SamenSpraak

In SamenSpraak interviewen medewerkers, cliënten en vrijwilligers elkaar. In deze Pleyn: Jopie Dragt-Holthuis (cliënt Pleyade Thuiszorg, 89 jaar) en Kim Willems (huishoudelijk ondersteuner thuiszorg, 22 jaar). De ontmoeting vindt deze keer digitaal plaats.

Kim: Dag mevrouw Holthuis, wij kennen elkaar nog niet. Wilt u iets over uzelf vertellen? Jopie: Natuurlijk. Ik kom van oorsprong uit Hengelo, Twente. Mijn man werkte daar als technisch tekenaar. Toen hij in 1962 in Oosterbeek aan de slag ging, zijn we naar Arnhem verhuisd. We kregen een dochter, Janneke. En hoe Jopie Dragt-Holthuis ziet jouw leven eruit?

Cliënt Pleyade Thuiszorg Kim: Sinds tweeënhalf jaar woon ik in Arnhem, maar ik kom eigenlijk uit Nijmegen. Na mijn middelbare school heb ik een jaar in Rotterdam gewoond voor de studie criminologie, maar dat beviel niet zo. Nu woon ik weer bij mijn moeder en studeer ik communicatiewetenschappen. Sinds september werk ik bij Pleyade in de thuiszorg.

Jopie: Wat leuk, ik heb ook 25 jaar in de thuiszorg gewerkt. Dat deed ik vier keer in de week van half negen tot half één. In vakantietijd soms wel vijf keer, als ik moest invallen. Ik zei altijd: mijn hobby is werken. Mijn man vond me

‘Ik zie elke dag als een zegening’

zelfs een workaholic, maar ik deed het gewoon met veel plezier. Geldt dat voor jou ook? Kim: Ik vind het heel leuk om te doen, maar ik wil er niet mijn beroep van maken. Het contact met de mensen vind ik het leukst. Ik werk op vier adressen en ik heb oprecht met iedereen een goede band. Je maakt toch even een praatje en drinkt een kopje koffie samen. Jopie: Dat deed ik ook altijd. Door de thuiszorg heb ik geleerd om wat vaker nee te zeggen. Zelf heb ik sinds anderhalf jaar ook hulp in de huishouding, van Samantha. Daar ben ik heel gelukkig mee. Kim: Wat vindt u ervan om zelf hulp te krijgen? Jopie: Ik vind het fijn. Samantha doet haar werk heel goed, het is altijd schoon.

‘Door corona is studeren nu wel wat lastiger’

motiverend. Hoe ervaart u de coronatijd, heeft u er veel last van? Jopie: Ik maak me er niet zoveel zorgen om. Ik ben 89, een mooie leeftijd. Ik hoop alleen niet dat mijn dochter of kleinkinderen het krijgen. Ik heb ook twee achterkleinkinderen, daar geniet ik van. En verder vermaak ik me goed: ik ga elke zondag rummikuppen en ik lees en puzzel graag. Kim: Fijn om te horen. Als alles weer wat normaler wordt, ga ik als eerste mijn familie in Duitsland bezoeken. Hopelijk kunnen we snel weer terug naar het gewone leven.

Sinds ik gevallen ben, kan ik niet meer alles. Maar ik woon nog wel zelfstandig in een serviceflat en doe veel zelf, zoals koken. Daar ben ik heel dankbaar voor, ik zie elke dag als een zegening. Wat wil jij na je studie gaan doen? Kim: Ik heb nog niet echt een idee, misschien iets in de reclamewereld. Het lijkt me ook leuk om achter de schermen bij een talkshow te werken. Door corona is studeren nu wel wat lastiger, omdat alles op afstand gebeurt. Dat is niet echt