Οδηγητής #1097 - Απρίλιος 2022 by odigitis

ΣΤΙΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΠΑΝΣΠΟΥ∆ΑΣΤΙΚΗ! 9 771791 359004

σελ. 30

#1097 | ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2022 | 2,00 ευρώ

∆ΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΤΩΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ! σελ. 8

ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ! ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ! σελ. 6

ΝΕΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΣΤΟΝ «Ο∆ΗΓΗΤΗ» σελ. 20

Συνέντευξη με τον Γιάννη Δίσκο: «Να ακούμε πολύ… και πολλή μουσική!»

Έρχονται τα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ Ξεδιαλύνοντας το «μυστήριο» της ενεργειακής ακρίβειας και φτώχειας

TO Η αφοσίωση της σοσιαλδημοκρατίας στην ΕΕ

3 Άρθρο του Δημήτρη Μπιργάλια,

«Πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» ή αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ με τον λαό στην εξουσία;

μέλους του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

4 Σχόλια 6 Συναγερμός! Να σταματήσει η εμπλοκή

Μελετώντας την πείρα των μπολσεβίκων στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο

της Ελλάδας στον πόλεμο

8 Ερωτήσεις - απαντήσεις για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις θέσεις του ΚΚΕ

10 Η συνέχιση της δημοσιογραφίας με άλλα, «βίαια» μέσα 12 Άρθρο για το προσφυγικό

Κομμουνιστική Επιθεώρηση ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ • Γιώργος Μαρίνος: Ιμπεριαλιστικές συμμαχίες στην υπηρεσία των μονοπωλίων - Αντίπαλος των λαών • Ιδεολογική Επιτροπή της ΚΕ του ΚΚΕ: Οπορτουνιστικό ρεύμα: Νεροκουβαλητής στο μύλο της σοσιαλδημοκρατίας ΙΣΤΟΡΙΑ • Μάκης Μαΐλης: Η διαμόρφωση των δύο αστικών κυβερνήσεων στη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πολέμου

28 Νέος νόμος-πλαίσιο για τα Πανεπιστήμια. Τα πτυχία των φοιτητών στο στόχαστρο!

Στις φοιτητικές εκλογές ψηφίζουμε Πανσπουδαστική Κ.Σ!

Συζητάμε συλλογικά δρούμε μαχητικά. Για την ισχυροποίηση της ΚΝΕ στους χώρους δουλειάς

Ρεπορτάζ από εκδηλώσεις μαθητικών οργανώσεων της ΚΝΕ στην Αττική

20 Συνέντευξη του «Οδηγητή» με νέους εργαζόμενους 27 Για την αναβάθμιση των σπουδών των φοιτητών

35 Πάμε Γυμνάσιο! 37 Προσεγγίζοντας την εξάρτηση ως κοινωνικό φαινόμενο.

στα πρώην ΤΕΙ

Γιατί τελικά «φταίει ο καπιταλισμός;

Κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος του 2022

100 ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΜΕΠ • Μάκης Παπαδόπουλος: 100 χρόνια ΚΟΜΕΠ: Για την οργάνωση ιδεολογικής αντεπίθεσης μέσα στη νεολαία • Αρχειακό υλικό: Απόφαση της Ευρείας Συνόδου της ΚΕ του ΚΚΕ (16-17 Μάη 1992): Η Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση και οι θέσεις του ΚΚΕ • Αρχειακό υλικό: Από την ομιλία στη Βουλή του σ. Χαρίλαου Φλωράκη για την επανένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ

• Αρχειακό υλικό - Δημήτρης Σάρλης: Η γραμμή του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές και η σαθρότητα των επιχειρημάτων που προβάλλονται εναντίον της ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΖΗΤΗΜΑ • Ελένη Μπέλλου: Η ταξική ρίζα της γυναικείας ανισοτιμίας. Η βία –και η ενδοοικογενειακή– ως έκφρασή της

OΔΗΓΗΤΗΣ: Όργανο του ΚΣ της ΚΝΕ, www.odigitis.gr, e-mail: mail@odigitis.gr Ιδιοκτησία: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕ, Εκδότρια - Διευθύντρια: Αναστασία Μοσχόβου, Διεύθυνση: Λεωφόρος Ηρακλείου 145, Νέα Ιωνία, ΤΚ: 14231, Κωδικός: 3995, ISSN 1791-3594, Τηλ.: 210-2592514, 210-2592517

Οδηγητής



Απρίλιος 2022

Ήρθε η ώρα να μιλήσει ο λαός! Ο

κόσμος μας δεν θα γίνει ποτέ όπως πριν», περιγραφικά, αυτή η διαπίστωση αναπαράγεται συνεχώς μετά τις πρώτες εβδομάδες του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία. Και είναι αλήθεια πώς αυτό ακριβώς, ως ερώτημα βέβαια, προβληματίζει και χιλιάδες νέους και νέες. Ναι, ο κόσμος δεν θα γίνει ποτέ όπως πριν. Για διάφορους λόγους. Τίποτα ούτως ή άλλως δεν είναι στατικό, τα πάντα αλλάζουν, είτε όταν για μακρόχρονες περιόδους συσσωρεύονται στοιχεία που δείχνουν προς τα πού θα πάει η κατάσταση, είτε όταν σε συμπυκνωμένο χρόνο συντελούνται μεγάλες μεταβολές. Το ζήτη-

μα είναι αναμφίβολα και φιλοσοφικό. Η μελέτη της κοινωνικής εξέλιξης βοηθά και είναι απαραίτητη ιδιαίτερα μέσα σε συνθήκες που οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Όμως, στις 1000 περίπου λέξεις αυτού του κειμένου, επιδιώκουμε να απαντήσουμε τα εξής: Μπορεί η νέα γενιά να είναι ικανοποιημένη από τον κόσμο πριν τις 24 Φλεβάρη του 2022; Τι είναι αυτό που στην πραγματικότητα μας δείχνει πως διανύουμε κρίσιμη από όλες τις απόψεις περίοδο; Και κυρίως τι μπορούμε να κάνουμε απέναντι σε όλα αυτά;

Ένας φαύλος κύκλος

ς σκεφτούμε μόνο την τελευταία δεκαετία τι έχει βιώσει ένας νέος… Έζησε τις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης και τις τεράστιες επιπτώσεις στις λαϊκές οικογένειες, είδε τις ψεύτικες ελπίδες από την καπιταλιστική ανάπτυξη να καταρρέουν, έζησε το ξέσπασμα της πανδημίας και την αδυναμία όλων των αστικών κρατών να προστατεύσουν την υγεία και την ζωή του λαού, τώρα βλέπει για ακόμα μια φορά λαούς να ματώνουν για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών με ακόμα έναν πόλεμο. Κοινή συνισταμένη, σε ανάπτυξη και κρίση, σε πόλεμο και ειρήνη ότι ο λαός και η νεολαία καλούνται να πληρώσουν! Να πληρώσουν τους κινδύνους από την μετατροπή της χώρας σε θύτη απέναντι σε άλλους λαούς και επομένως μαγνήτη «αντιποίνων», την εκτίναξη της ήδη μεγάλης ακρίβειας, την ενεργειακή φτώχεια, με νέα χτυπήματα στα δικαιώματα και τις ανάγκες τους.

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία δεν ήταν λοιπόν μια «βόμβα» που διατάραξε την ευτυχία της ανθρωπότητας. Όλα αυτά τα χρόνια, έχει συγκεντρωθεί σημαντική πείρα που δημιουργεί ορισμένα «αντανακλαστικά» ώστε να μην υιοθετούνται αβίαστα οι στόχοι της αστικής τάξης, που υπερασπίζονται όλες οι αστικές δυνάμεις, και παρουσιάζονται ως «εθνικοί». Η περίοδος που διανύουμε, οι εξελίξεις μετά το ξέσπασμα της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης δείχνει, ακριβώς γιατί η μάχη ανάμεσα ΗΠΑ-Κίνα για το ποιος θα είναι ο πρώτος των πρώτων από τους «ληστές», οι συνολικές ανακατατάξεις ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, πώς έχει συσσωρευτεί πολύ «καύσιμη ύλη». Οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές είναι τόσοι οξυμμένοι που είναι πιο δύσκολο να επιτυγχάνονται ακόμα και εύθραυστοι «συμβιβασμοί», η

πολεμική προπαγάνδα αλλά και δράση μοιάζει να «στιγματίζει» τα πάντα. Δεν είναι μόνο η τεράστια συγκέντρωση πολεμικού υλικού, οι γιγαντιαίες αυξήσεις σε πολεμικού εξοπλισμούς, οι νέες πολεμικές «εστίες» που ανοίγουν σε όλο τον κόσμο. Είναι και ο τρόπος που τα αστικά επιτελεία «απευθύνονται» στον λαό. Ακριβώς γιατί υπολογίζουν τη δράση και τη στάση του, επειδή ειδικά σε «κρίσιμες» φάσεις επιδιώκουν την πιο ενεργή «στράτευση» του σε ματωμένους στόχους, μας καλούν να αποδεχτούμε πιο μεγάλες θυσίες. Δεν είναι μόνο οι κυνικές γραφικότητες του στυλ «ας κλείσουμε και μια ώρα τον γενικό στο σπίτι για χάρη του δυτικού πολιτισμού», αλλά ότι με διάφορους τρόπους καλλιεργούν το «για ποιο σκοπό αξίζει κανείς να χύσει το αίμα του». Σε αυτό το πλαίσιο δυναμώνουν τα αντιδραστικά διλλήματα και οι εκβιασμοί.

Τι μπορεί να γίνει;

ώρα είναι η ώρα να βαθύνουν οι ρωγμές στην εμπιστοσύνη που έχουν εργατικές-λαϊκές δυνάμεις στην αστική κυβέρνηση και συνολικά στους θεσμούς του αστικού κράτους. Στην «ελπίδα» ότι οποιαδήποτε αλλαγή στον «διαχειριστή» της αστικής εξουσίας μπορεί έστω να κάνει τη ζωή είναι λιγότερο επώδυνη. Τώρα είναι η ώρα να ανέβει η εμπιστοσύνη και η συσπείρωση στα όργανα πάλης του λαού και της νεολαίας. Στα εργατικά σωματεία, στους φοιτητικούς συλλόγους και συνολικά στους μαζικούς φορείς του κινήματος. Οι μαχητικές, μαζικές αντιπολεμικές συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα, η θερμή «υποδοχή» του γαλλικού αεροπλανοφόρου «Σαρλ Ντε Γκωλ» στο λιμάνι του Πειραιά, μια σειρά τους πρωτοβουλίες που παίρνουν εργατικά σωματεία, φοιτητικοί σύλλογοι, 15μελή σχολείων, επιτροπές νέων εργαζομένων και ανέργων, άλλοι μαζικοί φορείς, οι επιστολές από νέους στρατευμένους δίνουν απαντήσεις. Δείχνουν ότι τώρα είναι η ώρα να πάρει σάρκα και οστά το σύνθημα «διέξοδο μπορούν να δώσουν μόνο οι λαοί» οργανώνοντας τον αγώνα τους ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τους συνέπειες του, την ακρίβεια που έχει εκτοξευτεί. Να δυναμώσει η αγωνιστική δράση

και η αλληλεγγύη, δίνοντας μαχητική απάντηση με την μαζική συμμετοχή στην πανεργατική απεργία τους 6 Απρίλη. Να στηριχθούν από πολλές χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες τα ψηφοδέλτια της ΠΚΣ στις φοιτητικές εκλογές. Σήμερα υπάρχουν περισσότερες αποδείξεις από ποτέ ώστε να βγάλουν οι νέοι και οι νέες συμπεράσματα. Αυτή τη δυνατότητα την «μετράει» και ο αντίπαλος, γι’ αυτό χύνει τόνους μελάνι στον αντικομμουνισμό, στην συκοφάντηση τους σοσιαλιστικής οικοδόμησης, γι’ αυτό με όλους τους τρόπους και όλα τα μέσα προσπαθεί να διαστρεβλώσει τους θέσεις του ΚΚΕ. Η αστική τάξη, η κυβέρνηση, τα κόμματα και τα επιτελεία τους προσπαθούν να «εξαφανίσουν» κάθε φωνή που χαλάει την ομοφωνία τους εμπλοκής στα σχέδια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Λυσσάνε γιατί η δράση του Κόμματος «χαλάει τη σούπα» τους στράτευσης του λαού τους επιδιώξεις τους ελληνικής αστικής τάξης, που έχει άμεσο συμφέρον από την εμπλοκή προκειμένου να υπηρετήσει τους στρατηγικούς στόχους τους στην περιοχή. Με τους στόχους, τους γεωστρατηγικής αναβάθμισης, τους μετατροπής τους χώρας σε «ενεργειακό κόμβο» συντάσσονται όλοι μαζί, η κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ ,τα υπόλοιπα αστικά κόμματα.

Λυσσάνε γιατί γνωρίζουν ότι υπάρχει επίδραση των θέσεων και τους δράσης του Κόμματος, γιατί το ΚΚΕ και η ΚΝΕ πρωτοστατούν καθημερινά στην οργάνωση τους πάλης του εργατικού, λαϊκού κινήματος ώστε να μην διαλέξει ο λαός στρατόπεδο ληστών, να σταματήσει η εμπλοκή τους χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για να κλείσουν τα πολεμικά ορμητήρια, οι ΝΑΤΟικές στρατιωτικές βάσεις στη χώρα. Η απήχηση των πρωτοβουλιών του Κόμματος όλο αυτό το διάστημα, η επιτυχία τους πανεξόρμησης με την Απόφαση τους ΚΕ για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, επιβεβαιώνουν πως υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι νεολαίας που προβληματίζεται, που βιώνει την ένταση τους εκμετάλλευσης και ψάχνει διέξοδο. Έχουμε όλα τα όπλα, εφοδιασμένοι με την επαναστατική στρατηγική του Κόμματός τους, τα συμπεράσματα από τις αντεπαναστατικές ανατροπές, τις επεξεργασίες για τη θέση μας για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη στάση που πρέπει να κρατήσει ο λαός, να αναδείξουμε στη νέα γενιά ότι ο λαός μπορεί να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Δημήτρης Μπιργάλιας, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

4 Το πολύ life coaching μπορεί και να βλάπτει… Τι κοινό έχει η Θεανώ Φωτίου (υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ) που πρότεινε να τρώμε γεμιστά για να βγάζουμε τον μήνα, ο ανυπόληπτος Κυρανάκης (βουλευτής ΝΔ) που κατηγορούσε τους νέους ότι δεν φτιάχνουν καλά βιογραφικά, ο Σκρέκας (υπουργός ΝΔ) που λέει να μην ανάβουμε πολλή ώρα τον θερμοσίφωνα για να μην πληρώνουμε ακριβά το ρεύμα κι άλλα στελέχη της κυβέρνησης που εν μέσω τρομακτικής ακρίβειας ειρωνεύονται τον κόσμο για το πώς να διαχειρίζεται την αβίωτη καθημερινότητά του; Όλοι τους αντιμετωπίζουν το λαό με όρους life coaching. «Αυτοβελτιωθείτε και θα νιώσετε καλύτερα»… Επειδή βλέπουμε ότι πολλή φόρα έχουν πάρει, θέλουμε να τους επιστήσουμε την προσοχή γιατί το ιστορικό πρόσωπο που κατεξοχήν έχει συνδεθεί με τέτοιου είδους life coaching δεν είχε και την καλύτερη κατάληξη... Ναι, για τη Μαρία Αντουανέτα λέμε.

