fine art magazine 6 by Rungsak Dokbua

An artistic movement originating in Italy

wikipedia.org/wiki/Futurism

Futurism was an art movement that originated in Italy in the early 20th

originality, “however daring, however violent”, bore proudly “the smear of

century. It was largely an Italian phenomenon, though there were parallel

madness”, dismissed art critics as useless, rebelled against harmony and

movements in Russia, England and elsewhere.

good taste, swept away all the mes and subjects of all previous art, and

The Italian writer Filippo Tommaso Marinetti was its founder and most

gloscience. Their manifesto did not contain a positive artistic programme,e

influential personality. He launched the movement in his Futurist Manifesto,

subsequent Technical Manifesto of Futurist Painting. The Technical Manifesto

which he published for the first time on 5th February 1909 in La gazzetta

committed them to a “universal dynamism”, which was to be directly

dell’Emilia, an article then reproduced in the French daily newspaper Le Figaro

represented in painting. Objects in reality were not separate from one

on 20 February 1909. In it Marinetti expressed a passionate loathing of

another or from their surroundings: “The sixteen people around you in a

everything old, especially political and artistic tradition. “We want no part of

rolling motor bus are in turn and at the same time one, ten four three; they

it, the past”, he wrote, “we the young and strong Futurists!” The Futurists

are motionless and they change places. ... The motor bus rushes into the

contemporary life,

admired speed, technology, youth and violence, the car, the airplane and the

houses which it passes, and in their turn the houses throw themselves upon

industrial city, all that represented the technological triumph of humanity over

the motor bus and are blended with it.”

especially as embodied

nature, and they were passionate nationalists.

around 1909 whose aim was to express the energetic, dynamic, and violent quality of

in the motion and force

UNESCO-FOFA

of modern machinery.

The Futurist painters were slow to develop a distinctive style and subject

The Futurists practiced in every medium of art, including painting,

matter. In 1910 and 1911 they used the techniques of Divisionism, breaking

sculpture, ceramics, graphic design, industrial design, interior design, theatre,

light and color down into a field of stippled dots and stripes, which had been

film, fashion, textiles, literature, music, architecture and even gastronomy.

originally created by Giovanni Segantini and others. Later, Severini, who

Futurist painting and sculpture in Italy 1910-1914

lived in Paris, attributed their backwardness in style and method at this time

The Futurists repudiated the cult of the past and all imitation, praised

to their distance from Paris, the centre of avant garde art. (Continuous page 10)

จากพิพิธภัณฑสูพิพิธภัณฑ

ตอจากหนา 1

- สวนหัวเสาตนที่สามเปนรูปชายชรากำลังศึกษากระโหลกศีรษะของมนุษย -ส ว นหั ว เสาต น สุ ด ท า ยเป น รู ป ชายชรากำลั ง อุ  ม เด็ ก ในวงแขนในขณะที่ มื อ อี ก ขางหนึ่งถือหนังสือ ซึ่งเขาใจไดวากำลังใหการศึกษา นั่นคือประวัติศาสตรการศึกษาของมนุษยชาติอยางพรอมมูล เริ่มตนดวยการศึกษา จากของจริงและศึกษาอยางลึกซึ้ง ซับซอนขึ้นตามลำดับ นอกจากนี้ยงั มีการสืบทอดความ รูจากคนรุนหนึ่งสูคนอีกรุนหนึ่งอยางเปนระบบ พิพธภัณฑแหงนี้ไดใหแรงบันดาลใจแกผม อยางมาก พิพิธภัณฑจึงมิใชเพียงตูโชวที่บรรจุของเกาเอาไวมิใหหลงลืมเทานั้น ที่สำคัญ ยิ่งคือพิพิธภัณฑคือสถาบันที่สงตอความรูของมนุษยชาติจากคนรุนหนึ่งสูคนอีกรุนหนึ่ง อยางไมรูจบ พิพิธภัณฑจึงเปรียบเสมือนแคปซูล เวลาที่บรรจุเอาความรูและสติปญญา

