HogarNieuws 2018 - nr. 1 - jaargang 23

In dit nummer:

he lp t!

Overzicht van projecten van

HOGAR nieuws Jubileumnummer

St ic ht in g

en bijdragen van Nederend-Bergstra, Broere, Hofman en Knop

Ho ga r

40 jaar Hogar

40 JAAR! - 2018 nummer 01 Jaargang 23

HOGAR-Nieuws is een zelfstandige uitgave voor Stichting-Hogar

2 | Hogarnieuws 2018

- Zomer

2018

40 JAAR HOGAR

40 jaar Hogar

HOGAR-REÜNIE 2018 Al jaren organiseert Stichting Hogar een Hogardag. Tot 2011 was de Hogardag een jaarlijks ijkpunt voor alle (aspirant) adoptieouders. De aangekomen kinderen werden bewonderd, ouders praatten bij met elkaar én met de contactpersonen en de kinderen hadden een leuke dag in het speelparadijs.

Vanaf 2012 is de Hogardag veranderd in een Hogar reünie. Van aangekomen kinderen geen sprake meer, wel van groter wordende kinderen die elkaar toch elk jaar na een verlegen begin weer opzoeken. Hoewel de animo steeds minder wordt, willen we deze dag wel in ere houden. We zien hoe belangrijk het is voor de aanwezigen!

Let op!

Dit jaar HogarReünie in op camping Bregman Schoorl!

Dit jaar nodigen we jullie daarom uit op zaterdag 22 september van 16.00-21.00 uur op Camping de Bregman aan de Gerbrandtslaan 18 in Schoorl. De kosten zijn € 20,voor een warm en koud buffet inclusief twee consumpties per persoon.

Je kunt je opgeven door vóór 1 september a.s. het totaalbedrag over te maken naar NL14 INGB 0009 561 737 o.v.v. Hogar Reunie, je naam en het aantal personen.

Let op: deelname is uitsluitend mogelijk na opgave door middel van betaling!

We hopen die 22e september jullie te mogen verwelkomen om weer even ouderwets bij te praten!

Hogardag in 2011

Een kind, een maaltijd!

Maak € 17,50 over op NL14 INGB 0009 5617 37 t.n.v. Hogarnieuws, Apeldoorn

o.v.v.

‘Maaltijd’ EEN MAAND LANG ETEN OP SCHOOL

Projecten door de jaren heen

Hogarnieuws 2018 - Zomer

3

Van de voorzitter

Voorwoord

HOGAR PROJECTHULP Stichting HOGAR, opgericht op 5 juni 1978, is sinds 1 januari 2010 gestopt met de bemiddeling van adoptie maar is zeer zeker het leven van veel kinderen in Colombia blijven steunen door de projecthulp voort te zetten onder de naam Stichting HOGAR Projecthulp, met een bestuur van 5 personen.

Natuurlijk hopen wij daarbij nog wel op de medewerking van Fausto, de man van onze adoptie advocaat Angela. Een Colombiaan die, als veel adoptieouders het voor het zeggen hadden, een lintje van de President van Colombia verdient voor zijn grandioze vrijwillige inzet voor HOGAR en daarmee voor veel kinderen in zijn land.

Wij weten allemaal dat al die Nederlandse donaties juist door de tomeloze inzet van Fausto goed besteed worden.

Nog steeds ga ik elk jaar naar Colombia en maak de gebruikelijke rondreis langs de projecten met Fausto. Stichting HOGAR Projecthulp mag ontzettend trots zijn op alle verleende hulp aan de vele projecten welke gedurende al die jaren de revue hebben gepasseerd en nog steeds ondersteuning krijgen. Veel van de lezers hebben waarschijnlijk geen idee waaruit de hul van HOGAR de afgelopen 33 jaren heeft bestaan. Een aantal van de projecten worden momenteel nog jaarlijks door HOGAR bezocht en krijgen volop hulp om voortgang te garanderen. Het project San Nicolas in Bello in Medellin, is nog volop in aanbouw en zal in het begin van 2020 volledig zijn afgerond.

Met het 40-jarig bestaan van HOGAR kijken we ook terug op de 33 jaren projecthulp aan Colombia. Het land waar we onze kinderen vandaan hebben en waar nog heel veel kinderen in armoede leven.

Stichting HOGAR heeft altijd de grootste rol gespeeld als adoptiebe middelaar maar werd in Colombia al snel geconfronteerd met “de achterblijvertjes”. Het Instituto Colombiano Bienestar Familiar, (I.C.B.F.), wilde jaarlijks contact met ons om alle lopende dossiers door te nemen. Zij waren het immers die uitmaakten wie welk kind mocht adopteren. De matching werd dus altijd door de Colombiaanse overheid gedaan. HOGAR wilde graag projecthulp verlenen maar absoluut geen “voor wat

hoort wat” verplichtingen hebben door hulp te bieden aan de kindertehuizen waar onze kinderen vandaan kwamen.

Vrije hulp dus en dat nu al 33 jaren lang!

Elk jaar opnieuw werd bij ons bezoek aan Colombia hulp geboden. Hulp in de vorm van materialen, dus er werd geen geld gegeven. Samen met de belanghebbenden werden spullen ingekocht en afgeleverd op de betreffende noodlijdende adressen. Doordat het I.C.B.F. wilde dat HOGAR persoonlijk contact opnam met al hun vestigingen in het land van waaruit kinderen werden toegewezen was het nodig om veel te reizen. U kunt zich voorstellen dat dit vele intensieve werkbezoeken met zich meebracht. Temeer daar wij ook probeerden in de betreffende regio’s, naast de bezoeken aan het I.C.B.F, projecthulp te bieden. Zeker in de eerste 15 jaren van het bestaan van HOGAR hebben wij van hot naar haar gevlogen. Heel veel gezien en mee mogen maken. Gereisd, gelachen, af en toe in de zon gezeten, nagedacht, overleg gepleegd, hulp geboden, in sloppenwijken en op de vuilnisbelt gelopen.

Daarbij soms meerdere tranen gelaten.

Totdat Angela, bij een bezoek aan ons land, haar man Fausto mee nam. Bij de toenmalige ontmoetingsdag van HOGAR was Fausto zo onder de indruk van alle contacten welke Angela in Nederland had opgebouwd dat hij besloot de populariteit van haar te steunen. “Ik ga jullie projecten regelen in Colombia, dan hoeven jullie niet meer zoveel te reizen en kan er gebruik gemaakt worden van onze gastvrijheid en die van mijn familie”. Aldus zijn spontane reactie! Sindsdien beperkte HOGAR de projecthulp zoveel mogelijk tot Cali, Pereira en de wijde omgeving van Medellin.

Dit heeft HOGAR kapitalen gescheeld aan reis- en verblijfskosten, geld wat wij nu in de projecten konden steken! Fausto is heel ambitieus en zag de grote projecten al voor zich. Met de hulp van architecten en een bouwkundig ingenieur binnen de familie werden er bouwplannen gecreëerd.

Doordat de adoptiebemiddeling zich behoorlijk uitgebreid had, van 20 tot 50 en zelfs 96 adopties, kwam er ook meer geld vrij voor de projecten. De kinderen gaan in Nederland naar school en veel scholen hielden, op aangeven van de ouders, inza-

melingacties voor de hulp aan Colombia.

Veel presentaties op scholen en andere instellingen en de ondersteuning van het HOGAR-nieuws zorgden voor terugkoppeling. Door de verhalen en ervaringen van ondergetekende over de projecten, kon iedereen zien waar het geschonken geld is gebleven. Ook nu nog werkt dit zo. Ook heeft het HOGAR-nieuws blad een enorme facelift ondergaan, hiervoor dank aan ons enthousiaste team van vrijwilligers. Veel projecten waren eenmalig en wanneer bleek dat een project meer en langer hulp nodig had werd deze hulp geboden totdat er voldoende draagkracht bleek te zijn om zichzelf zelfstandig voort te kunnen zetten.

Met een school is dat heel anders. Meestal blijkt dat de hulp van de overheid veel te wensen overlaat en dat HOGAR blijft zorgen voor de educatieve materialen en vaak ook het eten. Zolang de financiën dit toelaten zullen wij dit blijven verzorgen.

Buiten de nu lopende projecten wordt geen nieuw project meer gestart omdat er minder geld binnenkomt en wij liever voor continuering zorgen dan versnippering en/ of halve hulp! De nog in aanbouw zijnde school, San Nicolas in Medellin, wordt gefinancierd door een grote sponsor: het Petrus Canisius College uit Alkmaar.

Het college heeft 5 vestigingen met in totaal ongeveer 2250 leerlingen. Hiervoor bestaat een 5-jarig contract dat met de te houden acties van 2019 het laatste jaar ingaat. Over de nu lopende projecten kunt u de verslagen van de bezoeken en de voortgang volgen in de HOGAR-nieuws bladen. Alle gesloten projecten zijn bij de meesten van u wellicht beperkt bekend.

Wat HOGAR aan projecten heeft gedaan en waaraan het geld werd uitgegeven kunt u in dit prachtige blad bekijken. In de te lezen verslagen zult u constateren dat de projecten een steeds grotere omvang krijgen en dat het bouwen van scholen door HOGAR een grotere stempel is gaan drukken op ons werk.

HANS KERSTEN, Voorzitter en mede-oprichter van Stichting HOGAR.

4 | Hogarnieuws 2018

- Zomer

40 jaar Hogar

De werkwijze van Stichting HOGAR. Hoewel de meeste lezers uiteraard wel op de hoogte zijn van de werkwijze van Stichting HOGAR, kan het voor de grotere geadopteerden wel eens leuk zijn om te weten hoe de procedure, welke hun ouders hebben moeten volgen, zo ongeveer in zijn werk ging.

een speciaal nazorgteam van 4 vrijwilligers die zorgden voor een goed verloop van deze nazorg. Vaak hielden meerdere ouders het na een jaar wel voor gezien en moesten Uit ervaring wijs geworden had het stichrugvallen op hun contactpersoon en werden zij door onze medewerkers worden aangetingsbestuur duidelijk voor ogen hoe de zij stap voor stap begeleid. Van de vrijwillispoord om vooral te zorgen dat de nazorg werkwijze van Stichting HOGAR zou moeten gers werd veel tijd, begrip en inzet gevraagd. papieren werden gemaakt. Voor het team zijn. De stichting moest uitsluitend gerund Om al het werk zo goed mogelijk te kunnen soms een bijzondere ondankbare taak. Om worden door vrijwilligers die zelf ervadoen werd ook een werkmap gemaakt voor te zorgen dat alle werkzaamheden juist verring hadden met het adopteren van één of de contactpersonen. De contactpersonen liepen werden de adoptieorganisaties door meerdere kinderen uit Colombia. Hierdoor en adoptieouders konden stap voor stap de Justitie verplicht om een kwaliteitsnormezou er meer begrip en betrokkenheid ontmap volgen om het dossier samen te stelring ISO 9002 te behalen. Voor HOGAR was staan bij de bemiddeling. Stichting HOGAR len. Alle papieren moesten vertaald worden ook hiervoor een speciale medewerker aanzou niet alleen tijdens kantooruren bereikdoor een beëdigd vertaler, daarna naar de gesteld. Een hele extra klus waarbij elke HObaar moeten zijn maar naar alle redelijkheid notaris en vervolgens ook nog eens door de GAR-medewerker jaarlijks nauwgezet werd de hele dag en avond. Veel adoptieouders rechtbank worden voorzien van stempels! gecontroleerd door onze ISO auditor en Juswerken overdag en kunnen alleen ’s avonds Na controle werd het dossier naar de HOtitie. De voorzitter had de taak om te zorgen contact hebben met hun adoptiebemiddeGAR-advocate in Colombia gestuurd, die op dat HOGAR goed en naar tevredenheid bleef laar. Alle werkzaamheden dienden binnen haar beurt daar een notaris inschakelde en draaien. Veel vergaderingen maakte deel uit eigen huis te geschieden. Geen kantoorhuur het dossier indiende bij het I.C.B.F. Vervolvan dit werk. Elke twee maanden met alle etc. De kosten laag houden en het werken gens was het afwachten geblazen! AfhanHOGAR medewerker/-sters, elke twee maanvan de vrijwilligers moest zo gemakkelijk kelijk van de kinderwens en de drukte bij den met het team van contactpersonen, elke mogelijk worden gemaakt. Telefoon, fax, zo het I.C.B.F. kon het wachten op een voorstel twee maanden met het nazorgteam en bijna nodig computer, printer en/of kopieerapvariëren van een aantal maanden tot ruim dagelijks telefonisch met de secretaris! Ook paraat behoren het werk te verlichten. De een jaar. Gedurende deze, voor sommigen vergaderde het bestuur elke maand. Daaradoptieouders konden zich pas bij een “ver- soms ondraaglijke, wachtperiode kon naar naast werd er elke twee maanden vergaderd gunninghouder” inschrijven als zij de zohartenlust met de contactpersoon worden in Utrecht of bij Justitie in Den-Haag met algenaamde ‘beginselverklaring’ van Justitie gebeld. Hierdoor ontstond een vertrouwens- le vergunninghouders en een afgevaardigde hadden ontvangen. Stichting HOGAR had band welke HOGAR heel speciaal maakte. van Justitie. Naast de adoptiebemiddeling daarbij wel een paar voorwaarden. De ouZodra er een voorstel bij HOGAR binnenwerd ook veel gedaan aan projecthulp en ders mochten geen voorkeur hebben voor kwam moest deze eerst naar Justitie in Den een apart team zorgde voor uitgave van het huidskleur. De leeftijd ging meestal samen Haag. Deze had het laatste woord. Door het blad HOGAR-nieuws. Dit blad groeide, door met de leeftijd van de ouders en met de uitstekende contact van HOGAR met Justitie de grote inzet van dit team, van een eenwens van een jongen of meisje werd zoveel verkregen wij vaak heel snel hun bevinding voudig blad van A5-formaat tot een prachmogelijk rekening gehouden. Het Instituper fax. De contactpersoon belde, soms op tige full colour uitgave in A4 uitvoering. De to Colombiano Bienestar Familiar, I.C.B.F. in onmogelijke tijden, de adoptieouders om voorgang van de adoptie zaken, evenals de Colombia, zorgde voor de matching. De inze het blijde nieuws van een nieuw kind te projecten en verhalen van adoptieouders, schrijving en de verwerking hiervan werd vertellen! Meestal waren de ouders binnen zorgen nu nog steeds voor een prachtig gedoor het secretariaat van HOGAR gedaan. De drie weken al naar Colombia vertrokken voor vulde HOGAR nieuwsblad met een uitgave werkmap voor de ouders en het inschrijffor- de adoptieprocedure. Na drie, soms vier, van 2 maal per jaar. Jaarlijks levert het HOmulier van HOGAR werden vervolgens naar weken werd het gezin op Schiphol verwelGARnieuws rond de 5000 Euro extra op voor een van de vijf contactpersonen gestuurd, komd door de contactpersoon. Blijheid alom onze projecthulp! Stichting HOGAR Projectdie op haar/zijn beurt contact opnam met de uiteraard. Het I.C.B.F. stelde als voorwaarde hulp is ook nu nog erg actief. Jaarlijks worouders voor een afspraak. De adoptieouders dat de adoptieouders gedurende twee jaar, den al de projecten in Colombia bezocht. werden daarbij voorzien van duidelijke spel- elke drie maanden, een rapportering van de Door de tomeloze inzet van alle HOGAR regels en voorlichting zodat zij zoveel mogang van zaken binnen het gezin opstuurmedewerkers/-sters en een goede sfeer en gelijk zelf de benodigde adoptiepapieren en de gepaard gaande met een paar foto’s. Ook samenwerking is het HOGAR gelukt om al de daarbij behorende afhandelingen kondeze formulieren moesten de weg van de deze vrijwillige adoptiebemiddeling werkden verrichten. Hiertoe behoorden ook de vertaling, notaris en rechtbank weer volgen zaamheden maarliefst 32 jaren lang vol te afreispapieren en alle informatie over de re- alvorens HOGAR dit naar Colombia kon stuhouden. Het resultaat liegt er niet om, 1350 gio in Colombia waar vandaan het te adopren. Bij verstek werden de adoptieprocedukinderen vonden hun weg naar een nieuwe teren kind kwam. De ouders werden bij de res van HOGAR voor de volgende ouders toekomst in Nederland. Daarnaast is voor contactpersoon thuis voorgelicht naar aangewoon stopgezet. Dit als dwangmiddel om meer dan 1,3 miljoen Euro netto in Colomleiding van een werkmap. De benodigde for- maar vooral te zorgen dat de ouders zich bia aan projecthulp verleend. HOGAR, gefelimulieren dienden de ouders zelf bij elkaar aan hun afspraak hielden. Je wilde immers citeerd voor deze grandioze resultaten. te vergaren, zij moesten dus zoveel mogeook het geluk van de volgende adoptieprolijk zelf doen. Wanneer nodig konden zij te- cedures niet in de weg staan. HOGAR had HANS KERSTEN

Projecten door de jaren heen Wij wilden adopteren. Ik belde voor informatie en ik kreeg een uitgebreid, eerlijk verhaal van Aty Stuvel. De keus voor Hogar was daardoor snel gemaakt. In die periode ging het allemaal bloedje-snel: nog geen jaar na inschrijving werden we gebeld door Dineke Veeter dat we de ouders waren geworden van een jongetje van 15 maanden. Net die dag was ik gaan lunchen met een collega, zónder mijn mobiele telefoon. Die ik sinds het opsturen van ons dossier altijd bij me had, maar deze ene keer niet. Bij terugkomst lag er een briefje op mijn bureau met de boodschap dat ik Frank moest bellen. Hij nam op met de woorden: ‘Dag mama!’ Ik rende naar een andere ruimte om alles te horen, mijn collega’s nieuwsgierig achterlatend. Toen ik ophing, een zoon rijker, keek ik om. Mijn collega’s stonden achter me op een rij allemaal te huilen. Ik belde mijn moeder, die van gekkigheid niet meer wist wat ze moest doen. Zij heeft, met het binnenhalen van de container, vier rondjes met dat ding om het blok heen gelopen in de hoop iemand tegen te komen zodat ze haar nieuwtje kon vertellen. Frank belde zijn ouders, en beide moeders hebben elkaar vervolgens huilend opgebeld.

