20-lecie Wydziału Architektury Poznańskiej cz.1

20 LECIE WYDZIAŁU ARCHITEKTURY POLITECHNIKI POZNAŃSKIEJ 1999-2019

Katalog jubileuszowy Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej Redakcja: Ewa Pruszewicz-Sipińska Zespół redakcyjny: Hanna Grzeszczuk-Brendel Hanna Michalak Grażyna Kodym-Kozaczko Katarzyna Słuchocka Maciej Janowski Korekta językowa: Bernadeta Wieczorek Zdjęcia portretowe: Przemysław Jasiński, studioelan Skład i opracowanie graficzne: Michał Nabzdyk Katarzyna Słuchocka Wystawa 20-lecia WAPP, Galeria u Jezuitów, Poznań, 2019: Magdalena Gyurkovich Utwór w całości ani we fragmentach nie może być powielany ani rozpowszechniany za pomocą urządzeń elektronicznych, mechanicznych, kopiujących, nagrywających i innych bez pisemnej zgody posiadacza praw autorskich.

ISBN: 978-83-933400-8-8 Druk i oprawa: Zakład Poligraficzny Moś i Łuczak sp.j. ul. Piwna 1, 61-065 Poznań Serdeczne podziękowania dla Wszystkich, którzy przyczynili się do powstania publikacji.

WYDAWNICTWO POLITECHNIKI POZNAŃSKIEJ 2019

1999-2019

dwudziestolecie

WYDZIAĹ U R C H I T E KT U R Y

` 2019 Poznan,

A

Politechniki P o z n a n` s k i e j

11

Słowo wstępne

13

Rys historyczny

37

Instytut Architektury i Planowania Przestrzennego

39

Zakład Architektury Miejsc Pracy i Rekreacji

99

Zakład Techniki w Architekturze

113

Instytut Architektury, Urbanistyki i Ochrony Dziedzictwa

115

Zakład Architektury Usługowej i Mieszkaniowej

179

Zakład Historii, Teorii i Ochrony Dziedzictwa

215

Zakład Urbanistyki

249

Katedra Rysunku, Malarstwa, Rzeźby i Sztuk Wizualnych

289

Nowo zatrudnieni pracownicy Administracja Wydziału Architektury PP

WŁADZE DZIEKAŃSKIE w latach 2016-2020

Dziekan Wydziału Architektury dr hab. inż. arch.

EWA PRUSZEWICZ-SIPIŃSKA, prof. PP

Prodziekan ds. nauki dr hab. inż. arch.

MACIEJ JANOWSKI

Prodziekan ds. studenckich dr inż. arch.

BARBARA ŚWIT-JANKOWSKA

Prodziekan ds. kształcenia dr inż. arch.

AGATA GAWLAK

Słowem wstępu

Dwudziesta rocznica powołania Wydziału Architektury na Politechnice Poznańskiej jest okazją do zaprezentowania dokonań naszej jednostki oraz dorobku jej pracowników. Jest też okazją, aby w ramach obchodów stulecia Politechniki Poznańskiej przedstawić historię nauczania architektury na naszej uczelni.

Jesteśmy dumni z tradycji, która zarazem zobowiązuje nas do działań na rzecz przyszłości. Przez swoją aktywność zawodową, dokonania naukowe, tworzymy nowoczesny ośrodek kształcący studentów otwartych na wyzwania współczesności. Aktualne wymogi określają też kierunek działań Wydziału: modernizację bazy lokalowej i jej wyposażenia, optymalizację procesu kształcenia i rozszerzanie oferty dydaktycznej, nawiązywanie wielostronnej współpracy krajowej i zagranicznej.

Najważniejsi przy tym są konkretni ludzie, realizujący te zadania we współdziałaniu i w kontakcie ze studentami. Stąd publikacja jubileuszowa zawiera zarys historii Wydziału, ale koncentruje się na prezentowaniu sylwetek poszczególnych pracowników Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej, ich osiągnięć twórczych i naukowych, sukcesów składających się na dorobek indywidualny, całego wydziału i uczelni.

Dziekan Wydziału Architektury dr hab. inż. arch.

EWA PRUSZEWICZ-SIPIŃSKA, prof. PP

11

Rys historyczny

Wydział Architektury jest od dwudziestu lat samodzielną jednostką dydaktyczną i naukową w strukturze Politechniki Poznańskiej. Zgodnie ze statutem uczelni i własną strategią realizuje najważniejsze zadanie kształcenia studentów w zakresie achitektury w powiązaniu z urbanistyką, planowaniem przestrzennym oraz ochroną dziedzictwa, a także architektury wnętrz.

Wraz z dbałością o najwyższą jakość kształcenia na wszystkich poziomach studiów szczególną wagę przykłada się do poprawy warunków studiowania i pracy, a przede wszystkim do rozwoju kadry naukowo-dydaktycznej w oparciu o prowadzone badania naukowe i aktywność twórczą. Sprzyja to nowoczesnemu przekazywaniu wiedzy i umiejętności kolejnym pokoleniom, przygotowywaniu studentów do samodzielnej pracy projektowej z uwzględnieniem historii, najnowszych osiągnięć technicznych i współczesnego kontekstu społeczno-kulturowego.

OBECNE WŁADZE I STRUKTURA WYDZIAŁU W obecnej kadencji 2016-2020 wyznaczone cele są realizowane pod kierownictwem zespołu dziekańskiego w składzie: dr hab. inż. arch. Ewa Pruszewicz-Sipińska, profesor PP - dziekan, dr inż. arch. Agata Gawlak - prodziekan ds. kształcenia, dr inż. arch. Barbara Świt-Jankowska - prodziekan ds. studenckich, dr hab. Hanna Grzeszczuk-Brendel - prodziekan ds. studenckich w latach 2016-2017, dr hab. inż. arch. Maciej Janowski - prodziekan ds. nauki.

13

Potwierdzeniem skuteczności dążeń WA PP w bieżącej kadencji władz dziekańskich jest skuteczne przeprowadzenie procedur akredytacji i notyfikacji dyplomów oraz uwieńczoną sukcesem parametryzację. Szczególnie istotne dla studentów jest uzyskanie w 2017 roku notyfikacji dla dyplomów Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej. Dyplom ukończenia studiów na kierunku Architektura na WydzialeArchitektury Politechniki Poznańskiej jest podstawą do automatycznego uznania kwalifikacji zawodowych w państwach Unii Europejskiej, Europejskiego Okręgu Gospodarczego i Konfederacji Szwajcarskiej oraz otwiera drogę do pełnego uzyskania uprawnień do wykonywania zawodu architekta w wyżej wymienionych państwach. Uznawalność kwalifikacji wydana została na podstawie zgodności obowiązującego programu studiów z dyrektywą Unii Europejskiej i jest bezterminowa, z uwzględnieniem dyplomów uzyskanych od roku akademickiego 2007/2008.

W lutym 2018 roku kierunek studiów Architektura otrzymał ocenę wyróżniającą przyznaną przez Polską Komisję Akredytacyjną. Wydział jest obecnie jednym z czterech działających na uczelniach politechnicznych w Polsce, posiadających kategorię A przyznaną na podstawie oceny parametrycznej jednostek naukowych przeprowadzonej przez Komitet Ewaluacji Jednostek Naukowych w 2017 roku. Wysoka ocena Wydziału Architektury PP została potwierdzona w 2018 roku przez Komisję Akredytacyjną Uczelni Technicznych oraz przez przyznanie europejskiego certyfikatu jakości EUR-ACE® Label.

Wydział Architektury tworzą trzy jednostki: I. Instytut Architektury i Planowania Przestrzennego z Zakładami, którego dyrektorem jest prof. dr hab. inż. arch.

Wojciech Bonenberg, a jego zastępcą dr hab. inż. arch. Hanna Michalak.

Składa się z dwóch zakładów: • Architektury Miejsc Pracy i Rekreacji - kierownik prof. dr hab. inż. arch. Wojciech Bonenberg, • Techniki w Architekturze - kierownik dr hab. inż. arch. Jerzy Suchanek, prof. PP, II. Instytut Architektury, Urbanistyki i Ochrony Dziedzictwa, którego dyrektorem od 2016 roku jest dr hab. inż. arch.

Sławomir Rosolski, a jego zastępcą dr inż. arch. Agnieszka Janowska.

Składa się z trzech zakładów: • Architektury Mieszkaniowej i Usługowej (przekształcony w 2012 roku z Katedry Architektury Mieszkaniowej i Usługowej) - kierownik dr hab. inż. arch. Ewa Pruszewicz-Sipińska, prof. PP, • Historii, Teorii i Ochrony Dziedzictwa - kierownik dr hab. inż. arch. Piotr Marciniak, prof. PP (wcześniej Zakład Historii Architektury i Urbanistyki), • Urbanistyki (wcześniej Zakład Urbanistyki i Planowania Przestrzennego) - kierownik dr hab. inż. arch. Robert Ast, prof. PP III. Katedra Rysunku Malarstwa, Rzeźby i Sztuk Wizualnych jest od 2016 roku kierowana przez prof. dr hab. sztuk plastycznych Andrzeja Macieja Łubowskiego.

Na kierunku Architektura Studia odbywają się na dwóch poziomach: stopnia I i II. W ramach programu studiów w ciągu pięciu lat realizowane są dwutygodniowe praktyki: I stopień - plener rysunkowy po 2 semestrze studiów, zajęcia terenowe urbanistyczne po 4 semestrze i zajęcia terenowe ruralistyczne po 6 semestrze, II stopień - zajęcia terenowe inwentaryzacyjne i praktyki biurowe po 1 semestrze studiów.

Od roku 2010/2011 wprowadzono dodatkowo kształcenie w języku angielskim na studiach I stopnia, od roku 2016/2017 również na studiach II stopnia, co wiąże się rozwojem międzynarodowej wymiany studenckiej w ramach programu Erasmus na podstawie 47 podpisanych umów.

Od semestru letniego 2018/2019 rozpoczęto kształcenie na kierunku Architektura Wnętrz na studiach I stopnia, przy wsparciu środków z Programu Operacyjnego Wiedza, Edukacja Rozwój (POWER). W pierwszym naborze przyjęto po egzaminach z rysunku 30 studentów.

Znaczącym wsparciem w procesie kształcenia jest uruchomienie platformy e-learningowa e-Moodle (http://moodle.put. poznan.pl/). Umieszczone są na niej kompletne, stale aktualizowane materiały dydaktyczne (e-skrypty) opracowane dla poszczególnych modułów zajęć. Studenci mogą rozwijać się nie tylko biorąc udział w praktykach i konkursach, ale także działając w Kołach Naukowych, uczestnicząc w warsztatach oraz szkoleniach, finansowanych także ze środków Unii Europejskiej (np. POWER).

Prowadzona i pogłębiana jest wielostronna współpraca z wiodącymi uczelniami światowymi poprzez praktyki, umowy podwójnego dyplomowania, wspólne projekty z udziałem studentów (m.in. z Wydziałami Architektury Uniwersytetów w Belgradzie, Podgoricy, Prai, Las Palmas, Ponta Delgada, BTU Cottbus czy Politecnico di Milano, Shenyang w Chinach, Mińsku, Strassburg, Holandia). Od letniego semestru 2018/2019 otworzyła się możliwość wspólnych studiów dla studentów II stopnia Brandenburg University of Technology Cottbus-Senftenberg oraz Wydziału Architektury PP. Intensywnie jest także rozwijana współpraca z poznańskimi uczelniami (Instytut Gospodarki Społeczno-Ekonomicznej i Gospodarki Przestrzennej UAM), miastami i gminami w Wielkopolsce oraz z firmami, przede wszystkim w postaci konkursów. Szczególnie aktywna jest Platforma Studialno-Projektowa działająca od 2000 roku, która zajmuje się organizacją studenckich konkursów urbanistycznych w miastach Wielkopolski. Studenci mają również możliwość przygotowywania dyplomu magisterskiego pod kierunkiem wybranych osób niebędących pracownikami Uczelni, reprezentujących wysoki poziom zawodowy i dydaktyczny.

Istotne jest stałe podnoszenie kwalifikacji kadry naukowo-dydaktycznej, uczestniczącej w wielu programach naukowych (krajowych i międzynarodowych), w większości czynnie pracującej w zawodzie architekta i należącej do Izby Architektów oraz Stowarzyszenia Architektów Polskich Oddział Poznań. Sylwetki pracowników naukowo-dydaktycznych, ich osiągnięcia twórcze, naukowe i dydaktyczne są zaprezentowane w dalszej części publikacji.

Celem Wydziału Architektury jest kontynuacja najlepszych tradycji przez stałe podnoszenie warunków studiowania. Służyć ma temu również budowa nowej siedziby wydziału w Kampusie Warta PP na Piotrowie, rozpoczęta w lipcu 2017 roku. Autorem

projektu architektoniczno-budowlanego jest dr hab. inż. arch Sławomir Rosolski, prof. PP. Łączna powierzchnia dydaktyczna w nowym obiekcie wyniesie ok. 3718 m2. Ponad tysiąc studentów będzie miało do dyspozycji Bibliotekę Wydziałową, większą powierzchnię sal wykładowych, laboratoriów komputerowych, pracowni projektowych, pracowni rzeźby i malarstwa także modelarnię i studio multimedialne. Obiekt będzie użytkowany wspólnie z Wydziałem Inżynierii Zarządzania, co podniesie poziom integracji międzywydziałowej. Sprzyjać ma temu przestrzeń wspólna - całkowicie przeszklony dziedziniec wewnętrzny z otaczającymi przestrzeniami ekspozycyjnymi czy konferencyjnymi.

Nowy budynek został zaprojektowany jako niemal zeroenergetyczny i sam w sobie będzie pełnił funkcję edukacyjną przez dostęp do najnowocześniejszych rozwiązań. Przeniesienie do nowej siedziby pozwoli także na prowadzenie zajęć w bezpośrednim kontakcie z zabytkami, historyczną tkanką miejską oraz nowo powstającymi obiektami architektonicznymi. dr hab. Hanna Grzeszczuk-Brendel WYDZIAŁ ARCHITEKTURY - HISTORIA I WSPÓŁCZESNOŚĆ ODDZIAŁ I WYDZIAŁ ARCHITEKTURY SZKOŁY INŻYNIERSKIEJ (1945-1954) POWSTANIE I STRUKTURA ORGANIZACYJNA Wydział Architektury został powołany w 1999 roku, w oparciu o Instytut Architektury i Planowania Przestrzennego, działający od lat 70. XX wieku na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Poznańskiej. Jednakże początki kształcenia inżynierów architektów w Poznaniu sięgają 1945 roku, gdy w ramach powstałej wówczas w Poznaniu uczelni technicznej utworzono Oddział Architektury.

Konieczność odbudowy zniszczeń wojennych oraz rozwój Poznania i Wielkopolski wymagały odpowiednich specjalistów i organizacji kierunku Architektura. W tym czasie w 1945 roku w Poznaniu było zarejestrowanych w Stowarzyszeniu Architektów Polskich zaledwie 20 architektów1. Główny Urząd Planowania Przestrzennego musiał delegować do Poznania kilku doświadczonych projektantów z Warszawy (m. in. przyszłych wykładowców OA SI Stanisława Pogórskiego i Stefana Słońskiego). Część doświadczonych absolwentów międzywojennej Państwowej Szkoły Budownictwa zdobyła w trybie eksternistycznym tytuł magistra inżyniera architekta na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej (np. Tadeusz Płończak - technik w przedwojennej Miejskiej Pracowni Urbanistycznej Władysława Czarneckiego). Do pracy powrócili także emeryci, którzy jeszcze przed wojną zawiesili działalność projektową, jak Roger Sławski - nestor poznańskich architektów.

Już 23 lutego 1945, czyli w dniu kapitulacji Cytadeli, w Poznaniu inżynierowie budownictwa, architekci i urbaniści: Lucjan Ballenstedt, Ignacy Kaczmarek, Roman Kozak Zbigniew Zieliński oraz Piotr Zaremba utworzyli komitet organizacyjny Szkoły Inżynierskiej. Dekretem Ministerstwa Oświaty z 3 września 1945 powołano nową na ziemiach polskich uczelnię techniczną, na początek o charakterze półwyższym, jednak z perspektywą przekształcenia jej po uzupełnieniu kadry o „kwalifikowanych profesorów” w uczelnię akademicką - politechnikę. Rektorem Szkoły Inżynierskiej mianowano Bolesława Olgebranda, dyrektora przedwojennej Państwowej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn i Elektrotechniki. Siedzibą uczelni został gmach PWSBMiE (wcześniej Królewskiej Wyższej Szkoły Budowy Maszyn - Königliche Höhere Maschinenbauschule) przy placu M. Skłodowskiej-Curie i ul. Bergera.

Oddział Architektury powstał w ramach Wydziału Budownictwa, tworzącego obok Wydziałów Mechanicznego i Elektrycznego fundament Szkoły. Jego dziekanem został Roman Kozak. Zajęcia rozpoczęto 17 września 1945 roku, a uroczysta inauguracja roku akademickiego odbyła się 30 września2. Studia inżynierskie trwały trzy lata, a nabory odbywały się w cyklu półrocznym (wrzesień i styczeń-luty). Kandydatów na studia obowiązywała tzw. duża matura (liceum ogólnokształcącego lub zawodowego) i egzamin wstępny. W 1948 roku na wszystkich semestrach w Oddziale Architektury kształciło się 276 studentów3.

W roku akademickim 1949/1950 w jednostce powołano 7 zakładów: Historii Architektury Powszechnej (mgr inż. arch. Jarosław Ulatowski), Historii Architektury Polskiej (mgr inż. arch. Zbigniew Zieliński), Projektowania Budynków Mieszkalnych (mgr inż. arch. Stanisław Pogórski), Budownictwa Przemysłowego (mgr inż. arch. Marian Andrzejewski), Budowy Miast i Osiedli (mgr inż. arch. Władysław Czarnecki), Projektowania Budynków Użyteczności Publicznej (mgr inż. arch. Kazimierz Ulatowski) oraz Rysunku Odręcznego (artysta malarz Erwin Elster).

Stanowiło to wstęp do utworzenia w marcu 1950 roku samodzielnego Wydziału Architektury (1950-1954), którego dziekanem został wybitny urbanista, profesor mgr inż.arch. Władysław Czarnecki. W 1952 roku istniejące zakłady przekształcono w 8 katedr: Historii Architektury Powszechnej i Polskiej (mgr inż. arch. Z. Zieliński), Statyki i Wytrzymałości Materiałów (mgr inż.

Franciszek Thomas), Projektowania Miejskiego (K. Ulatowski), Budownictwa Miejskiego (mgr inż. arch. Stanisław Jakimowicz), Planowania Miast Inauguracja roku akademickiego SI, 30.09.1945 i Osiedli (W. Czarnecki), Rysunku Odręcznego pl. M. Skłodowskiej-Curie (E. Elster), Kosztorysowana (mgr inż. Jan Drews),

15

Geometrii Wykreślnej i Perspektywy (prof. nadzw. dr Wiktor Jankowski)4. Studia inżynierskie na WA SI trwały 4 lata5.

Wykładane przedmioty odpowiadały nazwom jednostek organizacyjnych WA, zajęcia zawodowe i specjalistyczne obejmowały także: szkice architektoniczne i pomiary budowlane (prowadzący mgr inż. arch. Rościsław Kapliński), ćwiczenia architektoniczne (mgr inż. arch. Tadeusz Płończak i mgr inż. arch. Stefan Słoński); modelowanie (artysta rzeźbiarz Bazyli Wojtowicz); materiałoznawstwo budowlane oraz konstrukcje budowlane (prof. mgr inż. Roman Kozak); budownictwo ogólne oraz konstrukcje stalowe (mgr inż.

Kazimierz de Mezer); projektowanie wiejskie (inż. Wiktor Roszkowski); statykę budowli i wytrzymałość materiałów (dr inż.

Pierwsze strony indeksu B. Celichowskiego, studenta 1 rocznika OA Tadeusz Kozłowski); zasady kompozycji, projektowanie budynków służby zdrowia (Władysław Czarnecki); rysunek aktu (Erwin Elster); instalacje budowlane (mgr inż. Bronisław Śmigaj); konstrukcje żelbetowe (mgr inż. Franciszek Thomas); statykę (mgr inż. Jan Zaus); konserwację zabytków (mgr inż. arch. Zbigniew Zieliński); prawodawstwo budowlane i socjalne (mgr inż. Tyc), architektura i formy klasyczne (mgr inż. [Tadeusz?] Broniewski); ekonomikę i organizację pracy oraz higienę i bezpieczeństwo pracy (dr Józef Radzicki); organizację budowy i wybrane działy budownictwa ogólnego (mgr inż. Jan Drews).

W latach 50. w programie studiów liczniej pojawiły się przedmioty uwarunkowane politycznym i artystycznym kontekstem epoki, np. historia architektury radzieckiej (wykładowca mgr inż. arch. Dietz D’Arma), wynikające z doktryny i praktyki realizmu socjalistycznego, narzuconego przez Związek Radziecki, a także: podstawy marksizmu i leninizmu, materializm dialektyczny i historyczny, ekonomia polityczna, podstawy ustroju Polski współczesnej6. Zajęcia studium wojskowego, zakończone na ostatnim semestrze szkoleniem wojskowym odbywały się podczas całych studiów.

Większość przedmiotów prowadzona była równolegle w formie wykładów i ćwiczeń projektowych. Studia wieńczył projekt dyplomowy i egzamin ogólny przed komisją złożoną z czterech członków.

Z powodu braku kadry, pomocnicze funkcje w OA i WA sprawowali absolwenci oraz studenci uczelni. W 1948 roku byli to inżynierowie: Bogdan Celichowski, Bohdan Domański, Stefan Knasiecki, Jerzy Nawrowski, Zdzisław Pudełko i Jan Wellenger oraz jako tzw. asystenci studenci Maria Andrzejewska, Janusz Dzierzgowski i Janusz Pawlak7.

METODY I SPOSÓB NAUCZANIA Zainteresowania zawodowe kadry Oddziału i Wydziału, skierowane były na realistyczną i pragmatyczną urbanistykę i architekturę, wpisaną w kontekst środowiskowy, wolną od dogmatów modernizmu czy socrealizmu, otwartą na nowoczesne, praktyczne projekty. Drugą specjalnością wydziału była konserwacja, a w zasadzie odbudowa zabytków i krajobrazu miasta. Realia nauczania przedmiotu Historia Architektury opisał Bogdan Celichowski, student pierwszego rocznika działalności OA: „Wykłady [z historii architektury polskiej] rozpoczęły się w 4 semestrze, czyli na wiosnę 1947 roku i powierzone zostały inż. arch.

Zbigniewowi Zielińskiemu. (…) Na początku wykładów profesor Zieliński zasugerował, abyśmy wybrali spośród siebie kandydata na asystenta. Zgłosiłem swoją osobę i zostałem zaakceptowany. (…) Miałem pomagać w organizacji wykładów, a że nie bardzo miałem o tym pojęcie, więc na początku wykonywałem głównie czynności typu „podaj, zanieś”. Trzeba sobie uświadomić, ze podstawą studiowania były wówczas jedynie wykłady i notatki czynione w ich trakcie. Poznań nie miał tradycji studiów architektonicznych, stąd nie posiadał odpowiednich przedwojennych księgozbiorów, które mogłyby ułatwić naukę. Byliśmy zatem zdani na wykładowców. Mój szef swoje zadanie traktował poważnie. Wszystkie Strona legitymacji studenckiej

wykłady starannie przygotowywał w formie notatek.

Jednak historii architektury nie można uczyć tylko słowami, choćby najpiękniejszym. Zaczęła się więc „akcja ilustracyjna”, która w zamierzeniu Profesora miała dać początek archiwum przyszłej Katedry Architektury Polskiej w Poznaniu.

Działanie nad budową obrazu w umysłach naszych zostało pomyślane wielokierunkowo: opracowanie skryptu z ilustracjami, zbieranie fotografii obiektów architektonicznych, autopsyjna nauka w trakcie wycieczek, opracowanie inwentaryzacji obiektów zabytkowych, szczególnie zagrożonych zniszczeniem.

Tworzenie skryptu odbywało się na bieżąco w trakcie semestru i polegało na przerysowywaniu rysunków (rzutów, przekrojów, elewacji) z książek dostarczanych przez Profesora, na kalki formatu A4, które następnie były odbijane metodą światłokopii przez kolegę Władysława Pawlinę. Każdy student otrzymywał do narysowania 1 arkusz i wywiązywał się z tego Fiszka dokumentacji zabytków fot. R. S. Ulatowskiego zadania sumiennie. Powstał zbiór rysunków obejmujący obiekty od X do XVIII wieku, reprodukowane na kilkudziesięciu, zszytych w trzy zeszyty, kartach. Drugim kierunkiem działalności Zakładu było gromadzenie materiału ilustracyjnego w postaci fotografii [zabytków i zabytkowych zespołów], związanych głównie z terenem Wielkopolski. (…) Wreszcie trzeci kierunek działania: wycieczki. Myślę, że to jeden z atrakcyjniejszych i skuteczniejszych sposobów nauki.

Zaczęło się skromnie: w pewną niedzielę samochodem Szkoły Inżynierskiej (a był to Dodge z UNRRA) niewielka grupka wybrała się do Głuszyny. Profesor wyjaśniał, wskazywał, zwracał uwagę na kontekst i szczegóły, opisywał detale i dekoracje architektoniczne. I tak rozpoczęła się seria wyjazdów we wszystkie kierunki Wielkopolski. Po pół roku dołączył do nas kolejny semestr, trzeba więc było szukać większych środków lokomocji. Były to również UNRRA-owskie wozy wypożyczane z Poznańskiej Dyrekcji Odbudowy. Wreszcie nastąpiły odleglejsze eskapady kolejowe (…).

Oddzielną sprawą była inwentaryzacja. Indywidualnie albo parom studentów Profesor przydzielał tematy z terenu Poznania lub Wielkopolski. Pomiary były również doskonałymi ćwiczeniami, których w 3-letnim kursie studiów nie było zbyt wiele.

Ukończone rysunki stanowiły podstawę dopuszczenia do egzaminu, a następnie gromadzone były w archiwum Zakładu”8.

Liczne objazdy o bardzo bogatym, interdyscyplinarnym programie poznawczym, miały nauczyć studentów analizy środowiska, wykonywania szkicowych notatek z terenu i na tej podstawie formowania wytycznych projektowych. System nauczania polegał na dochodzeniu do ostatecznych rozwiązań metodą interdyscyplinarnych studiów i analiz pozwalających harmonijnie wpisać projektowany obiekt lub zespół w otoczenie. Studenci ostatnich semestrów współpracowali ze swoimi pedagogami w biurach architektonicznych. Przykładowo Lech Sternal był współpracownikiem prof. Stanisława Pogórskiego, projektanta Wydziału Budownictwa Lądowego SI. Inni studenci współpracowali z Władysławem i Janiną Czarneckimi przy odbudowie Biblioteki Raczyńskich oraz ze Zbigniewem Zielińskim przy odbudowie Starego Miasta w Poznaniu.

OKOLICZNOŚCI TOWARZYSZĄCE LIKWIDACJI WYDZIAŁU Koncepcja projektowania niezależnego od panujących mód czy kierunków od początku lat 50-tych starła się z doktryną socrealizmu, narzucającego stylistykę określoną jako „narodową w formie i socjalistyczną w treści”. Artykuły lub ich fragmenty krytykujące metody i jakość nauczania na poznańskim Wydziale Architektury, ukazujące się miesięczniku „Architektura”, dokumentują niekorzystny klimat, który towarzyszył działalności jednostki. Przykładowo rozdział poświęcony Wydziałowi Architektury Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu w artykule z końca 1951 roku omawiającym efekty nauczania projektowania na polskich uczelniach architektonicznych na podstawie analizy prac studenckich, podsumowano bardzo krytycznie: „(…) biorąc pod uwagę całokształt (…) projektów czujemy się w obowiązku zwrócić uwagę na poważne niedomagania atmosfery twórczej, w której wykonano te prace. Wyraz tej architektury naprowadza nam myśl, że uczelnia

Zieliński na objeżdzie

17

pozostaje pod silnym oddziaływaniem znajdującej się w śródmieściu Poznania architektury mieszczańskiej.

Otoczenie niewątpliwie nie sprzyja rozbudzeniu inwencji artystycznej (…). W związku z tym należałoby, zachowując realistyczną metodę dążyć do rozszerzenia podstaw artystycznych.” (…) Przed społecznością architektoniczną Poznania stoi niewątpliwie zagadnienie przełamania pewnych skostnień wytworzonych przez losy historyczne tego miasta (...)”9.

W marcowym numerze czasopisma z 1952 roku ukazał się „niesprawiedliwy i krzywdzący” artykuł zatytułowany „Wystawa Prac Studentów Wydziału Architektury Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu”, w którym dla odmiany skrytykowano jakość prac rysunkowych. Na skutek protestu Studenci pierwszego rocznika OA podczas przygotowywania Władysława Czarneckiego – dziekana Wydziału, dekoracji na bal w czerwcu ukazało się sprostowanie: „(…) w istocie nie była to „Wystawa Prac”, lecz jedynie wystawa sprawozdawcza szkicowych notatek rysunkowych, sporządzonych przez studentów Wydziału Architektonicznego, podczas wycieczki, która odbyła się (…) na trasie Kraków, Lublin, Puławy, Kazimierza i Zamość. Wycieczka ta (…) dała bogate wyniki w postaci szkiców ołówkiem kredą i piórem, w których studenci notowali pejzaże, fragmenty urbanistyczne i architekturę zabytkową, łącznie z detalem architektonicznym”10. Wkrótce opublikowano kolejny artykuł z negatywną oceną prac poznańskich studentów, zarzucając im „wypaczenia realistycznego wyrazu ko pozycji”, „uleganie kosmopolitycznej tradycji funkcjonalizmu”, czego skutkiem miały być „agresywne w bryle” i „pesymistyczne w wyrazie”11 projekty architektoniczne.

