XXXI Międzynarodowy Festiwal „Maj z Muzyką Dawną” - książeczka programowa

Akademickie Stowarzyszenie Kultury WAGANT

XXXI FESTIWAL

Dyrektor artystyczny Maciej Kieres Dyrektor organizacyjny Robert Chmielarczyk Dyrektor OKiS we Wrocławiu Igor Wójcik Patronat honorowy nad festiwalem objęli:

Wiceminister Kultury i Dziedzictwa Narodowego Wanda Zwinogrodzka Senator Rzeczypospolitej Polskiej Aleksander Szwed Poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Michał Dworczyk Marszałek Województwa Dolnośląskiego Cezary Przybylski Wrocław, Dolny Śląsk 21–31 maja, 4–5 czerwca 2022

Organizatorzy Festiwalu składają serdeczne podziękowania Panu Cezaremu Przybylskiemu, Marszałkowi Województwa Dolnośląskiego; Panu Jackowi Sutrykowi, Prezydentowi Wrocławia; Panu Jerzemu Pietraszkowi, Dyrektorowi Wydziału Kultury Urzędu Miejskiego Wrocławia; Pani Helenie Krupskiej, Prezes Zarządu Fundacji KGHM Polska Miedź; Pani Jolancie Zabarnik-Nowakowskiej, Prezes Zarządu Fundacji PZU; Panu Jakubowi Lechowiczowi, Prezesowi Zarządu Fundacji ARP; Panu Andrzejowi Kosendiakowi, Dyrektorowi Naczelnemu Narodowego Forum Muzyki we Wrocławiu; Panu Maciejowi Łagiewskiemu, Dyrektorowi Muzeum Miejskiego Wrocławia; Panu Grzegorzowi Szajukowi, właścicielowi drukarni GS Media; Tegoroczny Festiwal odbywa się dzięki wsparciu finansowemu i wydatnej pomocy ww. osób i instytucji.

Drodzy Melomani, już po raz trzydziesty pierwszy zapraszamy Państwa do wysłuchania cyklu koncertów podczas Festiwalu Maj z Muzyką Dawną. W pięknych, zabytkowych wnętrzach Wrocławia, Lądka-Zdroju, Kłodzka, Żórawiny, Zawoni, Piszkowic, Łagiewnik rozbrzmiewać będzie muzyka dawnych epok, odtwarzana z maestrią i precyzją zarówno przez uznanych już artystów, jak i przez młodych adeptów sztuki muzycznej. W tym roku, po raz pierwszy od trzech lat, spotykamy się na festiwalowych wydarzeniach nie jak przez ubiegłe pandemiczne dwa lata jesienią lecz podczas wiosennego maja tak jak w latach 1992–2019.

Szanowni Państwo, to, czym będzie JUTRO, zależy od naszej postawy wobec WCZORAJ – wobec historii, kultury i wartości, które w ciągu dwóch tysięcy lat wyznaczały kierunki rozwoju Europy. Pochylmy się wspólnie nad wciąż intrygującymi kartami minionych wieków. Przenieśmy się w uduchowione średniowiecze, wszechstronny renesans i przebogaty barok. Niechaj zabrzmią dawne tony i harmonie, wyrażające smutki i radości naszych przodków. Czas spotkania z pięknem ukrytym w muzyce to dobry czas na refleksję, zadumę i wewnętrzne wyciszenie. Najlepszy to także czas na przypomnienie korzeni kultury europejskiej, którą Polska od ponad tysiąca lat współtworzy i kultywuje.

ORGANIZATORZY

Organizatorzy

Akademickie Stowarzyszenie Kultury WAGANT Dofinansowano z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego, w ramach programu „Muzyka”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca

Festiwal współfinansowany ze środków Gminy Wrocław

www.wroclaw.pl

Mecenat PROJEKT DOFINANSOWANY ZE ŚRODKÓW FUNDACJI ARP

Partnerzy

PROJEKT SFINANSOWANY ZE ŚRODKÓW FUNDACJI PZU

MUZEUM MIEJSKIE WROCŁAWIA

Patroni medialni

Gmina Łagiewniki

Ministerstwo Edukacji, Kultury i Sportu Adżarskiej Republiki Autonomicznej Gruzji

KALENDARZ FESTIWALU Wrocław 22.05. niedziela, godz. 1600 Klub Muzyki i Literatury, plac Kościuszki 10, Wrocław Marek Dyżewski wykład Poloneza czas… poznać 22.05. niedziela, godz. 1900 Kolegiata św. Krzyża i św. Bartłomieja, plac Kościelny 1, Wrocław Wrocław Baroque Ensemble, Soliści Andrzej Kosendiak dyrygent Nieszpory Maryjne Monteverdiego 25.05. środa, godz. 1900 Aula Leopoldina Uniwersytetu Wrocławskiego, plac Uniwersytecki 1, Wrocław Tereza ŠtEpánková sopran Denis Behina baryton (Czechy) KateRina Ochmanová fortepian (Czechy) Barokowe i klasyczne arie operowe 26.05. czwartek, godz. 1800 Katedra greckokatolicka św. Wincentego i św. Jakuba, plac Nankiera 15, Wrocław Koncert z okazji Dnia Niepodległości Gruzji Narodowy chór Adżarii Batumi (Gruzja) Gruzińskie pieśni 28.05. sobota, godz. 1900 Aula Ossolineum, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, ul. Szewska 37, Wrocław Jacek Kowalski i Klub Świętego Ludwika Król i błazen – pieśni Colina Museta i Tybalda hrabiego Szampanii, króla Nawarry 30.05. poniedziałek, godz. 1900 Sala Wielka Ratusza, Wrocław Laureat Ogólnopolskiego Festiwalu Zespołów Muzyki Dawnej Schola Cantorum w Kaliszu Lux Antiqua Tajemniczy ogród

31.05. wtorek, godz. 1900 Sala Wielka Ratusza, Wrocław Katarzyna Haras mezzosopran Jarosław Kitala baryton Hanna Balcerzak klawesyn Piotr Młynarczyk viole da gamba Bartłomiej Balcerzak skrzypce barokowe Łukasz Krusz skrzypce barokowe Z udręki po ekstazę – w mocy barokowego afektu

Dolny Śląsk 21.05. sobota, godz. 1900 Kościół Wniebowzięcia NMP, plac Kościelny 9, Kłodzko Wrocław Baroque Ensemble, Soliści Andrzej Kosendiak dyrygent Nieszpory Maryjne Monteverdiego 27.05. piątek, godz. 1700 Sanktuarium Matki Bożej Uzdrowienia Chorych, ul. Lipowa 2, Lądek-Zdrój Zespół Muzyki Dawnej Rocal Fuza Mélange nostalgique 29.05. niedziela, godz. 1200 Kościół św. Józefa Oblubieńca NMP, ul. Wrocławska 18, Żórawina Narodowy chór Adżarii Batumi (Gruzja) Gruzińskie pieśni 29.05. niedziela, godz. 1900 Gminny Ośrodek Kultury w Zawoni, ul. Szkolna 1, Zawonia Narodowy chór Adżarii Batumi (Gruzja) Gruzińskie pieśni 4.06. sobota, godz. 1800 Kościół św. Jana Chrzciciela, Piszkowice k. Kłodzka Zespół Muzyki Dawnej Rocal Fuza Mélange nostalgique 5.06. niedziela, godz. 1200 Kościół św. Józefa Oblubieńca NMP, ul. Kłodzka 3, Łagiewniki Zespół Muzyki Dawnej Rocal Fuza Mélange nostalgique

21 maja, sobota, godz. 1900

Kościół Wniebowzięcia NMP, plac Kościelny 9, Kłodzko

Wrocław Baroque Ensemble Andrzej Kosendiak dyrygent Aleksandra Turalska, Anna Zawisza soprany Piotr Olech, Daniel Elgersma kontratenory Maciej Gocman, Florian Cramer, Vojtech Semerád tenory Tomaš Kral, Jaromir Nosek basy

Nieszpory Maryjne Monteverdiego Claudio Monteverdi (1567–1643) Vespro della Beata Vergine SV 206

Wrocław Baroque Ensemble Zbigniew Pilch, Mikołaj Zgółka skrzypce Michał Mazur altówka Premysl Vacek teorba Julia Karpeta viola da gamba Krzysztof Karpeta violone Andrea Inghisciano, David Brutti cynki Ferdinand Hendrich, Karl-Heinrich Wendorf, Hans-Martin Schlegel puzony

Wrocław Baroque Ensemble

Zespół specjalizuje się w wykonawstwie historycznym, koncentrując się na odkrywaniu mało znanego repertuaru z Europy Środkowej. Wykonuje przede wszystkim muzykę polskiego renesansu i baroku, od kompozycji kameralnych po dzieła oratoryjne i kantatowe. Wrocław Baroque Ensemble został założony w 2012 roku przez A. Kosendiaka i od początku funkcjonuje pod jego artystycznym kierownictwem, a obecnie jest jednym z zespołów działających przy Narodowym Forum Muzyki we Wrocławiu. Jego trzon tworzą wybitni instrumentaliści i śpiewacy z krajów europejskich (Polski, Czech, Holandii i Niemiec).

Zespół może pochwalić się bogatym katalogiem nagrań, który obejmuje serię albumów poświęconych twórczości kompozytorów polskiego baroku – G.G. Gorczyckiego, B. Pękiela, M. Mielczewskiego, S.S. Szarzyńskiego, M. Zieleńskiego i J. Różyckiego (CD Accord). Albumy są dostępne na Spotify i dystrybuowane na całym świecie przez Naxos; zdobywają pozytywne recenzje m.in. na portalach MusicWeb International, ClassicsToday.com i Fanfare Archive. Pierwsza z płyt, z muzyką Gorczyckiego, otrzymała w 2013 roku Wrocławską Nagrodę Muzyczną, kolejne były nominowane do nagrody Fryderyk (w latach 2013, 2015, 2017–2020), w 2019 roku uzyskał tę nagrodę album Mielczewski II, a w 2021 – Mikołaj Zieleński (obie płyty zostały wyróżnione w kategorii „Album roku – muzyka dawna”). Płyta Mikołaj Zieleński uzyskała również nominację International Classical Music Awards 2021 w kategorii „Baroque Vocal”. W 2015 roku ukazała się, nagrana wraz z Chórem Chłopięcym NFM pod dyrekcją A. Kosendiaka, płyta Salzburska Msza Maryjna z muzyką liturgiczną W.A. Mozarta.

