ΙΟΥΝΙΟΣ 2016

URBAN LIFE | INTERVIEW | CULTURE | ART IOYNIΟΣ 2016 | #0024

Βαγγέλης Ματράκας

Ο πρώτος Έλληνας καλλιεργητής βιομηχανικής κάνναβης

Ποδήλατο

Η Θεσσαλία σε δύο ρόδες

πεζοδρόμιο | 3

YOU WI L L F I N D M E HE R E !

ΚΑΡΔΙΤΣΑ AMANO AVANTI BLUES BOTECO BROTHERS EATERY & DRINK CADILLAC RECORDS CHARLOT DEL CORSO GASPAR HONDOS CENTER MAMALOU MERCATO PIU CAFÉ ΚΑΒΑ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΥ ΚΑΦΕΙΝΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΟΠΤΙΚΑ ΕΝΩΤΙΑΔΗ ΟΠΤΙΚΑ ΚΑΜΙΝΙΩΤΗ ΠΟΥΘΕΝΑ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ ΤΟΣΟΔΑ

ΚΑΛΑΜΠΑΚ Α DIVERSO ΜΕΛΥΔΡΟΝ

ΛΑΡΙΣΑ BROTHERS IN LAW HAIR 2 PIT KAVEH KANES KUBRICK LAS RAMBLAS MOSH PIT PLAY HOUSE WISEDOG ΑΤΤΙΚΑ ΑΡΤΟΠΟΙΕΙΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ Η ΓΗ ΚΛΙΜΑΞ ΠΟΡΤΕΓΟ ΜΟ Υ Ζ Α Κ Ι MOUZAKI PALACE PEOPLE CAFÉ Π Α Λ Α ΜΑ Σ NO LIMIT Λ Ι ΜΝ Η Π Λ Α Σ ΤΗ ΡΑ ΑΙΟΛΙΔΕΣ ΗΔΥΜΕΛΕΣ ΚΑΖΑΡΜΑ ΣΟΦΑΔΕΣ FLOU CAFÉ

ΤΡ Ι Κ Α Λ Α 4 PLAY BAR ROUGE DIVERSO HOME’S PETIT DEJEUNER THE LOVE SHAKE ZERONINE ΑΣΣΟΣ ΜΥΛΟΣ ΜΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΣΙΝΑΤΡΑ ΣΟΥΙΤΑ ΦΑΝ ΦΙΛΙΟΝ

Γιάννης Μαρκούτης Οι μεταμεσονύκτιες συζητήσεις σ’ ένα μπαρ, πέρα απ’ το ότι λειτουργούν πολλές φορές σαν αγχολυτικό, αποκαλύπτουν και μεγάλες αλήθειες. Αλήθειες που μπορεί να μην ρίχνουν κυβερνήσεις, ούτε να φέρνουν την πολυπόθητη «αλλαγή», αλλά έπειτα από μια αλληλουχία, λίγων ή πολλών, συλλογιστικών αλμάτων, πηγάζουν με χαρακτηριστική άνεση από μέσα μας, ακόμα κι αν δεν τις είχαμε καν επεξεργαστεί συνειδητά. Όλα ξεκίνησαν από μία, σχεδόν προβοκατόρικη, ερώτηση σε μια παρέα σινεφίλ: «Ποια είναι η αγαπημένη σου, αντικειμενικά μέτρια έως κακή, ταινία;». Τα πράγματα σοβάρεψαν και έπειτα από μια γουλιά ποτό, οι πρώτες κουβέντες που ακούστηκαν ήταν «Ποιο άλλο, το Independence Day». Σε λιγότερο από ένα λεπτό είχαν συμφωνήσει όλοι. Και όντως, η ταινία του Ρόλαντ Έμεριχ, μέσα στα 20 χρόνια κυκλοφορίας της, έχει καταφέρει να χωρίσει τους σινεφίλ σε δύο στρατόπεδα. Από τη μία, υπάρχουν οι επικριτές τέτοιου είδους ταινιών, που μπορεί να αγαπούν τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας, αλλά δεν παραλείπουν να ενίστανται αναφορικά με την πλοκή, όπως και το φινάλε τους. Εν αντιθέσει, υπάρχουν και αυτοί που θεωρούν πως στον κινηματογράφο «όλα επιτρέπονται και όλα απαγορεύονται». Το μόνο σίγουρο είναι πως το sequel του blockbuster που ακούει στο όνομα «Μέρα Ανεξαρτησίας: Nέα Απειλή», αναμένεται να μας βρει όλους μαζί σε κάποιο θερινό σινεμά, κάπου στο τέλος του μήνα. Γιατί σίγουρα η Τέχνη είναι πολιτισμός, αλλά πολιτισμός δεν είναι μόνο το “Underground” του Εμίρ Κουστουρίτσα.

Editorial #24

ΒΟΛΟΣ AZZOURO CAFÉ CAFÉ GALA GRAPPA MOLIENDO POCO PICO PUERTO REEF TOY STORIES ΑΜΑΡΥΛΛΙΣ BISTRO ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ ΦΟΥΡΝΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ΜΠΑΧΑΡΙΚΟ ΜΙΝΕΡΒΑ ΠΛΑΓΙΩΣ ΡΟΥΣΣΟΥ ΕΡΙΦΥΛΗ ΓΛΥΚΟ ΣΤΥΛΛΑΣ

Ένας Ιούνιος βγαλμένος απ΄ τα 90s

Μιας και αναφερόμαστε στην Τέχνη και τις εκφάνσεις της, θα συνιστούσε παράλειψη αν δεν αναφέραμε ότι τον φετινό Ιούνιο, και έπειτα από πολλά χρόνια, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις που έγιναν αλλά και αυτές που έχουν προγραμματιστεί, θυμίζουν την Ελλάδα της προηγούμενης δεκαετίας, και όχι την αντίστοιχη της κρίσης και της καλλιτεχνικής εσωστρέφειας. Το Rockwave Festival φόρεσε ήδη τα καλά του, και οι εμφανίσεις των Last Shadow Puppets και Dropkick Murphys μας θύμισαν ότι το ιστορικό αυτό φεστιβάλ έδενε πάντα αρμονικά μουσικές που φαινομενικά φάνταζαν ανόμοιες. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το Release Athens 2016, με δυνατό line-up και αιχμή του δόρατος την PJ Harvey, τη σημαντικότερη γυναικεία φωνή της σύγχρονης ροκ. Ξέχωρα όμως από τα αμιγώς μουσικά δρώμενα, απέμειναν ελάχιστες ώρες για την έναρξη του – πολύπαθου όπως αποδείχτηκε – Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Δύσκολα ξεχνά κανείς πως το φεστιβάλ «σημαδεύτηκε» πριν καν αρχίσει από το όλο… σήριαλ που ξεκίνησε με τον διορισμό του Βέλγου Γιαν Φαμπρ ως καλλιτεχνικού διευθυντή, μέχρι και την παραίτησή του, λίγες μέρες μετά. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει περίπου 80 εκδηλώσεις, με την αρχή να γίνεται από την Εθνική Λυρική Σκηνή, η οποία στις 10 Ιουνίου θα παρουσιάσει στο Ηρώδειο την “Aida” του Τζιουζέπε Βέρντι. Θα συνιστούσε παράλειψη αν δεν αναφερόμασταν και στο καλαίσθητο σποτ του φεστιβάλ, του οποίου τη σκηνοθεσία επιμελήθηκε ο Μιχάλης Κωνσταντάτος, το animation ο Γιώργος Καραγιώργος και τη μουσική ο Μιχάλης Δέλτα. Ιούνιος όμως στη γλώσσα των μαθητών σημαίνει και Πανελλήνιες. Εκεί όπου οι κόποι δύο ή και τριών ετών δοκιμάζονται μέσα σε λίγες ώρες. Μια ενδεχόμενη επιτυχία μπορεί σίγουρα να γεμίσει με χαρά τον καθένα, αλλά και να του ανοίξει την πόρτα για περαιτέρω εξειδίκευση στο αντικείμενο που αγαπάει. Από την άλλη, μία μέτρια επίδοση δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ταυτίζεται με αποτυχία. Η επαγγελματική καταξίωση δεν προϋποθέτει πάντα την απόκτηση ενός «ισχυρού» πτυχίου. Μπορεί να αποτελεί κλισέ, αλλά είναι συνάμα και μεγάλη αλήθεια. Για τους φοιτητές, τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Καμία εξεταστική δε σημαίνει και το τέλος του κόσμου, γιατί… «πάντα θα υπάρχει ο Σεπτέμβριος». Από την άλλη, πόσο μπορεί να εστιάσει κανείς στα μαθήματα όταν την ίδια στιγμή, και κυρίως σε «δύσκολες» - μεταμεσονύκτιες ώρες, υπάρχουν οι τελικοί του ΝΒΑ, το Κόπα Αμέρικα, το Euro, τα φεστιβάλ που προαναφέρθηκαν, όπως και η πρό(σ)κληση μιας μικρής απόδρασης στη θάλασσα. Όσο για μας, στεκόμαστε πεισματικά στο κέντρο της πόλης με τη διάθεση να συμβάλλουμε στην ποιοτική σας ενημέρωση ακόμα κι όταν η θερμοκρασία θα φτάσει τους 40 υπό σκιά. Καλό καλοκαίρι σε όλους, με την ελπίδα ο φετινός Ιούνιος να σηματοδοτήσει ένα νέο ξεκίνημα για όλους.

Αν ενδιαφέρεστε να σας αποστέλλεται το έντυπο κάθε μήνα, επικοινωνήστε μαζί μας στο email syndromi@pezodromiomag.gr ή τηλεφωνήστε μας στο 2441079000

πεζοδρόμιο | 4

STAFF

INDEX

Έκδοση // Pave P.C. Διευθυντής Χρήστος Αρκομάνης Αρχισυνταξία Χρήστος Αρκομάνης Γιάννης Μαρκούτης Παραχώρησαν τα κείμενά τους: Λίλα Βαρελά Παναγιώτης Δουλόπουλος Θανάσης Καρανίκας Αθηνά Κατσή Θωμάς Κραμποκούκης Μαρία - Κάρμεν Κυπαρίσση Θανάσης Λάμπρου Χρήστος Μακρής Μαριάννα Μπεβενίου Ελένη Πρίτσα Δημήτρης Ράκος Κώστας Τσέλιος Δανάη Τ. Εµπορική Διαχείρηση Φώτης Αρκομάνης sales@pezodromiomag.gr

Βαγγέλης Ματράκας

Οι περιπέτειες του πρώτου καλλιεργητή βιομηχανικής κάνναβης

σελ.14

Το ποδήλατο στη Θεσσαλία Αφιέρωμα στο πιο βολικό και αγαπημένο μέσο μεταφοράς

Διαφήµιση 2441079000 adv@pezodromiomag.gr

Μηνιαία εφημερίδα, διανέμεται δωρεάν. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, ολική ή μερική, ή διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη. Το περιεχόμενο των δημοσιευμάτων δεν αποτελεί επίσημη θέση της ιδιοκτήτριας εταιρείας, η οποία, σε καμία περίπτωση, δεν υιοθετεί τις εκπεφρασμένες θέσεις και απόψεις των συντακτών, ούτε φέρει οποιαδήποτε ευθύνη για αυτές. Επίσης η εφημερίδα ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ, όπως και ο ιστότοπος www.pezodromiomag.gr συνιστούν ελέυθερο βήμα έκφρασης των πολιτών. Το περιεχόμενο και εδώ των δημοσιευμάτων δεν αποτελεί επίσημη θέση της ιδιοκτήτριας εταιρείας, η οποία, σε καμία περίπτωση, δεν υιοθετεί τις εκπεφρασμένες θέσεις και απόψεις των συντακτών, ούτε φέρει οποιαδήποτε ευθύνη για αυτές.

σελ.18

Θανάσης Ραχούτης “Οι σούπερ-ήρωες είμαστε όλοι εμείς”

σελ.36

RSN

Επιμέλεια εξωφύλλου Θανάσης Ραχούτης

Από την turntable soul μουσική των Belleruche μέχρι τις Αναλογικές του Μνήμες

www.pezodromiomag.gr Pave Ι.Κ.Ε. Μπλατσούκα 36 Καρδίτσα | 43100 T. 24410 79000 F. 24410 79444

σελ.26

πεζοδρόμιο | 5

πεζοδρόμιο | 6

Ο κρυφός λόγος ύπαρξης της πασιέντζας στο PC

Σύμφωνα με άρθρο της Washington Post από το 1994, που επικαλείται το slate.com, το εθιστικό χόμπι των χρηστών του υπολογιστή που ακούει στο όνομα Πασιέντζα είχε σκοπό να βοηθήσει τους χρήστες να εξοικειωθούν με το λειτουργικό και συγκεκριμένα με το ποντίκι. Εκείνη τη δεκαετία, η λειτουργία του drag-and-drop δεν είχε γίνει ακόμα η δεύτερη φύση κάθε χρήστη, ενώ αν κρίνουμε με βάση τα σημερινά δεδομένα, το παιχνίδι φαίνεται πως πέτυχε τον στόχο του με τρομερή επιτυχία

Έφυγε από τη ζωή ο Μοχάμεντ Άλι

Δημήτρης Ράκος

30ημέρες

Ο θρύλος της πυγμαχίας Μοχάμεντ Άλι δε βρίσκεται πλέον ανάμεσά μας. Άφησε την τελευταία του πνοή το ξημέρωμα του Σαββάτου 4 Ιουνίου σε ηλικία 74 ετών, έπειτα από τριαντάχρονη μάχη με τη νόσο του Πάρκινσον. Κατά τη διάρκεια της σπουδαίας καριέρας του, κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης το 1960, ενώ χρίστηκε και 3 φορές παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία των βαρέων βαρών. Αξιοσημείωτο ρεκόρ στην όλη πορεία του αποτελούν οι μόλις 5 ήττες του σε αντίστοιχους διεθνείς αγώνες. Πέρα από την αθλητική του ιδιότητα, θα μείνει στην ιστορία σαν ένας σπουδαίος ακτιβιστής ο οποίος εναντιώθηκε στην υποχρεωτική στράτευση, όπως και στην καταπίεση των αφροαμερικανών κατά τη δεκαετία του ’60.

Βιοκλιματική παρέμβαση κάνει δροσερότερη τη Λάρισα Μία πιο δροσερή Λάρισα, η οποία φημίζεται για τις υψηλές της θερμοκρασίες τους καλοκαιρινούς μήνες, φαίνεται ότι εξασφαλίζει η βιοκλιματική ανάπλαση η οποία έχει γίνει σε τμήμα του ιστορικού κέντρου της πόλης. Αυτό τουλάχιστον καταμαρτυρούν οι πρώτες μετρήσεις που έγιναν με ειδικά όργανα και θερμοκάμερα για πρώτη φορά προκειμένου να «μετρηθεί» η επιτυχία της παρέμβασης. Και όπως προέκυψε τα στοιχεία είναι εντυπωσιακά, καθώς σε σχέση με άλλα σημεία της πόλης οι θερμοκρασίες που καταγράφηκαν είναι αισθητά πιο χαμηλές.

Κατοπτεύσεις

Ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα

Θετικά και Αρνητικά μιας επιβεβλημένης λύσης

Χρήστος Μακρής Οι κυβερνήσεις παγκοσμίως, λόγω της αδυναμίας των φορολογικών τους συστημάτων να παράγουν ικανοποιητικά έσοδα αλλά και των αυξημένων δημοσίων δαπανών, αναζητούν εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης. Πολλές φορές όταν δεν υπάρχει άλλη λύση καταφεύγουν στις ιδιωτικοποιήσεις. Με τον όρο ιδιωτικοποίηση εννοούμε την ανάθεση της ιδιοκτησίας και της διαχείρισης ενός δημόσιου οργανισμού σε έναν ιδιωτικό φορέα. Η ιδέα αυτή πηγάζει από την αντίληψη ότι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις διοικούνται με πιο αποτελεσματικό τρόπο από τις δημόσιες και καθώς οι αγορές ικανοποιούν όλες τις προϋποθέσεις που χαρακτηρίζουν τον τέλειο ανταγωνισμό, τότε όλες οι μη αποτελεσματικές ιδιωτικές επιχειρήσεις θα εξαλειφθούν. Στην χώρα μας, οι ιδιωτικοποιήσεις βρίσκονται στην σύγχρονη επικαιρότητα, λόγω της αναγκαιότητας του κράτους να αντλήσει άμεσα πόρους προκειμένου να ανταποκριθεί στις χρηματικές υποχρεώσεις που απορρέουν από το διογκωμένο δημόσιο χρέος. Υποστηρίζεται ότι λόγω των χαμηλών αποτιμήσεων των υποψήφιων εταιρειών, τα χρηματικά οφέλη από την πώληση, που θα εισπράξει η κυβέρνηση θα είναι πολύ μικρά σε σχέση με το κόστος που σχετίζεται τόσο με τις κοινωνικές αντιδράσεις, όσο και με την απώλεια του κρατικού management και ειδικά σε εταιρείες που δραστηριοποιούνται σε νευραλγικούς κλάδους όπως η ενέργεια, συγκοινωνίες, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια. Η αντίθεση της κοινωνικής πλειοψηφίας στην Ελλάδα στη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων τα προηγούμενα χρόνια συνδέεται με την αντίθεση του πολιτικού συστήματος στην ολότητά του. Επικράτησε, τις τελευταίες δεκαετίες, ένα κρατικοδίαιτο αναπτυξιακό πρότυπο λειτουργίας της οικονομίας. Ένα πελατειακό και συντεχνιακό σύστημα παροχών και παρέμβασης στην οικονομία. Το ιδιωτικό επιχειρείν θεωρήθηκε κάτι ξένο και εχθρικό σε όλα τα επίπεδα της ελληνικής κοινωνικής και πολιτικής διαστρωμάτωσης και σε αυτό συνέβαλε η διαμόρφωση διαπλεκόμενων σχέσεων μεταξύ του πολιτικού συστήματος και ιδιωτικών επιχειρηματικών συμφερόντων κατά καιρούς, που απολάμβαναν προνομιακούς όρους σχέσεων με τον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα σε όλο το φάσμα των οικονομικών δραστηριοτήτων. Είναι όμως η ιδιωτικοποίηση του λεγόμενου δημόσιου πλούτου μια επιλογή που αξίζει να της δώσουμε μια ευκαιρία; Μπορούμε να πέτυχουμε τη σωστή συνταγή έτσι ώστε να καταλήξουμε σε ένα win-win αποτέλεσμα; Το βασικό επιχείρημα υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων είναι ο περιορισμός του ελλείμματος του κρατικού προϋπολογισμού. Οι ιδιωτικές εταιρείες έχουν σαν κίνητρο το κέρδος για να μειώσουν το κόστος, να είναι πιο αποτελεσματικές, και να βελτιώσουν την ποιότητα των προϊόντων και υπηρεσιών τους. Αυτό οδηγεί σε βελτιωμένη απόδοση και ποιοτική βελτίωση των παραγόμενων αγαθών και υπηρεσιών. Σε μια κρατική επιχείρηση, η εκάστοτε κυβέρνηση, μπορεί να είναι απρόθυμη να απομακρύνει τον πλεονάζοντα αριθμό των εργαζομένων λόγω της αρνητικής δημοσιότητας που επιφέρει η απώλεια θέσεων εργασίας. Συνεπώς η λήψη των οικονομικών αποφάσεων στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, πραγματοποιείται με βάση πιο ορθολογικά και οικονομικά κριτήρια. Συχνά η ιδιωτικοποίηση των κρατικών μονοπωλίων που πραγματοποιείται, αυξάνει τον ανταγωνισμό και αποτελεί κίνητρο για περισσότερες επιχειρήσεις να εισέλθουν στη συγκεκριμένη αγορά και να βελτιωθεί η αποδοτικότητα, όπως έχουμε δει στο παρελθόν με παράδειγμα την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ. Από την άλλη πλευρά, πρέπει όμως να ξέρουμε ποιες προσδοκίες είναι εύλογες και ποιες όχι. Ειδικότερα, η ιδιωτικοποίηση είναι πιθανό να επηρεάσει αρνητικά την κατανεμητική αποδοτικότητα της αγοράς λόγω του προσανατολισμού των αποφάσεων της ιδιωτικής επιχείρησης προς τη μεγιστοποίηση του κέρδους, αντί για την προαγωγή της κοινωνικής ευημερίας. Αναφερθήκαμε πιο πριν στην ανάγκη να συνοδεύονται οι ιδιωτικοποιήσεις από απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές, από μια διαδικασία αναδιάρθρωσης της ιδιωτικοποιούμενης επιχείρησης, άρσης των εμποδίων εισόδου στην αγορά, και ανάπτυξης του ανταγωνισμού. Αν δεν γίνει αυτό στην πράξη τότε δεν θα αποδώσουν τα αναμενόμενα καθώς η αναπροσαρμογή των στόχων είναι δυνατόν να οδηγήσει την επιχείρηση στο να συρρικνώσει την παραγωγή της, ή να αυξήσει τις τιμές της, ή ακόμα και να υποβαθμίσει την ποιότητα των προϊόντων και των υπηρεσιών της ώστε να εξοικονομηθεί κόστος. Ιδίως αν το παράδειγμά μας αφορά την διαχείριση της ενέργειας και του νερού, το ρίσκο είναι αρκετά υψηλό. Ας κοιτάξουμε όμως γύρω μας αναζητώντας πετυχημένα μοντέλα ιδιωτικοποιήσεων και ας τα ακολουθήσουμε χωρίς βιαστικές κινήσεις. Το παράδειγμα του Αμερικανικού συστήματος αλλά και της Γαλλίας έδειξαν πως οι ιδιωτικοποιήσεις έχουν θετική επίπτωση στη συνολική εθνική παραγωγή και τους ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας, κυρίως όμως όταν συνοδεύονται από ευρύτατες συμπληρωματικές μεταρρυθμίσεις, όπως η ενίσχυση του ανταγωνισμού, ο θεσμικός εκσυγχρονισμός, ένα σταθερό φορολογικό σύστημα, η στρατηγική ανάπτυξη των κεφαλαιαγορών και βεβαίως η μείωση του παρεμβατικού ρόλου του κράτους στην οικονομία. Έχουμε την εμπειρία των μαζικών ιδιωτικοποιήσεων στην Ανατολική Ευρώπη αλλά και της Αγγλίας την δεκαετία του 1980, όπου οι μαζικές και υπό πίεση ιδιωτικοποιήσεις, δεν στέφθηκαν με την προσδοκώμενη επιτυχία. Οι κυβερνήσεις λοιπόν σήμερα και στο μέλλον θα πρέπει να βρουν την ισορροπημένη συνταγή ιδιωτικοποιήσεων, μεταρρυθμίσεων και διαρθρωτικών αλλαγών έτσι ώστε να απαλλαχθούμε μεν από τα βάρη του υπέρογκου δημόσιου τομέα, κερδίζοντας όμως μακροπρόθεσμα ποιοτικές και κερδοφόρες υπηρεσίες. Μένει να δούμε αν θα τα καταφέρουμε.

πεζοδρόμιο | 7

πεζοδρόμιο | 8

Η μεγαλύτερη κι ισχυρότερη βόμβα της ανθρωπότητας

Η βόμβα Τσαρ (Tsar Bomba) ή αλλιώς «Ιβάν ο Μέγας», όπως την αποκαλούσαν χαϊδευτικά οι Σοβιετικοί, είναι η ισχυρότερη εκρηκτική συσκευή που κατασκεύασε ποτέ ο άνθρωπος. Επρόκειτο για μια βόμβα υδρογόνου που ανέπτυξαν οι Σοβιετικοί την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου και δοκιμάστηκε σε μία απομονωμένη περιοχή στο σύμπλεγμα των νησιών Novaya Zemlya βόρεια της Ρωσίας, στις 30 Οκτωβρίου του 1961.