Tymczasem 4 kwietnia 1952 roku decyzją władz państwowych wstrzymano na WA SI rekrutację, by 30 kwietnia 1954 roku Wydział ostatecznie wygasić. Decyzję uzasadniono „rejonizacją (i ograniczeniem) tego kierunku studiów w skali kraju”12. Jednostki tworzące Wydział Architektury zostały rozwiązane, a katedry: Geometrii Wykreślnej, Budownictwa Wiejskiego oraz Urbanistyki i Planowania Przestrzennego przeniesiono na Wydział Budownictwa. W latach 1948-1954 Oddział i Wydział Architektury ukończyło 412 inżynierów architektów13. Absolwenci OA i WA SI po ukończeniu dalszych studiów magisterskich, przeważnie na Politechnice Wrocławskiej stali się twórcami ikonosfery współczesnego Poznania i Wielkopolski. Wśród licznych obiektów należy przede wszystkim wymienić gmach Wydziału Budownictwa przy ul. Piotrowo, autorstwa Stanisława Pogórskiego - wykładowcy oraz Lecha Sternala - absolwenta pierwszego rocznika OA. Jego realizacja zapoczątkowała na prawym brzegu Warty budowę campusu przyszłej uczelni akademickiej i powstanie wielkiej dzielnicy mieszkaniowo -przemysłowej Rataje.

ZAKŁAD ARCHITEKTURY ORAZ INSTYTUT ARCHITEKTURY I PLANOWANIA PRZESTRZENNEGO NA WYDZIALE BUDOWNICTWA LĄDOWEGO (1972-1999) POWSTANIE INSTYTUTU I JEGO STRUKTURA ORGANIZACYJNA Zaraz po wygaszeniu w 1954 roku Wydziału Architektury SI poznański oddział Stowarzyszenia Architektów Polskich podjął z inicjatywy Władysława Czarneckiego starania o wznowienie w Poznaniu wyższego szkolnictwa architektonicznego.

Długoletnie zabiegi poznańskiego środowiska twórczego i naukowego zostały uwieńczone powołaniem w dniu 1 sierpnia 1972 roku Oddziału Architektury na Wydziale Budownictwa Lądowego. Po roku powstał samodzielny Zakład Architektury pod kierunkiem dr hab. inż. arch.

Andrzeja Gałkowskiego oraz ogłoszono pierwszy nabór studentów na rok akademicki 1972/1973.

W tym czasie jednostka liczyła 10 pracowników.Wśród nich docentami byli dr inż. arch.

Andrzej Gałkowski oraz dr inż. arch. Henryk Mytykowski, a adiunktami Andrzej Jeziorkowski (artysta plastyk), dr Henryk Kondziela (historyk sztuki) i dr Lech Zimowski (ekonomista)14.

W 1978 roku zakład przekształcono w Instytut Architektury i Planowania Przestrzennego (1978 -1999, IAiPP). Jego kadra liczyła wówczas 25 pracowników, w tym 7 profesorów i docentów. Do 1981 roku IAiPP kierował prof. dr inż. arch. Roman Tunikowski, a jego zastępcą był doc. dr hab. inż. arch. Andrzej Gałkowski. W latach 1981-1984 Wieczorek, Gałkowski, Tunikowski, Wojciechowicz, Królikowski

funkcję dyrektora Instytutu sprawował doc. dr inż. arch. Henryk Mytykowski, a jego zastępcy nadal doc. A. Gałkowski. W okresie 1984 -1991 funkcję dyrektora Instytutu sprawował prof. dr hab. inż. arch. A. Gałkowski, a jego zastępcy doc. dr hab. inż. arch. Aleksander Grygorowicz. W latach 1991-1996 dyrektorem instytutu był prof. dr hab. Lech Zimowski, później, do 1999 roku (czyli reaktywacji Wydziału Architektury) kierował nim dr hab. inż. arch. Robert Ast. W strukturze instytutu (stan z okresu 1991-1998) działały następujące zakłady15: • Architektury i Urbanistyki (powstał w 1991 roku z połączenia dwóch zakładów: Architektury oraz Praktyki robotnicze 1979 Urbanistyki) - kierownik prof. dr hab. inż. arch.

A. Gałkowski), od 1997 roku dr hab. inż. arch. Marian Fikus, • Planowania Przestrzennego i Projektowania Wsi - kierownik: prof. dr hab. inż. arch. Aleksander Grygorowicz (1988-1994), następnie dr hab. inż. arch. Wojciech Bonenberg, • Teorii i Planowania Przestrzeni Regionów i Miast, w latach 1988-1996 kierował nim prof. dr hab. Lech Zimowski, następnie dr hab. inż. arch. Robert Ast, • Historii Architektury i Konserwacji Zabytków, później Historii Architektury i Urbanistyki - kierownik dr hab. Teresa Jakimowicz, • Rysunku, Malarstwa i Rzeźby - kierownik prof. Andrzej Jeziorkowski.

KONCEPCJA KSZTAŁCENIA Podstawy programowe dla reaktywowanego kierunku architektura opracowała komisja ekspertów, w skład której oprócz prof. W. Czarneckiego - dziekana pierwszego wydziału architektury, weszli wybitni architekci naukowcy i dydaktycy, m.in. profesorowie: Zygmunt Skibniewski (WA Politechniki Warszawskiej, prezes Towarzystwa Urbanistów Polskich), Wiktor Zin (WA Politechniki Krakowskiej, później Generalny Konserwator Zabytków) oraz Piotr Zaremba (WA Politechniki Szczecińskiej, wcześniej prezydent Szczecina). Patronat nad nowym kierunkiem sprawował Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej, który zasilił kadrę wydziału wybitnymi specjalistami. Program nauczania opierał się na wytycznych Ministerstwa Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, które wówczas dążyło do ujednolicenia profilu nauczania na kierunku Architektura na wszystkich uczelniach: „(…) gdyż wymagania planowej gospodarki oraz podstawy organizacji życia społecznego i gospodarczego pod kątem zaspokojenia potrzeb materialnych i duchowych są na całym obszarze kraju jednakowe”16.

Mimo to, koncepcja nauczania i kierunki badawcze sprofilowano w nawiązaniu do potrzeb i specyfiki regionu, podkreślając problematykę projektowania architektury i urbanistyki małych miast, osadnictwa i budownictwa wiejskiego, krajobrazu, planowania regionalnego, projektowania obiektów służby zdrowia oraz ochrony i konserwacji zabytków. Przyjęte metody kształcenia, akcentując znaczenie przestrzennego, historycznego i społecznego kontekstu w projektowaniu, na długie lata określiły specyfikę kierunku Architektura w Poznaniu na tle innych uczelni i wynikały jednocześnie z doświadczeń pierwszego Wydziału Architektury.

Dużą wagę w procesie dydaktycznym przywiązano do współpracy ze specjalistami z innych dyscyplin technicznych. Zajęcia z przedmiotów z zakresu budownictwa ogólnego, materiałoznawstwa, konstrukcji budowlanych, instalacji wewnętrznych oraz infrastruktury technicznej prowadzone były przez nauczycieli akademickich z Instytutów: Technologii i Konstrukcji Budowlanych, Inżynierii Lądowej oraz Inżynierii Środowiska. Ćwiczenia projektowe prowadzono w 6-8 osobowych grupach, przypominających pracownie mistrzowskie. Zaliczenia odbywały się w trybie komisyjnej, publicznej obrony, sprzyjającej otwartej wymianie opinii i poglądów. Proces dydaktyczny uzupełniały praktyki wakacyjne: po pierwszym roku plener rysunkowy, następnie praktyka urbanistyczna, plener wiejski i praktyka inwentaryzacyjna. Podczas zajęć terenowych studenci zapoznawali się z wybranym miastem na terenie Wielkopolski i jego regionem, przygotowując materiały do zajęć przewidzianych w programie dalszych studiów. „Wysokie wymagania ustalono dla procesu dyplomowania: dyplomant zobowiązany został do opracowania pisemnej części studialno-analitycznej Plener rysunkowy Gostyń, lipiec 1981

19

Obrona polsko niemieckiego dyplomu magisterskiego Marzeny Greiser na Wydziale Architektury w Cottbus, 1994

towarzyszącej pracy projektowej, obejmującej „studia piśmiennictwa, analizę podobnych rozwiązań projektowych oraz uwarunkowania wynikające z lokalizacji projektu”17. Otwarte, komisyjne obrony projektów dyplomowych niejednokrotnie gromadziły liczną publiczność, biorącą żywy udział w dyskusji nad przedstawioną koncepcją architektoniczną lub urbanistyczną. Pierwsze obrony projektów dyplomowych odbyły się w 1977 roku, natomiast setna została uroczyście przeprowadzona w 1980 roku pod przewodnictwem Władysława Czarneckiego z udziałem Rektora PP i Dziekana WBL. Projekty dyplomowe studentów Instytutu Architektury i Planowania Przestrzennego od początku uzyskiwały pierwsze nagrody i wyróżnienia w dorocznym konkursie Zarządu Głównego Stowarzyszenia Architektów Polskich na Dyplom Roku na wydziałach architektury.

WYDZIAŁ ARCHITEKTURY POLITECHNIKI POZNAŃSKIEJ (OD 1999 ROKU) WŁADZE I STRUKTURA ORGANIZACYJNA W dniu 8 czerwca 1999 roku Senat Politechniki Poznańskiej podjął uchwałę w sprawie utworzenia Wydziału Architektury.

Pierwszym dziekanem powołanego w 1999 roku WA został dr hab. inż. arch. Robert Ast (1999-2002), funkcję prodziekana sprawował dr inż. arch. Radosław Barek, następnie dr inż. arch. Krzysztof Borowski. Do najważniejszych osiągnięć kadencji trzeba zaliczyć zorganizowanie podstaw funkcjonowania jednostki, zaproszenie do współpracy profesorów z różnych środowisk krajowych (Politechnika Krakowska, Politechnika Warszawska) i zagranicznych (Techniches Uniwersytet Hannower, Hogeskool Brabandt, Uniwersytet Mińsk, Uniwersytet Belgrad), czynne uczestnictwo w konferencji Dziekanów, na której ustalano standardy kształcenia w ramach Karty Bolońskiej na Wydziałach Architektury w Unii Europejskiej.

W latach 2002-2008 dziekanem WA był przez dwie kadencje prof. dr hab. inż. arch. Wojciech Bonenberg. Natomiast funkcje prodziekanów sprawowali: w latach 2002 -2005: dr inż. arch. Anna Januchta-Szostak (którą przejściowo zastąpił dr inż. arch. Maciej Janowski), natomiast w latach 2005-2005 dr inż. arch. Hanna Michalak oraz dr hab. inż. Stanisław Woelke, prof.

PP. Do najważniejszych osiągnięć tego okresu należy reorganizacja systemu studiów: w roku akademickim 2005/2006 wprowadzono strukturę studiów stacjonarnych i niestacjonarnych, a w roku akademickim 2007/2008 system studiów dwustopniowych, zgodny z Deklaracją Bolońską. Od 2006 roku Wydział posiada uprawnienia do nadawania stopnia doktora w dyscyplinie architektura i urbanistyka.

W latach 2008-2016 funkcję dziekana WA objął dr hab. inż. arch. Jerzy Suchanek, prof. PP. W czasie pierwszej kadencji (lata 2008-2011) prodziekanami byli: dr inż. arch. Hanna Michalak i dr hab. inż. Stanisław Woelke. Natomiast w kolejnej stanowisko prodziekana ds. nauki sprawowała dr hab. inż. arch. Anna Januchta-Szostak (2012 -2016), funkcje prodziekana ds. studenckich pełniła dr inż. arch. Dominika Pazder (2012-2015), następnie dr inż. arch. Barbara Świt-Jankowska (2015-2016), a dr sztuki Przemysław Tomczak objął stanowisko prodziekana ds. kształcenia (2012 -2015). Wśród najważniejszych osiągnięć Wydziału w tym okresie należy wymienić: uruchomienie w 2010 roku nowego kierunku studiów: Edukacja Artystyczna w zakresie Sztuk Plastycznych (studia II stopnia od 2013 roku), powołanie nowej jednostki organizacyjnej (Instytut Architektury, Urbanistyki i Ochrony Dziedzictwa), uruchomienie studiów I i II stopnia w języku angielskim (Architecture) oraz uzyskanie w 2013 roku kategorii A w kategoryzacji jednostek naukowych.

Wyjściową strukturę organizacyjną jednostki określiło zarządzenie Rektora PP z 5 lipca 1999 roku. Zmiany i reorganizacje przeprowadzano w latach 2002, 2004 i 2012 także na podstawie zarządzeń Rektora PP. Początkowo Wernisaż wystawy prac studentów IAiPP

strukturę Wydziału tworzyły dwie jednostki: Instytut Architektury i Planowania Przestrzennego oraz Katedra Rysunku, Malarstwa, Rzeźby i Sztuk Wizualnych, kierowana przez prof. sztuk plastycznych Włodzimierza Włoszkiewicza, od 2015 roku przez prof. sztuk plastycznych Andrzeja Macieja Łubowskiego. W 2002 roku powołano Katedrę Architektury Usługowej i Mieszkaniowej, utworzoną z części IAiPP, w latach 2002-2008 kierowaną przez dr hab. inż. arch. Mariana Fikusa, prof. PP; następnie w latach 2009-2012 przez dr hab. inż. arch. Ewę Pruszewicz -Sipińską, prof. PP. Dyrektorami IAiPP byli: prof. dr hab. inż. arch. Wojciech Bonenberg, następnie dr hab. inż. arch. Ewa Cichy-Pazder (lata 2002 -2005), potem prof. dr inż. arch. Hanka Zaniewska (lata 2005-2012). W 2012 roku funkcję dyrektora objął ponownie prof. dr hab. inż. arch. Wojciech Po Radzie Wydziału, 2000 Bonenberg. W ramach IAiPP działały: • Zakład Architektury i Urbanistyki, kierowany przez dr inż. arch. Mariana Fikusa, prof. PP; w 2002 roku na jego bazie wydzielono nową jednostkę organizacyjną - Katedrę Architektury Usługowej i Mieszkaniowej oraz Zakład Urbanistyki i Planowania Przestrzennego, • Zakład Planowania Przestrzennego i Projektowania Wsi, kierowany przez prof. Wojciecha Bonenberga, od 2002 roku Zakład Architektury Miejsc Pracy i Rekreacji, • Zakład Urbanistyki i Planowania Przestrzennego w latach 2002-2008 roku kierowany był przez inż. arch. Ewę Cichy-Pazder, prof. PP; następnie przez dr hab. inż. arch. Roberta Asta, • Zakład Historii Architektury i Urbanistyki, początkowo kierowany przez dr hab. Teresę Jakimowicz, prof. PP, a w latach 2001 -2015 przez dr hab. inż. arch. Teresę Bardzińską-Bonenberg, prof. PP., • Zakład Techniki w Architekturze powołany w 2004 roku, kierowany do 2012 roku przez dr hab. inż. Stanisława Woelke, prof.

PP, następnie przez dr hab. inż. arch. Jerzego Suchanka, prof. PP., • Zakład Teorii i Planowania Przestrzennego Regionów, od 2002 roku włączony do powołanego wówczas Zakładu Urbanistyki i Planowania Przestrzennego kierowany przez dr hab. inż. arch. R. Asta.

W 2012 roku dokonano zasadniczej rozbudowy i przekształcenia struktury organizacyjnej Wydziału. Obok Instytutu Architektury i Planowania Przestrzennego oraz Katedry Rysunku, Malarstwa, Rzeźby i Sztuk Wizualnych powstał Instytut Architektury, Urbanistyki i Ochrony Dziedzictwa. Jego dyrektorem została dr hab. inż. arch. Ewa Pruszewicz-Sipińska, prof. PP. Ustalona wówczas struktura obowiązuje do chwili obecnej.

ROZWÓJ KONCEPCJI KSZTAŁCENIA Wydział kształci studentów na studiach I i II stopnia na kierunku Architektura w języku polskim oraz języku angielskim.

W 2018 roku uzyskano zgodę Ministerstwa Edukacji i Szkolnictwa Wyższego na uruchomienie nowego kierunku studiów: Architektura Wnętrz (studia I stopnia). Wydział posiada uprawnienia do nadawania stopnia doktora w dyscyplinie: architektura i urbanistyka. Obecnie prowadzone są działania zmierzające do uzyskania uprawnień do doktoryzowania w dziedzinie: sztuki plastyczne) i w konsekwencji do uruchomienia studiów III stopnia. Program studiów oparto m.in. o innowacyjne metody dydaktyczne (e-learning z wykorzystaniem platformy e-Moodle), a treści kształcenia to najnowocześniejsze osiągnięcia w dyscyplinie: architektura i urbanistyka. Koncepcja kształcenia jest spójna z prowadzonymi badaniami naukowymi (prace naukowe i badawczo -rozwojowe oraz projektowo-twórcze) o wysokim potencjale wdrożeniowym, których efekty implementowane są również do procesu dydaktycznego. Szczególnie dotyczy to zagadnień związanych z architekturą usługową (architekturą służby zdrowia, sportu i rekreacji), mieszkaniową, sakralną oraz miejsc pracy; planowaniem przestrzennym i urbanistycznym; historią architektury i kultury, konserwacją zabytków i ochroną dziedzictwa architektonicznego i urbanistycznego; Absolutorium 2000

21

architekturą krajobrazu i projektowaniem zieleni, architekturą bioklimatyczną i energooszczędną, architechnologią; wzornictwem przemysłowym i innowatyką; percepcją architektury; nowymi mediami w architekturze i urbanistyce, sztuką (malarstwo, rysunek, grafika, rzeźba, ceramika artystyczna, intermedia). Ważnym elementem procesu dydaktycznego są praktyki. W trakcie nauki na I i II stopniu studiów realizowanych jest łącznie 10 tygodni praktyk (plener rysunkowy, zajęcia terenowe urbanistyczne, ruralistyczne, inwentaryzacyjne oraz praktyki w biurach projektów), które prowadzone są we współpracy z partnerami zewnętrznymi. Studenci WA odbywali praktyki w renomowanych pracowniach architektonicznych w Polsce pod kierunkiem wybitnych projektantów (Marka Budzyńskiego, Jerzego Gurawskiego, Romualda Loeglera, Macieja Miłobędzkiego, Włodzimierza Muchy i in.) oraz na świecie, np. w biurach: Arata Isozaki & Asociados (Hiszpania), COOP Himmelblau (Austria), Zvi Egzamin wstępny na architekturę, Strusia 12, Poznań 2000 Hecker Architect (Niemcy), Richard Meier & Partner Architects (Stany Zjednoczone) i innych.

Wśród innych wydziałów na Politechnice Poznańskiej Wydział Architektury jest liderem w kontekście programu Erasmus, w ramach którego zapewnia możliwość studiowania w 42 renomowanych uczelniach partnerskich, w 15 krajach. Co roku z programu Erasmus korzysta ok. 80-100 studentów Wydziału.

Jednostka współpracuje z uczelniami zagranicznymi, m.in. z Wydziałami Architektury Uniwersytetów w Belgradzie, Podgoricy, Prai, Las Palmas, Ponta Delgada, w Strasburgu, w Shenyang w Chinach, Mińsku, BTU Cottbus czy Politecnico di Milano i in., co wpływa na doskonalenie koncepcji kształcenia. Skutkiem tej współpracy jest realizacja wielu projektów naukowych, architektonicznych czy studenckich. Jednocześnie Wydział współdziała z Urzędami Miast, Gmin i Powiatów regionu Wielkopolski czy korporacjami i przedsiębiorstwami prywatnymi, czego efektem jest m.in. ponad 50 konkursów urbanistycznych.

Studenci WA są laureatami wielu prestiżowych krajowych i międzynarodowych konkursów architektonicznych, m. in: „Dyplom Roku” im. Zbyszka Zawistowskiego, organizowanego przez SARP; konkursu na najlepszą pracę semestralną im. Władysława Czarneckiego; konkursu na doroczną Polsko-Niemiecką Nagrodę Integracyjną BDA-SARP za projekt dotyczący kształtowania przestrzeni aktywności społecznej człowieka; konkursu „Moja Wielkopolska” pod patronatem Marszałka Województwa Wielkopolskiego, Wojewody Wielkopolskiego i Prezydenta m. Poznania organizowanego przez Towarzystwo Urbanistów Polskich Oddział w Poznaniu oraz International Velux Award i Young Architect Competition18.

NAJWAŻNIEJSZE OSIĄGNIĘCIA WYDZIAŁU Na Wydziale zatrudnionych jest: 4 profesorów, 16 doktorów habilitowanych, 29 doktorów oraz 15 magistrów. W latach 2013 -2017 pracownicy WAPP uczestniczyli w 40 tzw. badaniach własnych, indywidualnych lub zespołowych, uzyskali 15 grantów z MNiSW, NCN i innych projektów badawczych finansowanych ze źródeł zewnętrznych (projekt międzynarodowy, NCN, NCBiR, MNiSW). Pracownicy WA publikują w uznanych wydawnictwach np. DeGruyter (Hanna Grzeszczuk-Brendel), Springer International Publishing (Agata Bonenberg), Elsevier, Springer-Verlag, Springer International Publishing (W. Bonenberg), Wydawnictwo Miejskie Posnania (Hanna Grzeszczuk-Brendel, Grażyna Kodym-Kozaczko, Piotr Marciniak), Taylor & Francis (Oleg Kapliński), Foibos Bohemia (Maciej Janowski), Cambridge Scholars Publishing, Routledge, Shanghai Join Publishing House, Metropol, Foibos Bohemia (Piotr Marciniak).

Znaczna część kadry posiada uprawnienia do projektowania w specjalności architektonicznej, co w sposób znaczący zwiększa jej kompetencje do prowadzenia zajęć. Ponadto, wśród grona dydaktyków Wydziału znajdują się twórcy uznani na arenie ogólnokrajowej i międzynarodowej (np. Marian Fikus, Jerzy Gurawski, Sławomir Rosolski, Ewa Pruszewicz-Sipińska). W latach 2013-2016 zrealizowano 638 projektów architektonicznych, którymi autorami byli pracownicy WAPP. Do projektów architektonicznych wdrażane są Obrony w Hogeskool Brabant, Holandia 2001

wyniki prowadzonych badań naukowych. Przykładami takich rozwiązań są w ostatnich latach przede wszystkim budynki Poznańskiego Centrum Superkomputerowo-Sieciowego PCSS (autor: E. Pruszewicz-Sipińska, M. Fikus, 2014-2015) oraz Wydziału Architektury i Wydziału Inżynierii Zarządzania (autor: S. Rosolski, 2016).

Pracownicy naukowo-dydaktyczny WA są autorami wielu projektów budynków wielorodzinnych, wyróżnionych międzynarodowymi nagrodami architektonicznymi, w ich dorobku znajdują się także liczne realizacje z zakresu dzieł wzorniczych oraz sztuk plastycznych. Dorobek kadry dydaktycznej jest upowszechniany na wystawach w renomowanych ośrodkach wystawienniczych w Polsce i za granicą: w latach 2013-2018 pracownicy WAPP zorganizowali i uczestniczyli w ok. 130 wystawach, w tym ok. 20 zagranicznych (Austria, Belgia, Japonia, Gruzja, Szwecja, Włochy). Także opracowania naukowe zyskały uznanie w postaci wielu nagród. Dorobek poszczególnych pracowników jest zawarty w indywidualnych biogramach.

Na wniosek Rady Wydziału Architektury senat Politechniki Poznańskiej przyznał w 2010 roku tytuł doktora honoris causa prof. dr hab. architektowi Sławomirowi Gzellowi. Promotorem w przewodzie była prof. dr hab. arch. Hanka Zaniewska. Był to pierwszy doktorat honoris causa przyznany przez Senat PP architektowi i urbaniście.

WYBITNE POSTACI ZWIĄZANE Z ODDZIAŁEM I WYDZIAŁEM ARCHITEKTURY (1945-1954) Władysław Czarnecki (1895-1983), mgr inż., prof. nadzwyczajny; architekt, urbanista; autor wielokrotnie wznawianego podręcznika urbanistycznego „Planowanie miast i osiedli”, w latach 1950-1954 dziekan WA SI. W latach 1931-39 jako naczelnik Wydziału Planowania Miasta Zarządu Miejskiego w Poznaniu kierował zorganizowaną przez siebie Pracownią Urbanistyczną, która opracowała pierwszy ogólny plan zabudowy miasta zawierający nowoczesną koncepcję klinowo-obwodowego systemu zieleni publicznej. W czasie II wojny światowej w służbie czynnej w wojsku polskim na Bliskim Wschodzie. Od 1944 roku w Wielkiej Brytanii, początkowo wykładał w Centrum Wyszkolenia Grup Technicznych Armii Polskiej, a w 1946 roku prowadził wykłady urbanistyki w Polskiej Szkole Architektury na uniwersytecie w Liverpoolu. Po powrocie do Poznania, pod koniec 1946 roku, ponownie objął stanowisko naczelnika Wydziału Budownictwa i Architektury w Zarządzie Miasta (do 1950) oraz rozpoczął wykłady w Szkole Inżynierskiej. Kierował Zakładem Budowy Osiedli (1949-1952), następnie Katedrą Planowania Miast i Osiedli (1952-1954). Od 1953 roku na WA Politechniki Wrocławskiej, gdzie objął kierownictwo Katedry Planowania Miast i Osiedli. W latach 1956-1962 wykładał w Wyższym Studium Urbanistyki i Planowania Regionalnego w Poznaniu, którego był organizatorem. W latach 1963-1965 kierował katedrą Urbanistyki i Planowania Przestrzennego na Wydziale Budownictwa Lądowego PP. Zrealizował w Poznaniu szereg obiektów architektonicznych oraz nadzorował odbudowę m.in. Biblioteki Raczyńskich (z J. Czarnecką).

Laureat Nagrody Honorowej SARP za całokształt twórczości (1970). Od 1981 roku Oddział Poznański SARP organizuje Konkurs im. prof. Władysława Czarneckiego na najlepszą pracę semestralną z dziedziny urbanistyki, architektury i projektowania wnętrz skierowany do studentów architektury Politechniki Poznańskiej i od 2006 roku Uniwersytetu Artystycznego (UAP). Marian Andrzejewski (1882-1962), architekt, studia na politechnice w Charlottenburgu ukończył w 1902 r., następnie odbywał praktyki budowlane w Hanowerze i Berlinie. Od 1912 roku związany z Poznaniem: przewodniczący Stowarzyszenia Techników w Poznaniu (od 1918), Koła Architektów Stowarzyszenia Techników Polskich (1923-1933) oraz po powstaniu SARP pierwszy prezes Oddziału Poznańskiego (1934-1937). W latach 1919-1921 pełnił funkcję szefa zarządu budownictwa wojskowego Dowództwa Okręgu Korpusu. Od 1927 roku wykładał architekturę kościelną w poznańskim Prof. Władysław Czarnecki seminarium duchownym i był doradcą Kurii Biskupiej ds. architektury. Po II wojnie światowej początkowo był nauczycielem w Państwowym Liceum Budownictwa, następnie w latach 1947-1961 pracował w SI oraz PP, gdzie pełnił funkcję kierownika Zakładu Budownictwa Przemysłowego w OA i WA (1947-1952). Projektant licznych obiektów w Poznaniu: w zakładach H. Cegielskiego i Stomilu w Dębicy, pawilonów wystawowych na PWK, Zakładu Ubezpieczalni Społecznej na Dąbrowskiego, Państwowego Banku Rolnego, domów mieszkalnych firmy „Vesta” przy ul. Grunwaldzkiej, kościołów m. in. św. Trójcy na Dębcu i św. Michała w Naramowicach. Po 1945 zajmował się głównie odbudową.

Erwin Elster (1887-1977), artysta malarz, nauczyciel akademicki. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W latach 1919-1954 nauczał w Poznańskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Rzemiosła Artystycznego oraz Państwowej Szkole Budownictwa, a po II wojnie światowej w PWSSP oraz w SI na WB, następnie WA, kierując Katedrą Rysunku Odręcznego. Po 1954 r. przeniósł się do Gdańska na WA tamtejszej politechniki. W czasie pracy w SI w Poznaniu miał krajowe i zagraniczne wystawy w Hadze, Brukseli, Amsterdamie i Kopenhadze. Tworzył pod wpływem Cezanne’a, następnie formistów. Szczególną biegłość osiągnął w technice akwareli, z głównym tematem prac - architekturą (m.in. cykle poświęcone zabytkom Ziem Odzyskanych

23

zrealizowane w latach 40-tych podczas praktyk ze studentami). Na OA i WA SI wykształcił wielu biegłych akwarelistów.

Rościsław Kapliński (1907-1989), architekt, urbanista, wykładowca akademicki. Absolwent Politechniki w Charlottenburgu.

W okresie międzywojennym do 1939 roku był dyrektorem Szkoły Rzemiosł Budowlanych w Wilnie. Po II wojnie światowej osiadł w Poznaniu, gdzie od 1945 roku wykładał w OA i WA SI i pracował w Biurze Projektów Budownictwa Komunalnego.

Projektował indywidualnie i w zespole m. in. Targi Północne w Wilnie (przed 1939), rekonstrukcje kamienic na Starym Rynku w Poznani (nr 58 i 71) i w Zielonej Górze, ośrodek kulturalny Olimpia przy ulicy Matejki w Poznaniu, cmentarze komunalne w Poznaniu i Kaliszu, ogrody zoologiczne w Krakowie i Opolu, krytą pływalnię w Białymstoku, przystań wioślarską w Poznaniu.