Meteen in de auto naar Alkmaar om de foto te halen, want Dineke ging de volgende ochtend op vakantie. Gezeten aan de keukentafel zei Dineke: ‘Hier is ‘ie dan, Luis.’ Haar zoon, ook Luis, keek over onze schouders mee. Hij wilde wel eens zien wie dat jongetje was met dezelfde naam! Compleet in trance reden we met de foto weer naar huis, terwijl ouders achter hun computers zaten te wachten op een foto.

In die tijd was er nog geen social media, maar wél de mailinglijst Sijuco waar we met heel wat Hogarianen lief en leed deelden over onze procedures. Ook daar werden we overspoeld met felicitaties, zoals steeds gebeurde aan het adres van iemand die het verlossende telefoontje had gekregen. Toen vonden we een jaar wachten na het opsturen van het dossier vreselijk véél.

Wisten wij veel…de aspirant adoptieouders van nu denken daar heel anders over.

Twee weken later zaten we in het vliegtuig naar Cali waar we drie weken verbleven. Daar kreeg ik mijn allereerste moederdag-cadeautje. Van Enrique, twee dagen voordat we Luis zouden ontmoeten. Op de dag van de kennismaking zaten we uren van tevoren klaar. Ik in rok, Frank in bloesje-dasje-pantalon. Dat was ons aangeraden, dus dat deden we. Vreselijk ongemakkelijk! Enrique zei al snel tegen Frank dat de das wel af mocht. Helaas mocht ik mijn rok niet voor een broek verruilen. De broer van advocate Libia Maria zou ons komen halen. Ten eerste kwam hij een uur te laat, ten tweede reed

> COLUMN

Hogarnieuws 2018 - Zomer

5

PauliPraat hij niet harder dan 30 km per uur. Dat soort details blijft je dan toch bij. Eenmaal wachtend in de hal bij het ICBF werd Luis langs ons heen naar binnen gedragen, ik herkende hem meteen terwijl ik alleen zijn kruintje zag. Het moment dat we hem in onze armen kregen vergeet ik nooit meer. Hij zweette vreselijk met 3 lagen kleding aan (romper-hemd-poloshirt) en keek ons zo wantrouwend aan. Dat laatste zag ik overigens pas achteraf op de foto’s, op het moment zelf was ik alleen maar bezig met hem vasthouden en mijn geluk niet op te kunnen.

In de taxi omvatte hij mijn zijn kleine handjes mijn duimen, zijn knokkeltjes wit van de spanning. Dag na dag ontspande hij zich en al gauw mochten we hem knuffelen en kon hij stoeien en lachen tot hij er van omviel. Bij de aankomst op Schiphol nam hij iedereen voor zich in en werd hij meteen in ieders hart gesloten.

Tweeënhalf jaar later kregen we weer een heel bijzonder telefoontje: weer een zoon! We hadden de foto ditmaal bij Gerda Wulf opgehaald en Luis mocht de foto van zijn broertje het eerst zien. Verbaasd zei hij: ‘Mama, hij lijkt een beetje op mij?’ Het was eind november en Hogar hoopte ons voor eind december uit en tuis te hebben. Het ICBF stak daar een stokje voor en uiteindelijk vlogen we half januari naar Colombia. Weer zaten we bij een ICBF op de gang te wachten. Met een vrolijke Angela en haar beoogde opvolger Adriana, het nichtje van Fausto, voor wij haar eerste adoptiezaak waren.

Luis mocht met Angela mee om alvast zijn broertje te ontmoeten terwijl wij de gesprekken hadden. Jorge er achteraan met onze camera om die eerste ontmoeting tussen de broers te filmen. Binnen twee minuten was hij terug: het bandje was bijna aan het eind en moest teruggespoeld worden om er nog iets mee op te nemen. Nog geen smartphones in die tijd, dus de eerste ontmoeting tussen de broers hebben we niet op beeld. Na de gesprekken werd er een lachend jongetje binnen gedragen met een bosje rozen in zijn armpjes: ‘para mis padres’.

Hartstikke nep natuurlijk, die vertoning. Maar wel lief bedoeld. Valentino vond alles prima en lachte naar iedereen. Op dat moment best prettig, achteraf natuurlijk hoogst ongezond.

Ook Valentino was lekker dik aangekleed compleet mét hoedje. Dat hoedje verborg een vreselijk toegetakeld kapsel. Eenmaal in de taxi deden we het hoedje af en we begrepen meteen waarom de defensora ons had aangeraden vooral snel aan kapper op te zoeken. Ineens had ik twéé zoons! Onvoorstelbaar, wat een moment! Valentino vond vooral zijn nieuwe, grote broer erg lief en achtervolgde hem overal.

Wat hij overigens tot zijn 8e jaar stug heeft volgehouden. Valentino ontspande zich pas thuis, alsof hij toen wist: hier mag ik blijven. Totaal niet gestimuleerd door zijn pleeggezin kon hij met zijn 15 maanden amper staan toen we hem kregen. Twee weken na thuiskomst deed hij zijn eerste stapjes los, kraaiend van pret.

Ineens waren we een gezin en we zijn enorm dankbaar dat we dat mogen blijven. Die twee kleine, knuffelige mollige lijfjes zijn uitgegroeid tot twee heerlijke pubers. Iets minder knuffelig, dat dan weer wel. Twee unieke, bijzondere jongens die voor ons zo vreselijk eigen voelen.

Hogar heeft dankzij haar vrijwilligers vele gezinnen samengebracht. De discussie over het al dan niet goed zijn van adoptie zal er altijd zijn. Maar wij: wij zijn enorm dankbaar voor deze twee knullen. De herinneringen aan beide procedures zijn nog zo levendig dat ik nog in gedachten kan ‘voelen’ hoe die twee kleine lijfjes in mijn armen werden gedrukt. Daar kan niets ter wereld tegenop!

6 | Hogarnieuws 2018

- Zomer

40 jaar Hogar

40 JAAR ANGELA EN STICHTING HOGAR. Ik kan mij nog goed herinneren dat Janet en ik in 1977 in Colombia waren voor de adoptie van onze twee dochters, Margarita en Claudia. Angela was toen werkzaam als stagiaire bij een advocatenkantoor. Zij wilde adopties blijven doen en graag voor ons werken. Toen wij in Nederland terugkwamen werd Janet al snel contactpersoon en richtte ik spoedig daarna officieel, samen met Kees Walgaard en Wim Hoebee, Stichting HOGAR op. Dat was 5 juni 1978 en nu dus 40 jaren geleden!!

Na 33 jaren is het voor Stichting HOGAR onmogelijk geworden om als laatste vrijwilligersorganisatie, op een verantwoorde wijze, de bemiddeling voort te zetten. Ook voor Stichting HOGAR’S bemiddeling is het doek dus gevallen! Sindsdien zijn wij als Stichting HOGAR Projecthulp verder gegaan. Voor Janet en mij betekent dit een afsluiting van 33 jaren adoptiewerk! Zelf ben ik doorgegaan met de projecthulp.

Bij al die 33 jaren is Angela voortdurend als advocaat, maar nu nog steeds als heel goede vriendin, aanwezig geweest. Gedurende al die jaren hebben we veel met elkaar geschreven, getelefoneerd, gefaxt, gelachen en elkaars verdriet gedeeld.

We hebben elkaars vrienden en familie leren kennen en waren altijd welkom in Colombia. Een vliegreis van vele uren heeft nooit in de weg gestaan om bij elkaar te zijn. Angela is in Nederland geweest en

wij meerdere malen in Colombia. Haar huis staat vol met Nederlandse souvenirs en ons huis lijkt wel een Colombiaans museum. Zij eet Nederlandse kaas en wij Colombiaanse arepa’s. Angela heeft zich niet alleen als vriendin van ons, maar ook als advocaat van haar goede kant laten zien. Ze was nooit alleen advocaat maar had altijd een toegevoegde waarde. Voor HOGAR met extra inzet en informatie, voor de adoptieouders vaak een steunpilaar, maar voor de kinderen een lieve tante die nog even kon helpen bij de laatste traantjes of probleempjes met de taal. Ook was ze er altijd voor de achterblijvertjes, de kinderen die niet geadopteerd konden worden. Ik denk hierbij aan de cadeautjes die ze naar de kindertehuizen en scholen bracht. Ze maakte hen blij en was vaak een lichtpuntje in een donker leven. Naar buiten toe altijd een glimlach, maar achter de gesloten deur ook haar zorgen.

Dit allemaal is in die 40 jaren niet veranderd, zoals zoveel dingen gewoon doorgaan in het leven, zullen wij ook altijd vrienden blijven en zal onze deur altijd voor haar open staan. Die 40 jaren zijn meer dan de helft van ons leven! Wat betreft de adoptie-kant van HOGAR is zij nu ruim 8 jaren met pensioen!! Maar voor de projecthulp-kant van HOGAR zal haar man Fausto, zolang we gezond mogen blijven, doorgaan.

Alle adoptieouders zijn er heel goed van doordrongen dat zij een lot uit de loterij hebben met hun kind uit Colombia, Costa Rica of Bolivia en dat er nog heel veel kinderen zijn waarvoor de kansen heel anders en veel minder zijn. Met geld, middels de hulp van HOGAR, kunt u zoals u weet ook deze kinderen in Colombia en betere toekomst bieden.

Natuurlijk hopen wij daarbij nog wel op de medewerking van Fausto! Met elkaar bieden Fausto en Angela jaarlijks met liefde gastvrijheid en onderdak aan HOGAR. HANS KERSTEN.

Stichting HOGAR: waarom?

“Kinderen zijn de toekomst”. Fraaie woorden. Maar in een groot deel van de wereld nog steeds volstrekt inhoudsloos. Alle internationale verdragen over de rechten van het kind ten spijt, zijn in veel landen kinderen nog altijd de verschoppelingen van de aarde.

In de steek gelaten door ouders en/of familie en een meestal ook nog eens weinig zorgzame overheid. Verstoken van liefde, geen dak boven het hoofd en gemis van de meest elementaire levensbehoeften. Economisch uitgebuit, fysiek misbruikt. Overleven onder vaak erbarmelijke omstandigheden. Geen enkel

perspectief op een menswaardig bestaan.

De stichting HOGAR zet zich al sedert 5 juni 1978 in voor kansarme, hulpbehoevende kinderen d.m.v. bemiddeling bij interlandelijke adoptie en met projecthulp.

Uiteraard is er het besef dat het slechts gaat om een druppel op een gloeiende plaat. Maar iets doen is beter dan passief blijven toekijken hoe de kostbare parels van de wereld hun glans verliezen.

Met ingang van 1 januari 2010 stopte de adoptiebemiddeling, ruim 1350 kinderen zijn een nieuw leven gestart in Nederland. Stichting HOGAR gaat door

als Stichting HOGAR Projecthulp. Meer dan 1,3 miljoen Euro netto is tot nu toe in projecten geïnvesteerd aan scholen, kindertehuizen, klinieken etc. Dankzij HOGAR genieten jaarlijks ruim 3000 kinderen onderwijs in Colombia. En dat al jaren lang!

Het simpele feit dat de stichting al zo lang bestaat illustreert nog eens hoe actueel de nood van miljoenen kinderen -helaas- nog steeds is. Daar iets aan doen blijft het parool voor HOGAR. Hans Kersten, Oprichter/voorzitter.

Projecten door de jaren heen

Hogarnieuws 2018 - Zomer

7

DE OPEN DAGEN VAN STICHTING HOGAR. De HOGAR adoptie-ontmoetingsdagen werden de laatste jaren gehouden in attractiepark “De Goudvis”. Een prachtig speelpark zowel binnen als buiten voor kinderen. Stichting HOGAR heeft gedurende zijn bestaan jaarlijks een dag als deze georganiseerd om alle adoptieouders de kans te bieden om met elkaar ervaringen uit te wisselen en de kinderen een fijne dag te bezorgen. Kinderen die bijna allemaal geboren zijn in Colombia en waarvan er een klein aantal uit Costa Rica en Bolivia afkomstig zijn en de kans hebben gekregen om in Nederland hun leven voort te zetten. Terugkijkend kan ik mij nog herinneren dat er open dagen werden gehouden in een schooltje in Heerenveen. Ook werden de dagen in Bergen gehouden in een dansschool.

Doordat een van onze contactpersonen, Harry Burgering, verbonden was als leraar

van de Bergense Scholen Gemeenschap, konden ook hier in de grote aula van deze school de ontmoetingsdagen plaatsvinden.

Daarna verhuisden we naar “De Goudvis” in Sint Maartenszee. Het waren stuk voor stuk dagen van warmte, liefde en terugkijken. Heel veel adoptieouders hadden de moeite genomen om vaak vele uren in de auto te rijden om de vrijwilligers van Stichting HOGAR te komen bedanken. Vaak maakte men er een weekend uitje van.

Bedanken voor alle tijd en moeite, voor het geduld, voor het er altijd maar weer zijn en soms voor de schouder waarop men even het verdriet van het lange wachten kwijt kon. Het waren dagen van weerzien van veel kinderen die inmiddels groot waren en soms zelf al weer kinderen hadden. Een dag van applaus, emoties en plezier. Grandioos. Een dag waarop ook de naam van Angela tientallen keren werd

genoemd en ons werd gevraagd vooral niet te vergeten om ook haar te bedanken voor haar inzet, hulp en toegevoegde waarde. Een dag waarop met trots op ons HOGAR-werk kon worden teruggekeken.

Nadat in 2010 HOGAR gestopt was met de bemiddelingshulp kwamen er jaarlijks minder nieuwe adoptieouders en dus ook minder kinderen naar Nederland. Iets wat te verwachten was. Hierdoor werd er de laatste paar jaren een bescheiden ontmoeting/reünie bijeenkomst gehouden aan het strandpaviljoen “Luctor et Emergo” op het strand in Camperduin. Onder het genot van een drankje en buffet komen nog steeds de verhalen van “toen” naar boven. 40 Jaar HOGAR adoptiebemiddeling en projecthulp. Wie had dat ooit gedacht!

HANS KERSTEN.

8 | Hogarnieuws 2018

- Zomer

40 jaar Hogar

40 JAAR STICHTING HOGAR (1978-2018) dat er mensen onverrichter zake zonder kind terugkwamen en na het regelen van aanvullende informatie opnieuw moesten reizen. Het duurde hierdoor soms nog wel weer een jaar voordat je dan aan de beurt was. En dan maar hopen dat je toegewezen kind niet intussen aan iemand anders was toebedeeld! Chaotische toestanden! Zo kun je niet met mensen omgaan, vonden Janet en ik.

Eigenlijk begon Hogar in 1976. Dat was het prille begin van wat het nu is geworden. Via via kwamen wij in contact met D Z, haar man werkte voor Pax Christie in Colombia. Samen met een paar andere mensen hadden zij de “Stichting Hogar in oprichting” geformuleerd maar dit nooit echt opgericht. Het waren voornamelijk kindertehuizen in Colombia waarbij de nonnen de dienst uitmaakten. De kinderen waarvan zij vonden dat deze geadopteerd konden worden, werden als zodanig bij D Z aangemeld. Zij beschikte over een tafel vol met foto’s van deze kinderen. Het was zaak dat er eerst een maatschappelijk werker gevonden moest worden die een gezinsrapport over je moest opstellen. Dit rapport diende gelegaliseerd te worden bij een notaris, vervolgens bij de rechtbank en dan door het Colombiaanse Consulaat. Aan adoptieouders kon, met de goedkeuring van het Consulaat, een van de kinderen aangewezen worden en vervolgens werd hiervoor een officieel verzoek ingediend.

Hopelijk was het kind nog beschikbaar. Het kwam regelmatig voor dat de nonnen het kind al aan iemand anders hadden toebedeeld en dat er een nieuw kind moest worden aangewezen. Het geheel gebeurde nogal hectisch. Meerdere ouders reisden tegelijk af en gingen ervan uit dat alles wel goed zou zijn. Vaak niet dus. Het gebeurde

Bij terugkomst zeiden wij dat dit anders moest en Janet werd gebombardeerd tot contactpersoon. Drie maanden later werd ik voorzitter en richtte met Wim Hoebee en Cees Walgaard bij een notaris in Oud Beyerland officieel de Stichting Hogar op. Dat was op 5 juni 1978. Nu 40 jaar geleden. In de jaren daarna zijn er veel contactpersonen geweest en na 5 jaar werd Peter Stuvel de nieuwe secretaris.

Hogar draait heel lang met een vast team waarvan de meesten wel bekend zijn. In het begin kwamen er ongeveer 15 tot 20 kinderen per jaar, toen 35 en bij 40 waren we erg trots. HOGAR beleefde drukke jaren, het aantal adopties steeg op enig moment tot 96 kinderen per jaar. Indertijd hadden we ook een contact met Costa Rica en later met Bolivia. Jammergenoeg moesten deze kanalen stoppen omdat zij naar onze mening onbetrouwbaar waren.

In 2008 was de wachtlijst gestegen tot 100 echtparen. Aangezien, net als meerdere landen, ook Colombianen zelf kinderen gingen adopteren werd het aanbod voor HOGAR minder. Prima vonden wij, maar het hield wel in dat de gezondste kinderen in Colombia bleven en HOGAR veel kinderen met een handicap kreeg aangeboden. De medische rapportering liet af en toe te wensen over en HOGAR moest regelmatig een beroep doen op de medische wereld.

Ook de andere adoptieorganisaties kregen hiermee te maken. Het ministerie van justitie ging over tot strengere maatregelingen om te voorkomen dat Nederland zou

worden overspoeld met adoptiekinderen met een handicap. De adoptieorganisaties dienden zich te voorzien van professionele krachten in loondienst en ook de medewerkers/sters moesten gediplomeerd zijn.

Stichting HOGAR is deze opdracht lang uit de weg gegaan en zag toe hoe de andere organisaties behoorlijk in de problemen kwamen door te zware loonlasten en de onvermijdelijke verhogingen van de adoptiekosten voor de adoptieouders.

Besloten werd de tevreden te zijn met wat we bereikt hadden en te stoppen met het bemiddelen. Per januari 2010 waren alle ingeschreven dossiers aan een of meerdere kinderen geholpen en sloot HOGAR zijn bemiddeling activiteiten. In de jaren hierna zou al snel blijken dat dit een juiste beslissing is geweest. De kosten reisden de pan uit en veel adoptieouders zagen af van adoptie. Jammer, maar HOGAR is nog steeds trots op het bereikte resultaat van 1350 kinderen die door ons een kans op een nieuwe toekomst hebben gekregen in Nederland.

