5 minute read
Hospice Wageningen-Renkum
Per 1 januari 2021 heeft Pleyade het team van verpleegkundigen van Hospice Wageningen-Renkum overgenomen van Thuiszorg Groot Gelre. Door deze samenwerking is de zorg voor de gasten van het hospice gewaarborgd. Pleyade en het hospice tekenden daarvoor een samenwerkingsovereenkomst.
Advertisement
Maarten de Gouw, voorzitter van de Stichting Hospice Wageningen-Renkum: “Vol vertrouwen gaan we deze samenwerking aan. Dankzij Pleyade is het mogelijk om onze hoogwaardige en warme zorg voort te zetten: het unieke concept van 24-uurs verpleegkundige zorg, in combinatie met de nabijheid, ondersteuning en zorg van de vrijwilligers. Voor de gasten is er rust, door de continuïteit van het verpleegkundig team”.
Samenwerking en vertrouwen
Floor de Vroome, bestuurder van Pleyade: “Met deze samenwerking ondersteunt Pleyade zorg voor waardige stervensbegeleiding in een prettige omgeving. Tevens kunnen we met deze samenwerking zowel de organisatie van het hospice als de acht verpleegkundigen helpen. We verwelkomen onze nieuwe collega’s die gespecialiseerd zijn in de ondersteuning en begeleiding van mensen die hun levenseinde naderen. Ik hoop dat we veel van ze mogen leren over hun mooie beroep en zij natuurlijk van ons. Zowel het hospice als de verpleegkundigen ben ik dankbaar voor het vertrouwen in Pleyade.”
Individuele aandacht
Hospice Wageningen-Renkum is een kleinschalig hospice waar gasten in de laatste fase van hun leven in een huiselijke omgeving afscheid kunnen nemen van het leven. Voor de gasten is er alle tijd en individuele aandacht. Een helpende hand, een luisterend oor, dat zijn de kenmerken die de zorg in het hospice bijzonder maken. Het verpleegkundig team krijgt ondersteuning van deskundige vrijwilligers.
Marriet Aalberts is als directeur van het hospice verantwoordelijk voor de dagelijkse gang van zaken, waaronder ook het verpleegkundig team van Pleyade valt. Zij en Floor de Vroome kijken uit naar een professionele, prettige samenwerking.
Maarten de Gouw (l) en Floor de Vroome (r)
Op www.hospicewageningenrenkum.nl vindt u meer informatie over het hospice.
Organiseer een thuisquiz!
Omdat we de coronaregels ook in 2021 moeten naleven zijn we nog steeds veel thuis. Als je uitgeknutseld bent, de boeken uit je boekenkast allemaal al hebt gelezen en alle bordspellen al een keer gewonnen hebt is de volgende tip misschien een welkome afleiding. Ga eens aan de slag met het maken van een eigen quiz! Hoe je dat doet? Pleyn vroeg het aan Marlies Rietschoten van de activiteitenbegeleiding van Malburgstaete.
Marlies: “De mogelijkheden zijn eindeloos. Zo kan je bijvoorbeeld kiezen om je eigen vrienden als onderwerp te nemen, leer je elkaar ook nog eens wat beter kennen. Het leuke aan zo’n quiz is dat je dit prima op afstand kunt spelen. Allemaal in je eigen huiskamer achter je computer via beeldbellen! De ‘quizmaster’ kan ook rouleren. Zo is iedereen een keer aan de beurt en ben je meteen een paar zaterdagavonden verder!
Je kunt er ook voor kiezen om de winnaar van de quiz te verrassen met een klein prijsje of te werken met een tijdslimiet. In plaats van alleen vragen stellen, kun je er ook wat opdrachten in verwerken. Het is leuk als je een mix kunt maken van algemene vragen en vragen die speciaal van toepassing zijn op de deelnemers. Het leukst en meest origineel is natuurlijk om alle vragen zelf te bedenken maar voor wie iets minder inspiratie of tijd heeft; google eens op www.quiz-vragen.net, top 100 leuke weetjes, www.raadsels.nu en www.quizzo.nl. Daar vind je leuke voorbeelden.
