N°
33
e n i z Maga
Colofon Pulp de Luxe Magazine #WHOMADEMYCLOTHES Issue Nº33 Redactie
Job Boersma, Willem Alkema, Mari Maris, Marianne Antuma, Nico Joosting Bunk, Map Renes, Richard Vermijs
Vormgeving
IJGENWEIS Visuele Vormgeving, Georgina Lira, Artnic creatief in communicatie
Fotografie
PinPointFactory, Job Boersma, Willemijn Grootegast, Saskia Boelsums, Peter Veen
Tekst
Sheila Sitalsing, Marjolein Scherphuis, Mari Maris, Janita Tabak, Janice Deul, Maria Genova, Sermin Bahar, Marije Keizer, Wilma Groot
Covermodel xxxx
Modellen
Tinotenda Mushore, Samantha Vedder, Khoudia Diop, Heather May, Sippora Jackson, Dominca Acaia, Deb Dea Lalihatu, Juliana Kaye, Janita Tabak, Lucienne Yntema
Styling en kapsels
Fohn Zwolle, Teshura styling, Carmen Gonzalez
Website IJgenweis Visuele Vormgeving Dank aan
Paula Boguslu, Sheila Sitalsing, Evert de Rooij, Ellen Willink, Rob Scholte, VeldhuisMedia, Madame Pompadour Utrecht, Mariana Davelaar voor Mix Models Amsterdam, Monique, George en Margriet en Robin, Stefan en Claudia
www.pulpdeluxe.com
Dome of Visions groene bubbel in uit voering
De toekomst van bouwen staat in Arhus, Denemarken. Bij de haven staat een prachtige doorzichtige bol die op het eerste gezicht wel iets wegheeft van een vliegende schotel. Omzichtige benadering vanwege te verwachten marsmannetjes doet je toch bij de ingang komen die toegang biedt tot een onverwacht gastvrije ruimte.
T
he Dome of Visions is een ontmoetingsplaats en toekomstvisie en restaurant en cultureel centrum in 1. Zo gaan we dus in de toekomst bouwen, werken en wonen. Duurzaam, eigenzinnig, fantasievol, groen, esthetisch, open, op samenleven gericht en stijlvol. In deze omgeving wordt je onmiddellijk vrolijk en blij en slaat je fantasie en creativiteit op hol. Je wilt gelijk gaan wonen en werken en cultureel doen. De Dome is een experiment waar natuurlijk continue aan wordt verbeterd maar het wordt wel werkenderwijs gedaan. Niet eerst tig rapporten schrijven en je suf vergaderen maar gewoon in de praktijk de ideeen ten uitvoer brengen. Dome of Visions is gebaseerd op het gedachtengoed van R. Buckminster Fuller (1895 – 1983). Hij bestudeerde minimalistische constructies en wilde voorals meer met minder creeren. Dome of Visions 3.0 is ontworpen door de Deense architect Kristoffer Tejlgaard die de ervaringen van Dome 1.0 en Dome 2.0 verwerkte in dit gebouw. Als je toch in Arhus bent omdat het de Europese Hoofdstad van Cultuur is dit jaar ga dan beslist hierheen. Voor meer informatie www.domeofvisions.dk
illustratie Nastia_Cistakova
Lock me Up - Free a Girl Ook Zwolle staat op tegen kinderprostitutie Het is deze week, van 15 tot en met 21 mei, de week tegen Kinderprostitutie. Stichting Free a Girl vraagt met dit initiatief extra aandacht voor de situatie van miljoenen jonge meisjes die dagelijks worden gedwongen tot seks. In deze week vindt op 23 plekken in Nederland, waaronder Zwolle, ook de actie Lock me Up - Free a Girl plaats.
Wat doet stichting Free a Girl? Misschien kent u de stichting Free a Girl. Free a Girl steunt organisaties die op gepassioneerde wijze strijden tegen kinderprostitutie. Alleen al in India werken volgens officiële schattingen 1,2 miljoen meisjes in de seksindustrie. Dan hebben we het dus nog niet over China, Thailand, Filipijnen, Brazilië, veel Afrikaanse landen en niet te vergeten Nederland! Lokale organisaties die kinderen uit bordelen bevrijden of van de straat halen en een kans op een nieuwe toekomst bieden worden gesteund door Free a Girl. Er zijn zo al meer dan 3.700 meisjes bevrijd door Free a Girl. Ook hebben ze opvanghuizen uitgebreid en hebben ze de zorg voor, de begeleiding van
en het onderwijs aan deze meisjes kunnen verbeteren. Free a Girl wil het bewustzijn over het bestaan van kinderprostitutie vergroten. Dit doen ze door gerichte voorlichting te geven op scholen, evenementen en via de media. En ook door de actie Lock me up- Free a Girl.