Zespół gościł na znaczących międzynarodowych festiwalach, takich jak Wratislavia Cantans, Lato Ochrydzkie, Emilia Romagna Festival, Usedomer Musikfestival czy Festival Ljubljana oraz występował w wielu miastach Polski.

7

Wrocław Baroque Ensemble

Andrzej Kosendiak

fot.: Ł. Rajchert

Dyrektor Narodowego Forum Muzyki im. W. Lutosławskiego we Wrocławiu, dyrygent i pedagog, jeden z najaktywniejszych muzyków i organizatorów życia muzycznego w Polsce. Jest absolwentem Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki Akademii Muzycznej we Wrocławiu. W 2013 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego, a w 2021 – tytuł profesora i obecnie pracuje na swojej macierzystej uczelni. W 2005 roku został dyrektorem Filharmonii Wrocławskiej oraz Międzynarodowego festiwalu Wratislavia Cantans i doprowadził do zmiany oblicza obydwu tych instytucji oraz do przekształcenia ich w Narodowe Forum Muzyki. Otwarcie nowej siedziby Narodowego Forum Muzyki, która powstała dzięki jego inicjatywie i staraniom, zostało uhonorowane nagrodą Koryfeusz Muzyki Polskiej 2016 w kategorii „Wydarzenie Roku”. Jako dyrektor NFM powołał do życia nowe zespoły artystyczne, m.in. Chór NFM, Wrocławską Orkiestrę Barokową i Chór Chłopięcy NFM, zainicjował również Leo Festiwal. Ponadto był jednym ze współtwórców miesięcznika „Muzyka w Mieście”, wydawanego przez NFM w latach 2012–18.

Szczególnym zainteresowaniem dyrygenta cieszy się muzyka dawna. W 1985 roku założył zespół Collegio di Musica Sacra, a w 2013 – Wrocław Baroque Ensemble, którego jest kierownikiem artystycznym.

W latach 2001–2009 pełnił funkcję kierownika Międzywydziałowej Pracowni Muzyki Dawnej wrocławskiej Akademii Muzycznej. Nagrał nieznane dotąd dzieła z Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu 8

fot.: Sł. Przerwa

i Biblioteki w Strasburgu, utwory G.G. Gorczyckiego (Wrocławska Nagroda Muzyczna), B. Pękiela, S.S. Szarzyńskiego i in.; większość z tych nagrań była nominowana do nagrody Fryderyk, w 2019 roku zdobyła ją płyta Mielczewski II, a w 2021 – Mikołaj Zieleński (obie płyty zostały wyróżnione w kategorii „Album roku – muzyka dawna”). W najbliższym czasie zostaną wydane kolejne albumy z muzyką staropolską. Andrzej Kosendiak regularnie dyryguje zespołami NFM oraz orkiestrami z Polski i świata. Występował w wielu krajach Europy, USA (m.in. współpracował z University of North Carolina, Chapel Hill) i w Chinach.

Jest niezwykle aktywny w dziedzinie edukacji. Zapoczątkował projekty edukacyjne – Śpiewający Wrocław, Śpiewająca Polska, międzynarodowe spotkania chórów Singing Europe, następnie dzięki jego wsparciu lub inicjatywie powstały w NFM: Polski Narodowy Chór Młodzieżowy, Akademia Chóralna, Akademie Muzyki Dawnej łączące kursy mistrzowskie z koncertami, Akademia Orkiestrowa przygotowująca muzyków do pracy w profesjonalnych zespołach, a także Centrum Edukacyjne NFM. Był pomysłodawcą programu Musica polonica rediviva, którego założeniem jest wykonywanie muzyki polskiej przez młodych artystów na całym świecie przy wsparciu konserwatoriów i festiwali (do tej pory nawiązano współpracę z Royal Conservatoire w Hadze, Conservatorio di Musica Luca Marenzio w Brescii i Conservatorio Superior de Música de Aragón w Saragossie). Artysta zainicjował także cykle wydawnictw płytowych 1000 lat muzyki we Wrocławiu oraz Witold Lutosławski. Opera omnia. Dzięki jego staraniom realizowany jest wspólny projekt fonograficzny P. McCreesha i Chóru NFM, obejmujący nagrania wielkich dzieł oratoryjnych; dotychczas wydane albumy zdobyły dwukrotnie BBC Music Magazine Award, Diapasond’Or oraz Editor’s Choice magazynu „Gramophone”. W 2018 roku ukazała się płyta z Widmami S. Moniuszki pod dyrekcją A. Kosendiaka – nagrana przez wybitnych śpiewaków i aktorów, a także Chór NFM i Wrocławską Orkiestrę Barokową; otrzymała Fryderyka 2019 w kategorii „Album roku – muzyka chóralna, oratoryjna i operowa”.

Wśród wielu nagród i wyróżnień artysty znajdują się m.in. Nagroda Prezydenta Wrocławia (2016), Dolnośląski Klucz Sukcesu w kategorii „Największa osobowość w promocji regionu” (2016), nagrody Radia Wrocław Kultura – Emocje w kategoriach „Osobowość sezonu kulturalnego” (2017) i „Muzyka klasyczna” (2018), Austriacki Krzyż Honorowy I Klasy za Zasługi w Nauce i Sztuce (2018), Diament Wrocławia (2018), Odznaka Honorowa Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego (2018) i Złota Odznaka Honorowa Wrocławia „Wrocław z wdzięcznością – Wrocław grato animo” (2020).

9

22 maja, niedziela, godz. 1600

Klub Muzyki i Literatury pl. Kościuszki 10, Wrocław

Marek Dyżewski wykład Poloneza czas… poznać

Marek Dyżewski

Jest absolwentem wrocławskiej Akademii Muzycznej.

Studiował również historię sztuki na uniwersytetach we Wrocławiu, w Wiedniu i Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Odbył też staż naukowo-badawczy na uniwersytecie w Brukseli. Zarówno na antenie telewizyjnej, jak i radiowej komentował największe odbywające się w Polsce międzynarodowe imprezy muzyczne: Międzynarodowy Festiwal Oratoryjno-Kantatowy Wratislavia Cantans, Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im.

H. Wieniawskiego i Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. F. Chopina. Prowadził wykłady we wszystkich polskich uczelniach muzycznych, na kilku uniwersytetach oraz na towarzyszących ważnym wydarzeniom muzycznym seminariach, konferencjach i warsztatach. Gościnnie wykładał też w Bonn, Norymberdze, Hamburgu, Berlinie, Gandawie, Brukseli, Sankt Petersburgu, Nicei, Paryżu, Wiedniu i Waszyngtonie.

W latach 1990–1994 był rektorem wrocławskiej Akademii Muzycznej. Uczelnia ta zawdzięcza mu wybudowanie nowej, okazałej siedziby, wzmocnienie kadry profesorskiej, powołanie do życia nowych specjalności, wzbogacenie instrumentarium oraz rozwinięcie kontaktów międzynarodowych. Za wybitne dokonania w dziedzinie kultury otrzymał Nagrodę im. Św. Brata Alberta.

22 maja, niedziela, godz. 1900

Kolegiata św. Krzyża i św. Bartłomieja, plac Kościelny 1, Wrocław

Wrocław Baroque Ensemble Andrzej Kosendiak dyrygent Aleksandra Turalska, Anna Zawisza soprany Piotr Olech, Daniel Elgersma kontratenory Maciej Gocman, Florian Cramer, Vojtech Semerád tenory Tomaš Kral, Jaromir Nosek basy

Nieszpory Maryjne Monteverdiego Claudio Monteverdi (1567–1643) Vespro della Beata Vergine SV 206 Informacja o artystach na str. 7–9

25 maja, środa, godz. 1900

Aula Leopoldina Uniwersytet Wrocławski plac Uniwersytecki 1, Wrocław

Tereza Štepánková sopran Denis Behina baryton Katerina Ochmanová fortepian (Czechy) Barokowe i klasyczne arie operowe

PROGRAM KONCERTU Georg Friedrich Händel (1685–1759) Ombra mai fu z opery Xerxes Rejoice z opery Mesjasz Giovanni Battista Bononcini (1670–1747) Per la gloria z opery Griselda Georg Friedrich Händel (1685–1759) Tornami a vagheggiar z opery Alcina Wolfgang Amadeusz Mozart (1756–1791) Cinque, dieci z opery Wesele Figara

Aria szampańska z opery Don Giovanni Giuseppe Verdi (1813–1901) Caro nome z opery Rigoletto Wolfgang Amadeusz Mozart (1756–1791) La ci darem la mano z opery Don Giovanni Gioacchino Rossini (1792–1868) Largo al factotum z opery Cyrulik sewilski Stanisław Moniuszko (1819–1872) Perchè belli labri z opery Hrabina Wolfgang Amadeusz Mozart (1756–1791) Pa-pa-pa z opery Czarodziejski flet

Tereza Štepánková

Urodziła się w Pilznie w Czechach. Studiowała śpiew klasyczny w Konserwatorium w Pilźnie w klasie V. Čavdarová (2011–2014), a następnie w Konserwatorium w Pardubicach w klasie J. Chaloupkovej (2014–2017). W 2014 roku przebywała na stażu studyjnym w Konserwatorium w Limoges we Francji. Brała czynny udział w kilku kursach mistrzowskich, m.in. z E. Gruberovą, M. Honig, S. Šaturovą, K. Kněžíkovą, A. Carangelo i innymi.

Zdobyła też nagrody na kilku konkursach, m.in. na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. A. Dvořáka w Karlowych Warach w kategoria Operowe nadzieje (I nagroda) oraz na Konkursie Śpiewu w Ołomuńcu (I nagroda).