Αλληλεγγύη στον Σαϊντού και στους Σαϊντού όλου του κόσμου!

Ευτυχώς υπάρχει ΚΚΕ Υπερωρίες «βαράνε» τις τελευταίες μέρες αρθρογράφοι, σχολιαστές, αστοί πολιτικοί και τρολ του διαδικτύου κάποιοι εγκαλώντας το ΚΚΕ και κάποιοι εκφράζοντας την… έκπληξή τους για τη στάση του να μην παραβρεθεί στη φιέστα που στήνει η κυβέρνηση και (μέχρι στιγμής) όλα τα άλλα κόμματα με τον Ζελένσκι στην ελληνική Βουλή. Αλήθεια, τι πίστευαν; Ότι υπήρχε περίπτωση το ΚΚΕ να «ξεπλύνει» μια αντιδραστική κυβέρνηση, σύμμαχο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, που φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης, όπως και η Ρωσία, για αυτά που ζει σήμερα ο ουκρανικός λαός; Ότι θα νομιμοποιούσε με την παρουσία του την αξιοποίηση, από την ίδια κυβέρνηση, φασιστικών δυνάμεων που -μεταξύ άλλων- τρομοκρατούν και Έλληνες ομογενείς; Ό, τι θα νομιμοποιούσε την απαγόρευση του ΚΚ Ουκρανίας από το 2014 και προσφάτως άλλων 11 κομμάτων της αντιπολίτευσης; Ότι θα κάτσει να χαριεντίζεται με αυτούς που κρατούν φυλακισμένο και έχουν βασανίσει τον Γραμματέα της ΚΝ Ουκρανίας και τον αδερφό του; Προφανώς και ήξεραν ότι κάτι τέτοιο δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί… Τότε γιατί λυσσάνε; Μάλλον γιατί ξέρουν ότι η στάση του ΚΚΕ στο συγκεκριμένο ζήτημα συμβαδίζει με την άποψη μεγάλου μέρους (για να μην πούμε την πλειοψηφίας) του ελληνικού λαού. Υποθέτουμε, μάλιστα, ότι υπάρχουν και άλλα κόμματα που θα ήθελαν να «εκφράσουν» όλον αυτόν τον κόσμο, αλλά είναι -βλέπετε- και οι διάφορες δεσμεύσεις που δεν τους το επιτρέπουν... Δεν πειράζει, ευτυχώς για τον λαό και τη νεολαία, σε αυτή τη χώρα υπάρχει ΚΚΕ.

Και κάτι που θυμηθήκαμε… Προς όσους σκίζουν τα ρούχα τους για το δικτάτορα Πούτιν και κατηγορούν το ΚΚΕ, έχουμε και λέμε:

Σοβαρά τώρα; «Οι λαοί είναι ελεύθεροι να αποφασίζουν και ο ουκρανικός λαός ήθελε Ζελένσκι, ΝΑΤΟ, ΕΕ και ξερό ψωμί. Δεν θέλει χωροφύλακες να του το απαγορεύουν», λένε με μια φωνή διάφοροι δημοσιογράφοι και πολιτικοί -ορισμένοι σοβαροφανείς και ορισμένες κλινικές περιπτώσεις. Σοβαρά τώρα; Όχι μόνο έμαθαν για τη σύγκρουση ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και Ρωσίας στην Ουκρανία στις 24 Φλεβάρη, τώρα ξαφνικά θυμήθηκαν και την ελευθερία επιλογών! Κάνουν λες και η Γη έχει ένα μήνα ζωής! Πού ήταν η ευαισθησία τους για τις επιλογές του ουκρανικού λαού όταν δύο φορές, το 2004 και το 2014, ανατρέπονταν αποτελέσματα εκλογών και εκλεγμένες κυβερνήσεις με αμερικανούς αξιωματούχους να μοιράζουν σάντουιτς σε διαδηλωτές (αλήθεια, ξέρετε πολλά στελέχη των αμερικανικών κυβερνήσεων να τρέχουν σε διαδηλώσεις;) και με τα φασιστικά τάγματα να αξιοποιούνται πολύπλευρα; Για να μην πάμε πιο πίσω, στο δημοψήφισμα του 1991, όταν ο ουκρανικός λαός κατά τεράστια πλειοψηφία τάχθηκε υπέρ της διατήρησης της ΕΣΣΔ… Πού ήταν η ευαισθησία τους για τις «επιλογές του λαού» όταν σε χώρες της ΕΕ (Γαλλία, Ολλανδία, Ιρλανδία) αναιρούνταν τα αποτελέσματα δημοψηφισμάτων για σημαντικές συμφωνίες που θα καθόριζαν τη ζωή τους (πχ Συμφωνία της Λισαβόνας) επειδή δεν «βόλευαν» τις κυβερνήσεις και τις Βρυξέλλες και τους έβαζαν να ξαναψηφίζουν μέχρι να βγει αυτό που ήθελαν; Ομοίως και στη Βόρεια Μακεδονία το 2018, όταν έγινε το δημοψήφισμα για τη Συμφωνία των Πρεσπών που ουσιαστικά ήταν δημοψήφισμα για την ένταξη τους στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Η προσέλευση ήταν της τάξης του 36%, αλλά όλα καλά. Αφού αυτό το 36% έβγαλε «ναι», «ναι» θα είναι. Τόσο large οι δυτικοί... Αλλά αυτοί είναι!

‣ Πριν ένα χρόνο ο δήμος Αθηναίων τίμησε τον πρωθυπουργό της Ρωσίας, Μιχαήλ Μισούστιν, με το Χρυσό Μετάλλιο Αξίας της Πόλεως των Αθηνών, με αφορμή την παρουσία του στις επετειακές εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Οι εκλεγμένοι με το ΚΚΕ δεν νομιμοποίησαν με την ψήφο και την παρουσία τους την πολιτική της κυβέρνησης της Ρωσίας ενάντια στο λαό της. ‣ Τον περασμένο Δεκέμβρη, Πούτιν και Μητσοτάκης συναντήθηκαν στο Σότσι, όπου, αφού μίλησαν για τις στενές ιστορικές σχέσεις των δύο χωρών, έκλεισαν διάφορα deals σε Εμπόριο, Ενέργεια και αλλού. Όλοι χαίρονταν για την επανεκκίνηση των ελληνορωσικών σχέσεων. ‣ Fun Fact: o Πούτιν είναι επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου από το 2018. Υποθέτουμε ότι η ρωσική κυβέρνηση δεν έγινε μέσα σε μια νύχτα «αυταρχική» και «δικτατορική», όπως την αποκαλούν σήμερα όσοι φωτογραφίζονταν περήφανοι με τους εκπροσώπους της, είτε στην Αθήνα είτε στη Μόσχα τα τελευταία χρόνια…

Οδηγητής



Απρίλιος 2022

Ο πόλεμος για τον οποίο δεν θα ακούσεις στα κανάλια Εργάτες εξαϋλωμένοι στα Γρεβενά, ένας Ινδός εργάτης νεκρός από έκρηξη στο χώρο δουλειάς του στην Κόρινθο, ένας 62χρονος εργολαβικός εργαζόμενος στον δήμο Ελληνικού, αντί να απολαμβάνει τους κόπους του σαν συνταξιούχος, επίσης σκοτώθηκε εν ώρα εργασίας. Συνολικά 7 νεκρούς σε 8 ημέρες μετρά η εργατική τάξη στον διαρκή πόλεμο της εργοδοσίας εναντίον της. Σε έναν πόλεμο τόσο απαραίτητο για να διατηρούν τα αφεντικά τα κέρδη τους, σε βαθμό που δεν τηρούν ακόμα και τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας. Γι’ αυτόν τον πόλεμο καμιά ευαίσθητη φωνή δεν θα μιλήσει στα κανάλια, ούτε η κυβέρνηση θα προστρέξει να βοηθήσει. Και δικά της έργα είναι, άλλωστε, όπως και των προηγούμενων, που υπηρετούν το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα. Οι εργάτες όμως μπορούν και πρέπει να «σηκώσουν το γάντι» και να αντεπιτεθούν. Η απεργία στις 6 Απριλίου είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία.

Δεν θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον! Άλλος ένας καταδικασμένος ναζί, ο Π. Ηλιόπουλος (αυτός με τα ναζιστικά τατουάζ που τα έκανε δήθεν γιατί «του άρεσε η γραμματοσειρά»), αποφυλακίστηκε πριν λίγες μέρες, αμέσως μόλις συμπλήρωσε τα 3/5 της ποινής του. Θυμίζουμε ότι έχουν προηγηθεί οι αποφυλακίσεις των ναζιστών Αρβανίτη, Αλεξόπουλου, Μίχου και Τσακανίκα, καθώς και η απόφαση για αποφυλάκιση του επικεφαλής του Τάγματος Εφόδου που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα, Πατέλη, η οποία αναιρέθηκε υπό το βάρος της κατακραυγής. Με άλλα λόγια, ένας-ένας οι ναζιστές αφήνονται ελεύθεροι πριν καν ξεκινήσει η δίκη σε δεύτερο βαθμό και μάλιστα με απαράδεκτες αιτιολογήσεις από τα αρμόδια δικαστικά όργανα, που κάνουν «κουρελόχαρτο» ακόμα και την καταδίκη της «Χρυσής Αυγής» ως εγκληματική οργάνωση τον Οκτώβριο του 2020. Σε άλλη μία προκλητική είδηση των ημερών, όλες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις του Ευρωκοινοβουλίου (και οι εκπρόσωποι της ευρωομάδας της «Αριστεράς», στην οποία συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ) συμφώνησαν στην αρμόδια Επιτροπή να εισηγηθούν την απόρριψη του αιτήματος των ελληνικών εισαγγελικών αρχών για άρση της ασυλίας του ναζιστή Λαγού, ώστε να δικαστεί για ρατσιστικό του παραλήρημα εναντίον των κατατρεγμένων προσφύγων-μεταναστών του κολαστηρίου της Μόριας, με την αιτιολόγηση ότι αυτό έγινε «στο πλαίσιο των καθηκόντων του». Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το απρόκλητο «ξέπλυμα» της δράσης φασιστικών ομάδων που παρακολουθούμε κατά καιρούς από εκπροσώπους της κυβέρνησης και τα αστικά ΜΜΕ (βλ. τα γεγονότα στη Δυτική Θεσσαλονίκη), επιβεβαιώνουν αυτό που είχε επισημάνει από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ: δεν χωράει κανένας εφησυχασμός, το αστικό κράτος, οι θεσμοί του, η ΕΕ ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να ξεκόψουν οριστικά με τον φασισμό, γι’ αυτό χρειάζεται επαγρύπνηση και κινητοποίηση για να απομονωθούν παντού τα ναζιστικά μορφώματα, να μπει στο στόχαστρο το ίδιο το σύστημα που τα γεννά και τα θρέφει!

ΜΙΚΡΕΣ αγγελίες Οι μηχανές στο φουλ ‣ «Έχει αλλάξει η ιατρική και η πρόσβαση, με χρήση ίντερνετ, τηλεϊατρικής, αυτοκινητόδρομων, με τη μείωση των αποστάσεων, άρα πρέπει να γίνει σχεδιασμός από την αρχή». ‣ «Ο περισσότερος κόσμος τον χειρουργό του θέλει να τον ανταμείψει, να του δώσει μια αμοιβή». ‣ «Υπάρχουν νοσοκομεία με υπερπληθώρα προσωπικού». ‣ «Έχουμε εργασιακές αναφορές ότι τα νοσοκομεία καθαρίζονται καλύτερα από τους εργολάβους». Όλες οι παραπάνω δηλώσεις του τελευταίου διαστήματος ανήκουν στην Αναπληρώτρια Υπουργό Υγείας Μ. Γκάγκα και δείχνουν ότι οι «μηχανές» έχουν μπει «στο φουλ» για τα επόμενα βήματα στην κατεύθυνση της εμπορευματοποίησης του δημόσιου συστήματος υγείας, το λεγόμενο «σχέδιο για το νέο ΕΣΥ». Με τέτοια γελοία και προκλητικά επιχειρήματα προσπαθούν να δικαιολογήσουν το κλείσιμο νοσοκομείων επειδή έχουμε… ίντερνετ και δρόμους, τη μείωση προσωπικού, τη θεσμοθέτηση απογευματινών χειρουργείων με πληρωμή (αφού οι ίδιοι οι ασθενείς θέλουν να πληρώνουν…), την παράδοση κι άλλων υπηρεσιών σε εργολάβους κλπ. Και όλα αυτά την ώρα που η πανδημία μαίνεται για τα καλά και η χώρα μας ανεβαίνει δυο-δυο τις θέσεις στη μαύρη κατάταξη των νεκρών ανά εκατομμύριο πληθυσμού (είναι 26η στον κόσμο, πάνω πλέον και από την Ιταλία των τραγικών εικόνων στο πρώτο κύμα…) και η ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας εξακολουθεί να είναι επιτακτική ανάγκη. Ήταν που η πανδημία τους βοήθησε «να αναθεωρήσουν τον τρόπο που έβλεπαν κάποια πράγματα» και «να καταλάβουν την αξία της δημόσιας υγείας», όπως μας έλεγαν πρόπερσι…

ΣΑΣ ΕΙΔΑ Τη ΝΔ να βγάζει τη χολή της για μια αντιπολεμική συναυλία με πλήθος κόσμου και καλλιτεχνών και τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ να πασχίζετε να αποδείξετε ότι είστε καλά παιδιά και είχατε πάει στη συναυλία με ουκρανικά σημαιάκια, ανεβάζοντας όλη την ώρα τον πάγκο του πωλητή, ο οποίος μάλλον δεν έκανε ούτε σεφτέ. Οι χαώδεις διαφορές σας δεν κρύβονται με τίποτα…

ΑΚΟΥΣΑ Την ΥΠΕΞ της Γερμανίας και πρόεδρο του κόμματος των «Πρασίνων» να λέει ότι «Η πολιτική για το κλίμα είναι το γεωπολιτικό καθήκον της εποχής μας» που «θα μετατοπίσει τη διεθνή ισορροπία δυνάμεων». Για δες κάτι πράγματα… Κι εγώ που νόμιζα ότι είχε να κάνει με την προστασία του περιβάλλοντος και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής…

ΔΙΑΒΑΣΑ Το πάσχον από ουρική ακράτεια στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Κυρίτση, να αναφέρει σε άρθρο του στην «Αυγή» πως «Η Ελλάδα δεν συμμετέχει στον πόλεμο της Ουκρανίας, ούτε η ίδια ούτε οι υπερεθνικές ολοκληρώσεις, ΕΕ και ΝΑΤΟ, στις οποίες μετέχει». Οι 140.000 ΝΑΤΟικοί στρατιώτες που έχουν αναπτυχθεί στην Αν. Ευρώπη, λογικά θα είναι ηθοποιοί...

Συναγερμός! Να σταματήσει η εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο!

