escolma de poemas de amor

Page 1

Escolma de poemas de amor

o sorriso da muralla Biblioteca do IES Xoรกn Montes febreiro 2011


Índice Volverán las oscuras golondrinas.............................................................................................. 3 Amor eterno.......................................................................................................................................... 4 Amor constante más allá de la muerte.................................................................................... 4 Desmayarse........................................................................................................................................... 5 If I can stop one heart from breaking...................................................................................... 5 1 Corintios 13, 1-13......................................................................................................................... 6 Cantar dos cantares 1, 2-4............................................................................................................ 7 Cantar dos cantares 2, 14.............................................................................................................. 7 Cantar dos cantares 8, 6................................................................................................................. 7 No estés lejos de mí un sólo día................................................................................................. 8 Amor canto digo amor..................................................................................................................... 8 Te quiero................................................................................................................................................ 9 Siempre lo que quieras................................................................................................................. 10 É tan radiante.................................................................................................................................... 10 Estos poemas.................................................................................................................................... 11 A veces un cuerpo puede modifcar un nombre............................................................... 11 Lovers go home................................................................................................................................ 12 Consejos.............................................................................................................................................. 12 Hagamos un trato............................................................................................................................ 13 Si me llamaras................................................................................................................................... 14 No rechaces los sueños por ser sueños............................................................................... 15 En el instituto y en la universidad...........................................................................................16 Sociedad de consumo.................................................................................................................... 16 DNA........................................................................................................................................................ 17 Secreto.................................................................................................................................................. 17 Dos cuerpos....................................................................................................................................... 18 The Corsair......................................................................................................................................... 18 Benedetto sia ’l giorno, e ’l mese, e l’anno...........................................................................19 Tanta ansia de amor...................................................................................................................... 19 Outra vez Eros.................................................................................................................................. 19 Chegaches........................................................................................................................................... 19 E outra vez amo e xa non amo.................................................................................................. 20 Ai, neno que miras con ollos de rapaza................................................................................20 Se é que me queres.........................................................................................................................20 É amargo e doce, amable e cruel.............................................................................................. 20 φαίνεται μοι κῆνος ἴσος θέοισι......................................................................................... 21 ¿Cómo hei vivir mañá sen a luz túa?...................................................................................... 22 Moraima............................................................................................................................................... 23 Coñecinche coas pálpebras molladas.................................................................................... 24 Escrito está en mi alma vuestro gesto.................................................................................. 24 Esta primeira vez de ti comigo................................................................................................. 25 Sabías que ninguén quería, coma min................................................................................... 26 Nas leves tardes de Outono tan serenas..............................................................................27 Sempre a rosa.................................................................................................................................... 27 Por amor nacín da terra................................................................................................................ 28 Voz sen verbas..................................................................................................................................28 Quérote como as chourizas........................................................................................................ 28 Alén........................................................................................................................................................ 29 Se o certo é o teu amor................................................................................................................. 29 Que seria de min sen a presencia............................................................................................30 Odi et amo.......................................................................................................................................... 30 Viuamus, mea Lesbia..................................................................................................................... 30 Amei-te tanto esta tarde............................................................................................................. 31

2


Volverán las oscuras golondrinas Volverán las oscuras golondrinas en tu balcón sus nidos a colgar, y otra vez con el ala a sus cristales, jugando llamarán; pero aquellas que el vuelo refrenaban tu hermosura y mi dicha al contemplar; aquellas que aprendieron nuestros nombres, esas... ¡no volverán! Volverán las tupidas madreselvas de tu jardín las tapias a escalar, y otra vez a la tarde, aún más hermosas, sus flores abrirán; pero aquellas cuajadas de rocío, cuyas gotas mirábamos temblar y caer, como lágrimas del día... esas... ¡no volverán! Volverán del amor en tus oídos las palabras ardientes a sonar; tu corazón, de su profundo sueño tal vez despertará; pero mudo y absorto y de rodillas como se adora a Dios ante su altar, como yo te he querido... desengáñate, ¡así no te querrán! Gustavo Adolfo Bécquer (1836-1870)

3


Amor eterno

Podrá nublarse el sol eternamente; podrá secarse en un instante el mar; podrá romperse el eje de la tierra como un débil cristal. ¡Todo sucederá! podrá la muerte cubrirme con su fúnebre crespón; pero jamás en mí podrá apagarse la llama de tu amor. Gustavo Adolfo Bécquer (1836-1870)