Od sezonu 2020/2021 jest solistką Opery Narodowej w Pradze, gdzie śpiewa role takie jak: Frasquita (G. Bizet Carmen), Barbarina (W.A. Mozart Wesele Figara), Papagena (W.A. Mozart Die Zauberflöte), Esmeralda (B. Smetana Sprzedana Panna Młoda). Od 2012 roku była solistką gościnnie w Teatrze J.K. Tyla w Pilźnie, gdzie śpiewała m.in. skrócone wersje oper dla dzieci, a także wystąpiła w roli piosenkarki Nory Melrose w sztuce Vila Verdi. Jest także gościnnie solistką w Teatrze Północnoczeskim w Ústí nad Labem, gdzie śpiewa rolę Królowej Nocy (W.A. Mozart Czarodziejski flet) oraz w Narodowym Teatrze Morawsko-Śląskim w Ostrawie.

Denis Behina

Studiował śpiew klasyczny w Konserwatorium w Pardubicach w klasie prof. J. Chaloupkové. Współpracował także z włoskim pedagogiem A. Carangelem. W czasie nauki w Szkole Artystycznej (ZUŠ) w Hradcu Králové brał udział w wielu konkursach wokalnych, w których osiągał bardzo dobre wyniki.

W 2008 roku zdobył I nagrodę w Konkursie wokalnym szkół artystycznych (ZUŠ) w Žd’ár nad Sázavou a takže III nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Wokalnym „Pražský pěvec”, I nagrodę w Konkursie Pieśni Bohuslava Martinů i nagrodę festiwalu „Nekonvenční žižkovský podzim” J. Hoška za in-

terpretację pieśni XX wieku. W 2009 roku ponownie zdobył III nagrodę w odbywającym się corocznie w Pradze Międzynarodowym Konkursie Wokalnym „Pražský pěvec”.

W 2010 roku przeniósł się do Szkoły Artystycznej (ZUŠ) w Pardubicach do klasy J. Lineka, który go przygotował do egzaminów do Pardubickiego Konserwatorium. W 2017 roku wystąpił jako solista we Mszy Pavliča w Kameničkach, a z Filharmonią Pardubicką wystąpił w programie „Amadeus”. W latach 2017–2018 wystąpił w kilku przedstawieniach przygotowanych przez Konserwatorium oraz w operze Czarodziejski flet W.A. Mozarta w roli Papagena (reż. L. Cukra). W 2018 roku występował jako solista w Mszy Bożonarodzeniowej J.J. Ryby w Pardubicach, Hradcu Králové i Heřmanovie Městec. Także w okresie listopada i grudnia 2019 roku występował jako solista wraz z orkiestrą pardubickiego konserwatorium we wspomnianej Mszy. W 2019 roku Konserwatorium Pardubickie wystawiło przedstawienie Figaro, albo wesele cyrulika sewilskiego, w którym wcielił się w rolę Figara.

W październiku 2019 roku wystąpił jako solista w Stabat Mater A. Hnilički.

Katerina Ochmanová

Pochodzi z rodziny pedagogów muzyki. Swoją przygodę z edukacja muzyczną rozpoczęła od fortepianu i akordeonu. Odnosiła w obu liczne sukcesy zarówno na scenach koncertowych, jak i w konkursach, ale ostatecznie postanowiła uwagę w całości poświęcić fortepianowi. Kontynuowała naukę w konserwatorium, a później w college’u. Już w czasie studiów stała się rozchwytywaną pianistką nie tylko jako solistka i kameralistka, ale także z powodu swych umiejętności pedagogicznych. Obecnie pracuje jako akompaniator i pedagog w Konserwatorium Pardubickim.

Pianistka ukończyła studia w Konserwatorium Pardubickim (klasa J. Turkovej), występując z Pardubicką Filharmonią Kameralną. Jako solistka występowała również w ramach koncertu dyplomowego w praskim HAMU (klasa I. Kahánka). Z tej okazji dała koncerty m.in. z towarzyszeniem Orkiestry Filharmonicznej im. Janáčka w Ostrawie. W swoim dorobku ma nagrody w konkursach w kategoriach solowych i grze kameralnej, m.in. jako członkini duetu fortepianowego z M. Smutnym oraz Quasi Trio, którego jest założycielką.

Artystka jest laureatką m.in. Konkursu Pianistycznego w Brnie, Międzynarodowego Konkursu Nováka, Pokazów Konkursowych Konserwatorium Republiki Czeskiej, Concorso Argento we Włoszech oraz wielu innych. Uczestniczyła w kursach mistrzowskich pod okiem renomowanych wykonawców i edukatorów takich jak: A. Hewitt, A. Kouyoumdjian, P. Frankla czy M. Schirmera.

14

26 maja, czwartek, godz. 1800

Katedra greckokatolicka św. Wincentego i św. Jakuba, plac Nankiera 15, Wrocław

Narodowy Chór Adżarii Batumi (Gruzja) Gruzińskie pieśni Koncert z okazji Dnia Niepodległości Gruzji

chór Batumi Mzechabuk Surmanidze dyrektor zespołu, Zasłużony Artysta Adżarii Temur Dolidze dyrektor artystyczny, Zasłużony Pracownik Sztuki z Adżarii Nodar Varshanidze chórmistrz, Zasłużony Pracownik Sztuki z Adżarii Mamuka Surmanidze Honorowy Pracownik Sztuki w dziedzinie muzyki oraz laureat Państwowej Nagrody im. M. Abashidze Archil Soselia Honorowy Pracownik Sztuki Adżarii oraz laureat Nagrody Państwowej im. M. Abashidze

Nodar Surmanidze Roman Shainidze Paata Churkveidze Zviad Surmanidze Levan Tskhoidze Iadon Makharadze David Chkonia Lasha Gedenidze Merab Kalamdadze Laureat Gruzińskiej Narodowej Nagrody Folkloru oraz nagrody im. M. Abashidze

PROGRAM KONCERTU 1. Taniec „Daisi” 2. Kakhetian Mravalzhamieri 3. Taniec „Ajaruli” 4. Pieśń „AluluaCoral” 5. Taniec „Khorumi” 6. „The Both EyesLight” 7. Pieśń „Imerian Amorous” 8. Taniec „Mokheuri” 9. „Pieśń” 10. „Mukhambazi”

16

11. Taniec „Pharikaoba” 12. „The Forest Sleeps” 13. Pieśń Neapolitańska „Imao” 14. Taniec „Rachuli” 15. The Wind Sings 16. Adżarska „Popuri” 17. Taniec „Mtiuluri” 18. „Oh, Kakhetian Wine” 19. Piosenka „Batumi” (po polsku) 20. Taniec „Aphkhazuri” 21. Tavaduri Mravalzjamieri

Narodowy Chór Adżarii Batumi

W 1991 roku, z inicjatywy znanego gruzińskiego mistrza i animatora życia kulturalnego N. Surmanidze, władze miasta Batumi powołały do życia zespół wokalny i taneczny. Nowy zespół wokalny otrzymał nazwę BATUMI, gdyż został powołany do istnienia przez burmistrza tego miasta. Dyrektorem artystycznym został wspaniały mistrz gruzińskiej pieśni – T. Dolidze.

Współcześnie zespół BATUMI jest najlepszym w Gruzji wykonawcą tradycyjnych gruzińskich pieśni ludowych (i nie tylko). Artystyczna praca zespołu została doceniona przez takich wielkich mistrzów jak A. Erkomaishvili i R. Gogiashvili. Zespół otrzymał pierwszą nagrodę oraz Grand-Prix na V Międzynarodowym Festiwalu i Konkursie J. Kakhidze „Tbilisi Jesienią”, jednocześnie odnosząc sukcesy za granicą, występując na licznych festiwalach w Szwecji, Grecji, Portugalii, Hiszpanii, Iranie, Turcji, Rosji, Francji, Finlandii, Szwajcarii.

Repertuar zespołu obejmuje ponad 100 pieśni ze wszystkich regionów Gruzji. Wykonywane są one na perfekcyjnym poziomie, jaki prezentują zarówno poszczególni soliści oraz cały zespół. Pieśni te zawsze dzieliły radości i smutki Gruzinów. Były one błogosławieniem i balsamem na gruzińskie rany, niezmieszaną ekspresją myśli gruzińskiej, uczuć i marzeń. Pieśni takie jak Chakrulo, Shen kharvenkhani, Mravaljamier, Odoia, Hasanbegura oraz wiele innych pereł gruzińskiej polifonicznej harmonii, powołał do istnienia gruziński talent; nie powstały one jako pieśni rozrywkowe.

17

27 maja, piątek, godz. 1700

Sanktuarium Matki Bożej Uzdrowienia Chorych, ul. Lipowa 2, Lądek-Zdrój

Zespół Muzyki Dawnej Rocal Fuza

Mélange nostalgique

Rocal Fuza Radosław Dembiński śpiew, viola da gamba, szałamaja, fidel kolanowa, flety proste, bęben Szczepan Dembiński rebec, wiolonczela barokowa Ryszard Dembiński śpiew, gitterna, lira korbowa

PROGRAM KONCERTU Anonim (Czechy II-poł. XIV w.) Primo tempore Anonim (XIV w.) Satarello II Jacopo da Bologna (?–1386) Fenice fu’ Walter von der Vogelweide (c. 1170–c. 1230) Palestinalied Anonim (XV w.) Maria en mitissima Magister Piero (XIV w.) Chavalcando con un giovine accorto

Anonim (XV w.) Salve sancta parens Giovanni da Cascia (1270–1350) Io son un Pellegrin Anonim Taniec i marsz (utwory tradycyjne z Irlandii) Anonim (tab. org. Jana z Lublina) Conradus Anonim (XVI w.) My Lady Careys Dompe Anonim (XVI w.) La Gamba Anonim (XV w.) Los Bilbilicos Antonio Rotta (tab. org. Jana z Lublina) Rocal Fuza

Rocal Fuza

Formacja wokalno-instrumentalna, specjalizująca się w wykonywaniu muzyki średniowiecza i renesansu w stylowych strojach z wykorzystaniem kopii epokowych instrumentów takich jak: szałamaje, lira korbowa, fidele, gitterna, cymbały, flety proste, dudy, viola da gamba, bębny.

Historia zespołu rozpoczyna się w 1991 roku, kiedy to R.D. Dembiński – założyciel i kierownik artystyczny – rozpoczął działalność zespołu. Oryginalność grupy to przede wszystkim utwory wykonywane tylko na podstawie własnych opracowań i wielość niespotykanych już instrumentów, które, w większości, powstają w warsztacie założyciela i prowadzącego zespół. Ich specyficzna budowa i brzmienie pozwalają na występy zarówno w pomieszczeniach zamkniętych jak i w plenerze, z czego grupa bardzo chętnie korzysta.