Actie Lock me Up Sinds 2012 vindt de jaarlijkse actie Lock me UpFree a Girl plaats om aandacht te vragen voor de omstandigheden van de meisjes. In India specifiek, worden jonge meisjes opgesloten in hokjes van 1 bij 2 meter en dag in dag uit seksueel uitgebuit door vele mannen per dag. Tijdens Lock me Up, van 16 tot en met 20 mei
worden deelnemers voor 12 uur in hokjes van 1 bij 2 opgesloten om aandacht te vragen voor kinderprostitutie en geld op te halen zodat er wereldwijd meisjes bevrijd kunnen worden. Wat begon met twee hokjes bij een restaurant in Amsterdam is uitgegroeid tot een jaarlijkse, landelijke actie waar steeds meer restaurants zich bij aansluiten.
Dit jaar eindelijk ook in Zwolle! Alleen ontbrak de jaarlijkse actie tot op heden in de mooie stad Zwolle. Hoe kon de stad waar Bevrijding zo groots gevierd wordt, niet mee doen aan deze bevrijdingsactie? Lynsey Dikmans en Marije Keizer namen daarom het initiatief om de actie Lock me Up – Free a Girl ook naar Zwolle te halen en klopten aan bij
horecaondernemer Hendrik Karabagias die meteen In den Hoofdwacht” aanbood. In den Hoofdwacht, naast de Grote Kerk, is één van de meest centraal gelegen restaurants in Zwolle én het was heel vroeger een echte Hoofdwacht oftewel een politiepost. Hier zaten mensen dus daadwerkelijk gevangen. Heel toepasselijk voor de actie Lock me Up. Door de centrale ligging en de vrijdag- én zaterdagmarkt kunnen veel mensen kennis nemen van de actie en hopelijk doneren.
Zwolle gaat knallen Vijf dagen lang gaan er dus elke dag twee Zwollenaren 12 uur lang in een hokje van 1 bij 2 zitten om te proberen nog meer geld in te zamelen. Want ze zijn al een paar weken bezig
met het inzamelen van geld. In het proces er naar toe werd de stad langzaam bij de actie betrokken doordat ze door deelnemers gevraagd werden om donaties en om veilingitems. Vanuit verschillende ondernemers werden items aangeboden waarop geboden kan worden tot het einde van de actie. https://www.freeagirl.nl/lockmeup/veiling/ En ook flyers werden enthousiast ontvangen door de ondernemers in de stad. Bij praktisch elke binnengewandelde zaak, mochten de flyers neergelegd worden. Hiermee hopen we op een hele geslaagde actie en dat we als Zwolle gaan knallen want daar zijn we goed in.
Wilt u na het lezen van dit artikel doneren. Via deze pagina kan dat: https://www.freeagirl.nl/lockmeup/ restaurants/in-den-hoofdwacht/
AllesBehalve
tekst Marjolein Scherphuis
Alles gaat voorbij Behalve wij
The Healing Power of Art de Luxe How does art come to life? What are the different forms of art? What is art? In Memory of Ron Ooteman, by Sermin Erden
A
rt comes from the mind of the artist and how the mind of that artist thinks, shapes and creates, which can be in many forms. Some artists paint, carve, mould, write, dance, cook, the list is endless, because the human mind expresses emotion in the form that the individual needs to recover the mind. The recovery could mean many things; loss of loved ones or things, heartbreak, anger, but also; love, happiness, and joy. We can all agree that we have a neutral state of mind, where we feel “normal” as in everyday life. Change occurs when we feel positive or negative, the degree of those emotions relies on the actions that we experience and the degree of how we experience those actions rely on our memories. For example, when we fall in love we feel invincible, lucky, full of joy and happy. The way the artist expresses that emotion in form of art makes you understand the feeling of the artist through movement, colours, romantic words, and as humans we can understand what the artist is trying to say, because we all smile when we see it, hear it or taste it. The counter balance is created through pain, suffering and depression. It seems that humans become another being when they are in pain and the form of art that comes out of that, makes us actually feel the pain of the artist, because we respond with sadness and some of us even cry. The degrees in how we respond to happiness or sadness that comes out of art, depends on our own life experiences and memories tied to those emotions. At a neutral state of mind, we can rationalise the meaning of art by putting our unconscious memories to work. However, when we are in a bad place, art that expresses pain could actually make us feel worse. We all have our own ways of trying to deal with our emotions and to heal from pain. Some of us are better than others, because some of us have experienced those emotions before and know how to give that certain emotion a special
place. And some of us, feel the unbearable pain similarly every time, regardless of how many times we have experienced it. We need time, but how much time we need depends on how we choose to deal with our emotions. We all deal with emotions differently, but what we can all agree on is that those emotions do not disappear, they stay with us all our lives, but they do not hurt as much as they once did.
