Protokół
JAK
CZY KANIULACJA NACZYŃ OBWODOWYCH NA GŁÓWCE DZIECKA JEST MOŻLIWA?
GDZIE
10
PROTOKÓŁ SIP
Jak bezpiecznie wprowadzać cewniki pośrednie?
15
KANIULACJA U DZIECI
Czy kaniulacja naczyń na główce dziecka jest możliwa?
19
BEZPIECZNA KANIULACJA
Jak zorganizować zabiegowy obszar?
22
CO SŁYCHAĆ W PTPI?
Ruszyliśmy pełną parą
27
MC I LPC - DEFINICJE
Co jest długą kaniulą, a co cewnikiem pośrednim?
WWW.PTPI.PL/INFUZYJNE
REDAKTOR NACZELNA
KATARZYNA ILLMER
REDAKTOR PROWADZĄCY MACIEJ LATOS
KOORDYNATOR PROJEKTU MARCELI SOLECKI
REDAKCJA TECHNICZNA
GABRIELA ŚWIĘTOCHOWSKA
MACIEJ LATOS
KONSULTACJA
ARTUR SZYMCZAK
AUTORZY NUMERU
ALEKSANDER KORZENIOWSKI
ILONA ROZALSKA-WALULEWICZ
ŻANETA LEKIER
ARTUR SZYMCZAK
WYDAWCA
POLSKIE TOWARZYSTWO PIELĘGNIARSTWA INFUZYJNEGO
ŻELAZNA 59 00-848 WARSZAWA
Szanowne Członkinie, Szanowni Członkowie, wszyscy Czytelnicy!
Jest nam niezmiernie miło oddać “do druku” pierwszy numer Czasopisma Członkowskiego PTPI “Infuzyjne” Przygotowaliśmy dla Was inauguracyjny numer kwartalnika, w którym znajdziecie Państwo teksty o tematyce zawodowej, newsy z życia Towarzystwa, przemyślenia praktyków i zagadnienia warte poświecenia uwagi.
Czasopismo ma charakter elektroniczny, dzięki czemu możecie Państwo sięgnąć do niego zawsze, gdy macie chwilę wolnego: w tramwaju, autobusie, podczas chwili spokoju w czasie nocnego dyżuru...
W niniejszym numerze prezentujemy protokół SIP i komentarz w sprawie definicji długich kaniul dożylnych i cewników pośrednich, refleksje na temat organizacji gabinetu zabiegowego oraz cały pakiet informacji dotyczących wydarzeń organizowanych przez Towarzystwo
Miłej lektury!
Redaktor Prowadzący
Od czasów pandemii wiele dobrego wydarzyło się w aspekcie dostępu naczyniowego. Nowe wyzwania wymagały znalezienia użytecznych rozwiązań. Poszukiwania te były tym ważniejsze, że praca w “czerwonej strefie” wymagała od nas maksymalnego skompresowania przeprowadzanych procedur.
Każdorazowe wejście wiązało się nie tylko z zagrożeniem dla personelu, ale z koniecznością opracowania dokładnego planu działania na kolejne “wejście”
Umieliśmy to zrobić Umieliśmy planować, przewidywać, wymyślać i wdrażać Wielokrotnie wspominałem, że jest kilka aspektów pandemii, które oprócz obnażenia nieprzygotowania wielu obszarów bardzo medycynę, w tym pielęgniarstwo wzmocniła
Otworzyliśmy się na nowe, bo nowe było wszystko. Łatwo było znieść rzeczywistość traktując wiele rozwiązań jako tymczasowe. A później “stare czasy” powróciły, choć wiele zdobyczy COVID-19 pozostało na dobre i jest dobrych, np. teleporady w jakimś rozsądnym zakresie.
W dostępie naczyniowym zaczęliśmy poszukiwać alternatyw i złożyło się tak, że Światowa Organizacja Zdrowia rozwiązania dziś oczywiste rekomendowała jako warte wdrożenia, np wykorzystanie ultrasonografii dla przyspieszenia procedur, zmniejszenia czasu przebywania w strefie niebezpiecznej i zwiększania komfortu pacjentów
Zaczęliśmy działać interdyscyplinarnie, bo okazało się, że specjaliści w wąskich dziedzinach mogą się wspierać Czy coś z tego zostało? Na pewno Zespół dostępów naczyniowych, który stworzyliśmy w moim małym środowisku powstał jako odpowiedź na liczne właśnie wyzwania. I pozostał, choć część środowiska nadal uważa to za fanaberię, która powinna przeminąć jak zły sen, niczym pandemia, lockdown i brak mąki w supermarkecie.
