaderingen zijn daar ook live te volgen.

Naam: Elsbeth Deijk Leeftijd: 31 Gezin: Woont samen met haar vriend Bas. Samen kregen ze deze zomer een dochter: Isa. Werkt mee aan: Elsbeth zit in het bestuur van CV de Wienpreuverinnen en in de commissie van de Holtense Kwis. Hobby’s: Als het even kan, doet ze jaarlijks met de triathlon in Holten mee. Ook neemt ze deel aan de Alpe d’HuZes in 2021 (als deze doorgaat…). En ze houdt van haar familie, haar vriendinnen en gezelligheid!

Politiek

oen ik een jaar of 18 was, begon mijn interesse in de politiek. Ik volgde een rechtenstudie, waarin de focus onder andere op bestuursrecht lag. Ik vond dit erg interessant en dacht er zelfs toen al wel eens over dat het wel heel gaaf zou zijn om ooit raadslid te zijn”, vertelt Elsbeth. “Na het afronden van mijn studie had ik opeens erg veel tijd over. Op dat moment besloot ik eens rond te kijken bij de politiek in Rijssen-Holten.”

Wonen 44

Hallo Holten

Hallo Paul Akkerman en Cathrien Jongen

Een rijksmonument op de Holterberg

De mens staat tegenwoordig veel te ver van de natuur af Midden op de heide van de Holterberg staat het huis van Paul Akkerman en Cathrien Jongen. Op deze idyllische locatie brengen zij inmiddels al twintig jaar van hun leven door. Wij gingen bij ze langs om een gesprek te voeren over de geschiedenis van het huis, hun favoriete plekje, Calabash Cisternen voor drinkwater in Afrika en meer! - Door Stef Meilink | Fotografie Jennita Stegeman

aul vertelt: “Dit huis is in 1904 gebouwd door de heer Capadose, een Nederlandse bankier met een Portugese naam. Capadose, later president-commissaris van de Koninklijke Olie, had de jacht als grote hobby. Het was dus oorspronkelijk een jachthuis.” Cathrien vult aan: “Er waren eerst twee jachthuizen, één voor de jachtopziener en één voor de heer Capadose en zijn jachtvrienden. In 1930 zijn de twee huizen aan elkaar gebouwd, op dat moment is het één woonhuis geworden.” Het jachthuis is gebouwd in Noorse stijl; het was een bouwpakket uit Noorwegen. Mevrouw Steenhuis-Wierenga, een bekende Holtense, heeft hier met haar gezin het langst gewoond.

Van Raalterweg tot Helhuizerweg

Hallo Holten

Wonen

“Het huis is toevallig op ons ‘bospad’ gekomen”, vertelt Paul. “Ik woonde in de jaren 90 aan de Raalterweg 17. Dat huis huurde ik van Hendrika Sprokkereef. Ik deed al jarenlang heidebeheer met schoolkinderen uit Holten, dus ik was altijd al ‘gek’ van de Holterberg en de natuur. Cathrien vult aan: “Toen Paul en ik gingen samenwonen dachten we: ‘Tijd voor een nieuw hoofdstuk’. We hebben twee jaar in de Schoutenstraat gewoond, maar wilden altijd al buitenaf wonen. Toen deze kans zich voordeed, hebben we die dan ook met beide handen aangegrepen.”

Palazzo Oost bv Dorpsstraat 22 7451 BV Holten 0548 53 70 60 www.palazzogroep.nl

Palazzo bv Duiven Palazzo West bv Amerongen

“Het is eigenlijk een huis voor miljonairs, maar wij zijn geen miljonairs”, vertelt Paul lachend. “Wij hebben dit huis een week voordat wij in 2000 trouwden gekocht. Het was dus eigenlijk een soort huwelijkscadeau voor ons! Een cadeau dat ons wel aan het werk zet met een stevige onderhoudstaak”, lacht hij.