ις προηγούμενες μέρες το γνωστό για τα… «φιλοκομμουνιστικά» του αισθήματα site «protagon», αναδημοσίευσε ένα κείμενο από τον βρετανικό «Gaurdian» που ουσιαστικά καλούσε τους λαούς όλου του κόσμου να «εμπνευστούν» από το παράδειγμα των «Διεθνών Ταξιαρχιών» (στρατιωτικές δυνάμεις που κινητοποίησε το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα την περίοδο του ισπανικού εμφυλίου για να πολεμήσουν στο πλευρό των κομμουνιστών εναντίον του δικτάτορα Φράνκο) και να στείλουν κόσμο να πολεμήσει στο πλευρό της αντιδραστικής κυβέρνησης του Κιέβου! Τόση ψυχεδέλεια… Σε ένα σημείο του κειμένου, μάλιστα, διατυπώνεται ο αμίμητος προβληματισμός «Υπάρχει άραγε μια ουκρανή Ντολόρες Ιμπαρούρι (σ.σ ηγετική μορφή του Ισπανικού Κομμουνιστικού Κόμματος) να εμπνεύσει τους νέους εθελοντές»; Ας αρχίσουμε από τα βασικά. Το αστικό καθεστώς της Ουκρανίας έχει απαγορέψει την ύπαρξη και δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος. Επίσης οι «εθελοντές» που πηγαίνουν να πολεμήσουν στο πλευρό της κυβέρνησης είναι στη συντριπτική του πλειοψηφία μισθοφόροι, άνθρωποι που

έχουν σφάξει πληθυσμούς σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου όπου ΝΑΤΟ και ΕΕ έχουν εξαπολύσει ιμπεριαλιστικές απαντήσεις, καθώς και διάφορα ναζιστικά σκουπίδια από διάφορες χώρες. Τα ίδια «μπουμπούκια» εντάσσονται αντίστοιχα και σε στρατιωτικούς σχηματισμούς της Ρωσίας. Αφού λοιπόν οι ιστορικοί παραλληλισμοί δεν «βγαίνουν», προτείνουμε το εξής: Να συγκροτηθεί ένα σώμα «αλληλέγγυων» με συμμετέχοντες τους κυρίους Πορτοσάλτε, Βουλαρίνο, Πρετεντέρη, Κανέλλη και διάφορους άλλους, ώστε να συμπληρωθεί ο απαραίτητος αριθμός, και με λοχαγό λόγω «παλαιότητας» τον Σάκη Μουμτζή να αναχωρήσουν για Ουκρανία με ένα από τα πλοία των εφοπλιστών που μεταφέρουν ρωσικό πετρέλαιο. Ας αφήσουμε όμως τα «καλαμπούρια». Η κατάσταση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Το ΚΚΕ με όλους τους τρόπους, με τις ανακοινώσεις και τη μαχητική δράση που αναπτύσσεται σε όλη την Ελλάδα κάνει ξεκάθαρο πως αληθινή αλληλεγγύη στον ουκρανικό λαό είναι να δυναμώσει η πάλη για να σταματήσει η συμμετοχή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Σύντομο «δελτίο» εμπλοκής…

πό την Αλεξανδρούπολη ως την Κρήτη η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο αερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο, ένας «στόχος» αντιποίνων. Από τον εναέριο χώρο της Ελλάδας, μεταξύ άλλων, έχουν περάσει στρατηγικά βομβαρδιστικά των ΗΠΑ. Σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο υπάρχει η μεγαλύτερη συγκέντρωση ναυτικών δυνάμεων από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και μετά. Στις ελληνικές θάλασσες βρίσκονταν 2 από τα 5 αεροπλανοφόρα που έχει «παρατάξει» το ΝΑΤΟ στην Μεσόγειο, έχοντας ως συνοδεία και ελληνικά πολεμικά πλοία, υπό την στενή παρακολούθηση ρωσικών πλοίων επιφανείας και υποβρυχίων. Η στρατιωτική βάση στον Άραξο παραμένει σε ετοιμότητα, ικανή να «υποδεχθεί» πυρηνικά όπλα. Σε Ανδραβίδα, Άκτιο, Στεφανοβίκειο και αλλού έχουν «έδρα» και συμμετέχουν σε διάφορες αποστολές σχετικές με το ουκρανικό μέτωπο ελικόπτερα, μη επανδρωμένα αεροσκάφη, ιπτάμενα ραντάρ και τάνκερ. Το οδικό δίκτυο στη Βόρεια Ελλάδα αξιοποιείται για να προωθούνται ΝΑΤΟικές στρατιωτικές δυνάμεις. Όλα αυτά χωρίς να έχουμε βάλει στο «κάδρο» τη Σούδα της Κρήτης και τη νέα «Σούδα» της Αλεξανδρούπολης. Τα παραπάνω αποτελούν το «κάδρο» της εμπλοκής της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πό-

λεμο που μαίνεται. Είναι επίσης αποκαλυπτική «εικόνα» και για το γεγονός ότι αυτή στιγμή στην Ουκρανία συγκρούονται ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, έχοντας και μεταξύ τους αντιθέσεις, με τη Ρωσία, αυξάνοντας τους κινδύνους για γενίκευση της μεταξύ τους στρατιωτικής αναμέτρησης. Η επιλογή της εμπλοκής της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στο πλευρό της «Δύσης» δεν γίνεται λόγω των «κοινών πολιτισμικών αξιών»… Η χώρα έχει μετατραπεί σε «θύτη» άλλων λαών και ο ελληνικός λαός σε «θύμα» γιατί αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα ισχυρών τμημάτων του ελληνικού κεφαλαίου. Οι εφοπλιστές προσβλέπουν σε αμύθητα κέρδη από την μεταφορά του υγροποιημένου φυσικού αερίου των ΗΠΑ. Μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι, «πράσινα αρπαχτικά», ακονίζουν τα δόντια τους για το ποιος θα πρωτομπουκωθεί με τα δισεκατομμύρια από διάφορα εγχώρια και ευρωενωσιακά χρηματοδοτικά πακέτα, για να κατασκευαστούν υποδομές αποθήκευσης φυσικού αερίου, ηλεκτρικής διασύνδεσης με άλλες χώρες και διάφορα άλλα, την ίδια στιγμή που κάτι άθλιοι «παπαγάλοι» τους καλούν τον λαό να «κλείνει για μια ώρα τον γενικό» ώστε όλοι να κάνουν τις απαραίτητες θυσίες!

…και στιγμιότυπα αποφασιστικής απάντησης Πειραιάς

Την ώρα που το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας έχει μετατραπεί σε «αγκυροβόλι» για πολεμικά πλοία του ΝΑΤΟ, σε μια συμβολική ενέργεια, μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ «στόλισαν» την καναδική φρεγάτα «HCMS Montreal FFH336», που συμμετέχει στην ΝΑΤΟική δύναμη SNMG2, στέλνοντας μήνυμα καταδίκης για την εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία.

Οδηγητής

Την ίδια στιγμή που ορισμένοι έβλεπαν στο γαλλικό αεροπλανοφόρο «Σαρλ ντε Γκωλ» τον ... Παρθενώνα, η μεγαλειώδης κινητοποίηση που οργάνωσε το Εργατικό Κέντρο Πειραιά άφησε δυνατό στίγμα στην πόλη για την ανάγκη να μην αφήσει ο λαός τους μακελάρηδες σε χλωρό κλαρί. Να ξέρουν πως είναι ανεπιθύμητοι.

Αλεξανδρούπολη Στην «Σούδα του Βορρά» γιγαντιαία ΝΑΤΟικά μεταγωγικά έχουν αποβιβάσει εκατοντάδες άρματα μάχης, αυτοκινούμενα πυροβόλα κ.ά, που προωθούνται στη συνέχεια σε Ρουμανία και Πολωνία, συμβάλλοντας αποφασιστικά στη δύναμη πυρός που βρίσκεται με το δάχτυλο στη σκανδάλη σε όλο το εύρος των συνόρων με την Ρωσία. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, (όπου μάλιστα σε τοπικά μέσα ενημέρωσης η τεράστια συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων παρουσιάζεται πως δεν έχει καμία σχέση με την επικίνδυνη όξυνση των ανταγωνισμών αλλά με «προγραμματισμένες ασκήσεις» και μάλλον -θα λέγαμε εμείς- με ταξίδι «αναψυχής»), οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ πρωτοστατούν ώστε να μην περάσει το δηλητήριο του «εφησυχασμού» και της αποδοχής του να γίνει η πόλη ορμητήριο των μακελάρηδων.

Χανιά Στην περιοχή που βρίσκεται η πραγματική Σούδα, μόνο οργή και αηδία μπορεί να προκαλέσει το γεγονός πως ΝΑΤΟϊκά καθάρματα μπήκαν στο δωμάτιο ξενοδοχείου όπου βρίσκονταν 14χρονη μαθήτρια, προσθέτοντας άλλο ένα περιστατικό στη μακρά λίστα με τους διαχρονικούς τραμπουκισμούς από διάφορους που παραπλανιόνται στην πόλη σαν επικυρίαρχοι, αφού όπως συνέβη και με το πρόσφατο περιστατικό, με βάση τις συμφωνίες που έχουν κάνει και τηρούν όλες οι κυβερνήσεις οι ελληνικές αρχές παραμένουν ατιμώρητοι. Η αντίδραση της 14χρονης μαθήτριας ήταν άμεση και γεναία, συνέβαλε στο να εκφραστεί άμεσα η αλληλεγγύη και η καταδίκη του απαράδεκτου περιστατικού από σχολεία, φοιτητικούς συλλόγους και σωματεία. Όσο για ορισμένες θλιβερές υπάρξεις, που δεν βρήκαν το θάρρος ούτε μετά από αυτό το γεγονός να καταδικάσουν το ΝΑΤΟ γιατί «φέρνει χρήματα», ήρθε η ώρα, αφού έχουν και τις ίδιες «πολιτισμικές αξίες», να τους φυλάνε στα σπίτια τους και να βγάζουν έτσι περισσότερα δολάρια.



Απρίλιος 2022

Δεκάδες επιστολές νέων στρατευμένων! Γ

ενναία και άμεση είναι και η στάση νέων στρατευμένων όπου καταδικάζουν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, εκφράζουν την αντίθεσή τους στην εμπλοκή της Ελλάδας, ζητώντας να σταματήσει τώρα, χαιρετίζουν τις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις του ελληνικού λαού. Γράφει χαρακτηριστικά ένας φαντάρος σε επιστολή του: «Είμαι στρατιώτης που υπηρετώ τη θητεία μου στα σύνορα της χώρας και συγκεκριμένα στον Έβρο. Διαμαρτύρομαι για την επικίνδυνη εμπλοκή της χώρας μου στον πόλεμο στην Ουκρανία. Καταδικάζω την ενεργοποίηση της Ταχείας Δύναμης Αντίδρασης του ΝΑΤΟ, στην οποία συμμετέχει και η Ελλάδα. Είμαι αντίθετος σε οποιαδήποτε συμμετοχή της μονάδας μου στον πόλεμο Ρωσίας - Ουκρανίας και σε τέτοια πιθανότητα επιθυμώ εγώ προσωπικά να μη συμμετέχω. Οι Έλληνες φαντάροι έχουμε δώσει όρκο στην πατρίδα μας, για την υπεράσπιση του λαού μας, για την ανεξαρτησία και την εδαφική της ακεραιότητα. Δεν έχουμε συμφωνήσει στα σχέδια των σφαγέων των λαών που χαράζουν τα σύνορα με αίμα». Οι επιστολές και οι δηλώσεις στρατευμένων, όπως η παραπάνω, που πολλαπλασιάζονται μέρα τη μέρα και δημοσιεύονται καθημερινά στον «Ριζοσπάστη» και στο «Alt.gr», έχουν πολλή μεγάλη αξία. Πρέπει να συναντήσουν ένα πλατύ κύμα αλληλεγγύης και στήριξης από τους συναδέλφους τους στη δουλειά, στις σχολές, από τους εργαζόμενους και όλο το λαό.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις θέσεις του ΚΚΕ

τα video του TikTok εναλλάσσονται πλέον, πιθανά, οι στιγμές από τη ζωή διαφόρων «influencers» με πλάνα εκτόξευσης αντιαεροπορικών πυραύλων «Javelin», στον φαληρικό όρμο οι βάρκες που μαθαίνει κάποιος ιστιοπλοΐα είχαν για ντεκόρ το γαλλικό αεροπλανοφόρο. Καθημερινά, υπάρχει ένας κατακλυσμός από αναλύσεις για το πόσα είναι τα στρατηγικά πυρηνικά όπλα, τραγουδιστές που έχουν εκπροσωπήσει τη χώρα τους στη Eurovision συμμετέχουν σε πρωτοβουλίες για να συγκεντρωθούν χρήματα που θα βοηθήσουν την αστική κυβέρνηση του Κιέβου να αγοράσει νέα οπλικά συστήματα. Στη Ρωσία, το αστικό καθεστώς, με «μπροστάΑν αναφέρουμε τα παραπάνω, με έναν ενδεχομένως φλύαρο και γλαφυρό τρόπο, είναι γιατί αποτελούν και αυτά με τη σειρά τους μέρος μιας πολύ καλά «σκηνοθετημένης» προσπάθειας να στρατευτεί ο λαός στους ρη» τον Πούτιν, που όπως ενημερωθήκαμε ματωμένους στόχους της κάθε αστικής τάξης, να συνηθίζει την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών φορούσε μπουφάν αξίας 12.000 ευρώ, δικαι την γενίκευση των πολεμικών συγκρούσεων, περνώντας «μηνύματα» με κάθε πρόσφορο τρόπο. Να «μαοργάνωσε φιέστα για να παρουσιαστούν οι θαίνει» δηλαδή, πως διανύουμε μια εποχή που θα απαιτηθούν επιπλέον θυσίες για να εκπληρωθούν «οι «εθνικοί στόχοι» της στρατιωτικής εισβολής αξίες και τα οράματα» του κάθε ιμπεριαλιστή. στην Ουκρανία. Τέλος, στην χώρα μας, με Είναι λογικό αυτή η αίσθηση, πως η ζωή και η καθημερινότητα αποκτά έναν πολεμικό «χαρακτήρα» φόντο τα κανόνια του θωρηκτού «Αβέρωφ», πως οτιδήποτε και οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να αλλάξει προς το ακόμα χειρότερο, να προκαλεί φόβο, ανησυυπογράφηκε η συμφωνία για την αγορά επιχία, προβληματισμό, ακόμα και «παράλυση» σε αρκετό κόσμο. Με αυτό το κείμενο κάνουμε μια προσπάθεια να απαντήσουμε ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα με στόχο να «φωτιστεί» καλύτερα πως τον κόσμο που ζούμε πλέον Rafale και φρεγατών από την Γαλλία, δεν τον διαλέξαμε, μπορούμε όμως να επιλέξουμε να δράσουμε για τον κόσμο στον οποίο θέλουμε να ζήσουμε. που θα «προστατεύουν την πατρίδα», θυμίζοντας κάτι από σκηνή του «Don’t look up».