“because I know deep down, nobody cares about my pain. Saying goodbye to the people we love(d) can be one of the hardest things to deal with in life. My form of art is to write down the emotions that I felt and feel for that person. Over the course of twelve months, I had to say goodbye to a few people. Not because I had a choice, but because death decided to visit each and every one of them without any warning. There were differences between their ages, cultures, religions, and ethnicities, but the emotions that it evokes inside of me for all of them was the same. It was PAIN, SADNESS and ANGER. The degree of those emotions was different on every occasion, because of my own state of mind at that time and the impact that the people had on my life experience. I do not like to talk about death and the pain that it brings, because I know deep down, nobody cares about my pain. However, I hope by writing down my emotions, I will find a special place for my special someone. I am in pain because someone that I cared about left this planet too soon. I love this soul for reasons that I never told him that existed inside of me. We did not communicate that often, he was not my best friend, but he was one of the most true and honest people I have met in my life. The way he touched my life was more powerful than my own blood. Ron treated
everyone equally - literally everyone! - To him it did no matter where you were from, your gender, your sexual preferences, even if you liked pink unicorns, it was all good…what mattered was; how you treated others and if YOU were a decent human being. He would make you think about the things you would say, he would make you realise things that you could not see at the time, because you cared too much about the things you did not want to let go. He made you understand and hear the things you needed to hear, even if they were too painful to handle. His quality was to see the truth in everyone and speak the truth about everyone. It is not just pain that I am feeling, I am also angry. Angry at all the people that looked down on him, because he was “just” a janitor. The people that never took the time to get to know him for who he really was. Well…..it is too late now; you won’t get another chance to ask him about life, you won’t get another chance to see the way he saw people - but more importantly – you will never have the chance to ask him the way that he saw you. He might have not had the fancy degree you have, but I can assure you though; he was more knowledgeable, thoughtful and noble than any of you. His knowledge about the human mind was indescribable. He could tell you all the things that you might have gained during your degrees, but he got where got just by logic and his unbearable life experience that put him through hell. He did not share his pain with everyone, only the ones he trusted and thought could learn from his pain. He was one of the strongest people I have ever known and my respect for Ron will never die.
“Something reminded me of him and I texted him. The reason why I love Ron is because he always made me feel included. He never made me feel different or weird, he treated me like he treated
everybody else. That might be something regular to most people – to be treated like everybody else - but to me that was special. The reason why he made me feel that way, had everything to do with my past experiences with people. All my life I was discriminated for various reasons that people created in their minds through ignorance. Some of them were very aware of what they were doing and others have no idea of the pain they were causing me. I never told Ron how special he made me feel by just treating me equally, I wish I had told him why he was special to me. I do regret not forcing him to meet me a few weeks ago, when I was in the Netherlands. Something reminded me of him and I texted him. I do not know what that something was that made me think of him, because I had not seen or spoken him in two years. I wish I had taken that feeling seriously. Ron said he was not feeling very well and was keeping things on the low. So, I decided I would visit him the next time I was around. Unfortunately, there won’t be a next time. I am trying to find a special place to put this emotion away and make the pain wear off, but that time seems very far away at the moment. I had no idea that his death would have such an impact on me, I can only think of those moments where he made me smile, think, question everything I know with sparkles in his eyes that showed his amazing soul. Ron, I know you know I care about you, even if we haven’t been in touch for a while. If there is a heaven up there, they better have given you your own Kingdom, and I hope to visit that Kingdom one day, so we can talk about the meaning of life once again. Rest in Peace my friend……… In Memory of Ron Ooteman, by Sermin Erden
leven voor mijn ogen trekt een torenvalk een veldmuisje aan stukken en vreet het onbewogen op hond kluift aan een doodgevonden hazenjong de jager schiet op een fazant die neersmakt op de nog onbegroeide grond een ijsvogel die naast de beek woont, duikt het water in en graait een visje weg ik zoek de elstar in mijn jaszak, bijt gulzig in het zachte vlees een vliegtuig trekt hoog over, ik verbeeld me dat het hier zijn bommen dropt en zie dood, overal waar leven is
tekst Peter Veen
‘An event to remind you why we are here’ Amsterdam, 11-05-2017 – On Wednesday the 31st of May the first edition of the experimental event Paradox will take place in The Sugarfactory in Amsterdam. This event wants to inspire the people to become more aware through music, art, fashion, spoken word, virtual reality and live-performances. The world has been changing and so has society. This event has gattered the new kind of creators in Amsterdam to surprise the visitor and show other points of view to create more understanding and make a positive change.
