ΜΑΡΤΙΟΣ 2019

FREE PRESS

urban life // interview // CULTURE // ART Μάρτιος 2019 | #0054

Αλέξης Γεωργούλης Τα τρία “L.A.” της ζωής του

“Our Mother, Electricity”

Survivor είσαι και φαίνεσαι

Local Heroes

Μια ιστορία με υψηλή τάση

Η τραυματική εμπειρία του

Τα... oldschool Playmobil του

Μαύρου Γάτου

Πέτρου Καμινιώτη

#54

Editorial Εκλογές: επεισόδιο 2019

Ποιος θα μιλήσει στη γλώσσα του 18χρονου;

Πέρασαν αρκετά χρόνια από την εποχή που οι ψηφοφόροι των δύο παραδοσιακά μεγάλων και αντίπαλων κομμάτων δεν έλεγαν ούτε «καλημέρα». Μάλιστα θυμάμαι χαρακτηριστικά πως μεγάλωσα σε έναν τόπο που τα περισσότερα καφενεία όσο πλησίαζαν οι εκλογές είχαν κάποιο πολιτικό χρώμα. Το ένα μπλε, το άλλο πράσινο με το τσεκάρισμα στην είσοδο από τα βλέμματα των θαμώνων να σου ρίχνει κατάμουτρα ένα μεγάλο «Απαγορεύεται η είσοδος» εκτός κι αν ήσουν πραγματικά γενναίος. Όμως ευτυχώς θα έλεγα, κοιτάζοντας στο σήμερα, στέκια σαν κι αυτά έχουν εκλείψει και ο χαιρετισμός θεωρείται κάτι το δεδομένο στα πολιτισμένα όντα. «Δε χαλάνε οι φιλίες για τα κόμματα ρε μ@λ@κ@», όπως είχε φωνάξει κάποτε η Βάσια Τριφύλλη στον Απόστολο Γκλέτσο, σε έναν ηρωικό καβγά προεκλογικού πάνελ από μια εκπομπή με θέμα για τις Δημοτικές εκλογές. Η άνοιξη μπαίνει δειλά αλλά όπου σταθείς κι όπου βρεθείς συναντάς υποψηφίους. Στο Facebook οι χορηγούμενες διαφημίσεις σε λίγο θα γίνουν περισσότερες από τα posts των φίλων στο news feed. Στα εξώφυλλα των εφημερίδων οι ανακοινώσεις αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Όσο για τους δρόμους και τις πλατείες, το σφίξιμο του χεριού και το χαμόγελο έχει αυξηθεί σε τέτοιο βαθμό που νομίζεις πως διακτινίστηκες στην Ελλάδα του 2008. Εκλογές λοιπόν, τόσες πολλές μέσα στη χρονιά που πολύ φοβάμαι πως κάποιοι θα μπερδευτούν και θα ρίξουν το ψηφοδέλτιο στη λάθος κάλπη. Εκλογές για τον Δήμο. Εκλογές για την Περιφέρεια. Ευρωεκλογές. Όλες μαζί τον Μάιο, μόνο με την ημερομηνία των Βουλευτικών εκλογών να αιωρείται και ‘μας να περιμένουμε σκάσει και να μη μας πετύχει στο κεφάλι.

Στις Ευρωεκλογές η αποχή ίσως να είναι μεγαλύτερη από τη συμμετοχή, ενώ στους Δήμους της χώρας δύσκολα ξεφεύγουμε από τους «εκλεκτούς». Γιατί όπως και να το κάνουμε για κάποιους είναι μεγάλη υπόθεση το χρίσμα που παίρνουν από το μεγάλο κόμμα. Προσωπικά δε χρειάζομαι κανένα κόμμα να μου υποδείξει ποιον να ψηφίσω. Ξέρω λίγο ή πολύ τι μπορεί να κάνει καθένας για τον τόπο μου. Μόνο που όλοι, δυστυχώς, δε μιλάνε τη γλώσσα της καθημερινότητας. Χάνομαι «σκαλίζοντας» προεκλογικά κείμενα που θυμίζουν δελτία τύπου, με την έκτασή τους να μπουκώνει ολόκληρη σελίδα. «Έργα», «μελέτες», «προοπτική», και κάπου ανάμεσα, η λέξη «νέοι». Όντως, αυτή η λέξη πουλάει, μόνο που κανείς δε θέλει ή δε μπορεί να μιλήσει τη γλώσσα τους. Αναγκαστικά λόγω της δουλειάς μου συναναστρέφομαι με νέους ανθρώπους και όταν η συζήτηση πάει στις εκλογές, όλοι παραπονιούνται πως δεν καταλαβαίνουν την… τεχνοκρατική γλώσσα των υποψηφίων. Και προσωπικά δεν ξέρω αν αυτό γίνεται επίτηδες. Δεν είναι δυνατόν να ξέρεις πως εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά θα αποφασίσουν πρώτη φορά για το μέλλον τους μπροστά από μία κάλπη και ‘συ να τους γράφεις ένα κείμενο με χίλιες λέξεις για να τους πεις πως άλλαξες κάποιες χαλασμένες λάμπες στην πλατεία μιας θεσσαλικής κωμόπολης. Δε θέλει άλλωστε περισσότερο από μισό κλικ ο πιτσιρικάς για να σε απαξιώσει. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα βγεις σε κάποιο τηλεοπτικό παράθυρο και θα μιλήσεις για τις ολέθριες συνέπειες της αποχής, θα πρέπει πρώτα να ξέρεις πως ο βασικός υπεύθυνος είσαι εσύ, φίλε υποψήφιε. Εσύ και η ξύλινή σου γλώσσα.

4

STAFF Έκδοση // Pave P.C. Διευθυντής Χρήστος Αρκομάνης Αρχισυνταξία Χρήστος Αρκομάνης

Index #54 12

Αλέξης Γεωργούλης

16

“Our Mother, Electricity”

Graphic Design: Πεζοδρομιο Τeam

«Έχω βγάλει την τηλεόραση από το σπίτι μου εδώ και 25 χρόνια»

Πόσο δεδομένο θεωρούμε το ρεύμα που κινεί τα πάντα;

Παραχώρησαν τα κείμενά τους: Κώστας Ανυφαντής Μαύρος Γάτος Παναγιώτης Δουλόπουλος Θανάσης Καρανίκας Σοφία Κουτσονάκη Γιάννης Μαρκούτης Γιώργος Μικάλεφ Αντώνης Μπατζιάς Μαριάννα Μπεβενίου Ο Ξενύχτης Δημήτρης Ράκος Δανάη Τ.

Betty Boopaki

16

12

Εμπορική Διαχείρηση Φώτης Αρκομάνης sales@pezodromio.gr

Διαφήμιση 2441079000 adv@pezodromio.gr

24

9

Μηνιαία εφημερίδα, διανέμεται δωρεάν. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή, ολική ή μερική, ή διασκευή ή απόδοση του περιεχομένου της έκδοσης με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή έγκριση του εκδότη.

H εφημερίδα ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ, όπως και ο ιστότοπος www.pezodromio.gr συνιστούν ελεύθερο βήμα έκφρασης των πολιτών. Το περιεχόμενο των δημοσιευμάτων δεν αποτελεί επίσημη θέση της ιδιοκτήτριας εταιρείας, η οποία, σε καμία περίπτωση, δεν υιοθετεί τις εκπεφρασμένες θέσεις και απόψεις των συντακτών, ούτε φέρει οποιαδήποτε ευθύνη για αυτές.

FREE PRESS

urban life // interview // CULTURE // ART Μάρτιος 2019 | #0054

Αλέξης Γεωργούλης Τα τρία “L.A.” της ζωής του

“Our Mother, Electricity”

Survivor είσαι και φαίνεσαι

Local Heroes

Μια ιστορία µε υψηλή τάση

Η τραυµατική εµπειρία του

Τα... oldschool Playmobil του

Μαύρου Γάτου

Πέτρου Καµινιώτη

Επιμέλεια εξωφύλλου: Πεζοδρομιο Τeam Φωτογραφία: Πάνος Γιαννακόπουλος

www.pezodromio.gr Pave Ι.Κ.Ε. Μπλατσούκα 36 Καρδίτσα | 43100 T. 24410 79000 F. 24410 79444

24

Local Heroes

9

“Survivor είσαι και φαίνεσαι”

Ο Πέτρος Καμινιώτης και οι μεταμορφώσεις των Playmobil

Ο Μαύρος Γάτος επέζησε μετά την προβολή ενός επεισοδίου

Θέλεις το Πεζοδρόµιο κάθε µήνα στο σπίτι σου; Στείλε µας email στο syndromi@pezodromio.gr ή τηλεφώνησέ µας στο 2441079000.

6

Ακούσαμε στο Πεζοδρόμιο

O Keith Flint κι ο Luke Perry στο ίδιο rave party Όταν η επικαιρότητα μας τρολάρει με στυλ Είναι κάποιες φορές που νιώθεις πως τελειώνουν οι λέξεις και όσο άτσαλα κι αν σκεφτείς δε μπορείς να μεταφέρεις τίποτα στο έγγραφο word. Aσυνάρτητες φράσεις, «ψηφιακές μουτζούρες», backspace, delete και πάλι απ’ την αρχή.

4 Μαρτίου, πρωινό Δευτέρας. «Πέθανε ο Keith Flint», με την απαραίτητη υποσημείωση πως ήταν από φυσικά αίτια. Δε χρειαζόταν ιδιαίτερες συστάσεις ο κύριος Flint. Λίγες ώρες μετά, σκάει κι άλλο θανατικό. «Άφησε την τελευταία του πνοή ο Luke Perry», με την εξίσου απαραίτητη λεζάντα πως ήταν ο Luke του θρυλικού Beverly Hills. Προλαβαίνουμε να τη βγάλουμε καθαρή πριν τα μεσάνυχτα;

«Έχω να αλλάξω βρακί 2 βδομάδες. Αν μπω μέσα και τους το πω, παίζει να με λυπηθούν και να μου δώσουν ένα τσάμπα;» Κάκιστο χιούμορ από μαθητής Λυκείου έξω από κατάστημα εσωρούχων στην Καρδίτσα «Άμα δεν της αρέσει θα τη βάζω εγώ» Αποφασισμένος μεσήλικας σε πολυκατάστημα καλλυντικών, λίγο μετά στην Καρδίτσα

Βγαίνεις για ένα τσιγάρο και σκέφτεσαι πως όλος ο δημοσιογραφικός κόσμος θα έχει τροφή για 3 μέρες. Πριν προλάβεις να το ολοκληρώσεις βεβαιώνεσαι πως και Θεός υπάρχει, και μας βλέπει από κάπου και χαμογελά. «Αυτοκτόνησε ο τραγουδιστής των Prodigy». Το μακρύ σεντόνι των posts έχει ήδη ξεκινήσει, και με στοιχειώδη σεβασμό προς όλους, δύσκολα βγαίνεις να πετάξεις τη χολή σου στη συμπαθή κοπέλα που μέσα σε 2 ώρες ανέβασε το τρέιλερ του Beverly Hills και καπάκι το βίντεο του Firestarter. Έτσι κι αλλιώς κάθε γενιά χρειάζεται τους ήρωές της που λειτουργούν ως «σταθερές». Είναι τα πρόσωπα που με κάποιο γλυκό τρόπο σε τηλεμεταφέρουν στο γλυκό, εφηβικό σου παρελθόν. Που ήσουν, τι έκανες και πως κατέληξες να γίνεις (σχεδόν) όλα όσα δεν ήθελες.

«Αν έχω μάθει κάτι από τη ζωή και το χειμώνα, είναι πως οι ομπρέλες έξω από τις καφετέριες και τα μπαρ είναι σαν τα ποδήλατα που δίνει ο Δήμος. Τα δανείζεσαι και δεν τα επιστρέφεις ποτέ» Οι αλήθειες ενός τριαντάρη από την Τερψιθέα «Όταν ήμουνα έφηβος ήθελα να ασχοληθώ επαγγελματικά με την τεκίλα, όμως τελικά με κέρδισε ο αθλητισμός»

Προσωπικά πιάνω μια άκρη και έπειτα την αφήνω. Πώς γίνεται ένας σταρ στα 49 του να βάζει με τόσο τραγικό τρόπο τέλος στη ζωή του; Είσαι 25 χρόνια στο spotlight. Έχεις γεμίσει τα μεγαλύτερα στάδια του κόσμου. Μονοπώλησες κατά το παρελθόν όλα τα μουσικά chart του πλανήτη. Είσαι ο Keith ρε γαμώτο, και έκανες εμένα, τον rock/metal fan να ξέρει τους στίχους από τα μισά τραγούδια σου. Κράτα το σαν παράσημο. Όμως ξέρω καλά πως μακριά από τα φώτα ακόμα και οι stars δεν είναι όπως δείχνουν στο σανίδι. Χώρισε λέει με την επί πολλών ετών σύντροφό του και είχε βάλει πωλητήριο στο σπίτι τους στο Έσσεξ. Τον φαντάζομαι να θέλει να ζήσει μια ήρεμη ζωή με την Mayumi στην αγγλική επαρχία. Εκεί, στο ράντζο δίπλα στον κήπο και τα κατοικίδιά του, μα η απόγνωση του δέθηκε σαν θηλιά μετά τον χωρισμό του.

Οι φοιτητές του ΤΕΦΑΑ είναι πλέον μόνιμοι ένοικοι της στήλης μας «Ο ιδανικός άντρας έχει την ομορφιά του Ντέιβιντ Μπέκαμ, το σώμα του Τσιτσιπά και τη βαρβατίλα του Κλιντ Ίστγουντ» Image making από άγνωστης ταυτότητας φοιτήτριες σε μπαρ του Βόλου

«Τα μόνα πράγματα που δουλεύουν σωστά σ’ αυτή τη χώρα είναι ο ήλιος και τα ΚΕΠ» Πάντα στα γραφεία μας ειπώνονται οι μεγαλύτερες αλήθειες «Κάθε φορά που ακούω ότι γίνονται εξετάσεις γλωσσομάθειας, σκέφτομαι πως αν ήμουν θεός για μια μέρα θα έκανα επίσημες γλώσσες του πλανήτη τα Ελληνικά και τα Φινλανδικά. Τότε θα βλέπαμε ποιος είναι πραγματικά γενναίος!» Καμιά φορά το αλκοόλ είναι σύμμαχος για σπουδαίες δηλώσεις στο Βόλο

Γιώτης Ζάχος

Mr November

Απόσπασμα συζήτησης μεσηλίκων σε ουζερί των Τρικάλων

Γιάννης Μαρκούτης

«H επιλογή “autoplay” στο Νέτφλιξ είναι σαν το ραδιόφωνο. Όπως μπορείς να ακούς βυζαντινή μουσική και σε μισή ώρα να παίζει ντίσκο, κοιμάσαι με μια σειρά και ξυπνάς από τους ήχους πιθήκων σε μια ζούγκλα της Νικαράγουα»

Ο τηλεοπτικός Dylan από την άλλη δεν διάλεξε τη φυγή, κι αυτό ίσως να κάνει την απώλειά του λίγο πιο βαριά. Για όσους έβρισκαν πολύ… ποπ το Beverly Hills, ήρθε στο τελευταίο στάδιο της ζωής του και μας χάρισε ένα Riverdale. Ίσως αυτή η σειρά να ήταν το βήμα που χρειαζόταν ο Αμερικανός ηθοποιός για να αναστήσει κατά κάποιο τρόπο την καριέρα του. Τον πρόλαβε όμως ένα εγκεφαλικό και το φιλμ της ζωής του τελείωσε στα 52 του. Δε θα αναλύσω το πόσο ταλαντούχος ή όχι μπορεί να ήταν. Όμως οφείλω να παραδεχτώ πως το βράδυ της Δευτέρας ονειρεύτηκα τον Luke Perry να χορεύει μαζί με τον Keith Flint υπό των ήχο πολλών ντεσιμπέλ κάτω από ένα πράσινο φως. Λες αυτό να σημαίνει κάτι;

