Program Festiwalu Ogrody Muzyczne 2016

16.

FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE ...po obu stronach gór...

GOŚĆ HONOROWY: SŁOWACJA

15.07–9.08.2016 DZIEDZINIEC WIELKI ZAMKU KRÓLEWSKIEGO W WARSZAWIE – MUZEUM

www.ogrodymuzyczne.pl

16.

FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE ...po obu stronach gór...

GOŚĆ HONOROWY: SŁOWACJA

15.07–9.08.2016 DZIEDZINIEC WIELKI ZAMKU KRÓLEWSKIEGO W WARSZAWIE – MUZEUM

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

Po raz szesnasty otwieramy bramy Ogrodów Muzycznych. Witamy serdecznie naszą stałą, wierną publiczność, ale liczymy też na nowych przybyszów, którzy zasmakują w naszych „ogrodowo-muzycznych” propozycjach. Nie wpadamy w rutynę. Każdego roku jest coś nowego, wydarzenie, które zapamiętamy na dłuższy czas.

Tegoroczny festiwal wita serdecznie muzykę i sztukę ze Słowacji, która obejmuje właśnie przewodnictwo w Radzie Unii Europejskiej. Kraj bardzo bliski i podobny Polsce, a jednak zbyt mało nam znany. Dlatego z wielką radością przedstawiamy szereg koncertów i innych wydarzeń z tego bratniego kraju.

Festiwal Ogrody Muzyczne jest pięknym, radosnym świętem, który w letnie upały i letnie burze łączy ludzi wrażliwych na sztukę, daje im przeżycia estetyczne i trochę optymizmu na nadchodzące jesienne dni.

Cieszymy się na spotkania z Wami, Droga Publiczności!

Zygmunt Krauze Dyrektor muzyczny Festiwalu Ogrody Muzyczne

3

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

Pragnę serdecznie powitać wszystkich Państwa na szesnastej już edycji letniego festiwalu Ogrody Muzyczne. Z okazji pierwszej w historii prezydencji Republiki Słowackiej w Radzie Unii Europejskiej we współpracy z naszymi polskimi i słowackimi partnerami oraz organizatorami festiwalu przygotowaliśmy trzy koncerty oraz dwa wieczory tematyczne poświęcone Słowacji.

Będą Państwo mogli poznać dzięki nim przedstawicieli różnych rodzajów współczesnej kultury muzycznej na Słowacji (Kandráčovci, Veni ensemble, duet Škuta) i prezentowaną przez nich sztukę.

Mamy również ambicję, by przedstawić polskiej publiczności Republikę Słowacką jako nowoczesny kraj sukcesu także z innej strony – jako kraj pięknych krajobrazów, turystyki i dobrego wina.

Bardzo się cieszę, że jako gość wieczoru w festiwalu weźmie udział scenograf Boris Kudlička, od wielu lat tworzący w Polsce jeden z najbardziej znanych Słowaków, którzy odnieśli sukces za granicą.

W stosunkowo krótkim czasie zdobył znakomitą międzynarodową renomę, a jego twórczość docenia się na całym świecie.

Na początku półrocza słowackiej prezydencji w Radzie UE, które trwa od 1 lipca do 31 grudnia 2016 roku, życzę Państwu spędzenia miłych chwil podczas lubianego festiwalu Ogrody Muzyczne.

Dušan Krištofík Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny Republiki Słowackiej w Rzeczpospolitej Polskiej

4

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

Dovoľte mi, aby som Vás všetkých srdečne privítal už na 16. ročníku letného festivalu Ogrody Muzyczne. V spolupráci s našimi poľskými a slovenskými partnermi i organizátormi festivalu sme pripravili pri príležitosti historicky prvého predsedníctva Slovenskej republiky v Rade Európskej Únie tri koncerty a dva tematické večery venované Slovensku.

Počas nich sa budete môcť oboznámiť s predstaviteľmi rôznych žánrov súčasnej hudobnej kultúry na Slovensku (Kandráčovci, Veni Ensemble, duo Skuta) a ukážkami ich umenia. Zároveň máme ambíciu predstaviť poľskej verejnosti Slovenskú republiku ako úspešnú a modernú krajinu aj z inej stránky – ako krajinu prírodných krás, turistiky, cestovného ruchu a dobrého vína.

Som veľmi rád, že ako hosť večera sa festivalu zúčastní umelecký scénograf Boris Kudlička, dlhodobo pôsobiaci v Poľskej republike, jeden z najznámejších a najúspešnejších Slovákov v zahraničí. V pomerne krátkom čase si dokázal získať výborné medzinárodné renomé a jeho tvorba je oceňovaná po celom svete.

Na začiatku polroku slovenského predsedníctva v Rade EÚ, ktoré prebieha v termíne od 1. júla do 31. decembra 2016, Vám želám príjemné chvíle strávené počas obľúbeného festivalu Ogrody Muzyczne.

Dušan Krištofík Mimoriadny a splnomocnený veľvyslanec Slovenskej republiky v Poľskej republike

5

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

15.07 piątek

godz. 19:00

Wieczór Inauguracyjny Janosikowa muzyka – Oj, zabawa!

Kandráčovci – słowacka grupa folkowa Program: Šalený východ Na kostolnej veži Kone vrané + Lisočka Pri trenčanskej bráne + A ja ťa nechcem a já ťa nemilujem Hava nagila Čeremšyna + Ty skazala Goraľu + Za gurami za ľasami Oj, išla ja hori hrunom Ľubľu Cigana Jana Sokoly + Holubička Včielka + Duby + Monti Jahody + OJ, zabava + V pondelok doma nebudem – čas podľa potreby gość wieczoru: Dušan Krištofík, Ambasador Republiki Słowacji w Warszawie

6

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE „Dziwny Juhas na fujerze grał, a echo rozlegało się dolinami. Grał z Krzyżnego ku Pięciustawom i ku Pańszczycy, a rozmaite widma słuchały go radośnie. Kiedy zagrał cieńką nutę, wraz leciały mgłą osnute, kiedy zabrzmiał tęższym głosem, dźwigały się ponad plosem, a kiedy się zaniósł śpiewem, leciały het, nad Tatrów grzbiet, gnały pod słońce, migotlejące, porwane wiatru gibkim powiewem... I pędziły k’niemu falą, skrzydła im się w słońcu palą, albo w gwiazdy nabijane śmigały het, nad Tatrów grzbiet, w gwiazdach świecące, migotlejące, w obłoków białą wpłynione pianę... Dziwny Juhas grał z przełęczy, echo mu po zboczach dźwięczy, pędzi, tula się w dolinę, przelata het, nad Tatrów grzbiet, gdzieś w jeziorze utopione kołysze się na wodnym szkle, przesuwa się po wodnej ćmie – echo rozdzwonione... z fujery”. (Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Na skalnym Podhalu) Gdy w 1899 roku do Zakopanego dotarła kolej żelazna, na Podhale zawitali miastowi głodni autentyku, cepry patrzący na Górali ze zdziwieniem odkrywców. Mieszkańcy Podhala witali ich z rezerwą, ale coś wzajemnie ciągnęło do siebie warszawsko-krakowską bohemę i twardych, niezłomnych juhasów. Podhale odkryło swe bogactwo przed przybyszami, szeroko rozgłosiło gawędę i nutę Sabały, skrzypeczki Bartka Obrochty, parzenice, ciupagi i owcze sery. Spierali się tylko ludzie, czy ten dziwny juhas, co chodził po przełęczach i pomagał biednym, to Janosik nasz, polski, rodzimy, czy bardziej tego narodu, co po drugiej stronie gór mieszkał. Jedni widywali go pod Orawicami, pod Trzcianą (słowacka Trstená) i Szczyrbskim Jeziorem (Štrbské pleso), inni mówili, że towarzysze czekają go w Kościelisku. O Polakach i Węgrach mówi przysłowie, że to dwa bratanki, ale w legendzie Janosika przeglądają się w równym stopniu kultury polska i słowacka. A muzyka rozbrzmiewająca na skalnym Podhalu płynie w żyłach obydwu narodów. Udowodni to dzisiejszy koncert.

Na lampkę wina zaprasza Małokarpacki Szlak Winny

7

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

16.07 sobota

godz. 19:00

GOŚĆ WIECZORU: PAWEŁ KOWALSKI (recital) Program: Fryderyk Chopin Nokturn f-moll op. 55 nr 2 Preludium e-moll op. 28 nr 4 Preludium fis-moll op. 28 nr 8 Mazurek f-moll op. 7 nr 3 Mazurek cis-moll op. 63 nr 3 Krzysztof Komeda Kołysanka Sleep safe and warm z filmu Dziecko Rosemary Romana Polańskiego Fryderyk Chopin Wielki Polonez As-dur op. 53 (przerwa)

W poszukiwaniu Chopina (projekcja) Reżyseria: Phil Grabsky Produkcja: Seventh Art Production 2014 Występują m.in.: Kevin Kenner, Nelson Goerner, Janusz Olejniczak Czas trwania: 112 min.

Wydawało się nam wszystkim, że go znamy. Wiedzieliśmy, jak żył, słyszeliśmy go, jakby mieszkał w sąsiednim mieszkaniu. Czasami nawet wydawało się, że słyszymy, co myśli. Gdy odszedł, płakaliśmy, bo wiedzieliśmy, że nic już nie będzie tak samo. O Chopinie napisano tysiące stron, badacze przekopali się przez najwęższe korytarze jego muzyki, biografowie wiedzieli dokładnie, przy której wierzbie westchnął, opuszczając Polskę na zawsze. A jednak. Choć tak doskonale znany nie tylko nam, tu na miejscu, ale właściwie wszystkim melomanom na świecie, Chopin zostawił dla siebie kilka tajemnic.

Wydaje się niemożliwe? Wszystko przecież wiemy! Znamy każdą linijkę korespondencji, pamiętamy obrazy malowane pędzlem i piórem tych, którzy jego znali bezpośrednio. A jednak. Inne czasy – z biegiem lat to, co wydawało się ważne, blednie, a widoczne staje się dotychczas mało istotne. Inne oczy – polskie spojrzenie na Chopina ma swój własny styl, oczy obcokrajowca potrafią dostrzec w nim inny typ artysty. Nie ciążą na odbiorze jego postaci stereo-

8

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

typy wypracowane żmudnie przez lata zaborów, romantyczną gorączkę, oczekiwania społeczne. Innym okiem patrzy więc na Chopina Phil Grabsky, specjalista od tajemnic świata muzyki. Brytyjczyk, który wcześniej odkrywał już Mozarta i Beethovena w cyklu filmów zatytułowanym In serach of... (W poszukiwaniu...), dziś patrzy na Chopina, a w docieraniu do niego na nowo towarzyszą mu i prowadzą po meandrach życia i twórczości gwiazdy światowej pianistyki i wielcy dyrygenci: Kevin Kenner, Janusz Olejniczak, Frans Brüggen, Daniel Barenboim. Choć można się zastanawiać, po co zaglądać do środka przez otwarte drzwi po raz kolejny, to sensowność takich poczynań zgrabnie ujmuje fragment kochanej w dzieciństwie książki A. A. Milne’a:: „im bardziej Puchatek zaglądał do środka, tym bardziej Prosiaczka tam nie było”...

