Οι ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ και ένα... τέλος!
Δεν είναι εύκολο να παραιτηθεί κανείς από τη σκέψη πως έχει να ετοιμάσει το Editorial του επόμενου τεύχους των Διαδρομών, όταν αυτό έχει γίνει μια συνήθεια τριάντα και πλέον χρόνων! Δεν είναι εύκολο για συναισθηματικούς, κυρίως, λόγους. Όπως δεν είναι εύκολο να αποσυρθεί κανείς από τη φροντίδα με την οποία έχε περιβάλει, το ίδιο χρονικό διάστημα, τη συγκέντρωση και τον συντονισμό της ύλης του περιοδικού... Όλα όμως έχουν ένα τέλος. Κι ευτυχώς, «κανένα τέλος δεν έρχεται μ’ αδειανά χέρια», καθώς μας λέει η ποιήτρια Κική Δημουλά. Κι εν προκειμένω, το τέλος αυτό έρχεται με γεμάτα τα χέρια! Με ανάμεικτα συναισθήματα και αναμνήσεις: ικανοποίηση, αγωνία, κόπος, ιδέες, μέριμνα διαρκής. Το οραματιστήκαμε αρχές της δεκαετίας του ’80, το χαρήκαμε νεογέννητο λίγο αργότερα, το αναστήσαμε σαν ωραίο έφηβο, το ανδρώσαμε... και μαζί του ζήσαμε όλοι μας, στη Συντακτική Επιτροπή του, τα χρόνια μας! Ευχαριστούμε όλους τους συνεργάτες, συγγραφείς, εκδότες, εικονογράφους, εκπαιδευτικούς, όσους συνέ