‘Als je ons echt wil helpen, help dan met drinkwater’

Ontwikkelingswerk in Afrika Paul heeft niet altijd in Nederland gewoond. In 1987 verkocht hij zijn huis aan de Looikolkstraat en vertrok hij naar Afrika, om daar ontwikkelingswerk te gaan doen. “Ik was helemaal klaar met het kantoorwerk in Nederland. Nieuwsgierig was ik naar de wereld. Mensen in Afrika vond ik vitaal en veel gastvrijer. Ik heb

Hallo Holten

Hij vertelt verder: “In 2003 is de Stichting Vrienden HoltenBedanda in het leven geroepen. We hebben al deze jaren steun gehad van Holtenaren en zijn ook met groepen Holtenaren naar Afrika gereisd. In 2005 zei Bicosse, Pauls beste vriend daar, tegen hem: ‘Als je ons echt wil helpen, help dan met drinkwater’. En zo geschiedde. Inmiddels heeft ons project De Gevulde Waterkruik honderden Afrikaanse metselaars getraind en zij hebben duizenden drinkwatercisternen gebouwd. Een voorbeeld van zo’n Calabash Cisterne kun je vinden bij restaurant Woody’s op de Holterberg.” “Afrika heeft mij veel gegeven. Ik vond het in Nederland soms overgeorganiseerd. De vitaliteit van het leven heb ik daar weer geproefd. Ik ga er nog altijd graag heen voor de sprankeling en kom altijd geïnspireerd terug.”

Wonen

Ook was de verhuizing naar de Helhuizerweg goed nieuws voor Peter, de zoon van Paul, toen zeven jaar. “Toen wij van de Schoutenstraat hier naartoe verhuisden dachten wij: ‘Hoe moet dat nou zonder vriendjes?’ Maar dat kwam goed. De drie buurjongens van de familie de Bruin zijn uiteindelijk jarenlang zijn beste vrienden geweest. Het huis heeft ons dus ook in dat opzicht veel gebracht”, vertelt Paul.

van 1987 tot 1991 ontwikkelingswerk gedaan en sindsdien ben ik elk jaar wel terug gegaan.”

Dé bijbaan voor studenten! Solliciteer via onze website

REPRESENTATIEF

FLEXIBEL

Dorpsstraat 24-B, 7451 BV Holten | info@autoafleveren.nl | 0548-745398

MAAK HET MEE!

DAGELIJKS GEOPEND VAN 11:30 TOT 19:30 UUR VOLG ONS

RESERVEER NU VIA

www.autoafleveren.nl

VRAAG OOK NAAR ONZE DAGHAP VOOR 7.50

DE BLOEDSTOLLENDE ESCAPE ROOM

Zeer geschikt als gezinsuitje Wij volgen strikt de RIVM covid-19 richtlijnen

UITLEG OP LOCATIE

BESTEL VIA 0548 - 36 29 98 WWW.KLAVERTJE.NL

€ 75,-

PER GEZELSCHAP

Actie geldig tot 1 februari

WWW.ESCAPEROOMHOLTEN.NL

BIERENCAFÉ FEESTLOCATIE

“Je hebt van die mensen die eerst een huis kopen, het vervolgens helemaal opknappen en er dan pas in gaan slapen. Wij hebben hier de eerste nacht direct op wat kampeerbedden geslapen, want ik wilde natuurlijk wel weten hoe het hier slaapt”, vertelt Paul lachend. “We hebben later wel veel onderhoud gepleegd. We hebben er onder andere een nieuwe vloer in gelegd, het dak vernieuwd en de veranda gerestaureerd”, vult Cathrien aan. “We zijn lid van de Monumentenwacht, want dit huis is één van de twee rijksmonumenten in Holten. Zij vertelden ons: ‘Dit huis kan er nog wel 100 jaar staan, zolang het dak maar niet lekt. Daarom hebben we nieuwe kruispannen op het dak gelegd, die kunnen goed tegen de wind. Ook hebben we alle dakgoten vernieuwd en de daklijst Scandinavisch rood geschilderd. Dit laatste hebben wij op aanraden van Hiekelien Hamelberg gedaan, een kunstschilderes en Noorwegenliefhebster, die hier in de buurt woont.

Eén zijn met de natuur Wat maakt dit huis nou zo bijzonder? Cathrien vertelt: “Voor mij is het de schoonheid. Ik vind vooral het uitzicht ontzettend

Hallo Holten

mooi. Daar kan ik geen genoeg van krijgen.” Paul: “Ik vind het fijn om een rechtstreekse band te hebben met de natuur. Dat kan het plukken van bessen zijn, kastanjes verzamelen, zwerven door bos en hei, hout sprokkelen, maar ook het opvangen van regenwater. Ik vind dat de mens tegenwoordig veel te ver van de natuur af staat.”