Θα γίνει ποτέ ο κόσμος όπως πριν;

ια να απαντήσουμε έχει σημασία να ξεκινήσουμε από αυτό το «πριν»… Από το ότι, δηλαδή, ο πόλεμος δεν είναι μια «ανωμαλία» στη λειτουργία του καπιταλισμού. Όσο κρίσιμο είναι για τα αστικά επιτελεία, τους διεθνολόγους που παίζουν τον ρόλο των «ειδικών» αυτή την περίοδο, ο λαός και η νέα γενιά να πιστέψουν πως για την φρίκη του πολέμου φταίει «η απολυταρχία που δεν αντέχει τον “ιό” της δημοκρατίας», άλλο τόσο «ευεργετικό» είναι όσοι ψάχνουν να βρουν διέξοδο από το χάος της εποχής να συνειδητοποιούν, όχι απλά πως οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι «γίνονται για συμφέροντα», αλλά πως έχουν μέσα τους το «σπέρμα» των πιο «εκλεπτυσμένων» στόχων του συστήματος. Όπως η καπιταλιστική ανάπτυξη φέρνει την καπιταλιστική κρίση, έτσι και το κυνήγι του μέγιστου κέρδους, η ανάγκη για νέα πεδία κερδοφορίας και

έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών φέρνει τη «στιγμή» που οι αντιθέσεις δεν μπορούν να λυθούν με πρόσκαιρους συμβιβασμούς ανάμεσα σε ισχυρούς ή λιγότερο ισχυρούς «ληστές» και τον λόγο παίρνουν τα όπλα. Ωστόσο, σίγουρα δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως η ιμπεριαλιστική επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν συνιστά με έναν τρόπο μια «τομή» στο τι συνέβαινε πριν και τι θα συμβαίνει από εδώ και μπρος. Το ΚΚΕ, εδώ και καιρό έχει επισημάνει πως οι εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο «στιγματίζονται» από τη μάχη για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα. Η ιστορία διδάσκει ότι αλλαγή στην «πρώτη θέση των ληστών», σπάνια γίνεται αναίμακτα. Η Κίνα έχει ανακοινώσει πως επιδιώκει να έχει ολοκληρώσει τον συνολικό εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεων της έως το 2035. Η Γερμανία προχωρά σε

ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα «μαμούθ» 100 δισεκατομμυρίων ευρώ, η Ρωσία την ίδια στιγμή που βομβαρδίζει την Ουκρανία ανακοίνωσε μεγάλες στρατιωτικές ασκήσεις σε διαφιλονικούμενη με την Ιαπωνία περιοχή. Το ΝΑΤΟ σχεδόν καθημερινά ανακοινώνει τη δημιουργία ή ενίσχυση δυνάμεων ταχείας επέμβασης, οι πολεμικές συγκρούσεις στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, στην Υεμένη και αλλού μαίνονται. Η Ινδία που πριν μερικούς μήνες υπέγραφε συμφωνία πολύπλευρης συνεργασίας με τις ΗΠΑ (QUAD), σήμερα απέχει από τις κυρώσεις στην Ρωσία και ο Κιμ κάνει πυραυλικές δοκιμές. «Οι τεκτονικές πλάκες του κόσμου», λοιπόν, όπως αρέσκονται να γράφουν αστοί δημοσιολόγοι και πολιτικοί, όντως κινούνται. Σε αυτές ακριβώς τις συνθήκες, που η περίοδος των «συμβιβασμών» δίνει τη θέση της σε μια περίοδο που οι κίνδυνοι γενικευμένων ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων μεγαλώνουν, γίνεται μια άνευ προηγουμένου προσπάθεια ο λαός και η νέα γενιά να στοιχηθούν κάτω από «ξένες σημαίες».

Οδηγητής



Απρίλιος 2022

Στις «κρίσιμες στιγμές» πρέπει να είμαστε όλοι μαζί;

ε κάθε περίοδο που για την άρχουσα τάξη εμπεριέχει ένα «ρίσκο» για το αν και με ποιο τρόπο θα ικανοποιηθούν οι στόχοι της, για το αν θα τους στηρίζει η πλειοψηφία του λαού (προφανώς σε περίοδο πολέμου, αυτό μεγαλώνει) γίνεται συνεχώς επίκλησή στο «εθνικό καθήκον», στην ανάγκη να «είμαστε όλοι μαζί». Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αυτό το ακούσαμε στην περίοδο της πανδημίας, όταν «οι κινητοποιήσεις γεννούσαν τον θάνατο», στις φυσικές καταστροφές, όταν δεν μπορούσαμε «να τα βάλουμε με τον θεό και τα σχέδια του», στην όξυνση των ανταγωνισμών ανάμεσα στις αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας, όταν έπρεπε με «πατριωτικό καθήκον να στηρίξουμε την αύξηση των

πολεμικών εξοπλισμών». Έτσι και σήμερα ακούμε για την «σωστή πλευρά της Ιστορίας που πρέπει ο καθένας να διαλέξει με όποιο τίμημα και αν έχει αυτό». Είναι λοιπόν πολύ κρίσιμο, ειδικά η νέα γενιά που έχει ζήσει τα πιο ωραία χρόνια της ζωής της μέσα στην βάλτο της κρίσης, της ανασφάλειας, της επιλεκτικής ανικανότητας του αστικού κράτους να προστατεύει ακόμα και την ίδια την ανθρώπινη ζωή και τώρα τις συνέπειες του ιμπεριαλιστικού πολέμου, να συνειδητοποιήσει πως σε καμία περίοδο τα συμφέροντα της δεν μπορούν να ταυτίζονται με αυτά των εκμεταλλευτών. Για να γίνει «ανταγωνιστική» η ελληνική οικονομία τη

δεκαετία της καπιταλιστικής κρίσης έπρεπε το βιοτικό επίπεδο του λαού να μειωθεί σχεδόν 25%. Για να μπορέσουν να υλοποιηθούν οι στόχοι της «πράσινης μετάβασης» και να «λειτουργήσουν οι νόμοι της αγοράς και ο ανταγωνισμός», πληρώνουμε πανάκριβο ρεύμα. Για να αυγατίζουν τα κέρδη τους τα «κοράκια» της ιδιωτικής Υγείας, έμεναν άνθρωποι για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να λαμβάνουν απαραίτητες ιατρικές πράξεις αν δεν είχαν να πληρώσουν. Έτσι και τώρα, για να επιταχυνθεί η υλοποίηση των στόχων της αστικής τάξης για «Ελλάδα κόμβο διαμετακόμισης και ενέργειας», να πάρει μερτικό από την λεία του ιμπεριαλιστικού πολέμου, πρέπει εμείς να διαλέξουμε την «σωστή πλευρά της ιστορίας».

Θα μπορούσε η Ελλάδα να έχει διαφορετική στάση;

άνθρωπος - «φαινόμενο», που με κόπο έχει καταφέρει οποιοσδήποτε ισχυρισμός του να δημιουργεί το έδαφος ώστε η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου να σκεφτεί το αντίθετο, Ι.Κ. Πρετεντέρης, πρόσφατα σε άρθρο του έγραψε «Καλώς ή κακώς, οι γεωπολιτικές πραγματικότητες δεν ορίζονται ούτε από το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ… Σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα, το “κόμμα της Δύσης” θα αναμετρηθεί με το “κόμμα του Κρεμλίνου”». Τα διλλήματα θα ενταθούν, η αλήθεια θα «βιάζεται» και οι αστικές δυνάμεις θα προσπαθούν να δημιουργήσουν «ομίχλη» γύρω από το τι διακυβεύεται και ποιες είναι η μεταξύ τους διαφορές. Όμως, η αλήθεια είναι πως ειδικά αυτή την περίοδο, ακριβώς επειδή η εξυπηρέτηση των συμφερόντων της αστικής τάξης δεν σηκώνει «ναι

μεν αλλά», ένας κόσμος μπορεί να βγάλει ουσιαστικά συμπεράσματα. Το ανήκουμε στο «σωστό στρατόπεδο», αυτό των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ δεν αμφισβητείται προφανώς ούτε από την ΝΔ αλλά ούτε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα «θα μπορούσαμε να στείλουμε σταφίδες και όχι καλάσνικοφ» ή «θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτό που κάνει η Ισπανία» -που βέβαια έστειλε όπλα- δεν εξυπηρετούν απλά την ανάγκη να συντηρούνται ορισμένες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τον στόχο ένας κόσμος, που είναι λογικό να ανησυχεί από την όξυνση των ανταγωνισμών και να αηδιάζει από τα πολεμικά «διαγγέλματα» του Μητσοτάκη, να εγκλωβίζεται σε μια λογική πως η «Ελλάδα μπορεί να είναι πιο ουδέτερη, να εξασφαλίζει

Τι μπορούμε να κάνουμε σε αυτές τις εξελίξεις;

ολύ συχνά, κόσμος που συμφωνεί σε πολλά από αυτά που λέει το ΚΚΕ, προβληματίζεται πως στο «δια ταύτα» δεν μπορούν να γίνουν και πολλά για να αλλάξει αυτή η κατάσταση, πως αυτοί που συγκρούονται είναι πανίσχυροι κ.ά. Αρχικά, αξίζει πραγματικά κανείς να αναλογιστεί πως αν πράγματι ο λαός δεν μπορούσε να έχει «ρόλο» στις εξελίξεις, δεν θα είχαμε αυτή την «ομοβροντία» πολεμικής προπαγάνδας για να στηριχθεί η βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Αυτά που γίνονται σήμερα, το «σχέδιο δράσης» και τα αιτήματα που καταθέτει το ΚΚΕ και η ΚΝΕ σε κάθε χώρο έχουν μεγάλη σημασία. Πρώτα και κύρια γιατί δημιουργούν τους όρους της σύγκρουσης με τα «θέλω» της αστικής τάξης και των κομμάτων της. Για αυτό χρειάζεται σήμερα να κερδίζει έδαφος το αίτημα για καμία εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Για αυτό χρειάζεται σήμερα να δημιουργούνται ακόμα βαθύτερες ρωγμές στην εμπιστοσύνη

που έχουν ευρύτερες δυνάμεις στην κάθε κυβέρνηση, στο αστικό κράτος και τους θεσμούς του. Ακριβώς γιατί, είναι αυτοί που όπως σε περίοδο «ειρήνης» ματώνουν τον λαό και τον καλούν σε θυσίες για την πολυπόθητη «ανάπτυξη», έτσι και σε περίοδο όξυνσης των πολεμικών συγκρούσεων τον καλούν σε θυσίες για τις «αξίες και τον πολιτισμό» της κάθε αστική τάξης. Στον αντίποδα, τώρα είναι η ώρα να δυναμώσει η εμπιστοσύνη και η συσπείρωση στους λαϊκούς «θεσμούς», στα όργανα πάλης του κινήματος που υπάρχουν σε κάθε χώρο. Τώρα είναι η ώρα όχι για να πέσει ο πήχης των απαιτήσεων, αλλά να δυναμώσει η διεκδίκηση για ουσιαστικά μέτρα που θα μπορούν να δώσουν μια ανάσα στα εργατικά λαϊκά στρώματα. Τώρα είναι η ώρα να δυναμώσει η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες από την Ουκρανία αλλά και από οπουδήποτε αλλού με κάθε τρόπο. Τώρα είναι η ώρα να στηριχθεί με ένα πραγματικό «κύμα» συμπαράστασης η στάση νέων στρατευμένων που, όπως έχουν κάθε δικαίωμα, δηλώνουν την ανησυ-

ορισμένα ανταλλάγματα πριν κάνει οτιδήποτε, να υποστηρίζει πρωτοβουλίες που μπορούν να εξασφαλίσουν την ειρήνη». Όμως, όπως αναφέραμε και παραπάνω η Ελλάδα έχει «διαλέξει» στρατόπεδο, γιατί αυτό επιβάλλουν τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης. Για αυτό, ενώ μπορεί να ακούμε μια ανέξοδη κριτική από τον ΣΥΡΙΖΑ για την απαράδεκτη απόφαση της κυβέρνησης να στείλει πολεμικό υλικό στην Ουκρανία, δεν ακούμε κουβέντα για τα 2 αεροπλανοφόρα που βρίσκονται στην περιοχή, για τα μαχητικά αεροσκάφη που απογειώνονται συνεχώς από ελληνικό έδαφος και τόσα άλλα, γιατί αυτά αποτελούν «συμμαχικές υποχρεώσεις και δεσμεύσεις» που έχει στηρίξει με όλους τους τρόπους.

χία και την άρνηση τους να συμμετέχουν με οποιοδήποτε τρόπο στην εμπλοκή των ενόπλων δυνάμεων σε μια σύγκρουση που καμία σχέση δεν έχει με την άμυνα της χώρας. Τώρα είναι η ώρα με καταγραφή και συγκεκριμένες πρωτοβουλίες να μην υπάρχει άνθρωπος, να μην υπάρχει φτωχόσπιτο που δεν θα πάρει την βοήθεια που χρειάζεται σε συνθήκες που ακρίβεια δημιουργεί ουσιαστικά προβλήματα επιβίωσης. Ταυτόχρονα, τώρα είναι η ώρα να δυναμώσει η πεποίθηση και η «προετοιμασία» για συνθήκες που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το πότε θα «σκάσουν» και στη χώρα μας. Να είναι δηλαδή ξεκάθαρο πως, όπως και τώρα υπάρχουν ισχυρές αντιστάσεις στο να διαλέξουν ο λαός και η νέα γενιά στρατόπεδο ληστών, έτσι πρέπει και όταν οι συνθήκες (που σωστά ο κ. Πρετεντέρης εκτιμά πως δεν τις καθορίζει το ΚΚΕ) θα φέρουν στο προσκήνιο αυτή την ανάγκη, ο λαός να οργανώσει τον δικό του δίκαιο «πόλεμο» ενάντια στις αιτίες που γεννούν τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και την εξαθλίωση. Τον δίκαιο αγώνα, και τις μόνες θυσίες που θα έχουν αξία, για την ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος, για να πάρουν οι ίδιοι την εξουσία.

Η συνέχιση της δημοσιογραφίας με άλλα, «βίαια» μέσα

ία από τις πιο κλισέ φράσεις των ημερών είναι ότι «το πρώτο θύμα του πολέμου είναι η αλήθεια». Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει η αλήθεια να μην αποτελεί θύμα τον καιρό που προηγείται και έπεται του πολέμου… Πιο ακριβές θα ήταν να πούμε ότι, όπως «ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα, βίαια μέσα», έτσι και η αστική δημοσιογραφία σε καιρό ιμπεριαλιστικού πολέμου συνεχίζει να κάνει το ίδιο που έκανε και σε καιρό ιμπεριαλιστικής ειρήνης, αλλά με πιο «βίαιο» τρόπο. Σίγουρα, πολλά αλλάζουν όταν ξεσπάει ο πόλεμος. Καθώς οι διεργασίες, σχεδιασμοί και οι αντιθέσεις που υπήρχαν από πριν, συνενώνονται και βγαίνουν με πιο βίαιο τρόπο στο προσκήνιο, αυτό έχει την αντανάκλασή του και στον τομέα της ενημέρωσης. Όμως η βασική στόχευση παραμένει η ίδια: η στράτευση των εργαζομένων και της νεολαίας στους σκοπούς και τις επιδιώξεις της αστικής τάξης.

