απιστίας, διαλέγει ένα θέμα μάλλον συνηθισμένο,
αναγνώστη πρωτόγνωρο. Το βιβλίο ξεκινά με ένα συγγραφικό
που υπήρξαν ζευγάρι, με γραπτά
σε στίχους· κατόπιν, αυτό το υλι-
κό προσαρμόζεται ελάχιστα στην
πένα του σύμφωνα «με τις αισθητικές [τ]ου προτιμήσεις» (σελ. 9).
Προκειμένου να προστατέψει την
ιδιωτικότητα του ζεύγους, τους
κατονομάζει, όχι τυχαία, Μολύβιο
και Λυδία, μετατρέποντάς τους σε
σύμβολα της δικής του συγγραφι-
κής προσπάθειας. Διαρθρωμένο στην ύλη του σαν τραγωδία με τη μορφή δίκης, η μι-
κτή αυτή συλλογή κειμένων, που σε άλλο πλαίσιο
γε-
ωλογίας ή αστροφυσικής, και συνοδεύονται, όποτε
ή υποδηλώνουν τη θέση τους στο έργο. Η χρήση των
και της σκέψης, οι γενναίες πράξεις με τις δύσκο-
Νησίδες 25 | ΚΥΜΑΤΙΣΜΟΙ
μόνοι, με τη Λυδία να κερδίζει την επιμέλεια των παιδιών
σχέσεων, όχι φυσικά χωρίς τίμημα, όχι χωρίς
και υπολογισμού, όπως η σημερινή. Κατά τρόπο μοναδικό, η απάντηση δεν βρίσκεται μέσα
στο βιβλίο, αλλά το ίδιο το βιβλίο παίρνει τη μορφή μιας απά-
ντησης, λειτουργώντας ως ένας παραμορφωτικός καθρέφτης του κόσμου, που μας επιτρέπει
δύο άστρων
που μοιράζονται το ίδιο ηλιακό σύστημα προσομοιάζει