Eikastikes 2016

ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ/ΧΡΩΜΑ ΣΤΟ ΧΩΡΟ Γ΄ ΕΞΑΜΗΝΟ -2016 ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ: ΦΡΥΝΗ ΜΟΥΖΑΚΙΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΕΣ : ΦΡΥΝΗ ΜΟΥΖΑΚΙΤΟΥ / ΑΡΤΕΜΙΣ ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΥ

ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ- ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΚΑΙ ΣΚΙΑ ΣΕ ΧΩΡΟ ΜΝΗΜΗΣ Οι φοιτητές καλούνται να επιλέξουν έναν χώρο που να συνδέεται με συγκεκριμένη χρήση και μνήμες από το απώτερο ή νεότερο παρελθόν ή το παρόν. Ο χώρος που θα επιλεχθεί μπορεί να είναι εξωτερικός, όπως η Αρχαία αγορά, το Νεκροταφείο του Κεραμικού, το Προαύλιο του Πολυτεχνείου, η Πλατεία Μοναστηρακίου, ένα κτίριο στη συνοικία της Πλάκας, ή ίδια η συνοικία της Πλάκας, το Γκάζι, η Πλατεία Συντάγματος, το Ζάππειο, κ.α Μπορεί να είναι εσωτερικός όπως το εσωτερικό της αγοράς στην οδό Αθηνάς, το εσωτερικό κάποιου βιομηχανικού κτηρίου που δεν λειτουργεί, η αίθουσα υποδοχής κάποιου νοσοκομείου, ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο κ.α. Αφού επιλεχθεί ο χώρος, σχεδιάστε μιά εικαστική παρέμβαση υπό μορφή εφήμερης κατασκευής ή εγκατάστασης που να επιτυγχάνει την ανάδειξη των ιστορικών και ποιοτικών χαρακτηριστικών του επιλεγμένου χώρου, την εννοιολογική συμμετοχή του παρατηρητή , είτε την συναισθηματική του εμπλοκή με τον χώρο αυτό. Απαραίτητα εργαλεία για την προσέγγιση του θέματος είναι η χρήση της διαφάνειας, της αντανάκλασης και της σκιάς όπως την αντιλαμβάνεται ο καθένας. Η εικαστική σας πρόταση θα είναι εικονική και όχι πραγματική και θα αναπαρασταθεί μέσω ψηφιακής επεξεργασίας εικόνων. Χρησιμοποιείστε όποιο υλικό ή μέσο θέλετε αρκεί η παρέμβαση να αναδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο προσδιορίζεται η μνήμη στο χώρο που επιλέξατε. Η μεθοδολογία που προτείνω εμπεριέχει δύο βασικά στοιχεία έρευνας:  

Τον χώρο μνήμης σε σχέση με το παρελθόν και το παρόν. Την τελική πρόταση

Ο ΧΩΡΟΣ ΜΝΗΜΗΣ   

Ο χώρος μνήμης είναι το σημείο ή η περιοχή που θα πραγματοποιηθεί η εικαστική σας παρέμβαση. Ο χώρος μνήμης λειτουργεί σαν υποδοχέας συναισθημάτων που προκαλούνται από την ανάμνηση ενός ιστορικού συμβάντος ή ενός προσώπου από το παρελθόν. Ο χώρος θα μπορούσε να συνδέεται μόνο συνειρμικά και όχι πραγματικά με μια συγκεκριμένη μνήμη.

Τα κριτήρια με τα οποία θα επιλεχθεί ο χώρος είναι προσωπικά και θα πρέπει να αναλυθούν στο powerpoint, αλλά και σε ένα κείμενο που θα δικαιολογεί την συγκεκριμένη επιλογή. Η ανάλυση του χώρου μνήμης μπορεί να αναφέρεται :   

στο ιδιαίτερο συναισθηματικό φορτίο που αποπνέει ο χώρος, λόγω της ιδιαίτερης χρήσης του ή της ανάμνησης γεγονότων που έχουν συμβεί στον ίδιο ή σε επαφή με αυτόν χώρους, στο παρελθόν ή στο παρόν. στις μνήμες που συνειρμικά μπορεί να αναγείρει στον παρατηρητή ένας χώρος με συγκεκριμένα τυπολογικά χαρακτηριστικά τα οποία σήμερα έχουν χαθεί. στον τρόπο που βιώνουμε την μνήμη μέσα από ένα υπάρχων μνημείο στο χώρο αυτό.