Na szczęście dobre zmiany bronią się same i bezsprzecznie jesteśmy w czasie infuzyjnej ewolucji, którą musimy lepiej lub gorzej przejść Pewne jest, że ten proces już się rozpoczął, będzie trochę trwał, ale to czego nie można przeoczyć to przeprowadzenie naszego systemu ochrony zdrowia przez te zmiany
Jako Polskie Towarzystwo Pielęgniarstwa Infuzyjnego chcemy działać lokalnie i globalnie, administracyjnie i klinicznie Jesteśmy otwarci na współpracę ze wszystkimi, którzy chcą angażować siły w rozwój tej dziedziny, a jednocześnie rozwój pielęgniarstwa. W końcu każdy z nas w zasadzie na różnym etapie zawodowego życia będzie spotykał się z pacjentem z dostępem naczyniowym i musimy wiedzieć jak w praktyce stosować dobre praktyki przyczyniając się jednocześnie do rozwoju naszego zawodu.
Nasza organizacja powstała w kwietniu 2023 i jest otwarta dla wszystkich specjalistów medycyny, którym zależy na zwiększaniu jakości opieki pielęgniarskiej w zakresie dostępów naczyniowych i infuzji.
Dzięki naszym komercyjnym aktywnościom (jak organizacja warsztatów i szkoleń) mamy możliwość udostępniania materiałów i programów szkoleniowych wśród personelu medycznego na zasadach non-profit
Jesteśmy zaangażowani w systemowe podnoszenie jakości opieki dzięki współpracy ze środowiskiem akademickim i innymi organizacjami pozarządowymi
Obecnie, dzięki naszym członkom rozpoczęliśmy w Polsce debatę nad koniecznością poprawy bezpieczeństwa w zakresie kaniulacji i infuzji. Powstają kolejne zespoły infuzyjne, a dzięki działalności naszej organizacji możemy te zmiany wprowadzać w sposób uporządkowany.
Towarzystwo rozwija się dynamicznie, szczególnie, a do tej pory nie istniała żadna organizacja, która podejmowałaby działania w tym obszarze tak kompleksowo na wielu płaszczyznach.
Pielęgniarstwo w Polsce, choć rozwija się dynamicznie nadal oparte jest w dużym stopniu na paternalistycznym systemie relacji zawodowych i kompetencji
W ostatnich latach w grupie zaangażowanych praktyków rozpoczęliśmy debatę na temat konieczności zwiększania jakości opieki infuzyjnej oraz związanej z tym samodzielności zawodowej pielęgniarek.
Wstępne założenia udało się wdrożyć - w całym kraju zaczęły powstawać zespoły dostępów naczyniowych, pielęgniarki zaczęły wprowadzać cewniki pośrednie i zastanawiać się nad strategią wyboru właściwego dostępu, a także zaznaczać swoje kompetencje w tym obszarze.
Dziekuję wszystkim, którzy nam zaufali i wkładają wiele wysiłków w małe i duże zmiany w naszym wspólnym obszarze klinicznym
Prezes Zarządu Polskiego Towarzystwa Pielęgniarstwa Infuzyjnego
KoalicjanaRzeczBezpieczeństwaSzpitali
PolskieTowarzystwoPielęgniarstwaInfuzyjnego
Wyróżnia się następujące typy kaniul obwodowych i należy stosować tę terminologię do całego dokumentu:
Kaniule dożylne obwodowe (ang. Peripheral Intravenous Catheters - PIVC)
Krótkie kaniula dożylna <6 cm (ang. Short Peripheral Catheter - SPC)
Długa kaniula dożylna 6-15 cm (ang. Long Peripheral Catheter - LPC)
Cewnik pośredniej długości (ang. Midline Catheter - MC)
Zintegrowane krótkie i długie kaniule (ang. integrated SPCs/LPCs)
Długa kaniula dożylna
Kaniule o długości do 15 cm klasyfikuje się jako długie kaniule obwodowe (ang Long Peripheral CatheterLPC) LPCs mogą być użyteczne klinicznie u pacjentów z trudnym dostępem dożylnym, u których przewiduje się terapię >5 dni Mogą znaleźć zastosowanie u chorych, którzy wymagają pewnego i szybkiego wprowadzenia kaniuli do żyły oraz osiągnięcia większego przepływu płynów niż w klasycznym cewniku pośrednim, dla którego wskazania oparte na prze- widywanym czasie terapii są tożsame (5-14 dni) [52, 59].