9

Survivor είσαι και φαίνεσαι και από τον κάλο σου κρέμεσαι

Ζω ανάµεσά σας

Μαύρος Γάτος

και δεν είμαι σίγουρος ότι αξίζει να σωθεί η ανθρωπότητα Μου είπαν: θα γράψεις για το Survivor. Έτσι κοφτά, χωρίς φιοριτούρες. Γέλασα αλλά εκείνοι μείναν σοβαροί. Κατάλαβα ότι είναι πολύ δυσαρεστημένοι μαζί μου αλλά δεν συνειδητοποίησα αμέσως το μέγεθος της τιμωρίας. Πόσο δύσκολο θα’ ναι; Καθησύχασα τον εαυτό μου. Έχω δει εγώ Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα (έτσι με κεφαλαίο και το Χ στο χωρίς) με τους εθνικούς μας παρουσιαστές Δάφνη Μπόκοτα και Κώστα Σγόντζο, τότε που η Ελλάδα έπαιζε μόνο με τις ευρωπαίες φίλες της και δεν καταδεχόμασταν τους εξ ανατολάς μπουνταλάδες γείτονες. Έτσι, με την αυτοπεποίθηση του βετεράνου προχώρησα άφοβα στο Βατερλώ μου. Χρειάστηκε να ενημερωθώ για να καλύψω το γνωστικό μου κενό και βεβαίως κατέφυγα όπου και κάθε απεγνωσμένος φοιτητής μία μέρα πριν παραδώσει την εργασία του ενώ έχει γράψει μόνο τίτλο: στο γκουγκλ. Με μεγάλη δυσκολία και υψηλό αίσθημα καθήκοντος προσπέρασα τις πρώτες επιλογές. Ο παγκόσμιος ιστός ανταποκρίθηκε σε 0,37 δευτερόλεπτα γεγονός που με έκανε να προβληματιστώ για την ματαιότητα τόσων δισεκατομμυρίων δολαρίων που παρκάραμε σε τροχιά ενώ θα μπορούσαμε κάλλιστα να τα έχουμε φάει παστέλια να γλυκαθούμε. Τι καλύτερο να περιμένεις όταν οι ικανότεροι επιστήμονες στον κόσμο εργάζονται για να κάνουν τα κραγιόν να διαρκούν περισσότερο; Το πρώτο πράγμα που είδα ήταν έναν παγκοσμίως άγνωστο που τον ρωτούσαν γιατί χώρισε από κάποια άλλη παγκοσμίως άγνωστη και εκείνος φανερά ενοχλημένος τους επέπληξε λέγοντας τους «θα προτιμούσα να με ρωτάτε για την δουλειά μου» και ήταν φανερό πως κανείς δεν κατάλαβε τι εννοούσε. Και ενώ το ένστικτο της επιβίωσης (το πιάσατε; επιβίωση – survivor;) με παρακινούσε σφόδρα να απομακρυνθώ της οθόνης, φευ, η νοσηρή μου περιέργεια με οδήγησε στον επόμενο σύνδεσμο και από κει στην μάταιη μάχη με την πλήξη. Επικό τρέιλερ που θα ‘κανε τον Αχιλλέα και τον Έκτορα να κλαίνε σαν παίχτες του Big Brother στο δωμάτιο επικοινωνίας, ανήγγειλε την βραδινή μάχη Ελλήνων και

Τούρκων με έπαθλο φασόλια και σάλτσα. Συγκρατώντας με ιδιαίτερη δυσκολία τα δάκρυά μου για την φτωχή μου μοίρα, συνέχισα με το μαγνητοσκοπημένο επεισόδιο στο οποίο ο παρουσιαστής παρηγορούσε τους παίχτες, οι οποίοι έχοντας να δουν τους δικούς τους είκοσι ολόκληρες ημέρες έκλαιγαν σα να ήταν σαράντα χρόνια μετανάστες στις φάμπρικες του Μονάχου (με πέταξε άχου, η μαύρη μοίρα μου, μάνα κακομοίρα μου). Μετά τις απαραίτητες για την κάθαρση του τηλεθεατή διαφημίσεις, επιστρέψαμε στις ομάδες όπου οι παίκτες έμπλεοι εθνικής υπερηφάνειας και πατριωτισμού ετοιμάζονταν να ριχτούν στον άγριο στίβο με τα μπαλάκια. Ο παρουσιαστής περιέγραφε τον αγώνα με κάθε δυνατή λεπτομέρεια σα να μην επρόκειτο για τηλεοπτική μετάδοση: «Και τώρα η Κατερίνα τρέχει βάζοντας μπροστά πρώτα το αριστερό πόδι και μετά το δεξί και μετά πάλι το αριστερό ενώ κουνά και τα χέρια που πρέπει να σας πω ότι είναι δύο, ένα δεξί και ένα αριστερό που κουνιούνται μία το ένα και μία το άλλο», σε σημείο να αναρωτιέμαι αν πληρώνεται με τις λέξεις. Και ενώ η πολύ ενδιαφέρουσα αυτή δοκιμασία επαναλήφθηκε σαν τη μέρα της μαρμότας απαράλλαχτη 20 τουλάχιστον φορές, ο ίδιος ο παρουσιαστής σε κάθε επανάληψη ακουγόταν όλο και πιο συνεπαρμένος και ενθουσιώδης, αντιστρόφως ανάλογα με το δικό μου ενδιαφέρον που πλησίαζε πλέον σε επίπεδα προκριματικού αγώνα κέρλινγκ ή τον ενθουσιασμό μου που ομοίαζε με τον ενθουσιασμό ανθρώπου σε βαθύ κώμα. Μεταξύ των παικτών και των δύο ομάδων υπήρχαν κάποιοι που όταν μιλούσαν σε έκαναν να αμφιβάλλεις για το εάν, παρά την φαινομενική ομοιότητα των εξωτερικών χαρακτηριστικών σας, ανήκετε στο ίδιο είδος. Η νίκη και η ήττα αντιμετωπίζονταν από τις ομάδες με τέτοια δραματικότητα, που αναρωτιόμουν αν στον Άγιο Δομήνικο τα φασόλια σάλτσα είχαν κάποια κρυφή αξία που αγνοούσα. Κάποτε η δοκιμασία μου έφτασε στο τέλος. Δεν θυμάμαι καν ποιος κέρδισε. Το σίγουρο ήταν ότι εγώ ήμουν ένας επιζήσας. Από τι νομίζεις; Ναι, σωστά μάντεψες. Από τη βαρεμάρα.

11

Θαλασσοδάνεια Μνήμης #1 «Τα μαζεύεις μια και μια δραχμή και σ’ αποκαλώ ψιλικατζή» Νικόλας Άσιμος

Νυχτοπερπατήµατα

Ο Ξενύχτης

Θα πάρω κι εγώ ένα θαλασσοδάνειο από τη μνήμη καθ’ οδόν προς την αναζήτηση μιας ανάμνησης (γιατί ως γνωστόν οι αναμνήσεις είναι πολλές και η μνήμη μία). Θα ξαναδώ αυτό που είδα κάποτε και ας μας χωρίζει σχεδόν μία 20ετία.

2000μ.Χ. και το millennium με βρίσκει να διευθύνω από το πόστο του «τα κάνω όλα και συμφέρω» ένα μικρό εστιατόριο. Ένα εστιατόριο που έμεινε στην ιστορία επειδή δεν το έβρισκαν όσοι δεν έπρεπε να το βρουν, αφού ήταν καλά κρυμμένο για τους υπόλοιπους, που έπρεπε να φτάσουν ως εκεί ακόμη και με δεμένα μάτια. Ώρα 10:00 στο εστιατόριο γίνεται «δώσε και μένα μπάρμπα». Σκληρή πόρτα, ρεζερβέ εβδομάδας και βάλε. Και όπως πάντα συμβαίνει κατά τους νόμους του Μέρφυ, εμφανίζεται μπροστά μου αυτός που θα πρωταγωνιστούσε στην κατά τ΄αλλα «ήσυχη» βάρδια μου. Την πρώτη φορά που είχε έρθει στο μαγαζί, τον είδαμε μαζί με την κυρία του. Συνηθισμένοι άνθρωποι. Ο κύριος εμετρήθη, εξηγήσθη και ευρέθη ελλιπής. Η τσιγκουνιά του δεν είχε αδερφή, ούτε καν ετεροθαλή. Καμία εγκαρδιότητα, φραγκοφονιάς και στα συναισθήματα. Ένα πράγμα… «τα λεφτά μου, έστω κι αν έχουν αποσυρθεί από την κυκλοφορία». Κάθε τι επιπλέον είχε στόμα ή δάγκωνε. Η γυναίκα του έδινε παραγγελία κανονικά. Αυτός, «εγώ μία σαλάτα, δεν πεινάω πολύ». Η γυναίκα φωναχτά «μην απλώσεις χέρι στο δικό μου». Το συνήθιζε. Α, και λίγο κρασάκι. «Κατρούτσο έχεις;», αυστηρά και γαμωστ….ζοντας εσωτερικά. Κιλό ή μισό. «Kαλά-καλά, μισό». Ό,τι ήθελε το είχε κάνει πρόβα από πριν, μην του ξεφύγει κάτι που θα του στοιχήσει. Κοντολογίς του επιτρεπόταν η είσοδος καθώς η κυρία του, άρεσε στο Σάκη που έκανε τότε service. Ζαβός από μικρός ο Θανάσης, παρότι είχε κολλημένα βαριά τουριστικά ένσημα στην Κέρκυρα. Τι να πεις. Στα ερωτικά πάσο. Εκείνη την Παρασκευή λοιπόν, από την εξορία που τον είχαμε βάλει να καθίσει, είδε στην μπροστινή αίθουσα τον κύριο Κώστα, επιφανή δικηγόρο της πόλης μας και όχι μόνο. Άνθρωπος δίχως δηθενιές ή κομπλεξισμούς. Ήξερε ποιος ήταν. Δε χρειαζόταν να αποδείξει τίποτα. Όταν εμφανιζόταν, στην πόρτα μέχρι και οι βοηθοί φτιάχνονταν. Όπου υπήρχε τραπέζι καθόταν, ποτέ δεν υποτίμησε τραπέζι, αντίθετα από κάποιους ή κάποιες από τις παρέες του, που τύχαινε να έρθουν πριν από αυτόν… «Εδώ βάλατε τον κύριο Κώστα; Δεν είμαστε

καλά». Μεγάλη του αδυναμία τα κόκκινα καλά κρασιά. Λάτρης ένεκα των σπουδών εις την Εσπερίαν. Το βράδυ που τον είδε ο σπάγγος έπινε ένα Syrah. Κρασάρα ακριβό! Τι το ‘θελε. Με φωνάζει ο άνθρωπος με το τελωνείο στις τσέπες και ζητά να βεβαιωθεί αν είναι όντως ο κύριος Κώστας. «Ναι, αυτός είναι». «Κέρασέ τον τι πίνει». Παραξενεύτηκα, σταυροκοπήθηκα νοερώς και πήρα να πάω το κρασί. Ο Σάκης ένεκα ερωτικής αλληλεγγύης μου λέει «πες του ότι είναι ακριβό». Το συνηθίζαμε για ακριβά κρασιά. Δεν τον άκουσα, το πήγα. Λέω λοιπόν στον κύριο Κώστα από ποιον είναι, τον κοιτάζει από την εξορία ο άλλος και τον χαιρετάει. “Είσαι σίγουρος”, μου λέει έκπληκτος “πως είναι απ’ αυτόν”; Τον βεβαιώνω πως έτσι είναι και φεύγω. Και φτάνουμε σιγά σιγά στην «κορύφωση του δράματος». Καθαρίζουμε το τραπέζι του Σκρουτζ και τον ρωτάω αν θέλουν, αυτός και η κυρία του, κάποιο επιδόρπιο. Με κοίταξε με ένα βλέμμα σα να έλεγε «είσαι μαλάκας». Ο αυτοέλεγχος δεμένος μολοσσός. «Όχι, όχι- το λογαριασμό». Ο λογαριασμός του συνήθως ήταν γύρω στα 20 ευρώ. Αυτή τη φορά όμως έπρεπε να προστεθούν και 80 ευρώ από το Syrah. Ο λογαριασμός για τα δεδομένα του, στο θεό! Τον αφήνω στο τραπέζι, το κοιτάζει… αποκαρδιωτικά (που έλεγε ο Ανυφαντής ο φιλόλογος), τον ξαναφήνει στο τραπέζι και μου κάνει νεύμα να ξαναπάω. Δεν του είχαν περάσει ακόμα μαύρες υποψίες. «Πάρτον ή κάν’ τον κανονικό. Είναι λάθος». Ζητάω συγγνώμη, τον παίρνω και φεύγω. «Πήγαινεπήγαινε» μου λέει με το στυλ εκείνο των ανθρώπων που τους πήρες την προτεραιότητα στο δρόμο. Κάποιος είχε ξεχάσει κάτι γυαλιά, τα φοράω κι αυτά για να προσδώσω βαρύτητα στο control, κάνω και επαλήθευση και τον ξαναπάω. Όλο αυτό το βλέπει. «Δεν υπάρχει λάθος κύριε, είναι και το κρασί που κεράσατε». «Πισωπάτησε» λίγο με το βλέμμα και μου λέει «Καλά, πόσο κάνει το κρασί που κέρασα”; Πίστευε ίσως όπως οι μελλοθάνατοι σε κάποια αφλογιστία. Direct απάντηση «80 ευρώ κύριε». Ναυάγιο… το καράβι στα βράχια. Κρίμα που η μνήμη δεν έχει εικόνα… ίσως στο μακρινό μέλλον. Δεν περιγράφω άλλο. Μετά από πολλά χρόνια τον ξαναείδα στο μεγάλο παζάρι της Καρδίτσας να κάνει παζάρια για να αγοράσει ένα μπρίκι.

Τα τρία L.A. του

12

Αλέξης

Χρήστος Αρκομάνης Φωτογραφία: Πάνος Γιαννακόπουλος

Γεωργούλης Λ

άρισα, Λεκανοπέδιο Αττικής, Λος Άντζελες, Κέρκυρα. 3 “L.A.” και λίγο Ιόνιο για έναν ηθοποιό που φαίνεται να απολαμβάνει τη δυνατότητα να ταξιδεύει και να δημιουργηθεί σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Ο Αλέξης Γεωργούλης είναι χωρίς υπερβολή ένας δικός μας άνθρωπος. Κοντινός γείτονας που ζει και αναπνέει… πεζοδρομιακά, με καταγωγή από τη Λάρισα, στην οποία έρχεται όσο πιο συχνά μπορεί. Δε θα μπορούσε άλλωστε να κάνει κάτι άλλο, αφού πέρα από το βεβαρημένο πρόγραμμά του, οι φίλοι και οι επιχειρηματικές του δραστηριότητες του δίνουν συνεχώς λόγο να επιστρέφει στην καρδιά του κάμπου. Εκεί που κάποτε θέλει να αράξει μόνιμα.