30ημέρες

Μαύρος χρυσός στον Πατραϊκό κόλπο

White Noise

BRexit Η Ευρώπη στην πρίζα

Κώστας Τσέλιος

Από καμία πλευρά δεν μπορεί να βρει ησυχία η πολύπαθη Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε καν από τους εκτός ευρωζώνης Βρετανούς. Οι κάτοικοι του Νησιού, θα μπορούσαν να περάσουν ένα ήσυχο καλοκαίρι με μοναδικούς προβληματισμούς το αν ο επόμενος Τζέιμς Μποντ θα είναι άντρας ή γυναίκα (γεγονός! “My name is Bond, Jane Bond”) και ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα του χρόνου, με όλη την αφρόκρεμα της προπονητικής να έχει μαζευτεί στην Πρέμιερ (Μουρίνιο, Γκουαρδιόλα, Κλοπ, Κόντε). Αντ’ αυτού όμως, η πολιτική ηγεσία τους θέτει ενόψει ενός διλήμματος. Στο δημοψήφισμα που θα λάβει χώρα στις 23 Ιουνίου οι πολίτες της Γηραιάς Αλβιώνας θα κληθούν να απαντήσουν αν θέλουν να παραμείνουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πώς προέκυψε όμως αυτό; House Of Cards Το Brexit δεν είναι καινούργιο φρούτο. Ένα μεγάλο κομμάτι της «Συντηρητικής» παράταξης φλέρταρε χρόνια με την ιδέα της αποχώρησης από την ΕΕ και τώρα που πρωθυπουργός της χώρας είναι ο «δικός τους» Ντέιβιντ Κάμερον, βρήκαν την ευκαιρία να ωθήσουν το ζήτημα σε δημοψήφισμα. Το αξιοσημείωτο της υπόθεσης βέβαια είναι πως ο ίδιος ο Κάμερον υποστηρίζει με πάθος την παραμονή, ερχόμενος σε αντιπαράθεση με το ίδιο του το κόμμα. Το οποίο σημαίνει πως, αν τελικά επικρατήσει το ΝΑΙ (στο Brexit), ο ίδιος θα αναγκαστεί να αποχωρήσει και η εξουσία θα περάσει στα χέρια του Μάικλ Γκοβ (υπουργός δικαιοσύνης) και του Μπόρις Τζόνσον (τέως δήμαρχος Λονδίνου). Οι Φρανκ Άντεργουντ της πραγματικής ζωής δηλαδή...

Britannia Rules

Κρυμμένο κοίτασμα πετρελαίου φέρεται να βρέθηκε στον Πατραϊκό κόλπο. Τα πρώτα θετικά σημάδια για ύπαρξη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην περιοχή του Πατραϊκού είναι γεγονός. Σύμφωνα με το «Έθνος της Κυριακής», οι πρόσφατες τρισδιάστατες σεισμικές καταγραφές υψηλής ευκρίνειας των οποίων η επεξεργασία γίνεται στο Λονδίνο, υπό την επίβλεψη των ΕΛΠΕ, δείχνουν με σιγουριά ότι «επιβεβαιώνεται ο πρωτεύων γεωλογικός στόχος που είχε εντοπιστεί και με παλαιότερες έρευνες». Ωστόσο, οι επιστήμονες εμφανίζονται συγκρατημένα αισιόδοξοι λέγοντας ότι «ακόμη είναι νωρίς για να υπάρχει σαφής εικόνα».

Φυτά εσωτερικού χώρου βελτιώνουν την υγεία Ευτυχώς υπάρχουν πολλά φυτά εσωτερικού χώρου που φιλτράρουν τις χημικές ουσίες, καθαρίζουν τον αέρα και φωτίζουν τον χώρο μας. Το μπαμπού είναι ένα από αυτά και μπορεί να φτάσει σε ύψος μέχρι και 40 μέτρων και είναι ένα κομψό φυτό για κάθε δωμάτιο. Είναι αποτελεσματικό στην αφαίρεση της φορμαλδεΰδης που χρησιμοποιείται συχνά σε έπιπλα, οπότε τοποθετήστε το κοντά σε καρέκλες, καναπέδες και τραπέζια, με έμμεσο φως.

Η αλήθεια είναι ότι ανέκαθεν οι Βρετανοί ήταν με το ένα πόδι «έξω από την πόρτα». Η άρνηση να εισχωρήσουν στην ζώνη του ευρώ ή να υπογράψουν την συνθήκη Σένγκεν είναι τρανταχτές αποδείξεις του διαχρονικού δισταγμού τους να δοθούν ολοκληρωτικά στην ΕΕ. Το επιχείρημασημαία του Brexit είναι η επιβάρυνση των συστημάτων υγείας, εκπαίδευσης και στέγης, από τον μεγάλο αριθμό Ευρωπαίων πολιτών που εργάζεται τα τελευταία χρόνια στην Βρετανία και ανέρχεται κάπου στα τρία εκατομμύρια (με τον έναν στους τρεις να προέρχεται από χώρα της Ανατολικής Ευρώπης, απόρροια της επέκτασης των Ευρωπαϊκών συνόρων). Θεωρούν ότι φεύγοντας από την ΕΕ θα μπορούν να κοντρολάρουν καλύτερα τον αριθμό των μεταναστών, ένα επιχείρημα που όπως είναι αναμενόμενο, έχει μεγάλη απήχηση την περίοδο που συρρέουν ένα εκατομμύριο και βάλε πρόσφυγες από την Συρία και τις γύρω περιοχές. Με άλλα λόγια, θα γλυτώσουν χρήματα από εκεί για να τα χάσουν από αλλού...

Dead End, Friend Στο σενάριο που το Brexit επικρατήσει, Μεγάλη Βρετανία και Ε.Ε. θα επαναδιαπραγματευτούν τους κανόνες της εμπορικής τους σχέσης. Το ερώτημα είναι αν το θέλει αυτό μια χώρα που το ύψος των εξαγωγών της προς τα εκεί φτάνει το 45% (οι δασμοί θα εκτοξευθούν) και των εισαγωγών το 53%. Για να καταλάβετε, η Σκωτία που έχει ταχθεί φανατικά υπέρ της παραμονής (οι εξαγωγές της προς την Ε.Ε. φτάνουν το 50%), είναι πολύ πιθανό σε περίπτωση επικράτησης του ΝΑΙ, να διεξάγει δημοψήφισμα με σκοπό την άμεση αποκοπή από το Ηνωμένο Βασίλειο (κι αν χρειαστεί την Ευρώπη, τον πλανήτη, το ηλιακό μας σύστημα, τον Σκοτσέζο δεν θα τον ξαναζημιώσεις, τον Σκοτσέζο). Οι υπέρμαχοι του ΟΧΙ υποστηρίζουν ότι τυχόν έξοδος από την Ε.Ε. θα αφήσει μια τρύπα 130 δις στην Βρετανική οικονομία, θα χαθούν τρία εκατ. δουλειές και τα μελλοντικά περιθώρια ανάπτυξης θα στενέψουν. Όλα αυτά έχουν σχέση βέβαια με το πόσο εκδικητική θα θελήσει να φανεί η Ε.Ε. και τι προσβασιμότητα θα αφήσει να έχει το Νησί στην ευρωπαϊκή αγορά: ένα μικρό παράθυρο (παραδειγματική τιμωρία για να μην μπαίνουν ιδέες και σε άλλους) ή μια ορθάνοιχτη πόρτα (και να περιοριστεί η ζημιά που προκύπτει από το μεγάλο ποσοστό εξαγωγών Γερμανίας, Ολλανδίας και Βελγίου προς το Ηνωμένο Βασίλειο); The Great Escape Η αίσθηση που υπάρχει είναι πως από ένα Brexit χάνουν (σχεδόν) όλοι. Και γι’ αυτό πέρα από τους Ευρωπαίους ηγέτες κι ο Ομπάμα τάχθηκε κατά (και μόνο που ο Τραμπ κλείνει το μάτι στο ΝΑΙ αυτό μετατρέπει το Brexit αυτόματα σε λάθος, δεν έχει σημασία να ψάξει κανείς το γιατί, ξέρει ο Ντόναλντ). Και γι’ αυτό Κάμερον και Σαντίκ Καν, ο νεοεκλεγείς μουσουλμάνος δήμαρχος του Λονδίνου και νέο μεγάλο αστέρι των “Εργατικών”, παραμέρισαν στην άκρη διαφωνίες και βαριά λόγια (“τζιχαντιστής”, “ρατσιστής” κι άλλα τέτοια χαριτωμένα) κι έγιναν τα κεντρικά πρόσωπα της παραμονής. Η μεγάλη εικόνα όμως εδώ είναι πως το πρότζεκτ Ε.Ε. το τελευταίο διάστημα, τσουλάει με σκασμένα λάστιχα. Σε πρόσφατη έρευνα, το ένα τρίτο των Γερμανών θα ψήφιζε επίσης υπέρ της αποχώρησης. Παρόμοια αποτελέσματα υπάρχουν και στην Γαλλία ενώ τα δικά μας καλύτερα να μην τα συζητάμε. Ακόμη κι αν τελικά αποφευχθεί το Brexit, το μήνυμα προς την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ξεκάθαρο. Αν δεν θέλουν σε λίγο καιρό να τους βλέπουν όλους να ψάχνουν τρόπους να αποδράσουν, κάτι πρέπει ν’ αλλάξει.

πεζοδρόμιο | 9

πεζοδρόμιο | 10

30ημέρες

Εκστρατεία ‘’Καθαρίστε την Μεσόγειο’’ 2016 Φέτος, για 21η χρονιά η εκστρατεία «Καθαρίστε τη Μεσόγειο» φέρνει κοντά όλη τη χώρα σε μια τεράστια κοινή δράση. Για δύο μήνες, άνθρωποι κάθε ηλικίας ενώνουν τις δυνάμεις τους, με στόχο την καταπολέμηση της θαλάσσιας ρύπανσης, ενισχύοντας παράλληλα τη σπουδαιότητα της εθελοντικής εργασίας και της διατήρησης της φυσικής μας θαλάσσιας κληρονομιάς. Η φετινή εκστρατεία δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στο πρόβλημα των μικροπλαστικών, που παρότι αθέατα και ελάχιστα γνωστά στο ευρύ κοινό, αποτελούν μία από τις σημαντικότερες απειλές για τα θαλάσσια οικοσυστήματα και, σύμφωνα με τους ειδικούς, το υπ’ αριθμόν 1 ανερχόμενο κίνδυνο για το παράκτιο και θαλάσσιο περιβάλλον.

Αυτό το κατάστημα δεν είναι ότι φαίνεται… Με τρόμο αντέδρασαν οι πελάτες όταν μπήκαν σε αυτό το κατάστημα δερμάτινων ειδών, στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης και επιχείρησαν να δουν από κοντά τα προς πώληση προϊόντα που ήταν φτιαγμένα από δέρμα φιδιού και κροκόδειλου. Το κατάστημα ήταν «βιτρίνα» που είχε στήσει η οργάνωση ΡΕΤΑ Asia με στόχο να ευαισθητοποιήσει τον κόσμο- όπως πάντα κάνει- για τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος κάνει τα ζώα να υποφέρουν, σύμφωνα με τη DailyMail. Οι εμπνευστές του είχαν τοποθετήσει μέσα σε μπουφάν, τσάντες, ζώνες και άλλα υλικά που θύμιζαν σπλάχνα ζώων, θυμίζοντας με αυτό τον τρόπο στους καταναλωτές από πού προέρχονται τα συγκεκριμένα είδη.

Πως να ξεφορτωθείτε τα εποχικά μυρμήγκια Αυτή την περίοδο τα μυρμήγκια ξεκινούν να κάνουν πάρτι στο σπίτι μας. Μπορείτε να καταφύγετε σε χημικά προϊόντα για να τα διώξετε ή να χρησιμοποιήσετε πιο φυσικούς τρόπους για να φύγουν από την κουζίνα, τα υπνοδωμάτια και όλα τα άλλα δωμάτια του σπιτιού και του εξοχικού σας. Ξεκινώντας από τα... βασικά, προσέξτε να μην ρίχνετε κάτω ψίχουλα και αν έχετε κατοικίδιο να καθαρίζετε συχνά στα σημεία που τρώει και να πλένετε τα μπολ του φαγητού του. Στα μυρμήγκια αρέσει το φαγητό, αλλά υπάρχουν και μερικές μυρωδιές και γεύσεις που τα απωθούν. Σε περίπτωση που εντοπίσετε κάπου αυτή την μαύρη... γραμμούλα ραντίστε επάνω της λίγη πάπρικα, κανέλα, ναφθαλίνη, ή καπνό από τσιγάρο.

χΑΟΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Πέτρα που κυλά, ποτέ δε χορταριάζει … Προβληματισμοί περί… γαστρονομίας της κοινωνίας (!)

Θωμάς Κραμποκούκης Διαβάζοντας τη συνέντευξη του Θανάση Παπακωνσταντίνου στο προηγούμενο τεύχος του Πεζοδρομίου, ξεχώρισα ένα απόσπασμα: «… αναφέρθηκα στους ανθρώπους που μόλις επιβλήθηκαν τα capital control, πήγαν στα supermarkets για να ψωνίσουν. Στους ανθρώπους που τρομάξανε από ένα γεγονός το οποίο δεν είναι και τόσο σημαντικό, όταν στο παρελθόν έχουν γίνει πολύ χειρότερα. Οι ενέργειες αυτές δείχνουν ότι έχουμε διαφθαρεί τόσο πολύ από τον καταναλωτισμό, που είναι το πρώτο πράγμα που μας ενδιαφέρει. Πήγε ο άλλος και αγόρασε πόση ζάχαρη. “Κάτσε ρε φίλε, θα σου δώσω εγώ άμα δεν έχεις”. Ενώ θα έπρεπε να έχουμε έρθει πιο κοντά κοινωνικά, ο καθένας εκείνη τη στιγμή δούλεψε για πάρτη του και τελείως καταναλωτικά. Αυτό είναι που με πείραξε πάρα πολύ». Κάτι λοιπόν πρέπει ν’ αλλάξουμε, αν θέλουμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο. Ο Στέλιος Ράμφος σε συνέντευξη που έδωσε πριν από σχεδόν δύο μήνες (Huffington Post, 03/2016), συμπληρώνει το προβληματισμό του Θανάση Παπακωνσταντίνου λέγοντας « … ο πολίτης είναι δεμένος με την οικογένεια και το τόπο του, δεν είναι δεμένος με το κράτος του. Εάν δε γίνει η μετάβαση των συναισθημάτων στο επίπεδο της ανώτερης ενότητας, όχι πια μόνο του αίματος και της εντοπιότητας, δε μπορεί να γίνει κράτος». Ο επαναπροσδιορισμός αυτών των αξιών θα μπορούσε να τεκμηριωθεί μέσα από τη διοίκηση, τη στρατηγική, την πολιτική οικονομία ή την κοινωνιολογία. Παρόλα αυτά, θα συσχετιστεί με την… παγκόσμια γαστρονομία (!) η οποία αποτελεί ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κινήματα του αιώνα μας (βλ. τηλεοπτικές εκπομπές, παντοπωλεία, περιοδικά κλπ.). Ας δούμε για αρχή κάποια στοιχεία. Βασική φιλοσοφία της Δανίας αλλά και γενικότερα των Βόρειων Χωρών, είναι ότι ο κάθε πολίτης θα πρέπει να έχει πρόσβαση σε πολιτιστικές δραστηριότητες ανεξαρτήτως τόπου διαμονής και οικονομικής κατάστασης. Εκεί η εθελοντική συμμετοχή αποτελεί σημαντικό στοιχείο της ταυτότητας των ατόμων και των κοινοτήτων στις οποίες ανήκουν. Για να επιτύχουν τους στόχους τους, έχουν εδώ και χρόνια, αναπτύξει πολύ ισχυρές συνεργασίες. Αποτέλεσμα; Πέραν από τα γνωστά (υψηλό βιοτικό επίπεδο κλπ.), στο κομμάτι της γαστρονομίας έχουν καταφέρει να εισάγουν τη New Nordic Cuisine (http://www. newnordicfood.org). Αξιοποιούν παραδοσιακές σκανδιναβικές συνταγές για ψάρια και κρεατικά, χρησιμοποιώντας κυρίως τοπικά προϊόντα και ορισμένες παλαιότερες τεχνικές (π.χ. για το μαρινάρισμα, το κάπνισμα και το αλάτισμα). Έτσι, το Noma [“nordisk” (Nordic) and “mad” (food)] της Δανίας είναι από τα καλύτερα εστιατόρια στο κόσμο. Το Faviken της Σουηδίας (700 χιλιόμετρα μακριά από τη Στοκχόλμη!) το 2012 ήταν στη 34η θέση της λίστας με τα καλύτερα εστιατόρια παγκοσμίως, το 2013 βρέθηκε στη πρώτη δεκάδα και πλέον αποτελεί σπουδαία εμπειρία από μόνο του. Πρόκειται για ένα εστιατόριο δεκαέξι μόλις θέσεων σε ένα πανδοχείο εκατόν είκοσι χρόνων. Επί είκοσι εβδομάδες μένει κλειστό. Πρόκειται για μια συνήθεια που ακολουθεί και το Noma, για να επικεντρωθεί στην αναζήτηση νέων εμπειριών. Οι διάσημοι σεφ στη Σκανδιναβική ύπαιθρο μαζεύουν τα άγρια και άγευστα βρύα για να τα σερβίρουν σε τσίγκινο πιάτο που συγκινεί τις αισθήσεις (σπουδαία λέξη και στόχος πολλών χώρων. Ο ομότιμος καθηγητής του ΕΜΠ Ι. Στεφάνου έχει κάνει ειδική αναφορά για την ανάπτυξη των αισθήσεων του κάθε τόπου). Το φαγητό έχει γίνει τέχνη. Εμπειρία! Το φαγητό είναι κάτι που μπορεί και μας ενώνει όλους. «Δημιουργεί δεσμούς που αντέχουν στο χρόνο. Η τροφή είναι επαφή με το χώμα, τη θάλασσα, τα βράχια, τα λουλούδια, τη Φύση. Ένα πιάτο μας οδηγεί στον εαυτό μας, στις απολήξεις της ψυχής μας και μας παρηγορεί για τη ματαιότητα του χρόνου» (Homme Νο 111, 01/2015). Συγκρατήστε τις έννοιες «συνεργασία», «τοπικά προϊόντα», «αναζήτηση νέων εμπειριών», «αισθήσεις», «τέχνη»! Είναι πράγματα τα οποία οφείλουμε να τα εφαρμόσουμε για να είμαστε σε θέση να κάνουμε συζητήσεις κι έπειτα να θέτουμε στόχους για «βιώσιμη ανάπτυξη». Η κουλτούρα έχει άμεση σχέση με το κοινωνικό κεφάλαιο και άρα δύναται να επηρεάζεται και να επηρεάζει τη συνολική ευημερία μιας περιοχής. Κλείνοντας, και με αφορμή τις άχαρες πανελλαδικές, δε χρειάζεται όλοι να γίνουμε επιστήμονες. Χρειάζεται όμως και πλέον είναι υποχρέωση, όλοι να αγαπάμε αυτό που κάνουμε και να έχουμε ως στόχο τη προσωπική και κατ’ επέκταση επαγγελματική μας βελτίωση. Να αναζητούμε συνεχώς νέους τρόπους, νέα εργαλεία, νέες εμπειρίες και να μην είμαστε … μηχανές! Ο Αμερικάνος συγγραφέας Robert Hein είχε πει «Ο άνθρωπος θα πρέπει να είναι ικανός να σχεδιάζει μια εισβολή, να γράφει μια σονάτα, να σχεδιάζει ένα κτίριο, να κουμαντάρει ένα πλοίο, να κλείνει ένα ισοζύγιο, να αλλάζει ένα μωρό, να παίρνει και να δίνει διαταγές, να παλεύει και να πεθαίνει γενναία. Η εξειδίκευση είναι για τα έντομα». Η εποχή της εξειδίκευσης έχει περάσει.

πεζοδρόμιο | 11

Φεστιβάλ Βόλου 2016

πεζοδρόμιο | 12

Το πρώτο Φεστιβάλ αφιερωμένο στις παραστατικές τέχνες

Το Θέατρο της Εμπειρίας, σε συνδιοργάνωση με το Δήμο Βόλου, το Δ.Ο.Ε.Π.Α.Π - ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Δήμου Βόλου, την υποστήριξη της Περιφέρειας Θεσσαλίας και την Αιγίδα – Υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού & Αθλητισμού, παρουσιάζει για τρεις συνεχόμενες εβδομάδες, από 30 Ιουνίου έως 17 Ιουλίου, το Φεστιβάλ Βόλου 2016. Ένα φεστιβάλ με ξεχωριστή ταυτότητα που φιλοδοξεί να γίνει θεσμός σε διεθνή κλίμακα, αναδεικνύοντας την παράδοση και πολιτιστικότητα του Ελληνικού Πολιτισμού, αλλά και να φέρει το Βόλο στο προσκήνιο της καλλιτεχνικής έκφρασης, δημιουργίας και επικοινωνίας. Ολόκληρη η πόλη του Βόλου θα μεταμορφωθεί τις ημερομηνίες του Φεστιβάλ σε μία μεγάλη διαδραστική σκηνή, σε ένα κινηματογραφικό πλατώ όπου ο καθένας θα μπορεί να συμμετάσχει: Να μάθει, να παρακολουθήσει, ακόμη και να γίνει ενεργό μέρος των δράσεων που θα διαδραματίζονται, επαναπροσδιορίζοντας κάθε φορά την εξέλιξή τους. Τα γεωγραφικά πλαίσια μέσα στα οποία θα κινηθεί ο κύριος άξονας του Φεστιβάλ εκτείνονται από το Μουσείο Πόλης του Βόλου και τον σιδηροδρομικό σταθμό, χώροι οι οποίοι αποτελούν και τις βασικές “σκηνές” του Φεστιβάλ, μέχρι το επιβατικό λιμάνι του Βόλου και τα κτήρια του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, αξιοποιώντας όλους τους ενδιάμεσους χώρους, τόσο εσωτερικούς όσο και εξωτερικούς.

Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Bόλου περιλαμβάνει επαγγελματικές παραγωγές από εμβληματικές παραστάσεις της χρονιάς που διανύουμε, πληθώρα εργαστηριακών σεμιναρίων όπως υποκριτική, σκηνοθεσία, χορός, θεατρικό κείμενο, διεύθυνση φωτισμού, νευρογλωσσικός προγραμματισμός NLP από καταξιωμένους επαγγελματίες, όπως και εικαστικές εγκαταστάσεις και φωτογραφικές εκθέσεις, όπερα, θέατρο για παιδιά, θέατρο από παιδιά, δράσεις και εργαστήρια για παιδιά, ακαδημαϊκές παραστάσεις, παραστάσεις από ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες της πόλης του Βόλου, αναλόγια, παραστάσεις χορού και κυρίως πάρα πολλές δράσεις εντός του αστικού ιστού της πόλης. Τα μοτίβα γύρω από τα οποία θα κινηθεί το Φεστιβάλ φέτος είναι τρία, τόσο σε θεματολογικό όσο και αισθητικό προσανατολισμό. Ο “εν εξελίξει” χαρακτήρας του, η διαρκής αναγέννηση της φύσης με άμεση αναφορά στο εφήμερο του δημιουργού της, καθώς και οι αισθητικές αναζητήσεις των Εβαρίστο, Τζόρτζιο και Σαβίνιο ντε Κίρικο. Έτσι ο Βόλος αποκτά το δικό του πολύ προσωπικό και ιδιαίτερο φεστιβάλ, πρωτοποριακό και εναρμονισμένο με τα πολιτιστικά και πολιτισμικά στοιχεία της ευρύτερης περιοχής της Μαγνησίας, προσπαθώντας να επαναφέρει τη μνήμη και να προσφέρει πολιτισμό, με ένα όραμα που εκτείνεται σε πολυετή ορίζοντα. Στόχος του είναι η ανάδειξη τόσο της πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής, όσο και του Βόλου ως σύγχρονης κοιτίδας πολιτισμού στον ελληνικό και όχι μόνο χάρτη. Το Φεστιβάλ Βόλου 2016 έρχεται σαν ένα καράβι που θα μας ταξιδέψει σε έναν προορισμό νέο και συναρπαστικό με πάθος για δράση και όρεξη για δημιουργία, σε έναν κόσμο με ταυτότητα Ελληνική, μπλε της θάλασσας, άσπρο της πέτρας, χρυσό του ήλιου.

Υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού & Αθλητισμού και του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού Δ/νση: Καραμπατζάκη & Αναπαύσεως, Βόλος, ΤΚ 38446 Τηλ: 24210-91077 & 24210-91047 www.volosfestival.gr info@volosfestival.gr www.facebook.com/volos-festival-Φεστιβάλ-βόλου-216340995409233 https://twitter.com/Volosfestival https://www.instagram.com/volosfestival2016

πεζοδρόμιο | 13

πεζοδρόμιο | 14

Λίγες μέρες μετά την πρώτη σπορά βιομηχανικής κάνναβης σε ελληνικό έδαφος μετά από πολλά χρόνια, στα Ψαχνά Ευβοίας, συνομιλήσαμε με τον Βαγγέλη Ματράκα, «εγκέφαλο» του όλου εγχειρήματος. Μεταξύ άλλων, μας μίλησε για την πρωτοπόρα προσπάθεια καλλιέργειας που γίνεται, αλλά και για την ιστορία των Kannabishop, των οποίων υπήρξε ιδρυτής στην Ελλάδα. Μάθαμε για τις διαφορές της κλωστικής από την ινδική κάνναβη, ενώ μας έδωσε μια αισιόδοξη προοπτική, αυτή της δημιουργίας ενός νέου τομέα της βιομηχανίας – την ελληνική βιομηχανία κάνναβης.