อันสุดยอดของมนุษยเอาไวโดยผานการเลาเรื่องดวยการคัดกรอง (แมจะจากคนที่ มีอำนาจบางกลุมก็ตาม) ดวยเหตุนี้ จึงมีเหตุผลและ ความสำคัญเพียงพอที่เราทั้งหลาย จะไมประหลาดใจเลยวา ทำไมองคกร UNESCO, คณะวิจติ รศิลป, และวัดปงสนุก, ตลอดรวมถึงมหาวิทยาลัยเชียงใหมและผูม สี ว นเกีย่ วของ ของจังหวัดลำปางจึงมารวมตัวกันอยู ณ ทีน่ ้ี เพือ่ ใหการสนับสนุนโครงการ Museum to Museum กลาวไดวา พิพิธภัณฑที่จะจัดตั้งขึ้นในเขตพุทธสถานนั้น นับวามีความสำคัญยิ่งกวา พิพิธภัณฑในสวนอื่นหรือสถาบันอื่นของสังคม ทั้งนี้เพราะพิพิธภัณฑที่จะดำเนินการใน เขตพุทธาวาสหรือสังฆาวาสนั้นจะบรรจุเอาประวัติศาสตรความรูในรูปของปญญาที่มี องคสามเอาไวอยางพรอมมูล กลาวคือ พิพิธภัณฑภายในวัดจะเปนแหลงสะสมของ สุตะมยปญญา (ปญญาทีไ่ ดจากการฟง การอาน และการเห็น) เปนแหลงของจินตมยปญญา (ปญญาที่เกิดจากการไดคิดใครครวญ ไตรตรองและจินตนาการ) (อานตอหนา 9)

หนังสือพิมพขาวหอศิลป/ขาววิจิตรศิลป ผลิตโดย สำนักงานคณะวิจิตรศิลป มหาวิทยาลัยเชียงใหม : ถนนหวยแกว อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม 50200 โทรศัพท 053-211724 และ 053-944805 Email Address: info@finearts.cmu.ac.th (ขอมูล เนื้อหาบทความทุกชนิด ที่ตีพิมพบนหนังสือพิมพฉบับนี้ เปนความรับผิดชอบของผูเขียน รวมกับกองบรรณาธิการ) หนังสือพิมพขาวหอศิลป / ขาววิจิตรศิลป ฉบับที่ 6 / 2552 นี้ ผลิตขึ้นมาเพื่อเผยแพรความรูทางศิลปะใหกับนักเรียน นักศึกษา นักวิชาการศิลปะ และประชาชนที่สนใจโดยทั่วไป สนใจขอรับเปนสมาชิกกรุณาสนับสนุนการจัดพิมพ ปละ 500 บาท โดยติดตอที่ คุณจิตตอารีย กนกนิรันดร และ คุณไชยณรงค วัฒนวรากุล โทร. 053-944801-13 ติดตอกองบรรณาธิการหนังสือพิมพขาวหอศิลป / ขาววิจิตรศิลป email address: info@finearts.cmu.ac.th หรือ โทรศัพทสายดวน 053-211724

Chiang Mai University

6 ฉบับที่หก

1909 UNESCO-FOFA

Italian writer Filippo Tommaso Marinetti was its founder and most influential personality