13 O τηλεοπτικός Σωτήρης Δεν το ζω σαν κάτι ενοχλητικό. Μου φαίνεται πολύ λογικό οι άνθρωποι να με έχουν συνδέσει μ’αυτό το όνομα. Γιατί να με ενοχλήσει κάτι που έκανα, ακόμα κι αν έχω κάνει κι άλλα βήματα στην καριέρα μου; H κονόμα και οι καλλιτεχνικές εκπτώσεις Όλα έχουνε μια στάθμη, δηλαδή και ποτέ δε θα βρεις το τέλειο ποσόν για σένα, όποιος κι αν είσαι και ό,τι κι αν κάνεις. Η συμμετοχή σου σε μια παραγωγή είναι κι αυτή μέρος του όλου κόσμου του ηθοποιού. Και ο καλλιτέχνης απ’ όπου κι αν το δεις δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος γιατί πάντα θέλει το καλύτερο. Αυτό το έκανα κι εγώ για ρόλους που έπαιξα και για δουλειές που έκλεισα. Όμως αν κάνουμε μια αναδρομή, θα δεις πως στις επαγγελματικές μου κινήσεις η ζυγαριά γέρνει στο τέλος στα θετικά. Το δίδαγμα της καριέρας του Η στιγμή. Πέρα από την ομορφιά, και η ουσία της. Η σχολή με είχε μυήσει στη στιγμή μέσα σε 4 χρόνια. Όχι το Πολυτεχνείο στο οποίο σπούδαζα όταν έφυγα από τη Λάρισα, αλλά η σχολή υποκριτικής στην οποία φοίτησα στη συνέχεια. Η στιγμή έχει αυτό που περιέχει ο έρωτας, το «εδώ και τώρα». Εκεί που δεν έχεις σχέδιο, δεν ξέρεις τι να κάνεις και εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου για να λειτουργήσεις. Και προσωπικά το ένστικτό μου έχω μάθει να το εμπιστεύομαι. Ο νικητής του Survivor θα γίνει ηθοποιός Καταρχήν δεν τον γνωρίζω, αλλά δε με ενοχλεί που θα το κάνει. Η υποκριτική δεν είναι απλά ένα πτυχίο. Τη βιώνεις κάθε φορά σε κάθε ρόλο. Για να μπορέσει κάποιος να κρίνει πρέπει να έχει μεγάλη βάση δεδομένων. Αντιθέτως, πιστεύω πως όλοι πρέπει να παροτρύνονται για κάνουν τέτοια εγχειρήματα. Υπάρχει όμως... πνευματική τροφή; Συνήθως οι γνωστοί (έστω και πρόσκαιρα διάσημοι) είναι πιο αρεστοί στους παραγωγούς, γιατί τους δίνουν ένα προβάδισμα στην τηλεθέαση. Υπάρχουν πολλές παράμετροι στην εξίσωση για έναν παραγωγό. Κι αν η αναγνωρισιμότητα είναι το πρώτο βήμα, υπάρχει και μια μακριά σειρά άλλων κριτηρίων που πρέπει να πληρείς. Σε reality ως συμμετέχοντας Δεν πιστεύω ότι θα το έκανα αλλά δεν μπορώ να σου πω και με βεβαιότητα πως δε θα πήγαινα. Ίσως η πρώτη σκέψη να είναι αρνητική αλλά στην πορεία να άλλαζα γνώμη.

“Your Face Sounds Familiar” – οι ουσιαστικές διαφορές Είναι για καλό σκοπό, δεν υπάρχει ίντριγκα και οι παίκτες είναι ήδη «φτασμένοι». Αυτά ήταν τα κριτήρια που με έκαναν να πω το «ναι», και τα γυρίσματα συνέπεσαν με την παραμονή μου στην Ελλάδα. Καθοριστική υπήρξε επίσης και η υποστήριξη των φίλων μου. Μεγάλο μέρος της απόφασης ήταν δική τους. Επίσης, ένα από τα βασικά κριτήρια που κοιτάζω είναι και να περνάω καλά και στη συγκεκριμένη παραγωγή αυτό συμβαίνει. Η γνώμη των φίλων Ναι, τους έχω σε πολύ μεγάλη υπόληψη και ζητάω τη γνώμη τους σχεδόν για τα πάντα. Μ’ επηρεάζουν συνεχώς και πάντα με θετικό τρόπο. Παγκόσμιος πολίτης Τα τελευταία 4 χρόνια μοιράζω τη ζωή μου 3 μήνες στην Κέρκυρα, 3 στο Λονδίνο, 3 στην Αθήνα και άλλους 3 στο Λος Άντζελες. Είναι τα… 3 “L.A.” της ζωής μου αυτή τη στιγμή. Λάρισα, Λεκανοπέδιο Αττικής, Λος Άντζελες.

To (κανονικό) L.A. και η βόλτα με το κοκτέιλ στη Sunset Bulevard

O Φαίδων Γεωργίτσης, οι «Θαλασσιές οι Χάντρες» και το περιβόητο χαστούκι στη Ζωή Λάσκαρη Φυσικά και θυμάμαι τη σκηνή και πιστεύω πως πέρα από τη δύναμη που μπορεί να έχει, πρέπει ο κόσμος να αποφασίσει για να την κρατήσει για πάντα στην ιστορία. Η δική του στιγμή Από τους ρόλους που έχω παίξει, αυτό που έχει μείνει είναι η ατάκα της Βίκης Σταυροπούλου στο «Eίσαι στο ταίρι μου». Όσοι με ξέρουνε αλλά και κάποιοι που δε με γνωρίζουν, χρησιμοποιούνε το «Σωτήρη σε πειράξανε;» για να με προσεγγίσουν. Φαντάσου πως ακόμα και σε μηνύματα που μου στέλνουνε φίλοι μου γράφουν το ίδιο!!

Εκεί δεν παίζει σαν ενδεχόμενο το να περπατάς και να πίνεις! Επίσης αυτό που βλέπει κάποιος από μακριά δεν είναι η πραγματικότητα του Λος Άντζελες. Δεν έχει κάθε μέρα πάρτι, ούτε στους δρόμους γιορτάζουν συνεχώς. Πάρτι βέβαια θα βρεις σε κλειστά events αλλά και πάλι θέλεις το κονέ. Όσο για κάποιον που πηγαίνει για τουρισμό εκεί, την τρίτη με τέταρτη μέρα φεύγει. Η Λάρισα που τον «κρατάει» για καλό σκοπό Βοηθάει για έχεις έναν καλό λόγο για να γυρίσεις πίσω στον τόπο που γεννήθηκες. Και για άλλη μια φορά, αυτοί στους οποίους το οφείλω είναι οι φίλοι μου. Με δύο απ’ αυτούς έχουμε ανοίξει ένα urban store στην πόλη, το G Room. Μάλιστα με τον ένα κάνουμε παρέα από το δημοτικό και κάθε που γυρίζω και βλέπω την εξέλιξή στις ζωές τους χαίρομαι που έχω μία ακόμα «δικαιολογία» για να κάνω comeback. Όμως αυτό το μαγαζί λειτουργεί και σαν κίνητρο, που αν θες μας δένει ακόμα περισσότερο συναισθηματικά.

15

Οι επιχειρηματικές κινήσεις του παρελθόντος

Το Πεζοδρόμιο

Είχα κάνει ακόμα μία κίνηση στην Παναγούλη, που στην πορεία προέκυψε και άλλο μαγαζί, και λίγο μετά ένα τρίτο και μεγαλύτερο στη Ρούσβελτ. Μπορείς να πεις δηλαδή πως έχω το επιχειρείν στο αίμα μου και να ‘ναι καλά τα παιδιά που το κρατάνε ζωντανό.

Το πεζοδρόμιο βγάζει τα όρια. Πεζοδρόμιο σημαίνει «Mόλις το έσκασα και είμαι έτοιμος να πετάξω».

Το μέλλον του στο εμπόριο Αυτό που έχουμε σαν πλάνο είναι να διαδώσουμε ακόμη περισσότερο το ρόλο του e-shop του G Room, για να έχουμε καλύτερη απόδοση. Η «έκρηξη» και το ενδεχόμενο comeback Το βλέπω σαν κλείσιμο ενός κύκλου και κάποια στιγμή θα το κάνω. Θα τελειώσει το ταξίδι μου και θα γυρίσω στον τόπο μου. Κάποτε στο παρελθόν είχα ασχοληθεί και με τα κοινά μέσω του δήμου. Σκοπός μου ήταν να δημιουργηθεί μία σχολή που θα περιελάμβανε όλες τις τέχνες και όχι μόνο την υποκριτική. Να γινόταν εκεί μαθήματα από σκηνογραφίας μέχρι σεναρίου. Όμως είδα πως ήταν πολύ νωρίς για κάτι τέτοιο. Και ως γνωστόν, κάποιες φορές οι συγκυρίες δε βοηθάν. Η σειρά που... τον ταξιδεύει Πέρα από το “Your Face Sounds Familiar” στον ΑΝΤ1, τρέχουμε την τέταρτη σεζόν της «Oικογένειας Nτάρελ» που τα γυρίσματά της μοιράζονται στην Αγγλία και την Κέρκυρα. (σ.σ. Ο πρώτος κύκλος της δραματικής κομεντί προβάλλεται αυτό το διάστημα στην ΕΡΤ2). Ταυτόχρονα προσπαθώ να γυρίσω και μία ταινία. Η είδηση (που δε μας δίνει) Δουλεύω ακόμα στην παραγωγή και το σενάριο και δε μπορώ να σου πω κάτι γιατί δεν ξέρω καν αν θα υλοποιηθεί. Βρισκόμαστε στο ψάξιμο εταιρείας παραγωγής και έχει πολύ δρόμο ακόμα. Η μονογαμία και η πολυγαμία Το καλύτερο πράγμα που μπορείς να κάνεις στη ζωή σου είναι να μοιραστείς με ένα και μοναδικό άνθρωπο. Το χειρότερο, είναι μοιραστείς τη ζωή με δύο ανθρώπους. Άρα, συμπεραίνουμε ότι δεύτερο καλύτερο πράμα που μπορείς να κάνεις στη ζωή σου είναι τη μοιραστείς με τρεις ανθρώπους.

τη να το να

Το αγκάθι στις σχέσεις Δε μπορώ με τίποτα να συγχωρέσω την απουσία. Όχι την σωματική που μπορεί να έχει να κάνει με το ωράριο της συντρόφου, αλλά τη συναισθηματική. Να είσαι δηλαδή εκεί και να μην είσαι ταυτόχρονα. Τα social media Όλα τα διαχειρίζομαι εγώ, γι’αυτό και είναι και τόσο φροντισμένα ή παραμελημένα! Γενικά τα πάω καλά με την τεχνολογία. Ποτέ δεν είχα πρόβλημα, αν εξαιρέσεις πως έχω βγάλει την τηλεόραση από το σπίτι μου εδώ και 25 χρόνια. Μου έτρωγε πολύ χρόνο που τον ήθελα για αλλού. Ο κινηματογράφος Όταν έχω χρόνο, πηγαίνω και δε φεύγω. Με θυμάμαι πέρυσι το χειμώνα να βλέπω επί ένα μήνα δύο ταινίες τη μέρα σε κινηματογράφο του Λος Άντζελες. Όλες τις υποψήφιες για Όσκαρ του 2018 και όχι μόνο. Όμως φέτος το πρόγραμμά μου δε μου δίνει τη δυνατότητα να πάω σινεμά με την άνεση που θέλω. Οι θαυμάστριες και οι θαυμαστές Υπό κανονικές συνθήκες είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί. Σου ανεβάζει τη διάθεση, σου φτιάχνει τη μέρα, σου δημιουργεί χαμόγελο. Αυτές οι προσεγγίσεις όμως έχουν να κάνουν με και τη συγκυρία. Μια φορά που είχα τον πατέρα μου στο νοσοκομείο και η φόρτιση ήταν μεγάλη, ερχόταν κόσμος για μια φωτογραφία. Κόντεψα να εκραγώ. Φτάνοντας προς το τέλος, να πούμε κάτι και για τη θεατρική παράσταση στην οποία συμμετέχεις και θα ανέβει πολύ σύντομα; Παραλίγο να το ξεχάσουμε! Στις 15 Μαρτίου κάνω πρεμιέρα με το «Ζητείται Ψεύτης» στο θέατρο Παλλάς. Είναι μια σάτιρα διαφορετική και διαχρονική, και ο ρόλος μου με εμπνέει μέσα από τα μάτια του Δημήτρη Ψαθά. Ο ρόλος μου είναι ο «Ψευτοθόδωρος», που είναι μονίμως… μαλωμένος με την αλήθεια και μετακομίζει από το χωριό του στην Αθήνα. Θα τον ξαναδούμε εδώ κοντά; Είναι πολύ πιθανό γιατί έρχομαι συχνά στη Λάρισα. Απλά δε μου αρέσουν και πολύ τα «φώτα» οπότε δεν το καταλαβαίνουν και πολλοί!

Our mother, electricity Είναι ο ηλεκτρισμός το μέλλον της ανθρωπότητας και πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς αυτόν;

Ό

Γιάννης Μαρκούτης

χι, δεν πρόκεται για ένα εκπαιδευτικό εγχειρίδιο που απευθύνεται σε μαθητές Λυκείου, ούτε αποτελεί εξεταστέα ύλη για τις Πανελλήνιες που σε λίγο καιρό θα βασανίζουν τους έφηβους φίλους μας. Πρόκειται για ένα απλό άρθρο πάνω στον ηλεκτρισμό, ο οποίος σαν λέξη και μόνο, ανοίγει τόσα πεδία σκέψης που για να τα ξεδιπλώσεις χρειάζεσαι εγκυκλοπαίδεια. Είναι ο πατέρας και η μάνα μας ταυτόχρονα. Μία αόρατη μπαταρία που τροφοδοτεί την αχόρταγη ανθρωπότητα με ζωτική ενέργεια. Ένα δώρο από τον Δημιουργό (όποιος κι αν είναι αυτός) προς όλους εμάς. Πόσο όμως απέχουμε απ’ το να κάνουμε το επόμενο ενεργειακό βήμα;

κατατάξουμε όσα διαπίστωσε ο Μιλήσιος επιστήμονας στην Ηλεκτροστατική, και συγκεκριμένα στο άρμα του στατικού ηλεκτρισμού. Το ημερολόγιο έγραφε 1780 με τα πρωτόνια, τα ηλεκτρόνια και τα νετρόνια να συνεχίζουν τον χορό τους, μόνο που από ‘κει και έπειτα είχαν σαν σιωπηλό παρατηρητή τον άνθρωπο. Έπειτα από 100 χρόνια, ο Τόμας Έντισον δημιουργεί τον πρώτο λαμπτήρα πυρακτώσεως. Ένα λεπτό νήμα συγκρατεί τον ηλεκτρισμό και όλα τα υπόλοιπα γράφονται με τη λέξη «μέλλον». (Σχεδόν) όλα τα χρωστάμε σε αυτόν, που συγκέρασε το έργο 200 χρόνων γεμάτων έρευνες και από το αίτιο έφτασε στο αποτέλεσμα, που ήταν το μονοφασικό ρεύμα. Παρόλα αυτά, με μία στοιχειώδη έρευνα εύκολα φτάνει κανείς στο συμπέρασμα πως οι ανακαλύψεις του Αμερικανού δεν ήταν... ολόδικές του, και στην πορεία «έριξε» κάποιους συνεργάτες του. Κι αν είσαι φοιτητής ή απόφοιτος του Φυσικού, είναι βέβαιο πως έχεις διαλέξει στρατόπεδο στην τότε κόντρα του Αμερικανού με τον Νικολά Τέσλα. Αυτή είναι βέβαια μια άλλη σελίδα που δε χωρά εδώ.

