Cartons 1 lowres by Ps.Mavro

¶ P O ™ ø ¶ A Π α ν α γ ι ώ τ η ς Ζωγραφική σε χαρτόκουτες και απλό χαρτί του μέτρου

Γρήγορα σχεδιάσματα,

πρόσωπα ζωγραφισμένα από τον P.S.Mavro / Stavriotis (2012-13) με ακριλικό χρώμα και λαδοπαστέλ επάνω σε χαρτόκουτες και απλό χαρτί του μέτρου. Τώρα, σε αυτά τα δύσκολα χρόνια, η “σχεδιαστική τρέλα του 1981” φαίνεται ότι επανέρχεται”. Σχέδια, σχέδια, σχέδια...

Μ α υ ρ ό πο υ λ ο ς

Ζ ΩΓΡΑ Φ Ι Κ Α Σ Χ Ε Δ ΙΑ 2 0 1 2 - 1 3

Ζωγραφικά και Κείμενα! Παναγιώτης Μαυρόπουλος

Αποσπάσματα απ ό έ να μυθ ι στό ρημα... πο υ όλο γ ράφε τΑΙ, Κ ΑΙ που δεν τελει ώ νει με τ ίποτα!

Ποιές ΕΙΝΑΙ αληθινές ζωές και ποιές όχι; Πιά τα ανύπαρκτα πρόσωπα και ποιές οι υπαρκτές ιστορίες τους; Πρόσωπα επίπλαστα, ανύπαρκτα και υποθετικά. Πρόσωπα με ψευδεπίγραφη παρουσία μέσα στην ιστορία. Πρόσωπα που θα μπορούσαν να υπάρξουν και όμως δεν υπήρξαν ποτέ. Πρόσωπα που από την αφάνεια μιας ανυπαρξίας... αναδυθήκαν στην επιφάνεια ενός εφήμερου σήμερα. Ιστορίες που θα μπορούσαν να μη διατυπωθούν και όμως διατυπώνονται. Πράξεις προσώπων, που θα παρέμεναν στο σκοτάδι και όμως τώρα γνωστοποιούνται. Λόγια που ειπώθηκαν αλλά που δε θα έπρεπε να έχουν ειπωθεί ποτέ. Ζωές χαμένες μα διόλου ξεχασμένες. Αποσπάσματα από ένα μυθιστόρημα που όλο γράφεται, που δεν τελειώνει με τίποτα και που (φυσικά) δε θα εκδοθεί ΠΟΤΕ και από κανέναν!

P.S.Mavro/Stavriotis

Πρόσωπα σε “χαρτόκουτα” Ένα προσφιλές θέμα που έρχεται και επανέρχεται στη δουλειά του P.S.Mavro. Πρόσωπα αρχαίτυπα, τοτεμικά, μυθικά, δαιμονικά και αγγελικά. Πρόσωπα ρεαλιστικά, μπρουτάλ, ακόμα και γκροτέσκο. Πρόσωπα, μυστηριακά και μεγαλοπρεπεί. Πρόσωπα αντικριστά. Πρόσωπα σε διαρκή αντιπαράθεση, ή σε ατέρμονη συνομιλία... Φυσικά και είναι παστέλ λαδιού σε χαρτόκουτα!

Ο “Άρχοντα Άλντε-πατε-χα” “...Ο “Άρχοντα Άλντε-πατε-χα”, με τη βοήθεια της “Κυρίας της Τι-χουα-κούλπα”, ανέβηκε στο θρόνο των Ίνκας και κυβέρνησε κάτω από τη σκιά της. Aπέκτησε μαζί της δύο θυγατέρες... αλλά κανέναν γιό. Το μεγάλο λάθος του ήταν ότι επιχείρησε να παντρευτεί μια από αυτές, για να αποκτήσει αρσενικό παιδί από το αίμα του. Παραμέρισε λοιπόν, την “Κυρία της Τι-χουα-κούλπα”... αλλά αυτή, με δόλο τον ξεγέλασε, τον παρέσυρε στο κρεβάτι της και τον ευνούχισε. Με τη σύμπραξη του κουνιάδου και εραστή της, η “Κυρία της Τι-χουα-κούλπα”, τον εκθρόνισε και τον φυλάκισε (για πάντα) μέσα σε ένα υγρό σκοτεινό υπόγειο κελί. Η “Κυρία της Τι-χουα-κούλπα” ανέβασε στο θρόνο των Ίνκας, τον κουνιάδο και εραστή της, απέκτισε μαζί του 5 γιούς και κυβέρνησε (μέσω αυτού) ως τα βαθιά γεράματα της, την Αυτοκρατορία...” Απόσπασμα από ένα διήγημα που δεν θα γραφτεί ποτέ. Λαδοπαστέλ σε χαρτόκουτα.

