ΠΕΝΤΑΓΙΩΤΙΚΟΙ ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ - Φ.123

ΕΠΑΙΝΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ

ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΔΙΠΛΩΜΑ ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

23- 4130 • ISSN: 2241- 5149

ΧΡΟΝ ΟΣ 35ο ς • Φ ΥΛ ΛΟ 123 • Ι ΟΥΛ Ι ΟΣ - ΑΥΓΟΥΣ ΤΟΣ - Σ Ε ΠΤΕ ΜΒΡΙΟΣ 2020

Τ Ρ Ι Μ Η Ν Ι Α Ι Α Ε Κ ΔΟΣ Η Σ ΥΛ ΛΟ ΓΟΥ Π Ε Ν ΤΑ Γ Ι Ω ΤΩ Ν Π Α Ν Δ Ω ΡΑ Σ 8 1 5 2 3 2 Χ Α Λ Α Ν Δ Ρ Ι • w w w. p e n t a g i o u . g r

Οι ξεχασμένοι 700 Θεσπιείς των Θερμοπυλών Αθάνατα και Ακατάλυτα Σύμβολα Αρετής και Ανδρείας

Άνδρες τοι ποτ’ έναιον υπό κροτάφοις Ελικώνος, λήματα των αυχεί Θεσπιάς ευρύχορος Αυτοί οι άνδρες κατοικούσαν στους πρόποδες του Ελικώνα, για το θάρρος τους περηφανεύεται ο πλατύς κάμπος των Θεσπιών Επίγραμμα για την θυσία των 700 Θερμοπυλομάχων Θεσπιέων

Ε

ικοσιπέντε αιώνες πριν, τρεις μάχες - Μαραθώνας, Θερμοπύλες και Πλαταιές - και μια ναυμαχία - Σαλαμίνα - γέννησαν ένα χρυσό αιώνα, έναν Παρθενώνα κι έναν λεύτερο λόγο. Τούτα τα τρία παιδιά, που βγήκαν απ’ τα σπλάχνα της ελληνικής γης, σμίλευσαν τις τύχες των αιώνων και διαμόρφωσαν τον δυτικό πολιτισμό του ελεύθερου πνεύματος. Από τότε μέχρι σήμερα, οι αιώνες ταξίδεψαν μέσα από φως και σκοτάδι, ευγνωμονώντας την αρχαία Αθήνα και Σπάρτη, τα δυο υπέρτατα σύμβολα αρετής και ανδρείας. Στον Μαραθώνα και τη Σαλαμίνα, με τους Αθηναίους Μιλτιάδη και Θεμιστοκλή αντίστοιχα, διασώθηκε η Ελλάδα και το μέλλον του δυτικού κόσμου. Στις Θερμοπύλες και τις Πλαταιές, με τους Λεωνίδα και Παυσανία αντίστοιχα, οι Έλληνες κατέκτησαν την αγέραστη δόξα (Σιμωνίδης ο Κείος). Φέτος, καθώς γιορτάζουμε τη συμπλήρωση δυόμιση χιλιάδων χρόνων από τη μάχη στις Θερμοπύλες και τη ναυμαχία της Σαλαμίνας, τα σπουδαιότερα πολεμικά επεισόδια στην ιστορία της ανθρωπότητας, υπάρχει ένα κομμάτι αλήθειας που γυρεύει να αναδειχτεί ισότιμα στο πέρασμα του χρόνου. Και θα πρέπει να αναδειχτεί και να εδραιωθεί, γιατί χωρίς αυτή την αλήθεια η μάχη στις Θερμοπύλες δεν μπορεί να κατακτήσει το ηθικό ανάστημα που της αξίζει. Στη μάχη των Θερμοπυλών, τις πρώτες μέρες του μήνα Κάρνειου (Αυγούστου) παρατάχτηκαν 6000 περίπου Έλληνες υπό την ηγεμονία των Σπαρτιατών απέναντι σε 300000 Πέρσες (πεζικό και ιππικό) από κάθε γωνιά της Ανατολής. Τις δυο πρώτες μέρες, Κίσσιοι, Μήδοι, Υρκάνιοι και οι επίλεκτοι Πέρσες Αθάνατοι συντρίφτηκαν μπροστά στα στενά και το τείχος των Θερμοπυλών (πλάτους το πολύ διακόσια μέτρα). Την τρίτη μέρα, και αφού είχε γίνει γνωστή η προδοσία του Εφιάλτη του Ευρυδήμου από την Τρα-

χίνα (σημερινή Ηράκλεια Φθιώτιδας), ο Λεωνίδας κράτησε τους τριακόσιους Σπαρτιάτες στο πεδίο της μάχης διώχνοντας τους υπόλοιπους Έλληνες για να μη χαθεί πολύτιμο αίμα. Όμως, επτακόσιοι οπλίτες από τις Θεσπιές (αρχαία πόλη της Βοιωτίας που εντάχθηκε στην Πανελλήνια συμμαχία διαφοροποιούμενη από την υπόλοιπη Βοιωτία) με επικεφαλής τον Δημόφιλο, το γιο του Διαδρόμου, αρνήθηκαν να φύγουν, λέγοντας: «Είμαστε αδέλφια και τ’ αδέλφια δε χωρίζουν. Ζουν και πεθαίνουν μαζί». Κοντά σ’ αυτούς έμειναν και τετρακόσιοι Θηβαίοι. Όταν διάβηκαν οι δέκα χιλιάδες Αθάνατοι του Ξέρξη υπό τον Υδάρνη το πέρασμα στο Καλλίδρομο και πέρασαν από τη διάβαση της Ανοπαίας, την οποία είχαν εγκαταλείψει οι Φωκαείς, οι Θηβαίοι παραδόθηκαν στον Ξέρξη, ενώ οι χίλιοι Σπαρτιάτες και Θεσπιείς υποχώρησαν πίσω από το τείχος. Στη μάχη που ακολούθησε ο Λεωνίδας έπεσε από τους πρώτους και σε κάποια στιγμή ο Δημόφιλος ανέλαβε τη διοίκηση, πολεμώντας γενναία. Ένας άλλος Θεσπιεύς, ο Διθύραμβος, ο γιος του Αρματίδη, μνημονεύεται από τον Ηρόδοτο για τη γενναιότητά του. Έπεσαν όλοι από τα βέλη των Περσών εκτός από δύο Σπαρτιάτες, τον Αριστόδημο και τον Παντίτη, που δεν πήραν μέρος στη μάχη. Γίνεται προφανές ότι οι Θεσπιείς αξίζουν ίσης μνείας και αναγνώρισης με τους Σπαρτιάτες, διεκδικούν ίδιο μερίδιο στην Αθανασία. Κρίμα, γιατί το επίγραμμα που αφιερώθηκε στη θυσία τους μετά τη μάχη των Θερμοπυλών έπεσε στη σκιά των Σπαρτιατών με αποτέλεσμα η υστεροφημία τους να είναι ισχνή στο πέρασμα των αιώνων. Αρκετοί μελετητές υποστηρίζουν ότι η θυσία των Θεσπιέων μπορεί να ήταν και μεγαλύτερη σε αξία από εκείνη των Σπαρτιατών. Η θυσία των τελευταιών ήταν επιβεβλημένη από τους νόμους και τη στάση ζωής τους. Είχαν χρέος. Δεν είχαν επιλογή. Κάθε άλλη επιλογή θα οδηγούσε στην διαπόμπευση. Για παράδειγμα, ο Αριστόδημος και ο Παντίτης που επέστρεψαν στην Σπάρτη – ο πρώτος ήταν άρρωστος και ο δεύτερος είχε

