Gromm XXL - the exotic summer break issue by Project Wolf

XXL the exotic summer break issue Magazine voor Mechelse wolven jaarspecial 2014

KOMEN ETEN! Drie nationaliteiten op je bord

GRINGOS, SPANJOLEN EN KEESKOPPEN BUITENLANDSE STUDENTEN PALMEN Dijlestad IN

ONTSNAPPEN NAAR HET BUITENLAND JONGE MECHELAARS TREKKEN EROP UIT

KNUS COCOONEN OP EEN ANDER COACHSURFERS LEGGEN JE IN DE WATTEN

Voorwoord Beste lezer, beste Grommer, De Gromm XXL is een dubbel dik nummer om de zomer mee te overbruggen en moest dus een knaller worden. Omdat wij weten dat Mechelaars wereldburgers zijn, zetten we het bruisende karakter van de Dijlestad in de verf. Mechelaars vind je overal in de wereld, net zoals je de hele wereld in Mechelen terugvindt. Zo zochten rasechte Mechelaars Annelies, Lise, Helena, Pia, Jo en Margriet hun geluk in het buitenland. Paul, Abdel en Larissa brengen dan weer exotische smaken naar Mechelen via hun buurtwinkeltjes. Ver hoef je dus niet te gaan om de wereld te verkennen. Want hĂŠ, wij snappen het: je bent jong, en reizen kost geld. Gelukkig vind je hier in Mechelen de lekkerste exotische cocktails en opvallendste hotels, die wij met plezier voor jullie uittestten. En dat allemaal om de hoek! Mechelaars met buitenlandse roots vertellen over hun kleurrijke traditionele kledij en nodigen ons uit om te komen eten. Hebben jullie ooit een Armeens of Marokkaans gerecht geproefd? Wij wel, en we vertellen jullie graag alles over het gezin dat het ons serveerde. Ook een Mechels gezin verwelkomde ons met echte Belgische kost en dat smaakte! Kortom, de Gromm die je nu in handen hebt is een echt collectorâ&#x20AC;&#x2122;s item! JADE, LAETITIA, YANNICK & HELENA laatstejaarsstudenten Journalistiek - Thomas more - mechelen

jADE

YANNICK

hELENA

lAETITIA

Mechelen is een wereldstad ... ...omdat de rest parking is.

...omdat je er alle delen van de wereld terugvindt

...omdat je bij elk bezoek nieuwe plekjes ontdekt.

...omdat alle wegen naar Mechelen leiden.

Grondplan mechelen

N N

20 47N

N N

7 36

N N N

7 36 36 18

N N N

N 18

47N

6 6

Legende 39

6 | Vers van de pers Station en Bruul krijgen make-over/ Een blauwtje op de fiets/ 128 nieuwe gezichten op Grote Markt

7 | Shop â&#x20AC;&#x2DC;til you drop Oldskool winkelen bij buitenlandse buurtwinkels in de Dijlestad

11 | Couchsurfen Crashen op een zetel: niet voor kieskeurige toeristen

18 | Mechelen troef Op bezoek in Mechelen: hot or not?

20 | Keizer Karel in de wereld Gouden Carolus in kaart gebracht

21 | Aan tafel! Homecooked: perashki, couscous en balletjes in tomatensaus

28 | Manenblussers quizzen Test jouw kennis over Mechelen!

30 | Switch van school Trending: op Erasmus in BelgiĂŤ

34 | Exotische fashion Mechelaars van verschillende afkomst kleden zich naar hun roots

36 | Volg de gids Lies leidt je rond langs haar favoriete hotspots

39 | Around the world

Jonge Mechelaars verblijven in alle uithoeken van de wereld

45 | Obligatoire 3

Geniet van de zomer met deze films, games en muziekalbums

47 | Onenightstands Drie hotels, drie budgetten, drie recensenten

51 | Receptuur

Voor wie grote honger heeft en niet bang is van een kater

nieuwsberichten

What’s new? Praktische info www.blue-bike.be

FACE-IT GEEFT GROTE MARKT NIEUW GEZICHT Mechelen viert 50 jaar diversiteit. Dat doet de Dijlestad met een heus fotoproject. 128 Mechelaars van verschillende afkomst leenden hun gezicht aan fotoproject FACE-IT. Fotograaf Kurt Deruyter maakte van de portretten een fotocollage van 355 m² groot aan de gevel van het postgebouw. Sinds april 2014 zetten projecten onder de naam De mensen maken de stad de rijkdom van diversiteit in Mechelen in de kijker. Het is maar liefst een halve eeuw geleden dat de eerste Marokkanen hun thuis vonden in Mechelen. Sindsdien bruist het van culturen en dat moet gevierd worden. (JVL)

te huur voor 1 euro

Meer weten? www.feesten.mechelen.be

Bruul KRIJGT MAKE-OVER De stad Mechelen wil een echte shoppingstad worden en hoopt hiermee zijn belangrijkste winkelstraat terug aantrekkelijk te maken. De Bruul wordt helemaal opgefrist met ruimte voor pleintjes en groen. De stad lanceert naar aanleiding van de werken een campagne met de slogan 100% Mechelen. Vanaf 1 augustus komt er een gratis pendeldienst tussen het Douaneplein en de Grote Markt en op 2 oktober staat er een Mechelendag gepland. Shoppers kunnen dan gratis parkeren en de winkels blijven langer open. (YDD) Volg Mechelen Boulevard op www.mechelen.be/mbl 6

Blue-bike Goed nieuws voor pendelaars met fietsersbenen want sinds begin juni kan je voor 1 euro per dag (in plaats van 3 euro) een Blue-bike huren. De stad Mechelen en de Vlaamse overheid leggen elk 1 euro bijleggen. De Blue-bikes zijn handige uniseksfietsen die de NMBS aanbiedt om vanaf het station naar je bestemming te geraken, en weer terug. Naast de huurprijs betaal je 10 euro lidgeld per jaar. Zo hoef je nooit meer met je fiets te sleuren op de trein! (HB)

STATION 2.0 Je kan er niet naast kijken: Mechelen is druk bezig met het bouwen aan de stationsbuurt. Maar wat is nu precies de bedoeling? Naast een hypermodern treinstation komen er een nieuw busstation, een ondergrondse parking en drie overdekte fietsbergingen. Alsof dat nog niet genoeg is, krijgt de hele stationsomgeving een oppoetsbeurt. Salvatore Bono en Brent Turchak zijn de architecten die het ontwerp gecreëerd hebben. Het prijskaartje is 254,7 miljoen euro. Of het dat waard is, zien we in 2022 wanneer alles af moet zijn. (LV) Voor meer informatie www.mecheleninbeweging.be

Buitenlandse winkels

Exotische

lekkernijen Ben je het winkelen in de doorsnee supermarkt beu? Spring dan zeker eens binnen bij één van deze internationale winkels. Marisol brengt het Zuiden naar de Dijlestad, en voor Marokkaanse kruiden en authentieke tajines ga je langs bij Andalousia. Voor Russische snoepjes en kwark ben je bij Minimix aan het juiste adres. Tekst en foto’s: Jade Van Lint

Paul Motos MARISOL

Larissa Elµtalifova MINIMIX

Abdel Erif ANDALOUSIA 7

buitenlandse winkels

must taste-tip

Spaanse pikante pepers. Vers ingevoerd vanuit Spanje. De ideale tapa of aperitiefhapje tijdens de zomer.

Marisol is een kleine Mediterraanse winkel in de Borzestraat die al 44 jaar bestaat. Paul Motos (48) vertelt over olijven, gedroogd fruit en wantrouwige oude vrouwtjes.

Wie Marisol binnenwandelt, waant zicht meteen in het Zuiden. Geuren van gedroogde vijgen, abrikozen en verse olijven dringen je neusgaten binnen. Paul bedient een vrouw die haar voorraad vijgen komt aansterken. Hij is een zachtaardige man die maar al te graag vertelt over zijn winkeltje. Paul nam een tijdje geleden de winkel over van zijn ouders toen ze met pensioen gingen. ‘De klanten waren daar niet zo happig op. Op een dag stond ik aan te schuiven bij de slager en hoorde twee oude dametjes praten over de overname. Eén van hen zei: ‘Oei, de Marisol heeft een andere eigenaar, daar gaan we toch niet 8

‘Mechelaars komen speciaal naar hier voor verse olijven’

meer winkelen hoor.’ Tot de andere vrouw zei: ‘De zoon van de oude uitbaters is nu eigenaar van de winkel.’ Een dag later stonden beide dames bij mij in de winkel en ze zijn nog altijd goeie klanten.’ (lacht)

Zon en zee ‘Marisol is een Spaanse voornaam, als je van de i een y zou maken, dan betekent het zee en zon. Helemaal in het begin heette de winkel Marysol, nog voor mijn ouders hem overnamen van de vorige eigenaars die zijn terug naar Spanje gegaan. In haar beginjaren was Marisol een echte Spaanse winkel, maar zowel mijn ouders als ik hebben het assortiment uitgebreid naar lekkers uit de Mediterraanse streek.’

Kwaliteit troef Marisol is een hele kleine winkel van maar een paar vierkante meter groot. Er passen hooguit vier klanten in. ‘Onze producten zijn van de allerbeste kwaliteit. Ik ga zelf op zoek naar goederen. De olijven bijvoorbeeld voer ik zelf in. Als ik op vakantie ga naar Spanje, neem ik altijd een hele voorraad dadels, vijgen en ander gedroogd fruit mee. Natuurlijk vind je die producten ook in grootwarenhuizen, maar de kwaliteit van hun zuiderse producten is helemaal niet dezelfde als bij ons. Mechelaars komen speciaal naar hier om gedroogd fruit, noten en olijven te kopen.’

Buitenlandse winkels

must taste-tip !

Favoriet: de beruchte Russische snoepjes met frambozensmaak.

Larissa Elutalifova (54) en haar man begonnen zeven jaar geleden een Russisch winkeltje in de Mechelse binnenstad. Nu is Minimix een echte supermarkt met Russische specialiteiten.

‘Na sluitingstijd vind ik snoeppapiertjes tussen de rekken terug’

Het is druk in Minimix. Klanten komen Russische producten kopen, maar evengoed diepvriespizza’s of verse groenten en fruit. Larissa vraagt haar collega om even over te nemen en leidt me mee naar haar bureautje naast de winkel. ‘In Mechelen wonen heel veel mensen die Russisch spreken. Mijn man en ik waren op zoek naar werk. Daarom besloten we een Russisch winkeltje te beginnen.’

de Onze-Lieve-Vrouwestraat. Sinds we verhuisd zijn, valt onze winkel onder een Duits filiaal dat Monoliet heet en verschillende winkels in België heeft. Monoliet verkoopt heel veel Russische producten, zo konden we ons assortiment uitbreiden. Ondertussen verkopen we al meer dan honderd soorten worst en andere Russische specialiteiten.’

Kleinschalig

Dé troef van Minimix zijn de kleine Russische snoepjes. ‘We hebben meer dan zestig verschillende soorten snoepjes in verschillende smaken. Van aardbei en framboos tot vanille en toffee. Het nadeel is dat de snoepjes gewoon te grabbel lig-

Minimix was niet vanaf het begin een grote supermarkt. ‘Eerst hadden we een winkel in de Adegemstraat, maar die was heel klein. We kregen steeds meer klanten en besloten te verhuizen naar

Snoep

gen zoals bij Kruidvat. Aan het einde van de dag vinden we overal snoeppapiertjes tussen de rekken. Mensen nemen dus gewoon snoep zonder ervoor te betalen.

Nederlands versus Russisch Larissa woont al vijftien jaar in België en spreekt redelijk vlot Nederlands. Al denkt ze daar zelf anders over: ‘Nederlands is een moeilijke taal. Mijn kinderen spreken uitstekend Nederlands, maar ze weigeren de taal met mij te oefenen. Bovendien kijken we op televisie vooral naar Russische kanalen, dus dat helpt me ook niet echt. Mijn dochter gaf me voor oudjaar een dvd-box van Wittekerke zodat ik beter Nederlands zou begrijpen.’ (lacht) 9

buitenlandse winkels

must taste-tip

Râs al hânout, een kruidenmengsel om kip, rijst of couscous een Zuiderse toets te geven.

Abdel Erif (36) heeft een winkel met Marokkaanse producten in de Hoogstraat. De hele familie Erif zit in de handel. Abdel vertelt over het reilen en zeilen in zijn winkel Andalousia. Het is broeierig warm en Andalousia wordt overrompeld door klanten. Iedereen komt net vandaag kersen en aardbeien kopen. Zowel rasechte Marokkanen als Mechelaars, maar ook Turken en Afrikanen winkelen hier. Wanneer de rust terugkeert in de winkel maakt Duracellkonijn Abdel even tijd voor Gromm. ‘Handel zit in onze familie. De allereerste Marokkaanse winkel in Mechelen was van mijn oom. Verder zijn er nog een paar winkels in de stad die van de familie zijn. Het is gewoon traditie bij ons om een winkel te hebben en je geld te verdienen in de handel. Daarom begon ik er ook één.’

Encyclopedie Abdel ging niet te ver zoeken om zijn 10

‘Ooit smeet een vrouw een klomp boter naar mijn hoofd’

winkel een naam te geven. ‘Ik heb wat boeken doorbladerd en toen kwam ik de naam Andalousia tegen in de encyclopedie. Voor de Spanjaarden woonden de Arabieren in Andalusië, vandaar de naam Andalousia. Dat is nu al 27 jaar zo.’