In Malburgstaete is het inmiddels traditie dat we elk jaar de oudjaarsquiz organiseren. Normaal gesproken zitten alle bewoners in het restaurant en spelen we daar de quiz, maar door de coronamaatregelen hebben we de quiz op de afdelingen gespeeld waarbij iedere bewoner in zijn eigen deuropening zat. Minstens zo leuk!”
Thuis
Column Mantelzorg in een ander daglicht
Floor Poerschke, Psycholoog
Zo’n zestig jaar geleden was het nog vrij normaal dat opa of oma bij je in huis woonde. Dit heette nog geen mantelzorg maar dat was het in feite wel. Het eerste ‘bejaardenhuis’ werd pas in 1965 opgericht. Voorlopers hiervan, gasthuis of bejaardenhofje genoemd, bestonden al vóór het jaar 1600. Waar het in het begin nog een schande was voor de familie om pa of ma in zo’n huis te laten wonen, werd het in de vorige eeuw steeds normaler. Als iemand de respectabele leeftijd van 65 jaar bereikte, was hij of zij klaar voor de verhuizing naar een bejaardenwoning. Velen maakten daar gebruik van. Het gevolg: de maatschappij werd er steeds minder op ingericht om ouderen in het eigen netwerk op te vangen. We ‘verleerden’ het zorgen voor onze opa’s en oma’s.
Inmiddels zijn die ‘moderne’ bejaardenhuizen uit 1965 allang weer ouderwets. De afgelopen zestig jaar is er veel veranderd. Zo is de term ‘bejaardenhuis’ ingeruild voor ‘woonzorgcentrum’. Alleen op basis van leeftijd kom je er niet meer in! De huidige generatie senioren staat ook niet te springen om naar een woonzorgcentrum te verhuizen. De meesten blijven het liefst zo lang mogelijk thuis wonen. Ik ook! Maar wie zorgt er dan voor mij als ik wat ouder ben en hulp nodig heb bij de dagelijkse dingen? Wie wordt mijn mantelzorger? Ik hoor mijn oudste zoon al roepen: ‘Ja daaaag! Je huurt tegen die tijd maar iemand in, hoor mam!’ Mijn kinderen zijn duidelijk niet opgegroeid met het idee van mantelzorg.
Maar ben ik nu eigenlijk niet hún mantelzorger? Ik doe hun was, net als een mantelzorger. Ik doe de boodschappen en kook het eten. En ik breng ze naar de huisarts als ze ziek zijn. En al die andere dingen die bij de zorg komen kijken. Dat noem je opvoeden, denk je nu vast. Dat klopt natuurlijk, maar is er eigenlijk wel zoveel verschil?
Volgens mij is er in ieder geval één groot verschil. De zorg voor kinderen wordt meestal gezien als een zegen. Het is tenslotte niet iedereen gegeven om vader of moeder te worden. Ouders zijn doorgaans dolgelukkig dat ze een kind hebben om voor te kúnnen zorgen. Terwijl het zorgen voor ouderen vaker wordt gezien als een verplichting. Voor mantelzorg kiezen we niet altijd zelf en we praten er niet altijd positief over. En ik doe daar (tot mijn grote schaamte) aan mee. In gesprekken met mantelzorgers focus ik vaak op hoe zwaar het is om voor een naaste te zorgen die ziek en hulpbehoevend is. Terwijl het ook veel moois kan opleveren. Mantelzorg kan een zegen zijn, net als het zorgen voor kinderen. Om mensen daarvan bewust te maken, wil ik voortaan vragen: wat maakt dat u mantelzorg bent gaan doen? Vaak belicht iemand dan juist de positieve kanten.
Ondertussen blijf ik mijn kinderen er af en toe op wijzen dat ik nu eigenlijk hún mantelzorger ben. In de hoop dat ze later toch geneigd zijn om voor mij boodschappen te doen en eten te koken…