Sterren kijken Als we Cathrien vragen wat haar favoriete plekje in en rondom het huis is, hoeft ze niet lang te twijfelen: “Mijn favoriete plekje is de zolderkamer, het is daar erg knus. In de zomer ga ik graag buiten zitten op de hoek van het huis. Ook kijken Paul en ik bij heldere nachten buiten vaak naar de sterren.” Ook Paul hoeft niet lang na te denken. ”Mijn favoriete plek is buiten, rondom het huis en in de schuur. Ik vind dat daar een speciale sfeer hangt. Daar zitten we ook vaak als we een bestuursvergadering hebben. Ook zit ik heel graag aan de zijkant van het huis bij de waterpomp, daar hebben we het mooiste uitzicht. Ik hoop dat we er nog lang van kunnen genieten!”

Wonen

De eerste nacht slapen

Hallo Hans Uijen

De balans tussen leven en dood

Al 22 jaar huisarts in Holten

Gezondheid

Het was het jaar 1998. Hans Uijen kwam vers van de opleiding de Groepspraktijk Huisartsen Holten versterken. Vanuit Rotterdam, waar hij aan de Erasmus Universiteit studeerde, kwam hij deze kant op. Een heel bewuste keuze om in een dorpspraktijk aan de slag te gaan. “Mijn ouders komen uit Nijmegen en ook in de Achterhoek had ik familie wonen. Ik vond het daar altijd al veel mooier dan in het drukke westen. Bovendien kun je het vak er in de volle breedte uitoefenen. Er is vaak geen ziekenhuis direct in de buurt, waardoor het takenpakket uitgebreider is.”

- Door Hanneke Janssen | Fotografie Jennita Stegeman

n het begin was het best spannend, geeft hij zelf toe. Een nieuwe omgeving, een baan waarin je nog ervaring moet opdoen: “Het is net als met autorijden. De basiskennis heb je, maar in de praktijk leer je het meest. Ik kende natuurlijk niemand in Holten. Het eerste jaar heb ik met heel veel patiënten kennisgemaakt, maar voordat je iedereen gezien hebt; daar gaat wel zo’n drie jaar overheen. Inmiddels durf ik wel te zeggen

dat ik 80 procent van de inwoners van Holten ken. “Maar toch kom ik nog steeds voor verrassingen te staan. Dan ontdek ik dat twee mensen bijvoorbeeld familie van elkaar zijn, terwijl ik ze nooit aan elkaar had gekoppeld.”

Veranderingen In 1998 bestond de praktijk nog uit vier huisartsen en vier

Hallo Holten

Er is in de zorg veel veranderd. “Je kunt je bijna niet voorstellen dat je ruim 25 jaar geleden nog voor een bypass naar het buitenland moest. Tegenwoordig kan dat gewoon in Nederland en ben je na drie dagen alweer thuis. In mijn beginjaren was verloskunde ook onderdeel van mijn takenpakket. Dat was zo intiem en mooi om te doen. Maar het kostte ook veel tijd. En die tijd kunnen we nu aan andere zaken besteden die ook belangrijk zijn.”

Noaberschap Uijen is de groepspraktijk in Holten de afgelopen 22 jaar trouw gebleven. “Ik heb het hier ontzettend naar mijn zin. Met best hooggespannen verwachtingen ging ik hier naartoe. Prachtige natuur, vriendelijke mensen; en dat is dubbel en dwars uitgekomen. In Rotterdam in de supermarkt keken ze me niet eens aan. In Holten is het: ‘Dag meneer, fijne dag’. Het noaberschap hier is iets wat ik heel erg waardeer. Er wordt echt naar elkaar omgezien. Mensen steunen elkaar. Ook bij ziekte. Ik hoef aan mijn patiënten vaak niet eens te vragen of ze hulp kunnen inschakelen. Ze vertellen uit zichzelf al over een buurman of –vrouw die wel iets voor ze kan doen.”