Όπως λέμε «ήλεκτρον» Είναι αλήθεια πως απ’ όπου κι αν τον «πιάσεις», δεν περιγράφεται με λίγες λέξεις. Κι αυτό γιατί ο ηλεκτρισμός είναι ένας γενικός όρος που στο πλαίσιό του χωράν από τα φυσικά φαινόμενα μέχρι τις εκφάνσεις της ηλεκτρονικής. Πάρε βαθιά ανάσα και ξεκινάμε: Οι αρχαίοι τον είχαν αντιληφθεί όταν ήρθαν σε επαφή με τα ηλεκτροφόρα χέλια, με τους Αιγύπτιους να είναι ως συνήθως μπροστά από την εποχή τους, και να τα χρησιμοποιούν για να θεραπεύσουν χρόνιους πονοκεφάλους. Όμως εκατομμύρια χρόνια πριν από αυτά τα παρεξηγημένα ψάρια, οι αστραπές αποτελούσαν και αποτελούν την πιο κλασική έκφανση της ηλεκτρικής ενέργειας. «Νονός» του ηλεκτρισμού λέγεται πως ήταν ο Θαλής, ο οποίος εκτός από τα μαθηματικά είχε έντονη ενασχόληση και με τη φυσική. Τα βιβλία της ιστορίας γράφουν πως κάπου στον 7ο αιώνα π.Χ έτριψε κεχριμπάρι σε ένα στεγνό και ξερό ύφασμα και διαπίστωσε πως αυτό τραβά πάνω του μικροσκοπικά άχυρα. Κι αφού βρήκαμε το όνομα, έπρεπε να κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι για να

18

Danger, high voltage Συνεχίζοντας στον 21ο αιώνα, η καθημερινότητα αλλά και τα όνειρά μας μετατράπηκαν σε ηλεκτρικά. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως δε μπορούμε να ζήσουμε στιγμή χωρίς τo ρεύμα. Ας διαπιστώσουμε λοιπόν το πόσο σημαντικό είναι, εστιάζοντας μόνο σε όσα ζήσαμε σήμερα στο Πεζοδρόμιο και πώς αυτό το κείμενο έφτασε στα χέρια σου: Γράφτηκε σε ένα γραφείο με το φως αναμμένο. Σε ένα desktop που χωρίς ηλεκτρισμό δε θα λειτουργούσε. Το ίδιο και η οθόνη με το mouse του, ενώ τα μηχανήματα που έκαναν την εκτύπωση δε θα μπορούσαν να τη βγάλουν χειροκίνητα. Το γραφείο χθες καθαρίστηκε με ηλεκτρική σκούπα, ενώ μας αρέσει να ακούμε ραδιόφωνο. Ραδιόφωνο που όπως και να ‘χει πρέπει να είναι συνδεδεμένο σε κάποια πρίζα ακόμα κι αν το απολαμβάνουμε ηλεκτρονικά. Μέχρι και το αυτοκίνητο που μετέφερε το τεύχος στο σημείο διανομής απ’ όπου το προμηθεύτηκες είναι ηλεκτροκίνητο, και κάπου εδώ μας λες «μπράβο» για τις οικολογικές μας ευαισθησίες. Ας μην ξεφεύγουμε όμως από την αφήγηση. Έπειτα από το χθεσινοβραδινό meeting, όλοι μιλούσαμε στα κινητά μας. Όταν πήρα το δρόμο για το σπίτι σταματήσα στο μίνι-μάρκετ για να πάρω τσιγάρα και μία σοκολάτα, που κι αυτά με τη σειρά τους κατασκευάστηκαν σε κάποιο εργοστάσιο. Πλήρωσα με την κάρτα μου, ενώ χρησιμοποίησα το ασανσέρ για να ανέβω στο σπίτι. Έβγαλα κάτι πρόχειρο από το ψυγείο και αφού το έβαλα για λίγο στο φούρνο, άνοιξα το Facebook και έκανα scroll-down στο news feed μου. Λίγο πριν με πάρει ο ύπνος, με έπιασα να χαζεύω φωτογραφίες που τραβήχτηκαν από μία ψηφιακή μηχανή ενώ έκανα ζάπινγκ στα κανάλια της τηλεόρασης. Τόσο απαραίτητος μου ήταν ο ηλεκτρισμός τις τελευταίες ώρες, με το ρεύμα να γίνεται... αποδεκτό απ’ όπου κι αν προέρχεται.

Οι ευγενείς... χορηγοί Αφού λοιπόν συμφωνήσαμε πως το ρεύμα είναι το παν, κάπου εδώ πρέπει να δούμε πώς το παράγουμε. Γιατί τίποτα στη ζωή δε μας χαρίζεται. Πρώτος και πιο επώδυνος περιβαλλοντικά τρόπος για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας είναι η δημιουργία του από τα ορυκτά. Κι εδώ μπαίνει στη συζήτηση ο λιγνίτης, που όσο κι αν περηφανεύεται πως μπορεί να κινεί κυριολεκτικά τα πάντα, το αποτύπωμα που αφήνει στην ατμόσφαιρα δεν είναι και το πιο φιλικό. Όσο για τα προβλήματα υγείας που προκαλεί η μακροχρόνια έκθεση ανθρώπων σε αυτόν, ας μιλήσουν καλύτερα οι κάτοικοι της Κοζάνης και της Πτολεμαϊδας. Ακολουθεί το νερό, με την υδροηλεκτρική ενέργεια να βρίσκεται σταθερά στη ζωή μας εδώ και τουλάχιστον 60 χρόνια. Τα υδροηλεκτρικά φράγματα αποτέλεσαν στην ουσία μία μεγάλη δεξαμενή δημιουργίας ενέργειας, πράγμα που (ευτυχώς) εκμεταλλευτήκαμε σε μεγάλο βαθμό ως περιοχή και ως χώρα. Πιο κοντινό μας παράδειγμα, το εργοστάσιο της ΔΕΗ που βρίσκεται στο Μοσχάτο Καρδίτσας, και τροφοδοτείται με νερό από τη Λίμνη Πλαστήρα, με τις τουρμπίνες του να «γεννούν» ρεύμα με πολύ χαμηλό κόστος. Συνεχίζοντας, θα συνιστούσε παράλειψη αν δεν κάναμε μία αναφορά στον ήλιο και τον άνεμο που πασχίζουν να δώσουν μια πιο «πράσινη» κατεύθυνση στην ανθρωπότητα. Ο πρώτος ως γνωστόν είναι η μεγαλύτερη πηγή ενέργειας του πλανήτη, και τα φωτοβολταϊκά τιθασσεύουν την ενέργειά του εδώ και τουλάχιστον 40 χρόνια. Κι ας χρειάζεται μεγάλος αριθμός τους για να συμφέρουν οικονομικά, κι ας κάνουμε υπομονή τις μέρες που δεν έχει ηλιοφάνεια. Όσο για τον άνεμο, οι γεννήτριες που μετατρέπουν την ενέργειά του σε ηλεκτρισμό έχουν γίνει πεδίο αντιπαράθεσης σε κάθε γωνιά του πλανήτη όπου εγκαθίστανται, με τις περισσότερες μελέτες να τη θεωρούν ανώφελη ενεργειακά και οικονομικά. Κλείνοντας, θα συνιστούσε παράλειψη αν δεν κάναμε αναφορά στην πυρηνική ενέργεια, που όσο παρεξηγημένη κι αν είναι, άλλο τόσο μας βοηθά. Τα πυρηνικά εργοστάσια του πλανήτη τιθασσεύουν το ουράνιο και μας χαρίζουν ενέργεια εκατοντάδες φορές περισσότερη σε σχέση με τα ορυκτά. Ακόμα κι αν το ατύχημα το Τσέρνομπιλ ή αυτό της Φουκοσίμα έχουν χαραχτεί στη συλλογική μνήμη, πολλοί θεωρούν πως είναι το Α και το Ω της επόμενης μέρας. Μιας επόμενης μέρας που είναι ήδη εδώ και δεν είναι επικίνδυνη.

19

Η ηλεκτροκινούμενη Θεσσαλία Οι μετακινήσεις συνιστούν αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας. Τρένα, αεροπλάνα και... βαπόρια μας μεταφέρουν με γρήγορες ταχύτητες στον προορισμό μας, ενώ το τελευταίο διάστημα ο ηλεκτρισμός κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος σε αυτό τον τομέα. Οι περισσότερες (αν όχι όλες) οι εταιρείες αυτοκινήτων έχουν εντάξει στη γκάμα τους ηλεκτροκινούμενα οχήματα. Τετράτροχα άρματα που και... γκάζι έχουν, και αθόρυβα είναι, ενώ στα μεγάλα τους πλεονεκτήματα περιλαμβάνονται η χαμηλή κατανάλωση ενέργειας και ο μικρός φόρος που πληρώνουν οι οδηγοί. Οι δε τιμές τους είναι φιλικές προς το πορτοφόλι μας, ενώ αν είσαι κάτοχός ενός από αυτά, μπορείς να κάνεις και μία σχετική... μόστρα! Σκέψου για παράδειγμα να είσαι περήφανος κάτοχος ενός... alternative αυτοκινήτου που και ελληνικό είναι κατά το ήμισυ, και κοστίζει γύρω στα 7.000 ευρώ, ενώ σου «καίει» μόλις ένα νόμισμα του ενός ανά 100 χιλιόμετρα. Δεν το λες και λίγο, με τη Δημοτική Εταιρεία Ύδρευσης και Αποχέτευσης Καρδίτσας να κάνει ένα πράσινο βήμα και να προμηθεύεται δύο διθέσια οχήματα αυτού του τύπου. Όλα τα προηγούμενα κι ακόμα περισσότερα θα είχαν κατά νου και στα πάντα καινοτόμα Τρίκαλα, όταν στα πλαίσια του προγράμματος Elviten που συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ανέπτυξαν πριν από λίγους μήνες τα πρώτα 11 ηλεκτροκινούμενα οχήματα στους δρόμους της πόλης. Καθένα από αυτά απευθύνεται σε απλούς πολίτες ή επαγγελματίες που εργάζονται στον χώρο της διανομής, πράγμα που προσωπικά δε μας προκαλεί καμία έκπληξη, δεδομένου πως το 2015 είχαμε συναντήσει... ιπτάμενους ντελιβεράδες που μετέφεραν τα προϊόντα με πατίνια! Φαντάσου σε λίγα χρόνια το ΚΕΠ να σου κάνει παράδοση κατ’ οίκον του πιστοποιητικού που αιτήθηκες ηλεκτρονικά με drone, και θα μπορέσεις με άνεση να φωνάξεις πως τα Τρίκαλα έχουν πάντα τον τρόπο να μας απασχολούν ευχάριστα. Παρκάρεις, λέει, σε κοινόχρηστο χώρο, κι αν θέλεις να πεταχτείς κάπου για ψώνια, δανείζεσαι για λίγη ώρα το ηλεκτροκίνητο. Δήμαρχε, θα γυρίσουμε κανένα επεισόδιο του Black Mirror στα Κουτσομύλια ή να το αφήσουμε για το μέλλον; Ας παρκάρουμε όμως στ’ αλήθεια το αυτοκίνητο για να εστιάσουμε στο τρένο, που όσο μας «ανεβάζει», άλλο τόσο μας «κατεβάζει». Μπορεί λοιπόν πρόσφατα ο ΟΣΕ να «πετσόκοψε» δρομολόγια από τις Θεσσαλικές πόλεις προς την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, όμως σε άξονα 2 ετών το σιδηροδρομικό δίκτυο της περιοχής μας θα είναι 100% ηλεκτροκινούμενο. Για την ακρίβεια θα είμαστε η μόνη περιφέρεια της χώρας που θα έχει έναν υπερσύγχρονο και αυτόνομο σιδηρόδρομο που θα κινείται με ηλεκτρισμό. Η αρχή έγινε τις τελευταίες μέρες του 2018, με τη γραμμή Καλαμπάκα – Παλαιοφάρσαλος να μετατρέπεται με σταθερούς ρυθμούς σε γρήγορη και αθόρυβη, σε συνέχεια του ήδη έτοιμου δικτύου Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Τα έργα προχωρούν και αν όλα πάνε καλά μέχρι το τέλος του χρόνου αυτό θα έχει ολοκληρωθεί. Όσο για το πολύπαθο Λάρισα-Βόλος, τη στιγμή που διαβάζεις αυτό το άρθρο είναι πιθανό να έχει γίνει η δημοπράτηση και να έχουν πέσει οι πρώτες αξίνες στις γραμμές. Αρκεί και μόνο να σκεφτόμαστε πως θα φτάνουμε στην Αθήνα σε λιγότερες από 3 ώρες, και έπειτα να χαμογελάμε με νόημα. Αρκεί φυσικά να μη γίνει κανένα... shutdown.

Το “Game Over”; Αν καταφέραμε να σε πείσουμε πως η ζωή μας δε θα είναι ίδια χωρίς τον ηλεκτρισμό, έφτασε η στιγμή να σου το εξηγήσουμε μεταφέροντάς σου τις απόψεις ειδικών. Καταρχήν οι φυσικοί και οι αστρονόμοι έχουν επαναλάβει δεκάδες φορές πως σαν ένοικοι αυτού του πλανήτη είμαστε τυχεροί. Τυχεροί που η αστρική μας γειτονιά είναι σχετικά ήσυχη και δε γινόμαστε στόχος φονικών ακτίνων από άστρα που καταρρέουν. Τι θα συνέβαινε όμως αν ο ήλιος γινόταν λίγο πιο ζωηρός, έστω και για λίγες μέρες; Οι ηλιακές καταιγίδες αποτελούν τις εξάρσεις του μητρικού μας άστρου. Ενός ήλιου που όσο μας χαρίζει ζωή άλλο τόσο φονικός μπορεί να γίνει και να την καταστρέψει μία και καλή. Ένα τέτοιο φαινόμενο θα έκαιγε τις πιο ευαίσθητες συσκευές που θα ήταν συνδεδεμένες με την πρίζα, ενώ θα έβγαζε εκτός λειτουργίας τους περισσότερους δορυφόρους που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη. Σε απλή μετάφραση, αντίο τηλέφωνο και ίντερνετ για όσο διάστημα χρειαστεί μέχρι η ανθρωπότητα να σταθεί στα πόδια της. Παρόλα αυτά, δε φτάσαμε ακόμα στα χειρότερα, του πώς θα ήταν (ή ακόμα καλύτερα, δε θα ήταν) η ανθρωπότητα χωρίς καθόλου ηλεκτρισμό. Δεν εξετάζουμε τον λόγο που θα συμβεί, παρά μόνο τα επακόλουθα. Οι λάμπες θα σβήσουν ενώ το τρεχούμενο νερό σε λίγα λεπτά θα γίνει είδος προς εξαφάνιση. Κι αν σε μία καταιγίδα θα χάσουμε τις ευαίσθητες συσκευές, σε αυτό το δυστοπικό σενάριο θα γίνει delete σε όλες. Οι μεγάλες, ψηφιακές βιβλιοθήκες θα είναι σα να μην υπήρξαν ποτέ, σαν επακόλουθο της εξαφάνισης του Internet. Άρα δε μιλάμε για κανένα συλλογιστικό άλμα όταν θα καταλήξουμε πως σε άξονα λίγων ημερών η οικονομία θα καταρρεύσει. Μαζί της θα πάρει και την ανθρωπότητα, η οποία θα υποστεί το σοκ της επιστροφής στη Λίθινη Εποχή. Ας ελπίζουμε βέβαια κάτι τέτοιο να μη συμβεί ποτέ, γιατί ευφυή όντα είμαστε και μας ταιριάζει να αλληλοσκοτωνόμαστε με πολυβόλα. Ας μην το γυρίσουμε στα ακόντια και τα τόξα. Στις 20 Μαρτίου γιορτάζουμε τη Διεθνή Μέρα της Γης. Ευχή όλων μας, είναι να αρχίσουμε να εκτιμάμε όσα μας έχουν χαριστεί από τη φύση και την επιστήμη, για να μη φτάσουν ποτέ τα εγγόνια μας να μιλάνε για μία άπληστη γενιά που με τις παραλείψεις της σκότωσε τον πλανήτη. Έναν πλανήτη που πρέπει να γίνει... καταπράσινος εδώ και τώρα.

24 20

Αυτό το μήνα σε ρωτήσαμε ποιον βουλευτή #pezodromio ή κάνε μας tag (@pezodromio) σ στο προφίλ σου και μάθε τ

Βγες στο #pezodromio @JohnDoubtOldboy Θα έδιωχνα όλους τους βουλευτές της Χ. Α.. Ο λόγος είναι προφανής, ο φασισµός δεν είναι αποδεκτός!

@wanderlust__stories Σίγουρα δε θα ήταν ένας ο βουλευτής που θα επέλεγα να διώξω

@efi_tsk Θα τους έδιωχνα όλου έτσι, για µια ανανέωσ

@stergiosduke «Έξω όλο το παλιό που λανσάρεται ως νέο»

@v27photography Αυτόν που θα µου έλεγε ότι είναι διατεθειµένος ν`αλλάξει τα πράγµατα. Γιατί θα έλεγε ψέµατα

@dimitrispatsi Ένας ίσον κανένας... Πόδι και στους 300 και µη ρωτάς το γιατί!

@nadiakokali “Ανάµεσα σε δύο κακά διαλέγω αυτό που θα µε διορίσει”. Αρκάς

@dimitrios_gougoustamos Την Όλγα Κεφαλογιάννη, γιατί είναι πολύ sexy και αποσυντονίζει τους άντρες βουλευτές. Άσε που τους δίνει και… έξτρα δουλειά για το σπίτι @Aggelinaki3 Τον Κ.Γαβρόγλου, καθώς οι αλλαγές που έγιναν κατάφεραν την υποβάθµιση του ελληνικού συστήµατος εκπαίδευσης και γενικότερα της παιδείας

@corinakotsou Όσοι, “αφανείς”, βουλευτές στερούνται φιλαλήθειας, φιλοπατρίας και φιλαλληλίας αλλά χαρακτηρίζονται από υστεροβουλία, αλαζονεία και έπαρση, καιρός είναι να θεωρηθούν ανεπιθύµητοι

@altermi Θα έδιωχ Μητσοτάκ περίοδος - µοναδικ πιστού αγ τελειώσει

21

ή θα έδιωχνες από τη Βουλή και γιατί. Βάλε στην επόμενη φωτογραφία που θα ανεβάσεις την ερώτηση του Απριλίου!