Amor constante más allá de la muerte

Cerrar podrá mis ojos la postrera sombra que me llevare el blanco día, y podrá desatar esta alma mía hora a su afán ansioso lisonjera; mas no, de esotra parte, en la ribera, dejará la memoria, en donde ardía: nadar sabe mi llama la agua fría, y perder el respeto a ley severa. Alma a quien todo un dios prisión ha sido, venas que humor a tanto fuego han dado, medulas que han gloriosamente ardido: su cuerpo dejará no su cuidado; serán ceniza, mas tendrá sentido; polvo serán, mas polvo enamorado. Francisco de Quevedo (1580-1645)

4


Desmayarse

Desmayarse, atreverse, estar furioso, áspero, tierno, liberal, esquivo, alentado, mortal, difunto, vivo, leal, traidor, cobarde y animoso: no hallar fuera del bien centro y reposo, mostrarse alegre, triste, humilde, altivo, enojado, valiente, fugitivo, satisfecho, ofendido, receloso: huir el rostro al claro desengaño, beber veneno por licor suave, olvidar el provecho, amar el daño: creer que el cielo en un infierno cabe; dar la vida y el alma a un desengaño, ¡esto es amor! quien lo probó lo sabe. Félix Lope de Vega y Carpio (1562–1635)

If I can stop one heart from breaking

If I can stop one heart from breaking, I shall not live in vain; If I can ease one life the aching, Or cool one pain, Or help one fainting robin Unto his nest again, I shall not live in vain.

Se podo evitar que sufra un corazón, en van vivir non hei; se alivio dunha vida a dor, ou calmo o sofrer, ou levo un paporrubio a desfalecer e no seu niño o vou poñer, en van vivir non hei.

Emily Dickinson (1830-1886)

5


1 Corintios 13, 1-13 Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα ὥστε ὄρη μεθιστάναι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐθέν εἰμι. Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται ἡ ἀγάπη, οὐ ζηλοῖ, οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε πίπτει. εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται: εἴτε γλῶσσαι, παύσονται: εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται. νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα: μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη. Tradución Por moito que eu falase as linguas todas dos homes e as dos anxos, se non teño amor, non son máis que un bronce que resoa ou un pandeiro que repenica Aínda que eu fose profeta e comprendese todos os misterios, como para mover montañas, se non teño amor, non son nada. O amor é de corazón grande, é servizal. O amor non ten envexa, non ten fachenda, non se ensoberbece; Todo o desculpa, todo o cre, todo o espera. O amor non pasa endexamais mentres as profecías desaparecerán as linguas calarán a ciencia acabará. Hai tres cousas que permanecen: a fe, a esperanza, o amor, Pero delas a máis grande é o amor.

6


Cantar dos cantares 1, 2-4

Que me bique cun bico da súa boca! Abofé, mellores son que o viño os teus amores, mellores que o recendo dos teus perfumes; como esencia que esvara é o teu nome, ben é que te amen tanto as raparigas.

‫יִשָק֙נִי֙ מִנְשִיק֣ות פִ֔יהו‬ ‫כִֽי־טֹובִ֥ים דֹד֖יך מִיָֽיִן׃‬ ‫לְר֙יחַ֙ שְמָנֶ֣יך טֹובִ֔ים‬ ‫שֶ֖מֶן תור֣ק שְמֶ֑ך‬ ‫עַל־כֵ֖ן עֲלָמֹ֥ות אֲהֵבֽוך׃‬ ‫מָשְכֵ֖נִי אַחֲר֣יך נָר֑וצָה‬ ‫הֱבִיאַ֨נִי הַמֶ֜לֶך חֲדר֗יו‬ ‫נָגִ֤ילָה וְנִשְמְחָה֙ בָ֔ך‬ ‫נַזְכִ֤ירה דד֙יך֙ מִיַ֔יִן‬ ‫מֵישָר֖ים אֲהֵבֽוך׃‬

Arrástrame contigo: corramos! Introdúzame o Rei na súa alcoba. Folguémonos en ti, ledas abondo, louvemos os seus amores máis que o viño que ben fan en te amaren!

Cantar dos cantares 2, 14 Miña pomba, nas fendas dos penedos, nos recantos das rochas, faime ver a túa figura, faime oír o teu falar, que é doce esa voz túa, e o teu xeito, lanzal!

