Conqueror 2025-2026

CONQUEROR

KHC DRAGONS VERWELKOMT NAKED ALS NIEUWE HOOFDSPONSOR

Van jeugdspeler tot Olympiër. Van kapitein tot ondernemer. En nu, als sponsor, naar de plek waar het voor hem allemaal begon. Félix ‘Flex’ Denayer – boegbeeld van KHC Dragons en mede-eigenaar van sportmerk Naked – zet de volgende stap in zijn carrière. Met Naked wordt hij hoofdsponsor van KHC Dragons, de club waar zijn sportieve reis ooit begon. Conqueror sprak met Félix en ging met hem terug naar zijn roots om te ontdekken hoe hij samen met de Dragons aan een nieuw hoofdstuk van zijn verhaal begint te schrijven.

VAN JEUGDSPELER TOT OLYMPIËR

Sinds zijn jonge jaren dartelde Félix vrolijk achter elke bal aan – of het nu een echte was of iets dat hij zelf tot bal had getransformeerd. Op vijfjarige leeftijd ging hij met enkele vriendjes mee naar een hockeytraining in het park van Brasschaat, en de rest is geschiedenis.

Na het doorlopen van alle jeugdreeksen werd hij op zijn zestiende opgeroepen voor de nationale ploeg. Twee jaar later stond hij op de Olympische Spelen in Peking, waar hij een negende plek behaalde. Ook bij Dragons was Félix succesvol; in 2010 behaalde hij zijn eerste titel met de club, waarna er nog zes andere titels volgden in de Ereafdeling. Tussen 2014 en 2018 behaalde de club met Félix zelfs vier keer op rij de landstitel.

Als meer dan 400-voudig international van de Red Lions beleefde Félix hoogdagen op vijf verschillende Olympische Spelen, met als absoluut hoogtepunt de Olympische Spelen van 2020 in Tokio, waar de Red Lions voor het eerst in hun geschiedenis de gouden medaille veroverden. In de finale versloegen ze Australië in de shoot-outs. Ook werden ze wereldkampioen in India en een jaar later Europees kampioen in Antwerpen tegen Spanje.

VAN KAPITEIN TOT ONDERNEMER

Dat KHC Dragons een cruciale rol heeft gespeeld in de ontwikkeling van Félix als speler en als persoon, staat buiten kijf. Félix zelf zegt dat de club hem het perfecte platform heeft geboden om zijn talenten te ontwikkelen: “Eens je bij deze club bent, zou het een springplank moeten zijn naar succes – zowel op het veld als daarbuiten. Of je nu speler of coach bent, Dragons is een fantastische community. Voor mij is het de mooiste club ter wereld. De ambitie van Dragons is altijd om de beste te zijn, en haar leden te stimuleren om hun dromen waar te maken.”

Voor Félix is hockey bij KHC Dragons de perfecte balans tussen absolute topsport en een warm, familiaal gevoel. “Dat is net wat hockey zo bijzonder maakt,” zegt hij. “Je wandelt het park van Brasschaat in voor een wedstrijd en ineens zie je tien olympiërs op het veld staan, spelers van over de hele wereld. En toch blijft alles toegankelijk, je beleeft het van heel dichtbij. Die combinatie van wereldklasse en gemeenschapsgevoel is uniek.”

Op de vraag wat zijn mooiste titel met Dragons was, vind Félix het moeilijk om er een uit te kiezen. “Mijn mooiste titel bij Dragons? Moeilijk te zeggen. Maar degene die me altijd is bijgebleven, is die we hier in eigen huis hebben gewonnen. Het was fantastisch om dat hier in Brasschaat te kunnen vieren.”

De verbondenheid met de club zit diep. En die band blijft bestaan, ook nu hij stilaan naar het einde van

zijn spelerscarrière toe groeit. “Mijn oudste dochter speelt ook hockey hier, dus ik blijf ook op dat vlak nauw betrokken bij de club. Binnenkort ga ik ook coachen, dat vind ik wel mooi. Zelf ga ik ook minstens nog een jaar spelen bij Dragons, daarna zien we wel wat de toekomst brengt. Maar ik voel me goed hier.”

LEAVE THE SHIRT IN A BETTER PLACE

Terwijl Félix de ene sportieve mijlpaal na de andere bereikt, krijgt hij in 2020 een opvallend eenvoudig Instagrambericht: ‘ Let’s get Naked .’ “Voor mij kwam dat op het perfecte moment. Ik heb me altijd sterk betrokken gevoeld bij mijn sponsors, dus ik zag er meteen meer in dan alleen een rol als posterboy. Ik wilde echt meebouwen aan het merk en ambassadeur zijn van iets waar ik volledig achter sta.”

Die filosofie van Naked — less is more — past dan ook perfect bij Félix. Het komt niet alleen terug in het strakke logo en de producten, maar ook in de boodschap die hij met Naked uitdraagt. “De ‘N’ van Naked symboliseert voor mij de ups en downs van een sportcarrière. Elke verloren finale voelde als een dieptepunt, maar telkens vochten we als team terug om opnieuw een hoogtepunt te bereiken.”

“Met elke collectie willen we een verhaal vertellen”, legt hij uit. “Voor mij is ‘Leave the shirt in a better place’ een waardevol principe. Wat ik heb mogen meemaken, wil ik ook kunnen teruggeven. Ik hoop mensen te inspireren om hun eigen moment te beleven. Shoot for the stars. Je moet durven dromen. Meestal heb je meer spijt van wat je niet hebt gedaan dan van wat je wél geprobeerd hebt. Die zoektocht naar je dromen, dáár zit de schoonheid. Daarom hebben we sterren verwerkt in de hele lijn. En naast het esthetische willen we ook

technisch verrassen — bijvoorbeeld met de grip van onze hockeystick, waar we extra profiel aan hebben toegevoegd.”

“Onze nieuwe collectie is geïnspireerd door een grenzeloze ambitie, het verleggen van je grenzen en het lef om groot te durven dromen. Zoals de bekende quote zegt: ‘Shoot for the moon. Even if you miss, you’ll land among the stars.’ Wij geloven dat succes ligt in de moed om verder te reiken dan je ooit voor mogelijk hield.”

Félix lanceerde ook zijn eigen hockeystick: de ‘FLEX OG’. Die zit vol symboliek, met kleine tekens en icoontjes die elk een stukje van zijn verhaal vertellen. “Ik heb ongelofelijk veel gekregen in mijn carrière. Ik had het geluk omringd te zijn door geweldige mensen en een warme club. Alles heeft zijn tijd, maar als je dan iets kan achterlaten waarop anderen kunnen voortbouwen — zoals nu met Naked — dan is dat gewoon prachtig.”

VAN DRAGONS-BOEGBEELD TOT HOOFDSPONSOR

Félix wordt met Naked de nieuwe hoofdsponsor van KHC Dragons — een samenwerking die voelt als thuiskomen, in de meest letterlijke én figuurlijke zin. “Ik ben hier opgegroeid, gevormd, en heb hier de belangrijkste momenten van mijn carrière beleefd. Dat ik nu met mijn eigen merk iets kan teruggeven aan de club waar het allemaal begon, voelt als een logisch vervolg op alles wat ik hier heb geleerd.”

Als hoofdsponsor wil Naked meer zijn dan een naam op een truitje. Het merk wil actief bijdragen aan een omgeving waarin jonge sporters kunnen groeien, leren, en zich bewust worden van hun rol — zowel op als naast het veld. “We willen samen met de club een community bouwen, een plek waar jong talent de ruimte krijgt om te bloeien. Dragons moet een springplank zijn voor de volgende generatie.”

De band tussen Félix en de club is diep geworteld. “Het is een ongelooflijke reis geweest. Voor mij is KHC Dragons de mooiste club ter wereld: een unieke locatie, topcoaches, en enorm veel talent. Als ik nu jonge spelers van deze club zie rondlopen met sticks en kledij waar ik zelf aan heb meegewerkt, dan maakt me dat echt trots.”

En tot slot wil Félix ook nog iets meegeven aan de jonge generatie: “Shoot for the stars. Geef je eigen kleur aan je verhaal. Als kind droom je vaak grootser dan wanneer je ouder wordt — maar laat die dromen niet los. Blijf ervoor gaan. Als je blijft geloven, komt het moment vanzelf. Met Naked willen we er ook zijn op de moeilijke momenten, om jonge spelers net dat extra duwtje te geven.”

De nieuwe Naked-collectie is vanaf nu beschikbaar voor het seizoen 2025-2026. Benieuwd naar het wedstrijdshirt? Check de volgende pagina!

Tekst: Dennis Roef

DRAGONS WEDSTRIJDSHIRT

NAKED -=+ LESS IS MORE

Kampioenen die blijven winnen, weten één ding zeker: focus is the key to success.

DRAGONS FIRE RED

Deze kleur brandt van ambitie, strijd en passie. Voor wie speelt met vuur in het hart en vonken in de ogen.

LOSE THE NOISE, FIND YOUR GAME

Op het veld of daarbuiten: Elimineer wat je niet kan controleren. Focus op je doel. Op je droom.

STER - 10X KAMPIOEN

Een symbool van grootsheid. De tegenstander? Indrukwekkend. De legacy die je draagt? Nog indrukwekkender.

GOUDEN NAAM & NUMMER

Gouden dromen maken gouden doelen mogelijk. Maak van elke dag een gouden standaard, en jaag elke dag consistent die 1% verbetering na.

DRAGON OP DE RUG

Trots om het shirt te dragen. KHC Dragons staat altijd achter jou.

RONDE STIKSELS ZORGEN

VOOR DE PERFECTE FIT

Met mesh stof voor optimale ventilatie en performance.

NAADLOOS DESIGN

Look good, feel good, play good.

SILICONE PATCH LOGO

Voor dit logo geven we alles.

PIJL NAAR NAAM & NUMMER

Symbool voor gedeelde verantwoordelijkheid en het uitstralen van onze filosofie: In hoc signo vinces.

NAKED AUTHENTICITY LABEL

IN HOC SIGNO VINCES

In this sign you shall conquer Streef naar het beste, groei elke dag opnieuw

Once a real dragon, always a champion.

TAILORED FIT MET SIDE CUT Een perfecte combinatie van mesh en stretch voor ultieme bewegingsvrijheid en performance.

GEDETAILLEERDE MOUWSTRUCTUUR VOOR MAXIMALE FLEXIBILITEIT

AMBIANCE VERZEKERD

Goed nieuws voor iedereen die houdt van een feestje, een lekker hapje of een gezellig aperitiefje: Koen De Schepper is terug van nooit helemaal weggeweest. Sinds vorig seizoen is hij opnieuw het vertrouwde gezicht in The Mansion. Clubleden die hem nog kennen van vroeger weten wat dat betekent: als Koen achter de toog staat, is ambiance verzekerd!

Je bent nu een jaar terug als gerant van The Mansion. Hoe kijk je naar die terugkeer?

KOEN: Het voelde meteen weer vertrouwd. Dragons is voor mij altijd een tweede thuis geweest. In de elf jaar dat ik hier vroeger werkte, heb ik de club zien groeien — meer leden, extra velden, sportieve successen. En nu zie ik opnieuw dezelfde energie terugkeren. Mensen blijven hangen na de training, families komen eten, en er wordt weer gefeest zoals vanouds.

Heb je zelf ooit hockey gespeeld?

KOEN: Neen, maar ik ben gaandeweg grote fan geworden van de sport. Tijdens thuiswedstrijden was het achter de bar altijd te druk om de matches te volgen, maar als Heren 1 op verplaatsing speelde, volgde ik hen tot Duitsland en zelfs Spanje.

Wat is je mooiste herinnering aan die periode?

KOEN: Dat is een moeilijke vraag om te beantwoorden. Elke dag was er wel een team dat een feestje wou bou -

wen, soms tot in de vroege uurtjes. Zo herinner ik me een doordeweekse dinsdagavond waarop een paar spelers van Heren 1 na hun training gezellig aan de bar bleven hangen. Ik dacht rond middernacht te kunnen sluiten tot plots de kapitein van de ploeg recht stond met de aankondiging dat hij vader zou worden. Meteen was het hek van de dam! De champagne vloog in het rond en vrienden die het nieuws hadden gelezen op sociale media kwamen langs om mee het glas te heffen. Het feestje heeft uiteindelijk geduurd tot zes uur in de ochtend.

Hoe breng je die sfeer vandaag opnieuw tot leven?

KOEN: Door gewoon te doen wat altijd gewerkt heeft: openstaan voor iedereen, flexibel zijn, en zorgen dat mensen zich welkom voelen. Het succes van The Mansion is nooit geforceerd geweest — het groeide vanzelf. Nu organiseren we opnieuw verjaardagsfeestjes, clubdiners, recepties en zelfs seminaries. En we zien ook oude gewoontes terugkeren: families komen eten, teams blijven hangen, en ook leden van andere clubs komen graag langs.

Wat staat er op de menukaart?

KOEN: We herhalen de klassiekers van vroeger: gefrituurde snacks, gezonde hapjes en eenvoudige gerechten zoals een lekkere filet pur met verse saus. Gelukkig kan ik voor de keuken rekenen op enkele oude bekenden die in het weekend mee de handen uit de mouwen steken.

En achter de bar?

KOEN: Gin-tonic blijft het populairst — vroeger vlogen de flessen erdoor. En nu heeft Dragons zelfs een eigen gin! Ik kies ook voor cocktails die snel en goed zijn, zoals een Moscow Mule of een Virgin Mojito. Maar uiteindelijk draait het om wat de klant wil. Ik luister en pas me aan.

Muziek is onmisbaar voor een goed feestje. Welk liedje associeer je met Dragons?

KOEN: Café de Paris staat in mijn geheugen gebeiteld, maar de lijst met party songs is onuitputtelijk. Elk team

had wel een playlist die ik voor hen afspeelde en dat zorgde altijd voor de nodige ambiance. Het spreekt voor zich dat ik graag wil verdergaan op die traditie. Een simpel tekstberichtje volstaat om een feestje te plannen!

The Mansion reserveren of iets te vieren?

Bel Koen op 0495/52.74.38

Tekst: Pascale Baelden

10 JAAR G-HOCKEY PARTY TIME!

In 2014 werd er voor de eerste keer een G-hockey initiatiemiddag op Dragons georganiseerd. Een decennium later bevestigt de club haar engagement door het eerste G-hockey tornooi te organiseren. Verslag van een memorabele dag en de start van een nieuwe traditie!

Wie vorig jaar op 20 mei aan de Sportendreef aanwezig was, blikt ongetwijfeld met een warm gevoel terug. De zon was getuige van een prachtige hockeywedstrijd waarin maar liefst 150 spelers het beste van zichzelf gaven. De organisatoren kijken dan ook met voldoening terug op hun harde werk achter de schermen: de eerste editie van het Dragons G-hockeytoernooi was een schot in de roos! De spreekwoordelijke kers op de taart na een decennium van succesvolle groei.

TERUGBLIK

Op initiatief van Catherine Poels en Inge Verhaegen sprong Dragons in mei 2014 op de G-hockeytrein. Dankzij Piet den Boer sloot toenmalige sponsor ABN AMRO zich enthousiast aan, en langzaam begon het vuur te branden. Het enthousiasme werkte aanstekelijk: de veilige sportomgeving en de warme ontvangst zorgden ervoor dat veel proefdeelnemers uiteindelijk

ook echt lid werden. Het groepje groeide uit tot een hechte, vrolijke bende, en werd zo een volwaardige entiteit binnen het clubgebeuren. Er was soms wel een afvaller die voetbal toch eenvoudiger vond of omwille van een verhuis noodgedwongen moest afhaken, maar de meeste spelers bleven en hun groep werd alleen maar groter. Terwijl de eerste trainingen op woensdagnamiddag vijf sportieve pioniers aantrokken, tellen we vandaag bijna veertig vaste deelnemers op het grote veld!