υς, ση!

@Maria_helidona Μας έχουν αποδείξει µε το παραπάνω πως δεν έχουν να προσφέρουν κάτι ωφέλιµο στη χώρα. Εποµένως θα τους έδιωχνα όλους!

Πεζοδρόμιο Team

@z.marnezos ∆ύσκολη ερώτηση διότι θα έδιωχνα γενικά όλη την κυβέρνηση. Αλλά αν έπρεπε να επιλέξω, θα ήµουν ανάµεσα σε Φίλη και Πολάκη!

@Gsvarnas Τον Παύλο Πολάκη, γιατί πιστεύω πως αποτελεί σηµείο αποφυγής για όλους εµάς τους νέους επαγγελµατίες της υγείας

@panagiotis_batzios Εάν γινόταν, όλους, µε πρώτη την κυρία Χριστοφιλοπούλου. Κι αυτό γιατί από αξίωµα, το έκαναν επάγγελµα! @xara_rk30 Θεωρώ ότι η ευθύνη δεν έγκειται µεµονωµένα σε έναν βουλευτή, αλλά στη συνολική εικόνα της σύγχρονης Ελληνικής Βουλής

@kwstas_raxmanidis Τον Πάυλο Πολάκη, επειδή ποτέ δεν παραδέχεται τα πράγµατα όπως έχουν.

itsive χνα τον Κυριάκο κη. Η προεκλογική ς έφτασε, οπότε ο κός - ρόλος του ως γγελιοφόρου της έχει ι

ΤΟΥΡΤΑ ΠΑΓΩΤΟ ΦΡΑΟΥΛΑ ΜΕ ΠΟΛΥΧΡΩΜΑ ΤΡΟΥΦΑΚΙΑ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΕΤΕ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΤΟΥΡΤΑ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ ΣΑΣ

@giannis_garoufalias Είναι ο Άδωνις Γεωργιάδης, που τον κλείνεις όπως τον απορροφητήρα ενώ σκέφτεσαι πως σου τα ζάλισε

BITTER ΣΟΚΟΛΑΤΑ Η ΣΟΚΟΛΑΤΑ «ΜΗΝΙΑΣ» ΚΛΕΒΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ. Η ΠΙΟ ΠΙΚΡΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΔΟΞΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ!

22

JUKEBOX Hot album reviews Στα Γρήγορα The Specials – “Encore” (New Wave, Ska, Rock) Aπό το 1998 είχαν να κυκλοφορήσουν δίσκο µε πρωτότυπο, κυρίως, υλικό οι Βρετανοί. Το αποτέλεσµα δεν απογοητεύει ούτε τους παλιούς φανς αλλά ούτε κι αυτούς που ψάχνονται για φρέσκα ακούσµατα.

Ed Longo & Applied Arts Ensemble – “The Other Fantasy” (electronic, lounge, jazz-funk) Nτεµπούτο από την Ιταλία, ένα ιδανικό απογευµατινό άκουσµα για τους λάτρεις της ηλεκτρονικής lounge που φλερτάρει µε τους ήχουν των 60s και των 70’s.

Sharon Van Etten – “Remind Me Tomorrow”

James Blake - Assume Form

Η σχέση της Sharon Van Etten με τη μουσική, κρατάει πολλά χρόνια, αν κανείς συνυπολογίσει τις πρώτες, ανεξάρτητες παραγωγές της ίδιας. Από το 2009, που συστήθηκε στο ευρύ κοινό κάτω απ’ τη στέγη δισκογραφικών εταιριών, έχουμε βρεθεί μάρτυρες μια άκρως ενδιαφέρουσας πορείας, η συνέχεια της οποίας, για πρώτη φορά, καθυστέρησε 5 ολόκληρα χρόνια.

Ο νέος -τέταρτος κατά σειρά- ολοκληρωμένος δίσκος του James Blake επιτέλους έφτασε, ολόφρεσκος και έτοιμος να αφήσει το στίγμα του σε αυτήν την μουσική χρονιά. Το όνομά του, “Assume Form”.

Το διάστημα αυτό, λειτούργησε σαν το πιο γόνιμο έδαφος ώστε να φτάσει στα αυτιά μας ένα δίσκος, να μας θυμίζει τι είναι αυτό που, καταρχάς, αγαπάμε στις ολοκληρωμένες ακροάσεις, αλλά και το πως όλες αυτές τις μουσικές που μας ανέθρεψαν, μπορούμε να τις ξαναπροβάλουμε συνεχώς, χωρίς το πέπλο της νοσταλγίας να τις κάνει αφόρητες. Δύσκολα μπορεί κανείς να κατατάξει το “Remind Me Tomorrow”, σε ένα είδος. Πολύ εύκολα ομώς μπορεί να αναγνωρίσει το μεγάλειο του. Είναι πραγματικά συγκινητικός ο τρόπος που φτιάχνει κάτι τόσο προσωπικό, χωρίς να αφήνει καθόλου δυσδιάκριτες τις επιρροές από θρύλους της μουσικής ιστορίας, όπως ο Nick Cave, οι Cure και ο Bowie. Το “Seventeen, που αποτελεί ένα από τα μεγάλα της τραγούδια, μοιάζει σαν έναν ύμνο του Bruce Springsteen διασκευασμένο στο σήμερα από τους LCD Soundsystem. Το ”Comeback Kid” θυμίζει ένδοξες στιγμές της PJ Harvey ντυμένες με έναν διακριτικό, ηλεκτρονικό μανδύα, ενώ στο αποχαιρετιστήριο “Stay” είναι σαν να ακούς τους Portishead να πειραματίζονται με την dream-pop των 00’s. Το “Remind Me Tomorrow”, διαθέτει όλο την ορμή των μεγάλων ροκ δίσκων, όσον αφορά τη φιλοσοφία που κρύβεται πίσω απ’ όλη αυτή την έννοια. Mιλάμε ήδη για έναν απ’ τους πιο σπουδαίους δίσκους του 2019, που ανακηρύσσει τη Sharon Van Etten ως τη νέα βασίλισσα του αμερικάνικου songwriting.

Ο Βρετανός μουσικός, του οποίου η επιρροή στην electro pop σκηνή αυτά τα δέκα χρόνια που είναι ενεργός υπήρξε σημαντική, εμφανίζεται ανανεωμένος και έτοιμος να δώσει νέα στοιχεία στο στυλ μουσικής του που τον έχει χαρακτηρίσει ως τώρα. Σαφώς επηρεασμένος από από τις τελευταίες συνεργασίες του με καλλιτέχνες όπως η Beyonce, Jay-Z και Kendrick Lamar, ο Blake δείχνει έτοιμος να περπατήσει στα μονοπάτια της hip-hop και trap, με το αποτέλεσμα να τον δικαιώνει. Στο “Mile High” συναντάμε ένα από τα πιο hot ονόματα αυτήν την στην hip hop, τον Travis Scott, να ραπάρει πάνω σε ένα αργό trap beat. Όσο για το ατμοσφαιρικό “Tell Them” στο οποίο συμμετέχει επίσης ο Moses Sumney. v Παρόλα αυτά, εννοείται πως από το νέο άλμπουμ δε λείπουν κάποια μουσικά trademarks του Blake, όπως η συναισθηματική μπαλάντα “Into The Red” αλλά και το πιο σκοτεινό και μελαγχολικό “Don’t Miss It”. Μια ακόμη δυνατή συμμετοχή είναι αυτή του Andre 3000 στο “Where’s The Catch?”, σε ίσως μια από τις καλύτερες παραγωγές του ever. Τέλος, μεγάλη έκπληξη στον δίσκο ήταν το όνομα της Rosalia στο “Barefoot In The Park”, η οποία έδωσε ένα λάτιν στοιχείο πρωτόγνωρο στην μουσική του Βρετανού. Για μερικούς, το νέο ύφος που έδωσε ο James Blake στο “Assume Form” τον πάει μουσικά ένα βήμα μπροστά. Για άλλους, τον απομακρύνει από τον χαρακτηριστικό ήχο των προηγούμενων δουλειών του. Εμείς αλλά κι εγώ προσωπικά, τασσόμαστε ξεκάθαρα με τους πρώτους.

Παναγιώτης ∆ουλόπουλος

23

X-Ray Music news, rumors and more...

Pezodromio Team

Το θρυλικό Woodstock Festival επιστρέφει και δεν είναι αστείο. 50 χρόνια μετά την πρώτη του διοργάνωση και με 2 όμορφες παρενθέσεις το 1994 και 1999, ο διοργανωτής Michael Lang ανέφερε το αυτονόητο. Από τις 16 έως τις 18 Αυγούστου 2019, το μεγάλο... χωράφι του Bethel στη Νέα Υόρκη θα γεμίσει με μουσικές και ζωή. Τα πρώτα ονόματα που έκλεισαν ήδη, είναι οι Santana, Edgar Winter, όπως και o Ringo Starr των θρυλικών Beatles. Και όπως είναι λογικό, όσο το καλοκαίρι θα πλησιάζει, όλο και περισσότερα ονόματα θα ανακοινώνονται.

Η διαμάχη του Ιδρύματος Michael Jackson και του συνδρομητικού καναλιού HBO έχει φτάσει στα άκρα.

H τελευταία μέχρι τώρα σκηνή του άτυπου πολέμου στήθηκε με αφορμή την αγωγή 100 εκατομμυρίων δολαρίων που κατέθεσε το Ίδρυμα ενάντια στην καλωδιακή τηλεόραση. Μέσω αυτής, ζητά να μην προβληθεί ποτέ το “Leaving Neverland”. Το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ είναι γεμάτο μαρτυρίες από παιδιά που ισχυρίζονται πως κακοποιήθηκαν από τον Βασιλιά της Ποπ. Οι αποκαλύψεις συνεχίζονται, ενώ το κανάλι δηλώνει πως τίποτα δε θα το σταματήσει.

Ένα ντοκιμαντέρ για την ζωή και το έργο του αδικοχαμένου Chris Cornell βρίσκεται στα σκαριά. Σύμφωνα με πληροφορίες η εταιρεία παραγωγής του Brad Pitt και του Peter Berg έχει αναλάβει το εν λόγω project, με τον Berg να κάθεται και στην καρέκλα του σκηνοθέτη. Ο χαρισματικός τραγουδιστής των Soundgarden και Audioslave στις 18/5 θα συμπληρώσει 2 χρόνια απουσίας, από τη στιγμή που αποφάσισε να δώσει με τραγικό τρόπο τέλος στη ζωή του. Παρόλα αυτά όσο κι αν λείπει, η παρακαταθήκη του είναι τεράστια.

Του την έπεσαν για κακό του Ryan Adams και οι κατηγορίες που εκτοξεύονται προς το μέρος του είναι προέρχονται από τουλάχιστον 7 γυναίκες. Σεξουαλικής κακοποίησης συνέχεια, με την υπόθεση να έρχεται στο φως μετά τη δήλωση μιας 15χρονης fan του, η οποία ανέφερε πως ο τραγουδιστής συνομιλούσε μαζί της ηλεκτρονικά και της ζητούσε συνεχώς να κάνουν τηλεφωνικό σεξ. Το χορό έσυραν κι άλλες γυναίκες, και όπως είναι φυσικό, δε γνωρίζουμε που θα καταλήξει. Όσο για τον τραγουδιστή, τα λέει από λίγο έως αρκετά περίεργα...

Ο Thom Yorke «τα έχει πάρει στο κρανίο» με το Brexit και δε σταματά στιγμή να… τα χώνει στην Αγγλίδα πρωθυπουργό Theresa May. Ο δημιουργικός εγκέφαλος των Radiohead, σε πρόσφατο post του στο Twitter ανέφερε πως η May εκμεταλλεύεται τη θέση της για να προκαλέσει χάος στις ζωές εκατομμυρίων πολιτών. Όμως δεν αρκέστηκε μόνο σ’ αυτό, καθώς πρόσθεσε πως ο όλεθρος που θα προκληθεί απ’ τη διαφαινόμενη έξοδο, θα θυμίσει στην ανθρωπότητα τις γκρίζες μέρες του Τρίτου Ράιχ…

Μία νέα ταινία περιστρέφεται γύρω από τον σπουδαίο Elton John. Ονομάζεται “Rocketman” και θα κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους του πλανήτη στο τέλος Μαΐου. Όμως τα ευχάριστα δε σταματούν εδώ, καθώς τη σκηνοθεσία ανέλαβε ο Dexter Fletcher, ο άνθρωπος που γύρισε και το “Bohemian Rhapsody”. Τον ρόλο του Sir Elton John θα ενσαρκώσει ο Taron Egerton και ήδη μετράμε αντίστροφα για την πρώτη προβολή. Μήπως να ετοιμαζόμαστε από τώρα για τα Όσκαρ του 2020;

24

Local Heroes

Οι ήρωες της Θεσσαλικής καθημερινότητας Γιάννης Μαρκούτης

Α

wearing the inside out

ρχές Μαρτίου του 2019 και κάτω από περίεργες συνθήκες συναντάμε έναν ακόμα αφανή ήρωα της Θεσσαλικής επαρχίας. Είναι ο 22χρονος Πέτρος Καμινιώτης, που οι περισσότεροι τον γνωρίζουν σαν τον άνθρωπο που από την παιδική του ηλικία κάνει… customization στα Playmobil! Συνήθεια παράξενη αλλά ταυτόχρονα δύσκολη και δημιουργική, που μπορεί να του στερεί πολύ προσωπικό χρόνο, αλλά στο τέλος η χαρά της δημιουργίας κερδίζει τα πάντα. Τον συναντήσαμε στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην Πετρούπολη, και με τεράστια άνεση ξεδιπλώσαμε όλο το κουβάρι της ιστορίας του.