Πώς ξεκινήσατε να πορεύεστε στον χώρο της κάνναβης, ποια ήταν η πρώτη σας επιχειρηματική δραστηριότητα πάνω σ’ αυτή;

Μαρία – Κάρμεν Κυπαρίσση

Διαβάζοντας ένα δημοσίευμα εφημερίδας τότε, που προέβαλε μια αλυσίδα καταστημάτων που εμπορευόταν οικολογικά προϊόντα κλωστικής κάνναβης, αυτό είχε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Υπάρχει μία τεράστια γκάμα από 5000 προϊόντα που μπορούν να φτιαχτούν από αυτό το φυτό. Το σλόγκαν της εταιρίας ήταν «Γίνε φίλος της φύσης, γίνε μέρος της φύσης» που αυτό έδινε τον οικολογικό χαρακτήρα της καλλιέργειας. Πήρα το franchise, πήγα και σε μια διεθνή έκθεση που έγινε στη Γερμανία και εκεί είδα μια τεράστια ποικιλία από προϊόντα τροφής (λάδι, αλεύρι, μπύρες, παγωτά, γλυκά), ρούχα, παπούτσια, καλλυντικά. Ήμασταν ενθουσιασμένοι ότι θα είναι μια κατάσταση στην οποία θα μπορούσαμε και στην Ελλάδα να καλλιεργήσουμε και όχι να εισάγουμε τα προϊόντα κάνναβης από το εξωτερικό. Πότε ξεκίνησε αυτό και πως εξελίχθηκε στην πορεία του χρόνου; Το 1998. Όμως μετά από κάποια δημοσιεύματα που είχανε γίνει το 2001, που μιλούσαν για τη βιομηχανική κάνναβη, κάποιος κύριος μιας «αντιναρκωτικής» εταιρίας εκείνης της εποχής, μιας ΜΚΟ με χρηματοδότηση πολύ περίεργη, από την Αμερική μάλλον όπως μάθαμε μετά, μας κατηγόρησε ότι κάναμε διαφήμιση ναρκωτικών. Ξεκίνησαν οι διώξεις στα μαγαζιά με αποτέλεσμα να μην μπορεί κανένας να συνεχίσει τη δραστηριότητα. Εμένα με κατηγόρησαν για διαφήμιση ναρκωτικών με σκοπό το κέρδος - κακούργημα. Πλήρωσα εγγύηση 500.000 δραχμές εκείνη την εποχή για να μην προφυλακιστώ αν και είχα αντίθετη άποψη από το δικηγόρο μου. Για να μην σας τα πολυλογώ, τότε αθωωθήκαμε πανηγυρικά για όλες τις κατηγορίες και επιπλέον στραφήκαμε κατά του ελληνικού δημοσίου με αγωγές, οι οποίες υπάρχει τέτοια κωλυσιεργία που στο Συμβούλιο της Επικρατείας ακόμα εκκρεμούν οι εκδικάσεις. Μας διηγηθήκατε εν τάχει την ιστορία των Kannabishop. Σε αυτά ήσασταν ο ιδρυτής και όλα τα υπόλοιπα ήτανε franchise; Σήμερα υπάρχει κάποιο; Όλα τα υπόλοιπα ήταν franchise και αν δεν κάνω λάθος είχαν φτάσει 16 μαγαζιά στην Ελλάδα. Έχει μείνει ένα ανοιχτό. Δεν έκλεισε. Αντιστάθηκε αρκετά ο άνθρωπος και κρατάει ακόμα το μαγαζί, στην Κρήτη στο Ηράκλειο. Μετέπειτα άνοιξαν ξανά στην Αθήνα στην Ιπποκράτους, αν δεν κάνω λάθος.

πεζοδρόμιο | 15 Ξέρουμε πως η κάνναβη καλλιεργούνταν στο παρελθόν στην Ελλάδα. Πότε απαγορεύτηκε η παραγωγή της και για ποιους λόγους πιστεύετε ότι έγινε αυτό; Η κατοχή και η παραγωγή είχε σταματήσει το 1932, επί Μεταξά. Ουσιαστικά δεν απαγορεύτηκε, έγινε απαγορευτική η καλλιέργεια της λόγω της υψηλής φορολογίας που βάλανε στους αγρότες με αποτέλεσμα κανένας να μην την καλλιεργεί. Επίσης το 1932, αν ψάξετε για το Hemp Ford Car θα δείτε τη βιομηχανία Φορντ να χτυπάει ένα πολύ βαρύ σφυρί -ένα αυτοκίνητο που είναι κατασκευασμένο από κάνναβη που το καύσιμο του είναι από κάνναβη και τα μόνα πράγματα που δεν είναι από κάνναβη είναι τα ελαστικά και το σασί. Τότε όμως βγήκε ένα έξυπνο περιοδικό της εποχής, που ανέφερε ότι όλα τα υποπροϊόντα της κάνναβης μπορούν να αντικατασταθούν από το πετρέλαιο. Αυτό σήμαινε και το τέλος. Ο ανταγωνισμός μεταξύ πετρελαίου και κάνναβης ήταν πολύ μεγάλος. Το πετρέλαιο κέρδισε - τους λόγους δεν τους ξέρω, τους ξέρουν μόνο οι πολιτικοί. Την πορεία και την κατάληξη του πετρελαίου τη βλέπουμε σήμερα. Και πλέον είναι ανάγκη να γυρίσουμε σε ένα καινούριο μοντέλο, έχουμε ανάγκη αυτή τη στιγμή μια οικολογική καλλιέργεια. Πρόκειται για μια πρώτη υλη με εξαιρετικές ιδιότητες όσον αφορά την καλλιέργεια αφού απαιτεί λιγότερο νερό αλλά έχει πολύ χαμηλό αποτύπωμα στον άνθρακα στο περιβάλλον. Θεωρείτε ότι στο μέλλον είναι πιθανόν να στραφούμε περισσότερο σε τέτοιου είδους προϊόντα; Θεωρώ ότι είναι ανάγκη αυτή τη στιγμή να ξεκινήσει η καλλιέργεια στην Ελλάδα και εμείς ξεκινάμε τις πρώτες πειραματικές. Είναι επιτακτική ανάγκη λόγω του ότι και εδώ, στην περιοχή, μιλώντας με τους γείτονές μου, που είχα καιρό να τους δω, μου λένε «Βαγγέλη σώσε μας από τα φυτοφάρμακα που μας έχουν ξετινάξει οι καλλιεργητές». Γιατί η κάνναβη είναι ένα φυτό που θα το πάρεις και θα του ρίξεις κάποιο βιολογικό λίπασμα αν κάνεις την οικολογική καλλιέργεια. Αυτό το πράγμα θα κάνουμε ως Kannabio: Είναι ο συνεταιρισμός που συστήσαμε μαζί με άλλα τέσσερα άτομα, ο συνεταιρισμός που καταπιάνεται με την βιομηχανική, κλωστική κάνναβη. Ποιο είναι το όραμά σας σήμερα; Το όραμά μας είναι να ξεκινήσουν οι καλλιέργειες και να ξεπεράσουμε τα 5-10 χιλιάδες στρέμματα σε κάθε νομό, να υπάρχουν μικρές μεταποιητικές μονάδες οι οποίες θα μεταποιούν το προϊόν των αγροτών που θα ανήκουν στους ίδιους τους αγρότες με συνεταιρισμό. Υπάρχει και μια πρόταση από συνεταιρισμό στο Kannabio να γίνει μια μεγάλη μεταποιητική μονάδα, η ελληνική βιομηχανία κάνναβης, η οποία θα κάνει επεξεργασία και μετά θα δίνει στους αγρότες το ήδη επεξεργασμένο προϊόν για να μπορέσουν να μεταποιήσουν. Ουσιαστικά δημιουργείται ένας νέος τομέας όπου μπορούν να απορροφηθούν νέοι οι οποίοι είναι άνεργοι και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας; Ακριβώς, δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας με τη δυνατότητα συνεταιρισμού. Αυτή τη δυνατότητα έχει η κάνναβη. Ποιες είναι οι πιο διαδεδομένες χρήσεις του φυτούς; Οι κυρίαρχες είναι στην υφαντουργία. Κάτι που πρέπει να επιδιώξουμε και εμείς διότι το βαμβάκι τελειώνει πλέον. Το βαμβάκι ως καλλιέργεια έχει επιβαρύνει πάρα πολύ τα εδάφη με τα φυτοφάρμακα και με τα χημικά λιπάσματα, συν ότι από το 2018, αν δεν κάνω λάθος, παύουν οι επιδοτήσεις οπότε πρέπει να στραφούμε σε κάποια άλλα. Η άλλη είναι η διατροφική, με ένα πολύ μεγάλο φάσμα προϊόντων διατροφής και άλλη είναι το βιοκαύσιμο που με τη μέθοδο της πυρόλυσης βγάζουν βιοαιθανόλη. Η άλλη είναι βιοπλαστικό. Φτιάχνονται με την μέθοδο της πυρόλυσης της ίνας και του βλαστού. Βγαίνει επίσης και βιοαιθανόλη. Τέλος, δεν υπάρχει κάτι που να μην κατασκευάζεται από κάνναβη. Δεν υπάρχει κάτι που να μην μπορείς να φτιάξεις. Οπότε αν έχουμε τροφή, καύσιμα, πλαστικά και ρούχα τί άλλο χρειαζόμαστε για να ξεκινήσουμε μια οικονομία στην Ελλάδα που λέμε ότι δεν παράγουμε τίποτα; Πρέπει να αρχίσουμε πλέον να παράγουμε στην Ελλάδα πράγματα και η κάνναβη μας δίνει αυτή τη δυνατότητα, και αυτό φωνάζουμε τόσα χρόνια. Πιστεύετε δηλαδή πως μια ολόκληρη κοινωνία μπορεί να κινηθεί, να ντυθεί και γενικότερα να καλύψει πολλές ζωτικές ανάγκες της χάρη στην κάνναβη; Απόλυτα. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή αυτόνομες κοινωνίες. Υπάρχει ένα χωριό στην Κίνα που λέγεται Πα α (σ.σ. Μα α είναι η κάνναβη στα κινέζικα) και είναι στην επαρχία Ξιάνγκ. Έχει γίνει αυτόνομη από το κομμουνιστικό καθεστώς και οι κάτοικοί της καταναλώνουν την κάνναβη, την έχουν στην καθημερινή διατροφή τους και φτιάχνουν τα πάντα από κάνναβη. Έχουν ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά μακροζωίας- βλέπεις ανθρώπους 103 και 109 χρονών να κρατάν τα παιδάκια στα χέρια και κάνουνε δουλειές. Στην Κίνα που είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός κάνναβης παγκοσμίως, κλωστικής και βιομηχανικής, σωστά; Έτσι είναι και αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη καταναλώνουμε 12.000 τόνους σπόρων, εκ των οποίων παράγουμε 6.000 και τους υπόλοιπους τους προμηθευόμαστε από την Κίνα. Γιατί να μην παράγουμε λοιπόν 6.000 τόνους μόνο στην Ελλάδα; Για άλλη μια φορά, και σ’ αυτό τον τομέα, είμαστε πίσω σαν χώρα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Πολύ πίσω είμαστε. 15 χρόνια πριν (που κάναμε εμείς την πρόταση) πήγα σε μια έκθεση στη Γερμανία και γνώρισα έναν παραγωγό κάνναβης, ο οποίος ξεκινούσε τότε και έχει σήμερα την εταιρία Hempflux. Είχε 80 στρέμματα τότε και σήμερα κυριαρχεί στην ευρωπαϊκή αγορά κάνοντας μια τεράστια γκάμα από προϊόντα ενώ τροφοδοτεί και αυτοκινητοβιομηχανίες όπως η BMW και η Mercedes με προϊόντα κάνναβης μέσα στο αυτοκίνητο. Τι θα φτιάξετε φέτος με την πρώτη σοδειά; Υπάρχει η δυνατότητα να μεταποιήσουμε και να φτιάξουμε πάρα πολλά προϊόντα. Τα πρώτα πράγματα που θα φτιάξουμε είναι λάδι από τη σύνθλιψη το σπόρου και δεν είναι τίποτα δύσκολο, μια πρέσα υγροποίησης είναι. Μετά μπορούμε να πάρουμε το αλεύρι το οποίο χρησιμοποιείται σε ένα ποσοστό μαζί με το σκληρό σιτάρι και φτιάχνουμε πολύ ωραία προϊόντα ζύμης. Πρωτεΐνη, μια σημαντική πρωτεΐνη. Το λάδι της είναι πλούσιο σε Ω3 και Ω6 λιπαρά και

πεζοδρόμιο | 16 αμινοξέα, μάλιστα βγαίνουν 8 αμινοξέα από τα 11 που είναι απαραίτητα για τον ανθρώπινο οργανισμό. Είναι μια πλήρης διατροφή για τον άνθρωπο. Το στέλεχος και το άχυρο. Στο στέλεχος γίνεται αποΐνωση και βγαίνει ίνα η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μονωτικό υλικό στα σπίτια. Επίσης το άχυρο της κάνναβης όταν το ενώσουμε με τον ασβέστη, λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε πυρίτιο κάνει χημική ένωση με τον ασβέστη και δημιουργεί ένα τρομερό τοιχίο. Αυτή τη στιγμή μια ομάδα στην Κρήτη, η Minoico, που ασχολείται με την φυσική δόμηση κάνει μια αρχή με το άχυρο της κάνναβης και περιμένει να ξεκινήσουμε την παραγωγή για να μπορέσει να πάρει άχυρο, όχι εισαγωγής άχυρο κάνναβης από την Πολωνία. Είναι πάρα πολλές και οι ιατρικές χρήσεις του φυτού για τις οποίες έχει πάρει έγκριση σε πολλές χώρες του εξωτερικού και μια από τις σημαντικότερες είναι η ισχυρή αναλγητική δράση ιδίως σε δύσκολα αντιμετωπίσιμες καταστάσεις όπως στον καρκίνο. Ποια είναι η άποψή σας για την αποποινικοποίηση της χρήσης του φυτού για ιατρικούς λόγους; Θα ήθελα να ξεχωρίζουμε λίγο τη βιομηχανική από τη φαρμακευτική ινδική. Η βιομηχανική κάνναβη και η ποικιλία η οποία έχουμε επιλέξει εμείς και έχουμε φυτέψει στο χωράφι μας είναι μια ποικιλία με υψηλή κανναβιδιόλη επί τοις εκατό. Η κανναβιδιόλη είναι μια ουσία η οποία δρα σαν ανταγωνιστής στην τετραϋδροκανναβινόλη και έχει πολύ ισχυρές φαρμακευτικές δράσεις. Βγαίνει ένα λάδι που δεν έχει ψυχοδραστική επίδραση στον άνθρωπο, οπότε πιάνει ένα ευρύ φάσμα από ασθένειες, και τον καρκίνο. Αν μιλήσουμε για τη φαρμακευτική ινδική, είναι η κάνναβη η οποία έχει και τετραϋδροκανναβινόλη η οποία απαγορεύεται και βέβαια υπάρχουν και εκεί μελέτες και υπάρχουν ενδείξεις και αποδείξεις ότι η τετραϋδροκανναβινόλη σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα. Θα προσπαθήσουμε και εμείς να βγάλουμε φέτος ένα λάδι από αυτό. Δεν θα είναι από τους σπόρους, θα είναι από τον ανθό. Θα είναι με μια ειδική διαδικασία, μια ειδική επεξεργασία. Έχουμε έρθει σε επαφή και ήρθανε σε επαφή μαζί μας και τα πανεπιστήμια. Σε κάποια ειδικά μηχανήματα στα χημεία τους θα φτιάξουμε αυτό το σκεύασμα το οποίο ουσιαστικά στην αγορά θα είναι ως διατροφικό συμπλήρωμα αλλά θα έχει μια τεράστια θεραπευτική αξία. Τελικά ποιες είναι οι διαφορές της κλωστικής από την ινδική κάνναβη; Οι διαφορές της είναι στην ποσότητα της ψυχοδραστικής ουσίας THC, τετραϋδροκανναβινόλη στα ελληνικά, η οποία το επίπεδο της είναι στο 0.2%, το όριο δηλαδή που επιτρέπεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, 0.3% είναι για την Αμερική. Υπάρχουν 51 ποικιλίες της βιομηχανικής cannabis sativa (πολυχρηστική τη λέω εγώ γιατί έχει πάρα πολλές χρήσεις). Οι διαφορές είναι αυτές, ότι ουσιαστικά αν καταναλώσεις την κάνναβη δεν έχεις τις ψυχοδραστικές επιδράσεις που θα έχεις με την ινδική. Αν κάποιος θέλει να ασχοληθεί με αυτόν τον τομέα πως μπορεί να ενημερωθεί και που μπορεί να απευθυνθεί; Έχουμε μια πάρα πολύ ενημερωμένη ιστοσελίδα που λέγεται kannabio.wordpress.com του συνεταιρισμού που έχουμε κάνει, του συνεταιρισμού βιολογικής κάνναβης και που έχει πάρα πολλές πληροφορίες. Σε γενικές γραμμές ποια είναι η προσωπική σας άποψη όσον αφορά το πόσο παρεξηγημένο είναι αυτό το φυτό; Λόγω της τεράστιας δύναμης που έχει. Δεν μπορώ να καταλήξω κάπου αλλού. Όλα τα φυτά έχουν ιδιότητες, απλά η κάνναβη έχει πάρα πολλές ιδιότητες. Συγκεντρώνει πάρα πολλά χαρακτηριστικά που έχουν πάρα πολλά φυτά, σε ένα. Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες μπήκαν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κυκλοφόρησε ένα βίντεο με τίτλο “Hemp for victory”. Εκεί το τραγελαφικό είναι ότι ξεκινάει δείχνοντας την Ακρόπολη και λέει πως όταν αυτά τα μάρμαρα ήταν καινούρια η κάνναβη ήταν ήδη παλιά και καλλιεργούνταν στα χωράφια. Προσπαθεί δηλαδή να πείσει τους καλλιεργητές να ξαναξεκινήσουν την καλλιέργεια της κάνναβης στα χωράφια τους για να κερδίσουν τον πόλεμο. Αυτό είναι το “Hemp for Victory” της Αμερικής. Μετά το τέλος του πολέμου βέβαια, ήρθαν ξανά η υπερφορολόγηση και η απαγόρευση.

πεζοδρόμιο | 17

ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΙΑ (ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ)

Η ΖΩΗ ΣΕ ΔΥΟ ΡΟΔΕΣ

πεζοδρόμιο | 18

O δεκάλογος της ασφάλειας του ποδηλάτη • Φοράμε πάντα κράνος, γιατί το «Σιγά μην τύχει σε μένα» έχει πάψει εδώ και καιρό να αποτελεί σοβαρό επιχείρημα.

• Εξοπλίζουμε το ποδήλατό μας με φώτα, για να ελαχιστοποιήσουμε το ρίσκο ατυχήματος τη νύχτα.

• Δεν οδηγούμε υπό την επήρεια αλκοόλ. Δύσκολες εποχές για να δοκιμάζει κανείς την τύχη του.

• Δεν πηγαίνουμε αντίθετα στην κίνηση του δρόμου, και γενικά, σεβόμαστε τον Κ.Ο.Κ.

• Θυμόμαστε πως η υπερβολική ταχύτητα είναι ένα ρίσκο που καλά θα κάνουμε να αποφεύγουμε.

• Πριν από κάθε μας στροφή, δείχνουμε με το χέρι την κατεύθυνση που θα ακολουθήσουμε.

• Αποφεύγουμε τη χρήση κινητού τηλεφώνου, καθώς αυτό μπορεί να μας αποσπάσει την προσοχή.

• Το ίδιο ισχύει και για τα mp3 players, και γενικότερα για τη μουσική. Η απώλεια επαφής με το οδικό μας περιβάλλον αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα και πιο συχνά λάθη που κάνουμε.

• Δεν μεταφέρουμε μεγάλα φορτία: Ποδήλατο οδηγούμε, όχι station wagon!

• Χρησιμοποιούμε τον ποδηλατόδρομο όταν μπορούμε. Στη Θεσσαλία Βρισκόμαστε!

πεζοδρόμιο | 19

Η αρχή (είναι το ήμισυ του παντός)

Λίλα Βαρελά Γιάννης Μαρκούτης

Ποδήλατο, το: Ουσιαστικό ουδέτερου γένους ή αλλιώς ένα από τα πιο δημοφιλή, βολικά και φιλικά προς το περιβάλλον μέσα μεταφοράς. Επιπλέον, με τo καλοκαίρι να βρίσκεται ήδη εδώ και τις τιμές των καυσίμων να παίρνουν και πάλι την ανιούσα, το ποδήλατο αποτελεί έναν από τους πιο πιστούς συμμάχους του πορτοφολιού μας. Εν έτει 2016, ο αριθμός των ποδηλάτων που κυκλοφορούν στους δρόμους του πλανήτη υπερβαίνει τον αριθμό του ενός δισεκατομμυρίου. Τα περισσότερα εξ’ αυτών παράγονται και χρησιμοποιούνται στην Ασία, ενώ ο ρυθμός εισχώρησής τους στην καθημερινότητα των ανθρώπων μας προϊδεάζει για την κυριαρχία τους έναντι των αυτοκινήτων στο άμεσο μέλλον. Ο ξύλινος πρόγονος του ποδηλάτου, η draissienne, κατασκευάστηκε στις αρχές του 19ου αιώνα στη Γερμανία από τον βαρόνο Καρλ Φον Ντράις. Όραμα του εφευρέτη, που αντανακλούσε τη γενικότερη πεποίθηση μίας μεγάλης μερίδας ανθρώπων της εποχής, ήταν η συγκεκριμένη κατασκευή σε ορίζοντα λίγων ετών να αντικαταστήσει τα άλογα, που κατείχαν μέχρι τότε τη μερίδα του λέοντος στις μεταφορές. Έπειτα από έναν αιώνα, οι περισσότερες χώρες του κόσμου κατακλύστηκαν κυριολεκτικά από νέα, υπερσύγχρονα για τα δεδομένα της εποχής, ποδήλατα. Στη χώρα μας το ποδήλατο έφτασε επισήμως λίγο πριν το 1890, ενώ αμέσως μετά, στο σημείο που πλέον βρίσκεται το Στάδιο Καραϊσκάκη, κατασκευάστηκε το ποδηλατοδρόμιο των Αθηνών, που φιλοξένησε και τους ποδηλατικούς αγώνες της Ολυμπιάδας του 1898.

Ο οργισμένος πιτσιρικάς Η προσπάθεια να ακτινογραφηθεί ένας ποδηλάτης οδηγεί στην ανάδειξη ορισμένων σημείων – σταθμών στη ζωή του. Λένε πως όσο πιο μικρός αποκτήσεις κάποιες δεξιότητες, με τόσο μεγαλύτερη ευκολία θα μπορείς να τις χρησιμοποιείς στην υπόλοιπη ζωή σου: όπως στα μωρά που κολυμπάνε στις πισίνες και στα πεντάχρονα που μαθαίνουν ξένες γλώσσες, έτσι και στα νήπια που μαθαίνουν ποδήλατο, ο κανόνας είναι απαράβατος. Με λίγα λόγια, ο ηρωικός δικυκλιστής των δρόμων το έχει μέσα του από παιδί. Πρώτο στάδιο, το συνήθως πολύχρωμο ποδήλατο με τα ροδάκια. Σίγουρα θυμάσαι την πρώτη σου ανάβαση, και αν όχι, την πρώτη σου πτώση, με αποτέλεσμα γδαρμένα γόνατα και αγκώνες. Γιατί άμα δε ματώσει το γόνατο, ποδήλατο δε θα μάθεις! Έπειτα, στα μέσα συνήθως του δημοτικού, έρχεται στη ζωή σου το πρώτο σου «κανονικό» ποδήλατο: ΒΜΧ, με απαραίτητο αξεσουάρ τα πατάκια στην πίσω ρόδα για να «φορτώσεις» και τον συμμαθητή σου. Πλέον το πράγμα σοβαρεύει, και λίγα χρόνια μετά, στο Γυμνάσιο, θα κληθείς να αποφασίσεις αν θα πορευτείς με το υπάρχον ΒΜΧ ή θα κάνεις το μεγάλο update και θα γίνεις περήφανος κάτοχος ενός mountain bike. Με την αναβάθμιση αυτή σίγουρα έχεις κάνει το μεγάλο βήμα: μπορείς πλέον να αποκαλείσαι ποδηλάτης, με όλα τα υπέρ και τα κατά του. Για την ιστορία, θα συνιστούσε παράλειψη αν δεν αναφέραμε πως στο διαχρονικό ερώτημα για το ποιο ποδήλατο κάνει τις καλύτερες σούζες, οι γνώμες είναι μοιρασμένες. Κι αν ξυπνήσαμε έστω και λίγο τις παιδικές σας αναμνήσεις, θυμηθείτε πως είστε πλέον ενήλικες και ότι η ασφάλεια προέχει. (σ.σ. εκτός κι αν δε σας βλέπουν!)