TEAMSPIRIT

Meer spelers betekent ook uiteenlopende ambities, specifieke begeleiding en verschillende karakters. En precies daarin ligt de uitdaging voor de toekomst. Het brede spectrum aan hockeykwaliteiten moet correct worden benaderd, zodat iedereen op zijn of haar niveau plezier kan blijven beleven. Tegelijk mogen we, ondanks die diversiteit, onze eigen identiteit niet uit het oog verliezen. Eén ding staat vast: de ‘welkom’-factor is er altijd geweest, en zal er altijd zijn. Trainers en begeleiders zorgen er telkens weer voor dat nieuwkomers zich meteen thuis voelen in onze club. Het is ook mooi om te zien hoe het G-hockey bij Dragons steeds sterker verbonden raakt met andere geledingen binnen de vereniging. Zo zijn er jeugdspelers die spontaan een handje toesteken, trimmers die een onderlinge wedstrijd op poten zetten, en toppers van H1 en D1 die langskomen om de band met onze G-hockeyers te versterken. Al deze initiatieven geven onze G-hockeyspelers het gevoel écht deel uit te maken van een groter geheel en dat is voor hen een onbeschrijflijke ervaring.

SPECIAL OLYMPICS

Wanneer Thomas Briels en Felix Denayer naast hen op het veld staan, wanen onze G-hockeyers zich op de Olympische Spelen. Maar ook zíj laten zich gelden op

het internationale toneel! Waar lokaal techniek en spelplezier centraal staan, kent hun enthousiasme intussen geen gemeente- of landsgrenzen meer. Het succes van de Red Giants op talloze Special Olympics-events is een prachtig verhaal van de federatie, maar de fundamenten ervan worden vaak gelegd door ‘bouwvakkers’ met een rode draak op hun trui. En met resultaat: dit jaar behaalden onze G-hockeyers niet alleen goud op de nationale Special Olympics, maar kroonden ze zich ook tot kampioen in de EHL-competitie. Daarmee schrijven ze een hoofdstuk in het clubpalmares dat zich kan meten met dat van hun echte hockeyhelden. Toch is het niet alleen goud dat blinkt. Zelfs één uurtje training kan voor onze G-hockeyers een wereld van verschil betekenen. Het effect op psychologisch en emotioneel vlak is niet te onderschatten.

Lyne en Agnieszka zijn nu de drijvende krachten achter de sportieve dynamiek binnen de werking. Met hen is de toekomst van de G-hockeywerking bij Dragons verzekerd. Noteer alvast in de agenda: het volgende Dragons G-Hockeytoernooi staat gepland op pinkstermaandag 25 mei 2026!

Tekst: Vincent Van Elderen

GOLDEN DRAGONS

Be Gold is het programma voor veelbelovende jeugdspelers die zich voorbereiden om door te breken naar het hoogste niveau. Elk jaar worden ook verschillende spelers van Dragons geselecteerd, wat meteen een mooie reden is om ons jonge hockeytalent aan het woord te laten. Conqueror sprak met Lisa Zwaans (16), Sebastian Donckers (16) en Caspar Maas (16) over hockeytrainingen op topsportniveau, de droom van Olympisch goud en de vriendschap die altijd zegeviert.

Volgens het spreekwoord is ‘vroeg begonnen, half gewonnen’. Geldt dat ook voor hockey? Op welke leeftijd stonden jullie voor het eerst op een hockeyveld?

LISA ZWAANS: “Ik was 3,5 jaar oud toen ik mijn eerste stappen op een hockeyveld zette. Toch was het niet meteen mijn grote passie. In het begin deed ik het eerder om papa plezier te doen. En dan kwam plots die klik. Ik kan niet precies zeggen wat exact het kantelpunt was, maar herinner me nog wel dat ik bij de U8 speelde. Vanaf dan begon ik te dromen van de Olympische spelen. Mijn vader en grootvader - beiden ook gepassioneerd door hockey – moedigden me aan om mijn droom te volgen.”

SEBASTIAN DONCKERS: “De U6 was mijn eerste hockeyploegje. Zoals dat gaat op die leeftijd speelde ik op alle mogelijke posities, maar het liefst van al stond ik in de goal. In het jaar dat ik deel uitmaakte van B-U12 besloot ik om keeper te worden. Vraag me niet waarom, maar ik vond het gewoon heel leuk. Dezelfde dag kreeg ik een volledige keepersuitrusting en vanaf dan wou ik niets anders meer doen.”

CASPAR MAAS: “Mijn verhaal begint bij U7 omdat ik eerder nog een tijdje voetbal heb gespeeld. Omdat ik die sport toch niet zo leuk vond, vonden mijn ouders het een goed idee om het hockey eens uit te proberen en het was meteen een schot in de roos. Vanaf het moment dat ik het hockeyveld betrad, was ik gelukkig.”

Wie is jullie grootste inspiratiebron?

LISA ZWAANS: “Bij de mannen kijk ik op naar Félix Denayer, hij is in vele opzichten een heel sterke speler. Bij de vrouwen laat ik me inspireren door speelsters die stevig op het veld staan, zoals Alix Gerniers en Ambre Ballenghien. Zowel hun spelinzicht als hun werkvermogen zijn voor mij een voorbeeld. Als de Red Panthers op Olympia een match spelen, ga ik dan ook graag kijken. En natuurlijk probeer ik zoveel mogelijk wedstrijden van Dames 1 en Heren 1 op Dragons te volgen.”

SEBASTIAN DONCKERS: “Vroeger boeiden de wedstrijden van Heren 1 me weinig, maar nu vind je me vaak op de supporterstribune. Het is niet alleen heel gezellig om tijd door te brengen met vrienden, maar ook heel leerrijk om spelers van de eerste ploeg aan het werk te zien. En natuurlijk is Loïc Van Doren mijn grote voorbeeld. Ik let heel goed op zijn techniek en probeer het dan later zelf ook uit.”

CASPAR MAAS: “Voor mij was Arthur Van Doren een rolmodel, maar helaas is hij naar Bloemendaal vertrokken. Gelukkig hebben we Felix Denayer als grote sterkhouder van de ploeg, maar ook de andere spelers van de Red Lions kunnen mij inspireren. Als zij een wedstrijd spelen, zit ik aan de televisie gekluisterd.”

Wat zijn jullie persoonlijke doelen op korte en lange termijn?

LISA ZWAANS: “In eerste instantie wil ik vooral mijn spelinzicht verbeteren en mijn techniek perfectioneren zodat er geen twijfels meer zijn als ik tijdens een wedstrijd een bepaalde actie wil uitvoeren. Door de lat steeds hoger te leggen voor mezelf hoop ik op een dag met de Red Panthers deel te nemen aan de Olympische Spelen.”

SEBASTIAN DONCKERS: “Ik hoop dat we met onze ploeg volgend jaar kampioen kunnen spelen. De afgelopen drie seizoenen waren we heel dichtbij de overwinning en dit seizoen moet het ons lukken. Op lange termijn droom ik natuurlijk ook van een plaatsje bij de Red Lions en de op Olympische Spelen.”

CASPAR MAAS: “Ik sluit me aan bij Sebastian. Het zou geweldig zijn als we met onze ploeg komend jaar kampioen zouden spelen. Ik wil me voor Be Gold honderd percent geven om zover mogelijk te geraken. De Olympische Spelen zijn ook voor mij de ultieme droom.”

Bovenop de trainingen en matchen voor Dragons hebben jullie ook trainingen met Be Gold. Is het niet zwaar om dit te combineren met school?

LISA ZWAANS: “Dat valt wel mee. Met Be Gold trainen we slechts één keer per week, meer bepaald op zondag.”

SEBASTIAN DONCKERS: “Ik heb nog wel extra keeperstrainingen, maar het lukt me wel om te combineren. Ik plan mijn schoolwerk in functie van mijn trainingen en wedstrijden. In het eerste jaar had ik het wel moeilijk, maar nu zit ik op een school waar er minder huiswerk wordt gegeven en gaat het perfect.”

CASPAR MAAS: “Ik plan mijn studies ook in functie van de sport, maar mijn ouders zijn daar niet altijd gelukkig mee. Zij vinden dat school op de eerste plaats komt. Als het van mij afhing, zou ik altijd hockey spelen. Als er geen training is op de club of op de Wilrijkse pleinen, vind je mij met mijn jongere broer op het hockeyveldje in onze tuin. Met als gevolg dat ik soms wel last heb van rugpijn en overbelaste spieren. Het is voor mij dus vooral een kwestie van fysiek de juiste balans te vinden.”

Binnen twee jaar vieren jullie jullie achttiende verjaardag. Is dat meteen ook de leeftijd waarop jullie geselecteerd kunnen worden voor het nationaal team?

LISA ZWAANS: “Het kan al jonger, maar dan moet je echt wel heel goed zijn.”

CASPAR MAAS: “Arthur Van Doren werd al op zestienjarige leeftijd geselecteerd voor de nationale ploeg, maar vandaag wordt het steeds moeilijker omdat er veel meer hockeyspelers zijn en de lat steeds hoger wordt gelegd.”

SEBASTIAN DONCKERS: “Ja, hockey wordt in België steeds groter, maar dat heeft ook als voordeel dat we worden uitgedaagd om het beste van onszelf te geven. Ook de begeleiding wordt steeds professioneler.”

Elk jaar worden er verschillende spelers van Dragons geselecteerd voor Be Gold. Zien jullie elkaar dan als concurrenten?

LISA ZWAANS: “Helemaal niet. De vriendschap primeert. We zien elkaar ook vaak naast het veld en in onze vrije tijd.”

SEBASTIAN DONCKERS: “Ook in de teams van Be Gold hangt er een vriendschappelijke sfeer. In de paasvakantie hebben we deelgenomen aan een interlandtornooi en elke wedstrijd gewonnen. De sfeer binnen het team was geweldig!”

CASPAR MAAS: “Inderdaad! Stiekem dromen we al van het EK dat deze zomer plaatsvindt.”

Is er veel verschil tussen de trainingen van Dragons en Be Gold?

“Door de lat steeds hoger te leggen voor mezelf, hoop ik op een dag met de Red Panthers deel te nemen aan de Olympische Spelen.”

– Lisa Zwaans

SEBASTIAN DONCKERS: “Omdat alle spelers van het Be Gold-team net zo gedreven zijn als wij, is de druk groter, maar daardoor groeien we ook meer.”

CASPAR MAAS: “De competitie zorgt er ook voor dat de sfeer tijdens de trainingen heel anders is dan op Dragons. Op het veld is het echt wel strijden voor een plekje, maar naast het veld hangen we als één groep goed aan elkaar. Toegegeven, zowel de Franstaligen als de Nederlandstaligen zoeken elkaar meer op, maar dat doet geen afbreuk aan de goede sfeer.”

LISA ZWAANS: “Tijdens de trainingen van Be Gold voel je dat iedereen het beste van zichzelf wil geven en binnen het team van Dragons is dat soms wat minder voelbaar, maar dat is ook begrijpelijk. Niet iedereen heeft dezelfde ambitie als wij.”

V.l.n.r.: Sebastian Donckers, Matthieu Roels, Caspar Maas, Gotyé Kempeneers

“Op het veld is het echt wel strijden voor een plekje, maar naast het veld hangen we als één groep goed aan elkaar.”

– Caspar Maas

Wat is voor jullie de mooiste overwinning geweest tot nu toe?

LISA ZWAANS: “De laatste dag van de Candriam District Days, een toernooi voor U13 en U14 in aanwezigheid van Be Gold-scouts. Mijn coach had me al verteld dat ik geselecteerd was en mijn geluk kon niet op. Ik heb die dag geweldig gespeeld. ”

SEBASTIAN DONCKERS: “Voor mij is dat nog niet zo lang geleden. Ik denk dan aan de overwinning op Uccle tijdens de halve finale, op het einde van vorig seizoen. Het was een bloedstollende match. Eerst hadden we punten achterstand, maar uiteindelijk hebben we toch gewonnen met 4-2. Dat was een geweldig resultaat van ons team!”

CASPAR MAAS: “Zo hebben we nog wel een paar geweldige wedstrijden beleefd. Ik denk dan aan de barragewedstrijd op Uccle waardoor we mochten deelnemen aan EHL. We hebben toen in de shootout gewonnen. Dat was heel spannend.”

Hoe belangrijk is de overwinning voor jullie?

LISA ZWAANS: “Ik zal niet ontkennen dat ik wel een beetje competitief ben ingesteld. Natuurlijk wil ik graag winnen, maar ik wil in de eerste plaats tevreden zijn met mijn eigen prestaties. Na afloop van een match wil ik in de spiegel kunnen kijken en weten dat ik het beste van mezelf heb gegeven.”

SEBASTIAN DONCKERS: “Voor mij is de grootste kick de wedstrijd zelf. Als je zeventig minuten onder druk staat en alles moet geven, raast de adrenaline door je lijf en dat geeft een zalig gevoel. Na de match kan ik ook enorm genieten van de nabeschouwing met de volledige ploeg. We spreken dan als vrienden onder elkaar en op die manier leer je ook waar je jezelf kan verbeteren. Net zoals Lisa wil ik altijd leren om mezelf te verbeteren.”

CASPAR MAAS: “Voor mij primeert het spel ook op de overwinning. Als het een mooi spel is, hoef ik niet per se zelf mee te doen. Zolang mijn team goed speelt, ben ik gelukkig.”

Tekst: Pascale Baelden

Jouw partner voor de mobiliteitsdiensten van morgen.

Je wagen verdient de beste service, en jij ook!

Bij elk bezoek aan één van onze showrooms, werkplaatsen of magazijnen geniet je van onze expertise en ons advies op maat. Dankzij onze verschillende vestigingen in en rond Antwerpen - MechelenBrussel, vind je altijd een D’Ieteren Mobility Center in jouw buurt. Heel graag tot gauw!

VAN HOCKEYVELD NAAR

18.000

VOLGERS

Met meer dan 18.000 volgers mag Manon Duwel zich influencer noemen, maar ze ziet zichzelf eerder als ‘the girl next door’. Wat is het geheim van haar succes? En welke tips heeft ze voor onze jonge spelers?

In je video’s ben je regelmatig te zien in de kleuren van Dragons. Ben je een draak in hart en nieren?

MANON: Manon: Jazeker! Ik speel al bijna twintig jaar bij Dragons. Als kleuter ben ik begonnen, en de meisjes van mijn eerste team zijn doorheen de jaren echte vriendinnen voor het leven geworden. We trainen en spelen samen met Dames 6, maar ook naast het veld trekken we veel met elkaar op. Op zaterdag gaan we vaak samen op stap en als Dames 1 of Heren 1 speelt, zitten we trouw op de supporterstribune. Hockey is niet alleen een belangrijk deel van ons leven, het is ook de basis van onze vriendschap. We hebben zelfs al afgesproken dat onze toekomstige kinderen - die nog geboren moeten worden - ook op Dragons zullen spelen (lacht).

“Als Dames 1 of Heren 1 speelt, zitten we trouw op de supporterstribune!”