Jest autorem planów ogólnych 26 miast Wielkopolski oraz projektów 86 wiejskich ośrodków socjalno-kulturalnych w województwach poznańskim, wrocławskim i szczecińskim.

Roman Marian Kozak (1907-1970), inżynier budownictwa, współorganizator SI w Poznaniu, pierwszy rektor PP (1955-1962).

Dyplom na Wydziale Lądowo-Wodnym PW uzyskał w 1938 roku. Pracował w Zarządzie m. Poznania, szkolnictwie średnim, po wojnie m.in. przy odbudowie mostów Chwaliszewskiego i Uniwersyteckiego. Zorganizował Wydział Budownictwa SI z oddziałami Inżynierii Lądowo-Wodnej i Architektury i w latach 1945-1951 pełnił funkcję jego dziekana. W latach 1955-1969 był radnym Poznania.

Tadeusz Płończak (1908-1981) architekt, urbanista, nauczyciel akademicki. Ukończył Państwową Szkołę Budownictwa w Poznaniu, po II wojnie światowej eksternistycznie uzyskał stopień magistra inżyniera architekta na PW. Od 1933 roku zatrudniony był w MPU w Poznaniu jako siła techniczna, a od 1938 roku jako sekretarz techniczny. W latach 1945-1949 kierował Miejską Pracownią Urbanistyczną w Poznaniu, w latach 1949-1955 był głównym urbanistą „Miastoprojektu” w Poznaniu. W latach 1955-1958 ponownie objął funkcję kierownika reaktywowanej MPU. Podczas tej kadencji pod jego kierunkiem powstawały kolejne wersje planów ogólnych Poznania. W latach 1946-1952 był adiunktem przy Katedrze Projektowania Budownictwa Mieszkaniowego na WA SI w Poznaniu.

Stanisław Pogórski (1908-1958), architekt, nauczyciel akademicki.

Absolwent WA PW z 1934 roku, już latach 1931-1932 zatrudniony w Katedrze Geometrii Wykreślnej tej uczelni. W latach 1936-39 był wykładowcą architektury na Wydziale Inżynierii PW; działał w prywatnych pracowniach architektonicznych oraz pracował na stanowisku zastępcy kierownika referatu urbanistycznego Związku Miast Polskich. Po wojnie rozpoczął pracę w Biurze Odbudowy Stolicy. W czerwcu 1945 roku przeniósł się do Poznania i jako architekt-urbanista pracował do 1947 roku w Zarządzie Miejskim (współtworzył studia do planu ogólnego z 1947). W latach 1946 -1951 wykładał w OA i WA SI w Poznaniu. W 1948 roku zorganizował poznański oddział Centralnego Bura Studiów Architektury i Budownictwa (później tzw. Miastoprojekt). Pełnił tam różne funkcje do głównego architekta włącznie. W latach 1951-1953 był oddelegowany do Łodzi, następnie w okresie 1956-1958 wykładał formy architektoniczne na Wydziale Rzeźby PWSSP w Poznaniu. W Poznaniu zaprojektował m.in. Pomnik Braterstwa Broni na Cytadeli (z B. Wojtowiczem i T. Płończakiem), Collegium Anatomicum przy ul Śniadeckich (z T. Płończakiem), gmach Sądu Wojewódzkiego przy Alejach Marcinkowskiego, wieżowiec „Miastoprojektu” (z T. Płończakiem), Centralny Urząd Skarbowy przy ul. Libelta (z L. Tomaszewskim i T. Płończakiem), gmach WB PP przy ul. Piotrowo.

Stanisław Pogórski Franciszek Thomas (1884-1955), inżynier, po studiach asystent w Politechnice Lwowskiej. Po I wojnie światowej osiadł w Poznaniu, wykładał Państwowej Szkole Budownictwa oraz na Uniwersytecie Poznańskim, jednocześnie prowadząc pracownię projektową i obliczeń statycznych. W latach 1946-1955 kierował Katedrą Statyki i Wytrzymałości Materiałów na Wydziale Architektury SI (1952-1954). Specjalizował się w budownictwie żelbetowym, statyce budowli i ekonomice budownictwa.

Kazimierz Ulatowski (1884-1975), architekt, brat Romana, słynnego poznańskiego fotografika. Architekturę studiował w Charlottenburgu i Stuttgarcie (1908). W 1910 roku powrócił do Poznania, gdzie założył pracownię projektową. Zajął się wówczas również działalnością naukową wydając w latach 1915-1917 w Poznańskim Towarzystwie Przyjaciół Nauk 3 zeszyty „Historii gotyku i renesansu”. W 1919 roku pełnił funkcję kierownika Departamentu Kultury i Sztuki w Ministerstwie Oświaty, następnie w latach 1920-1922 był dyrektorem Państwowej Szkoły Przemysłu Artystycznego w Bydgoszczy. W 1925 roku został powołany przez Radę Miejską Torunia na stanowisko płatnego członka Magistratu i naczelnika Wydziału Budownictwa (naczelnego architekta miasta). W Toruniu Ulatowski zrealizował swoje najciekawsze projekty w konwencji zmodernizowanego klasycyzmu. Po II wojnie światowej w nowo powstałej SI w Poznaniu kierował początkowo Zakładem Projektowania Budynków Użyteczności Publicznej, następnie Katedrą Projektowania Miejskiego, wykładając historię architektury, Kazimierz Ulatowski

a także projektowanie architektoniczne. Po likwidacji WA wykładał architekturę budowli przemysłowych na WB PP. Wydał podręczniki z historii architektury starożytnej Grecji (1955, 1957, 1962) oraz historii architektury renesansu włoskiego (1957, 1968). Brał czynny w pracach związanych z odbudową Starego Rynku w Poznaniu. Zaprojektował także stadion w Lesznie, przebudowę hali dworca głównego w Poznaniu oraz plan ogólny Leszna.

Zbigniew Zieliński (1907-1968), mgr inż., architekt, urbanista, konserwator zabytków, nauczyciel akademicki, absolwent WA Politechniki Gdańskiej (Technische Hochschule Danzig - THD), którego specyfikę nauczania wyznaczał profil konserwatorski.

W 1932 roku podjął pracę w Pracowni Urbanistycznej miasta Poznania. Specjalizował się w problematyce ochrony i konserwacji zabytków. W 1945 roku objął kierownictwo Wydziału Planowania i Rozbudowy Miasta z zadaniem opracowania planu ogólnego powiększonego podczas okupacji Poznania oraz planu szczegółowego śródmieścia precyzującego zasady odbudowy. Pod jego kierunkiem sporządzono projekty odbudowy Starego Rynku oraz licznych zabytków Poznania. W latach 1947-1953 wykładał historię architektury polskiej na SI w Poznaniu. W latach 1949-1952 kierował Zakładem Historii Architektury Polskiej, a w latach 1952-1954 Katedrą Architektury Powszechnej i Polskiej.

ZASŁUŻENI WYKŁADOWCY ZA I IAIPP WBL (1972-1999) Andrzej Gałkowski (1926-2009), profesor zwyczajny dr hab. inż. architekt, specjalista w dziedzinie architektury i urbanistyki obiektów służby zdrowia i opieki społecznej. W latach 1951-1964 pracował w Biurze Projektów Budownictwa Ogólnego „Miastoprojekt” - Poznań, w pracowni służby zdrowia.

W zespołach oraz indywidualnie zaprojektował liczne: szpitale, sanatoria oraz inne obiekty i zespoły związane ze służbą zdrowia. W 1962 roku na WA PG obronił dysertację doktorską, a w 1963 roku rozpoczął pracę na stanowisku adiunkta w Katedrze Budownictwa Wiejskiego na Wydziale Budownictwa Lądowego PP. W 1974 roku uzyskał tytuł doktora habilitowanego nauk technicznych na podstawie rozprawy „Urządzenia ochrony zdrowia i opieki społecznej w osadnictwie wiejskim - problematyka lokalizacji, funkcji i formy przestrzennej”. Od 1983 roku profesor nadzwyczajny PP, w 1991 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. W latach 1984-1991 pełnił funkcję dyrektora IAiPP, w latach 1991-1994 prorektora PP ds. rozwoju uczelni. Prowadził wykłady i ćwiczenia z ergonomii, wstępu do projektowania architektonicznego i projektowania architektonicznego. Był członkiem m. in. Komitetu Architektury i Urbanistyki PAN oraz Centralnej Komisji ds. Tytułów i Stopni Naukowych.

W ramach krajowych i międzynarodowych organizacji i stowarzyszeń, m.in.

Międzynarodowej Unii Architektów działał na rzecz budownictwa dla niepełnoProf. Andrzej Gałkowski sprawnych oraz służby zdrowia.

Roman Tunikowski (1919-1982), dr inż. architekt, od 1979 roku profesor nadzwyczajny PP architekt, urbanista, absolwent WA Politechniki Wrocławskiej, wykładowca w Katedrze Urbanistyki Politechniki Wrocławskiej (1950-1968), w latach 1978-1981 dyrektor IAiPP WBL PP. Prowadził wykłady i ćwiczenia z projektowania urbanistycznego. Jest autorem licznych osiedli mieszkaniowych. W zespole i indywidualnie był laureatem licznych nagród i wyróżnień w konkursach urbanistycznych, a także projektantem Kościuszkowska Dzielnica Mieszkaniowa we Wrocławiu, osiedla Południe we Wrocławiu, osiedla Piastów w Bolesławcu oraz zagospodarowania dzielnicy śródmiejskiej (Rynku) w Jeleniej Górze - Rynek.

Henryk Mytykowski (1922-1989), dr inż. architekt, absolwent WA SI w Poznaniu. Wykładowca Politechniki Poznańskiej, początkowo w Katedrze Geometrii Wykreślnej. W 1965 roku na Politechnice Warszawskiej obronił pracę doktorską zatytułowaną „O pewnym przekształceniu perspektywiczno-niekolinearnym i jego związku z szeregami wzrokowymi”.

Od 1972 roku wykładowca w Zakładzie Architektury na WBL, następnie w IAiPP, którego w latach 1981-1984 był dyrektorem.

Prowadził wykłady i ćwiczenia z kompozycji oraz wstępu do projektowania architektonicznego.

Zenon Błądek (ur. 1926), dr inż. architekt, wykładowca akademicki. Absolwent WA SI w Poznaniu, następnie studiów magisterskich na WA Politechniki Gdańskiej (dyplom w 1968 roku). W latach 1952-1959 pracował jako inspektor nadzoru w Dyrekcji Budowy Osiedli Robotniczych przy odbudowie Starego Miasta w Poznaniu, do 1963 pełnił funkcję zastępcy głównego architekta Województwa Poznańskiego oraz kierownika Oddziału Urbanistyki Wojewódzkiej Rady Narodowej.

Do 1969 pracował w Zarządzie Inwestycji Hoteli „Orbis” w Poznaniu, następnie w poznańskim oddziale Instytutu Turystyki.

W 1976 roku uzyskał stopień doktora nauk technicznych i rozpoczął nauczanie w IAiPP WBL PP. Prowadził wykłady z architektury usługowej i projektowania architektonicznego. Brał udział jako autor lub współautor w realizacji lub modernizacji licznych hoteli. Jest autorem publikacji naukowych z dziedziny hotelarstwa.

Jerzy Buszkiewicz (1930-2000), mgr inż. architekt, prof. PP, architekt i urbanista. Absolwent WA SI (1954), następnie WA PK (1956). Do 1972 roku pracował w poznańskich biurach projektowych (m.in. w „Miastoprojekt”, PBPBP i „Inwestprojekt”), a od 1989 roku we własnym Przedsiębiorstwie Projektowo-Realizacyjnym ARI. W latach 1963 -1965 odbył praktykę w biurze głównego architekta Londynu. W latach 1972-1975 pełnił funkcję głównego architekta Poznania, następnie do 1981 roku głównego architekta Województwa Poznańskiego. W 1974 roku uzyskał kwalifikację II stopnia w zakresie sztuki w PWSSP w Gdańsku. Od 1973 roku związany z Politechniką Poznańską, początkowo jako konsultant i członek Komisji Programowej dla kierunku „Architektura”, od 1980 roku profesor kontraktowy w Zakładzie Teorii i Planowania Przestrzeni Regionów i Miast IAiPP, od 1987 roku na stanowisku profesora kontraktowego PP.

25

Prowadził wykłady z teorii kompozycji oraz ćwiczenia projektowe z urbanistyki. W zespołach oraz indywidualnie zaprojektował liczne zakłady przemysłowe, gmach Prezydium Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu, osiedla mieszkaniowe: Haverhill w Londynie, Winogrady w Poznaniu, Zielone Wzgórza w Murowanej Goślinie, 32 gościńce wielkopolskie, pomnik Ofiar Faszyzmu w Chełmie n. Nerem (z rzeźbiarzem J. Stasińskim), kościół na Winiarach w Poznaniu. Jako kierownik zespołu był laureatem licznych konkursów architektonicznych i urbanistycznych. Pełnił funkcję prezesa OP SARP (1967 -1969), prezesa Zarządu Głównego SARP (1975 -1978), wiceprezydenta Międzynarodowej Unii Architektów - UIA (1978-1983) oraz był honorowym Wystawa prac studenckich, Strusia 12, Poznań 1992 członkiem zawodowych stowarzyszeń zagranicznych (Niemcy, USA).

Tadeusz Gałecki (ur. 1927), architekt, urbanista, nauczyciel akademicki. Dyplom inżyniera architekta uzyskał w 1952 roku w SI w Poznaniu, a dyplom magisterski w 1964 roku na PWr. Ukończył także studium podyplomowe w zakresie urbanistyki na WA PW. W 1993 roku na WBL PP obronił dysertację doktorską „Metodyka konstruowania planów zagospodarowania przestrzennego”, wydaną w 1994 w formie podręcznika akademickiego. W latach 1952-1960 pracował jako inspektor nadzoru budowlanego oraz w poznańskich biurach projektów opracowując zadania z dziedziny budownictwa mieszkaniowego, usługowego, przemysłowego, rekreacyjnego i wystawienniczego. Od 1960 roku zatrudniony w MPU przy finalizowaniu planu ogólnego Poznania, zatwierdzonego w 1962 roku, a od 1975 roku kolejno w Wojewódzkim Biurze Planowania Przestrzennego i Wojewódzkim Biurze Projektowania Urbanistycznego. W 1991 roku w wyniku konkursu objął stanowisko dyrektora w zreorganizowanej przez siebie MPU, którą to funkcję pełnił do przejścia na emeryturę w 1996 roku. Jest generalnym projektantem planów ogólnych Poznania z lat 1975 i 1994, za które otrzymał wysokie nagrody resortowe oraz planu szczegółowego śródmieścia Poznania z 1969 roku (z Świętosławem Tatarkiewiczem). W latach 1977-1993 nauczał projektowania urbanistycznego w IAiPP PP. Pełnił funkcję wiceprezesa (1978-1981) i prezesa (1987-1996) TUP w Poznaniu, jest honorowym członkiem Towarzystwa.

Aleksander Grygorowicz (ur. 1923), prof. dr hab. inż. arch., architekt, urbanista. Studia architektoniczne odbył w latach 1945 -1950 na Wydziale Architektury Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W latach 1950-53 pracował w Centralnym Biurze Projektów Architektonicznych i Urbanistycznych w Krakowie, w latach 1953-1961 w biurze „Miastoprojekt” Kraków, następnie w Miejskim Biurze i Dyrekcji Inwestycji Miejskich w Krakowie (1961-1968). W 1967 roku obronił na WA Politechniki Krakowskiej dysertację doktorską „Kościół św. Andrzeja we wczesnym średniowieczu” opracowaną pod kierunkiem prof.

Wiktora Zina, a w 1976 roku uzyskał tytuł doktora habilitowanego na podstawie rozprawy „Zastosowanie metod planowania przestrzennego do badań dawnych układów osadniczych (na przykładzie Krakowa z I połowy XIII wieku). Tytuł profesora zwyczajnego otrzymał w 1992 roku. W latach 1969-1975 pracował na WA Politechniki Śląskiej w Gliwicach, a następnie w IAiPP na WBL PP, gdzie pełnił funkcje prodziekana i wicedyrektora Instytutu. Prowadził wykłady i zajęcia projektowe z projektowania osadnictwa i budownictwa wiejskiego, planowania przestrzennego i projektowania krajobrazu, teorii i historii architektury i urbanistyki. Projektant planów ogólnych i miejscowych miast oraz licznych osiedli mieszkaniowych zrealizowanych na Śląsku, Małopolsce i Wielkopolsce (m. in. Jaworzno-Dąbrowa-Szczakowa, Czarnków, Tarnowo Podgórne). Według jego projektów powstały m.in.: cerkiew Podwyższenia Krzyża Św. z zespołem parafialnym w Jałówce (obiekt wpisany do rejestru zabytków), cerkiew św. Trójcy w Hajnówce, za którą otrzymał Nagrodę im. Św. Brata Alberta, dom rekolekcyjny z kaplicą w Wesołej (polichromie Jerzego Nowosielskiego). W 2007 roku został wyróżniony Honorową Nagrodą Oddziału Poznańskiego SARP za całokształt twórczości.

Teresa Jakimowicz (1931-2005), historyk sztuki, dr hab. prof. PP. Pracę zawodową podjęła w Muzeum Narodowym w Poznaniu, w oddziale Historii Miasta, pełniąc funkcję jego kierownika. Była członkiem Rady Muzealnej w Muzeum Narodowym w Poznaniu i w Muzeum w Koszutach. W latach 1996-1997 uczestniczyła w opracowaniu koncepcji konserwatorskiej elewacji ratusza w Poznaniu.

Od 1986 roku pracowała w Instytucie Architektury i Planowania Przestrzennego, gdzie zorganizowała Zakład Historii Architektury i Urbanistyki (od 1988), którym kierowała do 2001 roku.

W latach 1987-1990 piastowała stanowisko prodziekana ds. studentów na Prof. Aleksander Grygorowicz

Wydziale Budownictwa Lądowego PP. Najważniejsze publikacje to: „Dwór murowany w Polsce w wieku XVI”, „Temat historyczny w sztuce epoki ostatnich Jagiellonów” oraz redakcja książki „Architektura i urbanistyka Poznania w XX wieku”, opracowanej z zespołem współpracowników z WA (2005).

Henryk Jarosz (1921-1991), architekt, nauczyciel akademicki. Absolwent WA SI w Poznaniu (dyplom w 1951 roku), studiów magisterskich na WA Politechniki Wrocławskiej (dyplom w 1964 roku) oraz Studium Historii Sztuki UAM w Poznaniu. Do 1949 roku pracował w Biurze Odbudowy MTP, w latach 1950-1982 w „Miastoprojekcie” Poznań. Od 1972 roku prowadził w IAiPP ćwiczenia z projektowania architektonicznego. Zrealizował m.in.: Centrum Targowe, halę 14 i 20 MTP (z J. Liśniewiczem i J. Wellengerem), budynek administracyjny przy ul. Strzeleckiej w Poznaniu, hotele „Panorama” we Wrocławiu i „Unia” w Lublinie (z J. Liśniewiczem), Dom Technika w Poznaniu (z J. Liśniewiczem i J. Wellengerem), ośrodek wczasowy w Kiekrzu (z J. Liśniewiczem), dom parafialny w Lublińcu, rozbudowę Wyższego Seminarium Duchownego w Obrze, kościół w Kamerunie. Jest laureatem wielu konkursów architektonicznych.

Andrzej Jeziorkowski (1931-2011), profesor sztuk plastycznych, artysta malarz, rysownik, grafik; nauczyciel rysunku wielu pokoleń poznańskich architektów. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Poznaniu na Wydziale Architektury Wnętrz (1957). W 1973 roku na poznańskiej PWSSP uzyskał kwalifikację II stopnia w zakresie sztuki i dyscyplin artystycznych. Z IAiPP związany od 1972 roku, w 1973 roku zorganizował w Zakładzie Architektury pracownię rysunku, przekształconą w Zakład Rysunku, Malarstwa i Rzeźby IAiPP, którym kierował do 1999 roku. W 1975 roku został powołany na stanowisko docenta w Zakładzie Architektury. W 1987 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego w zakresie Prof. Andrzej Jeziorkowski, plener rysunkowo-malarski Pniewy 2006 sztuk plastycznych. Brał udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Wykonywał projekty graficzne oraz ilustracje wydawnictw związanych z historią Polski, a dla Poczty Polskiej opracował szereg walorów filatelistycznych (znaczki i karty pocztowe, stemple).

Henryk Kondziela (ur. 1931), historyk sztuki, konserwator zabytków, w latach 1973-1991 nauczyciel akademicki w Zakładzie Architektury oraz IAiPP WBL PP, gdzie wykład historię architektury polskiej. W latach 1955-1971 pełnił funkcję Konserwatora Zabytków m. Poznania. Sprawował wówczas nadzór konserwatorski na odbudową Starego Miasta. W 1971 roku zorganizował pierwszą w Polsce i jedną z pierwszych w Europie konferencji naukowych na temat ochrony i konserwacji architektury 2 poł. XIX i 1 poł. XX w. W latach 1978-1990 pełnił funkcję dyrektora Muzeum Narodowego w Poznaniu. Opublikował wiele prac naukowych, w tym „Stare Miasto w Poznaniu: zniszczenia – odbudowa – program dalszych prac” (1971).

Witold Jerzy Molicki (1930-2013), dr hab. inż. arch., architekt - urbanista, wykładowca akademicki. Stopień magisterski, doktorski i habilitację uzyskał na WA Politechniki Wrocławskiej. W latach 1959-1995 pracował w Miastoprojekcie we Wrocławiu. Zaprojektował w tym mieście m. in. osiedla: Szczepin, Popowice, Osiedle Przyjaźni, Osiedle Spółdzielni Budowlani, jest także autorem rozbudowy Teatru Polskiego oraz projektu Kościoła Chrystusa Króla we Wrocławiu; laureat Nagrody im. św. Brata Alberta Adama Chmielowskiego. W latach 1973-1984 wykładał projektowanie architektoniczne w IAiPP WBL PP, a w latach 1972-1978 i 1993-2009 także na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Był organizatorem licznych polskich i międzynarodowych seminariów na temat architektury, wystaw oraz warsztatów.

Zygmunt Paszek (1924-1989) architekt - urbanista, nauczyciel akademicki, absolwent WA SI w Poznaniu (1951). W latach 1951 -1956 pracował w pracowni urbanistycznej „Miastoprojektu” Poznań, w okresie 1956-1958 był kierownikiem Wojewódzkiej Pracowni Urbanistycznej w Zielonej Górze, w latach 1958-1963 kierował MPU w Poznaniu, następnie w latach 1963-1968 pracował w Pracowni Planów Regionalnych, a w latach 1968-1976 w WPU. Pod jego kierownictwem powstał pierwszy zatwierdzony plan ogólny Poznania, wyróżniony nagrodą Komitetu Budownictwa Urbanistyki i Architektury II stopnia (1962).

Od 1976 w IAIPP WBL PP prowadził ćwiczenia z planowania przestrzennego.

Regina Pawuła-Piwowarczyk (1925-2008), architekt - urbanista, wykładowca akademicki, działaczka OP SARP, absolwentka WA SI w Poznaniu (1951) i WA Politechniki Wrocławskiej (1959). Doktorat (1976) i habilitację (1985) uzyskała na WA Politechniki Warszawskiej. Pracowała w biurze projektowym Miastoprojekt - Poznań (1959-1959), w Miejskiej Pracowni Urbanistycznej i pracowni Rataje - Miastoprojekt (1959-1964) oraz resortowych biurach projektów (1964-1972) na stanowisku starszego projektanta. W latach 1972-1975 pracowała w Instytucie Turystyki GKKFIT - Oddział w Poznaniu.

W 1975 przeniosła się do Instytutu Architektury i Planowania Przestrzennego, w latach 1985-1995 na stanowisku profesora uczelnianego. Prowadziła wykłady i ćwiczenia z projektowania krajobrazu oraz kierowała Pracownią Projektowania w Krajobrazie. Powołała samorządowe studia podyplomowe z zakresu planowania przestrzennego przy Politechnice Poznańskiej (1990-1993), a następnie przy Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu (1993-1995). Indywidualnie i w zespołach zaprojektowała i zrealizowała w Poznaniu (lata 1950-1959) kilkanaście budynków mieszkalnych, w tym kamieniczki i domki budnicze na Starym Mieście, przedszkola i szkoły, w latach 1964-1967 zrealizowała wiele zespołów przemysłowych (w Pile, Słupsku, Wronkach i innych), a w okresie 1967-1970 liczne obiekty telekomunikacyjne.

27

Józef Stasiński (ur. 1927), profesor sztuk plastycznych, artysta rzeźbiarz, nauczyciel akademicki, profesor PP. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu, dyplom uzyskał w 1954 roku na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Kwalifikację II stopnia w zakresie sztuki uzyskał w 1985 roku na PWSSP w Gdańsku. Uznany twórca medali i plakiet, których wykonał ponad 1000. Wykonywał też rzeźby i płaskorzeźby, tablice pamiątkowe oraz pomniki monumentalne. Zrealizował serie medalierskie: “W 300 rocznicę wygaśnięcia Piastów Śląskich”, “Polska Walcząca na frontach II Wojny Światowej 1939-1945”, “Mikołaj Kopernik”, “Medale Jana Pawła II” oraz pomniki: Prymasa Polski kardynała Augusta Hlonda w Bazylice Archikatedralnej w Poznaniu, Pomnik ofiar faszyzmu w Chełmnie nad Nerem, (współautor: Jerzy Buszkiewicz), Pomnik Jana Pawła II we Lwowie (architekt: Zenon Błądek), pomnik Jana Pawła II w Oleśnie. Był nauczycielem w Liceum Sztuk Plastycznych, następnie w IAiPP WBL PP. Marian Weigt (1935-2006), dr inż. arch., architekt i urbanista, wykładowca akademicki; absolwent WA Politechniki Gdańskiej (1959). Po studiach podjął pracę w Zakładzie Projektowania i Usług Inwestycyjnych „Inwestprojekt” w Poznaniu, w którym pracował na stanowisku głównego projektanta osiedli na Winogradach. W latach 1978-2006, zatrudniony w IAiPP, następnie na WA PP, gdzie wykładał urbanistykę oraz prowadził ćwiczenia projektowe. W 1980 roku obronił doktorat. Indywidualnie i w zespołach zrealizował centrum handlowo-usługowe w Zielonej Górze (z J. Buszkiewiczem), dzielnice mieszkaniowe w Gnieźnie i Sanoku, domy dla osób starszych w kilku miastach Wielkopolski oraz zespół budynków wielorodzinnych przy ul. Promienistej w Poznaniu.

Lidia Wejchert (1934-2009), architekt-urbanista, wykładowca akademicki, absolwentka WA PW. Po ukończeniu studiów w 1959 roku podjęła pracę Poznaniu w Miejskiej Pracowni Urbanistycznej, następnie Wojewódzkim Biurze Planowania Przestrzennego, dochodząc do stanowiska generalnego projektanta. W latach 1974-1990 pracowała jako starszy wykładowca w IAiPP, nauczając projektowania urbanistycznego. Jest autorką wielu zespołowych planów rozwoju przestrzennego m.in. planów ogólnych Poznania (wyróżnionych nagrodami Ministra Budownictwa), planu rewaloryzacji ośrodka staromiejskiego w Poznaniu, studiów nad śródmieściem Poznania, projektu poznańskich terenów rekreacyjnych w dolinie Głuszynki (wyróżnionego nagrodą indywidualną Ministra Budownictwa), planów rozwoju wielu miast w Wielkopolsce oraz dziesiątków planów szczegółowych.

Kazimierz Antoni Wejchert (ur. 1934), dr inż. arch., architekt-urbanista, nauczyciel akademicki. W 1959 ukończył WA PW. Od 1959 roku w Poznaniu, do 1967 roku pracował w Wojewódzkiej Pracowni Urbanistycznej, do 1969 w Miejskiej Pracowni Urbanistycznej, W latach 1974-1997 był wykładowcą w IAiPP. W 1995 roku na WBL obronił pracę doktorską. Jest autorem wielu opracowań urbanistycznych m. in.: planów ogólnych zagospodarowania przestrzennego licznych miast w Wielkopolsce oraz projektów osiedli mieszkaniowych.

Janusz Wellenger (1919-1984), architekt, nauczyciel akademicki. Brał udział w kampanii wrześniowej. Aresztowany w 1941 roku, był więźniem Sachsenhausen. W okresie studiów w SI w l. 1945-1948 pracował przy odbudowie MTP oraz w Poznańskiej Dyrekcji Odbudowy. W 1964 r. ukończył studia magisterskie na WA Politechniki Wrocławskiej. W latach 1948-1975 w „Miastoprojekcie” Poznań pełnił m.in. funkcje wicedyrektora, kierownika pracowni „Rataje”. W latach 1975-1981 był dyrektorem Wojewódzkiego Biura Planowania Przestrzennego, a po 1981 roku głównym architektem wojewódzkim. Zdobył I nagrodę (z B. Wojtowiczem, Cz. Woźniakiem i S. Pogórskim) w konkursie na pomnik A. Mickiewicza w Poznaniu. W zespołach zaprojektował liczne szkoły, biurowce i domy mieszkalne w Poznaniu i Wielkopolsce. W latach 1951-1955 i 1961-1963 pełnił funkcję wiceprezesa poznańskiego oddziału SARP, a w latach 1969-1976 jego prezesa.