‫יֹונָתִ֞י בְחַגְוֵ֣י הַסֶ֗לַע‬ ‫בְסֵ֙תֶר֙ הַמַדרגָ֔ה‬ ‫הַראִ֙ינִי֙ אֶת־מַראַ֔יִך‬ ‫הַשְמִיעִ֖ינִי אֶת־קולֵ֑ך‬ ‫כִי־קולֵ֥ך עָר֖ב‬ ‫ומַראֵ֥יך נָאוֶֽה׃‬

Cantar dos cantares 8, 6 Márcame como un selo no corazón, coma un selo no teu brazo! Pois é forte como a morte o Amor

‫שִימֵ֨נִי כַֽחֹותָ֜ם עַל־לִבֶ֗ך‬ ‫כַֽחֹותָם֙ עַל־זְרועֶ֔ך‬ ‫כִֽי־עַזָ֤ה כַמָ֙וֶת֙ אַהֲבָ֔ה‬

7


No estés lejos de mí un sólo día No estés lejos de mí un sólo día, porque cómo, porque, no sé decírtelo, es largo el día, y te estaré esperando como en las estaciones cuando en alguna parte se durmieron los trenes. No te vayas por una hora porque entonces en esa hora se juntan las gotas del desvelo y tal vez todo el humo que anda buscando casa venga a matar aún mi corazón perdido. Ay que no se quebrante tu silueta en la arena, ay que no vuelen tus párpados en la ausencia: no te vayas por un minuto, bienamada, porque en ese minuto te habrás ido tan lejos que yo cruzaré toda la tierra preguntando si volverás o si me dejarás muriendo. Pablo Neruda (1904-1973)

Amor canto digo amor Amor canto digo amor amor oio dou amor mañá ollos luz amor bico saboroso grazas amor nena pequena doce amor nena grande doce amor blusón bonito novo amor que olor marabilloso amor quen chama á porta seguro que vén amor ás veces teño algo de medo pero amor

‫אַהֲבָה אֲנִי שָר אֲנִי אומֵר אַהֲבָה‬ ‫אַהֲבָה אֲנִי שומֵעַ אֲנִי נותֵן אַהֲבָה‬ ‫בוקר עֵינַיִם אור אַהֲבָה‬ ‫נְשִיקה טְעִימָה תודה אַהֲבָה‬ ‫יַלְדה קטַנָה מְתוקה אַהֲבָה‬ ‫יַלְדה גְדולָה מְתוקה אַהֲבָה‬ ‫חֻלְצָה יְפֵהפִיָה חֲדשָה אַהֲבָה‬ ‫אֵיזֶה ריחַ נֶהְדָר אַהֲבָה‬ ‫מִי דופֵק בַדֶלֶת בֶטַח בָה אַהֲבָה‬ .‫לִפְעָמִים אֲנִי פוחֵד קצָת אֲבָל אַהֲבָה‬ Meir Wieseltier (1941- )

8


Te quiero Te quiero Te lo he dicho con el viento, Jugueteando como animalillo en la arena O iracundo como órgano tempestuoso; Te lo he dicho con el sol, Que dora desnudos cuerpos juveniles Y sonríe en todas las cosas inocentes; Te lo he dicho con las nubes, Frentes melancólicas que sostienen el cielo, Tristezas fugitivas; Te lo he dicho con las plantas, Leves criaturas transparentes Que se cubren de rubor repentino; Te lo he dicho con el agua, Vida luminosa que vela un fondo de sombra; Te lo he dicho con el miedo, Te lo he dicho con la alegría, Con el hastío, con las terribles palabras. Pero así no me basta: Más allá de la vida, Quiero decírtelo con la muerte; Más allá del amor, Quiero decírtelo con el olvido. Luis Cernuda (1902-1963)

9


Siempre lo que quieras Cuando tengas dinero regálame un anillo, cuando no tengas nada dame una esquina de tu boca, cuando no sepas qué hacer vente conmigo -pero luego no digas que no sabes lo que haces. Haces haces de leña en las mañanas y se te vuelven flores en los brazos. Yo te sostengo asida por los pétalos, como te muevas te arrancaré el aroma. Pero ya te lo dije: cuando quieras marcharte ésta es la puerta: se llama Ángel y conduce al llanto. Ángel González (1925-2008)

É tan radiante...