πεζοδρόμιο | 20

Το προφίλ του θεσσαλού ποδηλάτη Έπειτα από την ενηλικίωση, όλοι θεωρούμαστε συναγωνιστές. Φοιτητές, εργαζόμενοι, νοικοκυρές και συνταξιούχοι. Ακόλουθοι της μοδός και μη. Νυκτόβιοι και λάτρεις της μέρας. Αθλητικοί τύποι, αλλά και ευτραφείς, φίλοι του καλού φαγητού. Χρησιμοποιούμε το ποδήλατο πρώτα από αγάπη γι’ αυτό, και έπειτα για την χρηστικότητά του. Αυτό είναι που μας μεταφέρει στη σχολή, στη δουλειά ή μας χαρίζει μία βόλτα με σκοπό τη χαλάρωση. Έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας και εμείς έχουμε ταυτιστεί σε μεγάλο βαθμό με αυτό. Ένα μικρό παράδοξο, και συνάμα θετικό, είναι το γεγονός ότι σπανίως βλέπει κανείς ποδηλάτες να προβαίνουν σε εμφανείς παραβάσεις του Κ.Ο.Κ. Από την άλλη, σπάνια θα συναντήσει κανείς ποδηλάτες με κράνος στη Θεσσαλία, κι αυτό πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις. Αν και δεν είμαστε οι καλύτεροι δικυκλιστές του κόσμου, οδηγούμε με ασφάλεια. Ακόμα και όταν βιώνουμε μια από τις μεγαλύτερες ποδηλατικές ηδονές που ακούει στο όνομα σφήνα, πάντα έχουμε το νου μας στα προπορευόμενα οχήματα και φυσικά, τα ποδήλατά μας είναι εφοδιασμένα με τα απαραίτητα φώτα, ή πρέπει να είναι, γιατί σαν τη νυχτερινή βόλτα, δεν έχει. Επίσης, όσο φροντίζουμε για την οδική ασφάλεια του εαυτού μας αλλά και των γύρω μας, τόσο πιο αξιοσέβαστοι γινόμαστε στα μάτια των υπόλοιπων οδηγών. Όσο για το κυκλοφοριακό, όταν το συναντάμε απλά παίρνουμε το ποδηλατάκι μας στα χέρια και πάμε από το πεζοδρόμιο. Επίσης, είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις στις οποίες ποδήλατο προξένησε τροχαίο δυστύχημα τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλία. Τις περισσότερες φορές, υπάρχουν απλά πτώσεις που δεν καταγράφονται καν. Και μεταξύ μας, δεν θα θέλαμε να καταγραφούν. Κανείς στην πόλη δε θα θέλαμε για παράδειγμα να μάθει πως μια νύχτα φάγαμε τα μούτρα μας ενώ οδηγούσαμε χωρίς χέρια και ταυτόχρονα μιλούσαμε στο κινητό…

Κάτι σαν το Άμστερνταμ – Βαρκελώνη – Κοπεγχάγη Η χρήση του ποδηλάτου στη Θεσσαλία είναι αρκετά εύκολη και κερδίζει καθημερινά έδαφος. Μία επίσκεψη στην Αθήνα αρκεί για να σας πείσει ότι ζούμε σε μία μικρή ποδηλατική όαση. Εδώ κανένας οδηγός λεωφορείου δε θα προσπαθήσει να μας κάνει χαλκομανία, ούτε κάποιος οδηγός αυτοκινήτου θα απειλήσει να μας τραμπουκίσει «γιατί τον καθυστερούμε». Είναι θέμα παιδείας και συνήθειας. Η εξοικείωση των Θεσσαλών με το ποδήλατο, τους έκανε πιο ανεκτικούς προς όλους μας. Η αρχή έγινε από την Καρδίτσα, όπου δέκα χρόνια πριν δημιουργήθηκαν οι πρώτοι ποδηλατόδρομοι. Σήμερα καλύπτουν συνολικά μία διαδρομή 15 χιλιομέτρων, με το δίκτυό τους να εκτείνεται από το Δημοτικό Στάδιο μέχρι τα Χίλια Δέντρα. Ολόκληρη η πόλη, ειδικά την άνοιξη και το καλοκαίρι, αποτελεί ένα ζωντανό ποδηλατικό μουσείο, με πρωταγωνιστές ανθρώπους όλων των ηλικιών. Ο ποδηλατόδρομος είναι σαφώς διαχωρισμένος από τον δρόμο, ενώ αξίζει να τονιστεί πως σε όλο το μήκος του υπάρχουν φωτεινοί σηματοδότες που διευθύνουν την κίνηση των ποδηλάτων. Αξίζει επίσης να αναφερθεί πως εδώ και λίγα χρόνια ο Δήμος Καρδίτσας μέσω του προγράμματος Karditsa Easy Bike προσφέρει κοινόχρηστα ποδήλατα στους κατοίκους αλλά και τους επισκέπτες της πόλης έναντι μικρού τιμήματος.

Highlight : Η διαδρομή από το νοσοκομείο ως την Παπαράντζα. Το ποδήλατο είναι άμεσα συνδεδεμένο και με την καθημερινότητα της πόλης των Τρικάλων. Τα Τρίκαλα θεωρούνται μία από τις πιο φιλικές πόλεις προς το ποδήλατο στην Ελλάδα σύμφωνα με το Tour Express, ενώ ο Δήμος έχει κατασκευάσει εδώ και χρόνια ποδηλατόδρομους φιλικούς προς τον άνθρωπο αλλά και το συγκοινωνιακό περιβάλλον. Μεγάλο μέρος του αστικού ιστού διασχίζεται από αυτούς, ενώ πρόσφατα προστέθηκαν άλλα 12 χιλιόμετρα, προς τα δάση της Φωτάδας και του Διαλεχτού. Επίσης, έπειτα από τον παροπλισμό του λεωφορείου χωρίς οδηγό, ολόκληρη η διαδρομή του αποδόθηκε στους ποδηλάτες με τη μορφή ποδηλατόδρομου διπλής κυκλοφορίας! Επίσης, οι ποδηλάτες των Τρικάλων έχουν ιδρύσει έναν εξέχοντα σύλλογο της πόλης, με μεγάλη συμμετοχή σε αθλητικά γεγονότα.

Highlight: H ανάβαση στον λόφο του Προφήτη Ηλία και το φρούριο. Με τα χέρια στο τιμόνι, μεταφερόμαστε στη Λάρισα, που τα τελευταία χρόνια κυριολεκτικά κατακλύζεται από ποδήλατα. Μάλιστα τα καλοκαίρια οργανώνονται σε εβδομαδιαία βάση ποδηλατοδρομίες, όπου εκατοντάδες Λαρισαίοι ποδηλατούν από διαφορετικές διαδρομές κάθε φορά τον γύρο της πόλης. Όλο και περισσότεροι εγκαταλείπουν τα αυτοκίνητά τους και χρησιμοποιούν το ποδήλατο για τις μετακινήσεις τους. Σε αυτό βοηθάει το γεγονός πως το μεγαλύτερο μέρος του κέντρου της πόλης έχει πεζοδρομηθεί και σχεδόν παντού υπάρχει ένας ποδηλατοδρόμος. Από την Παπαναστασίου και την Κύπρου, κεντρικούς δρόμους της πόλης, έως και πιο περιφερειακά, στο τελευταίο κομμάτι της Ηρώων Πολυτεχνείου, της οδού Ιωαννίνων προς Φιλιππούπολη, της οδού Σαρίμβεη προς Καρδίτσης, ο Λαρισαίος ποδηλάτης μπορεί να μετακινηθεί σχεδόν από τη μια άκρη της πόλης στην άλλη με το ποδήλατο χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Η δημοτικές αρχές σχεδιάζουν να αναπτύξουν ακόμα περισσότερο το δίκτυο αυτό σε ακόμη περισσότερες περιοχές και συνοικίες υπολογίζοντας γύρω στα 20 χιλιόμετρα επιπρόσθετου ποδηλατοδρόμου αλλά και hotspots ποδηλάτων όπου ο δήμος θα ενοικιάζει ποδήλατα προς χρήση του κοινού.

Highlight: Ο παραποτάμιος ποδηλατόδρομος στον Πηνειό. Το ποδήλατο στο Βόλο είναι μια πονεμένη ιστορία. Όχι γιατί οι Βολιώτες δεν το αγαπούν και δεν το χρησιμοποιούν – κάθε άλλο. Όμως οι ποδηλατόδρομοι που κατασκευάστηκαν πριν από μερικά χρόνια, περισσότερα προβλήματα δημιούργησαν, παρά έλυσαν. Τα τσιμεντένια κράσπεδα που τοποθετήθηκαν για να διαχωρίσουν σαφώς τον δρόμο από τον ποδηλατόδρομο, έγιναν αρκετές φορές αιτία τροχαίων. Επίσης οι ποδηλάτες της περιοχής διαμαρτυρήθηκαν εξαρχής σχετικά με τον σχεδιασμό του έργου, καθώς η πορεία του ποδηλατόδρομου σε πολλά σημεία αντί για συνεχής, υπήρξε διακεκομμένη. Σήμερα οι συγκεκριμένες κατασκευές έχουν κατά το μεγαλύτερο μέρος τους ξηλωθεί, ενώ αναμένεται νέα μελέτη η οποία θα οδηγήσει σε κατασκευή νέων και πιο χρηστικών ποδηλατόδρομων μέχρι το 2019. Μέχρι τότε, μπορούμε να αρκεστούμε στις βόλτες στην παραλία, της οποίας ο ποδηλατόδρομος είναι πιθανότατα ο πιο όμορφος σε όλη τη Θεσσαλία.

Highlight : Το παραλιακό μέτωπο από τον Άναυρο ως τις Αλυκές.

πεζοδρόμιο | 21

F

I

R

S

T

N

E

V

E

R

F

O

L

L

O

W

S

M ERCU RY PACK

τρίκαλα

καρανάσιου 3

τηλ: 2431 600 705

πεζοδρόμιο | 22

Ανακαλύπτοντας τη Θεσσαλία με δύο ρόδες Το ποδήλατο προσφέρει εκτός όλων των άλλων και μια ασύγκριτη εμπειρία σε επαφή με τη φύση. Η Θεσσαλία με τις λίμνες, τα ποτάμια, τη θάλασσα, τα βουνά και την πεδιάδα της προσφέρει αμέτρητες διαδρομές και κρύβει εκπληκτικούς θησαυρούς απαράμιλλης ομορφιάς. Και αν η μοναδική ένσταση όλων είναι η απαίτηση για άψογη φυσική κατάσταση, η λύση προσφέρεται πλέον σε όλους. Είναι τα e-Bike ποδηλάτα pedelec (Pedal Electric Cycle) ή ηλεκτρικά υποβοηθούμενα ποδήλατα, που προσφέρουν με μοναδικό τρόπο τη δυνατότητα διαδρομών στη φύση, χωρίς τους συνήθεις περιορισμούς: απόσταση της διαδρομής, φυσική κατάσταση, κλίση του εδάφους, κ.λπ. Με τα σύγχρονα αυτά ποδήλατα είναι εφοδιασμένο τα τελευταία δύο χρόνια το ξενοδοχείο KAZARMA στη Λίμνη Πλαστήρα, όντας το μοναδικό στη Θεσσαλία και ένα από τα δύο στην Ελλάδα με τη συγκεκριμένη υποδομή. Τα e-Bike ανήκουν στη σειρά ORAMA της εταιρίας IDEAL, η οποία μετά από χρόνια έρευνας και εξέλιξης, σε συνεργασία με την παγκόσμια πρωτοπόρο στα συστήματα μετάδοσης κίνησης SHIMANO, δημιούργησε το κορυφαίο αυτό ποδήλατο. Ο ηλεκτρικός κινητήρας του ποδηλάτου ORAMA προσδίδει όταν εσείς το επιλέξετε πρόσθετη δύναμη στα στάδια μιας διαδρομής, επιτρέποντάς σας να απολαύσετε την βόλτα σας με λιγότερη κούραση, χρησιμοποιώντας ένα από τα τρία στάδια υποβοήθησης του κινητήρα. Το ποδήλατο αυτό είναι σχεδιασμένο να υποστηρίζει την πίεση που ασκούμε στα πεντάλ, ασκώντας περισσότερη δύναμη σε αυτά όταν τα επίπεδα αντοχής μας λιγοστέψουν, ή αν απλώς θέλουμε να ποδηλατούμε πιο ξεκούραστα. Οδηγώντας ένα e-Bike είναι ο τέλειος τρόπος να γνωρίσει κανείς μια περιοχή, να αισθανθεί, να μυρίσει, να αγγίξει, να ακούσει τα μέρη από τα οποία διέρχεται. Η επένδυση των ιδιοκτητών γίνεται με σκοπό να δώσει μια επιπλέον δραστηριότητα στους επισκέπτες της Λίμνης Πλαστήρα και της περιοχής της Καρδίτσας: να μπορούν να απολαύσουν τη φύση της περιοχής χρησιμοποιώντας το ποδήλατο. Είναι πραγματικά μια καινοτόμα δραστηριότητα για την οποία έχουν δημιουργηθεί η απαραίτητη υποδομή: χάραξη και διάνοιξη διαδρομών, αξιολόγηση της κάθε διαδρομής ως προς τη δυσκολία (βαθμοί δυσκολίας), προτεινόμενες στάσεις σε σημεία ενδιαφέροντος, σημεία ανεφοδιασμού, πληροφοριακά έντυπα και χάρτες. Σε όλη την πορεία των διαδρομών υπάρχουν συγκεκριμένα σημεία, τα e-bike stations, τα οποία μπορούν να παρέχουν κάποιες ευκολίες, και φυσικά υπάρχει support από την επιχείρηση σε όλη τη διάρκεια χρήσης του ποδηλάτου. Αυτό το καλοκαίρι ξεκινάνε και κάποιες εκδρομές που απευθύνονται σε τουρίστες από το εξωτερικό, αλλά και το εσωτερικό: εβδομαδιαία e-bike tours με πιο μεγάλες διαδρομές. Σε πρώτη φάση προγραμματίζονται πορείες από Καλαμπάκα και Μετέωρα, στην ευρύτερη περιοχή των Τρικάλων, Ασπροπόταμο, Ελάτη, Περτούλι ως τη Λίμνη Πλαστήρα, με διαμονή, ξενάγησεις και δραστηριότητες. Σκοπός της επιχείρησης να εξαπλωθεί σε όλη τη Θεσσαλία, ώστε να μπορεί κάποιος να νοικιάσει ένα ποδήλατο από το αεροδρόμιο και να μπορεί να κάνει όλες του τις διακοπές και τις περιηγήσεις με το e-bike. Μια δοκιμή θα πείσει ακόμα και τον πιο σκεπτικό για τις απεριόριστες δυνατότητες που προσφέρει σε σχέση με ένα συμβατικό ποδήλατο: μια βόλτα στη φύση χωρίς εμπόδια!

πεζοδρόμιο | 23

πεζοδρόμιο | 24

Στείλε μας τη φωτογραφία σου στο photo@pezodromiomag.gr ή χαμογ Επίσης, ανέβασε τη φωτογραφία σου στο Instagram, πληκτρολογώντας

Θα φιλούσες κά ή κάποια άγνωσ

«Ναι»

CATHRINE

που αποτελούσε “Μόνο σε περίπτωση για μένα» μεγάλη πρόκληση

“Αναλόγως”

πεζοδρόμιο | 25

γέλασέ μας αν σε συναντήσουμε στο πεζοδρόμιο. ς #pezodromiomagazine

Pezodromio Free Press PezodromioMag Pezodromio

άποιον άγνωστο στη στο δρόμο;

ΠΑΝΟΣ

ΝΑΠΟΛΕΩΝ

υ θα μου το

“Ανάλογα την κοπέλα πο ζητούσε”

Ναπο Φρ «Όχι γιατί έχω σχέση»

Αν συ

ΜΑΡΙΑ ΝΝΑ ύσα το ν Ryan Go τον φ ιλούσ sling φυσ ικά θα α!

ναντο

πεζοδρόμιο | 26

Συνέντευξη με τον

Rsn Θανάσης Καρανίκας

Παραγωγός, DJ, αλλά πάνω απ’ όλα μουσικός του κόσμου, αφού εκτός από μέλος των εκπληκτικών Belleruche, οι δίσκοι του ακούγονται όλο και περισσότερο διεθνώς. Ο Rsn (κατά κόσμον Άρης Αζιλαζιάν) αποτελεί μια πολύ «σοβαρή» υπόθεση για την ελληνική μουσική παραγωγή και δεν επαναπαύεται ποτέ στα κεκτημένα του, αφού όπως και ο ίδιος τονίζει «προτιμά την εξέλιξη από την ευκολία». Συνομιλήσαμε μαζί του λίγους μήνες μετά την κυκλοφορία του “Analog Memories”, που χαίρει καθολικής εκτίμησης και αγάπης, αλλά και λίγες ημέρες πριν τη συμμετοχή του στο, κορυφαίο για φέτος μουσικό φεστιβάλ της χώρας, Release Athens. Πες μας λίγα πράγματα για το πώς ξέκινησες να ασχολείσαι με τη μουσική, τα πρώτα σου ερεθίσματα κλπ. Έπαιζα από μικρός πιάνο και στην ηλικία των 14-15 άρχισα να ψάχνομαι με τη μουσική – να αγοράζω δίσκους, να πηγαίνω σε συναυλίες κλπ. Από την αρχή με μάγεψε η όλη διαδικασία: από τη σύνθεση ενός κομματιού και τη μίξη του, μέχρι το πώς κατασκευάζεται το βινύλιο και πώς στήνεται τεχνικά ένα live. Εγκαταστάθηκα στο υπόγειο του σπιτιού μου και πειραματιζόμουν με τις ώρες! Τελικά αυτό το μικρόβιο το έχω μέχρι και σήμερα. Στον τελευταίο σου δίσκο, που έχει λάβει εξαιρετικές κριτικές, συμμετέχουν πολλοί και σπουδαίοι μουσικοί, από την Ελλάδα αλλά κι από το εξωτερικό. Πρόκειται, επίσης, για μια δουλειά ηχογραφημένη με πολλά φυσικά όργανα και γενικότερα διακατέχεται από μια ζωντάνια και μια ομαδικότητα. Αυτός είναι ο τρόπος που θα ‘θελες να φτιάχνεις από δω και στο εξής τους δίσκους σου, ή είναι ένα συγκεκριμένο πείραμα που ήθελες να δοκιμάσεις; Νομίζω ότι στην προκειμένη φάση είναι η φυσική εξέλιξη αυτή, και η αλήθεια είναι οτι πλέον μου ταιριάζει πιο πολύ. Είναι πιο δημιουργική σαν διαδικασία και καλύτερο το αποτέλεσμα. Κι ας έχω μεγαλύτερη ευθύνη απέναντι σε άλλους. Προτιμώ την εξέλιξη από την ευκολία.

πεζοδρόμιο | 27 Hip-hop, Funk, Soul, Jazz κλπ. Μερικά από τα στυλ μουσικής που καταπιάνεσαι ως δημιουργός, και που όμως λίγη σχέση έχουν με την παράδοση και τα ηχοχρώματα της Ελλάδας. Πως εξηγείς λοιπόν την τόσο μεγάλη ανταπόκριση και την στροφή που υπάρχει τα τελευταία χρόνια σ’ αυτούς τους ήχους, από τo ελληνικό μουσικόφιλο κοινό; Εδώ και πολλά χρόνια ο κόσμος στηρίζει σε όλο τον κόσμο φεστιβάλ που συνδυάζουν τον παλιό αυθεντικό ήχο με τον νέο. Από την Κάτω Ιταλία και τη Σερβία μέχρι το φεστιβάλ της Ερήμου. Έπειτα, την προηγούμενη δεκαετία επικράτησαν έντονα ήχοι όπως των Gotan Project ή των Ojos de Brujo και στην Ελλάδα εκείνοι του Θανάση Παπακωνσταντίνου ή των Pallyria. Κι ενώ θεωρούσα ότι αυτή η τάση έτεινε να εξαλειφθεί σταδιακά, οι Villagers of Ioannina City ξεκινούν να γεμίζουν τους μεγαλύτερους συναυλιακούς χώρους! Αυτό αποδεικνύει πως οτιδήποτε γίνεται με σεβασμό στη δουλειά κάποιου που έγραψε μουσική πριν από ‘σένα, γίνεται καλά. Αυτό δε μπορείς να μην το αναγνωρίσεις στους VIC, τόσο σε επίπεδο σύνθεσης, όσο και σε επίπεδο live. Όσο για το ελληνικό μουσικόφιλο κοινό δεν είμαι σίγουρος ότι μπορώ να αναλύσω γενικά τις τάσεις του. Μπορώ μόνο να υποθέσω ότι έτσι όπως ζούμε όλοι τα τελευταία χρόνια έχουμε την ανάγκη να κοιτάξουμε λίγο πίσω για να κάνουμε κάποιες αναγωγές, να πάρουμε κουράγιο, να διασκεδάσουμε με μουσικές οικείες στο αυτί μας μέσα στις τόσες απανωτές αλλαγές. Έχεις γράψει και μουσικές για ντοκιμαντέρ (“Greece’s Biggest Hospital”, “Debtocracy”), αλλά και τηλεοπτικά σποτ (Γιατροί του Κόσμου). Έχει μεγάλη διαφορά η προσέγγιση και η διαδικασία της σύνθεσης, από τη μουσική της προσωπικής σου δισκογραφίας; Η βασική διαφορά είναι οτι όταν γράφεις μουσική για κάποιο σποτ ή ντοκιμαντέρ στην ουσία ντύνεις την εικόνα, ενώ όταν γράφεις ένα δίσκο πρέπει την εικόνα να τη δημιουργήσεις εσύ ο ίδιος. Μίλησε μας για την γνωριμία, τη συνεργασία με τους Belleruche και το κατά πόσο σε βοήθησε όλο αυτό να φτάσεις μέχρι εδώ που είσαι σήμερα. Με τους Belleruche παίξαμε για πρώτη φορά το 2009 στο Bios, και κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία. Πλέον μετά από τόσες συναυλίες και ταξίδια είμαστε οικογένεια! Δεν υπήρχε περίπτωση να μη συμμετέχουν ενεργά στο Analog Memories. Έχουν ακούσει κάθε βήμα της δημιουργίας του και ήταν δίπλα μου σε όλη τη διαδικασία. Έχω πάρει πολλά πράγματα και τους είμαι ευγνώμων. Σκεφτεσαι να μετακομίσεις στο εξωτερικό κάποια στιγμή; Φαντάζομαι πως τα πράγματα εκεί θα ναι ευκολότερα και με πολύ περισσότερες προοπτικές για σένα μιας και ήδη έχεις μια επαφή. Υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Αν έρθει η στιγμή που νιώσω σίγουρος για αυτό θα το κάνω. Αν και μου αρέσει που ζω στην Ελλάδα, με τα καλά και τα στραβά της. Παρατηρείς μεγάλες διαφόρες στις διοργανώσεις του εξωτερικού μ’ αυτές τις Ελλάδας; Το κοινό επίσης είναι πιο αφοσιωμένο και πιο συνειδητοποιημένο για αυτό που έρχεται να παρακολουθήσει, σε σχέση με μας; Στην Ελλάδα όλο και περισσότερο φτιάχνουν τα πράγματα σε ότι έχει να κάνει με τις συναυλίες. Δες για παράδειγμα το φετινό καλοκαίρι, γίνονται πολλά μεγάλα φεστιβάλ που, αν

λάβουμε υπόψιν μας τα όνοματα που συμμετέχουν, δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα απο αυτά του εξωτερικού! Είμαι πολύ αισιόδοξος. Τώρα για το ελληνικό κοινό η μόνη διαφορά που βλέπω σε σχέση με αυτό του εξωτερικού είναι ότι είναι πιο «σφιγμένο» με τις νέες μουσικές προτάσεις. Στο εξωτερικό το «νέο» χρειάζεται χρειάζεται σαφώς λιγότερο τρέξιμο και πρόμο για να εδραιωθεί. Βέβαια οι Έλληνες είναι πολύ πιο ζωντανό κοινό και αλληλεπιδράς πιο εύκολα μαζί τους όταν είσαι πάνω στη σκηνή. Στο μυαλό μου τουλάχιστον, ανήκεις σε μια γενικά καλλιτεχνών του ευρύτερου φάσματος της εναλλακτικής αγγλόφωνης μουσικής, που τα τελευταία χρόνια μας έχετε χαρίσει εξαιρετικές δουλειές αντάξιες, θεωρώ, μ’ αυτές του εξωτερικού. Νιώθεις κι εσύ πως έχει δημιουργηθεί ένας σημαντικός πυρήνας, μια ολόκληρη μουσική σκηνή που, ενδεχομένως, αυτή τη στιγμή γράφει τη δική της ιστορία; Ποιους άλλους συναδέλφους σου θαυμάζεις και παρακολουθείς; Αυτή τη στιγμή υπάρχουν αρκετοί Έλληνες μουσικοί που βγάζουν εξαιρετικές δουλειές, οι οποίες ακούγονται και στο εξωτερικό. Ο πυρήνας υπάρχει, θα έρθει και η ομαδικότητα και είμαι σίγουρος οτι θα γίνουν ακόμα μεγαλύτερα βήματα και πιο ωραια πράγματα στο μέλλον. Είναι αρκετοί αυτοί που εκτιμώ και παρακολουθώ! O Cayetano, o Blend, o Serafim Tsotsonis, οι Keep Shelly in Athens, οι VIC και πολλοί άλλοι! Η σημερινή Αθήνα είναι μια πόλη που «βράζει» καλλιτεχνικά; Πως τη φαντάζεσαι στο άμεσο μέλλον; Θέλω να την φαντάζομαι περισσότερο ενωμένη, κυρίως κοινωνικά και καλλιτεχνικά. Αυτό πιστεύω πως λείπει.