Lech Zimowski (1925-2018), ekonomista, urbanista, wykładowca akademicki, profesor zwyczajny. Po studiach w Wyższej Szkole Handlu Morskiego w Gdyni (1945-1949), uzyskał w 1951 roku dyplom magistra ekonomii w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Poznaniu. Następnie odbył studia podyplomowe z planowania przestrzennego na WA PW. Stopień doktora nauk humanistycznych uzyskał w 1968 roku na UAM w Poznaniu, natomiast stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w 1973 roku na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej, na podstawie rozprawy „Geneza i rozwój komunikacji pocztowej na ziemiach polskich”. Tytuł profesora nauk technicznych otrzymał w 1989 roku. Na PP od 1963 roku, początkowo na Wydziale Budownictwa Lądowego. Z kierunkiem Architektura związany od jego reaktywacji, w latach 1986-1996 kierował Zakładem Teorii i Planowania Przestrzeni Regionów i Miast, a w latach 1991-1996 pełnił funkcję dyrektora IAiPP. W okresie 1975-1979 był kierownikiem Studium Doktoranckiego w IAiPP, następnie organizatorem oraz kierownikiem (1986-2011) Studium Podyplomowego „Planowanie Przestrzenne”. Od 2004 roku pracował także w Wyższej Szkole Gospodarki w Bydgoszczy, gdzie m.in. był dyrektorem i założycielem Instytutu Architektury Budownictwa i Gospodarski Przestrzennej.

Jest autorem kilkuset prac naukowych na temat komunikacji, łączności i infrastruktury; teorii oraz praktyki planowania miast i regionów, urbanistyki ekologicznej, rewitalizacji małych miast. Był członkiem krajowych i zagranicznych towarzystw naukowych, w tym m. in. przewodniczącym UNESCO MAB 11 - Man nad Biosphere, Working Group Urban Systems. W Polskiej Akademii Nauk od 1984 roku był przewodniczącym Komisji Urbanistyki i Planowania Przestrzennego Oddziału Poznańskiego PAN oraz pomysłodawcą medalu honorowego „Naturea Tutela Res Necessaria Hominum Pro Regionalibus et Urbanis Studis”, (Ochrona przyrody jest koniecznością człowieka dla regionu i urbanistyki).

ZASŁUŻENI WYKŁADOWCY WYDZIAŁU ARCHITEKTURY Teresa Bardzińska-Bonenberg, dr hab. inż. architekt, profesor PP i UAP, absolwentka WA Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Po zakończeniu studiów podjęła pracę w Biurze Projektów “Mostostal”, a następnie w Wojewódzkim Biurze Projektów w Zabrzu.

Od 1973 na WA PŚl. zajmowała się problematyką historii architektury i urbanistyki, a także konserwacją zabytków. W 1989 roku przeniosła się do IAiPP na WBL PP, gdzie początkowo pracowała Zakładzie Planowania Przestrzennego i Projektowania Wsi, a w latach 2001-2015 kierowała Zakładem Historii Architektury i Urbanistyki WA PP. Od 2003 roku wykładała na Wydziale Architektury i Wzornictwa ob. Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Posiada w dorobku naukowym ponad 100 publikacji oraz promotorstwo kilkunastu przewodów doktorskich, liczne recenzje przewodów habilitacyjnych i doktoratów oraz grantów MNiSW i NCN. Autorka i współautorka projektów z dziedziny modernizacji i rozbudowy architektury mieszkaniowej na Górnym Śląsku oraz przemysłowych wzorów użytkowych.

Marian Fikus (ur. 1938), architekt, profesor Politechniki Poznańskiej. W 1963 roku ukończył WA Politechniki Wrocławskiej. Do 1974 roku pracował w Opolu, od 1974 roku w „Miastoprojekcie” w Poznaniu. W latach 1968-78 działał w zespole autorskim Fikus - Godlewski - Gurawski, w latach 1978-1985 w zespole Fikus - Gurawski, od 1988 roku z żoną Elżbietą w Biurze Architektonicznym Fikus. W IAiPP WBL PP pracował od 1975 roku, od 1988 roku na etacie. W 1991 roku uzyskał tytuł doktora, w 1994 roku tytuł doktora habilitowanego, a w 1995 roku stopień profesora nadzwyczajnego PP. W latach 1997-2000 pełnił funkcję wicedyrektora IAiPP, a w latach 2002-2008 kierownika Katedry Architektury Usługowej i Mieszkaniowej WA PP. Jest laureatem głównych nagród w kilkudziesięciu konkursach architektonicznych i urbanistycznych, w tym z 1974 roku na projekt kampusu UAM. W 2008 roku otrzymał Honorową Nagrodę SARP. Zaprojektował plany rozwoju Opola, dzielnice mieszkaniowe w Lesznie i Koninie, Różany Potok w Poznaniu, dzielnicę uzdrowiskową w Kołobrzegu, Centrum Wykładowe i Bibliotekę Politechniki Poznańskiej, liczne budynki jednorodzinne i ośrodki duszpasterskie. W latach 1972-1974 pełnił funkcję prezesa oddziału opolskiego, a w latach 1980-1987 prezesa oddziału poznańskiego SARP. Jerzy Gurawski (ur. 1935), architekt, nauczyciel akademicki, absolwent WA PK. W latach 1960-1974 pracował w Opolu, następnie w Poznaniu w „Miastoprojekcie”. Od 1975 roku nauczał projektowania architektonicznego w IAiPP WBL PP, na WA PP prowadził dyplomy mistrzowskie. Od 1989 roku projektuje w ramach prywatnej praktyki w Architektonicznej Pracowni Autorskiej (ARPA) Jerzego Gurawskiego. Jest laureatem głównych nagród kilkudziesięciu konkursów architektonicznych i urbanistycznych, w tym z 1974 roku za projekt kampusu UAM (z M. Fikusem i J. Godlewskim) oraz w 2018 roku konkursu na kładkę pieszo-rowerową w Poznaniu (w zespole ARPA). Główny dorobek twórczy tworzą hotele w Nysie i Kluczborku, Ośrodek Sportowy w Raciborzu, obiekty użyteczności publicznej w Opolu, osiedla w Głuchołazach i Koźlu, Instytut Fizyki i Matematyki UAM w Poznaniu (z M. Fikusem i J. Godlewskim), zespoły parafialne w Lesznie i Głogowie (z M. Fikusem), apartamentowiec Wstęga Warty w Poznaniu, rozbudowa Akademii Muzycznej w Poznaniu. W latach 1960 -1965 współpracował z teatrem Laboratorium Jerzego Grotowskiego, projektując scenografie. W latach 1990-1996 pełnił funkcję prezesa oddziału poznańskiego SARP. Gabriela Klause (ur. 1952), architekt, nauczyciel akademicki. Absolwentka IAiPP na WBL PP; jej projekt magisterski „Hotel lux na Śródce w Poznaniu” został w 1979 roku nagrodzony wyróżnieniem honorowym w konkursie na dyplom roku organizowanym przez Zarządu Głównego SARP. W latach 1979-1988 pracowała w biurach architektonicznych, do 2007 roku w Zakładzie Historii Architektury i Urbanistyki IAiPP oraz WA PP, a w okresie 2007-2016 na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu. Na PP prowadziła zajęcia z historii architektury, projektowania modernizacji zabytków, a do dnia dzisiejszego wykłady z przedmiotu „Konserwacja zabytków”. W 1997 roku obroniła WBL PP pracę doktorską „Roger Sławski - architekt. 1871-1963”, wyróżnioną nagrodą Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. W zespole badawczym ZHAIU jest współautorką publikacji „Architektura i Urbanistyka Poznania w XX wieku”(2005), wyróżnionej w 2007 nagrodą Ministra Budownictwa oraz nagrodą Biblioteki Raczyńskich za najpiękniejsza książkę o Poznaniu. Jest autorką projektów i publikacji z dziedziny konserwacji i rewaloryzacji zabytków architektonicznych, ze szczególnym uwzględnieniem krajobrazów miejskich i ruralistycznych.

Społecznie działa na rzecz na rzecz rewitalizacji Śródki oraz zachowania „olęderskiego” dziedzictwa kulturowego okolic Nowego Tomyśla.

Dimitrije Mladenović (ur. 1936), serbski architekt, urbanista, nauczyciel akademicki, profesor zwyczajny. Absolwent Wydziału Architektury Uniwersytetu w Belgradzie (1961). Od 1967 wykładowca tej uczelni, w latach 1988-2002 (do emerytury) jako profesor zwyczajny. Wykładał także na Wydziałach Architektury w Nowym Sadzie (1997-2006) i Podgoricy (Czarnogóra). Pełnił funkcję prezesa Zawodowego Stowarzyszenia Urbanistów Serbii (1972-1974), prezesa Zawodowego Stowarzyszenia Urbanistów Belgradu (1987-1994). Od 1995 roku jest członkiem Akademii Architektury Serbii. Laureat Wielkiej Nagrody Stowarzyszenia Architektów Serbii za całokształt dorobku twórczego przyznanej w 2011 roku, a także licznych polskich oznaczeń państwowych i dyplomów naukowych. Z Polską nawiązał kontakty już w 1958 roku, a na stałe związał się w 1962 roku, dzięki małżeństwu z urodzoną w Poznaniu Małgorzatą Małkowską. Od 2001 roku jest profesorem wizytującym na WA PP. Jego postawę twórczą uformowała wieloletnia współpraca z Bogdanem Bogdanovicem (1922 -1993), wybitnym serbskim i jugosłowiańskim architektem, urbanistą, rzeźbiarzem, filozofem, pisarzem i wykładowcą. Zainteresowania zawodowe prof. Mladenovica zawodowe skupiają się na problematyce ciągłości budowy miast oraz zagadnieniach symbolizmu w architekturze. Jest autorem kilkudziesięciu projektów i realizacji urbanistycznych na terenie dawnej Jugosławii, m.in. dzielnicy Belgradu - Beżanska Kosa (realizacja od 1985). Pięćdziesięciolecie twórczości podsumowane zostało wystawami w Belgradzie (2011), Poznaniu (2011), Warszawie (2011), Bratysławie (2012), Białymstoku (2012), Szczecinie (2013) oraz Podgoricy (2014).

Ewa Cichy-Pazder (ur. 1939), architekt - urbanista, wykładowca akademicki, dr inż. hab., profesor Politechniki Poznańskiej i Politechniki Świętokrzyskiej. Absolwentka WA Politechniki Krakowskiej, gdzie pracowała w latach 1963-2001. W 1974 roku

29

na macierzystej uczelni obroniła pracę doktorską, a w 2001 roku przeprowadziła przewód habilitacyjny. W okresie od 2002 roku pracowała na WA PP, gdzie w latach 2002-2005 pełniła funkcję dyrektora Instytutu Architektury i Planowania Przestrzennego oraz kierownika Zakładu Urbanistyki i Planowania Przestrzennego w IAiPP. Była inicjatorem i organizatorem Międzynarodowych Konferencji Naukowych z cyklu „Quo vadis civitas”. Jej działalność naukowa, projektowa i dydaktyczna dotyczy szeroko pojętej problematyki planowania przestrzennego związanej z: regionem, miastem i śródmieściem, w ich wzajemnym uwarunkowaniach, ze szczególnym uwzględnieniem aspektów ekologicznych, kulturowych i społecznych w koncepcjach kształtowania przestrzeni zurbanizowanej. W jej dorobku znajdują się publikacje naukowe oraz opracowania planistyczne (studia kierunków i uwarunkowań- w zespołach).

Włodzimierz Włoszkiewicz (1950-2015), artysta malarz, profesor sztuk plastycznych, absolwent poznańskiej PWSSP. Bezpośrednio po studiach, w 1975 roku rozpoczął pracę w Pracowni Rysunku, Malarstwa i Rzeźby w Zakładzie Architektury na WBL PP. W 1984 roku uzyskał I stopień kwalifikacyjny (doktorat) w PWSSP w Poznaniu, w 1997 roku na tej samej uczelni II stopień klasyfikacyjny (habilitację), natomiast w 2004 roku tytuł naukowy profesora sztuk plastycznych. W latach 1999-2015 pełnił funkcję kierownika Katedry Rysunku, Malarstwa, Rzeźby i Sztuk Wizualnych. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki, laureat konkursów artystycznych, uczestnik wystaw indywidualnych i zbiorowych, krajowych i międzynarodowych.

Hanka Ludmiła Zaniewska (1941-2016), architekt i urbanistka, profesor nauk technicznych, specjalistka z zakresu mieszkalnictwa. Pracowała w szeregu instytucji naukowych zajmujących się mieszkalnictwem i gospodarką przestrzenną, w których pełniła funkcje kierownicze; od 1990 także na wyższych uczelniach. W 2001 otrzymała tytuł profesora nauk technicznych.

W latach 2002-2012 związana z Wydziałem Architektury Politechniki Poznańskiej, gdzie w okresie 2006-2012 była dyrektorem Instytutu Architektury Planowania Przestrzennego. Autorka i recenzentka wielu publikacji naukowych i prac badawczych oraz promotorka rozpraw doktorskich, redaktor „Zeszytów Naukowych Politechniki Poznańskiej” serii Architektura i Urbanistyka, inicjatorka cyklu konferencji WA „Tożsamość miasta w dobie globalizacji”. Była członkinią Krajowego Sekretariatu Habitat ds. monitorowania zmian w mieszkalnictwie (od 2001), ekspertem Państwowej Komisji Akredytacyjnej do Spraw Nauczania na kierunku Architektura i Urbanistyka, członkinią SARP i TUP. Wśród zasłużonych dla Instytutu i Wydziału należy także wspomnieć pracowników i współpracowników: mgr inż. Stefana Bajera, prof. dr. hab. inż. arch. Andrzeja Basistę, dr inż. arch. Stanisława Beniowskiego, mgr inż. arch. Stanisława Bittnera, mgr inż. arch. Henryka Błaszkiewicza, mgr inż. arch. Przemysława Borkowicza, mgr Ewę Pruską-Buszkiewicz, mgr inż. arch.

Andrzeja Bzdęgę, mgr inż. arch. Włodzimierza Coftę, mgr inż. Tomasza Durniewicza, dr inż. arch. Przemysława Gawora, mgr inż. arch. Marka Hańcę, mgr inż. Tadeusza Jurgę, mgr inż. arch. Pawła Kobryńskiego, mgr inż. arch. Ryszarda Kasprzaka, mgr inż. arch. Wojciecha Kolesińskiego, mgr inż. arch. Jana Kopydłowskiego, dr hab. Eugeniusza Korczaka, mgr inż. arch. Jana Dudka-Korneckiego, mgr inż. arch. Piotra Kozłowskiego, doc. Andrzeja Kurzawskiego, mgr inż. arch. Rafała Lisiaka, mgr inż. arch. Piotra Litoborskiego, mgr inż. arch. Jerzego Liśniewicza, mgr inż. arch. Jarosława Litke, mgr inż. arch. Zygmunta Lutomskiego, mgr inż. arch. Katarzynę Łabędzką, mgr inż. arch. Hannę Kulczak-Misiak, mgr inż. arch. Adelę Nowak, mgr inż. arch. Zdzisława Piwowarczyka, prof. Georgie Potayeva, mgr inż. arch. Marcelę Pruską, dr hab. inż. arch.

Elżbietę Raszeję, dr inż. arch. Bogumiła Rogalskiego, mgr inż. arch. Gabrielę Kapelę-Rzyską, mgr inż. arch. Barbarę Sieińską, mgr inż. arch. Mikołaja Słupczyńskiego, mgr inż. arch. Andrzeja Stempniaka, mgr inż. arch. Zenona Stępniowskiego, dr inż. arch. Pawła Szumigałę, mgr inż. arch. Pawła Szychalskiego, mgr inż. arch. Marka Śliwę, mgr inż. arch. Ritę Sudoł, dr inż. arch. Tadeusza Sudoła, mgr inż. Świętosława Tatarkiewicza, prof. Armina von Terhaidena, dr sztuki Przemysława Tomczka, Władysława Tuliszkę, prof. dr hab. inż. arch. Janinę Kopietz-Unger, mgr inż. arch. Piotra Wędrychowicza, prof. dr hab.

Andrzeja Wielgosza, mgr inż. arch. Stefana Wojciechowskiego, mgr inż. arch. Mariusza Wrzeszcza, mgr inż. arch. Grzegorza Ziemiańskiego, mgr inż. arch. Zdzisława Ziętkiewicza. dr inż. arch. Grażyna Kodym-Kozaczko Opis zdjęć (kolumnami): 1. Dziedziniec IAPP przy ul. Strusia 3. Członkowie I Rady Wydziału Architektury, 1999 5. Bal sylwestrowy na ul. Strusia 7. Otrzęsiny, SARP, Poznań, 1986 9. Absolutorium 1992

2. Studentki IAiPP, Poznań, 1989 4. Warsztaty projektowe, Kołobrzeg, 1989 6. Praktyki z osadnictwa wiejskiego, Pobiedziska, 1991 8. Kompozycja z martwą naturą w tle, ul. Strusia, 1989 10. Studenckie praktyki zerowe, 1987

31

Opis zdjęć (kolumnami): 1. Przed budynkiem IAiPP. 1982 3. Plener rysunkowy Gostyń, lipiec 1981 5. Zebranie pracowników Instytutu Architektury w sali A. Kwiecień 1993 7. Wystawa prac studenckich, ul. Strusia 12, 1992 9. Robert Ast dyrektor IAiPP składa podziękowanie na ręce Pani Dziekan WBAIŚ prof. Halinie Koczyk za pozytywne głosowanie rady wydziału o odłączeniu IAiPP ze struktury WBAIŚ - utworzenie samodzielnego Wydziału Architektury.

Sala rady Wydziału WBAIŚ, maj 1999 11. Rada Wydziału w sali A, budynku przy ul. Strusia 12

2. Marzec 1982. Wizja lokalna na Wildzie, projektu semestralnego budynku na ulicy. Czajczej 4. Wykład prodoktorski Wernera Riechewalda w sali A w budynku przy ul. Strusia 12 w Poznaniu, 1992 6. Wykład prodoktorski Wernera Riechewalda w sali A w budynku przy ul. Strusia 12 w Poznaniu, 1992 8. Egzamin dyplomowy magisterski, Cottbus 1994 10. W klubie profesorskim WBAIŚ, po głosowaniu Rady Wydziału Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska o odłączeniu IAiPP w celu utworzenia niezależnego Wydziału Architektury PP

33

Opis zdjęć (kolumnami): 1. Absolutorium 2000

3. Studenci I roku architektury w Bieszczadach, 1987 5. Demonstracja studencka NZS w Poznaniu, od lewej: P. Woźny (UAM), P. Marciniak (Przewodniczący NZS PP), R. Szymanda (UAM), R. Lewandowski (UAM), A. Kepel (AR), nn, M. Andrzejewski (AR)

2. Aula Lubrańskiego UAM w Poznaniu. Czerwiec 1999.

Wręczenie JM Rektorowi PP prof. dr hab.inż. Eugeniuszowi Mitkowskiemu Medalu Wydziału Architektury PP. Wręcza dr hab. inż. arch. Robert Ast. 4. Zdarzenia plenerowe, Piłka 1989

dokumentacja fotograficzna z archiwum Roberta Asta, Katarzyny Słuchockiej i Innych

Basista A., Betonowe dziedzictwo. Architektura w Polsce czasów komunizmu, Warszawa-Kraków 2001, s. Kronika 1945.

Krzysztofiak M., Wizerunek Czterdziestoletniego Wydziału Budownictwa Lądowego Politechniki Poznańskiej 1945-1985, w: Historia Wydziału Budownictwa Lądowego Politechniki Poznańskiej, Poznań 1985, s. 11-13.

3 Olgebrand B., Sprawozdanie z działalności Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu w roku akad. 1947/48, w: Kronika Szkoły Inżynierskiej za w Poznaniu za rok 1948/49, Poznań, s. 8.

4 Politechnika Poznańska i wcześniejsze uczelnie techniczne w Poznaniu, W. Dembecka (red.), Poznań 1975, s. 145-146.

5 Grabowski W., Sozański M., Kształcenie na Wydziale, w: Bonenberg W. [et al.], Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska Politechniki Poznańskiej 1945-1995, Poznań 1995, s. 43.

6 Spis wykładowców i przedmiotów na podstawie indeksu Józefa Iwiańskiego, studiującego na WA SI w latach 1951-1954.

7 Skład osobowy Szkoły Inżynierskiej w roku 1948/49, w: Kronika Szkoły Inżynierskiej za w Poznaniu za rok 1948/49, Poznań, s. 11-15.

8 Celichowski B., Kodym-Kozaczko G., 2012, Działalność profesora Zbigniewa Zielińskiego. Przyczynek do historii Oddziału Architektury (1945-1950) Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu, w: Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej. Architektura i Urbanistyka, nr 28, Politechnika Poznańska, s. 5-22.

9 Kopański E., Łoziński J., Szober W., Zawistowski J., Nauka projektowania w polskich uczelniach architektonicznych w: Architektura 1951 nr 11/12, s. 342.

10 Redakcja, Sprostowanie w sprawie rysunków studentów Wydz. Arch. Szkoły Inżynierskiej w Poznaniu, w: Architektura 1952 nr 6, s. 163.

11 Zagadnienia kompozycyjne w pracach młodych architektów, w: Architektura 1952 nr 7/8, s. 195-196.

12 Krzysztofiak M., Wizerunek Czterdziestoletniego Wydziału Budownictwa Lądowego Politechniki Poznańskiej 1945-1985, w: Historia Wydziału Budownictwa Lądowego Politechniki Poznańskiej, Poznań 1985, s. 18, 24.

13 Absolwenci Wydziału, w: Bonenberg W. [et al.]., Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska Politechniki Poznańskiej 1945-1995, Poznań 1995, s. 95-98.

14 Gałkowski A., 13 lat reaktywowanego kierunku Architektura na Wydziale Budownictwa Lądowego, w: Historia Wydziału Budownictwa Lądowego Politechniki Poznańskiej, Poznań 1985, s. 124-135.

15 Bonenberg W., Fikus M., Szeszuła W., Zimowski L., Instytut Architektury i Planowania Przestrzennego, w: Bonenberg W. [et al.], w: Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska Politechniki Poznańskiej 1945-1999, Poznań 1995, s. 92.

16 Gałkowski A., op. cit., s. 127.

17 Gałkowski A., op. cit., s. 131.

18 Opracowano npdst. Pruszewicz-Sipińska E. et al., Raport samooceny Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej, Poznań 2017.

1 2

Medal Wydziału Architektury w Poznaniu.

Autor Józef Stasiński, wg rysunku Eugeniusza Asta

Awers

Rewers

35

INSTYTUT ARCHITEKTURY I PLANOWANIA PRZESTRZENNEGO Dyrektor Instytutu: prof. dr inż. arch. Wojciech Bonenberg Zastępca dyrektora: dr hab. inż. arch. Hanna Michalak

ZAKŁAD ARCHITEKTURY MIEJSC PRACY I REKREACJI Kierownik Zakładu: prof. dr hab. inż. arch. Wojciech Bonenberg

prof. dr hab. inż. arch.

WOJCIECH BONENBERG

Jest absolwentem Wydziału Architektury Politechniki Śląskiej (1973 r.). W latach 1973-1990 był pracownikiem naukowo-dydaktycznym na WAPŚl. W 1978 r. obronił pracę doktorską, w 1988 r. uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego (WAPWr), na podstawie monografii w 2003 r. otrzymał tytuł profesora nauk technicznych. Ukończył studia podyplomowe w zakresie Koordynacji Projektowania Inwestycji Przemysłowych dla Generalnych Projektantów, studia podyplomowe w zakresie Planowania Przestrzennego, studium Conservation Studies Maintanance Strategies w Yorku.

W 1990 r. podjął pracę naukowo-dydaktyczną na PP w IAiPP. Przeszedł wszystkie etapy działalności naukowo-dydaktycznej, pełniąc wiele funkcji, m.in. kierownika Zakładu Architektury Miejsc Pracy i Rekreacji, dyrektora IAiPP, Dziekana WAPP (dwie kadencje w latach 2002-2008).

Równolegle z działalnością naukową rozwijał praktykę architektoniczną w Biurze Projektów Mostostal do 1991 r., a następnie we własnej pracowni architektonicznej.

Jest autorem ponad 100 realizacji z zakresu urbanistyki, architektury użyteczności publicznej, architektury przemysłowej i mieszkaniowej, w tym wielu wyróżnionych i nagrodzonych.

Na uwagę zasługują realizacje największych transeuropejskich terminali granicznych: Terminal Świecko - Frankfurt/O, Terminal Koroszczyn - Terespol na trasie Moskwa - Paryż oraz Terminal Olszyna - Forst na trasie Kijów - Wrocław - Strasburg oraz wielu przejść granicznych, minn w Kętrzynie, Rosówku, Hrebennym, Medyce, Dorohusku. Stworzył nowy innowacyjny standard funkcjonalno-przestrzenny dla dużych terminali granicznych wdrożony na Ukrainie, Białorusi, w Kazachstanie i w Chinach.

Brał udział w wielu konkursach architektonicznych w kraju i za granicą, oraz prowadził (jako project manager) kilkanaście projektów realizowanych z funduszy europejskich (PHARE).

Aktywnie rozwija międzynarodową współpracę naukowo-badawczą z wiodącymi ośrodkami naukowymi w Europie, m.in. z uniwersytetami w Berlinie, Hanowerze, Cottbus, Mediolanie, Rzymie, Tilburgu, Mińsku. Na szczególną uwagę zasługuje zainicjowanie współpracy z chińskimi uniwersytetami i instytutami badawczymi w Shenyang, Tianijin, Guangzhou, Xiamen oraz w Stanach Zjednoczonych - Missisipi State University, College of Architecture, Art and Design.

Jego prace naukowe dotyczą architektury i urbanistyki obszarów zurbanizowanych i uprzemysłowionych, funkcjonowania systemów osiedleńczych w warunkach zagrożenia ekologicznego, rewitalizacji architektoniczno-urbanistycznej, zagospodarowania przestrzennego rejonów przygranicznych, teorii projektowania architektonicznego i planowania urbanistycznego, BIM, architektury zrównoważonej oraz związków architektury ze sztuką. W każdym z wymienionych kierunków wyniki badań były prezentowane w formie publikacji, komunikatów naukowych, referatów na konferencjach naukowych krajowych i zagranicznych.

Na uwagę zasługuje lista autorskich prac opublikowanych w znaczących wydawnictwach indeksowanych w najważniejszych bazach bibliograficznych: Web of Science (Core Collection), Scopus, Elsevier, Springer.

Większość jego prac naukowych znalazła zastosowanie w postaci praktycznych wdrożeń architektonicznych i urbanistycznych dając wymierne korzyści ekonomiczne, gospodarcze i organizacyjne. Kierował grantem badawczym Procesy urbanizacyjne i polityka przestrzenna w aglomeracji poznańskiej w międzyuczelnianym programie Funkcjonowanie i kierunki rozwoju aglomeracji poznańskiej, koordynowanym przez UAM w Poznaniu. Jest promotorem 23 obronionych prac doktorskich oraz autorem ponad 70 recenzji prac doktorskich i rozpraw habilitacyjnych oraz 25 recenzji w postępowaniach o nadanie tytułu profesora.

Jest członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Naukowych, wiceprzewodniczącym Komitetu Architektury i Urbanistyki Polskiej Akademii Nauk, Komisji Urbanistyki i Planowania Przestrzennego Polskiej Akademii Nauk. o/Poznań. Należy do Wielkopolskiej Izby Architektów, Stowarzyszenia Architektów Rzeczypospolitej Polskiej (SARP).

Nagrody i wyróżnienia: Medal Naturea Tutela Res Necessaria Hominum Pro Regionalibus Et Urbanis Studiis Komisji Urbanistyki i Planowania Przestrzennego Polskiej Akademii Nauk o/ Poznań, 2007 • Medal Bene Merentibus za trwały wkład w rozwój teorii architektury i urbanistyki i wszechstronną twórczość o wysokich walorach kompozycyjno-plastycznych Katedry Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego Politechniki Krakowskiej, 2013 • Medal Komisji Edukacji Narodowej • Medal Zasłużony Kulturze Gloria Arti • Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Wybrane publikacje: BONENBERG W. [2013], Cityscape. San Francisco, wyd. Faculty of Architecture, Poznan University of Technology, Poznań BONENBERG W. [2014], Moda, marka, architektura, Wydawnictwo Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej, Poznań BONENBERG W. [2015], Elastyczność i zmienność w środowisku mieszkaniowym i w środowisku pracy, s. 33-43, w: J. Charytonowicz (red.), Ergonomia w architekturze i urbanistyce: kierunki badań w 2015 roku, Wydawnictwo Polskiego Towarzystwa Ergonomicznego PTErg Oddział we Wrocławiu, Wrocław BONENBERG W. [2016], Cross-Cultural Design and Its Application in Architecture, s. 105-114, w: J. Charytonowicz (red.), Advances in Human Factors and Sustainable Infrastructure, Proceedings of the AHFE 2016 International Conference on Human Factors and Sustainable Infrastructure, July 27-31, 2016, Walt Disney World, Floryda, USA, wyd. Springer International Publishing BONENBERG W., KAPLIŃSKI O. [2016], Postawa architekta wobec zrównoważonego rozwoju, s. 11-30, w: A. Januchta-Szostak, M. Banach, Architektura wobec wyzwań zrównoważonego rozwoju, t. 2, Wydawnictwo PP, Poznań BONENBERG W., ZHOU M., WEI X. [2017], Analysis of the Transformation of Industrial Parks in Chinese Urban Planning to Eco-Chinese Parks and How They Are Performing - A Case Study, s. 249-260, w: Advances in Human Factors, Sustainable Urban Planning and Infrastructure. Proceedings of the AHFE 2017 International Conference on Human Factors, Sustainable Urban Planning and Infrastructure, July 17−21, 2017, The Westin Bonaventure Hotel, Los Angeles, California, USA BONENBERG W., DZIADOSZ A., KAPLIŃSKI O. [2017], Cykl życia budynku. Przykłady analizy łącznych kosztów z komentarzami, s. 7-17, w: A. Januchta-Szostak, M. Banach, Regeneracja architektury, t. 4, Wydawnictwo PP, Poznań Wybrane projekty i realizacje: Kompostownia Katowice, zakład przerobu odpadów komunalnych na kompost ogrodniczy • Szkoła Muzyczna, Zabrze • Gmach Sądu i Prokuratury, Tarnobrzeg • Terminal graniczny Świecko-Frankfurt • Terminal graniczny Koroszczyn • Budynek biurowy Mostostal, Stalowa Wola • Terminal graniczny Olszyna-Forst • Modernizacja i rozbudowa fabryki SKF, Poznań • Dom jednorodzinny (wspólnie z T. Bardzińską-Bonenberg), Poznań • Koncepcja planu zagospodarowania dzielnicy Morasko w Poznaniu • Logo Eskadry Lotniczej F-16, Poznań - Krzesiny.