Πρόσωπα σε “χαρτόκουτα”

Η “Κυρία της Τι-χουα-κούλπα” “...Η “Κυρία της Τι-χουα-κούλπα”... πάντα βρίσκονταν πίσω από τις αποφάσεις του “Άρχοντα Άλντε-πατε-χα” και ποτέ δε θέλησε να πάρει τα πρωτεία... Όταν όμως, ο “Άρχοντας Άλντε-πατε-χα”, θέλησε να τη χωρίσει και να παντρευτεί μία από τις δύο κόρες τους (προκειμένου να αποκτήσει αρσενικό παιδί από το αίμα του) δεν δίστασε καθόλου να δράσει. Δηλητηρίασε τις θυγατέρες της, ευνούχισε τον “Άρχοντα Άλντε-πατε-χα”... και με τη σύμπραξη του κουνιάδου και εραστή της, τον εκθρόνισε και τον φυλάκισε (για πάντα) μέσα σε ένα υγρό σκοτεινό υπόγειο κελί. Η “Κυρία της Τι-χουα-κούλπα” ανέβασε στο θρόνο των Ίνκας, τον κουνιάδο και εραστή της... και κυβέρνησε (μέσω αυτού) ως τα βαθιά γεράματά της, την Αυτοκρατορία...” Απόσπασμα από ένα διήγημα που δεν θα γραφτεί ποτέ. Λαδοπαστέλ σε χαρτόκουτα.

Πρόσωπα σε “χαρτόκουτα”

Βενεντίνος ...ο “Κιτρινογένης”! “...Ο Βενεντίνος (ως γενικός Προβλεπτής) έκανε πολλά και θαυμαστά για το νησί..! Δυστυχώς όμως, έμεινε στην ιστορία για τα ξανθά γένια του, ως ο “Κιτρινογένης”... Τί άδικο γι'αυτόν...”

Η “Κυρία των Υψηλών Τόπων” “...Η επ'ονομαζόμενη “Κυρία των Υψηλών Τόπων”, τέσσερις γιους θυσίασε, στην Mεγάλη πυραμίδα του Mεξικό, προκειμένου ο μικρότερος (και αγαπημένος της...) να γίνει τελικά Ίνκας...” Απόσπασμα από ένα διήγημα που δεν θα γραφτεί ποτέ. Λαδοπαστέλ σε χαρτόκουτα.

Πρόσωπα σε “χαρτόκουτα”

Άγγελος του έρωτα, με κόκκινα χείλι “...Ποτέ δεν συμπάθησε τους “ανοικτόχρωμους” ανθρώπους... Τους θεωρούσε “άτονους” και “ξεπλυμένους”. Όμως ο άγγελος του έρωτα, γι’ αυτόν - αυτή τη φορά ήταν ένας “ξανθός” νέος, με κατά κόκκινα χείλι!...”

Άγγελος θανάτου, με φράουλες “...H φράουλα ασκούσε επάνω της, πάντα μια τρομερή έλξη! Αν ήθελες να της πουλήσεις κάτι... θα έπρεπε να έχει επάνω του... (τυπωμένη - ζωγραφισμένη κεντημένη) μία φράουλα! Ακόμα και ο “άγγελος του θανάτου”, προκειμένου να την “κερδίσει”, φόρεσε (γι’αυτήν) ένα όμορφα κεντημένο με φράουλες φόρεμα!...”