Zasadniczą różnicą między MC, a LPC jest miejsce położenia końcówki cewnika i materiał z którego wykonany jest cewnik. W odróżnieniu od LPC końcówka cewnika pośredniego powinna znajdować się w linii pachowej [96]. Można spotkać się z położeniem końcówki MC w położeniu "midclavicular" (w żyle podobojczykowej), ale nie jest to miejsce rekomendowane przez aktualne wytyczne [1, 96].
Cewniki pośrednie
Ze względu na to, że końcówka cewnika pośredniego nie znajduje się w naczyniu centralnym, nie mogą być używane do ciągłej terapii lekami drażniącymi naczynia (o osmolarności >600 mOsm/l) i infuzji żywienia pozajelitowego [1, 9, 51, 58]
Przypis nr 1 otrzymuje brzmienie:
1. Nickel B, Gorski L, Kleidon T, et al. Infusion Therapy Standards of Practice, 9th Edition. J Infus Nurs. 2024;47 (1S Suppl 1):S1-S285. doi:10.1097/NAN.0000000000000532
Przypis nr 96 otrzymuje brzmienie:
96. Pittiruti M, Van Boxtel T, Scoppettuolo G et al. European recommendations on the proper indication and use of peripheral venous access devices (the ERPIUP consensus): A WoCoVA project. J Vasc Access. 2023;24(1):165-182.
Wzór cytowania
Latos M, Jadczak M, Łodzińska M, Szczypta A, Kołatek M, Wróblewski Ł, Sadownik B, Solecki M, Szymczak A, Pytel M, Dzięciołowski J, Jurkiewicz M, Dąbrowska D, Smyrek K, Krusińska K, Witt P Bezpieczny dostęp naczyniowy Rekomendacje Ekspertów Grupy Roboczej Bezpieczny Dostęp Naczyniowy [online]: (https://deklaracja-bezpiecznyszpital pl/wp-content/uploads/2023/11/Raport-Rekomendacje- EkspertowGrupy-Roboczej-Bezpieczny-Dostep-Naczyniowy WWW-1.pdf ), 15-11-2023, aktualizowany 09-02-2024.
Wersja 2 dokumentu aktualizowana 9 lutego 2024 dostępna jest w formie online
Wprowadzanie cewników pośrednich to rozwiązanie, które może przynieść korzyści dla wielu pacjentów Powinno jednak być wprowadzane z największą ostrożnością i odpowiedzialnością
Protokół bezpiecznego przeprowadzenia procedury
Poinformuj pacjenta o szczegółach procedury
Zidentyfikuj wskazania i przeciwskazania
Zapewnij optymalne warunki do procedury!