É tan radiante que o sol se avergoñaría de saír de novo sobre o mundo se a vise solicitei a súa compaña e respondeu: “non sexas parvo! o que se achegue a min morrerá de pena” e engadiu: “cantas vítimas ardentes morreron de paixón namorados, sen articular palabra sequer.” Respondín: “que o misericordioso me libre do erro! pero o amante carece de paciencia e constancia.” 'Yazid ibn Mu‘awiya ibn Abi Sufyan (645-683)

10


Estos poemas Estos poemas los desencadenaste tú, como se desencadena el viento, sin saber hacia dónde ni por qué. Son dones del azar o del destino, que a veces la soledad arremolina o barre; nada más que palabras que se encuentran, que se atraen y se juntan irremediablemente, y hacen un ruido melodioso o triste, lo mismo que dos cuerpos que se aman. Ángel González (1925-2008)

A veces un cuerpo puede modificar un nombre

A veces, las palabras se posan sobre las cosas como una mariposa sobre una flor, y las recubren de colores nuevos. Sin embargo, cuando pienso tu nombre, eres tú quien le da a la palabra color, aroma, vida. ¿Qué sería tu nombre sin ti? Igual que la palabra rosa sin la rosa: un ruido incomprensible, torpe, hueco. Ángel González (1925-2008)

11


Lovers go home Ahora que empecé el día volviendo a tu mirada y me encontraste bien y te encontré más linda ahora que por fin está bastante claro dónde estás y dónde estoy sé por primera vez que tendré fuerzas para construir contigo una amistad tan piola que del vecino territorio del amor ese desesperado empezarán a mirarnos con envidia y acabarán organizando excursiones para venir a preguntarnos cómo hicimos Mario Benedetti (1920-2009)

Consejos I Este amor que quiere ser acaso pronto será; pero ¿cuándo ha de volver lo que acaba de pasar? Hoy dista mucho de ayer. ¡Ayer es Nunca jamás! II Moneda que está en la mano quizá se deba guardar: la monedita del alma se pierde si no se da.

Antonio Machado (1875-1939) 12


Hagamos un trato Compañera usted sabe puede contar conmigo no hasta dos o hasta diez sino contar conmigo si alguna vez advierte que la miro a los ojos y una veta de amor reconoce en los míos no alerte sus fusiles ni piense qué delirio a pesar de la veta o tal vez porque existe usted puede contar conmigo si otras veces me encuentra huraño sin motivo no piense qué flojera igual puede contar conmigo pero hagamos un trato yo quisiera contar con usted es tan lindo saber que usted existe uno se siente vivo y cuando digo esto quiero decir contar aunque sea hasta dos aunque sea hasta cinco no ya para que acuda presurosa en mi auxilio sino para saber a ciencia cierta que usted sabe que puede contar conmigo. Mario Benedetti (1920-2009) 13


Si me llamaras ¡Si me llamaras, sí, si me llamaras! Lo dejaría todo, todo lo tiraría: los precios, los catálogos, el azul del océano en los mapas, los días y sus noches, los telegramas viejos y un amor. Tú, que no eres mi amor, ¡si me llamaras! Y aún espero tu voz: telescopios abajo, desde la estrella, por espejos, por túneles, por los años bisiestos puede venir. No sé por dónde. Desde el prodigio, siempre. Porque si tú me llamas –si me llamaras, sí, si me llamaras!– será desde un milagro, incógnito, sin verlo. Nunca desde los labios que te beso, nunca desde la voz que dice: "No te vayas".

Pedro Salinas (1891-1951)

14


No rechaces los sueños por ser sueños No rechaces los sueños por ser sueños. Todos los sueños pueden ser realidad, si el sueño no se acaba. La realidad es un sueño. Si soñamos que la piedra es la piedra, eso es la piedra. Lo que corre en los ríos no es un agua, es un soñar, el agua, cristalino. La realidad disfraza su propio sueño, y dice: «Yo soy el sol, los cielos, el amor». Pero nunca se va, nunca se pasa, si fingimos creer que es más que un sueño. Y vivimos soñándola. Soñar es el modo que el alma tiene para que nunca se le escape lo que se escaparía si dejamos de soñar que es verdad lo que no existe. Sólo muere un amor que ha dejado de soñarse hecho materia y que se busca en tierra

Pedro Salinas (1891-1951)

15


En el instituto y en la universidad La primera vez no te conocí. La segunda, sí. Dime si el aire te lo dice. Mañanita fría yo me puse triste, y luego me entraron ganas de reírme. No te conocía. Sí me conociste. Sí te conocía. No me conociste. Ahora entre los dos se alarga impasible, un mes, como un biombo de días grises. La primera vez no te conocí. La segunda, sí. Federico García Lorca (1898-1936)

Sociedad de consumo Caminamos de la mano por el supermercado entre las filas de cereales y detergentes Avanzamos de estante en estante hasta llegar a los tarros de conserva Examinamos el nuevo producto anunciado por la televisión Y de pronto nos miramos a los ojos y nos sumimos uno en el otro y nos consumimos Oscar Hahn (1938- ) 16