Program zespołu dopasowany jest zawsze do charakteru imprezy, w której grupa bierze udział. Rocal Fuza gra podczas jarmarków, turniejów rycerskich, koncertów i ulicznych przemarszów. Jednocześnie uczestniczy w bardzo prestiżowych koncertach i przeglądach muzyki dawnej w całej Europie.

Nagrody: Schola Cantorum Kalisz 2008 – Srebrna Harfa Eola Schola Cantorum Kalisz 2005 – Złota Harfa Eola Bydgoskie Impresje Muzyczne 1999 – Złota Struna oraz Grand Prix Festiwalu 47-ste Europees Muziekfestival voor de Jeugd Neerpelt 1999 – I miejsce cum laude Schola Cantorum Kalisz 1999 – Złota Harfa Eola Dni Muzyki Dawnej Żywiec 1997 – nagroda główna Bydgoskie Impresje Muzyczne 1996 – Srebrna Struna Schola Cantorum Kalisz 1996 – Złota Harfa Eola Schola Cantorum Kalisz 1995 – Srebrna Harfa Eola 19

Radosław Dembiński

Ukończył studia w klasie violi da gamba prowadzonej przez K. Pyzika oraz na wydziale Edukacji Muzycznej w Akademii Muzycznej im. K. Lipińskiego we Wrocławiu. Doskonalił technikę podczas kursów mistrzowskich z: P. Pandolfo (Schola Cantorum Basiliensis) i S. Ruiz-Martinez (Conservatorio Superior de Música w Vigo). Od 1999 roku koncertuje z Zespołem Muzyki Dawnej Rocal Fuza, w którym gra na fletach prostych, cornamuse, Raupschfeife i na violi da gamba. Z Zespołem Muzyki Dawnej Rocal Fuza w 2019 roku nagrał płytę The Grenadier and The Lady. W latach 2011–2017 śpiewał w chórze kameralnym Senza Rigore pod J. Szybalskiej-Matczak. Na przestrzeni lat 2013–2014 koncertował z Zespołem Ars Cantus prowadzonym przez T. Dobrzańskiego. W tym składzie nagrał płytę Hans Leo 20

Hassler Rudolphina 1. Od 2013 roku działa w duecie Oak Brothers, a 2017 rok zaowocował nagraniem płyty Immortal Chords, zawierającej utwory z przełomu baroku i klasycyzmu. Radosław Dembiński koncertował podczas takich wydarzeń, jak: Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień, Międzynarodowy Festiwal Muzyki Dawnej Pieśni Naszych Korzeni, Międzynarodowy Festiwal Muzyki Dawnej Baroque d’Auvergne, Maj z Muzyką Dawną, Festiwal im. M. z Radomia, Elbląskie Dni Muzyki Dawnej, Międzynarodowe Spotkania z Muzyką Dawną w Świeradowie-Zdroju. Zajmuje się również działalnością kompozytorską oraz pedagogiczną. Brał udział w Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016, XV Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim im. T. Ochlewskiego, a także w I Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim im. M. Karłowicza. Jego utwory wykonywał m.in. Zespół Muzyki Dawnej Ars Nova pod kierownictwem J. Urbaniaka.

Szczepan Dembiński

Praktykę historycznego wykonawstwa muzyki dawnej rozpoczął już od najmłodszych lat, koncertując z zespołem Rocal Fuza. Podczas licznych warsztatów doskonalił umiejętności gry na rebecu, fideli oraz violi da gamba. Razem z zespołem zdobył wiele znaczących nagród m.in.: Bursztynową, Złotą, 2 Srebrne, i 2 Brązowe Harfy Eola na festiwalu Schola Cantorum w Kaliszu oraz Srebrną Strunę na Bydgoskich Impresjach Muzycznych. Jest także trzykrotnym laureatem nagrody indywidualnej przyznawanej podczas Scholi Cantorum. Równolegle z działalnością kameralistyczną uczęszczał do Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia im. S. Moniuszki w Jeleniej Górze, gdzie uczył się u H. Buszyńskiej. Ukończył Akademię Muzyczną im. K. Lipińskiego we Wrocławiu, w klasie wiolonczeli barokowej B. Kokoszy (2017 – profil kameralno-orkiestrowy, 2019 – profil solistyczny). Studiował również u H. Metzger i Y. Quincarlet (Pôle Supérieur de Musique de Poitiers – Pôle Aliénor) w ramach programu Erasmus +. Technikę gry na instrumencie doskonalił podczas kursów mistrzowskich z R. Podger, A. McGillivray, M. Möllenbeckiem, A. Zweistrą, J. Kościukiewiczem, T. Kamińską i in.

Koncertuje jako solista i kameralista. Jest członkiem grup: Ensemble Baroque du Poitou, Lausitzer Ensemble, Oak Brothers, Projekt ’93 i Serenissima Res Publica. Skomponował muzykę do spektaklu Zawsze tylko noc M. Barty oraz szereg dzieł kameralnych. Jego ożywiona działalność koncertowa zaprowadziła go, poza Polską, do Niemiec, Austrii, Francji, Słowacji oraz Czech.

21

Ryszard Dembiński

Założyciel (w 1991 roku) i kierownik artystyczny Zespołu Muzyki Dawnej Rocal Fuza, a od 1993 roku festiwalu Międzynarodowe Spotkania z Muzyką Dawną w Świeradowie-Zdroju. Brał udział w licznych warsztatach muzyki dawnej na terenie Niemiec i Francji, a także polskich ośrodkach, takich jak Bierzwnik, Żywiec, Kalisz, Starachowice, Krotoszyn i Świeradów-Zdrój. Prowadził seminaria poświęcone instrumentom dawnym na Akademii Muzycznej we Wrocławiu, w Państwowych Szkołach Muzycznych w Głubczycach, Sopocie, Legnicy i Zgorzelcu, łęczyckim zamku, kaliskim muzeum, podczas festiwali: Zabrzańskie Dni Muzyki Dawnej, Wielki Renesans na Akademii Muzycznej w Niżnym Nowgorodzie (Rosja), a także na festiwalu Maj z Muzyką Dawną we Wrocławiu. Swoje muzyczne pasje realizuje również jako lutnik. Wykonywać kopie dawnych instrumentów uczył się w pracowniach niemieckich: u T. Ehlersa w Bätzwalderwelde (region Schwarzwald) i Klangwerkstatt Markt Wald. Obecnie sam buduje m.in.: fidele i fidele kolanowe, harfy, Scheitholty, liry korbowe, psałteria, citole, rebeki, gitterny i viole da gamba. Prowadzi również działalność pedagogiczną. Koncertuje wraz z zespołem Rocal Fuza.

28 maja, sobota, godz. 1900

Aula Ossolineum, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, ul. Szewska 37, Wrocław

Jacek Kowalski i Klub Świętego Ludwika

Król i błazen pieśni Colina Museta i Tybalda hrabiego Szampanii, króla Nawarry w przekładach Jacka Kowalskiego

WYKONAWCY Jacek Kowalski śpiew, gitara podróżna, przekłady, słowo wiążące Tomasz Dobrzański flety, dudy, szałamaje, mandora Agnieszka Obst-Chwała fidel Jan Kiernicki lira korbowa, lutnia Jacek Muzioł instrumenty perkusyjne

I. Znamy ponad dwa tysiące starofrancuskich pieśni, jak też kilkaset imion ich twórców – truwerów.

Dla wieku XIII imion tych zachowała się ponad setka. Dwaj z trzynastowiecznych truwerów zyskali jednak sławę szczególną: o nich to właśnie napisano, że „mimo tego wszystkiego, co ich dzieli, tak na poziomie społecznego pochodzenia, jak i techniki literackiej czy rozpiętości jej rejestru, tych dwóch: żongler i władca, odnowili, każdy na swój sposób, lirykę ich własnej epoki”1. Mowa o Tybaldzie IV hrabim Szampanii i zarazem królu Nawarry – oraz o Colinie Musecie, plebejskim pieśniarzu.

O królu Tybaldzie wiadomo wiele: znamy bieg i daty jego życia (1201–1253), imiona przodków i potomków, wiemy, jak wyglądały jego pałace w Troyes i Provins (częściowo istniejące do dziś), a z kronik, dokumentów, syntez historii powszechnej i opracowań historycznoliterackich wyłania się szczegółowy obraz jego czynów orężnych i dzieł pióra w liczbie ponad sześćdziesięciu pieśni, poświęconych głównie miłości dwornej. Doceniony przez współczesnych i potomnych, zawsze pozostawał we wdzięcznej pamięci rodaków (tu odsyłam do mojej książki o nim, niedawno opublikowanej²). O jego znaczeniu dla kultury francuskiej świadczy choćby to, że niektóre z jego pieśni wciąż znajdują się w obowiązującym nad Sekwaną programie nauczania szkół podstawowych i średnich. Pieśni te jawią się jako tyleż klasyczne co nowatorskie i dowodzą wyjątkowej wrażliwości tudzież szerokich horyzontów ich autora.

Ponadto imię Tybalda opromieniły legendy. Do dziś opowiada się, że jako wódz wyprawy krzyżowej w latach 1239–1240, przywiózł z Palestyny do Szampanii cząstkę Prawdziwego Krzyża i „czerwoną różę, córę Wschodu”; ta ostatnia dać miała początek sławnemu na całą Europę gatunkowi róż z Provins.

Z wyprawą tą łączy się też jedna z najpopularniejszych francuskich pieśni krucjatowych, pióra Tybalda właśnie: Seignor, sachiez: qui or ne s’en ira… Inna legenda, zrodzona jeszcze za życia hrabiego, głosi, że był nieszczęśliwie zakochany w królowej Blance Kastylijskiej, matce króla Ludwika IX Świętego, i że to właśnie dla niej układał swoje miłosne pienia. Ta opowieść zrodziła się jako inwektywa i politycznie motywowane oszczerstwo. Dopiero z czasem, już po śmierci domniemanych kochanków, przybrała postać historii niby wyjętej z arturiańskiego romansu, a piórem trzynastowiecznego kronikarza, skądinąd mnicha z Saint-Denis. Oto odnośny fragment: 24

Hrabia wejrzał na królowę, która była wielkiej mądrości i tak piękna, że piękność jej wprawiała go w oszołomienie, i odpowiedział jej: «Na mą wiarę, Pani, oto moje serce, moje ciało i cała moja ziemia są na twoje rozkazy i nie ma nic takiego, co podobałoby się tobie, a czego bym z chęcią nie uczynił; i przebóg, nigdy nie stanę przeciwko tobie ani przeciwko twoim ludziom».

