Βγήκαν έξω από το δάσος και στάθηκαν σε μια πλαγιά για να δουν από εκεί τι θα συμβεί. Καθώς έτρεχαν, ένα δέντρο έπεσε δίπλα τους και παραλίγο να τους χτυπήσει. Ευτυχώς, όμως, σώθηκαν και έφτασαν εκεί που ήθελαν. Μετά από λίγες ώρες, το δάσος τους ήταν αγνώριστο. Δεν υπήρχε ούτε ένα μικρό δεντράκι, ενώ τα λουλούδια είχαν καταστραφεί εντελώς. Οι δυο φίλοι δεν πίστευαν στα μάτια τους. Το δάσος τους, που το αγαπούσαν πάρα πολύ και εκεί είχαν τις φωλιές τους, δεν υπήρχε πια. Έπρεπε όμως να ξεχάσουν τη στενοχώρια τους και να αρχίσουν να ψάχνουν για καινούρια σπίτια. Περιπλανήθηκαν αρκετές μέρες και κουράστηκαν πολύ. Τους περισσότερους φίλους τους δεν τους ξαναείδαν ποτέ. Δεν έμαθαν αν πέθαναν ή αν τελικά σώθηκαν. Για κάποιους έμαθαν ότι τραυματίστηκαν και για κάποιους άλλους ότι κατάφεραν να φτιάξουν καινούριες φωλιές και να ζήσουν εκεί. Ο Γιάννης ο σκίουρος και η Ρόζα η σαύρα είχαν σχεδόν απογοητευτεί. Ξαφνικά όμως είδαν μπροστά τους ένα δάσος που έμοιαζε με παράδεισο. Έτρεξαν γρήγορα προς τα εκεί και η χαρά τους ήταν απερίγραπτη. Συνάντησαν μερικούς φίλους τους από το άλλο δάσος που είχαν φτάσει ήδη εκεί. Εκείνοι τους βοήθησαν να φτιάξουν τα νέα τους σπίτια και έζησαν για πάντα εκεί. Ποτέ όμως δεν ξέχασαν το δάσος τους, που καταστράφηκε, και τους φίλους τους που χάθηκαν.
Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΟΥΝΕΛΙΩΝ Tου Αλέξανδρου Καρανάκη, μαθητή του Α2
Ή
ταν ένα ηλιόλουστο, καλοκαιρινό πρωινό. Σ’ ένα παραθαλάσσιο διώροφο σπίτι ζούσαν δύο αξιολάτρευτα μικρά κουνέλια. Αγαπούσαν το ένα το άλλο σαν αδέρφια, αφού είχαν μεγαλώσει μαζί, από τότε που το μικρό αγόρι, ο Πωλ, τα είχε αγοράσει από το Pet Shop της γειτονιάς του, τα περασμένα Χριστούγεννα. Εκείνη τη μέρα, αρχές Ιούλη, η Μπιζού, το θηλυκό κουνέλι, είδε από το παράθυρο της τραπεζαρίας ένα σύννεφο καπνού να ανεβαίνει στον ουρανό σε κοντινή απόσταση από το σπίτι και πετάχτηκε έξω να δει τι συμβαίνει. Ο Μάξγουελ, το αρσενικό κουνέλι της οικογένειας και μεγαλύτερος σε ηλικία από την Μπιζού, που καθόταν ήρεμα στον καναπέ, βλέποντας την Μπιζού αλαφιασμένη να περνάει την πόρτα του σπιτιού, απόρησε και έτρεξε από πίσω της. Η μεγάλη της ταχύτητα όμως και το ιδιαίτερο βάρος του (ήταν ένας 16