Soms krijg ik via TikTok de vraag of er nog een plekje vrij is in mijn team. Helaas moet ik dan teleurstellen: met achttien speelsters zit Dames 6 aan de limiet. Maar geen paniek, er zijn nog genoeg andere teams op Dragons die blij zouden zijn met versterking!

Met meer dan 18.000 volgers ben jij de perfecte ambassadeur voor Dragons. Hoe is jouw avontuur op TikTok eigenlijk begonnen?

MANON: Sociale media maakten deel uit van mijn opleiding journalistiek aan de AP Hogeschool, maar ik had nooit de ambitie om er iets mee te doen. Mijn eerste post op TikTok was dan ook niet meer dan een spontane ingeving. Zo maakte ik na een vakantie in Tenerife een video van mezelf met een bord spaghetti voor mijn neus. Het was middernacht en ik had al dertien uur niets deftig gegeten omdat mijn vlucht vier uur vertraging had. Vermoeid door de lange reis dacht ik er niet veel over na, maar de volgende ochtend ontdekte ik dat mijn video 150.000 maal bekeken was. Ik begreep er niets van, maar de bal was aan het rollen. Blijkbaar vinden mensen het leuk om mij bezig te zien, terwijl ik er niet echt over nadenk. Ik post ook niet op vaste momenten. Dan wordt het te veel moeten, terwijl ik het nog altijd puur voor het plezier doe.

Maar wat is dan het geheim van je succes?

MANON: De video's waarin ik gewoon mezelf ben, spontaan en ongekunsteld, scoren het best. Zo halen de vlogs waarin ik vertel over de kleine gelukjes en gebeurtenissen in mijn leven gemakkelijk 60.000 tot 70.000 views. Dat is toch gek, hé? Ik stond er nooit bij stil hoeveel mensen dat zijn totdat ik op een feestje in Antwerpen door iedereen werd aangesproken. 'Oh my god, dit is raar. Ik ben geen BV ofzo, ik ben helemaal niet speciaal,’ dacht ik. Het gebeurt ook vaak dat ik word aangesproken voor of na een hockeymatch. Zelfs als we met Dames 6 op verplaatsing spelen, lijkt iedereen mij te kennen.

En wat als een video eens wat minder bekeken wordt?

MANON: Vroeger begon ik dan te twijfelen aan mezelf. Als een video na een uur ‘slechts’ 200 views had, had ik de neiging om deze direct te deleten, maar ondertussen heb ik geleerd erop te vertrouwen dat de video de daaropvolgende dagen wel zal worden opgepikt. Alleen de gesponsorde video’s doen het altijd wat minder omdat ze worden afgestraft door de algoritmes van TikTok.

“Zelfs

als we op verplaatsing spelen, word ik wel eens herkend.”

Rechts: Manon Duwel

Het is ondertussen een business geworden?

MANON: Ik zie het als een bijverdienste. In hoofdberoep ben ik logopediste.

Waarom de switch van journalistiek naar logopedie?

MANON: Tijdens mijn opleiding journalistiek liep ik stage bij radio NRJ en Nostalgie. Om AN te leren spreken, volgde ik logopedie en dat fascineerde me zo erg dat ik logopedie ging studeren. Nu help ik zes- of zevenjarige kinderen met spraakstoornissen om zichzelf verstaanbaar te maken. Het is totaal anders dan journalistiek, maar in logopedie vond ik mijn passie. Het is een beroep dat me veel voldoening geeft.

En wat vind je leuk aan je bijverdienste als influencer?

MANON: Het woord influencer heeft voor mij een negatieve bijklank. Ik noem mezelf liever content creator, maar misschien is zelfs die term overroepen. Uiteindelijk maak ik gewoon video’s. Omdat ik zoveel volgers heb, word ik wel eens uitgenodigd voor een concert in het Sportpaleis of een evenement. En sommige bedrijven schenken gratis producten in de hoop dat ik hun merk in de kijker zal zetten. Als het leuke producten zijn, kan ik er iets mee, maar ik neem zelf geen initiatief. Ik lig er ook niet wakker van als ik voor een bepaald event niet word uitgenodigd. Het zijn allemaal leuke extra’s, maar ik kan ook zonder. Ik wacht gewoon af wat er op mijn pad komt en als een samenwerking niet spontaan voelt, zal ik niet bezwijken voor geld. Stel dat Manna Sauzen me morgen vraagt een pot tomatensaus te promoten, zeg ik neen. Het moet nog wel authentiek blijven. Een voorbeeld? De samenwerking met Adidas! Toen zij mij een outfit en schoenen aanboden, heb ik geen moment getwijfeld. Ik ga immers regelmatig lopen om mijn conditie op peil te houden. Met Dames 6 zijn we vorig seizoen derde geworden, en we willen er alles aan doen om nog beter te doen!

“Ik ben gewoon mezelf.”

Is er ook een keerzijde aan de TikTok-medaille?

MANON: Raar maar waar, ik heb nog nooit hatelijke berichten ontvangen. Met miljoenen mensen op TikTok is de kans groot dat iemand iets negatiefs over je uiterlijk zegt, maar dat is mij nog nooit overkomen. Ik krijg alleen maar positieve feedback en dat geeft een boost aan mijn zelfvertrouwen. Het bevestigt dat mensen leuk vinden wat ik doe en hoe ik ben. De keerzijde is wel dat ik soms mensen ontmoet die mij lijken te kennen terwijl ik niets over hen weet. Zo had ik als afscheid van mijn studentenleven een redelijk emotionele video gepost. Ik was ontroerd omdat een mooi hoofdstuk werd afgesloten, meer niet. Maar nadien werd ik door wildvreemden aangeklampt. ‘Gaat het wel met jou?’, vroegen ze bezorgd. Toen besefte ik pas hoeveel ik had prijsgegeven.

Heb je tenslotte nog advies voor onze jonge Dragons-spelers?

MANON: Bescherm je privacy. Laat bijvoorbeeld je adres of details van je huis achterwege zodat mensen je adres niet kunnen achterhalen. Denk ook goed na over wat je post, want wat nu viraal gaat, kan later gênant zijn. Geef je zelf niet te veel bloot, en ik bedoel dat niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk. Twijfel je? Vraag dan raad aan je ouders of overleg even met een oudere broer of zus.

Volg Manon op Tiktok: @manonduwel

Tekst: Pascale Baelden

“ALS JE WILT WINNEN, MOET JE ALLES GEVEN.” HENRI RAES

Met tien jaar op de teller is Henri Raes een vaste waarde in het Heren 1- team en een voorbeeld voor een nieuwe generatie hockeyspelers. Hoog tijd dus voor een openhartig gesprek. Tussen twee hockeyseizoenen troffen we hem met zijn golfclubs in de aanslag. Kwestie van het competitiebeest in hem te blijven voeden.

Hoe ontstond je passie voor golf?

HENRI: Zes jaar geleden was ik op zoek naar een uitlaatklep als het hockeyseizoen was afgelopen, en zo ben ik samen met mijn goede jeugdvriend en hockeyspeler Mathieu Rombouts beginnen spelen op Rinkven. Mijn moeder was al langer lid van de club, maar toen Mathieu verhuisde naar Spanje ben ik uitgeweken naar de Royal Antwerp Golf Club omdat er veel vrienden speelden. Ondertussen is er een hechte vriendengroep ontstaan en organiseren we vaak vriendschappelijke toernooien. Ik ben sowieso gek op balsporten, en golf is nu echt een onderdeel van mijn leven. Toen ik nog studeerde, stond ik bijna elke dag op de golfbaan. Sinds ik werk, is er wel minder tijd, zeker tijdens het hockeyseizoen. Maar in de zomer en zeker tijdens de vakanties vind je me vaak op het golfterrein. De meeste hockeyspelers hebben een natuurlijke aanleg voor balsporten, en zeker voor golf omdat de swing en het balcontact enigszins overeenkomen met hockey. Maar golf vereist meer technische vaardigheid omdat je de bal over grote afstanden rechtuit moet slaan. In het begin vlogen de ballen jammer genoeg alle kanten op, maar na enkele lesjes had ik de techniek beet.

Hoe vertaalde zich dat op het niveau van handicap?

HENRI: Na het spelen van enkele tornooien en het inlassen van het WHS-systeem daalde mijn handicap spectaculair, van 36 naar 6,5. Omdat ik de laatste jaren veel minder tijd heb om te spelen, is mijn handicap opnieuw gestegen naar 8,4. maar ik moet eerlijk toegeven dat ik die niet meer elke dag speel.

Is die handicap belangrijk voor je of gaat het puur om het spel?

HENRI: Ik ben een competitiebeest. Het is sterker dan mezelf, maar ik ben gelukkig niet de enige. De meeste vrienden in ons golfgroepje zijn ook hockeyspelers waardoor we allemaal dezelfde drive hebben om te winnen. Of we nu een officiële wedstrijd spelen of gewoon voor de lol onder elkaar, er is altijd wel een inzet. Maar zelfs als ik goed heb gespeeld, kan ik me achteraf nog irriteren aan kleine foutjes. Toegegeven, ik ben een perfectionist en dat is niet alleen zo op het golfterrein. Vraag maar aan mijn vriendin. Na een potje yahtzee kan ik misnoegd door het huis lopen als zij het spel gewonnen heeft. Ook op het hockeyveld kan ik slecht tegen mijn verlies, maar mijn teamgenoten

in Heren 1 zijn gelukkig even erg als ik. Als we op het einde van de training onderling een match spelen, gaat het er soms nog harder aan toe dan tijdens de officiële wedstrijden op zondag. Af en toe kan het er echt wel bitsig aan toe gaan, maar op die manier stimuleren we elkaar. Op woensdagen eten we na de training samen op de club en dan gebeurt het wel eens dat er aan tafel nog altijd verder gediscussieerd wordt. Die interne competitiestrijd zorgt er ook voor dat we op zondag scherp staan.

Je bent al tien jaar een vaste waarde binnen het team van Heren 1. Hoe blik je terug op je beginjaren?

HENRI: In 2015 maakte ik mijn debuut onder het trainerschap van Jean Willems. Als jonge speler moest ik mijn plekje veroveren in een ijzersterk team dat meerdere kampioentitels op zijn conto had geschreven. Destijds speelden er veel professionele internationals voor Dragons en ik moest me bewijzen tegenover Olympiërs als Thomas Briels en Florent van Aubel in de spits. Als nieuweling begon ik logischerwijze onderaan in de hiërarchie en leerde ik veel van mijn ervaren teamgenoten. Nu treedt er een nieuwe generatie aan die net hetzelfde parcours volgt, maar het is de bedoeling dat we op termijn de fakkel aan hen kunnen doorgeven zonder dat er een ‘gat’ valt. Vanuit die filosofie heeft Felix Denayer bijvoorbeeld zijn kapiteinsfunctie overgedragen aan Robbert Rubens. Als Felix er op een dag mee stopt, zal de ploeg niet stuurloos achterblijven.

“Het team en de voldoening van de sport geeft me energie”

Zoals je al zei, kwam je in een team terecht met Olympiërs. Had je ook de ambitie om op een dag deel uit te maken van de Red Lions?

HENRI: Op tweeëntwintigjarige leeftijd werd ik geselecteerd voor het development squad team van de Red Lions met als hoogtepunt een selectie voor de trainingsstage in Australië. We hadden enkele uren per dag training of fitness en de rest van de dag werden vooral

besteed aan eten, rusten, lachen en gezelschapspelletjes. Ik vond het heel leuk om zo een stage eens mee te maken van dichtbij, maar na deze drie weken had ik voor mezelf wel uitgemaakt dat ik dit niet kon volhouden voor X-aantal jaren. Bovendien was een selectie voor de Red Lions zeker en vast niet gegarandeerd, aangezien de concurrentie zo sterk was op dat moment. Ik had ook net mijn diploma TEW behaald en na afloop van de stage heb ik besloten om volop voor mijn carrière te gaan. Na een tweede master in Strategic Management in Rotterdam, kon ik aan de slag bij PwC en tot op de dag van vandaag doe ik mijn job nog altijd graag. Terugblikkend denk ik dat het zeker de juiste beslissing was. Telkens als de Red Lions goud winnen, voel ik geen spijt, maar wel plaatsvervangende trots.

Hoe blik je terug op vorig jaar en wat zijn je verwachtingen voor het nieuwe hockeyseizoen?

“We beginnen het nieuwe seizoen met een hechte groep en een duidelijke focus.”

Ben je even competitief op de werkvloer als op het hockeyveld en het golfterrein?

HENRI: Ik ben zeker en vast ambitieus en streef ernaar mijn werk altijd zo goed mogelijk te doen. De combinatie met hockey is wel niet evident aangezien de eerste ploeg op vrijdag tijdens de kantooruren traint. Om de deadlines te halen, moet ik soms na de trainingen opnieuw achter mijn laptop kruipen. Toegegeven, na een zware werkdag kan het wel eens gebeuren dat mijn energiepeil bij de start van een training op een laag pitje is, maar het team en de voldoening van de sport geeft me dan energie en op het einde van de training voel ik me weer helemaal opgeladen.

HENRI: De voorbije seizoenen hebben we veel geleerd over onszelf en over wat er nodig is om als team stappen vooruit te zetten. Er is een periode geweest waarin we minder presteerden dan verwacht, met te veel gelijkspelen die aanvoelden als verlies. Dat was een kantelpunt. We hebben toen als team en met de staf kritisch naar ons spel en onze aanpak gekeken. Tactisch hebben we bijgestuurd en ook de trainingsdiscipline werd strakker opgevolgd. Hoewel hockey voor de meesten een semiprofessionele sport blijft, merk je dat de mentaliteit veranderd is. De jongere generatie beseft nu ook dat je niets cadeau krijgt, zelfs niet bij een club als Dragons. In mijn beginjaren waren de trainingen loodzwaar, met kilometers lopen en gps-monitoring om alles te kalibreren. Met coach Jeroen Baart zit de ploeg op dezelfde golflengte. De basis is gelegd en de ambitie is duidelijk: verder groeien en meestrijden voor de top. We beginnen het nieuwe seizoen met een hechte groep en een duidelijke focus. Dat stemt me heel hoopvol.

Dat belooft! We kijken ernaar uit!

Tekst: Pascale Baelden

SHAPING THE FUTURE

Bij KHC Dragons speelt jeugdontwikkeling een belangrijke rol, en James du Plessis en Mariela Mondaca zijn hierin sleutelpersonen. James combineert zijn passie voor hockey met coachontwikkeling; hij is verantwoordelijk voor de meisjeslijn U11–U19 en coördinator van de Dragons Trainers Academy (DTA). Mariela brengt jarenlange ervaring mee in nationale jeugdprogramma’s en projecten zoals ‘Stronger Together’, gericht op het versterken van vrouwelijke coaches. Zij is coördinator van de jongenslijn U11–U19 en hoofdcoach van BU16-1 en BU19-1. Samen werken James en Mariela aan een toekomst waarin zowel spelers als trainers bij Dragons optimaal kunnen groeien.

TRAINERS VERDIENEN AANDACHT

Voor James ligt de focus op het versterken van de trainersbasis. Hij vergelijkt het met een piramide: hoe sterker de basis van trainers, hoe stabieler de top. “Spelers krijgen vaak veel aandacht, maar trainers hebben net zo goed nood aan feedback en begeleiding. Door onze visie via trainers te laten doorklinken, bereiken we veel meer.”

Mariela sluit hierop aan vanuit haar rol in het ontwikkelen van spelers en het creëren van een high performance omgeving. Ze legt de nadruk op duidelijke communicatie, gedeelde visie en consistente waarden, zodat trainers en coaches de juiste tools hebben om spelers optimaal te begeleiden.