I odszedł stamtąd cały zamyślony, bo nieustannie przychodziło mu na pamięć słodkie wejrzenie królowej i jej piękne obejście. Odtąd serce jego owiały myśli słodkie i pełne miłości. Jednakże skoro przypomniał sobie, że jest to dama tak wzniosła i wiodąca żywot tak cnotliwy i czysty, iż nigdy nie będzie mu dane cieszyć się nią, natenczas jego myśli pełne miłości zrodziły wielki smutek. Ponieważ zaś głębokie myśli rodzą melancholię, pewni mądrzy mężowie poradzili mu, aby obrócił się ku pięknym dźwiękom violi i pieśniom pełnym słodyczy. I tak on i Gace Brulé ułożyli pospołu najpiękniejsze, najprzyjemniejsze i najmelodyjniejsze pieśni, jakie kiedykolwiek śpiewano i grano na violi. I kazał je wypisać we swoich salach w Provins i w Troyes, i nazwano je «Pieśniami króla Nawarry» […].

Les Grandes Chroniques de France [tłum. JK].

II. Domyślamy się, że i Colin Muset był za swego żywota popularny. Niemniej jako plebejusz nie mógł liczyć na pamięć i cześć podobnie trwałą, co hrabia i król. Jego imię przetrwało wyłącznie dzięki temu, że sam utrwalił je w kilku swoich pieśniach, a parę innych skrybowie, wpisujący je w końcu XIII wieku do średniowiecznych chansonniers, czyli „śpiewników”, również zaopatrzyli mianem autora. Nadto postaci, którym Colin dedykował swoje utwory, pozwoliły na ustalenie, że pieśniarz ów żył i działał w tym samym mniej więcej czasie, co Tybald – czyli w drugiej tercji XIII stulecia, na terenie Szampanii, Lotaryngii i Burgundii. Poza tym nic o nim nie wiadomo. Co prawda już same jego utwory są źródłem wyjątkowym, nie do pogardzenia, bo «z całego skarbca pieśni XII i XIII stulecia możemy wydobyć zaledwie siedem takich, które opowiadają o zawodzie minstrela» 3 – a wszystkie one to albo na pewno, albo z dużym prawdopodobieństwem dzieła Colina Museta właśnie. Zauważyć trzeba, że z rzadka tylko opiewa on miłość dworną, przede wszystkim wielbi, po prostu, «wino, kobiety i śpiew».

Wszystkie wszakże jego płody noszą znamię wybitnego talentu.

25

Z braku prawdziwej biografii postać Colina obrosła z czasem legendą, która w przedziwny sposób, prawem kaduka, połączyła go z Tybaldem IV hrabią Szampanii. Wypada zacytować jedno z ogniw tejże legendy, zapisane piórem łatwowiernego historyka sprzed półtora wieku: Na portalu dawnego kościoła Saint-Julien-des-Ménêstriers [w Paryżu, który za Rewolucji został zburzony] widniała niegdyś figura przedstawiającą żonglera, który, ze smyczkiem w jednej ręce, a skrzypkami w drugiej, zdawał się wykonywać przygrywkę do jakiejś piosenki.

Tradycja chciała widzieć w tej figurze postać Colina Museta, żonglera-poety, który […] w młodości swojej śpiewał przed królem Nawarry.

Colin Muset, kiedy był już stary i bogaty, miał przyczynić się, przed rokiem 1320, do budowy kościoła Saint-Julien, i z racji tego, że był fundatorem, figura jego miała widnieć na portalu tejże świątyni.

Adrien Leroux de Lincy, Recueil de chants historiques français, Paris 1841 [tłum. JK].

W istocie ani owa figura, ani kościół, ani inne wspomniane tu szczegóły nie wiążą się z Colinem. Dopiero późniejsi badacze zaczęli krytyczniej spoglądać na jego dzieło i postać. Jednym z pierwszych był znakomity znawca starofrancuskiej literatury, Gaston Paris, który na podstawie przypisanych Colinowi pieśni stworzył portret poety; tymże portretem wypadnie zamknąć to krótkie wprowadzenie: Colin Muset był zawodowym śpiewakiem. Zimę przepędzał jak porządny mieszczuch, z żoną i córką, w domu, w którym nie zbywało na wygodach, gdzie był i pachołek, i służąca; a kiedy nastawały pogodniejsze dni, dosiadał konia, zarzucał mu kufer na grzbiet, a na swoje plecy własną vielle i smyczek, po czym wędrował po zamkach, aby zabawiać wielkich panów i damy. Zdaje się, że grywał dla nich utwory bardzo rozmaite: rycerskie epopeje i piosenki o miłości, trybudeny i pastorele. Miał też w repertuarze własne pieśni, co zapewniało mu osobne miejsce pośród minstreli. Zdaje się, że jednej ze swoich pieśni dał miano muzy czy muzetki, a skoro zdobyła sobie popularność, jej nazwa przylgnęła doń jako przydomek.

W swoich kompozycjach niemal zawsze sam wstępuje na scenę ze swoją viellą i smyczkiem, ukazując się zarazem jako poeta, kochanek, smakosz i próżniak. Nade wszystko uwielbia wieść żywot wygodny, zajadając kapłona z czosnkiem i pijąc młode wino; pragnie przy tym zasiadać na zielonej, kwiecistej łące, w maju, w różanym wieńcu na głowie; lubi też, aby usługiwała mu jakaś Mondetka, która dopełni jego sytość paroma smakowitymi całusami. Oto marzenie, z którym Colin Muset pieści się nieustannie, opowiadając je ze szczególnym wdziękiem. Bez wątpienia jego żywe szkice ujmowały słuchaczy nieoczekiwanym połą-

czeniem ulotnej poezji z tłustą materialnością. Zazwyczaj powracał do domu odziany w piękną, podbitą futrem suknię i z wypchanym tobołkiem, a niekiedy i z rzeźkim rumakiem zamiast umęczonej szkapy, na której wyruszył był w drogę; natenczas przyjmowano go z radością. Jednakże nie zawsze tak było.

Zdarzali się panowie, a nawet niejeden hrabia, którzy pozwalali mu grać na vielle do woli, nie dając zgoła nic w zamian, nawet – choć było to w zwyczaju – odzienia, czy też rzeczy, które należały się gościowi z racji poniesionych wydatków. Gość zapamiętywał to boleśnie; i jedynie w marzeniach widział takiego gospodarza, który «nie liczył wydatków», a małżonce swojej, równie «dwornej» jak i on sam, pozwalał umilać minstrelowi noce, podczas gdy gospodarz zajmował się umilaniem mu dnia dzięki kuchni obfitej i urozmaiconej. Biedny Muset nie bywał natomiast dobrze przyjęty, gdy powracał do domu na zdrożonym koniu, z pustą, wiatrem podszytą sakiewką; jego małżonka podejrzewała wówczas, że pędził czas na rozpuście, wędrując przez miasto, zamiast odbywać zapowiadane wcześniej lukratywne tournée; a i to jeszcze nie wspominał poczynionych długów, których sam starał się nie pamiętać. Niekiedy też, chcąc nie chcąc, musiał podejmować dłuższe podróże, z obowiązku kłusując śladem jakiegoś «złego księcia», który skąpo wynagradzał jego trudy; zaiste, podłe to chwile dla człowieka, który lubił nade wszystko «rozkosz i wytchnienie»! Jednakże kiedy indziej żył sobie tłusto – nawet jeśli musiał zastawić swój płaszcz – w zacnym mieście, gdzie przeklinał «mieszczki» udzielając swemu współbratu w poezji, Jacquesowi d’Amiens, rad zaprawionych praktyczną wiedzą: «czyń jak ja, a będziesz pędził „dobry żywot”; kochaj jedynie tłuste kąski, dobre wino, a podczas chłodów dobry ogień w twej komnacie». Taki był żywot Colina Museta – prawdziwy żywot [wędrownego] ptaka, zarazem wagabundy i domatora; żywot lekki i zmysłowy, latem wędrowny, poufały do bezczelności wobec tych, którzy go utrzymywali, zawsze jednak żywiołowy, który ze sprzeczką i swobodą obyczajów łączył uskrzydloną poezję, jaką dają niewyparzona gęba tudzież miłość lasów i łąk. — Wobec tych okoliczności łatwo zrozumiemy, dlaczego oeuvre naszego minstrela pozostaje tak niepodobne do dzieł tych wszystkich rycerzy, którzy, pragnąc przypodobać się damom i zyskać renomę ludzi doskonale dwornych, podejmowali tematy modne, tworząc ich poetyckie i muzyczne warianty. Colin Muset usiłował naśladować ich ton [tylko w niektórych] w pieśniach […], gdzie mówi o «merci», o służeniu damie, i […] obiecuje swojej miłej, że jeżeli tylko dołączy doń «pod kwitnącą gałęzią», da jej wszystko, co daje doskonałe szczęście: «tłustą pieczoną gąskę i dobre słodkie wino». Podsumowując, oryginalność Colina Museta wynika z jego społecznej kondycji i jego profesji; jego poezja sytuuje się na obrzeżach poezji dwornej, którą nazwać by można oficjalną, podobnie jak żywot Colina Museta sytuował się na obrzeżach dwornej socjety, która opłacała go, ale do której nie należał.

27

Gaston Paris, [recenzja z publikacji:] De Nicolao Museto (gallice Colin Muset), francogallico carminum scriptore, thesim litterarum parisiensi proponebat Joseph Bédier, Paris 1893, „Romania” 22 n°86 (1893) [tłum. JK]. przypisy Christopher Callahan, Samuel N. Rosenberg, wstep do: Les Chansons de Colin Muset. Traduites en français moderne, wyd. Christopher Callahan, Samuel N. Rosenberg, Paris 2005 [tłum. JK]. ² Jacek Kowalski, Król – poeta – rycerz Boży. Tybald hrabia Szampanii. Żywot – epoka – pieśni, Poznań 2021.