1. Ocena przed procedurą wybór najbardziej odpowiedniej żyły - badanie USG żył ramion (protokół RaPeVA)
2. Odpowiednia technika antyseptyczna restrykcyjna higiena rąk, antyseptyka skóry 2% chlorheksydyną w 70% alkoholu izopropylowym i stosowanie maksymalnych środków ostrożności (ANTT)
3. Wybór rozmiaru żyły i miejsca nakłucia ocena średnicy żyły, aby uzyskać idealny stosunek cewnika do żyły (1:3 lub mniej); miejsce wyjścia cewnika w zielonej strefie (patrz Dawson's ZIM™); końcówka cewnika w linii pachowej przedniej
4. Wyraźna identyfikacja nerwu pośrodkowego i tętnicy ramiennejdentyfikacja każdej struktury przed nakłuciem żyły za pomocą USG
5. Nakłucie żyły pod kontrolą USG dostęp do żyły głębokiej ramienia (żyły odłokciowej lub ramiennej), najlepiej w osi krótkiej/out-of-plane
6. Odpowiednie zabezpieczenie cewnika i ochrona miejsca wprowadzenia cewnik
zastosowanie wyłącznie bezszwowych systemów mocujących; zmniejszenie ryzyka krwawienia i infekcji bakteryjnej przy użyciu kleju cyjanoakrylowego i półprzepuszczalnego przezroczystego opatrunku
7. Zastosowanie łącznika bezigłowego zastosowanie łącznika o ciśnieniu neutralnym lub dwukierunkowym
8. Udokumentowanie procedury wypełnienie dokumentacji niezwłocznie po zakończeniu procedury
Źródło: Brescia F, Pittiruti M, Spencer TR, Dawson RB The SIP protocol update: Eight strategies, incorporating Rapid Peripheral Vein Assessment (RaPeVA), to minimize complications associated with peripherally inserted central catheter insertion J Vasc Access 2024;25(1):5-13
Protokół oceny żył RaPeVA
Wizualizacja żyły odpromieniowej w dole łokciowym
1. Identyfikacja tętnicy i żył ramiennych oraz połączenia między żyłą łokciową a odłokciową
2. Identyfikacja żyły odłokciowej w bruździe przyśrodkowej mięścia dwugłowego ramienia
3. Badanie pęczka nerwowo-naczyniowego ramienia
5.
4. Badanie żyły pachowej w okolicy podobojczykowej
liniapachowaprzednia
‘midclavicular’
CZŁONKINIE I CZŁONKOWIE PROWADZĄ NIEUSTAJĄCE DYSKUSJE MERYTORYCZNE I ZAWSZE MOGĄ LICZYĆ NA WSPARCIE W PRZYJAZNEJ ATMOSFERZE BEZ MEDYCYNY OPARTEJ NA PRZYZWYCZAJENIACH.
ALEKSANDER KORZENIOWSKI
Jak powstało Polskie Towarzystwo Pielęgniarstwa Infuzyjnego?
Jednym z głównych pomysłodawców był obecny Prezes Maciej Latos oraz Bartosz Sadownik. Pomysł szybko wcielili życie wraz z motorem napędowym, którym było zaangażowanie Marcela Soleckiego i Artura Szymczaka Razem z zespołem w składzie: Agata Bryk, Grzegorz Cichowlas, Anna Woda, Elżbieta Żurawska, Jakub Dzięciołowski, Natalia SakDankosky i Kamil Meyka odbyło się spotkanie założycielskie, a następnie rejestracja Stowarzyszenia w Krajowym Rejestrze Sądowym.
Sam pomysł zrodził się w praktyce klinicznej. Zaczęło się bardzo skromnie: od nauki wykorzystania ultrasonografii jako narzędzia ułatwiającego zakładanie kaniul obwodowych i zgłębiania niuansów, a także wytycznych prowadzenia bezpiecznej infuzji
Z czasem zaczęły powstawać w Polsce zespoły dostępów naczyniowych i infuzji, całą swoją wiedzą i doświadczeniem najwięksi zapaleńcy dzielili się na Facebooku, Instagramie oraz za pomocą innych komunikatorów.
Powstała jednak potrzeba organizacji, w której można dyskutować, dzielić się swoimi spostrzeżeniami. Potrzebne było miejsce w którym można zrzeszyć ludzi, którzy chcą się uczyć, w tym uczyć się siebie nawzajem
Pierwszym kroki było utworzenie przez Bartosza Sadownika i Macieja Latosa ośrodka idei Midline Academy, gdzie eksperci dzielą się swoją wiedzą i wypracowują najlepsze praktyki Midline Academy oferuje wiele kursów od „Infuszkoły”, w której można poznać między innymi podstawy prowadzenia infuzji oraz wyboru odpowiedniego dostępu naczyniowego dla pacjentów, aż po kurs w którym może nauczyć się zakładać dostępy pośrednie.