ลั ท ธิ ศิ ล ปะแห ง การทำลาย (Futurism100) Futurism เป น ขบวนการเคลื่ อ นไหว ทางด า นศิ ล ปะลั ท ธิ ห นึ่ ง ปกติ แล ว ในวงการศิ ล ปะจะไม แ ปล คำนี้ เ ป น ภาษาไทย คงใช ใ น รู ป ทั บ ศั พ ท ว  า “ฟ ว เจอร ริ ส ม ” โดยขบวนการเคลื่ อ นไหวนี้ ถือกำเนิด ขึ้นครั้งแรกในอิตาลี ราวชวงตนคริสตศตวรรษที่ 20 ส ว นมากเป น ปรากฏการณ ที่ เกิดขึ้นกับกลุมศิลปนอิตาเลียน แมวาจะมีขบวนการทางศิลปะ ในลั ก ษณะเดี ย วกั น เกิ ด ขึ้ น ใน รัสเซีย อังกฤษ และประเทศอื่นๆ ก็ตาม นั ก เขี ย นอิ ต าเลี ย นนาม Filippo Tommaso Marinetti ถื อ เป น ผู  ก  อ ตั้ ง และ เป น ผู  มี อิทธิพลตอลัทธิฟวเจอรริสมโดย เริ่มตนขบวนการดวยแถลงการณ Futurist Manifesto ซึ่งไดรับ การตี พิ ม พ ค รั้ ง แรกในวั น ที่ 5 กุ ม ภาพั น ธ 1909 (นั บ ถึ ง พ.ศ.นี้ 2009 ก็ครบ 100 ป พอดี) ใน La gazzetta dell’ Emilia, เป น บทความชิ้ น หนึ่ ง ที่ ต  อ มา ไดรับการเผยแพรซ้ำใน หนังสือ พิมพฝรั่งเศส Le Figaro วันที่ 20 กุมภาพันธ 1909. (อานตอหนา 4)

ฉบับที่หก

http://www.finearts.cmu.ac.th

Futurism: the early 20 century

100 ป ล ั ท ธิ ฟ  ว เจอร ร ิ ส ม :

ART MAGAZINE

Faculty of Fine Arts

หนั ง สื อ พิ ม พ ข  า วหอศิ ล ป / ข า ววิ จ ิ ต รศิ ล ป ผลิ ต โดยคณะวิ จ ิ ต รศิ ล ป มหาวิ ท ยาลั ย เชี ย งใหม 50200

MAGAZINE

หนังสือพิมพขา วหอศิลป / ขาววิจติ รศิลป ฉบับที่ 6: กรกฎาคม 2552

Futurism

FINE ARTS Futurism 100 1909 - 2009

คำอธิบายภาพประกอบ: ประวัติศาสตรศิลปะในยุโรปสมัยใหม เมื่อรอยปที่แลว ไดมีกลุมศิลปนฟวเจอรริสทที่นิยมในพัฒนาการทางดานเครื่องจักร อันเปนที่มา ของความเร็ว ความเปนหนุม เมืองอุตสาหกรรม และพัฒนาการที่กาวกระโดดทางดานวิทยาศาสตร ศิลปนกลุมนี้มีแนวคิดชาตินิยม และให การสนับสนุน ลัทธิฟาสซิสมของ มุสโสลินี พวกเขาตองการใหลัทธิฟวเจอรริสมเปนเสมือนศิลปกรรมประจำชาติอิตาลี แตไมไดรับการตอบสนอง ของผูนำรัฐสมัยนั้น ลัทธิฟวเจอรริสมในเวลาตอมาไดสงอิทธิพลมาสูศิลปวัฒนธรรมหลายหลากและศิลปนรุนหนุมตางขานรับแนวคิดนี้มาพัฒนาในวงการศิลปะของตน ไมเวนแมกระทั่งวรรณกรรม ดนตรี สถาปตยกรรม และยังใหอิทธิพล ในดานตางๆ ตอพัฒนาการศิลปะกลุมตางๆ ในคริสตศตวรรษที่ ๒๐

จากพิพิธภัณฑสูพิพิธภัณฑ ทำไมโครงการความรวมมือระหวาง UNESCO, คณะวิจิตรศิลป มช., และวัดปงสนุก (จ.ลำปาง) ในหัวขอ Museum to Museum Partnership Project: Pilot Training in Collections Management จึงมีความสำคัญสำหรับ 3 องคกรที่กลาวมา. ผมอยากจะเริ่มตนวา เหตุใด ชิมแปนซีและวาฬจึงไมมีอารยธรรมเชนเดียวกับมนุษย เพราะสัตวอยางแรกไมมีภาษาเขียน สวนสัตวอยางที่สองไมมีภาษาเขียนและหัวนิ้วโปง ชิมแปนซีและวาฬจึงไมมีอารยธรรมและ ประวัติศาสตรเหมือนกับมนุษย พวกมันเพียงถายทอดความรูไดเพียง ๓ ชั่วรุนเทานั้น การมี ภ าษาเขี ย นและหั ว นิ้ ว โป ง ทำให ม นุ ษ ย ส ร า งตั ว หนั ง สื อ และสิ่ ง ประดิ ษ ฐ รวมไปถึงภาพวาด และเทคโนโลยีตางๆ ไดอยางพิสดาร สิ่งเหลานี้เพิ่มโอกาสใหกับมนุษยบาง กลุมไปทำกิจกรรมอยางอื่นที่นอกเหนือไปจากการกิน นอน ถายและสืบพันธุ และมนุษย