Paweł Kowalski jest jednym z najbardziej wszechstronnych polskich muzyków wykonującym ponad czterdzieści utworów na fortepian i orkiestrę od Mozarta po Panufnika, muzykę kameralną, filmową i jazz. Był pierwszym po Krystianie Zimermanie wykonawcą Koncertu fortepianowego Witolda Lutosławskiego, który zagrał w Warszawie pod dyrekcją kompozytora. Studiował w Kolonii, Warszawie i Vancouver – dzięki stypendium Witolda Lutosławskiego. Występował w 40 krajach na czterech kontynentach, m.in. w Salle Pleyel w Paryżu, Konzerthaus w Berlinie, w Zurychu, Brukseli, Palma di Mallorca,

9

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE Saragossie, Walencji, Tallinie, Budapeszcie, Bukareszcie, Buenos Aires oraz z Orquesta Sinfonica de Chile w Santiago. Brał udział w wielu festiwalach, m.in. BBC Polish Season w Londynie, Moravsky podzim, Concentus Moravie, Międzynarodowych Festiwalach Chopinowskich w Warszawie, Dusznikach Zdroju, Antoninie, Mariańskich Łaźniach i Gaming, Warszawskiej Jesieni, Musica Polonica Nova we Wrocławiu, Muzycznym Festiwalu w Łańcucie. Koncertował z orkiestrą Sinfonia Varsovia pod dyrekcją Yehudi Menuhina, z orkiestrami radiowymi w Berlinie, Oslo, Zagrzebiu, Katowicach i Warszawie oraz z orkiestrami filharmonicznymi w Europie. Nagrywał dla radia i telewizji, wydał płyty z utworami Chopina, Beethovena, Brahmsa, Zarębskiego i Panufnika. Był jurorem sześciu międzynarodowych konkursów pianistycznych. Ostatnio komentował dla TVP Kultura XVII Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. F. Chopina.

10

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

17.07 niedziela

godz. 19:00

Manuel de Falla / Victor Ullate Czarodziejska miłość (taniec na ekranie) Choreografia: Victor Ullate Reżyseria: Eduardo Lao Dyrygent: Josep Vicent Wykonawcy: Marlen Fuerte, Dorian Acosta i Balet Victora Ullate Orkiestra Teatro Real Produkcja: Les Films les Figures Libres, Victor Ullate Ballet – Comunidad de Madrid, Teatro Real, Mezzo, TVE 2015 Czas trwania: 100 min. gość wieczoru: Dorota Sumińska Jak wielka jest potęga miłości, przekonało się wielu. Ale triumf miłości ziemskiej nad tą, która wraca z zaświatów, to specjalność hiszpańskiego kompozytora, Manuela de Falli. W swym powstałym w 1914 roku balecie opowiada historię andaluzyjskiej Cyganki, Candelas, która pokochała miłością ogromną, choć nieszczęśliwą. Amant był lekkoduchem, kochał nie tylko ją. Kres jego romansowym poczynaniom położyła śmierć, ale choć wiele zawinił, ona nie potrafi go zapomnieć. Umarły wraca do niej zza grobu. Pojawia się Carmelo, który oprócz tego, że kocha Candelas, jest także sprytny. Namawia Lucię, by poflirtowała nieco z Widmem. Gdy któregoś razu zmarły kochanek znów powraca, Lucia zaleca się do niego. Dawne skłonności dają o sobie znać... Carmelo ma wtedy szansę przekonać Candelas o swej miłości, ich usta spotykają się w pocałunku, który zdejmuje klątwę. Widmo ustępuje, a marzenia Carmela o szczęśliwym związku mają szansę wreszcie się ziścić.

11

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

18.07 poniedziałek

godz. 19:00

Awangarda, awangarda... (koncert) VENI ensemble Program: Martin Burlas (1955) – 7th Day Record na dowolny zespół instrumentalny Marián Lejava (1976) – deadline:aria na skrzypce solo i zespół instrumentalny Daniel Matej (1963) – Believe it, or not! (z Trzech pieśni i refrenu) na głos solo i zespół instrumentalny Gavin Bryars (1943) – Jesus’ Blood Never Failed Me Yet (wersja na zespół instrumentalny i projekcję video), video: Viktor Fuček (1977) Daniel Matej – CODA (dla JBNFMY) na taśmę i wychodzący zespół (przerwa) Terry Riley (1935) – In C na dowolny zespół instrumentalny VENI ensemble: Veronika Vitázková – flet, piccolo Martin Adámek – klarnet Ronald Šebesta – klarnet Braňo Dugovič – klarnet basowy Fero Király – keyboardy Ivan Šiller – keyboardy, pulsacja Milan Osadský – akordeon Michal Matejka – gitara elektryczna Juraj Beráts – gitara elektryczna, produkcja Dalibor Kocián – perkusja Ibolya Vörösváry – altówka Andrej Gál – wiolonczela Marián Lejava – dyrygent, pulsacja Daniel Matej – kierownik artystyczny – śpiew, dyrygent, keyboard, pulsacja, elektronika

Zagraj to w C-dur. Albo bez tonacji, po prostu w „C”. Zachowaj czystość, staraj się być zrozumały. Nie mieszaj, nie zaciemniaj, prostota i jasność niech będą Twoją dewizą. Taki kieszonkowy

12

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

poradnik minimalisty mógłby nam spisać Terry Riley (ur. 1935), ikona amerykańskiej minimal music, którego In C dziś usłyszymy. W dzisiejszym zestawie jednak Riley to nestor, tak młodzi są twórcy pierwszej części koncertu. Wieczór ze słowacką muzyką współczesną to naprawdę nie lada gratka. Kraj niby nam świetnie znany, ale gdy pomyśleć o muzyce, okazuje się, że to wciąż tajemnica do odkrycia.

Zespół VENI ensemble powstał w 1987 roku z inicjatywy entuzjastów, studentów kompozycji i instrumentalistów Akademii Muzycznej w Bratysławie. Jest otwartą grupą muzyków, którzy do konkretnych projektów zapraszają artystów z zewnątrz (przez prawie 30 lat istnienia z zespołem współpracowało ponad 200 muzyków). Zespół występuje głównie na słowackich i zagranicznych festiwalach muzyki współczesnej. Poza tym brał udział w nagraniach realizowanych w kraju i na świecie. W latach 1990–2005 VENI ensemble nagrał debiutancki album, dwie kolejne płyty i wystąpił gościnnie na krążkach innych artystów.

W 2008 słowacka wytwórnia Hevhetia wydała album Bratislava z utworami zamówionymi u Richarda Ayresa, Tomáša Boroša, Allison Cameron, Daniela Mateja i Christiana Wolffa. Zespół współpracował z wieloma współczesnymi artystami, jak np. Magdaléna Kožená. Repertuar zespołu obejmuje utwory kompozytorów występujących w VENI ensemble, jak też niezwiązanych z grupą, młodych twórców z zagranicy, jak i uznanych kompozytorów dwudziestowiecznych, których muzyka patronuje zespołowi (Charles Ives, Edgard Varèse, Giacinto Scelsi, John Cage, Iannis Xenakis, Earle Brown, Morton Feldman, Terry Riley). Część to dzieła powstające aktualnie, takich kompozytorów, jak: Louis Andriessen, Martin Burlas, Allison Cameron, Hugh Davies, David Dramm, Christopher Fox, Zygmunt Krauze, Chris Newman, Steve Reich, Elliott Sharp, James Tenney, Christian Wolff.

Finansowe wsparcie zespołu zapewnia Slovak Arts Council

13

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

19.07 wtorek

godz. 19:00

Muzyk i człowiek – hołd dla Leonarda Bernsteina (projekcja) Dyrygent: John Wilson Reżyseria: Bridget Caldwell Produkcja: BBC, UNITEL CLASSICA, John Wilson Orchestra 2015 Czas trwania: 107 min. gość wieczoru: Krzesimir Dębski

„W listopadzie 1943 roku gościnnie prowadzić miał [z New York Philharmonics] trzy koncerty Bruno Walter: we czwartek wieczorem oraz w piątek i niedzielę po południu. Czwartkowy poszedł normalnie, w piątek Walter czuł już zapowiedzi grypy, w sobotę leżał obłożnie chory (...). Dla Bernsteina nadeszła tyle wielka, ile trudna chwila. (...) Partytury znał i koncert mógł prowadzić niemal z pamięci, jednak bez własnej orkiestralnej próby. Na to brakowało czasu! (...) Młody artysta tak dalece nie myślał o bliskim występie, iż nie miał nawet przepisowego stroju na popołudnie: czarny tużurek i spodnie w paski. Zastąpił to ciemnoszarym ubraniem z flaneli, a wyjście jego na estradę poprzedzono informacją, że oto – zamiast złożonego niemocą Brunona Waltera – prowadził będzie orkiestrę młody, pierwszy w pełni amerykański dyrygent: tu urodzony i tylko tu przygotowany do zawodu. Publiczność zapowiedź przyjęła z możliwie najlepiej ukrywanym rozczarowaniem. Po dwóch godzinach debiutant był sławą. Występ jego zakończył – rzecz niebywała! – owacją słuchaczy, którzy zerwali się z miejsc (...). Kiedy ten (...) dyrygent przyleciał na czele New York Philharmonic Orchestra w sierpniu 1959 do Warszawy, relacjonując występy zespołu napisałem: (...)

«W klasach dyrygentury wszystkich konserwatoriów świata uczy się wychowanków, że gesty dyrygenta winny być oszczędne, a służyć mogą tylko i jedynie prowadzeniu orkiestry. Tymczasem Leonard Bernstein zdawał się mieć na celu właśnie zwrócenie uwagi publiczności na siebie, zmuszenie jej do zachwytu nad swym temperamentem. Przy batucie skakał w górę, potem kucał, tupał, podrygiwał, tańczył, gryzł palce, zaś bisowy utwór w Sali Kongresowej prowadził... klęcząc na taborecie od fortepianu». (...) O wiele później, z perspektywy dziesięciu lat analizując mój sąd o Filharmonikach z USA, doszedłem do wniosku, że się jednak myliłem...” (Jerzy Waldorff, Diabły i anioły)

14

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

20.07 środa

godz. 19:00

Wieczór słowacki: Po obu stronach gór (projekcja) Fragmenty filmów dokumentalnych Roberta Makłowicza o Słowacji Żuławski – po obu stronach Tatr Reżyseria: Bohdan Kezik gośĆ wieczoru: Ján Bošnovič Każde góry mają swoje legendy.

Znamy Kukuczkę, Wielickiego, Rutkiewicz – bez nich Himalaje byłyby dla nas tylko pocztówką z niepojętego świata. O nich też wiemy najwięcej.

Wiadomo, Himalaje – najwyższe, najtrudniejsze. Przy nich na plan dalszy schodzą legendy mniejszej skali, choćby te nasze, tatrzańskie. Ale to tylko pozory. Historia Wawrzyńca Żuławskiego, muzykologa i kompozytora z Zakopanego, który odkrywał Tatry dla późniejszych pokoleń, wyznaczał trasy na Mięguszowiecki Szczyt czy Spadową Kopę, pierwszy stawiał stopę na skałach, po których dziś tysiące turystów idą, podziwiając potęgę Tatr, jest historią równie wielkiego formatu. Ukochał Tatry nad życie – im poświęcał zbiory opowiadań, miał je w głowie, komponując. Choć nigdy nie należał do TOPR, zaliczano go do najofiarniejszych ratowników górskich. Była w nim czysta, młodzieńcza miłość do gór, jak nieskalana jest miłość nastolatków. Gdy wyjechał szukać w Alpach zaginionych wspinaczy z Jugosławii, zagraniczne szczyty okazały się zazdrosne o tę jego krajową, tatrzańską namiętność. Został w nich na zawsze, przykryty lawiną lodową podczas akcji ratunkowej.