Η ενημέρωση ως υπερόπλο στα χέρια των αντιμαχόμενων στρατοπέδων Τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης και στα δύο στρατόπεδα της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης υπηρετούν την προπαγανδιστική γραμμή κάθε πλευράς, την προσπάθειά της να δημιουργήσει το «κλίμα» που τη συμφέρει. Έτσι, την ώρα που στην Ελλάδα και σε όλες

τις χώρες του «δυτικού» στρατοπέδου, μαθαίνουμε για τις αγριότητες που διαπράττει ο ρωσικός στρατός, ενώ ταυτόχρονα υπερτονίζονται οι δυσκολίες που συναντά στην προσπάθεια να πετύχει τους στόχους του και υπάρχει… «συνεχής ενημέρωση» για τον «εκνευρισμό του Πούτιν» και τις «κατσάδες» στους υφιστάμενούς του, στη Ρωσία και τις σύμμαχες χώρες της παρουσιάζεται μια εντελώς διαφορετική εικόνα: όλα πάνε βάσει σχεδίου, οι κάτοικοι των ουκρανικών χωριών και πόλεων υποδέχονται τους Ρώσους στρατιώτες ως απελευθερωτές, αντιφασιστικά μνημεία αποκαθίστανται και γενικά προχωρά η «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας. Σε αυτό το πλαίσιο, φυσικά αξιοποιούνται και τα περιβόητα fake news που -χωρίς να παραβλέπουμε τις δυνατότητες γρήγορης και ευρείας διάδοσης που προσφέρει σήμερα το διαδίκτυο και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης- κάθε άλλο παρά πρωτόγνωρο φαινόμενο αποτελούν, ιδιαίτερα σε καιρό πολέμου. Είναι χαρακτηριστικό πως η «αντιμετώπιση της παραπληροφόρησης» από ανταγωνιστικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, και ιδιαίτερα από τη Ρωσία, ήταν στην προμετωπίδα του ενδιαφέροντος των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ όλα τα προηγούμενα χρόνια και υπήρχε σχετική προετοιμασία με εκπαιδευτικά προγράμματα σε συνεργασία με πανεπιστήμια, σεμινάρια για δημοσιογράφους κτλ. Αν και δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσο «καλά» τα έχει πάει η Ρωσία στην παραγωγή fake news σε αυτόν τον πόλεμο, μιας και τα ρωσικά νέα (fake και μη) δύσκολα φτάνουν σε εμάς, μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι το αντίπαλο στρατόπεδο έχει «δώσει ρέστα». Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς: Τις εικόνες συνωστισμού από τη Ρώμη της Ουκρανίας; Τους νεκρούς Ουκρανούς

Αριστερά το πρωτοσέλιδο των «Νέων» στις 26-27 Μάρτη με το οποίο μας ενημερώνουν για κάποιον «συναγερμό» που υποτίθεται ότι υπάρχει για τα χάπια ιωδίου υπό την απειλή χρήσης πυρηνικών από τον Πούτιν. Δεξιά το πρωτοσέλιδο της ίδιας εφημερίδας τη δεύτερη μέρα της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία το 2016, όπου επιβεβαιώθηκε το δόγμα του «πρώτου πυρηνικού πλήγματος», ενώ στα συμπεράσματα της Συνόδου η λέξη «πυρηνικά όπλα» υπάρχει… 28 φορές.

ΑμερικανοΝΑΤΟϊκοί παραδίδουν σεμινάρια σε δημοσιογράφους και φοιτητές Τμημάτων Δημοσιογραφίας στη Θεσσαλονίκη το 2020.

στο Φιδονήσι που αναστήθηκαν; Το βίντεο με την Παλαιστίνια Άχεντ Ταμίμι να χαστουκίζει Ρώσους στρατιώτες; Τα πλάνα από βιντεοπαιχνίδι που «έπαιξαν» σαν ρωσικοί βομβαρδισμοί; Πραγματικά, οι άνθρωποι ξεπέρασαν κάθε φαντασία…

Τα μεγαλύτερα fake news σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία Αν, όμως, μείνουμε σε αυτά θα χάσουμε την ουσία. Γιατί τα μεγαλύτερα «fake news» των ημερών είναι άλλα και βασικά είναι ένα, αν και παρουσιάζεται με διαφορετικές εκδοχές: Η πρώτη εκδοχή, που παρουσιάζεται κυρίως από τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης, είναι ότι ο λαός πρέπει να «συσπειρωθεί» με την κυβέρνηση και την επιλογή της «εμπλοκής με τα μπούνια» στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Να επιλέξει νέες «θυσίες», να μπει σε νέους κινδύνους και περιπέτειες στο όνομα «εθνικών στόχων», γιατί έτσι θα βγει και ο ίδιος κερδισμένος, όπως ωφελήθηκε η Ελλάδα το 1827 όταν «το ΝΑΤΟ της εποχής» έσπευσε να μας βοηθήσει στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου (ναι, το έγραψαν και αυτό). «Θα ήταν προτιμότερο προφανώς να μην είχε ξεκινήσει αυτός ο πόλεμος. Όμως πλέον είναι αργά. Ο πόλεμος εξελίσσεται και όπως όλα δείχνουν θα είναι μακρύς. Θα απαιτήσει θυσίες και αναθεωρήσεις μεγάλες. Κοινώς, ο πόλεμος θα αλλάξει τον κόσμο και καλό είναι να είμαστε όλοι προετοιμασμένοι για όλα», σημειώνει με νόημα ο διευθυντής του «Βήματος» σε πρόσφατο άρθρο του στην εφημερίδα. Η δεύτερη εκδοχή που θα συναντήσει κανείς στα αστικά ΜΜΕ (και είναι η επικρατούσα στα φιλικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα) προβάλει την πρόταση για μια

Οδηγητής

δήθεν πιο «ελαφριά εμπλοκή» στο πλαίσιο πάντα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, υπηρετώντας ακριβώς τους ίδιους στρατηγικούς στόχους, τα ίδια επιχειρηματικά σχέδια. «Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είχε κανένα λόγο να είναι η επισπεύδουσα σε ενέργειες κατά της Ρωσίας και όφειλε να μείνει στο πλαίσιο των κυρώσεων που αποφάσισαν το ΝΑΤΟ και η ΕΕ», σημείωνε σε ένα από τα κύρια άρθρα της η «Εφημερίδα των Συντακτών». Αυτή η «χρυσή τομή», υποτίθεται ότι συνδυάζει τη συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση με τη «σωστή πλευρά της ιστορίας» και την αποφυγή του μεγάλου «κόστους» από αυτή. Θα έλεγε, βέβαια, κανείς ότι το «αφήγημα» καταρρέει με μια απλή ματιά στις χώρες της ΕΕ που έχουν σήμερα σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις και ακολουθούν τον ίδιο ακριβώς δρόμο με την κυβέρνηση της ΝΔ, τον ίδιο, δηλαδή, που όλοι ξέρουν ότι θα ακολουθούσε και ο ΣΥΡΙΖΑ αν ήταν κυβέρνηση. Καμία εντύπωση δεν πρέπει να προκαλεί, λοιπόν, το γεγονός ότι στα ίδια μέσα διαβάζουμε και άρθρα για τον πόλεμο στην Ουκρανία που μοιάζουν να γράφτηκαν μέσα στην αμερικανική πρεσβεία, ούτε το «ξέπλυμα» στους 40 βαθμούς της… «πρώτης γυναίκας Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ», της μακελάρισσας Μαντλίν Ολμπράιτ, πρωτεργάτριας των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή. Υπάρχει και μια τρίτη, μειοψηφική εκδοχή, που θα έλεγε κανείς ότι φαντάζει πιο «αντικειμενική», αφού δίνει σε κάθε εμπόλεμη πλευρά το «δίκιο» και το «άδικο» που της αναλογεί (αναφέρει, για παράδειγμα, στις αναλύσεις της την επέκταση του ΝΑΤΟ «προς ανατολάς», τον ρόλο των φασιστικών δυνάμεων στην Ουκρανία κλπ). Στο «δια ταύτα», όμως, καλεί τον λαό να πιστέψει ότι είναι ρεαλιστικό μέσα σε ένα τέτοιο διεθνές περιβάλλον να τη βγάλει «άβρεχτος», αρκεί η κυβέρνηση να υιοθετήσει κάποιες «έξυπνες διπλωματικές τακτικές», φυσικά χωρίς σύγκρουση με το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, που υπαγορεύουν την πολιτική της εμπλοκής. Το κοινό στοιχείο και των τριών παραπάνω εκδοχών «βγάζει μάτι»: ο λαός και η νεολαία της Ελλάδας, οι λαοί της περιοχής δεν έχουν κάποια άλλη επιλογή, δεν έχουν τη δύναμη να κάνουν τίποτα άλλο παρά να περιμένουν από τις αστικές τάξεις και τις κυβερνήσεις που τους οδηγούν στον πόλεμο, να δώσουν και τη διέξοδο από αυτόν. Άντε, το πολύ-πολύ να τις πιέσουν λίγο για να είναι πιο «ανοιχτομάτες» και να κινούνται «έξυπνα».



Απρίλιος 2022

έσα σε αυτές τις συνθήκες, αποδείχθηκε για άλλη μια φορά η αξία της καθημερινής αγοράς και μελέτης του «Ριζοσπάστη». Πρόκειται για τη μόνη εφημερίδα που, από την πρώτη στιγμή, καταδικάζει απερίφραστα τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, κάνει φύλλο και φτερό τα προσχήματα της εμπλοκής, ενημερώνει για όλες τις εξελίξεις χωρίς δεσμεύσεις. Ταυτόχρονα, προβάλλει τους αγώνες και τις διεκδικήσεις του λαού και της νεολαίας για να μην πληρώσουν τις συνέπειες, αναδεικνύει τον δρόμο για να ζήσουν οι λαοί ειρηνικά. Ο «Ριζοσπάστης», μαζί με το 902.gr και τον «Οδηγητή» είναι τα όπλα κάθε νέου ανθρώπου στη «μάχη της ενημέρωσης» που διεξάγεται.

Ταυτόχρονα, όσο περνούν οι μέρες ενισχύεται στα αστικά ΜΜΕ το στοιχείο του «οφέλους» που μπορεί να έχει ο λαός, παρά τις θυσίες, αν επιτευχθούν τελικά οι μεγάλοι στόχοι της αστικής τάξης, αν η Ελλάδα καταφέρει να μετατραπεί σε ενεργειακό και διαμετακομιστικό «κόμβο», ιδιαίτερα τώρα που γίνεται πιο επιτακτικός ο στόχος της απεξάρτησης από το ρώσικο φυσικό αέριο. Και αυτά είναι τα μεγαλύτερα fake news της περιόδου...

Δημοσιογραφική «καταστολή» στην άλλη άποψη Όσο πολιτισμένα και με αστική ευγένεια μπορεί να διεξάγεται ο «διάλογος» ανάμεσα στις παραπάνω εκδοχές της κυρίαρχης άποψης, άλλο τόσο απροκάλυπτη είναι η επίθεση στην άλλη άποψη, αυτή που λέει ότι ο λαός δεν πρέπει να επιλέξει στρατόπεδο ληστών. Το ΚΚΕ, αλλά και κάθε τίμιος αγωνιστής, καλλιτέχνης κλπ που θα υποστηρίξει το παραπάνω, βαφτίζεται σε χρόνο dt «υποστηρικτής του Πούτιν».

Μόλις πριν 3 μήνες η Ρωσία έστελνε ειδικές δυνάμεις στο πλευρό της κυβέρνησης του Καζακστάν, για την αντιμετώπιση της λαϊκής εξέγερσης που είχε ξεσπάσει σε μεγάλα αστικά κέντρα. Το αποτέλεσμα της καταστολής ήταν δεκάδες νεκροί, αλλά και «εξαφανισμένοι» συνδικαλιστές, πάνω από 10.000 συλληφθέντες. Εκεί, όμως, ούτε 24ωρες ζωντανές συνδέσεις είχαμε, ούτε καταδίκη του «δικτάτορα» που θέλει να ελέγχει τις χώρες με τις οποίες συνορεύει, αντίθετα οι κινητοποιήσεις βαφτίζονταν «χάος» στο οποίο ο ρωσικός στρατός πήγαινε να βάλει τέλος. Λογικό, αφού στην περίπτωση του Καζακστάν «Δύση» και Πούτιν υπερασπίζονταν τις ίδιες αξίες: τη συνέχιση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και εξουσίας.

Ξεχωριστή θέση στην «ύλη» των αστικών ΜΜΕ έχει το κάλεσμα για «σιωπητήριο» όσον αφορά τις λαϊκές διεκδικήσεις στο όνομα της (καινούριας) έκτακτης κατάστασης. Δεν είναι τώρα καιρός για αγώνες, μας λένε. Τι κι αν κοντεύουμε να ζούμε με κεριά μέσα στα σπίτια μας, τώρα είναι ώρα να καθόμαστε στον καναπέ, να ακούμε τους διεθνολόγους (που έχουν αντικαταστήσει τους λοιμωξιολόγους στα τηλεοπτικά πάνελ) και να εμπιστευόμαστε την κυβέρνηση και το κράτος... Αρθρογράφος των «Νέων», για παράδειγμα, δυσκολεύεται, γράφει, να ξεχωρίσει τις πραγματικές ειδήσεις από τα fake news, όταν διαβάζει ότι έχει προκηρυχθεί γενική απεργία για τις 6 Απριλίου! Δεν πειράζει, θα της λυθεί η απορία… Και όσο βλέπουν, ακόμα και στις δημοσκοπήσεις τους, ότι, παρά τον ορυμαγδό της προπαγάνδας, η γραμμή δεν «περπατάει», τόσο περισσότερο «σκυλιάζουν». Και δώσ’ του καινούρια άρθρα από τα «κουρασμένα παλληκάρια» της ελληνικής δημοσιογραφίας για τον λιμό της Ουκρανίας, για τον Πούτιν που είναι συνεχιστής της ΕΣΣΔ (άσχετα που όταν διαλυόταν η ΕΣΣΔ όλοι αυτοί ήταν στην ίδια πλευρά με τον Πούτιν…) και φυσικά για το ΚΚΕ. Υπάρχουν, όμως, και οι μικρές στιγμές απόλαυσης μέσα σε αυτό το αποκρουστικό κλίμα των αστικών ΜΜΕ. Όπως όταν ομογενής από την Ουκρανία είπε σε εκπομπή ότι οι λαοί στη Σοβιετική Ένωση έμαθαν να ζουν μαζί και αναρωτήθηκε «τι πόλεμος είναι αυτός» ή όταν ο πρώην πρέσβης της Ελλάδας στην Ουκρανία είπε σε εκπομπή της ΕΡΤ ότι ο ρωσικός πληθυσμός αναπολεί τη Σοβιετική Ένωση γιατί τότε «είχε δουλειά, είχε διαμέρισμα, είχε ασφαλιστική κάλυψη, είχε φως νερό, τηλέφωνο δωρεάν, είχε σχολείο δωρεάν», προκαλώντας δυσκολία στην κατάποση σε τουλάχιστον έναν από τους παρουσιαστές. Τι να κάνουμε, παιδιά, «συμβαίνουν αυτά στις ζωντανές μεταδώσεις»…

Πρόσφυγες από την Ουκρανία

Η πραγματική αλληλεγγύη του λαού & της νεολαίας, κόντρα στην υποκρισία των ιμπεριαλιστών!