Stichting HOGAR ging per 1 januari 2010 verder als Stichting HOGAR Projecthulp.

HANS KERSTEN Voorzitter.

Projecten door de jaren heen

Hogarnieuws 2018 - Zomer

9

“Adoptiewereld niet rooskleurig”.

Dit was vijf jaren geleden de aanhef van mijn artikel in het HOGAR-nieuws. Het feit dat Stichting HOGAR met ingang van 1 januari 2010 niet meer bemiddelt bij adoptie kwam in die tijd voor veel adoptieouders, als ook bij ons als bemiddelaar, hard aan. De beslissing werd immers genomen omdat toen al duidelijk was dat de toekomst er voor de adoptiewereld niet bepaalt rooskleurig uit zag. Als vrijwilligersorganisatie zouden wij te maken hebben gehad met enorme toenemende kosten en bovendien was de adoptie binnen het zogenaamde donorland in volle gang. Veel Colombiaanse kinderen vonden sindsdien hun weg naar Colombiaanse adoptiefouders.

Drie jaren later, in het voorjaar van 2013 werd de Colombiaanse adoptiewereld wreed verstoord. Een Nederlandse familie beschuldigde het I.C.B.F. van kinderroof en vergaande onzorgvuldigheid. Hun geadopteerde kind had nooit ter adoptie aangeboden mogen worden omdat de biologische ouders van mening waren dat zij van niets wisten en hun kind onrechtmatig van hun zou zijn af genomen. TV-reportages en de pers schonken veel aandacht aan de commentaren en beschuldigingen van de adoptief- en de gevonden biologische ouders. Zij gingen er van uit dat het I.C.B.F onzorgvuldig handelde bij het onderzoek naar de afkomst van veel kinderen en hen te snel ter adoptie aanbood zonder de biologische ouders hiervan in kennis te stellen! Allemaal redenen om de adoptiewet in Colombia nog eens goed voor het daglicht te houden. Het gevolg hiervan was dat het ICBF meer dan 2100 adoptiedossiers moest hecken en dat de regels flink werden aangescherpt. Het I.C.B.F werd bij de nieuwe wet geboden om niet alleen de biologische ouders, maar ook ooms, tantes, neven en nichten op te zoeken om hen in kennis te stellen van de op handen zijnde adoptie. Onbegonnen werk, het I.C.B.F. heeft deze klus nooit kunnen klaren maar was nu wel geboden om in de toekomst voornoemde onderzoeken te gaan verrichten! Een tijdrovende zaak welke tot gevolg heeft gehad dat veel kinderen, waarvan

enige familieband niet meer is te achterhalen, gedoemd zijn in een kindertehuis te blijven om vervolgens, bij het bereiken van de 16-jarige leeftijd, op straat te worden gezet omdat zij te oud zijn om nog voor adoptie in aanmerking te komen. Met als gevolg dat de kindertehuizen voller zitten dan ooit tevoren. Het gaat zelfs zo ver dat uithuisplaatsing bij moeilijkheden in een gezin wordt uitgesteld omdat er geen plaats is voor welke opvang dan ook!

Gedurende mijn reis door Colombia in februari dit jaar heb ik o.a. samen met Janet, mijn vrouw, en Angela en Fausto, voor ons twee totaal onbekende kindertehuizen bezocht. Een gevuld met jongens en een met meisjes. Beide tehuizen worden gerund door religieuze nonnen. De onderkomens zagen er schoon uit en worden zo goed als het kan onderhouden. Geldgebrek is de grootste boosdoener. Er zijn veel te veel kinderen die noodgedwongen in het tehuis verblijven met als gevolg dat er niet voldoende geld is om eten te kopen. De plaatselijke marktkooplieden voorzien hen van over gebleven groenten en fruit! “Een hopeloze zaak”, aldus de directrice.

Angela, onze advocate, die 32 jaren lang voor de Stichting HOGAR de adoptieprocedures heeft verzorgd in Colombia en kind aan huis was bij heel veel vestigingen van het I.C.B.F., verwijst de oorzaak van de vele kinderen in de tehuizen naar desbetreffende adoptieouders in Nederland die debet zijn aan deze hachelijke situatie bij het I.C.B.F. en hun overvolle kindertehuizen.

Zij maakt zich er nog steeds uitermate boos over en vertelt emotioneel: “Stel, je bent heel arm en leeft aan de onderkant

van de samenleving waardoor je niet bij machte bent om voor je kind(eren) te zorgen. In het uiterste geval doe je dan afstand van je kind door het, soms tijdelijk, onder te brengen bij de kinderbescherming met de afspraak dat je je kind binnenkort weer komt ophalen zodra er wat betere tijden optreden. De betere tijden blijven uit, geen werk, man verdwenen, man aan de drugs, weer zwanger.

Kortom de kinderen blijven gedurende die tijd onder toezicht van het I.C.B.F. maar na een jaar heeft dit instituut het recht om de kinderen een andere bestemming te geven. In die periode hebben de ouders niet omgekeken naar hun kind en hem of haar nooit bezocht.

Publicatie is bij de wet geboden en het I.C.B.F. houdt zich aan deze regel. De ouders hebben geen krant en/of kunnen niet lezen. Kortom zij zijn niet op de hoogte en reageren niet. Het I.C.B.F. vervolgt na drie maanden de procedure en biedt het kind bv. ter adoptie aan! Wanneer de vader of moeder zich dan toch uiteindelijk melden weten zij van niets en beschuldigen het I.C.B.F. van onzorgvuldig handelen dan wel diefstal van hun kind!

Dit is volledig onterecht! Als dan in een veel latere fase de gevonden biologische ouders hun kind, die zijn of haar roots zocht, ontmoeten, krijgen dit kind en de adoptiefouders een totaal vertekend beeld te horen! De emoties spelen hierbij een grote rol en de biologische ouders zullen niet snel hun falende rol toegeven.

Al met al natuurlijk een trieste zaak waarvan dan de overheid de schuld krijgt”.

Aldus Angela.

De naweeën van de actie van voornoemde adoptie­ouders hebben een gigantische omwenteling teweeggebracht waarvan zij waarschijnlijk geen flauwe notie hebben.

Helaas zijn hier nog steeds veel kinderen letterlijk de dupe van.

Ons bezoek aan deze beide kindertehuizen sprak voor zich en lieten bij ons een bittere nasmaak achter.

HANS KERSTEN

10 | Hogarnieuws 2018

Medellin

- Zomer

40 jaar Hogar

Hogar Belencito in Medellin.

Hogar Belencito, een kindertehuis in de stad Medellin, was het eerste project van stichting HOGAR. Een grote wasmachine bracht meteen grote tranen teweeg. De broodoven hielp hen onafhankelijk te zijn om voortaan zelf brood te maken. De geschonken grasmaaimachine zorgde dat de kinderen weer lekker buiten konden spelen. Ook werd er een invalide kind geholpen aan een rolstoel.

Projecten door de jaren heen

Hogarnieuws 2018 - Zomer

11

Medellin

Epilepsie kliniek in Medellin.

Als gevolg van ernstige ondervoeding lijden veel mensen in Colombia aan epilepsie. In Medellin is een kliniek die probeert deze mensen te helpen. Doktoren, verpleegsters, tandertsen en laboranten stellen veel van hun vrije tijd ter beschikking om de kosten te drukken voor de staat omdat het gebouw en andere voorzieningen al duur genoeg zijn. Door verkoop van zelf gemaakte medicijnen in Colombia en een lening van de staat kon uiteindelijk nieuwbouw worden gefinancierd. Aangezien de patiënt geen geld heeft kwam de hulp van HOGAR als geroepen. Dankzij HOGAR

werd de tandartsenkliniek volledig ingericht. Veel laboratorium apparatuur werd aangeschaft en voor de voorlichting van de patiënten zorgden wij voor TV en video apparatuur. HOGAR kocht het medicijn “ritalin”, tegen korting, bij een apotheek in Nederland en hielp hiermee de kliniek in Medellin. Dit werd gesignaleerd door onze overheid welke HOGAR er op attendeerde dat wij opiaten exporteerden en dus strafbaar waren volgens de wet. Het project werd afgesloten zodra de nieuwbouw klaar was en men goed voor zichzelf kon zorgen.

12 | Hogarnieuws 2018

Popayan

- Zomer

40 jaar Hogar

Kindertehuis in Popayan.

Een kindertehuis van het I.C.B.F. in Popayan werd door een aardbeving geteisterd en kampte daardoor met heel veel wateroverlast. Het vele vocht kwam door de muren en maakte de plafonds kapot waardoor kinderen de kalk op hun bedjes kregen. HOGAR kocht voldoende verf om het hele tehuis goed onder handen te

nemen. Muren werden bepleisterd en deuren vernieuwd. Ook kochten wij bedjes, dekens, gordijnen. Schoenen en speelgoed voor de kinderen waren ook heel welkom.

Projecten door de jaren heen

Hogarnieuws 2018 - Zomer

13

Rio Negro

Kindertehuis Jesus Infante in Rio Negro.

De eerste wens van dit kindertehuis was een grasmaaimachine om het vele, om het tehuis groeiende, gras te maaien. ’s Morgens gaan de kinderen naar school en ’s middags bewerken zij de landbouwgrond. Op hun knieën en zonder verdere hulpmiddelen wordt met de blote handen gespit, gewied, gezaaid en geoogst.

Armoede was troef ondanks de grote inzet. HOGAR stelde 1 miljoen zaden beschikbaar! Vanaf dat moment kon er volop wortelen, kool, aardappelen, broccoli, prei, uien etc. worden geoogst.

HOGAR plaatste tevens een grote broodoven met bijbehorende bakvormen. Door de verkoop van heel veel landbouwproducten en veel brood maakte het tehuis dusdanige winsten dat het na twee jaren volledig zelfstandig was. Zij kochten zelfs koeien kippen en konijnen. Van de melk maakte men kaas. Na een paar jaren werd het gebouw aangepast en aten er drie kindertehuizen mee.

Dit alles dankzij een perfect management en een goede sponsor, HOGAR.

14 | Hogarnieuws 2018

Medellin

- Zomer

40 jaar Hogar

Buurthuis Nororiental in Medellin.

In de wijk Nororiental in de stad Medellin werd door HOGAR een complete recreatiezaal ingericht. Het gebouw van de sociale dienst van Medellin staat middenin de wijk van 150.000 mensen.

Het doel was om een groot deel van de bejaarden en kinderen een onderkomen te bieden om te eten, spelen, therapie te krijgen en van de straat te zijn. De inrichting omvatte o.a. 8 tafels en 32 stoelen, een groot biljart met toebehoren, televisie, videorecorder, tennistafel, ballen, diverse spelletjes, koelkast, warmhoudapparatuur voor broodjes etc. therapiemateriaal zoals loopbruggen voor de ouderen, been en arm gewichtheffen, springtouwen, hoela

hoeps, 5 naaimachines, een volledig ingerichte kapsalon, manicuur en pedicuur sets, didactische spelletjes, keukengerei zoals potten, pannen en bestek. Ook een grote broodoven, bakblikken en een gasfornuis. Voor de opgerichte muziekclub werden 130 gitaren en mandolines aangeschaft zodat er optredens in de wijk konden worden gegeven.

Als dank voor de sponsoring van dit gigantische project werden de voorzitter van HOGAR, Hans Kersten en de toenmalige secretaris, Peter Stuvel, door de burgemeester van Medellin tot “Paisa�en ereburger van de stad benoemd.

Projecten door de jaren heen

Hogarnieuws 2018 - Zomer

15

Medellin

Medisch centrum Nororiental Medellin.

Naast het gebouw van de sociale dienst van de gemeente in de wijk Nororiental staat een medisch centrum. Eigenlijk mocht het de naam niet hebben want men had er van alles net niets. De dokter had te maken met heel veel patiënten waaronder alleen al honderden zwangere vrouwen! Voor het onderzoeken van de patiënten beschikte hij over een stethoscoop, een ligtafel en wat medicijnen. Toen HOGAR druk doende was om het naastgelegen clubhuis in te richten viel ons oog ook op dit medisch centrum!

We konden er eigenlijk niet omheen, hier moest hulp worden geboden want de gemeente had hiervoor geen middelen! Er werd veel medische apparatuur aangeschaft waaronder sterilisatieapparatuur, een elektrocardiogram, een maagpomp en weegschalen.

Veel laboratoriumapparatuur. Voor de voorlichting van de patiënten kocht HOGAR een TV en een videorecorder. De dokter wilde graag de vele baby’s in de wijk van vaccin voorzien maar kon zijn programma hiervoor niet starten omdat het vaccin in een koelkast bewaard moest worden. HOGAR hielp met de aanschaf van dit vaccin en kocht tevens een grote koelkast. Nog nooit hebben wij zoveel baby’s horen huilen en zagen we zoveel bezorgde moeders bij elkaar. Als laatste hebben we de secretaresse kunnen voorzien van een nieuwe typemachine. Zij ook blij. HOGAR, bedankt voor alles!

16 | Hogarnieuws 2018

Medellin

- Zomer

40 jaar Hogar

Voedselprogramma Nororiental in Medellin.

In de wijk Nororiental met ruim 150.000 inwoners waren 10.500 kinderen die twee maal per week een maaltijd kregen van de sociale dienst in Medellin. Al het eten werd door de gemeente aangeleverd in een pandje naast het sociaal centrum en de medische dienst. Hier werd het voedsel verdeeld over de tientallen adressen met een ruimte waar gegeten kon worden. In deze

keukentjes werd het eten bereid door vrijwilligers en aten de kinderen, meestal om beurten omdat de eetruimten vaak erg klein waren. Stichting HOGAR nam jarenlang 500 kinderen voor zijn rekening. Dunne groentesoep met als hoofdmaaltijd veel rijst en kip, soms wat groenten of fruit. Zo hadden deze kinderen in elk geval toch twee maal per week een warme maaltijd.

Projecten door de jaren heen

Hogarnieuws 2018 - Zomer

17

Medellin

Jongerencentrum Nororiental in Medellin Samen met de sociale dienst van de gemeente Medellin richtte HOGAR in de wijk Nororiental een wijkcentrum in. De jongeren, vaak van de straat geplukt, stonden onder leiding van een van de grootste jeugdboeven uit de wijk ooit! Hij had zijn straf gehad en het vertrouwen van de sociale dienst gewonnen. Tientallen jongeren haalden lege flessen en oud papier op om geld te verdienen.

Met dit geld werd het pand van binnen opgeknapt. De meisjes wilden graag een naaimachine om kleding te vermaken en daarna

te verkopen. Voor de verantwoording van hun administratie was een typemachine nodig! HOGAR schonk daarnaast ook stoelen, tafels, radio, TV en een videorecorder. Voor het vermaak wilden zij muziek maken! HOGAR schonk twee gitaren, een pauk, trommels, sambaballen en diverse andere muziek instrumenten. Een succesvol project om de jongeren, die anders maar lijm snoven of de beest uithingen, van de straat te houden.

18 | Hogarnieuws 2018

Cauca

- Zomer

40 jaar Hogar

Artsen zonder grenzen regio cauca.

In de regio Cauca lijden meer dan 400 kinderen aan “rickets”. Een genetische afwijking waardoor de ledematen verkeerd groeien.

Aan de directeur van volksgezondheid van Colombia schonk HOGAR eenmalig een bedrag ad. 5500,-- gulden voor onderzoek en het bestrijden van de ziekte.

Medellin

Tandzorg Sabaneta nabij Medellin.

Nabij een voorstadje van Medellin, Sabaneta, staat een kleine krottenwijk met ongeveer 250 inwoners. Tientallen houten optrekjes in straatjes van nauwelijks een meter breed. Geen riolering, dus open riolen liepen achter en langs de “huisjes”. Armoede troef. HOGAR was hier op uitnodiging van een Nederlandse vrouw die soms voor ons documenten vertaalde. Zij had zich over de kindertjes van deze wijk ontfermd en vroeg ons te helpen bij het voorlichten van de tandverzorging. Een mondhygiëniste werd ingeschakeld. HOGAR schonk 135 tandenborstels en de benodigde tandpasta. Tevens werd de dokter van de kinderbescherming voorzien van een apparaat voor keel, neus en ooronderzoek.

Projecten door de jaren heen

Hogarnieuws 2018 - Zomer

19

Pereira

Ziekenhuis Viterbo nabij Pereira.

In het stadje Viterbo, op 40 minuten rijden van de stad Pereira, zijn veel werklozen en er heerst veel armoede. Van de sociale dienst van Viterbo kwam het verzoek om te helpen. De armoede werkt honger in de hand, gevolgd door zwakte en daardoor weer meer gevoeligheid voor ziekte. Bij de plaatselijke kruidenier werden, samen met een sociaal werkster, 95 voedselpaketten gemaakt. De sociale werkster ging ons voor op een oude bromfiets en zo bezorgden wij alle pakketten persoonlijk bij diegenen die het het hardste nodig hadden! Huisjes zonder sanitaire voorzieningen, gemaakt van hout, steen en/of golfplaten. Het ziekenhuisje in Viterbo werd gewaardeerd met gradatie 3, te weinig om subsidie van de overheid te ontvangen want het voldeed niet aan een aantal eisen die hiervoor gesteld zijn. HOGAR besloot te helpen om een “upgrade� te bewerkstelligen! Veel laboratorium

apparatuur werd geschonken om beter onderzoek te kunnen doen. De operatiekamer en bevallingskamer werden volledig voorzien van benodigde instrumenten. Ook werden er een aantal weegschalen geschonken, werden zuurstofleidingen aangelegd en betere sanitaire voorzieningen getroffen. De ambulance bood niet de apparatuur om ernstig zieke mensen levend naar het grote ziekenhuis in Pereira te brengen. Ook deze werd door HOGAR tot de juiste standaard ingericht. Na drie jaren van hulp is het gelukt om het ziekenhuis in Viterbo tot een subsidie waardig ziekenhuis te verheffen en was het werk van HOGAR gedaan. Een uitermate dankbare klus!

20 | Hogarnieuws 2018

Medellin

- Zomer

40 jaar Hogar

Hombres Hermanos Pater Winfrido in Medellin.