15

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

22.07 piątek godz. 19:00

Koncert nadzwyczajny YOA Orchestra of the Americas Program: Leonard Bernstein – Candide Overture Leonard Bernstein – Tańce symfoniczne z musicalu West Side Story (przerwa) Silvestre Revueltas – Noche de los Mayas YOA Orchestra of the Americas Kierownikiem artystycznym zespołu jest Plácido Domingo. YOA to światowej klasy orkiestra symfoniczna, w której skład wchodzą młodzi muzycy w wieku od 18 do 30 lat pochodzący z 25 krajów świata. Misją YOA jest wspieranie poprzez muzykę młodzieży na drodze jej życiowego rozwoju. Każdego roku orkiestra zbiera się na dwumiesięczne (lipiec–sierpień) rezydencje artystyczne połączone z trasą koncertową. Każdorazowo zgrupowania odbywają się w innej części świata. Od czasu powstania w 2002 roku YOA dała dotąd ponad 300 koncertów w najróżniejszych miejscach, od najbardziej prestiżowych sal koncertowych Europy i Ameryk zaczynając, na koncertach plenerowych kończąc.

16

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE YOA prowadzi także szkołę liderów (Global Leaders Program), trwający dziewięć miesięcy program szkoleń oferowany co roku grupie najwybitniejszych muzyków i kreatorów zmiany. YOA służy jako model dla narodowych orkiestr młodzieżowych Kolumbii, Dominikany, Hondurasu, Jamajki, Meksyku, Urugwaju. www.yoa.org Carlos Miguel Prieto – dyrygent, kierownik muzyczny zespołu.

Pochodzi z Meksyku, jest jednym z najbardziej docenianych w Stanach Zjednoczonych meksykańskich dyrygentów. Występował gościnnie w USA i Kanadzie z orkiestrami symfonicznymi w Bostonie, Cleveland, Dallas, Toronto i Houston. Ściśle współpracuje z Chicago Symphony Orchestra. Na co dzień pełni funkcję dyrektora muzycznego Narodowej Orkiestry Symfonicznej w Meksyku, od 2007 najważniejszego zespołu tego kraju. W przyszłym roku obejmie tę samą funkcję w Orkiestrze Symfonicznej w Minerii. Sezon 2015/16 jest dziesiątym jubileuszowym sezonem Carlosa Prieto jako dyrektora muzycznego Filharmonii w Luizjanie.

Koncert zrealizowany we współpracy ze Stowarzyszeniem im. Ludwiga van Beethovena www.beethoven.org.pl

17

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

23.07 sobota

godz. 18:00

Franz Lehár – Wesoła wdówka (opera na ekranie) operetka w trzech aktach (1905) Libretto: Victor Léon i Leo Stein na podstawie komedii Henriego Meilhaca L’Attaché d’ambassade Premiera niniejszej inscenizacji na scenie The Metropolitan Opera: 31.12.2014 Sir Andrew Davis: dyrygent Susan Stroman: reżyseria i choreografia Julian Crouch: scenografia William Ivey Long: kostiumy Paule Constable: światło Mark Grey: dźwięk Obsada: Jeff Mattsey – wicehrabia Cascada, Sir Thomas Allen – baron Mirko Zeta, Kelli O’Hara – Walentyna, Emalie Savoy – Sylwiana, Wallis Giunta – Olga, Margaret Lattimore – Praskowia, Alek Shrader – Kamil de Rosillon, Alexander Lewis – Raoul de St. Brioche, Daniel Mobbs – Kromow, Gary Simpson – Pristicz, Mark Schowalter – Bogdanowicz, Carson Elrod – Niegus, Renée Fleming – Hanna Glawari, Nathan Gunn – hrabia Daniło Daniłowicz, Synthia Link, Alison Mixon, Emily Pynenburg, Leah Hofmann, Jenny Laroche, Catherine Hamilton gryzetki (Lolo, Dodo, Żożo, Frufru, Kloklo, Margot) Chór, balet i orkiestra The Metropolitan Opera Przedstawienie w języku angielskim z polskimi napisami.

Czas trwania: ok. 180 min.

Na balu u barona Zety, ambasadora księstwa Pontevedro w Paryżu, spotyka się paryska socjeta. Wszyscy ze wszystkimi flirtują – młoda żona Zety, Walentyna, dostaje od Kamila de Rosillon wachlarz z wyznaniem miłości, Daniło Daniłowicz sam nawet nie wie, że ma zostać rzucony na miłosne pożarcie wdowie Hannie Glawari, a wszystko po to, by jej wielki spadek nie przepadł, tylko wsparł

18

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

nadwątlony budżet księstwa Pontevedro. Nagle ginie wachlarz z napisem, nadciąga zmęczony nocnym życiem Daniło. Spotyka wprawdzie wdowę, ale już od progu widać, że nic z tego nie będzie. Kromow znajduje wachlarz i zaczyna podejrzewać swoją żonę o zdradę. By chronić Olgę, ambasador wmawia mężczyźnie, że przedmiot w istocie należy do Walentyny.

Na drugi dzień przyjęcie wydaje Hanna. Ambasador walczy, by nikt nie miał do niej dostępu, aż tu nagle odnajduje się wachlarz.

Zeta każe jednemu z adoratorów wdowy poślubić tę, do której wachlarz należy. Trwa komedia pomyłek, wdowa Hanna dla ratowania reputacji Walentyny ogłasza zaręczyny z Kamilem.

W trzecim akcie przenosimy się do willi Maxima. Hanna tłumaczy obrażonemu Danile, że fortel z zaręczynami to tylko pomoc Walentynie. Mimo wszystkich tych wysiłków Zeta odkrywa, do kogo tak naprawdę należy wachlarz. Ogłasza rozwód z Walentyną i namawia Hannę na ślub – wtedy majątek księstwa zostanie uratowany. Wtedy, jak grom z jasnego nieba spada na niego informacja, że zgodnie z testamentem Hanna po powtórnym zamążpójściu utraci cały majątek. Ogień w oczach mężczyzn blednie. Tylko na Danile nie robi to wrażenia, mimo wcześniejszych oporów prosi teraz Hannę o rękę. Glawari dopowiada tylko, że zgodnie z zapisem testamentu – majątek traci, ale... na rzecz przyszłego męża!

W tym czasie Walentyna pokazuje mężowi, co odpisała Kamilowi na odwrocie wachlarza. „Jestem uczciwą żoną” – widnieje napis.

Na zgromadzonych pada wielka radość, odprężenie i wszyscy śpiewają finałową piosenkę o nieprzewidywalnych kobietach.

19

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

24.07 niedziela

godz. 19:00

Fryderyk Chopin / John Neumeier – Dama kameliowa (taniec na ekranie) Premiera światowa 4.11.1978 Stuttgart Premiera na scenie Teatru Bolszoj 20.03. 2014 Czas trwania: ok. 132 min.

John Neumeier: choreografia Fryderyk Chopin: muzyka Jürgen Rose: scenografia i kostiumy Paweł Sorokin: dyrygent Piotr Czuchnow: pianista Obsada: Swietłana Zacharowa – Małgorzata, Edwin Rewazow – Armand Duval, Anna Tichomirowa – Manon Lescaut, Siemion Czudin – Des Grieux, Kristina Kretowa – Prudence Duvernoy, Michaił Łobuchin – Gaston Rieux, Anna Antropowa – Nanina, Andriej Merkuriew – Monsieur Duval, Daria Chochłowa – Olimpia, Aleksander Fadejeczew – Książę, Wiaczesław Łopatin – Hrabia N., Aleksiej Mielientjew – Pianista na scenie Pierwsi tancerze, soliści, koryfeje i zespół baletowy Teatru Bolszoj w Moskwie Orkiestra Teatru Bolszoj w Moskwie

20

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE Romans wszechczasów opowiedziany raz jeszcze. Po powieści Aleksandra Dumasa, syna, po operze Verdiego Traviata ikona baletu XX wieku, John Neumeier, daje miłośnikom tej ponadczasowej historii okazję do przeżycia jej ponownie, tym razem za pośrednictwem tańca. Armand snuje opowieść swej miłości. Na spektaklu Manon Lescaut poznał Małgorzatę – wykwintną kurtyzanę, w której bez pamięci się zakochał. Choć oficjalnie związana była z Księciem, z młodzieńcem zaczęła potajemnie się spotykać. Niestety, nawet wtedy, gdy para przeprowadziła się na wieś, trójkąt nie został przerwany. Konflikt między Armandem a Księciem narastał, Małgorzata nie była w stanie porzucić swego zajęcia. Razu pewnego złożył jej wizytę ojciec Armanda. Poprosił, by kobieta wycofała się z tego związku, gdyż szkodzi on reputacji syna. Kochając Armanda szczerze i mocno, Małgorzata decyduje się na ten krok. Ukochany zastaje po powrocie do domu jedynie list pożegnalny. Nie znając przyczyny wyprowadzki, winę za obrót spraw składa na karb niestałości uczuć Małgorzaty. Próbuje się odgrywać, rani ją, flirtując z młodą kurtyzaną Olimpią. Podczas wizyty, jaką kobieta składa Armandowi, prosi go, by nie afiszował się z uczuciem do Olimpii.

I choć hormony buzują i miłosne objęcia znów łączą Małgorzatę z Armandem, ostatecznie jednak kobieta ponownie go porzuca.

W uszach wciąż dźwięczą jej słowa jego ojca... Tego Armand znieść nie może, na balu wręcza Małgorzacie plik pieniędzy, dziękując za usługi. Upokorzona Małgorzata znika z jego życia... Ale nie na zawsze, gdyż powraca potem za sprawą pamiętnika, który dostaje się w ręce mężczyzny. Ten, czytając jej zapiski, przeżywa ostatnie chwile życia ciężko chorej Małgorzaty. Widzi ją znów na spektaklu Manon, wie, że umarła w samotności i zapomnieniu. Wie też, że kochała go naprawdę...

21

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

25.07 poniedziałek

godz. 19:00

Święto wiosny (koncert) Duo Škuta: Nora Škuta – fortepian Miki Škuta – fortepian Program: Juraj Beneš – Intermezzo nr 3 György Ligeti – 3 Movements Igor Strawiński – Święto wiosny

Nora Škuta należy do czołówki słowackich pianistów. Wykonuje głównie muzykę kameralną, daje też solowe koncerty, koncentrując się na wykonawstwie muzyki współczesnej. Współpracowała m.in. z zespołem VENI, obecnie – z Austriackim Zespołem Muzyki Nowej z Salzburga, a także z kompozytorami, instrumentalistami i dyrygentami, jak: Sofia Gubaidulina, Louis Andriessen, John Cage, György Kurtag, Christian Wolff, Helmuth Lachenmann, Salvatore Sciarrino, Zygmunt Krauze, Thomas Kessler, Georg Friedrich Haas, Simon Steen Andersen, Steve Reich, Klangforum Wien, Franck Ollu, Michael Gielen, Arturo Tamayo, Daniel Harding. W 1996 roku otrzymała nagrodę za najlepsze wykonanie utworu współczesnego na Międzynarodowym Konkursie „Gaudeamus” w Rotterdamie (w duecie klarnetowym). Wydała wiele płyt z muzyką najnowszą, występuje jako solistka, ale także członkini zespołów kameralnych na festiwalach w Wiedniu, Salzburgu, Mediolanie, Berlinie, Parmie, Bregencji, Pradze, Bratysławie, Warszawie, Krakowie, Brnie i Lwowie. Jej solowy album z sonatami i interludiami na fortepian preparowany Johna Cage’a (wyd. Hevhetia) otrzymał 5 gwiazdek w ocenie BBC Music Magazine, Classic FM i International Record Review. Został wybrany i opisany w książce 1001 klasycznych albumów.