wachten dat ik ‘de dood’ zou zeggen. Dat is ook heel indrukwekkend, maar het is ook heel bevredigend als zo’n proces goed verloopt. Wat ik misschien wel het moeilijkste vind, is als je als patiënt en dokter geen overeenstemming bereikt. Als je elkaar niet goed begrijpt. Bijvoorbeeld wanneer ik mijn kennis wil overbrengen en de patiënt ziet dat niet en legt het naast zich neer. Dat probeer ik altijd wel bespreekbaar te maken. Verder vind ik het heel erg om fouten te maken. Dat is iets wat iedereen wel eens gebeurt, dus ook mij. In dat geval bespreek ik het open en eerlijk. En wat mij opvalt, is dat mensen daar bijna altijd begrip voor hebben. Ze zijn vaak bereid dit mij te vergeven en blijven vertrouwen in mij houden.”

Indrukwekkend De afgelopen 22 jaar maakte Uijen als huisarts veel mee. Welke momenten zijn hem nou het meest gebleven? “Indrukwekkende diagnoses uiteraard, waarbij mensen die zielsveel van elkaar houden te horen krijgen dat ze afscheid van elkaar moeten nemen. Maar ook de MKZ-crisis blijft me altijd bij. Dat was zo heftig. Ik kwam dan op zo’n boerenerf, mijn auto werd afgespoten, ik kreeg laarzen aan en moest door zo’n badje lopen. En dan kom je bij de mensen achter de voordeur. Agrariërs van wie het vee was geruimd. Als je zag hoe zwaar die mensen getroffen waren; dat ging echt door merg en been. Er was ook een soort angst. Onduidelijkheid over de toekomst. Wat gaat er gebeuren en wat betekent dit voor de rest van mijn leven?”

“Nou, dan zou je misschien verwachten dat ik ‘de dood’ zou zeggen.”

Kwetsbaarheid Wat hij zijn belangrijkste taak vindt als huisarts? “Dat is toch wel om met mijn kennis en met wie ik ben iemand tot steun te zijn. Als je bij je huisarts komt, is er iets aan de hand; lichamelijk of geestelijk. En als je ziek bent, voel je je kwetsbaar. Je maakt je zorgen. Ik besef me dat ik mensen dus op hun kwetsbaarst tref en hoop ze daarin bij te kunnen staan.”

Ontwikkelen Zichzelf ontwikkelen en ook anderen helpen zich te ontwikkelen; dat is iets wat Uijen altijd belangrijk heeft gevonden. “In 2011 ben ik gepromoveerd aan de Erasmus Universiteit en ik draag mijn kennis weer graag over op volgende generaties huisartsen. Bewust maak ik naast de patiëntenzorg tijd vrij voor de huisartsopleiding en bestuurstaken.”

Moeilijke momenten Het moeilijkste aan zijn vak? “Nou, dan zou je misschien ver-

Hallo Holten

Corona

Ook de Mexicaanse griep van ruim tien jaar geleden maakte indruk en dat geldt natuurlijk ook voor de huidige situatie rondom corona. “Vooral de eerste golf. Die kwam onverwachts en was heel indrukwekkend. Het had ongelooflijk veel weerslag op verzorgings- en verpleeghuizen. De eenzaamheid die patiënten hebben gevoeld, was van grote negatieve waarde. Ook had dit veel impact op familieleden. Vooral wanneer zij niet goed afscheid konden nemen van hun dierbare. Dat dit zo is gegaan in Nederland, is heel verdrietig. Maar ik begrijp het wel, het kon met de kennis van toen niet anders.” De praktijk is speciaal voor corona aangepast. “We hebben een scheidingswand aangebracht, zodat corona-patiënten apart gezien worden van de andere patiënten. We houden besmettingen graag buiten de deur. Voor patiënten, maar ook voor personeel.”

Toekomst Hoe zijn toekomst als huisarts eruitziet? Daarover is Uijen vastbesloten. “Ik ben bevoorrecht dat ik dokter mag zijn in deze praktijk. En ik ga hier graag mee door tot mijn pensioen. Hoe langer je huisarts bent op een bepaalde plek, hoe leuker het wordt. Je leert de mensen beter kennen, je kent hun verleden. Als ze dan iets indrukwekkends hebben meegemaakt en later weer bij je komen; ja, dan heb je iets met elkaar. Iets vertrouwds. En dat is heel mooi.”

