De Vluchtelingenjackpot

ook een kleine rol. Maar een voorgedragen vluchteling kan alleen worden afgewezen wanneer deze expliciet aangeeft dat hij of zij niet wil integreren in de Nederlandse maatschappij. Een inmiddels beroemd voorbeeld is dat van een Tibetaanse monnik die alleen wilde bedelen.

Bij het loket van Bureau Medische Advisering, een IND-afdeling, worden de zaken medisch getoetst. In het geval van de zogenaamde ‘medical cases’ wordt er gekeken of er in Nederland toereikende medische zorg beschikbaar is.

Maar het belangrijkste gesprek vindt plaats met de interviewers van de IND. ‘Het gaat om een uitnodigingsprocedure, dus de keuze ligt bij ons. Niets meer, niets minder’, zegt missieleider Jan Kleinsma. De UNHCR heeft weliswaar de eerste selectie gemaakt en dossiers voorbereid, de IND toetst de dossiers nog eens in individuele gesprekken. Het is dan ook niet vreemd dat de geïnterviewden in de verhoorkamer zenuwachtig op hun stoel schuiven.

IND-interviewers Martin en Marcus nemen het dossier van Sam, Sermed en moeder Nawal door.

Het verhaal lijkt glashelder en is onderbouwd met confronterende foto’s van Sermeds verwondingen die zijn gijzelnemers hem toebrachten. Martin en Marcus doorlopen het dossier zonder bijzonder onder de indruk te zijn. Met hun jarenlange ervaring hebben ze de verschrikkelijkste verhalen gehoord.

Alleen als het gesprek op Nawals echtgenoot komt, spreken ze het gezin streng toe. Nawal en haar zoons komen onder meer voor hervestiging in aanmerking omdat ze een alleenstaande moeder is. Haar echtgenoot is als vermist opgegeven. ‘In Nederland kun je niet opeens met een echtgenoot op de proppen komen’, benadrukt Martin. ‘We zijn heel erg streng geworden met die manier van gezinshereniging. Het klinkt nogal cru, maar de IND is al te vaak bedonderd’, legt hij uit. ‘We hebben vaak meegemaakt dat een doodgewaande of vermiste echtgenoot op wonderbaarlijke wijze opdook, vlak na hervestiging van het gezin in Nederland. Daar trappen we niet in.’ Nawal knikt begrijpend. Ze heeft haar lippen tot dunne streepjes geperst.

Het gesprek met Ekram en haar moeder loopt minder soepel. Hoe lang was ze met haar verloofde samen? Als ze van plan waren om te trouwen, waarom weet Ekram dan niet op welke dag haar verloofde precies gestorven is? Of was er helemaal geen verloofde? En waarom heeft ze een visum voor Thailand in haar paspoort? Ekram schuift ongemakkelijk heen en weer en struikelt over haar woorden. Marcus betwijfelt of ze overal de waarheid heeft gesproken, maar in dit geval doet het niet eens zo ter zake, vertelt hij. ‘Als Mandeeërs hebben ze toch automatisch recht op opvang in Nederland.’

De missie naar Syrië is uitzonderlijk. Het merendeel van de voorgeselec-