ส�ำเริง บุญถึก หัวหน้างานประชาสัมพันธ์ สถานสงเคราะห์เด็กพิการและทุพพลภาพบ้านนนทภูมิ ก็ถูกยกให้เป็นหนึ่งในคณะกรรมการคัด เลือก “เราจะดูว่าเขาท�ำงานด้วยใจไหม บางคนขยันท�ำแต่งาน แต่กับเด็กเขาไม่ ค่อยสนใจว่าเด็กเขารออะไรอยู่ มันจะ มี เ ด็ ก ประเภทที่ เขานอนๆ อยู ่ พี่ เ ลี้ ย ง ก็ ข ยั น มาก เก็ บ นั่ น กวาดโน่ น ถู นี่ แต่ เด็กมองเขาอยู่ เขาหันไปถามเอาอะไร รึปล่าว แค่นี้เราก็ให้เขาละ ถ้าแม่เป็น คณะกรรมการแม่ให้เขา คือคนนี้ท�ำงาน ด้วยใจ เขาสนใจเด็ก เขาเอาใจใส่ว่าเด็ก มองเขาอยู่นะ ที่นี่เราเอาใจท�ำงาน ถ้าอยู่ กับเด็กพิการเราต้องใช้ใจท�ำงาน บางคน ปวดท้อง บางคนจะอึเขาบอกไม่ได้ แต่ เขาใช้สายตา สายตามอง เรารู้เลย ปวด ท้องหรือ เข้าส้วมไหม เราก็ช่วยเขาเข้า ห้องน�้ำได้ เพราะบางทีเขานอนแหม็บอ ยู่กับที่ไปไหนไม่ได้ก็เลอะอีก” ๕. “เราท� ำ ท� ำ ไม เราท� ำ เพื่ อ อะไร
เราท�ำเพื่อใคร ?” เป็นค�ำถามที่ยังคงวน เวียนในวันเหน็ดเหนื่อยและท้อถอยของ แม่หมาย ผู้พิการต้องการก�ำลังใจมากเท่า ไหร่ ผู้อุทิศตนท�ำเพื่อพวกเขาก็ต้องการ ไม่แพ้กัน การเป็นสาวโรงงานซึ่งเข้าออก ตอกบั ต รก็ ไ ม่ น ่ า ต้ อ งมาล� ำ บากกายใจ ขนาดนี้ คนเข็ญผลไม้ขายกลางแดดคงไม่ ต้องห่วงอะไรในวันหยุดของเขา คนกวาด ถนนยังพอเอนกายใต้ร่มไม้ได้ในชั่วโมง พักผ่อน แต่แม่หมายท�ำงานกับชีวิตที่ไม่ สมประกอบทางร่างกาย เป็นภาระที่วัด ขีดความเหนื่อยล้าไม่ได้ “เคยร้องไห้ มันเหนื่อยมาก ท้อ มาก ทะเลาะกับเด็ก เด็กว่าเรา บางทีเรา ก็อยากจะสอนให้เขาเป็นคนดี แต่ว่าไป ขัดใจเขา หรือเขาโตแล้ว เขาเรียนหนังสือ ข้ า งนอกเขาเรี ย นถึ ง ขั้ น ปริ ญ ญา เขาก็ สะท้อนกลับค�ำพูดท�ำนองว่าแม่ไม่เข้าใจ เขา พอสอนก็หาว่าด่า เลยท้อ” ประสบการณ์ ที่ ผ ่ า นมาของเธอ มากพอจะเข้ า ใจว่ า การศึ ก ษาไม่ ไ ด้ 63 issue 83 December 2014
ช่ ว ยให้ ทุ ก คนเป็ น คนดี ต้ น โพธิ์ อ ย่ า ง แม่ ห มายเป็ น ที่ พึ่ ง พิ ง ให้ ลู ก นกลูกกามา นักต่อนัก เมื่อปีกกล้าขาแข็งบางตัวบิน หายไม่ไยดี บางตัวไม่เคยลืมร่มเงาโพธิ์ แก่ต้นนี้ ค�ำพูดสั้นๆ จากผู้ปกครองท่าน หนึ่ ง ย้ อ นกลั บ มาให้ ก� ำ ลั ง ใจเธออี ก ครั้ ง “สมหมายท�ำเพื่อเด็กที่ดีนะ” ในงานคื น สู ่ เ หย้ า บ้ า นนนทภู มิ แม่หมายได้พบเด็กๆ ที่เคยเลี้ยงมาตั้งแต่ ตั ว เล็ ก ๆ จนก้ า วออกไปประสบความ ส�ำเร็จในชีวิต พวกเขากลับมาบอกเล่า ประสบการณ์ เ พื่ อ สร้ า งความหวั ง และ ก�ำลังใจให้กับน้องที่ยังอยู่ หลายสิ่งอย่าง ที่แม่หมายเคยสอนลูกๆ หลายคนน�ำไป ใช้กับโลกภายนอก ยังความภูมิใจแก่คน อยู่เบื้องหลังมิคลาย “เขาบอกว่าผมชอบมากที่สุดเลย คืออยู่เวรที่แม่หมายเข้าเวร พอผมรู้ว่าแม่ หมายเข้าเวรวันนี้ ผมดีใจมาก เพราะแม่ เป็นคนพูดเพราะ แม่เป็นคนอ่อนหวาน และท�ำให้ผมชื่นใจ มีก�ำลังใจ โหยแม่ฟัง