ο δράμα ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου φέρνει στο προσκήνιο ως επακόλουθο ακόμη ένα δράμα για τους λαούς: Αυτό της προσφυγιάς, της εγκατάλειψης των εστιών για εκατομμύρια ανθρώπους, αφήνοντας πίσω μία ολόκληρη ζωή και ξεκινώντας ουσιαστικά μία νέα, δυσκολότερη και αβέβαιη. Αυτό που ζουν σήμερα οι Ουκρανοί πρόσφυγες και έχουν ζήσει αντίστοιχα εκατομμύρια Σύριοι, Αφγανοί, Ιρακινοί, Παλαιστίνιοι και άλλοι κατατρεγμένοι σε όλο τον κόσμο, είναι ακόμη μία «προσφορά» του ιμπεριαλισμού που συμπληρώνει τους χιλιάδες νεκρούς από τις πολεμικές συγκρούσεις, τη φτώχεια και τη δυστυχία των λαών που εμπλέκονται στον πόλεμο. Ο συνολικός αριθμός των Ουκρανών προσφύγων την ώρα που γραφόταν αυτές οι γραμμές είχε ξεπεράσει τα 3,5 εκατομμύρια,

ενώ σύμφωνα με εκτιμήσεις θα φτάσει τα 8 εκατομμύρια. Οι περισσότεροι Ουκρανοί πρόσφυγες (πάνω από 2 εκατομμύρια) βρίσκονται στην Πολωνία, ενώ στην Ελλάδα έχουν έρθει 14.757, ανάμεσα στους οποίους 4.669 ανήλικα παιδιά. Την ίδια ώρα που βλέπουμε τον φόβο και την εξαθλίωση στα μάτια των Ουκρανών που εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, κάποιοι άλλοι ομοεθνείς τους, πιο «ευκατάστατοι», ανάμεσα τους σύμφωνα με δημοσιεύματα και ο πιο πλούσιος άνθρωπος της χώρας, ζέσταιναν τις μηχανές των ιδιωτικών τους τζετ, για να πάνε με ασφάλεια στην Ελβετία, στην Αυστρία, στη νότια Γαλλία κ.α. Και στον πόλεμο η φυγή δεν είναι ίδια για όλους. Κάποιοι εγκαταλείπουν τη χώρα τους για να προστατεύσουν τη ζωή τους και κάποιοι άλλοι για να προστατεύσουν τα κέρδη τους…

Η «επιλεκτική ευαισθησία» της ΕΕ και του ΝΑΤΟ

ο τελευταίο διάστημα έχει ανοίξει μία μεγάλη συζήτηση γύρω από το προσφυγικό ζήτημα με αφορμή τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Ξαφνικά, γνωστοί για το έργο τους «δημοκράτες» και «φιλέσπλαχνοι» της ΕΕ «άνοιξαν τις αγκάλες τους» για να υποδεχθούν τους Ουκρανούς πρόσφυγες. Άλλωστε, θα θυμόμαστε ότι την ίδια ευαισθησία είχαν δείξει και στα θύματα των ΑμερικανοΝΑΤΟικών επεμβάσεων στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική και αλλού. Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Β. Όρμπαν, που δηλώνει σήμερα ότι η χώρα του είναι έτοιμη να υποδεχθεί πρόσφυγες από την Ουκρανία, δήλωνε το 2016 για το προσφυγικό

Τουλάχιστον 82,4 εκατομμύρια ήταν πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία οι εκτοπισμένοι σε όλον τον κόσμο σύμφωνα με τον ΟΗΕ. Ανάμεσά τους περίπου 26,4 εκατομμύρια πρόσφυγες, περίπου οι μισοί εκ των οποίων ανήλικοι.

κύμα από τις χώρες της Μέσης Ανατολής: «για εμάς η μετανάστευση δεν είναι μια λύση, αλλά ένα πρόβλημα (…) δεν είναι ένα φάρμακο, αλλά ένα δηλητήριο. Δεν το χρειαζόμαστε και δεν θα το καταπιούμε». Η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Δανίας που είχε ψηφίσει με νόμο το 2015 ότι θα προχωρά στην κατάσχεση κάθε αντικειμένου αξίας που έχουν μαζί τους οι πρόσφυγες που εισέρχονται στη χώρα, σήμερα δηλώνει ότι οι Ουκρανοί πρόσφυγες θα μπορούν να έχουν παρόμοιες ευκαιρίες διαμονής στη Δανία με τους πολίτες της ΕΕ. «Εδώ δεν μιλάμε για μια σφαγή σε ένα μακρινό μέρος κάπου στα βάθη της Αφρικής, με αλλόθρησκους, αλλά για χριστιανούς, λευκούς, Ευρωπαίους, που είναι από εμάς, προέρχονται από εμάς». Αυτή η απόλυτα κυνική και μνημειώδης δήλωση ανήκει σε κυβερνητικό βουλευτή, τον Δ. Καιρίδη, και είναι συμπληρωματική στις δηλώσεις του υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου, Ν. Μηταράκη, που προέτρεψε την Ελλάδα και την Ευρώπη «να δείξουν έμπρακτη αλληλεγγύη στους πρόσφυγες από την Ουκρανία, τους οποίους ορθά χαρακτήρισα ως πραγματικούς πρόσφυγες», δήλωση μάλιστα που έγινε λίγο μετά από ένα ακόμα ναυάγιο, όπου τουλάχιστον 6 πρόσφυγες (μη πραγματικοί μάλλον για την ελληνική κυβέρνηση) έχασαν τη ζωή τους στα ανοιχτά της Μυτιλήνης. Από τα παραπάνω και από αρκετά άλλα παραδείγματα που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε γίνεται φανερή η προσπάθεια ενός απαράδεκτου και απάνθρωπου διαχωρισμού των προσφύγων με βάση το χρώμα, τη φυλή και τη θρησκεία του κάθε ξεριζωμένου λες και μιλάμε για προϊόντα πρώτης και δεύτε-

ρης κατηγορίας και όχι για ανθρώπινες ψυχές. Υπάρχει όμως και ακόμη μία πιο «ύπουλη» κατηγοριοποίηση που φανερώνει την «αλά καρτ» ευαισθησία τους, και αυτή είναι που ξεχωρίζει τους πρόσφυγες ανάλογα με το «χρώμα» των βομβαρδισμών που δέχονται. Όταν οι πρόσφυγες προέρχονται από τις επεμβάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ αυτοί είναι «λαθραίοι» και όταν προέρχονται από την Ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία είναι «καλοδεχούμενοι», θέλοντας να κρύψουν ότι οι χώρες που συμμετέχουν στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ και χύνουν σήμερα κροκοδείλια δάκρυα είναι συνυπεύθυνες για το προσφυγικό δράμα καθώς συμμετέχουν μέχρι τα μπούνια σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ που όλα αυτά τα χρόνια έχουν δημιουργήσει εκατομμύρια ξεριζωμένους σε όλο τον κόσμο.

Οδηγητής



Απρίλιος 2022

Όταν το δράμα των ξεριζωμένων δημιουργεί ευκαιρίες για το κεφάλαιο

προσφυγιά, που γι’ αυτούς που τη βιώνουν είναι η απόλυτη καταστροφή, για κάποιους άλλους διαχρονικά αποτελούσε και αποτελεί «ευκαιρία για οικονομική ανάπτυξη». Μάλιστα, πριν ακόμα προλάβουν οι Ουκρανοί πρόσφυγες να καταλάβουν τι τους έχει συμβεί, έπεσαν πάνω τους διάφορα ευρωπαϊκά «κοράκια» που μυρίστηκαν φθηνό εργατικό δυναμικό προς εκμετάλλευση. Εδώ έρχονται να δώσουν ηχηρό «παρών» και οι μεγαλοξενοδόχοι της χώρας μας μαζί με το πολιτικό τους προσωπικό, που δηλώνουν σε κάθε τόνο έτοιμοι να δώσουν «ευκαιρίες απασχόλησης» σε Ουκρανούς πρόσφυγες, σε ένα κλάδο μάλιστα που ανεξαρτήτως εθνικότητας και θρησκείας η εκ-

μετάλλευση «χτυπάει κόκκινο». Μάλλον θεωρούν πως η θερμή υποδοχή σε κάποιον ξεριζωμένο είναι η εργασία ήλιο με ήλιο, τα ανύπαρκτα ρεπό και οι λιποθυμίες από την κούραση, που βλέπουμε κάθε χρόνο να συμβαίνουν στο κλάδο του τουρισμού. Αντίστοιχες πρακτικές της ΕΕ έχουμε ζήσει και στο πρόσφατο παρελθόν με το μεγάλο προσφυγικό κύμα από τις χώρες της Μέσης Ανατολής, τότε που η ΕΕ «ανοιγόκλεινε» τα σύνορα και έκανε διαλογή προσφύγων ανάλογα με τις ανάγκες των αφεντικών, τότε που Γερμανοί και Γάλλοι καπιταλιστές καλούσαν προς εργασία 500.000 πρόσφυγες με συγκεκριμένα προσόντα και ταυτόχρονα οδηγούσαν εκατομμύρια άλλους που το κεφάλαιο

έκρινε τη δεδομένη στιγμή ως «μη χρήσιμους» στον εγκλωβισμό, μέσα σε hotspot-φυλακές όπως αυτά που δημιουργήθηκαν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και διατηρούνται μέχρι και σήμερα στη χώρα μας και αλλού. Η εκ πρώτης όψεως αντίθετη αντιμετώπιση των Ουκρανών από τους υπόλοιπους πρόσφυγες, λοιπόν, που καταφθάνουν στην ΕΕ, αποτελεί απλώς τη μία από τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: Είτε με το μαστίγιο είτε με το καρότο, είτε με την προσωρινή προστασία είτε με την καταστολή, η ΕΕ έχει ως κριτήριο πάντα την εξυπηρέτηση των γεωπολιτικών της συμφερόντων και τη διασφάλιση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων.

Την πραγματική αλληλεγγύη στους πρόσφυγες

μπορεί και θα τη δώσει

ο ίδιος ο λαός!

πό την πρώτη στιγμή οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ βρέθηκαν στο πλευρό των Ουκρανών προσφύγων εκφράζοντας τη στήριξή σε όλα τα θύματα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, στους λαούς που έχουν γίνει «σάκος του μποξ» στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό μεταξύ ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσίας. Καθημερινά φοιτητικοί σύλλογοι και μαθητικά συμβούλια συγκεντρώνουν και παραδίδουν τρόφιμα, ρούχα, και άλλα είδη πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες. Εργατικά σωματεία εκφράζουν την έμπρακτη αλληλεγγύη τους προς τα ταξικά τους αδέρφια που ζουν στο πετσί τους τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Αυτή η αλληλεγγύη έρχεται κόντρα στην υποκρισία των ιμπεριαλιστών, τη λεγόμενη «ανθρωπιστική βοήθεια» που σε ορισμένες περιπτώσεις αντί για φάρμακα και ρούχα στέλνει και όπλα (όπως αποκάλυψαν εργαζόμενοι στο αεροδρόμιο της Πίζας στην Ιταλία), καθώς και σε διάφορους μηχανισμούς και ΜΚΟ που στο παρελθόν έχουν αποδείξει τον ύποπτο και βρώμικο ρόλο τους στη διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος. Από την επίσκεψη που πραγματοποίησε στις 24 Μάρτη κλιμάκιο του ΚΚΕ, με επικεφαλής το μέλος της ΚΕ και βουλευτή του Κόμματος Γιάννη Γκιόκα, στις εγκαταστάσεις των κατασκηνώσεων του Δήμου Ζωγράφου στη Ραφήνα, όπου φιλοξενούνται οικογένειες Ουκρανών προσφύγων, κυρίως ομογενών από την περιοχή της Μαριούπολης, του Σαρτανά κλπ. Το κλιμάκιο του ΚΚΕ παρέδωσε στους πρόσφυγες τρόφιμα, άλλα είδη στήριξης και βοήθειας προς τις οικογένειες και τα μικρά παιδιά, ενώ μοιράστηκε η Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, μεταφρασμένη στα ρωσικά που αποτελούν και τη βασική γλώσσα των περισσότερων ομογενών.

Δυναμική κινητοποίηση ενάντια στην αποστολή όπλων στην Ουκρανία οργάνωσε στις 19 Μάρτη η ιταλική Ένωση Συνδικάτων Βάσης (USB) στο αεροδρόμιο της Πίζας, με σύνθημα: «Από την Τοσκάνη γέφυρες ειρήνης, όχι πτήσεις πολέμου». Λίγες μέρες πριν, οι εργαζόμενοι στο αεροδρόμιο ανακάλυψαν ότι τα κιβώτια που προορίζονταν να φορτωθούν σε μια από τις δήθεν «ανθρωπιστικές» πτήσεις που αναχωρούν από το πολιτικό αεροδρόμιο, αντί να είναι γεμάτα με προμήθειες, τρόφιμα, φάρμακα και οτιδήποτε άλλο χρήσιμο για τον λαό της Ουκρανίας, ήταν γεμάτα όπλα διαφόρων τύπων, πυρομαχικά και εκρηκτικά. Αντιμέτωποι με αυτό το πολύ σοβαρό γεγονός, οι εργάτες αρνήθηκαν να φορτώσουν το φορτίο!

Την πραγματική αλληλεγγύη θα τη δείξει ο ίδιος ο ελληνικός λαός που έχει δώσει σπουδαία δείγματα γραφής στο απώτερο και το πιο πρόσφατο παρελθόν, έχοντας άλλωστε ο ίδιος βιώσει τις πληγές της μετανάστευσης και της προσφυγιάς, χωρίς να κοιτά το χρώμα, τη χώρα προέλευσης και τη θρησκεία του κάθε ξεριζωμένου, χωρίς να διαχωρίζει το αν οι πύραυλοι και τα όπλα που τον ξερίζωσαν είναι «made in Russia» ή «made in USA». Δίνουμε το χέρι σε όσους ξεριζωμένους φθάνουν στη χώρα μας και ταυτόχρονα αντιπαλεύουμε την ίδια την αιτία του προσφυγικού προβλήματος, τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και πολέμους, την εκμετάλλευση. Η πραγματική αλληλεγγύη δίνεται και με τον αγώνα για απεμπλοκή της χώρας μας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για το κλείσιμο όλων των ΑμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στη χώρα μας, με τον αγώνα απέναντι στον πραγματικό θύτη, το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά.

«Πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική»

ή αποδέσμευση από ΝΑΤΟ & ΕΕ

με τον λαό στην εξουσία;

ίναι γενική παραδοχή, ακόμα και αστικών δημοσκοπήσεων, ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού ανησυχεί για την εξέλιξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, προβληματίζεται για την εμπλοκή της χώρας σε αυτόν. Μπροστά σε αυτή την δυσαρέσκεια, η ελληνική αστική τάξη δυναμώνει την προσπάθεια να στρατεύσει τον λαό και τη νεολαία στα δικά της συμφέροντα, να μας πείσει πως η ενεργή και προωθημένη εμπλοκή της στους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς είναι προς το συμφέρον μας, είναι «εθνικό συμφέρον». Η κυβέρνηση διαφημίζει τα «οφέλη» που δήθεν θα έχει ο λαός από τη συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., κλιμακώνει τον αντικομμουνισμό και τη διαστρέβλωση των θέσεων του ΚΚΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να στήσει μια αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση με την κυβέρνηση γύρω από τον «τρόπο» της εμπλοκής στον πόλεμο, για να κρύψει την ουσιαστική συμφωνία του με τη συμμετοχή στους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς. Προσπαθεί έτσι, να παρουσιάσει τους άμεσους κινδύνους για τον

λαό αλλά και τα νέα βάρη που φορτώνονται στις πλάτες του με τη συμμετοχή σε αυτούς τους σχεδιασμούς, ως αποτέλεσμα αποκλειστικά της πολιτικής της τωρινής κυβέρνησης, για να ξεπλύνει τις δικές του ευθύνες. Καθηγητές που πρόσκεινται στο ΣΥΡΙΖΑ στους χώρους εκπαίδευσης, διάφορες πολιτικές οργανώσεις στα Πανεπιστήμια και αλλού, προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν χρειάζεται δράση για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου που μας σέρνει στο «χορό» των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Υποστηρίζουν πως με κάποια «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική», δήθεν διαφορετική από την κυβερνητική, με μια πιο... light εμπλοκή, θα είναι δήθεν πιο ήπιες οι επιπτώσεις και οι κίνδυνοι για τους εργαζόμενους. Χρήσιμη υπηρεσία στο παραπάνω αφήγημα προσφέρουν και οι οπορτουνιστικές δυνάμεις που δρουν στους χώρους νεολαίας, όπως οι δυνάμεις των ΕΑΑΚ, που συσκοτίζουν τον πραγματικό ταξικό αντίπαλο του ελληνικού λαού, καλλιεργούν αυταπάτες πως θα μπορούσε να υπάρξει διέξοδος από τη σημερινή κατάσταση χωρίς ανατροπή της αστικής εξουσίας.