Miklós Škuta to jeden z najważniejszych reprezentantów słowackiej pianistyki. Studiował w Bratysławie i Paryżu. Jest laureatem krajowych i zagranicznych festiwali, wykonuje nie tylko muzykę klasyczną, ale także jazz i pop. Jest także kompozytorem. Współpracował z wieloma znakomitymi muzykami (m.in. Tomaszem

22

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE Stańką), występował z towarzyszeniem takich orkiestr, jak m.in.

Filharmonicy Słowaccy, Orkiestra Symfoniczna z Ostrawy, Budapesztu, Linzu. Koncertuje na międzynarodowych festiwalach (muzyki klasycznej i jazzowych), m.in.: na „Warszawskiej Jesieni”, Salzburg Biennale czy na Festiwalu Jazzowym w Zurychu. Jako solista występował z takimi dyrygentami, jak m.in. Szymon Bywalec, Oliver von Dohnányi czy Johannes Kalitzke. Wydał wiele płyt, za nagranie Wariacji goldbergowskich J. S. Bacha otrzymał najwyższe recenzje krytyków BBC Music Magazine, a jego wykonanie zostało uznane za porównywalne do legendarnego nagrania Glenna Goulda z 1955 roku. Po tym sukcesie otrzymał zaproszenie na recitale w Londynie i Paryżu. Podobnie stało się w 2005, kiedy wyszedł kolejny krążek „Bachowski” tego artysty. Był dyrektorem artystycznym Międzynarodowego Festiwalu „Arcus Temporum” w węgierskiej Pannohalmie. Od 1993 roku jego kompozycje były prezentowane łącznie na ponad stu koncertach w Austrii, Niemczech, Szwajcarii, na Węgrzech, we Francji, w Holandii i Stanach Zjednoczonych. W 2005 roku otrzymał zamówienie na koncert skrzypcowy dla austriackiego skrzypka, Benjamina Schmida.

W 1996 Miklós Škuta stworzył wraz ze swą żoną, Norą, duet fortepianowy pod nazwą Duo Škuta. Duet koncentruje się na wykonawstwie muzyki współczesnej, XX i XXI wieku. Artyści występowali m.in. w Pradze, Lwowie, Warszawie, Bratysławie, Salzburgu, Paryżu. Ich koncert na Biennale w Salzburgu z utworami Ligetiego i Reicha został zarejestrowany i ukazał się na płycie w 2010 roku w wytwórni NEOS.

23

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

26.07 wtorek

godz. 19:00

Koncert / Le Concert – ZŁOTA KONEWKA 2015 (z archiwum OM) Na kanwie prawdziwej historii Hectora Cabello i Thierry Degrandi Reżyseria: Radu Mihăileanu Produkcja: Belgia, Francja, Rosja, Włochy, Rumunia 2009 Czas trwania: 119 min. gość wieczoru: Radu Mihăileanu

Pupil Teatru Bolszoj, Andrei Filipov, prowadzi z powodzeniem tamtejszą orkiestrę. Ale czasy są niepewne, na pstrym koniu jeździ więc łaska dyrekcji największego teatru Związku Radzieckiego. W trybie natychmiastowym, podczas koncertu, na którym wykonywany jest Koncert skrzypcowy Piotra Czajkowskiego, na scenę wchodzi bez ogródek urzędnik, który jednym gestem przekreśla dalszą karierę dyrygencką Filipova. Wielki maestro ląduje ze ścierką i wiaderkiem, pracując przez kolejne lata jako sprzątacz w Bolszoj. Wraz z nim podłogi froterują i myją łazienki fagociści, flecistki, skrzypkowie. Po zmianie ustroju otwierają się możliwości spotkania Zachodu ze Wschodem. Podczas porządków w gabinecie dyrektora Filipov dostrzega na biurku przyciśnięte stertą korespondencji zaproszenie dla orkiestry moskiewskiego teatru z paryskiego Châtelet... Zaproszenie ląduje w przepastnej kieszeni fartucha. W głowie Filipova rodzi się szatański plan… Film nagrodzony m.in. Cezarem i Złotym Globem jest laureatem zeszłorocznego jubileuszowego konkursu „Złota Konewka”. Zagrajmy to jeszcze raz!

24

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

Współorganizatorem wieczoru jest Instytut Francuski w Warszawie

25

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

27.07 środa

godz. 19:00

Pavarotti – głos stulecia / Pavarotti – A Voice for the Ages – ZŁOTA KONEWKA 2014 (z archiwum OM) Wykonawcy: Luciano Pavarotti, Eric Clapton, Bono, Sting, Mirella Freni, Produkcja: Thirteen Productions 2013

Boguś – fragmenty filmowe poświęcone Bogusławowi Kaczyńskiemu gość wieczoru: Sławomir Pietras

Był synem piekarza i wielkiego melomana, który po godzinach śpiewał w chórze miejscowej opery. Dzięki ojcu rozpoczął swą przygodę ze śpiewem, trafiając po drodze do różnych nauczycieli, którzy mogli wówczas tylko przeczuwać, że to, co szlifują, to kamień najwyższej próby. W 1963 roku na festiwalu w Glyndebourne jego drogi krzyżują się ze ścieżkami Joan Sutherland, spotkanie z którą ukierunkowało dalszą jego karierę. Czerpiąc z jej techniki wokalnej, Luciano Pavarotti uzyskał, jak to określił Józef Kański, „belcantową” płynność frazy i niezwykłą swobodę w wykonywaniu najwyższych dźwięków skali tenorowej. Oboje artyści występują razem w Łucji z Lammermooru Donizettiego w Amsterdamie, potem odbywają tournée po Australii. Zanim kolejne lata przyniosą mu wielką sławę i występy na najważniejszych scenach operowych świata – w mediolańskiej La Scali, nowojorskiej Metropolitan Opera czy londyńskiej Covent Garden, w 1964 roku Pavarotti występuje w Polsce, m.in. w Grudziądzu i Włocławku. W 1990 roku otwarła się w jego karierze zupełnie nowa karta. Wziął wówczas udział w nietypowym wydarzeniu, jakim okazał się koncert w rzymskich Termach Karakali zorganizowany w przeddzień meczu finałowego piłkarskich mistrzostw świata. U boku Pavarottiego stanęli wówczas Placido Domingo i José Carreras, zapoczątkowując tym występem cykl koncertów „trzech tenorów” w obiektach sportowych i parkach miejskich. Od tego czasu rozpoczyna się też romans Pavarottiego z show biznesem. Śpiewa bowiem nie tylko na stadionach

26

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE Wembley czy Camp Nou, ale również w towarzystwie wokalistów z pierwszych miejsc list przebojów. Do historii przeszły jego duety z liderem zespołu U2, Bono, ze Stingiem, Eltonem Johnem czy Erikiem Claptonem organizowane pod wspólnym szyldem Pavarotti and Friends. Wielka kariera zmarłego dziewięć lat temu śpiewaka to ponad sto milionów sprzedanych płyt, miano ikony włoskiego belcanta, którego sublimacją stał się styl oper Rossiniego, Donizettiego i Belliniego. Majątek, jaki przyniosły mu występy na całym świecie, spożytkował m.in. na projekty charytatywne i społeczne. Dzięki pochodzącym z koncertów środkom powstało Pavarotti Music Centre w bośniackim Mostarze, które zajmuje się edukacją przez sztukę najbiedniejszych i zagrożonych wykluczeniem dzieci z terenów dawniej objętych działaniami wojennymi. O jednym z największych śpiewaków XX wieku, o muzyce i jej przesłaniu, a także o tym, dla kogo śpiewać i po co – to wszystko w fimie, który podbił serca naszej publiczności w 2014 roku.

27

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

29.07 piątek

godz. 19:00

Wieczór słowacki: Twórcy (projekcje) Andy Warchol Scenariusz: Jerzy Madejski Realizacja: Irena Wollen Zdjęcia: Piotr Augustynek Produkcja: Video Record Kraków (1980) Czas trwania: 28 min.

Transformacje – film dokumentalny, którego bohaterem jest malarz, Ján Kudlička, ojciec słynnego scenografa Czas trwania: 20 min. gość wieczoru: Boris Kudlička

28

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

Gdy Andrzej Kreutz Majewski opuszczał warszawski Teatr Wielki jako gwiazda polskiej scenografii, przekazał pałeczkę swemu asystentowi, młodemu Słowakowi stawiającemu w Polsce dopiero pierwsze kroki. Miał jednak wielką intuicję. Boris Kudlička szybko udowodnił swój talent, potęgę wyobraźni i kapitalne wyczucie przestrzeni scenicznej. Gdy w 1999 roku Mariusz Treliński przedstawił w Operze Narodowej swą rewolucyjną Madame Butterfly, podniosły się głosy, że czegoś takiego polska opera jeszcze nie widziała. To dobre określenie – nie widziała, bo oprócz koncepcji reżyserskiej Treliński pokazał też urzekającą, wysublimowaną scenografię Kudlički, zapoczątkowując tym spektaklem do dziś trwającą przyjaźń artystyczną ze słowackim artystą. Na jego koncie, biorąc pod uwagę tylko scenę warszawską, znajdują się realizacje scenografii do takich tytułów reżyserowanych przez Trelińskiego, jak: Don Giovanni, Dama pikowa, Traviata, Turandot, Król Roger, Orfeusz i Eurydyka, czy ostatnie Powder Her Face, Jolanta, Zamek Sinobrodego i Salome. Boris Kudlička jechał terminować u Kreutza Majewskiego, choć wszystko wskazywało na to, że nie musi szukać wzorców daleko – jego ojciec wykładał na ASP w Bratysławie. Ján Kudlička w Polsce nie jest aż tak znany, jak jego syn, ale jeśli już mowa o słowackich gwiazdach sztuk wizualnych, to przeoczyć nie sposób Andy’ego Warhola. Urodził się wprawdzie i zrobił karierę w Stanach Zjednoczonych, ale w jego żyłach płynęła słowacka krew. Do dziś pamięta się za naszą południową granicą jego imię – we wsi Medzilaborce istnieje muzeum tego artysty, a gdy pojechać w rejony Mikovej, trafić można w gościnne progi jego dalekich krewnych. Zajrzyjmy tam dziś i my.

29

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

30.07 sobota

godz. 18:00

Gaetano Donizetti – Córka pułku (opera na ekranie) opera komiczna w 2 aktach libretto: Jules-Henri Vernoy de Saint-Georges i Jean-FrancoisAlfred Bayard Premiera niniejszej inscenizacji The Metropolitan Opera: 21.04.2008 Marco Armiliato: dyrygent Laurent Pelly: reżyser Chantal Thomas: scenografia Laurent Pelly: kostiumy Joël Adam: światło Laura Scozzi: choreografia Agathe Mélinand: współpraca reżyserska Obsada: Natalie Dessay – Marie, Juan Diego Flórez – Tonio, Felicity Palmer – markiza de Berkenfield, Alessandro Corbelli – sierżant Sulpice, Donald Maxwell – Hortensius, Marian Seldes – książę de Crakentorp, Jack Wetherall – Notariusz, Roger Andrews – Kapral, David Frye – Wieśniak Przedstawienie w języku włoskim z polskimi napisami.

Czas trwania: ok. 150 min.