DNA DNA o ADN, poco importa si en castellano o inglés: el caso es que me muero por tus proteínas, por tus aminoácidos, por todo lo que fuiste una vez, cuando tus padres vinieron de cenar algo achispados y, después de tirar de la cadena, hicieron una nueva con tu nombre, con tus curvas y con tus fantasías. Dame una foto de tu DNA tamaño DNI, que me retuerzo de ganas de mirarla a todas horas Luis Alberto de Cuenca (1950- )

Secreto Antes yo no sabía por qué debemos todos -día tras díaseguir siempre adelante hasta como se dice que el cuerpo aguante. Ahora lo sé. Si te vienes conmigo te lo diré. José Agustín Goitisolo (1928-1999) 17


Dos cuerpos Dos cuerpos frente a frente son a veces dos olas y la noche es océano. Dos cuerpos frente a frente son a veces dos piedras y la noche desierto. Dos cuerpos frente a frente son a veces raíces en la noche enlazadas. Dos cuerpos frente a frente son a veces navajas y la noche relámpago. Dos cuerpos frente a frente son dos astros que caen en un cielo vacío. Octavio Paz (1914-1998) The Corsair Llora en silencio mi alma solitaria, excepto cuando está mi corazón unido al tuyo en celestial alianza de mutuo suspirar y mutuo amor.

Deep in my soul that tender secret dwells, Lonely and lost to light for evermore, Save when to thine my heart responsive swells, Then trembles into silence as before

Es la llama de mi alma cual lumbrera, que brilla en el recinto sepulcral: casi extinta, invisible, pero eterna... ni la muerte la puede aniquilar.

There, in its centre' a sepulchral lamp Burns the slow flame, eternal, but unseen; Which not the darkness of despair can damp, Though vain its ray as it had never been.

¡Acuérdate de mí!... Cerca a mi tumba no pases, no, sin darme una oración; para mi alma no habrá mayor tortura que el saber que olvidaste mi dolor.

Remember me-Oh! pass not thou my grave Without one thought whose relics there recline The only pang my bosom dare not brave Must be to find forgetfulness in thine.

Oye mi última voz. No es un delito rogar por los que fueron. Yo jamás te pedí nada: al expirar te exijo que vengas a mi tumba a sollozar.

'My fondest, faintest, latest accents hearGrief for the dead not virtue can reprove; Then give me all I ever ask'd-a tear, The first-last-sole reward of so much love!' Lord Byron (1788-1824)

18


Benedetto sia ’l giorno, e ’l mese, e l’anno Bendito sea el año, el punto, el día, la estación, el lugar, el mes, la hora y el país, en el cual su encantadora mirada encadenóse al alma mía.

Benedetto sia ’l giorno, e ’l mese, e l’anno, e la stagione, e ’l tempo, e l’ora, e ’l punto, e ’l bel paese, e ’l loco ov’io fui giunto da’ duo begli occhi che legato m’hanno;

Bendita la dulcísima porfía de entregarme a ese amor que en mi alma mora, y el arco y las saetas, de que ahora las llagas siento abiertas todavía.

e benedetto il primo dolce affanno ch’i’ebbi ad esser con Amor congiunto, e l’arco, e le saette ond’io fui punto, e le piaghe che ’nfin al cor mi vanno.

Benditas las palabras con que canto el nombre de mi amada; y mi tormento, mis ansias, mis suspiros y mi llanto.

Benedette le voci tante ch’io chiamando il nome de mia donna ho sparte, e i sospiri, e le lagrime, e ’l desio;

Y benditos mis versos y mi arte pues la ensalzan, y, en fin, mi pensamiento, puesto que ella tan sólo lo comparte.

e benedette sian tutte le carte ov’io fama l’acquisto, e ’l pensier mio, ch’è sol di lei, sì ch’altra non v’ha parte. Francesco Petrarca (1304-1374)

Tanta ansia de amor Tanta ansia de amor enredada no corazón mesta néboa nos meus ollos verteu, roubou do meu peito as suaves entrañas. Arquíloco (680-645 a. C.)

Outra vez Eros Outra vez Eros, que desencaixa membros, estreméceme doceamargo, serpente inexpugnable Safo de Mitilene (c. 612-580 a. C.) Chegaches Chegaches, andábate eu buscando a ti que refrescaches as miñas entrañas ardentes de saudade Safo de Mitilene (c. 612-580 a. C.) 19


E outra vez amo e xa non amo E outra vez amo e xa non amo e deliro e non deliro, estou tolo e non estou tolo. Anacreonte (c. 572-485 a. C.)