BRUG TUSSEN JEUGD EN EERSTE PLOEGEN

Naast het ondersteunen van trainers, richten James en Mariela zich ook op het verbinden van jeugd- en seniorenteams. James legt uit dat de eerste teams voor hem de inspiratiebron zijn. “Hun stijl van spelen en ervaring helpen ons om de weg naar de top duidelijk te maken. Ik wil dat elk talent weet welke stappen nodig zijn om ooit bij Dames 1 of Heren 1 te komen. Tegelijk moeten spelers die gewoon plezier willen maken zich evenzeer gewaardeerd voelen.”

“Iedereen heeft een plek binnen Dragons, van tophockeyer tot jeugdtrainer, ouder of supporter. “

Mariela werkt nauw samen met Heren 1 en de High Potential groep. Ze integreert BU19-1 geleidelijk in trainingen en wedstrijden van de senioren en biedt kansen in Heren 2. “Het verkleinen van de kloof tussen jeugd en topniveau is uitdagend, maar essentieel voor de duurzaamheid van onze jeugdprogramma’s.”

SAMEN LEREN EN GROEIEN

James en Mariela geloven sterk in samenwerking en kennisdeling. James: “Veel ouders coachen mee bij de jeugd. Dat is een enorme meerwaarde, maar het kan soms ook stress geven. Wij willen hen tools en vertrouwen geven zodat ze zich comfortabel voelen. Uiteindelijk draait het erom dat kinderen plezier beleven, zonder te veel druk van buitenaf.”

Mariela voegt toe: “Door individuele evaluaties, video-analyse en gerichte workshops willen we spelers autonomie laten ontwikkelen. Ook trainers profiteren hiervan: hun groei vertaalt zich direct naar de spelers.”

VERBINDING ALS SLEUTEL

Waarom trokken James en Mariela naar KHC Dragons? “Het is een club die ambitie koppelt aan warmte,” zegt James. “Voor mij draait alles om verbinding: spelers, trainers, ouders en eerste ploegen dichter bij elkaar brengen.”

Mariela vult aan: “Door zichtbaar aanwezig te zijn en open te communiceren, bouwen we vertrouwen. Samen zorgen we dat elk jong talent kan groeien.”

WIJ ZIJN JAMES & MARIELA?

JAMES DU PLESSIS

LEEFTIJD: 32 jaar

ROOTS: Zuid-Afrika, sinds 2015 woont hij in België

FUNCTIE BIJ DRAGONS: Coördinator

GU11–GU19 meisjeslijn

MARIELA MONDACA LURASCHI

LEEFTIJD: 39 jaar

ROOTS: Argentinië

FUNCTIE BIJ DRAGONS: Coördinator

BU11–BU19 jongenslijn, hoofdcoach

BU16-1 & BU19-1

Hun boodschap is eenvoudig maar krachtig: iedereen heeft een plek binnen Dragons, van tophockeyer tot jeugdtrainer, ouder of supporter. James en Mariela zien hun rol als het zichtbaar maken van de weg vooruit voor elk lid.

Belangrijkste doelstellingen van James en Mariela

• Duidelijke en motiverende spelers- en trainerspaden

• Kwaliteitsvolle trainingen met gestructureerde evaluaties

• De Dragons Trainers Academy als groeiplatform

• Nauwe samenwerking tussen jeugd en eerste ploegen

• Balans tussen plezier en prestatie

• High performance omgeving en consistente waarden

• Continu ontwikkelen van talent via concrete programma’s Tekst: Dennis Roef

FAMILIEPORTRET HET GESLACHT PUTTERS

De mannelijke telgen laten zich gelden op het hockeyveld, terwijl de dames hoge toppen scheren in de paardensport, maar als ze samen in een tuinzetel belanden, lijkt het wel alsof je een verbale pingpongwedstrijd volgt. Wij deden een poging om de hilarische dialoog op papier te zetten.

Ik zie heren in hockeytenue en dames in paardrijbroek. Een breuklijn in de clan Putters?

CLAIRE: Neen, hoor! Wij hebben als kind ook hockey gespeeld!

EVELYNE: Het was leuk, maar op onze twaalfde verjaardag moesten we een keuze maken omdat de combinatie van twee sporten en schoolwerk te zwaar was. Onze liefde voor paarden was net iets groter dan voor hockey.

CLAIRE: Ik vond het wel moeilijk om dat aan papa te vertellen.

JOSINE: Voor mij was het een opluchting omdat ik me niet langer in

honderd bochten moest wringen. De ritjes van manege naar hockeyclub en terug zorgden voor een avondvullend programma. Als er na school geen tijd was om langs huis te rijden, bereidde ik een picknick zodat ze snel een vieruurtje konden eten en het gebeurde wel eens dat ze zich moesten omkleden in de auto. Gelukkig kon ik rekenen op de hulp van mijn schoonvader die ondertussen de jongens naar hun hockeytraining bracht. Maar toen Lucas geselecteerd werd voor de nationale jeugdploeg moest hij ook nog eens elke maandagavond naar Brussel voor de wekelijkse training. Enige tijd later werden ook Ralph en Anthony geselecteerd voor de nationale

jeugdploegen en werd de puzzel nog moeilijker, maar uiteindelijk is het altijd wel gelukt.

Heeft u zelf ook hockey gespeeld?

RALPH: Ja, zeg het nu maar, mama…(monkelend)

JOSINE: Ik heb op Dragons gespeeld met het team Dames 1.

LUCAS: Je moet wel het volledige verhaal vertellen, hé mama. (uitdagend)

ANTHONY: Er moet nog iets heel belangrijks aan toegevoegd worden. (gespeeld ernstig)

V.l.n.r.: Claire, Lucas, Evelyne, Ralph, Luc, Anthony, Josine

JOSINE: Ok! Ik zal het zeggen! Met Dames 1 hebben we dertig jaar geleden, meer bepaald in 1994, zowel kampioen gespeeld als de beker gewonnen. Dat heeft geen enkele ploeg ons ooit nagedaan.

Dat is fantastisch! Waarom moeten de kinderen daarmee lachen?

JOSINE: Omdat ik dat verhaal blijkbaar nogal vaak vertel. (lachend)

Dus het hockeyvirus hebben ze van u meegekregen?

JOSINE: En van hun vader. Luc, leg jij eens uit?

LUC: Mijn vader speelde hockey op RAHC waardoor ik al op heel jonge leeftijd in contact kwam met de sport. Op achttienjarige leeftijd heb ik op aanraden van Michel Lootens de overstap naar Dragons gemaakt. We hadden met de nationale ploeg het EK voor junioren gewonnen en in diezelfde periode was Dragons naar eerste klasse gestegen. Terugblikkend was het een goede beslissing want ik heb tot mijn tweeëndertigste in de eerste ploeg van Dragons gespeeld en vijf jaar met de nationale ploeg.

Het was dus een evidentie dat jullie kinderen zouden hockeyen?

LUC: We hebben er eigenlijk nooit over nagedacht

JOSINE: We hebben ook nooit nagedacht over vijf kinderen. Dat ging ook vanzelf. (lachend)

LUC: De meisjes speelden goed hockey. Jammer dat zij ermee moesten stoppen.

LUCAS: Ik moest na verloop van tijd toch ook stoppen met tennis?

JOSINE: Ja, jij speelde op een bepaald moment twaalf uur per week tennis. Dat was moeilijk combineerbaar met drie hockeytrainingen per week en schoolwerk. Toch heb je het lang volghouden, maar na de selectie voor de nationale jeugdploeg moest je wel een keuze maken.

LUCAS: Inderdaad, toen was het echt niet meer te combineren.

Lucas, zowel jij als Ralph werden al op zestienjarige leeftijd geselecteerd voor Heren 1. Hoe voelt het om als broers voor hetzelfde team te spelen?

LUCAS: We hebben heel onze jeugd samengespeeld. Dat voelt natuurlijk.

RALPH: We staan er niet echt bij stil, maar op het veld zoeken we elkaar onbewust.

LUC: Je ziet dat ze op elkaar zijn ingespeeld.

Lucas is geselecteerd voor het development squad van de Red Lions. Is het een vaders droom dat hij op een dag deel zal uitmaken van het nationaal team?

LUC: Het zou fijn zijn, maar het is vooral belangrijk dat hij plezier heeft als hij speelt. Dat klinkt melig, maar het is wel zo.

Hoe is de stemming ten huizen Putters als er een wedstrijd verloren wordt?

RALPH: Als we slecht hebben gespeeld, is de kans groot dat de stemming aan tafel niet opperbest is. Of ons team verloren of gewonnen heeft, doet er minder toe.

WIE IS WIE?

LUC PUTTERS: 60 jaar, ondernemer, 15 jaar Heren1 KHC Dragons, landskampioen, 5 jaar nationale ploeg.

JOSINE NEFKENS: 49 jaar, 5 jaar Dames 1 KHC Dragons, landsen bekerkampioen, fanatiek exmarathonloopster.

CLAIRE PUTTERS: 25 jaar, heeft tot 12 jaar gehockeyd, behaalde een bachelor TEW en studeert nu rechten, opgenomen in het talententeam Paardensport Vlaanderen, 1ste plaats Grote Prijs Mechelen en 3de Queens cup in Jumping Mechelen op 17-jarige leeftijd.

LUCAS PUTTERS: 23 jaar, bezig met zijn master TEW, vanaf 16 jaar Heren 1 KHC Dragons, EK's en WK's met nationale jeugdploegen, nu in het development squad (U23).

RALPH PUTTERS: 22 jaar, student handelswetenschappen, Heren1 KHC Dragons, EK met nationaal team U18.

EVELYNE PUTTERS: 20 jaar, student interieurvormgeving, opgenomen in het talententeam Paardensport Vlaanderen, EK team brons scholieren, 2x EK teamgoud juniors, EK individueel brons, EK team brons young riders en talloze internationale overwinningen oa Grote Prijs Jumping Mechelen en CHIO Rotterdam.

ANTHONY PUTTERS: 19 jaar, student handelsingenieur, U19-1 KHC Dragons, EK met nationaal team U18.

LUCAS: Toen we nog bij de jeugd speelden, bracht papa ons naar wedstrijden en op de terugweg gaf hij dan heel graag een debriefing. Hij was niet altijd mild in zijn oordeel maar ik vond zijn feedback wel leerrijk.

JOSINE: Papa doet dat wel op een goede manier, hé.

LUCAS: Papa kan heel kritisch uit de hoek komen, maar ik ben net hetzelfde. Ik zeg liever waar het op staat dan rond de pot te draaien.

JOSINE: Ik denk dat de meisjes het als kind lastiger hadden met mijn debriefings.

LUCAS: Dat denk ik ook. (collectief gelach)

JOSINE: Ach, moederschap is een leerproces. Helaas heb je kinderen nodig om te oefenen. (haalt lachend de schouders op)

LUC: Ik doe het op dezelfde manier als mijn vader, hij was in de beginjaren mijn coach. Hij had in de eerste ploeg gespeeld, net als mijn moeder en mijn zus. En in de familie van Josine was dat net hetzelfde. Hockey zit in ons bloed.

RALPH: En elke generatie legt de lat hoger. We worden steeds beter (uitdagende knipoog naar Luc)

Is er eigenlijk een moment dat jullie niet competitief zijn?

RALPH: Neen, zelfs tijdens de vakanties dagen we elkaar graag uit op het padelveld.

ANTHONY: Ik mag nooit mee op reis. (beteuterd)

EVELYNE: Omdat je te veel herexamens hebt.

JOSINE: Alles is zeer geprogrammeerd in onze familie omdat we geen andere keuze hebben. In juli zijn er meestal EK’s en in augustus begint het hockeyseizoen alweer.

LUC: Er zijn ook zomers geweest dat de EK’s voor hockey en paardrijden samenvielen en we ons moesten opsplitsen.

Als u naar hockeywedstrijden kijkt, ziet u dan een groot verschil tussen uw generatie hockeyspelers en die van uw zonen?

LUC: Ze spelen trager, slechter, minder technisch… (smalend)

RALPH: Echt vader, serieus! (gespeeld verontwaardigd)

LUC: Alle gekheid op een stokje. Het spel wordt technischer, sneller en vereist een sterke fysiek.

JOSINE: De terminologie is ook veranderd. We spraken nog van ‘de laatste man’.

RALPH: Jullie kenden niet eens een backhand shot. De tijden zijn echt wel erg veranderd.

LUC: De jonge generatie kan niet meer shotten.

ANTHONY: Wij zijn het gewoon om te flatsen. Dat kunnen jullie niet.

LUC: Het was een ander spel. In mijn tijd speelden we nog op gras.

JOSINE: Als coach van Evelyne’s hockeyteam heb ik al wel op kunstgras gestaan.

CLAIRE: Ik werd graag door papa gecoacht. Tijdens wedstrijden liep hij langs de zijlijn met mij mee om instructies te geven.

Praten jullie aan tafel ook altijd over sport?

CLAIRE: Eigenlijk wel. Als het niet over selecties gaan, dan wordt er wel over het voetbal gediscussieerd.

ANTHONY: Na een wedstrijd volgt er vaak een evaluatie. Als we ons niet voldoende hebben ingezet, krijgen we het wel te horen!

JOSINE: Ik word toch nooit boos op jullie? (kinderen lachen)

De reactie van de kinderen doet me vermoeden dat u hen fel aanmoedigt om uit te blinken in de sport?

JOSINE: In het verleden misschien wel, maar het maakt nu geen verschil meer uit. Ze zijn te oud. Ik moet het opgeven. (gooit de armen in de lucht)

CLAIRE: Mama, je geeft het helemaal niet op! (lachend)

LUCAS: Helemaal mee eens! Mama wil nog altijd de lat hoger leggen, maar dat stoort me niet omdat ik zelf vooruit wil. Voor Anthony is dat anders…

LUC: Anthony is de surf dude van onze familie. Hij gaat nog belanden in een hangmat op Jamaica. Chill en relax.

JOSINE: Jij kan je daarbij gemakkelijker neerleggen dan ik… Het gaat me niet zozeer over prestaties, maar over inzet.

LUCAS: Dat klopt. Als de prestaties tegenvallen is dat niet zo erg, maar we hebben wel geleerd dat het belangrijk is om ons best te doen.

Is het een ouderlijke droom om ooit Olympisch goud in huis te hebben?

CLAIRE: Dat is niet heel realistisch.

EVELYNE: Neen, maar ik denk wel dat mama en papa er stiekem van dromen.

JOSINE: Lucas is wel een keer Belgisch kampioen geworden bij de seniors.

LUC: Ralph ook.

JOSINE: Helaas hebben we dat niet live kunnen beleven omdat het land in lockdown was. Ik was er wel bij toen Evelyne op het EK een bronzen medaille behaalde. Dat was een geweldige ervaring. Dus ja, ik moet wel bekennen dat ik het leuk zou vinden als één van mijn kinderen op een dag Olympisch goud zou winnen.

CLAIRE: Volgens mij is dat voor jou de ultieme droom.

JOSINE: Ik geef dat toe, maar dat wil niet zeggen dat het ooit zal gebeuren.

LUC: In de nabije toekomst is de grootste droom dat Evelyne goud haalt op het EK.

JOSINE: Ze moet eerst nog wel geselecteerd worden.

ANTHONY: Zo niet, wordt ze onterfd. (monkellachje)

Hoe vieren jullie overwinningen?