Yπάρχουν χώροι στην Αθήνα που έχουν τις τεχνικές, κυρίως, προδιαγραφές για αυτό που θέλεις να παρουσιάσεις εσύ ως καλλιτέχνης; Υπάρχουν ναι! Και μάλιστα με ωραίο και προσεγμένο ήχο. Αυτό που πιστεύω πως λείπει είναι κάποιοι παραπάνω χώροι μεσαίου μεγέθους (300 ατόμων πχ) για συναυλίες. Γιατί έχουμε είτε μικρούς, είτε μεγάλους. Στο παρελθόν έχεις καταπιαστει με διάφορα remixes σε γνωστά κομμάτια, με κάποια απ’ αυτά μάλιστα σε γνώρισε ακόμα περισσότερος κόσμος. Είναι κατι που σε αφορά ακόμα σε καλλιτεχνικό επίπεδο ή είναι ίσως αυτός ενας τρόπος για να διευρύνει ένας νέος καλλιτέχνης το ακροατήριό του, αλλά και να μυηθέι περισσότερο στην παραγωγή; Είναι ένας τρόπος να εντάξω κάποια κομμάτια που αγαπώ στα sets μου πιο εύκολα. Σίγουρα απολαμβάνω την διαδικασία των remixes αλλά δεν συγκρίνεται με την δημιουργία ενός κομματιού από το μηδέν. Αναβίωση του βινύλιου, μια vintage αισθητική σε πολλά πράγματα γύρω μας, επιστροφή σε μουσικές και πράγματα περασμένων δεκαετιών να γίνεται πλέον μόδα κλπ. Πρόκειται για νοσταλγία (εώς και ρετρολαγνεία κατά πολλούς) λόγω της «φτώχειας» της εποχής ή πιστεύεις πως όλα κάνουν κύκλους κι επιστρέφουν στην αρχή για να ξαναγεννηθούν καινούρια πράγματα; Η μουσική ακολουθεί τη ζωή και κάνει κύκλους. Τώρα είναι η φάση που αναβιώνουν παλιοί ήχοι και δίνουν χώρο στο να γεννηθούν νέοι. Για μένα η άνοδος του βινυλίου είναι το πιο ελπιδοφόρο πράγμα που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη μουσική. Δεν το βλέπω σαν ρετρολαγνεία, αλλά σαν ευκαιρία να δώσουμε ξανά στον ήχο το format που του αξίζει.

Έχει γίνει σχεδόν κλισέ να λέμε ότι το καλό της κρίσης είναι ότι μας φέρνει πιο κοντά σαν ανθρώπους. Στο δίσκο σου, αλλά και σε όλη την μέχρι τώρα πορεία σου, παρατηρώ πολλές συνεργασίες πράγμα, που το επιβεβαιώνει σε ένα βαθμό. Πιστεύεις ότι ισχύει και γενικότερα στη σημερινή μουσική πραγματικότητα ή έχει να κάνει με τον άνθρωπο-καλλιτέχνη ξεχωριστά; Πάντα πίστευα ότι οι παρέες φτιάχνουν μεγάλα πράγματα. Ακόμα και στις πρόβες για τις συναυλίες υπάρχει αρκετή συζήτηση για το πώς το βλέπει ο καθένας μας και πώς θα το κάνουμε κάθε φορα καλύτερο. Οπότε εμένα μου αρέσει να λειτουργώ συλλογικά. Αναπόφευκτα, εν μέσω κρίσης, όπως σε κάθε χώρο έτσι και στη μουσική οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά. Στα λάιβ ακολουθείς πάνω κάτω την λογική που δημιουργήθηκε και ο δίσκος; Επίσης ξέρω πως ασχολείσαι αρκετά και με το Djing. Ενοχλείσαι που o οποισδήποτε πλέον αυτοχαρακτηρίζεται με μεγάλη άνεση dj ή πιστεύεις πως ότι είναι πραγματικά καλό θα αντέξει και θα βρει τη θέση του στα πράγματα; Στις συναυλίες έχω τη χαρά να συνεργάζομαι και να μοιράζομαι τη σκηνή με 3 πολύ καλούς μουσικούς: στα πλήκτρα είναι ο Δημήτρης Δερμάνης, καθηγητής που είχα στην ηχοληψία, στην κιθάρα ο Dennis Morfis, και στη φωνή η Thaliah. Σε κάποια lives έχουμε σαν guests τον Tareq και τον Bnc στα φωνητικά. Για τη λογική των live έχουμε περάσει πολλές ώρες κουβέντας και πειραματισμού και όλοι έχουμε μια κοινή γραμμή που εξυπηρετεί το concept του δίσκου. Όσον αφορά το Djing δε με ενοχλεί ο τρόπος που αυτοπροσδιορίζεται κάποιος. Είτε θέλει να λέγεται Dj είτε οτιδήποτε άλλο, ό,τι είναι για να αντέξει, θα αντέξει.

O δημιουργός πρέπει προπάντων να ναι και καλός ακροατής. Ξέρω πως ακούς πολλά και διαφορετικά πράγματα. Κάτι που ξεχώρισες, ενδεχομένως και να ζήλεψες, πολύ τον τελευταίο καιρό και θα θελες να μας προτείνεις; Μου άρεσε πολύ το νέο ep των Massive Attack (που το περίμενα πώς και πώς), ο τελευταίος δίσκος του Dj Krush “The butterfly effect” (που είναι πάντα εγγύηση), το “Takin’ Over” των Tibbs, και ο περσινός δίσκος του Kendrick Lamar “To pimp a butterfly”. Μου δίνεις την εντύπωση ενός πολύ ανήσυχου καλλιτέχνη. Θεωρείς πως πλέον έχεις διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό το στυλ σου, ή να περιμένουμε κι άλλα διαφορετικά πράγματα στο μέλλον; Τι θα ήταν για παράδειγμα αυτό που θα θέλες να κάνεις, πάντα σε σχέση με τη μουσική, το όποιο ξεφεύγει αρκετά απ’ ότι έχεις κάνει μέχρι τώρα σαν ύφος. Υπάρχουν πολλά πράγματα που θέλω να κάνω στο μέλλον και τα έχω βάλει σαν στόχο. Περιμένω να βάλω μπρος, όταν θα είμαι και εγώ αλλά και οι καταστάσεις πιο ώριμες. Δεν θέλω να κάνω συνεχώς το ίδιο πράγμα γιατι νιώθω ότι βαλτώνω. Προσπαθώ πάντα να πηγαίνω ένα βήμα παρακάτω, είτε στο στούντιο είτε στην σκηνή. Συμμετέχεις σ’ ένα απ τα μεγαλύτερα φεστιβάλ της χώρας για φέτος το καλοκαίρι (Release Athens). Άλλες εμφανίσεις και πλάνα για επόμενο δίσκο/τραγούδια, υπάρχουν; Είμαστε πολύ χαρούμενοι που θα παίξουμε στο Release Festival και ήδη εργαζόμαστε πυρετωδώς. Ύστερα από αυτό μας περιμένει στις 16 Ιουλίου το Φάρμα Projekt στην Λευκωσία της Κύπρου. Τον Σεπτέμβρη θα ανοίξουμε τον Alpha Blondy και τους Ephemerals στο Smash Festival στο Κατράκειο. Καινούργια κομμάτια ήδη γράφονται, και επίσης δουλεύω πανω στην κυκλοφορία του ‘’Analog Memories Remixed’’, απο Έλληνες και ξένους παραγωγούς.

πεζοδρόμιο | 28

The Record Store

James Blake – The Colour In Anything Παναγιώτης Δουλόπουλος Από την αρχή της χρονιάς γνωρίζαμε ότι ο James Blake ήταν κοντά στο να ολοκληρώσει το νέο του άλμπουμ, αλλά κανείς δεν μπορούσε να πει με ακρίβεια πότε θα εμφανιστεί αυτό. Όλα αυτά όμως μέχρι τον προηγούμενο μήνα, όταν και κυκλοφόρησε η νέα του δουλειά με τίτλο “The Colour In Anything” από την Polydor Records. Ο Άγγλος καλλιτέχνης δήλωσε ότι ξεκίνησε την δημιουργία του άλμπουμ στο στούντιο του στο Λονδίνο, όμως κάποια στιγμή ένιωσε ότι χρειαζόταν κάτι άλλο για περαιτέρω έμπνευση, και έτσι αποφάσισε να πάει στην Αμερική για να συνεργαστεί με τον πασίγνωστο παραγωγό Rick Rubin ώστε να ολοκληρώσει τον δίσκο. Επίσης εκεί συνάντησε και συνεργάστηκε με ακόμη δύο πολύ γνωστούς καλλιτέχνες, τον Justin Vernom των Bon Iver και τον Frank Ocean, οι οποίοι συμμετέχουν στον νέο δίσκο σε δύο τραγούδια έκαστος. Το “Colour…” ξεκινάει με το εκπληκτικό “Radio Silence”, το οποίο αναμενόταν να είναι και ο τίτλος του δίσκου, ένα κομμάτι που είναι σήμα κατατεθέν του ήχου του Άγγλου μουσικού. Η μελωδία πιάνου μαζί με τα… σχεδόν παρανοϊκά synth και τα μελαγχολικά φωνητικά του James συνδέονται σε μία εξαιρετική down-tempo δημιουργία. Επίσης δύο τραγούδια τα οποία έκαναν αίσθηση είναι το “f.o.r.e.v.e.r.” και το“The Colour In Anything”, δύο σπουδαίες συνθέσεις στις οποίες υπάρχει μόνο το πιάνο και η φωνή του James. Πάμε στο όμορφο “My Willing Heart”, ένα πιο pop κομμάτι που έχει και την πινελιά του Frank Ocean. Σε ένα ακόμη τραγούδι που υπάρχει συνεργασία είναι το “I Need A Forest Fire” που συναντάμε τους Bon Iver, με το κομμάτι να απογειώνεται από το απίστευτο δέσιμο των φωνών του Justin Vernom με αυτή του James Blake, τόσο που σε μερικά σημεία δεν μπορείς να πεις με σιγουριά ποιος τραγουδάει από τους δύο. Γενικά θα μπορούσα να αναφερθώ σε κάθε κομμάτι του δίσκου ξεχωριστά, ενώ, για να πω την αλήθεια, δεν το περίμενα αυτό όταν είδα ότι αποτελείται από 17 τραγούδια, αφού δεν είμαι ο μεγαλύτερος φαν των «φορτωμένων» άλμπουμ. Εν τούτοις, η τρίτη ολοκληρωμένη δουλειά του James Blake εκτός από ιδιαίτερη θεωρείται αρκετά καλή και συνεχίζει το επιτυχημένο έργο των δύο προηγούμενων.

Radiohead – A Moon Shaped Pool Θανάσης Καρανίκας Πέρασαν 5 χρόνια από το “Τhe King Of Limbs”, μια απ’ τις πιο διφορούμενες στιγμές της δισκογραφίας των Radiohead, διάστημα που καταγράφεται ως η μεγαλύτερη δισκογραφική αποχή της μπάντας μέχρι τώρα. Προσπερνώντας το όλο θέμα του πρωτότυπου μάρκετινγκ, που τόσο απασχόλησε τα μέσα, αλλά και που, κακά τα ψέματα, είναι αυτό που θα μείνει λιγότερο στην συνείδησή μας από τον δίσκο μελλοντικά, έχουμε έντεκα καινούρια τραγούδια να απαρτίζουν το “A Moon Shaped Pool”. Κάποια απ’ αυτά είναι δοκιμασμένα σε συναυλίες στο παρελθόν. Θα μπορούσαμε σε γενικές γραμμές να συνοψίσουμε την κριτική, χαρακτηρίζοντάς το ως τον πιο προσιτό δίσκο τους από τον καιρό των 90s ή σε αυτόν που ανακεφαλαιώνει λίγο-πολύ όλες τις περιόδους τους μέχρι τώρα, είναι όμως πολλά περισσότερα. Μπορεί να μην έχει την καινοτομία παλαιότερων μεγαθήριων τους, όπως το “OK Computer” και το “Kid A”, όμως η σημαντικότητα του “A Moon Shaped Pool” έγκειται σε δύο βασικά πράγματα. Πρώτον, στο ότι επαναφέρει την καθαρή τραγουδοποία και τη μελωδικότητα που τόσο αρχίζει να φθίνει στην εναλλακτική μουσική σκηνή. Οι Radiohead πατούν πάνω σε καίριες μελώδιες και φόρμες, που ναι μεν συμπληρώνονται από αμέτρητες πρωτότυπες ιδέες και πειραματισμούς, αλλά δεν εμμένουν αποκλειστικά σε μια στεγνή, αψεγάδιαστη παραγωγή, που στερείται ουσιαστικού δημιουργικού βάθους. Τραγούδια που αποκαλύπτουν σε κάθε ακρόαση όλο και περισσότερες πτυχές, που συντελούν σε ένα ενιαίο ατμοσφαιρικό σύνολο αλλά και που αξίζουν θέσης ως μεμονωμένα καλλιτεχνικά δημιουργήματα. Δεύτερον, και όσον αφορά τον ηχητικό προσανατολισμό του δίσκου, το αξιοσημείωτο σ’ αυτή την δουλειά είναι πως και τα πέντε μέλη επιστρέφουν κουβαλώντας όλες τις δικές τους αναφορές και εμπειρίες από τα προσωπικά τους πρότζεκτ, και τις προσαρμόζουν αρμονικά στον ήχο του γκρουπ σαν φυσική του συνέχεια. Η «θητεία» του Jonny Greenwood, για παράδειγμα, στα κινηματογραφικά soundtrack, ξεδιπλώνεται περίτρανα και χαρίζει στον δίσκο το cinematic στοιχείο που σποραδικά είχαμε ακούσει και σε παλιότερες δουλειές του γκρουπ, εδώ όμως στιγματίζει εξ ολοκλήρου το υλικό. Τα ορχηστρικά μέρη των εγχόρδων, παιγμένα από την London Contemporary Orchestra, τονίζουν άριστα τις εξάρσεις και τις συναισθηματικές κορυφώσεις, που ίσως παρωχημένα πλέον θα έδιναν τα κιθαριστικά ή τραγουδιστικά ξεσπάσματα, γλιτώνει όμως επιτυχώς, από την παγίδα της επιτηδευμένης επικότητας και του ακραίου λυρισμού. Το έντονο, πάλι, συναισθηματικό φορτίο του Yorke απ’ το πρόσφατο χωρισμό του (Decks Dark, Daydreaming), δεν μένει απλώς ως μια εμμονική κατάθεση του δημιουργού και των προσωπικών του δαιμόνων, αλλά έχει την χάρη και τη δεινότητα να ταυτίζεται και με τους συναισθηματικούς στοχασμούς κι εξάρσεις του ακροατή. Oι folk-country ακουστικές στιγμές, επηρεασμένες λογικά απ’ την προσωπική δισκογραφία του drummer Phil Selway, των “Desert Island Disk”, “Present Tense” & “The Numbers” σε πρώτη ακρόαση φαντάζουν σαν ένα πισωγύρισμα σε παλιότερες ηχητικές φόρμες, αλλά ο εξελιγμένος ηλεκτρονικός μανδύας που σοφά διακατέχει (έστω και σε ορισμένα τραγούδια πολύ διακριτικά) ομοιογενώς όλο το υλικό, δεν αφήνει περιθώρια για φόβους επανάληψης και αναμασημένων μοτίβων. Oι φανατικοί των Radiohead θα αγαπήσουν περισσότερο τα “Identikit” & “Ful Stop” στα οποία φανερώνεται η ιδιοφυία του γκρουπ στο μέγιστο και φέρνουν αναμνήσεις από την εποχή του “Kid A” αλλά και του πιο πρόσφατου “In Rainbows”, ενώ το αγαπημένο απ’ τα 90s, “True Love Waits”, που για πρώτη φορά γνωρίζει στουντιακή εκδοχή, κλείνει το “A Moon Shaped Pool” με την πιο εξομολογιτική συναισθηματική κατάθεση του Yorke.Στην δισκογραφία των Radiohead υπάρχουν καταρχήν τα άλμπουμ που άλλαξαν ριζικά τον ήχο τους αλλά και την μουσική της εκάστοτε εποχής. Υπάρχουν ακόμα οι δίσκοι που λειτούργησαν συνδετικά απ’ την μια εποχή τους στην άλλη, και εξυπηρέτησαν τους όποιους πειραματισμούς και ανησυχίες τους τη δεδομένη στιγμή. Τέλος υπάρχουν κι αυτοί που αν και πιο αθόρυβοι κι εσωτερικοί, αναδεικνύουν το μεγάλειο της ωριμότητας, της τραγουδοποιητικής δεινότητας και του συναισθηματικού μεγαλείου του γκρουπ. Το “A Moon Shaped Pool” ανήκει αναμφισβήτητα στην τελευταία κατηγορία. Εγκεφαλικός και συναισθηματικός πλούτος, σε απόλυτη ισορροπία και ιδανική συνύπαρξη, σε ένα σύμπαν που ίδιοι δημιούργησαν, εξέλιξαν και κινούνται με χαρακτηριστική άνεση μέσα σ’αυτό.

πεζοδρόμιο | 29

πεζοδρόμιο | 30

The Record Store

Weezer- White Album

Κώστας Τσέλιος

Η θέση των Weezer στον ροκ πλανήτη είναι του σπασίκλα που όλοι έχουν αποδεχτεί. Αφενός μεν γιατί είναι αυθεντικοί geeks (που λέμε και στην Καρδίτσα) και δεν το έκρυψαν ποτέ, αφετέρου δε διότι την αξία τους, την έχουν αποδείξει κυκλοφορώντας όχι έναν αλλά δύο δίσκους («Blue Album», «Pinkerton») που βρίσκουμε στις περισσότερες λίστες με τα καλύτερα των 90s. Παραμένοντας πιστοί στις παραξενιές τους, θα βγάλουν γι’ άλλη μια φορά ομώνυμο άλμπουμ (τέταρτη, παρακαλώ) που θα μείνει γνωστό ως White Album διότι αυτό είναι το χρώμα που κυριαρχεί στο εξώφυλλο. Και είναι ό,τι καλύτερο έχουν κάνει εδώ και πολλά χρόνια. Ηχητικά, είναι αυτό που όλοι περιμέναμε ότι ήταν ικανός να δημιουργήσει ο Rivers Cuomo (φωνή και βασικός συνθέτης του συγκροτήματος) όταν σταματούσε επιτέλους να κυνηγάει απεγνωσμένα να «σκοράρει» ένα χιτ. Ένα δίσκο όπου οι Beach Boys παίζουν grunge. Δέκα τραγούδια απόλυτα δεμένα μεταξύ τους που ακούγονται σαν ένα, θανατηφόρες 60s μελωδίες (“Wind In Our Sails”, “Girl We Got A Good Thing”) ντυμένες με Weezer κιθάρες (“King Of The World”, “Summer Elaine And Drunk Dori”) με ενδιάμεσους ήχους από κύματα, γλάρους και παιδικές φωνές. Σοβαρά τώρα, υπάρχουν στιγμές με το “White Album” που ορκίζεσαι ότι μυρίζει θάλασσα. Αλλά ούτε το στιχουργικό κομμάτι έχει αφεθεί στην τύχη του αυτή τη φορά, αφού τα τραγούδια λειτουργούν σαν όχημα ώστε να διηγηθούν έναν καλοκαιρινό, ανεκπλήρωτο έρωτα στον οποίο, αγόρι (ή μάλλον σπασίκλας) γνωρίζει κορίτσι - αγόρι ερωτεύεται - αγόρι τρώει τα μούτρα του (#Hilopita). Με όλους τους δρόμους να οδηγούν στο τελευταίο (και καλύτερο) κομμάτι “Endless Bummer”, που ξεκινά σαν ακουστική μπαλάντα και τελειώνει μέσα σε βροχή από σπαρακτικές κιθάρες (φέρνοντας στο νου το “Only In Dreams”) και τον πρωταγωνιστή να τραγουδά με πάθος “I just want this summer to end” συλλαμβάνοντας απόλυτα κάτι από το πνεύμα του Brian Wilson. Διότι ακόμη και τα πιο ηλιόλουστα (εσωτερικά) καλοκαίρια κάποια στιγμή τελειώνουν.Εν κατακλείδι, το «White Album» είναι ένας βίνταζ καλοκαιρινός δίσκος που δεν σε εξαναγκάζει να νιώσεις ωραία (όπως τα κλωνοποιημένα χιτάκια των μεγάλων δισκογραφικών που περιμένουν απλά μια φωνή να τα τραγουδήσει) αλλά σε οδηγεί αβίαστα σε ένα μέρος με ηλιόλουστες μελωδίες. Nice one.