Απόσπασμα από ένα διήγημα που δεν θα γραφτεί ποτέ. Λαδοπαστέλ σε χαρτόκουτα.

Πρόσωπα σε “χαρτόκουτα”

O Θωμάς της τα έδωσε όλα... “...Mία ζωή μικρό - υπάλληλος ο Θωμάς, με τον κάθε ανόητο να τον διατάζει και να τον επιπλήτει. Σηκωνόταν το πρωί, πήγαινε στο γραφείο, δούλευε μέχρι αργά το απόγευμα... και μετά γυρνούσε στο σπίτι πτώμα. Ύπνο και την άλλη ημέρα και πάλι δουλειά. Ζωή βαρετή χωρίς κανένα ενδιαφέρον. Μα όταν γνώρισε την Θάλεια όλα άλλαξαν! Επιτέλους εμφανίστηκε στη ζωή του κάποια που τον εκτιμούσε τον θαύμαζε και τον ποθούσε ερωτικά! Την ερωτεύτηκε τρελά και της τα έδωσε όλα. Την έκανε συν δικαιούχο στο βιβλιάριο τράπεζας του, της χάρισε τα κοσμήματα της μάνας του, της έβγαλε (στο όνομά του φυσικά...) πιστωτικές κάρτες και της έγραψε και το μικρό διαμέρισμα που έμενε! Της τα έδωσε (στην κυριολεξία) ΟΛΑ δηλαδή...”

Απόσπασμα από ένα μυθιστόρημα... που όλο γράφεται, που δεν τελειώνει με τίποτα... και που (φυσικά) δε θα εκδοθεί ΠΟΤΕ και από κανέναν! Λαδοπαστέλ σε χαρτόκουτα.

Πρόσωπα σε “χαρτόκουτα”

Η Θάλεια δεν είχε παράπονο... “...Η Θάλεια ήταν ευχαριστημένη. Επιτέλους βρήκε κάποιον που την αγάπησε και που ήταν διατεθειμένος να την παντρευτεί. Τίποτα το σπουδαίο δηλαδή, αλλά ένα μισθό (ο Θωμάς) τον είχε. ...και τα δωράκια της... και τα χρυσαφικά της... και τις πιστωτικές της κάρτες... και διαμέρισμα στο όνομά της! Μια χαρά ήταν με το Θωμά! Έτσι και αλλιώς τους είδε και τους άλλους τους προκομμένους. Έδινε ότι της ζητούσαν και στο τέλος έμενε πάντα άδεια. Όλα καλά, μέχρι να τη ρίξουν στο κρεβάτι... και μόλις σοβάρευε το πράγμα “την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια”. Όχι, όχι, μια χαρά ήταν με το Θωμά! Όσο για το κρεβάτι, η Θάλεια δεν είχε παράπονο. Tαύρος ο Θωμάς! Του παραδόθηκε λοιπόν, ολοκληρωτικά. Ψυχή και σώμα που λένε! Δεν άφησε τίποτα (από αυτά που της ζήτησε) που να μην του το δώσει... και με το παραπάνω μάλιστα! ...” Απόσπασμα από ένα μυθιστόρημα... που όλο γράφεται, που δεν τελειώνει με τίποτα... και που (φυσικά) δε θα εκδοθεί ΠΟΤΕ και από κανέναν! Λαδοπαστέλ σε χαρτόκουτα.

Πρόσωπα σε “χαρτόκουτα”

