W Roku Wiary umacniamy więź
z Jezusem Chrystusem, naszym Panem
Ojciec Święty Benedykt XVI 11 października rozpoczął uroczyście Rok Wiary. To wielkie wydarzenie powinno każdego z nas pobudzić do refleksji i odpowiedzi na pytanie „Jaka jest moja wiara w Jezusa Chrystusa Syna Bożego?” Otrzymaliśmy ją w darze podczas przyjęcia sakramentu Chrztu świętego. Każdy z nas powinien starać się o pomnożenie tego daru. Zobowiązani są do tego zwłaszcza rodzice i chrzestni. Często jednak są to tylko słowne zobowiązania bez przełożenia na codzienne życie. A przecież dar wiary to obok nadziei i miłości wielki skarb, który powinniśmy pomnażać, aby móc się nim dzielić z innymi. Ojciec Święty w liście apostolskim „Porta fidei”, ogłaszającym Rok Wiary, zaprasza nas, wierzących do autentycznego nawrócenia, do odnowy swojej wiary. Nie jest łatwo w dzisiejszym świecie świadczyć o Chrystusie. Jednak świadectwo życia wiarą każdego z nas może przyczynić się do odnowy całego Kościoła. Ojciec Święty uświadamia nam, że nie wystarcza znajomość treści, w które należy wierzyć. Trzeba jeszcze mieć otwarte serce na łaskę, która pozwala zrozumieć, „że to, co zostało przepo-
wiedziane, jest słowem Bożym”. Nasz entuzjazm w dzieleniu się swoją wiarą ma wypływać ze świadomości, że Bóg nas kocha. Ta świadomość Bożej miłości przenikającej nasze serca sprawić może, że dzielimy się swoją wiarą i miłością z innymi. „Drzwi wiary są szeroko otwarte” dla każdego, dlatego my, dorośli powinniśmy pomagać dzieciom w przeżywaniu wiary, aby mogły radować się przyjaźnią z Panem Jezusem. W naszej ochronce każdego dnia staramy się utwierdzać swoją wiarę i wiarę naszych przedszkolaków poprzez różne formy modlitwy. Najważniejszą z nich jest Msza święta, którą Ojciec Proboszcz raz w miesiącu odprawia specjalnie dla naszych przedszkolaków. Codziennie też modlimy się w ochronce w różnych intencjach nam polecanych, a także czytamy i rozważamy fragmenty Pisma Świętego. Dzieci uczestniczą również w katechezach i krótkich adoracjach Pana Jezusa w kaplicy. Jednak nie poprzestajemy na poznawaniu Pana Jezusa w Słowie Bożym. W Roku Wiary postanowiliśmy dzielić się swoją wiarą z innymi. Rozpoczęliśmy to we wspomnienie Aniołów Stróżów, święto pa-
tronalne naszej ochronki. Przebrani za anioły chodziliśmy ulicami Łeby rozdając spotykanym osobom „łakocie dla duszy” i obrazki z Aniołem Stróżem. Chcieliśmy w ten sposób w duchu wiary przypomnieć wszystkim, że każdy z nas ma swojego Anioła Stróża, który realnie istnieje, chroni nas przed złem i prowadzi ku dobru. Bł. Jan XXIII przed każdym ważnym spotkaniem prosił swego Anioła Stróża o pomyślny przebieg rozmowy i jej dobre owoce, bo wiara w aniołów nie jest zarezerwowana tylko dla dzieci. Naprawdę warto dziękować i prosić o pomoc swojego anioła, aby strzegł nas na drogach życia. Kontynuacją prawdziwego przeżywania Roku Wiary w naszej ochronce będą spotkania z osobami samotnymi czy chorymi, w myśl słów z Listu św. Jakuba „wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie.” Na tym jednak nasze pomysły na przeżywanie Roku Wiary się nie kończą, ale o nich opowiem innym razem. Życzę każdemu z czytelników świadomego przeżywania Roku Wiary i odwagi do dawania świadectwa. Cieszmy się, że jesteśmy uczniami Jezusa. Starajmy się czerpać z Jego miłości nam ofiarowanej – On tego od nas oczekuje. Niech słowa tak bliskiego naszym sercom Polaka, bł. Jana Pawła II pomogą nam w poznawaniu Boga w prawdzie i miłości: Wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy. Sam Bóg zaszczepił w ludzkim sercu pragnienie poznania prawdy, którego ostatecznym celem jest poznanie Jego samego, aby człowiek, poznając Go i miłując, mógł dotrzeć także do pełnej prawdy o sobie.(„Fides et ratio“) s. M. Weronika Bartkowiak 9