Καμινιώτης Πέτρος

Ο κύριος Playmogreek Είμαι 22 χρονών με καταγωγή από την Καρδίτσα. Σπουδάζω στο Τμήμα Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Στον ελεύθερό μου χρόνο, πέρα φυσικά από τα Playmobil, ασχολούμαι με τις εκφάνσεις της παράδοσης και πρώτα απ’ όλα είμαι χορευτής. Έπειτα, εστιάζω στην ένδυση αλλά και τη φωτογραφία, αλλά εντελώς ερασιτεχνικά. Πέρα όμως από αυτά, η ζωγραφική και οι μικρές κατασκευές είναι κι αυτές ένα κομμάτι της ενασχόλησής μου. Η γειτονιά του Αν και η οικογένεια είναι του κάμπου, γεννήθηκα στην Αθήνα. Η Πετρούπολη χαρίζει στον κάτοικο μια νότα επαρχίας, αλλά το μεγάλο αρνητικό είναι πως βρίσκεται πολύ μακριά από το κέντρο. Να σκεφτείτε πως με τη συγκοινωνία θέλω μιάμιση ώρα για να πάω στη σχολή. Οι φορεσιές και το παράδοξο «πάντρεμα» Η παραδοσιακή Καραγκούνικη φορεσιά είναι εμπειρία και βίωμα από τη ζωή με τη προγιαγιά μου. Την έβλεπα καθημερινά να τη φοράει κι από εκεί πήρα «το πάτημα». Κάπως έτσι στη συνέχεια, το πήγα ένα βήμα μπροστά! Η πρώτη απόπειρα «παρέμβασης» στα Playmobil Ήταν χωρίς ιδιαίτερες περγαμηνές, έγινε από χαρτοπετσέτα. Ήμουν-δεν ήμουν 5 χρονών. Τα χρόνια πέρασαν χωρίς θεαματικά αποτελέσματα και έπειτα έκανα μία δεύτερη όταν ήμουν μαθητής Γυμνασίου. Από τότε με θυμάμαι να ασχολούμαι και πιο εντατικά, σε μια ηλικία 13 ή 14 χρονών. Είχαν μπει στη ζωή μου και ερασιτεχνικές χορευτικές παραστάσεις, οι εμπειρίες μεγάλωναν και η παρέα έδινε το έναυσμα για μεγαλύτερες «βουτιές». Τα υλικά και το break Τότε είχα να κάνω μόνο με ξυλομπογιές και κόλλα, υλικά που ούτε καλά ήταν, ούτε με βοηθούσαν να κάνω πιστές αντιγραφές από τα παραδοσιακά ενδύματα. Έπρεπε στην ουσία να τελειώσω το σχολείο για να φτιάξω τις πρώτες… κανονικές μου φορεσιές για τα παιχνίδια. Αυτό φυσικά οφείλεται και στο γεγονός ότι σταμάτησα να παίζω με τα παιχνίδια και στην εφηβεία μου είχα θέσει άλλες προτεραιότητες. Από τότε λοιπόν, δεν το σταμάτησα ποτέ, και όχι για να παίξω, αλλά για να αποδώσω τη φορεσιά. Η έρευνα και η υπομονή Η κατασκευή μιας φιγούρας μπορεί να μου πάρει 5 έως 6 μέρες με πολλές ώρες δουλειάς. Ευτυχώς όμως είμαι υπομονετικός άνθρωπος. Όλα ξεκινάν από την έρευνα, όπου πρέπει να διαλέξω ποια φορεσιά θέλω να «αντιγράψω», ενώ ταυτόχρονα ανακαλύπτω την παράδοση από διάφορες περιοχές της χώρας. Η έρευνα μπορεί να έχει να κάνει με παλιές φωτογραφίες, βιβλία ή και διηγήσεις ηλικιωμένων. Είναι σαν ένα γιγαντιαίο κολάζ όπου συνθέτεις υλικό μέχρι να φτάσεις στο τελικό αποτέλεσμα. Όπου λοιπόν βρίσκω αυθεντικές ενδυμασίες και έχω τη δυνατότητα, απομονώνω τη σελίδα, κόβω πατρόν και τα κολλάω πρόχειρα για να δω το πρώτο αποτέλεσμα. Στη συνέχεια το σχεδιάζω εξαρχής, ζωγραφίζω, εστιάζω στις λεπτομέρειες και το κολλάω στη φιγούρα. Τα… εργαλεία του εγκλήματος; O χάρακας αποτελεί κάτι το βασικό, γιατί με βοηθάει να μετρήσω μεγέθη και αποστάσεις. Ο διαβήτης με τη μύτη του, με βοηθάει να κολλάω πούλιες για τα κοσμήματα των παιχνιδιών. Όσο για τους μαρκαδόρους, το χαρτόνι και το χαρτί, αποτελούν εργαλεία που χωρίς αυτά δε θα μπορούσα να δημιουργήσω.

25

Η παράδοση (και μία διαπίστωση) Είναι τρόπος ζωής, και όλη μου η καθημερινότητα είναι βασισμένη στην παράδοση. Όχι μόνο στις φορεσιές αλλά μέχρι και στις παρέες. Τη θεωρώ μια γέφυρα που μας διδάσκει και μας δένει με το παρελθόν. Με αφορμή την ερώτηση, σκέφτομαι πόσο ωραία ντυνόντουσαν παλιά, με συγκεκριμένους κανόνες και πλαίσια. Όσο πιο… μερακλής ήσουν, τόσο πιο φανταχτερά χρώματα και κεντήματα φορούσες. Ενώ σήμερα, νιώθω πως ζούμε την απόλυτη κυριαρχία του “copy-paste” στα ενδύματα. Το ενδεχόμενο πώλησης των Playmobil του Έχω κάνει ελάχιστες παραγγελίες για φίλους και γνωστούς. Από κει και πέρα, έχω δώσει μόνο σε μουσεία που φιλοξενούν εκθέσεις. Όμως δεν αποκλείω αυτό το ενδεχόμενο όταν κάποια στιγμή τελειώσω τη σχολή. Η μαμά-εταιρεία … γνωρίζει τη δουλειά μου! Τους είχα κάνει μια νύξη όταν πήγαινα ακόμα σχολείο και είχαν ανεβάσει κάποιες δημιουργίες μου στη σελίδα τους στο Facebook. Και πέρα από αυτό, η διευθύντρια της εταιρείας, σαν μια επιβράβευση για το έργο μου, μου χορήγησε φιγούρες. Είμαστε ακόμα σε επαφή και δεν αποκλείω τίποτα για το μέλλον. Το Πεζοδρόμιο Το έχω συνδυάσει με κάθε μορφή τέχνης. Εκεί συναντάς τα πάντα, από την οδύνη του άστεγου μέχρι τον καλλιτέχνη που δίνει την ψυχή του σε μία street performance.

Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τις δημιουργίες του Πέτρο Καμινιώτη μέσα από τη σελίδα του στο Facebook, playmoGreek

POPCORN TIME

The sofa stories Αντώνης Μπατζιάς

The Favourite Ας ξεκινήσoυµε από τα βασικά: Αγαπώ τη δουλειά και την εξέλιξη του Γιώργου Λάνθιµου. Επιπλέον, το όλο hype µε τους… “Lanthimos Hooligans” και τα stories µε τις σφαίρες, τα BAFTA και τα Όσκαρ, µου έδωσαν επιπλέον κίνητρο για να µπω σε µια κινηµατογραφική αίθουσα και να δω την «Ευνοούµενη».

Αντί εισαγωγής, την εικόνα μπορείς να τη φανταστείς. Θεσσαλία με περίεργα υψηλές θερμοκρασίες για τέλος Φεβρουαρίου κι ένα σινεμά γεμάτο κόσμο. Θεατές που είτε μισούσαν, είτε λάτρευαν τον Λάνθιμο κι άλλοι που έσκασαν απλά από περιέργεια, με τις εμβόλιμες συζητήσεις να περιστρέφονται επιτέλους γύρω από τη σκηνοθεσία, το στόρι και όχι τα ψηφιακά εφέ!

Στα του σεναρίου, οι Davis και McNamara χτίζουν με μαεστρία τη διαδραστική σχέση του εξουσιαστή και του υπηρέτη, με έναν τρόπο τόσο μοναδικό που πραγματικά δεν ήξερα με ποιον ήρωα να ταυτιστώ! Κι αν οι άντρες λείπουν, κανένα πρόβλημα. Οι γυναικείες παρουσίες είναι τόσο έντονες που ξεχνάμε να αναρωτηθούμε τι γίνεται με αυτή την απουσία. Χιούμορ, ίντριγκα, μελαγχολία. Ένα ολοκληρωμένο ψυχογράφημα.

Χωρίς πολλά λοιπόν, «Η Ευνοούμενη» ξεφεύγει από το μοτίβο των σύγχρονων ταινιών του και μας πάει στην Αγγλία του 18ου αιώνα. Να σημειωθεί ότι δεν πρόκειται για μια ταινία που αναπαριστά ιστορικά γεγονότα, απλά διαδραματίζεται τότε. Εκεί λοιπόν θα συναντήσουμε την… οσκαρική βασίλισσα Anne (Olivia Colman) τη δούκισσα του Μάρλμπορο Sarah Churchil (Rachel Weisz),την Abigail Hill (Emma Stone) και θα παρακολουθήσουμε τον αγώνα των δύο τελευταίων για την εύνοια της βασίλισσας. Να τονίσω προκαταβολικά πως spoilers δεν έχει.

Η ερμηνεία της Olivia Colman είναι «όλα τα λεφτά», και δικαιολογεί σε απόλυτο βαθμό τα βραβεία που πήρε μέχρι στιγμής, αλλά και το Όσκαρ Β’ Γυναίκειου Ρόλου που κατέκτησε. Όμως θα ήταν άδικο να μη γίνει αναφορά στις Emma Stone (ναι, τη γνωστή) και την εξίσου ταλαντούχα Rachel Weisz. Οι ερμηνείες τους «γράφουν», καταγράφουν και αφήνουν παρακαταθήκη στην ιστορία του κινηματογράφου.Όμως θα ήταν άδικο να μη γίνει αναφορά στις Emma Stone (ναι, τη γνωστή) και την εξίσου ταλαντούχα Rachel Weisz. Οι ερμηνείες τους «γράφουν», καταγράφουν και αφήνουν παρακαταθήκη στην ιστορία του κινηματογράφου.

Σκηνοθετικά είναι σίγουρα πρωτότυπη, και με σιγουριά ένας έμπειρος θεατής αντιλαμβάνεται εξαρχής τα θέλω και την αύρα του Έλληνα κινηματογραφιστή. Όσο για την... διάφημη ενδυματολογία, συνεισφέρει κατά μεγάλο βαθμό σ’ αυτό που λέμε «ατμόσφαιρα ταινίας εποχής». Συναίσθημα τόσο έντονο που αν είσαι έτοιμος σε «αρπάζει» από τα μούτρα.

Και πριν αναρωτηθείς πώς γίνεται να μου άρεσαν τα πάντα, το δέσιμο της μουσικής με τη ροή δε μου έκανε κλικ. Όμως αυτό δεν αναιρεί τίποτα από το μεγαλείο αυτής της ταινίας. Μίας ταινίας που δε διστάζω να αναφέρω πως αποτελεί μία από τις πιο ιστορικές στιγμές του ελληνικού σινεμά.

27

Ο

Γιώργος Λάνθιµος ήταν αδιαµφισβήτητα το πρόσωπο των ηµερών για τον Φεβρουάριο. Σίγουρα ταλαντούχος και σίγουρα αµφιλεγόµενος. Ας ρίξουµε λοιπόν µια φευγαλέα µατιά στη φιλµογραφία αυτού που κάποτε σκηνοθετούσε βίντεο κλιπ και σήµερα είναι ένας καταξιωµένος film-maker που δεν σάρωσε τα Όσκαρ λόγω κακής συγκυρίας. Αν αυτό δεν είναι εξέλιξη, τότε τι είναι;

Η φιλμογραφία του σπουδαιότερου (;) των Ελλήνων σκηνοθετών

Ο καλύτερος µου φίλος (2001)

Κινέττα (2005)

Κυνόδοντας (2009)

Άλπεις (2011)

Ο αστακός (2015)

Πρόκειται για μια απ τις αγαπημένες ελληνικές ταινίες του γράφοντος, με δύο φανταστικούς πρωταγωνιστές (Λαζόπουλος, Καφετζόπουλος) που χάρισε στιγμές γέλιου μέχρι δακρύων! Παρουσιάζει με γλαφυρό τρόπο τις ανθρώπινες σχέσεις και τα προβλήματα της εποχής μ’ έναν πραγματικά σπαρταριστό τρόπο. Αφορμή, μία χαμένη πτήση!

Τι σχέση μπορεί να έχουν μια καμαριέρα, ένας συλλέκτης BMW κι ένας υπάλληλος φωτογραφείου μετά το τέλος του καλοκαιριού σ’ ένα κλειστό ξενοδοχείο; Μια υπέροχα… εναλλακτική ιστορία με φόντο την ελληνική επαρχία, σε μια δουλειά που έδειξε πολλά.

Η απογείωση. Τρεις απομονωμένοι έφηβοι, υπερπροστατευτικοί γονείς και ένα έργο που δίχασε όσο λίγα. Προσωπικά η αγαπημένη μου ταινία του Λάνθιμου, καθώς μέσα από μια σουρεαλιστική υπερβολή παρουσιάζονται πολλές παθογένειες της ελληνικής οικογένειας.

Ίσως η πιο αδιάφορη δουλειά του Λάνθιμου, καθώς πραγματεύεται τη δημιουργία μιας ομάδας που σκοπός της είναι να αντικαθιστά νεκρούς για να απαλύνει τον πόνο των συγγενών τους (!!!). Παρόλα αυτά, και για να είμαστε αντικειμενικοί, η σκηνοθεσία σώζει εν μέρει την παρτίδα.

Άλλη μία σουρεαλιστική αλληγορία, σ’ ένα κοντινό μέλλον, για τις ανθρώπινες σχέσεις με τον Colin Farrell και την Olivia Colman να δίνουν δυο υπέροχες ερμηνείες. Ίσως η πιο ολοκληρωμένη δουλειά του σκηνοθέτη, που τον έβαλε για τα καλά στα μεγάλα σαλόνια του παγκόσμιου σινεμά.

Ο θάνατος του ιερού ελαφιού (2017)

Χαρμολύπη, και εξαιρετικό ενδιαφέρον. Μία πραγματικά ξεχωριστή ιστορία ενός χειρούργουμέντορα που αυτομάτως γεννά στον θεατή δεκάδες αντικρουόμενα συναισθήματα.

Φτάνοντας προς το τέλος, αξίζει ν’ αναφερθούµε και στις δύο µικρού µήκους ταινίες του. Τον «Βιασµό της Χλόης» (1995) και την «Uranisco Disco» (2002) δουλειές σίγουρα πρώιµες αλλά µεστές. Επίσης, το εµπνευσµένο ντοκιµαντέρ “Venice 70: Future Reloaded” του 2013, που µέσα από δέκα µικρές ιστορίες παρουσιάζει την ιστορία και, ίσως, το µέλλον του κινηµατογράφου. Αυτός είναι ο Γιώργος Λάνθιµος. Ζει ανάµεσά µας και µέσα από το προσωπικό, κινηµατογραφικό του ύφος, ισορροπεί ανάµεσα στην υπερβολή και την αλληγορία. Πάντα µε άριστα αποτελέσµατα και πάντα κάνοντας τον µισό πλανήτη να παραµιλά.

28

SERIAL KILLER

Guilty as charged Κώστας Ανυφαντής

Nightflyers είχε συμβεί και άργησες χαρακτηριστικά να το δεις. Αν λοιπόν σου αρέσει σαν είδος το sci-fi, θα το αγαπήσεις. Αν όμως σε τρώει ακόμα περισσότερο το διαστημικό horror, θα το λατρέψεις. Κι ας μην είναι ανώτερο του “Altered Carbon”, κι ας μην αγγίζει τις κορυφαίες στιγμές του “Expanse”. Η πρώτη σεζόν του “Nightflyers” υπάρχει στην ψηφιακή πλατφόρμα του Netflix και αποτελείται από δέκα επεισόδια της μίας ώρας. Το σώου, πέρα από τον ιντερνετικό κολοσσό υπογράφει και η Universal Cable Productions, σε μια παραγωγή που μπορεί να μη σου γεμίζει το μάτι, αλλά θα σου γεμίσει σίγουρα τον ύπνο με πολλές, ανήσυχες εικόνες. Το καλύτερο; 2 μέρες πριν την εκτύπωση ανακοινώθηκε πως δε θα υπάρξει άλλη σεζόν...