Tajines en theepotjes Andalousia staat gekend om zijn typische Marokkaanse producten. Van kruiden tot tajines, theepotjes en Marokkaans aardewerk. ‘Alle streekproducten importeer ik zelf uit Marokko. Al hoef ik dat niet vaak te doen, want Mechelaars kopen niet elk jaar een nieuwe tajine. Bovendien kopen mensen die spullen tegenwoordig via het internet.’

Gesmolten boter Abdel verdient zijn kost vooral met de verkoop van groenten en fruit, maar ook met algemene voeding. ‘De eerste aardbeien en kersen zijn binnengekomen en dan lopen de klanten de winkel hier plat. Vroeger verkocht ik ook kazen en boter, maar daar liep het ooit mis. De boter werd uitgestald in rekken en niet gekoeld. Op een warme zomerdag kwam een vrouw een pak boter kopen. De boter was gesmolten en uitgelopen in haar boodschappentas. Ik heb nog nooit zo’n boze klant in mijn winkel gehad, ze heeft letterlijk dat pak gesmolten boter naar mijn hoofd gesmeten. Sindsdien verkoop ik geen boter meer.’ (lacht)

couchsurfen

Bankhoppend de wereld rond Dafne Brosius

Tim Bernaerts & Elke Rosiers

Justina Sapolaite

Wie met weinig geld de wereld wil ontdekken, heeft het soms moeilijk. Couchsurfing is de ideale manier om overal vrienden te maken bij wie je gratis kan logeren. Tim Bernaerts, Elke Rosiers, Justina Sapolaite en Dafne Brosius delen hun ervaringen als Mechelse host ĂŠn couchsurfer. Tekst en fotoâ&#x20AC;&#x2122;s: Laetitia Vanopphem

couchsurfen

Couchsurfen is de wereld in huis brengen

couchsurfen

Tim Bernaerts (26) en Elke Rosiers (26) wonen in een leuk huisje in Muizen, vlak bij Mechelen. Op de tweede verdieping staat een lege kamer met een eenpersoonsbed klaar voor couchsurfers die een paar nachten in de omgeving van Mechelen willen verblijven.

Tim zette de eerste stap door vlak na zijn studies drie maanden naar Nieuw-Zeeland te reizen. Bij zijn terugkeer was Elke jaloers en dus besloten ze zes maanden naar Zuid-Amerika te gaan. Daar hoorden ze andere reizigers over couchsurfen praten. Hun eerste ervaring was in Alaska. Tim vertrok eerst na maanden zoeken naar een logeerplaats in Anchorage, een van de grootste steden van Alaska. ‘Ik was een beetje zenuwachtig. Je bekijkt profielen en leest informatie, maar je weet nooit bij wie je terecht komt. Gelukkig bleek mijn eerste host in Anchorage een heel warme persoon te zijn en ik ben meerdere keren teruggegaan. Elke kwam later en we zijn ook samen bij hem blijven slapen. Achteraf zijn we samen gaan eten om hem te bedanken’, vertelt Tim.

Voor elk wat wils Voor ze bij iemand gaan logeren, bekijken Tim en Elke het profiel van de couchsurfer. ‘Leeftijd maakt voor ons niets uit. We letten wel op normen en waarden’, legt Tim uit. ‘Wij zijn bijvoorbeeld niet echt feestbeesten’, vult Elke aan. ‘Als we dan een profiel met veel foto’s van drinkende en rokende mensen zien, zijn we minder geneigd om voor die host te kiezen.’ Tim beaamt dit: ‘Als we op reis gaan, is het niet om constant op de lappen te gaan, maar om te genieten van de natuur en de cultuur.’ Een rondleiding door de host vinden ze mooi meegenomen, maar niet iets dat per se moet. ‘Het gaat niet alleen om de slaapplaats, maar ook om het contact, het leren kennen van mensen’, zegt Tim.

En hun eigen ervaring als host? ‘We stellen het op prijs als onze gasten ordelijk zijn en respect tonen voor onze woning. Ze moeten ons zeker niet duizend keer bedanken en in de bloemetjes zetten. Het is leuk als ze bepaalde dingen bij ons aftoetsen, maar ze moeten niet te afhankelijk zijn’, vertelt Tim. ‘Wij werken in de week en als er dan gasten blijven logeren, mogen ze eten uit de koelkast nemen. Maar het is ook niet de bedoeling dat ze die leegplunderen’, lacht hij. ‘We koken ook niet speciaal omdat er gasten zijn’, gaat Elke verder. ‘De gasten eten mee met wat we in huis hebben. We gaan meestal wel één keer uiteten op de Vismarkt.’ Verder mogen de gasten hun spullen gebruiken alsof het hun eigen huis is. ‘Ze moeten zich op hun gemak voelen’, zegt Tim. ‘Couchsurfen is een beetje de wereld in je eigen huis brengen.’

Om nooit te vergeten Slechte ervaringen hebben ze nooit gehad, aan leuke reizen daarentegen hebben ze een overvloed. ‘Laatst hadden we een koppel te gast en dat was een van de leukste ervaringen’, begint Elke. ‘Het was verfrissend dat het een koppel was, hiervoor waren onze gasten mannen die alleen reisden.’ Tim knikt: ‘We zijn met hen iets gaan drinken. Het was een heel plezante avond en het leek of we elkaar al een poosje kenden.’ ‘De laatste dag gingen de man en ik fietsen en toen vertelde hij over zijn relatieperikelen tijdens het reizen. Ze voelden

zich hier op hun gemak en dat maakt het voor ons een stuk leuker.’ Na een paar seconden nadenken, vinden ze hun leukste reiservaring. ‘In Alaska hebben we samen bij een piloot overnacht die veel voor ons heeft gedaan. Hij reed ons overal naartoe en iedere avond zaten we bij zijn familie’, vertellen ze. ‘Mijn meest bijzondere ervaring zonder Elke was mijn tweede couchsurftocht in Alaska’, begint Tim zijn verhaal. ‘Het was niet gemakkelijk om op de juiste plek te geraken, maar het was de moeite. Eerst liftte ik naar een afgelegen dorpje. Vandaar moest ik een twintigtal kilometer een rivier afvaren en dat deed ik al bootliftend. De plek bleek een tentenkamp te zijn in het midden van een bos. De host was een Duitser die geëmigreerd was met zijn Eskimovrouw. In de zomer zaten ze in dat kamp waar ze veel couchsurfers ontvingen. In de winter woonden ze in een huis in een grotere stad.’

Overheidsbemoeienis De mening van het koppel over de overheidscontrole is duidelijk. ‘Ik word gewoon ontzettend kwaad als ik dat hoor’, windt Tim zich op. ‘Ik begrijp het in de verste verte niet, het is ontzettend betuttelend, pure bekrompenheid en geldgewin.’ Ook Elke vindt het overdreven. ‘Je ontvangt in je huis wie je wilt. Couchsurfing is een manier om goedkoop te reizen en om mensen te leren kennen. Het is een mooi initiatief dat aan banden wordt gelegd.’

couchsurfen

Een host hoeft niet te babysitten

couchsurfen

De 26-jarige Justina Sapolaite komt uit Litouwen, maar woont nu niet ver van de Onze-Lieve-Vrouw-Over-DeDijlekerk in Mechelen. Haar couchsurfavontuur begon toen ze 17 was.

‘Eerst had je de Hospitalityclub, een soort oudere versie van couchsurfen. Ik reisde toen al rond in Europa en iemand zei dat ik er eens moest naar kijken.’ En zo geschiedde. Nu reist ze minder en ontvangt ze niet meer zo veel gasten, want Justina en haar Palestijnse man zijn net verhuisd met hun tweejarige dochter en hebben geen extra kamer meer. ‘Als ik een aanvraag krijg, zeg ik dat ze op de zetel of op een matras op de grond kunnen slapen omdat we niet meer hebben dan dat. Gelukkig is dat voor de meesten genoeg’, lacht ze.

Voor elk wat wils Justina heeft al veel reiservaring en weet wat ze van een host wil. ‘Ik let er een beetje op dat de leeftijd overeenkomt, maar dat is het dan ook. Soms lees ik een profiel, soms niet. Als ik op het laatste moment iemand zoek, stuur ik tien of twintig mensen een verzoek en hoop ik dat iemand antwoordt. De locatie is wel heel belangrijk. Is het in de stad zelf of is het nog twee uur reizen?’ Verder is de Litouwse heel zelfstandig. ‘Eens samen naar de stad gaan is wel leuk, maar ik heb geen babysit nodig. Mijn host hoeft voor mij geen eten klaar te maken. Ik vind zelf koken bij iemand anders ook gezellig.’

En haar eigen ervaring als host? Ook als ze zelf gasten in huis heeft, vindt ze het leuker als ze niet afhankelijk zijn. ‘Ze mogen mijn keuken gebruiken op voorwaarde dat ze zelf opruimen. Het is leuk om iets te doen met hen, maar ik heb

niet altijd tijd en dat zeg ik dan ook. Ze kunnen een sleutel krijgen en dan zijn ze vrij om te doen wat ze willen. Het centrum is niet ver.’ Justina weet ook welke gasten ze het liefst in huis heeft. ‘Mijn favorieten zijn mensen die maar één nacht komen. Wanneer iemand te lang blijft, is het niet leuk meer, of het nu couchsurfers of vrienden zijn.’

Tegenvaller Na even nadenken vindt Justina een iets mindere ervaring. ‘Ik woonde nog in Vilnius (hoofdstad van Litouwen, red.) toen een Franse man kwam logeren die iets ouder was, ik was 22. In het begin viel alles goed mee, maar toen we samen in het park gingen wandelen, veranderde dat. Hij begon over zijn religie en wou die mij precies opleggen. Ik was het niet eens met wat hij vertelde en toen werd hij echt boos. We hebben staan ruziën en daarna wou ik eigenlijk dat hij vertrok, maar dat heb ik niet tegen hem gezegd.’ Ze is even stil en begint dan te lachen. ‘Ik ging ooit met een vriendin bij een jongen couchsurfen en toen is er een soort misverstand ontstaan. Hij wou iets meer van ons, maar dat wilden wij natuurlijk niet. Het was geen groot probleem, op die leeftijd is het normaal dat jongens fantasietjes hebben.’

gebeuren als ik alleen ben. Daarom neem ik altijd iemand mee, gewoon een kwestie van veiligheid.’

Om nooit te vergeten Een beste ervaring kiezen, vindt ze moeilijk. ‘Elke reis is anders’, vertelt ze. ‘Ik liftte vaak en soms raak je dan wel eens in de problemen. Als je host een auto heeft en je dertig kilometer verder wilt komen halen, is dat heel vriendelijk. Zulke gebaren onthoud je ook.’

Overheidsbemoeienis Wanneer ze denkt aan de controle die de overheid wil op couchsurfen, schudt Justina haar hoofd. ‘Ze wil ons gewoon bang maken. Ik denk niet dat ze het echt gaan doen, het kost meer om die controles uit te voeren dan wat ze van de toeristen krijgen. Hoe kunnen ze het ook controleren?’, vraagt ze zich af. ‘Stel dat hier iemand van de overheid zou komen, dan zeg ik gewoon dat die gast mijn vriend is. Ze kunnen moeilijk bewijzen dat dat niet zo is. De overheid zou zich beter focussen op dieven en moordenaars in plaats van op vriendelijke mensen die hun huis openstellen voor reizigers.’

Justina reist nooit alleen, niet alleen omdat reizen met twee leuker is, maar ook voor de veiligheid. ‘Ik ben een meisje en natuurlijk denk ik aan wat er zou kunnen 15

couchsurfen

Mannen met ontblote torso komen er niet in

couchsurfen

Lerares Dafne Brosius (28) woont in een rustige straat die evenwijdig loopt met de Leuvense vaart in Mechelen. Haar huis staat al zo’n vijf jaar open voor couchsurfers. Zelf heeft ze ook veel gereisd.

Haar motivatie om mee te doen was simpel: ze vindt het een leuk concept om onbekenden te leren kennen en landen op een andere manier te ontdekken. ‘De basishouding van veel mensen is wantrouwen,’ vertelt ze. ‘Maar voor mij is dat net het tegenovergestelde.’

En haar eigen ervaring als host? Dafne neemt niet zomaar iedereen in huis. Ze bekijkt het profiel, leest wat die kandidaat over zichzelf vertelt en scant de referenties. ‘Als een persoon veel referenties vermeldt en er maar één of twee heel slechte tussen staan, weiger ik. Ik las bijvoorbeeld op een profiel dat twee vrouwen zich bij een host niet veilig voelden. Ik neem wel iemand in huis als die maar vijf referenties heeft en die allemaal goed zijn. Je moet rekenen op je gezond verstand.’ Daarnaast bekijkt Dafne de foto’s. Mannen die op elke foto hun blote borstkas tonen, zijn voor haar een no go. Verder zorgt ze er ook voor dat haar vriend langskomt wanneer ze gasten heeft. ‘Dat is niet alleen voor mijn veiligheidsgevoel, het is ook gezelliger. Als je elkaar niet kent, kan een gesprek wel eens stilvallen. Dat gebeurt minder met drie.’ Wanneer ze zelf host is, voelt ze zich een beetje verplicht om voor haar gasten te zorgen door bijvoorbeeld voor hen te koken. Een klein gebaar als teken van dank stelt Dafne wel op prijs. ‘Ik wil niet betaald worden, dat is natuurlijk het concept, maar een kleinigheid uit hun land vind ik wel sympathiek.’ De vrolijke

Mechelse beseft wel dat ze soms te veel geeft. ‘Ik had begin mei een koppel Indiërs over de vloer en ik heb vier dagen van ’s ochtends tot ’s avonds met hen doorgebracht. Het was heel interessant en gezellig, maar achteraf was ik uitgeput.’ Vanaf nu wil ze wat strikter zijn met zichzelf. ‘Ik wil nog één bezoek doen in Mechelen met mijn gasten, maar ik ga niet meer alle klassieke monumenten met hen bekijken.’ Couchsurfers die een gids zoeken in hun aanvraag, zal ze dus niet meer ontvangen.