Για πολύ καιρό περιμέναμε την έγκριση του Βοτανικού Κήπου Δωρίδας στην Πενταγιού, ώστε να βάλουμε την είδηση πρωτοσέλιδη. Μα μας εντυπωσίασε τόσο πολύ το άρθρο του Νίκου Σούκου για τους ξεχασμένους Θεσπιείς, που αποφασί-

πάει στην Θεσσαλία ύστερα από προτροπή του Λεωνίδα – χλευάστηκαν από τους συμπατριώτες τους. Ο Αριστόδημος πολέμησε στις Πλαταιές με τρόπο ηρωϊκό και τραυματίστηκε βαριά ενώ ο Παντίτης αυτοκτόνησε. Από την άλλη μεριά, οι Θεσπιείς δεν είχαν καμιά δέσμευση. Δεν είχαν κανένα χρέος. Έμειναν γιατί αγαπούσαν την πατρίδα τους και προτίμησαν τον εκούσιο και βέβαιο θάνατο συνοδεύοντας τους αδελφούς Σπαρτιάτες στην Αθανασία. Μάλλον σ’ αυτούς αναφέρεται ο Καβάφης στο ποίημά του «Θερμοπύλες»: Τιμή σ’ εκείνους όπου στη ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες ποτέ από το χρέος μη κινούντες... Και περισσότερη τιμή τους πρέπει όταν προβλέπουν πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος, κ’ οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε. Για λόγους ανεξήγητους, η θυσία των Θεσπιέων παρέμεινε στην αφάνεια για 2477 χρόνια, ώσπου στις 5 Απριλίου του 1997, με πρωτοβουλία της πόλης της Σπάρτης, αποκαταστάθηκε η μνήμη για τη θυσία των 700 ανδρών από τις Θεσπιές με τα αποκαλυπτήρια του μνημείου των Θεσπιέων – το άγαλμα του φτερωτού νεανία – δίπλα στο άγαλμα του Λεωνίδα και των συντρόφων του. Σ’ εκείνη τη σεμνή τελετή, ο Σπαρτιάτης δήμαρχος Δημοσθένης Ματάλας είχε πει μεταξύ των άλλων: «Η Σπάρτη, αποτίοντας οφειλόμενο φόρο τιμής, κλίνει ευλαβικά το γόνυ και υποκλίνεται με σεβασμό στον τόπο θυσίας των 700 ηρωϊκών παιδιών από τις Θεσπιές, που μαζί με τους 300 από τον Λακεδαίμονα έστειλαν με τον θάνατό τους ένα διαχρονικό και πάντοτε επίκαιρο μήνυμα που στέλνει ο Ελληνισμός, ένα μήνυμα που λέει ότι σε τούτο τον άγονο και κακοτράχαλο τόπο έζησαν και ζουν άνθρωποι που πριν και πάνω απ’ όλα, πάνω ακόμη και από τη ζωή τους τοποθετούν την πατρίδα, την ελευθερία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια». Επιτέλους, η πραγματική διάσταση της θυσίας των επτακοσίων Θερμοπυλομάχων Θεσπιέων αποκαλύφθηκε εικοσιπέντε αιώνες αργότερα. Νίκος Σπ. Σούκος

σαμε να το πρωτάξουμε και να το βάλουμε στην 1η σελίδα. Αλλωστε για το θέμα του Βοτανικού Κήπου έχουμε όλο τον καιρό να γράψουμε πολλά ! ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ

2

Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2020

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΩΡΗΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΕΝΤΑΓΙΩΤΩΝ

Από 1.7.2020 Μέχρι 13.10.2020 • ΦΑΦΟΥΤΗΣ Ξ. ΤΟΥ ΒΑΣ. 20€ • ΜΑΥΡΑΓΑΝΗ ΙΩΑΝΝΑ 100€ • ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΑΙΡΗ 30€ • ΑΡΜΥΡΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΗΛΙΑ 50€ • ΑΡΜΥΡΟΣ ΗΛΙΑΣ 500€ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΤΟΥ ΑΡΜΥΡΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ • ΚΙΟΥΣΗ ΜΑΡΙΑ 50€ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΤΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ Γ. ΑΓΓΕΛΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΞΑΔΕΛΦΟΥ ΤΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ Π. ΑΓΓΕΛΗ • ΑΓΓΕΛΗ ΠΟΛΥΞΕΝΗ 50€ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ Γ. ΑΓΓΕΛΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΞΑΔΕΛΦΟΥ ΤΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ Π. ΑΓΓΕΛΗ • ΚΟΛΟΚΥΘΑ ΙΩΑΝΝΑ 20€ • ΟΙΚ. ΤΣΩΡΗ ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΙΩΑΝΝΗ 100€ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΛΙΛΗΣ ΤΣΙΩΡΗ • ΣΤΑΪΚΟΥ ΣΟΦΙΑ 296,5€ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΛΙΛΗΣ ΤΣΙΩΡΗ • ΟΙΚ. ΔΗΜ. ΚΑΙ ΓΕΩΡΓ. ΚΑΡΑΣΤΑΘΗ 50€ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΡΑΣΤΑΘΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ • ΗΛΙΑΣ ΚΑΙ ΞΕΝΙΑ ΓΟΥΡΓΙΩΤΗ 50€ • ΚΑΤΣΟΓΙΑΝΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ 50€ • ΚΟΡΝΕΖΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 50€ • ΓΙΑΝΝΕΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ 20€ • ΡΑΠΤΗΣ ΗΡΑΚΛΗΣ 150€ • ΜΠΑΡΔΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ 40€ • ΜΑΥΡΑΓΑΝΗ ΠΙΤΣΑ 50€ • ΜΠΑΡΟΥΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ 20€ • ΤΣΩΡΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ 50€ • ΤΣΩΡΗ ΧΡΙΣΤΙΝΑ 30€ • ΒΛΑΣΙΟΥ ΜΑΡΙΑ 20€ • ΚΑΠΕΡΩΝΗ-ΧΟΥΛΙΑΡΑ ΜΑΡΙΑ 50€ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΠΕΡΩΝΗ • ΓΚΑΝΟΥ ΕΥΘΥΜΙΑ (ΕΦΗ) 20€ • ΣΙΑΜΟΥ ΕΙΡΗΝΗ 40€ • ΒΛΑΣΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ 50€ • ΠΕΝΤΑΓΙΩΤΗ ΑΦΡΟΔΙΤΗ 30€ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΗΣ • ΚΑΤΣΟΓΙΑΝΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ 50€ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΓΙΑΝΝΙΤΣΑΣ ΧΡΟΝΗ • ΖΑΝΝΗ ΚΑΝΕΛΛΑ 50 ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΟΥ ΖΑΝΝΗ • ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ 30€ • ΑΓΓΕΛΗ ΜΑΡΙΑ 30€ • ΧΡΟΝΗ ΟΥΡΑΝΙΑ ΣΠΥΡΟΥ 50€ • ΠΕΝΤΑΓΙΩΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ 20€ • ΚΑΤΡΑΟΥΖΟΥ ΒΑΣΩ 50€ • ΠΑΠΑΒΙΕΡΟΥ ΕΛΕΝΗ 20€ • ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ 20€ • ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 20€ • ΤΣΩΡΗ- ΠΟΥΛΙΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 30€

ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΕΝΤΑΓΙΩΤΩΝ Ιδρυτής: Σύλλογος Πενταγιωτών (καλοκαίρι 1984) Διευθυντής: ΤΣΩΡΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Μακεδονίας 10, Μελίσσια 15127, 6945-967130 Συντακτική Επιτροπή: ΣΤΕΛΙΟΣ Γ. ΤΣΙΩΡΗΣ 6944 317 320 ΚΑΡΤΑΚΗ ΕΙΡΗΝΗ 6946 640 219 ΤΣΩΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 6985 177 437 ΣΑΝΙΔΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ 6942 714 870 Υπεύθυνος Τυπογραφείου: EYΘΥΜΙΟΣ ΣΑΝΙΔΑΣ - τηλ. 2109414233 Επικοινωνία για θέματα του Συλλόγου: ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΥΡΕΛΗΣ - τηλ. 6936162147 Τα άρθρα με υπογραφή εκφράζουν τις απόψεις του υπογράφοντος.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΗΔΕΙΕΣ • Το Σάββατο 22/08/2020 τελέσθηκε στον Ι.Ν.Παμεγίστων Ταξιαρχών εξάμηνο μνημόσυνο στη μνήμη του Χαράλαμπου Γρίβα.

• Τη Δευτέρα 21/09/2020 απεβίωσε ο Γεώργιος Καραστάθης. Η εξόδιος ακολουθία τελέσθηκε στις 23/9/2020, στο Νεκροταφείο του Βύρωνα.

• Την Παρασκευή 25/09/2020 απεβίωσε πλήρης ημερών η Ελένη Γεωργίου Τσιώρη. Η εξόδιος ακολουθία τελέσθηκε στις 28/09/2020 στο Νεκροταφείο Χαλανδρίου.

• Το Σάββατο 3 Οκτωβρίου απεβίωσε στην Αθήνα ο Αναστάσιος Κορνέζος και ενταφιάσθη την Δευτέρα 5 Οκτωβρίου στο κοιμητήριο Πενταγιών.

• Στις 4 Οκτωβρίου ετελέσθη στην Πενταγιού μνημόσυνο στη μνήμη του Σανιδά Ιωάννη (τρία έτη από τον θάνατό του).

ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

• Την Κυριακή 30/08/2020 τελέσθηκε στον Ι.Ν.Παμεγίστων Ταξιαρχών ετήσιο μνημόσυνο στη μνήμη της Γιαννίτσας Χρόνη.

Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΛΙΛΗΣ 25-9-2020

Πως να πιστέψεις ότι αυτός ο αυτός ο τόσο ζωντανός άνθρωπος έφυγε από τη ζωή ! Έστω και στα 100 !! Αν ο πατέρας μου εκπροσωπούσε τη λογική, τη σύνεση και την καλοσύνη, η μάνα μου εκπροσωπούσε τη φλόγα και το πάθος για τη ζωή, τον έρωτα και την τρέλα μαζί ! Και μου φαίνεται πήρα λίγο από τον καθένα. Γεννήθηκε το 1921 στη μακρινή και μαγευτική Αλεξάνδρεια. Από εύπορους γονείς, έτυχε εξαιρετικής μόρφωσης στο περίφημο ελληνικό σχολείο της Αλεξάνδρειας. Το κράχ όμως του 1929 στην Αμερική, έφτασε και στην Ευρώπη, κι έτσι η οικογένεια όλη αποφασίζει την έλευση στην Ελλάδα. Το 1938 φτάνουν στην Αθήνα και αγοράζουν το σπίτι που γεννήθηκα στην Νέα Σμύρνη. Η Λιλή λόγω των πολλών ξένων γλωσσών που γνωρίζει προσλαμβάνεται στη Τράπεζα Ελλάδος κι όλα βαίνουν καλώς. Κι έρχεται ο πόλεμος του 40!! Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν την πατρίδα μας και γεννιέται η Εθνική Αντίσταση ! Και κάπου στο τέλος του 1942 γνωρίζει το Γιώργο της και τον ερωτεύεται τρελά !! Συνάδελφοι στην Τράπεζα, συνάδελφοι και στον αγώνα κατά των Γερμανών! Το 1944 γεννάει την αδελφή μου Βιβή (ενώ εξελίσσονται τα Δεκεμβριανά) και το 1947 κάνει κι εμένα, το Στέλιο. Ακολουθούν απίστευτα χρόνια! Εμφύλιος, εξορίες, εκτελέσεις ! Η μάνα μου 3 χρόνια στο Τρίκερι κι ο πατέρας μου 6 χρόνια στη Γυάρο ! Αλλά από το 1954 και μετά η οικογένεια δεν χωρίστηκε ξανά! Το 1955 συμβαίνει κάτι ασύλληπτο. Πεθαίνει ο θείος Αχιλλέας που ζούσε στο Κονγκό και μας στέλνει τα 3 του παιδιά στην Αθήνα, στο σπίτι μας. Οι γονείς μου τα δέχθηκαν σαν παιδιά τους, έμειναν καιρό μαζί μας, σπούδασαν κι αφού παντρεύτηκαν έκαναν πια τη ζωή τους! Το 1966 η Λιλή αρρώστησε από βαριά φυματίωση. Έγινε καλά αλλά στις 21 Απριλίου 1967 συνελήφθη από την αστυνομία κι ετοιμάστηκε για εκτόπιση ! Όμως παρενέβη ο πρόσφατα αποθανών Χρήστος Καραστάθης καί την απελευθέρωσε… Δεν το ξέχασα ποτέ !! Μετά το 1974 η Λιλή και ο Γιώργος δεν ασχολήθηκαν ενεργά με την πολιτική. Παρέμειναν πάντα στις τάξεις του ΚΚΕ και το ψήφιζαν μέχρι το θάνατό τους.

Η μάνα μου μέχρι πρόσφατα τραγουδούσε συνέχεια το «Γοργοπόταμο», πιστή στα ιδανικά της για ένα κόσμο καλύτερο!! Το 1976, οι γονείς μου χτίζουν ένα πολύ μικρό σπιτάκι στην Πενταγιού και έκτοτε περνούν εκεί όλα τα καλοκαίρια τους. Σιγά-σιγά το βελτιώνουμε με τη Λένα μου κάθε χρόνο και μεταδίδουμε και στα παιδιά μας τον έρωτα μας για την όμορφη Πενταγιού. Κι ευτυχώς το αγαπούν και τα ανίψια μου, Βασίλης και Μαρία Φιλίππου. Αιωνία σου η μνήμη μανούλα μου, αγαπημένη μου Λιλίκα! Δώσε χαιρετίσματα στον πατέρα και πες του ότι κρατάω ακόμη γερά! Στέλιος Γεωργίου Τσιώρης