Οι σωστές σειρές τρόμου πρέπει να σε κάνουν να χάνεις τον ύπνο σου και η συγκεκριμένη το πέτυχε από το πρώτο επεισόδιο. Κάπως έτσι λοιπόν και χωρίς προλόγους, το “Nightflyers” καταφέρνει να σου μιλήσει ακόμα κι αν δεν είσαι μυημένος. Είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του George R.R. Martin ή αλλιώς του «κυρίου House Of Cards». Mην περιμένεις όμως καμία υπερπαραγωγή στο μέγεθος της προαναφερθείσας, γιατί θα προσγειωθείς απότομα. Η αφήγηση ξεκινά στο μακρινό 2093, όταν και ένας θανατηφόρος ιός έχει εξαφανίσει σχεδόν κάθε ίχνος ζωής από τον πλανήτη μας. Σκέψου με λίγα λόγια τον φιλόξενο μπλε σπίτι μας ακατοίκητο, και θα έχεις μια εικόνα της καλοστημένης δυστοπίας. Με αυτά να συμβαίνουν ήδη και αρκετά κιλά απόγνωσης, οι αστροναύτεςεπιβάτες του διαστημοπλοίου που ακούει στο όνομα Nightflyer, ταξιδεύουν στα πέρατα του διαστήματος με σκοπό να καταφέρουν αυτό που κανείς άλλος δεν είχε κάνει στο παρελθόν: Να έρθουν σε επαφή με κάποιες ευφυείς εξωγήινες οντότητες που κρατάν το κλειδί για τη σωτηρία του πλανήτη. Στα επιμέρους τώρα, στο πλοίο πέρα από το πλήρωμα, φιλοξενείται και μία ομάδα επιστημόνων. Ένα κολάζ ανθρώπων που αποτελούν την τελευταία ελπίδα της ανθρωπότητας για να αποτραπεί το φινάλε, με καθέναν από αυτούς να κουβαλά τη δική του ιδιαίτερη (ένοχη ή μη) ιστορία. Και αρκετά προβλέψιμα, εκεί που όλα κυλάνε αρμονικά, το διαστημόπλοιο αρχίζει να παρουσιάζει κάποια τεχνικά προβλήματα. Οι επιβαίνοντες ψάχνονται αλλά δε βλέπουν φως στον ορίζοντα μέχρι που... σταματάω εδώ για να μη δώσω πάσα με spoiler. Αν τα όσα διαβάζεις μέχρι στιγμής σου θυμίζουν υπερβολικά το concept του “Alien”, θα έλεγα πως είναι κοντά και ταυτόχρονα μακριά. Το “Nightflyers” χτίζει σιγά-σιγά και μεθοδικά την πλοκή του, ενώ σε αντίθεση με τα αριστουργήματα του Ridley Scott σε θέλει εκεί κάθε στιγμή. Κι αυτό γιατί σε κάποιες στιγμές η ροή της ιστορίας διακόπτεται από flashbacks που δίνουν έξτρα υπόβαθρο στους χαρακτήρες και εξηγούν κάποιες κομβικές κινήσεις και επιλογές τους. Δηλαδή αν αποφασίσεις να μαγειρεύεις ταυτόχρονα ή να παίζεις στο κινητό, μην πατήσεις το “play” γιατί στο τέλος τα ερωτηματικά θα είναι περισσότερα από όσα κατάλαβες. Και ας με συγχωρέσουν προκαταβολικά οι φίλοι του “Alien” αν η σύγκριση είναι ατυχής. Στα μεγάλα συν, το γεγονός πως τίποτα δε σου χαρίζεται και το story δε σου πλασάρεται ολόκληρο από την αρχή. Επίσης, οι σκηνές τρόμου θα σε κάνουν να αναρωτηθείς τί

29

Kingdom (Season 1)

Μπήκαμε αισίως στον Μάρτιο, και μέχρι ο καλός καιρός να μας βγάλει όλους έξω από το σπίτι σχεδόν με το ζόρι, προλαβαίνουμε οριακά vνα γράψουμε λίγα λόγια για όσα είδαμε και ξεχωρίσαμε. Το θέμα είναι να προλάβεις να τα δεις και ‘συ

Φρέσκο και σπαρταράει, με το Netflix να το χαρακτηρίζει ως «βίαιο» και «συναρπαστικό». Η αλήθεια είναι ακόμα πιο αγνή, με τα ξεκοιλιάσματα, τα ζόμπι και τους σαμουράι να βρίσκονται σε έναν διαρκή πόλεμο με σκοπό την εξάπλωση ή την επιβίωση. Όλα εξαρτώνται από το στρατόπεδο στο οποίο ανήκεις. Μια ιστορία που αν εξαιρέσεις τους πρίγκηπες και κάποιες... μαλθακές στιγμές, απευθύνεται αποκλειστικά στους λάτρεις του splatter. Ζήτω η Κορέα, οι μυστηριώδεις ιοί και οι επικίνδυνες νύχτες.

The Ted Bundy Tapes (Limited series) Russian Doll (Season 1) Ήρθε ξαφνικά, μας καθήλωσε, την είδαμε σερί σε μια νύχτα αλλά δεν ξέρω κατά πόσο θα «μείνει» στη συνείδηση των φίλων του δράματος και της κωμωδίας. Η ιστορία της Nadia χτίστηκε με μαεστρία και ξεφεύγει από τα κλισέ. Λίγες στιγμές μετά τα 36α γενέθλιά της πεθαίνει, αλλά κατά έναν περίεργο τρόπο επανέρχεται συνεχώς σε ‘κείνο το drug party. Ανάσταση, παράλληλα σύμπαντα ή κάτι άλλο; Eσύ αποφασίζεις.

Sex Education (Season 1) Δεν την λες ρομαντική κομεντί, αλλά με το πιστόλι στον κρόταφο αναγκάζεσαι να τη βαφτίσεις μια σοβαρή teen comedy. To Netflix τις πρώτες μέρες του νέου έτους μας χάρισε μία σειρά που έχει την αύρα του “The End Of The F***ing World” αλλά σε πολύ πιο... προχώ επίπεδο. Στην πρώτη σκηνή 2 έφηβοι κάνουν σεξ, με το αγόρι να προσποιείται οργασμό. Καταπίεση, απελευθέρωση και χαρμολύπη με φόντο τον έρωτα, σε 8 επεισόδια που δε θα σε αφήσουν ασυγκίνητο.

«Ο φόνος αφήνει έναν άνθρωπο πεινασμένο, ανικανοποίητο, με την παράλογη πεποίθηση ότι την επόμενη φορά που θα σκοτώσει, θα ικανοποιηθεί. Ή τη μεθεπόμενη. Ή κάποια άλλη». Ο μεγαλύτερος serial killer των ΗΠΑ αυτοψυχαναλύεται σε μορφή συνέντευξης, και η σειρά “Conversations With A Killer” αποτελεί για άλλη μια φορά λόγο αρκετό για να κρατήσεις τη συνδρομή σου ενεργή. 30 χρόνια μετά την εκτέλεση του περιβόητου Ted Bundy, βλέπεις και ακούς την ιστορία της ζωής του. Από τον ίδιο. Αντέχεις;

Dirty John (Season 1) Αν και κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του ’18, «κλέβουμε» λίγο για να το συμπεριλάβουμε στη λίστα, μιας και το τηλεοπτικό δίκτυο Bravo δεν ανήκει στα δημοφιλή, και μόλις πρόσφατα η σειρά έσκασε στο Netflix. Mία γυναίκα ψάχνει ερωτικό σύντροφο μέσω ενός dating app, και επειδή ως γνωστόν, σπίτι δίχως Γιάννη προκοπή δεν κάνει, γνωρίζει τον John. Όμως ο συγκεκριμένος κύριος κρύβει πολλά (ένοχα) μυστικά, που θα τα ανακαλύψεις με έκπληξη αν κάνεις υπομονή για 7 ώρες. Ένα δράμα βασισμένο σε αληθινή ιστορία που αξίζει περισσότερης δημοσιότητας.

30

31

Upstage

In the heartbeat of art Σοφία Κουτσονάκη

35ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Καρδίτσας

Από τις 14 έως τις 23 Μαρτίου το θέατρο θα έχει την τιμητική του στην ανατολική πλευρά της Θεσσαλίας

Α

πό το 1985 όταν και ιδρύθηκε, η Ένωση Πολιτιστικών Συλλόγων Νομού Καρδίτσας αποτελεί έναν φορέα που προσφέρει τα μέγιστα στις εκφάνσεις του πολιτισμού. Φέτος, για άλλη μια χρονιά, δίνει ραντεβού στην αρχή της άνοιξης με τους θεατρόφιλους της Καρδίτσας (και όχι μόνο) στο Δημοτικό Κινηματοθέατρο. Από τις 14 έως τις τις 23 Μαρτίου, το διαχρονικό φεστιβάλ κάνει comeback και υπόσχεται όμορφες και δημιουργικές στιγμές για τους φίλους της τέχνης. Γνώστες του αντικειμένου και μη, είναι πάντα ευπρόσδεκτοι.

της Αγκάθα Κρίστι. Το τέλος της πρώτης εβδομάδας θα βρει στο Κινηματοθέατρο το Ελληνικό Θεατρικό Εργαστήρι Βρυξελλών, εκεί όπου ο «Γάμος άνευ νύμφης» του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή θα γίνει δέκτης ζεστών χειροκροτημάτων. Όσο για τη συνέχεια, η Δευτέρα 18 Μαρτίου… θα γράψει «Μάνα, μητέρα, μαμά» του Γιώργου Διαλεγμένου, από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Περιγιαλίου «Απόλλων». Την επόμενη, οι θεατής θα κληθεί να απαντήσει στο ερώτημα αν «Η αγάπη άργησε μια μέρα» της Λίλης Ζωγράφου, από τη Θεατρική Σκηνή Ηρακλείου Κρήτης. Η 20η Μαρτίου θα κυλήσει με τη Θεατρική Ομάδα «Φύρδην Μίγδην» και την «Επίσκεψη της Κ.Τ.» του Φρήντριχ Ντύρενματ, ενώ η Πέμπτη 21 θα έχει άρωμα Ηπείρου, χάρη στην Ομάδα Τέχνης «Βορείως» με έδρα τα Γιάννενα. «…Δι αυτόν τον προορισμόν…» η παράσταση, με την υπογραφή του Γιάννη Σεντελέ. Ο διαγωνιστικός επίλογος θα δοθεί την τελευταία Παρασκευή από τους «ερασιΤΕΧΝΕΣ» του Δήμου Ήλιδας, και τον από πολλούς αγαπημένο «Ράφτη Κυριών» του Georges Feydeau. Παρόλα αυτά, από το φεστιβάλ δε θα μπορούσαν να λείπουν τα επιμέρους αφιερώματα. Αναφερόμαστε σε tributes σε ανθρώπους που έχουν υπηρετήσει το χώρο του θεάτρου αλλά και γενικότερα την τέχνη. Για άλλη μια φορά θα επιχειρηθεί μία αναδρομή σε καλλιτεχνικά έργα που έγραψαν ιστορία, ενώ μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει ανακοινωθεί το όνομα του τιμώμενου προσώπου για φέτος. Επιπλέον, στη διοργάνωση θα τρέχουν πολλές και ενδιαφέρουσες παράλληλες εκδηλώσεις. Τα σεμινάρια θεατρικής επιμόρφωσης θα απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες, ενώ κάθε μέρα θα ξεπηδά κι ένα θεατρικό παιχνίδι με σκοπό να δώσει ακόμα περισσότερο χρώμα στη ροή του όλου event. Θα συνιστούσε όμως παράλειψη αν δεν αναφερόμασταν και στη μουσική, που θα έχει την τιμητική της με τουλάχιστον δύο συναυλίες (την πρώτη και την τελευταία μέρα του φεστιβάλ) που θα ανακοινωθούν στο επόμενο διάστημα. Τέλος, για άλλη μια χρονιά όποιος θελήσει αλλά δε μπορέσει να δηλώσει το παρών στις εκδηλώσεις, θα έχει τη δυνατότητα να τις παρακολουθεί με live streaming μέσω του enpolis.gr που αποτελεί την επίσημη ιστοσελίδα της Ένωσης Πολιτιστικών Συλλόγων. Ευχή όλων μας, είναι το Σάββατο 23 Μαρτίου, στην έξοδο από το Κινηματοθέατρο της Καρδίτσας όλα τα πρόσωπα να είναι χαμογελαστά.

Βρισκόμαστε λίγα μόλις βήματα από την Πέμπτη 14 Μαρτίου, όταν και θα ανοίξει η αυλαία του Πανελλήνιου Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Καρδίτσας για 35η φορά. Η ομάδα που το απαρτίζει κατάφερε και φέτος με μεθοδικότητα και υπομονή να σχεδιάσει ένα καλλιτεχνικό γεγονός που θα τοποθετήσει τη θεσσαλική πόλη στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Πέρα από την πληθώρα παραστάσεων που θα παρουσιαστούν από θεατρικές ομάδες της χώρας μας αλλά και το διαγωνιστικό μέρος, φέτος το Κινηματοθέατρο κάθε που το ρολόι θα γράφει 8:30 το απόγευμα θα αποτελεί τον προορισμό μιας μεγάλης γιορτής. Εκεί όπου μικροί και μεγάλοι, πρωταγωνιστές και θεατές αναμένεται να γιορτάσουν στην αγκαλιά της τέχνης. Όπως λοιπόν προαναφέρθηκε, το «κυρίως πιάτο» θα είναι το θέατρο. Σε αυτό το πλαίσιο, 8 θίασοι θα διαγωνιστούν χωρίς ματαιοδοξία και με μόνο σκοπό την προβολή του έργου τους. Κάθε μέρα πέρα από αυτή της έναρξης, ένας από αυτούς θα καταλαμβάνει με την αξία του χώρο στο σανίδι με επιβράβευση το χειροκρότημα. Την Παρασκευή 15 Μαρτίου, η Θεατρική Σκηνή Βαρνάβα Δημοτικού Θεάτρου Μαραθώνα θα παρουσιάσει το έργο «Αλμανάκ» της Μαριάννας Κάλμπαρη. Όσο για το Σάββατο, η Κεντρική Σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Μυλοποτάμου θα ερμηνεύσει τη θρυλική «Ποντικοπαγίδα»

NEXT PAGE Μαριάννα Μπεβενίου

Λουλούδια Πάνω Από Την Κόλαση Ilaria Tuti

Μία νέα συγγραφέας από την Ιταλία αναμένεται να μας απασχολήσει πολύ έντονα στο μέλλον. Ονομάζεται Ilaria Tuti και μόλις πήρε το βάπτισμα του πυρός στη λογοτεχνία. Το… παγωμένο της θρίλερ δε σου αφήνει περιθώρια από την πρώτη κιόλας στιγμή. Ας αφήσουμε όμως την ηρωίδα της να μας διηγηθεί την ιστορία: “Με λένε Τερέζα Μπατάλια, έχω ένα μυστικό που δεν τολμάω να ομολογήσω ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό, και για πρώτη φορά στη ζωή μου φοβάμαι. Φοβάμαι πραγματικά.” To σκηνικό διαδραματίζεται σε ένα δάσος δίπλα από μια βραχώδη πλαγιά. Οι πάγοι λιώνουν και το ηρεμία που καλύπτει το χώρο είναι απλώς φαινομενική. Το μονοπάτι που οδηγεί στο ποταμάκι είναι γεμάτο ίχνη αίματος, και δεν υπάρχει αμφιβολία πως κάτι κακό έχει συμβεί. Η αστυνόμος καλείται να λύσει το μυστήριο και έχει όλες τις ικανότητες για να τα καταφέρει. Δεν ανήκει σε αυτούς που μιλάν με το περίστροφο και τη στολή τους, αλλά με το μυαλό και τη θέληση. Ειδικεύεται στο να «χτίζει» τα ψυχολογικά προφίλ των εγκληματιών, σε ένα συνεχές πάρεδώσε με τη δική της Κόλαση. Όμως η αποφασιστικότητα και η λογική αρχίζουν να την εγκαταλείπουν. Ακόμα και η ίδια καταλαβαίνει πως μαζί με τη διαύγεια του πνεύματος που την αποχαιρετά, θα φύγει μαζί της και η έρευνα. Θα καταφέρει η ηρωίδα μας να σταθεί στα πόδια της; Θα εξιχνιάσει το μυστήριο; Πώς θα ισορροπήσει ανάμεσα στη φθορά και την αφθαρσία; Ένα θρίλερ που αναμένεται να βρει το δρόμο και στην τηλεόραση

*

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός

33

Το Άνθος της Ζωής

Ιωάννα Γκανέτσα

Ο έρωτας απασχολεί τον άνθρωπο από τις πρώτες στιγμές της ύπαρξής του. Στα ίδια χνάρια, τα χωράφια της λογοτεχνίας αποτελούν ένα ιδανικό πεδίο για τέτοιου είδους μυθιστορήματα, και η Ιωάννα Γκανέτσα φαίνεται πως τα καταφέρνει με άνεση. Για την ακρίβεια, δε φαίνεται να δυσκολεύεται καθόλου πάνω στη δημιουργία των χαρακτήρων, την εξιστόρηση και την πλοκή. «Το Άνθος της Ζωής» είναι η δεύτερη συγγραφική δουλειά της Λαρισαίας δημιουργού, ένα μυθιστόρημα πάνω στο οποίο εργαζόταν για αρκετό καιρό. Ανάμεσα από τις 250 σελίδες του ο έρωτας, τα σκαμπανεβάσματα και η (υποκειμενική) μας αλήθεια αναμετρούνται με φόντο μία εύθραυστη ψυχοσύνθεση. Διαχρονικά ερωτήματα ψάχνουν για μία απάντηση που μπορεί να λειτουργήσει ως αυτοεπιβεβαίωση, αλλά κυρίως ως λύτρωση. Πρόκειται για την ιστορία του Οδυσσέα, ενός ανήσυχου γεωπόνου που δεν αρκείται στην προβλέψιμη εκδοχή του κλάδου του, αλλά έχει μπει για τα καλά στον επιστημονικό τομέα της έρευνας. Όταν αυτός μεταναστεύει για να εργαστεί στον Βασιλικό Βοτανικό Κήπο του Εδιμβούργου, η ζωή του αρχίζει να στροβιλίζεται. Η καθημερινότητά του στη Σκωτία γρήγορα αλλάζει χρώμα, καθώς ο ξαφνικός έρωτας που γεννιέται ανάμεσα σε αυτόν και την Φρέγια, τον οδηγούν σε ένα μονοπάτι γεμάτο νέα συναισθηματικά δεδομένα. Ερωτηματικά, εκρήξεις συναισθημάτων και μια εύθραυστη καρδιά καλούνται να αποκωδικοποιήσουν μυστήρια που διαιωνίζονται. Μέσα στην αγκαλιά της φύσης, η φιλοσοφία και η αγνότητα μάχονται κόντρα σε όλους ώστε στο συγκέρασμά τους να φυτρώσει το πιο όμορφο λουλούδι. Το άνθος της ζωής.