Mάρτυρες και “άγιοι της εποχής τους” “...Προπάτορες, παππούδες, γονείς, θείοι και συγγενείς... όλοι από καιρό πεθαμένοι - αποθανατισμένοι και εκτεθειμένοι σε παλιές κορνίζες. Πρόσωπα αχνά ξεθωριασμένα, τυλιγμένα στο σάβανο της λησμονιάς. Ο Πάππος ο Σπύρος, η Nόνα η Θοδώρα, η αδερφή του πατέρα που έφτιαχνε νόστιμες συκόπιτες... η άτυχη δύστυχη θεία Μαρία που κρεμάστηκε στο δέντρο... ο Θείος Ανέστης που γύρισε όλο τον κόσμο σαν ναυτικός, ο γιός του ο Λάμπης που έφυγε στην Αμερική και δεν γύρισε ποτέ, η Ελενίτσα που πέθανε στην Αθήνα από φυματίωση, ο εξαφανισμένος ξάδερφος της μάνας που “βγήκε στο βουνό” και χάθηκε... Η θεία η Μαρίκα που κάποτε ήταν φημισμένη λαϊκή τραγουδίστρια... η θεία η Ευτέρπη και ο άντρας της, ο κ. Kωσταντής, που ήρθε σαν χωροφύλακας από τη Kεφαλληνία στον τόπο μας, αγάπησε την Ευτέρπη, την παντρεύτηκε και έμεινε για πάντα εδώ! Το κάθε πρόσωπο και μια ιστορία. Όλοι τους είναι εδώ (ως μάρτυρες και άγιοι) και είναι σαν να μην έφυγαν ποτέ από το σπίτι. Οι ψυχές τους μοιάζουν να κατοίκισαν μόνιμα σε αυτά τα σαρακοφαγωμένα κάδρα, που εγώ αρνούμαι πεισματικά να πετάξω... και που οι άλλοι... όλο με μαλώνουν γι’ αυτή την παραξενιά μου...” Απόσπασμα από ένα μυθιστόρημα... που όλο γράφεται, που δεν τελειώνει με τίποτα... και που (φυσικά) δε θα εκδοθεί ΠΟΤΕ και από κανέναν! Λαδοπαστέλ σε χαρτόκουτα.

Πρόσωπα ζωγραφισμένα σε “χαρτί του μέτρου” Γρήγορα σχεδιάσματα και πρόσωπα ζωγραφισμένα απο τον P.S.Mavro / Stavriotis (2012-13) τα πιο πολλά με ξυλοχρώμα ανιλίνης (από αυτό που βάφουν τα δοκάρια και τα ξύλα οροφής) ...ή με λίγο ακριλικό χρώμα επάνω σε απλό χαρτί του μέτρου.

Ο γέρο ζωγράφος και τα περιστέρια “...Ο γέρο ζωγράφος τον τελευταίο καιρό δεν ήταν και στα καλύτερά του. Ζούσε μόνος και ξεχασμένος. Κανείς έμπορος τέχνης δεν τον αναζητούσε, οι φιλότεχνοι κρυφογελούσαν βλέποντας τα έργα του... και οι πρώην φίλοι και μαθητές του τον απέφευγαν “όπως ο διάβολος το λιβάνι”. Ο ίδιος πίστευε όμως, πως δεν ήταν τελείως μόνος. Το Τρίτο Πρόσωπο (;) της Τριαδικότητας... (έλεγε...) τον επισκέπτονταν συχνά, “πολυδιασπασμένο” σε λευκά περιστέρια που τσιμπολογούσαν χρώματα από την παλέτα του! (Όντως, πολλοί τον είχα δει να ζωγραφίζει περιβαλλόμενος από λευκά περιστέρια) Η αλήθεια πάντως, είναι άλλη. O γέρο ζωγράφος ζούσε πράγματι ανάμεσα στα πουλιά (τίγκα στο ψειριασμένο πούπουλο και την κουτσουλιά) γιατί, μια οικογένεια περιστεριών είχε κάνει τη φωλιά της πάνω στα ξεχαρβαλωμένα κεραμίδια της σκεπής του... Bρομούσε ο τόπος! Eυτυχώς γι’ αυτόν και τη γειτονιά, αυτή η άσκημη κατάσταση δεν κράτησε πολύ. Μέσα σε μια κρίση παραφροσύνης, ανέβηκε μία ημέρα και αυτός στη σκεπή του σπιτιού του... κάθισε εκεί, μαζί με τα αγαπημένα του περιστέρια, και όταν αυτά κάποια στιγμή, πέταξαν μακριά του, θέλησε να τα ακολουθήσει...” Απόσπασμα από ένα μυθιστόρημα... που όλο γράφεται, που δεν τελειώνει με τίποτα... και που (φυσικά) δε θα εκδοθεί ΠΟΤΕ και από κανέναν! P.S.Mavro/Stavriotis.