Praktyki dydaktyczne wspierające rozwój kompetencji proinnowacyjnych

z kanonów procesu kreatywnego. Rozwijanie wrażliwości społecznej, moralnej i estetycznej, wspominane w podstawie programowej, nawiązuje do cech osoby kreatywnej, do których zalicza się m.in. empatię wobec otaczającego świata. Na zajęciach, na których nauczyciele będą realizować – zawarte w niniejszym opracowaniu – postulaty i koncepcje dydaktyki na rzecz kreatywności, zostaną zaprezentowane m.in. postacie i osiągnięcia wybitnych innowatorów z różnych dziedzin. Również dzięki temu będzie można rozwijać u uczniów szacunek dla wiedzy (gdy zademonstruje się jej przyrostowy charakter). Jeżeli nauczycielowi uda się zapewnić głębszy wgląd w proces kreatywny, pozwoli to na wyrobienie u uczniów pasji poznawania świata i na zachęcenie ich do praktycznego zastosowania zdobytych wiadomości. W procesie nauczania mogą one zostać spożytkowane przez nauczyciela zarówno jako efekt, jak i jako nakład. Przez nakład będziemy rozumieć wiedzę, na podstawie której nauczyciele będą konstruować własną wiedzę – osobistą. Z kolei różnego rodzaju eksperymenty, prowadzone pod czujnym okiem nauczyciela, będą prowadziły do zdobywania nowych wiadomości o świecie, a więc okażą się wynikiem kreatywnego nauczania.

Do najważniejszych umiejętności zdobywanych przez ucznia w trakcie kształcenia ogólnego w liceum ogólnokształcącym lub w technikum, a wymienionych w podstawie programowej, należą: a) myślenie – wszystkie techniki i podejścia służące rozwojowi kreatywności bazują na samodzielnym myśleniu ucznia, mobilizują uczniów do przyjmowania proaktywnej postawy wobec wiedzy, rzucają wyzwania intelektualne; b) czytanie – w odniesieniu do zadań kreatywnych czytanie jest ważne na etapie diagnozy problemu opisu sytuacji, z którą powinien się zmierzyć innowator. Ćwiczenia służące rozwojowi kreatywności mogą zawierać rozbudowany komponent opisowy, dzięki czemu zaangażują i zmobilizują uczniów do czytania ze zrozumieniem; c) umiejętność komunikowania się w języku ojczystym i w językach obcych – w odniesieniu do procesu kreatywnego komunikacja z otoczeniem przed prezentacją swoich wstępnych pomysłów oraz obrona przed krytykami wymagają sprawności językowej. Nauka języków obcych oferuje wiele dodatkowych możliwości połączenia edukacji na rzecz kreatywności i rozwoju kompetencji proinnowacyjnych z doskonaleniem umiejętności językowych; d) umiejętność kreatywnego rozwiązywania problemów z różnych dziedzin ze świadomym wykorzystaniem metod i narzędzi wywodzących się z informatyki (w tym – programowanie); e) umiejętność sprawnego posługiwania się nowoczesnymi technologiami informacyjno-komunikacyjnymi (w tym – dbałość o poszanowanie praw autorskich i bezpieczne poruszanie się w cyberprzestrzeni); f) umiejętność samodzielnego docierania do informacji, ich selekcjonowania, syntetyzowania oraz wartościowania, jak również – rzetelnego korzystania ze źródeł, jest niezbędnym elementem każdego rzetelnego procesu innowacyjnego. Od jakości informacji pozyskanych przez innowatora zależy wynik końcowy;