LUC: We zingen dan de Brabançonne. (uitgestreken gezicht)

JOSINE: ‘Oh dierbaar België…’ (zingend)

RALPH: Nee, eigenlijk vieren we dat niet bijzonder. We zijn het gewoon om te winnen. (geveinsd serieus)

Humor is een vorm van zelfrelativering, maar vijf kinderen die het allemaal goed doen op school én dan ook nog eens uitblinken in de sport is zeldzaam. Wat is jullie geheim?

JOSINE: Ik denk dat een flinke dosis geluk en natuurlijke aanleg veel verklaart. En misschien hebben we als ouders hun atletisch vermogen ook wel een beetje gestimuleerd. Onze kinderen hebben altijd buiten gespeeld. Er was een grote tuin om in te rennen en ze hadden altijd wel een broer of zus om mee te zwemmen, te tennissen, te basketten of te trainen op het oefenhockeyveldje. We hebben hen ook altijd duidelijk gemaakt dat hun studies even belangrijk waren als hun sportieve prestaties. Ik controleerde hun huiswerk en tijdens de examens was ik altijd in de buurt. Als ze met slechte cijfers thuiskwamen omdat ze zich niet voldoende hadden ingezet, vonden we wel een manier om hen met de voeten op de grond te zetten. Zo heeft Ralph een zomer gewerkt op mijn stal. Tijdens een hittegolf moest hij elke dag om zes uur ’s ochtends paraat staan, vooraleer het te warm werd voor de paarden. Maar hij was altijd stipt op tijd en Anthony is vorige zomer zelfs vrijwillig een handje komen helpen. Hoewel hij niets met paarden heeft, deed hij het zonder morren om mij uit de nood te helpen. Als familie zijn we er voor elkaar. Ook de kinderen hebben onderling een hechte band en dat is voor mij als moeder misschien nog het grootste cadeau.

Tekst: Pascale Baelden

INDIVIDUELE EXPERTISE GEZAMENLIJK SUCCES

Bij De Boer & Partners Immobiliën Groep beoefenen we teamsport waarin we uitblinken.

Antwerpen • Brasschaat • Deurne • ‘T Eilandje • Hoogstraten • Hove • Kalmthout • Keerbergen Koningshooikt • Kontich • Malle • Mechelen • Schilde • Turnhout • Weelde • Spanje • Dubai

Fier op de nieuwe website van KHC Dragons

Samen met KHC Dragons ontwikkelden wij een gloednieuwe huisstijl en bijpassende website. Een rebranding die wij aanpakten als Dragons: met een passie voor hockey en een drive om samen het allerbeste te bereiken. Met onze 60+ specialisten in strategie, corporate identity, design, website development, content en marketing zetten we een sterk, digitaal merk neer waarmee de club de toekomst in kan. Ben je ook op zoek naar een partner die kan helpen bij branding of online presence? Get in touch!

ibizz — all in one agency trotse partner van KHC Dragons

Trivium 76 (8e etage) 4873 LP Etten-Leur

+31 (0) 76 504 704 7

www.ibizz.nl

PUBLI-REPORTAGE

Primeur:

D’Ieteren Mobility Company huisvest alle merken onder één dak in een quasi klimaatneutraal gebouw met state-ofthe-art atelier.

In een gloednieuwe vestiging langs de E19 in Kontich biedt D’Ieteren Mobility Company alle activiteiten van de grote automerken uit de Volkswagen-groep aan onder één dak.

De maximale integratie van de merken in combinatie met een hypermoderne werkplaats en multimerkencarrosserie biedt de klanten een one-stop-shopbeleving in een duurzaam gebouw dat nagenoeg klimaatneutraal is. De opening van het eerste D’Ieteren Mobility Center in Kontich is meteen ook het startschot voor een rebranding binnen het bedrijf.

“Een nieuwe en unieke mobiliteitssite, en dat is helemaal niet overdreven. Eerst en vooral vormt deze flagshipstore een ware primeur in Europa voor de Volkswagen Group, waar Volkswagen, Audi, SEAT, CUPRA, Škoda en de Volkswagen Bedrijfsvoertuigen onder één en hetzelfde dak verkocht worden, maar waar de sterke identiteit van elk merk behouden wordt.” vertelt Didier Willems, CEO van D’Ieteren Mobility Company. “En dit in combinatie met een hypermoderne werkplaats met 32 bruggen voor onderhoud en herstellingen, en een multimerkencarrosserie van Wondercar”, gaat hij verder. “Daarbovenop werden veel inspanningen geleverd op het vlak van energie en klimaat, waardoor het gebouw quasi energieneutraal is”, verduidelijkt Didier.

Het passief gebouw draait – uitgezonderd de spuitcabine - volledig op elektrische kracht en wordt gevoed door 3.000 vierkante meter aan zonnepanelen op het dak. Alles wordt verwarmd met warmtepompen en het water van de twee carwashinstallaties in het gebouw wordt volledig gerecycleerd en gefilterd. Verder wordt in de regenwaterputten in totaal 300.000 liter water gestockeerd voor dagelijks gebruik en staan er 78 laadpunten op de site. “De helft van de site bleef groen door in de hoogte te bouwen. Op die manier moesten we ook minder verharden en konden we maar liefst 90 procent van de bomen behouden die hier stonden”, zegt Didier.

De nieuwe site in Kontich is het eerste D’Ieteren Mobility Center dat zijn deuren officieel heeft geopend. “Geen toevallige locatie”, verduidelijkt Chief Retail Officer Jean-Pierre De Roeck, die de algemene leiding voert over de Market Area Groot-Antwerpen. “Met de nieuwe locatie zetten we volop in op bereikbaarheid en bieden we onze klanten een logistieke flexibiliteit die we op voorgaande vestigingen niet altijd konden bieden.”

VLOTTERE DIENSTVERLENING

“We hebben gekozen voor één ruim bemeten locatie die voor de klant uitmondt in een nieuw uitgetekende customer journey. Verkoop, onderhoud en carrosserie worden samengebracht zodat wij als groep onze klanten beter en efficiënter kunnen bedienen”, verduidelijkt Nicolas Stasse, Area Manager.

“Zo maken we gebruik van een directe receptie waarbij de klanten binnenrijden via één van de vijf poorten om daar rechtstreeks te worden ontvangen door ons team”, vult Jean-Pierre aan. “Op die manier kunnen we niet alleen efficiënter werken, maar laten we het hele proces vlotter verlopen voor de klant. Onze ambitie is om met deze manier van werken ook het aantal doorgangen te laten stijgen, tegen de markttendens in.”

“Op jaarbasis mikken we op om en bij de 30.000 mechanische interventies en zowat 2.500 carrosserieherstellingen. Het principe van alles onder één dak aan te bieden, trekken we door naar ons state-of-the-art atelier met maar liefst 32 bruggen en 5 recepties. Deze hoogtechnologische uitrusting met een klemtoon op alles wat met elektromobiliteit te maken heeft, zal ons in staat stellen om in de eerste plaats een hoogstaande dienstverlening aan te bieden: één van onze absolute prioriteiten. Daarnaast is het een manier om de beste talenten in onze sector aan te trekken”, vertelt Nicolas.

EFFICIËNTIE ALS CODEWOORD

Overigens werd niet alleen ingezet op een efficiëntere inzet van mensen en middelen, het volledige project werd zodanig opgevat dat environment, social en governance (ESG) altijd bovenaan de prioriteitenlijst

“Deze flagshipstore is een primeur in Europa, waar Volkswagen, Audi, SEAT, CUPRA, Škoda en Volkswagen Bedrijfsvoertuigen onder één dak verkocht worden, met behoud van hun identiteit.”

stonden. Maar liefst vijf vestigingen - Auto Natie Kontich (zowel de concessies langs de Groeningenlei als die aan de Prins Boudewijnlaan), Auto Natie Wilrijk, Wondercar Wilrijk en Wondercar Kontich – vinden vandaag een nieuwe thuis in dit hypermoderne gebouw. De andere Wondercar vestiging in Kontich, Wondercar Kazerne, blijft operationeel op de huidige site.

“En ook logistiek gezien zijn we de uitdaging aangegaan om compacter en duurzamer te denken”, verduidelijkt Jean-Pierre nog. “Onze nieuwe vestiging wordt gekenmerkt door een lagere infrastructuur- en exploitatiekost dan de verschillende, soms verouderde vestiging die het vervangt.”

NIEUWE IDENTITEIT

Naast de inhuldiging van dit uniek gebouw, vormt deze officiële opening ook het startschot van de rebranding. De site in Kontich draagt als eerste de naam van D’Ieteren Mobility Center. Alle andere concessies die voordien deel uitmaakten van de dealergroepen Auto Natie Group, Brussels Auto Group, D’Ieteren Centers en Jennes zullen voor de zomer een nieuwe naam op hun gevel krijgen. Ze worden allemaal een D’Ieteren Mobility Center en krijgen een nieuwe visuele identiteit.

“Op al deze locaties willen we dezelfde kwaliteitsvolle service en een uitgebreide waaier aan mobiliteitsoplossingen bieden. We zijn er immers van overtuigd dat mobiliteit centraal staat voor het welzijn en de welvaart van onze klanten, en we willen hierin een belangrijke rol spelen”, zegt Didier Willems, CEO D’Ieteren Mobility Company.

D’Ieteren Mobility Company zal 25 D’Ieteren Mobility Centers tellen waar de merken Volkswagen, Audi, SEAT, CUPRA, Škoda en Volkswagen Bedrijfsvoertuigen verdeeld worden. Hiernaast heeft D'Ieteren Mobility Company ook 8 multimerkencarrosserieën van Wondercar, alsook 1 servicepunt van Wonderservice. Voeg daar ook nog eens de luxedivisie D’Ieteren Luxury Performance, met 6 Porsche Centers, 2 Bentley, 2 Lamborghini, 1 Maserati, 1 Bugatti en 1 Rimac concessie aan toe, en dit maakt hen een van de grootste retailspelers binnen de automotive in België.

OVER D’IETEREN MOBILITY COMPANY

D’Ieteren Mobility Company is een toonaangevende mobiliteitsspeler op de as Antwerpen-Mechelen-Brussel, en een dochteronderneming van D’Ieteren Automotive. De onderneming vertegenwoordigt vandaag 25 concessies van de voormalige Auto Natie Group, Brussels Auto Group, D’Ieteren Centers en Jennes die voortaan onder de naam D’Ieteren Mobility Center de merken Volkswagen, Audi, SEAT, CUPRA, Škoda en Volkswagen Bedrijfsvoertuigen verdeelt. Bijkomend telt D’Ieteren Mobility Company 8 multimerkencarrosserieën van Wondercar en 1 servicepunt van Wonderservice. Onder de noemer D’Ieteren Luxury Performance bieden ze ook de luxemerken Porsche, Bentley, Lamborghini, Maserati, Bugatti en Rimac aan. Bij D’Ieteren Mobility Company werken in totaal zo’n 1.500 mensen.

Delen Private Bank

Hoe

eenvoud en proximiteit voor groei zorgen

Delen Private Bank is een gerenommeerde Belgische bank gespecialiseerd in vermogensbeheer en vermogensplanning. Ackermans & van Haaren – de belangrijkste aandeelhouder van Delen Private Bank naast de familie Delen – publiceerde in maart het jaarverslag 2023 van de groep. Hieruit bleek opnieuw dat het segment Private Banking (Delen Private Bank en Bank Van Breda) met voorsprong de grootste bijdrage voor de winst van de AvH-Groep leverde. Een sterke netto-instroom van kapitalen en een volhardende kostenefficiëntie droegen in grote mate bij tot deze cijfers. Michel Buysschaert – CEO van Delen Private Bank – vertelt ons wat aan de basis ligt van deze prestaties.

Jaar na jaar wordt groei opgetekend. Hoe verklaart u dit?

MICHEL BUYSSCHAERT: Het model van Delen Private Bank steunt op de principes van eenvoud en transparantie. Wij bieden een geïntegreerde service aan, bestaande uit discretionair vermogensbeheer en vermogensplanning. Discretionair vermogensbeheer betekent dat klanten, binnen de investeringsrichtlijnen die we samen met de klant bepalen, het beheer van hun portefeuille volledig toevertrouwen aan de bank. Meer dan 95 procent van de klanten van Delen Private Bank kiest voor het discretionair beheer via een beperkt aantal patrimoniale fondsen. Voor elke klant gaan we bepalen welk patrimoniaal fonds het best geschikt is. Deze dienstverlening vullen we aan met onze expertise in vermogensplanning. Aan de hand van een volledig overzicht van de familiale situatie en alle vermogenscomponenten, analyseren we de vermogenssituatie van de klant en helpen onze estate planners om een planning op maat te maken.

Het marktaandeel van discretionair beheer groeit ook steeds verder ten koste van andere adviesvormen.

MICHEL BUYSSCHAERT: De totale Private Banking markt groeit niet echt in België. Maar het marktaandeel van discretionair vermogensbeheer groeit wel jaarlijks met 1 à 2 procentpunt ten koste van het adviesbeheer en Execution Only. Daarin hebben we een grote verdienste. Met een geschat marktaandeel van meer dan 20 procent in discretionair beheer zijn wij nagenoeg de grootste aanbieder in dit segment van de markt. Discretionair vermogensbeheer heeft naast kostenefficie ntie ook nog een ander voordeel. Klanten hoeven niet zelf de volatiliteit van de markt op te volgen en beslissingen te nemen over de samenstelling van hun portefeuille, wat hen gemoedsrust geeft.

Groeien doet de bank niet enkel in cijfers, maar eveneens in aantal kantoren?

MICHEL BUYSSCHAERT: We hebben inderdaad de laatste 10 jaar 11 nieuwe kantoren geopend. Dat lijkt een beetje tegen de trend in te gaan, omdat veel banken kantoren sluiten, maar proximiteit is cruciaal vinden we. We begeleiden klanten vaak verder dan portefeuillebeheer. Jongere klanten hebben vragen over waar ze nu financieel staan en hoe ze efficiënt hun dromen kunnen waarmaken. Oudere klanten, die stilaan wil -

len stoppen met werken, hebben vooral vragen over het overdragen van hun vermogen naar een volgende generatie of het behouden van hun levensstandaard. Voor al deze gesprekken ontvangen we hen graag bij ons op kantoor. We zorgen er daarom voor dat we onze klanten in een warme en familiale sfeer kunnen ontvangen en dat de reistijd voor hen beperkt blijft. U bent voor een gesprek altijd welkom in uw dichtstbijzijnde Delen Private Bank filiaal.

Delen Private Bank – www.delen.bank

In België stelt Delen Private Bank ruim 600 medewerkers te werk, verspreid over vijftien kantoren in alle hoeken van het land.

De Delen Groep is actief in de Benelux, Zwitserland en het Verenigd Koninkrijk. Het vermogen onder beheer van Groep Delen bedroeg 54,8 miljard euro op 31/12/2023.

De Groep kan vertrouwen op twee stabiele aandeelhouders: de familie Delen en het beursgenoteerde Ackermans & van Haaren.

Copycat: de creatieve teammate van KHC Dragons!

Van spandoeken langs het veld tot fotowanden, posters, flyers en signeerkaarten: overal waar je op de club komt, zie je het werk van ons team. De Dragons scoren op het veld, Copycat scoort met creativiteit.

Op zoek naar een winnende uitstraling, net zoals KHC Dragons? Copycat is jouw creatieve partner die elk project of evenement onvergetelijk maakt en uw bedrijf in de schijnwerpers zet!

