IES A Sangriña (A Guarda) - O tesouro dos nosos avós (CD5)

Realizado por: Iria Pereira Fernández Rosana Pérez González María Gómez Rodríguez  Sandra Rodríguez Fuentes

Introducción • • • •

Fotografía de Digna Alonso Portela Digna Alonso Portela Para gañar uns cartiños…

A súa vida era unha rutina

      

A súa mocidade A súa familia Fotografía de Alejandro Rodríguez Álvarez Alejandro Rodríguez Álvarez A súa infancia A súa mocidade A fala dos telleiros

     

O seu primeiro amor O exilio Que pensa sobre o mundo de hoxe?

Festas populares Os disfraces Como foron desaparecendo as festas

Digna Alonso Portela • Naceu en Salcidos fai 78 anos no seo

dunha familia que vivía do campo.

• O seu pai chamábase Eduardo e a súa nai Flor.

• Digna ten catro irmáns máis; Ramón, Rosaura, Laura e Francisco.

• Digna foi ó colexio moi pouquiño tempo,

pois só foi dende os sete ós once anos.

• Antes de ir á escola, Digna dedicábase a traballar soamente na casa, coidando dos seus irmáns. Cando ía á escola non se libraba de facer as tarefas da casa, ir a botarlle de comer ós animais, ir lavar a roupa á fonte da vila...

Para gañar uns cartiños…

• Con dezaoito anos,

Digna, para levar uns cartiños á casa, ía coser polas noites á casa da súa veciña Clara. Esta, xa que tiña que darlle os cartos a unha moza, prefería que fose a Digna, que era de confianza.

A súa vida era unha rutina • Digna para describir a súa vida defínea cunha palabra : ”RUTINA”

• Coidaba dos seus irmáns, amañaba a casa, dáballe de comer ós animais, ía ó campo, ó monte coller leña… todos ós días.

• Levantábase ben cedo para facer todas as tarefas e a fin do día non lle daba chegado. Ó final do día estaba esgotada.

A súa mocidade • Non puido disfrutar moito da súa mocidade, pois a súa •

•

nai morreu cando ela tiña uns dezasete anos e tivo que dedicarse máis que nada ós seus irmáns…

Un día como calquera outro, ela descríbeo como “O SEU MELLOR DÍA”, foi lavar a Salcidos e topouse alí o que agora é o seu home, “Alejandro”. Comezaron a falar e logo, de cando en cando, ían quedando na fonte, ata que ó final acabaron sendo mozos.

Casou con vinte e catro anos con Alejandro e veu vivir con el para O Castro.

A súa familia • Cando Digna nos conta o nacemento da súa primeira filla Mari Luz, énchenselle os ollos de bágoas, e Alejandro sorrí amplamente.

• “Paríamos na casa” contounos Digna.

• A familia de Digna esta formada por 5 fillas, Mari Luz, Delia, Maria Juana, Marina e Maria Del Rosario.

• Digna tamén tivo un fillo pero cando nos ía contar o motivo do seu falecemento viñeronlle malos recordos á súa mente e non quixo seguir contándonos. “Digna,

nós entedemos que non o queiras contar o motivo. O falecemento dun fillo sempre é duro para unha nai”

Alejandro RodrĂ­guez Ă lvarez

Alejandro Rodríguez Álvarez • Alejandro naceu nun lugar chamado O

Castro.

• Ten 83 anos.

• A súa vida non estaba chea de riqueza senón todo o contrario.

• Tiña un irmán xemelgo, pero debido á falta de alimentos morreu.

A súa infancia • Só tivo oportunidade de ir un ano á escola e iso só para aprender a escribir e ler.

• Pouco tempo despois tiña que deixar a

escola e gañar uns cartiños, para axudar a sua nai.

A súa mocidade • Cando Alejandro cumpriu os nove anos,

comezou a traballar no campo co seu pai; ía recoller o argazo á praia e a pescar muxos, polbos, cabróns, barbos…

• Os doce anos tivo que ir traballar á telleira de Ourense pero os problemas de diñeiro continuaron igual.

A fala dos telleiros

• Entre as moitas frases que nos dixo quedámonos con dúas que nos fixeron rir un pouco: “A ordia muchacho” “Ormio”

O seu primeiro amor • Un día coma outro calquera foi dar unha

volta por Salcidos e ó chegar á fonte da vila atopouse cunha moza que lle chamou a atención…Acercouse a ela e comezaron a falar.

• Pasado o tempo, fixéronse mozos e decidiron casar…

A emigración Despois de casar con Digna, tivo cinco fillos, que lle deron unha gran alegría.

Pero a súa vida estivo chea de preocupacións, xa que tiña que marchar a Francia, deixando a súa familia atrás.

Alejandro marchou cuns amigos en busca de traballo para poder alimentar a súa familia. Ó chegar collérono como peón nunha obra e ía traballando como podía.

• Pouco a pouco íalle

•

mandando cartos á súa muller para poder sacar a súa familia adiante.

Según nos contou foi moi difícil levantarse tódalas mañás sabendo que a súa familia estaba lonxe del.

• Durante doce longos anos •

tivo que esperar para poder voltar ó seu fogar.

Non todo foi cor de rosas, ó seu regreso a Galiza diagnosticáronlle unha enfermidade que o deixou nunha cadeira de rodas.

Que pensa sobre o mundo de hoxe…?

• El di que o mundo está perdidiño

perdidiño perdidiño...Podendo estudar non o fan, só pensan en saír de festa, pero non coma antes que co sol ben alto tiñamos que estar na casa.

• El di tamén que aínda que antes había moitos problemas vivíase moito mellor ca agora.

Festas populares!

• Naqueles tempos celebrábanse festas no

pobo.

• Alejandro e Digna ían celebrar os carnavales cerca da súa casa. Para recadar diñeiro xuntábanse os veciños e doaban ovos e touciño. Logo vendíanse na plaza de Abastos.

Os disfraces • Utilizaban roupas •

vellas para prepararen os seus disfraces.

Estas festas tiñan unha duración de tres • Alejandro é o cuarto días, nos cales non empezando pola ían á casa para esquerda. Aquí nada… atopámolo cos seus

amigos, disfrazados .

Como foron desaparecendo as festas?

• Debido a que eu encontrábame nunha cadeira

de rodas e os meus compañeiros e veciños foron morrendo non houbo ninguén que as levara adiante, e entón deixáronse de facer…

– Neste momento Alejadro tivo que deixar de falar…

Comentario persoal do traballo • Para nós, este traballo, foi moi produtivo, xa que nos fixo ver cousas novas dos nosos avós que descoñeciamos.

• Tamén temos que dicir que foi moi gratificante poder estar cos nosos maiores.

Agradecementos • Queremoslle agradecer a Digna e a

Alejandro toda a información para a redacción deste traballo.

• Grazas a eles puidemos realizar o traballo cunhas ideas e perspectivas moi claras, ademais de pasar un tempo moi divertido con eles.