Ai, neno que miras con ollos de rapaza Ai, neno que miras con ollos de rapaza, sígote e persígote e ti non escoitas e non sabes que levas ti as rendas da miña alma. Anacreonte (c. 572-485 a. C.)

Se é que me queres Se é que me queres e non mente a túa alma, non me ames con palabras e noutra parte a túa mente e o teu corazón teñas, ou ámame con sinceridade ou apartándote de min ódiame, sen viravoltas, insultándome. Mal compañeiro quen ten nunha lingua dous corazóns; antes ca amigo, mellor inimigo. Teognis (s. VI a. C.) É amargo e doce, amable e cruel É amargo e doce, amable e cruel até que se consuma, o amor para a xente nova: se queda satisfeito, parece doce, pero se, aínda que o perseguimos, non se cumpre, entre todas as cousas esa é a que máis doe. Teognis (s. VI a. C.)

20


φαίνεται μοι κῆνος ἴσος θέοισι

φαίνεται μοι κῆνος ἴσος θέοισι

Paréceme igual aos deuses

ἐμμεν' ὠνηρ, ὄττις ἐναντίος τοι

aquel home que, sentado

ἰσδάνει καί πλασίον ἀδύ φώνειζας

frente a ti, escoita de cerca a túa doce voz

ὐπακούει

καί γελαίσας ἰμεροέν , τό μ' ἦ μᾶν

e a túa risa adorable; iso fixo

καρδίαν ἐν στήθεσιν ἐπτόαισεν,

dar volta ao meu corazón no peito;

ὠς γάρ ἐς σ' ἰδώ βπόψε' ὠς μέ φωνή

porque nada máis mirarte, xa falar non me é posible,

σ' οὐδέν ἐτ' ἐίξει,

ἀλλά κᾶν μέν γλῶσσα ἔαγε, λεπτόν

a miña lingua rompe, unha suave

δ' αὐτίκα χρωί πῦρ' ὐπαδεδρόμακεν,

lumarada percórreme a pel

ὀππάτεσσι δ' οὐδέν ὄρημμ', ἐπιρρόμβεισι

nada poden ver estes ollos, e zoan os oídos meus,

δ' ἀκοῦαι,

ἐξάδε μ' ἰδρῶς κάκχειται , τρόμος δε

axiña o suor me cobre, un tremer

παῖσαν ἄγρει , χλωρότερα δέ ποῖας

posúeme toda, máis pálida estou

ἔμμι, τεθνάκην δ' ὀλίγω ἐψιδεύης

ca herba seca, e síntome cerca

φαίνομ' ἐμ' αὐταί.

de atopar a morte.

Safo de Mitilene (c. 612-580 a. C.)

21


¿Cómo hei vivir mañá sen a luz túa? Case morto vivín sen coñecerte aló na chaira seca por absurdas rúas onde ninguén me soubo dar mornura. Foi soidade desconforme adentro e a semente a caer en terra dura. ¿Cómo hei vivir mañá sen a luz túa? Erguinme e vinte ao regresar á terra como se fora todo aquilo un soño pesado e ti xa foras sempre miña. Foi outra vez materno en aloumiño o bico teu na lingua. E foi de novo corazón adentro comprender a existencia e a dozura. ¿Cómo hei vivir mañá sen a luz túa? Pero hoxe mesmo o día abriu en medo entrou na fiestra un sol estraño inmenso e deixáchesme o leito en mantas frías. Está a volver agora corazón adentro a soidade o podre a agonía a me pinchar as cousas en millóns de pugas cada minuto en séculos de agullas. ¿Cómo hei vivir mañá sen a luz túa?

Bernardino Graña (1932- )

22


Moraima Cando quero vivir digo Moraima. Digo Moraima cando semento a espranza. Digo Moraima e ponse azul a alba. Cando quero soñar digo Moraima. Digo Moraima cando a noite é pechada. Digo Moraima e ponse a luz en marcha. Cando quero chorar digo Moraima. Digo Moraima cando a anguria me abafa. Digo Moraima e ponse a mar en calma. Cando quero surrir digo Moraima. Digo Moraima cando a mañá é crara. Digo Moraima e ponse a tarde mansa. Cando quero morrer non digo nada. E mátame o silencio de non decir Moraima. Celso Emilio Ferreiro (1912-1979)