Part of Klif.

DE REUNIE

In 1994 werden de Dames 1 van Dragons zowel Belgisch kampioen als bekerwinnaar. Een nooit eerder geziene prestatie die daarna ook nooit meer geëvenaard zou worden. Onze ploeg had veel te danken aan de geweldige sfeer, teamgeest en volharding. Maar zonder de steun van onze toenmalige voorzitter Thierry Decostere was het ons nooit gelukt. Hij geloofde in onze damesploeg. Dankzij hem kregen we Michel Van den Boer als professionele coach die ons uiteindelijk zou leiden naar de overwinning. Drie decennia later troffen we elkaar opnieuw in The Mansion als een eerbetoon aan het verleden. Herinneringen werden opgehaald, verhalen kwamen terug naar boven en natuurlijk konden de shotjes jenever net zoals dertig jaar geleden niet ontbreken!

Tekst: Muriel Pilet

VOORUIT MET DE JEUGD!

Er waait een frisse wind door de club, met de toekomst van een jonge generatie hockeyspelers centraal. Een van de mooiste voorbeelden daarvan is de Dragons Trainers Academy (DTA), die sinds vorig jaar bestaat. Hockeyveteranen Ron Zwaans en Marius Ankum zijn alvast enthousiast en hebben, samen met Vincent Roels, als vrijwilligers hun schouders onder het initiatief gezet.

Sinds de oprichting van de Dragons Trainers Academy zijn jullie intensief bezig met het verder uitbouwen ervan. Wat motiveert jullie om hier zoveel tijd en energie in te blijven steken?

MARIUS: De topbegeleiding die ik in mijn jeugd heb genoten, wil ik graag doorgeven aan de generatie van mijn kinderen. Ik speelde van mijn zevende tot mijn achtentwintigste bij Klein Zwitserland in Den Haag op het hoogste niveau, een club die in veel opzichten lijkt op Dragons. Dezelfde familiale sfeer, rijke historie en ambitie. Toen mijn kinderen, na onze verhuis naar België, hier begonnen te spelen, voelde ik me dan ook meteen thuis. Maar na verloop van tijd zag ik wel dat sommige zaken anders en beter zouden kunnen. Met de Dragons Trainers Academy willen we onze trainersstaf de nodige tools en ondersteuning geven met als doel onze jeugdopleidingen naar een hoger niveau te tillen. Niet alleen voor de eerste ploegen, maar ook voor de breedteteams. Als trainers erin slagen kinderen te enthousiasmeren, zorgt dat immers ook voor meer speelplezier en ontwikkeling.

RON: En dat is heel belangrijk! Mensen denken al te vaak dat er enkel wordt geïnvesteerd in de eerste ploegen, maar wij vinden de recreatieve teams even belangrijk! Zij zijn immers de motor van onze club. Met de oprichting van de Dragons Trainers Academy wilden we een nieuw hoofdstuk schrijven.

Wat willen jullie concreet bereiken?

MARIUS: We streven ernaar om alle jeugdleden zo goed mogelijk te begeleiden, maar dat kunnen we als ouders natuurlijk niet zelf doen. Daarom focussen we op het vinden, het motiveren en het ontwikkelen van trainers. Er is een budget voorzien om alle trainers – zowel voor de breedtehockey als de eerste teams - opleidingen te laten volgen bij de nationale hockeybond. Daarnaast zullen we ook regelmatig externe sprekers uitnodigen om bepaalde thema’s te bespreken en activiteiten te organiseren om het team van trainers te versterken. Als er een positieve sfeer leeft op trainersniveau heeft dit een sneeuwbaleffect naar alle geledingen van de club.

Vanaf welke leeftijd komt iemand in aanmerking om trainingen te geven?

MARIUS: Dat kan al vanaf U14. De jongste trainers ontfermen zich over de jongste spelers, maar door opleidingen te volgen, kunnen ze zich ontwikkelen en doorgroeien.

RON: Training geven is ook goed voor de persoonlijke ontwikkeling van jongeren. Als trainer leer je immers leiding te geven en mensen te motiveren. Zo krijgen ze een vorm van autoriteit die zich ook naast het veld zal manifesteren. Ik zie het trainerschap dan ook als een leerschool voor het leven.

De jongeren van vandaag zullen op een dag ook professioneel leiding moeten geven. Misschien gaan ze voor een klas staan of worden ze bedrijfsleider. Zeker is dat kinderen dergelijke soft skills spelenderwijs leren en op die manier ontstaat er een win-winsituatie op alle niveaus. Niet alleen voor de trainer, maar ook voor de spelers die positief gemotiveerd worden. En als de kinderen plezier hebben, zijn de ouders ook tevreden.

MARIUS: Inderdaad, maar het is een geleidelijk proces dat tijd vraagt en alle steun is welkom. Ik hoor wel eens terraspraat waarbij er geklaagd en gezaagd wordt, maar daarmee komen we geen meter verder. Laat ons samen de verandering brengen die we willen zien.

RON: Jazeker! Er zijn nog stoelen vrij in onze jeugdcommissie en het zou geweldig zijn als we ook op financiële steun zouden kunnen rekenen.

Jullie doen dit puur op vrijwillige basis?

RON: Voor 100% vrijwillig!

MARIUS: Een hockeyclub is sterk afhankelijk van sponsors en vrijwilligers, maar laat het duidelijk zijn dat onze rol ook duidelijk afgelijnd is. We denken actief mee op beleidsniveau, maar in de praktijk dragen de trainers de verantwoordelijkheid. Zij zijn de professionals die tien maanden per jaar op het veld staan, die de ontwikkeling van de spelers beoordelen en de dagelijkse trainingen leiden. Als ouders vragen hebben over hun kind moeten ze zich dan ook tot hen richten.

RON: Bij discussies over de richting die we als club moeten uitgaan, is het wel aan ons om de knoop door te hakken. Onze rol is meer gericht op het bijsturen waar nodig, het bewaken van de communicatie en het beheren van het budget. Wij werken ook nauw samen met de sportief directeur om ervoor te zorgen dat alle neuzen in dezelfde richting staan.

MARIUS: Inderdaad. Als er hiaten in de organisatie aan het licht komen, of als er ergens tekorten of overschotten zijn, dan is het onze taak om in te grijpen. Maar de beslissingen inzake teamverdeling laten wij over aan de sportieve staf. Dat is hun domein, en aangezien wij zelf ook vaders zijn van spelende kinderen respecteren wij hun autoriteit.

Het feit dat jullie kinderen op Dragons spelen geeft jullie wel voeling met wat er leeft in de club.

MARIUS: Het is vanzelfsprekend dat we onze eigen kinderen nauwgezet volgen, en dat heeft invloed op onze aandacht voor de verschillende leeftijdsgroepen binnen de club. Terwijl Ron’s dochters in de bovenbouw spelen, zitten mijn dochters in de onder- en middenbouw. Ik focus me daarom meer op de jongere groepen, omdat je langs de zijlijn hoort waaraan ouders en kinderen behoefte hebben. Vincent Roels, die ook deel uitmaakt van ons team, heeft twee jongens in de bovenbouw, dus hij concentreert zich meer op die leeftijdscategorie.

Jullie roepen andere ouders op om jullie team te versterken. Welke profielen hebben jullie nog nodig?

MARIUS: Enerzijds zijn we op zoek naar mensen met sport-ervaring. We vormen als het ware de human resources-afdeling voor de trainers en het is belangrijk dat we de capaciteiten van de trainers kunnen beoordelen. Anderzijds zoeken we mensen met passie en daadkracht. Wij zijn geen praatbarak. Integendeel. We zijn allen drukbezette vrijwilligers, dus onze aanpak moet efficiënt en doortastend zijn. We beslissen snel: gaan we hiermee door of niet, en dan actie. We hebben geen tijd voor blabla.

Ron, met bijna veertig jaar lidmaatschap ben jij een draak in hart en nieren. Hoe zou jij het sportief DNA van Dragons verwoorden en op welke manier wil je dat vertalen naar de jeugdopleiding?

RON: In onze club ligt de focus op aanvallend hockey, waarbij technische vaardigheid en snelheid cruciaal zijn, zodat spelers altijd hun actie kunnen maken en dan pas de pass geven, in plaats van enkel te focussen op passen. We streven naar compleet hockey, met toenemende aandacht voor de ontwikkeling van motoriek, vooral nu jongeren zoveel tijd achter de iPad doorbrengen.

MARIUS: Ook in het voetbal hoor je vaak dat de motorische ontwikkeling van kinderen drastisch achteruitgaat. Ze spelen minder buiten, bewegen minder, en dat zie je echt terug op het veld. Zonder een superieure motoriek kunnen spelers nooit de top bereiken, maar ook in breedtesport is dit cruciaal. Daarom focussen we ons op de individuele ontwikkeling van elk kind. Sommige spelertjes ontpoppen zich al op jonge leeftijd als natuurtalenten, anderen zijn laatbloeiers die zich pas na verloop van tijd onderscheiden, maar de grootste groep zijn de kinderen die hockey spelen om de fun. Zeker is wel dat ze allemaal een zekere motorische ontwikkeling meekrijgen voor de rest van hun leven.

“In onze club ligt de focus op aanvallend hockey, waarbij technische vaardigheid en snelheid cruciaal zijn.” - Ron Zwaans

Bent u op zoek naar een sleutel-op-de-deurproject in de regio Antwerpen? Wij ontwikkelen, bouwen én verkopen nieuwbouw op maat.

Tekst: Pascale Baelden

Dankzij onze persoonlijke, proactieve en professionele aanpak wordt de aankoop van uw droomwoning onder de zon een succes!

Neem contact op met ons voor meer info. Wij staan u bij voor, tijdens en na de aankoop.

IN DE BLOEMETJES

Door onze indrukwekkende sportinfrastructuur en professionele organisatie wordt soms wel eens vergeten dat Dragons in essentie nog steeds een vereniging is die enkel kan bestaan dankzij de onuitputtelijke inzet van haar vrijwilligers. We denken dan in het bijzonder aan Renaud Stiers en Carine Taverniers die na jarenlange toewijding een stapje terug hebben gezet. Hoog tijd dus om hen in de bloemetjes te zetten!

Jullie mateloze inzet voor de club is niemand ontgaan, maar hoe is jullie engagement ontstaan?

CARINE: Toen mijn kinderen meer dan tien jaar geleden op Dragons begonnen te spelen, wist ik weinig van hockey, maar ik werd manager van hun ploeg en toen Dragons het HWL-tornooi organiseerde, meldde ik me aan als vrijwilliger om een handje te helpen. Dat was een geweldige ervaring! Het gevoel van samenhorigheid legde de basis voor nieuwe vriendschappen en na verloop van tijd ging ik me ook inzetten voor het familietornooi, het Speleers-tornooi en uiteindelijk ook voor de commerciële equipe.

RENAUD: In 1977 zette ik als zesjarige uk mijn eerste stappen op het hockeyveld van Dragons om jaren later uiteindelijk te eindigen bij de reserveploeg. Ik kan dus wel zeggen dat mijn hele jeugd zich hier heeft afgespeeld. Zo herinner ik me dat we in de beginperiode met gemengde teams op gras speelden. Dragons was toen nog een kleinschalige, familiale club met niet meer dan tweehonderd leden, maar na verloop van tijd begonnen steeds meer Nederbelgen zich aan te sluiten. Zo ontstond er een nieuwe dynamiek die langzaam maar zeker leidde tot professionalisering en een grotere infrastructuur. Toen mijn kinderen bij Dragons begonnen te spelen, leek het me evident dat ik mijn steentje zou bijdragen.

Je bent een viertal jaar voorzitter geweest van het jeugdbestuur om vervolgens in 2018 samen met Philippe Nowé als covoorzitter Hans Borstlap op te volgen. Hoe kijk je terug op die periode?

RENAUD: Terugblikkend herinner ik me vooral de leuke momenten, omdat het nu eenmaal in mijn karakter ligt om de minder leuke momenten naar een uithoek van mijn geheugen te verbannen.

Je alludeert nu op de Covid-crisis?

RENAUD: Inderdaad. Dat was een heel uitdagende periode. Zowel operationeel als financieel probeerden we als clubleiding alle ballen in de lucht te houden, maar we kregen heel wat bagger over ons heen. Terwijl wij ook maar vrijwilligers waren die tot het uiterste gingen om het schip te redden. Zoals het spreekwoord luidt: ‘De beste zeelui staan aan wal’. De mensen die vanaf de zijlijn commentaar gaven, zagen zichzelf als klant, maar Dragons is een vereniging die steunt op zijn leden.

CARINE: De ironie wil dat de mensen met de drukste agenda zich vaak engageren als vrijwilliger. Helaas kunnen ze soms rekenen op weinig begrip. Zo kreeg ik ook wel eens verontwaardigde reacties van sponsors als ik pas na drie dagen hun mail beantwoordde. Ze hadden er geen idee van dat ik ook nog een ‘echte’ job moest

vervullen. Omdat de dagelijkse opvolging zwaar begon door te wegen, heb ik dan ook beslist dat het tijd is om mijn verantwoordelijkheid over te dragen aan de volgende generatie, maar ik zal me nog wel inzetten voor de business seats en merchandising.

RENAUD: Ik hoop dat de nieuwe generatie die zich nu aandient op meer begrip zal kunnen rekenen want zonder vrijwilligers kan een hockeyclub niet bestaan.

Helemaal akkoord! Vandaar dat we jullie in de bloemetjes wilden zetten! Heb je als ex-voorzitter nog een advies dat je wil meegeven aan je opvolgster Isabelle Nefkens?

RENAUD: Keep on smiling! Het zal niet altijd gezegd worden, maar de meeste leden waarderen wel degelijk de inzet die wordt geleverd. Helaas komen ze pas naar

je toe als er problemen zijn. Dus houd de moed erin! Want de vrijwilligersfunctie van een voorzitter is best wel veeleisend. Zelfs als ik op vakantie was, kreeg ik telefoontjes. Ik ben dan ook blij om na vijf jaar een stapje achteruit te zetten en de fakkel door te geven aan Isabelle. Zij is de juiste persoon op het juiste moment. Als je bedenkt dat onze vereniging ongeveer evenveel mannen als vrouwen telt, is het bijna onbegrijpelijk dat Isabelle de eerste vrouwelijke voorzitter in de geschiedenis van Dragons is. Ik ben ervan overtuigd dat zij als vrouw andere accenten zal leggen en ervoor zal zorgen dat er na vijf jaar een nieuwe wind waait door onze club.

Tekst: Pascale Baelden

KEEP THE FIRE BURNING!

De hartslag van onze club is zonder twijfel onze fantastische supporterskern. In deze beeldreportage nemen we je mee langs de hoogtepunten van afgelopen seizoen, gezien door de ogen van onze trouwe fans. Van juichende menigten tot kleurrijke spandoeken en enthousiaste gezichten langs de zijlijn - dit zijn de momenten die ons verenigen en inspireren.

Bij KHC Dragons hangt er altijd magie in de lucht: topwedstrijden, familiepret en een sfeer die je voelt tot op het veld. Met vlaggen, toeters, petten en een gezonde dosis teamspirit brengen supporters kleur en leven in elke wedstrijddag. De D-side van Dragons en de G-side van Gantoise zorgden samen voor ongeziene ambiance, een samenwerking die toont waar hockey echt om draait: sportiviteit, verbondenheid en pure passie.