ΒΙΝΤΕΟ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ‘ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ’

Ζαβράκα Αγγελική / Πολύδωρα Ιωάννα / Τσιούνη Μαρία

ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ Η ροη της γραμμής παραγωγής στις βιομηχανίες είναι συνήθως αρκετά μέτρα με μία λαβυρινθώδη διαδρομή κατά μήκος και καθ’ ύψος. Μια αναπαράσταση αυτής της διαδρομής θελήσαμε να προσεγγίσουμε σε αυτόν τον χώρο. Μία εικονική φωτεινή διαδρομή στηριγμένη στα πρότυπα των γραμμών παραγωγών σε μια τυπική μονάδα παρασκευής γυαλιού. Κάτι που σχεδιάστηκε αλλά δεν λειτούργησε ποτέ στον συγκεκριμένο χώρο. Το εργοστάσιο είναι μια αντιπροσωπευτική περίπτωση της ελληνικής βιομηχανικής ανάπτυξης αφού ποτέ δεν ολοκληρώθηκε, όποτε και ποτέ δεν λειτούργησε. Το συγκεκριμένο οικοδόμημα προορίζονταν για ένα εργοστάσιο κατασκευής γυάλινων μπουκαλιών και άλλων χρηστικών γυάλινων αντικειμένων. Με αυτήν την εγκατάσταση θα προσπαθήσουμε να του δώσουμε την πνοή που δεν του δόθηκε. Σε αυτό εξυπηρετεί η χρήση φωτός στην εγκατάσταση. Είναι στην ουσία μία αυτόφωτη κατασκευή που δίνει ζωή στο σκοτεινό, άδειο και περιθωριοποιημένο χώρο μελέτης.

ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΗΜΕΝΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΕΛΑΙΩΝΑ

�Dandelions� designed for the Decius Park in Krakow The connection between the place where the installation is to be found and its form is based on the contrast between permanence and transience.

In the history of the building which gives the impression of a massive building with a permanent, unchanging basis, both in terms of architectural and construction as well as the legal ownership we can see its fragility, transience and volatility. Passing from hand to hand, under the influence of the new decisions of the owners, time and the violent events, the villa underwent constant change - has been repeatedly remodeled, received new elements, lost the other, a large part of it collapsed, and the rest was ruined by fire.

The installation took the form of fragile elements, that create a subtle net which reminds of delicate parts of the dandelions.

About 40-meter section of a row of trees growing along the avenue will serve as a structural element.

The net has very irregular forms, both organic and linear that complement each other.

The sections of the net will be made of natural fiber, friendly for the environment.

The installation is meant to survive a few months and during that time the observers will be able to notice the gradual destruction of its structure. The particular strands will be disappearing which reffers to the history of the villa and the park which were also vanishing part by part.