ยังมีพัฒนาการทางดานการจัดการและการสั่งสมสวนเกินไดมากพอด ว ย อาจกลาวไดวา เรื่องราวเหลานี้เริ่มตนดวยยุคเกษตรกรรม มนุษยเริ่มตั้งถิ่นที่อยูอาศัยถาวรขึ้น ทำใหเกิดพัฒนา การเกี่ยวกับการผลิตทางดานวัตถุ โครงสราง และปจจัยอื่นๆ รวมทั้งการจัดการเชิงสถาบันที่ เอื้อตอการถายทอดความรูของมนุษยจากคนรุนแลวรุนเลา โดยเฉพาะปจจัยอยางหลังนี้ ทำให มนุษยมีแหลงที่เก็บกักและถายทอดภาษาและเรื่องราวอดีตของตนไวไดมาก กลาวคือเรามี สถาบันตางๆ ทีท่ ำหนาทีข่ า งตน อยางเชน พิพธิ ภัณฑ สถาบันการศึกษา และสถาบันสือ่ เปนตน ตอนที่ผมอยูอเมริกาชวงสั้นๆ ไดมีโอกาสเขาไปชม The Field Museum ที่ชิคาโก มีความรู หลายสิ่งหลายอยางที่ผมจำได แตที่จดจำไดอยางแมนยำที่สุดคือ เสา ๔ ตนในโถงกลางของ พิพิธภัณฑแหงนี้ - หัวเสาตนแรกเปนรูปของชายชรากำลังถือกอนหินและศึกษามันอยางจริงจัง - หัวเสาตนที่สองเปนรูปชายคนเดียวกันกำลังศึกษาพืชพันธุไมตางๆ (อานตอหนา 16)

คณะผูจัดทำ : วารสารขาวหอศิลป / ขาววิจิตรศิลป

บรรณาธิการบริหาร: รศ. สมเกียรติ ตั้งนโม. กองบรรณาธิการ: รศ. วรลัญจก บุณยสุรัตน, รศ. รสลิน กาสต, ดร. จิตรลดา บุรพรัตน, นภดล สุคำวัง, ไชยันตร โคมแกว, จันทรวิมล แกวแสนสาย. ฝายประสานงาน: วีระพันธ จันทรหอม, สุวิทย คิดการงาน. ฝายการจัดการความรู: วีระพันธ จันทรหอม. ฝายศิลป: กรกฎ ใจรักษ. ถายภาพ: อภิญญา กาวิล, ธรณิศ กีรติปาล. พิสูจนอักษร: นภดล สุคำวัง. ฝายเผยแพร: จิตตอารีย กนกนิรันดร, ไชยณรงค วัฒนวรากุล และ พนักงานสายสนับสนุนสำนักงานคณะวิจิตรศิลป มช. หนังสือพิมพขาวหอศิลป จัดทำขึ้นเพื่อเปนสื่อกลางระหวางกิจกรรมดานการศึกษาศิลปะ การวิจัย การบริการ และการทำนุบำรุงศิลปวัฒนธรรม ของคณะวิจิตรศิลป กับบุคคลและสถาบันภายนอกที่สนใจเรื่องคุณคาทางศิลปะและสุนทรียภาพ. ขาวและเนื้อหาขอมูล บทความทุกชนิดที่ปรากฏบนหนังสือพิมพนี้ ยินยอมสละลิขสิทธิ์ใหกับ สังคมไทย เพื่อประโยชนทางวิชาการ (สำหรับผูสนใจสนับสนุนการจัดพิมพ สามารถติดตอไดที่โทรศัพทหมายเลข 053-944801 - 11)