W końcu powstał pomysł, aby zrzeszyć fascynatów w organizacji która zajmuje się tym tematem oraz ma wspólne idee a także chc rozwijać polską „sztukę” infuzji Jedynym wyjściem było właśnie założenie Stowarzyszenia
Polskie Towarzystwo Pielęgniarstwa Infuzyjnego zajmuje się prze wszystkim promowaniem i rozwojem prowadzenia infuzji w oparc o standardy, wytyczne oraz wyniki badań naukowych z całego świata aby polepszyć jakość opieki nad pacjentami i poprawić zadowolenie chorych z prowadzonej terapii.
W 2023 roku Towarzystwo uzyskało afiliację od Infuson Nurses Society będącą najbardziej prestiżowym stowarzyszeniem infuzyjnym na świecie, znajdującym się w Stanach Zjednoczonych
Aktualnie PTPI jest w trakcie projektu „Infuzja lokalnie”, w którym zarząd stowarzyszenia podróżuje po całej Polsce celem zaprezentowania medykom tego, co reprezentujemy oraz jakie na przyświecają
W kwietniu 2023 powstało kolejne towarzystwo pielęgniarskie zrzeszające ludzi, którzy są pasjonatami swojej dziedziny.
15
W
Zapraszamy do zgłaszania prac
Za publikację przysługuje 5 pkt MNiSW
Dzieci należą do grupy pacjentów, u których pozyskanie wkłucia żylnego niejednokrotnie jest swoistym wyzwaniem. U pacjentów pediatrycznych, ze względu na rozbudowaną tkankę podskórną, odmienną budowę skóry naczynia żylne stają się niewidoczne i niewyczuwalne, zwłaszcza przed założeniem stazy, nawet u zdrowych dzieci. Idealnym rozwiązaniem byłaby możliwość skorzystania z pomocy doświadczonego zespołu naczyniowego, który pod kontrolą USG, z odpowiednim przygotowaniem mógłby uzyskać odpowiedni dla pacjenta dostęp naczyniowy
Jednak wciąż w wielu miejscach zespoły naczyniowe nie funkcjonują a personel postawiony jest przed koniecznością sprawnego uzyskania wkłucia W wyjątkowych sytuacjach u noworodków i niemowląt istnieje możliwość kaniulacji naczyń obwodowych na główce dziecka Nie jest to rozwiązanie idealne, ale może służyć jako rozwiązanie tymczasowe
Dostęp naczyniowych na główce dziecka powinniśmy traktować jako dostęp ratunkowy lub w sytuacjach nagłych, gdy musimy szybko wprowadzić terapię dożylną w celu ustabilizowania stanu pacjenta a uzyskanie innego dostępu jest niemożliwe. Terapia przez ten rodzaj wkłucia powinna być możliwie jak najkrótsza. Należy pamiętać, że na główce dziecka istnieje sieć gęsto osadzonych naczyń zarówno żylnych jak i tętniczych, co zwiększa ryzyko omyłkowej kaniulacji nie tego naczynia, którego byśmy chcieli. Żyły są krótkie i kręte, a więc dodatkowo oprócz średnicy naczynia personel medyczny musi przeanalizować czy dana kaniula obwodowa nie będzie zbyt długa i nie przebije naczynia
Kolisty kształt główki oraz owłosienie skóry może tworzyć problem z prawidłowym mocowaniem kaniuli Dodatkowo – dołączenie portu bezigłowego, zwłaszcza z drenem, tworzy przeciwwagę dla kaniuli i może skutkować wysuwaniem jej, a pamiętajmy, że kaniula powinna być krótka W celu odpowiedniego zamocowania kaniuli niejednokrotnie trzeba zgolić główkę dziecka (jej część) i wybrać odpowiednio duży opatrunek.
Decydując się na to miejsce kaniulacji – należy wziąć pod uwagę możliwe powikłania. Prócz typowych dla każdego rodzaju dostępu naczyniowego musimy pamiętać o możliwości powstania blizn w miejscu wkłucia, a docelowo braku owłosienia w tym miejscu. W literaturze opisywane są również przypadku infekcji zewnątrz oponowej oraz zatorów powietrznych.
