Adviesteam

Een ervaring vanuit het adviesteam

De juiste zorg en woning op het juiste moment

De ene bewoner heeft weinig ondersteuning nodig en kan prima zelfstandig leven volgens zijn eigen wensen. De ander heeft behoefte aan meer zorg op maat. Uiteraard veranderen zulke behoeften ook: door bepaalde gebeurtenissen kan iemand bijvoorbeeld ineens meer zorg of een andere woning nodig hebben. Ook dan denkt Pleyade graag mee in oplossingen, om ervoor te zorgen dat iemand zich zo prettig mogelijk voelt in zijn omgeving. In het geval van mevrouw Molenaar* bijvoorbeeld. Woon- en zorgadviseur Ingrid Scheers vertelt over haar ervaringen.

Mevrouw Molenaar woonde al enige tijd met plezier op een locatie van Pleyade, in een ruim appartement. Zij ontving daar de nodige zorg en ondersteuning. Helaas kreeg zij geestelijk en lichamelijk het één en ander te verduren, waardoor haar gezondheid achteruit ging. Ze kreeg last van een delier en een hoge mate van stress. Een delier is een vorm van verwardheid die vaak tijdelijk is en kan ontstaan door een ziekte, ongeval, operatie of medicijnen. Ingrid vertelt: “Hierdoor kon zij zelf niet goed meer inschatten wat goed en veilig voor haar was. Ze werd onrustig en begon rond te dwalen. De verpleegkundige op de afdeling trok bij ons aan de bel, omdat de situatie voor mevrouw Molenaar niet meer veilig was. We hebben contact opgenomen met de familie, die ook erkende dat het zo niet langer ging.” Vanwege het delier kon de arts op dat moment geen diagnose stellen, waarmee zij een passende zorgindicatie had kunnen krijgen. Toch moest er voor de veiligheid van mevrouw iets gebeuren. Zelf was ze op dat moment niet in staat om een beslissing te nemen.

Goed overleg

Gelukkig kon mevrouw terecht bij een nabijgelegen locatie van Pleyade. Dit is een kleinschalige woongemeenschap waar ook psychogeriatrische zorg wordt geboden. Op een gesloten afdeling kon zij op dat moment de juiste zorg en ondersteuning krijgen. Ingrid: “In goed overleg tussen de familie, het adviesteam, het teamhoofd en de verpleegkundig specialist van de huisarts is besloten dat mevrouw hier in ieder geval tijdelijk zou gaan wonen. Zo zou bekeken kunnen worden hoe ze zou herstellen van het delier.” Mevrouw Molenaar verhuisde naar een woon-slaapkamer met eigen badkamer en toilet.

Tot rust

Het bleek een goede zet. Mevrouw voelde zich prettig in haar kamer en gedijde goed in de kleinschalige setting van de locatie. “Het delier verbleekte. Ze kwam tot rust en kreeg de nodige individuele aandacht. Ze genoot zichtbaar van de huiselijke sfeer en

*Gefingeerde naam en foto i.v.m. privacy

de zorg door de medewerkers en ondersteunende collega’s.” Ook de arts, psycholoog en zorgmedewerkers constateerden dat het beter ging met mevrouw. De geborgenheid en veiligheid deden haar goed.

Opgebloeid

De arts, psycholoog en zorgmedewerkers schatten in dat het risico op een nieuw delier bij mevrouw Molenaar aanwezig was wanneer ze terug zou gaan naar de oude situatie. De familie had nog wel hoop dat ze terug zou kunnen keren naar haar appartement, dat nog aangehouden was. Ingrid: “Maar uiteindelijk bleek dat mevrouw in deze setting op de nieuwe locatie een stuk beter functioneerde. Ze had veel baat bij de extra persoonlijke aandacht binnen deze kleinschalige woning. Ook gezien haar hoge leeftijd en de behoefte aan structuur, besloten we uiteindelijk gezamenlijk dat mevrouw op de nieuwe locatie goed op haar plek zit. Ze is helemaal opgebloeid en weer aanspreekbaar. Ze is zelf ook blij dat ze hier nu woont.”

Warme zorg bieden

Het adviesteam hield nauw contact met het Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ), de verpleegkundig specialist van de huisarts en de psycholoog van Pleyade. Hierdoor kreeg mevrouw Molenaar uiteindelijk toch een hogere zorgindicatie. Ingrid en haar collega’s kijken er met een goed gevoel op terug. “Het geeft veel voldoening dat het zo goed heeft uitgepakt. We hebben veel contact gehad met alle betrokken partijen en kwamen daardoor tot een goede oplossing. We vroegen onszelf continu af: wat is het beste voor deze mevrouw? Dat is altijd ons uitgangspunt, bij iedere bewoner of cliënt. Pleyade wil warme zorg bieden aan bewoners en cliënten, ook wanneer hun situatie verandert. Buiten de kaders denken hoort daar ook bij.”