3 Les Chansons de Colin Muset, wyd. Joseph Bédier, wyd. II poprawione i uzupełnione, Paris 1938 [tłum. JK].

1

Jacek Kowalski

Pieśniarz, Sarmata, historyk sztuki, miłośnik poezji staropolskiej i tłumacz poezji starofrancuskiej. Śpiewa piosenki własne o dawnych czasach i własne przekłady piosenek z dawnych czasów. Występuje z zespołami: Monogramista JK (instrumentarium klasyczne) oraz Klub Świętego Ludwika (instrumentarium dawne).

Wydał kilkadziesiąt książek, płyt, publikacji popularnych i naukowych związanych z kulturą, sztuką i literaturą dawnej Polski oraz starej Francji, m.in.

Niezbędnik krzyżowca (książka + CD), Niezbędfot.: Maciej Swirski nik trubadura (książka + CD), Niezbędnik Sarmaty (książka + CD), Konfederacja barska po Kowalsku (książka + CD), Dumy staropolskie (CD), Idźmy! śpiewy powstańcze 1863 (CD). Ostatnio opublikował pierwszą polską biografię Tybalda hrabiego Szampanii (Król – poeta – rycerz Boży, Poznań 2021), zawierająca wybór poetyckich przekładów pieśni tego autora oraz CD z rejestracją tychże w wykonaniu własnym i Klubu Świętego Ludwika.

28

Tomasz Dobrzański

Ukończył Akademię Muzyczną we Wrocławiu w klasie klarnetu prof. M. Stachury. Flet podłużny studiował u G. Garrido w Centrum Muzyki Dawnej przy Conservatoire Populaire w Genewie oraz u M. Pigueta w Bazylei (Schola Cantorum Basiliensis), gdzie studiował także klarnet historyczny pod kierunkiem P.A. Taillarda. Umiejętności doskonalił na licznych kursach interpretacji w Polsce i za granicą.

Tomasz Dobrzański gra również na średniowiecznych instrumentach szarpanych, a także szałamajach, dudach i fletach jednoręcznych. Występuje jako solista, opracowuje muzycznie spektakle taneczne i teatralne. Prowadzi klasę fletu prostego we wrocławskiej Akademii Muzycznej oraz w Państwowej Szkole Muzycznej II stopnia we Wrocławiu. Działa jako popularyzator muzyki dawnej prowadząc zajęcia i wykłady na kursach interpretacji. Zajmuje się również kopiowaniem i rekonstrukcją dawnych instrumentów muzycznych. Tomasz Dobrzański kieruje wrocławskim zespołem Ars Cantus, który przygotował liczne nagrania nieznanej muzyki wrocławskiej i śląskiej. Jest dyrektorem artystycznym wrocławskiego festiwalu Muzyki Dawnej Forum Musicum. W 2016 roku we wrocławskiej Akademii Muzycznej zrealizował przewód doktorski przygotowując dzieło artystyczne oparte na starodrukach włoskich z kolekcji Biblioteki Uniwersytetu Wrocławskiego.

Agnieszka Obst-Chwała

Skrzypaczka i fidelistka. Absolwentka Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie (klasa prof.

R. Zimaka – dyrygentura chóralna). Studiowała również skrzypce barokowe w Międzywydziałowym Studium Muzyki Dawnej (klasa A. Sapiechy) oraz na Uniwersytecie Warszawskim na kierunku muzykologia. W 2012 roku ukończyła Podyplomowe Studia Menedżerów Kultury w Kolegium Gospodarki Światowej w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Jest założycielką i kierownikiem artystycznym działającego od 2004 roku zespołu Muzyki Dawnej Sabionetta, którego debiutancki album Podobieństwo żywota krześcijańskiego został nominowany w 2014 roku do nagrody Fryderyk. Od 1989 roku związana z Zamojskim Zespołem Muzyki Dawnej Capella all’ Antico. Współpracuje z wieloma zespołami Muzyki Dawnej: Ars Cantus, Dekameron, La Tempesta, Ars Nova, Il Tempo, Klub św. Ludwika, Alta, Zespół Instrumentów Dawnych Narol Baroque oraz z zespołami tańca dawnego. Występuje również z zespołami folklorystycznymi i folkowymi, m.in. z zespołem Swoją Drogą i ZPiT „Zamojszczyzna”.

Nagrała wiele płyt z Muzyką Dawną, folkową oraz muzyką pisaną do przedstawień teatralnych.

Jest jednym z założycieli i członkiem zarządu Koła Muzyki Dawnej, działającego od 2010 roku przy Zarządzie Głównym Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków w Warszawie.

29

Jan Kiernicki

Studiował grę na lutni pod kierunkiem dr. H. Kasperczaka na Akademii Muzycznej w Poznaniu i Maestro A. Damianiego w Conservatorio di Musica di Santa Cecilia w Rzymie. Uczestniczył też w warsztatach i lekcjach mistrzowskich, między innymi pod kierunkiem H. Smitha, J. Lindberga, P. O’Dette, N. Northa, M. Gondko i B. Zuljana. Gra na lutni, arcylutni, średniowiecznej gitternie i lirze korbowej. Śpiewa średniowieczną monodię liturgiczną i polifonię renesansową, doskonaląc się w tych dziedzinach przede wszystkim pod kierunkiem M. Pérèsa z Francji. Jest założycielem i kierownikiem artystycznym zespołu Lúthien Consort. Występuje na koncertach i festiwalach w Polsce i za granicą – na Litwie, we Włoszech, Czechach, Francji i Belgii, z zespołami Jerycho, Klubem św. Ludwika, Anią Brodą, Marią Klich, Morgaine, Jackiem Hałasem i Camino Polaco. Stypendysta programów Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego – Kultura w Sieci (2020) oraz Miasta Poznania – Poznań wspiera (2020). W 2019 roku prowadził cotygodniową audycję o muzyce dawnej w poznańskim Radio Emaus.

Jacek Muzioł

Absolwent Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Na co dzień muzyk perkusista współpracujący z instytucjami artystycznymi (Narodowe Forum Muzyki Wrocław). Jest założycielem i kierownikiem artystycznym grupy perkusyjnej REPERCUSSION oraz pomysłodawcą i organizatorem Festiwalu Rytmu DRUMBATTLE. Swoje bogate doświadczenie artystyczne wykorzystuje w pracy z młodzieżą - jest nauczycielem perkusji w Zespole Szkół Muzycznych w Legnicy oraz PSM I stopnia nr 2 we Wrocławiu.

W 2011 roku, wraz z grupą wrocławskich perkusistów, powołał do życia Fundację Repercussion, która inicjuje wiele projektów kulturalnych, m.in. prowadzi szkołę perkusyjną DRUMCLINIC.

30

29 maja, niedziela, godz. 1200

Kościół św. Józefa Oblubieńca NMP, ul. Wrocławska 18, Żórawina

29 maja, niedziela, godz. 1900

Gminny Ośrodek Kultury w Zawoni, ul. Szkolna 1, Zawonia

Narodowy Chór Adżarii Batumi (Gruzja) Gruzińskie pieśni

PROGRAM KONCERTU 1. Taniec „Daisi” 2. Kakhetian Mravalzhamieri 3. Taniec „Ajaruli” 4. Pieśń „AluluaCoral” 5. Taniec „Khorumi” 6. „The Both EyesLight” 7. Pieśń „Imerian Amorous” 8. Taniec „Mokheuri” 9. „Pieśń” 10. „Mukhambazi” Informacja o artystach na str. 15–17

11. Taniec „Pharikaoba” 12. „The Forest Sleeps” 13. Pieśń Neapolitańska „Imao” 14. Taniec „Rachuli” 15. The Wind Sings 16. Adżarska „Popuri” 17. Taniec „Mtiuluri” 18. „Oh, Kakhetian Wine” 19. Piosenka „Batumi” (po polsku) 20. Taniec „Aphkhazuri” 21. Tavaduri Mravalzjamieri

30 maja, poniedziałek, godz. 1900

Sala Wielka Ratusza Rynek, Wrocław

Lux Antiqua

Tajemniczy ogród Laureat Ogólnopolskiego Festiwalu Zespołów Muzyki Dawnej Schola Cantorum w Kaliszu

Lux Antiqua Patryk Powel fidel kolanowa, tenor Zuzanna Paprzycka-Powel fidel, lutnia, sopran/alt Damian Kacner harfa, perkusjonalia, bas Joanna Bardzka perkusjonalia, sopran Marta Michalak fidel

PROGRAM KONCERTU Claudin de Sermisy (1490–1562) En entrant en ung jardin Solage (XV w.) Fumeux fume par fumee

Pietro de Lode (XVI w.) El Basilisco Jacopo da Bologna (?–1386) Aquila altera John Dunstable (1385–1453) O rosa bella Francesco Landini (1325–1397) Cosi pensoso Cipriano de Rore (1515–1565) A la dolce ombra de le belle frondi Filippo Azzaiolo (XVI w.) Dall’orto se ne vien Giuseppe Caimo (1545–1584) Mentre il cuculo Adriano Banchieri (1567–1634) Capricciata / Contrappunto bestiale alla mente John Bartlet (XVII w.) Of all the birds that I do know Clement Janequin (1485–1558) Le chant des Oyseaulx Hans Brachrogge (1590–1638) Ecco il verno

33

Lux Antiqua

Zespół Muzyki Dawnej „Lux Antiqua” został założony w Poznaniu pod koniec 2019 roku. Członkami zespołu są absolwenci akademii muzycznych – poznańskiej oraz wrocławskiej – specjalizujący się w wykonawstwie historycznym. Głównym obszarem ich zainteresowań jest muzyka średniowieczna oraz renesansowa. Zespół posiada bogate instrumentarium, w którego skład wchodzą instrumenty takie jak lutnia renesansowa, fidele ramieniowe, fidel kolanowa, viola da gamba basowa i sopranowa, harfa clarsach oraz perkusjonalia. Umiejętności wokalne muzyków pozwalają także na wykonywanie utworów a capella, monodii liturgicznej i akompaniowanej oraz utworów wokalno-instrumentalnych.