I. Zielinska / E. Michalowska

ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ Ο χώρος, στον οποίο επιλέξαμε να πραγματοποιήσουμε την εικαστική μας παρέμβαση είναι η πλατεία Ομονοίας. Η πλατεία ήταν το επίκεντρο της ανάπτυξης της πόλης και έχει βιώσει κάθε στιγμή της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Σήμερα αποτυπώνεται στην πλατεία η σύγχρονη εικόνα της Αθήνας της κρίσης και της οικονομικής δυσχέρειας. Με αφορμή λοιπόν την εξαθλίωση και τον μαρασμό, που επικρατεί σε αυτό το κομβικό σημείο της πόλης, επιλέξαμε να σχεδιάσουμε μία εικαστική εγκατάσταση η οποία έχει ως βασικό στοιχείο τις σκάλες. Πιο συγκεκριμένα, οι τέσσερεις σκάλες συνδέονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην καθίσταται εμφανής ο διαχωρισμός τους. Η σκάλα ως μορφή, προβάλλει τις έννοιες της εξέλιξης, της ζωής και της κίνησης. Επιδιώκουμε να προκαλέσουμε στον θεατή μία οπτιμιστική και ελπιδοφόρα αίσθηση και οπτική γωνία προς τη ζωή. Η πολυπλοκότητα των σκαλιών δηλώνει τις αντιξοότητες, που συναντά κάθε άτομο κατά τη διάρκεια της ζωής του και την παρακμή, στην οποία δύναται να πέσει.. Η σύνθεσή είναι πολύχρωμη και φωτεινή, επιθυμώντας να παραλληλίσουμε τη σύγχρονη υποβαθμισμένη όψη της πλατείας, με την παλιά ζωντανή εικόνα της, που συμβάδιζε άλλωστε και με την εύρυθμη γεμάτη χρώματα ζωή της εποχής.

ΤΣΑΟΥΣΟΓΛΟΥ ΜΕΛΙΝΑ / ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ ΝΙΚΗ

ΠΡΟΣΧΕΔΙΑ

ΠΛΑΤΕΙΑ ΟΜΟΝΟΙΑΣ

•

Εικαστική εγκατάσταση στο Α΄νεκροταφείο Αθηνών

•

Το Α΄ νεκροταφείο Αθηνών είναι το παλαιότερο κοιμητήριο των Αθηνών, το οποίο συνδέεται άρρηκτα με την ελληνική ιστορία. Μέσα σε αυτό υπάρχουν πολύ ενδιαφέροντα γλυπτικά μνήματα κυρίως από επώνυμες και ευκατάστατες οικογένειες των Αθηνών.

•

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα μνήματα, αυτό της οικογένειας Σπαθάρη, δημιουργήθηκε το 1926 από τον γλύπτη Γεώργιο Δημητριάδη. Το μνημείο απεικονίζει μια νέα γυναίκα και μητέρα την ώρα που πεθαίνει. Τα δυο μικρά της παιδιά στέκονται δίπλα της αγκαλιάζοντας την με τέτοιο τρόπο σαν να προσπαθούν να την κρατήσουν στη ζωή. Η τελευταία φράση της μητέρας, όπως αναγράφεται στο μνήμα, ήταν ‘τα χρυσά μου τα παιδάκια’.

•

Σημείο αναφοράς μας αποτέλεσε ο χώρος γύρω από το μνημείο, καθώς και το ίδιο το μνημείο. Με την επέμβαση στον περιβάλλοντα χώρο του, γίνεται μια προσπάθεια να αναδείξουμε με συμβολικό τρόπο το θάνατο. Ο θάνατος είναι κάτι το απρόσμενο, ανεξάρτητο από κάθε παράγοντα. Επιλέξαμε να δημιουργήσουμε ένα πλέγμα με χρυσά τριαντάφυλλα. Το χρυσό παραπέμπει στον πλούτο, και στα αρχαία κτερίσματα. Το πλέγμα εξαπλώνεται στον γύρω χώρο, θυμίζοντας ότι ο θάνατος είναι μια ΄κοινή μοίρα’ για όλους.