«Καλός» και «κακός» καπετάνιος στη… «φουρτούνα» της ΝΑΤΟϊκής εμπλοκής

ΣΥΡΙΖΑ καταλογίζει στην κυβέρνηση «αναβλητική διπλωματία» και προτάσσει ένα πιο ευέλικτο μείγμα εξωτερικής πολιτικής που μπορεί να κάνει την Ελλάδα «πρωταγωνιστή» στην προσπάθεια για «ειρήνη» με αποτελέσματα θετικά για τον ελληνικό λαό. Βέβαια, για να μην …παρεξηγηθεί από την αστική τάξη, δεν παραλείπει να δώσει τα διαπιστευτήριά του, συγχαίροντας την κυβέρνηση για την πρωτοβουλία να απευθυνθεί ο Ζελένσκι στο ελληνικό κοινοβούλιο. Είναι όμως ζήτημα «χειρισμών» ή «μείγματος» η ενεργή συμμετοχή της Ελλάδας στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ; Η συμμετοχή της χώρας στους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς δε γίνεται τυχαία, ούτε απλά από προσωπικές επιλογές πολιτικών προσώπων. Γίνεται προκειμένου η ελληνική αστική τάξη να αναβαθμίσει τη γεωστρατηγική της θέση, σε σχέση με τις υπόλοιπες αστικές τάξεις, να εξασφαλίσει μεγαλύτερο κομμάτι στη μοιρασιά της λείας. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να κρύψει τις ευθύνες της ελληνικής αστικής τάξης που επιδιώκει, μέσα από τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, συνεχώς να προχωρεί τα σχέδια αυτά, όπως για παράδειγμα τον στόχο μετατροπής της Ελλάδας σε ενεργειακό κόμβο. Αυτούς τους στόχους προσπαθεί να υλοποιήσει η κάθε αστική κυβέρνηση εμπλεκόμενη στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, κλείνοντας συμφωνίες και συμμετέχοντας ακόμα και σε πολεμικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Γι’ αυτό τα «κροκοδείλια δάκρυα» για τον λαό της Ουκρανίας από τα αστικά κόμματα συνοδεύονται με την προώθηση αυτών των «εθνικών στόχων». Για παράδειγμα, όσο ο λαός υποφέρει από την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια, οι Έλληνες εφοπλιστές «τρίβουν τα χέρια τους» βλέποντας τις νέες μπίζ-

νες που αφορούν την μεταφορά του αμερικανικού LNG στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ελληνική αστική τάξη δεν «σύρθηκε» στη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ όπως ούτε και στην ΕΕ Αντίθετα ενεργά επεδίωξε την ένταξή της, σε αυτές τις συμμαχίες για την ενίσχυση και θωράκισης της εξουσίας της, την άνοδο της εκμετάλλευσης του ελληνικού λαού και των λαών της Ευρώπης, την βελτίωση της θέσης της μέσω της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς κ.ά. Τα παραπάνω εξηγούν γιατί η εμπλοκή της Ελλάδας στους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς ήταν σταθερή επιλογή όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων εδώ και 70 χρόνια και στηρίζεται από όλα τα αστικά κόμματα. Αυτό το καθήκον υπηρέτησε και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση που πρωτοστάτησε και με τον «στρατηγικό διάλογο» με τις ΗΠΑ επεκτείνοντας και πολλαπλασιάζοντας τις ΝΑΤΟϊκές βάσεις στην Ελλάδα. Γιατί βεβαίως η εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο δεν εξαντλείται στην αποστολή πολεμικού υλικού, όπως βολεύει τον ΣΥΡΙΖΑ να αναδεικνύει, δείχνοντας απλά την κορυφή του παγόβουνου: Μια σειρά υποδομές της χώρας (δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια κοκ) και οι ΝΑΤΟϊκές στρατιωτικές βάσεις αξιοποιούνται για την συγκέντρωση και την προώθηση στρατιωτικών δυνάμεων, οχημάτων, πλοίων και αεροπλάνων κοντά στο μέτωπο της πολεμικής αναμέτρησης στην Ουκρανία. Για αυτό κανένα «μείγμα» διπλωματικών κινήσεων, από τη στιγμή που έχει κριτήριο τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, δεν μπορεί να ωφελήσει τον λαό. Δεν μπορεί να αναιρέσει τον διεθνή και εγχώριο ανταγωνισμό μεταξύ τους για να «βάλουν στο χέρι» εδάφη με μεγάλη οικονομική σημασία, δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων, ενέργειας, ορυκτούς πόρους κοκ.

Το αγαπημένο alter ego Τζέφρι Πάιατ (Πρέσβης των ΗΠΑ), Συνέντευξη στον Σκάι, Οκτώβριος 2021: (...) έχω πει στο παρελθόν πως αυτή η αναγέννηση των αμυντικών σχέσεων Ελλάδας - ΗΠΑ ξεκίνησε πραγματικά κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Τα τέσσερα μέρη που συνεχίζουμε να αναπτύσσουμε ως μέρος της αμυντικής συμφωνίας, είναι μέρη που εντοπίστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, Ξεκινήσαμε να λειτουργούμε στη Λάρισα, στην Αλεξανδρούπολη και το Στεφανοβίκειο κατά τη διάρκεια της περιόδου ΣΥΡΙΖΑ.

Οδηγητής



Απρίλιος 2022

Μήπως «η ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης» μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα;

αυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ όλο το προηγούμενο διάστημα καλούσε την ΕΕ «να αναλάβει περισσότερες ευθύνες», «να αποκτήσει τη δική της φωνή» ως δήθεν δύναμη που μπορεί να συμβάλει στην «ειρήνη και τη σταθερότητα». Δηλαδή την σταθερότητα στην κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων μέσω της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, που ο ελληνικός λαός και η νεολαία την έχει ζήσει στο πετσί του όλα τα τελευταία χρόνια. Όπως όμως δεν μπορείς να εμπιστευτείς έναν εμπρηστή για να σβήσει τη φωτιά στο σπίτι σου, έτσι και οι λαοί δεν μπορούν να ελπίζουν ότι η ΕΕ μπορεί να «διασφαλίσει την ειρήνη». Η Ευρωπαϊκή Ένωση: ‣ υποστήριξε και οργάνωσε, μαζί με το ΝΑΤΟ και τμήματα της ουκρανικής αστικής τάξης την «πορτοκαλί επανάσταση» το 2004 και το αιματηρό πραξικόπημα του 2014

(γνωστό ως «Ευρωμαϊντάν») με στόχο την ανατροπή της τότε κυβέρνησης, αξιοποιώντας και στηρίζοντας ακροδεξιές φασιστικές δυνάμεις, όπως το ναζιστικό τάγμα Αζόφ. ‣ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας από τις αρχές του 1990, συμμετείχε στους πολέμους στην περιοχή από κοινού με ΝΑΤΟικές δυνάμεις και πήρε μέρος στη συνέχεια στους πολέμους στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Συρία και τη Λιβύη. Στο πλαίσιο της «Κοινής Πολιτικής Ασφαλείας και Άμυνας» 5.000 μέλη του στρατιωτικού και μη στρατιωτικού προσωπικού συμμετέχουν σε 6 στρατιωτικές και 11 «μη στρατιωτικές αποστολές» και επιχειρήσεις – που είναι μεταξύ τους σε άμεση σύνδεση – σε τρεις ηπείρους, ενώ εμπλέκεται πιο έντονα σε επιχειρήσεις στην Μπουρκίνα Φάσο, γενικότερα στην περιοχή του Σαχέλ, στην Αφρική για την εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών πηγών,

όπου επιχειρούν ήδη γαλλικές και άλλες ευρωπαϊκές στρατιωτικές δυνάμεις. (Για περισσότερα βλ. ΚΟΜΕΠ 1/2022, Γ. Μαρίνος, «Ιμπεριαλιστικές συμμαχίες στην υπηρεσία των μονοπωλίων – Αντίπαλος των λαών»). ‣ Πλέον επιταχύνει τα σχέδια «αυτοτελούς εξωτερικής πολιτικής» και συγκρότησης «ευρωστρατού», με σκοπό την αναβάθμιση της ικανότητάς της να παρεμβαίνει αυτοτελώς ως διακρατική ιμπεριαλιστική συμμαχία με στρατιωτικά μέσα σε άλλες χώρες. Αλήθεια πως γίνεται η ΕΕ να έχει ως στόχο να διασφαλίσει την «ειρήνη» όταν όλες οι κυβερνήσεις, τόσο οι «φιλελεύθερες» όσο και οι σοσιαλδημοκρατικές, αποφασίζουν την αύξηση των πολεμικών τους δαπανών; Άραγε τα 100 δις ευρώ που θα δαπανήσει η Γερμανία για τον εκσυγχρονισμό των ενόπλων της δυνάμεων σε αυτό αποσκοπούν;

Διέξοδος υπάρχει: Αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ με εργατική εξουσία!

άθε νέος και νέα που αγανακτεί με τη σημερινή κατάσταση, την πολιτική διαχείρισης της πανδημίας, την ακρίβεια, την εμπλοκή της χώρας στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς χρειάζεται να «κάνει ταμείο»: Τι του έχει προσφέρει η συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές διακρατικές ενώσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ πέρα από συνεχή επιδείνωση των όρων σπουδών, εργασίας, συνολικά των όρων ζωής; Για αυτό χρειάζεται να δυναμώσει η συμπόρευση με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, ο αγώνας ενάντια στον πραγματικό ταξικό αντίπαλο, την ελληνική αστική τάξη, τις διεθνείς της συμμαχίες. Να δυναμώσει ο αγώνας για αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ με τον λαό στο τιμόνι της εξουσίας, για την οικοδόμηση της κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Οπορτουνιστικές δυνάμεις: διαχρονική «πατερίτσα» του καπιταλισμού

μπρακτος σύμμαχος της αντίληψης πως δεν χρειάζεται ανατροπή της αστικής εξουσίας, πάλη για αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες με τον λαό στην εξουσία, είναι και οι οπορτουνιστικές δυνάμεις των ΕΑΑΚ στα Πανεπιστήμια. Γι΄ αυτό δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο να «τα βρίσκουν» σε πολλούς χώρους, παρά τις επιμέρους διαφορές τους, ενάντια στις δυνάμεις της ΚΝΕ και το πλαίσιο πάλης που καταθέτουν σε χώρους νεολαίας. Δυνάμεις που πρόσκεινται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΝΑΡ, η νΚΑ, το ΣΕΚ,η «Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Δράσης» με την παρέμβασή τους καλλιεργούν, με διαφορετικές αποχρώσεις, την αντίληψη ότι είναι δυνατό να υπάρξει μια καλύτερη διαχείριση του καπιταλισμού που θα αμβλύνει τους ενδοιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, θα έχει φιλολαϊκό πρόσωπο. Στην ιστοσελίδα της «Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης» φιλοξενούνται κείμενα που επικαλούνται την «διπλωματία και τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων για να μην απειληθεί η παγκόσμια ειρήνη» ως διέξοδο από τον πόλεμο. Καλλιεργούν την αυταπάτη ότι το «διεθνές δίκαιο» μπορεί

να κάνει τις αστικές τάξεις από λύκους να γίνουν… πρόβατα. Καλούν μάλιστα στη δημιουργία κινήματος με στόχο την …αναστολή (!) της λειτουργίας των βάσεων, και όχι το κλείσιμο τους και την αποδέσμευση της χώρας από το ΝΑΤΟ. Στα πανεπιστήμια, οι δυνάμεις της ΑΡΑΣ απροκάλυπτα υποστηρίζουν ότι ο λαός θα ζήσει καλύτερα αν στοιχηθεί με άλλον ιμπεριαλιστικό πόλο, αφού υιοθετούν και προπαγανδίζουν τα προσχήματα της Ρωσικής κυβέρνησης για την εισβολή στην Ουκρανία. Από κοντά και οι δυνάμεις της ΑΡΙΣ που καλλιεργούν την αντίληψη ότι οι επιλογές των κυβερνήσεων «επιβάλλονται» στο ελληνικό κεφάλαιο, αθωώνοντας την αστική τάξη της Ελλάδας, θολώνοντας τον πραγματικό αντίπαλο που πρέπει να στοχεύσει η πάλη των νέων. Το ΝΑΡ προτάσσει ως διέξοδο από τον πόλεμο την «έξοδο από το ΝΑΤΟ και τον άξονα των ΗΠΑ χωρίς ένταξη σε άλλο άξονα», χωρίς να λέει κουβέντα για το που πρέπει να στοχεύσει η πάλη του λαού, «τρέφοντας» τελικά αυταπάτες πώς μπορεί να υπάρξει καπιταλισμός χωρίς ανταγωνισμό αρκεί... να είμαστε «ουδέτεροι» και όχι στο ΝΑΤΟ!

Γι’ αυτό όλες οι οπορτουνιστικές δυνάμεις κατηγορούν το ΚΚΕ και την ΚΝΕ ότι «παραπέμπει στον σοσιαλισμό την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ». Αποκρύβουν ότι η έξοδος της χώρας από μια ιμπεριαλιστική διακρατική συμμαχία δε σημαίνει και απεμπλοκή από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, αν δεν συνοδευτεί από πολιτική αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας. Η εξουσία των μονοπωλιακών ομίλων στην παραγωγή συνεπάγεται τους ανταγωνισμούς μεταξύ τους σε όλα τα επίπεδα, ανεξάρτητα των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών που επιλέγονται κάθε φορά. Αυτοί οι ανταγωνισμοί είναι μόνιμα η «πυξίδα» όλων των αστικών κυβερνήσεων. Αυτό αποδεικνύεται και από τη στάση αστικών κρατών απέναντι στους ανταγωνισμούς που δεν είναι στην ΕΕ, όπως η Μ. Βρετανία που πρωτοστατεί στην αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Ή αστικά κράτη που δεν είναι στο ΝΑΤΟ, όπως η Σουηδία, η Σερβία και κρατάνε διαφορετική στάση ανάλογα με τα συμφέροντα των αστικών τάξεών τους.