Szerokie zainteresowania i kompetencje muzyczne członków zespołu sięgające takich dziedzin jak teoria chorału gregoriańskiego, dyrygentura chóralna, muzyka tradycyjna oraz improwizowana stwarzają pole do wielopłaszczyznowych poszukiwań w interpretacjach wykonywanych utworów. W 2021 roku zespół otrzymał Bursztynową Harfę Eola na 43. Ogólnopolskim Festiwalu Zespołów Muzyki Dawnej „Schola Cantorum” w Kaliszu oraz grand prix na XIX Międzynarodowym Festiwalu Kultury Dawnej w Malborku.

Zuzanna Paprzycka-Powel

Absolwentka Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w klasie lutni dra H. Kasperczaka. Swoje muzyczne zainteresowania skupia wokół muzyki renesansowej i średniowiecznej. Brała udział w wielu projektach uczelnianych oraz pozauczelnianych związanych z muzyką dawną, np. w operze Dydona i Eneasz H. Purcell’a pod dyrekcją P. Esswood’a wystawianej w Operze Poznańskiej. Uczestniczyła także w kursach i lekcjach mistrzowskich u wybitnych lutnistów takich jak J. Cizmar czy A. Damiani. Studiowała monodię liturgiczną na UPJPII w Krakowie, a w 2020 roku rozpoczęła studia w klasie violi da gamba u prof. K. Pyzika w Akademii Muzycznej we Wrocławiu.

Jest współzałożycielką zespołu muzyki dawnej „Lux Antiqua” zajmującego się muzyką średniowieczną oraz renesansową. Poza muzyką profesjonalną zajmuje się także polską muzyką tradycyjną, promując ją w kraju i poza jego granicami.

34

Patryk Powel

Absolwent Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w klasie wiolonczeli historycznej dra hab. J. Thiela oraz w klasie violi da gamba prof. K. Pyzika. Studiował monodię liturgiczną na Uniwersytecie Papieskim w Krakowie. Zajmuje się wykonawstwem historycznie poinformowanym. Jego działalność w tym obszarze skupia się głównie na muzyce średniowiecznej, renesansowej oraz barokowej. Gra także na fidelach kolanowych oraz śpiewa. Swoje umiejętności muzyczne wzbogacał pracując pod opieką wspaniałych artystów z kraju i z zagranicy. Jego celem jest odkrywanie zapomnianych dzieł muzycznych i ich propagowanie w możliwie najlepszym kształcie.

Marta Michalak

Studiowała skrzypce współczesne i barokowe w Akademii Muzycznej w Poznaniu, a także altówkę historyczną. Gra na fideli ramieniowej.

Wcześniejsza edukacja związana była z Zespołem Szkół Muzycznych w Poznaniu. Stroni od klasyfikowania muzyki, nie boi się jej trudnych, ale też nieklasycznych obszarów. Uważa, że muzyki nie da się opisywać słowami. Łamie stereotyp „poważnego” odbioru muzyki, dlatego jej celem jest dotarcie z nią do każdego. Podróżuje do źródeł chcąc wydobyć najczystszy sens i dobro płynące z muzyki. Występowała we Francji, w Filharmonii Berlińskiej, w Europejskim Centrum Kultury Krzysztofa Pendereckiego, na wildeckim balkonie oraz w stadninie koni. Stypendystka Marszałka Województwa Wielkopolskiego. Swoją wiedzę pogłębia na wielu kursach muzycznych m.in. Warsztaty Muzyki Kameralnej w ramach ARTELIER FESTIVAL w Szczecinie, Kursy Mistrzowskie w Żychlinie, Kurs Mistrzowski w Busku-Zdroju, Międzynarodowa Szkoła Muzyki Dawnej w Lidzbarku Warmińskim, Kurs Mistrzowski Arte dei Masterclasses w Radziejowicach. Współpracowała z takimi osobistościami jak R. Podger, P. Esswood, A. Lawrence-King, R. Hollingworth, B. Bayl.

35

Joanna Bardzka

Wokalistka i multiinstrumentalistka, studiowała fortepian u T. Chmielewskiego na Akademii Muzycznej w Łodzi oraz dyrygenturę symfoniczną (w klasie M. Pijarowskiego) i chóralną (w klasie A. Franków-Żelazny) na Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Jako dyrygentka przez ostatnie lata współpracowała z wieloma chórami, prowadząc między innymi własny chór dziecięcy i Chór Międzypokoleniowy Teatru Polskiego. Wokalnie rozwijała się śpiewając na przestrzeni lat w wielu chórach, koncertując w Polsce i za granicą, między innymi we Włoszech, Boliwii, Chorwacji. Obecnie sopran i perkusistka zespołu „Lux Antiqua”.

Damian Kacner

Absolwent Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu w klasie dyrygentury chóralnej prof. M. Gandeckiego, prof. M. Wdowickiej-Mackiewicz i dra T. Dzięcioła. Zgłębia zagadnienie wykonawstwa historycznie poinformowanego muzyki epoki średniowiecza i renesansu. Wieloletnie poszukiwania muzyczne ukoronował wykonaniem I aktu Orfeusza C. Monteverdiego zdobywając dyplom z wyróżnieniem. Swój warsztat wokalny i dyrygencki wzbogacał pod okiem znamienitych artystów z kraju i ze świata podczas kursów mistrzowskich i koncertów w kraju oraz za granicą. W zespole gra na harfie i śpiewa, zaś na co dzień propaguje szeroko pojętą kulturę muzyczną nauczając muzyki oraz prowadząc zajęcia wokalne.

36

31 maja, wtorek, godz. 1900

Sala Wielka Ratusza Rynek, Wrocław

Katarzyna Haras mezzosopran Jarosław Kitala baryton Hanna Balcerzak klawesyn Piotr Młynarczyk viole da gamba Bartłomiej Balcerzak skrzypce barokowe Łukasz Krusz skrzypce barokowe

Z udręki po ekstazę – w mocy barokowego afektu PROGRAM KONCERTU Claudio Monteverdi (1567–1643) Pur ti miro, pur ti godo z opery L’incoronazione di Poppea Speranza tu mi vai z opery L’incoronazione di Poppea Georg Friedrich Händel (1685–1759) Pensa a chi geme d’amor piagata z opery Alcina Di te mi rido, semplice stolto z opery Alcina Ogni indugio d’un amante z opery Rinaldo Claudio Monteverdi (1567–1643) Zefiro torna (Scherzi musicali) Marcin Józef Żebrowski (ok. 1710–1792) Salve Regina Georg Friedrich Händel (1685–1759) Nel tuo seno z opery Giulio Cesare Tu sei il cor di questo core z opery Giulio Cesare See, the the raging flames arise z oratorium Joshua Let rolling streams z kantaty Ode for the Birthday of Queen Anne

Katarzyna Haras

Urodzona w Katowicach. W 2000 roku rozpoczęła naukę w PSM II st. im. M. Karłowicza w Katowicach.

W 2008 roku ukończyła z wyróżnieniem wydział Wokalno-Aktorski Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach. W 2012 roku ukończyła studia podyplomowe, a w 2017 roku studia Doktoranckie na wydziale Wokalno-Instrumentalnym Akademii Muzycznej w Katowicach.

Od 2010 roku jest wykładowczynią na wydziale Wokalno-Instrumentalnym macierzystej akademii.

Debiutowała partią Rozyny (Cyrulik Sewilski G. Rossini) na festiwalu operowym w Portugalii. Od 2009 roku jest solistką Opery Śląskiej w Bytomiu, gdzie zadebiutowała rolą Jadwigi w Strasznym Dworze S. Moniuszki. Od 2010 roku jest solistką Opery Wrocławskiej. Od 2009 roku zaśpiewała ponad 300 spektakli, w tym premiery takie jak: E. Knapik La Liberta chiama la liberta pod batutą J. Kaspszyka czy premiera R. Straussa Der Rosenkavalier. Ma na swoim koncie takie role jak: Cherubin – Wesele Figara W.A. Mozart, Dorabella – Cosi fan Tutte W.A. Mozart, Donna Elwira – Don Giovanni W.A. Mozart, Carmen – Carmen G. Bizet, Dalila – Samson i Dalila C. Saint-Saens, Olga – Eugeniusz Oniegin P. Czajkowskiego, Eboli – Don Carlos G. Verdi czy Oktavian – Der Rosenkavalier R. Straussa.

Artystka wykonuje wiele koncertów zarówno w kraju jak i za granicą, brała udział w festiwalach: Viva il canto w Cieszynie, Gloria w Białymstoku, Festiwal im G.G. Gorczyckiego, Festiwal operowy w Xanten (Niemcy), gdzie wykonywała partię Carmen. Wielokrotnie koncertowała w Finlandii, na, Łotwie, Litwie, Słowacji i w Czechach w ramach Międzynarodowego Festiwalu Młodych Laureatów Konkursów Muzycznych organizowanego we współpracy z Instytucją Promocji i Upowszechniania Muzyki Silesia.

W 2007 roku otrzymała II nagrodę na konkursie wokalnym S. Barborka w Stonavie (Czechy).

Rok później otrzymała III nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Trnavie (Słowacja).

W 2015 roku otrzymała wyróżnienie z rąk Dyrektor Opery Wrocławskiej Ewy Michnik z okazji Jubileuszu 70-lecia Polskiej Sceny Operowej we Wrocławiu.

W 2010 roku uczestniczyła we współtworzeniu dzieła artystycznego H. Holeksy zarejestrowanego na nośniku elektronicznym w postaci Trzech fragmentów z poematów J. Kasprowicza op.5.