Η Ματούλα Ζαμάνη σε τραγούδια του Θανάση Παπακωνσταντίνου – 5 Χειμώνες, 6 Καλοκαίρια Γιάννης Μαρκούτης Πέρασαν ήδη 14 χρόνια από τη στιγμή που ο χαρισματικός τραγουδοποιός από τη Λάρισα ξεκίνησε συστηματικά τις ζωντανές του εμφανίσεις, έπειτα από την κυκλοφορία της «Αγρύπνιας». Σε αυτό το διάστημα οι συναυλίες του αποτέλεσαν σημείο αναφοράς για τη μουσική της χώρας μας. Από το πιο απόμακρο, ορεινό χωριό της Θράκης μέχρι το θέατρο του Λυκαβητού, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και το εκάστοτε γκρουπ του επιμελούνταν το πάντρεμα της παραδοσιακής με τη σύγχρονη μουσική, με θεαματικά αποτελέσματα. Επιστέγασμα της επιτυχίας της πρώτης συναυλιακής του περιόδου, ήταν «Τα Ζωντανά», ένας διπλός λάιβ δίσκος, συνοδεία των Λαϊκεδέλικα και της Μάρθας Φριντζήλα. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο συναυλιακό και δισκογραφικό αυλάκι. Fast forward στο Μάη του 2010, όταν και στο Μεταξοχώρι της Αγιάς εμφανίστηκε για πρώτη φορά ζωντανά το σχήμα που συνοδεύει τον Θανάση μέχρι σήμερα, με τη Ματούλα Ζαμάνη πλέον πίσω απ’ το μικρόφωνο. Το διάστημα μέχρι σήμερα, 6 καλοκαίρια και 5 χειμώνες, όπως εύστοχα αναγράφεται και στον τίτλο αυτής της ζωντανής ηχογράφησης, ενός δίσκου που φιλοδοξεί να σταθεί επάξια δίπλα στον προκάτοχό του. Αποτελείται από 14 κομμάτια, ενώ απουσιάζουν αναφορές στους πιο εμπορικούς δίσκους και κομμάτια. Η ίδια δηλαδή “No-hits policy” που υπήρχε και στα «Ζωντανά». Ο δίσκος ξεκινά με την πολυαγαπημένη του κοινού «Βάλια Κάλντα», και μία προβλέψιμα όμορφη ερμηνεία της Ματούλας Ζαμάνη. Προς στο τέλος του κομματιού, το κλαρίνο του Γιάννη Αντωνιάδη χαρίζει ακόμα περισσότερο χρώμα στο τραγούδι. Συνέχεια με «Τα Λάφυρα της Νύχτας», ένα τραγούδι που από το 1998 κουβαλά μαζί του βαρύ συγκινησιακό φορτίο. Η Ματούλα το «ξέθαψε», η ερμηνεία της «γυάλισε» τις γραμμές του και εν τέλει το κατέστησε ένα από τα highlights αυτού του δίσκου. Μιλώντας όμως για highlights, πρέπει σαφώς να αναφέρουμε πως από όλο το tracklist, 2 τραγούδια «λάμπουν», επειδή για πρώτη φορά τους αποδίδεται δικαιοσύνη: Πρώτο, το πολυτραγουδισμένο «Τότε Και ‘Γω». Δεύτερο και πιο εμφατικό τα... πανάρχαια «Παξιμάδια», που αν και δισκογραφήθηκαν στον «Διάφανο» του 2006, η στουντιακή τους ενορχήστρωση τα αδίκησε κατάφορα. Η σημερινή τους εκδοχή είναι σχεδόν λυτρωτική, με την όμορφη εισαγωγή του Δημήτρη Μυστακίδη στην κιθάρα και αρμονικό δέσιμο των ήχων της μπάντας. Όσο για τη Ματούλα, καταφέρνει να «σφραγίσει» αυτό το φύσει δύστροπο κομμάτι με την ερμηνεία της. Επιπροσθέτως, το «Ποιος Θα με Θυμάται» με τον Φώτη Σιώτα στα φωνητικά και τα πνευστά σε πρώτο πλάνο, αποτελεί ένα πρελούδιο για τις συναυλίες του καλοκαιριού. Τέλος, η φωνή του Θανάση Παπακωνσταντίνου ακούγεται σε 2 μόνο κομμάτια: Στο καταπληκτικό, «ημιστουντιακό» «Μανάκι μου», καθώς και στην trippy εκδοχή απ΄ το «Αυτό» μαζί με την Ματούλα. Στο τελευταίο, όλως παραδόξως, και ξέχωρα από τον γενικότερα καλό ήχο των ζωντανών ηχογραφήσεων, οι φωνές της Ματούλας και του Θανάση ακούγονται παραμορφωμένες. Ατυχής επιλογή, καθώς σίγουρα θα μπορούσε να βρεθεί μία άλλη, καλή ηχογράφηση και ερμηνεία του συγκεκριμένου κομματιού. Ακριβώς ένα μήνα πριν, με αφορμή ένα άλλο live album, από αυτές τις σελίδες γραφόταν πως, για πολλούς και διάφορους λόγους, αυτού του είδους οι κυκλοφορίες είναι δίκοπο μαχαίρι. Πόσο μάλλον όταν, σχεδόν νομοτελειακά, κάποιος νέος live δίσκος καταδικάζεται να μείνει στη σκιά του προκατόχου του. Αυτά τα 6 καλοκαίρια και οι 5 χειμώνες αναμένεται να δώσουν μια άνιση μάχη. Θέλω να ελπίζω όμως ότι θα δικαιωθούν. Κι αυτό γιατί είναι ένας καθ’ όλα τίμιος δίσκος που καταφέρνει να μας μεταφέρει νοερά στους χώρους που ταυτίστηκαν με τα συναυλιακά μας καλοκαίρια. Λίγα jam παραπάνω αν είχε...

πεζοδρόμιο | 31

πεζοδρόμιο | 32

Θανάσης Λάμπρου

Γιώργος Γούσης, Δημοσθένης Παπαμάρκος, Γιάννης Ράγκος ΕΚΔΟΣΕΙΣ POLARIS

“… Kαι τ’ όνομά τση το γλυκύ το λέγαν Aρετούσα, οι ομορφιές τση ήσαν πολλές, τα κάλλη τση ήσαν πλούσα.

Xαριτωμένο θηλυκό την ήκαμεν η Φύση, κι η σιάτση δεν ευρίσκετο σ’ Aνατολή και Δύση.

Kαι τ’ όνομά του νιούτσικου Pωτόκριτο το λέγαν, ήτονε τσ’ αρετής πηγή και τσ’ αρχοντιάς η φλέγα κι όλες τσι χάρες π’ Oυρανός και τ’ Άστρη εγεννήσαν, μ’ όλες τον εμοιράνανε, μ’ όλες τον εστολίσαν…”

Πρόκειται για μερικούς από τους δέκα χιλιάδες στίχους του Ερωτόκριτου, του αφηγηματικού ποιήματος του Κρητικού ποιητή Βιτσέντζου Κορνάρου, το οποίο γράφτηκε τον 17ο αιώνα. Ο Ερωτόκριτος, αποτελεί ίσως το σημαντικότερο έργο της κρητικής λογοτεχνίας και είναι γραμμένο στην κρητική διάλεκτο σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο, ο οποίος με παραλλαγές στην πορεία του χρόνου, αποτέλεσε την στιχουργική μορφή της βυζαντινής και μεταγενέστερης δημοτικής παράδοσης. Η έμμετρη μυθιστορία του ρομαντικού, ιπποτικού έπους του Βιτσέντζου Κορνάρου, περιγράφει, έχοντας σαν κύριο θέμα, τον έρωτα ανάμεσα σε δύο νέους, του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας. Πρόκειται για ένα έργο το οποίο ενέπνευσε σημαντικούς δημιουργούς της νεότερης παράδοσης της χώρας μας, μερικοί εκ των οποίων, ο λαϊκός ζωγράφος Θεόφιλος και ο κρητικός μουσικός Νίκος Ξυλούρης. Φέτος, είχαμε την ευτυχία, να διαβάσουμε μια μεταφορά του σημαντικού αυτού έργου της περιόδου της Αναγέννησης, σε graphic novel. Υπεύθυνοι του εγχειρήματος αυτού, μια ομάδα τριών δημιουργών, που αποτελείται από τους Γιώργο Γούση (σκίτσο), Δημοσθένη Παπαμάρκο και Γιάννη Ράγκο (σενάριο/προσαρμογή).

πεζοδρόμιο | 33 Το graphic novel παρουσιάστηκε στο ελληνικό κοινό, κατά την διάρκεια του Comicdom Con Athens 2016, το οποίο έλαβε χώρα στο τριήμερο 15-17 Απριλίου 2016. Η αναμενόμενη, από πολλούς, κυκλοφορία του, κατάφερε να κερδίσει αμέσως τις εντυπώσεις των αναγνωστών, κάνοντας το ήδη, μία από τις καλύτερες graphic novel εκδόσεις, που είδαμε ποτέ από Έλληνες δημιουργούς. Πώς θα ήταν άλλωστε δυνατόν να μην συμβεί, όταν μέσα στις 88 σελίδες του έργου, ξεδιπλώνεται ένα μαγευτικό, σχεδόν εκστατικό ντελίριο λόγου, εικόνας και χρωμάτων, το οποίο καταφέρνει να σε συνεπάρει και να σε κάνει μέρος της ιστορίας, ξεφυλλίζοντας τις πρώτες κιόλας σελίδες του. Η δημιουργία του δεν ήταν -σίγουρα- μια απλή υπόθεση. Κάθε καρέ του έργου, είναι απόλυτα προσεγμένο, με προσήλωση, σεβασμό στο πρωτότυπο έργο και βαθιά αναζήτηση και έρευνα διαφόρων περιόδων της ελληνικής ιστορίας, που οδήγησαν στην επίτευξη του τελικού αισθητικού αποτελέσματος. Η απόδοση, η απεικόνιση και η συνολικότερη δομή του συγκεκριμένου δημιουργικού πονήματος, τοποθετείται σε μια άχρονη, μια απροσδιόριστη χρονολογική περίοδο, η οποία χαρακτηρίζεται από μια αριστοτεχνική σύνθεση πολλών και ετερόκλητων πολιτιστικών στοιχείων. Στοιχεία τα οποία συμπορεύονται και συνταιριάζουν, όπως το κάλλος του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, η πνευματικότητα του Βυζαντίου και ο ρομαντισμός του Μεσαίωνα. Η προσαρμογή του κειμένου του έργου, από τους Παπαμάρκο και Ράγκο, καταφέρνει να συμπτύξει και να αποδώσει την ιστορία του Ερωτόκριτου με απόλυτα επιτυχημένο τρόπο. Οι διάλογοι του έργου, η εμβάθυνση και το δέσιμο με τους χαρακτήρες, η συναισθηματική κορύφωση και η δομημένη νοηματική του συνέχεια, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του. Η ταυτόχρονη χρήση της νεοελληνικής γλώσσας για τους διαλόγους και της κρητικής διαλέκτου, με αυτούσια αποσπάσματα του Κορνάρου, που λειτουργούν ως «χαλί» στην αφηγηματική σύνδεση της ιστορίας, είναι από τα στοιχεία που προσθέτουν στο τελικό αποτέλεσμα. Παράλληλα με το κείμενο, τα σκίτσα του Γούση είναι από τα χαρακτηριστικά του graphic novel που θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Καθαρές γραμμές, πανέμορφοι χρωματισμοί, απαράμιλλη απόδοση του αστικού χώρου και του φυσικού τοπίου, κινηματογραφικά αποτυπωμένες σκηνές δράσης, είναι μερικά από τα στοιχεία που απεικονίζονται στις σελίδες του. Οι χαρακτήρες φέρουν τα χαρακτηριστικά των μορφών των τοιχογραφιών της μινωικής εποχής, παρουσιάζοντας τους ερυθρόμορφους (για σκηνές που εκτυλλίσονται ημέρα) και μελανόμορφους (για σκηνές που εκτυλλίσονται νύχτα), ακολουθώντας την λογική των αρχαίων αμφορέων, αποδίδοντας άψογα την συναισθηματική τους κατάσταση, κατά την αφηγηματική ροή του έργου.

Πρόκειται για μια δουλειά που απευθύνεται σε όλους, αναγνώστες και μη, των κόμικ ιστοριών. ‘Ενα κλασσικό έργο, μια μυθιστορία, που μέσω του σύγχρονου τρόπου έκφρασης των κόμικς, μπορεί να προσεγγίσει πολλούς και διαφορετικούς τύπους αναγνωστών. Όχι μόνο λόγω της ποιότητας του πρωτότυπου έργου, αλλά και λόγω της ποιότητας της δουλειάς των τριών δημιουργών του. Αποτελεί μια σύγχρονη, ελληνική πρόταση στον ευρύτερο χώρο του fantasy. Περικλείει όλα εκείνα τα στοιχεία, που διέπουν το είδος, όπως ο έρωτας, ο ιπποτισμός, η ανδρεία, η μαγεία, η πίστη, η τιμή. Τις παραδόσεις εκείνες, ενός αξιακού συστήματος, που τείνει να εκλείψει πλέον στις μέρες μας. Ενός ρομαντικού πεδίου, μέσα στο οποίο, οι χαρακτήρες υπάρχουν και λειτουργούν, παραδειγματίζοντάς μας με τις πράξεις και τις αποφάσεις τους. Με πείσμα και θάρρος. Με ευγένεια και με τόλμη. Οι εκδόσεις Polaris κυκλοφόρησαν ένα έργο, πολυδιάστατο και διαχρονικό. Οι δημιουργοί του κατέβαλαν τον καλύτερο τους εαυτό, στην προσπάθεια της σύγχρονης προσαρμογής και απόδοσης του. Και πώς θα μπορούσε μια προσεγμένη και καλοδουλεμένη έκδοση όπως αυτό το graphic novel, να μην έχει την απήχηση και την ανταπόκριση που του αρμόζει. Ζήστε το!

πεζοδρόμιο | 34

Ιστορίες από τον εξώστη

Ελένη Πρίτσα

IndependenceDay: Resurgence (2016) Η απειλή από το διάστημα επιστρέφει. Είκοσι χρόνια μετά το αγαπημένο μας, και συνάμα διχαστικό για τους σινεφίλ, Independence Day, ήρθε η στιγμή για το πολυαναμενόμενο sequel του αμερικανικού blockbuster. Ήδη από τα μέσα του 2014 ο σκηνοθέτης Roland Emmerich επιβεβαίωσε τα σενάρια για την κυκλοφορία και δεύτερης ταινίας, με ακόμα περισσότερη δράση και όπλα υπερσύγχρονης τεχνολογίας. Η ιστορία της Μέρας Ανεξαρτησίας ξεκινά το 1996, όταν η Γη δέχεται εισβολή μιας τεχνολογικά ανώτερης εξωγήινης φυλής, η οποία μεταναστεύει από πλανήτη σε πλανήτη, εξαντλώντας όλους τους φυσικούς του πόρους και σκοτώνοντας κάθε μορφή ζωής σε αυτόν. Δύο γενναίοι άντρες, με μπόλικη τύχη, όλες τις αεροπορικές δυνάμεις του κόσμου και κάμποσες… «αμερικανιές», καταφέρνουν να κατοχυρώσουν την ελευθερία του ανθρώπινου είδους, τουλάχιστον για δύο ακόμα δεκαετίες. Κανείς όμως δεν κατάλαβε ότι πριν την καταστροφή τους, οι εξωγήινοι έστειλαν ένα σήμα κινδύνου προς τα υπόλοιπα σκάφη τους. Στη νέα αυτή ταινία θα δούμε πώς η νέα εισβολή γίνεται πραγματικότητα. Τόσο η μία όσο και η άλλη πλευρά, όμως, είχαν τον χρόνο να προετοιμαστούν. Μάλιστα στο διάστημα που μεσολάβησε, δημιουργήθηκε στη Γη ένα διεθνές πρόγραμμα άμυνας, το ESD (Earth Space Defense),το οποίο εκμεταλλευόμενο τα όπλα των εξωγήινων από την τελευταία τους επίθεση, κατάφερε να τα χρησιμοποιήσει προς όφελος της ανθρωπότητας. Η αντίπαλη πλευρά ωστόσο έχει στα χέρια της έναν πολύ πιο ισχυρό στρατό και μία υπερσύγχρονη μηχανή που αντιστρέφει τη βαρύτητα και μπορεί να καταστρέψει τον πλανήτη. Το ερώτημα είναι αν το ανθρώπινο είδος είναι ικανό να αποκρούσει κάτι τέτοιο. Στο sequel της Μέρας Ανεξαρτησίας, πολλοί από τους χαρακτήρες της πρώτης ταινίας, επιστρέφουν. Πρώτος και καλύτερος, ο επιστήμονας και επικεφαλής του ESD, David Levinson (Jeff Goldblum). Ο πατέρας του, Julius Levinson (Judd Hirsch). Η Jasmine Dubrow-Hiller (Vivica A. Fox) και ο Dylan Dubrow-Hiller (Jessie Usher), σύζυγος και θετός γιος του ηρωικού πιλότου της πρώτης ταινίας Steven Hiller (Will Smith). Όμως όπως έγινε απ’ την αρχή γνωστό, οWill Smith δεν συμμετέχει καθώς δεν υπήρξε συμφωνία στα οικονομικά. Στην μεγάλη λίστα των παρόντων περιλαμβάνονται και οι Thomas J. Whitmore (Bill Pullman), όπως και η Patricia Whitmore (Maika Monroe), ο προηγούμενος Πρόεδρος των Η.Π.Α. και η κόρη του. Από τους νέους χαρακτήρες ξεχωρίζουν ο Jake Morrison (Liam Hemsworth), πιλότος και πρωταγωνιστής της ταινίας, η Elizabeth Lanford (Sela Ward), νέα Πρόεδρος των Η.Π.Α. και ο διοικητής Adams (William Fchtner). Το Independence Day 2 πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 23 Ιουνίου στη χώρα μας, ενώ αναμένεται να υπάρξει και τρίτο μέρος.

MoneyMonster (2016)

“Το παιχνίδι του χρήματος” είναι μία από τις ταινίες που προσδοκούμε να παρακολουθήσουμε τον Ιούνιο σε έναν θερινό κινηματογράφο. Δύο πολύ μεγάλα ονόματα έρχονται σε συνεργασία, ο μέχρι πρότινος αμετανόητος εργένης George Clooney και η “Pretty Woman” Julia Roberts. Είναι μία ταινία δράματος και εγκλήματος που ξυπνάει την αγωνία σε σκηνοθεσία της εξίσου σπουδαίας Jodie Foster, και σενάριο Alan Di Fiore, Jim Kouf και Jamie Linden. Ο Lee Gates (George Clooney) είναι ένας επιτυχημένος τηλεοπτικός παρουσιαστής μίας πολύ γνωστής τηλεοπτικής εκπομπής περί οικονομικών. Η δουλειά του Gates είναι να συμβουλεύει το κοινό του πώς να επενδύει στο χρηματιστήριο, κάτι που τον καθιστά μάγο του χρήματος της Wall Street. Όμως μία λάθος κίνηση είναι αρκετή για να κινδυνέψει η ζωή του από έναν δυσαρεστημένο τηλεθεατή. Στην προκειμένη περίπτωση, αυτός ο τηλεθεατής είναι ο Kyle Budwell (Jack O’Connell), ο οποίος έχασε όλη του την περιουσία, όπως και άλλοι τηλεθεατές, όταν μία συμβουλή του Gates αποδείχθηκε σκάρτη. Ο Budwell εισβάλλει στο στούντιο της εκπομπής την ώρα που αυτή βρίσκεται στον αέρα και κρατάει όμηρο τον παρουσιαστή και την παραγωγό Patty Fenn (Julia Roberts). Τότε ξεκινά μια απεγνωσμένη προσπάθεια από τους Gates και Fenn να παραμείνουν ζωντανοί, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τη συνομωσία πίσω από τις χρηματιστικές αγορές, όπως και τα δεκάδες χρηματοοικονομικά ψέματα. Είναι άραγε αυτό αρκετό για να σώσουν τις ζωές τους; To «βαρύ» βιογραφικό των ηθοποιών της ταινίας προϊδεάζει για μία σπουδαία παραγωγή. Ή μήπως όχι; Το “Money Monster” θα έχουμε την δυνατότητα να το παρακολουθήσουμε στη χώρα μας από τις 30 Ιουνίου.

Now You See Me 2 (2016) Η Συμμορία των Μάγων, που έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή της πριν από τρία χρόνια και έσπασε τα ταμεία, παρόλο που συναγωνιζόταν τέσσερις τεράστιες ταινίες, όπως τα Man of Steel, Fast & Furious 6, Iron Man 3 και Star Trek Into Darkness που παίζονταν την ίδια περίοδο, επανέρχεται στους κινηματογράφους. Πρόκειται για μια ταινία μυστηρίου, μαγείας, με αναμεμειγμένα κάποια κωμικά στοιχεία από τον σκηνοθέτη των Step Up 2: The Streets και Step Up 3D, Jon M. Chu και τον σεναριογράφο Ed Solomon. Η Συμμορία, που απαρτίζεται από τους Jesse Eisenberg (J. Daniel Atlas), Woody Harrelson (Merritt McKinney), Dave Franco (Jack Wilder) και την Lizzy Caplan (Lula) η οποία αντικατέστησε την Isla Fisher (Henley Reeves) της πρώτης ταινίας, με το όνομα The Four Horsemen, ετοιμάζει μία καινούρια παράσταση. Σκοπός τους είναι να δυσφημίσουν ένα μεγάλο όνομα στον κόσμο της τεχνολογίας, τον Walter Mabry (Daniel Radcliffe), γιο του ArthurTressler (Michael Caine), ο οποίος εξαιτίας των μάγων έχασε εκατομμύρια και φυλακίστηκε. Ο Walter, προκειμένου να τους εμποδίσει και να εκδικηθεί για τον πατέρα του, εξαφανίζει και τους τέσσερις μάγους από τη σκηνή και απειλεί να τους καταστρέψει. Το μόνο που μπορούν να κάνουν τώρα είναι ένα τελευταίο κόλπο, χωρίς να το γνωρίζει κανείς, ώστε να ξανακερδίσουν το ενδιαφέρον του κόσμου και να αποκαλύψουν τον εγκέφαλο πίσω από όλα αυτά. Συνεργάτης τους είναι ο Thaddeus Bradley (Morgan Freeman), ένας παλαίμαχος μάγος που τους αποκαλύπτει τις τεχνικές άλλων ομοίων τους και ο Dylan Rhodes (Mark Ruffalo), που όπως φανερώθηκε στην πρώτη ταινία, κυνήγησε τους μάγους αλλά απώτερος στόχος του ήταν να τιμωρήσει τον Bradley για το θάνατο του πατέρα του. Οπότε, αν νομίζεις πως τα έχεις δει όλα, ρίξε μία ακόμα ματιά! Η Συμμορία των Μάγων 2 θα προβληθεί στη χώρα μας στις 9 Ιουνίου.

πεζοδρόμιο | 35

The Reader’s Corner

Ντουλμπέρα

Μαριάννα Μπεβενίου

Χριστίνα Ρούσσου

Η πρωτοεμφανιζόμενη Χριστίνα Ρούσσου, μας παρουσιάζει το μυθιστόρημα της ντουλμπέρας. Ντουλμπέρα αποκαλούν οι Βλάχοι (με κεφαλαίο το Β, όπως ήθελε η ηρωίδα του βιβλίου) την έξυπνη, δυναμική και μορφωμένη γυναίκα. Την ιστορία μιας τέτοιας γυναίκας μας διηγείται η συγγραφέας, μιας αρχόντισσας, της Αορίκας Ζιώππα-Κωνσταντίνου. Μέσα από το ημερολόγιό της, που κληροδότησε στους απογόνους της, θα παρακολουθήσουμε την πορεία της ζωής της. Για την ακρίβεια, την ιστορία δύο οικογενειών, από τις αρχές του 19ου αιώνα, έως την ανατολή του 20ου. Αφετηρία, το βλαχοχώρι Νέβεσκα, το σημερινό Νυμφαίο Φλώρινας, όπου οι άνθρωποι ξεκινούν να αναπτύσσουν εμπορικές σχέσεις με τις χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης. Χάρη στην ποιότητα των προϊόντων τους, την εργατικότητα, αλλά και το εμπορικό τους δαιμόνιο, οι οικογένειες Ζιώππα και Κωνσταντίνου καταφέρνουν να επικρατήσουν επιχειρηματικά, χτίζοντας οικονομικές αυτοκρατορίες, αλλά χωρίς ποτέ να ξεχνούν τη γλώσσα, τις παραδόσεις και την καταγωγή τους. Το ενδιαφέρον για τον τόπο τους γίνεται έκδηλο, όταν δημιουργούν τα πρώτα κοινωφελή ιδρύματα, τα οποία λειτουργούν με τη συνδρομή Ελλήνων της διασποράς. Κάπου εκεί η Αορίκα κάνει το μεγάλο άλμα, κατακτώντας τον σεβασμό και την αποδοχή των ανθρώπων του -ανδροκρατούμενουκόσμου του εμπορίου. Η κοσμοπολίτικη και πολυεθνική διαδρομή του βιβλίου, ξεκινά από τη Νέβεσκα, και καθώς οι σελίδες της ιστορίας ξετυλίγονται, οδηγείται στη Βιέννη, στην Αλεξάνδρεια, αλλά και στη Θεσσαλονίκη. Ο έρωτας, δυνατός, καθοριστικός και πολλές φορές παράνομος, είναι πανταχού παρόν. Η «Ντουλμπέρα» αποτελεί ένα ιδιαίτερο βιβλίο, μια παλιά τοιχογραφία κάποιας περασμένης εποχής, που κεντρίζει από την αρχή, το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο

Υπουργός Νύχτας

Γιώργος Σκαμπαρδώνης

Ο Πρίμο, κατά κόσμο Γιάννης Μπεχτσής είναι ένας αποτυχημένος αρχιτέκτονας, σπουδαγμένος στην Ιταλία, παθιασμένος με τον τζόγο, αριστεριστής στα νιάτα του και γόνος φτωχής οικογενείας. Η οικογένειά του είδε άσπρη μέρα όταν ο πατέρας του έκλεισε το τσίρκο που διατηρούσε για να ανοίξει γραφείο τελετών. Ο Γιάννης αναλαμβάνει εξ’ ανάγκης το εν λόγω γραφείο και το λειτουργεί με άριστα αποτελέσματα, μαζί με τους «κόρακές» του, όπως αποκαλεί τους υπαλλήλους του γραφείου με τα ευφάνταστα προσωνύμια Duffy και Beautiful. Ο πρωταγωνιστής, το παρατσούκλι του οποίου σημαίνει πρώτος, έχει διατηρήσει ένα ιταλικό στυλ, είναι λάτρης της κουζίνας της γειτονικής χώρας, δεν αποχωρίζεται ποτέ το Καμπάρι και το άψογο ντύσιμό του παραπέμπει σε κάτοικο της Σικελίας. Το μικρόβιο του τζόγου, όταν συνήθως εμφανίζεται, τον αφήνει άφραγκο. Έπειτα από μία τέτοια νύχτα, και με τη βοήθεια ενός υπαλλήλου του, θα καταλήξει στον μεγαλύτερο τοκογλύφο της Βορείου Ελλάδος, τον «Υπουργό Νύχτας». Ο τοκογλύφος μένει σε ένα εγκαταλελειμένο χωριό το οποίο και ανακαινίζει, κάπου στο Κιλκίς. Μαζί του βρίσκονται επίσης κάποιοι αφοσιωμένοι προς το πρόσωπό του άνδρες, όπως κι ένας κροκόδειλος, προς γνώση και συμμόρφωση των κακοπληρωτών. Η πιο αγαπημένη συντροφιά του «υπουργού» είναι ο γιος του, τον οποίο και λατρεύει, ενώ μόνιμος ακόλουθός του είναι μία μορφή καρκίνου που τον φέρνει κάθε μέρα όλο και πιο κοντά στον θάνατο. Στην πορεία, ο Πρίμο γίνεται το δεξί χέρι του τοκογλύφου και συναντά τον Αρίστο, αρχαιολόγο τον οποίο και γνώριζε από τα χρόνια της Ιταλίας. Οι δυο τους θα αποκρύψουν αυτή τη γνωριμία. Την ίδια στιγμή ο «υπουργός» είναι ήδη δικτυωμένος σε κάθε σημείο των Βαλκανίων και ελέγχει όλα τα κυκλώματα σωματεμπορίας, διακίνησης ναρκωτικών όπως και «προστασίας» σε ανθρώπους και νυχτερινά κέντρα. Tη θέση αυτή, του απόλυτου ηγεμόνα της μαφίας, θα αναλάβει με τον καιρό ο Πρίμο. Το μυθιστόρημα περιγράφει τις παθογένειες της πολιτικής και κοινωνικής ζωής που διαμορφώθηκαν και κυριάρχησαν πολύ πριν το ξέσπασμα της κρίσης. Ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης αναζητά μέσα από την αστεία πλευρά των πραγμάτων να μιλήσει για τις σοβαρές καταστάσεις που ζήσαμε και ζούμε. Χωρίς σοβαροφάνεια λόγου, μας ταξιδεύει με ρεαλισμό στην πραγματικότητα. Το σίγουρο είναι ότι μέσα από τις σελίδες του βιβλίου θα δει κάποιος τη ζωή λίγο πιο ανάλαφρα και θα αντέξει Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη να σηκώσει πιο εύκολα το βάρος της.