Pater Winfrido Vercraeye, afkomstig uit België, woont al meer dan 50 jaren in Colombia. Als uitgezonden Pater was zijn opdracht om zieltjes te winnen en de katholieke kerk hiermee te ondersteunen. In de wijk Manrique in Medellin heerst veel armoede en geweld speelt er een grote rol. Geld voor de oude dag is er niet. En wanneer er geen kinderen zijn die voor je zorgen sta je op straat en leef je van de bedeling. Een keiharde wereld. Al snel kwam Winfrido er achter dat de kerk hulp kon bieden, maar dat met bidden alleen de arme mensen niet te eten hadden. Hij had een grote tuin achter het parochiële clubgebouw en besloot huisjes te gaan bouwen voor de aller armsten! Daarvoor was veel geld nodig. Vanuit België ontving hij veel steun maar niet voldoende om zijn project volledig te maken. HOGAR helpt nog steeds, middels financiële bijdragen, het project te ondersteunen.

Jaarlijks brengt HOGAR nog een bezoek aan Winfrido, die in al die jaren een grote vriend van ons geworden is. De “oudjes” vermaken zich met het maken van handwerkjes zoals mola’s en zelfs haken zij hele beddenspreien! Zij wonen in een van de 23 huisjes, welke bestaan uit een klein kamertje met een bed en een kastje. Er is een centrale toiletruimte. Voor eten wordt gezorgd.

Veel komt uit eigen tuin. De was wordt ook ter plaatse gedaan en het water komt uit de hemel. Zonnepanelen zorgen voor stroom.

Voor het gebed is een klein kapelletje ingericht. De nood werd een paar jaren geleden zo hoog dat de twee grote recreatiezalen werden ingeleverd en vol staat met bedden. Een mannen en een vrouwenzaal. In 2017 bood Winfrido onderdak aan 96 mensen!

Hij heeft Hombres Hermanos in een stichting ondergebracht en heeft personeel in dienst. Verplicht is het nu om een grote keuken te hebben, een goede kok en verpleegkundigen voor het inmiddels gebouwde ziekenzaaltje. De gemeente biedt nu subsidie aan maar een vetpot is het nog steeds niet. Bij de jaarlijkse bezoeken van HOGAR werden de handwerkjes opgekocht om zo de mensen een zakcentje te geven. Op de HOGAR-jaardag werden de handwerkjes weer te koop aangeboden en dit geld ging weer naar Pater Winfrido. Bij ons bezoek in 2018 zag het project er nog steeds goed verzorgd uit. Pater Winfrido was weer erg blij om “die Hollanders” weer te zien. Zelf doet hij niet veel meer binnen het project. Hij zag er op zijn, inmiddels 86 jaar, goed uit! Een grandioos project!

Projecten door de jaren heen

Hogarnieuws 2018 - Zomer

21

22 | Hogarnieuws 2018

Quibdo

- Zomer

40 jaar Hogar

Ziekenhuis in Quibdo, Choco.

Op verzoek van de kinderbescherming in Quibdo in de provincie Choco, bracht HOGAR een bezoek aan het plaatselijke ziekenhuis.

De inrichting liet zeer te wensen over. Alles was heel erg simpel en de medische hulp had weinig instrumenten om hun werk goed te kunnen doen. Aangezien wij dit niet in ons budget hadden ingepland was deze beperkt. Wij konden toch een kinderarts helpen aan een stethoscoop en een klein instrument voor beperkt onderzoek. Hij was zo blij als een kind maar vroeg meteen of wij nog geld over hadden voor babyluiers zodat de kinderen een keertje meer per dag verschoond zouden kunnen worden. We hadden nog geld voor 500 luiers!

Projecten door de jaren heen

Hogarnieuws 2018 - Zomer

23

Trujillo

School Trujillo.

Even buiten het plaatsje Trujillo staat, midden in een groot koffiegebied, een kleine basisschool. In Colombia wordt veel les gegeven middels videobanden. Dat spaart boeken en de banden worden door de overheid volop ter beschikking gesteld. Maar dan moet je die dingen wel kunnen afspelen en daar zorgt diezelfde overheid dan net weer niet voor. Op verzoek van de leiding schonk HOGAR een TV en videorecorder. Tussen de middag aten de kinderen in hun klas met hun bordje op schoot. Het alternatief was om een overkapping aan de school te bouwen en buiten te eten! HOGAR financierde de bouw en schonk tevens nog educatief materiaal zoals boeken, schriften, pennen etc.

24 | Hogarnieuws 2018

Cali

- Zomer

40 jaar Hogar

Landbouwschool Tres Cruses achter Cali.

Op meer dan een uur rijden, ver in de bergen achter de stad Cali, ligt de landbouwschool “Tres Cruses�. De school zag er redelijk goed uit maar had haast geen werkmateriaal. Voor landbouw heb je nu eenmaal scheppen, harken, schrapers etc. nodig om te kunnen werken. HOGAR hielp met dit landbouwgereedschap. Net als op heel veel scholen was ook het niet hebben van een TV en videorecorder een probleem. HOGAR bood uitkomst. De overblijf-kantine zag er niet uit waardoor men maar geen gebruik maakte van deze ruimte. Er werd op de stoep, met het bordje op schoot, gegeten. De kapotte tafels en stoelen waren rijp voor de brandstapel! HOGAR zorgde voor voldoende tafels en stoelen.

Projecten door de jaren heen

Hogarnieuws 2018 - Zomer

25

Caldas - Medellin

Kindertehuis in Caldas.

Ongeveer 20 kilometer buiten de stad Medellin ligt de plaats Caldas. Pater Winfrido Vercraeye van het project Hombres Hermanos heeft sterke contacten met het kindertehuis “amigo de alegria”. Hij was het die ons vroeg hulp te verlenen aan dit tehuis. We troffen een mooi gebouw aan met ruimte voor 65 kinderen. Te weinig geld voor de dagelijkse noden zoals eten was één van de grootste problemen.

Stichting HOGAR geeft nooit geld, dus werd besloten om voor de duur van 2 maanden de 65 kinderen en de leiding te voorzien van eten. Ook voor de landbouwgrond om het tehuis kreeg men met onze hulp de nodige adviezen. De grootste wens was om een sportplaats te bouwen. HOGAR hielp met de aanschaf van de juiste materialen zodat de sportplaats kon worden aangelegd.

26 | Hogarnieuws 2018

Cali

- Zomer

40 jaar Hogar

Kinderdagverblijf Vuilnisbelt in Cali.

Je kunt je er pas een beeld van vormen wanneer je er ook daadwerkelijk geweest bent. De vuilnisbelt in Cali. Maarliefst 90 families vinden hier een vorm van bestaan door het sorteren van het vuil dat dagelijks wordt gestort. Elke minuut komt er een vuilniswagen welke gelijk bestormd wordt: tientallen mensen met een harkje in de ene hand en een grote zak in de andere. Vaak zonder schoeisel en met blote handen begeven zij zich te midden van viezigheid, etensresten, blikjes, flessen, papier en noem maar op. Alles wat u en ik in de vuilnisbak gooien wordt daar ook op een belt zo groot als 10 voetbalvelden gestort. En dat alles bij een temperatuur van 38 graden en een ondraaglijke stank! De verzamelde goederen zoals, blik, glas en papier worden in grote zakken gewogen en afgevoerd naar een opkoper. Van die paar pesos die hiermee wordt verdiend kan wat eten worden gekocht. Een uitermate schamel bestaan. Ook kinderen ouder dan 8 jaar oud moeten papa en mama helpen om in te zamelen. De allerkleinsten, ongeveer 85 kinderen, gaan dagelijks in een grote hal in de buurt naar een dagopvang. Toen HOGAR daar de allereerste keer een bezoek bracht werd net de huur van de hal opgezegd en moest het

schamel ingerichte verblijf worden opgedoekt. Om kort te gaan, HOGAR redde het dagverblijf van de ondergang door garant te staan voor de huur. De kale, grauw uitziende hal werd door HOGAR omgetoverd met veel verf en kleur tot een vrolijke ruimte met stoelen en tafels. Er werd een volledige keuken ingericht met alle toebehoren, twee koelkasten, potten en pannen en voldoende bestek. Ook een wasmachine, mixer, eten en drinken etc. Voor de kindertjes kocht we slaapmatrasjes welke na het slapen konden worden opgestapeld om de ruimte te benutten voor spelletjes met ballen en ander speelgoed. Een bad en douche, toiletten veel nieuwe kleding hoorde tot de hulp. Boxen en wipstoeltjes. Veel shampoo, zeep en ontluizingmiddelen waren aan de orde van de dag. In hun woonverblijf op de vuilnisbelt is het vies en vol ongedierte. Er werd een aparte schoolruimte gecreĂŤerd met educatieve materialen zoals boekjes, potloden, krijtjes, video en TV. HOGAR heeft in dit project bijna 6 jaar veel energie gestoken. De kinderopvang werd als een volwaardige opvang geaccepteerd en de taak van HOGAR kwam hiermee ten einde.

Projecten door de jaren heen

Hogarnieuws 2018 - Zomer

27

Medellin

Project Jorge en Piedad.

Je kunt niet om ze heen! Op weg naar de woning van Angela en Fausto moet je langs “het huis” van Jorge en Piedad. Stoppen moet je ook want het is gelegen onder een brug pal naast een verkeerslicht op een vrij grote drukke kruising. Als altijd zit daar Jorge met zijn handeltje. ’s Nachts is hij al op pad geweest om oud papier in te zamelen en naar een opkoper te brengen. Zij vrouw, Piedad loopt met een kistje met snoepjes. Een schamele business dat niet meer dan een paar pesos per dag oplevert. Op handen en knieën moet je hun onderkomen in onder de brug. Het is er droog. Het toilet is het, op twee meter gelegen, riviertje. Armoede troef! HOGAR laat door Fausto regelmatig een voedselpakketje bezorgen. Ook kopen wij een houten kar voor het transport van zijn opgehaalde kranten. Piedad werd aangevallen op straat en haar handeltje werd gestolen! HOGAR kocht een nieuw kistje en voorzag het van de gewenste inhoud. Jorge heeft hevige pijnen in zijn armen, handen en benen. Ook hoest hij veel en bibbert van de koorts! De man is ziek, dat zie je eigenlijk wel direct. Het is ook niet verwonderlijk wanneer je zo dicht aan een stinkend riviertje woont. Vochtig en klam!

Hij heeft dringend een dokter nodig maar kan dat niet betalen. Ook medicijnen zouden kunnen helpen maar ook dat kost geld. Voor ruim 100 Euro zijn de dokter en de medicijnen (die Fausto beheert - genoeg voor 6 maanden) betaald. Daar kan HOGAR toch niet van wakker liggen en deze man is er duidelijke mee geholpen. En wanneer we hem dan ook nog voorzien van 5 grote voedselpakketten kan er weer een brede lach van af. Zo zie je maar lieve lezers, met weinig geld kun je veel goed doen en Jorge en Piedad dankten mij met een kruisteken want zij zijn er van overtuigd dat het toch uiteindelijk de Heer is geweest die voor deze hulp heeft gezorgd. Na drie jaar hulp verleend te hebben blijkt ineens dat zijn kar weg is.

Hij heeft hem verkocht voor drugs en is stoned. Daarna is gebleken dat hulp aan dit stel een bodemloze put was. HOGAR stopte nadat de gemeente de brug had dichtgemetseld en wij Jorge en Piedad uit het oog verloren.

28 | Hogarnieuws 2018

- Zomer

La Tablaza - Medellin

40 jaar Hogar

Voetbalclub La Tablaza.

Op 10 kilometer buiten de stad Medellin ligt het dorp La Tablaza. In 1998 begon HOGAR door 5 lijmsnuivertjes van de straat te halen, een voetbalclub. Al snel breidde dit zich uit tot enkele tientallen kinderen van 6 tot 14 jaar oud. La Tablaza heeft wel een voetbalveld maar wegens het grote aanbod van tieners en volwassenen was er geen ruimte en tijd om op dit voetbalveld te spelen voor de jongeren onder de 14 jaar oud. HOGAR wist in Nederland een sponsor voetbalclub te vinden die een weekend lang competities hield om geld te krijgen voor de oprichting van de HOGAR voetbalclub in La Tablaza. Met dit bedrag werd een vrijwillige trainer gevonden die zorgde, samen met Fausto, voor voetbalkleding, schoenen, ballen, en een veldje in de buurt. Alle kleding was/is voorzien van het HOGAR logo. Het werd al snel bekend dat nu ook

door de jongere jeugd gevoetbald kon werden en na twee jaren telde de club al 95 kinderen. Jaarlijks werd/wordt de club voorzien van nieuwe schoenen en ballen. Ook kreeg de club bekendheid binnen de voetbalbond en kon er mee worden gedaan met de regionale competitie wedstrijden! De kinderen staan keurig geregistreerd en moeten een bijdrage leveren van ongeveer 30 cent per maand, zijn verplicht zelf te zorgen voor schone shirts en moeten nette gepoetste schoenen hebben. Bij het behalen van de 14 jarige leeftijd moeten zij naar de grote voetballers en maken daarmee ruimte voor nieuwe jongeren. Gemiddeld spelen er de laatste jaren 150 kinderen voetbal. En dat al 20 jaren lang!!

HOGAR, bedankt!!

Projecten door de jaren heen

Hogarnieuws 2018 - Zomer

29

Bogota

PROJECT “LUZ Y VIDA” IN BOGOTA. In 1996 werd Stichting HOGAR geconfronteerd met een kindertehuis in Bogota dat uitermate arm was. “Luz y vida” is vernoemd naar de Rooms Katholieke non, zuster Luz. Zij had dit tehuis gesticht en haar ideaal was om de kinderen een waardig leven te bieden. Dat zij hiervoor gekozen heeft is denk ik te wijten aan haar roeping als non. Alle kinderen hadden een handicap en vaak niet zomaar een handicap, nee heel zwaar. Vervorming van ledematen, hazenlippen, waterhoofden, blinden, kinderen zonder armen, spastici en ernstige ondervoeding. De kinderen verbleven vaak in bed omdat er geen vertier mogelijkheden voor ze waren. Bovendien was er voor de kinderen die wel mobiel waren geen ruimte genoeg om te spelen. En dan nog waren er geen spullen of spelletjes om mee te spelen. Tekenen kon, maar er was een tekort aan potloden en kleurpotloden. Ook was er een groot tekort aan voedsel. In de keuken stond een grote vuilniszak vol brood dat groen was uitgeslagen. Gekregen als donatie van de luchtvaartmaatschappij Avianca! Er was groot gebrek aan vers, schoon water. Het kraanwater was niet voor consumptie geschikt. Bij ons bezoek werden we meteen al geconfronteerd met een kerkelijke afscheidsdienst.

In het midden van de recreatieruimte stond een wit kistje met daarin een overleden kleuter van twee jaar oud. Overleden aan

een handicap in combinatie met ernstige ondervoeding. Het arme kind had onvoldoende weerstand. Een afscheid waarbij niet alleen de leiding, maar ook wij af en toe een traantje wegpinkten!

Kortom: voldoende ellende waar hoognodig hulp geboden moest worden. Aangezien wij niet op een extra project waren voorbereid konden wij toch, als eerste aanzet, 500 US dollars achterlaten. Bij ons volgend bezoek in 1997 hebben we, namens stichting HOGAR, tafeltjes, stoeltjes en wipstoeltjes cadeau gedaan. Nu hoefden een groot aantal kindertjes niet langer op de grond te liggen. Tevens schonk HOGAR een bedrag ad. 3000 gulden als startkapitaal voor de bouw van een 30.000 liter grote watertank. Bij ons bezoek in 1998 bleek de watertank te functioneren en schonk HOGAR de andere helft van de onkosten van de tank, nog eens 3000 gulden.

Doordat HOGAR de bouw van de watertank op zich had genomen kon men zelf de middelen opbrengen voor het creëren van een medische behandelafdeling. Door al deze ondersteuning werd het tehuis als een meer volwaardige opvang gezien en kreeg zuster Luz van meerdere kanten geld toegeschoven. Fantastisch want hiermee was onze taak gedaan. “Luz y vida” kon zich, zonder ons, goed redden en bedankte HOGAR voor alle hulp.

30 | Hogarnieuws 2018

Bogota

- Zomer

40 jaar Hogar

Kinderdagverblijf I.C.B.F. in Bogota.

Hoog tegen een bergwand van de stad Bogota bevinden zich twee kinderdagverblijven welke door het I.C.B.F. worden gerund. In een garagebox en een voorkamertje van een klein huis worden dagelijks 13-15 kindertjes afgeleverd. In de kleine ruimte hadden ze nagenoeg niets om mee te spelen. HOGAR kocht speelgoed, boekjes, kleurpotloden, etc. zodat zij, net als de kinderen in Nederland, lekker konden spelen. Zoals gewoonlijk ontbrak het hier ook aan voldoende geld voor eten. HOGAR kocht melkpoeder en luiers. Toen de adoptie werkzaamheden van HOGAR zich meer tot andere steden in Colombia ging richten had HOGAR geen tijd meer om dit afgelegen kleine project in Bogota van hulp te voorzien.

Projecten door de jaren heen

Hogarnieuws 2018 - Zomer

31

Medellin

La casa del Buen Dios in Medellin.

Dat er in Colombia veel mensen zijn die op de armoedegrens leven heeft als consequentie voor deze mensen dat zij meestal verstoken zijn van medische hulp! Triest, maar helaas een feit.

Wanneer je dan ook nog de pech hebt dat je kind ernstig ziek is en vaak terminaal, dan blijft er als laatste hoop een operatie.

Maar zonder geld begin je dan niets! Een ziekenhuis in Medellin is bereid gratis hulp te bieden bij de behandeling maar heeft hiervoor geen bedden beschikbaar. Het “huis van de goede God�, dat om de hoek van het ziekenhuis is gelegen, biedt uitkomst voor maximaal 23 kinderen. Gratis verblijf, maar wel met een verzorgster of mama! Meehelpen met eten bereiden, schoonmaken etc. is verplicht. Ondanks deze prachtige mogelijkheid voor de armste der armen om als laatste deze hulp aan te grijpen blijkt toch voor 80% van de kinderen te laat! Toen HOGAR voor de eerste keer in dit tehuis was troffen wij een redelijk goed onderhouden

gebouw aan. Groot geldgebrek was het probleem waardoor men echt moest roeien met de riemen die men had. HOGAR heeft meerdere jaren geholpen met de interne opbouw van dit tehuis.