Gezondheid

assistentes. “Inmiddels zijn we met 21 collega’s. De zorg is toegenomen. Dat komt in de eerste plaats doordat mensen ouder worden. De leeftijdsverwachting van de vrouw is in die 22 jaar toegenomen van 79 tot 84 jaar. Mannen worden tegenwoordig gemiddeld 81 jaar oud. Dat is heel mooi, maar we leven al die jaren niet alleen maar in gezondheid. Daar komt ook bij dat er meer taken bij ons als huisartsenpraktijk zijn komen te liggen, die vroeger door ziekenhuizen werden uitgevoerd. Denk aan bepaalde zorgtaken rondom chronische ziekten als harten vaatziekten en diabetes. Voor heel veel zaken hoef je niet meer naar het ziekenhuis.”

Klimaatverandering en de Holterberg

Anton van Beek over zijn grote passie Het is een bekend beeld: Anton van Beek in het Natuurmuseum De Holterberg. Een geboren en getogen Holtenaar, die van kleins af aan al op de Holterberg te vinden is. Na een toevallige ontmoeting met Kees Bos is Anton nu conservator in het museum en is hij dagelijks op de berg te vinden. Waar ook hij de gevolgen van de klimaatverandering ziet: “Ik maak me hier wel eens zorgen om, ook voor mijn kleinkinderen.”

- Door Daphne Markvoort | Fotografie Jennita Stegeman

Natuur

nton wordt geboren in de Burgemeester van der Borchstraat, in het ‘Rode Dorp’. De arbeidersbuurt, vernoemd naar de rode dakpannen, ligt aan de voet van de Holterberg. De grote gezinnen die er toen woonden zorgden voor een kinderrijke buurt. “Ik kom uit een gezin van acht kinderen, ik ben nummer zeven”, vertelt van Beek. “We woonden in een klein huisje, zaten met zijn tienen aan tafel en sliepen met zijn vieren op een kamer. Wij wisten niet beter dan dat dat normaal was.” Op vakantie gaan, kon het hardwerkende gezin niet. Maar het werk van Antons vader bood de uitkomst: “Mijn vader werkte bij de OAD als monteur. Vroeger, we hebben het dan over 55 jaar geleden, moesten de nieuwe bussen eerst worden ingereden. Mijn vader kreeg dan een bus mee voor het weekend.” De natuur liefhebbende vader van Anton nam het hele gezin Van Beek mee. Anton vertelt: “Mijn moeder smeerde boterhammen en dan vertrokken we. Van Maastricht tot aan de kust, heel Nederland zijn we doorgereden.”

Maar ook in Holten is het gezin veel met de natuur bezig. De kinderen van het ‘Rode Dorp’ waren altijd te vinden op de berg. “Wij gingen op zondag niet naar de kerk, maar naar de Holterberg”, lacht Anton. Spelenderwijs leerden de kinderen van alles over de natuur. “Wij wisten bijvoorbeeld waar de konijnen hun hol hadden. Dan gingen we kijken naar de jonkies.” De interesse voor alles dat groeit en bloeit wordt Anton met de paplepel

ingegoten. Vader Van Beek had een moestuin achter het station, waar het hele gezin meehielp met het verbouwen van allerlei groenten. In het Rode Dorp had iedereen kippen. “Dan heb je dus ook mussen en spreeuwen, die leer je zo vanzelf kennen.” De jonge Anton verbaasde zich dan ook over de andere kinderen op school: “Zij wisten veel minder van de natuur dan ik. Als we bijvoorbeeld de meeste dieren met een G moesten opnoemen, won ik altijd.”