ΤΑΣΟΣ ΚΟΡΝΕΖΟΣ Στάλθηκε από τον γιό του Γιάννη Κορνέζο Όχι δάκρυα για σένα καλέ μου πατέρα. Δεν πρέπει να κλάψουμε που έφυγε ο Τάσος ο Κορνέζος. Δεν θα το ήθελε και αυτός. Το μόνο που ήθελε ο Τάσος ήταν να περνάει καλά με τους φίλους του και τους συγγενείς του στο χωριό και ο κόσμος γύρω του να είναι γελαστός και υγιής. Ο Τάσος πριν αρκετά χρόνια είχε πάρει τηλέφωνο τους φίλους του και τους είπε ότι πέθανε. Στο άκουσμα της είδησης και απαντώντας στην έκπληξη των φίλων του τους είπε: “Αν πέθαινα δεν θα ερχόσασταν στην κηδεία μου? Δεν χρειάζεται να έρθετε στην κηδεία μου γιατί τότε δεν θα καταλαβαίνω τίποτα. Ελάτε τώρα που είμαστε ζωντανοί για να πιούμε ένα κρασί” . Έφυγες όρθιος ,υπερήφανος και χαμογελαστός όπως άρμοζε σε έναν άνθρωπο σαν εσένα. Το χωριό λυπημένο σε συνόδευσε στην τελευταία σου κατοικία αν και οι συγχωριανοί ήταν συνηθισμένοι να χαίρονται όταν σε έβλεπαν γιατί τους έδινες πάντα χαρά και αισιοδοξία. Όπως τότε που σαν πρόεδρος του συλλόγου το πρώτο πράγμα που έκανες ήταν να εγκαταστήσεις ηχεία και να βάλεις μουσική στην πλατεία για να χαίρεται και να γλεντάει ο κόσμος. Για μένα ήσουν ο πατέρας μου, ο άνθρωπος που μου έδωσε τις βάσεις για να αντιμετωπίσω τη ζωή μου. Για τους άλλους ήσουν ο άνθρωπος με τον οποίο πάντα περνούσαν καλά γιατί η παρέα μαζί σου δεν ήταν ποτέ βαρετή. Πέρασες πολλά χρόνια στη θάλασσα και “κυβερνούσες βαπόρια” όπως έλεγες . Απέκτησες σοφία και σκέψη μέσα από τη ζωή σου που δεν ήτανε του καθημερινού μέσου όρου. Οι σκέψεις σου και ο αυθορμητισμός σου ο οποίος δεν ήταν εύκολα διαχειρίσιμος, ήταν μία άλλη ματιά πιο αισιόδοξη στη μάταιη αυτή ζωή που ζούμε. Ξέρω ότι από εκεί απάνω που μας βλέπεις θα χαίρεσαι και εσύ με τη χαρά μας, ενώ εμείς θα σε σκεφτόμαστε πάντα σαν τον άνθρωπο που χαιρόταν τη ζωή και το χωριό του. Καλό ταξίδι καλέ μου πατέρα. Καλό ταξίδι καπετάνιε. Ελπίζω να έχει μπουνάτσα εκεί ψηλά.

• Τη Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου ετελέσθη στο χωριό λειτουργία για την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού από τον ιερέα μας (παπαΓιώργη) ο οποίος με μεγάλη και συγκινητική προσπάθεια ολοκλήρωσε την όλη διαδικασία. Τον ευχαριστούμε και του ευχόμαστε ταχεία αποκατάσταση της υγείας του! Παρέστησαν πενταγιώτες, τριστενιώτες και η πρεσβυτέρα (κα Όλγα). Και του χρόνου με υγεία και ακόμη περισσότεροι!

Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2020

3

Αντώνης Χρόνης, Τηλέμαχος Τσουκαλάς. Η Γιαννίτσα θα ήταν περήφανη... ΑΡΤΟΚΛΑΣΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΑΝΙΔΑ,ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ, 23/08/2020. ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!

ΟΤΑΝ Ο ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΑΙΔΙΚΟ…

Ο ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ...

Τούτος ο Δεκαπενταύγουστος ήταν αλλιώτικος αλλά το ίδιο κατανυκτικός!!! Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΊΑ έγινε στους Αγίους Ταξιάρχες, μιας και λόγω κορωνοϊού είχαν απαγορευθεί οι λειτουργίες σε ξωκλήσια όπου δύσκολα μπορούσαν να τηρηθούν οι προβλεπόμενες αποστάσεις, όμως η πλατεία γέμισε στη συνέχεια για τον καθιερωμένο καφέ, με τις Μαρίες, τις Παναγιώτες και τους Παναγιώτηδες να κερνάνε για την ονομαστική τους γιορτή, τα παιδιά να παίζουν ανέμελα γύρω απ’ τον πλάτανο και όλους να εύχονται «ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ»!!!

ι φωτογραφίες λένε πολλά περισσότερα από αυτά που εγώ μπορώ να μεταφέρω, αλλά θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα ιδιαίτερο γεγονός στο οποίο έγινα προσωπικά μάρτυρας κι αισθάνομαι πολύ τυχερός γι’ αυτό! Πρόκειται για ένα γεγονός που εκπέμπει ξεκάθαρα μηνύματα και αρκετούς προβληματισμούς αναφορικά με το αποτύπωμα της προσφοράς του καθενός από εμάς πρός το χωριό μας. Ας πιάσω όμως την ιστορία από την αρχή… Είναι η τελευταία μέρα των διακοπών, ετοιμαζόμαστε για το ταξίδι της επιστροφής, τα συναισθήματα είναι έντονα και το κλίμα «βαρύ»! Απομένει ο τελευταίος καφές με τους εναπομείναντες στην πλατεία, το τελευταίο αντίο στους κατοικούντες στον Αη-Γιώργη και η καθιερωμένη στάση στη Μεγάλη Βρύση για τις τελευταίες γουλιές δροσερού νερού!!! Φεύγοντας από την πλατεία, κι ενώ αποχαιρετώ το Δημήτρη Μπαλωμένο και την παρέα του, γίνομαι αποδέκτης της εξής ερώτησης : «Γιώργο, ξέρεις ποιος καθάρισε τις βρύσες?» «Δεν έχω ιδέα Δημήτρη μου» του απαντώ και παίρνω το δρόμο για τον κάτω μαχαλά του χωριού. Αφού είπα το αντίο μου, η τελευταία στάση ήταν στη Μεγάλη Βρύση… Κατεβαίνοντας τα σκαλοπάτια προς τις βρύσες, βρέθηκα μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη! Ένα παιδί με ένα μυστρί στο χέρι και τα πόδια βουτηγμένα στα παγωμένα νερά να ξύνει τις πέτρινες κούπες που υποδέχονται το νερό. «Τι κάνεις εκεί αγόρι μου?» το ρωτάω. «Καθαρίζω τις βρύσες από τα βρύα… Είναι η τελευταία που έχει μείνει…» και μου δείχνει τη διαφορά αυτής από τις άλλες, «αλλά δεν το κάνω μόνος μου, το κάνω με τον ξάδελφο μου τον Τηλέμαχο που δεν είναι αυτή τη στιγμή