Als eerste werden alle 55 bedden voorzien van nieuwe matrassen en bedbekleding. De keuken werd voorzien van een groot fornuis, een oven en een grote koelkast en vriezer. Ook zorgden wij dat de kinderen vertier konden hebben door een draaimolentje in het tehuis te plaatsen en buiten een grote glijbaan en schommel.

Voor binnen werden spelletjes, rolautootjes, zitkussens, tafeltjes en stoeltjes aangeschaft. De eetruimte werd voorzien van lange tafels met bijbehorende stoelen. Nog steeds wordt het tehuis 4 maal per jaar, door Fausto, voorzien van voedsel en andere benodigde goederen zoals tandpasta, schoonmaakmiddelen, luiers, shampoo etc.

32 | Hogarnieuws 2018

Medellin

- Zomer

40 jaar Hogar

Taxi chauffeur Jorge in Medellin.

Heel veel adoptieouders hebben van zijn taxi gebruik gemaakt.

Jorge was niet zomaar een taxichauffeur, hij had een toegevoegde waarde. Sprak Engels en was heel vriendelijk met de kinderen.

Altijd bereid om, uiteraard tegen betaling, een extra ommetje te maken of de gids uit te hangen en de mensen van een fijne dag te voorzien. Niets was hem teveel. Een hardwerkende man die van ’s morgens 5 uur tot ’s avonds 10 uur werkte om zijn kosten te kunnen betalen. Buiten de studie van zijn dochter en de gezinsuitgaven moest hij ook de auto technisch goed bijhouden

om te kunnen blijven rijden. Toen HOGAR een keertje gebruik wilde maken van zijn diensten moest hij afbellen want onderweg was hij stil komen te staan wegens een mankement aan zijn auto! Twee dagen geen auto is ook twee dagen geen inkomsten.

HOGAR bood uitkomst en betaalde de rekening. Bij de volgende rit met hem zagen wij dat alle vier de banden tot op het staal waren versleten. Geen geld voor nieuwe banden dus maar zolang mogelijk doorrijden was de enige uitweg. HOGAR kocht 4 nieuwe banden.

Projecten door de jaren heen

Hogarnieuws 2018 - Zomer

33

La Verginia - Pereira

La Verginia fietsenproject.

Op 25 kilometer van Pereira ligt, langs de rivier de Cauca, een 6 kilometer lange sloppenwijk, La Verginia. Aan het begin van dit lange dorp stond een school met ruimte voor 275 kinderen.

Helaas kwamen lang niet alle kinderen naar school omdat deze voor velen te ver was gelegen om te lopen. Ondervoeding, honger en armoede vormden een groot probleem. Veel kinderen konden niet naar school lopen omdat deze te veraf was gelegen. Je zou denken dat, toen HOGAR vroeg of wij konden helpen, men om eten zou vragen. Maar nee, een fiets want dan konden ze naar school! HOGAR had nog net voldoende geld om 9 fietsen te kopen in Pereira en zorgde dat de school deze in beheer hield.

Blijheid alom maar wel een druppel op de bekende gloeiende plaat want er waren heel veel meer kinderen die voor dit vervoermiddel in aanmerking kwamen. Nou wilde het geval dat de zus van onze vertaalster in Pereira deel uitmaakte als raadslid van de stad Pereira. Men had zich nooit gerealiseerd wat er zich in La Verginia voor probleem afspeelde. Dat HOGAR, als buitenlandse organisatie, hulp bood was men de eer te na. Onze bijdrage van 9 fietsen werd opgevolgd met maarliefst 175 geschonken fietsen door de plaatselijke overheid in Pereira. Zo zie je maar!!Het kan dus wel als je maar aan de juiste bel trekt!!

34 | Hogarnieuws 2018

Copacabana

- Zomer

40 jaar Hogar

PROJECT SCHOOL IN COPACABANA. Deze school ligt halverwege de weg vanaf de finca van Angela en Fausto, nabij Rio Negro, naar Medellin. Om er te komen moet er wel een flinke steile wandeling worden gemaakt!! Vanaf de grote weg ga je stijl omhoog over een gravelpad. Een plaats waar je in de verste verte geen school zou verwachten! De kinderen die hier naar school gaan moeten uit de wijde omgeving komen en velen lopen dan ook meer dan 45 minuten. Het gebouwtje bestaat uit twee lokalen met daartussen toiletten en een eetruimte met bescheiden keukentje. De overheid zet zoiets neer, geeft de beschikking over twee leerkrachten en verder moeten ze het maar uitzoeken. Hier en daar een kast met een paar boeken, wat tafels en stoeltjes, maar verder hadden ze bitter weinig. Toch was de

eetruimte voorzien van nieuwe tafels en stoelen waaruit blijkt dat de overheid zich nu toch wel met de school bemoeid! Buiten had HOGAR al een paar jaren geleden gezorgd voor schommel en een glijbaan en wat klimrekken. Ook nu nog bezoekt HOGAR jaarlijks dit schooltje en zorg voor een flinke stapel lesboeken en het nodige aan potloden, puntenslijpers, schriften etc. Al eerder schonken wij een fruit mixer, dvd speler, portable radio, 2 tosti ijzers, vleesmaler en de nodige etenswaren zoals, azijn, baal rijst, baal melkpoeder, blikken tonijn, blikken worstjes etc. Niet alleen de kinderen en de twee juffen maar ook in het speciaal de vrijwillige keukenhulp was heel blij met alles. Leuk toch?

Projecten door de jaren heen

Hogarnieuws 2018 - Zomer

35

Cali

Project Jeison in Cali.

Jeison is al heel wat jaartjes bij ons bekend als leerling van de Humberto school. Op deze school verleende HOGAR hulp. Jeison was een van de leerlingen die ook aan de schoolband deelnam.

HOGAR schonk hem toen een muziekinstrument, een lira. Ook ontving hij als eerste van HOGAR een rolstoel. Jeison valt op omdat hij zwaar spastisch is en heel moeilijk loopt. Vreemd genoeg kwam het ons pas in 2003 ter ore dat hij zelf een grote hulpverlener is. Als vrijwilliger zet hij al zijn vrije tijd in voor velen van zijn lotgenoten.

In 2003 bezocht HOGAR voor het eerst de woning van zijn ouders, niet ver van de school. Jeison woont samen met zijn ouders. De benedenruimte is ingericht als werkruimte voor het geven van therapie aan spastische medemensen. Zowel buiten als binnen is het een drukte van jewelste. En vol trots vertelt hij aan de lange rij met mensen die buiten op de stoep op ons wacht dat “dit nou die Hollanders zijn” waarover hij klaarblijkelijk vol enthousiasme over heeft verteld. Al eerder schonken we dit project een loopbrug en meteen gaat hij ons voor om vol trots de bewuste brug te tonen. Ook nog wat andere dingen, meetinstrumenten en bandspreek apparatuur laat hij ons zien. We laveren door veel gehandicapten en hun ouders of begeleiders door om vooral het hele gebeuren op de video te zetten. Zo handig is Jeison wel, hij heeft goed door dat als wij maar voldoende beelden hebben dit in Nederland wel geld op kan brengen! Wij weten als geen ander dat hij met dit geld veel kan doen en dat het tot op de laatste cent aan dit project ten goede zal komen. Dat HOGAR dit project moest blijven steunen was toen al wel duidelijk. Waren het in 2003 nog

40 klanten, nu heeft hij meer dan 700 lotgenoten in de boeken staan die hij veel hulp biedt en waarmee hij met zijn team van medewerkers veel mensen weer een betere manier van leven kan geven. Het zijn licht- en zwaar gehandicapten, die vaak ook nog te maken hebben met een slecht gebit. Dat is dan ook de reden dat door HOGAR een tandartsruimte is gecreëerd. Naar gelang de jaren verstreken lukte het Jeison om te verhuizen om de hoek naar een groter pand. Ook dit bleek al snel te klein. Niet alleen de gehandicapte kinderen helpt hij, maar ook biedt hij al jaren onderdak aan de kinderen van de school van de overkant. Gezonde kinderen welke op deze wijze gewend raken aan kinderen met een handicap. Jeison heeft de hulp uitgebreid met fysiotherapie, tandarts, logopedie, sociaal werk en psychiatrie. Aangezien er veel rolstoelgebruikers zijn in het pand zijn de trappen weggebroken en vervangen door schuin oplopende paden naar boven HOGAR heeft ook hierbij en grote rol gespeeld. In de jaren dat wij hulp bieden was dit meestal in de vorm van apparatuur. Weegschalen, ligbanken, computers, geluidapparatuur, rolstoelen. In 2016 ontving hij een CNN award! Een hoge onderscheiding dat hem in een keer een ton opleverde voor zijn stichting. Het gaat goed en het is wonderbaarlijk hoe hij in al die jaren een gewone jongen is gebleven en zich tomeloos inzet voor de gehandicapte medemensen.

Geholpen door veel vrijwillige medewerking van diverse doctoren en medici. Ook zijn er veel studenten die bij hem stage lopen.

Dit project wordt nog elk jaar door HOGAR bezocht en geholpen.

Doordat wij elkaar al heel veel jaren kennen is Jeison een goede vriend van HOGAR geworden. Een man om van te houden.

36 | Hogarnieuws 2018

Medellin

- Zomer

40 jaar Hogar

De EL Bosque school in Medellin.

De “El Bosque “ school kennen wij vanaf 1995. Met het eerste geld dat HOGAR aan dit project besteedde werd een groot fotokopieerapparaat gekocht om voor alle leerlingen lesmateriaal te maken. Je moet je voorstellen, de wijk en de school heten beiden “El Bosque “en zijn illegaal gebouwd op een, voorheen, vuilnisbelt. Een uit stenen en beton bestaand, armoedig, complex.

Via een medewerker van het I.C.B.F. werden wij geattendeerd op de bittere armoede in deze wijk en de grote behoefte aan scholing van de duizenden kinderen. Deze school bood ruimte aan 180 kinderen. Vanaf de straat stapte je gelijk in een klaslokaaltje, overvol met leerlingen. Via deze klas kon de rest van de school worden bezocht. Voor de klas stond de juf, met een boek in de hand, uitleg te geven en heel veel met de rug naar de kinderen toe om alles op het schamele schoolbord te schrijven. Veel werk voor de juf. De kinderen hadden een potloodje en schreven e.e.a. op een los blaadje over! Veel werk dus ook voor de leerlingen. Op jaarbasis schoten ze dus niet echt veel op met de te verwerken leerstof. Vandaar dus dat grote fotokopieerapparaat!!

Vanaf nu werd alles anders!! De te geven les werd voor elke leerling gekopieerd en de juf hoefde niet meer zoveel op het bord te schrijven. Veel meer tijd voor de les en aan het einde van het schooljaar bezaten ze een kopie van elk boek!! Goed voor het volgende schooljaar!!!

De klassen waren voorzien van open ramen met daarvoor dikke tralies. Veel lawaai van buiten. De gemiddelde temperatuur was 32 graden C. De 180 kinderen konden gebruik maken van 6 toiletten!

Deze spoelden niet goed door en er heerste een doordringende stank. HOGAR liet de boel openbreken en nieuwe afvoer aanleggen. Op de bovenste verdieping, een zolder, was het nagenoeg donker omdat er maar twee lampjes zorgden voor verlichting in de ruimte met schuin aflopende daken met asbest. Ramen waren er niet en het was daar 390 C. De ruim 40 kleuters vonden hier hun onderkomen. Armoede troef dus op deze school die van de overheid geen hulp krijgt omdat ze officieel niet bestaan!! Gek genoeg worden de leraren wel betaald door diezelfde overheid!!

Ook al moeten ze soms 3 maanden op hun centen wachten! Om de grote hitte te lijf te gaan werden totaal 10 wind ventilatoren in de lokalen geplaatst. Ook kregen alle kinderen een mooi t’shirt met het logo van de school. En werden ze allen voorzien van een pop of knuffel. Een lust voor het oog om dit soort dingen te mogen uitreiken. HOGAR heeft ook de zolderverdieping voorzien van 5 grote ramen van 2 bij 1 ½ meter en het is hierdoor een echt klaslokaal geworden. Twee ventilatoren dienen voor de frisse lucht. In de lunchtijd zitten de kinderen buiten op de stoep hun “lunch“ te verorberen, bestaande uit niet meer dan een arepa of een bolletje rijst in een boomblad verpakt. Onder luid geschreeuw en gejoel wordt er touwtje gesprongen en krijgertje gespeeld. Op straat!!! Middels een aftandse omroepinstallatie laat de juf weten wanneer de les weer begint. Keurig in rijen en mondje dicht gaat het hele span weer naar binnen. Als laatste de klas met de buitendeur. HOGAR zorgde in de school voor een complete verbouwing. De ingang werd verplaatst en tussen elk lokaal kwam een muurafscheiding. De trapopgang werd verbeterd

Projecten door de jaren heen en zowel boven als beneden waren nu 6 prachtige toiletten. Ook de buitengevel van de school werd bepleisterd. Door de hulp van HOGAR krijgt de school steeds meer materiaal. Er worden 4 grote opbergkasten zorgen aangeschaft. Ook krijgt de school een nieuwe geluidsinstallatie. Een grote noodzaak voor dit 2 verdiepingen tellende gebouw.

Jaarlijks zien we de school, maar ook het aantal leerlingen groeien. Door de slechte economische situatie en de grote druk van de maffia, trekken steeds meer gezinnen vanuit het hoge Andes gebergte naar de grote stad. Hopende dat het in de stad wel beter zal zijn vestigen zij zich o.a. ook in de wijk “El Bosque “.

Maar het werk dat ze verwachten is er niet. Verveling, vandalisme en diefstal slaan toe. De school wordt gedwongen meer kinderen te accepteren, veelal kinderen van paramilitairen die volop gerespecteerd worden. Hun papa doet immers veel voor het land!!! Het gevolg is wel dat we in 2001 maarliefst 240 leerlingen aantreffen op de school. Ze zitten knietje aan knietje in de klassen. Wij zorgen dit bezoek dat er voldoende verf en kwasten en rollers zijn om het gebouw in zijn geheel te voorzien van nieuwe frisse kleuren. Vrijwillige ouders genoeg!! Die hebben immers toch de hele dag niks te doen!! Het grote zolderlokaal blijft, ondanks de ventilatoren, veel te heet. Besloten wordt een isolatielaag en een dubbel plafond aan te brengen. Dat we voorzichtig moeten omgaan met geld en materialen heeft HOGAR in al die jaren wel geleerd. Je bent immers in het gevaarlijkste land ter wereld waar ook corruptie aan de orde van de dag is. Onze Colombiaanse projectmedewerker, Fausto, is zodra wij weg zijn belast met de verdere afhandeling van de zaken. Voor het bewuste plafond in de zolderverdieping betaalt Fausto 50% aan en bij aflevering van de omvangrijke klus de rest! Keurig toch? Maar dan moet

Hogarnieuws 2018 - Zomer

37

de aannemer wel goed werk afgeleverd hebben om die andere 50% in ontvangst te mogen nemen. Zijn werk was zo slecht en klungelig gedaan dat Fausto dit probleem bij de leiding van de school neerlegde. Negen ouders, paramilitairen, togen zwaar bewapend (pistolen en uzi’s) naar de aannemer en dreigden niet alleen het bedrijf maar ook de eigenaar te doorzeven!!! Het plafond van hun school van hun kinderen moest binnen 5 dagen netjes afgeleverd worden of anders…. De klus werd onder toezicht van 6 mannen en even zovele karabijnen in tijd van 3 dagen naar tevredenheid geklaard!! Prachtige leerboeken, maar ook weer de jaarlijkse potloden, gummetjes, kleurpotloden, linialen, vingerverf, schriften en noem maar op worden afgeleverd. Voldoende om er weer een jaar tegen te kunnen. HOGAR kocht 60 opstapelbare hardplastic stoelen. Ook de gemeente Medellin begint zich nu meer met de school te bemoeien. Het is ook in hun belang dat de school geholpen wordt. Zij hebben het mogelijk gemaakt om het aantal leraren uit te breiden. Een bittere noodzaak want het leerlingenaantal is door de blijvende toestroming van vluchtelingen uit de wijde omgeving gestegen tot maarliefst 330 kinderen. De schooltijden zijn gesplitst. ’s Morgens van 07.00 uur tot 12.00 uur en dan van 12.30 uur tot 17.00 uur. Maar wel met dezelfde leerkrachten. De school is uitgegroeid tot een van de rijkere scholen in de wijde omgeving. Dit betekent ter voorkoming van diefstal weer meer tralies en sloten op de, inmiddels metalen, deuren!!

Ook is er een bewakingsdienst aan de school toegevoegd. De eerder geschonken T.V. hangt in een stalen kooi van 1 cm. dikke spijlen aan de muur. Uiteindelijk is de school gefuseerd met een grote scholengemeenschap en hiermee was de taak van HOGAR volbracht. Wij leverden een grote volwaardige school af aan de gemeente die ons uiteraard hiervoor zeer erkentelijk was.

38 | Hogarnieuws 2018

Titiribi

- Zomer

40 jaar Hogar

De school in Titiribi.

Tijdens onze jaarlijkse reizen naar Colombia in 1994, kwam HOGAR in contact met een school in Titiribi. Carlos, een broer van onze advocaat Angela, had pal naast een school een buitenverblijf en wij werden uitgenodigd eens naar zijn woning te komen kijken en tegelijkertijd eens contact op te nemen met de directrice van de school omdat deze wel wat hulp kon gebruiken. Op ongeveer 80 km van Medellin, prachtig gelegen in het Andes gebergte, namen wij contact op met de directrice van de school. We hadden al vanuit de tuin van Carlos naar de school kunnen kijken en zagen dat het schooltje van ellende in elkaar dreigde te storten! Het dak was tenminste al aardig op weg! Samen met de directrice bezochten we de school en vielen van de ene verbazing in de andere.

