Zaandam // september 2010
vraagd: “Blijft hij slapen? Waarom droeg hij slippers en geen schoenen? Dat betekent dat hij bij jou woont. Waarom komt je broer zo vaak?” Die ambtenaar vertelde hem dat de gemeente op het punt stond zijn uitkering te korten en zijn taalles stop te zetten. Ahmed kon alleen maar antwoorden. Hij is mijn broer, we vinden het leuk om tijd met elkaar door te brengen. Is dat zo raar?” Hij had helemaal geen brief gekregen over die afspraak. Maar de ambtenaar waarschuwde hem dat hij vanaf nu als ze hem bellen meteen moet komen.’ Samer neemt een diepe haal van de waterpijp en laat de rook langzaam uit zijn mond ontsnappen. ‘Misschien vinden jullie het onzin, maar mij maakt het ontzettend kwaad.’ Volgens Samer is het geen incident. Hij voelt zich niet welkom in Nederland. ‘Wij zijn buitenlanders, dat zullen we ook altijd blijven. Je hoort dat de Marokkanen en sommige negers hier problemen maken. Volgens Nederlanders zijn wij net als zij; geen Nederlanders, maar buitenlanders. Maar ik heb niemand vermoord, ik heb nooit gestolen. Toch blijf ik een buitenlander, en dus zal ik wel foute dingen doen.’ Maar wordt hij dan lastiggevallen? Samer haalt zijn schouders op. ‘Je merkt het de hele tijd. Op de sportschool maakte een van de eigenaren onaardige opmerkingen over buitenlanders. Niet direct tegen mij, maar ik stond er wel bij. Dus natuurlijk raakt mij dat. Van Lina en Ahmed hoor ik het ook. Zij wonen hier al langer en hebben al veel vervelende dingen meegemaakt. Bij de opticien waar Lina werkt was er een paar maanden geleden geld uit de kluis gestolen. Alle ogen richtten zich direct op Lina en de andere buitenlanders die er werkten. Maar het bleek een Nederlander te zijn. Ahmed loopt stage bij Intersport. Toen hij een keer aan het eind van de dag naar huis wilde werd hij bij de manager geroepen. Ze zei; “We doen een dobbelspelletje. Als je zes gooit, fouilleer ik je niet, als het een ander getal is, doorzoek ik je tas.” Ahmed was geschokt, hij weigerde het spelletje mee te spelen en heeft haar direct zijn tas gegeven om te doorzoeken.’ Samer kijkt boos voor zich uit en laat de slang van de waterpijp door zijn handen glijden. ‘In het leven kun je alles aan, behalve vernedering. Ik verwacht niets meer, maar ik wil in ieder geval gerespecteerd worden, ik heb niets fout gedaan. Sommige buitenlanders stelen of moorden, en ik ben schuldig? Waarom, omdat ik ook buitenlander ben? Dat is niet anders dan waar ik vandaan kom. Geen enkel verschil. In Irak werden we vernederd omdat we Mandeeër zijn. Hier zijn we buitenlanders, Arabieren. Het is precies hetzelfde: je wordt niet voor vol aangezien. ‘