Een ontmoeting om nooit te vergeten Toch zit in Anton ook een passie voor techniek. Na een studie voor Docent Motorvoertuigentechniek vervulde Anton deze functie jarenlang bij Scania in Zwolle. “Daar gaf ik ook al rondleidingen. Ik vond het heel leuk om voor groepen te vertellen.” Maar de liefde voor de natuur, met name de Holterberg, brengt verandering in Antons loopbaan. Als in 2000 in Holten het eeuwenoude Scheperspad dreigt te verdwijnen, zet Anton zich samen met een groep Holtenaren in voor het behoud hiervan. Eén van die mensen was Kees Bos, zoon van de oprichter van wat toen nog Het Natuurdiorama de Holterberg heette. Kees Bos was op zoek naar iemand die rondleidingen en excursies kon verzorgen in het museum. “Het was het leukste sollicitatiegesprek ooit. We dronken een kop koffie en Kees zei direct: ‘Jij bent de man die we zoeken!’ Toen was ik aangenomen”, lacht Anton.

Hallo Holten

Wat begon met een aantal dagen in de week, is nu een fulltime baan geworden. Als conservator zorgt Anton er samen met een klein team voor dat het museum er op en top bij ligt. Van de kaartverkoop tot het geven van rondleidingen. Daar verdien je geen tonnen mee, maar dat is voor Anton ook niet belangrijk: “Het is mijn liefhebberij en mijn werk, dat is fantastisch.” Ook in zijn vrije tijd zwerft Anton het liefst door de natuur. Daarnaast is de Holtenaar heel actief op het gebied van sport. “Elke maandag volg ik zwemtraining met een groep in Markelo. Ik was ook een tijd secretaris bij de zwemclub in Holten’’, vertelt van Beek. De twee kinderen van Anton waren toen lid van de club. Samen met het bestuur organiseerde Anton de jaarlijkse zwemkampen.

Hallo Holten

“We zetten allemaal grote oude tenten op en waren dan het hele weekend druk met zo’n 80 kinderen.” Maar de grootste passie van Anton is en blijft de natuur. “Het mooiste vind ik het als ergens een verhaal aan zit. Niet aanwijzen wat voor soort boom iets is, maar daar meer over kunnen vertellen.” En dus volgt Anton in 2003 nog een opleiding Museumbeheer en een tweejarige cursus Natuurgids. Hij vertelt: “Eigenlijk studeer ik nog steeds. Er valt altijd weer wat nieuws te leren over de natuur.”

De veranderende natuur Iemand die al zo lang zo veel op de Holterberg te vinden is, kan natuurlijk niet ontkennen dat er veel veranderd is. De opwarming van de aarde, het hoge stikstofgehalte in de grond en de

Natuur

Liefhebberij en werk

There is no business like family business.

www.ettc.eu

www.muller.nl

Een welbekend voorbeeld van de veranderende natuur voor veel Holtenaren is de korhoen. De Holterberg is de laatste plek in Nederland waar de vogels nog in het wild te vinden zijn. “Door de toenemende hoeveelheid stikstof in de grond, wordt deze steeds zuurder. Bijna alles wat leeft op de heide gaat daaraan dood. De insecten, en dus ook de korhoenders”, vertelt Anton. Echt Nederlands zijn de vogels inmiddels al niet meer. Ieder jaar halen de beheerders van het gebied 25 korhoenders op uit Zweden, waar de dieren nog volop in het wild te vinden zijn. “Maar het is dweilen met de kraan open. Misschien moeten we ook maar gaan accepteren dat de korhoenders hier niet meer kunnen leven.”

Lichtpuntje aan de horizon Anton maakt zich vanzelfsprekend zorgen over de natuur en de wereld die achterblijft voor bijvoorbeeld zijn kleinkinderen. Hij is daarover, naar eigen zeggen, vrij fatalistisch: “Ik denk dat het eerst erger moet worden, voordat er maatregelen komen.” Toch ziet hij dat samen met nieuwe kennis, ook het bewustzijn langzamerhand begint te komen. “Vroeger dachten we bijvoorbeeld dat we dood hout uit het bos moesten halen. De Dennenscheerder (kevertje, red.) die daarin zat, tastte namelijk ook gezonde bomen aan”, licht Anton toe. “Maar door dat dode hout weg

Hallo Holten

te halen, verdween ook de voedselbron voor veel ander leven. Zoals vogels en roofdieren. Nu laten we die dode bomen zo veel mogelijk staan.” Het nieuwe klimaat zorgt ook voor mooie veranderingen. “Ik heb bijvoorbeeld de kolibrievlinder de laatste tijd heel vaak gezien. Die komen normaal in veel zuiderlijkere gebieden voor”, vertelt Anton. Klimaatverandering op zich is volgens hem niet slecht. Soorten die zich niet kunnen aanpassen verdwijnen. Soorten die dat wel kunnen, blijven. “Maar de snelheid waarmee dit gebeurt, is wel onze schuld”, legt Anton uit. “Daardoor verdwijnen er teveel soorten.”