Niet alleen lekte het gebouw aan alle kanten en was het hoognodig aan een opknapbeurt toe, maar ook de watervoorziening was bedroevend slecht. Om over de educatieve middelen maar niet te spreken. We stelden een lijst samen van de meest dringende benodigdheden, maar het hoogst op de lijst stond de watervoorziening. Vooral gedurende de droge zomermaanden moest men het vaak 4 maanden lang zonder water doen. Vier maanden achtereen niet meer dan een paar emmers water in de week op een school met ruim 200 leerlingen? Geen handen wassen, geen drinkwater en het ergste van alles, geen mogelijkheid om het enige toilet dat ze hadden door te spoelen! Water dus! Nog op de terugweg naar Medellin bezochten we in La Tablaza een fabriek, Fibratore, die tanks produceerde en besloten een tank aan te schaffen met een capaciteit van 3000 liter. In 1995 kwam HOGAR terug met een auto vol dozen met spullen. Schriften, boeken, pennen, potloden en noem maar op werden geschonken. Vanaf 3 weken na ons bezoek in 1994 hadden ze al een overvloed aan water gehad!! Zelfs de omliggende huizen kwamen hun tankjes bijvullen, want de school had toch genoeg. De blijdschap van de

kinderen ontaarde al snel in een uitgebreide demonstratie van het doorspoelen van het toilet en de vinger onder de kraan om elkaar, ons, nat te spuiten. Nog nooit ben ik met zoveel plezier natgespoten! Twee oude mannetjes waren, met gevaar voor eigen leven, bezig om met bamboestokken en touw het dak te repareren! Dweilen met de kraan open naar onze mening! Ons volgende doel was: een nieuw dak!

In 1996 wordt de grootste droom waarheid. HOGAR voert de grootste actie ooit in haar bestaan. Gesteund door IKON/Wilde Ganzen wordt geld ingezameld met als doel ƒ 16.000,-- te vergaren voor vernieuwing van het dak van de school in Titiribi.

Inclusief ƒ 10.000,-- van de IKON/Wilde Ganzen brengt deze inzamelingsactie ruim ƒ 56.000,-- op! Negen scholen in heel Nederland voerden actie d.m.v. verkoop van goederen, markten, wandeltochten etc. In 1996 werd door HOGAR uitgebreid overleg gepleegd met de plaatselijke autoriteiten en wordt besloten het dak te laten voor wat het was en gewoon de hele school plat te gooien. HOGAR gaat niet ver- maar nieuw-bouwen. De bouw vangt aan in maart 1996. De kinderen kunnen natuurlijk niet zonder school en de gemeente neemt gedurende de sloop en de nieuwbouw het bustransport naar een verder gelegen noodschooltje voor zijn rekening. Onder de oude school blijkt het stampvol te zitten met gigantische rotsen en keien. Springstof mag niet worden gebruikt want dat zou te gevaarlijk zijn voor de omliggende huizen. Veel handwerk, uitgraven en ploeteren met drilboren etc, sturen de agenda in de war. Tot overmaat van ramp krijgt men ook nog te maken met hevige regenbuien en daardoor veel wateroverlast in en om de bouwplaats. De fundering voor de nieuw te bouwen school kan pas gelegd worden wanneer alles goed droog is. Bij ons bezoek in 1997 zien we dus niet veel meer dan een bouwput met rotsen en natte grond! Jammer, maar

Projecten door de jaren heen HOGAR gaat niet bij de pakken neerzitten en weten de gemeente te overtuigen vooral te blijven vertrouwen op de goede afloop, een nieuwe school! Gebruik wordt gemaakt van een prachtig nieuw systeem, een soort lego-achtig in elkaar-pas-systeem, dat wanneer er eenmaal met de bouw kan worden begonnen alles ook snel gaat. HOGAR zorgt voor de aanschaf van 120 tafels en stoelen. De 240 leerlingen, die in twee ploegen van de school gebruik gaan maken, moeten tenslotte ook netjes kunnen zitten!

In oktober 1997 werd de school in gebruik genomen en bij ons volgende bezoek in februari 1998 opende HOGAR officieel de school.

Een prachtige, in twee delen gebouwde school met daartussen een mooie tuin. Elk lokaal is voorzien van tafels en stoelen. Zelfs schoolborden! Een luxe die ze nog niet eerder hadden. Voldoende jongens– en meisjestoiletten met … stromend water. En wasbakken! Maar ook brachten we voor de opening materialen mee voor de leiding. Echte bureaus, nietmachines typmachine, voldoende posters, videomateriaal met afspeelapparatuur. Kortom een rijke school met veel schriften, boeken en alles wat we ook hier als normaal beschouwen geven we ze cadeau! Al het briefpapier, kinderrapporten, maar ook de door ons geschonken uniformen en tassen dragen het HOGAR-logo met daaronder de naam van de school: “Escuela El Porvenir HOGAR de Holanda “. Het schoolbestuur en maar liefst twee burgemeesters waren aanwezig bij de opening!

Gedurende de bouw was het n.l. tijd voor de burgemeester om op te stappen en de volgende gekozen burgemeester nam de zorg van Titiribi over. Een gemeente met een omvang van ongeveer 45 km, en 40.000 inwoners. Verspreid over en rond het berglandschap.

Veel Colombiaanse kinderen krijgen in Nederland een kans om een nieuw leven te beginnen, maar dat neemt niet weg dat we de kansloze achterblijvers in Colombia niet een warm hart toedra-

Hogarnieuws 2018 - Zomer

39

gen! In de daaropvolgende jaren blijft HOGAR uiteraard voor de school zorgen. Dozen vol met educatieve materialen worden afgeleverd. Maar ook is gedacht aan uniformen en schooltassen.

Jaarlijks nieuwe kinderen hebben toch ook weer nieuwe spulletjes nodig. Ook is er een sportplaats gecreëerd. Dus voetballen, basketballen maar ook vaantjes en bekers voor de wedstrijden worden door HOGAR verzorgd. Ook helpen we met het financieren van een grotere keuken met eetgelegenheid voor de kinderen. De meeste moeten lang lopen of worden door Pa per paard afgeleverd. Ze blijven allemaal over en een bescheiden warme maaltijd tussen de middag is gebruikelijk. In 2002 is de school officieel erkend door de hogere overheid. De provincie heeft maar liefst 30 miljoen peso’s gereserveerd om in de school te investeren. Grandioos, een erkenning van ons buitengewoon goede werk! Het blijft echter wel onze school en we blijven steunen. In de navolgende jaren, gaan we door met de jaarlijkse ondersteuning van gemiddeld € 2250,- per jaar. We schaffen computers, TV-apparatuur en videorecorders aan. Ook de keuken heeft inmiddels een echt gaskomfoor van restaurant kwaliteit en eten en drinken doen de kinderen van mooie bordjes en bekers! De school loopt uitstekend en doet niet onder voor andere scholen, het hoort er in alle opzichten helemaal bij.

In 2010 slaan alle stoppen door. Er bevinden zich scheuren in de grond en muren welke na een jaar dusdanig groot zijn geworden dat een hand tussen gestoken kan worden. Na onderzoek blijkt er een beek ver onder de school te lopen welke tot grote verzakking heeft geleid. In 2011 moet helaas de school gesloten worden. De leerlingen moeten nu 3 kilometer verder naar een inmiddels verrezen grote gemeentelijke school. Ook deze school heeft HOGAR nog een paar jaar van enig educatief materiaal voorzien. Totdat bleek dat de gemeente voldoende middelen had om zelfstandig verder te gaan! De taak van HOGAR zat erop en wij kijken vol trots terug op 10 jaren lang 240 kinderen een weg naar de toekomst te hebben geholpen.

40 | Hogarnieuws 2018

Cali

- Zomer

40 jaar Hogar

Bibliotheek in Cali.

Aan de rand van een gigantische krottenwijk, Mojika in Cali, heeft pater Julio zijn parochie. De wijk bestaat uit duizenden krotten van hout, golfplaten en dekzeilen. Meer dan 90.000 mensen hebben hier een vorm van bestaan. Armoede is troef en sanitaire voorzieningen zijn er niet. Pater Julio heeft weliswaar wel een kerkje en een pastorie maar om praktische redenen voltrekt hij meestal de H.Mis buiten in de open lucht. De pastorie dient tevens als school voor 95 kinderen welke opgepakt zitten in een veel te kleine ruimte. De pater heeft zich verenigd met een aantal parochianen en met hen de stichting, genaamd “Nacederos� opgericht. Een van de wensen van de stichting is om, tussen de pastorie en het huisje van de buren, een bibliotheek te bouwen. HOGAR bood hulp en financierde de bouw. Beneden de bibliotheek met heel veel gekregen boeken en boven een theater voor de omwonenden. Jong en oud kon nu boeken lenen en ook in het gebouw lezen, vragen stellen en gewoon gezellig samen zijn. Boven werd dansles gegeven en muziek en theater gemaakt door en met de buurtbewoners en parochianen. Ook dient het gebouw nog steeds als brei en handwerkruimte.

Projecten door de jaren heen

Hogarnieuws 2018 - Zomer

41

Cali

College Nacederos in Cali.

Aan de rand van deze gigantische sloppenwijk Mojika in Cali met meer dan 90.000 bewoners staat het project van Pater Julio. Met zijn stichting Nacederos heeft HOGAR al eerder een bibliotheek gebouwd. De mensen in deze wijk wonen letterlijk aan de rand van het bestaan. Hout, karton en golfplaten, hokken van huisjes zijn het waar de mensen in “wonen”. Ze bestaan niet! Ze wonen illegaal! De wijk is illegaal! Toch wonen er meer dan 10.000 kinderen die de hele dag niets te doen hebben en rottigheid uithalen. Het is maar een klein aantal dat de kans heeft om onderwijs te krijgen. In talloze kleine huisjes en garageboxen wordt aan zoveel mogelijk kinderen lesgegeven. Het overgrote deel heeft geen perspectief voor de toekomst. Er is grote behoefte aan een vervolgopleiding.

Dankzij HOGAR en de tomeloze inzet van vele ouders en vrijwillige bouwers in Cali staat daar, sinds 2001, nu een gebouw van 2 verdiepingen hoog. Beneden en boven 4 lokalen. Op beide verdiepingen zijn toiletten en beneden is een keuken en kantoor. Het twee verdiepingen tellend gebouw biedt ruimte aan meer dan 900 leerlingen! ‘s Morgens 450 en ’s middags 450. Natuurlijk zullen we de school blijven steunen als een van onze vaste posten.

Na 12 jaar, in 2013, komt het gebouw leeg te staan. De gemeente heeft op 500 meter afstand een gigantisch groot scholencomplex

gebouwd. Basis zowel als vervolgonderwijs! Fantastisch toch, want hiermee is onze taak volbracht. Het is tenslotte de taak van de overheid om voor onderwijs te zorgen. In 2015 wil het I.C.B.F in ons pand een dagopvang creëren en vraagt of HOGAR hiervoor toestemming wil verlenen. Vanaf dat jaar kunnen werkende ouders hun kind daar onderbrengen. Er wordt onder leiding van 15 dames van het I.C.B.F. op de kinderen gepast. Zij krijgen eten, drinken en worden voorzien van schone luiers. Slapen doen ze op een matrasje op de grond. Verdeeld over de acht lokalen zijn er dagelijks 225 kleintjes onder de twee jaar! HOGAR heeft deze dagopvang geholpen door op de bovenverdieping de plafonds te verlagen om de hitte van de dag te verlagen. Dit werkt prima.

Het bracht de warmte van 38 terug naar 30 graden. De kinderen hadden het veel te heet. Ook moesten alle toiletten worden aangepast naar die voor kleine kindertjes, douches aangelegd en alle kranen worden verlaagd. Tevens was de plaatsing van een grote watertank met een reserve van 3000 liter verplicht. De keuken werd verkleind en het kantoor groter gemaakt. HOGAR is blij met dit project omdat hiermee het schoolgebouw wordt gebruikt en heel veel mensen kunnen profiteren van onze hulp. Nog steeds wordt jaarlijks hulp geboden.

42 | Hogarnieuws 2018

Montenegro

- Zomer

40 jaar Hogar

'Hogar'school in Montenegro.

Amper twee weken nadat er een hevige aardbeving in en rond de stad Armenia had plaatsgevonden bezocht HOGAR de getroffen stad. We waren hevig onder de indruk van alle ellende die we tegen kwamen. Flats, huizen, scholen en kantoorgebouwen waren zwaar getroffen. Meer dan 3600 mensen overleden en 15.000 mensen dakloos. Meer dan 1500 kinderen zijn nog steeds niet gevonden en van de 21 kinderdagverblijven waren er nog maar drie bruikbaar. Mensen leefden op straat, onder naarstig opgezette afdakjes, in tentjes of onder een zeiltje op de puinhopen van hun ingestorte huis. Het Rode Kruis had een opvangtent neergezet in een wijk om hen van eten en drinken te voorzien. In de wijk stonden 5 chemische toiletten op straat op een bevolking van die wijk van 3000 mensen! Grote scheuren in de straten maakten het moeilijk voor de redders om hulp te bieden. Geen stroom en water. Huilende mensen die de waanhoop nabij waren. HOGAR had bij het I.C.B.F. in Armenia twee adoptiedossiers lopen. De helft van dit gebouw was letterlijk tot op de grond toe ingestort.

De ambtenaren zaten buiten, onder partytenten, hun werk te doen. Samen met de chef van de afdeling adoptiezaken zijn we in het nog overeind staande deel van het gebouw geweest en waren getuige van het feit dat alle dossiers er nog waren. Onder puin en veel stof weliswaar. De toekomst zou uitwijzen hoe lang de vertraging voor de adoptieprocedure zal zijn. Samen met de cheffin is HOGAR per auto door grote delen van de stad gereden.

Al snel werd besloten hulp te bieden. Buiten de stad was ook veel schade. In het naburige dorp Montenegro was ook een schooltje ingestort. Hogar beloofde hulp en eenmaal terug in Nederland werd snel aktie ondernomen. Met de verdubbel aktie van Wilde

Ganzen lukte het HOGAR om voldoendegeld in te zamelen voor de bouw van een nieuwe school. De oppermachtige koffiebond van de provincie Quindio hielp met bouwtekeningen en een neef van onze Fausto woonachtig in Armenia begeleidde het bouwproject. Eerst moest er puingeruimd worden en afgevoerd. Er werd een simpel onderkomen voor de kinderen gebouwd voor de duur van de bouw van de school. Een aardbeving bestendig gebouw.

Het werd een school met drie lokalen, een keuken met eetruimte en een woning voor de meester of juf. Achter de school werden speeltuigen zoals een wip-wap, glijbaan en schommels gebouwd.

De school is gebouwd voor maximaal 92 leerlingen, welke meestal kinderen zijn van koffieplukkers. Aangezien deze de provincie rondreizen gaan de kinderen mee en krijgen dan weer les in een anderen school waar ook de koffiebond een vinger in de pap heeft. Zo kan het gebeuren dat er maar 28 kinderen op school zijn. De opening van het in Hollandse driekleur geschilderde gebouw was groots aangepakt. Heel veel kinderen met hun ouders, omwonenden, de burgemeester en uiteraard HOGAR. Onze aanwezigheid en die van de burgemeester, maakte het nodig dat er veel bewaking aanwezig was! Acht soldaten met een machinegeweer!! Naar later bleek nog tien stevige mannen met een holster met een pistool onder hun colbertjasje!! De school wordt ook nu nog jaarlijks door HOGAR bezocht en voorzien van educatieve materialen, uniformpjes etc. Voor de school is al enige tijd een sportplaats. De tuin wordt door de kinderen bijgehouden.

In 2013 is de school door een peloton militairen opnieuw in de verf gezet en is de keuken aangepast. De HOGAR-school in Montenegro is en blijft onze trots!

Projecten door de jaren heen

Hogarnieuws 2018 - Zomer

43

Cali

De scholen van Claudia.

Claudia Villaquiran is in Cali onze rechterhand van Fausto. Op afstand regelt zij het e.e.a. voor HOGAR indien nodig. Zij is schooljuf en HOGAR heeft haar carrière gevolgd op 3 scholen. Vanaf 1999 heeft HOGAR jaarlijks een bezoek gebracht aan de school Humberto Jordan waar Claudia les gaf. In 2 etappes maakten 860 kinderen gebruik van deze school. HOGAR hielp jaarlijks met educatieve materialen en richtte een naaiklas in en een computerlokaal in. HOGAR bouwde een extra leslokaal op de eerste verdieping. De school had een eigen drummuziekband waarvoor HOGAR meerdere muziekinstrument kocht. Een daarvan was een grote Lira voor Jeison. Hij was toen twaalf jaar oud en kreeg tevens een rolstoel van HOGAR. Jeison heeft later zijn eigen stichting opgericht voor invalide lotgenoten. (Zie ons project Jeison in Cali). In 2004 werd dit project beÍindigd omdat Claudia verhuisde naar een andere school, genaamd Jose Maria Villegas. Op deze school zitten 750 kinderen. De school is arm en kan veel hulp gebruiken. HOGAR bouwde een grote overkapping waardoor er een binnenplaats/aula ontstond. In de aula werden wastafels en zitplaatsen gebouwd zodat hie tevens de verplichte lunch gegeten kon worden. De toiletafdeling werd tweemaal zo groot gemaakt en van nieuwe riolering en afvoerbuizen voorzien. Ook kreeg de keuken een flinke opknapbeurt. De tuin was een wildernis. De kinderen kregen les als tuinier en maakten er een mooie tuin van.

HOGAR heeft buiten een speelplaats gemaakt met schommels en glijbaan. De hele school is zowel van binnen als van buiten in de verfgezet. De deuren van de klaslokalen werden ook vernieuwd.

De grootste trots van HOGAR is het speciaal ingerichte computerlokaal. In 2015 verliet Claudia ook deze school. Het computerlokaal had toen net een nieuw, versterkt plafond gekregen en telde 24 computers waarvan de licentie geregistreerd is op naam van Stichting HOGAR Hans Kersten bij het min. van Onderwijs. De derde school van Claudia is een groot college voor middelbaar onderwijs waarvan Claudia mededirecteur werd en nu zelfs de algemene rector is. Institution Educativa Bartolomeloboguerrero Cali. Een hele mond vol. Voor HOGAR is dit project eigenlijk veel te groot. Vorig jaar had Claudia voor twee van de lokalen een airconditioning op het verlanglijstje gezet! Hogar heeft deze wens in vervulling laten gaan en we kunnen constateren dat dit wel degelijk veel vooruitgang heeft geboden. Het is een stuk koeler in de klassen waardoor de concentratie hoger is en men beter kan leren en de onderwijzer ook beter zijn/haar werk kan doen.