Koncepcja planu zagospodarowania dzielnicy Morasko w Poznaniu.

41

Szkoła Muzyczna w Zabrzu Terminal graniczny Koroszczyn (generalny projektant)

43

Gmach Sądu i Prokuratury w Tarnobrzegu Kompostownia Katowice, Zakład przerobu odpadów komunalnych na kompost ogrodniczy

prof. dr hab. inż.

OLEG KAPLIŃSKI

Ukończył Wydział WBLPP w 1965 r. Doktorat uzyskał w 1971 r. na podstawie rozprawy pt. Optymalizacja ciągów technologicznych w procesie montażu z kół budynków prefabrykowanych z elementów wielkowymiarowych. Uzyskał stopień dr hab. na podstawie rozprawy pt.: Harmonizacja cyklicznych procesów budowlanych w ujęciu stochastycznym (1979). Tytuł naukowy został mu wręczony przez Prezydenta Lecha Wałęsę w 1992 r. Stanowisko profesora zwyczajnego uzyskał w 1996 r. Przez 29 lat był kierownikiem Zakładu Technologii i Organizacji Budownictwa. Od 2012 r. jest pracownikiem w Instytucie Architektury i Planowania Przestrzennego WAPP na stanowisku profesora nadzwyczajnego i wykłada przedmioty z zakresu organizacji i ekonomiki procesu inwestycyjnego oraz teorię i zasady projektowania miejsc pracy.

W PP pełnił funkcje m.in. wicedyrektora Międzywydziałowego Instytutu Organizacji i Zarządzania, dyrektora Instytutu Konstrukcji Budowlanych, dwukrotnie prodziekana Wydziału Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska, był członkiem Senatu PP, a przez kilka kadencji przewodniczącym wydziałowej komisji do przeprowadzania konkursów na stanowiska profesorskie, przewodniczącym uczelnianej komisji dyscyplinarnej ds. nauczycieli akademickich.

Autor lub współautor 280 publikacji, w tym 11 druków zwartych (skrypty i monografie), w pięciu językach obcych. Prezentował swój dorobek naukowy na wszystkich kontynentach oraz brał udział w licznych komisjach jako recenzent prac habilitacyjnych, doktorskich oraz opinii awansowych na stanowiska profesorskie w kraju oraz za granicą.

Jego dorobek naukowy obejmuje teorię podejmowania decyzji, w tym wielokryterialne wspomaganie podejmowania decyzji; organizację i modelowanie procesów budowlanych, w tym analizy zjawisk oczekiwania, zjawisk równowagi, harmonizacji procesów budowlanych w warunkach niepewności, ryzyka w zarządzaniu, planowania sieciowego, niezawodności systemów produkcyjnych; badań resentymentu i predylekcji do ryzyka w świetle teorii użyteczności; etosu pracy; projektowania i zarządzania zintegrowanego; zrównoważonego rozwoju.

Jest członkiem rad wydawniczych czasopism międzynarodowych m.in. na Litwie i Tajwanie. Doktorat honoris causa został mu nadany przez Wileński Uniwersytet Techniczny im. Giedymina (1996). Jest członkiem Ukraińskiej Akademii Budownictwa (1996), członkiem Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN (szósta kadencja). Przez cztery kadencje pełnił funkcję Przewodniczącego Sekcji Inżynierii Przedsięwzięć Budowlanych KILiW PAN. Jego istotnym osiągnięciem zawodowym jest podniesienie poziomu prac doktorskich i habilitacyjnych IPB. Był członkiem Zarządu Wielkopolskiego Oddziału TNOiK i Przewodniczącym Rady Rzeczoznawców TNOiK. Przewodniczył polskiej grupie ORSDCE oraz uczestniczył w transgranicznej współpracy w ramach German-Lithuanian-Polish Colloquium. Życie zawodowe podporządkował propagowaniu pracy organicznej a w pracy naukowej kieruje się zasadą: nie tworzymy zjawisk, próbujemy je zidentyfikować i zmierzyć.

Nagrody i wyróżnienia: Nagroda Wydziału IV PAN, 1980 • cztery nagrody MNiSzWiT – 1972, 1974, 1981, 1983 • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, 2002 • Najwyżej sobie ceni Medal Humanizm Integralny - za realizowanie wartości prymatu człowieka we wszystkich dziedzinach życia publicznego i prywatnego, nadany przez redakcje

Kulturos Barai oraz Lithuania, 2000.

Wybrane publikacje: KAPLIŃSKI. O. [1997], Modelling of construction processes: A managerial approach, KILiW PAN, Instytut Podstawowych Problemów Techniki PAN, seria: Studia z zakresu inżynierii nr 43, Warszawa, KAPLIŃSKI. O. red. [2007], Metody i modele badań w inżynierii przedsięwzięć budowlanych, KILiW PAN, IPPT, seria Studia z zakresu inżynierii nr 57. Warszawa, KAPLIŃSKI. O. [2013], The Utility Theory in Maintenance and Repair Strategy, s. 604-614, w: Procedia Engineering, t. 54, Elsevier Science BV, Amsterdam, KAPLIŃSKI. O. [2018], Innovative solutions in construction industry. Review of 2016-2018 events and trends, s. 27–33, w: Engineering Structures and Technologies, t.10, nr 1, Taylor&Francis, Abingdon KAPLIŃSKI. O. [2008], Usefulness and credibility of scoring methods in construction industry, s. 21-28, w: Journal of Civil Engineering and Management. 1, Vol. 14.

The role of a designer in approaching energy standards (Procedia Engineering, 2017)

47

Architect in the jungle of knowledge - selected items (Procedia Engineering, 2017)

Architectural design paradigm triads (Sustainability, 2018)

A reverse pyramid of integration of creative processes in the process of achieving integrated design.

(Sustainability, 2018)

An attempt to identify rank and importance of new technologies in Construction Management - in the impact-likelihood setting (Engineering Structures and Technologies, 2018)

49

Extended scope of construction project management (closed system of engineering and organization) (Proceedings of SEMS, ITB 2017)

Trójpodziały w inżynierii przedsięwzięć budowlanych. Imperatywy innowacyjności (Innowacyjne wyzwania techniki budowlanej, ITB 2017)

51

dr hab. inż. arch.

ANNA JANUCHTA-SZOSTAK, prof. PP

Studiowała na kierunku Architektura i Urbanistyka na WBLiOŚ PP. W trakcie studiów, odbyła półroczny staż w Holandii, w biurze projektowym Croonen Adviseurs b.v. w ‘s-Hertogenbosch w ramach wymiany z Hogeschool Brabant w Tilburgu (1992).

Od początku pracy zawodowej na Politechnice Poznańskiej (1994) jest związana z IAiPP, a od 1999 r. z WAPP, gdzie pracowała na stanowisku asystenta, od 1999 r. adiunkta, a od 2014 r. profesora nadzwyczajnego.

W 1999 r. obroniła doktorat z wyróżnieniem na WBLiOŚ PP na podstawie rozprawy doktorskiej pt. Ośrodki jeździeckie jako element struktury zagospodarowania rekreacyjnego Wielkopolski.

Stopień doktora habilitowanego w dziedzinie nauk technicznych uzyskała w 2012 r. na WAPK. Jej rozprawa habilitacyjna pt. Woda w miejskiej przestrzeni publicznej uzyskała wyróżnienie WAPK. Prowadziła zajęcia dydaktyczne, m.in. ćwiczenia projektowe z przedmiotów: Architektura krajobrazu, Projektowanie zieleni, Projektowanie architektury wiejskiej, Projektowanie obiektów rekreacyjnych, Projektowanie architektoniczne miejsc pracy, Studium zagospodarowania gminy, wykłady w języku polskim i angielskim z Teorii Architektury Rekreacyjnej, ćwiczenia i wykłady w ramach Pracowni badawczej Woda w Architekturze, a także wykłady w języku angielskim: Regional Planning. Przez kilkanaście lat organizowała letnie zajęcia terenowe dla studentów WAPP we współpracy z samorządami lokalnymi miast i gmin Wielkopolski oraz międzynarodowe warsztaty projektowe i obozy naukowe we współpracy z zagranicznymi ośrodkami akademickimi (21 warsztatów i obozów). Do 2018 r. wypromowała 81 magistrów i 49 inżynierów oraz 2 doktorów. Była też recenzentką 6 dysertacji doktorskich, 2 rozpraw habilitacyjnych oraz recenzentką i członkiem komisji w trzech przewodach habilitacyjnych.

W kadencjach: 2002-2005 i 2012-2016 pełniła funkcje prodziekana WAPP, a w kadencji 2008-2012 była członkiem Senatu PP oraz licznych komisji senackich, uczelnianych i wydziałowych, m.in. Senackiej Komisji ds. Kształcenia PP, Uczelnianej Komisji ds. Studenckich PP, Senackiej Komisji ds. Budżetu i Finansów PP oraz ds. Ustaw, Statutu i Regulaminów. W 2009 r. została członkiem Kolegium Elektorów do Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego.

Jej zainteresowania naukowe i projektowe dotyczą funkcji wody w krajobrazie i zrównoważonym rozwoju miasta, kształtowania obszarów nadrzecznych i jakości przestrzeni publicznych, a także zagospodarowania wód opadowych w miastach. Była m.in. kierownikiem kilkunastu projektów badawczych, w tym dwóch finansowanych przez KBN (ob. NCN) oraz ekspertem zewnętrznym w międzynarodowym projekcie REURIS (2009-2011), dotyczącym rewitalizacji rzek miejskich, członkiem Komitetu Badań nad Zagrożeniami Związanymi z Wodą przy Prezydium PAN oraz członkiem grupy doradczej ds. programu strategicznego Rzeka w mieście w Poznaniu (2011-2012). Od 2016 r. jest członkiem zespołu UM Poznania ds. zagospodarowania terenów nad rzeką Wartą w Poznaniu. W 2018 r. została członkiem Rady Programowej międzynarodowego Kongresu Economy of Water Cities we Wrocławiu w ramach Open Eyes Economy. Jest długoletnim członkiem m.in. Towarzystwa Urbanistów Polskich i Stowarzyszenia Forum Rewitalizacji, a także organizacji międzynarodowych: ECOVAST i METNET. Organizowała dwa cykle konferencji naukowych w Poznaniu: międzynarodowy pt.: Woda w krajobrazie miasta / Water in the townscape oraz ogólnokrajowy pt. Człowiek-Ekologia-Architektura.

Jest autorką ponad 100 publikacji naukowych, w tym monografii Woda w miejskiej przestrzeni publicznej.

Modelowe formy zagospodarowania wód opadowych i powierzchniowych i Front wodny Poznania - Dolina Warty. Rewitalizacja związków z rzeką.

Nagrody i wyróżnienia: Nagroda II stopnia Ministra Infrastruktury za wybitne osiągnięcia twórcze w dziedzinie planowania przestrzennego i urbanistyki, za pracę naukowo-badawczą Analiza przestrzeni publicznych miasta Poznania pod kątem możliwości lokalizacji pomników i elementów wodnych, 2008 • Medal Naturae Tutela Res Necessaria Hominum. Pro Regionalisbus et Urbanis Studiis Wielkopolskiej Komisji Urbanistyki i Planowania Przestrzennego PAN w Poznaniu za działalność na rzecz Poznania i regionu, 2011 • Medal Komisji Edukacji Narodowej a działalność dydaktyczną, 2014 • Nagrody Rektora Politechniki Poznańskiej za wybitne osiągnięcia naukowe i organizacyjne: 2009, 2012, 2014, 2015, 2016.

Wybrane publikacje: JANUCHTA-SZOSTAK A. [2007], Waterfront – the New Image of the City. Transformation of Warta Valley in Poznan, s.101-115, w: Urban Heritage: Research, Interpretation Education, VGTU Technika, JANUCHTA-SZOSTAK A. [2007], Methodology of visual art localization in public spaces on example of Poznan city, s. 29-38, w: Research Journal of Vilnius Gediminas Technical University and Lithuanian Academy of Sciences, Town Planning and Architecture, VGTU Technika, t. 31, nr 1/2007, JANUCHTA-SZOSTAK A. [2008], Błękitna krew miasta. Woda jako ożywcza siła przestrzeni publicznych. The blue blood of the city. Water as invigorating power of public spaces, s. 21-27, w: Serce miasta. The heart of the city, pod red. J. Gyurkovicha, Czasopismo Techniczne, Architektura, z. 3, Kraków, JANUCHTA-SZOSTAK A. [2009]. (red.), Woda w krajobrazie miasta, t. 1, Wydawnictwo PP, Poznań, JANUCHTA-SZOSTAK A. [2009], (red.), Water in the Townscape, v. 2, Wydawnictwo PP, Poznań, JANUCHTA-SZOSTAK A. [2011], (red.), Społeczne i krajobrazowe walory wody w środowisku miejskim, Wyd. PP, Poznań, JANUCHTA-SZOSTAK A. [2010], The Role of Public Visual Art in Urban Space Recognition, s. 75-100, w: Cognitive Maps, pod red. K. Perusich, wyd. INTECH, Vukovar, JANUCHTA-SZOSTAK A. [2011], (red.), Sensitive approach to water in urban environment, Wydawnictwo PP, Poznań, JANUCHTA-SZOSTAK A. [2011], Woda w miejskiej przestrzeni publicznej. Modelowe formy zagospodarowania wód opadowych i powierzchniowych, Wydawnictwo PP, Poznań, JANUCHTA-SZOSTAK A. [2011], Front wodny Poznania - Dolina Warty. Rewitalizacja związków z rzeką / Poznań Waterfront – Warta Valley. Revitalisation of the relationship with the river, Wyd. Politechniki Poznańskiej, Poznań, JANUCHTA-SZOSTAK A. [2011], Nadrzeczne parki buforowe - metody wielofunkcyjnego zagospodarowania miejskich obszarów zieleni towarzyszących ciekom, s. 13-27, w: M. Kosmala (red.), Miasta wracają nad wodę, wyd. Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych, Oddział Toruń, JANUCHTA-SZOSTAK A. [2011], Zrównoważone systemy zagospodarowania wód opadowych w miastach na przykładach: Scharnhauser Park w Ostfildern, Kronsberg – Hannover, Potsdamer Platz w Berlinie, Marina Mokotów w Warszawie, Portland w stanie Oregon i innych, s. 149-162, w: Miasta wracają nad wodę pod. red. M. Kosmali, Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych, Oddział Toruń, JANUCHTA-SZOSTAK A. [2012], Kształtowanie miast wobec zagrożeń powodziowych w XXI wieku. Rotterdam – wodne miasto. / Shaping cities in the face of the risk of flooding in 21st century. Rotterdam – water city, s. 301-308, w: Przyszłość Miasta – Miasto Przyszłości / Future of the City – City of the Future, pod red. J. Gyurkovicha, Czasopismo Techniczne, Architektura z. 1, Kraków, JANUCHTA-SZOSTAK A. [2012], Usługi ekosystemów wodnych w miastach, s. 91-110, w: Zrównoważony Rozwój — Zastosowania, t. 3, Przyroda w mieście, pod red. T. Bergiera i J. Kronenberga, Wyd. Fundacja Sendzimira, Kraków, JANUCHTA-SZOSTAK A. [2012], Atrybuty dobrej przestrzeni publicznej w świetle badań jakości życia i percepcji przestrzeni miejskiej, s. 27-43, w: Zieleń a klimat społeczny miasta, pod red. M. Kosmali, Wyd. PZIiTS, Toruń, JANUCHTA-SZOSTAK A. [2013], Multifunctional riverside buffer parks – the research on nature-urban revitalisation of river valleys, s. 42-50, w: Journal of Sustainable Architecture and Civil Engineering, nr 4 (5)/2013, Kaunas, JANUCHTA-SZOSTAK A. [2014], Rola urbanistyki i architektury w gospodarowaniu wodą, s. 31-47, w: Woda w mieście.

Usługi ekosystemów dla zrównoważonej gospodarki wodnej, pod red. T. Bergiera, J. Kronenberga i I. Wagnera, wyd. Fundacja Sendzimira, Kraków, WAGNER I., JANUCHTA-SZOSTAK A., WAACK-ZAJĄC A., [2014], Narzędzia planowania i zarządzania strategicznego wodą w przestrzeni miejskiej, s. 17-29, w: Woda w mieście. Usługi ekosystemów dla zrównoważonej gospodarki wodnej, pod red.

T. Bergiera, J. Kronenberga i I. Wagnera, Wyd. Fundacja Sendzimira, Kraków, ROMANOWICZ R.J., NACHLIK E., JANUCHTA-SZOSTAK A., STARKEL L., KUNDZEWICZ Z.W., BYCZKOWSKI A., KOWALCZAK P., ŻELAZIŃSKI J., RADCZUK L., KOWALIK P., SZAMAŁEK K. [2014], Zagrożenia związane z nadmiarem wody, s. 123-148, Kwartalnik NAUKA 1/2014, Warszawa, JANUCHTA-SZOSTAK A. [2014], Frontem do rzeki. Współczesne tendencje w zagospodarowaniu frontów wodnych i dolin rzecznych w miastach, s. 144-168, w: Warta. Seria: Kronika Miasta Poznania, pod red. D. Bartkowiak, Wyd. Poznańskie, Poznań, JANUCHTA-SZOSTAK A. [2015], Modular Water Squares (MWS) in Poznan - people-friendly solutions for rainwater management, s. 5-15, w: Journal of Sustainable Architecture and Civil Engineering 3(12)/2015, Kaunas, JANUCHTA-SZOSTAK A., BIEDERMANN A. [2016], The choice of the appropriate Great Cultural Project, as a tool for the realization of strategic development plans of contemporary cities, s. 75 – 96, w: Arte y Ciudad - Revista de Investigación, nr 10, Madryt,

53

JANUCHTA-SZOSTAK A., BANACH M. [2016], (red.) Zrównoważone miasto – idee i realia, t. 1. Człowiek - Ekologia - Architektura, Wydawnictwo PP, Poznań, JANUCHTA-SZOSTAK A., BANACH M. [2016], (red.), Architektura wobec wyzwań zrównoważonego rozwoju, t. 2, Człowiek - Ekologia - Architektura, Wydawnictwo PP, Poznań, JANUCHTA-SZOSTAK A., BANACH M. [2017], (red.), Regeneracja miasta, t. 3, seria: Człowiek - Ekologia - Architektura, Wydawnictwo PP, Poznań, JANUCHTA-SZOSTAK A., BANACH M. [2017], (red.) Regeneracja architektury, t. 4, seria: Człowiek - Ekologia - Architektura, Wydawnictwo PP, Poznań, JANUCHTA-SZOSTAK A. [2017], Podejście zlewniowe w urbanistyce jako narzędzie zapobiegania powodziom miejskim, s. 55-70, w: Rewitalizacja obszarów zurbanizowanych. Powodzie w miastach – przyczyny, skutki, zapobieganie, pod red.

W. Buczkowskiego i A. Szymczak-Graczyk, Wyd. PRODRUK, Poznań, JANUCHTA-SZOSTAK A., KARAŚKIEWICZ A. [2018], Recreational development of the Warta valley in towns of the Wielkopolska region, w: Tourism 2018/28/1. s.15-23, Sciendo DOI: 10.2478/tour-2018-0002, Uniwersytet Łódzki, JANUCHTA-SZOSTAK A. [2018], Water-friendly city?, s. 155-178 w: Open Eyes Book 3, Fundacja Gospodarki i Administracji Publicznej, Kraków, Januchta-Szostak A. [2019], Miasta przyjazne rzekom, Wydawnictwo PP, Poznań.

Wybrane projekty i realizacje: Architektura ośrodków jeździeckich jako element zagospodarowania rekreacyjnego Wielkopolski, Januchta-Szostak A. (kierownik projektu), projekt badawczy KBN Nr 7TO7F00619 (2000-2001), Wydz. Architektury Politechniki Poznańskiej, Poznań 2001. Wdrożenia: 11 projektów architektonicznych stajni i ośrodków jeździeckich, • Analiza uwarunkowań przestrzennych i wytycznych do zagospodarowania obszaru Parku nad Starym Kanałem Bydgoskim, Januchta-Szostak A. (kierownik projektu), projekt studialno-badawczy, WAPP Poznań 2009, Umowa zlecenie nr: WGK/186/2009, Urząd Miasta Bydgoszczy • Revitalisation of Urban River Spaces, 2008-2012 międzynarodowy projekt REURIS No 1CE050P3 w ramach Interreg IV Central Europe, Priorytet 3: Using our Environment Responsibly / Area of intervention, współfinansowany przez ERDFw latach 2009- 2011. A. Januchta-Szostak - ekspert zewnętrzny odpowiedzialny za opracowanie wkładu do międzynarodowego podręcznika dobrych praktyk.

Jednostka zlecająca: umowa o dzieło nr WGK 355/2009, Miasto Bydgoszcz • Woda w krajobrazie miasta. Modelowe formy wykorzystania wód opadowych i powierzchniowych dla poprawy jakości przestrzeni publicznych, Januchta-Szostak A. (kierownik projektu), projekt badawczy habilitacyjny KBN nr 01-4351/09 MNiSW (2009 – 2011), nr rejestracyjny N N527 435136, Wydz. Architektury Politechniki Poznańskiej, Poznań 2011 (udział 100%) • Projekt zagospodarowania terenu Parku sportowo-rekreacyjnego na Ratajach w Poznaniu „Rataje Park”. Projekt konkursowy 2011 (org. Wydział Urbanistyki i Architektury Urzędu Miasta Poznania). Autorzy: dr inż. arch. A. Januchta-Szostak (30%), mgr inż. arch. P. Kobryński (30%), stud. Przemysław Wawrzynek (40%) • Koncepcja zagospodarowania przestrzennego terenów nadwarciański na odcinku Kampusu „Warta” Politechniki Poznańskiej w Poznaniu. Praca studialno-projektowa: 2011 na zlecenie JM Rektora PP prof. Adama Hamrola. Autor: dr inż. arch. A. Januchta-Szostak (100%) • Proekologiczne kształtowanie miejsc publicznych i budynków. Januchta-Szostak A. (kierownik projektu), 2015 2018, Wydz. Architektury Politechniki Poznańskiej, Poznań (udział 100%).

Wybrane publikacje

Seria wydawnicza pod red. Anny Januchty-Szostak: Woda w krajobrazie miasta, 2009-2011 Udział w pracach Komitetu Badań nad Zagrożeniami związanymi z Wodą przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk, 2011-2013 Publikacje Fundacji Sendzimira z serii Zrównoważony Rozwój - Zastosowania, 2012-2014 Monografia autorska, 2011

55

Wybrane prace badawcze Projekt Reuris - Rewitalizacja miejskich przestrzeni nadrzecznych, 2009-2011

Studium funkcjonalno-przestrzenne zagospodarowania doliny Warty w Poznaniu “FRONT WODNY POZNANIA - DOLINA WARTY”, 2006-2008

57

dr hab. inż. arch.

HANNA MICHALAK

W 1983 r. podjęła studia na WBL PP na kierunku Architektura. Na IV r. studiów rozpoczęła pracę jako asystentka prof. dr hab. inż. arch. A. Grygorowicza. W 1988 r. odbyła praktykę zawodową w biurze projektowym architektów Jutty i Antona Baumheierów w Schauenburg k/Kassel. W 1990 r. podjęła pracę w IAiPP na WBL PP. Pracę doktorską pt. Rewaloryzacja architektoniczna zespołów folwarczno-dworskich jako element równowagi ekologicznej sieci osiedleńczej Wielkopolski obroniła na WA PŚ. Za rozprawę pt.

Modular. Moda i architektura uzyskała stopień doktora habilitowanego na Wydziale Architektury Wnętrz i Scenografii UAP w 2017 r.

Prowadziła także zajęcia dydaktyczne na UP Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu w latach (2000 - 2006) oraz na UAM UAP w latach 2005-2009. Pełniła funkcje członka Uczelnianej Komisji Rekrutacyjnej PP (2004-2009 i 2016-17); członka Senackiej Komisji ds. Ustaw, Statutu i Regulaminów PP (2005-2008, 2013-2016), członka Zespołu ds. Kształcenia WAPP (2005-2012); przewodniczącej Wydziałowej Komisji ds.

Stypendiów (2005-2012); członka uczelnianego zespołu ds. publikacji z okazji obchodów 90-lecia PP (2009), członka kapituły Medalu Wyróżniającemu się absolwentowi Politechniki Poznańskiej (2005-2012), członka Senackiej Komisji ds. Budżetu i Finansów (2013-2016), była członkiem Senatu PP (2013-2016). Od 2016 r. jest wiceprzewodniczącą Uczelnianej Komisji Dyscyplinarnej dla Studentów, przewodniczącą Wydziałowej Komisji ds. promocji i kontaktów zewnętrznych oraz członkiem uczelnianego zespołu ds. obchodów 100 -lecia PP. W latach 2005-2012, przez dwie kadencje pełniła funkcje prodziekana ds. studenckich WAPP. Jest opiekunem Koła Naukowego Illumination. Pełni funkcję zastępcy dyrektora Instytutu IAiPP WAPP. Główne obszary zainteresowań twórczych i projektowych obejmują projektowanie wnętrz architektonicznych, wnętrz krajobrazowych i ogrodowych, projektowanie detalu i wyposażenia wnętrz oraz kreowanie przestrzeni przy użyciu światła dziennego i sztucznego, zagadnienia koloru; iluminacji obiektów i wnętrz architektonicznych oraz zieleni w krajobrazie, iluminacji detalu urbanistycznego, zagadnienia projektowania ubioru ze szczególnym uwzględnieniem tworzenia rzeźbiarskiej formy przy użyciu światła i cienia. Uczestniczyła w szkoleniach i warsztatach w centrach oświetleniowych m.in. w Outdoor Lighting Application Center, Philips Eclairage Miribel w Lyonie i Lighting Application Center Philips w Eindhofen, co pozwoliło na nabycie praktycznych umiejętności operowania światłem w projektowaniu scenografii i przestrzeni architektonicznej.

Jako autorka oraz współautorka w pracowni Archibox prowadzonej przez P. Michalaka, wykonała ok.

90 projektów w tym wnętrza domów jednorodzinnych, projekty wyposażenia wnętrz, elementy opraw oświetleniowych, projekty mebli, małej architektury, projekty ogrodów, iluminacji, zespoły wielofunkcyjne, mieszkalne i biurowe o różnym stopniu złożoności funkcjonalnej i technologicznej.

Jest autorką cyklu pokazów Architektura mody m.in. na Europejskiej Nocy Naukowców na PP, Karkonoskim Festiwalu Światła, Festiwalu Kultury Studentów na Wydziale Studiów Edukacyjnych i Wydziału Nauk Społecznych UAM w Poznaniu. Pokazy odbyły się na współorganizowanych seminariach Akademii InspirECO Philips, na Arena Design MTP w Poznaniu, 20-leciu Philips Poland oraz 120-leciu Philips w Pile, w Manufakturze w Łódzi, hotelu Andels w Krakowie, Light.Move.Festival – Festiwalu Kinetycznej Sztuki Światła w Łodzi; Łódź Design Festival, Festiwalu Światowe Dni Innowacji w Pile, Królewskim Festiwalu Światła w Wilanowie, Centrum Kultury Zamek w Poznaniu itd.). Projektowała i realizowała stroje sceniczne m.in. do Christmas Ballet w Norwegii (2016), kolekcje biżuterii, instalacje artystyczne (Diafaniczność/

Diaphaneity Łąka gwiezdna/ The Meadow of Stars, Light.Move.Festival, 2014, 2015). Jest współautorką mappingów, kuratorką wystaw, organizuje wydarzenia popularnonaukowe oraz warsztaty edukacyjne i artystyczne.

Autorka książki Modular. Moda i architektura / Modular. Fashion and architecture - wydanej przez WAPP w 2016 r.