S
ee the world as your playground. We all start as children who see the world as their playground. Everything is possible, there are no limits. We are free to do whatever we want and we play and learn because we can. Not because we have to. ‘As a child you have all the time to do nothing.’ The more we grow older, the more we feel time is passing us by. Of course time isn’t going by faster, but we are. We’re going to school for the grades, we work for the money and we’re retiring because of the age. We feel we have to do everything, but we limit ourselves by rules, keep comparing ourselves to others and don’t give ourselves any time to do great things. ‘As a grown-up you have no time to do anything. Be fucking happy.’ It is time that we remind ourselves why we are here. Searching for the same simple thing, be
fucking happy. Everything we need is already there, we just have to look in the right direction. PARADOX will be your starting point with the Art & Fashion route. Where the great artist Luca Valerio D’Amico will be the first artist to discover. His art has been all over the world from New York to Moscow and is coming now all the way from Rome to visualise your dream in a livewall painting, to launch his exhibition in The Sugarfactory, will he finish it on time?
The centre piece of the Art & Fashion Route will be all about you in your bubble amongst chaos. It will make you think about the medium that changed the world forever… The fashion brands will be part of the Art & Fashion Route and will trigger you to see fashion in a whole new way like never done before. During the night you will be part of their work
performances where the talented spoken word artists will bring their master play of words in the game. Anne Bosveld starring in several magazines and documentaries (Genderbende), will have no mercy and touch you in de deepest parts of your soul. One of the artists will give you a one of a kind experience and surprise you with his spoken word piece accompanied by music, a dancer and virtual reality! The Paradox event will be bringing all kinds of creators of the virtual art (on 5 big screens), art, fashion, dance, spoken word and music together with one purpose, inspire the visitors to live their lives to the fullest.
and be able to discover their story. One of the brands will make you confess in their confessing booth with a live-stream. Another brand will even launch their label on Paradox and has already been selected by Amsterdam Fashion Week to show their collection on the Political Catwalk, because they commit to positive change through their fashion.
Ladies & Gentlemen, it is time. Your time. Come before your time’s up. Tick, Tock.
Paradox gives the opportunity the forget time and create with the Virtual Reality Paintlab, the last spot on the Art & Fashion Route, the visitor can create their own space in time while the whole club can witness their piece of art, live on the big screen. During this night there will be playing both relaxing and energising electronical music accompanied by the saxophone. Tom Leeuwenburg has played together with the best dj’s all over the world, on several festivals, on the Dutch television won several prices and now he will set his saxophone on fire at Paradox. The Paradox stage will be filled with live-
tickets & info www.mumster.nl/events
Saskia
Boelsums
Landscape #31
courtesy
Sandvoort
Gallery
Gevangen in neoliberale gedachten door Janita Tabak Adviseur publieke sector
In 2017 hebben we zo’n beetje alles wel onder controle. De technologie ontwikkelt zich in een razend tempo en mensen zijn hoger opgeleid en welvarender dan ooit tevoren. Wat een fantastisch tijdperk dacht ik minzaam terwijl ik uit het raam lag te staren. Na anderhalf jaar was ik namelijk door mijn opties heen om mijn borstwervel ‘bulging disc’ (dure term voor hernia) onder controle te krijgen. En ik had echt enorm mijn best gedaan: pijn negeren, gericht trainen, fysiotherapie, rust, wandelen, massages
en consulten bij alle denkbare specialisten. Maar er lijkt geen quick fix te zijn. Met de beperking die ik ervaar moet ik het dus voorlopig doen. De meeste zorgen had ik over mijn productiviteit, of beter gezegd: het gebrek daaraan. Wat betekende deze aandoening eigenlijk voor mijn toegevoegde waarde in deze samenleving? En als ik niet snel zou genezen, zou ik dan een “onrendabele” worden? Onrendabel zijn, wat is dat überhaupt?