Ένα ερωτικό ψυχογράφημα που κερδίζει τον αναγνώστη

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός

BETTY ON TOP Μυστικά και αγωνίες που δεν γκουγλάρονται!

Betty Boopaki Βασιλική

Μιχάλης

Τι κάνουμε όταν το μυαλό δεν υπακούει στο κορμί και όχι το αντίθετο; Έχω κολλήσει κι έχω φάει τα μούτρα μου με ένα άτομο που δεν πρέπει, που με πιέζει και με κυνηγάει κι εγώ συνεχίζω στο ίδιο τροπάρι. Έχω και μια καινούρια γνωριμία με ένα παιδί που έχει όλο το πακέτο και είναι τόσο καλό… Θέλω να προσπαθήσω να του δώσω πράγματα αλλά φοβάμαι μην τον πληγώσω εξαιτίας του κολλήματος που έχω.

Μπέτη πλησιάζω τα 40 και είμαι ανύπαντρος. Δε με λες και θαύμα από εμφάνιση αλλά μέχρι τώρα περνούσα καλά με τα ωραία και περιστασιακά. Αν βέβαια ρωτήσεις τους γύρω μου θα σου πουν πως έχω άστατη ζωή, αλλά δε δίνω και πολλή σημασία. Το θέμα είναι τώρα που θέλω να κάνω τη στροφή. Υπάρχει ελπίδα μετά τα 40 για ένα γάμο ή χάθηκε το τρένο;

Αχ, βαχ, σαλάκια και δάκρυα στο λινό σεντονάκι. Τι να σας κάνω εσάς τα προβληματισμένα πλάσματα; Ξέρω, το έχω πει πολλές φορές, αλλά θα το επαναλάβω άλλη μία. Καλό μεν το παράνομο, αλλά για λίγο! Οπότε άστο στην άκρη. Πες του ένα «στο καλό» και συνέχισε τη ζωούλα σου γιατί βλέπω πως χαλιέσαι. Μη σπαταλιέσαι σ’ αυτή την κακή ρουτίνα και δώσε μια ευκαιρία στο όνειρο. Στο κάτω-κάτω, κανείς δε μπορεί να σου εγγυηθεί ότι τα πράγματα θα είναι χειρότερα!

Τώρα δηλαδή που πάτησες τα 40 και πιστεύεις πως η ηλικία μετράει, πώς πρέπει να σε αντιμετωπίσω; Χαμογέλα και μην κοιτάζεις πίσω κύριε Μ. Κι αν δεν ήσουν άγιο παιδί, ρώτα και ‘μας που και τις αμαρτίες μας τις κάναμε και δεν φορέσαμε στεφάνι αλλά δεν τα βάψαμε μαύρα. Ποτέ λοιπόν δεν είναι αργά για να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις, πόσο μάλλον αν έχει να κάνει με μια δέσμευση. Τι λες, μήπως ήρθε η ώρα να στρώσεις το δρόμο σου για μια νέα ζωή;

Υποδεχτείτε την άνοιξη λουσμένα στο φως, ζωηρά αγγελούδια μου!

Xωρίς όνομα

Ζωή

Μπέτυ μεγαλώνω, ωριμάζω, τα χρόνια περνάνε και ξημεροβραδιάζομαι με την απορία αν όντως υπάρχει έρωτας ή είναι στο μυαλό μας σαν μια συνήθεια. Μήπως δεν το έχω ζήσει για να το πιστέψω ή έχω απογοητευτεί από τη ζωή. Πάντα έρχεται και σβήνει μετά από 2 μήνες λες και υπάρχει χρονοδιακόπτης.

Τελικά τι μετρά στη ζωή μας, το πάθος ή η αγάπη Μπέτη μου; Είμαι 26 και μέχρι τώρα δεν είχα μια φυσιολογική σχέση στη ζωή μου. Με ένα περίεργο τρόπο πάντα έδιωχνα τα άτομα από δίπλα μου. Πάντα κολλούσα σε όσα δεν πρέπει και δεν άφηνα τα άτομα που ήθελαν να μου δώσουν αγάπη να είναι μαζί μου. Γίνεται να αλλάξω; Γιατί όσο κι αν προσπαθώ δεν τα καταφέρνω.

Ανώνυμο και συνάμα βασανισμένο μου ον, αυτή η απορία τυραννάει σχεδόν κάθε άνθρωπο του πλανήτη σε κάποια φάση της ζωής του. Ο έρωτας υπάρχει και δε θα βαρεθώ να το φωνάζω. Πρέπει λοιπόν καταρχήν ν’ αφήσεις το μυαλό σου ελεύθερο. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να σε βασανίζουν τέτοια ερωτήματα. Το χτύπημα του φτερωτού θεού είναι τόσο δυνατό που όταν έρχεται σε επαφή μαζί σου, μένει. Λέγεται «μεγάλος έρωτας» και σου εύχομαι να τον ζήσεις πολύ σύντομα. Πάρε τώρα τα πάνω σου και μην παραιτείσαι, και θα τα πούμε σε λιβάδια χλοερά!

Αγαπητή μου όταν μιλάμε για πάθος και αγάπη δυσκολεύουν τα πράγματα. Αλλά από αυτά που έχω μάθει στην κολασμένη ζωή μου, καλό το πάθος που το θέλουμε όλοι, αλλά μέχρι ένα σημείο. Αυτό που μένει πάντα και μας κρατάει είναι η αγάπη. Οπότε μην μου αγχώνεσαι. Όλα θα αλλάξουν όταν θα είσαι πραγματικά έτοιμη. Θα το καταλάβεις εύκολα, όταν το πιστέψεις η ίδια!

Για να επικοινωνήσεις με την Betty, στείλε e-mail στο: betty@pezodromio.gr (Διανυκτερεύει)

36

ZODIAC

The Cosmic Whisperer Project

Φωτογραφία: Αγησίλαος Κουλούρης

Δανάη Τ.

ΚΡΙΟΣ

ΖΥΓΟΣ

ΤΑΥΡΟΣ

ΣΚΟΡΠΙΟΣ

Η ικανότητά σου να ηγείσαι αλλά και να σπρώχνεις τους φίλους σου προς το καλύτερο δε σηκώνει συζήτηση Κριαράκι μου. Ο Μάρτιος το ξέρει καλά αυτό και θα σου αναθέσει ακόμα περισσότερες εργασίες. Δεν υπάρχει όμως λόγος να αγχωθείς, γιατί θα σου φανεί πιο εύκολο κι από τον βραδινό σου ύπνο. Όσο για τα ερωτικά σου, αυτό το περίεργο «γκάζι – φρένο» θα σταματήσει επιτέλους στα μισά του μήνα! Διορατικό μου Ταυράκι τα επικοινωνιακά σου skills αγγίζουν τα άστρα, τα οποία με τη σειρά τους σε συμβουλεύουν να στραφείς προς τα μέλη της οικογένειάς σου. Έχουν πραγματικά την ανάγκη σου αλλά δε θέλουν να σε απασχολήσουν επειδή σε βλέπουν φορτωμένο με πολλά και διάφορα. Ο Μάρτιος σου φωνάζει να ιεραρχήσεις τις προτεραιότητές σου και να μην ξεχνάς πως για τους δικούς μας ανθρώπους αρκεί ένα «γεια» κι ένα χαμόγελο. Κέρασέ τους το!

ΔΙΔΥΜΟΣ

Το πορτοφόλι και ο τραπεζικός σας λογαριασμός έχουν συρρικνωθεί επικίνδυνα και ‘σεις ανήσυχα Διδυμάκια μου τα βάψατε μαύρα. Το χάος στο κεφαλάκι σας μεγαλώνει επίσης από τις συνεχείς αναβολές που δίνετε σε μικρές υποχρεώσεις, που αν τις βάλετε σε μια σειρά θα τις λύσετε σε λίγα λεπτά. Ιεραρχήστε λοιπόν τις ανάγκες σας μέχρι τα μέσα του μήνα και θα δείτε πως έπειτα θα ανοιχτούν πολλοί και όμορφοι δρόμοι μπροστά σας!

ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Κάπου στο δρόμο νόμισες πως ήρθε ο έρωτας, πήγες να ανοίξεις φτερά και στο τέλος προσγειώθηκες απότομα. Τραυματισμένε Καρκίνε μου μην ανησυχείς πολύ, γιατί ο Μάρτιος έρχεται για να κλείσει αυτές τις πληγές. Από την πρώτη κιόλας εβδομάδα του τα σκοτεινά συννεφάκια θα αρχίσουν να υποχωρούν, και η Νέα Σελήνη θα σου θυμίσει ποια πράγματα αξίζει στ’ αληθινά να προσέχεις και να εστιάζεις πάνω τους. Όσο για τα υπόλοιπα, θα τα ανακαλύψεις μόνος σου!

ΛΕΩΝ

Κι άλλος τραυματισμένος από έρωτα μας πρόεκυψε, σε βαθμό που ο από πάνω του θα διαβάζει και θα γελάει σκεπτόμενος «ευτυχώς υπάρχουν και χειρότερα». Εσένα Λιονταράκι μου σε κακομεταχειρίστηκαν και έχεις δίκαιο όταν ψιθυρίζεις στους φίλους σου πως δε φταις εσύ που έχασες τον έλεγχο. Τώρα όμως που είδες και έζησες την χειρότερη πλευρά του εαυτού σου, πρέπει να γυρίζεις σε αυτό που σε συνηθίσαμε. Στον άνθρωπο που λάμπει και δίνει φως παντού!

ΠΑΡΘΕΝΟΣ

Η προσέγγισή σου προς τη ζωή άλλαξε στις τελευταίες μέρες του Φεβρουαρίου κι από ‘κει που από τις αρχές του ’19 ήσουν σπιτόγατος, μας μεταμορφώθηκες σε ον κοινωνικό. Σου πάει Παρθενάκι μου, δε στο κρύβω! Ο Μάρτιος από την άλλη αναμένεται να σε κεράσει κάποιες πρόσκαιρες ανησυχίες, αλλά δε θα σε νοιάξει και πολύ, αφού τις μικρές λακκούβες που συναντάς στο δρόμο σου τις έχεις για πρωινό. Το νου σου στο στόχο σου!

Ο Μάρτιος θα είναι ο πιο αλλόκοτος μήνας του χρόνου για σένα Ζυγέ μου, με τις διαπροσωπικές σχέσεις να χρειάζονται γέφυρες επικοινωνίας με όσους αγαπάς. Από την άλλη, κάποιοι ανοιχτοί λογαριασμοί θα κλείσουν οριστικά την τρίτη εβδομάδα του μήνα, όχι όμως χωρίς σφίξιμο των δοντιών και πόνο. Μείνε όμως μακριά από περισσότερα εμπόδια και σκέψου όμορφα ηλιοβασιλέματα! Ένα καλό νέο στον τομέα της υγείας σου έφερε την άνοιξη νωρίτερα στο σπίτι, τραυματισμένε μου Σκορπιέ. Καταρχήν κλείσε τα αυτιά σου στις σειρήνες και μην παρασύρεσαι από βλέμματα που έχουν σαν σκοπό να σε… πλανέψουν. Ξέρεις καλύτερα απ’ όλους το μονοπάτι που θέλεις να ακολουθήσεις και μην πατήσεις φρένο τώρα που τα καλύτερα έρχονται. Όσο για τα οικονομικά σου, μια μικρή στασιμότητα στο τέλος του μήνα θα είναι για καλό!

ΤΟΞΟΤΗΣ

«Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα», σε άκουσαν να φωνάζεις μετά από μία γιγαντιαία απογοήτευση που σε χτύπησε κατακούτελα τον Φεβρουάριο. Δεν έμεινες όμως μόνος σου, και αυτό που αρκεί Τοξότη μου είναι να αρχίσεις να ανταλλάζεις και πάλι διευθύνσεις με συγγενείς και φίλους. Αλήθεια, θυμάσαι ποτέ να χτύπησες κάποια πόρτα και να έφαγες άκυρο; Στο λέω γιατί όταν θα συμβεί μία στραβή τη δεύτερη εβδομάδα του Μαρτίου, να ζητήσεις βοήθεια από εκεί που πρέπει!

ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ

Αιγόκερε που κρυβόσουν το τελευταίο διάστημα; Έκανες ένα ταξιδάκι αναψυχής ή σου έφταναν οι βόλτες με το μυαλό σου; Σημασία έχει πως πέρασες και περνάς καλά, γι’ αυτό θα ήταν ιδανικό να αρχίσεις σιγά-σιγά να σκέφτεσαι το ενδεχόμενο το σπίτι σου να ξαναγίνει ένας τόπος ωραίων συναντήσεων. Τα καλύτερα βρίσκονται στον ίδιο σου το χώρο. Οι φίλοι σου περιμένουν την πρόσκληση πώς και πώς, η άνοιξη σου δίνει το «ΟΚ», εσύ γιατί να το καθυστερήσεις;

ΥΔΡΟΧΟΟΣ

Υδροχόε μου το μυστήριο κρύβεται σε κάθε έκφανση της ζωής σου, πράγμα που στο τέλος λειτουργεί υπέρ σου. Παρόλα αυτά θα σου συνιστούσα να μην το κάνεις επιτηδευμένα γιατί στο τέλος θα κινδυνεύσεις να παρεξηγηθείς. Ο Μάρτιος ανοίγει πόρτες, παράθυρα και φωταγωγούς που θα σου δείξουν τι να κάνεις επιτέλους με το χάος των υποχρεώσεων που μαζεύεται απειλητικά για τις 30 και 31 Μαρτίου. Παρόλα αυτά, πάλι θα καταφέρεις να τη βγάλεις καθαρή!

ΙΧΘΥΕΣ

Νέες γνωριμίες, νέο περιβάλλον, νέα χαμόγελα και νέοι άνθρωποι. Ίσως νέα αγάπη, ακόμα και εύρεση δουλειάς. Σας πάει καλά ο Μάρτιος Ψαράκια μου, και το μόνο ζήτημα είναι να μη χάσετε την πίστη προς τον εαυτό σας ή καβαλήσετε κανένα σύννεφο. Απολαύστε τη γενναιοδωρία της Θεάς Τύχης και μη σκοτίζετε το κεφαλάκι σας με πολλά-πολλά. Τώρα που όλα γυρίζουν αρμονικά γύρω σας, είναι η ευκαιρία ακόμα και για μικρές υπερβάσεις!

To Πεζοδρόμιο φιλοξενεί τον Ευάγγελο Χασιώτη, έναν δικό μας άνθρωπο που για τρίτη συνεχόμενη χρονιά παρέλαβε το βραβείο του pastry chef της χρονιάς. Τη Δευτέρα 6 Μαρτίου στο Μέγαρο Μουσικής, ο χαρισματικός δημιουργός τιμήθηκε στα πλαίσια του συνεδρίου “Greek Taste Beyond Borders”. Η εκδήλωση διοργανώθηκε από το International Business Networking Forum και ήταν υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Τουρισμού και του Υπουργείου Οικονομίας & Ανάπτυξης.

Closer

Φωτογραφία: Μαρία Βαρδάκη