Nagrody i wyróżnienia: Medal Komisji Edukacji Narodowej, 2012 • Nagroda Rektora PP za osiągnięcia organizacyjne, 2008-2016 • Nagroda Rektora PP za osiągnięcia naukowe, 2017 Wybrane publikacje: MICHALAK H., RASZEJA E. [1993], Rewaloryzacja zespołów folwarczno-dworskich jako element ochrony środowiska kulturowego wsi i aktywizacji społeczności lokalnych, s. 55-66, w: Samodzielność kulturowa wsi, materiały pokonferencyjne Zjazdu i sesji pod patronatem Dolnośląskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Sekcji Polskiej Europejskiego Ruchu Odnowy Wsi I Małych Miast ECOVAST, prace KODRTK nr 10, Ciechanów – Wrocław MICHALAK H., RASZEJA E. [1993-1994], Zespoły folwarczno-dworskie w Wielkopolsce – problemy ochrony i rewaloryzacji, s. 127-132, Teka Komisji Urbanistyki i Architektury, t. XXVI, Wydawnictwo Oddziału Polskiej Akademii Nauk, Kraków MICHALAK H. [2000], Detal jako element personalizacji architektury, s.145-147, w: Gra o przestrzeń, materiały V Sympozjum w Rybnej, Wydział Architektury Politechniki Śląskiej, Zakład Graficzny Politechniki Śląskiej Rybna, Gliwice JANUCHTA-SZOSTAK A., MICHALAK H. [2001], Polsko-holenderskie praktyki wakacyjne i warsztaty projektowe Wągrowiec 2000, s. 35-51, Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej, Architektura i Urbanistyka, nr 2, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań JANUCHTA-SZOSTAK A., MICHALAK H. [2001], Założenia programowe, cele i efekty studenckich praktyk wakacyjnych w zakresie projektowania przestrzennego i architektury wsi, s. 53-68, w: Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej, Architektura i Urbanistyka, nr 2, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań WAPP, Poznań, MICHALAK H. [2002], Założenia folwarczno-dworsko-parkowe w Wielkopolsce, problemy ochrony i rewaloryzacji, s. 79-88, w: E. Raszeja (red.), Obszary wiejskie - problemy, projekty, wizje, Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego, Poznań MICHALAK H. [2003], Revitalization of Research Institute of Medicinal Plants in Plewiska (Rewitalizacja założenia folwarczno-dworskiego dla potrzeb Instytutu Roślin i Przetworów Zielarskich w Plewiskach), s. 451- 464, w: Herba Polonica, t. 49, nr 3/4, Research Institute of Medicinal Plants, Poznań MICHALAK H. [2005], Zabytkowe parki strefy obrzeżnej miasta Poznania, s.140-150, w: Europa. Region. Turystyka. Specyfika przestrzeni regionalnej.- jej ochrona, zachowanie i rozwój, materiały Międzynarodowej Konferencji Naukowej Białowieża 20 -22 maja 2004 r., Fundacja Ekonomistów Środowiska i Zasobów Naturalnych, Białystok MICHALAK H. [2006], Zabytkowe parki i skwery strefy centralnej miasta Poznania, s. 35-41, w: Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej, Architektura i Urbanistyka nr 6, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań MICHALAK H. [2007], Zespół pałacowo-parkowy w Dobrzycy jako element tożsamości miejsca, dziś i jutro, s. 69-79, w: Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej, Architektura i Urbanistyka nr 12, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań MICHALAK H., NAWROWSKI A. [2012], Iluminacja zieleni jako istotny element struktury przestrzennej, estetyki i kompozycji miast, s. 313-326, w: A. Mitkowska, K. Hodor i K. Łakomy (red.), Historyczne i współczesne ogrody w krajobrazie miasta, Zakład Sztuki Ogrodowej i Terenów Zielonych, Instytut Architektury Krajobrazu, Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej, Kraków Michalak H., Hoffmann A., Janulewicz M., Jaskulski P., Priefer M. [2016], Piękno formy F16, s. 307-316, w: Poznań - Lotnictwo dla obronności, Konferencja naukowa z okazji 10-lecia eksploatacji samolotów F-16 i Centralnych Obchodów Święta Lotnictwa, Honorowy Patronat Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy, Komitet Redakcyjny: prof. dr hab. inż.

Tomasz Łodygowski – przewodniczący, prof. dr hab. inż. Michał Ciałkowski, dr hab. inż. Agnieszka Wróblewska, dr inż. Łukasz Semkło, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań MICHALAK H. [2016], Modular. Moda i architektura / Modular. Fashion and architecture, WAPP, Poznań MICHALAK H., SUCHANEK J. [2018], Light as a tool and as a material in architecture, s. 201-214, w: B. Szuba, T. Drewniak (red.), Beauty in Architecture. Tradition and contemporary trends. Implementations, Oficyna Wydawnicza Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Nysie, Nysa MICHALAK H., SUCHANEK J. [2018], Przestrzeń dla światła i czas dla dźwięku, s.149-160, w: J. Flizikowski (red.) Integracja sztuk wszelkich w XXI wieku. Architektura Teatru, Wydawnictwa Uczelniane Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy, Bydgoszcz Wystawy: MODULAR 1, CW PP, Poznań, 2014 • Modular Light Fashion, Regionalne Centrum Kultury Fabryka Emocji, Teatr Miejski, Piła, 2014 • MODULAR 2, Architektura Światła, Centrum Kultury Zamek, Poznań, 2016 • Piękno formy F-16 (wystawa zbiorowa), 31 Baza lotnictwa Taktycznego, Krzesiny k/Poznania, Narodowy Bank Polski przy Alejach Marcinkowskiego w Poznaniu, Urząd Wojewódzki w Poznaniu, 2016 • Cumulus, (wystawa zbiorowa) Szarość; Wydział Fizyki UAM, Kampus Morasko, Poznań, 2017 Wybrane projekty i realizacje: Koncepcja aranżacji wnętrz oraz projekty detali architektonicznych domu jednorodzinnego w Świebodzinie, Oś. Słoneczne, (we współpracy z P. Michalak), 1997 • Koncepcja przebudowy, projekt aranżacji wnętrz domu jednorodzinnego przy ul. 3 Maja 44 w Swarzędzu / Nowa Wieś, projekty mebli oraz elementów oświetlenia, 2000 • Archibox, projekt oświetlenia wnętrza zabytkowej kolegiaty pw. św. Mikołaja w Grudziądzu, (we współpracy z P. Michalak), 2010 • Archibox, koncepcja budynku

59

biurowego w Poznaniu przy ul. abp. W. Dymka, (we współpracy z P. Michalak), 2012 • Projekt wykonawczy zespołu mieszkaniowego wielorodzinnego, ul. Błażeja – Jasna Rola, (we współpracy z P. Michalak), Poznań, 2012 • M. Cyfert projekt terenu zieleni przy salonie Kuchnie Zajc, przy ul. Ostrowskiej, (we współpracy z M. Michalak), Poznań, 2012 • Projekt budynku mieszkalnego wielorodzinnego przy ul. Pszczyńskiej/Leszczyńskiej, Poznań, (we współpracy z P. Michalak), 2015-2016 • Projekt iluminacji hali widowiskowej Arena z okazji I Poznańskich Dni Energii, 2016 • Projekt ogrodu z kortem tenisowym przy domu jednorodzinnym, Zielona Góra, 2017 • Sufit podwieszany w formie instalacji artystycznej stoiska wystawienniczego firmy Griltex Polska (proj. stoiska Ł. Zaremba), BUDMA, hala nr 3, MTP, Poznań, 2018 Wybrane projekty i realizacje strojów scenicznych: Places I’ve Never Been To, spektakl baletowy, (choreografia: K. Frąckowiak i M. Różalski), Poznański Dzień Energii, Arena, Poznań, 2016 • Christmas Ballet (we współpracy z M. Bojko, reż. O. Beskow; choreografia: K. Frąckowiak i M. Różalski), spektakle w Norwegii: Lorenskog, Ullensaker, Lorenskog hus, Arendal, Hamar, Larvik, Notteroy, Kolben, 2016 • Stroje sceniczne dla Griltex , Budma, MTP hala nr 3, Poznań, 2017 • Metropolis, happening artystyczny, na Konferencji naukowej Światło w architekturze i przestrzeniach publicznych - o świadomym kreowaniu wizerunku miasta, Muzeum Miasta Łodzi, Łódź, 2017 • Ubiór unikatowy do prezentacji oświetlenia w Centrum Zastosowań Światła Philips w Pile, Lighting Application Center (LAC) Piła, 2018.

Wybrane projekty i realizacje instalacji artystycznych: Diaphaneity/ Diafaniczność, Festiwal Kinetycznej Sztuki Światła w Łodzi, Light.Move.Festival, Łódź, 2014 • The Meadow Of Stars/ Łąka gwiezdna, Festiwal Kinetycznej Sztuki Światła w Łodzi, Light.Move.Festival, Łódź, 2015 • Motyle, Miasto kresek, Fala światła, Satelity, Qbiki (współautorstwo: KN Illumination), Bulwary Chatellerault, Piła 2016 • Cykl Wyspy szczęśliwe, instalacje: Wiatr łagodny, Rozmowy gwiazd, Serca motyli (współautorstwo: KN Illumination), Noc Palmiarni, Palmiarnia Poznańska, 2017.

Monografia Modular.

Moda i architektura / Modular.

Fashion and architecture Wydział Architektury Politechniki Poznańskiej Poznań, 2016 Fot. K.Ślachciak

Struktura Modular, 2014

Modular 004, 2014

Modular 003, 2014 Modular 005, 2014

Cumulus, tkanina artystyczna z geowłókniny Du Pont z wykorzystaniem światła sztucznego LED, 5 x 1,5 x wys. 2m, wystawa zbiorowa Szarość, Wydział Fizyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Poznań 2017

Stroje sceniczne do spektaklu Christmas Ballet (projekt i wykonanie: Hanna Michalak i Magdalena Bojko), Ullensaker Norwegia; 8.12.2016.

Reżyseria: Ola Beskow, choreografia: Krystyna Frąckowiak i Mirosław Różalski; tancerze: uczniowie Szkoły Baletowej im. Olgi Sławskiej w Poznaniu; scenografia: Paulina Czernek, wizualizacje: Ewa Krasucka, projektant oświetlenia: Kristoffer Engen, muzyka oparta na: Piotr Czajkowski (Jezioro łabędzie, Śpiąca królewna, Dziadek do orzechów); orkiestra Il Giardino d’More oraz Nordstrandhogda Strykeorkester pod batutą Stefana Plewniaka.

9.

Kolekcja biĹźuterii: Kolory.

Naszyjnik; srebro; stal; cyrkonie.

Projekt i wykonanie: H. Michalak, 2014

dr inż. arch.

MARZENA BANACH

W latach 1996-2001 studiowała na Politechnice Poznańskiej, kiedy to pełniła funkcję Przewodniczącej Prezydium Uczelnianej Rady Samorządu Studenckiego PP, Przewodniczącej WRSS WAB i IŚ, następnie Przewodniczącej WRSS WA oraz była członkiem Senatu PP (1997-2001).

W 1999r. ukończyła studia na kierunku Budownictwo na Wydziale Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska, uzyskując tytuł inżyniera budownictwa. W 2002 roku ukończyła studia na kierunku architektura i urbanistyka na Wydziale Architektury, uzyskując tytuł magistra inżyniera architekta. W 2010 r. uzyskała tytuł doktora nauk technicznych na WAPP za rozprawę pt. Kształtowanie zieleni w zabudowie mieszkaniowej w mieście na przykładzie Poznania.

Od 2003 r. jest pracownikiem naukowo-dydaktycznym w Zakładzie Architektury Miejsc Pracy i Rekreacji, w IAiPP. W tym okresie prowadziła zajęcia dydaktyczne m.in. w ramach przedmiotów: Architektura krajobrazu, Projektowanie zieleni, Projektowanie architektury przemysłowej, Projektowanie architektury miejsc pracy, Projektowanie architektury przemysłowej, Projektowanie architektury wiejskiej, Projektowanie architektury obiektów rekreacyjnych, Materiałoznawstwo, Studium zagospodarowania gminy, Bionika, Marketing, Innowatyka. Jest inicjatorką wprowadzenia do programu nauczania zagadnień związanych z ekologią, energooszczędnością i odnawialnymi źródłami energii, co jest realizowane w ramach przedmiotu Architektura Energooszczędna oraz Energy-Efficient Architecture. Jest promotorem i recenzentem prac dyplomowych inżynierskich i magisterskich na WAPP oraz opiekunem praktyk terenowych (ruralistycznych) dla studentów III roku.

Współprowadziła m.in. szkolenie dla członków Stowarzyszenie Gmin i Powiatów Wielkopolskich - Planowanie przestrzenne w świetle nowej ustawy, Poznań, (2003). Była odpowiedzialna za przygotowanie oraz koordynację seminarium Wydziału Architektury i Norwegian Institute of Urban and Regional Research (NIBR) - Testing “transdisciplinarity”: Innovative cities in Polish and Norwegian regions, Poznań, (2005). Pełniła funkcję sekretarza Komitetu Redakcyjnego Zeszytów Naukowych Politechniki Poznańskiej - seria: Architektura i Urbanistyka (2003-2004), wydziałowego koordynatora ds. Programów Europejskich WAPP (2003-2010), przedstawiciela WA ds. Akceleratora Wiedzy Technicznej PP (2007-2010) oraz koordynatora na WAPP do Punktu Kontaktowego Przedsięwzięcia MNiSW Inicjatywa Technologiczna przy PP (2007-2010). Jest pomysłodawczynią oraz Przewodniczącą Komitetu Organizacyjnego cyklu Konferencji Naukowych pt. Człowiek - Ekologia - Architektura na WAPP (2016,2017,2020). Od 2016 r. jest też współredaktorem cyklu Monografii z serii: Człowiek-Ekologia Architektura, w ramach której dotychczas ukazały się: Zrównoważone miasto-idee i realia (t. 1, 2016), Architektura wobec wyzwań zrównoważonego rozwoju (t. 2, 2016), Regeneracja miasta (t. 3, 2017), Regeneracja architektury (t. 4, 2017). Angażuje się w działalność Stowarzyszenia Polskich Architektów Krajobrazu (SPAK) m.in. w ramach organizowanych debat, oraz pełniąc funkcję Sędziego Referenta, czy Członka Kapituły Ogólnopolskiego Konkursu na najlepszą pracę dyplomową inżynierską i magisterską SPAK. Od 2013 r. jest członkiem Zarządu Oddziału Wielkopolskiego SPAK. Jej dorobek naukowy i dydaktyczny poparty jest zainteresowaniami ukierunkowanymi na zagadnienia miast ekologicznych i inteligentnych. Obejmuje to wpływ rozwiązań proekologicznych, odnawialnych źródeł energii oraz inteligentnych rozwiązań transportowych na kierunki rozwoju oraz zrównoważonego kształtowania przestrzeni miejskiej, co ma swoje odzwierciedlenie m.in. w autorskiej monografii Od inteli-

gentnego transportu do inteligentnych miast. W ramach prac badawczych skupia się także na zagadnieniach kształtowania infrastruktury miejskiej oraz minimalizacji jej potencjalnych negatywnych skutków dla mieszkańców.

Jest autorką projektów prywatnych ogrodów przydomowych, projektów wnętrz, czy Oratorium Bł. Brata Józefa Zapłaty Zgromadzenia Braci Serca Jezusowego w Puszczykowie (2004), a także współautorką projektów architektonicznych oraz m.in. wyróżnionego Nagrodą Rektorską w 2005 r. Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Miasta i Gminy Kleczew (gł. projektant: E. Karczmarska).

Nagrody i wyróżnienia: Nagroda Rektora w 2005 r. za Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Miasta i Gminy Kleczew - jako członek zespołu (gł. projektant: E. Karczmarska).

Wybrane publikacje: BANACH M., TALAŚKA T., DALECKI J., DŁUGOSZ R. [2019], New Technologies for Smart Cities – High Resolution Air Pollution Maps Based on Intelligent Sensors, Concurrency and Computation: Practice and Experience, Wiley, BANACH M. [2018], Od inteligentnego transportu do inteligentnych miast, monografia, Polskie Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, BANACH M., TALAŚKA T., DŁUGOSZ R. [2018], Novel Solutions for Smart Cities – Creating Air Pollution Maps Based on Intelligent Sensors, s.619–622, Proceedings of the Federated Conference on Computer Science and Information Systems – 2nd Workshop on Internet of Things – Enablers, Challenges and Applications, ACSIS, t. 15, Poznań, BANACH M. [2017], Regeneracyjny wpływ inteligentnych rozwiązań transportowych na kształtowanie przestrzeni miejskiej, s.149–160, w: Człowiek-Ekologia-Architektura, Regeneracja miasta t. 3, red. A. Januchta-Szostak i M. Banach, Wyd. Politechniki Poznańskiej, Poznań.

BANACH M. [2016], Pro środowiskowe rozwiązania w architekturze – wybrane aspekty. Proenvironmental solion in architecture – selected issues, s. 63–72, w: Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Zielonogórskiego nr 164: Inżynieria Środowiska, nr 44, Wyd. Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra, BANACH M. [2016], Miedzy ekologią a krajobrazem, s. 46–57, w: Tożsamość krajobrazu, O krajobrazie zachowanym i przekształcanym, t. 5, red. M. Kłopotowski i D. Gawryluk, Publ. Agencja Wydawnicza Eko Press, Białystok, BANACH M.[ 2016], Znaczenie rozwiązań architektonicznych wobec zmian klimatycznych, s.117–130, w: Tereny zieleni wobec zmian klimatu, red. M. Kosmala, Wyd .Polskie Zrzeszenie Inżynierów i Techników Sanitarnych Oddział Toruń, Toruń, BANACH M.[2016], Miejscowości ekologiczne : wybrane przykłady, s.37–50, w: Człowiek-Ekologia-Architektura, t. 1 Zrównoważone miasto-idee i realia, red. A. Januchta-Szostak i M. Banach, Wyd. Politechniki Poznańskiej, Poznań, BANACH M. [2012], Ogrody użytkowe na współczesnych terenach zieleni przydomowej Poznania, s. 203–209, Czasopismo Techniczne. Technical Transactions, 8–A/2012, Z. 30, Wyd. Politechniki Krakowskiej, Kraków, BANACH M.[ 2012], Poznan greenery accompanying one-family houses, s.117–124, w: International Journal of Energy and Environment, nr 1, t. 6, NAUN. Wybrane projekty i realizacje: Projekt Oratorium Bł. Brata Józefa Zapłaty Zgromadzenia Braci Serca Jezusowego, Puszczykowo, 2004.

65

Monografie z serii: Człowiek-Ekologia-Architektura: „Zrównoważone miasto-idee i realia”, tom 1, 2016, „Regeneracja miasta”, tom 3, 2017, „Regeneracja architektury”, tom 4, 2017, współredakcja z Anną Januchtą-Szostak

Monografie z serii: Człowiek-Ekologia-Architektura: „Architektura wobec wyzwań zrównoważonego rozwoju”, tom 2, 2016, współredakcja z Anną Januchtą-Szostak

67

dr inż. arch.

MARCIN GIEDROWICZ

Studia w latach 2004-2009 na WAPP. Od 2011 r. asystent w Zakładzie Architektury Miejsca Pracy i Rekreacji. W 2016 r. obronił pracę doktorską pt. Architektoniczno - urbanistyczne metody oceny atrakcyjności ulic w śródmieściu Poznania. Jest praktykującym architektem w rodzinnym biurze Architekt Marcin Giedrowicz. Do jego najważniejszych dokonań należą: projekt niskoenergetycznego budynku wielorodzinnego w Dębnie, Centrum Handlowego Rondo w Kostrzynie nad Odrą, rozbudowa i rewitalizacja Specjalnego Ośrodka Szkolno – Wychowawczego w Lipkach Wielkich. W pracy zawodowej jest zwolennikiem technologii BIM, architektury niskoenergetycznej oraz robotyki. Opracował i wykonał kilka wzorów handlowych prefabrykatów betonowych oraz mebli projektowanych parametrycznie.

W swojej pracy naukowej prowadzi badania na temat architektury projektowanej cyfrowo, innowacyjności i nowych technologii w architekturze.

Publikuje artykuły poświęcone architekturze parametrycznej w periodykach naukowych oraz na łamach czasopism branżowych. Współpracuje z czasopismem Architektura - Murator, zasiadał w jury konkursowym Innowacje w Architekturze 2017. Od 2017 r. członek grupy Programatura - grupy naukowców i architektów zajmujących się nowoczesnymi technikami projektowania. Od 2011 r. jest opiekunem naukowym Koła Naukowego URBA-NATION, z którym organizował wydarzenia takie jak plenery wyjazdowe i plenery naukowe (Niemcy, Szwajcaria, Indie, Dania, Maroko, Malta, Hiszpania, Andora), koncerty muzyki na żywo wraz pokazem filmów, warsztaty architektury parametrycznej. W ramach działalności grupy Programatura organizował serię wykładów otwartych w Centrum Wykładowym PP. Wybrane publikacje: GIEDROWICZ M. [2013], Nowe Formy w Oksfordzie, s. 61-65, 1(57)/2013, Wydawnictwo Archivolta, Kraków, GIEDROWICZ M. [2013], Roca London Gallery, s. 66-73, Archivolta, 3(59)/2013 , Wydawnictwo Archivolta, Kraków, JANUSZKIEWICZ K., GIEDROWICZ M. [2014], Concrete as component of the non-linear shaped structural „skin” in current architecture, Analytical Models and New Concepts in Concrete and Masonry Structures, s. 112-114, Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne, Wrocław, GIEDROWICZ M. [2014], Religia jako główny czynnik tożsamości miast arabskich, s. 67-74, w: Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej, Architektura i Urbanistyka, z. 31, Wydawnictwo PP, Poznań GIEDROWICZ M. [2015], Parametric Design for Ecological Purposes - Case Studies and Algorithm Examples, s. 75-85, w: Journal of Sustainable Architecture and Civil Engineering, Nr.3 (12), Publishing House Technologia (Design), Kaunas GIEDROWICZ M. [2016], Projektowanie parametryczne dla celów proekologicznych, s. 61-71, w: Człowiek - Ekologia - Architektura, t. 2, Wydawnictwo PP, Poznań GIEDROWICZ M., SZOT. J. [2018], Modelowanie energetyczne - praktyczne zastosowanie BIM w procesie podnoszenia cech proekologicznych architektury współczesnej, s. 18-28, w: Człowiek - Ekologia - Architektura, t. 4, Wydawnictwo PP, Poznań BONENBERG W., GIEDROWICZ. M., RADZISZEWSKI K. [2019]. Współczesne projektowanie parametryczne w architekturze, Wydawnictwo PP, Poznań

Wybrane projekty i realizacje: Centrum Handlowe Rondo w Kostrzynie nad Odrą, 2011 • Rozbudowa i rewitalizacja Specjalnego Ośrodka Szkolno - Wychowawczego w Lipkach Wielkich, 2012 • Wzory przemysłowe mebli parametrycznych - ławka Waffle, Parametric Bench, Spring Table, Metaball Chair, 2015-2018 • Wzory przemysłowe prefabrykatów betonowych dla firmy MP Polraj - ogrodzenie Atraktor, Wave, Stripe, NeoPRL, 2016–2018 • Projekt budynku wielorodzinnego w Dębnie, 2018.

CH Rondo w Kostrzynie nad Odrą

Ławka Waffle

69

Wolne Tory w Poznaniu praca konkursowa

Niskoenergetyczny budynek wielorodzinny

Ośrodek Specjalny w Lipkach Wielkich

Parametric Table

Port Lubuski master plan

dr inż. arch.

MAGDALENA GYURKOVICH

W 1988 r. rozpoczęła studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, w 1993 r. obroniła dyplom na Wydziale Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego. Rozpoczęła pracę zawodową związaną z wystawiennictwem a szczególnie z wystawiennictwem targowym. W 2001 r. podjęła studia podyplomowe w Wyższej Szkole Bankowej w Poznaniu na kierunku Public Relations (dyplom w 2002 r.). W 2002 r. rozpoczęła kolejne studia na WAPP (dyplom inżynierski w 2006 r., dyplom magisterski w 2008 r.). Od 2005 r. pracuje jako asystent w IAiPP w Zakładzie Miejsc Pracy i Rekreacji. Prowadzi zajęcia projektowe i ćwiczenia z studentami pierwszego i drugiego stopnia z architektury krajobrazu, projektowania zieleni, projektowania wnętrz architektonicznych i architektury wiejskiej oraz zajęcia z innowatyki, wzornictwa przemysłowego, projektowania obiektów rekreacyjnych, marketingu. Wzięła udział w pracy zespołu badawczego pod kierownictwem Anny Januchy-Szostak i w współpracy z Piotrem Zierke, którego tematem była Analizy przestrzeni publicznych miasta Poznania pod kątem możliwości lokalizacji pomników i elementów wodnych. Wyniki badań zostały wyróżnione nagrodą II stopnia Ministra Infrastruktury za wybitne osiągnięcia twórcze w dziedzinie Planowania Przestrzennego i Urbanistyki w 2008 r.

W 2016 r. obroniła doktorat na WAPP pt. Współczesne kierunki kształtowania architektury wystawienniczej.

Od 1993 r. prowadzi własną pracownię projektową specjalizującą się w projektowaniu i realizacji ekspozycji targowych indywidualnych i wielkopowierzchniowych założeń wystawienniczych w Polsce i zagranicą.

Najistotniejsze z nich to: projekt ekspozycji polskiej na targach Zielony Tydzień w Berlinie (2011), aranżacja oprawy cyklu konferencji dla Ministerstwa Rozwoju Regionalnego podczas polskiej prezydencji w Unii Europejskiej (2011), ekspozycja dla Ministerstwa Gospodarki Cebit 2012, ekspozycja Polska Kraj Partnerski na targach Cebit 2013. W latach 2009 do 2013 projektowała oprawę dla ekspozycji Arena Design na MTP w tym prezentację projektów studenckich WAPP (2009-2012). Zrealizowała ekspozycje wielkopowierzchniowe na Międzynarodowym Salonie Przemysłu Obronnego w Kielcach dla Grupy Bumar oraz Polskiego Holdingu Obronnego. Jej projekty były wielokrotnie wyróżniane i nagradzane m.in. w latach 2003-2018 ponad 60 ekspozycji jej autorstwa zostało wyróżnione laurem Acantus Aureus MTP. Doświadczenia projektowe są wykorzystywane w pracy naukowej i dydaktycznej.

Nagrody i wyróżnienia: Złoty medal MTP: Projekt w zespole Włodzimierz Bartczak, Anna Bartczak i Magdalena Gyurkovich stoisko firmy Elektrim na 70. MTP, 1998 • Projekt w zespole Włodzimierz Bartczak, Anna Bartczak i Magdalena Gyurkovich stoisko firmy Elektrim na Targach Technologii Przemysłowych i i Dobra Inwestycyjnego, 1999 • Projekt w zespole Włodzimierz Bartczak i Magdalena Gyurkovich stoisko firmy Elektrim-Megadex na targach Poleko, 2000 • Projekt w zespole Włodzimierz Bartczak i Magdalena Gyurkovich stoisko firmy Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo na Targach Technologii Przemysłowych i Dóbr Inwestycyjnych, 2000 • Projekt w zespole Włodzimierz Bartczak i Magdalena Gyurkovich stoisko firmy Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo na Targach Technologii Przemysłowych i Dóbr Inwestycyjnych, 2001 • Projekt stoiska Junkers – Robert Bosch sp. z o.o. na targach Instalacje, 2002

Srebrny medal MTP: Projekt w zespole Włodzimierz Bartczak i Magdalena Gyurkovich stoisko firmy Elektrim Energetyka na targach Poleko, 1998 • Projekt stoisko firmy Grohe na targach CTC Clatronic na targach Domexpo, 1999 • Projekt w zespole Włodzimierz Bartczak i Magdalena Gyurkovich stoisko firmy Elektrim i Elektrim Megadex na targach Poleko, 1999 • Projekt w zespole Włodzimierz Bartczak i Magdalena Gyurkovich stoisko firmy Elektrim Megadex na targach Poleko, 2001 • Projekt stoisko firmy Robert Bosch na targach Drema, 2001 • Projekt stoisko firmy Grohe na targach Santec, 2002 Brązowy medal MTP: Projekt w zespole Włodzimierz Bartczak i Magdalena Gyurkovich ekspozycji Elektrim S.A. na targach Polagra,1996 • Projekt w zespole Włodzimierz Bartczak i Magdalena Gyurkovich stoisko firmy Elektrim na targach Poleko,1997 • Projekt w zespole Włodzimierz Bartczak i Magdalena Gyurkovich stoisko Biura Rolnego Elektrim S.A. na targach Polagra, 1998 • Projekt stoisko firmy Animex Group na targach na targach Polagra, 1999 • Projekt stoisko firmy Junkers na targach Instalacje, 2000 • Projekt stoisko firmy Robert Bosch na targach Poznań Motor Show, 2001 • Projekt w zespole Włodzimierz Bartczak i Magdalena Gyurkovich stoisko firmy Elektrim Megadex na targach Poleko, 2002.

Konkurs ekspozycja roku organizowane przez Korporację Przemysłu Targowego obecnie Polska Izba Przemysłu Targowego: Wyróżnienie za stoisko roku CTC Clatronic na targach Domexpo w Poznaniu, 1999 • Wyróżnienie za projekt stoiska L’Oreal targi LOOK w Poznaniu, 2004 • Nagroda Stoisko Roku za projekt ekspozycji przedsiębiorstwa Bumar na targach MSPO w Kielcach, 2005 • Srebrny Medal w konkursie Stoisko Roku za projekt stoiska Blachy Pruszyński na targach Budma, 2008 • Złoty Medal w konkursie Stoisko Roku za projekt ekspozycji Bumar na targach MSPO, 2008 • Srebrny Medal za Stoisko Roku za ekspozycję Ministerstwa Gospodarki na targach Cebit Hanower, 2012 • Pierwsze miejsce konkursie Ekspozycja Roku 2016 w kategorii ekspozycji targowych ponad 50 m2 za projekt dla firmy Somfy na targach Budma Poznaniu, 2016 • Pierwsze miejsce w konkursie Ekspozycja Roku 2017 w kategorii ekspozycje targowe zagraniczne powyżej 50 m2 za ekspozycję Polska Kraj Partnerski na Międzynarodowych Targach Przemysłu Hannover Messe, 2017 • Pierwsze miejsce w konkursie Ekspozycja Roku 2018 w kategorii stoisko 25-50m2 - za cykl stoisk Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi pod hasłem Odpoczywaj na wsi na 11. targach turystycznych w Polsce.