Ο Αντώνης Χρόνης επί το έργον. εδώ και το κάνουμε κάθε χρόνο!» «Πώς σε λένε αγόρι μου?» «Αντώνη, είμαστε εγγόνια της Γιαννίτσας!» μου απαντάει. Όπως καταλαβαίνετε οι μικροί μας φίλοι δεν απαντούν μόνο στο ερώτημα του φίλου μου του Δημήτρη αλλά με την πράξη τους, αθόρυβα, χωρίς τυμπανοκρουσίες, δείχνουν την αγάπη τους για τον τόπο τους καθώς και το τί μπορεί να κάνει ο καθένας μας αλλά και όλοι μαζί για το όμορφο χωριό μας το οποίο αγαπάμε πολύ! Μάθημα ζωής από το σιωπηλό εθελοντισμό των μικρών μας φίλων κι ενώ είμαι ήδη φορτισμένος συναισθηματικά από το επικείμενο ταξίδι της επιστροφής, καταλαβαίνετε ότι το κλίμα «βάρυνε» ακόμη περισσότερο από τους προβληματισμούς που τριβέλιζαν πια τις σκέψεις μου… Κλείνοντας, πιστεύω ότι ένα απλό ΜΠΡΆΒΟ δεν θα ήταν αυτό που θα αναζητούσαν οι φίλοι μας για την πράξη τους, αλλά μεγαλύτερη θα ήταν η ικανοποίηση τους αν έβλεπαν ότι το έργο τους έχει και άλλους μιμητές αλλά και μόνιμες,ίσως, παρόμοιες δράσεις το καλοκαίρι στο χωριό! ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΤΣΩΡΗΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Ο λογαριασμός του συλλόγου άλλαξε. O νέος είναι στα ονόματα Στυλιανός Τσιώρης και Δημοσθένης Παπαγεωργίου Πάντα στη EUROBANK IBAN: GR 1902602370000860101385410 O σύλλογος χρειάζεται πάντα βοήθεια.

4

Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2020

ΘΡΙΑΜΒΟΣ!!! Ο ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ ΔΩΡΙΔΑΣ στην Πενταγιού είναι πλέον αλήθεια !!!!! Δημοσιεύτηκε στην Διαύγεια η έγκριση του επενδυτικού σχεδίου LEADER του Δήμου Δωρίδας για ανάπλαση του ορεινού οικισμού Πενταγιών ύψους 600.000 ευρώ.

Επιτέλους!! Επτά (7) χρόνια πέρασαν για να πάρει σάρκα και οστά η πρόταση του Δρ.Γιώργου Δημητρέλλου ( Γεωπόνος-Περιβαντολλόγος-Πανεπιστήμιο Πάτρας) για δημιουργία Αλπικού Βοτανικού Κήπου στην Πενταγιού, πρόταση που κατατέθηκε στο ιστορικό 15ο συνέδριο της Ομοσπονδίας συλλόγων Β/Δ Δωρίδας στις 3-8-2013 ! Η πρόταση αυτή ενθουσίασε τον πρόεδρο του συλλόγου Πενταγιωτών Στέλιο Τσιώρη που με τη βοήθεια και αμέριστη συμπαράσταση του Δημάρχου μας Γιώργου Καπεντζώνη «έτρεξαν» επί 7 χρόνια την όλη υπόθεση. Συνάντηση τον Μάρτιο του 2014 με τον Υπουργό Αθανάσιο Τσαυτάρη, γνωριμία με την μεγάλη κυρία των Ελληνικών Βοτανικών Κήπων Δρ. Ελένη Μαλούπα, Γεωπόνο του ΕΛΓΟ (καί εκπρόσωπο της Ελλάδας στους Βοτανικούς κήπους του εξωτερικού), δημιουργία ιστορικών ημερίδων στο Λιδορίκι! Η ιδέα ενθουσιάζει και τον πρώην Περιφερειάρχη Στερεάς Κώστα Μπακογιάννη που δίνει εντολές άμεσης προώθησης του σχεδίου!! Το πρόγραμμα εντάχθηκε σε σχέδιο ολικής ανάπλασης ορεινού οικισμού. Για την συμπλήρωση των στοιχείων του οικισμού Πενταγιών χρειάστηκαν πάνω από 500 σελίδες μελέτης που παρουσίασαν όλα τα απαιτούμενα στοιχεία (στοιχεία λαογραφικά, ιστορικά, αρχαιολογικά, αρχιτεκτονικά, στοιχεία ύδρευσης, αποχέτευσης, τηλεπικοινωνιών και ΔΕΗ. χάρτες ατελείωτοι και πάνω από 300-400 φωτογραφίες του οικισμού. Σε όλη αυτή την παρουσίαση βοήθησε τα μέγιστα ο τοπικός πρόεδρος Πενταγιών Αποστόλης Ασημάκης !! Η μελέτη όλη αυτή δωρήθηκε από τον Στέλιο Τσιώρη στον Δήμο Δωρίδας για την συμπλήρωση του LEADER. Στη μελέτη των αρχιτεκτονικών βοήθησαν οι

αρχιτέκτονες Νίκος Αγριαντώνης και Θάνος Κολοκυθάς επίσης αφιλοκερδώς! Αλλά και ο Μπάμπης Ψύχας μας βοήθησε στην τελική φάση της συμπλήρωσης της πρότασης. Τεράστια ήταν και η βοήθεια από την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου, υπό την κ. Βίκυ Ζουμά! Η καθοριστική φάση υλοποίησης του έργου ήταν η μεγάλη απόφαση του Δημάρχου να πληρώσει τον ΕΛΓΟ με το τεράστιο ποσό των 25000 ευρώ για την εκπόνηση της μελέτης του ΕΛΓΟ για την εκτέλεση του γεωπονικού κομματιού. Με τη μελέτη αυτή, αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς πολλών καθηγητών από Θεσσαλονίκη και Πάτρα, 212 αλπικά φυτά των Βαρδουσίων θα φυτευθούν στον Κήπο εντός του οικισμού αφού πρώτα σταλούν στον ΕΛΓΟ για πιστοποίηση. Ας σημειωθεί εδώ ότι πλήθος οικογενειών Πενταγιωτών μίσθωσαν για πολλά χρόνια οικόπεδα και αγροτεμάχια του οικισμού, στο πρόγραμμα για φυτεύσεις και πειραματικές καλλιέργειες. Ευχαριστούμε θερμά τις οικογένειες Χριστίνας Σαμπατακάκη, Χρήστου Κλώτσα, Κικής Ζηκογιάννη, Γιάννη Καρατζά και Μαρίας Παπατσούρη καθώς και τις αδελφές Παπαγεωργίου Ξένια και Φρόσω !! Στο δωρηθέν διώροφο παραδοσιακό σπίτι 200τ.μ. με 1000 τ.μ. κήπο(μεγάλη δωρεά από τον συγχωριανό μας Γιώργο Γρίβα) θα γίνει εκθεσιακό κέντρο αποξηραμένων ΑΦΦ, γραφείο συνεδριάσεων, χώρος μελετών και αναλύσεων και στον άνω όροφο δωμάτια φιλοξενίας ακαδημαικού προσωπικού. Η υποβολή της πρότασης βοηθήθηκε τα μέγιστα από πολλούς: τον Γιάννη Ζηρίνη, τον Μιχάλη Δρίτσα, το σημερινό βουλευτή της ΝΔ Γιώργο Αμανατίδη. Από την Δωρική Αδελφότητα (Γιάννης Μπαλατσούρας), από την Αναπτυξιακή του Ν.Φωκίδας Χρήστος Γάτος και Πόπη Πατρινού, (ειδικά η βοήθεια του Χρήστου Γάτου έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία της πρότασης).Βοήθεια μεγάλη προσέφεραν όλοι οι πρόεδροι των γειτονικών χωριών όπως ο Βαγγέλης Γραββάνης, ο νυν πρόεδρος της Ομοσπονδίας Δημήτρης Μαυραγάνης, η Μαίρη Παπακωνσταντίνου, ο Γιώργος Νικο-

ΟΙΚΙΑ Γ.ΓΡΙΒΑ ΕΡΜΠΑΡΙΟ

λόπουλος, ο Στάθης Κωνσταντινίδης. Πολλές φορές, ειδικά στις μεγάλες δυσκολίες, σκεφτόμασταν ότι το θετικό σε μια αποτυχία θα ήταν οι όμορφοι αγώνες που δίναμε όλοι μαζί! Τώρα, όλοι μαζί πρέπει να στήσουμε σωστά το όλο έργο! Πώς θα

κτισθεί, πώς θα δουλέψει, πώς θα καταφέρει να περάσει την κουλτούρα των ΑΦΦ σε όλη την Κεντρική Στερεά και να γίνει ένα καταξιωμένο Ευρωπαϊκού επιπέδου κέντρο έρευνας και παραγωγής νέων τεχνολογιών πάνω στα ΑΦΦ.

Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2020

5

2014. 7 Μαρτίου Επίσκεψη στον Υπ. Αγροτ. Ανάπτυξης Α. Τσαυτάρη

2016-04-20. Επίσκεψη Μπακογιάννη στην Πενταγιού

Αύγουστος 2013

Οικία Γ. Γρίβα

Δορυφορική φωτο B.K. στην Πενταγιού.

Καρούτες Νοέμβριος 2018

Ημερίδα γιά ΑΦΦ Λιδωρίκι Ιούνιος 2016

Μάιος 2018 ΕΡΤ

6

Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2020

Η ΠΕΝΤΑΓΙΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ Ειρήνη Ασημάκη

Αριάδνη Παπαδάκη 5 ετών Στο χωριό μου άρεσε πιό πολύ που είχε παιδιά καί παίζαμε Ορέσης Παπαδάκη, 2,5 ετών Ο Λολόλη τη ατεία Μετάφραση Ο Αποστόλης στην πλατεία Τα ...Κορνεζάκια μαζί !!

Ζένια Ασημάκη

Μαρίλια Γιαννέλου Παναγιώτης Μάξιμος Κορνέζος Ειρήνη και Ζένια Ασημάκη

Λίγα λόγια από το Νάσο Τερλή Θανάσης Ρωμανός Κορνέζος

Νάσος Τερλής

Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2020

7

Ο κορωνοϊός και ο Νεύτωνας∙ μια θεωρία συνομωσίας

Π

όσες φορές το τελευταίο διόπως «κρούσμα», «στέλεχος» και «μεάστημα δεν έχουμε ευχηθεί ο τάλλαξη» απέκτησαν για εμάς νέο πεκορωνοϊός να μην ήταν τίποριεχόμενο. Εξίσου μεγάλη έλξη άρχισε τα περισσότερο από έναν εφιάλτη∙ ένα ξαφνικά -κι επιτέλους- ν’ ασκεί και το κατασκεύασμα του υποσυνειδήτου μας, συνταγματικό δίκαιο στους μη νομικούς, από το οποίο θα μας απήλλασσε ένα ξηιδίως σε ό,τι αφορά στο κεφάλαιο των μέρωμα; Από τη μια στιγμή σχεδόν στην ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. άλλη η καθημερινότητά μας έλαβε τροπή Ήταν αντισυνταγματικά τα μέτρα που που θα μπορούσε κάλλιστα ν’ αποτελεί μας έκλεισαν στο σπίτι; Γιατί εγώ κι εσείς σενάριο ταινίας επιστημονικής φανταδεσμευόμαστε νομικά -πέρα από ηθικάσίας. Αντικρίζοντας μια καμπύλη κρουΝέλλη Τσώρη, να περιορίσουμε την άσκηση ορισμένων σμάτων και θανάτων που έχει πάρει για φοιτήτρια της δικαιωμάτων μας, προκειμένου να προτα καλά την ανιούσα, κυβερνήσεις, επιΝομικής σχολής στατεύσουμε την υγεία του διπλανού στημονική κοινότητα και πολίτες θαρΑθηνών μας; Αυτή, η τελευταία διαπίστωση βορείς μ’ ένα λάσο την τραβούν προς τα ηθά τον συλλογισμό μας να προχωρήκάτω για να την ισιώσουν. Όλοι, όμως; σει λίγο παραπέρα, οδηγώντας τον σ’ Φυσικά όχι. Υπάρχουν κι εκείνοι που γελούν με τον έναν άλλο νόμο, αντικείμενο αυτή τη φορά όχι της ιδρώτα των άλλων -ναι, αυτόν μέσα από τη μάσκανομικής επιστήμης, αλλά της φυσικής. και που χοροπηδούν πάνω στην προσπάθειά τους, Όταν αισθανόμαστε κάτι να μας πιέζει, να μας βαφτίζοντας βολικά την ατομική ευθύνη αφέλεια, σπρώχνει ή να μας σταματά για να μεταβάλουμε την ίσως και ηλιθιότητα. κινητική μας κατάσταση ως σώματα, αντιδρούμε. Μη επιθυμώντας να συντάξω κατηγορητήριο, θα Πρόκειται για τον πανάρχαιο νόμο της αδράνειας. επιχειρήσω μια προσέγγιση κάπως επεξηγηματική Το λεωφορείο ξεκινά, προχωρά απότομα προς της στάσης αυτής. Είναι, πράγματι, πολύ εύκολο να τα μπρος, εμείς το γνωρίζουμε, αλλά το σώμα μας υψώσουμε το δάχτυλο ή και τη φωνή στην κυρία αρνείται να το δεχθεί και γέρνει προς τα πίσω, σε που επίμονα αρνείται να φορέσει τη μάσκα της στο μιαν απέλπιδα προσπάθεια να παραμείνει στη θέση λεωφορείο, καθώς, όπως διατείνεται, «ο κορωνοϊός που βρισκόταν πριν. Ο πρώτος νόμος του Νεύτωείναι ένα ψέμα». Πιθανότατα θα την θεωρήσουμε να βρίσκει, όμως, ακόμη μεγαλύτερη εφαρμογή στα επιστημονικά αστοιχείωτη, αδαή, εκτός τόπου και πνεύματα. Η πρώτη μας αντίδραση όταν κάποιος χρόνου, θα έλεγε κάποιος. Αν, ωστόσο, γυρέψουμε μας προστάζει να χαλάσουμε την βόλεψή μας είναι το βαθύτερο αίτιο πίσω από την εν λόγω συμπεη άρνηση, που συνήθως εκδηλώνεται αρχικά υπό ριφορά, μάλλον θα εκπλαγούμε, γιατί εν τέλει θα τη μορφή απορίας. «Γιατί μου ζητάς να παραμερίκαταλήξουμε σε άλλο αντί για εκείνο της ελλιπούς σω;», «Με ποια εξουσία μού απαγορεύεις;», «Ποιος πληροφόρησης κι επιστημονικής κατάρτισης. είσαι εσύ που μου επιβάλλεις;», «Ποια διάταξη του Τους τελευταίους μήνες οι συνθήκες ανάγκαΣυντάγματος μού επιτάσσει να φορέσω μάσκα;» σαν το μέσο πολίτη να διευρύνει σημαντικά τις και ούτω καθεξής. γνώσεις του. Ο ιατρικός κλάδος της λοιμωξιολογίΗ θεωρία συνομωσίας αρχίζει να πλάθεται αφ’ ας απέκτησε αίφνης ενδιαφέρον για πολλούς που ης στιγμής δίνονται μεν απαντήσεις στις παραπάούτε τον γνώριζαν ενδεχομένως πρότερα∙ έννοιες νω εύλογες κατ’ αρχήν απορίες∙ απαντήσεις λογι-