Toekomstperspectief Het Natuurmuseum vervult de rol van gastheer voor Het Nationaal Park Sallandse Heuvelrug. “Onze taak is om te laten zien hoe mooi de natuur is”, vertelt Anton. “Daarnaast bieden we ook een podium voor lezingen en schoolprojecten. Daarvoor werken we samen met Staatsbosbeheer, de provincie en verschillende scholen.” Voor de inwoners van Holten heeft Anton nog een boodschap: “We moeten ons realiseren dat wij hier een schitterend natuurgebied hebben.” De natuur moet volgens de conservator voorop staan in elke overweging die wordt gemaakt over het gebied. “De Holterberg wordt soms gezien als een braakliggend recreatiegebied, waar van alles moet gebeuren”, licht hij toe. “Terwijl de natuur zelf het echte goud is. De toeristische sector gaat er op de lange termijn bij gebaat zijn dat wij de natuur hier altijd voorop hebben gesteld.”

Natuur

toenemende bevolking laten hun sporen na op de Sallandse Heuvelrug. “Er is in Nederland nog maar tien procent bos over. Daarin moet alles gebeuren: niet alleen de planten en dieren moeten hier leven, maar mensen willen er ook nog in recreëren”, benadrukt Anton.

In memoriam 56

Hallo Holten

In memoriam John Akkerman

De man die elke Holtenaar kende

Onbewust en onbedoeld markant Vele Holtenaren zullen John Akkerman herkennen als de man die in zijn overall met kaplaarzen op zijn mountainbike door Holten fietst. Afgelopen oktober overleed hij. Welk verhaal ging er schuil achter deze excentrieke man? - Door Marije Herder | Fotografie John Paul Akkerman

Regelmatig had hij verlof van zijn werk op de boerderij. Niet zelden stapte hij op de boot naar de Verenigde Staten, om zich te laten scholen tot muzikant op het conservatorium in Chicago. Hier behaalde hij een aantal jazzmuziek-certificaten. Af en toe vertrok hij ook terug naar Nederland, waar hij tijdens één van zijn uitstapjes zijn vrouw ontmoette. In 1969 stapte hij met haar in het huwelijksbootje. Zijn vrouw reisde met hem mee terug naar Zimbabwe. Eind jaren 60 ontstond in Zimbabwe politieke onrust, wat enkele jaren later uitmondde in de Zimbabwaanse Onafhankelijkheidsoorlog.

bossen. Uiteindelijk werd hij te oud en moest hij stoppen, vreselijk vond hij dat. John was een man van vaste patronen. Elke avond was hij bezig met zijn passie muziek. Zeven dagen in de week had hij hetzelfde ritueel. Om 19.00 uur startte hij zijn avond met een kwartiertje dwarsfluit, waarna hij zich nog even bij zijn vrouw en zoon voegde. Vervolgens vertrok hij om 20.00 uur naar boven om daar een uur lang saxofoon te spelen en daarna nog een uur jazzmuziek te draaien. Zijn interesse in muziek was zo groot dat hij in diverse jazzbandjes heeft gespeeld. Ook had hij andere hobby’s. Zo volgde hij het voetbal, fietste en zwom hij graag, schilderde Schotse landschappen en was dol op reizen, onder andere naar Schotland.

In memoriam

ohn Akkerman werd op 3 oktober 1934 geboren in Deventer. Hij groeide op in een gezin met zijn ouders en twee broers. Zijn ouders hadden een textielzaak in Deventer. Na het afronden van de Tropische Landbouwschool in Deventer wilde hij graag studeren aan de Universiteit Wageningen, maar dat ging destijds niet. John koos er voor om uiteindelijk naar het buitenland te vertrekken. Eind jaren '50 vertrok hij naar Zimbabwe, wat toen nog Rhodesië heette, om te gaan werken op boerderijen. Dit heeft hij vijftien jaar volgehouden.