Voor elk wat wils ‘Als ik zelf ga couchsurfen, verwacht ik niet veel’, zegt Dafne. ‘Een beetje tijd, samen eten, een leuk gesprek hebben. En een bed natuurlijk’, lacht ze.

Tegenvaller Een van de mindere ervaringen vond Dafne een Slovaaks koppel dat aan couchsurfing deed omdat het geen geld had om op een andere manier te reizen. ‘Het was een beetje onaangenaam’, vertelt ze. ‘In principe krijgen gasten een bed en een douche. Dat koppel rekende duidelijk op meer. Ik vind het niet erg om te koken, maar dan kunnen zij bijvoorbeeld een fles wijn kopen.’ Dafne stelde ook voor om naar Antwerpen te gaan, waar haar vriend hen zou rondleiden. ‘Achteraf zijn we samen iets gaan drinken en daar was het weer ieder voor zich betalen. Hadden ze mijn thee betaald, was het in orde.’

Om nooit te vergeten Eén van Dafnes leukste ervaringen als

host was het Indiase koppel dat ze begin mei vier dagen had rondgeleid. De man had een druk en succesvol zakenleven gehad en was nu een soort geestelijke die in een tempel woonde, de vrouw gaf onder andere yogalessen. ‘We zijn samen in het Vrijbroekpark gaan picknicken en ze vonden het echt geweldig. Het was een heel interessant koppel dat al drie maanden in Europa aan het reizen was, ze hadden dus heel veel te vertellen.’ Aangezien ze al veel gereisd heeft, is een beste ervaring als surfer moeilijk te kiezen. ‘In Zuid-Italië ben ik met een vriendin in een trullo terechtgekomen, een typisch Zuid-Italiaans herdershuisje. Ik had er tijdens mijn studie over gehoord en wou er echt heel graag naartoe.’ Na wat zoeken vonden de vriendinnen iemand die in een trullo woonde. ‘De man was een hersteller van trulli en de vrouw was architecte. Ze woonden in een prachtig gerestaureerd huisje waar we twee of drie nachten hebben geslapen.’

Overheidsbemoeienis ‘Die overheidscontrole is zever’, reageert Dafne geërgerd. ‘Het is tegen elke vorm van initiatief en gastvrijheid. De surfer weet dat hij niet op hotel gaat. Niemand verplicht je om ergens te blijven. Als je aankomt en je het niet vertrouwt, kun je gewoon vertrekken. Couchsurfen is een simpele overeenkomst. Je mag hier slapen, maar het huis is zoals het is.’ Meer info? Surf naar www.couchsurfing.org

REISGIDSEN

Toeristische trekpleisters in Mechelen…

… say what?

Lamot

Schepenhuismuseum

Melissa Van Dievel (17): ‘Is dat niet het gebouw waar die tentoonstelling van Rik Wouters (Mechels kunstenaar en beeldhouwer (1882-1916), red.) is? Er zijn in Mechelen leukere toeristenplekjes. H30, de artistieke werkplek in de Hanswijkstraat, is een aanrader. De Vismarkt is ook dé place to be voor bezoekers.’

Joeri Van Haastregt (19): ‘Van het Schepenhuismuseum heb ik nog nooit gehoord. Ik veronderstel dat het leuk voor toeristen is omdat het in een reisgids van Mechelen staat. Het zal dan wel de moeite zijn, zeker?’ (lacht)

Ashlie Schaillee (16): ‘Dat is toch dat groot gebouw vlak aan de Dijle? Ik ging er ooit eens binnen om naar het toilet te gaan, meer heb ik toen niet bezocht. De Sint-Romboutstoren is een trekpleister voor toeristen, meer is er in Mechelen niet te zien’ (lacht)

Het Schepenhuismuseum

Erfgoedcentrum Lamot

Het Schepenhuis van Mechelen kent een boeiende geschiedenis. Eerst stadhuis, later zetel voor de Grote Raad en nadien fungeerde het gebouw als stadsarchief. Sinds 2000 bekleedt het Schepenhuis opnieuw de functie van museum en kunnen toeristen er tentoonstellingen bewonderen. (Steenweg 1)

De Lamotsite is een multifunctioneel gebouw in het hartje van Mechelen. De zalen zijn perfect om evenementen en feestjes te organiseren. Bovendien is het een plaats die elke cultuurliefhebber gezien moet hebben én is de Lamot verbonden met de Vismarkt. (VAN BEETHOVENSTRAAT 8 - 10)

REISGIDSEN

‘Mechelen is een unieke, historische stad met heel wat ruimtelijke kwaliteiten’ Zo begint de enige toeristische gids Wegwijs in Mechelen. Maar zijn de plekjes uit de gids echt interessant voor toeristen? Gromm ging op ontdekkingstocht en vroeg de mening van enkele jonge locals.

Download een up-to-date Wegwijs in Mechelen op www.toerisme.mechelen.be

Tekst en foto’s: Yannick De Decker, Jade Van Lint & laetitia vanopphem

Begijnhof

Pieter Pyck (16): ‘Ik ga er regelmatig langs omdat mijn scouts daar haar lokalen heeft, maar ik ben nog nooit in het Begijnhof zelf binnengewandeld. Jonge toeristen kunnen beter eens naar Maanrock (gratis zomerfestival in de binnenstad, red.) gaan, dat moet iedereen meegemaakt hebben.’

IJZERENLEEN

Margaux Delang (16): ‘Voor jongeren is dit niet dé trekpleister van Mechelen, vrees ik. Kazerne Dossin (museum over Holocaust en Mensenrechten, red.) is wel interessant en een meerwaarde voor de stad. Ik kan niet meteen op andere toeristenplekken komen, maar Mechelen heeft heel wat te bieden voor bezoekers!’

Valerie Vermeiren (15): ‘Op de IJzerenleen is niet veel te zien. Er zijn plaatsen die meer te bieden hebben voor toeristen. Als bezoeker van Mechelen moet je de Grote Markt zeker gezien hebben, en ook de skywalk van de Sint-Romboutstoren is absoluut de moeite.’

Het Begijnhof

De IJzerenleen

Wandelaars die de stad Mechelen bezoeken, mogen het klein en groot Begijnhof niet vergeten. Voor toeristen die liever een minder actieve vakantie willen, zijn er kunsttentoonstellingen en rommelmarkten van actieve verenigingen. (Nonnenstraat)

Vergeet de Bruul, want de IJzerenleen is de mooiste winkelstraat van Mechelen. De naam komt van de ijzeren leuningen, die er nog altijd staan. Je kan er winkelen, oude gevels bewonderen en één van de oudste stadhuizen van Vlaanderen bezoeken. 19

Mechels bier

in de wereld

Ben jij een noob als het over bier gaat, dan ben je hier op de juiste pagina. Gouden Carolus van brouwerij Het Anker wordt gesmaakt over heel de wereld. Het Mechelse bier heeft zijn naam te danken aan keizer Karel V en naar de goude muntstukken uit de zestiende eeuw met de afbeelding van keizer Karel V op. Gouden Carolus is een bier

EXPORT NAAR HET BUITENLAND

van brouwerij Het Anker

met een alcoholpercentage van 8,5 % en stijgt dus meteen naar je hoofd

Gouden Carolus Classic heeft een robijnrode kleur en wordt het best gedronken

op 7 tot 10° Celsius

In 2010 werd het bier uitgeroepen tot World’s Best Dark Ale BUITENLANDSE AWARDS 2005

GEMIDDELDE PRIJS PER LAND (1 FLES 33cl) 11,2

Australian International Beer Awards Gold Award in Belgian & French-Style Ales

2006

€10 €9 8,7

€8 European Beer Star

Bronze Award in Belgian-style dubbel

7,7

€7 €6

2007 European Beer Star

Gold Award in Belgian-style dubbel

2009 European Beer Star

Silver Award in Belgian-style dubbel

6,6

€5 €4 3,6

€3 €2

2,6

2,9

€1 20

BE CHINA

USA

DEN

AUS BRAZ

KOMEN ETEN!

BIKKE BIKKE BIK, HAM HAM HAM!

Drie gezinnen, drie gerechten, drie keer smullen Als het op eten aankomt, is onze Gromm-redacteur een echte Belg: ze eet graag lekker en ze eet graag veel. Ze nodigde zichzelf uit bij drie Mechelse gezinnen, kreeg de wereld op haar bord ĂŠn leerde heel wat fijne mensen kennen. En of het gesmaakt heeft! Als je het zelf wil uittesten, blader naar pagina 53. Tekst: Helena Blyweert, fotoâ&#x20AC;&#x2122;s: Jade Van Lint & Yannick De Decker

NIË

E RM

‘Ons bezoek blijft vaak tot twee uur ’s nachts zitten’

Van links naar rechts: redactrice Helena, Liana, Meri & Katrien 22

KOMEN ETEN!

Armeens eten, ik heb geen idee wat ik me daarbij moet voorstellen. Een beetje zenuwachtig begeef ik me naar het huis van Liana (21). Ik vind haar terug in de keuken en ben heel opgelucht als een heerlijke geur me tegemoet komt.

Liana maakt perashki, een Armeens gerecht dat bestaat uit gefrituurd deeg dat gevuld wordt met aardappelen of vlees. ‘Ik ben geen keukenprinses’, lacht ze. ‘Daarom heeft mama al een hele lading gemaakt voor ons.’ En dat is niet overdreven, want het Armeens gezin zou nog tien extra monden kunnen voeden met wat ik op het aanrecht zie liggen. Liana bereidt het gerecht terwijl haar moeder aanwijzingen geeft. Zij is duidelijk de chef-kok in huis. ‘Mama kookt heel lekker. Ze maakt elke dag iets klaar uit een andere keuken: Armeens, Russisch, Georgisch of Belgisch, we eten het allemaal’, vertelt Liana. Ze waarschuwt dat het gerecht dat we zullen eten vrij vettig is. ‘Daarom eten we het niet vaak, maar het is wel héél lekker. En af en toe zondigen mag.’

Bruisende stad Als we aan tafel gaan, wordt duidelijk hoe gastvrij de Armenen zijn. Ik krijg meteen wat te drinken en Liana’s zus Meri (22) en vriendin Katrien (18) schuiven ook aan tafel. Iedereen begint gezellig te praten over school, opvoeding en politiek, en het voelt meteen alsof ik deel uitmaak van de familie. De zusjes verhuisden naar België toen ze één en twee jaar oud waren. Ze bezoeken Armenië (ten oosten van Turkije) maar één keer om de drie jaar. ‘Dat vinden we niet zo erg’, vertelt Meri. ‘Maar àls we gaan, is het echt feest, want er woont nog

heel wat familie in de hoofdstad Jerevan. Een bruisende stad waar je als Europeaan heel goedkoop terrasjes kan doen en gaan shoppen.’ Toch wil ze niet verhuizen naar Armenië. ‘We hebben het goed hier. In België krijg je veel meer kansen in het leven.’ Tijdens het eten gaat de deurbel enkele keren. Vrienden van de familie komen en gaan in de woonruimte. ‘Heel normaal’, zegt Meri. ‘We krijgen hier elke dag bezoek. In onze cultuur kan dat, onaangekondigd aanbellen en blijven zitten tot twee uur ‘s nachts.’ Dat vinden ze niet vervelend. ‘We zijn het gewoon. Zelf doen we het ook, onaangekondigd bij mensen op bezoek gaan. (lacht)

Nooit boterhammen De meisjes zijn het er over eens dat ze zelf niet veel moeten doen in het huishouden. ‘De moeders doen het meeste. Papa

doet alleen de typisch mannelijke klusjes, zoals de auto wassen of werken in de tuin’, zegt Liana. ‘Als mijn moeder niet gekookt heeft, is mijn vader in paniek’, lacht Katrien. ‘Want hoe zal hij dan aan eten geraken?’ Koken is een tijdrovende taak voor de moeders, want Armenen eten volgens Liana nooit boterhammen met beleg: ‘Ontbijten doen we niet echt. ’s Middags eten we warm, of toch minstens een salade. En ’s avonds staan er zeker vijf verschillende gerechten op tafel. Daar zijn we blij mee, want we zijn moeilijke eters.’ Als ik na twee uur babbelen opsta om naar huis te gaan, krijg ik de overschot van de perashki mee naar huis. Daar staat Liana op. Blij en voldaan vertrek ik, gelukkig dat ik zo’n gastvrij gezin mocht ontmoeten.

Liana aan het werk 23

KKO

O AR

â&#x20AC;&#x2DC;Ik kon toch geen biefstuk friet klaarmaken?â&#x20AC;&#x2122;

Van links naar rechts: redactrice Helena, Wassima, Fatima & Rania 24

KOMEN ETEN!