Door de plaatsing van de airco moesten er ook ramen geplaatst worden. In 2017 werd besloten om voor nog twee klassen een airco te plaatsen! Blijheid alom! HOGAR zal dit project nog kort blijven volgen maar er niet veel geld meer insteken. Een taak voor de overheid is hier overduidelijk geboden.

44 | Hogarnieuws 2018

Cali

- Zomer

40 jaar Hogar

School Nueva Florida in Cali.

In 2004 had Fausto in de krant gelezen over de hoogst erbarmelijke toestand waarin 160 schoolgaande kinderen onderwijs genoten. Het artikel ging over een grote krottenwijk, huisjes, onderkomens, van hout en karton en golfplaten in Cali. Midden in die wijk was een open ruimte. Deze ruimte had men afgebakend zodat er 160 kinderen, bij toerbeurt 80 ’s morgens en 80 ’s middags, les konden krijgen. Fausto informeerde via zijn familie in Cali en beloofde de vrijwillige leiding van deze school zich in te zetten voor dit project. De Nederlandse stichting, “Red de kinderen van Colombia”, ging op de oproep van Fausto in en plaatste een omheining van gevlochten rieten matten om de open plaats.

Hierdoor werd meer privacy verkregen. Ook zorgden zij voor een groot zijl over de ruimte. Nu zaten ze tenminste droog! Pal naast de school werd een klein onderkomen gebouwd met een keukentje en een toilet. Dit toilet heeft echter geen aansluiting en kan dus onmogelijk gebruikt worden. De kinderen maken gebruik van het toilet in het huisje van de vrijwillige directeur die aan de rand van de wijk een, even zo karig, huisje heeft maar dan van steen! Bij d aanblik van deze wijk klopt je hart al in je keel.

Wat een zootje, wat een armoede, wat een ellende en wat veel

kinderen en….., nou ja, het was gelukkig droog zodat we konden zien waar we liepen! En erg fris rook het er niet! De kinderen in de school zaten op plastic stoelen in de modder. Een afscheiding van plastic maakt duidelijk dat er twee lokalen zijn. We werden met groot gejuich ontvangen en de meegenomen lesmaterialen waren meer dan welkom. Wat HOGAR betreft moet hier gewoon een echte school gebouwd worden. Fausto zal offertes opvragen en dan horen we wel wat het allemaal moet gaan kosten. Bij mijn thuiskomst neem ik een week later contact op met de penningmeester van de stichting “Red de kinderen van Colombia” en doe hem het verhaal. Het ontbreekt hun om de volledige financiering van een nieuwe school op zich te nemen. HOGAR besluit met hen samen verder te gaan. Gedurende het hele jaar wordt er middels diverse acties geld ingezameld voor de bouw van de school. HOGAR maakt geld over aan de speciale bankrekening van HOGAR in Colombia en Fausto heeft de leiding over de voortgang van het project! Er wordt naarstig gebouwd en zo nu en dan ontvang ik foto’s en berichten over de gang van zaken. Bij ons bezoek in februari 2006 kan HOGAR het behaalde resultaat bekijken. Een prachtig stenen gebouw, drie grote klaslokalen, twee toiletgroe-

Projecten door de jaren heen

pen, een kantoorruimte, ruime entreehal en een grote eetruimte met keuken. De keuken werkt, zei het provisorisch, maar alles functioneert naar behoefte. Er wordt volop lesgegeven terwijl de stukadoor nog aan het binnenwerk bezig is. Wat een weelde, middenin de armetierige krottenwijk, allemaal voor de kinderen.

En dat er genoeg zijn blijkt wel uit de 100 extra inschrijvingen.

Ja, inmiddels zijn er dus bijna 260 kinderen die les krijgen, een warme maaltijd genieten en bovenal graag naar een echte school gaan! HOGAR is al wel wat gewend en heeft rekening gehouden met mogelijke uitbreiding dus de fundering en de hele structuur is op een bovenverdieping berekend. HOGAR besluit ter plaatse dat de tweede verdieping er ook moet komen. De stichting “Red de kinderen van Colombia” heeft geen financiële middelen beschikbaar en HOGAR gaat alleen verder! Bij deze officiële belofte komen de tranen los bij vele ouders, vrijwillige meesters en juffen en de directeur! Ook de gebruikelijke educatieve materialen, maar nu ook lesboeken hebben aangeschaft. In april 2006, een paar maanden na het bezoek van HOGAR, staat de tweede verdieping er al bijna op en is ook het dak gerealiseerd. Grandioos. De school is nagenoeg klaar. Alleen nog wat ramen en deuren. Dan rest ons

Hogarnieuws 2018 - Zomer

45

nog de taak de school structureel te blijven steunen. De vierde HOGAR-SCHOOL is hiermee werkelijkheid geworden. Titiribi, Mojika in Cali, Montenegro en nu deze school. Samen goed voor ongeveer 1650 kinderen in de leeftijd van 4 tot 18 jaar. In 2007 is het aantal leerlingen gegroeid to 350 en in 2008 zelfs tot 450! Het wordt een kostbare aangelegenheid voor HOGAR want ook al deze kinderen moeten dagelijks eten. Een opmerking van een vader was letterlijk ” Bedankt voor de mooie school, twee van mijn kinderen kunnen nu al lezen en ik krijgt nu les van de kinderen”! Fantastisch toch? Nu nog steeds bezoekt HOGAR elk jaar de school en verzorgt alle educatieve materialen. Soms betaald de overheid de leraren niet en wordt een extra bijdrage van HOGAR gevraagd om bij te springen. Dit project is een van de grootste projecten van HOGAR geworden. Mede dankzij allen die HOGAR een warm hart toedragen en niette vergeten onze Fausto in Colombia kunnen wij nog elk jaar dit project blijven ondersteunen. Dank!

46 | Hogarnieuws 2018

Medellin

- Zomer

40 jaar Hogar

School Altos de Oriente.

Officieel is de naam van deze school Leon XIII. Op 2750 meter hoogte, nabij de stad Medellin, bouwde HOGAR dit project in 2007. Daarvoor was men aangewezen op een klein houten optrekje waarin 70 kinderen les kregen. Ze waren verstoken van alle elementaire dingen zoals boeken, schriften, pennen, potloden, papier etc. Toiletten waren er niet. De kinderen wonen in krotten verspreid over de omgeving. In 2007 waren er ongeveer 360 families met naar schatting 1100 kinderen, vluchtelingen voor het geweld in de provincies Antioquia, Choco, en Santander. Veel families hebben vaak alleen de moeder nog. Vader is vermoord of

naar elders vetrokken. Nu, in 2018, zijn er ongeveer 500 families en 1500 kinderen. Allemaal redenen om een grote school te bouwen en deze te blijven onderhouden. Om er te komen is een 4 wheel drive auto een noodzaak. HOGAR heeft samen met Fausto, een plan van aanpak opgesteld. Om aan zoveel mogelijk wensen te voldoen werd het plan in 4 fasen opgedeeld. Fase 1 bestond uit de nieuwbouw van de school zoals deze aan werd getroffen.

Dit gebouw werd in 2008 geopend en bood al ruimte aan 210 kinderen! Fase 2 betrof de bouw van een kleuterschool voor de kleineren. 70 kinderen krijgen daar nog steeds les. Fase 3 is het

Projecten door de jaren heen

sportcomplex, gelegen te midden van de beide gebouwen. Fase 4 was in 2011 klaar en bood ruimte aan 35 kleutertjes en baby’s.

Naast de schoolgebouwen is de grond afgevlakt en werd een voetbalplaats gecreĂŤerd. Een gebouwd hoog houten hek moet zorgen dat de bal niet naar beneden verdwijnt! HOGAR bezoek nog elk jaar deze school en zorgt voor educatieve materialen, schoonmaakmiddelen, sanitaire benodigdheden en eten. Ook heeft HOGAR de keuken volledig ingericht en gezorgd voor niet alleen pannen en bestek maar ook voor een grote koelkast, vrieskist, sapmachine van 10 liter etc. De gym/sportplaats is van beton

Hogarnieuws 2018 - Zomer

47

met aan elke kant een basketbalnet. Matrassen met het HOGARlogo helpen om het gymmen aangenamer te maken. HOGAR is uitermate trots op deze school. Bij ons bezoek in 2018 telde de school 330 leerlingen. Het grootste lokaal is van een tussenmuur voorzien zodat men er een klas bij heeft. Want 60 Leerlingen in een klaslokaal is vrij normaal!

48 | Hogarnieuws 2018

Medellin

- Zomer

40 jaar Hogar

PROJECT “SAN NICOLAS”.

De school San Nicolas is gelegen in de grote wijk, Bello, van de stad Medellin in Colombia. Medellin is een stad met 4 miljoen inwoners waarvan ongeveer 15 % onder de armoedegrens leeft.

De school San Nicolas ligt hoog tegen de bergbebouwing van de stad. In 2009 bestond de school uit twee gehuurde woningen en uit 3 ruimten, welke afgeschermd waren door gipsplaten. Het was een bouwval van golfplaten en verrot hout. Regen was hun grootste vijand. De sanitaire voorziening bestond uit twee toiletpotten die met een emmertje water dienden te worden doorgespoeld.

In de wijk wonen meer dan 2000 kinderen die voor scholing in aanmerking komen. Helaas was er maar plaats voor 150! Veel kinderen vervelen zich en hangen op straat rond, halen kattenkwaad uit, stelen en/of snuiven lijm! Eten is schaars en voor de meesten onbetaalbaar. De maaltijd op school is verplicht maar ook meteen een reden om te zorgen dat je naar school kunt. Stichting “Red de

kinderen van Colombia” is, na goed overleg met Fausto, gaan breken en bouwen, waarbij de leerlingen in diverse kleine pandjes in de omgeving les kregen. De begane grond was voor een deel in gebruik toen de bouw werd gestaakt omdat er geen geld meer beschikbaar was. Stichting HOGAR nam contact op met het Petrus Canisius College in Alkmaar Dit college zocht een nieuw project voor de duur van 5 jaar! Uit 40 inschrijvingen won HOGAR en wist de bouw van het project San Nicolas hiermee zeker te stellen. Na een jaar van stilte kon nu de bouw worden hervat want de komende 5 jaren zou er voldoende geld binnen komen om de volledige bouw en tevens de inrichting te bewerkstelligen. De stichting “Red de kinderen van Colombia” zal de aanschaf van educatief materiaal bekostigen. Vanaf 2011 vorderde de bouw gestaag.

Volgens een opgesteld plan werd tot nu toe elk jaar het gestelde doel bereikt. In de loop van 2017 zat de derde verdieping erop.

Projecten door de jaren heen

Dat de bouw absoluut nuttig is blijkt wel uit het feit dat er, tussen al de bouwactiviteiten door, 950 kinderen gebruik maken van de school. Zaterdag zijn er ongeveer 100 jonge studenten aanwezig om hun huiswerk te kunnen maken. Zondag krijgen meer dan 100 volwassen analfabeten les. Totaal wordt het gebouw nu al door ongeveer 1150 mensen gebruikt. Een fantastisch resultaat.

In de tweede week van februari 2018 is HOGAR weer op bezoek geweest om foto’s en filmbeelden te maken van de behaalde resultaten tot nu toe! Deze filmbeelden werden twee weken voor Pasen aan de leerlingen van alle 5 vestigingen van het PCC getoond en alle 2250 leerlingen konden zien wat er met het geld van 2017 is verwezenlijkt! Dit om hen opnieuw enthousiast te maken om voor de volgende fase geld in de wacht te slepen. In de week voor Pasen, op goede vrijdag, werd voor het vierde jaar een actiedag georganiseerd. Alle leerlingen worden weer voor-

Hogarnieuws 2018 - Zomer

49

zien van sponsorformulieren om zo hun ouders, familie, vrienden kennissen en wie dan ook warm te maken om voor dit prachtige project geld beschikbaar te stellen. In 2015 werd een bedrag ad.

27.800 euro opgehaald, In 2016 werd 36.500 euro ingezameld!!

In 2017 was dit 32.600 euro! Wat de Paas aktie van 2018 heeft opgebracht is bij het ter perse gaan van dit blad nog niet bekend.

Volgens de verwachting zal dit in elk geval de 25.000 Euro weer overschrijden. De vloeren in de entreehal en alle klaslokalen zullen van vloertegels worden voorzien. De toiletruimten worden volledig betegeld, 100 extra lessenaartjes en 40 computers zullen worden aangeschaft. Ook zal de net geopende aula een TV, een beamer en een geluidsinstallatie krijgen! De allerlaatste aktie zal in 2019 plaatsvinden.

Een compliment aan het PCC voor de organisatie van deze grandioze actie.

50 | Hogarnieuws 2018

40 jaar Hogar

- Zomer

Hogar 40 jaar....

Februari 1987....ja, we hebben ons ingeschreven bij stichting Hogar. Dat wij graag een kind willen adopteren weten wij al lang, maar nu, nu gaat het toch echt worden. De persoonlijke aandacht bij stichting Hogar spreekt ons aan, én het feit dat wij vertrouwen hebben dat de adoptieprocedure bij Hogar 100% in orde en legaal is.

Nu begint het lange wachten....een paar jaar, daar moeten we toch op rekenen.

Maar dan...begin mei. Ik sta te douchen, vergeet het nooit meer... gaat beneden de telefoon. John pakt op, ik hoor hem praten. Dan komt hij de trap op gerend... er is een voorstel van Hogar voor een zoon. Harrie belde, hij vraagt wanneer we langs kunnen komen. Pfft, daar moet ik even van bijkomen, we staan nog maar een paar maanden ingeschreven, hoe kan dat? Bel Harrie maar, we komen er aan.

We rijden nog dezelfde dag naar Bergen.

Het gesprek met Harrie en Margreet was de bij kennismaking al warm en fijn, het voelt heel vertrouwd. Onze zoon heet Camilo, 3 jaar en 8 maanden, té klein, veel ziek, wat achter in ontwikkeling door ernstige verwaarlozing, maar dat komt waarschijnlijk wel goed.

Omdat John in de bouw werkt en in juli/ augustus 4 weken vrij heeft besluiten we op de gok naar Colombia te gaan en niet te wachten op een sein van daar.

Besloten in overleg met Harrie en Peter Stuvel overigens. Dus jullie snappen, er moest veel gebeuren! Kamertje opknappen, reis regelen (we hadden nog nooit

gevlogen!), papieren in orde maken en gaan. Haha, ik kan me het verbaasde gezicht van Atie nog voor me halen toen wij ons papierenpakket binnen 2 dagen konden aanbieden aan haar, met consulaatstempel en al. Het moet bijna één van de snelste adoptieprocedures in de geschiedenis van Hogar zijn geweest. Wat was het spannend, maar tijd om nerveus te zijn hadden we niet. De reis naar Schiphol vergeet ik nooit meer. Veel lieve mensen om ons weg te brengen en bij terugkomst nog veel meer lieve mensen die ons komen ophalen. Onze zoon is nu bijna 2 meter lang, woont een paar huizen bij ons vandaan (hij zei vroeger altijd al: “Ma, ik ga later naast jou wonen”) en heeft ons opa en oma gemaakt van 2 pracht kleinkinderen.

Gelukkig hebben we het niet bij één kind gehouden. De inschrijving ging na terugkomst weer meteen beginnen. Wederom hadden wij een bijzondere procedure... heel snel kregen wij een voorstel om een meisje te adopteren. Astrid Eliana Gallego, 3 jaar en 5 maanden. Deze keer voelde Colombia een beetje als thuiskomen. Wij herkenden de geluiden, de geuren, de drukte. In Colombia waren we gelijk met Karel en Tineke van de Berg, bij velen wel bekend denk ik. In Hotel Ambassador, hoewel de wijk toen al achterui ging. Een nachtelijke schietpartij was geen uitzondering. Toch hadden wij een goede tijd, en vooral...een prachtige meid.

Onze kinderen gaan beiden totaal verschillend met hun adoptie om. Onze zoon laat het graag met rust, wil er liever niet over praten, laat staan nog eens terug naar Colombia. Hij vindt het allemaal prima zo. Onze dochter was al toen ze nog jong was met Colombia bezig. Nog steeds trekt zij veel op met Colombianen in Nederland. Niet verwonderlijk dan ook dat zij inmiddels verschillende keren in haar geboorteland is geweest. Op haar eerste rootsreis gingen wij mee. Haar hele familie was gevonden. Wij ontmoetten ze allemaal, ook opa en oma. Zij was inmiddels 17 maar haar familie stond erop dat zij haar ‘sweet sixteen’ feest bij hen vierde. Ik schreef er een artikel over voor het Hogarblad jaren geleden. Wat een belevenis was dat. De hele straat in El Carmen de Viboral was uitgelopen, de jongens van de kerk hadden een welkomstlied gemaakt en de regionale televisie kwam langs om te filmen. Wat een rootsreis was dat zeg, ééntje met een bijzonder resultaat overigens, want onze dochter realiseerde zich vooral hoe Nederlands zij was geworden.

Bedankt Hogar voor alles, wij hebben nooit ook maar één moment spijt gehad dat wij voor jullie kozen bij zoiets belangrijks als het krijgen van je kind.

John en Ilse Nederend, Lopik.

Projecten door de jaren heen

Hogarnieuws 2018 - Zomer

51

Beste Hogar, Allereerst proficiat met jullie 40-jarig bestaan!! En wat hebben jullie een mooie dingen verricht in Colombia! Wij zijn door ons adoptie-avontuur in contact gekomen met jullie. Wat een goede stap is dat geweest, om deze speciale reis naar onze kinderen door jullie te laten begeleiden.

Onze jongens zijn inmiddels al weer bijna 9 jaar samen bij ons. Die jaren zijn werkelijk omgevlogen. Wat zijn we gelukkig dat wij hun ouders mogen zijn…

Toen wij ons inschreven bij Hogar verliepen de procedures nog heel snel en de meeste echtparen konden binnen een jaar afreizen.

Bij ons is dat iets anders verlopen…. De wachttijden liepen fors op. Het was heel fijn om af en toe contact te hebben met Janet en 1 keer per jaar naar de Hogar-dag te gaan om alle gezinnen te zien die al naar Colombia waren afgereisd om hun kind op te halen.

