İlkçağ ve modern dönem arasında bir köprü vazifesi gören Ortaçağ coğrafyacılarından İbn Haldun, 1332’de Tunus şehrinde doğdu. Hayatı boyunca birçok önemli görevde bulunan büyük düşünür; vezirlik, kâtiplik, şeyhlik ve kadılık gibi vazifeler yaptı. Ömrünün büyük bir kısmını Mağrip, Endülüs ve Mısır’da geçirmiş, bu süre zarfında Kuzey Afrika’nın büyük bir bölümüne seyahatler yapmıştır. Hayatının son yirmi dört yılını geçirdiği Kahire’de 1406 yılında vefat etmiştir. Birçok Ortaçağ âlimi gibi İbn Haldun da farklı ilimlerle meşgul olmuş; coğrafya, tarih, ekonomi, felsefe, sosyoloji, edebiyat ve siyaset gibi alanlarda çeşitli görüşler ortaya koymuştur.
Tez çalışmasında İbn Haldun’un beşeri coğrafya görüşlerine yer verilmiştir. Bu bağlamda, İbn Haldun’un Kitâb’ül-İber adlı umumi tarihe dair eserine giriş mahiyetinde yazdığı ve çoğu zaman müstakil bir eser olarak telakki edilen Mukaddime isimli eseri ele alınmıştır.