Na een halfuur ronddwalen, vind ik het huis van Fatima (49). Ze opent de deur met een glimlach en heet me welkom in haar knus huisje. Als Fatima zegt dat we Marokkaanse couscous eten, maakt fotografe Jade net geen vreugdedansje.

‘Eigenlijk kook ik heel weinig Marokkaans. Die gerechten vragen zo veel werk: ik heb er de tijd niet voor. Maar ik kon vanavond toch moeilijk biefstuk friet serveren’, lacht Fatima. Terwijl ze in de keuken staat, houdt haar dochter Wassima (20) haar achternichtje Rania (2) in de gaten. Een vrolijk lachebekje dat duidelijk de lieveling is in dit gezin.

minstens vijf keer meegereisd met haar ouders. Zelf vind ik die vakanties naar Marokko niet zo leuk. Ik ga liever met vriendinnen op vakantie.’ Fatima wil graag naar Marokko verhuizen. ‘Ik hou van de relaxte levensstijl. Maar het zal niet voor meteen zijn, want ik wil mijn kinderen niet achterlaten. En zo geraak ik er waarschijnlijk nooit’, lacht ze.

Hard werken

Bij het hoofdgerecht schept de gastvrouw ieders bord zorgvuldig op zodat iedereen evenveel couscous, groentjes en vlees heeft. Het smaakt echt verrukkelijk en ik vraag me af waarom ik niet meer Marokkaans eet. Ook kleine Rania krijgt haar portie en eet smakelijk mee. Wanneer Jade een foto neemt, lacht ze als een professioneel model.

‘Ik mag niet meer werken van de dokter’, zegt Fatima. ‘Dus maak ik me graag nuttig door mijn familie te helpen. Ik let vaak op Rania en ga op bezoek bij mijn ouders.’ Ze vertelt dat ze vroeger een zelfstandige bakker was. En dat merk je, want Fatima heeft het moeilijk om stil te zitten. Bij het voorgerecht, een fris slaatje, vertelt Fatima over haar familie. ‘Mijn vader is in de jaren 60 naar België gekomen als gastarbeider. Mijn ouders hebben zich snel geïntegreerd: het duurde niet lang of mama maakte elke avond aardappelen en groentjes klaar’, lacht ze. Met acht broers en zussen was het altijd druk bij Fatima thuis. ‘Ik zorgde graag voor mijn jongere broers en zussen. Op school werd ik geplaagd omdat de Sint en de paasklokken niet bij ons langskwamen. Toen ik oud genoeg was, zorgde ik ervoor dat dat wél gebeurde. Nu vraagt mijn vader elk jaar wanneer hij nog eens eitjes mag rapen.’

Opvoeding Wassima eet haar bord leeg en vertrekt naar haar kamer om te studeren.

‘Volgend jaar zou ik graag naar een hogeschool gaan’, zegt ze. ‘Maar dat mag niet van mama. Ze heeft het idee dat universiteit beter zou zijn. Ik hoop haar deze zomer nog te overtuigen.’ Als ik haar vraag of haar mama streng is, komt Fatima tussenbeide. ‘Ik geef toe dat ik voor haar strenger ben dan voor mijn zoon. Maar wat wil je, ik ben ook met bepaalde ideeën opgevoed. Op café gaan bijvoorbeeld mocht ik vroeger ook niet.’ Na het dessert, een lekkere pudding, is het tijd om te vertrekken. Fatima biedt me de overschot van de couscous aan en ik protesteer niet. Ik verlaat het huis met een plastic zak met daarin een netjes ingepakt pakketje. Fatima en Radia komen mee tot aan de hoek van de straat en zwaaien me uit. Het leukste afscheid dat ik al sinds lang gekregen heb.

Verhuizen Volgens Wassima bezoekt haar moeder Marokko heel graag: ‘Vorig jaar is ze

Rania speelt model 25

GIË

BEL

‘Moeke vriest de currysaus van bij de Chinees in’

Van links naar rechts: redactrice Helena, Rosalie, Omer & Kenzo 26

KOMEN ETEN!

Als ik vroeger bij mijn grootouders logeerde, kwam ik minstens twee kilo zwaarder thuis. Kenzo (23), die tijdens de week bij zijn grootouders woont, kent dat effect. ‘Maar als ze je vragen of je nog een bord wil, mag je gerust neen zeggen hoor.’

Ik mag meteen neerploffen in de zetel en krijg een glas cava aangeboden. Terwijl Omer (81) en Rosalie (77) in de keuken staan, vertelt kleinzoon Kenzo dat ik een heerlijk avondmaal mag verwachten. De tafel staat gedekt en al snel krijg ik een bordje pompoensoep. Er staan garnalen en room op tafel, en Rosalie zegt me zeker drie keer dat ik moet nemen waar ik zin in heb. ‘Omer heeft de pompoen gesneden, want dat is te zwaar voor mij. Maar voor de rest was er helemaal niet zoveel werk aan’, zegt ze. Dan somt ze een hele lijst ingrediënten op, waaruit ik kan afleiden dat ze zich best wel heeft uitgesloofd.

Gevallen Omer vertelt dat hij zenuwachtig is als hij helpt in de keuken. ‘Zo veel tegelijk doen, dat is niets voor mij. Gelukkig weet mijn vrouw wel hoe ze kalm moet blijven’, zegt hij. Toch doet Omer nog veel zelf in huis. ‘Ik moet minstens vier keer per jaar onze dakgoot schoonmaken’, legt hij uit. ‘Eén keer ben ik gevallen. Sindsdien staat Rosalie doodsangsten uit als ik weer op de ladder kruip.’

al bij zijn grootouders van toen hij nog een kind was omdat zijn ouders lange dagen werkten. ‘En nu woon ik hier nog omdat het mijn thuis geworden is. Maar ik zie mijn ouders veel, vooral tijdens het weekend.’

Stil in huis En al het lekkere eten, dat neemt Kenzo er graag bij. ‘Mijn grootouders hebben een tiental gerechten die ze vaak klaarmaken, en dat doen ze heel goed. Dat zijn vooral typisch Vlaamse gerechten, zoals spinaziestoemp, vol-au-vent en bloemkool in witte saus. Maar soms wagen ze zich aan iets exotisch, zoals nasi goreng. Als ze in een Chinees restaurant gaan eten, nemen ze altijd wat extra curry om in de vriezer te bewaren. Heerlijk.’ Omer en Rosalie zijn erg blij dat Kenzo bij hen huist. Als hij vertelt over school en vrienden, luisteren ze aandachtig. ‘Het

houdt ons jong. Als er vrienden van Kenzo op bezoek komen, praat ik graag mee. Zonder hem zou het maar stil zijn in huis’, zegt Omer. Hij was vroeger technisch tekenaar bij Agfa-Gevaert (Belgische multinational die analoge en digitale beeldsystemen ontwikkelt, red.). Daar tekende hij machines die het bedrijf later bouwde. ‘Ik heb er veertig jaar gewerkt. Rosalie was huisvrouw en met mijn loon hebben we vier kinderen grootgebracht en ons huis gebouwd. Toen kon dat nog.’

Frangipanetaart Het koppel vraagt of ik nog een stukje frangipanetaart wil. ‘Ze is wel een beetje mislukt’, zegt Omer. ‘We zijn de confituur vergeten.’ Ik krijg een groot stuk op mijn bord en daar ben ik heel blij om, want de taart smaakt overheerlijk.

Het hoofdgerecht, balletjes in tomatensaus met boontjes, staat snel op tafel. Kenzo schept onze borden vol en zegt dat we zeker wat extra morgen opscheppen. Wat ik dan ook doe zodra mijn bord leeg is. Kenzo verklaart dat hij graag bij zijn grootouders woont. ‘Maar helpen met iets, dat mag ik nooit’, lacht hij. Hij verblijft

Kenzo en Omer de taart aan 27

©petit_chignon

2 ©anniemoon82

©tri2854

©anoniem

7 ©pretfles

©tri2854

12 ©tri2854

©in_the_picturex

©tri2854

©joewolfwood

©zzzyablique

Hoe goed ken jij Mechelen?

Doe hier de test!

Mechelen is hot... ook op Instagram! Denk je dat je een echte Mechelaar bent? Wij dagen je uit! Los deze quiz op - zonder spieken welteverstaan. Tekst: Laetitia Vanopphem

©tri2854

©kristofnizet

1 Hoe hoog is de Sint-Romboutstoren?

6 Naar welk gebouw leidt deze brug?

11 Welk museum is hier te zien?

A. 93 meter B. 97 meter C. 104 meter

A. ‘t Arsenaal B. Onze-Lieve-Vrouwbasiliek C. Via Via Reiscafé

A. Het Speelgoedmuseum B. Kazerne Dossin C. Het Schepenhuismuseum

2 Langs welke straat loopt de Dijle hier?

7 Hoeveel treden telt de Sint-Romboutstoren?

12 Waar staat de geblokte vlag voor?

A. Zwartzustersvest B. Frans Halsvest C. Keldermansvest

A. 592 B. 538 C. 517

A. Provinciedistrict Mechelen B. Provincie Antwerpen C. Stad Mechelen

3 Welk gebouw staat hier voor de Nekkerhal?

8 Wat stelt dit standbeeld op de Grote Markt voor?

13 Waar staan deze huizen uit de 16de eeuw?

A. Technopolis B. Gymnopolis C. Utopolis

A. Een nar B. Een maneblusser C. Een opsinjoor

A. Haverwerf B. Tichelrij C. Van Beethovenstraat

4 Hoe heet dit huis?

9 Waar dansen deze dames vrolijk in het rond?

14 Hoe lang is het Dijlepad?

A. De Roze Deur B. De Bok C. De Duivel

A. Binnenplaats Begijnhof B. Binnenplaats Cellekens C. Binnenplaats stadhuis

A. 400 meter B. 600 meter C. 900 meter

5 Welk Mechels bier wordt hier gebrouwen?

10 Wie beschilderde de zijgevel van dit huis?

15 Vanop welke brug is deze foto genomen?

A. Duvel B. Keizer Karel C. Gouden Carolus

A. Gijs Vanhee B. Gun-T C. Dzai Krank

A. De Colomabrug B. De Plaisancebrug C. De Nekkerspoelbrug

Antwoorden 1b - 2b - 3b - 4c - 5c - 6a - 7b - 8c - 9b - 10a - 11b - 12b - 13a - 14b - 15b ©youssef_kobo

Erasmusstudenten

NTEIRO

TANIA MO 10E

12:30 R 2013 /

Y ECONOM

SEPTEMBE

375

JUNI 2014

VALENCIA MECHELEN

10E

MECHELEN

25F

375 / 1 SE

A / SP.

/ 12:30

09:30

645

GERARD DOMI

SEPTEMBER 20

NGO

13 / JUNI 2014

12D

/ BE.

VALENCI

ECONOMY

/ SP.

23B

EL MORELL / SP. MECHELEN / BE .

EL MORELL / SP.

MECHELEN / BE.

GERARD DOMI

NGO

IEMENS

ANIKA R A19 14:50

LI 2014

3 / JU BER 201

SEPTEM

ECONO 180

A19

11B

IJKE / N

IJZEND

. LEN / BE

MECHE . LEN / BE

MECHE

180 / 1

SE / 14:5

KE / NL.

IJZEND

IEMENS

ANIKA R

Mechelse student voor een jaar Dit jaar ontvangt de campus Mechelen van Thomas More zo’n vijftigtal Erasmusstudenten uit landen zoals Spanje, China en Frankrijk. Tania Monteiro, Gerard Domingo en Anika Riemens wonen hier tijdelijk en vertellen ons waarom ze naar België kwamen. Tekst en foto’s: Yannick De Decker 30

Erasmusstudenten

‘Iedereen vraagt mij altijd waarom ik voor België heb gekozen’

Tania Monteiro (25) verblijft als Erasmusstudente gedurende een academiejaar in Mechelen. Ze studeert Journalistiek en is afkomstig uit Brazilië, maar woont al zestien jaar in Spanje. Mechelen is voor haar de ideale vakantieplaats. Waarom koos je voor België?

Zou je in België kunnen wonen?

‘België was één van de weinige landen die we konden kiezen dat een Engelstalig programma aanbood. Bovendien ligt België heel centraal in Europa en dat is zeker een pluspunt.’

‘Nee, ik denk niet dat ik in België kan wonen, maar dat komt vooral door het weer. Het is hier altijd zo koud en ik wil echt in een zonnig land wonen.’

Wat wist je al over België voor je naar hier kwam?

Kan je de Belgen in enkele woorden beschrijven?

‘Ik wist al redelijk veel over België. Het land is gesplitst in twee delen, Vlaanderen en Wallonië. Het is bekend voor zijn bier en frieten. En natuurlijk kende ik ook enkele attracties, zoals het Atomium en Manneke Pis.’