„Za mundurem panny sznurem” – głosi znane powiedzenie. Ale w przypadku opery Donizettiego można by je strawestować: „za panną sznur mundurów”. Córka pułku bowiem to opera o jedynej kobiecie wśród francuskich grenadierów. Marie całe swoje życie spędziła w wojsku – znalezioną podczas zawieruchy wojennej maleńką dziewczynkę „adoptowali” żołnierze. Wychowywała się pod okiem sierżanta Sulpice,, a twarde życie obozowe i wojskowe mundury były dla niej jak chleb – zwyczajne i oczywiste. Ale dziewczę podrosło, pojawiła się pierwsza miłość. Tonio, wybranek serca Marie, uratował jej kiedyś życie, a teraz pragnie ją poślubić. Jest jednak pewien szkopuł: żołnierze przypominają dziewczynie przysięgę, że

30

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

wyjdzie tylko za żołnierza swego pułku. Tonio, schwytany (akurat kręcił się w okolicach obozu), posądzony jest o szpiegostwo. Gdy jednak wychodzi na jaw, że to właśnie on jest ukochanym Marie, chłopak postanawia zaciągnąć się do wojska. W obozie nagle zjawia się markiza de Berkenfield, prosząc o pomoc w przedostaniu się na bezpieczne tereny. Sierżantowi dźwięczy w uszach znajomo nazwisko arystokratki. Sięga do listu, który znaleziono kiedyś przy malutkiej Marie. Nazwisko to samo! Okazuje się, że dziewczynka ma krewnych! Markiza de Berkenfield postanawia zabrać dziewczynę ze sobą. Wychowa ją, nauczy manier, wyda potem za mąż za kogoś dla niej odpowiedniego. Kończy się beztroskie życie, trzeba porzucić męski świat i przywdziać gorset salonowej ogłady. Nauka idzie ciężko, co i rusz Marie popełnia gafy, przyprawiając o ból głowy swoje nowe otoczenie. Jest jeszcze gorzej: markiza zaplanowała ślub dziewczyny z księciem de Crakentorp. Wobec nacisków Marie kapituluje – niech się stanie według woli opiekunki. I choć właśnie zjawia się Tonio, obecnie już noszący szlify kapitańskie, na nic zdają się prośby i błagania. Ale Marie podejmuje ostateczną próbę. Wobec zgromadzonych gości opowiada swą historię – historię żołnierskiej markietanki. Oburzenie socjety nie zna granic, kandydat (za pośrednictwem mamy) do ręki wycofuje się czem prędzej. Markizę rozczula potęga łączącej Marie i Tonia miłości. Godzi się na ich ślub, jednocześnie wyjawiając swój życiowy sekret. Marie nie jest jej siostrzenicą, a... córką, owocem miłości do służącego. Zapanowuje ogólna radość, wszyscy, wyswobodzeni wreszcie z więzów przeszłości i twardych konwenansów, szykują ślub „córki pułku” i Tonia. Na weselu bawią się wszyscy stacjonujący w górach Tyrolu grenadierzy.

31

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

31.07 niedziela

godz. 19:00

Aram Chaczaturian / Jurij Grigorowicz – Spartakus (taniec na ekranie) Premiera światowa w choreografii Leonida Jakobsona 27.12.1956 Teatr im. Kirowa, Leningrad Premiera tej inscenizacji w choreografii Jurija Grigorowicza 9.04.1968 Teatr Bolszoj w Moskwie Spektakl zarejestrowano 20.10.2013 Czas trwania: 170 min.

Jurij Grigorowicz: choreografia Simon Wirsaładze: scenografia i kostiumy Paweł Sorokin: dyrygent Obsada: Michaił Łobuchin – Spartakus, Władisław Łantratow – Krassus, Swietłana Zacharowa – Egina, Anna Nikulina – Frygia Pierwsi tancerze, soliści, koryfeje i zespół baletowy Teatru Bolszoj w Moskwie Orkiestra Teatru Bolszoj w Moskwie

32

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE Gdy Aram Chaczaturian pisał muzykę do baletu Spartakus, trwał festiwal socrealizmu. W 1956 roku odbyła się premiera w Moskwie.

W Polsce wtedy świętowano „odwilż”. Do nas dotarł Spartakus w 1968 (kreował go wielki Gerard Wilk), w roku dziwnym, roku kolejnego przełomu. Balet o walce o wolność, przypominający powstanie gladiatorów starożytnej Sparty jest dziełem szerokiego kroju. Wielkim gestem rozpisał Chaczaturian partyturę orkiestry, szerokim gestem opracował choreografię klasyk Bolszoj, Jurij Grigorowicz. Wielki zespół, wielka historia i wielka miłość. Gdy wykupiony na targu niewolników Spartakus walczy z innym gladiatorem przed swym panem, patrzy na niego i Krassus, i Frygia, jego żona, z którą na targu zostali rozdzieleni. Gdy zwycięża, Spartakus płacze nad swym przeciwnikiem, namawiając pozostałych gladiatorów do wystąpienia przeciw władzy. Ci przysięgają mu wierność, wybucha powstanie. Zbrojni docierają do willi Krassusa, chcą uwolnić Frygię.

Władca musi walczyć wręcz, ściera się bezpośrednio ze Spartakusem i sromotnie przegrywa, poprzysięgając zemstę. Nad ranem, gdy Spartakus z Frygią cieszą się swym towarzystwem, do obozu docierają zbrojne oddziały. Legioniści Krassusa nacierają coraz mocniej, zaskoczeni gladiatorzy nie mają czasu na obronę. Siły topnieją, Spartakus nagle zostaje sam. Ratunek nie nadchodzi... Frygia sama zabiera ciało ukochanego z pola bitwy. Czy wymowa baletu była w ’56 i ’68 czytelna? Czy w twarzy Spartakusa widziano metaforę współczesnej sytuacji politycznej? Na szczęście dziś balet ten pozostaje przede wszystkim dowodem wielkiej klasy mistrzów radzieckiego baletu, odsuwając konteksty pozamuzyczne na plan dalszy.

33

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

01.08 poniedziałek

godz. 19:00

Struny w ziemi (koncert) Orkiestra Sinfonia VIVA Tomasz Radziwonowicz – dyrygent Program: Tomasz Sikorski – Struny w ziemi Dymitr Szostakowicz – Symfonia op. 110 A (przerwa) Toru Takemitsu – Requiem for strings Bela Bartók – Divertimento

Orkiestra Sinfonia VIVA powstała w 1998 roku z inicjatywy Tomasza Radziwonowicza. Współpracuje z wieloma artystami reprezentującymi różne gatunki, otrzymała dotąd dziesięć nominacji do nagród muzycznych Fryderyk, m.in. za albumy Muzyka i Ekran II (2001), Henryk Miśkiewicz Uniesienie (2005), Andrzej Smolik 3 (2006), a w 2010 roku Fryderyka za album Miki Urbaniak Closer. Sinfonia VIVA jest najczęściej wybieraną do współpracy orkiestrą przez polskich artystów, jak: Krzysztof Herdzin, Maryla Rodowicz, Henryk Miśkiewicz, Anna Maria Jopek, Smolik. Orkiestrę tworzą młodzi, utalentowani muzycy, absolwenci warszawskiego Uniwersytetu Muzycznego. Ciekawym doświadczeniem było miesięczne tournée po Europie wraz z legendarnym rockowym zespołem Yes. W lutym 2010 roku amerykański wahadłowiec Endeavour zabrał w kosmos

34

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE kopię rękopisu Preludium A-dur op. 28 nr 7 i płytę z muzyką Fryderyka Chopina w wykonaniu Karola Radziwonowicza i Orkiestry Sinfonia VIVA, przyłączając się tym samym do światowych obchodów 200. rocznicy urodzin wielkiego kompozytora. W 2011 roku płyty nagrane przez orkiestrę z muzyką Waldemara Kazaneckiego oraz Krzysztofa Komedy otrzymały status Złotej Płyty. Sinfonia VIVA jest jedną z najbardziej wszechstronnych orkiestr na polskim rynku, jej repertuar sięga od utworów muzyki poważnej do rozrywkowej.

Tomasz Radziwonowicz – skrzypek-solista, aranżer, kompozytor, dyrygent i założyciel kwintetu smyczkowego I Solisti di Varsavia oraz orkiestry Sinfonia VIVA. Jako pierwszy dokonał opracowań na kwintet smyczkowy wszystkich utworów Fryderyka Chopina napisanych na fortepian z towarzyszeniem orkiestry. Po ukończeniu Akademii Muzycznej w Warszawie pracował w stołecznej Filharmonii Narodowej. W latach 80. związany był z filharmoniią w Las Palmas na Majorce, gdzie założył kwintet smyczkowy Camerata Musica Viva. Rozwijał tam solową działalność koncertową. Z kwintetem nagrał siedem płyt. W 1998 roku założył orkiestrę Sinfonia VIVA. Dorobek orkiestry obejmuje dziś ponad 40 albumów, z których wiele otrzymało nominacje do nagrody Fryderyk. Tomasz Radziwonowicz jest jednym z promotorów polskiej kultury za granicą. Jest autorem opracowań muzycznych od muzyki poważnej do rozrywkowej, jak również kolęd i standardów jazzowych.

35

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

02.08 wtorek

godz. 19:00

Ruggiero Leoncavallo – Pajace (opera na ekranie) Christian Thielemann: dyrygent Ruggero Leoncavallo: libretto Philipp Stölzl: scenografia Ursula Kudrna: kostiumy OBSADA: Nedda – Maria Agresta, Canio – Jonas Kaufmann, Tonio – Dimitri Platanias, Beppe – Tansel Akzeybek, Silvio – Alessio Arduini Salzburski Festiwal Wielkanocny Teatr Wielki w Salzburgu Czas trwania: 90 min. gość wieczoru: Adam Zdunikowski

Gdy Ruggero Leoncavallo obejrzał operę Mascagniego Rycerskość wieśniacza, zakiełkował mu w głowie pomysł na swoiste

36

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE dopełnienie tego krótkiego dzieła. Przyszła mu z pomocą głośna historia zbrodni w afekcie, historia tyle romantyczna, co tragiczna. Akcję Pajaców umieścił kompozytor w obozie wędrownej trupy aktorskiej. Akcja wije się wokół trójkąta małżeńskiego. Jest on – Canio, kierownik grupy aktorskiej i mąż pięknej aktorki, jest ona – Nedda – wspaniała komediantka, a prywatnie wierna już nie mężowi, a kochankowi o imieniu Silvio. Gdy po przyjeździe obóz się wyludnia, padają żarty z wierności Neddy. Canio oburzony zaprzecza, choć w tym czasie Nedda rzeczywiście spędza chwile namiętności w ramionach kochanka. Jemu przysięga dozgonną miłość, zgadza się na ucieczkę po wieczornym występie.

Nieszczęśliwie Canio dowiaduje się o niewierności żony, nie pada jednak imię tego trzeciego. Canio szykuje się do występu – wkłada strój pajaca, maluje na twarzy niezmywalny uśmiech. Tragedia czai się w słowach jego arii, wydaje się, że groźniej nie może brzmieć rzucone do lustra „śmiej się, pajacu!”. Gdy w wieczornym spektaklu Canio gra zdradzanego męża, a Nedda – Kolombinę, która pragnie uciec z kochankiem, sztuka nagle staje się życiem.

Pretensje już nie są wystudiowane, szał i rozpacz bierze górę.

Nedda chce ratować spektakl, ale niestety – nóż nie jest rekwizytem, a z rany nie sączy się sok malinowy... Werystyczne dzieło Leoncavalla otworzyło przed operą XIX wieku drzwi do realizmu w sztuce. Dało wyraźny znak, że granica między sztuką a życiem jest płynna, a czasem dopiero po czasie możemy się zorientować: „komedia skończona”.