D(OG)-SIDE

Dragons heeft een hart voor dieren. Het mooiste bewijs is jullie massale reactie op onze Instagram-oproep om een originele foto in te sturen van jullie huisdier in de kleuren van de club. Hoog tijd dus voor een eerbetoon aan onze vierpotige, trouwste supporters!

TELEVISIESTER HUGO

De meest bekende mascotte van Dragons is zonder twijfel Hugo. Toen de familie Van Gool drie jaar geleden deelnam aan het televisieprogramma Viervoeters kregen ze de Siberische Husky in huis. ‘Het was het begin van een bewogen avontuur,’ vertelt Inge. ‘Vijf dagen na de televisieopnames werd Hugo ziek. Meer dan twee weken heeft hij tussen leven en dood gezweefd.’ Het is moeilijk te geloven als je Hugo levenslustig naast het veld ziet rennen, maar uiteindelijk heeft het een jaar geduurd alvorens hij volledig hersteld was. Vandaag kan de familie Van Gool zich geen leven meer zonder Hugo inbeelden. ‘Als hij niet mee op vakantie kan, missen we hem,’ lacht Inge. ‘Ik had het me nooit kunnen inbeelden dat ik me zo zou hechten aan een hond, maar hij maakt echt deel uit van ons gezin. Vandaar dat we hem ook altijd meenemen naar de hockeywedstrijden van de kinderen.’

MARIE (KRULLEN), OSCAR, INGE DE SCHEPPER, DOMIEN VAN GOOL

SAM,

LUCKY - MAXIM KONSTANTINOV

CATHARE (WIT TENUE) EN SALLI (ROOD TENUE) MAAIKE BRAKENHOFF

TROTSE DRAGERS VAN HET DRAGONSTENUE

Eén van de clubleden die als eerste reageerde op onze Instagram-oproep was Celine Rogival. Niet alleen trimmer en hockeymama van Noa, Manu en Maxime, maar samen met haar man Piet Degryse ook het trotse baasje van twee Rhodesian Ridgebacks die zich gewillig in een Dragons-tenue lieten steken. De ingestuurde foto’s zijn zo bijzonder dat we haar uitnodigen voor een fotosessie op een zomerse zondag. Het hockeyseizoen is net afgelopen en het clubhuis ligt er verlaten bij. De honden voelen zich meteen thuis op vertrouwd terrein en kwispelen vrolijk. ‘Dragons is ook een deel van hun leven, vertelt Celine. ‘We nemen Scott en Jack zelfs mee als we naar een match van Heren 1 gaan kijken. Op die manier leren ze te socialiseren en om te gaan met drukte en lawaai.’ Zeker is dat Scott (2,5 jaar) en Jack (6 jaar) goed opgevoed zijn.

Ook met een fotosessie hebben ze geen probleem. Ze poseren gewillig voor de camera van Hanneke tot Isabelle Nefkens met haar Rhodesian Ridgeback Simba opduikt. Na even voorzichtig snuffelen, wordt het een blije ontmoeting onder gelijkgestemden. Of hoe ook de vierpotige Dragons-supporters elkaar vinden. D-side krijgt op die manier een extra betekenis.

Tekst: Pascale Baelden

SCOTT EN JACK – CELINE ROGIVAL EN PIET DEGRYSE

FIONA – WIM VANDELOO

Open Dinsdag tot Zaterdag van 10:00 tot 17:00

Bredabaan 183 - Brasschaat - Volg ons op: Instagram.com/NOAliciousDogs

BUTCH - CAROLINE DE VOS, VINCENT VOET CLARISSE TOMBEUR, VALERIE VOET

BALOU – MARLIES DE JONGE

UPDATE ARBITRAGE

WIST JE DAT…?

1. Vanaf einde seizoen 2025-2026 alle scheidsrechters in Nationale 3 of hoger over een Club Umpire-diploma moeten beschikken? En dat Dragons in november 2022 een werkgroep arbitrage oprichtte?

2. Er in minder dan twee jaar tijd maar liefst 14 nieuwe Club Umpires en 1 nationale scheidsrechter werden opgeleid? Dit brengt ons totaal op 16 actieve Club Umpires en 6 nationale scheidsrechters!

3. Er daarnaast 140 actieve scheidsrechters zijn die het mogelijk maken dat er elk weekend wedstrijden worden gespeeld?

4. De Belgische Nationale HockeyBond onze Umpire Academy een zilveren label gaf om alle scheidsrechters en coaches te belonen voor hun inzet?

5. De toekomst verzekerd lijkt dankzij de instroom van jong talent? Zo hebben Ilias, Georges, Mijke, Julien, Clarisse en Jules hun eerste stappen op het grote veld gezet!

6. Scheidsrechters op nationaal niveau ook stappen kunnen zetten? Een mooi voorbeeld is Yannick Vanneste. Hij mag nu al wedstrijden van Ere Divisie Dames en Divisie 1 bij de Heren fluiten! Volgende stop: Ere Divisie Heren en hopelijk daarna het internationale podium?

Wil jij ook fluiten en een zakcentje bijverdienen? Of wil je als ouder als scheidsrechter betrokken zijn bij de wedstrijden van je kinderen?

Stuur dan snel een mail naar: arbitrage@dragons.be

Tekst: Pascale Baelden

7. De passie voor fluiten aanstekelijk is? Zo heeft Yannicks broer, Quinten Vanneste, afgelopen seizoen als enige in de club zijn nationaal scheidsrechtersdiploma behaald.

8. Er vorig seizoen maar liefst 92 coachingssessies werden georganiseerd? En dat dit niet mogelijk was geweest zonder de toewijding van onze vaste coaches: Eric Cuyt, Christophe Deville, Peter Valvekens, Maurice Visser, Zeger van Hövell tot Westerflier en anderen die regelmatig het team versterkten.

9. Het dankzij Katrien Verbeek, de administratief stuwende kracht van de equipe arbitrage, is dat de jeugdploegen voorzien worden van scheidsrechters of scheidsrechters in opleiding, dat de kandidaat Club Umpires bijgestaan worden door een coach en dat de kandidaat Club Umpires en kandidaat nationaal scheidsrechters op de hoogte worden gehouden van de examenmogelijkheden?

10. Ook vrouwelijke scheidsrechters hun mannetje kunnen staan op het veld? Proficiat aan Renée De Winter, Laurien Dumas en Nathalie Fornoville voor het behalen van hun officieel diploma!

11. Onze jeugdige scheidsrechters een vergoeding krijgen?

ONE

TEAM! ONE GOAL!

Sean Dancer bij Dames 1 en Jeroen Baart aan het hoofd van Heren 1 sturen met overtuiging de hoogste teams van Dragons aan. Een verslag van een vriendschappelijke ontmoeting tussen oude rivalen die nu samen één doel hebben: winnen!

JEROEN: Hey Sean, fijn je terug te zien! Hoe lang is het geleden dat we tegen elkaar speelden? Vijftien jaar?

SEAN: Ik denk dat het ondertussen al meer dan twintig jaar geleden is! In 2002 kwam ik op vraag van Shane McCleod naar België om bij Herakles en later bij Braxgata te spelen. Ik herinner me dat jij in die periode één van de sterkhouders bij Antwerp was.

JEROEN: Jij was evengoed een beduchte tegenstander, maar plots was je verdwenen! Ik hoorde dat je naar Nieuw-Zeeland was vertrokken en dat je de afgelopen vijf jaar in Ierland het nationaal damesteam hebt gecoacht. Hoe voelt het om na al die tijd terug te zijn in België?

SEAN: Eerlijk? Het is wel even aanpassen omdat er zoveel veranderd is! Het Belgische hockey heeft enorm grote sprongen gemaakt. Ik kijk dan ook enorm uit naar de komende seizoenen! En op persoonlijk vlak is het ook fijn om weer in België te zijn. Zoals je weet, heb ik hier zestien jaar geleden mijn vrouw ontmoet. Ondertussen hebben we samen een dochter die elf jaar oud is en nu kan ze eindelijk haar Belgische familie beter leren kennen.

JEROEN: Dat is geweldig nieuws! Ik ben ook heel benieuwd naar je plannen als trainer van Dames1. Welke inzichten van de afgelopen twintig jaar wil je hen meegeven?

SEAN: Mijn ervaring met damesteams op zowel nationaal als clubhockey niveau heeft me geleerd dat atleten met een sterke persoonlijkheid het verschil maken. Het is dan ook mijn uitdaging om alle speelsters binnen het team goed te leren kennen en een sterke groepsdynamiek te stimuleren. Op individueel niveau wil ik ook hun persoonlijke vaardigheden ontwikkelen en hen vertrouwd maken met de verschillende speelstijlen binnen de sport. Zo is er naast het gestructureerde, balbezit-georiënteerde Europese hockey, ook de aanvallende stijl van Oceanië en de Ierse stijl, die ergens daar tussenin zit. Ik geloof dat we de teamprestatie kunnen verbeteren door de diverse tactieken en speelstijlen te combineren.

JEROEN: Dat lijkt me een goede strategie, zeker met jouw internationale ervaring. Zelf heb ik als trainer bij Oranje Rood ook veel nieuwe inzichten gekregen. Nederland heeft immers een lange traditie om hockey te benaderen als een topsport. De afstand tussen België en Nederland lijkt voor een Australiër als jij misschien klein, maar ook qua mentaliteit is er een wereld van verschil. Bij Oranje Rood ging het er heel zakelijk aan toe, terwijl Dragons grotendeels wordt gedragen door vrijwilligers. Dat vraagt een heel andere manier van werken, maar het bestuur staat open voor vernieuwing en er is een grote drive om het status-quo te doorbreken.

SEAN: Het is een kwestie van inventief te zijn. Als coach van nationale teams heb ik geleerd om met minder budget meer te bereiken. Niets is perfect en wij zijn ook niet perfect, maar als de mentaliteit goed zit, hebben we een gemeenschappelijke basis om grenzen te verleggen.

“One team, One goal! Als iedereen op dezelfde lijn zit, ligt de overwinning binnen handbereik.”

− Sean Dancer

JEROEN: Helemaal akkoord! De high performance mindset van Heren1 was voor mij een doorslaggevende reden om de overstap naar Dragons te maken. Ik vind het heerlijk om te zien hoe de spelers elkaar voortdurend uitdagen om beter te presteren. Zelfs naast het veld houden ze geen blad voor de mond en dat is goed! Ik ben een grote voorstander van directe en eerlijke communicatie. Dus, laat ons regelmatig samen een koffie drinken om te overleggen. We kunnen elkaar helpen om onze teams naar een next level te brengen. Wat mij ook erg aanspreekt bij Dragons is dat het voelt als één grote familie.

SEAN: Familiale waarden zijn inderdaad heel belangrijk, ook voor onze spelers want topsport is hard. Er kan altijd maar één winnaar zijn en het is belangrijk dat zij zich altijd gesteund voelen, ook in moeilijke tijden.

JEROEN: Klopt, en voor mij persoonlijk is het familiale karakter van de club ook belangrijk omdat ik voel dat mijn kinderen hier welkom zijn. Aangezien ik zowel tijdens de week als in de weekends vaak aanwezig zal zijn op de club, zullen ze hier immers veel tijd doorbrengen. Het zou mooi zijn als Dragons ook voor hen een tweede thuis wordt.

Sean Dancer

Jeroen Baart

SEAN: Tijdens één van mijn eerste gesprekken met het bestuur van Dragons werd me al duidelijk dat er in deze club veel belang wordt gehecht aan de jeugdafdeling. En dat is ook logisch want de toekomst ligt bij de jeugd. Een van de KPI’s die ik mezelf als coach stel, is dan ook het detecteren en ontwikkelen van nieuw talent. Ik had al de kans om een paar trainingen van het nationale team Girls-U21 te volgen en was aangenaam verrast door het niveau. Om de jeugd van Dragons alle kansen te geven bij de volgende selecties, moeten ze goed opgevolgd worden zodat er duidelijke doorstromingslijnen ontstaan tussen de teams van U16, U18 en U21. Consistentie ligt aan de basis van elk geslaagd opleidingsprogramma.

JEROEN: Helemaal mee eens! Door mijn rol als coach van het nationaal jeugdteam weet ik uit eigen ervaring hoe belangrijk dat is! Dat is ook de reden waarom ik me voor Dragons wil engageren op lange termijn. Tijdens de eerste trainingsquads heb ik alvast een aantal jonge spelers gedetecteerd die klaar zijn om naar de next level te gaan. Ik kijk ernaar uit om hen te laten groeien, maar we zijn hier niet alleen om aan de toekomst te bouwen. Het nieuwe seizoen start binnenkort en het is mijn ambitie om met Heren1 niet alleen nationaal maar ook op internationaal niveau titels te behalen. In het verleden hebben de spelers al bewezen wat ze waard zijn, maar de consistentie doorheen het seizoen ontbrak soms. De high performance mindset moet er ALTIJD zijn. Niet alleen tijdens wedstrijden, maar ook tijdens trainingen verwacht ik dat de spelers het beste van zichzelf geven en als een sterk team samenwerken. Gelukkig staan de jongens achter mijn visie. Ze willen alles geven om te winnen!

SEAN: Aangezien zij de afgelopen jaren telkens in de top 4 eindigden, zijn de verwachtingen bij Dames1 ook hooggespannen. Om de ambities waar te maken, wil ik me in een eerste fase vooral focussen op de connectie tussen de speelsters en de groepsdynamiek. Als iedereen op dezelfde lijn zit, ligt de overwinning binnen handbereik en dat geldt ook op clubniveau: One team, One goal!

JEROEN: Yes! Let’s do it!

Tekst: Pascale Baelden

“De high performance mindset moet er ALTIJD zijn. Niet alleen tijdens wedstrijden, maar ook tijdens trainingen verwacht ik dat de spelers het beste van zichzelf geven en als een sterk team samenwerken.”

− Jeroen Baart

WIE IS SEAN DANCER?

Dancer is een ex-hockeyspeler van de Australische U21 ploeg die tussen 2001 en 2007 bij Belgische clubs speelde en het Belgisch nationaal team GU16 team coachte. Hij maakte vervolgens naam als assistent-coach van de NieuwZeelandse vrouwenploeg. In 2019 werd Dancer benoemd tot hoofdcoach van het Ierse vrouwenhockeyteam. Onder zijn leiding heeft het team deelgenomen aan belangrijke internationale competities, zoals de Olympische Spelen van Tokio in 2021.

WIE IS JEROEN BAART?

Jeroen Baart is geen vreemde voor de Antwerpse scene, waar hij jaren hockeyde en daarna coachte bij Heren1 van RHC Antwerp. Hij begon zijn coaching-carrière als assistent-coach van het Belgische U21-team in 2014 en promoveerde al snel naar de positie van hoofdcoach. Onder zijn leiding wonnen de Young Red Lions een zilveren medaille op het Junior Wereldkampioenschap van 2016 en behaalden ze brons op het EuroHockey Junior Kampioenschap in 2022. Naast Dragons is Jeroen ook assistent-coach van de Red Panthers.

PORTRET ISABELLE NEFKENS

Isabelle Nefkens heeft het als ex-jeugdspeelster ver geschopt bij KHC Dragons. Op de jonge leeftijd van acht jaar begon haar avontuur op de hockeyclub. Meer dan 30 jaar later staat ze aan het hoofd van het bestuur als voorzitster van de club. “Ik heb alle leeftijdscategorieën doorlopen, van 8 tot 24 jaar. Daarom vond ik het belangrijk dat ook mijn kinderen er deel van konden uitmaken”, vertelt ze. Zelf hockeyt ze, na een afwezigheid van 12 jaar, opnieuw bij de Junior Ladies-ploeg.