Jeśli staniemy już przed koniecznością kaniulacji naczyń na główce dziecka, w jaki sposób można zwiększyć szansę kaniulacji przy pierwszej próbie? Przede wszystkim – odpowiednie przygotowanie pacjenta Ogrzanie główki zwiększy średnicę żył obwodowych Na główce możemy załóżyć delikatną gumkę np od maski tlenowej, w formie opaski, która będzie działała jak staza Warto zadać o terapię przeciwbólową u maluszków, co zmniejszy ich niepokój i pobudzenie Można do tego wykorzystać 30% glukozę, okłady ciepła, wibracje czy przystawienie do piersi. Kaniulę zawsze kierujemy w „kierunku do serca” by przepływ przez nią był zgodny z kierunkiem przepływu krwi.
KATARZYNA ILLMERCzy kaniulacja naczyń obwodowych na główce dziecka jest możliwa?
28-29CZERWCA2024
09:00-14:00
28.06WYKŁADY
29.06WARSZTATY
Agendawydarzenia
SZCZEGÓŁYWYDARZENIA
PIĄTEK28.06
WykorzystanieUSGwświetledoniesieńnaukowych “Guzikologia”:jakoptymalizowaćobrazUSG?
Technikakaniulacjiin-plane
Technikakaniulacjiout-of-plane
Najczęstszepułapki
WARSZTATY
SOBOTA29.06
Kosztuczestnictwa
250-500PLN
wzależnościodwybranej opcji
Warsztaty w5-osobowych grupach:fantom wysyłanydo Uczestników
Warsztatywformiehybrydowej:treningnafantomachzinstruktoremon-line
CZLONKINI PTPI I PIELĘGNIARKA ZESPOŁU DOSTĘPÓW NACZYNIOWYCH I INFUZJI W CENTRALNYM SZPITALU KLINICZNYM UCK WUM
Klaudia Smyrek, magister pielęgniarstwa, specjalistka pielęgniarstwa anestezjologicznego i intensywnej opieki, absolwentka Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego zaangażowana w tworzenie Zespołu Dostępów Naczyniowych i Infuzji w Uniwersyteckim Centrum Klinicznym Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego zdecydowała o kontynuowaniu i rozwijaniu swojej kariery poza granicami kraju.
Trzymamy za Klaudię kciuki i w swoim oraz pacjentów imieniu już wyrażamy swoją tęsknotę za profesjonalizmem, koleżeństwem i wzorem świadomego i asertywnego wykonywania pielęgniarskiej profesji. Niełatwo będzie wypełnić tę lukę w naszym Zespole! Trzymamy kciuki.
Truizmem jest stwierdzenie, że środowisko pracy ma bezpośrednie przełożenie na wykonywaną pracę Nasza „praca” to uzyskiwanie dostępów naczyniowych zatem miejsce musi być przystosowane do wykonywania tych czynności Takie miejsce możemy nazywać różnie, choćby gabinetem zabiegowym lub pokojem dostępów naczyniowych. Drugorzędną kwestią jest sama nazwa, istotne jest to co w takim pomieszczeniu się znajduje. Oczywiście takie miejsce powinno spełniać wszystkie wymogi sanitarne takie jak umywalka z baterią, pojemnikami na mydło i papierowe ręczniki, a powierzchnie robocze, blaty oraz szafki powinny być wykonane z materiałów umożliwiających skuteczną dezynfekcję.
Cytując wytyczne NFZ, wnętrze gabinetu powinno być ergonomiczne, z prawidłowo i niekolizyjnie rozmieszczonym sprzętem, aparaturą i niezbędnym, funkcjonalnym wyposażeniem Zatem spróbujmy wymienić te najistotniejsze elementy wyposażenia
Pacjenci, którymi się zajmujemy mogą różnić się stanem ogólnym Zatem warto mieć sprzęt, który umożliwi nam stałe monitorowanie podstawowych parametrów To przede wszystkim kardiomonitor z minimum trójodprowadzeniowym EKG, pomiarem saturacji krwi tętniczej oraz ciśnienia tętniczego krwi Z uwagi na bezpieczeństwo pacjenta i wykonywanej procedury dobrze, aby w pobliżu był dostępny defibrylator, ssak oraz źródło tlenu
Z założenia pacjenci, którzy trafiają do naszego gabinetu to pacjenci z trudnym dostępem (DIVA) Skoro jest trudno to będzie długo, a jak będzie długo to musi być… wygodnie. Przede wszystkim pacjentowi, ale również warto zadbać o wygodę operatora. Ponadto już od wkłucia pośredniego „w górę” pacjenci będą w pozycji leżącej. Zatem łóżko musi być regulowane, z możliwością podniesienia w płaszczyźnie poziomej oraz regulacji sekcji oparcia pleców i ułożenia w pozycji Trendelenburga.