‘Ze zijn vriendelijk, bescheiden en vragen mij altijd waarom ik voor België heb gekozen.’ (lacht)

Wat vind jij een vreemde Belgische gewoonte? ‘De timing van ontbijt, lunch en avondeten vind ik nog altijd zeer vreemd. Wanneer ik ga lunchen, denken de meeste Belgen al aan het avondeten en wanneer ik ’s avond honger krijg, zijn de meesten al gaan slapen.’ (lacht)

Ben je ooit in een rare situatie terechtgekomen? ‘Ja! Toen ik hier aan het wachten was aan het zebrapad, stak ik over terwijl het licht nog op rood stond. Er kwam een politieagent naar mij, die mij meteen een boete van vijftig euro gaf! Zoiets zou in Spanje nooit gebeuren. Ik probeerde het nog uit te leggen dat ik alleen maar overstak omdat er geen auto’s aankwamen, maar hij wou helemaal niet luisteren.’ 31

Erasmusstudenten

‘De talenkwestie in Vlaanderen en Wallonië vind ik vreemd’

Gerard Domingo (23) is een rasechte Catalaan, maar heeft zijn hart in Mechelen verloren. Hij studeert Reclame en PR en keert door de liefde waarschijnlijk nog terug. Waarom koos je voor België?

Zou je in België kunnen wonen?

‘Ik wou zo ver mogelijk gaan studeren. België lijkt misschien niet ver, maar voor Spanjaarden hoort het land bij het noordelijke deel van Europa. Ik was ook nieuwsgierig naar de verschillende culturen hier.’

‘Ik wil hier sowieso nog wat langer blijven dan voorzien vooral omdat ik hier een meisje heb leren kennen. De kans is dus groot dat ik nog terugkom. België lijkt mij een leuk land om in te wonen. De Vlaamse steden zijn zo mooi gebouwd en een klein landje heeft veel voordelen. ’

Wat wist je al over België voor je naar hier kwam? ‘België is de hoofdstad van Europa door Brussel. Ik wist veel over het Franstalig gedeelte, Vlaanderen was mij redelijk onbekend.’

Wat vind jij een vreemde Belgische gewoonte? ‘De talenkwestie tussen Vlaanderen en Wallonië vind ik vreemd. Waarom kunnen veel Vlamingen geen Frans en omgekeerd? Als die twee culturen met elkaar communiceren, is het vaak in het Engels. In Spanje spreken Catalanen zowel hun eigen taal als het traditioneel Spaans’

Kan je de Belgen in enkele woorden beschrijven? ‘Ze zijn trots en wanneer je ze leert kennen, wachten ze altijd eerst rustig af. Bovendien zijn de Belgen heel georganiseerd. ’

Ben je ooit in een rare situatie terechtgekomen? ‘Tijdens een feestje in Mechelen had ik problemen omdat ik Engels aan het praten was. Iemand sprak mij aan en zei dat ik Vlaams moest praten, zoals iedereen. Hij dreigde er zelfs mee me te slaan!’

Erasmusstudenten

‘Belgen zijn altijd vriendelijk, maar tegelijk ook meer gesloten’

Anika Riemens (19) kwam als Erasmusstudente naar België om Journalistiek te studeren. De kans dat ze nog eens terugkeert, is groot. Waarom koos je voor België?

Zou je in België kunnen wonen?

‘Ik had niet echt veel te kiezen (lacht). Ik wou heel graag Journalistiek studeren en het was nooit de bedoeling om naar het buitenland te gaan. Mijn hogeschool HZ Vlissingen werkt nauw samen met Thomas More en zo kwam ik hier terecht.’

‘Ja, dat zou geen probleem zijn voor mij. Ik heb nu ook geen echt vakantiegevoel. (lacht) Qua vervoer ben ik ook sneller in België dan in grote Nederlandse steden. Alles hangt natuurlijk af van de kansen die ik krijg later.’

Wat wist je al over België voor je naar hier kwam?

Kan je de Belgen in enkele woorden beschrijven?

‘België was voor mij geen vreemd land meer. Ik woon in IJzendijke, een klein dorpje dicht bij de Belgische grens. Dus de Belgische cultuur had geen geheimen voor mij.’

‘Ze zijn altijd vriendelijk, maar tegelijk ook meer gesloten. Het valt mij ook op dat vriendschappen hier oppervlakkiger zijn dan in Nederland. Ze gaan minder diep.’

Wat vind jij een vreemde Belgische gewoonte?

Ben je ooit in een rare situatie terechtgekomen?

‘Voorlopig ben ik nog geen vreemde gewoontes tegenkomen. Het valt mij wel op dat de Belgen minder eerlijk zijn. Nederlanders zijn recht voor de raap en vertellen altijd meteen wat op hun lever ligt.’

‘Gelukkig heb ik geen negatieve ervaringen achter de rug. Iedereen is altijd heel vriendelijk. Sommigen maken wel grapjes omdat ik van Nederland ben, maar daar trek ik mij niets van aan. Dan maak ik gewoon grapjes terug.’ (lacht)

Traditionele klederdracht

Vier Mechelaars tonen trots hun afkomst

‘Wat ik onder mijn kilt draag, verklap ik niet’

Oumou Diallo (50)

DIVAN (35) & CANI NAS (40)

Komt uit Afrikaans Guinea en woont vijf jaar in Mechelen.

Komen uit Oost-Turkije en wonen 26 jaar in Mechelen.

‘Ik kleed me nog dagelijks zoals ik dat in Guinea ook deed. Afrikaanse kledij heeft mooie en vrolijke kleuren: ik vind het prachtig. Als ik het draag, heb ik het gevoel dat ik mijn thuisland een beetje bij me heb. Ik krijg vaak complimenten van vrienden en mensen op straat over mijn mooie jurken. Dan voel ik me trots.’

‘Dit soort kledij doen we alleen op trouwfeesten aan. We dragen dan met een hele groep nichtjes of schoonzussen dezelfde kleur’, zegt Divan (links). ‘Ik draag het vooral om mijn ouders te plezieren. Toen we vluchtten uit ons thuisland, hebben we veel moeten achterlaten. Nu zijn we blij dat we de traditie verderzetten. We kopen de stoffen in België en mijn moeder maakt de jurken.’

TRADITIONELE KLEDERDRACHT

De Mechelse straten zijn meer dan ooit een multiculturele catwalk. Kleurrijke jurken of ingetogen pakken: je ziet het allemaal passeren. Vier Mechelaars van buitenlandse afkomst vertellen waarom ze hun typische kledij nog altijd dragen en wat die voor hen betekent. Tekst en foto’s: Helena Blyweert

SIMON KUCUN (35) & SABRINA KARAKURT (18)

TIM SCOTT (40)

Sabrina is in België geboren, Simon komt uit Turkije en heeft Assyrische roots.

Tim komt uit Vilvoorde, woont al acht jaar in Mechelen en heeft een Schotse overgrootvader.

‘Dit is typische Assyrische feestkledij. We dragen het alleen op trouwfeesten van dichte familie en houden het dan maar enkele uren aan omdat het niet zo comfortabel zit’, zegt Sabrina. ‘Gelukkig zijn de kleren al wat moderner en meer getailleerd dan vroeger. Zelf vind ik die kledij niet zo belangrijk. Als ik later trouw, moeten de gasten vooral dragen waar ze zich goed in voelen.’

‘Ik draag mijn kilt heel vaak in mijn vrije tijd, zoals anderen een jeans dragen. Ik krijg veel nieuwsgierige blikken, maar over het algemeen is iedereen positief. Voor mijn huwelijk heb ik net een derde, zwarte kilt besteld. Mijn eerste twee zijn in de ruit van mijn familie. De prijs loopt al snel op tot meer dan 400 euro, dus ik breid mijn collectie langzaam uit. Wat ik eronder draag? Dat verklap ik niet!’ (lacht) 35

volg de gids

Lies weet waar het hot en happening is

‘Mechelen is mijn thuis en ik vind het hier supergezellig’ Tekst en foto’s: Helena Blyweert

Feestjes bouwen, snoep scheppen en de meest trendy sneakers kopen: in Mechelen kan het allemaal. Hippe vogel Lies toont haar favo plekjes in de Dijlestad. 2

Naam: Lies Leeftijd: 20 Studeert: Webdesign ‘Op een zonnige dag kuier ik graag door de straten of doe ik een terrasje met vrienden.’

1 36

1 Meer dan feesten

2 Verslavingsgevaar!

‘Doema is veel meer dan een plaats om goedkoop te fuiven. Jongeren mogen er hun eigen werk tentoonstellen en elke eerste vrijdag van de maand komen muzikanten er samen om te jammen. Er is altijd wel iets te doen en daarom is het ook de ideale plaats om met vrienden af te spreken.’

‘Dit schattige snoepwinkeltje is nog maar een paar maanden open. Als ik zin heb in iets zoets, spring ik hier graag binnen. Let op: betreden op eigen risico, want ik ben ondertussen verslaafd aan de Gin tonic-pralines.’

Jeugdhuis Doema Oude Brusselsestraat 28

Zoet Onze-Lieve-Vrouwestraat 143

volg de gids

3 Move over Starbucks ‘De beste koffie van Mechelen vind je bij Kaffee-ine. Als je geen tijd hebt om neer te ploffen in de zetel, kan je om een coffee to go vragen. De bekertjes zijn zóveel leuker dan die van Starbucks.’ Kaffee-ine Onze-Lieve-Vrouwestraat 6

4 Happy hour = happy me ‘In café Den Boesj is het elke vrijdag happy hour van vier tot vijf uur, maar meestal loopt het uit. Je krijgt dan twee drankjes voor de prijs van één. Het zit vrijdagavond altijd vol en de sfeer is super. Toen ik in het middelbaar zat, vond je me hier elke dag. Nu kom ik hier een paar keer per maand met vrienden.’

4 5

Boesjkammeree Koning Albertplein 11

5 Sneakerfever ‘Ik voel me het best in comfy schoenen, maar ik wissel graag eens af. In sneakershop Fast Forward vind je alle mogelijke prints en merken. Niet altijd goedkoop, maar de schoenen hebben zo’n goede kwaliteit dat ze lang meegaan.’ Fast Forward Borzestraat 38 37

volg de gids

8 9

6 Onweerstaanbaar

7 Als mama trakteert...

‘Ik kan niet weerstaan aan hebbedingetjes en prulletjes. Daarom vind je me vaak in The Box, waar ze de leukste oorbellen, kettingen en andere accessoires verkopen. Wat het extra fijn maakt, is dat je hier veel kan kopen voor weinig geld. Mijn beste aankoop hier was een grote handtas, waar al mijn spullen gemakkelijk in passen.’

‘Bij Lily kom ik graag rondneuzen. Ze hebben hier zo’n leuke kledij dat ik er helemaal vrolijk van wordt. Jurkjes kan je kopen vanaf ongeveer dertig euro. Ze verkopen ook duurdere stuks, maar daarvoor kom ik langs met mama.’ (lacht)

The Box Borzestraat 20

7 38

Lily Onze-Lieve-Vrouwestraat 120

8 They see me rollin’

9 Té populair

‘Op een vrije dag ga ik graag longboarden. Ik ben dan ook heel blij dat we hier in Mechelen een boardshop hebben. Longboards, surfplanken, skateboards, ze hebben het hier allemaal. In de vrouwenafdeling kan je meteen ook een bikini scoren, want ze hebben hier de leukste exemplaren van Mechelen.’

‘De Vismarkt is de gezelligste plaats om een terrasje te doen. Jammer genoeg is heel Mechelen het daarmee eens, waardoor het bijna onmogelijk is om hier na vier uur een plaatsje te bemachtigen. Op tijd zijn is dus de boodschap! Als je iets wil eten in één van de leuke restaurantjes, moet je zeker op voorhand reserveren.’

Pacific Boardshop Bruul 79

Vismarkt

mechelaars in de wereld

Mechelaars zijn

wereldburgers Annelies, Lise, Helena, Pia, Jo en Margriet zijn allemaal rasechte Mechelaars die naar het buitenland trokken. Gromm-magazine polste naar straffe verhalen, rare gewoontes en leuke anekdotes uit alle hoeken van de wereld. Tekst: Jade Van Lint

Mechelaars in de wereld

Jo Stevens (28) volgt zijn geliefde Z端rich - Zwitserland sinds januari 2014

Lise Vanderick (21) ging op uitwisseling met AFS Toluca - Mexico augustus 2011 - juni 2012

Annelies Roosen (22) reist rond in Zuid-Amerika Huancayo - Peru november 2013 - juli 2014

mechelaars in de wereld

Margriet Vandezande (28) bouwt horeca-carriĂ¨re uit Londen - Groot-BrittanniĂŤ sinds juni 2012

Pia Indigne (22) nam deel aan schoolproject Moskou - Rusland april 2014

Helena Broekaert (21) volgde stage Sociaal Werk Dakar - Senegal augustus - december 2013

Mechelaars in de wereld

ANNELIES (22)

LISE (21)

‘Mijn slingerliaan knakte af

‘Mexicaanse meisjes krullen

en ik viel in de rivier’

hun wimpers met een lepel’

Waarom trok je naar het buitenland?

‘Vorig jaar studeerde ik af als journalist. Ik was nog niet klaar om te gaan werken, daarom besloot ik een grote rondreis te maken in Zuid-Amerika. Voor ik kon vertrekken, had ik geld nodig. Daarom werkte ik een drietal maanden tot ik genoeg geld had om een vliegtuigticket te kopen. Ik probeer zo lang mogelijk rond te komen. Als het geld op is, ga ik terug naar huis. Wat mij het meeste aansprak aan zo’n grote reis, zijn de avonturen die je meemaakt om later te kunnen vertellen. Ik wil kunnen genieten van elk moment zonder te denken aan gisteren of morgen.’