Ik dacht hierbij aan mensen die om de één of andere reden niet kunnen “participeren” in het arbeidsleven. Zieken, gehandicapten, ouderen, oneerbiedig gezegd: zij die een beslag leggen op de overheidsuitgaven en drukken op de portemonnee van de belastingbetaler. De mens als last. Ik schrok van mijn eigen gedachten. Zag ik mensen werkelijk als last? Ergens in mij leeft toch ook een sterke overtuiging dat ieder mens van waarde is, ook al is dit niet altijd te kwantificeren? Waar kwam dit ‘rendementsdenken’ vandaan?
Mensen werden meer gezien als product, als klant, als verdienmodel en dus ook als kostenpost. Ik ben geboren in de jaren ‘70. Het tijdperk waarin het Angelsaksische neoliberalisme tot bloei kwam. Met pleitbezorgers zoals Thatcher en Reagen groeide ik op in een tijd waarin de samenleving steeds meer gezien werd als een systeem waarbij alles draait om de vrijemarkteconomie. De internationale handel nam toe, de overheid trok zich terug en ging zich steeds minder bemoeien met de markt van vraag en aanbod. Mensen werden meer gezien als product, als klant, als verdienmodel en dus ook als kostenpost. Veertig jaar na deze hoogtijdagen leidt de neoliberale ideologie tot pijnlijke politieke vragen zoals: hoe duur is een asielzoeker of: hoeveel mag een medische behandeling eigenlijk kosten? Achter mijn huis is de voedselbank. Als kind van het neoliberalisme, waarbij succes en falen worden gezien als je eigen verdienste, dacht ik dat de mensen die ik daar wekelijks zag
schuldig moesten zijn aan hun eigen situatie. Ze hadden natuurlijk weinig discipline en ze deden vast niet genoeg hun best. Het is een vorm van magisch denken waarbij je gelooft dat je leed kan afweren door maar hard genoeg te werken. Het suggereert dat je het verloop van je leven grotendeels zelf in de hand hebt. Was mijn veronderstelling dat de mensen die ik zag bij de voedselbank hun problemen aan zichzelf te danken hebben wel waar? Onderzoek leerde me dat in Nederland tweeëneenhalf miljoen mensen laaggeletterd zijn. Het Sociaal Cultureel Planbureau heeft daarnaast berekend dat zo’n 13 procent van de Nederlanders zwakbegaafd is. Een substantieel deel van de groep die afhankelijk is van de voedselbank behoort tot één (of twee) van bovengenoemde groepen. In hoeverre heb je een schuldenprobleem zelf in de hand als je niet het vermogen hebt om te begrijpen hoe een huishoudboekje werkt? De neoliberale gedachte van het maakbare succes of falen van moet dus met een korreltje zout worden genomen.
Maakt al die welvaart wel gelukkig? Begrijp me niet verkeerd, het neoliberalisme heeft ook heus veel opgeleverd. Het bracht welvaart, vrijheid en ontwikkeling. Belangrijke voorwaarden voor ons levensgeluk, toch? Maar hoe kan het dat in welvarende, ontwikkelde landen meer suïcide voorkomt? Maakt al die welvaart wel gelukkig? Steeds meer mensen lijken vast te lopen in de complexiteit van deze samenleving. In Weten is nog geen doen, een recent rapport van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR), wordt gesteld dat (lang) niet alle burgers in staat zijn zichzelf te handhaven in onze samenleving. De WRR ontkracht bovendien het beeld dat dit vooral de
lager opgeleiden betreft. Hoger opgeleiden lopen net zo goed vast omdat minder beïnvloedbare zaken zoals karakter en levensomstandigheden ook sterk van invloed zijn op de zelfredzaamheid van mensen. De WRR zegt dan ook dat de overheid geen realistisch mensbeeld hanteert en te hoge verwachtingen heeft over de zelfredzaamheid van burgers. Mensen die om uiteenlopende redenen vastlopen en daar vaak zelf weinig invloed op hebben, zijn dus die zogenaamde onrendabelen. Deze ouders, kinderen, buren of vrienden kosten de samenleving meer dan ze opleveren. Het is onrechtvaardig om hen alleen te zien als economisch financieringsvraagstuk. De wereld bekeken door een neoliberale bril leidt tot tunnelvisie. De veldtheorie van de Franse socioloog Pierre Bourdieu geeft een heel ander perspectief op de samenleving. Bourdieu wees erop dat de samenleving niet alleen draait om economisch kapitaal, maar evengoed om cultureel en sociaal kapitaal. Het ene kapitaal is daarbij niet meer of minder waardevol dan het andere. Onrendabelen mogen dan in economische zin misschien een kostenpost zijn maar dit zegt niks over hun toegevoegde waarde in sociale of culturele zin. Een samenleving die mensen slechts ziet als een economisch product negeert dus andere vormen van kapitaal. En welke neoliberaal wil er nu kapitaal laten liggen?