Kolejnym, pomocnym urządzeniem do potwierdzenia właściwie wykonanej procedury jest aparat RTG z ramieniem C Wykorzystując promienie rentgenowskie możemy potwierdzić położenie prowadnicy w okolicy prawego przedsionka serca w trakcie implantacji dostępów centralnych Jednakże musimy pamiętać o licznych ograniczeniach tej metody, chociażby potencjalna ciąża pacjentki.
Precyzyjne czynności wymagają dobrego oświetlenia. Bezcieniowa, LED, z regulacją natężenia światła i najlepiej montowana do sufitu, aby oszczędzić miejsce, to krótka charakterystyka dobrej lampy
Mały, jezdny, regulowany, wykonany ze stali nierdzewnej ułatwiającej dezynfekcję Nieodzowne wyposażenie każdego gabinetu zabiegowego Interdyscyplinarna praca Zespołu wymaga stworzenia odpowiedniego miejsca, w którym można realizować kompleksowo wszystkie zadania.
Aby sięgać tam, gdzie wzrok nie sięga, niezbędny będzie aparat USG. Na rynku dostępnych jest bardzo wiele modeli aparatów do ultrasonografii, a ich wybór to bardzo rozległe i interesujące zagadnienie.
Raport
Projekt realizowany w ramach statutowej działalności
Polskiego Towarzystwa Pielęgniarstwa Infuzyjnego
Prosimy zeskanować QR kod lub wejść na stronę ptpi.pl
Polskie Towarzystwo Pielęgniarstwa Infuzyjnego już od pierwszego dnia swojej działalności ruszyło pełną parą, w całości angażując się w pielęgniarski świat, nie tylko promując odpowiednie standardy, ale i organizując liczne szkolenia, zarówno online, jak i stacjonarnie. Ich liczba przez ostatnie pół roku jest naprawdę imponująca
W czerwcu tego roku zorganizowane zostały dwa webinary – pierwszy dotyczący systemów bezigłowych i drugi - na temat technik wprowadzania dostępu pośredniego Kolejne spotkania online mówiły o kaniulacji pacjentów pediatrycznych, dostępach ratunkowych, kaniulacji w neonatologii, czy wdrażania nowych standardów dla zespołów naczyniowych.
Dzęki PTPI, oprócz webinarów odbyła się też szeroka gama szkoleń stacjonarnych w placówkach medycznych. Kursy z zakresu zakładania dostępów pośrednich pod kontrolą USG miały miejsce m.in. w Poznaniu (13 czerwca), w Krakowie (26 lipca), Wodzisławiu Śląskim (02 sierpnia), Zabrzu (09 września) i w Warszawie (04 listopada) Dodatkowo wtrakcie XIII Zjazdu Pielęgniarek
Anestezjologicznych i Intensywnej Opieki (12-14 października) można było wziąć udział w warsztatach z zakresu kaniulacji i prowadzenia infuzji pod przewodnictwem PTPI
Również w siedzibie towarzystwa zorganizowano dwa spotkania, podczas których uczestnicy uczyli się implantacji wkłuć pośrednich pod kontrolą USG (06 października), a kilka dni później (10 października) poszerzali swoją wiedzę z kaniulacji naczyń obwodowych.
Nie sposób nie wspomnieć o flagowym projekcie non-profit stworzonym przez PTPI znanym pod nazwą „Infu-Szkoła”, czy „Midline Academy”, jako wsparcie edukacji podyplomowej pielęgniarek i położnych, który cieszy się tak ogromnym zainteresowaniem, że miejsca na każdą z dotychczasowych edycji wyczerpują się w zastraszającym tempie. W ciągu kilku minut od rozpoczęcia zapisów nie ma już wolnych miejsc.