πεζοδρόμιο | 36

“Οι Super ήρωες είμαστε

Θανάσης Ραχούτης

Λίλα Βαρελά Για το Θανάση Ραχούτη είμαστε όλοι ήρωες της καθημερινότητας και της πραγματικότητας που ζούμε. Στην τελευταία του ατομική έκθεση με τίτλο Ordinary Life, την οποία δούλευε επί τρία χρόνια, δείχνει με ειρωνικό και συνάμα χιουμοριστικό τρόπο τις αντιξοότητες της σύγχρονης ζωής, τοποθετώντας διάσημους ήρωες σε οικείες για εμάς καταστάσεις. «Αυτή την τελευταία έκθεση την ξεκίνησα θέτοντας ένα ερώτημα, τυχαία σκεφτόμενος διάφορα πράγματα. Γιατί γενικά για να επιβιώσεις σήμερα πρέπει να είσαι super ήρωας, δηλαδή να κάνεις 2-3 δουλειές ή αν είσαι πρόσφυγας να περπατήσεις από τη Συρία μέχρι την Ελλάδα. Δεν υπάρχει αυτή η κανονικότητα που ξέραμε τα προηγούμενα χρόνια. Οπότε, προσπάθησα να κάνω σχόλια πάνω στην πραγματικότητα, στα στερεότυπα που υπάρχουν σήμερα στην κοινωνία, σε ακραίες εκδηλώσεις πολιτικές. Χρησιμοποίησα super ήρωες για να δείξω αυτό, ότι σήμερα πρέπει να είναι super ήρωας και από την άλλη ακόμα και ο super ήρωας για να επιβιώσει, έχει την ανάγκη να γίνει πολύ ανθρώπινος πια για να επιβιώσει. Τέθηκε ένα ερώτημα ποιος είναι σήμερα ο super ήρωας!». Χαρακτηριστικό έργο αυτής της έκθεσης είναι αυτό που απεικονίζει το Μίκυ Μάους χασάπη, με τον τίτλο ‘Part Time Job’.

στην πρωτοβάθμια, σε δημοτικά σχολεία στη Βοιωτία σε μια ευτυχή συγκυρία για τον ίδιο, όπως εξομολογείται. «Αυτή η εμπειρία που ζω τώρα ως δάσκαλος είναι τρομερή! Ένας από τους λόγους που θέλω να γυρίσω πίσω στη ζωγραφική είναι γιατί αντιλαμβάνομαι πόση δύναμη έχουν και πώς ζωγραφίζουν τα παιδιά. Είναι κάτι που δεν το πίστευα πριν γίνω δάσκαλος! Είναι εύκολο να σπάσουν τα στερεότυπα, για παράδειγμα ότι ο ουρανός είναι μπλε. ‘Α’, λένε παρατηρώντας τον, ‘δεν είναι μόνο μπλε’ και ξετρελαίνονται που μπορούν να τον κάνουν ότι χρώμα θέλουν. Έχουν πολλή δύναμη στην έκφραση. Αυτό είναι μεγάλη εμπειρία για μένα που το ζω. Γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι μεγαλώνοντας, οι συνθήκες που ζεις, τα πρέπει και τα μη πρέπει, όλα αυτά εμποδίζουν την έκφρασή σου. Εξαρτάται η έκφρασή σου από όλα αυτά. Ζεις από τις συνθήκες, από τα προβλήματα που έχεις, από το πώς πρέπει να ανταποκριθείς στην καθημερινότητα. Δημιουργείται ένα κλειστό πράγμα που πρέπει κάθε φορά να το αναιρείς, να το αμφισβητείς, ακόμα και τον εαυτό σου δηλαδή, ακόμα και αυτό που νομίζεις ότι ξέρεις. Ε, τα παιδιά είναι αυτό. Δηλαδή ζωγραφίζουν μόνο με την έκφραση. Μόνο ψυχικά δηλαδή. Είμαι μαθητής των παιδιών αυτό το διάστημα!»

Ο Θανάσης Ραχούτης γεννήθηκε το 1972 στις Πλαταιές Βοιωτίας. Σπούδασε Σχεδίαση CAD-CAM στον ΑΚΤΟ, Ελληνικό Πολιτισμό στο Ανοιχτό Ελληνικό Πανεπιστήμιο και Ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητή τον Τριαντάφυλλο Πατρασκίδη. Φέτος διδάσκει

Ούτως ή άλλως για τον ίδιο «η ζωγραφική επειδή εμπεριέχει και το παιχνίδι μέσα είναι κάτι που σε διατηρεί σε μια κατάσταση παιδικής αφέλειας. Δηλαδή είναι κάτι που δε σε αφήνει να γερνάς. Δεν ξέρω αν είναι ανωριμότητα που έλεγε ο Φρόιντ ή κάτι άλλο. Η αλήθεια είναι ότι αυτός είναι

πεζοδρόμιο | 37

όλοι εμείς!” ο βασικός λόγος μάλλον που όλοι ζωγραφίζουν. Τα παιδάκια ζωγραφίζουν και αν τύχει και ζωγραφίζεις και μεγάλος συνεχίζεις να διατηρείς μια αθωότητα τέτοιου τύπου, άσχετα μετά αν το concept που ζωγραφίζεις, το θέμα σου ή η φόρμα σου περιέχει άλλα πράγματα. Αλλά νομίζω ότι αυτό είναι το ψυχολογικό κομμάτι ενός καλλιτέχνη, η βαθύτερη παρόρμηση. Είναι να μην ξεπεράσεις την παιδική σου ηλικία». Η δική του ενασχόληση με τη ζωγραφική είναι μια περίεργη ιστορία όπως τη χαρακτηρίζει ο ίδιος. «Εμένα η ιστορία μου είναι λίγο παράξενη. Ζωγράφιζα από μικρός βασικά. Νομίζω ότι μάλλον όλοι ζωγραφίζουν από μικροί… Μετά σταμάτησα να ζωγραφίζω, και μετά εντελώς τυχαία ξαναζωγραφίζω, ψάχνοντας κάποιο χόμπι να κάνω. Με αυτή τη λογική δηλαδή προσπάθησα να μάθω κάποια πράγματα να ζωγραφίζω και κατέληξα να δώσω στην Καλών Τεχνών και να σπουδάζω ζωγραφική. Ήμουν σχετικά μεγάλος δηλαδή όταν ξεκίνησε όλο αυτό». Ωστόσο, «συνήθως την ενασχόληση με τις τέχνες δε μπορεί να την αποφύγει κανείς. Δηλαδή κάποια στιγμή, θα το κάνει. Είναι κάτι δηλαδή που αποτελεί κομμάτι σου. Μερικές φορές συνειδητά από πολύ μικρός, μερικές φορές όχι. Εγώ μεγαλώνοντας πάντα πίστευα ότι θα ασχοληθώ με αυτό, απλά ποτέ δεν πίστευα όμως ότι θα το κάνω σχετικά επαγγελματικά. Δηλαδή πάντα το άφηνα για όταν δε θα μπορώ να κάνω άλλο χόμπι, όπως να παίζω ποδόσφαιρο ας πούμε! Ασχολήθηκα τυχαία επαγγελματικά με την έννοια ότι πήγα να μάθω πέντε πράγματα και κατάληξα να δίνω εξετάσεις και να αρχίσω να σπουδάζω». Πόσο εύκολο είναι όμως για ένα καλλιτέχνη να περάσει το μήνυμά του στο κοινό, που αποτελείται από διαφορετικούς ανθρώπους, ειδικά όταν εμπεριέχει συμβολισμούς. «Υπήρχε ένα κείμενο που συνόδευε την έκθεση (Ordinary Life) και οι τίτλοι ήταν κάπως κόντρα με την αφήγηση του έργου. Υπήρχαν διάφορες αντιδράσεις. Βασικά εμένα ο στόχος μου ήταν να μη βαρύνω θεματολογικά ή από πλευράς φόρμας ένα έργο. Δηλαδή να μπορεί κάποιος να διασκεδάσει βλέποντας και ταυτόχρονα να σκεφτεί. Ή να συναισθανθεί και να σκεφτεί. Οπότε προσπαθούσα να διατηρήσω το pop στοιχείο με την έννοια της ελαφρότητας στη φόρμα και στην αφήγηση και ταυτόχρονα η ίδια η αφήγηση, που είναι μια μικρή ιστορία για κάθε έργο, να σε κάνει να σκεφτείς και κάτι άλλο. Η αλήθεια είναι ότι νομίζω πως πέτυχε ως προς αυτό. Δηλαδή όλοι σχολιάσανε τη διττή φύση του έργου: και το χιούμορ της αφήγησης, αλλά ταυτόχρονα και το συμβολισμό του». Σε προηγούμενη έκθεσή του, ‘happiness’, είχε χρησιμοποιήσει λεκτικά μοτίβα, ακριβώς για τον ίδιο λόγο. «Στην προηγούμενη ατομική μου έκθεση χρησιμοποιούσα και λέξεις πάνω στα έργα. Αυτό είχε επίσης διττή υπόσταση. Από τη μία ήθελα το έργο να μοιάζει ίσως με ένα εξώφυλλο ενός περιοδικού, και από την άλλη να δηλώνει πάλι η φράση σε σχέση με την αφήγηση όλη αυτή τη σύγκρουση που υπάρχει στα έργα. Δηλαδή να είναι και ευχάριστα και ταυτόχρονα να μην είναι, να σκεφτείς λίγο πιο βαθιά από αυτό. Ήταν πιο γραφιστική η προσέγγιση στα προηγούμενα έργα για να είναι πιο άμεση η εικόνα, δηλαδή να είναι πιο κοντά σε αυτό που βλέπει ένας μέσος θεατής που δεν ασχολείται με την τέχνη. Ένα τέτοιο έργο του θυμίζει ένα εξώφυλλο από περιοδικό. Είναι πιο οικείο για αυτόν να το προσέξει να το δει. Δεν μπορώ τα βαρύγδουπα στην Τέχνη».

«Τώρα νιώθω ότι αυτά τα έργα παραήταν εξωστρεφή και σκέφτομαι ότι τώρα θα έκανα κάτι διαφορετικό, κάτι πιο σκοτεινό ίσως. Βασικά όταν ζωγραφίζεις αρχίζεις και να σκέφτεσαι λίγο, τα χρώματα, την τεχνική που πρέπει να βελτιώσεις ή όχι, τα μορφικά στοιχεία, τα υλικά και σκέφτεσαι και το πώς και τι να πεις. Σε αυτή τη φάση τελείωσα με την αφήγηση, ήταν πολύ αφηγηματικά τα τελευταία έργα. Δεν ξέρω τώρα αν θα συνέχιζα σε αυτή την κατεύθυνση».

«Τα έργα μου είναι κάπως χιουμοριστικά, ειρωνικά, κυνικά θα μπορούσε να τα χαρακτηρίσει κανείς. Σχολιάζουν την πραγματικότητα που ζούμε, δηλαδή χωρίς να κάνω ρεπορτάζ, έχουν μια σύνδεση με το τι ζει κανείς σήμερα. Όπως και η τελευταία μου έκθεση με το Ordinary Life, που είναι τελείως ειρωνικός τίτλος. Δεν υπάρχει κανονική ζωή σήμερα». Αυτός είναι και ένας λόγος που χρησιμοποιεί εκτυπώσεις. «Με τις εκτυπώσεις είναι πιο γραφιστική η προσέγγιση. Δημιουργείται μια πιο σύγχρονη, πιο οικεία εικόνα. Δεν μπορώ τις επικές αφηγήσεις. Αυτό το βαρύγδουπο ότι η Τέχνη πρέπει να είναι πολύ σοβαρή. Δεν θεωρώ ότι υπάρχει σοβαρή και μη σοβαρή τέχνη. Η τέχνη πρέπει να περιέχει στοιχεία του σήμερα. Δε μπορεί να παραμένει σε φόρμες ή σε αφηγήσεις που δεν αφορούν καθόλου τη σύγχρονη πραγματικότητα και τη σύγχρονη αισθητική πραγματικότητα».

γιατί το εμπορικό κομμάτι της τέχνης έχει πέσει αρκετά. Έχει χαθεί μια μεσαία τάξη που αγόραζε έργα που τώρα δε μπορεί να αγοράσει. Από την άλλη όλες οι γκαλερί ανοίχτηκαν σε νέους καλλιτέχνες και έδωσαν την ευκαιρία σε πολλούς νέους ανθρώπους όπως εμένα να δείξουν τη δουλειά τους παρά τα μεγάλα ονόματα. Γιατί τα μεγάλα ονόματα τραβήχτηκαν πίσω περιμένοντας να δουν τι θα συμβεί. Αυτό έχει και θετικά και αρνητικά. Το εμπορικό κομμάτι είναι πεσμένο, αλλά ίσως κάποιος μπορεί ευκολότερα να εκθέσει τη δουλειά του».

Τα σχέδιά του για το μέλλον δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρα. Ενδεχομένως και να μην ξαναζωγραφίσει με τον ίδιο τρόπο, γιατί δεν του αρέσει η μανιέρα. «Ο στόχος μου τώρα είναι να ξαναδώ τη ζωγραφική από την αρχή: τη φόρμα, να κάνω σχέδια, να μην έχω υπόψη κάτι άμεσο, να ψάξω λίγο τη φόρμα, μορφικά στοιχεία, να ξαναδώ τις εκτυπώσεις, να γυρίσω πάλι πίσω και ακόμα πιο πίσω στα βασικά, στο κάρβουνο. Τελειώνει τώρα μια μεγάλη περίοδος, γιατί αυτά τα έργα τα δουλεύω τρία χρόνια. Νομίζω ότι έχω την ανάγκη να επαναπροσδιοριστώ λίγο. Λίγο ότι κουράζεσαι, λίγο ότι ό,τι είχες να πεις το είπες, υπάρχει και ένα άδειασμα. Και σκέφτεσαι μετά ή δε σκέφτεσαι, το αφήνεις να κυλάει. Είναι μια διαδικασία που θέλει μια διαρκή αναζήτηση. Για να βελτιώσεις και το αισθητικό σου επίπεδο, να το αμβλύνεις, χρειάζεται να τρίβεσαι και με άλλα πράγματα».

Το σημαντικότερο πάντως για τον ίδιο είναι η αλήθεια του καλλιτέχνη απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό πρώτα και έπειτα στο κοινό του και χρησιμοποιεί ως παράδειγμα τον Μπουκόφσκι. «Ο Μπουκόφσκι είναι ένας underground ποιητής που το έργο του είναι ο ίδιος και αυτό εμένα με συναρπάζει. Από την άλλη χωρίς να μπορώ να το ερμηνεύσω εγώ όταν δεν είμαι καλά, όταν διαβάζω Μπουκόφσκι γίνομαι καλά. Έχει κάτι που είναι πάρα πολύ ζωντανό στο έργο του. Ίσως γιατί είναι ο ίδιος. Τον θεωρώ πολύ σημαντικό καλλιτέχνη. Είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση που δε θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο. Γενικά, ο καλλιτέχνης θα πρέπει να είναι ειλικρινής με το έργο του. Θα πρέπει να είσαι ειλικρινής και γενικά φαίνεται αν δεν είσαι. Κάποιος που σε ξέρει να καταλαβαίνει ότι είσαι εσύ. Εξάλλου δεν έχεις κάτι άλλο ως ερέθισμα για να κάνεις τέχνη, παρά μόνο αυτό που είσαι. Το ψεύτικο καθιστά το έργο πολύ αδύναμο. Θεωρώ ότι αντλείς από αυτό που είσαι, από αυτό που ζεις, από αυτό που σκέφτεσαι ή και από αυτό που θα ήθελες να είσαι. Και αυτό είναι σεβαστό».

Όσον αφορά στο εμπορικό κομμάτι της τέχνης η κατάσταση είναι δύσκολη, αλλά προσφέρει και ευκαιρίες για το Θανάση Ραχούτη. «Από τη μια οι γκαλερί προσπαθούν να επιβιώσουν,

πεζοδρόμιο | 38

Τη ζωή με το κουτάλι

Αθηνά Κατσή

Cocktails n’ dreams Επειδή τα δροσερά κοκτέιλ είναι η εφηβεία μας

Επιτέλους, ήρθε το καλοκαιράκι, μπορεί οι διακοπές να είναι ακόμη μακριά, το ζεστό αεράκι όμως χαϊδεύει απαλά τους ώμους μας και οι νύχτες πλημμυρίζουν μουσική και οι παρέες γίνονται μεγαλύτερες. Είμαι παιδί του κάμπου αλλά και της μεταπολίτευσης, που σημαίνει ότι οι πρώτες καλοκαιρινές ημέρες μου είναι βαθιά σημαδεμένες όχι από μία αλλά από δύο εμβληματικές ταινίες του όψιμου ’80! Στην Ελλάδα χωρίς ιδιωτική ή καλωδιακή (συνδρομητική πλέον) τηλεόραση και φευ χωρίς Internet, την πιο διαφημισμένη την απολαύσαμε στον κινηματογράφο, την πιο ταπεινή στην τηλεόραση και πραγματικά η εφηβεία μας φόρεσε αμερικάνικη οπτική με τα γυαλιά American Optical που μοστράραμε στο Παυσίλυπο. Με διαφορετική θεματολογία αλλά με εργαλεία τις νεανικές αγωνίες και με σκηνικό τα μπαρ έφεραν αναστάτωση στους νέους της εποχής.

Cocktail & St. Elmo’s fire Και κάπως έτσι νιώσαμε το χτυποκάρδι στο χαμόγελο του Tom Cruise, μάθαμε που είναι και κυρίως τι είναι το Park Avenue που έμενε η γλυκύτατη Elisabeth Shue, ερωτευτήκαμε το σαξόφωνο στα χείλη του Rob Lowe, ζηλέψαμε τη Demi Moore (από τότε) και φυσικά πήραμε τη βασική εκπαίδευση για τα κοκτέιλ! Αργότερα, μάθαμε λίγο πολύ την ιστορία τους, γευτήκαμε τα διασημότερα, δοκιμάσαμε παραλλαγές και αδιαφορήσαμε για την επιχειρηματικότητα των διανομέων ποτών. Επιπλέον, η μόδα είχε πάντα καθυστερημένη άφιξη στη χώρα μας, με αποτέλεσμα τις προηγούμενες δεκαετίες ακόμη και οι πιο διάσημοι εκπρόσωποι της οικογένειας όπως το Cuba libre και το Gin fizz να ξεπέσουν στο Μπακάρντι κόλα και τζιν τόνικ, με τη σχετική έκπτωση βέβαια στα υλικά και στο σερβίρισμα αλλά, καθόλου στην τιμή. Λίγα χρόνια τώρα, η παρασκευή των κοκτέιλ γίνεται από πιο δουλεμένα χέρια και με μεγάλη ποικιλία υλικών στη πάγκο και αυτό πραγματικά μας κάνει χαρούμενους, αφού διευρύνονται οι γευστικοί μας ορίζοντες. Επίσης, μας δίνεται η ευκαιρία να δοκιμάσουμε ποτά, χυμούς, φρούτα και βότανα σχεδόν άγνωστα μερικές φορές και πραγματικά, μια γουλιά τους μπορεί να μας ταξιδέψει. Ο μπάρμαν ή bartender όπως αρέσκεται, που ασχολείται με την παρασκευή κοκτέιλ είναι ένας μικρός αλχημιστής και αυτό από μόνο του είναι εντυπωσιακό. Οι πρώτες ύλες, οι θερμοκρασίες, οι δοσολογίες, η εκτέλεση, τα σκεύη και τα υλικά σερβιρίσματος είναι μερικές μόνο από τις προτεραιότητες του. Επίσης, δε σας κρύβω ότι θαυμάζω την φαντασία τους και την εφευρετικότητά τους κι αυτό γιατί τα τελευταία χρόνια ακόμη και στη μικρή μας χώρα παρά τις αντιξοότητες υπάρχουν εξαιρετικά δείγματα σε πρωτοεμφανιζόμενα κοκτέιλ από υλικά της ελληνικής φύσης. Κι εδώ θα μου επιτρέψετε μία μικρή αναφορά στην πιο αισιόδοξη κίνηση με απτά αποτελέσματα. Η κεντρική ιδέα είναι η μοναδικότητα, το επιχειρηματικό πλάνο είναι η μεταχείριση της ακριβής πρώτης ύλης ως ακριβό προϊόν, το πλεονέκτημα είναι το φυσικό μονοπώλιο της χώρας μας και το αποτέλεσμα το λικέρ μαστίχας να πάρει εισιτήριο A-class και να φιγουράρει σε super premium θέσεις στα μπαρ και τις κάβες του εξωτερικού. Συγχρόνως, γεννιέται και ο διαγωνισμός για Μεσογειακά κοκτέιλ με έπαθλο τη συμμετοχή του νικητή στο διασημότερο διαγωνισμό για κοκτέιλ του κόσμου! Σύλληψη, εκτέλεση, πραγμάτωση πλήρως ενορχηστρωμένα και τα εξωτικά μεσογειακά κοκτέιλ διεκδικούν επάξια μία θέση στις λίστες των διασημότερων μπαρ της οικουμένης. Η επιτυχία αυτής της κίνησης και η απόλυτα καλοκαιρινή γεύση ενός κοκτέιλ με μαστίχα, δεν μπορούν παρά να φέρουν μνήμες εφηβικής ανεμελιάς συνοδευμένες από τη γλύκα των πρώτων ερώτων και μία ακαταμάχητη επιθυμία για … παιχνιδίσματα.