“Ze kwam tot rust en kreeg de nodige individuele aandacht.”

Bob

Een van de mannen van Pleyade thuiszorg

Op vrouwen wordt vaak extra gelet wanneer zij, vooral in het begin, in een traditioneel mannenberoep werken. ‘Kan ze dat wel?’ of ‘Dat is toch niets voor een vrouw?’ zeggen of denken sommige mensen dan weleens. Hoe zit dat eigenlijk met mannen die in de thuiszorg werken?

Samantha Verbeek van Pleyade Thuiszorg vertelt. “Van de 64 thuiszorgmedewerkers zijn er twee man. De cliënten zijn erg tevreden met deze mannen. Het gaat eigenlijk gewoon heel erg goed. Zeker voor het huishoudelijk werk is het geen punt. Alleen bij de persoonlijke verzorging wil heel soms een vrouw niet door een man worden gedoucht.” Ze poetsen dus als de beste en verstaan hun vak. Hoog tijd om een van de mannen te vragen naar zijn ervaringen.

Bob Hartemink (50) werkt twee en half jaar bij Pleyade Thuiszorg als huishoudelijke hulp. Daarvoor was hij 22 jaar werkzaam in de grafische industrie, in de binderij. Heel wat anders. Door de digitalisering was er geen werk meer voor hem maar thuiszitten was geen optie.

Hoe kwam je in de zorg terecht, Bob?

“Via een vriendin die bij Pleyade werkt. Ze vroeg me het eens te proberen. Thuis doe ik ook altijd het huishouden, dus het was niet nieuw voor me. Ik heb twee keer met iemand meegelopen en kon toen beginnen bij Pleyade. Ik heb er geen speciale opleiding voor hoeven volgen.”

Hoe reageerde je omgeving toen je dit ging doen?

“Nooit heb ik rare reacties gehad. Men was positief, vond het goed dat ik dit doe. Wel ben ik een keer geweigerd door een mevrouw die vanwege haar geloof geen vreemde man in huis mocht laten. Ik ben toen maar weer naar huis gegaan.”

Krijg je te maken met vooroordelen?

“De planner van Pleyade moet weleens op iemand inpraten als ze zegt dat Bob komt. Maar als ik dan eenmaal ben geweest, bijvoorbeeld op een invaladres, zijn ze heel tevreden en willen ze dat ik terugkom. En vaak kan dat niet want ik heb mijn agenda al vol staan met mijn vaste cliënten.” Lachend: “Zoiets streelt je natuurlijk.”

Wat maakt je werk leuk?

“De afwisseling. Maar ook de gesprekken die ik heb met mensen. Een praatje maak je meestal tijdens het werk als je in dezelfde ruimte bent. Heel soms, als het werk klaar is, is er tijd voor een kopje koffie”

Hoe beleef je zelf het werken in de thuiszorg?

“Ik werk drie dagen per week en schoonmaken vind ik leuk. Mijn cliënten zitten veel in huis en vinden het fijn als er iemand over de vloer komt. Ik vind het op mijn beurt weer fijn als ik ze weer tevreden kan achterlaten.”

Heb je een advies voor andere mannen die wel in de thuiszorg zouden willen werken?

“Ja, gewoon proberen. Met iemand meelopen. Het is dankbaar werk. Je kunt zelf min of meer je tijd indelen en soms zit er wat speling in zodat je bijvoorbeeld een ochtend- met een middagdienst kunt ruilen. Dat is best handig als je bijvoorbeeld kinderen thuis hebt. Je werkt op jezelf, gaat vanuit huis naar je werk en komt daar ook weer terug. Je collega’s zie je niet zo vaak, alleen bij vergaderingen, zeker nu in deze situatie. Dat is natuurlijk wel een beetje jammer. Maar het contact met de cliënten, dat is toch waar het in dit werk om draait.” In Nederland vieren we al 57 jaar de Dag van de Verpleging. Dat gebeurt op 12 mei, de geboortedag van Florence Nightingale. Een van de doelen was in 1964, om jonge meisjes te werven voor het beroep. Na de Tweede Wereldoorlog ontstond namelijk wereldwijd een tekort aan verpleegkundigen. Al eerder ontstonden wereldwijd initiatieven om belangstelling voor het beroep te wekken. Ook een beter aanzien van de verpleegkunde vond men belangrijk. Een derde doel van de Dag van de Verpleging was om de reflectie op het beroep, op de eigen deskundigheid en de verantwoordelijkheid van verpleegsters te stimuleren. Volgens het Florence Nightingale Instituut mocht De Dag niet verzanden in het louter in het zonnetje zetten van de verpleegkundigen; er lagen serieuze zaken aan ten grondslag. Intussen wordt tegen 12 mei veel gediscussieerd of deze dag de Dag van de Verpleging moet heten of de Dag van de Zorg. Ook bij Pleyade gebruikt men die laatste naam wel.

12 mei, Dag van de Verpleging