23


Coñecinche coas pálpebras molladas Coñecinche coas pálpebras molladas e a mirada perdida alén da fiestra. E será porque amaba a auga toda do teu corpo que bebín insaciable nas túas bágoas ata que algunhas me fixeron mal. Descubriches que morro cada día (xa dende o mesmo día en que nacín) e, ao estares sen min, anulábaste nun loito inconfesable. Pese a que nunca fun demasiado purista (a luz artificial tamén é luz) amo o tacto, e creo que as cartas non suplen ás caricias. Sempre me corto cos folios que conteñen as túas palabras, e a ferida do dedo axúdame a sandar outra ferida máis fonda, esa que levo debaixo das pálpebras molladas de presencias ausentes. Berta Dávila (1987- )

Escrito está en mi alma vuestro gesto Escrito está en mi alma vuestro gesto, y cuanto yo escrebir de vos deseo; vos sola lo escrebistes, yo lo leo tan solo, que aun de vos me guardo en esto. En esto estoy y estaré siempre puesto; que aunque no cabe en mí cuanto en vos veo, de tanto bien lo que no entiendo creo, tomando ya la fe por presupuesto. Yo no nací sino para quereros; mi alma os ha cortado a su medida; por hábito del alma mismo os quiero. Cuando tengo confieso yo deberos; por vos nací, por vos tengo la vida, por vos he de morir, y por vos muero. Garcilaso de la Vega (1501-1536) 24


Esta primeira vez de ti comigo Esta primeira vez de ti comigo, de min contigo e coas túas mans intrépidas, non quere ser a miña primeira vez en nada. Esta primeira vez sabe a descubrimento. Non do corpo, si do teu corpo terso. Non do sexo, si do teu sexo efímero e froital Non do suor, si desas dúas gotas que percorren a fronte, esas mesmas que nunca desexara tantísimo... Esta primeira vez é comprenderte intacto como se só a min pertencese a túa pel, a túa respiración entrecortada, a miña cabeza sobre o teu peito. É contemplarme máis espida que outras veces, baixo as pestanas sen rímmel, cos meus ollos nos teus ollos estáticos, espida e plena de ti, case inexplorada, conquistada e descuberta de novo polos dous. Non sei se escribo só para poder quererte Non sei se escribo só para poder quererte ou se só te quero para poder escribir, o único que sempre tiven claro é que a catarse sería rosa esta tarde, esta noite, e a mañá de mañá. Berta Dávila (1987- )

25


Sabías que ninguén quería, coma min Sabías que ninguén quería, coma min, ter por dentro o teu sangue e os teus ósos. Sabías que o camiño adoita estar trazado de antemán, que hai luces silenciadas esvarando no espello. Sabíalo, e aínda así fuches forte, resistiches a chuvia, permaneciches quieto ata a fin do diluvio. Non, nunca dixeches non. Rompín todo o cristal do que algún día te fixeron. Parte por parte derretín o teu xeo. E pese a ser ti ao que máis rabuñaban, ti, á intemperie, ti, sempre ao borde da caída: eu quixen ser a débil. Sempre, sempre tiveches forzas para me protexer. Sabías que as verdades só poden revelarse no murmurio, que a rebelión máis bárbara comeza con sentencias en voz baixa, que a paisaxe pode ser comprendida moi afastada do marco da fiestra. Algún día -xa que tes tempo eternoven aquí e explícame por qué tiveches que chegar en barco ata o fondo do océano por qué por qué tiveches que chegar en barco ata o fondo do océano por qué tiveches que chegar en barco. Berta Dávila (1987- )

26


Nas leves tardes de Outono tan serenas Nas leves tardes de Outono tan serenas, ateigadas de silencio e dozura eu vou sentindo, amor, a túa tenrura igual que lume queimándome nas veas. O son das aves, o vento e as sereas, a voz solemne do mar, rouca e escura, é a voz do amor coa súa fondura, co seu incansábel ritmo de mareas. Eu quero vivir o outono na ribeira para amistar coas gaivotas e embarcar nunha dorna xentil, ben mariñeira. O meu desexo máis fondo é naufragar, ¡ouh miña boa e sinxela compañeira! no teu mar de tenrura. Só no teu mar. Manuel María (1929-2004)

Sempre a rosa Sempre a rosa. Sempre: a forma, a cor, o recendo, a luz, a perfección da rosa. Prefiro a rosa vermella. E amo a rosa branca porque, cando lle digo simplemente:ROSA entrecerra os ollos, treme e ruborece. Manuel María (1929-2004) 27