Ons wachten en geduld werd rijkelijk beloond met twee prachtige zonen, Diego en Felipe van toen 1,5 en 3 jaar oud. Toen Janet met het voorstel belde wilde het eerst niet eens bij me doordringen dat we (na een adoptieprocedure van ruim 5 jaar) ouders

waren geworden. Wat was het een feest toen het kwartje viel!!

Voor onze jongens zijn we naar Pereira afgereisd en hebben daar 4 weken bij Cesar op de finca vertoefd. Een heerlijke tijd. We konden op een rustige manier onze jongens, Diego en Felipe leren kennen en hadden tijd om af en toe Colombia te verkennen.

Toen we op Schiphol aankwamen werden we door vrienden, familie, kennissen en uiteraard ook door Janet en Hans opgewacht met een super warm welkom. Daarna begon “het echte leven” met z’n viertjes. In Colombia hadden we de jongens al foto’s laten zien van onze familie, huisdieren en huis. Eenmaal in Nederland herkenden de jongens dan ook van alles.

Zo riep Diego op de parkeerplaats hard “Auto mio!” toen hij onze auto zag staan.

De jongens hebben zich verbazend snel aangepast aan hun nieuwe leventje in het Brabantse Oosterhout. Dit levert grappige situaties op. Als mensen aan de jongens waar ze vandaan komen krijgen ze als antwoord “uit Oosterhout”. Meestal is dit niet het antwoord wat men wil horen maar dan moeten ze het maar duidelijker vragen. De

jongens voelen zich Brabander, Nederlander in hart en nieren. Tot nu toe zijn ze eigenlijk helemaal niet bezig met hun adoptie en Colombia. Wij als ouders proberen de jongens regelmatig te laten weten hoe prachtig hun geboorteland is. Onze wens is om ooit met z’n vieren op reis naar Colombia te gaan.

We hebben nu twee tieners in huis. Sportieve jongens die alle twee op atletiek zitten en aan Scouting doen. Ondernemende temperamentvolle jongens die graag ravotten en veel buiten spelen. De tijd vliegt….

Soms zou het wel iets langzamer mogen.

We hebben al heel veel leuke mooie dingen meegemaakt als ouders en gaan er vanuit dat er daar nog veel bij zullen komen.

We beseffen heel goed wat een geluk we hebben gehad met Stichting Hogar, die het adopteren van onze zonen mogelijk heeft gemaakt. Daar zijn we ontzettend dankbaar voor. Ook het werk dat Stichting Hogar tegenwoordig doet vinden we heel mooi.

We hopen dat Hogar hier nog heel lang mee door kan gaan!

Diego, Felipe, Erik en Meike Broere.

52 | Hogarnieuws 2018

- Zomer

40 jaar Hogar

Rootsreis Jhon Jairo Bijzonder, dankbaar en blij! De solo rootsreis van Jhon Jairo, mijn zoon, verteld vanuit mijn beleving als moeder.

Destijds peuters, nu 19, 18 en 16 jaar oud.

Drie kinderen uit Colombia, alle drie verschillend in hun omgang met hun adoptie en achtergrond.

De middelste, mijn zoon Jhon Jairo, is altijd al veel meer bezig geweest met zijn adoptie en waar hij vandaan komt. Afgelopen mei werd hij op papier 18 jaar. Ja, ik zeg op papier omdat hij in werkelijkheid volgende maand al 19 jaar wordt. Maar omdat we dat tot op heden nog niet kunnen aantonen

met brondocumenten kan je daar niet veel mee. Dus toen hij, eindelijk, op papier 18 jaar was, is hij zelf met de auto naar Amsterdam gereden. Ik mocht meerijden en die dag hebben we zijn Colombiaans paspoort en ID kaart kunnen regelen. Niet alle officiële documenten zijn dan meteen aanwezig maar hij kon in en uit Colombia reizen. 4 dagen later stond ik op Schiphol om hem uit te zwaaien. Daar ging hij, een maand naar Colombia in zijn eentje.

De start van de reis heeft hij gemaakt met zijn nicht Eva. Eva is stewardess bij de KLM en had kunnen regelen dat zij op deze vlucht zat. In Bogota zat Jhon Jairo met het

KLM personeel in het Hilton Hotel. Voor mij als moeder was dat wel fijn. Te weten dat hij het eerste stuk van de reis met haar was. Hij appte dat hij waardevolle tips kreeg van de mensen van KLM waar hij zijn verdere reis nog wat aan zou hebben.

Na 2 dagen met Eva in Bogota te zijn geweest vervolgde hij zijn reis alleen verder.

De vlucht ging naar Medellin. Daar komt hij vandaan en daar woont ook veel familie.

Een aantal maanden had hij via WhatsApp contact met familie: zijn moeder, zijn zus, broertjes en zusjes. Het meeste contact had, en heeft hij nog steeds, met 2 zussen van zijn leeftijd.

Hallo mensen van Hogar, Aan Hans en Janet hebben wij hele goede herinneringen en ook aan onze adopties van 4 kinderen uit Colombia! Je kunt Janet altijd bellen! Zelfs als ze boontjes aan het blancheren is, dan zegt ze: ik zet ze even zacht hoor! Toen wij al twee kinderen hadden, een jongen en een meisje, vonden ze van het ICBF dat we wel genoeg kinderen hadden zo, want wat wil je nog meer?? Wij vonden dat er wel meer kinderen in nood zijn die ook recht hebben op een goed huis, een goede plek en ouders die voor hen zorgen. Zodoende wilden wij het nog een keer proberen. Okay zei Janet, Hans gaat binnenkort weer naar Colombia en praat met de kinderbescherming. Maak

een mooie foto, waar jullie op staan van dichtbij, dat komt goed over. Dan probeert hij het nog een keer. En het wonder gebeurde! Wij mochten weer naar Colombia in 1993 en adopteerden 2 jongens van 3 en 6 jaar. De eerste 2 waren 2 en 3 jaar bij de adoptie. We hebben veel meegemaakt, maar onze kinderen zeggen altijd dat ze het fijn vonden hier een goede kans te hebben gekregen. Een echte roots reis is er nog niet geweest. Maar bij onze 2e adoptie mochten de oudste 2 ook mee, ze waren toen 8 en 9 jaar. We zijn toen ook in hun geboorteplaats geweest (voor zover wij wisten) en hebben hun tijdelijke pleegouders bezocht. Op de foto’s ziet u de eerste

foto’s die we van hen kregen en op de tweede foto staan we zoals we nu als gezin zijn, met aanhang en kleinkinderen. Een voorrecht dat we hen in ons gezin mochten opnemen! Dank aan Hans en Janet en alle medewerkers van Hogar. Dank aan God die dit mogelijk maakte.

Hartelijke groeten: Jaap en Hendrika Hofman, DIana Maria, José Alirio & Deborah, Sigifredo en Jairo, kleinkinderen: Talitha, Ramón, Mariëlla, Quinten, Shakira en Julia.

Projecten door de jaren heen

Blij was ik toen ik hoorde dat hij goed was aangekomen in zijn appartement in Medellín. Hij had in een park afgesproken met zijn moeder en haar zus. Hij appte me dat hij daar stond te wachten maar nog niemand zag. Ik zat hier in Nederland met een steen in mijn maag en dacht alleen maar ‘in godsnaam laat er snel iemand naar hem toe komen’. 1 kort appje haalde mijn zenuwen weg ‘ze zijn er’. Het was voor mij goed en dat het toen een tijd stil was maakte voor mij niet uit.

Toen de eerste foto’s en filmpjes via whats app binnen kwamen en duidelijk werd hoe warm Jhon Jairo ontvangen was stroomde bij mij de tranen. Dit was voor mij, als moeder, zó fijn om te zien!

De eerste anderhalve week heeft hij dagelijks met zijn familie opgetrokken maar ook tijd en ruimte voor zichzelf ingebouwd.

Doordat hij voor zijn vertrek Spaanse les heeft gehad verliep de communicatie daar redelijk goed en 1 zus van moeder spreekt goed Engels dus zij kon altijd tolken als dat nodig was. Jhon Jairo had zijn eigen appartement via Airbnb geboekt en vanuit dat appartement plande hij zijn verblijf en ook zijn reis verder. Vanuit Medellin vloog hij naar Santa Marta en appte hij het hotel door waar hij geboekt had en de mededeling dat hij 4 dagen offline zou zijn daar hij een jungle tocht ging doen naar Ciudad Perdida.

De jungle toch was zwaar maar geweldig, liet hij weten, en na de 4 offline dagen volgden prachtige foto’s. Veel mensen heeft hij leren kennen, de groep was toevallig voor het grootste deel Nederlands.

Na de jungle tocht meldde Jhon Jairo dat hij met de bus naar Cartagena zou gaan.

Dit was precies in de week dat Derk Bolt in Colombia ontvoerd was. Hij stelde me gerust met het bericht dat, mocht hij ontvoerd worden, hij me dan zou appen…

Veilig aangekomen in Cartagena volgden foto’s van een stralende zoon op het strand met een Colombiaans biertje in de hand en filmpjes waarop hij met flinke vaart op een jet-ski het water over ging.

Het was hem aan te zien dat hij zich daar prima vermaakte en zich er oké voelde.

Na een paar dagen Cartagena is hij wederom naar Medellín gevlogen en heeft daar nog de laatste dagen van zijn verblijf met zijn familie doorgebracht.

Hogarnieuws 2018 - Zomer

53

Colombia gezegd ‘voel je niet verplicht om terug naar Nederland te komen’. Er zijn mensen die die opmerking niet begrijpen, en dat mag. Ik wil als moeder dat mijn kind gelukkig is en waar of op welke manier dat is….dat is de keuze van mijn kind.

Natuurlijk zal ik hem missen maar de wetenschap dat mijn kind gelukkig is zorgt ervoor dat zowel hij als ik verder kunnen gaan met ons leven. Hij weet dat ik van hem hou en er altijd hier zal zijn voor hem.

Maar zoals jullie hebben kunnen lezen is hij terug gekomen. Met een mooie brief voor mij. Dit als antwoord op mijn Spaanse brief die ik mee had gegeven voor zijn Colombiaanse moeder. Hij heeft kadootjes gekregen en heeft antwoorden gekregen op een aantal vragen die hij had.

Na een overnachting in Bogota is hij terug gevlogen naar Amsterdam. Ik stond vol nieuwsgierigheid op zondag op Schiphol om hem te verwelkomen. Hij zag er goed uit en was in die maand nog volwassener geworden dan hij al bij vertrek was.

Waarom ik dit verhaal, als moeder, schrijf?

Omdat ik zoveel vragen en/of opmerkingen heb gehad omtrent de reis van Jhon Jairo.

En ja, ik heb het anders in mijn hoofd gehad, vooral na al die afleveringen van Spoorloos die ik in het verleden gezien heb. Ik dacht ik ga mee naar Colombia en ben erbij om de biologische moeders te ontmoeten en ik ben er om mijn kinderen te ondersteunen. Maar intussen weet ik ook dat het niet altijd loopt zoals ik denk/ hoop of wil. En intussen ben ik ook zover dat het niet om mij gaat en om hoe ik het wil maar dat het om mijn kinderen gaat, hoe zij er mee om willen gaan.

Mijn zoon heeft nooit een keuze gehad in zijn adoptie, die keuze is voor hem gemaakt. Nu kan en mag hij zijn eigen keuzes maken in zijn leven. Hij ziet dit als zijn ding en houdt Colombia en Nederland duidelijk gescheiden. Daar kan iedereen wat van vinden maar daar gaat het niet om. Ik kan tegen hem zeggen ‘ik begrijp je’, maar dat is niet waar. Ik weet niet hoe het is geadopteerd te zijn. Ik weet wel dat ik zielsveel van hem hou, van alle drie mijn kinderen. Ik heb Jhon Jairo bij vertrek naar

Ik ben zo trots dat hij dit avontuur is aangegaan en ik ben dankbaar en blij dat het zo goed verlopen is. Natuurlijk hebben we van tevoren wat zaken doorgenomen maar Jhon Jairo houdt graag de regie in eigen hand en handelt daar ook naar. Hij heeft het super gedaan en hij heeft het recht dit te vervolgen op zijn manier.

Ik hoop dat dit een eye-opener kan zijn voor ouders, maar ook voor jongeren, bij wie het anders loopt dan gedacht/gehoopt als het gesprek over rootreis gevoerd gaat worden.

Ik weet dat het niet voor alle jongeren weggelegd is om alleen daarheen te gaan maar wij hadden het vertrouwen in onze zoon en het belangrijkste, hij had het vertrouwen in zichzelf.

In overleg met hem wilde ik dit verhaal schrijven. Jhon Jairo heeft het gelezen voordat ik het ingestuurd heb. Hij heeft de foto’s uitgezocht die bij het verhaal staan.

Mijn leven met mijn 3 kinderen blijft een bijzondere, onvoorspelbare en inspirerende, soms moeilijke reis. Maar ik ben dankbaar dat ik hem met hen mag maken!

Mijn doel is, zoals de meeste ouders, dat mijn kinderen op hun eigen manier gelukkig in het leven staan. En waar dat dan is?

Dat zal de tijd uitwijzen.

Erica Knop

54 | Hogarnieuws 2018

- Zomer

40 jaar Hogar

Een kind, een tas,

een toekomst!

Voor maar € 17,50 schenkt u al een schooltas met alle benodigdheden voor een heel schooljaar aan een kind in Colombia.

Een kind, een tas!

Maak € 17,50 over op NL14 INGB 0009 5617 37 t.n.v. Hogarnieuws, Apeldoorn o.v.v. ‘schooltas’ De tassen met inhoud worden door Fausto ingekocht in Colombia!

Projecten door de jaren heen Vaak ontvangen we goede ideeën om extra geld in te zamelen voor de projecten in Colombia.

Daarnaast zijn er al veel leden en adoptieouders die zelf geld inzamelen voor een bepaald project.

Hoewel we als Sichting HOGAR alle projecten dit jaar konden steunen, willen we ervoor zorgen dat we dit kunnen blijven doen. Sponsors zijn vaak dichterbij dan je zou denken, maar dan moeten we wel weten waar we moeten zoeken. Hiervoor hebben we uw hulp nodig!

Werkt u bij een bedrijf wat veel doet aan maatschappelijk ondernemen en denkt u dat er wel ruimte is voor een nieuw project? Breng dan eens Stichting HOGAR onder de aandacht! Zoekt uw school nog een goede bestemming voor het zendingsgeld? Wie weet is Stichting HOGAR dan een mogelijkheid!

Met de buren samen een bepaald project steunen? Laat het ons dan weten!

Hogarnieuws 2018 - Zomer

55

Wij zoeken sponsors U kunt bij ons informatiepakketten aanvragen. Aan de hand van deze folders en leaflets kunt u heel goed visueel maken hoe Stichting HOGAR de diverse projecten steunt. Informatie aanvragen kan via de website www.stichting-hogar.nl of via info@hogarnieuws.nl

Een kind, een tas!

Maak € 17,50 over op NL14 INGB 0009 5617 37 t.n.v. Hogarnieuws,

Apeldoorn o.v.v. ‘schooltas’

Colofon Zomer 2018 - 23e jaargang HOGAR-nieuws is een uitgave voor stichting HOGAR Redactie Karin van Dongen en Arjan Parie Mariëlle en Frank Pauli Adreswijzigingen en abonnementen: leden@hogarnieuws.nl Kopij: redactie@hogarnieuws.nl Redactieadres: familie Pauli, Biezematen 22, 7326 KH Apeldoorn, Telefoon: 055-5430414 Ontwerp en Lay-out PARDON – Studio voor grafisch ontwerp www.pardon.nl Bestuur Stichting HOGAR Hans Kersten, Karel van den Berg, Aralt Brilman, Arjan Parie, Frank Pauli Aan deze uitgave werkten mee: Hans Kersten, Nederend-Bergstra, Broere, Knop en Hofman.

Plaats hier uw advertentie en steun Hogar projecthulp Voor meer informatie kunt u contact opnemen met de advertentieverkoop van HOGAR-Nieuws E-mail: advertentie@hogarnieuws.nl Alle inkomsten uit de advertentieverkoop gaan in zijn geheel naar de projecthulp van stichting Hogar.

Uw bijdrage in Hogarnieuws?

Uw ervaringen met uw adoptiekinderen kan van onschatbare waarde zijn voor andere ouders. Directe tips of herkenning van overeenkomstige thuissituatie geven troost en steun.

Stuur uw verhaal naar (eventueel anoniem) redactie@hogarnieuws.nl of per post: HOGAR-Nieuws familie Pauli, Biezematen 22, 7326 KH Apeldoorn

Giften Rekeningnr. NL14 INGB 0009 5617 37 t.n.v. HOGAR-Nieuws te Apeldoorn.

Een jaarabonnement van het HOGAR-Nieuws kost € 15,= per jaar, prijswijzigingen voorbehouden. Het HOGAR-Nieuws verschijnt tenminste twee maal per jaar. Het abonnementsgeld dient per vooruitbetaling te worden voldaan. Abonnementen gelden tot wederopzegging en worden zonder tegenbericht automatisch verlengd. Het abonnement is geldig voor een kalenderjaar, dat wil zeggen van januari tot en met december. Opzeggingen dienen daarom schriftelijk vóór 1 december ontvangen te zijn. Aanmeldingen die op een willekeurig moment in een lopend jaar worden ontvangen, betalen het aantal nog te verschijnen uitgaven van het HOGAR-Nieuws. In januari daaropvolgend vindt de betaling plaats voor het komende jaar. De redactie moet de ingezonden kopij soms inkorten of enigszins redigeren. © HOGAR-Nieuws

56 | Hogarnieuws 2018

- Zomer

40 jaar Hogar

Een kind, een maaltijd, EEN MAAND LANG ETEN OP SCHOOL

een toekomst!

Voor maar € 17,50 schenkt u al een maand lang een maaltijd aan een schoolkind!

Een kind, een maaltijd!

Maak € 17,50 over op NL14 INGB 0009 5617 37 t.n.v. Hogarnieuws,

Apeldoorn o.v.v. ‘Maaltijd’

stichting

HOGAR

.NL

PROJECTHULP COLOMBIA