Hoe kan je nu oude opvattingen overboord kieperen zonder een stel nieuwe klaar te hebben? Wat leverde dit gedachtenexperiment me nu op? Mijn beperking waardoor ik niet zo productief en ambitieus kon zijn als voorheen frustreerde me nog steeds. Het neoliberale gedachtegoed zat zo diep in mij verankerd dat ik, ook nu ik me er bewust van was, het niet zomaar los
kon laten. Hoe kan je nu oude opvattingen overboord kieperen zonder een stel nieuwe klaar te hebben? Ik voelde een sterke weerstand. Ik hou niet van verandering, je hebt er verdomd weinig controle over en je weet nooit waar het naar toe gaat. Verandering en controleverlies leiden onherroepelijk tot angst. Waarschijnlijk de krachtigste emotie en ook nog eens de slechtste raadgever schijnt. Starend uit het raam realiseerde ik me dat mijn rug niet het grootste probleem was. Het grootste problemen zaten tussen mijn oren, het waren mijn eigen opvattingen en oordelen over mezelf en mijn omgeving.
illustraties Folkert Nijholt
POST MODERN IS OUT AND ABOUT
Photo: Roosje van Donselaar & Woes van Haaften
POST MODERN is een groeiende collectie kunstwerken op ansichtkaart formaat, zelf geproduceerd door gerenommeerde kunstenaars en ontwerpers. Deze collector’s items, veelal unieke werken, zijn exclusief gemaakt voor POST MODERN. Het werk van deze toonaangevende makers is vaak van monumentaal formaat en zeer kostbaar. POST MODERN daagt deze makers uit om hun verhaal te vertellen binnen een klein kader. Hierdoor ontstaan er kleine, unieke, handgemaakte én betaalbare kunstwerken, binnen handbereik voor elke verzamelaar. Oprichters Woes van Haaften en Roosje van Donselaar van POST MODERN nodigen doorlopend kunstenaars en ontwerpers uit om de mogelijkheden binnen het ansichtkaart formaat te tonen. De compacte kunstwerken zijn verkrijgbaar via de POST MODERN webshop, op evenementen en in (museum) winkels.
Post Modern @ Dutch Design
esign Week 2016. Photo: Xandra van der Eijk
boven The Post Modern Museum features Ruohan Wang, Job van den Berg and Roos Gomperts. rechts The Post Modern Museum features Sander Wassink.
The Post Modern Museum features Floris Hovers.
Floris Hovers for Post Modern. Photos/.gif: Floris Hovers
The Post Modern Museum features Job van den Berg.
POST MODERN’s collection of postcard sized artworks will be presented at two events: OCCASIONELE ONTMOETINGEN EVENT #2 (part of Antwerp Art Weekend 2017) Opening: Friday May 12, 19 hrs Open: Sat 13, Sun 14, Fri 19, Sat 20, Sun 21 May (12 – 19 hrs) Location: 4th Floor – Jo & Bea Crepain, Vlaanderenstraat 6, Antwerp, BE DESIGNKWARTIER 2017 19 – 21 May Location: Quartair, Toussaintkade 55, The Hague, NL wpostmodern.tictail.com
The Post Modern Museum features Floris Hovers.
MELTDOWN SOCIETY Frank Borst
This is a scale model 1 to 35 and will be worked out in different parts with melted ( P.E.T. ) plastics. My collection consists of several types of plastic. These are heated and will be fused/melted over objects like: wheelbarrow, car parts, showcase dolls, and various other objects from daily life. In other words, it shows a part of the landscape in which we live. Different forms or objects melted in plastic, which will be standing on a glass plate, where light can shine through it, and where the plastic gets a translucent lighting effect.