Por amor nacín da terra Por amor nacín da terra. Por amor son o que son. Por amor canto o meu canto, por amor. Por amor sángranme os pulsos e ábreseme o corazón. Por amor dóenme os ollos. Por amor, só por amor. Darío Xohán Cabana (1952- )

Voz sen verbas Voz sen verbas: silencio. Mar sen auga: deserto. Sol sen raios: misterio. Luz sen brillo: coitelo. Man sen man: un berro. Dor sen laios: o tempo. Eu sen ti: inferno. Antonio García Teijeiro (1952- )

Quérote como as chourizas Quérote como as chourizas ben feitas, docemente pero cun aquel de picante. Raúl Gómez Pato (1966- )

28


Alén Cando nos abrazamos imos a outromundo onde nos abrazamos e marchamos a un trasmundo onde nos abrazamos e onde cecàis só nos abrazamos.

Claudio Rodríguez Fer (1956- )

Se o certo é o teu amor Se o certo é o teu amor i é cobiza a sospeita perdóame. Si son eu o que fuxe i eres ti quen te quedas perdóame. Si é engado teu querer e o certo é a miña dúbida, engádeme. Si para a túa ledicia precisas miña anguria engádeme. Eduardo Blanco Amor (1897-1979)

29


Que seria de min sen a presencia Que seria de min sen a presencia da tua lene risa luminosa, que seria de min sen a promesa do teu corpo froital xa floreado. Que seria de min sen os teus beizos, doce veleño antigo que me invade, que seria de min sen os teus ollos de noite aluarada e desmedida. Que seria de min sen os teus rios, sen o pozo fondo en que me afogo, sen a tua fonte de auga sempre viva. Que seria de min sen as tuas mans que me estremecen, que me queiman vivo; que seria de min sen ti á beira. Darío Xohán Cabana (1952- ) Odi et amo Odi et amo, quare id faciam fortasse requiris. nescio, sed fieri sentio et excurrior.

Odio y amo. Tal vez preguntes por qué lo hago. No lo sé, pero siento que es así y sufro.

Caio Valerio Catulo (87-54 a. C.) Viuamus, mea Lesbia Vivamos, Lesbia mía y amémonos, y no nos importen un céntimo todas las murmuraciones de los ancianos ceñudos. Los soles pueden ponerse y volver a salir; pero nosotros, una vez se apague nuestro breve día, tendremos que dormir una noche eterna. Dame mil besos, luego cien, luego otros mil, luego cien más, luego todavía otros mil, luego cien, y finalmente, cuando lleguemos a muchos miles, perderemos la cuenta para no saberla y para que ningún malvado pueda aojarnos al saber cuántos han sido los besos.

Viuamus, mea Lesbia, atque amemus, rumoresque senum seueriorum omnes unius aestimemus assis. Soles occidere et redire possunt: nobis, cum semel occidit breuis lux, nox est perpetua una dormienda. da mi basia mille, deinde centum, dein mille altera, dein secunda centum, deinde usque altera mille, deinde centum. Dein, cum milia multa fecerimus, conturbabimus illa, ne sciamus, aut nequis malus inuidere possit, cum tantum sciat esse basiorum. Caio Valerio Catulo (87-54 a. C.)

30


Amei-te tanto esta tarde cando non estavas, e estava o ceo como un atlas de auséncia esbarando nas horas! Que estraño é todo isto, este amor que se agolpa e verte a sua fúria por acima de unha sen piedade! Non sei por que estes dias en que te amo tanto e tan fundo e tan duro e tan tristeiro, dias en que quixera aniquilar-te de tanto amor como me tinxe o corpo e me lastima os dentes. Esta tarde amei-te como invasión de escumas en sartegos tenrísimos. Non sei que estrañas aves aniñaron en min para que asi te ame, non sei que tortas roitas ou mans confabuladas me trouxeron a ti, non sei por que camiños navegou o meu sangue para chegar a ti. Non sei se faro ou torre prometida foron marcando o norte dos meus sucos. Só sei que aqui me tés, a ti oferecida, sen culpa deste amor que caiu sobre min non sei se como pedra ou lóstrego ou fervenza. Esta tarde amei-te como nunca, pero ti non estavas. Pilar Pallarés (1957- )

31


Todos os poemas recollidos aquí foron escritos en moi distintas épocas, aínda que todos eles expresan un mesmo sentimento universal e intemporal: o amor. Cando os lemos podemos compartir a emoción que sentiron os que os escribiron... e incluso esa máxica ilusión de ser os seus exclusivos destinatarios, cando non os propios autores. o sorriso da muralla


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.