‘Een paar jaar geleden was mijn familie gastgezin voor een Turks meisje dat voor een uitwisseling met AFS (een vzw dat interculturele programma’s organiseert, red.) naar België kwam. Dat viel zo goed mee dat ik zelf op uitwisseling ging met AFS naar Toluca in Mexico om mijn zesde middelbaar opnieuw te doen.’

Wat is het strafste/gekste dat je meemaakte? ‘Mijn avontuur in het Amazonewoud in Bolivië is me tot nu toe het meeste bijgebleven. We trokken met een groep jongeren door de jungle waar we termieten aten uit bomen en natuurlijk water dronken. We maakten ook een ritueel mee met een inheemse stam om moeder aarde te vereren. Héél speciaal. Tijdens die trip hield ik een baby-kaaiman vast en donderde ik in een rivier omdat mijn slingerliaan knakte.’

Kan je goed aarden in Zuid-Amerika? ‘Tot nu toe lukte dat verbazend goed in de landen die ik bezocht. Behalve in Paraguay, daar liep alles om één of andere reden mis. Ik had problemen aan de grens, mijn geld werd gestolen, een buschauffeur zette me uit de bus, ik kreeg een dreigbericht op mijn gsm, mensen wezen me de foute weg en ik werd aangestaard en nageroepen. Na vijf dagen in de hoofdstad was ik het kotsbeu. Ik vertrok terug naar Argentinië, waar ik me wél thuis voelde.’

Ben je van plan om nog lang te blijven? ‘Intussen ben ik al zeven maanden aan het reizen. Eind juli ga ik terug naar huis. Het geld raakt op en ik ben klaar om terug te keren. Ik ga waarschijnlijk weer thuis wonen en ben van plan een verkorte opleiding Lager Onderwijs te volgen. Ik zou nooit definitief in het buitenland kunnen wonen, daarvoor hou ik teveel mijn leven in Mechelen. Tijdens mijn reis ontdekte ik dat ik toch vasthoud aan het gestructureerde leven in België. Maar ik wil zeker en vast nog eens terugkomen!’

Wat is het strafste/gekste dat je meemaakte? ‘Meisjes in Mexico maken zich vanaf jonge leeftijd op. Mijn ‘Mexicaanse zus’ van 16 nam altijd en overal haar make-upspullen mee. Ik vroeg of ik mocht zien wat ze allemaal bij zich had en rommelde in haar tas. Daar zat van alles in: mascara, oogpotlood, oogschaduw, lippenstift én een koffielepel. Met de bolle kant van die lepel streek ze langs haar wimpers en zo werden ze langer. Het hele jaar door zag ik meisjes op alle mogelijke manieren hun wimpers krullen. Eentje deed het zelfs met haar bankkaart.’

Kon je goed aarden in Mexico? ‘Ik kwam terecht in het gastgezin van Eleonor (51), Jésus (52), en hun kinderen Chucho (20), Efrén (22) en Regina (16). In het begin had ik het erg moeilijk. Ik kende amper een woord Spaans, de gewoontes en regels verschillen erg van de onze en het klimaat en eten is anders dan thuis. Het feit dat ik in een privéschool terechtkwam waar de focus op wiskunde en wetenschappen lag, hielp me ook niet vooruit met mijn Spaans. Het niveau van de les Frans lag dan weer erg laag, voor dat vak was ik de beste van de klas. Ik besefte pas goed en wel dat ik mijn familie en vrienden een heel jaar niet zou zien, toen ik gesetteld was bij mijn gastgezin. Dat was even slikken. Gelukkig zijn Mexicanen warme en sociale mensen en was het niet moeilijk om vrienden te maken. Af en toe voelde ik me een doofstomme. In heb begin begreep ik niets van wat mensen zeiden en kon ik zelf ook niets zeggen. Pas na vier maanden begreep ik zo goed als alles en kon ik de basisconversaties voeren.’

Ben je van plan om ooit nog terug te gaan? ‘Ik mis mijn Mexicaanse vrienden en familie enorm en zou graag op bezoek gaan. Als alles goed gaat, ga ik volgende zomer op vakantie naar Toluca. Het zal vreemd zijn om toerist te zijn in een land dat een jaar mijn thuis was. Het klinkt heel cliché maar een uitwisseling verrijkt echt je kijk op de wereld.’

mechelaars in de wereld

HELENA (21)

PIA (22)

‘Gezinnen in Senegal zitten

‘Geen idee welke Russische

complex in elkaar’

papieren ik ondertekende’

Waarom trok je naar het buitenland?

‘Ik wilde ontsnappen aan het comfortabele wereldje waarin ik opgroeide. Daarom waagde ik me aan een uitdaging die ik nooit zou vergeten: werken met straatkinderen in de wijk Yoff in de Senegalese hoofdstad Dakar. Ik wilde de praktijk van mijn studie, Sociaal Werk, in een andere omgeving beleven en greep de kans om stage te lopen in Senegal met beide handen.’

‘Ik studeer Journalistiek aan Thomas More in Mechelen waar ik de kans kreeg om aan een internationaal project deel te nemen. Ik zou twee weken lessen zou volgen over journalistiek aan de universiteit van Moskou. Uit mezelf zou ik nooit op vakantie gaan naar Moskou, de stad heeft me nooit aangesproken als vakantiebestemming. Maar door de censuur in de Russische pers leek me zo’n journalistiek project interessant.’

Wat is het strafste/gekste dat je meemaakte?

‘Wat me het meeste zal bijblijven over Yoff is de bizarre gezinssituatie van een familie die ik leerde kennen tijdens het project. Een ingewikkeld verhaal, let op! Befattou’s moeder was 13 jaar toen ze beviel. Kort daarna volgden er nog twee kinderen van een andere vader. Befattou is nu negen jaar en wordt altijd vergezeld door Sagar, haar kleine zus. Die twee zijn onafscheidelijk. Hun moeder ging er met een nieuwe man vandoor en liet haar drie kinderen achter. Daarom zorgt Befattou nu voor haar jongere zusjes. Straatkinderen vragen enorm veel aandacht en zijn altijd op zoek naar dat beetje liefde dat ze thuis niet krijgen.’ Kon je goed aarden in Senegal?

‘Tijdens mijn stage in Dakar werd ik geconfronteerd met armoede. Ondanks de goede voorbereiding op mijn vertrek ervoer ik toch een cultuurshock. Gelukkig heb ik me daar snel over gezet. Ik paste me aan aan de lokale bevolking met hun gewoontes, waarden en handelingen. Het kostte mij meer moeite om mij terug aan te passen aan de Belgische gewoontes, na alles wat ik in Yoff gezien had. Na mijn stage ging ik samenwonen met mijn vriend in hartje Mechelen. Het pikte wel even toen ik terug op de schoolbanken zat. Het zijn de laatste loodjes: in juni studeer ik af!’ Ben je van plan om ooit terug te gaan?

‘Ja! Niet om de streek te bezoeken waar ik zat, want die was heel vuil. De zeestroken worden gebruikt als dumpplaatsen voor afval, de zee zit vol plastiek en je kon het smog in de lucht zien hangen. Bovendien is Dakar een rijke en dure stad, die me absoluut niet aanspreekt. Het Zuiden is dan weer heel mooi, met een prachtige natuur. Ik wil wel graag terug om de mensen opnieuw op te zoeken. Ik bouwde een hechte band op met mijn straatkindjes en ze liggen me nog altijd na aan het hart.’

Wat is het gekste dat je meegemaakte? ‘Onze verblijfplaats werd geregeld door de universiteit. Ik sliep op de 22ste verdieping van een gigantisch gebouw. Telkens ik wilde binnen –of buitengaan, moest ik mijn reispas en uitnodiging van de universiteit tonen. Zelfs als ik voor vijf minuten naar buiten ging om een sigaret te roken. Buiten hield een stoere man de wacht en binnen stonden permanent twee securitymannen en een extra persoon die je paspoort controleerde. De eerste dag ondertekende ik wel veertig verschillende documenten, dan pas mocht ik mijn kamer binnen. Geen enkele Rus sprak Engels. Ik heb eigenlijk geen idee welke papieren ik allemaal handtekende.’

Kon je goed aarden in Moskou? ‘Ik ben iemand die heel snel gewoon wordt aan nieuwe dingen. Het lastigste vond ik dat er bijna niemand Engels sprak. Ook het Russische alfabet was even wennen. Zelfs het metroplan is volledig Russisch, dat was een hel! Na een paar dagen tekens vergelijken en puzzelen kon ik mijn plan wel trekken.’

Ben je van plan om ooit terug te gaan? ‘Als er nog eens zo’n project in Rusland is, ga ik zeker terug. De lessen waren heel interessant en gingen over televisie, reclame en religie in de journalistiek. Het grappigste dat ik daar leerde, was dat de Russen geloven dat ze niet aan censuur doen. Op vakantie gaan naar Rusland interesseert me minder. Ik had altijd al een koud en kil beeld van Rusland. In de actualiteit komen de Russen ook niet erg uitnodigend over. Ik heb het mooiste van Moskou gezien en dat is het belangrijkste!’

Mechelaars in de wereld

JO (28)

MARGRIET (28)

‘Soms lijkt het of de skiërs

‘Mijn vriend en ik werken

verloren gelopen zijn’

voor Gordon Ramsay’

Waarom trok je naar het buitenland?

‘Nadat Sofie, mijn vriendin, haar doctoraat in de Audiologie had behaald, zou haar werk aan de universiteit eindigen. Met haar specialisatie zou ze in België geen geschikte job vinden, daarom nam ze een job aan bij een hoorapparatenbedrijf in het Zwitserse Zürich. Omdat Sofie er ongeveer twee jaar zou gaan werken en ik toch werkloos was, besloot ik met haar mee te gaan. Voorlopig werk ik in Zürich als fietskoerier en breng ik bijvoorbeeld bloedstaaltjes naar ziekenhuizen.’

‘Ik leerde Daniel, mijn Britse verloofde, kennen toen ik aan het werk was op een zes sterren cruiseschip. Het schip had drie restaurants aan boord. Daniel schopte het tot front man en ik was second man. Dat was een goede start voor onze carrière in de Britse horeca. Na een jaar werken op het schip besloten we ons te settelen in Londen.’

Wat is het strafste/gekste dat je meemaakte? ‘In België kent iedereen Zwitserland als skibestemming. De meeste Belgische toeristen verblijven dan in een bergdorp. Ze zijn gewoon om hun ski’s hooguit van aan het chalet tot aan de lift te dragen. Een Zwitser die een dagje gaat skiën, vertrekt ’s ochtends in volledige ski-outfit van thuis naar het treinstation en zit met ski’s, botten en bril op de trein. Soms lijkt het wel of ze verloren gelopen zijn. Toen ik voor de eerste keer een paar skilatten boven een menigte in de stad zag uitsteken, wist ik niet wat ik zag, want in de stad is in de verste verte geen sneeuw te bespeuren.’

Kan je goed aarden in Zwitserland? ‘Zürich is een leuke, interessante stad. We ontmoeten er regelmatig mensen die om dezelfde reden in Zürich verblijven als wij, gespreksstof genoeg dus. De Zwitsers hebben een beetje dezelfde manier van doen als Belgen. Echt moeilijk om me hier thuis te voelen, is het niet. Natuurlijk doen we hier dingen die thuis niet mogelijk waren. We gaan bijvoorbeeld om de twee weken wandelen in de bergen. En als het mooi weer is, gaan we grillieren in de openbare bossen op de barbecueroosters. Heel gezellig!’

Ben je van plan nog lang in Zürich te blijven? ‘We zijn van plan om hier een tweetal jaar te blijven. In februari stemden de Zwitsers via een referendum nee tegen massale immigratie. Daar kunnen wij binnenkort lastige veranderingen van ondervinden. Niet-Europeanen hebben het nu al moeilijk. Voor hen bestaan moeilijke procedures en speciale vergunningen die handenvol geld kosten aan de werkgevers. Daarom vinden ze heel moeilijk werk. Het kan nu ook voor Europeanen die richting uitgaan. Maar voorlopig zitten Sofie en ik nog even veilig.’ 44

Wat is het strafste/gekste dat je tot meemaakte? ‘Daniel vroeg me in 2012 ten huwelijk in een romantisch restaurant in Londen. Dat was het meest memorabele moment van mijn verblijf in Londen. Daarnaast is er onze carrièreboost. Mijn verloofde werkte vroeger als chef in het Londense Petrus, één van de restaurants van sterrenchef Gordon Ramsay. Daniel besloot opnieuw voor zijn grote voorbeeld te werken. Hij wandelde het restaurant van Ramsay binnen, diende zijn cv in en mocht beginnen. Daniel ontmoette Ramsay al een paar keer. Hij is allesbehalve de beul die hij op televisie is, maar eerder een hardwerkende perfectionist die nauw betrokken is bij al zijn restaurants. Vandaar dat zijn imperium zo succesvol is. Ik werkte eerst als kelner voor sterrenchef Adam Byatt. Hij is erg gekend voor zijn seizoensgebonden menu’s. Onlangs kreeg ik telefoon van de restaurantmanager van Petrus. Ik werk er nu als assistentrestaurantmanager.’

Kan je goed aarden in Londen? ‘Het duurde anderhalf jaar voor ik kon aanvaarden dat Londen mijn thuis was. Ik mis mijn leven in Mechelen elke dag, maar intussen ben ik het leven hier gewoon. Ik probeer elke maand naar huis te gaan. Het is leuk om je volledig te kunnen focussen op je werk. Toch is er niets beters dan bijpraten met mijn vriendinnen in café de Gouden Vis met een glaasje bubbels erbij. Ik ben tevreden met hoe mijn leven er nu uitziet, ook al is de horecabusiness een zware branche. Ik werk gemakkelijk zeventig uur per week.’

