Bunu sadece Estonya, Letonya, Lüksemburg, İsveç, İzlanda'nın yanı sıra bu zorunluluğun son zamanlarda 10-12 yaşındaki öğrencilere başlandığı Yunanistan'da yapmak zorunludur. Lüksemburg'da, bütün öğrenciler ilköğretimin birinci yılından itibaren Almanca ve ikinci sınıfından itibaren Fransızca öğrenirler. Her iki dilin de resmi dil statüsüne sahip olmalarına rağmen, ikisi de müfredatta yabancı dil olarak kabul edilmektedir. Yaklaşık 15 ülkede, belirli okul türlerine veya ders dallarına kayıt olmuş öğrenciler, bütün öğrencilere uygulanan zorunlu asgari sayıdan daha fazla sayıda yabancı dil öğrenmek zorundadır. Bu, özellikle orta öğretim II. kademedeki durumdur. Ancak, Çek Cumhuriyeti, Almanya, Hollanda, Avusturya ve Lihtenştayn'daki bazı okul türlerinde 12 yaşına gelen öğrenciler, bütün öğrenciler için zorunlu olan sayıdan daha fazla sayıda yabancı dil öğrenmek zorundadır. Bu yüzden, Hollanda'daki HAVO ve VWO okullarındaki 12 yaşındaki öğrenciler, üç yabancı dil öğrenmek zorunda iken, VMBO'ya kayıtlı olanlar iki yabancı dil öğrenmek zorundadır. Lüksemburg ve Lihtenştayn'da, bazı okul türleri veya ders dallarında olan öğrenciler dört yabancı dile kadar öğrenmelidir. Hemen hemen 20 ülkede ve özellikle orta öğretim düzeyinde, merkezi (veya üst-düzey) eğitim yetkilileri okullardan kendi çekirdek müfredatlarına en az bir yabancı dili dahil etmelerini istemektedir. Bu düzenleme, herhangi bir okulda her öğrencinin ek bir dil öğrenmelerini sağlar. Bu durum, örneğin, orta öğretim okul programlarının sadece bir zorunlu yabancı dili içerdiği Belçika (Fransızca ve Almanca Konuşan Topluluk), Almanya ve İspanya'da olmaktadır. Kıbrıs'ta orta öğretim II. kademede, okullar beş yabancı dil sunmak zorundadır. Malta'da, okullar orta öğretim I. kademe düzeyinde yedi dil sunmak zorundadır ve öğrenciler sadece birini seçerlerken orta öğretim II. kademede okullar altı yabancı dil sunarken öğrenciler de bunlardan üçünü seçebilmektedir.
25