było pierwszym miastem zdobytym przez nich na ziemi Kanaan. Jozue obłożył miasto klątwą, mówiąc „Niech będzie przeklęty przed obliczem Pana człowiek, który podjąłby się odbudować miasto Jerycho: Za cenę życia swego pierworodnego syna założy fundamenty, za cenę życia najmłodszego syna postawi bramy. Słowa Jozuego spełniły się na synach Hiela z Betel, który podniósł z gruzów Jerycho. Na prośbę mieszkańców prorok Elizeusz uzdrowił wody miejscowego źródła niezdatne do picia, wrzucając doń sól. Źródło to do dzisiejszego dnia nosi imię proroka, a jego woda użyźnia oazę u stóp telu. Pan Jezus wiele razy przechodził przez Jerycho. Najprawdopodobniej tutaj podczas ostatniej podróży do Jerozolimy wypowiedział słowa: „Oto idziemy do Jerozolimy: tam Syn Człowieczy zostanie wydany arcykapłanom i uczonym w Piśmie. Oni skażą Go na śmierć i wydadzą Go poganom na wyszydzenie, ubiczowanie i ukrzyżowanie, a trzeciego dnia zmartwychwstanie” Prawie w centrum Jerycha rośnie drzewo sykamora. To tutaj Pan Jezus spotkał Zacheusza, który wspiął się na sykamorę, aby zobaczyć Pana. Pan Jezus zawołał do niego: „Zacheuszu, zejdź prędko, albowiem dziś muszę się zatrzymać w twoim domu”. Nad Jerychem rozciąga się góra, która została nazwana Górą Kuszenia. Po zaparkowaniu naszego autokaru, wysiadamy na parkingu i dalej zmierzamy w kierunku kas wyciągu wagonikowego. Tymi wagonikami podziwiając panoramę Jerycha wjeżdżamy pod szczyt Góry Kuszenia i pustyni Judzkiej. Tradycja chrześcijańska od początku lokalizuje walkę Jezusa z pokusą chleba na skraju Pustyni Judzkiej, na górze, która wznosi się nad miejscowością Jerycho. Góra Kuszenia ma także drugą nazwę, mianowicie Góra Czterdziestu Dni. Po arabsku Qarantal. Diabeł miał według tradycji zjawić się w grocie, w której Pan Jezus przebywał
modląc się i odbywając swój post. Tę grotę zlokalizowano wśród wielu innych grot znajdujących się nad urwistym zboczu góry, skierowanym w stronę wschodnią. Przed grotą w dole rozciągał się widok na zieloną i urodzajną oazę, a dalej biegł wzdłuż płasko położonej części pustyni w stronę Jordanu i zatrzymywał się na wzgórzach gór Moabu. Grota stanowiła sanktuarium już w pierwszych wiekach, a w XII wieku zbudowano tu Kościół, który po dwóch wiekach obrócił się w ruinę. W wieku XIX greccy mnisi ortodoksyjni zbudowali obok miejsca pierwotnego kościoła klasztor pod wezwaniem Świętego Krzyża. Klasztor przedstawia się jak wisząca nad przepaścią długa galeria. Po wyjściu z wagoników zmierzamy stromymi schodami do Klasztoru. Im wyżej, tym piękniejszy widok. Zdawałoby się, że cały świat
poświęcona jest Pierwszej Pokusie, to znaczy Pokusie Chleba. W ołtarzu przedstawiony jest Pan Jezus, a pod ołtarzem znajduje się kamień, związany z pokusą. Jedni twierdzą, że na tym kamieniu spoczywał Pan Jezus, gdy przybył do Niego diabeł, inni uważają, że jest to kamień reprezentujący te kamienie, które diabeł proponował Panu Jezusowi zamienić w chleb. Na szczycie Góry Kuszenia lokalizuje się miejsce kolejnej Pokusy, opisanej przez św. Łukasza, gdy diabeł wyprowadził Pana Jezusa na górę i ukazał mu wszystkie królestwa świata. Natomiast trzecia Pokusa wiąże się z narożnikiem świątyni jerozolimskiej. Wszystkie trzy Pokusy zostały zwyciężone przez Pana Jezusa, który wzywa nas do naśladowania swej postawy w opieraniu się pokusom, aby przygotować się do pełnego udziału w Chrystusie
leży u naszych stóp. Po dotarciu do drzwi prowadzących do wnętrza Klasztoru i przechodząc wąskim korytarzem widać pomieszczenia częściowo znajdujące się w grotach, częściowo w wyżłobionej skale, a częściowo dobudowane na zewnątrz skały, które wiszą nad przepaścią. Całość zabudowy Klasztoru nie różni się od otaczającej skały i często z Jerycha trudno zauważyć Klasztor. Niewielka kapliczka znajdująca się w środku Klasztoru
Zmartwychwstałym. Po nawiedzeniu Klasztoru i cichej modlitwie, powoli opuszczamy to miejsce wielkiej zadumy i ciszy, która nieraz jest przerywana krzykiem orła, wysoko szybującego na niebie. Po zjechaniu kolejką ponownie do Jerycha, udajemy się do palestyńskiej restauracji na wspaniały obiad, aby nabrać sił przed dalszą podróżą do Galilei Pana Jezusa. Szczęść Boże. Mirosław Słowikowski /OESSH/