37

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

03.08 środa

godz. 19:00

Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy (film muzyczny) Reżyseria: Janusz Majewski Produkcja: Polska (WFDiF, Agora S.A., TVP1) 2015 Czas trwania: 108 min. gość wieczoru: Janusz Majewski

Janusz Majewski należy do wąskiego grona polskich reżyserów, których dorobek artystyczny pięknie, jak rzeka, meandruje na całej swej długości. Jest w jego postawie twórczej i charakterze twórczości rzeczywiście coś z rzeki – gdy patrzy się na niego z oddali, ogarnia odbiorców respekt wobec niezmąconego spokoju, trwałości i majestatu sztuki i doświadczeń, ale gdy podejdzie się

38

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE bliżej, dochodzi do tego także ekscytacja, co kryje się pod powierzchnią i w którym miejscu spokojny nurt nagle zaskoczy przyczajonym wirem. To reżyser, który nie boi się eksperymentów gatunkowych – jako jedyny w Polsce ma na koncie wszystkie bodaj gatunki filmowe: kryminał (Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię), czarną komedię (Sublokator), horror (Lokis), a nawet science fiction (Docent H.). Jest mistrzem stylizacji, jego filmy to powroty – do zapomnianej literatury (Zaklęte rewiry Worcella, Zazdrość i medycyna Choromańskiego) i do czasów, co do których byliśmy przekonani, że bezpowrotnie minęły. Z daleka wydawać by się mogło, że to kino staroświeckie. Ale właśnie w tym, gdy się zbliżyć, tkwi potęga Majewskiego. Wchodząc w świat nieaktualny, pokazuje go z najwyższym pietyzmem, dowodzi, że rzemiosło w czasach szybkiego efektu potrafi wygrać wszystko. Dzięki temu rzecz z pozoru łatwa i niekiedy wręcz banalna zaczyna lśnić jak najdroższy klejnot. W kinie Janusza Majewskiego przegląda się polska kultura w całej swej rozciągłości i różnorodności. Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy to jego kolejny eksperyment, tym razem z filmem muzycznym. Wracamy tu do lat 50., patrzymy, jak w peerelowskim uniwersum małego miasteczka rodzi się jazz. Czasami jest śmiesznie, czasem nostalgicznie, całość nurza się w brzmieniu big bandu, w którym Maciej Stuhr gra pierwszy puzon!

39

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

05.08 piątek

godz. 19:00

Loungta – konie wiatru / Loungta – les cheveaux du vent (z archiwum OM) Reżyseria: Bartabas Występują: Compagnie Zingaro Produkcja: MK2 dla ARTE France 2004 gośĆ wieczoru: Max Łubieński Loungta to tytuł szóstego programu teatru Zingaro. Ale „loungta” to w języku Tybetańczyków dosłownie „koń wiatru”. I choć symbol ten pochodzi z pradawnych wierzeń szamańskich, wchłonięty zo-

40

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE stał przez buddyzm. Dziś z buddyzmem zen kojarzony jest jako symbol powodzenia i płodności.

Zingaro zaś znaczy „Cygan”. To dziś niepoprawne politycznie określenie, ale nazwy swej nie zmienia teatr, który jego założyciel o tajemniczym imieniu-pseudonimie Bartabas powołał w 1984 roku z miłości do sztuk dramatycznych i... koni. To jedyny w swoim rodzaju teatr konny, który z udziałem tych pięknych zwierząt opowiada historie z różnych stron świata.

Każdy program, zgodnie z ideą całego teatru, ulatuje w dniu premiery w przestrzeń, przez którą przemyka podczas serii pokazów, a następnie, jak dziki koń, znika gdzieś na horyzoncie, zostawiając po sobie jedynie wspomnienie. Zarejestrowane na taśmach i płytach spektakle tego fascynującego i naprawdę jedynego w swoim rodzaju teatru istnieją potem tylko na nośnikach. Tylko w ten sposób można do nich dotrzeć. Dziś to wspomnienie powraca.

41

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

06.08 sobota

godz. 18:00

Wolfgang Amadeus Mozart – Zaczarowany flet (opera na ekranie) singspiel w 2 aktach (1791) Libretto: Emanuel Schikaneder Przekład libretta na język angielski: J. D. McClatchy Premiera niniejszej inscenizacji na scenie The Metropolitan Opera: 8.10.2004 James Levine: dyrygent Julie Taymor: reżyseria i kostiumy George Tsypin: scenografia Donald Holder: światło Julie Taymor i Michael Curry: lalki Mark Dendy: choreografia Obsada: Ying Huang – Pamina, Erika Miklósa – Królowa Nocy, Matthew Polenzani – Tamino, Nathan Gunn – Papageno, David Pittsinger – Kapłan, René Pape – Sarastro Soliści, chór, balet, lalkarze i orkiestra The Metropolitan Opera Przedstawienie w języku angielskim z polskimi napisami.

Czas trwania: ok. 114 min.

42

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

Baśniowa kraina położona gdzieś pomiędzy. W niej Tamino i jego kompan, Papageno. Główny bohater, wpatrzony w portret córki Królowej Nocy, Paminy, wie, że to dziewczyna-sen, dziewczynamarzenie. Tęsknota i miłość biorą Tamina we władanie, ale wybranka pozostaje w niewoli. Trzeba ją oswobodzić! Tamino rusza dziarsko przed siebie wyposażony w zaczarowany flet. Papageno dzierży natomiast srebrne dzwonki – atrybuty, które z pięknych bibelotów mogą przeistoczyć się w realną broń. Obaj bohaterowie trafiają do świątyni Sarastra, ale okazuje się, że to nie on a Królowa Nocy reprezentuje potęgę zła. Panowie wpadają w zasadzkę Monostatosa, ale gdy tylko ptasznik uderza w dzwonki, napastnicy uciekają. W tym czasie Sarastro obiecuje Paminie wolność, jeśli tylko Tamino sprosta oczekującym go wyzwaniom. Będzie musiał przejść kilka prób – milczenia, tęsknoty, ognia i wody. Gdy to się dzieje, Papageno tęskni za żoną. Los zsyła mu wówczas staruszkę i gdy ten zgadza się jednak dochować jej wierności, starsza pani zamienia się w piękną, młodą Papagenę. Niestety, na odgłos grzmotu dziewczyna znika. Zrozpaczony tym faktem Papageno próbuje się powiesić. Ale przypomniawszy sobie, potrąca dzwonki i jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki zjawia się Papagena.

Oboje zaczynają snuć rodzinne plany. W tym czasie ciemne moce przypuszczają atak na świątynię, ale padają bez szans. Sarastro błogosławi Paminę i Tamina, podczas gdy wszyscy zgromadzeni sławią triumf odwagi, mocy i mądrości.

43

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

07.08 niedziela

godz. 19:00

Ludwig Minkus / Aleksiej Fadejeczew – Don Kichot (taniec na ekranie) Premiera światowa w choreografii Mariusa Petipy: 14.12.1869 Teatr Bolszoj w Moskwie Premiera tej inscenizacji w choreografii Aleksieja Fadejeczewa: 2.02.2016 Teatr Bolszoj w Moskwie Czas trwania: ok. 112 min.

Aleksiej Fadejeczew: choreografia Walerij Lewental: scenografia i kostiumy Damir Ismagiłow: światło Paweł Sorokin: dyrygent Obsada: Jekaterina Krysanowa – Kitri/Dulcynea, Siemion Czudin – Basilio, Aleksiej Łoparewicz – Don Kichot, Roman Simaczew – Sancho Pansa, Wiktoria Jakuszewa – Juanita, Anna Okuniewa – Piccilia, Denis Miedwiediew – Gamache, Anna Tichomirowa – Tancerka uliczna, Rusłan Skworcow – Espada, Kristina Karasjowa – Mercedes, Jegor Simaczew – Lorenzo, ojciec Kitri, Olga Smirnowa – Królowa driad, Daria Chochłowa – Amorek Pierwsi tancerze, soliści, koryfeje i zespół baletowy Teatru Bolszoj w Moskwie Orkiestra Teatru Bolszoj w Moskwie Wśród klasycznych pozycji baletowych Don Kichot zajmuje miejsce szczególne. Ani Jezioro łabędzie, ani Dziadek do orzechów nie niesie tak dużej dawki humoru i komizmu, jak dzieło Mariusa Petipy.

Osnuty tylko na kanwie powieści Cervantesa balet powstał w czasach hossy rosyjskiej sztuki tańca, wspieranej hojnie przez carów.

Jak każda dyscyplina w Rosji, tak i tamtejszy balet kładzie nacisk na mistrzostwo techniki. Stawia w tym przypadku ogromne wyzwanie przed tancerzami. Dając publiczności pokaz swych technicznych umiejętności, tancerze muszą też sprostać niełatwym wyzwaniom aktorskim. Każda z postaci jest tu wyrazista, każda charakterystyczna. Czy zakochana, ale jak chochlik inteligentna i wszędobylska Kitri, czy zadurzony w niej, nieco ciapowaty Basilio, czy wreszcie tytułowy

44

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE błędny rycerz i jego pocieszny towarzysz Sancho Pansa. Balet Petipy wznawiany jest od lat. Obecna, odświeżona choreografia Alexeia Fadeyecheva, gościła także ostatnio w Warszawie, w 2014 roku w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej. Polski Balet Narodowy kupił wtedy serca warszawskiej publiczności, która owacjami dziękowała tancerzom za fantastyczne godziny czystej rozrywki na najwyższym poziomie artystycznym. Czy tak samo przekonają Państwa tancerze Teatru Bolszoj? Popatrzmy!

45

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

08.08 poniedziałek

godz. 19:00

Raj utracony: Arvo Pärt / Robert Wilson (projekcja) Reżyseria: Günter Atteln Zdjęcia: Kristjan-Jaak Nuudi Produkcja: Accentus Music, 2015 Koprodukcja: ERR, WDR/Arte Czas trwania: 60 min. gość wieczoru: Bartłomiej Wąsik

46

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE Cichy, nieśmiały, jak ognia boi się kontaktów z mediami. Nie chce rozmawiać, ucieka. A jednak przyciąga. Za jego muzyką milionowe tłumy idą jak za głosem czarodziejskiej fujarki. Arvo Pärt czaruje swoją sztuką od czasów debiutu poza granicami ojczystej Estonii i zwrotu, jaki dokonał się w jego podejściu do sztuki. Głęboko religijny, wyznawca prawosławia od kilku dekad podchodzi do muzyki na sposób metafizyczny. Dla niego to nie tyle układ dźwięków według metody – to ból, pustka lub odwrotnie: miłość, spełnienie i światło. Przez rok brytyjski reżyser, Günter Atteln, towarzyszył kompozytorowi w podróży, podglądał jego proces twórczy, udało mu się namówić go parę razy na dłuższe wypowiedzi. Ale rozmowa z Arvo Pärtem to jak szukanie bursztynu. Długie godziny bezowocnego oczekiwania, przygotowania, sytuacja niby idealna – i nic. A innym razem – nagle – jeden gest prowokuje go do zwierzeń. Ale nigdy nie pada wiele słów. Sączą się jak krople, kapią powoli, aż utworzą zaschnięty kłębek żywicy. Maleńki, ale drogocenny. Słowa wypowiadane przez kompozytora, nieliczne, są brzemienne znaczeniem. Jest w nich sens, jest moc, cisza i światło.

47

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

09.08 wtorek

godz. 19:00

Wieczór finałowy Konieczny? Koniecznie!