Warto wspomnieć o wydarzeniu z 15 września, gdzie członkowie PTPI mieli okazję zebrać się na pierwszym spotkaniu konferencyjno-inauguracyjnym w Warszawie, które miało miejsce w siedzibie WOIPiP. Spotkanie było bardzo owocne nie tylko pod względem wiedzy uzyskanej w czasie jego trwania, ale i pozyskaniu nowych znajomości wśród uczestników.
Największym krokiem milowym i zarazem ogromnym sukcesem dla PTPI było uzyskanie 20 października oficjalnej afiliacji INS oraz ukazanie się w dniu 15 listopada ogólnopolskich rekomendacji Rady Ekspertów Koalicji na Rzecz Bezpieczeństwa Szpitali i PTPI pt. „Bezpieczny dostęp naczyniowy”.
8 grudnia 2023 ruszył zaplanowany cykl szkoleń na temat infuzji, pt „Infuzja Lokalnie” Pierwsze spotkanie odbyło się w Warszawie w siedzibie Warszawskiej Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych
Pozostałe zjazdy zaplanowano na rok 2024 – m in w Lublinie, Gdańsku, Katowicach, czy Łodzi. Łącznie weźmie udział w tym projekcie aż 15 miast w Polsce.
Trzeba przyznać, że sukcesy Polskiego Towarzystwa Infuzyjnego są naprawdę imponujące. A to dopiero początek działalności.
musimy gonić… uczymy się od najlepszych
Towarzystwo aktywnie promuje zwiększanie jakości opieki nad linią infuzyjną podejmując różne krajowe inicjatywy. Nie zamykamy się jednak do naszego polskiego środowiska. Nasi Członkowie chętnie nawiązują międzynarodowe kontakty z ekspertami, którzy maja wieloletnie doświadczenie w pielęgniarstwie infuzyjnym
PTPI posiada międzynarodową afiliację Infusion Nurses Society, organizacji uważanej za jedną z największych i najbardziej opiniotwórczych na świecie
Rozpoczynamy właśnie pracę w naukowym czasopiśmie afiliowanym przez Polskie Towarzystwo Pielęgniarstwa Infuzyjnego, w Radzie Naukowej którego znalazło się niesamowite grono ekspertów z Polski i zagranicy.
W listopadzie 2023 roku Członkowie PTPI Maciej Latos i Bartosz Sadownik przeprowadzili szkolenie z zakresu wprowadzania cewników pośrednich pod kontrolą USG dla uczestników z Irlandii, Wielkiej Brytani, Albani, Szkocji, Słowacji, Czech i Grecji.
Dr Linda Kelly, mgr Maciej Latos i dr Bartosz Sadownik podczas szkolenia w Centrum Medycznych i Innowacji WUM
Zamieszanie związane z rożnym raportowaniem wyników badań często wiązało się z zupełnie różnym sprzętem, który był używany w praktycez tego powodu europejski punkt widzenia został usystematyzowany
Zasadniczą różnicą między MC (ang. Midline Catheters), a LPC (ang. Long Peripheral Catheters) jest miejsce położenia końcówki cewnika i materiał z którego wykonany jest cewnik.
W odróżnieniu od LPC końcówka cewnika pośredniego powinna znajdować się w linii pachowej. Można spotkać się z położeniem końcówki MC w położeniu "midclavicular" (w żyle podobojczykowej), ale nie jest to miejsce rekomendowane przez aktualne wytyczne
W celu ujednolicenia definicji eksperci w konsensusie ERPIUP [WoCoVA project) rekomendują posługiwanie się długością cewnika jako podstawowym i wygodnym elementem rozróżniającym MC i LPC
Cewniki o długości 15 zwykle bez problemu osiągają pożądana okolicę w przeciwieństwie do LPC, które mogą kończyć się wcześniej (ale narażone są na większa liczbę powikłań mechanicznych).
Nabywaj nowe kompetencje, wprowadzaj strategie, bądź ekspertem!
ULTRASONOGRAFIA
90%
Potwierdzone zwiększenie szansy na sukces podczas pierwszej próby wprowadzania
SPC