κές, τεκμηριωμένες, πλην όμως τόσο αναμενόμενες, που σε συνδυασμό με το φύσει «απαράδεκτο» της αξίωσης για ξεβόλεμα, γεννούν σε κάποια σπάνια, χαρισματικά κι εξόχως παρατηρητικά (!) πνεύματα αίσθημα αμφιβολίας. Πώς γίνεται το ξεβόλεμά μου να είναι ο τελευταίος κρίκος μιας τέτοιας αψεγάδιαστης λογικής ακολουθίας; Μήπως οι μάσκες δεν μας επιβάλλονται για αυτόν τον αθώο σκοπό; Μήπως ο κύριος στόχος της επιβολής τους είναι να θησαυρίσουν κάπως οι πολυεθνικές; Μήπως σε τελική ανάλυση όντως μας ψεκάζουνε; Είναι χαρακτηριστικό -και οπωσδήποτε τιμητικό- για πολλούς από τους ανωτέρω φωστήρες ότι άπαξ και τους γίνει η αποκάλυψη του καλά οργανωμένου, υποχθόνιου σχεδίου, αισθάνονται το καθήκον της αφύπνισης των υπολοίπων να πέφτει βαρύ στους ώμους τους. Ως άλλοι πρώην δεσμώτες, κατέρχονται στο σπήλαιο του Πλάτωνα -στο δικό μας μη αλληγορικό παράδειγμα εισέρχονται σ’ ένα λεωφορείο- προκειμένου με το παράδειγμά τους ν’ απελευθερώσουν και τους λοιπούς συμπολίτες τους από την τυραννία των μασκών, η οποία τους εμποδίζει όχι μόνο από το να ανασαίνουν, αλλά και από το να βλέπουν (λογικά εξαιτίας του μεγέθους της μάσκας) την πραγματικότητα όπως είναι∙ γεμάτη από παγίδες κι ευλογοφανή ψέματα. Κατα(π)ληκτικά, εκτός από το εμβόλιο που θα μας απαλλάξει επιτέλους από το φόβο του κορωνοϊού, ίσως θα πρέπει αυτοί οι επιστήμονες, την ακεραιότητα των οποίων αγαπάμε ν’ αμφισβητούμε, να βρουν κάποια θεραπεία και για μιαν άλλη, ανίατη ως τώρα νόσο∙ τη βολική δυσπιστία απέναντι σε έγκριτες επιστημονικές απόψεις. Απόψεις που μας παροτρύνουν να περιοριστούμε λίγο σήμερα, προκειμένου αύριο να συνεχίσουμε κανονικά τις ζωές μας, με υγεία, με τις προσωπικές επαφές που τόσο μας έχουν λείψει, καθώς και με εμπιστοσύνη στην επιστημονική κοινότητα, τις γνωστικές της κατακτήσεις και τα κίνητρά της.

«Μυρίζει χωριό» «Μαμά, μυρίζει χωριό!», έλεγα με το που αντίκριζα τα έλατα και ένιωθα τη πρώτη δροσιά του βουνού να με διαπερνά. Ήμουν τότε γύρω στα 5 και έφτασα τώρα πια τα 21. Και ακόμη είναι η πρώτη ατάκα που λέω μόλις ανοίξω το παράθυρο. «Μυρίζει χωριό!» Κάποτε κάποιος με ρώτησε τι είναι για εμένα το χωριό. Είναι εκείνη η πινακίδα «Καλώς ήρθατε στον τόπο που γεννήθηκε και έζησε η Μαρία Πενταγιώτισσα» και εκείνο το άγαλμα που σε καλώς ορίζει και βρίσκεται εκεί από πάντα χωρίς κανείς μας να ξέρει το γιατί, όμως είναι και άλλα πολλά.. Είναι το δροσερό αεράκι κάθε πρωί και εκείνη η θέα που μένει ίδια αλλά ταυτόχρονα μοναδική, είναι εκείνες οι φωτογραφίες που γεμίζουν το κινη-

τό κάθε χρόνο με τα ίδια τοπία, που όμως είναι τόσο διαφορετικά.. Είναι εκείνος ο μεσημεριανός ύπνος, που δεν θέλεις να ξυπνήσεις, και εκείνος ο διπλός ελληνικός που απολαμβάνεις στο μπαλκόνι. Και κυρίως, είναι τα βράδια. Εκείνα τα βράδια.. Το αιώνιο δίλημμα. Άγιο Κωνσταντίνο η Παναγίτσα; Βρύσες η βραχάκια; Και έτσι κυλάνε ο ένας Αύγουστος

μετά τον άλλο.. και όλα αλλάζουν, και όλα μένουν ίδια.. Πάντα θα είναι ίδια. Για μένα χωριό είναι όλα αυτά, και κάτι παραπάνω. Οι φίλοι. Που όμως είναι οικογένεια. Αυτά τα άτομα που όσο καιρό και αν έχουμε να βρεθούμε θα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Θα αγκαλιαστούμε και θα φιληθούμε λες και δεν χωριστήκαμε ποτέ. Θα είμαστε

ο ένας για τον άλλον, ο καθένας ξεχωριστός με το δικό του τρόπο, τόσο μοναδικός, τόσο απαραίτητος, σαν τους κρίκους μιας αλυσίδας. Που αν κάποιος από αυτούς σπάσει, η αλυσίδα καταρρέει.. Κάποτε κάποιος με ρώτησε γιατί στεναχωριέμαι τόσο πολύ όταν φεύγω αφού οι περισσότεροι ζούμε στην ίδια πόλη και του απάντησα πως κανένα παγκάκι δεν είναι τόσο δυνατό εκεί για να αντέξει το βάρος της τρέλας μας και της ανεμελιάς... Τα βράδια στο χωριό, είναι ατελείωτα. Το οίκημα ζωντανεύει, τα ηχεία χοροπηδάνε, ο χρόνος σταματά, ακόμα και το μουρτζούφλικο άγαλμα, μοιάζει να χαμογελά. Τα βράδια στο χωριό, η φωνή μας γίνεται ένα. Και όσο μακριά και αν πάμε, πάντα θα μας καλεί μια καμπάνα τον δεκαπενταύγουστο για μια αναμνηστική φωτογραφία, να έχουμε να θυμόμαστε έναν Αύγουστο που τελειώνει. Μαρία Β. Σανιδά, Αύγουστος 2020

8

Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2020

ΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΓΙΟΥΣ

ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΕΣ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΤΟΥ 2020 Ο σύλλογος Πενταγιωτών εκφράζει τα πιο θερμά του συγχαρητήρια στα παιδιά μας που πέτυχαν στις πρόσφατες Πανελλήνιες εξετάσεις και τους εύχεται καλές σπουδές και καλή αποφοίτηση !