– piosenki Zygmunta Koniecznego Agata Zubel – śpiew Andrzej Bauer – wiolonczela, przetworniki podłogowe Bartek Wąsik – fortepian Cezary Duchnowski – instrumenty elektroniczne Program: Grande Valse Brillante (sł. J. Tuwim) Groszki i róże (sł. J. Kacper, H. Rostworowski) Tomaszów (sł. J. Tuwim) Deszcze (sł. K. K. Baczyński) temat z filmu Jasminum (reż. J. J. Kolski) Pocałunki (sł. M. Pawlikowska-Jasnorzewska) Oczy tej małej (sł. A. Osiecka) Taki Pejzaż (sł. A. Szmidt) walc z filmu Pornografia (reż. J. J. Kolski) Przychodzimy Odchodzimy (sł. J. Jęczmyk) Ta nasza młodość (sł. T. Śliwiak) Czarne Anioły (sł. W. Dymny) Karuzela z Madonnami (sł. M. Białoszewski) Cztery osobowości, cztery muzyczne światy złączone jednym nazwiskiem Zygmunta Koniecznego. Twórca muzyki do wierszy największych polskich poetów, Tuwima, Białoszewskiego czy Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, do tekstów niezapomnianej królowej polskiej piosenki, Agnieszki Osieckiej, jest w wielkiej części odpowiedzialny za nieśmiertelną moc powstałych ze złożenia słowa i dźwięku przebojów. Potęga piosenek z jego muzyką tym razem natchnęła artystów, dla których wyciąganie z tradycji pierwiastka współczesności jest jednym z ważniejszych zadań artystycznych.

Pomysł, by ulubione i utrwalone w pamięci Oczy tej małej czy Czarne anioły ubrać w nową interpretację to zadanie tylko z pozoru łatwe. Nie będą to covery, bo maestria zaproszonych artystów i niezmierzone pokłady ich muzycznej wyobraźni gwarantują wycieczkę w naprawdę nieznane rejony. Konieczny? W tym wypadku pytanie to pozostaje w pełni retoryczne. Koniecznie!

48

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

AGATA ZUBEL Pochodzi z Wrocławia, tam też ukończyła z wyróżnieniem studia kompozytorskie oraz wokalne. Studia pogłębiała w Holandii oraz na licznych kursach. W 2004 roku uzyskała tytuł doktora, a w 2014 doktora habilitowanego sztuki muzycznej. Na co dzień wykłada na wrocławskiej akademii muzycznej. Jest stypendystką m.in.

Ministra Kultury, Rockefeller Foundation, Ernst von Siemens Musikstiftung. Została uhonorowana tytułem “Zasłużony dla Kultury Polskiej”. Jest także członkiem Związku Kompozytorów Polskich.

Współtworzy z Cezarym Duchnowskim duet ElettroVoce. W ciągu kilku minionych lat brała udziałw prawykonaniach wielu utworów i nagrywała dzieła współczesnych twórców. Występowała m.in. na festiwalach Musica Polonica Nova, „Warszawska Jesień”, Festiwal Nostalgia, wykonała utwór Gwiazdy Zygmunta Krauzego (adaptacja elektroakustyczna Cezarego Duchnowskiego w Teatrze Polskim we Wrocławiu), wystąpiła też w tytułowej roli Fedry w operze Dobromiły Jaskot oraz jako Madeline w Zagładzie domu Usherów Philipa Glassa (Teatr Wielki – Opera Narodowa). Za tytułową rolę w operze Ogród Marty Duchnowskiego otrzymała doroczną nagrodę Orfeusz. Koncertowała za granicą w większości krajów Europy, w Korei, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. Współpracowała m.in. z takimi zespołami, jak Klangforum Wien, musikFabrik, London Sinfonietta. Wśród kilkunastu jej płyt znajdują się m.in.: kompozytorskie – monograficzna płyta Not I oraz nagrodzony Fryderykiem album Cascando; wokalne – Poems oraz nominowany do Fryderyka album El-Derwid. Plamy na słońcu. Laureatka kilkunastu konkursów (w tym międzynarodowych) zarówno wokalnych, jak i kompozytorskich. Na początku 2005 otrzymała prestiżowy

49

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE Paszport „Polityki”. W tym samym roku jej II Symfonia – napisana na zamówienie rozgłośni Deutsche Welle – została wykonana podczas Festiwalu Beethovenowskiego w Bonn. W 2010 jej operabalet Between miała premierę w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej, a w 2011 zamówiona kolejna opera dla tej sceny – Oresteja.

W 2011 została zaproszona jako “composer-in-residence” festiwalu Other Minds w San Francisco. Przez dwa sezony (2010–2012) była też kompozytorem-rezydentem Filharmonii Krakowskiej.

Szczególnym wydarzeniem był koncert zespołu Klangforum Wien podczas festiwalu Sacrum Profanum w całości poświęcony jej kompozycjom (2012). W 2013 jej kompozycja Not I zarejestrowana wraz z Klangforum Wien otrzymała najwyższą notę podczas 60.

Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów w Pradze, a w 2014 za utwór ten otrzymał nagrodę “Polonica Nova”.

ANDRZEJ BAUER Zdobywca pierwszej nagrody na Międzynarodowym Konkursie ARD w Monachium oraz laureat Międzynarodowego Konkursu Praska Wiosna i nagrody Parlamentu Europy i Rady Europejskiej.

Urodził się w Łodzi, tu ukończył studia. Kształcił się dalej podczas licznych kursów mistrzowskich. Odbył dwuletnie studia w Londynie. W ciągu ostatnich lat wystąpił z recitalami m.in. w Amsterdamie, Paryżu, Wiedniu, Hamburgu, Monachium, a symfonicznie występował m.in. z Filharmonikami Monachijskimi, Orkiestrą RAI w Neapolu, Orkiestrą Filharmoniczną w Strasburgu, Orkiestrą Radia w Stuttgarcie oraz Orkiestrą Radiową w Berlinie. Koncertował jako solista z większością polskich orkiestr symfonicznych i kameralnych, a zespoły takie jak Filharmonia Narodowa i Sinfonia Varsovia zapraszały go jako solistę swoich europejskich tras koncertowych.

Nagrywał dla wielu polskich i zagranicznych rozgłośni radiowych i stacji telewizyjnych. Brał udział w międzynarodowych festiwalach, występując w większości krajów Europy, a także w Stanach Zjednoczonych i Japonii. Płyta artysty zawierająca Koch/Schwann została wyróżniona kwartalną Nagrodą Niemieckiej Krytyki Płytowej. W 2000 roku ukazał się – pierwszy w historii polskiej dyskografii – dwupłytowy album z kompletem Suit wiolonczelowych J. S. Bacha, za który artysta otrzymał nagrodę Fryderyk. Artysta wykonuje obszerny repertuar zawierający wiele dzieł muzyki nowej i najnowszej, w tym utwory specjalnie dla niego skomponowane.

W roku 2002, podczas 44. Międzynarodowego Festiwalu „Warszawska Jesień” wystąpił z recitalem prawykonań utworów na wiolonczelę solo i media elektroniczne powstałych z jego inspiracji.

Zapoczątkowany wówczas projekt Cellotronicum jest przez artystę kontynuowany, owocuje nagraniami i kolejnymi prawykonaniami, które prezentowane są w ważnych centrach muzyki współczesnej

50

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE w Europie. Kolejna edycja Cellotronicum, prezentowana podczas „Warszawskiej Jesieni” została uhonorowana nagrodą Orfeusz. Andrzej Bauer jest profesorem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie oraz Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy, gdzie prowadzi klasy wiolonczeli. Jest również założycielem i opiekunem artystycznym Warszawskiej Grupy Cellonet. Coraz więcej czasu poświęca kompozycji i improwizowaniu muzyki BARTEK WĄSIK pianista i aranżer, laureat Paszportu „Polityki” 2014, Gwarancji Kultury i zdobywca tytułu Polak z Werwą. Laureat międzynarodowych konkursów muzyki kameralnej m.in. w Grecji, Czechach, Włoszech, Niemczech i Polsce. Jest współzałożycielem i członkiem Lutosławski Piano Duo, z którym prezentuje repertuar od baroku do czasów najnowszych, oraz wyjątkowego kwartetu fortepianowo-perkusyjnego – Kwadrofonik – którego kariera zaczęła się od zdobycia Grand Prix i Nagrody Publiczności na 9. Festiwalu Nowa Tradycja w 2006 roku. Z tymi zespołami występował niemal w całej Europie, Azji, obu Amerykach. W 2010 roku debiutował z Kwadrofonikiem w Carnegie Hall i Chicago Symphony Hall, a w 2011– w Filharmonii Berlińskiej. Autorski projekt artysty pt. Nowa Warszawa spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem krytyki i publiczności. Odtąd zaczęła się współpraca Wąsika z takimi artystami, jak Katarzyna Nosowska czy Muniek Staszczyk. Jednocześnie rozpoczął intensywną artystyczną przyjaźń ze Stanisławą Celińską i Royal String Quartet. Projekt został uhonorowany Wdechą i Gwarancją Kultury. Jest również laureatem nagród fonograficznych: Fryderyk za najlepsze nagranie muzyki kameralnej (Lutosławski Piano Duo), Folkowy Fonogram Roku (Kwadrofonik), w 2014 roku wspólny projekt zespołu Kwadrofonik i Doroty Miśkiewicz: Lutosławski, Tuwim – Piosenki nie tylko dla dzieci uzyskał status Złotej Płyty. W roku 2015 roku miała miejsce premiera fonograficzna Requiem ludowego – owocu współpracy zespołu Kwadrofonik za śpiewakiem, Adamem Strugiem. Pianista wywykonuje utwory polskich i zagranicznych kompozytorów powstałe specjalnie dla zespołów, w których występuje. Prezentuje je m.in. na autorskim Festiwalu Kwadrofonik (pierwsza edycja w 2015), festiwalach Warszawska Jesień, Musica Polonica Nova czy Instalakcje. Zapraszany jest na festiwale polskie i zagraniczne, m. in. Muzyka na Szczytach, Festiwal Polskiego Radia, Festiwal Nowa Tradycja, Kwartesencja, Festiwal Wiosny, Re: wizje, Contem.ucha, Kolory Polski, Kody, OFF Festival, Etno Kraków, Spring Festival (Izrael), Two Moors Festival (Anglia), Melez Festival, EBU Festival (Niemcy), Londrina Festival (Brazylia), Scelsi Festival (Włochy).

51

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE CEZARY DUCHNOWSKI Studiował kompozycję na Akademii Muzycznej we Wrocławiu, gdzie obecnie wykłada m.in. realizację muzyki komputerowej.

Był jednym z inicjatorów Studia Kompozycji Komputerowej na tej uczelni. Od kilku lat czołowe miejsce w jego działalności zajmuje twórczość elektroakustyczna. Tworzy wraz z Agatą Zubel duet ElettroVoce. Jest wielkim orędownikiem muzyki improwizowanej.

Wraz z Pawłem Hendrichem i Sławomirem Kupczakiem powołał do życia grupę Phonos ek Mechanes. W ramach niej uprawia szczególny rodzaj elektronicznej muzyki improwizowanej – human-electronics, gdzie komputery kontrolowane są przez instrumenty akustyczne. Wraz z Marcinem Rupocińskim założył grupę Morphai – formację podejmującą artystyczne inicjatywy o profilu interdyscyplinarnym.

