Δύο Αθηναίοι πολίτες, ο Πισθέταιρος και ο Ευελπίδης, απηυδισμένοι από τη
Ορνιθολογία από την Ορνιθοθέτη Άννα Παφίτη
ζωή στην Αθήνα, την εγκαταλείπουν αναζητώντας μια χώρα στην οποία θα μπορούν να ζουν χωρίς έγνοιες, λογαριασμούς, φόρους και πολιτικά σκάν δαλα. Στο μεσοδιάστημα του κόσμου των ανθρώπων και του κόσμου των θεών επιχειρούν να ιδρύσουν μια πόλη, τη Νεφελοκοκκυγία, με στόχο τα πουλιά, οι κάτοικοι της πόλης, να αναδειχθούν ρυθμιστές της σχέσης μεταξύ θεών και ανθρώπων. Σ’ ένα σκηνικό Με τις ξύλινες πολύχρωμες φτε λιτό κυριαρχούν οι όρνιθες. καστανιέτες, ενισχύουν ρούγες τους, που λειτουργούν σαν το ρυθμό δίνον τας την αίσθηση του άγριου πτηνού που τελικά θα μαγευτεί από τη δύναμη του λόγου του ανθρώπου. Ποιοτικά ακούσματα, σύγχρονες χορογραφίες, αλλά και η διασκευή που επιδίωξε να προσαρμόσει το αριστοφανικό έργο στα δρώμενα και τους συντελεστές της σύγχρονής μας πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας, διατηρώντας αλώβητη τη διαχρονικότητά του, μας ταξιδεύουν σε μια πόλη ουτοπική.
Μάρτιος
87