• Κορνέζου Δήμητρα, Διεθνών και Ευρωπαϊκών σπουδών (Πειραιάς) • Κουρσούμη Βασιλική, Νομικής (Αθήνα) • Σαμορέλη Αρετή, Ψυχολογίας (Αθήνα)- ΕΚΠΑ • Μυλωνά Σπυριδούλα, Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής (Αιγάλεω) • Τσώρη Γεωργία-Μαρίνα, Στατιστικής και Ασφαλιστικής Επιστήμης (Πειραιάς) • Παπαγεωργίου Παναγιώτης, Πανεπ.Δυτ.Αττικής,Επιστημών Οίνου, Αμπέλου και Ποτών (Αιγάλεω) • Λάμπος Αθανάσιος, Διοικητικής Επιστήμης και Τεχνολογίας (Πάτρα) • Σοφικίτη Νεφέλη, Φιλολογίας (Ρέθυμνο) • Σανιδάς Γεώργιος, Πληροφορικής (Καστοριά) • Καρακώστας Μάριος, Ιστορίας (Κέρκυρα) • Λέκας Πάνος ΕΜΠ Πολιτικός Μηχανικός • Γρίβα Αννα Νικόλ Βιολογικό Παν. Πατρών

ΘΑΝΟΣ ΑΣΗΜΑΚΗΣ Οικονομικός Σύμβουλος ΕΣΠΑ για ΜμΕ σε τομείς υπηρεσιών, Νεοφυείς επιχ.,ενίσχυση περιβαλλοντ. Βιομηχανίας, αγροτική ανάπτυξη, LEADER Τουρισμός, αυτοαπασχόληση, franchising

N 697 664 8395

ΓΟΥΡΓΙΩΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΕΜΠΟΡΙΑ ΑΥΤΟΚΙΝΉΤΩΝ

Λ. Δημοκρατίας 95, Νέο Ψυχικό Πλησίον Πενταγώνου

N 210 677 7778

«…δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια, ξέρω πως έχουν τη φυλή τους, τίποτε άλλο. Καινούργια στην αρχή, σαν τα μωρά που παίζουν στα περβόλια με τα κρόσσια του ήλιου, κεντούν παραθυρόφυλλα χρωματιστά και πόρτες γυαλιστερές πάνω στη μέρα. Όταν τελειώσει ο αρχιτέκτονας αλλάζουν, ζαρώνουν ή χαμογελούν ή ακόμη πεισματώνουν μ’ εκείνους που έμειναν, μ’ εκείνους που έφυγαν, μ’ άλλους που θα γυρίζανε αν μπορούσαν ή που χάθηκαν, τώρα που έγινε ο κόσμος ένα απέραντο ξενοδοχείο» Γ. Σεφέρης «Κίχλη», 1946

T

α κλειστά σπίτια μου προκαλούν θλίψη! Όχι μόνο γιατί με κάνουν να συλλογιέμαι αλλοτινούς καιρούς, τότε που το χωριό είχε πολλούς μόνιμους κατοίκους, που γέμιζε παραθεριστές από τις αρχές του Ιούλη, που γίνονταν μεγάλα διήμερα πανηγύρια στο τέλος του μήνα για να δοξάσουμε τους Άγιους Προστάτες μας , την Αγία Παρασκευή και τον Άγιο Παντελεήμονα, τότε που άδειαζε το Σεπτέμβρη, όταν οι « Πενταγιώτες της Αθήνας» επέστρεφαν στις δουλειές τους κι άνοιγαν τα σχολεία… Πολλά απ’ αυτά τα σπίτια δεν ήταν τότε έρημα, αντίθετα , άσταφταν από πάστρα, οι κήποι τους ήταν καλοφροντισμένοι , από μέσα τους έβγαιναν σπιτικές μυρωδιές κι ακούγονταν φωνές, παιδικές ή μη, σημάδι ζωής… Τα κλειστά, και πολύ περισσότερο τα εγκαταλελειμμένα σπίτια ,χορταριασμένα μα και χτυπημένα αδυσώπητα από το χρόνο, αυτά που τα κουφάρια τους στέκονται συχνά ολόρθα, λες και προσπαθούν μάταια να αντισταθούν στη φθορά, μου προκαλούν θλίψη για έναν ακόμη λόγο. Το κάθε σπίτι έχει τη δική του ιστορία, τη δική του «μοίρα» που το οδήγησε στην εγκατάλειψη… Ένας ιδιοκτήτης που έφυγε από τη ζωή, απόγονοι ή κληρονόμοι που διάφορες δυσκολίες, μια αρρώστια, ή η βαθιά οικονομική κρίση των τελευταίων ετών, δεν τους επιτρέπουν να τα συντηρήσουν και άλλοι που, μην έχοντας γνωρίσει αρκετά ώστε να αγαπήσουν τούτο τον τόπο , δεν έρχονται και τα αφήνουν έρμαια στη φθορά του χρόνου… Όποια κι αν είναι η αιτία, σημασία έχει ότι κοιτάζοντας τα όλοι μας γυρίζουμε πίσω στο παρελθόν , αναπολώντας με πικρία όμορφες στιγμές, ενώ συνάμα άθελα μας συγκρίνουμε το «τότε» και το «τώρα» νιώθοντας ένα σφίξιμο στην καρδιά. Τα κλειστά και ρημαγμένα από το χρόνο και τις καιρικές συνθήκες σπίτια είναι εδώ για να θυμίζουν σε όλους μας πόσο οι προτεραιό-

ΓΙΟΥΛΗ ΠΕΝΤΑΓΙΩΤΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ

Καθαρισμός προσώπου-peeling, Ενυδάτωση, ριζική αποτρίχωση, Μόνιμη βαφή βλεφαρίδων,χειρομασάζ, Λιποδιάλυση, παθητική γυμναστική, Ακμή, μακιγιάζ νύφης, Επίσης:ανάπτυξη-ελάττωση στήθους, Κυτταρίτιδα,μαγνητοθεραπεία, Laser, peeling ανάπλασης, εξάλλειψη, Λεκέδων-ουλών, μακιγιάζ λεμφικό μασάζ, Βιολογική αποτρίχωση Πελέκη 12, Ανω Καλαμάκι

N 210 996 2973 - 210 996 1505

τητες και οι αξίες μας έχουν αλλάξει, πόσο η ζωή μας έχει δυσκολέψει, αλλά και πόσο είναι άρρηκτα δεμένα με τη γενικότερη εγκατάλειψη των ορεινών οικισμών που παλεύουν να αντισταθούν στον ολοκληρωτικό μαρασμό, συχνά ξεχασμένοι και από την ίδια την πολιτεία! Τι θα μπορούσε άραγε να γίνει από εμάς, αλλά και από το επίσημο κράτος , για να αλλάξει αυτό? Ευχή όλων είναι μέσα στα επόμενα χρόνια να υπάρξουν συντονισμένες ενέργειες που θα οδηγήσουν και πάλι τον κόσμο, και κυρίως τη νεότερη γενιά, στις αυλές των κλειστών σήμερα σπιτιών!!! Ειρήνη Καρτάκη.

ΟΡΑΜΑ Βιοτεχνία ΒαπτιστικώνΕίδη Γάμου ΒΑΠΤΙΣΤΙΚΑ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ Σοφοκλέους 15 και Αιόλου (2ος) 10551 Αθήνα

N 210-3212788, 698 568 7053

ΑΡΜΥΡΟΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ Ειδικός Παθολόγος ΕΚΠΑ, Μεταπτυχιακά Αιματολογία Τζών Κένεντυ 141, Περιστέρι,1ος όροφος

N

10 574 4801 2 698 568 7053