Wybrane publikacje: GYURKOVICH M. [2006], Podmiot czy przedmiot determinantą kształtującą przestrzeń stoisk targowych, s. 49-54, w: materiały pokonferencyjne Praktykowanie nauki, Zeszyt Naukowy Politechniki Śląskiej nr 44, Wydawnictwo Politechniki Gliwickiej, Gliwice, GYURKOVICH M. [2007], Koncepcja kształtowania przestrzeni Międzynarodowych Targów Poznańskich od 1945 do konkursu SARP z 1963 roku, s. 71-79, w: materiały pokonferencyjne Definiowanie Modernizmu, Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej, nr 15 Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań, GYURKOVICH M. [2008], Tereny targowe w strukturze miast, s. 249-256, w: Czasopismo Techniczne nr 7/2008 Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, Kraków, GYURKOVICH M. [2009], The context of place in Michael Graves’egyptian Project, s.117-126, w: materiały pokonferencyjne Architektura • Kontekst • Odpowiedzialność, Zeszyty Naukowe Politechniki Poznańskiej nr 17 Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań, GYURKOVICH M. [2011], Ekspozycyjne walory wody w architekturze, s.163-170,w: materiały pokonferencyjne Społeczne i krajobrazowe walory wody w środowisku miejskim, Wydawnictwo Politechniki Poznańskie, Poznań.

GYURKOVICH M. [2016], Idee ekologiczne w prezentacjach wystawienniczych. Architektury wystaw światowych, s. 159-170, w: materiały pokonferencyjne Architektura wobec wyzwań zrównoważonego rozwoju, t. 2, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań, GYURKOVICH M. [2016], Archetype of the Home in Exhibitions, s. 77-86, w: materiały pokonferencyjne A house in a city: properties of an architectural thing, t. 1, Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, Kraków, GYURKOVICH M. [2017] Wystawa – przestrzeń komunikatu, s 41-54, w: materiały pokonferencyjne Przedmiot - Architektura - Miasto, t. 1, Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, Koszalin.

GYURKOVICH M. [2017] Regenerowanie potencjału miejsca. Zmiany przestrzenne na terenie Międzynarodowych Targów Poznańskich, s. 88-100, w: materiały pokonferencyjne Regeneracja architektury, t 4, red. A. Januchta-Szostak, M. Banach, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań, GYURKOVICH M. [2018] Exhibition: the Space Created for the Exhibit, s. 63-74, w: materiały pokonferencyjne Defining the architectural space: rationalistic or intuitive way to architecture, t. 5, red. T. Kozłowski, Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, Kraków.

Wybrane projekty i realizacje: Projekty ekspozycji dla firmy Elektrim na MTP, 1996-1999, zespól projektowy: Wł. Bartczak, A. Bartczak i M. Gyurkovich • Projekty ekspozycji wielkopowierzchniowych dla firmy Bumar na targach MSPO w Kielcach, 2003-2009 i 2012-2014 • Projekty aranżacji hali na ekspozycję Arena Design na MTP, 2009-2013 • Projekty stoisk dla firmy Blachy Pruszyński na Budma MTP, 2005-2008; 2010-2019 • Ekspozycja Polska Kraj Partnerski dla Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi i Polskich Regionów na Międzynarodowych Grüne Wohe Berlin, 2011 • Aranżacja przestrzeni konferencyjnych dla Ministerstwa Rozwoju Regionalnego podczas Polskiej Prezydencji Unii Europejskiej, 2011 • Stoisko Polskie dla Ministerstwa Gospodarki na CEBIT Hanower, 2012 • Ekspozycja Polska Kraj Partnerski dla Ministerstwa Gospodarki na CEBIT Hanower, 2013 • Stoisko Polskie dla Polska Agencja

73

Rozwoju Przedsiębiorczości na CEBIT Hanower, 2014 • Projekt ekspozycji II Powszechnej Wystawy Krajowej Konkurencyjna Polska w rocznicę 25–lecia odzyskania wolności Gospodarczej i 85 rocznicy Powszechnej Wystawy Krajowej na MTP, 2014 • Projekt stoiska Somphy na Budma MTP, 2016 • Ekspozycja „Polska Kraj Partnerski” dla Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości Przemysłu na Hannover Messe, 2017.

Polska Kraj Partnerski na Międzynarodowych Targach Przemysłu Hannover Messe 2017, inwestor Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, Warszawa, fot. MG

Polska Kraj Partnerski na Targach Cebit 2013, inwestor Polska Agencja Rozwoju i Ministerstwo Gospodarki, Warszawa, fot. MG

Polska Kraj Partnerski na Międzynarodowych Targach Przemysłu Hannover Messe 2017, inwestor Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, Warszawa fot. MG

Stoisko firmy Somfy na targach Budma 2016 źródło: archiwum MTP

Aranżacja ekspozycji arena Design 2010 Poznań, fot. MG

dr inż. arch.

JOANNA KOŁATA

W latach 2002–2007 studiowała na WAPP, a w 2004 r. rozpoczęła studia na WBiIŚ. W 2013 r. uzyskała stopień magistra inżyniera w specjalności Technologia i Organizacja Budowy na WBiIŚ PP. W 2007 r. rozpoczęła pracę na WAPP na stanowisku asystenta w IAiPP w Zakładzie Architektury Miejsc Pracy i Rekreacji. Jako asystent wprowadziła zajęcia z przedmiotów Studium zagospodarowania gminy, Projektowania architektonicznego miejsc pracy i Projektowania obiektów rekreacyjnych oraz Architektury krajobrazu, Projektowania zieleni i Projektowania architektury wiejskiej oraz Detalu architektonicznego, Wystawiennictwa, Wzornictwa przemysłowego i Innowatyki. Od 2008 r. zaangażowała się w działania promocyjne WAPP, organizując 26 wystaw w ramach konkursów studenckich, imprez popularyzujących naukę oraz podczas targów branżowych. M.in. w latach 2009-2016 przygotowywała wystawy prac studenckich z wzornictwa przemysłowego podczas targów Arena Design. W 2008 i 2012 r. była członkiem komitetu organizacyjnego konferencji z cyklu Tożsamość miasta w dobie globalizacji oraz 2012, a sekretarzem komitetu organizacyjnego podczas konferencji w 2010 r.

Od 2011 r. prowadzi Laboratorium Designu CAx, gdzie zajmuje się przygotowaniem makiet w technologii druku proszkowego. W latach 2011-2014 brała udział w spotkaniach klastra Meble Design jako przedstawiciel WAPP. W ramach tej współpracy zaprojektowała autorski zestaw mebli dziecięcych, który zaprezentowano podczas Milan Design Week w Temporary Museum for New Design w ramach wystawy Perspectives_s w 2012 r. Od 2011 r. prowadziła badania własne, których przedmiotem była ocena jakości miejsc publicznych w Poznaniu. W latach 2013 -2014 otrzymała stypendium Samorządu Województwa Wielkopolskiego dla doktorantów na kierunkach uznanych za strategiczne z punktu widzenia Wielkopolski. W 2016 r. obroniła pracę doktorską na temat Kształtowania miejsc publicznych wobec przemiany struktury wiekowej społeczności miejskiej na przykładzie Poznania. W ramach działalności naukowej uczestniczyła w siedemnastu projektach badawczych, z których w siedmiu była kierownikiem zespołu. Prowadzone badania podejmowały próbę rozpoznania zagrożeń i znalezienia rozwiązań dla współczesnych problemów kształtowania przestrzeni publicznej.

Jest autorką 5 publikacji naukowych, których tematyka związana jest z kształtowaniem przestrzeni publicznej w obszarach miejskich. Głównym punktem odniesienia prowadzonych badań są potrzeby użytkowników ze względu na zmieniającą się strukturę wiekową społeczności miejskiej oraz postępujące starzenie się populacji Polski.

Wystawy zbiorowe: Prezentacja multimedialna na temat autorskiego projektu zestawu mebli dziecięcych podczas Milan Design Week w Temporary Museum for New Design w ramach wystawy PERSPECTIVE_S, 2014 Wybrane publikacje: KOŁATA J. [2017], Integracyjne przestrzenie publiczne - cechy i znaczenie w opinii użytkowników, s. 109-118, w: Regeneracja architektury, t. 3. Wyd. Politechniki Poznańskiej, Poznań KOŁATA J. [2018], Przestrzenie publiczne Poznania przyjazne seniorom, Wyd. Politechniki Poznańskiej, Poznań

Arena Design 2009

Targi Edu 2009 Targi Edu 2013

dr inż. arch.

DOMINIKA PAZDER

Studiowała na WAPK, uzyskując w 2001 r. stopień magistra inżyniera architekta na kierunku Architektura i Urbanistyka. W latach 1996-2003 pracowała w biurach architektonicznych w Krakowie m.in. pracownia IPG - Inter Project Group - J. Barnaś, B. Podhalański, pracownia Wizja - S. Deńko. W 2003 r. rozpoczęła pracę na WAPP w IAiPP w Zakładzie Urbanistyki i Planowania Przestrzennego. W 2004 r. prowadziła cykl wykładów dla Pomaturalnego Studium Zawodowego Architektury w Krakowie. W 2009 r. obroniła pracę doktorską pt. Rewitalizacja śródmiejskich przestrzeni kulturowych jako czynnik wzrostu atrakcyjności miasta. Badanie średniej wielkości miast Wielkopolski.

W latach 2010-2016 pracowała na Wydziale Gospodarki Przestrzennej UAM. W latach 2011-2012 prowadziła zajęcia z rysunku w Policealnej Szkole Sztuk Pięknych SowaEdu w Poznaniu. W latach 2012 -2015 pełniła funkcję prodziekana ds studenckich na WAPP. W latach 2012-2015 była członkiem Uczelnianej Komisji ds. Jakości Kształcenia. Od 2006 r. była członkiem TUP oddział Poznań. W 2007 r. uczestniczyła w pracach zespołu opracowującego założenia merytoryczne oraz wstępny tekst Karty Przestrzeni Publicznej - we współpracy z Miastem Poznań. W latach 2010-2014 była członkiem Zarządu Forum Rewitalizacji oddział Poznań. Od 2015 r. jest członkiem Zarządu Głównego Forum Rewitalizacji gdzie prowadzi aktywną działalność na rzecz edukacji i odnowy obszarów miejskich. Opublikowała liczne artykuły w wydawnictwach polskich i zagranicznych, jest autorką i współautorką monografii. Była współorganizatorką krajowych i międzynarodowych konferencji naukowych m.in.: Quo Vadis Civitas?

(2004), Międzynarodowych Warsztatów Urbanistycznych i Seminarium Kadry Dydaktycznej Charrette (2007), Seminarium n/t przestrzeni publicznych (2008) oraz Konferencji Naukowej n/t Karty Przestrzeni Publicznych (2009). Jest laureatką grantów naukowo-badawczych finansowanych m.in. przez Narodowe Centrum Nauki.

W latach 2012-2013 uczestniczyła w projekcie Creare – Creative Regions w ramach Lokalnej Grupy Wsparcia ds. sektorów kreatywnych, a w latach 2013-2015 brała udział w projekcie współfinansowanym przez UE Zaawansowane technologie dla rozwoju wysoko wykwalifikowanych kadr dla gospodarki, współorganizując studia podyplomowe Przemysły kultury w polityce miast i regionów” jako autor programu modułu Sektor kultury i przemysły kreatywne w kształtowaniu przestrzeni publicznej.

W latach 2014-2015 brała udział w projekcie edukacyjno-kulturalnym na rzecz przestrzeni publicznej Wspólna, nie znaczy niczyja, realizowanym we współpracy Stowarzyszenia Forum Rewitalizacji i Miasta Poznań, pełniąc funkcję pełnomocnika SFR i konsultanta merytorycznego, a także prowadzącej warsztaty.

W 2014 r. odbyła staż naukowy w ramach programu Inżynieria wiedzy dla inteligentnego rozwoju współfinansowanego przez UE w Institute of Spatial Planning, Technische Universitat Dortmund. Od 2008 r. brała udział jako ekspert i współorganizatorka warsztatów projektowo-konsultacyjnych realizowanych z Urzędem Miasta Poznania m.in. Rewita Stare Koryto Warty 3 (2017) - Warsztaty na temat zagospodarowania północnej części Starego Koryta Warty. Jej działalność naukowo-badawcza i wdrożeniowa jest poświęcona przestrzeniom publicznym w kontekście zwiększania ich atrakcyjności przestrzenno-społecznej, wizualnej i ofertowej.

Idee te promuje w pracy dydaktycznej w ramach prowadzonych zajęć Architektura krajobrazu, Projektowanie architektury wiejskiej, Projektowanie zieleni, Studium zagospodarowania gminy, Pracownia badawcza, Rewitalizacja obszarów śródmiejskich) oraz prowadzonych prac dyplomowych inżynierskich

i magisterskich.

Nagrody i wyróżnienia: Zespołowa nagroda Rektora PP za opracowanie Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Miasta i Gminy Kleczew, 2005 • Wyróżnienie zespołowe w konkursie urbanistycznym na Projekt zagospodarowania południowej części Śródki w Poznaniu, 2009 • Wyróżnienie w konkursie urbanistycznym na Projekt zagospodarowania południowej części Śródki w Poznaniu - praca zespołowa pod kierunkiem E. Cichy-Pazder, członkowie zespołu: R. Graczyk, B. Kaźmierczak, D. Pazder, A. Rybarczyk, 2009 • Indywidualna nagroda Rektora PP za pracę naukowo-dydaktyczną i organizacyjną, 2011 • Indywidualna nagroda Rektora PP za pracę naukowo-dydaktyczną i organizacyjną, 2012.

Wybrane publikacje: PAZDER D. [2008], Rewitalizacja śródmiejskich przestrzeni kulturowych jako czynnik wzrostu atrakcyjności miasta. Badanie średniej wielkości miast Wielkopolski, Wydawnictwo PP, Poznań PAZDER D. [2010], Zintegrowany System Przestrzeni Kulturowych i Kulturowa Oferta Inwestycyjna – autorskie narzędzie służące realizacji idei miasta zwartego, s. 213-222, w: Miasto oszczędne, Czasopismo Techniczne PK, Kraków KAŹMIERCZAK B., NOWAK M., PALICKI S., PAZDER D. [2011], Oceny rewitalizacji. Studium zmian na poznańskiej Śródce, Wydawnictwo WNS UAM, Poznań PAZDER D. [2011], The conception of cultural space revitalization as a way to increase downtown attractiveness: A case study of chosen medium-sized towns in Wielkopolska region, s. 63-68, w: Quaestiones Geographicae 30(4), Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań PAZDER D. [2011], Krystalizacja przestrzenno-społeczna śródmiejskich przestrzeni kulturowych jako czynnik wzrostu atrakcyjności miasta, s.46-62, w: Teka Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych, t. VII, Lublin, wydawnictwo Polska Akademia Nauk PAZDER D. [2013], The chosen questions of the downtown cultural space revitalisation in the context of increasing Polish cities attractiveness, s. 39-44, w: Rozwój regionalny i polityka regionalna, Biuletyn IGSEiGP, 23/2013, Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań PAZDER D. [2015], Aktywizująca i kulturotwórcza rola funkcji kreatywnych w obszarze śródmiejskim, s. 47-58, w: Rozwój Regionalny i Polityka Regionalna, 30/2015, Poznań, PAZDER D. [2015], Innowacyjne uzdrowisko – aktywizacja przestrzeni miejskiej z wykorzystaniem funkcji kreatywnych, s. 41-46, w: kwartalnik Edukacja Biologiczna i Środowiskowa, 4 (57), Instytut Badań Edukacyjnych, Warszawa PAZDER D., [2015], Spa space activation with the use of creative and innovative potential, s. 37-44, w: Wybrane współczesne aspekty rozwoju miast i obszarów wiejskich. Prace z zakresu gospodarki przestrzennej, red. S. Staszewska, Studia i prace z geografii nr 50, Bogucki Wydawnictwo Naukowe, Poznań, PAZDER D. [2016], Creativity as a tool of a spatial activation of a city centre. Case study of polish city of Poznan, s. 2185-2190, w: The International Journal of Social Sciences and Humanities Invention, Valley International Journals, t. 3, nr. 6, India PAZDER D. [2017], Urbanistyczne i humanistyczne aspekty kompozycji miasta - wybrane aspekty, s. 79-88, w: Przestrzeń społeczna w badaniach naukowych, red. H. Kawalec, J. Kinal, Wyd. Stowarzyszenie Naukowe Przestrzeń Społeczna i Środowisko, Rzeszów KAŹMIERCZAK B., PAZDER D. [2018], Landscape restoration as a tool of high quality public space creation - case study of Wilda district in Poznan, Poland, s.1403-1408, w: Scholars Journal of Arts, Humanities and Social Sciences, SAS - Scholars Academic and Scientific Publishers, July 2018, Vol.-6, Iss.-7, India PAZDER D. [2018], Obszary kreatywności – creative syntax jako czynnik ożywiania śródmieść, monografia, Wydawnictwo PP, Poznań Wybrane projekty i realizacje: Koncepcja planu zagospodarowania osiedla Pod Fortem, osiedle mieszkalne, pow. 21 ha, Kraków - Kliny, pracownia projektowa Jolanta Nakoneczny, 1998, członek zespołu projektowego • Osiedle Pod Fortem – opracowanie fragmentu terenu o pow.

1 ha i pow. użytkowej ok. 10 000 m², zmiana koncepcji zagospodarowania fragmentu terenu oraz projekt budowlany 5 bloków mieszkalnych, Kraków - Kliny, pracownia projektowa Jolanta Nakoneczny, 1998-2000, członek zespołu projektowego • Pensjonat o pow. użytkowej ok. 640 m² i kubaturze ok. 3400 m³, miejscowość Smerek, powiat bieszczadzki, pracownia projektowa Jolanta Nakoneczny, 2000, członek zespołu projektowego • Projekt rewaloryzacji kamienic starego miasta w Międzychodzie, projekt koncepcyjny i projekt wykonawczy, pow. ok. 103 000 m², Międzychód, 2004, członek zespołu projektowego • Opracowanie Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy Kleczew, koncepcja i projekt studium, pow. ok. 110 km², Kleczew, 2005, główny projektant – prof. Elżbieta Kaczmarska, członek zespołu projektowego • Projekt zagospodarowania południowej części Śródki w Poznaniu, projekt koncepcyjny konkursowy, pow. 78 000 m², Poznań, 2009, członek zespołu projektowego • Przebudowa i rewaloryzacja kwartału zabudowy w Zagrzebiu, pow. ok. 65 000 m², projekt koncepcyjny, konkursowy, Chorwacja, 2012, członek zespołu projektowego • Adaptacja pomieszczeń na funkcję żłobka, pow. 241 m², koncepcja, projekt wykonawczy, realizacja, Swarzędz, 2017, główny projektant - Bartosz Kaźmierczak, członek zespołu projektowego • Adaptacja pomieszczeń na funkcje biurowe, pow. 65 m², koncepcja, projekt wykonawczy, realizacja, Swarzędz, 2018, główny projektant - Bartosz Kaźmierczak, członek zespołu projektowego • Adaptacja pomieszczeń na funkcję żłobka, pow. 591 m², koncepcja, projekt wykonawczy, realizacja, Swarzędz, 2018, główny projektant - Bartosz Kaźmierczak, członek zespołu projektowego.

79

Wyróżnienie w konkursie urbanistycznym w 2009 roku: “Projekt zagospodarowania południowej części Śródki w Poznaniu” - praca zespołowa pod kierunkiem dr hab. inż. arch. E. Cichy-Pazder, prof. nadzw, członkowie zespołu: R. Graczyk, B. Kaźmierczak, D. Pazder, A. Rybarczyk

Międzynarodowy konkurs urbanistyczny na „Zagospodarowanie zdegradowanej dzielnicy Badel w Zagrzebiu”, 2012 zespół projektowy: B. Kaźmierczak, D. Pazder, J. Szamałek, Ł. Ekwiński, J. Chrzanowski

Projekty i realizacje wnętrz mieszkalnych, B. Kaźmierczak, D. Pazder, Poznań

dr inż. arch.

MARTA PIECZARA

W roku 2004 ukończyła studia magisterskie na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej, uzyskując na obronie pracy dyplomowej ocenę bardzo dobrą z wyróżnieniem oraz zdobywając nagrodę za najlepszy dyplom roku w konkursie organizowanym przez SARP, oddział w Krakowie. W trakcie ostatniego roku studiów odbyła staż asystencki w Katedrze Architektury Mieszkaniowej, w Instytucie Projektowania Architektonicznego na WAPK. W tym samym roku brała udział w międzynarodowych warsztatach urbanistycznych na temat policentryzmu w wielkich aglomeracjach, zorganizowanych przez Uniwersytet w Cergy-Pontoise we Francji. Wykonana w trakcie warsztatów praca grupowa, prezentująca koncepcję zagospodarowania przestrzennego dla regionu Île-de-France, uzyskała I nagrodę w zamykającym warsztaty konkursie. W roku 2007 odbyła staż projektowy w biurze architektonicznym w St. Louis w USA. W tym samym roku uzyskała stypendium rządu Konfederacji Szwajcarii i rozpoczęła pracę jako doktorant na École Polytechnique Fédérale de Lausanne. Do 2011 roku pracowała na tej uczelni jako asystent-doktorant na wydziale architektury (School of Architecture, Civil and Environmental Engineering ENAC, Studio of Architecture and the City’s institutions). Rok później obroniła tam pracę doktorską pt. ”L’échelle du territoire dans l’architecture de Louis I. Kahn”, napisaną pod kierunkiem Profesora Patricka Mestelana. W latach 2014-2018 prowadziła zajęcia projektowe na Wydziale Architektury Politechniki Poznańskiej. W 2018 roku objęła tam stanowisko adiunkta w Instytucie Architektury i Planowania Przestrzennego. W ramach pracy bierze m.in. udział w realizacji projektu “Uczelnia zintegrowana na przyszłość”, wdrażanym na Wydziale Budownictwa i Inżynierii Środowiska PP, na kierunku Sustainable Building Engineering. Jej dorobek naukowy i dydaktyczny koncentruje się na zagadnieniach związanych z projektowaniem architektonicznym oraz z kształtowaniem przestrzeni publicznych. W latach 2017-2019 jest członkiem rady programowej międzynarodowej konferencji Annual International Conference on Architecture and Civil Engineering w Singapurze.

Wybrane publikacje: Pieczara M., [2018] Rationalism and Intuition in Urban Planning : the case of Philadelphia, w: Defining the architectural space: rationalistic or intuitive way to architecture. Vol. 5 / edited by Tomasz Kozłowski, Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, ISBN: 978-83-65991-10-2, str. 75-87 Pieczara M., [2018] Modern facade solutions and their role in the creative city strategy for urban centers, w: the Contributions to the 20th General Assembly and Symposium of the Foundation Heritage for Planet Earth 2018, Istituto Internazionale Life Beyond Tourism, 3 4 March 2018, Florence, Italy, str. 218-223 Pieczara M., [2018] Site morphology as a point of departure for placemaking, w: Academia Journal of Educational Research 6[4], DOI: 10.15413/ajer:2018.0261, Academia Publishing 2018, ISSN: 2315-7704, str. 108-117 Pieczara M., [2017] Structural engineer’s contribution to the realization of architectural concept, w: Transmutations of concrete/Transmutacje betonu”, Defining the architectural space: transmutations of concrete: monograph. Vol. 4 / edited by Tomasz Kozłowski, Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, ISBN 978-83-7242-961-2 Pieczara M., [2017] Public Space as a Platform of Dialogue, w: the Contributions to the 19th General Assembly by the Fondazione Romualdo del Bianco, Heritage for Planet Earth, Istituto Internazionale Life

Beyond Tourism, 11 13 March 2017, Florence, ISBN 978-88-404-7430-4 Pieczara M., [2017] Koncepcja kreatywnych przemysłów w kreatywnym mieście i jej wpływ na formę urbanistyczną, w: “Development in urbanized, endangered and difficult areas”, Architektura 6, Wydawnictwo Politechniki Świętokrzyskiej, Faculty of Architecture and Civil Engineering, Kielce University of Technology, Kielce 2017, ISBN 978-83-65719-23-2, str. 72-79 Pieczara M., [2016] On the Tropical House, w: proceedings of the 15th International Scientific Conference on Defining The Architectural Space, Faculty of Architecture, Cracow University of Technology, published in: Czasopismo Techniczne, Series Architecture, Monograph 534, Vol. 6, ISSN 0860-097X, Cracow, Poland Pieczara M., [2016] Recovery of Iconic Places. The Importance of Placemaking in Town Planning, w: International Journal of Advanced Research in Engineering (ISSN 2412-4362 Online), Vol 2, Iss 3, September 2016 Pieczara M., [2016] Design Methods for Creative Industry Buildings, w: GSTF JET Vol4, No1, Journal of Engineering Technology (JET), DOI 10.7603/s40707-016-0004-7, Print ISSN: 2251-3701, E-periodical: 2251-371X, str.18-23 Pieczara M., [2015] Labyrinth game, w: proceedings of the 14th International Scientific Conference on Defining The Architectural Space, Faculty of Architecture, Cracow University of Technology, published in: Czasopismo Techniczne ZESZYT 9-A (15) ROK 2015 (112), ISSN 0011-4561, ISSN 1897-6271, Cracow, Poland Pieczara M., [2015] Library as the heart of a school. The project of Phillips Exeter Academy Library, 1965-72, w: TEKA Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych XI_3_/2015. Commission of Architecture, Urban Planning and Landscape Studies, PAN Pieczara M., [2015] Placemaking de Louis I. Kahn, w: TEKA Komisji Architektury, Urbanistyki i Studiów Krajobrazowych XI_3_/2015. Commission of Architecture, Urban Planning and Landscape Studies, PAN Pieczara M., [2012] Louis I. Kahn. L’influence du voyage sur l’évolution de la théorie, w: “Textes offerts à Patrick Mestelan”, red.

Bruno Marchand, Presses Polytechniques et Universitaires Romandes, Lausanne 2012, Switzerland, ISBN:978-2-88074-962-0 Wybrane projekty i realizacje: Budynek biurowy i hala magazynowa z łącznikiem, Jaworzno, pracownia Archetyp [2016], udział • Projekty wnętrz mieszkań o pow. 32 - 145m2 w Poznaniu i w Krakowie [2007, 2013, 2015], prace samodzielne • Projekt domu ogrodowego wykonanego całościowo z drewna, Leszno [2013], projekt samodzielny • Projekt przydomowej palmiarni z drewna klejonego, dostosowanej do warunków tropikalnych utrzymywanych we wnętrzu, Leszno [2010], projekt samodzielny • Budynek biurowy i hala montażu mebli z łącznikiem, Jaworzno, pracownia Archetyp [2005-2006], udział • Villa di Maria Montessori School, Kirkwood, MO, pracownia Hellmuth + Bicknese [2007], udział • Reed Elementary School, Ladue, MO, pracownia Hellmuth + Bicknese [2007], udział • Ladue School District Temporary Classrooms, Ladue, MO, pracownia Hellmuth + Bicknese [2007], udział • LEED Certification for Cottleville City Hall and Police Department, Cottleville, MO, pracownia Hellmuth + Bicknese [2007], udział • Principia College Dormitories Renovations, Elsah, IL, pracownia Hellmuth + Bicknese [2007], udział • Regulating Plans and Form-Based Code for City of DeKalb, Macomb, IL, pracownia Hellmuth + Bicknese [2007], udział • Projekt stoiska targowego reprezentującego firmę na targach ORGATEC w Kolonii, Zakład meblowy Fornit, Jaworzno [2006], udział • Projekt graficzny wykończenia ścianki działowej do biura – adaptacja fotografii na wykonalny przy użyciu urządzenia CNC wzór z wykorzystaniem metod izohelii oraz “ziaren”, Zakład meblowy Fornit, Jaworzno [2006], praca samodzielna.

Nagrody i wyróżnienia: Wyróżnienie za najlepszy referat w: International Scientific Conference of Students and Researchers “Development of highly urbanized, danger and difficult areas”, Faculty of Architecture and Civil Engineering, Kielce University of Technology, 3rd of March 2017, Kielce [2017] • Nominacja do konkursu “Workplace Architecture”, organizowanego przez SARP oraz BDA (Association of German Architects) [2005] • Nominacja do konkursu „Architektura Betonowa”, Politechnika Krakowska, Wydział Architektury [2005] • Pierwsza nagroda w konkursie na Najlepszy Dyplom roku 2004, organizowanym przez SARP Oddział w Krakowie [2004] • Wyróżnienie w konkursie na Najlepszy Dyplom roku 2004, organizowanym przez SARP Oddział w Warszawie [2004] • Pierwsza nagroda za pracę grupową na temat: plan zagospodarowania dla regionu Île-de-France, Les Ateliers d’Été de Cergy-Pontoise, Francja [2004] • Pierwsza nagroda w konkursie „Gra brył elementarnych. Architektura betonowa” za projekt domu jednorodzinnego, Politechnika Krakowska, Wydział Architektury [2001].

83

Kompozycja, bez tytułu Szkic autorski, Zurich

bez tytułu, szkice autorskie

85

dr inż. arch.

MO ZHOU

Ukończyła Międzynarodowe Liceum South Ocean w Taiyuan, Chiny, trzy miesiące spędziła w letniej Międzynarodowej Szkole w Singapurze na letnich szkoleniach “Modern Art” w języku angielskim w 2002 r. W latach 2003-2007 studiowała na Wydziale Ogrodnictwa i Technologii Żywienia na Pekińskim Uniwersytecie Rolniczym, gdzie uzyskała tytuł licencjata. Podjęła studia magisterskie na Wydziale Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu. W 2007 r. uzyskała stypendium Rządu Miasta Pekin dla wyróżniających się studentów i podjęła studia na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu na Wydziale Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu, na którym uzyskała stopień magistra inżyniera w 2008 r.,zaś analogiczny dyplom magistra ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu na macierzystej uczelni w 2009 r.

W latach 2009-2012 studiowała na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu w Laboratorium Ekotechnologii w Instytucie Inżynierii Biosystemów gdzie obroniła pracę doktorską pt. Influence of technological factors on the efficiency of biogas production in maize straw methane fermentation process.