38

Jarosław Kitala

Absolwent klasy śpiewu solowego Akademii Muzycznej w Katowicach oraz Opera Studio przy Opéra National du Rhin w Strasbourgu; laureat i finalista prestiżowych konkursów wokalnych, m.in. A. Sari w Nowym Sączu, A. Didura w Bytomiu, przesławnego konkursu w hiszpańskim Bilbao czy elitarnego konkursu opery barokowej w Innsbrucku, w Austrii. Prowadzi aktywną działalność artystyczną; śpiewa koncerty o szerokim zakresie repertuarowym i stylistycznym: recitale kameralne, spektakle oraz koncerty operowe i oratoryjno-kantatowe. W programie posiada liczne partie solowe pozycji operowych i oratoryjnych; partie tytułowe i pierwszoplanowe m.in. w operach: Alceste J.B. Lully’ego, Dido and Aeneas H. Purcella, Rinaldo, Rodelinda, Giulio Cesare G.F. Handla, Il matrimonio segreto, L’italiana in Londra D. Cimarosy, Le nozze di Figaro, Cosi fan tutte W.A. Mozarta, Il barbiere di Siviglia, La cambiale di matrimonio G. Rossiniego oraz w muzyce oratoryjnej, jak: Rappresentazione di Anima et di Corpo E. Cavalieriego, Completorium, Litaniae De Providentia Divina G.G. Gorczyckiego, Juditha Triumphans A. Vivaldiego, Messiah, Jephte, Samson, Judas Maccabaeus G.F. Handla, Magnificat, Weihnachts-Oratorium, Johannes-Passion J.S. Bacha, Magnificat C.Ph.E. Bacha, Te Deum M.A. Charpentiera, Die Schöpfung, Jahreszeiten, Stabat Mater J. Haydna, Requiem, Krönungmesse, Vesperae solennes W.A. Mozarta, IX Symfonia, Missa in C L. van Beethovena, Stabat Mater, Petite Messe Solennelle G. Rossiniego, Christus, Via crucis F. Liszta, Oratorio de Noël C. Saint-Saensa, Requiem G. Faure, Stabat Mater K. Szymanowskiego, Magnificat W. Kilara, Beatus vir, III Symfonia Kopernikowska H.M. Góreckiego, Belshazzar’s Feast W. Waltona i wiele innych.

Jako solista występował z wieloma uznanymi zespołami muzycznymi oraz ich wybitnymi kierownikami. Współpracował m. in. z Les Talens Liriques, Orchestre Philharmonique de Strasbourg, Narodową Orkiestrą Polskiego Radia, Narodową Orkiestrą Filharmoniczną w Odessie, Orquestra Barocca de Sevilla, Orchestre Symphonique de Mulhouse, Orchestre Mozart de Toulouse, Irish Baroque Orchestra, Orkiestrą Kameralną Aukso, zespołem muzyki dawnej Accademia dell’Arcadia, zespołami Filharmonii Śląskiej, Krakowskiej, Pomorskiej, Sudeckiej, Zabrzańskiej, Słupskiej, Toruńskiej, Zamojskiej, Zielo39

nogórskiej, Jeleniogórskiej, zespołami Opery Śląskiej i Krakowskiej, Teatru La Monnaie w Brukseli, Opéra National du Rhin w Strasbourgu, Opéra National de Lorraine w Nancy, Teatro Real w Madrycie, Teatru Wielkiego w Poznaniu, Opery Nova w Bydgoszczy, Opery i Filharmonii Podlaskiej, Polskiej Opery Królewskiej, Krakowskiej Opery Kameralnej, Mazowieckiego Teatru Muzycznego w Warszawie, Teatru Muzycznego w Poznaniu i innymi. Na zagranicznych scenach operowych pracował z jednymi z najwybitniejszych współczesnych dyrygentów i reżyserów nazwisk takiej rangi co: C. Rousset, H. Haenchen, D. Callegari, C. Trinks, I. Bolton, R. Calderon, M. Soustrot, A. Fogliani, R. Carsen, D. Alden, O. Py, M. Clément, L. Pelly, M.E. Seigneyrole, V. Carrasco i wieloma innymi.

Hanna Balcerzak

Ukończyła Akademię Muzyczną im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi w klasie klawesynu prof. L. Kędrackiego oraz w klasie fortepianu wybitnego pianisty prof.

M. Drewnowskiego. Była stypendystką Fundacji im. J. Hofmanna, dwukrotnie – Dartington International Summer School oraz The Ringve Museum w Trondheim, dzięki którym doskonaliła swoje umiejętności pod kierunkiem takich artystów jak: M. Cole, E. Riu, C. Tilney, K. Haugsand.

Jest laureatką nagrody głównej V Międzynarodowego Festiwalu Pianistycznego im.

J. Hofmanna i I.J. Paderewskiego w Nałęczowie w kategorii duetu fortepianowego z siostrą A. Gajecką-Antosiewicz, co zapoczątkowało serię koncertów we Francji, a kontynuowane jest po dziś dzień w duetach: fortepianowym i klawesynowym (Duo Siostry Gajeckie).

Jako solistka i kameralistka występowała podczas wielu festiwali w kraju i zagranicą. W jej dorobku fonograficznym znajdują się dwa solowe albumy: Composizioni di perla (2015), z utworami klawesy40

fot. H. Balcerzak

nowymi mistrzów baroku: J.S. Bacha, D. Scarlattiego, A. Solera oraz Muzyczne portrety kobiet (2019), z muzyką klawesynistów francuskich XVIII wieku. Od 2018 roku Hanna Balcerzak współpracuje z Centrum Współczesnej Muzyki Klawesynowej im. E. Chojnackiej w Pałacu w Rybnej; pełni również funkcję dyrektora artystycznego festiwalu Wiosna Barokowa w Pałacu w Rybnej. Obok działalności koncertowej Balcerzak prowadzi klasę klawesynu i fortepianu w OSM im. F. Chopina w Bytomiu.

Bartłomiej Balcerzak

Ukończył Akademię Muzyczną im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi w klasie skrzypiec ad. T. Bartosiaka. Występuje w kraju i za granicą, z żoną H. Balcerzak (pianistką i klawesynistką) wykonując muzykę zarówno na skrzypcach barokowych jak i współczesnych. Muzyczne pasje rozwija na wielu poziomach, doskonaląc się w improwizacji oraz rozszerzając swoje umiejętności o zagadnienia dotyczące historycznego wykonawstwa muzyki dawnej.

Współtworzy zespoły Ludzie Renesansu oraz Negev.

Oprócz działalności koncertowej prowadzi klasę skrzypiec w Państwowej Szkole Muzycznej I st. im. I.J. Paderewskiego w Tarnowskich Górach.

41

Piotr Młynarczyk

Ukończył PSM w Częstochowie w klasie wiolonczeli S. Rysanova. W 2009 roku rozpoczął studia w klasie violi da gamba K. Pyzika w Akademii Muzycznej w Poznaniu. W 2015 roku ukończył studia magisterskie w Akademii Muzycznej im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi w klasie violi da gamba J. Krusz.

Swoje umiejętności rozwijał także na kursach i warsztatach u takich pedagogów jak G. Balestracci, B. Cocset, M. Valli, M. Möllenbeck, A. McGillivray. Współpracował z zespołami muzyki dawnej takimi jak Gambasada, Filatura di Musica, Consortium Sedinum, Capella Cracoviensis, Floripari, Harmonia Sacra, Gradus ad Parnassum, Senza Battuta, Konfraternia Caper Lubliniensis.

Łukasz Krusz

Skrzypek, pedagog. Absolwent studiów I stopnia na Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach w klasie skrzypiec barokowych mgra A. Pastuszki i dr M. Pastuszki. Absolwent studiów I i II stopnia tej samej Akademii w klasie skrzypiec współczesnych prof.

R. Lasockiego. Nauczyciel skrzypiec w Zespole Szkół Muzycznych I i II st. im. J. Kiepury w Sosnowcu, lider grupy II skrzypiec w Orkiestrze Kameralnej Miasta Jaworzna „Archetti”. Podróżnik rowerowy, członek Stowarzyszenia „Big Heart Bike”, którego założeniem jest łączenie wypraw rowerowych z działalnością charytatywną.

42

4 czerwca, sobota, godz. 1800

5 czerwca, niedziela, godz. 1200

Kościół św. Jana Chrzciciela, Piszkowice k. Kłodzka Kościół św. Józefa Oblubieńca NMP ul. Kłodzka 3, Łagiewniki

Zespół Muzyki Dawnej Rocal Fuza

Mélange nostalgique Radosław Dembiński śpiew, viola da gamba, szałamaja, fidel kolanowa, flety proste, bęben Ryszard Dembiński śpiew, gitterna, lira korbowa, dudy

PROGRAM KONCERTU Anonim (Czechy II-poł. XIV w.) Primo tempore Anonim Taniec i marsz (utwory tradycyjne z Irlandii) Radosław Dembiński Droga przez pustkowie Ryszard Lwie Serce (1157–1199) Pieśń więzienna Radosław Dembiński Pieśń morza Radosław Dembiński Córka kupca Colin Muset (XIII w.)

Quand je voir yver retorner Informacja o artystach na str. 19–22

Walter von der Vogelweide (c. 1170–c. 1230) Palestinalied Pietro Vinci (1535–1584) Il gambaro con denaretto Anonim (XV w.) Los Bilbilicos Anonim (XIV w.) Satarello II Radosław Dembiński Powrót Piosenka ukraińska Niosła Hania wodę Anonim (XVI w.) La Gamba

ISBN 978-83-67067-12-6 kontakt Akademickie Stowarzyszenie Kultury WAGANT skrytka pocztowa 2372, 50-131 Wrocław 3 tel. +48 606 374 235, +48 696 306 295 ask@askwagant.org.pl www.askwagant.org.pl/maj biuro festiwalowe OKiS, Rynek–Ratusz 24, 50-101 Wrocław tel. +48 71 344 28 64 okis@okis.pl www.okis.pl koordynacja projektu, biuro festiwalowe: Joanna Drab-Pasierska joanna.pasierska@okis.pl Daniel Jasiński daniel.jasinski@okis.pl Tatjana Gajewczyk tatjana.gajewczyk@okis.pl Dominika Kowalik dominika.kowalik@okis.pl Krzysztof Saj krzysztof.saj@okis.pl dyrektor artystyczny festiwalu: Maciej Kieres tel. +48 601 24 08 49, +48 605 64 24 99 kiereskm@wp.pl wydawca: Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu opracowanie i redakcja: Joanna Drab-Pasierska, Maciej Kieres

skład i druk Wrocław, maj 2022

Bilety na koncert 22 maja do nabycia w Narodowym Forum Muzyki oraz przed koncertem.

Pozostałe koncerty oraz wykład – wstęp wolny. znajdź nas na Facebooku

www.facebook.com/Maj.z.MuzykaDawna oraz na www.okis.pl

Na okładce: Allegory of Music, Laurent de La Hyre (1606–1656), olej na desce, 1649 rok. The Metropolitan Museum of Art, New York.