52

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

ZŁOTA KONEWKA 2016 KUPON KONKURSOWY

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

ZŁOTA KONEWKA 2016 KUPON KONKURSOWY W poszukiwaniu Chopina, reż. Phil Grabsky Czarodziejska miłość – Manuel de Falla / Victor Ullate Muzyk i człowiek – hołd dla Leonarda Bernsteina, reż. Bridget Caldwell Żuławski – po obu stronach Tatr, realizacja: Bohdan Kezik Wesoła wdówka – Franz Lehár Dama kameliowa – Fryderyk Chopin / John Neumeier Koncert, reż. Radu Mihăileanu Pavarotti – głos stulecia Andy Warhol Transformacje Córka pułku – Gaetano Donizetti Spartakus – Aram Chaczaturian / Jurij Grigorowicz Pajace – Ruggiero Leoncavallo Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy, reż. Janusz Majewski Loungta – konie wiatru, reż. Bartabas Don Kichot – Ludwig Minkus / Aleksiej Fadejeczew Raj utracony: Arvo Pärt, Robert Wilson, reż. Günter Atteln

Imię i nazwisko: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

E-mail: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Telefon: . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

Regulamin „Grand Prix Ogrodów Muzycznych – Złota Konewka 2016” § 1 Postanowienia ogólne 1. Organizowany plebiscyt, ma na celu wyłonienie projekcji festiwalowej, która zdobędzie Grand Prix publiczności 16. Festiwalu „Ogrody Muzyczne” 2. Organizatorem plebiscytu jest Fundacja „Ogrody Muzyczne”.

3. Plebiscyt trwa od 15 lipca do 9 sierpnia 2016 roku (dalej: „Okres Plebiscytu”) 4. Spośród osób głosujących w Plebiscycie (dalej: „Uczestników”), zostanie wyłonionych trzech laureatów konkursu dla publiczności (dalej: „Konkursu”), zgodnie z zasadami opisanymi § 3 niniejszego regulaminu.

5. Niniejszy Regulamin stanowi podstawę Plebiscytu i określa wzajemne prawa i obowiązki Organizatora oraz Uczestników.

6. Przystąpienie do Plebiscytu jest dobrowolne i równoznaczne z akceptacją przez Uczestnika Regulaminu w całości, a ponadto przez przystąpienie do Plebiscytu, Uczestnik zobowiązuje się do przestrzegania określonych w nim zasad, jak również potwierdza, iż spełnia wszystkie warunki, które uprawniają go do udziału Plebiscycie. § 2 Zasady przyznawania Grand Prix 1. Grand Prix festiwalu zostanie nagrodzona projekcja filmowa, na którą zostanie oddana największa liczba głosów. § 3 Zasady Konkursu dla publiczności 1. Uczestnikami Plebiscytu mogą być osoby fizyczne posiadające pełną zdolność do czynności prawnych z wyłączeniem pracowników Organizatora, Fundatorów nagród, a także członków ich rodzin.

2. Laureatami Konkursu dla publiczności zostaną trzej Uczestnicy, których kupony zostaną wyłonione w przerwie koncertu w dniu 9 sierpnia 2016 roku oraz łącznie spełnią następujące warunki: a) głosowali na projekcję która zdobyła Grand Prix b) czytelnie i prawidłowo wypełnili wszystkie pola kuponu konkursowego

55

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE c) wrzucili kupon do zaplombowanej przez Organizatora urny znajdującej się przy wejściu do festiwalowego namiotu d) będą obecni podczas koncertu w dniu 9 sierpnia 2016 i bezpośrednio po wyczytaniu przez konferansjerów ich nazwiska zgłoszą swoją obecność w sposób czytelny dla Organizatorów.

3. W przypadku wyłonienia przez Organizatora kolejnego Kuponu oddanego przez tego samego uczestnika lub braku spełnienia przez uczestnika jednego z warunków określonych w ust. 1-2 niniejszego paragrafu Organizator wyłoni kolejny kupon. § 4 Dane osobowe uczestników 1. Przystępując do Plebiscytu, Uczestnik przyjmuje do wiadomości, że administratorem danych osobowych w rozumieniu ustawy o ochronie danych osobowych podanych przez niego w związku z udziałem w Plebiscycie jest Organizator. Dane te będą przetwarzane przez ww. administratora w celu przeprowadzenia niniejszego Plebiscytu i zostaną zniszczone po realizacji plebiscytu.

2. Uczestnik został poinformowany, że podanie danych jest dobrowolne oraz że ma prawo wglądu do swoich danych i ich poprawiania. § 5 Postanowienia końcowe 1. Niniejszy Regulamin jest dostępny w festiwalowym namiocie podczas trwania festiwalu oraz na witrynie internetowej: www. ogrodymuzyczne.pl 2. Plebiscyt nie jest grą losową w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych Dz.U. 2009 nr 201 poz.

1540.

3. Organizator Plebiscytu zastrzega sobie prawo do dokonania modyfikacji postanowień Regulaminu, pod warunkiem, że zmiany takie nie naruszą praw nabytych Uczestników Plebiscytu.

56

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE

Dziecięce Ogrody Muzyczne środy, godz. 10:00 i 11:30

20.07

Karnawał zwierząt Prowadzenie: Maciej Gąsiorek

27.07

Symfolies Prowadzenie: Irina Bogdanowicz

3.08

Carmen – opera animowana Prowadzenie: Maciej Gąsiorek „Kontakt z muzyką uwrażliwia, poszerza wyobraźnię, uszlachetnia, wzbogaca i kształtuje naszą osobowość. Kontakt ten powinien nastąpić jednak jak najwcześniej, w okresie dziecięcym (a nawet niemowlęcym), kiedy to jesteśmy otwarci na wszystkie wrażenia i bodźce – muzyka może stać się dla nas naturalnym elementem naszego otoczenia i życia. Człowiek dorosły, który tej «szczepionki muzycznej» w dziecięcym okresie nie otrzymał, obojętnieje na nią, nie poddaje się jej urokom, oddala się”.

Wszystko zaczęło się w 2006 roku, gdy wpadł nam w ręce film dla dzieci poświęcony wielkiemu Mozartowi. Od tego czasu realizujemy „Dziecięce Ogrody Muzyczne”, które podczas Festiwalu odbywają się w naszym namiocie na Dziedzińcu Wielkim Zamku Królewskiego, gdzie prezentujemy filmy muzyczne adresowane specjalnie dla najmłodszych. Projekcje poprzedzają i kończą warsztaty muzyczne.

Koncepcja cyklu: Barbara Pietkiewicz-Kraśko

57

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE Organizator zastrzega sobie prawo do zmiany programu.

BILETY:

Sprzedaż karnetów i biletów na 16. Festiwal Ogrody Muzyczne rozpocznie się 20 czerwca 2016.

CENY:

Projekcje Bilet jednorazowego wstępu na projekcję – 12 zł Karnet na wszystkie projekcje (17 pokazów) – 120 zł (normalny), 80 zł (ulgowy) Bilety ulgowe przysługują seniorom, uczniom i studentom.

Koncerty Bilet jednorazowego wstępu na koncert – 15 zł Bilet na koncert specjalny w wykonaniu YOA Orchestra of the Americas – 25 zł Karnet na wszystkie koncerty (6 koncertów) – 60 zł Uwaga!

Nie ma biletów ulgowych na koncerty.

Karnet na projekcje nie obejmuje koncertów.

Karnet na koncerty nie obejmuje projekcji.

Dziecięce Ogrody Muzyczne – 20, 27 lipca, 3 sierpnia, godz. 10:00 i 11:30 – wstęp wolny

MIEJSCA I GODZINY SPRZEDAŻY:

Kasy Zamku Królewskiego w Warszawie – specjalnie wydzielona «kasa ogrodowa» (płatność wyłącznie gotówką) Godziny otwarcia «kasy ogrodowej»: Od 20 czerwca do 14 lipca 2016: 10.00–17.00 z wyjątkiem czwartków (w niedzielę kasa czynna od godz. 11.00) Od 15 lipca do końca festiwalu: 17.00–19.30 z wyjątkiem czwartków (dzień wolny) Tel. + 48 724 634 361 Uwaga!!! 7 i 8 lipca – kasy nieczynne eBilet i stacjonarne punkty eBiletu w Empikach: Od 20 czerwca do 8 sierpnia 2016 Miejsca nienumerowane Projekcje z udziałem gości rozpoczynają się ok. godz. 19:40.

58

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE AUTORZY I REALIZATORZY FESTIWALU:

Ryszard Kubiak – dyrektor generalny Barbara Pietkiewicz-Kraśko – dyrektor programowy Zygmunt Krauze – dyrektor muzyczny Piotr Łabanow – współpraca

KIEROWNICTWO PRODUKCJI: Kinga Sternicka Robert Kosim

WSPÓŁPRACA:

Katarzyna Konciak – Fundacja „Muzyka jest dla wszystkich” Stowarzyszenie Przyjaciół Festiwalu „Ogrody Muzyczne” Ján Bošnovič – dyrektor Narodowego Centrum Turystyki Słowackiej w Polsce Milan Novotný – Instytut Kultury Słowacji w Warszawie

DŹWIĘK:

Up stage

PROMOCJA I KONTAKTY Z MEDIAMI: Millenna Kamińska

OPRACOWANIE I REDAKCJA PROGRAMU: Agnieszka Topolska

STRONA INTERNETOWA: Alina Ert-Eberdt

ZDJĘCIA:

Maciej Mulawa, Sylwia Księżopolska

PROJEKT GRAFICZNY: Maciek Moraczewski

DRUK:

Agencja Reklamowo-Wydawnicza A. Grzegorczyk www.grzeg.com.pl

PROJEKT I REALIZACJA ZIELENI: Leszek Pełka i firma Duet

ARANŻACJA NAMIOTU:

Przemysław Łyszczyński – Stołeczna Estrada

CATERING:

Klubokawiarnia KOLONIA

59

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE Gość Honorowy:

Organizatorzy:

FESTIWAL finansuje: Festiwal 16. Ogrody Muzyczne dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz m.st. Warszawy

Partnerzy: pôvodné logo

logo bez textu

centrovanie na stred

Sponsorzy:

upravené logo

Patroni medialni

60

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE FOTOGRAFIE (w kolejności występowania w programie): Kandráčovci – fot. materiały promocyjne Paweł Kowalski, fot. Andrzej Świetlik Pomnik Fryderyka Chopina w Łazienkach, źródło: Wikimedia Commons Veni Ensemble, fot. Lukáš Kuzma Wawrzyniec Żuławski, fot. archiwum Ewy i Agnieszki Żuławskich YOA Youth Orchestra of the Americas, fot. materiały promocyjne Wesoła wdówka, fot. Ken Howard / Metropolitan Opera Dama kameliowa, fot. D. Yusupov Duo Skuta, fot. materiały promocyjne Koncert, reż. Radu Mihaelanu, kadr z filmu, materiały promocyjne Luciano Pavarotti, fot. Jeff Brass Muzeum Andy’ego Warhola – Medzilaborce, fot. archiwum prywatne Córka pułku, fot. Ken Howard / Metropolitan Opera Spartakus, fot. D. Yusupov Sinfonia VIVA, fot. materiały promocyjne Tomasz Radziwonowicz, fot. archiwum artysty Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy, plakat, materiały prasowe Zingaro, plakat spektaklu Loungta, materiały promocyjne Bartabas, fot. Philippe Huguen / AFP Zaczarowany flet, fot. Ken Howard / Metropolitan Opera Don Kichot, fot. D. Yusupov Arvo Pärt i Tõnu Kaljuste, fot. Kaupo Kikkas Agata Zubel, Janusz Olejniczak, Andrzej Bauer, Cezary Duchnowski podczas koncertu, fot. materiały promocyjne

61

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE AUTOGRAFY

62

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE AUTOGRAFY

63

16. FESTIWAL OGRODY MUZYCZNE AUTOGRAFY

64

ISBN 978-83-937630-4-7 Cena 8 zł

www.ogrodymuzyczne.pl