ΒΑΛΙΑ ΚΑΤΣΟΡΧΗ / ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΥΛΩΝΑΚΗ

Εικαστική εγκατάσταση στον Πύργο των Ανέμων Η εγκατάσταση είναι εμπνευσμένη από το αρχαιολογικό μνημείο και θα βρίσκεται δίπλα σε αυτό. Σχεδιάσαμε μία κατασκευή επηρεασμένη από τη χρήση του μνημείου και τη λειτουργία του μηχανισμού που βρισκόταν στο εσωτερικό του. Ένα Ηλιακό ρολόι με οκταγωνική υπερυψωμένη γυάλινη βάση μέσα από την οποία θα φαίνεται επίπεδος δίσκος που θα απεικονίζει τον ουράνιο χάρτη με αστερισμούς που θα τίθεται σε κίνηση. Η κίνηση αυτή προκύπτει από τον κατακόρυφο άξονα που βρίσκεται στο κέντρο του οποίου το τελείωμα αποτελεί η φιγούρα του Τρίτωνα, που θα κινείται ανάλογα με τον άνεμο. Ο καινούριος μηχανισμός αποτελεί μία αναφορά στον παλιό και συνδυάζει την ένδειξη ώρας, τους ανέμους και την αστρονομία. Κοινό γνώρισμα όλων αυτών αποτελεί η κίνηση καθώς ο χρόνος, ο αέρας και τα άστρα κινούνται. Άνεμος Οκταγωνικός πύργος Συμπαγές - διάτρητο Ωρολόγιο Τίποτα – όλον Μετεωρολογία Σημείο – χώρος Πλανητάριο Ορατό – μη ορατό Αστρονομία Κίνηση - αδράνεια Μηχανισμός Παρελθόν - παρόν Διαφάνεια Παρόν - μέλλον Φως Παρελθόν - μέλλον Σκιά

ΤΣΑΡΧΟΣΙ ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ / ΣΑΛΙΑΡΗ ΕΛΕΝΗ

ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΠΡΩΗΝ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΚΛΩΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΧΡΑΜΑΝΟΓΛΟΥ Θανάσης Κάτσαρης / Μεβλέν Νταγκαλά

ΜΙΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ ΣΤΑ ΣΕΠΟΛΙΑ Ο χώρος που διαλέξαμε βρίσκεται στην περιοχή των Σεπολίων, στην Αθήνα, στην οδό Δυρραχίου και περιλαμβάνει δύο ανοιχτά γήπεδα μπάσκετ και μια μικρή παιδική χαρά. Επιλέξαμε τον συγκεκριμένο χώρο, διότι την περίοδο μετά την Κατοχή και πιο συγκεκριμένα στον Ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο 1946-1949, το σημείο αυτό χρησιμοποιούνταν ως ομαδικός τάφος αγνώστων θυμάτων. Το συγκεκριμένο γεγονός δεν είναι ευρέως γνωστό, αλλά για τους πιο παλιούς κατοίκους της περιοχής αποτελεί ακόμα και σήμερα μια μακρινή ανάμνηση ή τρομαχτική ιστορία που άκουγαν από τους γονείς τους ή τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους. Με την επιλογή του συγκεκριμένου χώρου, θέλουμε να δείξουμε την σύνδεση της ζωής με τον θάνατο σαν μια συνέχεια. Στον χώρο που σήμερα παίζουν τα παιδία, από κάτω υπάρχουν ακόμα τάφοι.

Κυριακοπούλου Μαρία Αναστασία / Χρυσοβέργη Ευαγγελία

«Τα βράδια ακούγαµε (άκουγαν οι δικοί µου) να βροντοκυλάνε στην οδό Δυρραχίου, λίγους δρόμους πιο πάνω, κάρα φορτωμένα µε πτώµατα Ελασιτών. Τα πήγαιναν οι συναγωνιστές τους να τα θάψουν σε µια κοντινή αλάνα, που αργότερα έγινε Παιδική Χαρά και πήγαινα συχνά εκεί για να παίξω, μέχρι που έμαθα σε τι χρησίμευε πριν.»

Δημοσθένης Κούρτοβικ, εφημερίδα «Τα ΝΕΑ»

….Δεν ξέρω γιατί, αλλά όλοι αυτόί οι σταθμοί αναχώρησης μου φαίνονται άσκημοι, βρώμικοι, καταθλιπτικοί και μάλλον είναι…

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΨΑΛΗΣ / ΕΙΡΗΝΗ ΜΙΧΑΗΛ