Ben je van plan om nog lang te blijven? ‘Daniel spreekt geen Nederlands, dus het was vanzelfsprekend dat we in Groot-Brittannië zouden blijven. Londen is volgens ons het culinaire centrum van de wereld, dus wilden we onze carrière hier uitbouwen. Ooit willen we zelf een restaurant te openen. Of dat nu in Londen is of in Mechelen, daar zijn we nog niet uit.’

REVIEWS

Obligatoire 3 Voor iedereen die tijdens de zomer liever niet op vakantie gaat, selecteerde Gromm de leukste tijdsbestedingen. Hou je van een leuke reisfilm of speel je liever urenlang op je Playstation? Zoek niet verder, want hier is de obligatoire 3. Tekst: Yannick De Decker, Lazlo Cootmans & hELENA BLYWEERT

MUZIEK VOOR DAT ZOMERSE GEVOEL

Milow - Silver Linings

Gers Pardoel - De Toekomst is Van Ons

Lily Allen - Sheezus

Belgische singer-songwriter Milow verbleef in de Amerikaanse staat Californië en dat deed hem duidelijk goed. Hij kwam terug met tonnen inspiratie én een nieuwe plaat. Helemaal made in America, want de opnamen vonden plaats in een studio in Los Angeles waar ooit Nirvana het beste van zichzelf gaf. Jonathan Vandenbroeck a.k.a Milow blijft trouw aan zijn oudere werk. Catchy pop met een hoog hitgehalte, afgewisseld met intieme ballads: de ideale soundtrack voor een lange zomer.

Gers Pardoel nam ons in 2011 al mee op reis en ook dit album voert je mee naar zonnige bestemmingen. De Nederlandse rapper verleidt met meeslepende deuntjes en eenvoudige teksten, zoals alleen hij dat kan. Hoogvliegers op dit album zijn zonder twijfel het dansbare Regenboog en het volwassen titelnummer De toekomst is van ons. En zo levert Gers Pardoel meteen het bewijs dat hij veel meer is dan een eendagsvlieg.

Groot-Brittanniës meest charmante, vuilgebekte zangeres maakt haar comeback. In het nummer Sheezus waarschuwt Lily Allen meteen Rihanna, Katy Perry en Lady Gaga: Give me that crown, bitch, I wanna be Sheezus. De zangeres provoceert, maar altijd met een knipoog. Al zijn haar teksten iets harder geworden, toch blijft deze moeder van twee vrolijke, zomerse muziek maken. Forget your balls and grow a pair of tits: Sheezus is op en top girlpower en dus op en top Lily Allen. 45

REVIEWS

FILMS VOOR ECHTE REIZIGERS

The Two Faces Of January

Tracks

After The Dark

Een spannende thriller over de landsgrenzen heen. Het Amerikaanse koppel Chester (Viggo Mortensen) en Colette (Kirsten Dunst) reist naar Griekenland waar het een mysterieuze reisgids, genaamd Rydal (Oscar Isaac) leert kennen. Door Rydal komen ze in een spiraal van leugens, mysterie en gevaar terecht. De verwachtingen zijn hoog voor schrijver Hossein Amini die zijn regisseurdebuut maakt met deze film. In 1997 was hij genomineerd voor een Oscar voor de langspeelfilm The Wings of the Dove.

Gebaseerd op ware feiten, vertelt Tracks het verhaal van Robyn Davidson. Vergezeld door een fotograaf, een hond en vier kamelen, trekt ze van de Australische woestijn tot de Indische oceaan. Een reis van 2.700 kilometer. Mia Wasikowska (Alice In Wonderland) en Adam Driver (Girls) spelen de hoofdrol in dit romantisch drama. Tracks heeft al een bijzonder parcours afgelegd in de filmwereld. Tijdens de vertoningen op de filmfestivals van Toronto en Venetië kon de film op positieve reacties rekenen.

Een leerkracht van een internationale school wil zijn twintig leerlingen testen. Hij bereidt ze voor op een atoombom en geeft aan tien leerlingen de kans om te overleven. Ze moeten zelf uitmaken wie in aanmerking komt. Terwijl het eerst om een onschuldig spelletje gaat, komt daar snel verandering in als de echte bedoelingen van de leerkracht naar boven komen. James D’Arcy (Hitchcock), Sophie Lowe (Once Upon a Time in Wonderland) en Rhys Wakefield (Home and Away) spelen de hoofdrol in deze thriller.

GAMES MET EEN HOEK AF

South Park - The Stick of Truth

InFamous - Second Sons

Trials - Fusion

Cartoonreeks South Park maakte vaker uitstappen naar videospellenland, maar geen enkele titel is zo geslaagd als The Stick of Truth. Visueel ziet de game er uit als een aflevering en geluidstechnisch is de muziek en het stemmenwerk tot in de puntjes uitgewerkt. Ervaren gamers halen niet veel uitdaging uit dit rollenspel, maar interactieve spelomgevingen en een eenvoudig vechtsysteem met komische aanvallen (lees: superscheten) houden je geboeid om de twaalf uur lange speeltijd zonder enige verveling te doorstaan.

InFamous: Second Son is het eerste spel dat een aankoop waard is voor de PlayStation 4. De nieuwe console betekent een nieuw hoofdstuk in de reeks over supermensen genaamd Conduits. Delsin Rowe leeft in Seattle en strijdt daar tegen de dictatoriale grootmacht D.U.P.. De game ziet er gelikt uit, compleet met knappe effecten. Het verhaal, met een optioneel goed en slecht einde afhankelijk van je speelstijl, laat af en toe te wensen over, maar dit is de titel die je als PlayStation 4-eigenaar in huis moet halen!

Spelontwikkelaar Redlynx zag graten in de gratis 2D-motorcross-spelletjes waar je een motard door een oneffen landschap stuurt, en kwam met de succesvolle Trials-reeks op de proppen. In Fusion nemen de makers je mee naar de toekomst met knappe, verticale decorbouw, ontploffingen en wegzakkende ondergronden. De moeilijkheidsgraad is soms onstabiel door een ruwe overschakeling tussen gemakkelijke en moeilijke levels. Er is wel een level editor waarin je eigen creaties na enige inspanning tot leven komen.

Hotelgast voor een nacht Waar slaap je best wanneer je een nachtje in Mechelen wilt verblijven? Jong gespuis met een zo goed als lege portemonnee kiest best voor de jeugdherberg. De bierliefhebber met gemiddeld budget vindt zijn plezier in Het Anker. De big money spenders kunnen hun hart ophalen in Martinâ&#x20AC;&#x2122;s Patershof. Onze drie Gromm-recensenten doen de test en geven hun ongecensureerde mening. Tekst en Fotoâ&#x20AC;&#x2122;s: Helena Blyweert, Laetitia Vanopphem & Jana Goyvaerts

Onze strenge hotelinspecteurs, van links naar rechts: Helena, Laetitia en Jana

Helena verwent haar smaakpapillen in hotel Brouwerij Het Anker De Gouden Carolus, een awardwinnend bier van Mechelse makelij, is de hemel op aarde voor bierliefhebbers. Maar is het hotel dat bij de Mechelse brouwerij hoort dat ook? Omdat een rijbewijs nog een verre droom is, besluiten mijn man en ik om naar Mechelen te sporen. Bij aankomst zwichten we toch voor koning auto. Vanaf het station is het een halfuur wandelen naar het hotel en met het openbaar vervoer gaat het niet veel sneller. We nemen een taxi en zeven euro later komen we aan. Het hotel lijkt groot omdat het vlak naast de brouwerij ligt en via een binnenplein verbonden is met een brasserie. Toch telt het maar 22 kamers. We zijn een kwartier te vroeg, maar dat is geen probleem voor de vriendelijke receptioniste. Ze overhandigt de sleutel en geeft kort uitleg. Alle extra vragen - Waar bevindt de kamer zich? Moeten we reserveren voor de brasserie die bij het hotel hoort? – beantwoordt de receptioniste met de glimlach.

Stof tot nadenken De kamers in het hotel zijn ruim, maar eenvoudig. Met een bed, bureau, kleerkast en badkamer met douche heb je alles wat je nodig hebt. Al ziet het ernaar uit dat

het interieur al jaren niet veranderd is en zou een kleine facelift wonderen doen. Een flatscreen tv en internet op de kamer brengen de 21ste eeuw gelukkig wat dichterbij. Omdat we nogal op onze hygiëne gesteld zijn, checken we de kamer op stof. Bingo, want boven ons bed, op de lamp en op de telefoon vinden we al meteen wat terug. Wat de bevlekte bijbel in ons nachtkastje heeft meegemaakt, willen we zelfs niet weten. Ook in de badkamer vinden we onder het toiletpapier een hoop stof terug. Jammer. En nu we toch in de badkamer zijn: er hangt een vreemd geurtje. Die deur sluiten we dus.

Yummie! In de brasserie van brouwerij Het Anker kan je heerlijk eten. Wij nemen de steak met frietjes en genoten er geweldig van. Zeker in combinatie met huisbier Gouden Carolus. In de brasserie hangt een fijne sfeer, maar ze is dankzij haar populariteit niet de beste locatie voor een romantisch etentje. Denk: lawaai en personeel dat zich heel erg moet haasten.

Sleep tight Onze kamer ligt vlak naast de Mechelse ring. Daar hebben we geen geluidshinder van, maar door de buitenverlichting lijkt het alsof het ochtend is in plaats van middernacht. Lichte slapers brengen dus best een oogmasker mee en oordopjes voor geluiden op de gang.

Als we om half tien ‘s ochtends aankomen bij het ontbijt, ziet het er niet meer erg fris uit. Er is keuze uit mini-koffiekoeken, fruit, yoghurt, twee soorten cornflakes en broodjes die je zelf kan beleggen. De yoghurt is heel dik, omdat die in ijs heeft gelegen (wat ondertussen gewoon water is). Het beleg ziet er niet erg vers uit en laten we dus liggen. Bij het ontbijt staan twee soorten fruitsap, melk, koffie en thee. Voldoende keuze dus. Jammer genoeg is de koffie niet meer heet.

Conclusie Hotel Brouwerij Het Anker is perfect als je de biercultuur van Mechelen wil verkennen en dat met een klein budget wil doen. Wie erg op luxe gesteld is en zijn special one wil verrassen met een romantisch weekend, zoekt best een ander hotel uit. Zonder stof en mét lekker ontbijt, welteverstaan.

Hotel Brouwerij Het Anker Kamer 3/5 Ontbijt 2,5/5 Ligging 3,5/5 Totaalbeleving 3/5 12/20 Prijs voor een tweepersoonskamer: 99 euro per nacht per kamer in de week inclusief ontbijt 72 euro per nacht per kamer in het weekend inclusief ontbijt Guido Gezellelaan 49, 2800 Mechelen 0032 (0)15 287 141

Laetitia doet romantisch in Martin’s Patershof Logeren in de omgebouwde Minderbroederskerk uit de 19e eeuw geeft een speciaal gevoel. Maar waar ligt de grens tussen het authentieke bewaren en rekening houden met de wensen van de gasten? Het hotel ligt op een kwartier wandelen van het station, dus mijn vriend en ik besluiten Mechelen te voet te verkennen voor we inchecken. Martin’s Patershof ligt in een rustige omgeving, wat ideaal is om de kerksfeer te versterken. De gevel is nog van de authentieke kerk, terwijl de inkomhal modern is met een hoog plafond. We zijn onder de indruk en voelen ons underdressed in de chique hal. De receptionist checkt ons in en wijst ons meteen hoe we bij onze kamer komen.

Hemels, modern en donker Onze kamer is een cosy room, de goedkoopste kamer die in het oude kloostergedeelte ligt. Het eerste wat opvalt, is het prachtige hemelbed. De kamer zelf is vrij donker: er is maar één niet al te groot raam. Er staat een kleine kleerkast, een bureau en een tweede lagere kast met daarin de kluis en de minibar. Op deze tweede kast staat een espressomachine waarmee je gratis thee of espresso maakt.

Alles is netjes, behalve de afstandsbediening. Er staan vingerafdrukken op en tussen de toetsen ligt stof en ander vuil. De badkamer is compact, maar ruim genoeg. Er staat een bad, waar je heerlijk in ligt, met douche en een wastafel, die vrij laag staat.

Broeierig lawaai We merken dat de ventilatie of het afzuigsysteem constant zoemt. Irritant, maar ik slaap er doorheen. Mijn vriend jammer genoeg niet. De kamer is ook erg warm, zo’n 23 graden. We proberen de kamer te laten afkoelen, maar dat duurt lang en de airco maakt lawaai waardoor die ’s nachts niet op kan blijven. Ook blijkt de gang gehorig te zijn, deuren openen en sluiten de hele nacht. Een kleinigheid waar niet aan gedacht is, is stopcontacten dicht bij het bed. Dat zou handig zijn om mijn smartphone ’s nachts op te laden op mijn nachttafel. Het matras is zacht en de kussens zijn dik, heerlijk aangezien ik thuis met twee kussens slaap en ik hier genoeg heb aan één. Het bed ligt hemels en ik heb zalig geslapen.