W latach 2013-2017 prowadziła zajęcia z krajobrazu architektury, projektowania zieleni, innowatyki oraz projektowania architektury wiejskiej w IAiPP WAPP. W latach 2013-2017 była zatrudniona jako specjalista ekotechnologii w zakresie edukacji o biogazie w projekcie Biogazownia Przybroda - Sadowniczego Gospodarstwa Doświadczalnego Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. W latach 2010-2017 pracowała w Instytucie Konfucjusza UAM jako nauczyciel języka chińskiego.

Od 2017 r. jest zatrudniona w charakterze adiunkta w IAiPP WAPP; prowadzi zajęcia z krajobrazu architektury, teorii architektury zieleni z elementami dendrologii, projektowania zieleni, teorii architektury zieleni z elementami dendrologii, innowatyki, projektowania architektury wiejskiej oraz Cross Cultural Communication. W 2017 r. z ramienia Rektora PP współorganizowała Konferencję Polskich i Chińskich Uczelni (Pekin/Chongqing/Tianjin) w wyniku której otwarto Wspólne Centrum Badawcze Nowego Jedwabnego Szlaku w Poznaniu.

W 2018 r. prowadziła jako profesor wizytujący zajęcia z architektury krajobrazu oraz zrównoważonego rozwoju wsi z zastosowaniem energii odnawialnych na Wydziale Architektury Chongqing Jiaotong University. Uczestniczyła także w projekcie architektury wiejskiej organizowanym we współpracy z Chongqing Jiaotong University oraz University Huddersfield w chińskim mieście Guiyang.

W 2018 r. uczestniczyła w Second Symposium of Sustainable and Creative Village Research Network-SW China organizowanym przez Guizhou Minzu University w Chinach i University of Huddersfield w Anglii i poświęconym badaniom w zakresie rewitalizacji wsi w południowo-zachodnich Chinach.

W 2018 r. była koordynatorem wyjazdu na Letnią Szkołę („Summer School in Sichuan), w której uczestniczyło studenci WAPP w Sichuan University, Chiny na Rural Revitalization Linpan Protection Design.

W 2018 r., pełniła funkcję współkoordynatora Chińsko-Polskiego Konkursu „Art & Design”, organizowanego przez Chińsko-Polskie Konsorcjum Uniwersyteckie.

W 2018 r., była koordynatorem ds. współpracy polsko-chińskiej na Politechnice Poznańskiej.

Jej dorobek naukowy, dydaktyczny i wdrożeniowy jest poparty zainteresowaniami ukierunkowanymi na krajobraz ekologiczny, projektowanie zieleni, ekologię obszarów wiejskich, zastosowanie energii odnawialnych oraz urban farming.

Prywatnie lubi sport, szczególnie bieganie (bierze udział w maratonach), a także gotowanie, gry planszowe i podróże.

Wybrane projekty i realizacje: Dongling Historical Culture Park Renovation Project, Dongling, Chiny 2011-2012 • Pu River Ecological Corridor Park Development Plan Project-Section 4, Liaozhong, Chiny 2014 • Dom rekreacyjny, całoroczny, Węgielnia, Miedzichowo, Polska, 2015 -2016 • Biogazownia, Heijiahui, Shanxi, Chiny, 2016 • Ogród w gospodarstwie agroturystycznym, Gądków Wielki, Polska, 2017.

Wybrane publikacje: ZHOU M., BONENBERG W., WEI X., LIU S. [2018], How vertical farming influences urban landscape architecture and sustainable urban developments, s. 476-485, w: Applied Human Factors and Ergonomics Advances in Intelligent Systems and Computing (AISC, t. 788) Springer. Charm, Floryda BONENBERG W., ZHOU M., LIU S., [2018], Urban Green Spaces: An Element of a City’s Balance Between the Built and Natural Environments, s. 3-13, w: Applied Human Factors and Ergonomics Advances in Intelligent Systems and Computing (AISC, t. 788), Springer. Charm, Floryda ZHOU M., BONENBERG W. [2018], Urban farming as a new wave in the sustainable development of the Cities, s. 65-73, in: Urbanisation Once Again Selected case studies, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań BONENBERG W., WEI X., ZHOU M. [2018], BIM in Prefabrication and Modular Building w Advances in Intelligent, s. 100-110, Systems and Computing book series (AISC, t. 788), Springer. Charm, Floryda ZHOU M., BONENBERG W. [2018], The Solutions of Municipal Waste Management and Wastewater Treatments Utilization in the Urban Environment Protection -the case of Poznan city, s. 78-93, w: l DEStech Transactions on Environment, Energy and Earth Sciences, Sanya ZHOU M., BONENBERG W., WEI X. [2017], Analysis of the transformation of industrial parks in Chinese Urban Planning to Eco-Chinese parks and how they are performing – A case study, s. 250-258, w: 8th International Conference on Applied Human Factors and Ergonomics. Advances in Human Factors, Sustainable Urban Planning and Infrastructure, wyd. Springer, Kalifonia WEI X., BONENBERG W., ZHOU M. [2017], The case of study of BIM in Urban Planning and design, s. 207-217, w: 8th International Conference on Applied Human Factors and Ergonomics. Advances in Human Factors, Sustainable Urban Planning and Infrastructure, wyd. Springer, Kalifonia ZHOU M., BONENBERG W. [2016], Application of the Green Roof System in Small and Medium Urban Cities s.125-136, w: Charytonowicz J. (red.), Advances in Human Factors and Sustainable Infrastructure. Advances in Intelligent Systems and Computing, t. 493, wyd. Springer, Floryda ZHou M. [2015], Chinese parks performance and developments in recent years under Cross-culture influence, s. 78-82, w: Chinese Beijing Landscape Design Journal, t. 3, Pekin MAZURA R., WAGNERB A., ZHOU M. [2013], The application of the Lymnaea stagnalisembryo-test in the toxicity bioindication of surfactants in fresh waters, s. 190–195, w: Ecological Indicators 30.

PRZYBYLAK A., BONIECKI P., ZABOROWICZ M., ZHOU M., PRZYBYŁ K. [2013], Przykłady Wykorzystania modelowania neuronowego w praktyce rolniczej, w: Technika Rolnicza Ogrodnicza Leśna Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych, Poznań ZHOU M., PILARSKI K. [2011], Preliminary comparison of biogas productivity from maize silage and maize straw silage, s.108-110, w: Journal of Research and Applications in Agricultural Engineering, t. 56(2), Przemysłowy Instytut Maszyn Rolniczych, Poznań DACH J., ZHOU M., PILARSKI K., ADAMSKI M. [2011], The maize straw usage as new co-substrate for biogas production, s.100-104, w: International Conference on Engineering and Information Management, Chengdu Dianzi Univeristy, Chengdu.

Ogród na cały rok, Gądków Wielki, Polska

Projekt: Całoroczny Domek rekreacyjny, Węgielnia w Gminie Miedzichowo, Polska

87

dr inż. arch.

PIOTR ZIERKE

W latach 1999-2004 studiował na WAPP podczas których odbył praktykę projektową w Pracowni Architektonicznej Architektonika prowadzonej przez K. Mikułę. W latach 2008-2009 pracował w biurze projektowym Daly Knight Associates w Limerick w Irlandii. Od 2005 r. pracuje w IAiPP WAPP w Zakładzie Architektury Miejsc Pracy i Rekreacji. W 2014 r. uzyskał stopień doktora nauk technicznych na podstawie rozprawy pt. Kreatywny Zabytek – Modelowe formy aktywizacji obszarów wiejskich.

Prowadzi zajęcia z Projektowania studium zagospodarowania gminy, Projektowania architektonicznego miejsc Pracy, Projektowania architektury wiejskiej i Projektowania obiektów rekreacyjnych oraz wykłady z przedmiotu Ikony architektury, i Icons in Architecture. W latach 2005-2017 współorganizował studenckie praktyki ruralistyczne.

W latach 2013-2014 uczestniczył w organizacji wystaw prac studentów Wydziału Architektury Politechniki Poznańskiej, które odbywały się w Skalar Office Center w Poznaniu i w gimnazjum w Skórzewie. W 2014 r. reprezentował WAPP podczas II Forum Gospodarczego PP. Autor wielu publikacji naukowych. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na ochronie dziedzictwa architektonicznego w powiecie poznańskim oraz rozwoju przestrzennym miast i wsi w Wielkopolsce. Dotyczą również innowacyjnych rozwiązań w architekturze miejsc pracy, obiektów sportowych i rekreacyjnych, budynków użyteczności publicznej, architektury wiejskiej, także z uwzględnieniem ich aspektów energetycznych.

Nagrody i wyróżnienia Nagroda II stopnia Ministra Infrastruktury Rzeczpospolitej Polskiej za wybitne osiągnięcia twórcze w dziedzinie Planowania Przestrzennego i Urbanistyki za opracowanie analizy przestrzeni publicznych miasta Poznania pod kątem lokalizacji pomników i elementów wodnych, (z A. Januchtą-Szostak i M. Gyurkovich), 2008 Wybrane publikacje BONENBERG W., ZIERKE P. [2014], Dobra kultury współczesnej jako element krajobrazu Powiatu Poznańskiego, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań ZIERKE P. [2017], The impact of depopulation in urban areas on the development of built-up suburban areas – the case of Poznań and Skórzewo, w: Urban Development Issues – 2017, t. 54, wyd. Institute of Urban Development, Kraków ZIERKE P. [2017], Rola tradycyjnej architektury w kształtowaniu form współczesnej zabudowy terenów podmiejskich na przykładzie Golęczewa, w: Na wsi, czyli gdzie? Architektura, środowisko, społeczeństwo, ekonomia współczesnej wsi, Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice ZIERKE P. [2016], Wykorzystanie dziedzictwa architektonicznego do podniesienia jakości środowiska życia człowieka na terenach podmiejskich, w: Architektura wobec wyzwań zrównoważonego rozwoju, t. 2, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań ZIERKE P., NAWROWSKI A. [2016], Rewitalizacja energetyczna w architekturze tradycyjnej, w: Przegląd Naukowo-Metodyczny, Edukacja dla Bezpieczeństwa, Institute of Urban Development, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Bezpieczeństwa, Poznań

ZIERKE P. [2015], Aktywizacja dworów, pałaców i zamków w Wielkopolsce: osiągnięcia i sukcesy, w: Krajobraz jako dorobek kulturowy, Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie, Lublin ZIERKE P. [2015], Odwołania do tradycji we współczesnej architekturze aglomeracji poznańskiej jako szansa na poprawę jakości przestrzeni, w: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Geographica Socio-Oeconomica – 2015, t. 19, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź ZIERKE P. [2013], Wykorzystanie rysunkowych analiz krajobrazowych dla celów projektowych w przestrzeni wiejskiej, w: Definiowanie przestrzeni architektonicznej: zapis przestrzeni architektonicznej, t. 2, Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, Kraków Wybrane projekty i realizacje: Budynek biurowo-garażowo-socjalny „C” Operatora Gazociągów Przesyłowych GAZ-SYSTEM S.A., Rembelszczyzna, gm. Nieporęt, 2017 • Projekt architektoniczno-budowlany Komendy Policji, Kalisz, 2016 • Rozbudowa i aranżacja wnętrz na potrzeby istniejącego klubu squash w C.H. Malta, Poznań, 2016 • Projekt domu letniskowego, Kamińsko, 2016 • Budynek mieszkalny jednorodzinny w zabudowie szeregowej, Tulce, 2013.

Publikacja: Bonenberg W., Zierke P., Dobra kultury współczesnej jako element krajobrazu powiatu poznańskiego.

89

Root City

Wizualizacja domu letniskowego w miejscowości Kamińsko.

Wnętrze klubu squash w C.H. Malta w Poznaniu po rozbudowie.

91

mgr inż. arch.

EWA ANGONEZE-GRELA

W latach 2006-2011 studiowała na WAPP, w 2012 r. uzyskała tytuł magistra inżyniera architekta. W czasie studiów, w 2009 r., rozpoczęła równolegle naukę na Wydziale Dyrygentury Chóralnej, Edukacji Muzycznej i Muzyki Kościelnej Akademii Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Poznaniu.

Od 2012 r. jest związana z Instytutem Architektury i Planowania Przestrzennego WAPP. W 2015 r. została zatrudniona na stanowisku asystenta w Zakładzie Architektury Miejsc Pracy i Rekreacji. Prowadzone przez nią zajęcia projektowe to: Projektowanie architektury miejsc pracy I i II, Projektowanie architektury wiejskiej, Studium zagospodarowania gminy, Bionika, Innowatyka, Wzornictwo przemysłowe I i II oraz Marketing.

W 2016 r. była członkiem zespołu projektowego, pod kierunkiem prof. W. Bonenberga (E. Angoneze-Grela, A. Bonenberg M. Giedrowicz, M. Gyurkovich, A. Kasińska-Andruszkiewicz), który zdobył pierwszą nagrodę w konkursie na zagospodarowanie Promenady Zachodniej w Międzyzdrojach.

W latach 2016-18 pełniła funkcję Członka Komitetu Organizacyjnego Konferencji Naukowej Człowiek -Ekologia-Architektura (PP, dwie edycje konferencji). W 2013 r. uczestniczyła w organizacji Międzynarodowej Konferencji Architecture – Context – Responsibility (PP), konferencji Nauki w Przestrzeni (Ośrodek Nauki PAN w Poznaniu, 2014). Jej prelekcja zatytułowana: Percepcja i ocena przestrzeni publicznych, rekreacji i transportu w mieście na przykładzie Rio de Janeiro i Brasílii, została wyróżniona podczas Konferencji Naukowej Doktorantów Miasto dla ludzi (PWr, 2014). Czynnie uczestniczyła w konferencjach międzynarodowych, m. in. Urbanisation once again (PW, 2016), What I am doing here – more ethical architectural design (Politecnico di Milano, 2017). W 2015 r. zaprezentowano dzieło sztuki z wykorzystaniem multimediów pt: A Woman Waiting autorstwa E. Angoneze-Greli i J. Maculewicz (duet artystyczny SONO.TEKSTURA), podczas 8. Międzynarodowej Konferencji Interactive Digital Storytelling (Aalborg University Copenhagen).

Na jej dorobek naukowy składają się prace poruszające problematykę obszarów miejskich w Brazylii: przestrzeń publiczna w megalopolis, transport, bezpieczeństwo, rewitalizacja zdegradowanych przestrzeni w odniesieniu do wielkich wydarzeń sportowych (Mundial, Igrzyska Olimpijskie). Drugim nurtem badań jest problematyka tożsamości wyrażanej poprzez architekturę w kontekście migracji ludności. W latach 2013-2015 była członkiem zespołu w grancie badawczym MNiSW Ścieżki Kopernika, realizowanym pod nazwą Nauka w Przestrzeni. Jest autorką logo, koncepcji identyfikacji wizualnej oraz projektu graficznego strony internetowej i serwisu informacyjnego wykonanego na potrzeby projektu.

Pod nazwą SONO.TEKSTURA współpracuje z J. Maculewicz, wystawiając instalacje z pogranicza nauki i sztuki z użyciem multimediów i sensorów. Ich projekty były prezentowane w przestrzeni publicznej podczas festiwali: Inwazja barbarzyńców (Poznań, 2015), Inny festiwal (Poznań, Krotoszyn, Ostrów Wielkopolski, 2016). Współpracowała z Fundacją Barak Kultury. Jest autorką ołtarza bocznego w kościele p.w. Św. Krzyża w Ventspils na Łotwie (projekt: 2012, realizacja: 2013), jak również projektów wnętrz, projektów graficznych plakatów, okładek książek, stron internetowych. Czynnie uczestniczyła w organizacji wystaw prac studenckich w ramach Arena Design (Międzynarodowe Targi Poznańskie).

Prywatnie jest miłośniczką opery. Wraz z mężem, podróżuje odwiedzając teatry operowe na świecie.

Interesuje się scenografią teatralną.

Nagrody i wyróżnienia: I nagroda w konkursie na zagospodarowanie Promenady Zachodniej w Międzyzdrojach (zespół projektowy pod kierunkiem W. Bonenberga), 2016 Wybrane publikacje: ANGONEZE-GRELA E. [2016], Percepcja i ocena przestrzeni publicznych, rekreacji i transportu w mieście na przykładzie Rio de Janeiro i Brasílii, s. 93-104, w: Architectus, t. 4(48), Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław ANGONEZE-GRELA E. [2018], Olympic urbanisation once again – chances taken or lost? Afterthoughts following The 2016 Olimpic Games in Rio de Janeiro, s. 73-77, w: Urbanisation Once Again: selected case studies, Publishing House of Poznan University of Technology, Poznań Wybrane projekty i realizacje: Projekt ołtarza bocznego w kościele p.w. Św. Krzyża w Ventspils, Łotwa (projekt: 2012, realizacja: 2013) • Identyfikacja wizualna dla projektu edukacyjnego Nauka w Przestrzeni – logo, projekt graficzny strony internetowej, serwisu informacyjnego oraz materiałów informacyjno-promocyjnych (2013-2015) • Identyfikacja wizualna dla kierunku Architektura Wnętrz Wydziału Architektury PP – logo, projekt graficzny strony internetowej, 2019.

Ślady Pomorzan w Brazylii, rysunek, kredka akwarelowa/akwarela, 17,6 x 25 cm

Projekt hotelu w wygranym konkursie na Zagospodarowanie Promenady Zachodniej w Międzyzdrojach (członek zespołu pod kierunkiem W. Bonenberga)

93

mgr inż. arch.

AGNIESZKA KASIŃSKA-ANDRUSZKIEWICZ

W 2008 r. ukończyła studia na WAPP. W latach 2006-2007 odbywała studia na Wydziale Architektury w Institut National des Sciences Appliquees de Starsbourg we Francji.

Jej praca zawodowa koncentrowała się dotychczas wokół tematów związanych z projektowaniem architektury usługowej i sportowej. W latach 2008-2015 była zatrudniona na stanowisku asystenta architekta w biurze architektonicznym JSK Architekci Sp. z o.o. w Warszawie, będąc członkiem zespołu projektującego Stadion Narodowy oraz stadion Legii w Warszawie. Obecnie jest asystentem na WAPP. Współpracę z WAPP rozpoczęła w 2012 r., prowadząc zajęcia dydaktyczne w Zakładzie Architektury Miejsc Pracy i Rekreacji Instytutu Architektury i Planowania Przestrzennego. Prowadzone przedmioty to: Projektowanie architektury miejsc pracy, Projektowanie architektury obiektów rekreacyjnych, Innowatyka, Wystawiennictwo, Marketing, Studium zagospodarowania gminy. W 2015 r. została zatrudniona na stanowisku asystenta WAPP, a od 2016 r. pełni również funkcję Koordynatora Wydziałowego Erasmus Plus ds. studentów wyjeżdżających. Brała udział w działalności organizacyjnej m.in. jako członek Komitetu Organizacyjnego Konferencji Mea 2016 – Man Ecology Architecture (Człowiek Ekologia Architektura) oraz udział w organizacji wystaw prac studenckich (m.in.

Arena Design 2016 na MTP). Jej zainteresowania naukowe obejmują tematykę związaną z rewitalizacją i aktywizacją tkanki miejskiej oraz ze strukturą współczesnych obiektów wielofunkcyjnych. Obecnie jej praca zawodowa jest skoncentrowana na projektowaniu domów jednorodzinnych oraz wnętrz.

W 2015 r. otrzymała uprawnienia budowlane do projektowania bez ograniczeń w specjalności architektonicznej oraz została członkiem Wielkopolskiej Izby Architektów Polskich.

Nagrody i wyróżnienia: I miejsce w konkursie na zagospodarowanie terenów Promenady Zachodniej w Międzyzdrojach w zespole pod kierownictwem W. Bonenberga, (zespół: A. Bonenberg, M. Giedrowicz, E. Grela, M. Gyurkovich), 2016 • I wyróżnienie (3-cie miejsce) w otwartym, jednoetapowym, ogólnopolskim konkursie studialnym organizowanym przez ZKZL oraz SARP Poznań, na opracowanie koncepcji zagospodarowania kwartałów zabudowy, między ulicami: Wyspiańskiego, Grottgera, Matejki, Ułańską w Poznaniu. (zespół: A. Kasińska-Andruszkiewicz, M. Kosiorek), 2007.

Wybrane publikacje: KASIŃSKA-ANDRUSZKIEWICZ A. [2013], Wpływ początkowych szkiców koncepcyjnych na ostateczną formę architektury, s. 216-219, w: Definiowanie przestrzeni architektonicznej: zapis przestrzeni architektonicznej, t. 2, red. M. Misiągiewicz, D. Kozłowski, Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, Kraków KASIŃSKA-ANDRUSZKIEWICZ A. [2014], Aktywizacja i rewitalizacja przestrzeni publicznych i półprywatnych śródmieścia, jako czynnik poprawiający bezpieczeństwo i jakość życia mieszkańców, s. 191-209, w: Rewitalizacja a kultura przestrzeni. Sytuacje i wzorce, red. A. Dziewulska, J.T. Królikowski, A. Starzyk, Wydawnictwo Szkoły Wyższej im. B. Jańskiego, Warszawa, KASIŃSKA-ANDRUSZKIEWICZ A. [2016], Wpływ światła słonecznego na komfort klimatyczny i bilans energetyczny budynku, s. 51-61, w: Architektura wobec wyzwań zrównoważonego rozwoju,

red. A. Januchta-Szostak, M. Banach, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań.

Wybrane projekty i realizacje: Dom jednorodzinny, Skórzewo, 2015 • Dom jednorodzinny, Poznań, 2016 r.

Dom w Skórzewie, 2015

Dom na Podolanach, Poznań, 2016

95

mgr inż. arch.

XIA WEI

W latach 1996-2000 studiowała na Guizhou University (Chiny), na którym otrzymała stopień inżyniera konstruktora. Następnie w latach 2005 do 2008 studiowała na Guizhou Normal University, gdzie otrzymała tytuł licencjata na kierunku sztuki plastyczne. W latach 2013-2014 studiowała na WAPP gdzie obroniła pracę dyplomową magisterską. Pełniła funkcję dyrektora w instytucie projektowym w prefekturze Qianxinan Buyi i Miao w latach 2000-2013. Jest autorką wielu nagradzanych projektów urbanistycznych i architektonicznych. W 2017 r. podjęła pracę na WAPP na stanowisku asystenta w IAiPP gdzie prowadzi zajęcia z Projektowania architektonicznego miejsc pracy 1 i 2, Projektowania architektonicznego obiektów rekreacyjnych, Architektury krajobrazu, Projektowania zieleni, Projektowania architektonicznego obiektów rekreacyjnych, Wzornictwa przemysłowego i Studium zagospodarowania przestrzennego gminy.

Obecnie studiuje na Studiach doktoranckich na Wydziale maszyn i transportu PP. W swoich badaniach naukowych zajmuje się BIM (Building Information Modeling).

Nagrody i wyróżnienia: III miejsce w konkursie na Wanfenglin Scenic Region w Xiawu, 2007 • II miejsce w konkursie na projekt przebudowy Centrum aktywizacji pracowników Natural Arch Hydroelectric Power Central Factory, 2009 • Wyróżnienie w konkursie na Guizhou Low-Rent House, 2010.

Wybrane publikacje: WEI X., BONENBERG W., [2015], Green BIM in sustainable infrastructure, s. 1654-1659, w: 6th International Conference on Applied Human Factors and Ergonomics. Advances in Human Factors, Sustainable Urban Planning and Infrastructure, wyd. Elsevier WEI X., BONENBERG W., ZHOU M., WANG JZ., WANG XL. [2017], The Case Study of BIM in Urban Planning and Design, s. 207-217, w: 8th International Conference on Applied Human Factors and Ergonomics. Advances in Human Factors, Sustainable Urban Planning and Infrastructure, wyd. Springer, Kalifonia ZHOU M., BONENBERG W., WEI X. [2017], Analysis of the transformation of industrial parks in Chinese Urban Planning to Eco-Chinese parks and how they are performing – A case study, s. 250-258, w: 8th International Conference on Applied Human Factors and Ergonomics. Advances in Human Factors, Sustainable Urban Planning and Infrastructure, wyd. Springer, Kalifonia BONENBERG W., WEI X., ZHOU M. [2018], BIM in Prefabrication and Modular Building, s. 100-110, w: 9th International Conference on Applied Human Factors and Ergonomics. Advances in Human Factors, Sustainable Urban Planning and Infrastructure, wyd. Springer, Kalifonia ZHOU M., BONENBERG W., WEI X. [2018], How Vertical Farming Influences Urban Landscape Architecture and Sustainable Urban Developments, s. 476-485, w: 9th International Conference on Applied Human Factors and Ergonomics. Advances in Human Factors, Sustainable Urban Planning and Infrastructure, wyd.

Springer, Kalifonia Wybrane projekty: Kangjuyuan Villas w Xingyi, Chiny, 2009 • Jushan Anziqu Social Housing w Xingyi, Chiny, 2012 • Zhenfeng

Vocational and Technical School, Chiny, 2013 • Xingyi No.1, Chiny, 2015 • Społeczna zabudowa wielorodzinna Lu Tun Town w Yilong New District, Chiny, 2016 • Społeczna zabudowa wielorodzinna Wan Tun Towen w Yilong New District, Chiny, 2017.

Wantun Security Housing Project

Lutun Town Project of Social Security Living

97

ZAKŁAD TECHNIKI W ARCHITEKTURZE Kierownik Zakładu: dr hab. inż. arch. Jerzy Suchanek, prof. PP

dr hab. inż. arch.

JERZY SUCHANEK, prof. PP

Studiował na kierunku architektura na WBL PP, na którym uzyskał stopień mg inż. architekta 1986 r.

Od 1986 r. pracował na stanowisku asystenta projektanta w Ośrodku Rozwoju Przemysłu Drzewnego w Poznaniu pod kierunkiem Z. Piwowarczyka oraz współpracował z architektem J. Raczkowskim (m.in. przy projekcie Ośrodka Badań i Kontroli Środowiska w Poznaniu) oraz z R. Pawułą (przy projekcie zieleni dla Gniezna). Po uzyskaniu uprawnień projektowych od 1990 r. pracował w Biurze Projektów Kolejowych w Poznaniu, na stanowisku projektanta, projektując obiekty techniczne obsługi ruchu kolejowego i modernizacje małych stacji w Wielkopolsce. W tym samym roku rozpoczął naukę na Studium Podyplomowym Planowanie przestrzenne i projektowanie w krajobrazie dorzecza Warty na PP. W 1990 r. rozpoczął pracę w IAiPP PP pod kierunkiem R. Pawuły-Piwowarczyk, z którą współpracował przy organizacji Studium Podyplomowego Gospodarka Przestrzenią Miast i Gmin Zachodnich (1991). Od 1994 r. prowadził ćwiczenia projektowe z projektowania architektonicznego oraz cykl wykładów z przedmiotu Teoria i projektowanie architektoniczne. W 1998 r. uzyskał stopień doktora na WBAIŚ PP na podstawie rozprawy doktorskiej pt. Architektoniczne problemy modernizacji i rekonstrukcji budynków kolejowych w Wielkopolsce.

Od 1998 r. współpracuje także z Międzynarodowym Studium Podyplomowym Planowania Przestrzennego (SP-109) na WAPP prowadząc wykłady o tematyce związanej z architekturą obsługi komunikacji. W latach 2005 - 2008 współpracował także z Wydziałem Architektury Wnętrz i Wzornictwa na ASP w Poznaniu, gdzie prowadził ćwiczenia i wykłady z przedmiotu Budownictwo i materiałoznawstwo oraz Rekreacje. W latach 2009-2016 prowadził wykłady i ćwiczenia z przedmiotu Propedeutyka architektury na kierunku Edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych na WAPP. Od 2010 r. prowadzi cykl wykładów z przedmiotu Etyka zawodu architekta, Projektowanie architektoniczne miejsc pracy 1 Projektowanie obiektów rekreacyjnych, Projektowanie architektoniczne miejsc pracy 2 a także Marketing. Od 2018 roku prowadzi cykl wykładów z przedmiotu Materiałoznawstwo. Do roku 2018 r. był promotorem ok. 60 prac dyplomowych inżynierskich i 100 prac dyplomowych magisterskich. Był promotorem pomocniczym w czterech zakończonych przewodach doktorskich.

W latach 2008-2016 pełnił funkcję dziekana WA PP. W tym czasie na WA otwarto kierunek studiów Edukacja artystyczna w zakresie sztuk plastycznych (I i II stopień) oraz Architecture (I i II stopień). W wyniku ewaluacji jednostek naukowych w 2013 r. WA uzyskał kategorię A, co potwierdziła również kategoryzacja w 2017 r.

Od 2012 r. pełni funkcję kierownika Zakładu Techniki w Architekturze, w Instytucie Architektury i Planowania Przestrzennego.

Od 1998 r. współpracował z Biurem Projektów Kolejowych w Poznaniu oraz z biurem projektowym Art-Product gdzie zaprojektował m.in. Rejonowy Urząd Poczty i Urząd Poczty w Gorzowie Wlkp. (współautor), Inspektorat Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Gnieźnie, Budynek przedsiębiorstwa „Opal” s.c. w Grodzisku Wlkp. (współautor) oraz zespół budynków Rënk - Pomorskiego Hurtowego Centrum Rolno – Spożywczego w Gdańsku – Barniewicach. Od 1998 r. prowadzi Pracownię Architektoniczną „Forma” sp. z o.o. w Poznaniu; jest autorem m.in. Urzędu Pocztowego Lesko 1 w Lesku, Urzędu Pocztowego Kielce w Kielcach, (współautor), Urzędu pocztowego Tychy 1 w Tychach (współautor), Centrum Ekspedycyjno – Rozdzielcze Poczty Polskiej w Komornikach i Instytutu Logistyki