“We vinden het belangrijk om met respect voor elkaar op én naast het veld te staan.”

FULLTIME MAMA EN VOORZITSTER

Het indrukwekkende pad van Isabelle, binnen en buiten de club, laat niemand onberoerd. Ze woonde twaalf jaar lang op verschillende plekken in het buitenland, van Amerika tot Hong Kong. Tot ze enkele jaren geleden met haar twee dochters terugkeerde naar België. “Op dit moment ben ik fulltime mama en voorzitster van KHC Dragons. Ik heb heel lang in het buitenland gewoond en bij terugkomst met twee kleine kinderen moest ik de draad weer volledig oppikken. Dit betekent dat ik opnieuw lid ben geworden van Dragons, waar ik mijn volledige jeugd gespendeerd heb. Ondertussen heb ik ook een zoon van negen jaar, die net zoals mijn dochters in de hockeysport is gerold. Sindsdien spenderen wij onze weekends op de hockeyclub, net zoals vroeger”, vertelt ze met een glimlach.

Isabelle Nefkes is sinds twee jaar en half voorzitster van KHC Dragons

Naderhand werd ook haar man nauwer betrokken bij de organisatie van de club. “Hij heeft heel lang het jeugdbestuur meegetrokken als technische commissie. Hij heeft dat heel wat jaren met de nodige inzet gedaan, maar is momenteel meer betrokken bij de topsport. Hij ondersteunt de eerste ploegen en volgt de spelers op. In die hoedanigheid werd er dus ook aan mij gevraagd of ik meer betrokken kon zijn met de club.” Een vraag waar Isabelle meteen een antwoord op wist, gezien haar achtergrond bij KHC Dragons. Langzamerhand raakte ze weer betrokken bij de club en momenteel werkt ze samen met zo’n 60 vrijwilligers. Een groep mensen waar de voorzitster dag en nacht op kan rekenen. “Ze steken heel veel tijd in de club. Ze zorgen ervoor dat onze spelers iedere week hun trainingen krijgen, zoeken sponsors en organiseren de toernooien. Er zijn heel wat leden die dit niet beseffen, net zoals ik anderhalf jaar geleden.”

EEN (H)ECHTE FAMILIE

“Ik ben dankbaar voor alle vrijwilligers die zich dag en nacht voor de club inzetten!”

DE ZUSSEN NEFKENS

Isabelle en haar tweelingzus Josine maakten al vroeg hun intrede binnen de club. “We wilden graag een teamsport doen, maar voor meisjes zijn er niet veel opties. Zo kwamen we snel bij de hockeysport terecht. KHC Dragons lag op maar twee kilometer van onze woonplaats. In die tijd waren de ploegen nog gemengd en speelden jongens en meisjes tezamen. Tot mijn zeventiende heb ik in een gemengde ploeg gespeeld, met zelfs meer jongens dan meisjes”, zegt Isabelle. “Hockey is een sociale, sportieve maar ook uitdagende sport. Mijn zus is zelfs nog sneller geëvolueerd, want zij is met de eerste damesploeg kampioen geworden. Maar ik ben ervan overtuigd dat we dat dit jaar ook gaan behalen”, lacht ze.

Wanneer het gaat over de sterke clubband, kan Isabelle haar enthousiasme maar moeilijk onderdrukken. “De hockeyclub wordt jouw sociaal middelpunt, je groeit op met dezelfde mensen. Je gaat naar dezelfde feestjes en tijdens het studeren reed ik 2 tot 3 keer per week over en weer om te trainen”, vertelt ze. Zelfs tijdens haar jarenlange afwezigheid bleef ze in nauw contact staan met de club. “Ik hockey nu met dezelfde personen waar ik vijftien jaar geleden mee speelde en onze kinderen hockeyen nu bij elkaar. Dus dat is een bijzondere gemeenschap, het familiale is absoluut heel belangrijk. Het is een club van jong en oud. Als je tijdens het weekend de tribunes ziet, weerspiegelt zich dat altijd. Broers en zussen, soms de hele familie vertegenwoordigen de spelers tijdens de jeugdmatchen. Ze zijn allemaal betrokken bij de hockeygemeenschap.”

KHC Dragons vervult volgens Isabelle ook een pioniersrol in de G-sport. “Wij waren één van de eerste clubs in België die zo’n ploeg heeft gevormd. Nu trainen ze hier elke woensdagnamiddag en zijn ze ondertussen met 31 sterke spelers”, vertelt Isabelle met veel trots. “Dit jaar vierden we het tienjarig bestaan van deze ploeg met het Drakenfestival. Het is mooi hoe zo’n groep mensen in de club wordt opgenomen en gewaardeerd. Ze spelen ook op het A-veld, dus ze zijn écht deel van de club. We hebben zelfs trainingen voorzien waarbij de G-ploeg en de jeugd samenspelen.” KHC Dragons gelooft in een inclusief beleid, waarbij ieder individu van elkaar leert en waar ze naar elkaar opkijken. “Het is mooi om te zien hoe dat gegroeid is. Op het einde van zo’n training heeft iedereen gewoon fun!”

DRIJFVEREN VAN HET VOORZITTERSCHAP

Isabelle vindt het belangrijk dat haar kinderen dezelfde herinneringen en leermomenten als haar ervaren. “Om dat duurzame karakter mee te helpen ontwikkelen, heb ik beslist om in de club te stappen. Ik had zelf ideeën om de club bestendiger te maken en de organisatie te verjongen. Soms betekent dat multitasken, maar we moeten de communicatie in één lijn bevorderen. We zijn zowel op sportief als op infrastructureel vlak ambitieus en dat willen we zo houden. We willen dat de jeugd blijft groeien, dat we het beste in elk kind naar boven halen en dat ze voldoende doorgroeimogelijkheden krijgen.”

Het nostalgische kantje van de club blijft Isabelle eeuwig bij. De sfeer is doorheen de jaren steeds haar belangrijkste drijfveer gebleven. “We willen zoveel mogelijk mensen samen laten sporten. Daarnaast is er ook onze jeugd, die we de beste opleiding van België willen aanbieden. Daarom hebben we de Trainers Academy opgestart. We geloven dat je enkel de beste trainers vormt door hen te ondersteunen met de beste opleiding. En elke club in België is namelijk op zoek naar de beste trainers. Wij leiden de jeugdtrainers van U14 tot U16 op, zodat ze vanaf dat moment ontdekken wat ze kunnen verwachten en waarin ze kunnen groeien.”

“De teamspirit op én naast het veld heeft KHC Dragons gevormd.”

WAARDEVOLLE UITDAGINGEN

De grootste uitdaging binnen hockey is volgens Isabelle om de sport bij een nog breder publiek bekend te maken, zowel op lokaal als op (inter)nationaal niveau. “Die uitdaging kunnen we enkel in samenwerking met andere clubs aangaan. Een tweede uitdaging is om de top-notch infrastructuur te behouden en daar de nodige steun en fondsen voor te vinden. De derde, maar belangrijkste uitdaging van onze club is ervoor zorgen dat de oudere jeugd blijft. Wanneer ze starten met hun hogere studies, verlaten ze vaak de club. Maar we zijn een club van alle generaties, dus we moeten die kloof tussen jong en oud zo klein mogelijk zien te maken”, vertelt ze.

“Onze belangrijkste waarde blijft de hechte clubsfeer. We vinden het topprioriteit dat we met respect voor de scheidsrechters en tegenstanders op en naast het veld staan. Dat proberen we ook duidelijk aan de ouders mee te geven”, verduidelijkt Isabelle. “Daarnaast zijn we ook heel ambitieus. We blijven een voortrekkersrol spelen op alle niveaus van het hockey. Maar natuurlijk ook met plek voor de recreatieve sport.”

FOCUS OP MAATWERK

De veranda’s, ramen en deuren van ADR Construct zijn steeds op maat gemaakt, aangepast aan uw woning maar vooral aan uw smaak en voorkeur.

ADR Construct is uw specialist in nieuwe verandabeleving: met een doordacht ontwerp, vakmanschap in eigen atelier en kwaliteitsproducten creëren we veranda’s met een verhaal, uw verhaal.

Ook laten we u graag kennismaken met de mogelijkheden van aluminium schrijnwerk voor ramen en deuren.

FLASHBACK

Het mag gezegd worden. Onze club werd goed vertegenwoordigd tijdens de Olympische Spelen in Parijs. In dit dubbelinterview blikken Delphine Mariën en Lucas Martinez terug op hun deelname. De Olympische vlam mag dan wel de lichtstad hebben verlaten, maar het vuur van ambitie brandt vuriger dan ooit.

Hoe blikken jullie terug op jullie persoonlijke prestaties en die van jullie team?

LUCAS: Ik ben blij met de manier waarop de Olympische spelen verlopen zijn, zowel voor het Argentijnse team als voor mij persoonlijk. We zijn dan wel verslagen in de kwartfinales, maar net zoals er manieren zijn om te winnen, zijn er ook manieren om te verliezen. We hebben Australië, India en België tot het uiterste gedreven. Het mooiste bewijs is dat twee van de drie wedstrijden in de laatste minuut werden beslecht. Ook onze kwartfinale tegen Duitsland bleef spannend tot de laatste minuut. Ik ben erg trots dat ik mijn land mocht vertegenwoordigen, maar het allerbelangrijkste is om nederig te blijven en vriendelijk te zijn voor de mensen om je heen.

DELPHINE: Het was twaalf jaar geleden dat de Panthers geselecteerd werden voor de Olympische Spelen. Alleen al de kwalificatie voelde als een overwinning en ik had nooit durven dromen dat we tot in de halve finales zouden doorstoten. De vreugde om als 22-jarige deel uit te mogen maken van dit avontuur is werkelijk onbeschrijfelijk. Voor mij voelde het als een langgekoesterde droom die eindelijk waarheid werd. Het is moeilijk in woorden te vatten hoe bijzonder het was om te trainen tussen zoveel topsporters uit alle hoeken van de wereld. De hele omgeving ademde prestatie en toewijding, en het was inspirerend om iedereen zijn of haar droom te zien najagen.

Wat waren jullie grootste uitdagingen tijdens de Olympische Spelen?

LUCAS: Op de Olympische Spelen is elke wedstrijd uitdagend omdat je tegenover de beste teams van de wereld moet spelen.

DELPHINE: Het besef dat de ogen van de hele wereld op ons gericht waren, bracht een enorme druk met zich mee, maar we bleven trouw aan onszelf. Er hing vaak een voelbare spanning in de bus en in de kleedkamer, maar we vonden een manier om die om te zetten in positieve energie. Zo hadden we een wedstrijdlied om iedereen in de juiste stemming te brengen. Het was een ritueel dat ons hielp om gefocust te blijven en onze zenuwen in bedwang te houden.

Hoe was het om in contact te komen met atleten uit alle hoeken van de wereld?

LUCAS: Heel leuk! Het Olympisch dorp leek wel een miniatuurwereld die werd bevolkt door een heel diverse en levendige gemeenschap.

DELPHINE: Ja, dat was ronduit waanzinnig! Er hing een warme, ontspannen sfeer onder de atleten. Iedereen was buitengewoon vriendelijk en oprecht geïnteresseerd. Elke dag voelde als een nieuw avontuur. Het ruilen van pinnetjes met atleten uit andere landen groeide uit tot een competitie op zich, met als doel zoveel mogelijk unieke exemplaren te verzamelen. Omdat mijn eigen voorraad al snel op was, heeft Loïc mij een paar van zijn pinnetjes gegeven en daarvoor ben ik hem nog altijd dankbaar! (lacht)

Hebben jullie de kans gehad om Parijs te ontdekken?

LUCAS: Er was weinig tijd om op verkenning te gaan, maar na onze laatste wedstrijd ben ik wel afgezakt naar het centrum om samen met enkele spelers van de Argentijnse ploeg te lunchen.

DELPHINE: En we zijn samen iets gaan drinken in de Irish Pub naast de Moulin Rouge. Dat was werkelijk een memorabele avond!

Is er iets dat jullie anders zouden hebben gedaan?

DELPHINE: Ik zou nog intenser hebben genoten, als dat überhaupt mogelijk was. Nee, ik heb alles gegeven wat ik had en heb met volle teugen genoten van elk moment. Er is niets wat ik anders zou hebben gedaan.

LUCAS: Ik ben akkoord met Delphine. We hebben het maximale eruit gehaald.

Welke lessen hebben jullie geleerd uit deze Olympische ervaring en welke voornemens hebben jullie nu voor de toekomst?

LUCAS: Ik heb geleerd om hongerig te blijven, om dag in dag uit het beste van mezelf te geven omdat uiteindelijk elk detail telt. Ik kijk dan ook uit naar een nieuw seizoen bij Dragons. We hebben vorig jaar laten zien waartoe we in staat zijn en de sfeer binnen het team zit goed.

DELPHINE: De Olympische Spelen hebben me geleerd om mijn stress onder controle te houden en om om te gaan met verlies. Hard werken wordt niet altijd direct beloond, maar de drive om mijn grenzen te verleggen, heeft me doen groeien. Met die ‘state of mind’ wil ik me opnieuw aansluiten bij het damesteam van Dragons en me focussen op mijn studies.

Welke boodschap wil je meegeven aan jonge atleten die ervan dromen om op een dag aan de Olympische Spelen deel te nemen?

DELPHINE: Ik heb mijn droom waargemaakt en zou zonder aarzelen opnieuw alle opofferingen doen om de Olympische Spelen nogmaals te mogen beleven. Mijn boodschap aan de jonge generatie? Geloof in jezelf, en laat je niet afleiden door anderen! Maak keuzes die bij jou passen, en vertrouw op wat goed voelt voor jou. Op die manier ontwikkel je de discipline die je nodig hebt om als topsporter succesvol te zijn. Het allerbelangrijkste is dat jij er zelf van overtuigd bent dat je de beste kunt zijn. En vergeet niet om te genieten van je eigen groei en ontwikkeling, want dat is uiteindelijk het mooiste wat er is.

Tekst: Pascale Baelden

LUCAS: Ik ben het helemaal eens met Delphine! Blijf je dromen volgen, blijf nederig, werk hard in stilte en laat je niet afleiden door wat anderen doen. Iedereen heeft zijn eigen pad te bewandelen. Het belangrijkste is dat je vertrouwen hebt in jezelf!

Wij zoeken projectlocaties!

Ben je eigenaar van een bouwgrond, een bedrijventerrein, een afbraakpand, of een kantoorgebouw dat in aanmerking komt voor reconversie? Antonissen Development Group is een ervaren, betrouwbare en solide projectontwikkelaar, altijd op zoek naar nieuwe projecten. We geven afbraakpanden, (leegstaande) gebouwen, en terreinen een nieuwe invulling, met aandacht voor groen en wooncomfort, steeds rekening houdend met de buurt.

Foto’s in deze editie met dank aan Hanneke van den Broeck, Jochem Herremans, Félix Denayer, Delphine Mariën, Lucas Martinez, Mario Schneider, Jan Ooms & Pauline Schumacker

Voor vandaag en morgen

Vertrouwen, respect en e iciëntie. Het zijn belangrijke pijlers in de sportwereld en in de beleggingsfilosofie van Delen Private Bank. Zowel bij het beheer van uw vermogen als bij de ondersteuning van sportteams en -ambassadeurs, stelt onze bank deze waarden voorop.

Zo dragen wij zorg voor uw ambities, vandaag en morgen.