Tekst & illustratie Wilma Groot
Zon zee strandAls het kwik zo explosief gaat
stijgen dat zelfs de regenwormen diep onder de grond beginnen te hijgen En de mieren bijna schreeuwen om deodorant Weet je: het is weer hoog tijd voor zee en strand! Hebben we alles mee? Schepjes, emmers, opblaashaai, zonnebrand, koelboxen (een stuk of twee) Plus drinkpakjes met toegevoegde vitamine C Misschien wat roddelbladen, maar ook een kwaliteitskrant, want we moeten toch high brow blijven En stretchers, waarop we onze lijven Neervleien vlakbij een paviljoen met kroketten en patat je kunt er gratis naar de wc, hoe handig is dat? We gaan kopje onder en gillen er op los er kleeft zeewier aan onze benen, een hele bos We scheppen een garnaal uit het water, houden een schelp tegen ons oor en trappen bijna in een kwal Daarna wagen we ons aan een enerverend potje beachvolleybal Uitgeput vallen we in slaap, de muizenissen van alledag zijn voorlopig mooi passé Terwijl we heerlijk wegdromen op het geluid van meeuwen, kindergejengel en een ruisende zee Met rode wangen, verbrande knieholtes en venijnig zout in onze vervellende neus Keren we moe maar voldaan een paar uur later weer naar huis Waar we in ons badpak stukjes schelp vinden en de voeten nog dagenlang ritmisch knarsen op korrels authentiek Noordzeezand Als tastbare herinnering aan dit uiterst fijne dagje strand
WOORD + SPELEN + IN ’T GROEN = groene woORD SPELEN SPELEN IN ’ T GROEN door Map Renes
Tegenwoordig zie je de leukste, vindingrijke titels, bedrijfsnamen en goede acties! Leuk en catchy om de andere mens te bereiken. Ik ben er dol op… hier ontstaan mijn groene concepten!
FRIS + DUURZAAMHEID + LEVEN VIEREN = FRISGROEN FEEST! Idee om duurzaamheid op een frisse manier te communiceren. Een FEEST! als communicatiemiddel om andere Zwollenaren te enthousiasmeren om ook ecobewuste keuzes te maken.
VAN MENS TOT MENS + VANUIT GROENE HART = VROLIJK LEVEN OP DEZE AARDKLOOT = GROENKAPJE! Bij nader inzien is de beste reclame de ouderwetse mond tot mond reclame. Natuurlijk ook voor ecologische leefstijl met respect voor mens, dier en milieu. Een stijlicoon voor FRISGROEN is geboren!
GROEN DENKEN & DOEN = GROENE DOENKER! Volgens een vriendin ben ik een Groene Doenker! Ook al zo’n dame, die prachtig kan woordspelen in het groen!
STEENTJE BIJDRAGEN + CIRCULARITEIT + MODE = ROKK ON ROLL Mijn groene woordspelen rolt naar een volgend level. Vaak heb ik duurzame mode gepromoot on the Catwalk bij mijn FRISGROEN feesten. Bij Groenkapje guerrilla acties heb ik vaak mode en voeding als kapstok ingezet om de andere mens te bereiken. Nu op naar vervolg … MODE als statement om circulariteit te communiceren. Door persoonlijke aandacht in de vorm van een mode items op maat. Grondstof is zalmleer, die steeds opnieuw een andere vorm en functie krijgt. De mens gaat lange relaties aan met materialen en ook met MODE! Soon is de launch van ROKK ON ROLL
Echter zo’n leuke titel voor een style icoon kan ook voor of tegen je werken. Het zakenleven en serieuze mensen beoordelen Groenkapje als een vrolijk huppelend kind. En andere aardebewoners krimpen bij het aanhoren van een iets te enthousiast verhaal over haar goede doelen. Helaas het verhaal over waardig leven voor kinderen en mensen werkzaam in de lage lonen landen zoals bij de modeproductie of in de goudmijnen wordt niet gehoord. Uit onderzoek blijkt dat mensen zich minder voelen als een ander mens meer doet aan goede doelen. SPELEN IN ’T GROEN door Map Renes WWW.FRISGROEN.NU WWW.GROENKAPJE.NL WWW.MAPSZ.NL
°N
33
eniz aga
M