John en zijn vrouw keerden terug naar zijn vaderland, waar in 1972 hun enige zoon, John Paul Akkerman ter wereld kwam. In 1974 streek het gezin neer in Holten, waar Akkerman ging werken bij Stichting IJssellandschap, in het bosonderhoud. Dit werk paste perfect bij hem: John hield niet van mensenmassa’s. In zijn werk was hij veelal alleen op pad. Ook na zijn pensionering heeft hij nog twee á drie dagen in week doorgewerkt in de

Hallo Holten

Velen landen werden door John bezocht. Zo werden Italië, Frankrijk, Zwitserland en Oostenrijk aangedaan om daar te fietsen. Begin jaren '90 kwamen daar Schotland en Wales bij. Jarenlang bezochten John en zijn vrouw deze landen. Eerst voor twee of drie weken, maar later voor langere periodes van zes of zeven weken. Het duo reisde altijd per trein of boot, vliegen durfde hij niet. Nadat zijn vrouw in 2002 uiteindelijk kwam te overlijden, gingen de reizen naar Schotland door. Zelfs nadat hij enkele jaren geleden daar met een hartinfarct in het ziekenhuis belandde. Vorig jaar bezocht hij het land nog en als corona de wereld niet in zijn greep had gehouden, was hij ook dit jaar gewoon gegaan.

Contacten had John weinig, er kwam nooit iemand bij hem thuis over de vloer. Meer dan eens was hij betrokken als EHBO’er bij de triathlon, maar zodra het evenement was afgelopen vertrok hij gelijk richting huis. Toch was hij ontzettend loyaal naar de mensen om wie hij gaf. Trouw fietste hij elke week naar Nijverdal om zijn moeder te bezoeken. Ook bezocht hij drie verschillende kerken, met drie verschillende geloofsovertuigingen. Daarnaast haalde hij jarenlang melk bij een boer in Loo-Bathmen op en asperges bij de Wippert. Ook had hij veel contact met een man, die hij zelf 'De Zaakwaarnemer' noemde. Hij hielp John met klusjes en bracht hem in de winter wel eens naar het zwembad in Rijssen.

John liep voor zijn werk altijd in een overall. Nadat hij met pensioen gegaan was, nam hij een volkstuintje in Holten. Hier verbouwde hij van alles. Iedere dag bezocht hij zijn volkstuintje trouw. Voor of na het bezoek aan zijn volkstuintje ging hij altijd zwemmen. Dan stapte hij op de fiets, in overall, met kaplaarzen aan en bepakt met bloemen en groenten. Zo werd John onbedoeld en onbewust een markant persoon. Hij hield van ruilhandel. Als je iets voor hem deed, kreeg je er ook wat voor terug. Zo bracht hij bloemen, groentes en zelfgemaakte jam naar de mensen die iets voor hem terug deden.

Een week voordat John overleed kreeg hij last van zijn been. De pijn ging niet over en vier dagen later maakte hij een val van de trap. Uiteindelijk kreeg hij twee dagen later een hersenbloeding, die hem fataal werd. John Akkerman is 86 jaar geworden.

In memoriam

‘‘Nadat hij met pensioen gegaan was nam hij een volkstuintje in Holten, hier verbouwde hij van alles.’’

Dit verhaal is tot stand gekomen met behulp van John Paul Akkerman, zoon van John Akkerman.

Hallo Holten

DECORETTE VINYL EN BINNEN- EN BUITENZONWERING

* Vraag naar de actievoorwaarden. Geldig t/m ... 2020.

HuboJouw&vakman Decorette holten en maatwerkspecialist! GRATIS

INMETEN & MONTEREN

50%* * Vraag naar de actievoorwaarden. Geldig t/m ... 2020.

Hubo & Decorette Holten UUR

Aaltinksweg 16, 7451DX Holten (0548) 36 40 50

Op de drempel van het nieuwe jaar danken wij u voor het in ons gestelde vertrouwen en wensen u

Sfeervolle kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar! Wim Bulsink

Nick Bulsink

Ook uw makelaar in 2021!

Larenseweg 12, 7451 EN Holten T 06- 460 809 53 E info@bulsinkmakelaars.nl