πεζοδρόμιο | 39

΄Ενας όμορφος χώρος δημιουργήθηκε στην ταράτσα του Καφενείου ΓΗ. Στον προνομιούχο χώρο στο πιο ψηλό μέρος του φρουρίου, με απέραντη θέα, η πολυπράγμων Δήμητρα με πολύ μεράκι και φαντασία μεταμόρφωσε μια απλή ταράτσα σε ένα χώρο ειδυλλιακό. Με τον κόκκινο τοίχο να δεσπόζει, με το πράσινο να τον περικλείει, η «ταράτσα ΓΗ» υπόσχεται όμορφες βραδιές, με καλή μουσική, ποτά και γιατί όχι, και καλό σινεμά. Μια μπάρα σύριζα στα κάγκελα απ΄όπου μπορεί κάποιος να αγναντέψει μέχρι τον ΄Ολυμπο και τον Κίσσαβο, γίνεται στέκι για κουβεντούλα, για ρομαντικές αναζητήσεις, για χαλάρωση και όμορφη διάθεση. Σου δίνει την εντύπωση μιας αυλής βγαλμένης από άλλες εποχές, με τα τραπεζάκια και καρέκλες φερ-φοζε, την υποψία κήπου με δυόσμο και βασιλικό στο κέντρο και τα πάμπολλα καλλωπιστικά φυτά στους τοίχους σε καλαίσθητες γλάστρες σε ξύλινες βάσεις. Νομίζεις ότι όπου νά ‘ναι θα βγει η νοικοκυρά να σου σερβίρει βαρύ γλυκό καφεδάκι και σπιτική βυσινάδα. ΄Ενας χώρος που διαφέρει από τα στέκια κλισέ με την πολύβουη μουσική, μοναδικός στην πόλη που αξίζει να τον επισκεφθείς. Πολλά τα σχέδια της ιδιοκτήτριας. Μουσικές βραδιές με βινύλια, θερινό σινεμά με ταινίες μικρού μήκους από του Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Λάρισας, βραδιές ποίησης, κ.α. η ταράτσα ΓΗ μπορεί να αποτελέσει το ποιοτικό βήμα ψυχαγωγίας για όλους. Και φυσικά να μην ξεχάσουμε και τα εκπληκτικά εδέσματα που ετοιμάζει για τους επισκέπτες ο υπέροχος μάγειρας του Καφενείου. Για όποιον λοιπόν επιθυμεί μια ξεχωριστή βραδιά, για ποτό, φαγητό, καλή μουσική, με καλή παρέα, η «ταράτσα ΓΗ» αποτελεί την μόνη επιλογή.

Ξάνθου 22 – Λόφος Φρουρίου | τ 695 567 7250 | Λάρισα

πεζοδρόμιο | 40

Aπό το 2011 έως και σήμερα, το A Mano έχει ταυτιστεί με τον καλό καφέ. Όλα ξεκίνησαν από το take-away κατάστημα στη γωνία των οδών Καποδιστρίου και Αζά. Έπειτα γνωρίσαμε το hotspot της πόλης, στην οδό Υψηλάντου. Εκεί όπου η σύγχρονη αρχιτεκτονική σέβεται το παλαιό, και η εμπειρία του καφέ μεταφράζεται σε άψογη εξυπηρέτηση. Καποδιστρίου & Αζά | Υψηλάντου & Πλαστήρα | Υψηλάντου & Γαριβάλδη τ. 24410 42425 | Καρδίτσα

Δ. Τερτίπη και Σμύρνης γωνία. Μια ξεχασμένη γειτονιά στην οποία το Τόσο Δα τα τελευταία χρόνια έδωσε ζωή και έθεσε τη διασκέδαση της Καρδίτσας σε νέες βάσεις. Δημιούργησε ένα εναλλακτικό ρεύμα και άλλαξε τις συνήθειες της πόλης, καθιερώνοντας τον specialty καφέ, τα cocktails και τα μουσικά ακούσματα πέρα από τα δεδομένα! Δ. Τερτίπη & Σμύρνης | τ. 24410 42369 | Καρδίτσα

Στο στενό της οδού Βάλβη υπάρχει ένας ιδιαίτερος χώρος στον οποίο με το που μπεις θα νιώσεις πως μεταφέρεσαι αυτόματα σε ένα υπέροχο bar του Δουβλίνου. Αυτή είναι η Μαργαρίτα, το κατάστημα όπου η ζεστή ατμόσφαιρα, τα προσεγμένα ποτά και η σαφής άποψη για την καλή μουσική αποτελούν ένα ιδανικό τρίπτυχο επιτυχίας. Αδιάψευστος μάρτυρας, τα 19 χρόνια της. Πεζόδρομος Βάλβη | τ. 24410 42434 | Καρδίτσα

Boteco, σαν τα βραζιλιάνικα μπαρ της γειτονιάς, εκεί που οι παρέες μαζεύονται για μια μπύρα “στα γρήγορα”. Eκεί όπου πρωταγωνιστούν τα δροσιστικά κοκτέιλ, τα γευστικά πιάτα, οι αρωματικοί καφέδες και η υπέροχη ατμόσφαιρα. Το Boteco, στον κεντρικό πεζόδρομο της Καρδίτσας, είναι όλα αυτά μαζί! Ηρ. Πολυτεχνείου & Πεζόδρομος Δ. Τερτίπη | τ. 6937 289915 | Καρδίτσα

Το Piu είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα και πιο αγαπημένα μαγαζιά της πόλης. Είτε με την τωρινή του ονομασία, είτε ως Βίβλος παλιότερα, ο προορισμός είναι πάντα ένας, Καζαμπάκα 4 στην πλατεία Δικαστηρίων. Εδώ και χρόνια θεωρείται το ιδανικότερο μέρος συνάντησης και διασκέδασης, και απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες.

Το Cafeina είναι ένα από τα παλαιότερα coffe & cocktail bar στην πόλη της Καρδίτσας. Από το 2002 βρίσκεται στον πεζόδρομο της οδού Βαλταδώρου στο κέντρο της πόλης. Θα το βρείτε ανοιχτό όλες τις μέρες του χρόνου, από νωρίς το πρωί για έναν χαλαρό καφέ, έως και αργά το βράδυ για τη διασκέδασή σας. Ένα cocktail list από τους καλύτερους και βραβευμένους bartenders της πόλης, τα πολλά all-day parties καθώς και τα πολυποίκιλα event είναι τα στοιχεία που συνθέτουν την ταυτότητα του Cafeina.

Καζαμπάκα 4 – Πλατεία Δικαστηρίων | τ. 24410 41401 | Καρδίτσα

Πεζόδρομος Βαλταδώρου | τ. 24410 74131 κ. 6972 011394 | Καρδίτσα

Το Charlot εμφανίστηκε στην πόλη της Καρδίτσας πριν από λίγο καιρό με σκοπό να χαρίσει στην έξοδό σας μία απόδραση από την καθημερινότητα. Βρίσκεται μια ανάσα από τον χώρο του Παυσιλύπου και σας προσκαλεί από νωρίς το πρωί να απολαύσετε τον καφέ σας συνοδεύοντάς τον με ένα καλό πρωινό. Ο ιδιαίτερος και οικείος χώρος του θα σας κερδίσει από την πρώτη στιγμή αφήνοντάς σας μόνο ευχάριστες εντυπώσεις. Μην παραλείψετε όμως να δοκιμάσετε και τα ολόφρεσκα, χειροποίητα γλυκά του! Δ. Τερτίπη & Μπότση 2 | τ. 2441076760 | Καρδίτσα

Το Σουβλάκι του Παππού είναι το ψητοπωλείο στο οποίο η γεύση και η ποιότητα είναι αδιαπραγμάτευτη. Εδώ μπορείτε να γευτείτε, εκτός από το φημισμένο σουβλάκι μας χοιρινό ή κοτόπουλο, γύρο, σις κεμπάπ καθώς και μπιφτέκι. Όλα χειροποίητα και όλα με την υπογραφή μας. Σμύρνης 7| Delivery 24410 71806 – What’s Up 697 8793457| Καρδίτσα

πεζοδρόμιο | 41

Το Solair ανακαινίστηκε και σας περιμένει. Βρίσκεται στην καρδιά της Καρδίτσας, στην πλατεία Δικαστηρίων και είναι κοντά σας από νωρίς το πρωί με τον καλύτερο καφέ της πόλης, έως το βράδυ με μια μεγάλη γκάμα ποτών και κρασιών. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τον industrial αισθητικής χώρο, κάνουν το Solair το μέρος που αξίζει να επισκεφθείτε και να γνωρίσετε και τον προορισμό που θα σας ταξιδέψει.

Πλαστήρα 1 – Πλατεία Στρατολογίας | τηλ. 697 903 0199 | Καρδίτσα

πεζοδρόμιο | 42

23 χρόνια Blues. Ιστορικό, διαχρονικό, παλαιωμένο, μοντέρνο. Από την τέχνη του να φτιάξεις έναν καλό espresso ή τα μοτίβα σε μια καλή κρέμα, έως τον τρόπο που θα παρουσιάσεις μια συναρπαστική και αναπάντεχη πορεία προς τα blues, με το ποτό να μας ηρεμεί και να μας φέρνει πιο κοντά, στο Blues κινείται ένας ολόκληρος κόσμος. Δ. Τερτίπη 19 | τ. 24410 71528 | Καρδίτσα

H τοποθεσία ενός espresso bar που φιλοδοξεί να κάνει τη διαφορά στον χώρο του καφέ. Χώρος ιδανικός για να απολαύσετε ένα υπέροχο ρόφημα, αλλά και με υπηρεσία delivery που λειτουργεί από τις 8 το πρωί έως τις 8 το απόγευμα.

Mamalou, όχι μόνο για τον ποιοτικό καφέ, αλλά και για την υπέροχη ποικιλία φρέσκων μικρογευμάτων!

Cadillac Records, ή αλλιώς ό,τι πιο κοντινό μπορείς να βρεις σε μια ευκαιρία για απόδραση από τα στενά νοητά όρια της πόλης. Η διακόσμηση είναι λιτή και άνετη στο μάτι, ενώ τα μεγάλα τραπέζια του μπορούν να φιλοξενήσουν δύο και τρεις διαφορετικές παρέες, πράγμα που μπορεί να σταθεί ως αφορμή νέων γνωριμιών.

Καραϊσκάκη 47 & Αβέρωφ τ. 24410 28161 | Καρδίτσα

Δ. Τερτίπη & Χατζημήτρου | τ. 24410 75105 | Καρδίτσα

Στην καρδιά της Λάρισας το «Καταλανικό» στέκι Las Ramblas είναι ένα καφέ μπαρ για όλες τις ώρες της ημέρας με specialties μονοποικιλιακούς καφέδες από όλο τον κόσμο και υπέροχα πρωϊνά brunch τόσο με κλασικές γεύσεις αλλά και με εκδοχές τους βγαλμένες από τους σεφ του μαγαζιού. Ξύλο, τούβλο και μεγάλα παρεΐστικα τραπέζια εναρμονίζονται μέσα στο Las Ramblas coffee and breakfast brewers.

Απόλλωνος 8 | τ. 2411110390 | Λάρισα

πεζοδρόμιο | 43

Σε ένα άριστα διακοσμημένο, αλλά παράλληλα ζεστό και φιλόξενο περιβάλλον το Avanti pizza - restaurant μπορεί να φιλοξενήσει και να εξυπηρετήσει όλες τις γαστρονομικές σας επιθυμίες, από ένα απλό γεύμα ως ένα ιδιαίτερο δείπνο, αλλά και κάθε είδους κοινωνική εκδήλωση. Oι συνταγές του που συνδυάζουν κρέας και λαχανικά αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των γευμάτων, γεύματα στα οποία πρωταγωνιστεί το ελαιόλαδο στα πλαίσια της Μεσογειακής διατροφής. Βενιζέλου 98 – Πλατεία Λάππα | τ. 24410 75772 | Καρδίτσα

30 χρόνια πριν, άνοιξε στην πόλη μας ένα bar με σκοπό στην αρχή να λειτουργήσει με την μορφή ενός τόπου για άτομα που αγαπούν το jazz και το blues. Σήμερα, το pianobar Πουθενά παραμένει αναλλοίωτο στη φθορά του χρόνου, κρατώντας ένα μοναδικό ύφος και χωρίς να αλλάζει μουσικές προτιμήσεις. Πλατεία Στρατολογίας | τ. 24410 73012 Καρδίτσα

Brothers, ή αλλιώς η συνέχεια του Avanti, εξού και η ονομασία! Ένα steakhouse που δημιουργήθηκε με σκοπό να σας προσφέρει διαφορετικές επιλογές στην καθημερινότητά σας και φιλοδοξεί να γίνει το νέο σας στέκι, προσφέροντάς σας ξεχωριστές και ιδιαίτερες γεύσεις.

Πλατεία Στρατολογίας | τ. 24411 00344 | Καρδίτσα

Εδώ και δύο χρόνια η οδός Διάκου έχει αποκτήσει άλλο χαρακτήρα στον τομέα της διασκέδασης, κι αυτό οφείλεται στο Mercato. Έναν προσεγμένο χώρο ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής που παραπέμπει σε σαλόνι σπιτιού. Εκτός από τον καφέ και το ποτό, τη διαφορά κάνει η κουζίνα του, καθώς κάθε μέρα σερβίρονται διαφορετικά και αυστηρώς μελετημένα πιάτα, υπό τους ήχους όμορφης μουσικής. Διάκου 11 – Νέα Αγορά | τ. 24414 00587 Καρδίτσα

πεζοδρόμιο | 44 Δανάη Τ.

The Cosmic Whisperer Project

ΚΡΙΌΣ

ΖΥΓΌΣ

Αγαπητά Κριαράκια, τροχίστε τα μεγαλόπρεπα κέρατά σας, γιατί ο Ιούνιος είναι ένας πολύ καλός μήνας να πάρετε πρωτοβουλίες και γενικά να κυνηγήσετε ευκαιρίες. Μπορείτε να εμπνεύσετε και να κινητοποιήσετε τους ανθρώπους γύρω σας, οπότε σας δίνεται η ευκαιρία να γίνετε ένας μικρός ηγέτης. Προσοχή, μόνο, μην το παρακάνετε και γίνετε αιμοδιψείς σαν τον Τζέφρι Μπαράθεον. Επίσης, κάντε υπομονή με τους ανθρώπους στο στενό σας περιβάλλον και μάλιστα με το ταίρι σας. Δε φταίνε αυτοί αν εσάς σας τρώει το άγχος! Χαλαρώστε, λοιπόν, και ρίξτε το στη γιόγκα για να μη μείνετε στο τέλος σαν την καλαμιά στον κάμπο.

Μετά το αλύπητο ενεργειακό σφυροκόπημα που δεχτήκατε το Μάιο, είναι καιρός να αράξετε και να απολαύσετε τη ζωή σας χαλλλαρά. Δουλέψτε στο ρελαντί και εξοικονομήστε χρόνο για όμορφα πράγματα: εκδρομούλες, πικ-νικ, μπανάκια στη θάλασσα, ακόμα και ένα απόγευμα με ένα βιβλίο ή binge-watching της αγαπημένης σας σειράς. Ακόμα και το ονειροπόλημα σε καλό θα σας βγει, γιατί θα δείτε πού είστε και πού θέλετε να φτάσετε. Στα ερωτικά, έχετε όλη την καλή διάθεση για επικοινωνία και ποιοτικές στιγμές, κάτι το ταίρι σας (ή κάποιος επίδοξος θαυμαστής) θα εκτιμήσει δεόντως και θα ανταποδώσει χωρίς τσιγκουνιές.

ΤΑΎΡΟΣ

ΣΚΟΡΠΙΌΣ

Παραδεχτείτε το, Ταυράκια: το 2015 ήταν αρκετά βαρετό. Γι’ αυτό και ο Ιούνιος θα σας αλλάξει τα φώτα με το γρήγορο βήμα του, τις συνεχείς εναλλαγές διάθεσης, αλλά και τις εκπλήξεις του. Καλείστε από τη μια να πάρετε μέρος σε όλο αυτό το τσιρκούλο, από την άλλη να διατηρήσετε την ψυχραιμία και το απαράμιλλο στυλ σας. Καλό θα ήταν να μη μιλάτε πολύ και να αποφεύγετε τις πολύ παρορμητικές κινήσεις, για να μη μετανιώνετε πράξεις (ή παραλείψεις) 2-3 μέρες μετά! Τουλάχιστον, τα ερωτικά σας δείχνουν να παίρνουν ζωή, με νέες γνωριμίες και όμορφη επικοινωνία, οπότε εκμεταλλευτείτε το!

Φίλοι Σκορπιοί, τον Ιούνιο θα διακατέχεστε από μία αίσθηση ηρεμίας και σιγουριάς. Σας βαράει επιφοίτηση, το ένστικτό σας λειτουργεί όπως πρέπει και πλέον νιώθετε ότι έχετε βρει το νόημα: ας μοιάζει η ζωή με ταινία του Ντέιβιντ Λυντς. Στην πραγματικότητα, την φτιάχνουμε εμείς και μπορεί να είναι όμορφη και γεμάτη! Η καρδιά σας επίσης ζεσταίνεται, οπότε μη διστάσετε να πλησιάσετε με κατανόηση και μια ζεστή αγκαλιά τον τυχερό άνθρωπο που αγαπάτε, και θα εκπλαγείτε από το πόσο όμορφη θα γίνει η σχέση σας!

ΔΊΔΥΜΟΙ Μάλλον παρατρέξατε το Μάη, Διδυμάκια, και γενικά βάλατε τον πήχυ πολύ ψηλά, οπότε τον Ιούνιο θα πρέπει να κάνετε οικονομία στις δυνάμεις σας και να σταματήσετε να χοροπηδάτε σαν τα κατσίκια από πρότζεκτ σε πρότζεκτ και από βόλτα σε βόλτα. Πάρτε μια βαθιά ανάσα, κάντε τις δέκα να φύγει το άγχος και βρείτε λίγο χρόνο για σας. Το Σύμπαν παίζει περίεργα παιχνίδια με τις πιθανότητες, οπότε αφήστε τυχόν σημαντικές αποφάσεις για αργότερα. Στις σχέσεις το τοπίο θα ξεκαθαρίσει και θα δείτε αν η σχέση σας κυλάει όμορφα ή σας τραβάει πίσω.

ΚΑΡΚΊΝΟΣ Το φαινόμενο της πεταλούδας ισχύει και για τους ανθρώπους και θα δείτε ότι μια μικρή αλλαγή στη συμπεριφορά σας κινεί βουνά. Πειραματιστείτε, λοιπόν, με τον εαυτό σας, και κινηθείτε στην κατεύθυνση του ανθρώπου που θέλετε να γίνετε. Μην παραξενευτείτε, όμως, αν η μεταμόρφωσή σας δεν τύχει ιδιαίτερης αποδοχής: οι περισσότεροι άνθρωποι δε γουστάρουν τις αλλαγές, γιατί δυσκολεύονται να αλλάξουν οι ίδιοι. Στα ερωτικά ξέρετε τι θέλετε κι αυτό είναι εμπιστοσύνη, επικοινωνία και αισθησιασμός. Ζητήστε τα, λοιπόν, ξεκάθαρα και μην περιμένετε να σας τα βρει η Νικολούλη!

ΛΈΩΝ Λιονταράκια, τον Ιούνιο θα έχετε περισσή διαίσθηση και αυξημένη αντίληψη σαν τη Γκαλάντριελ, και αυτό σάς δίνει την ευκαιρία να πάρετε αποφάσεις ψύχραιμα και έχοντας όλα τα δεδομένα. Μπορείτε επίσης να επικοινωνήσετε σαν άνθρωποι, οπότε συγκεντρώστε τυχόν λοιπούς ενδιαφερόμενους στη Στρογγυλή Τράπεζα και διαπραγματευτείτε. Στα ερωτικά, όλα δειχνουν ότι μπορείτε να απολαύσετε μια σχέση. Ωστόσο, θα πρέπει να πατήστε ένα pause σε ο,τιδήποτε σας ενοχλεί και αναρωτηθείτε: συμβαίνει όντως αυτό που σας ενοχλεί ή το εκλαμβάνετε εσείς ετσι λόγω ανασφάλειας, κούρασης ή μοτίβων από προηγούμενες σχέσεις;

ΠΑΡΘΈΝΟΣ Μπορεί ο Ερμής να ίσιωσε, αλλά ο Ιούνιος θα σας παιδέψει εξίσου, Παρθενάκια, αφού η αντικειμενικότητα και η ψυχραιμία σας θα πάνε (αν δεν έχουν πάει ήδη) περίπατο. Ανασυγκροτηθείτε και περάστε στη δράση και ουχί στην αντίδραση, σκεπτόμενοι ψύχραιμα και λογικά. Αν νιώθετε στρες, μπορείτε να εκτονωθείτε καθαρίζοντας το σπίτι ξανά και ξανά (είστε μετρ σε αυτό, άλλωστε). Εξάλλου, πώς θα υποδεχτείτε τις ορδές νέων εραστών που τα άστρα δείχνουν ότι θα κατακλύσουν το δρόμο και την καρδιά σας; Εάν θέλετε να ερωτευτείτε και ρωτάτε το πότε, οι Smiths έχουν την απάντηση: How soon is now?

ΤΟΞΌΤΗΣ Αγαπητά Τοξοτάκια, τον Ιούνιο από κυνηγοί γίνεστε τα θηράματα, δεδομένου ότι πέφτετε θύμα ενός αέναου βομβαρδισμού πληροφορίας που σας καθιστά ανίκανους να πάρετε οποιαδήποτε σημαντική απόφαση ή να φτιάξετε έστω και ένας στοιχειώδες πλάνο. Μπορείτε να φρικάρετε και να πανικοβληθείτε ή να πάρετε χρόνο για εσάς και να σταθείτε αγέρωχοι στο κέντρο του μάελστρομ. Εκεί, επικρατεί γαλήνη. Η σχέση μπορεί να αποτελέσει το απάνεμο λιμάνι σας μακριά από το χαμό, αρκεί να καταλάβετε ότι παρεξηγήσεις συμβαίνουν, λύνονται και ότι το κλειδί είναι η ελεύθερη επικοινωνία και η ωμή ειλικρίνεια.

ΑΙΓΌΚΕΡΩΣ Μετά τον ανελέητο βομβαρδισμό χαονίων το Μάιο (χαόνιο: το στοιχειώδες σωματίδιο του Χάους), ο Ιούνιος σας βρίσκει ήρεμους και συγκροτημένους. Λογικό, τόσο ξύλο φάγατε. Πλέον έχετε την ενέργεια και τη διάθεση να οργανωθείτε και να προχωρήσετε στις κινήσεις σας με την ακρίβεια ενός ψυχρού εκτελεστή. Η ηρεμία σας αυτή σας βοηθά επίσης να διαβάζετε πολύ καλά τους ανθρώπους και το τι λένε ανάμεσα στις γραμμές: μήπως να χρησιμοποιούσατε αυτή τη σπάνια υπερδύναμη για να κάνετε ακόμα πιο γεμάτες και ισορροπημένες τις σχέσεις σας με τους άλλους;

ΥΔΡΟΧΌΟΣ Καιρός να ξεκουραστείτε λίγο, Υδροχόοι, και να απολαύσετε την αρχή του καλοκαιριού! Μαζέψτε τους φίλους σας και οργανώστε κάτι όμορφο, γιατί χρειάζεται να γεμίσετε τις μπαταρίες σας με αγάπη, αστεία και διασκέδαση. Θα παρακαλούσαμε μόνο να μην αρχίσετε τραγούδια των Πυξ-Λαξ στην παραλία. Δουλέψτε, λοιπόν, μόνο στα απαραίτητα, αφήστε τα υπόλοιπα για αργότερα και βρείτε χρόνο να χαλαρώσετε και να διασκεδάσετε. Σας αξίζει! Οι ελεύθεροι θα νιώσετε λίγη μοναξιά, αλλά δεν πειράζει. Ευκαιρία να γνωρίσετε νέους ανθρώπους μέσω των κοινωνικών σας επαφών!

ΧΘΎΕΣ Ο Ιούνης, Ψαράκια, είναι η τέλεια περίοδος να πατήσετε ένα pause και να αναλογιστείτε σε ποιο σημείο είστε βάσει των μακροπρόθεσμων στόχων σας. Κολυμπάτε στα νερά που θέλετε ή ήρθε ο καιρός να αλλάξετε πελάγη; Σταθείτε, λοιπόν, και δείτε τι χρειάζεστε ακόμα και τι πρέπει να πετάξετε από τα μπαγκάζια σας. Στις σχέσεις σας με τους άλλους, αφήστε κατά μέρος το μηρυκασμό σκέψεων και τις ανασφάλειες και ακολουθήστε το ένστικτό σας με ανοιχτή καρδιά. Εάν παρουσιαστεί κάτι νέο, έχετε όλη την ενέργεια και την καλή διάθεση να το κυνηγήσετε και να το απολαύσετε!

πεζοδρόμιο | 45

πεζοδρόμιο | 46

πεζοδρόμιο | 47