Kerkelijk ontbijten De ontbijtzaal is prachtig en verlicht met gewone spots en reflecterende gouden schotels. Achterin hangt een religieus paneel en het plafond is hoog, wat voor een kerkelijke sfeer zorgt. We worden onthaald aan de ingang van de zaal om te controleren of we ontbijt besteld hebben, en dan mogen we vrij genieten van het

buffet. Er zijn vijf soorten fruitsap, verschillende ontbijtkoeken en pistolets waar we uit kunnen kiezen, schotels met beleg, witte bonen in tomatensaus, koffie, thee, ... Het ziet er allemaal nog fris en vers uit en zo smaakt het ook. Na het ontbijt checken we uit bij een heel vriendelijke receptioniste, die met plezier tips geeft over wat we kunnen bezoeken. Haar aanraders zijn de Kazerne Dossin en het Speelgoedmuseum. Ze geeft ons uitleg over de musea en vertelt hoe ver het is.

Conclusie Het Martin’s Patershof is een luxueuze belevenis, maar als je echt een kerkgevoel wil, moet je een van de duurdere kamers boeken die in de vroegere kerk gelegen zijn. De cosy room is een standaardkamer die je in elk luxueus hotel terug kunt vinden. Het hotel ligt wel op wandelafstand van allerlei bezienswaardigheden en leuke restaurantjes.

Hotel Martin’s Paterhof Kamer 3/5 Ontbijt 4/5 Ligging 3,5/5 Totaalbeleving 3,5/5 14/20 De prijs van een cosy room voor twee personen inclusief ontbijt ligt tussen 125 en 215 euro. Karmelietenstraat 4, 2800 Mechelen +32 (0)15 46 46 46

hotel REVIEWS

Jana gaat cheap op de lappen in jeugdherberg De Zandpoort Niets leukers dan nieuwe steden ontdekken en wat is er beter voor de portemonnee dan een jeugdherberg? Is De Zandpoort zijn geld waard of zoek je beter een goedkoop hotel? Dit hostel is bijna perfect gelegen: met een bushalte voor de deur en het station op tien minuten stappen, raak je er gemakkelijk met het openbaar vervoer. De nachtwinkel aan de overkant van de straat is ideaal voor wie ‘s avonds nog iets wil drinken of een hongertje heeft. Als ik aankom in de jeugdherberg, loopt er al meteen iets mis: mijn reservatie is niet doorgekomen. Geen probleem voor de man achter de balie, hij zet me meteen in het systeem en ik krijg de sleutel van een driepersoonskamer. Als het hostel volgeboekt is, deel je zo’n kamer met twee andere jongeren, maar aangezien ik er buiten het seizoen verblijf, heb ik de kamer voor mezelf.

Eigen bed opmaken Het is niet de gezelligste kamer, met een betonnen muur en plafond. Maar twee kleine schilderijtjes leuken het geheel op. Vooraleer de kamer verder te inspecteren, besluit ik mijn bed op te maken. De man achter de balie heeft me twee lakens en

een kussensloop meegegeven, daar moet ik het mee doen. Ik ben nooit een held geweest in het opmaken van bedden en dus duurt het even voor het bed klaar is. Na wat wroeten en proppen met de dekens heb ik een soort van opgemaakt bed waar je gerust een nachtje in kan slapen. Eerste hindernis overwonnen! Ik heb een eigen badkamer met een toilet, douche en twee wasbakjes. Allemaal redelijk proper en in orde. De rest van de kamer is wel aan verbetering toe. Wat stof hier en daar, de schilderijtjes die scheef hangen, een gat in mijn laken: zelfs voor een jeugdherberg is dit aan de sjofele kant.

WIFI in de tuin Omdat het een mooie zomeravond is (en je enkel beneden draadloos internet kan gebruiken), besluit ik me in de tuin te zetten om een beetje te surfen. De jeugdherberg heeft een mooi, maar verloederd binnentuintje. Het duurt bijna tien minuten voor ik een bankje vind dat proper en niet helemaal kapot is. Lang kan ik er niet blijven zitten door het gebrek aan buitenverlichting. Het hostel is niet rustig gelegen, maar daar heb je op de kamer helemaal geen last van. Het gordijn verduistert ’s avonds genoeg en van straatlawaai heb ik niets gemerkt. De volgende ochtend word ik gewekt door mijn wekker en het ochtendlicht: het gordijn blijkt toch niet zo lichtdicht.

De ontbijtzaal ziet eruit als een cafetaria, al fleuren enkele planten en schilderijtjes de ruimte op. Het ontbijt is niet denderend: wit en lichtbruin brood dat al een beetje hard aanvoelt, wat charcuterie, potjes smeerpasta en confituur en een paar stukken fruit. Om te drinken kun je kiezen tussen appelsap, koffie, chocolademelk of thee. Geen ruime keuze, maar verder is het wel in orde.

Conclusie De jeugdherberg is goed gelegen en de kamers zijn in orde, niet meer of niet minder. Geen grote luxe, maar daar betaal je ook niet voor. Perfect voor jongeren met een klein budget die graag op een paar dagen Mechelen willen verkennen, minder geschikt als je echt een weekendje wil genieten.

Jeugdherberg Mechelen Kamer 2,5/5 Ontbijt 3/5 Ligging 4,5/5 Totaalbeleving 3,5/5 13,5/20 22,30 euro per nacht per persoon inclusief ontbijt 54,10 euro voor een tweepersoonskamer inclusief ontbijt Zandpoortvest 70, 2800 Mechelen +32 (0)15 27 85 39

RECEPTEN

Cocktails: ideaal om een hete zomer te overleven Kreeg jij zin om te kokerellen na de avonturen van Helena bij de Mechelse gezinnen met exotische roots? Je vindt de recepten hier, maar eerst een snelcursus cocktails maken met enkele weetjes over deze lekkere, maar soms gevaarlijke drankjes. Tekst en foto’s: Yannick De Decker, Laetitia Vanopphem, Helena Blyweert & Jade Van Lint

Over de oorsprong van het woord cocktail bestaan verschillende verklaringen. Kies er één uit en maak indruk op je vrienden met je kennis. Het woord cock-tailed werd in de 18e eeuw gebruikt om een niet-raszuiver renpaard aan te duiden. Hetzelfde woord bleek ook een goede naam voor een gemixt, en dus niet zuiver, drankje.

te duiden. Het werd door 16e-eeuwse Spanjaarden aangetroffen in Yucatan, Mexico. Zij namen het concept mee naar Europa en de naam verbasterde door de Engelsen tot ‘cocktail’. Dit om een mix van gefermenteerde vruchtensappen en distillaten, gescheiden (vloei)stoffen, aan te duiden. Het woord coctel wordt ook vandaag de dag nog in Latijns-Spaanse landen gebruikt.

Het woord zou komen van het woord coctel, een Maya-woord om gefermenteerde of gegiste vruchtensappen aan

Koloniale tavernes hielden hun dranken (rum, brandy, whisky, gin, applejack) in vaten. Het laatste restje in

zo'n vat was minder van kwaliteit en werd daarom overgegoten in een gecombineerd vat, dat dan tegen een gereduceerd tarief werd aangeboden. De kraan in een vat wordt ook wel aangeduid als cock, het restje drank onder de cock als tail. Vandaar cock-tailings.

Ook doet er nog een verhaal de ronde dat het woord cocktail haar oorsprong vond bij hanengevechten. De haan (cock) en zijn veelkleurige staart (tail) zouden gecombineerd gebruikt zijn om een veelkleurig drankje aan te duiden, de cock-tail. 51

recepten

PONCHA

kiwi spritzer

Voor wie tegen een stootje kan

Non-alcoholisch smaakt ook

Ingrediënten:

1 appelsien een halve citroen 5 centiliter tequila 1 soeplepel honing

1 kiwi (geschild en gemixt) 15 milliliter citroensap Leng aan met limonade.

strawberry daiquiri

Blue hawaÏ

Voor de zoetebekken onder ons

Een exotisch staaltje alcohol

Ingrediënten:

3 tot 4 aardbeien een halve limoen 5 centiliter rum een scheutje aardbeiensiroop 52

een halve citroen 5 centiliter rum 2,5 centiliter blue curaçao een scheutje ananassap

RECEPTEN

Breng de keukenprins(es) in jou naar boven met deze exotische gerechten

Armeense Perashki Recept voor 4 personen IngrediĂŤnten:

500 gr bloem 125 ml magere yoghurt 250 cl water 1/2 blokje gist een snuifje zout 300 gr aardappelpuree 300 gr voorgebakken gehakt Meng de bloem, het gist en het zout in een kom. Maak een kuiltje in het midden en giet daar het water en de magere yoghurt in. Kneed tot je een elastische deegbal hebt. Dek het deeg af met plastic folie en laat het een uur rijzen op een warme plaats. Neem kleine stukjes deeg en rol ze tot platte cirkeltjes. Leg de aardappelpuree of het gebakken gehakt in het midden, flap de cirkel dicht en maak de uiteinden van het deeg goed aan elkaar vast. Frituur de rolletjes een tiental minuten. 53

recepten

Marokkaanse couscous met groenten en kip Recept voor 4 personen IngrediĂŤnten:

100 gram wortels, rapen, witte kool, courgettes, witte uien & pompoen 400 gram couscous 300 gram kip paprikapoeder & gember peper, saffraan & zout bosje koriander & bladpeterselie 2 eetlepels olie Hak de ajuin fijn. Snij de groenten in grote stukken. Bind de peterselie en koriander samen met een kooktouw. Doe de couscous in een diepe kom. Meng er twee eetlepels olie onder en overgiet dan met een tot twee glazen lauw gezouten water. Stoof de ajuin en kip in een grote stoofpan met vijf eetlepels olijfolie en een liter water. Doe de kruiden erbij en laat vijftien minuten koken. Voeg de wortels en raapjes toe en laat tien minuten verder koken. Doe de overige groenten erbij en laat het geheel nog 10 minuten op het vuur staan. Doe de couscous in een kookpot. Vul die met 1 tot 2 liter water, afhankelijk van de grootte ervan,. Laat die 20 minuten op het vuur staan tot er stoom uit komt. Schik de couscous op een groot bord met de groenten en het vlees. Overgiet het geheel met wat kookvocht.

Belgische Balletjes en boontjes in tomatensaus Recept voor 4 personen IngrediĂŤnten: 1 kg gemengd gehakt paneermeel anderhalve ui 500 gram bonen 5 verse zoete tomaten 500 gram gezeefde tomaten peper & zout 1 groentebouillonblokje

Kook de bonen en rol de gehaktballetjes met paneermeel. Stoof de ajuin op met boter. Als die glazig is, doe je er de bonen bij. Pel de verse tomaten en laat die mee stoven in de pot. Doe er een beetje water en de tomatenpuree bij. Kruid af met peper, zout en een bouillonblokje. Voeg dan de balletjes toe. Als de boontjes mals zijn en de gehaktballen niet meer roze zijn, is het gerecht klaar! Indien nodig kan je de saus dikken met bindmiddel.

‘Mechelen heeft de kwaliteiten van een grootstad’ Willem Beeck (24) is de nieuwe coördinator van Project Wolf en een rasechte Mechelaar. De deur van de vrolijke jonge Wolf staat altijd open. Wij sprongen even binnen. Tekst en foto’s: Jade Van Lint & Laetitia Vanopphem

Wat is Project Wolf?

‘Project Wolf is een medialab waar jongeren hun eigen ding kunnen doen met media. Zij komen met een initiatief bij ons en wij ondersteunen hen. Mijn functie hier is om onze wolven te ondersteunen.’ Hoe zou jij Mechelen omschrijven?

‘Als een mooie, historische en culturele stad, maar ook een stad waar veel te doen is voor jongeren. Veel jeugdhuizen, pleintjes en festivals die er aankomen.’ Welke plaats zou jij aan toeristen aanraden?

‘Jeugdhuis Joko, waar ik voorzitter van ben, in het weekend omwille van de leuke

feestjes en in de week de Vismarkt met zijn terrasjes. Het Begijnhof is altijd mooi om door te wandelen en de Grote Markt met zijn cafeetjes is ook een aanrader.’ Wat biedt Mechelen meer dan andere steden?

‘We zijn een grootstad waar alles zeer dichtbij is. In Antwerpen en Brussel ligt alles veel verder uit elkaar. Ik denk dat je hier bijna alles vindt wat je ook in Brussel of Antwerpen hebt.’ Wat is jouw favoriete vakantie?

Ik ben een plantrekker. Met een tentje de wijde wereld intrekken al liftend of met het openbaar vervoer. Veel wandelen,

kennis maken met locals, ... Maar ik kan ook genieten van een weekje Frankrijk, er moet gewoon veel te doen zijn.

Werkwolven Redactie

Vormgeving

Helena Blyweert Yannick De Decker Jade Van Lint Laetitia Vanopphem Jana Goyvaerts Lazlo Cootmans

Yannick De Decker

Eindredactie

Willem Beeck Renaat Bogaert Lieve Roegiers

Helena Blyweert Yannick De Decker Jade Van Lint Laetitia Vanopphem

Coverfoto Helena Blyweert Jade Van Lint Laetitia Vanopphem

Fotoverantwoordelijken Jade Van Lint Laetitia Vanopphem

Onder begeleiding van

Verantwoordelijke uitgever Lieve Roegiers Campus De Ham, Raghenoplein 21bis, 2800 Mechelen