Μελετώντας την πείρα

των μπολσεβίκων στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο «Ψάχνουμε» για ζητήματα που αφορούν το σήμερα

απαντήσεις

ολλοί νέοι και νέες αναρωτιούνται τι στάση πρέπει να κρατήσουν απέναντι στον πόλεμο που διεξάγεται στην Ουκρανία. Έναν πόλεμο που ενώ σύσσωμα τα αστικά επιτελεία τον παρουσιάζουν και ως μια μάχη ανάμεσα «στον ισχυρό και τον αδύνατο, στη χώρα που αμύνεται και στη χώρα που επιτίθεται», δεν παύει να αφορά έναν πόλεμο ανάμεσα σε αντίπαλα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα. Στο παρόν άρθρο, παρουσιάζουμε -πολύ συνοπτικά σε σχέση με τον πλούτο τους- δύο βασικές εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής» που η μελέτη τους μπορεί να συμβάλλει καθοριστικά στην απάντηση κρίσιμων ερωτημάτων: Τη συλλογή από επεξεργασίες του Λένιν «Για τον πόλεμο και τη Σοσιαλιστική Επανάσταση» και την έκδοση «1917: Η πορεία προς την Οκτωβριανή Επανάσταση από μήνα σε μήνα». Η έκδοση «Για τον πόλεμο και τη Σοσιαλιστική Επανάσταση» αποτελείται από 27 κείμενα του Λένιν που γράφτηκαν από το 1914 έως τον Μάη του 1917, περίοδο που ήδη είχε ξεσπάσει ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μπορεί κανείς να αναρωτηθεί αν αξίζει τον κόπο να διαβάσει κείμενα γραμμένα εκατό χρόνια πριν που αφορούν, τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ή -έτσι όπως αναφέρεται από τον ίδιο τον Λένιν- τον «ευρωπαϊκό πόλεμο». Η αλήθεια είναι πώς μέσα από τη μελέτη

των συγκεκριμένων κειμένων, μπορούμε να γνωρίσουμε τη μέθοδο με την οποία ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι ανέλυσαν τα γεγονότα της περιόδου, χαράσσοντας την επαναστατική πολιτική γραμμή της εργατικής τάξης σε συνθήκες γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου, απέναντι πραγματικά σε «θεούς και δαίμονες», του αστικού και του οπορτουνιστικού «στρατοπέδου». Είναι αυτή η γραμμή, που στις συνθήκες κλονισμού της αστικής εξουσίας που διαμόρφωσε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος στη Ρωσία, οδήγησε στη κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη, τον Οκτώβρη του 1917. Αυτήν την πορεία αποτυπώνει η έκδοση της Ιδεολογικής Επιτροπής της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ «1917: Η πορεία προς την Οκτωβριανή Επανάσταση από μήνα σε μήνα», όπου μέσα από πλούσια εικονογράφηση, με φωτογραφίες και ντοκουμέντα της εποχής, προσφέρει στον αναγνώστη το «σύμπαν» των συγκλονιστικών γεγονότων του 1917.

«Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους καθώς ο γιος από τη μάνα» Μπ. Μπρέχτ

ο ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914, αποτέλεσε μια πρωτόγνωρη, για εκείνη την εποχή, δοκιμασία για το διεθνές εργατικό κίνημα. Η μεγάλη πλειοψηφία των σοσιαλιστικών - εργατικών κομμάτων καταπατώντας τις προηγούμενες διακηρύξεις τους, πέρασαν τελικά το ένα μετά το άλλο σε θέσεις σύμπλευσης και υπεράσπισης των κυβερνήσεών τους, προδίδοντας τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. «Φωτεινή» εξαίρεση αποτέλεσαν οι Μπολσεβίκοι στη Ρωσία, οι Σπαρτακιστές στη Γερμανία και ορισμένες ακόμη διάσπαρτες κομμουνιστικές δυνάμεις και ομάδες σε διάφορες χώρες, διατηρώντας σταθερά συνεπείς προλεταριακές - διεθνιστικές θέσεις ενάντια στον πόλεμο, από τη σκοπιά της πάλης για την εργατική εξουσία. Οι πολιτικές επεξεργασίες και τα ντοκουμέντα που περιλαμβάνονται στις εκδόσεις φωτίζουν την παραπάνω αντιπαράθεση. Ο Λένιν μελέτησε βαθιά τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες της εποχής του, την ανάπτυξη του καπιταλισμού και την διαμόρφωση των χαρακτηριστικών του μονοπωλιακού καπιταλισμού (ιμπεριαλισμού). Αυτή η μελέτη αποτυπώθηκε στο εμβληματικό του έργο «Ιμπεριαλισμός. Ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού». Ανέδειξε ότι δεν μπορούμε να βλέπουμε τον πόλεμο αποσπασμένο από τις αιτίες που οδηγούν σε αυτόν, τους οικονομικούς και πολιτικούς ανταγωνισμούς, τη σύγκρουση των αστικών τάξεων για την επέκταση και διεύρυνση της κερδοφορίας τους. Σε αυτή τη βάση απέδειξε τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

«Ο ευρωπαϊκός και παγκόσμιος πόλεμος έχει σαφώς καθορισμένο χαρακτήρα αστικού, ιμπεριαλιστικού, δυναστικού πολέμου. Η πάλη για αγορές και η καταλήστευση ξένων χωρών, η τάση να καταπνίξουν το επαναστατικό κίνημα του προλεταριάτου και της δημοκρατίας στο εσωτερικό των χωρών, η τάση να αποβλακώσουν, να διασπάσουν και να εξοντώσουν τους προλετάριους όλων των χωρών σπρώχνοντας τους μισθωτούς σκλάβους του ενός έθνους ενάντια στους μισθωτούς σκλάβους του άλλου έθνους προς όφελος της αστικής τάξης, αυτό είναι το μοναδικό πραγματικό περιεχόμενο και το μοναδικό πραγματικό νόημα του πολέμου» Β.Ι. Λένιν «Τα καθήκοντα της επαναστατικής σοσιαλδημοκρατίας στον ευρωπαϊκό πόλεμο» (24 Αυγούστου 1914)

Οδηγητής



Απρίλιος 2022

Δεν διαλέγουμε ιμπεριαλιστή Γ

ι’ αυτό το λόγο ο Λένιν τόνιζε πως είναι ανόητο να βλέπουμε τον πόλεμο ως απλή επίθεση που παραβιάζει την ειρήνη, να ξεχωρίζουμε το πόλεμο από την πολιτική των αντίστοιχων κυβερνήσεων και κοινωνικών τάξεων. Αντίθετα, ανέδειξε πως ο πόλεμος συνδέεται αδιάρρηκτα με όσα προηγούνται της έναρξης των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Δηλαδή, την πολιτική που το αστικό κράτος, η αστική τάξη στα πλαίσια αυτού του κράτους, εφαρμόζει σε μια μακρόχρονη περίοδο πριν από τον πόλεμο. Πολιτική που συνεχίζει και κατά την διάρκεια του πολέμου, αλλάζοντας απλά την μορφή της άσκησής της. Τα συμπεράσματα αυτά για τον χαρακτήρα του πολέμου, έχουν διαχρονική αξία. Στις σύγχρονες συνθήκες, δεν μπορεί κανείς να δει ολοκληρωμένα το θέμα, αν δεν σκύψει στις βαθύτερες αιτίες. Πρέπει να εξετάσουμε για παράδειγμα, ότι στις πλάτες του Ουκρανικού λαού διεξάγεται μια σφοδρή πάλη ανάμεσα σε μεγάλους συνασπισμούς - συμμαχίες καπιταλιστικών κρατών (της Ρωσίας από τη μια μεριά και ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ από την άλλη), που οδηγούνται στην πολεμική αναμέτρηση επειδή πια δεν μπορούν να συμφωνήσουν «ειρηνικά» στο μοίρασμα των αγορών, των εδαφών, στον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών για λογαριασμό των μονοπωλιακών ομίλων, του κάθε καπιταλιστικού κράτους. Αυτό το περιεχόμενο προσπαθούν να κρύψουν όλα τα αστικά κράτη και οι ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, προκειμένου να συσκοτίσουν πως πραγματική διέξοδος από τη καπιταλιστική βαρβαρότητα, είναι η ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Το ότι η τυπική έναρξη των πολεμικών επιχειρήσεων διαχρονικά προφανώς γίνεται από ένα κράτος ή συνασπισμό κρατών που πρώτες επιτίθενται, πώς σε κάθε περίπτωση, τα εμπλεκόμενα κράτη θα χρησιμοποιούν διάφορα προσχήματα- αληθοφανή ή όχι- και θα επικαλούνται μια σειρά από αφορμές, συσκοτίζει τις πραγματικές αιτίες του πολέμου, την στάση που πρέπει να κρατήσει ο κάθε λαός. Σε αυτό το έδαφος όλες οι αντιμαχόμενες αστικές τάξεις προσπαθούν να πείσουν τους λαούς των χωρών τους, να χύσουν το αίμα τους για την υπεράσπιση των συμφερόντων των ίδιων των εκμεταλλευτών τους.

«Φανταστείτε όμως ότι ένας δουλοκτήτης που έχει 100 δούλους, πολεμάει μ’ έναν δουλοκτήτη που έχει 200 δούλους, για ένα πιο "δίκαιο" ξαναμοίρασμα των δούλων. Είναι φανερό ότι η χρησιμοποίηση σε μια τέτοια περίπτωση της έννοιας "αμυντικός" πόλεμος ή "υπεράσπιση της πατρίδας" θα ήταν πλαστογραφία της ιστορίας και στην πράξη θα σήμαινε καθαρή εξαπάτηση του απλού λαού, του μικροαστού, του αμόρφωτου ανθρώπου από τους επιτήδειους δουλοκτήτες. Έτσι ακριβώς εξαπατά τους λαούς η σημερινή, η ιμπεριαλιστική αστική τάξη με την "εθνική" ιδεολογία και με την έννοια της υπεράσπισης της πατρίδας στον σημερινό πόλεμο, που γίνεται ανάμεσα σε δουλοκτήτες για την εδραίωση και το δυνάμωμα της δουλείας» Β.Ι. Λένιν «Σοσιαλισμός και πόλεμος» (Ιούλης – Αύγουστος 1915)

ιαχρονικά λοιπόν, οι αστικές κυβερνήσεις παρουσιάζουν ως «εθνικό συμφέρον» το συμφέρον της κερδοφορίας μιας «χούφτας» ομίλων προσπαθώντας να διασφαλίσουν την περιβόητη «κοινωνική συνοχή». Όπως σε καιρό ιμπεριαλιστικής ειρήνης, τα αστικά επιτελεία συνεχώς διατυμπανίζουν πώς χρειάζονται θυσίες για να «βγούμε από την κρίση», υπομονή «για να έρθει ανάπτυξη» και σύνεση «για να μην τινάξουμε στον αέρα όσα με κόπο χτίζαμε», την περίοδο του ιμπεριαλιστικού πολέμου, με ακόμα μεγαλύτερη ένταση, καλούν τον λαό να είναι έτοιμος να χύσει ακόμα και το αίμα του για τα

Μια «σωστή πλευρά» έχει η Ιστορία...

Ο Αλμπέρ Τομά Γάλλος σοσιαλιστής βουλευτής (1914-19) επιθεωρεί γαλλικά στρατεύματα. Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ανέλαβε υπουργός Εξοπλισμού της Γαλλίας. Υπήρξε κλασικό παράδειγμα σοσιαλδημοκράτη που πέρασε με την πλευρά του σοσιαλσοβινισμού στον πόλεμο προδίδοντας την υπόθεση της εργατικής τάξης και στηρίζοντας έμπρακτα τις επιδιώξεις της γαλλικής αστικής τάξης.

Οι μπολσεβίκοι βουλευτές της 4ης κρατικής Δούμας που καταδικάστηκαν σε εξορία και έμειναν στη Σιβηρία μέχρι την επανάσταση του Φλεβάρη του 1917 με αφορμή τη στάση τους απέναντι στον πόλεμο.

συμφέροντα των εκμεταλλευτών του, που καμία σχέση δεν έχουν με την υπεράσπιση της «δικής του πατρίδας» και ζωής όταν αυτά απειλούνται. Συνολικά μέσα από τα κείμενα του Λένιν, που περιλαμβάνονται στην έκδοση, αναδεικνύεται πως δεν έχει νόημα να κατηγορεί κανείς τους καπιταλιστές της μίας ή της άλλης χώρας σαν υπαίτιους, να διαλέγει τη μία ή την άλλη πλευρά, αφού όλοι οι ληστές είναι ίδιοι, εμπλέκονται με το ίδιο κριτήριο στους μεταξύ τους ανταγωνισμούς. Αναδεικνύεται πως «υπαίτιος» για το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου είναι η ίδια η καπιταλιστική ανάπτυξη των προηγούμενων δεκαετιών.

Κατ’ επέκταση, ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι δούλεψαν μαζικά στην εργατική τάξη της Ρωσίας σε όλη την πορεία του πολέμου, με την κατάλληλη κλιμάκωση συνθημάτων και μορφών, το να μην υπάρχει καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και τους θεσμούς του κράτους που βρίσκονταν «επικεφαλής» στον πόλεμο, πώς η εργατική τάξη και οι σύμμαχοι της έπρεπε να χαράξουν την δική τους αυτοτελή γραμμή για υπερασπιστούν τη ζωή και το βιός τους και να δώσουν οριστική διέξοδο από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο με την ανατροπή της εξουσίας των καπιταλιστών, με σοσιαλιστική επανάσταση.

Ο λαός θα δώσει την ελευθερία και τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα που, όσο κυριαρχεί, φέρνει τον πόλεμο και την «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο

ο παραπάνω απόσπασμα από το Πρόγραμμα του ΚΚΕ συνοψίζει τα καθήκοντα που μπαίνουν σε συνθήκες πολεμικής εμπλοκής, είτε σε «αμυντικό» είτε σε «επιθετικό »πόλεμο, ενσωματώνοντας και την μακρόχρονη πείρα του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος. Στο Πρόγραμμα αναφέρεται πως το Κόμμα σε τέτοιες συνθήκες πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής - λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, έμπρακτα να συνδεθεί με την κατάκτηση της εξουσίας. Με την πρωτοβουλία και καθοδήγηση του Κόμματος να συγκροτηθεί εργατικό - λαϊκό μέτωπο με όλες τις μορφές δράσης, με το παραπάνω σύνθημα. Μέσα και από τη μελέτη των κειμένων των εκδόσεων γίνεται πιο κατανοητό πώς ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος μπορεί να δημιουργήσει τέτοιες πρωτόγνωρες συνθήκες, να διαμορφώσει μια ανυπόφορη κατάσταση για μάζες εργατικών-λαϊκών στρωμάτων. Είναι χαρακτηριστικό πώς στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο μόνο η Ρωσία είχε 2.300.000 νεκρούς στα πεδία των μαχών. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι μια «στιγμή» με πολύ μεγάλη όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα σε αστικά κράτη, ανάμεσα σε τμήματα της αστικής τάξης της ίδιας χώρας. Στο πλαίσιο αλλαγής συσχετισμών δύναμης και αναδιάταξης των συμμαχιών, διαταράσσονται οι υφιστάμενες ισορροπίες και οι προηγούμενες συμφωνίες μεταξύ των καπιταλιστών. Αυτές οι συνθήκες, με βάση και την εξέλιξη των πολεμικών συγκρούσεων, εμπεριέχουν την δυνατότητα αποσταθεροποίησης της αστικής εξουσίας, διαμορφώνοντας παράλληλα αυξημένες διαθέσεις δράσης του λαού για να εξασφαλίσει -μεταξύ άλλων- την ίδια του την επιβίωση.

Λένιν, σημείωνε, πώς οι πρωτοπόροι επαναστάτες της εργατικής τάξης, οι κομμουνιστές, πρέπει να παρακολουθούν προσεκτικά τις διαθέσεις του λαού, τον πόθο για ειρήνη σε συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου. Να φωτίζουν σταθερά μέσα από την πείρα των ίδιων των λαών, των γεγονότων πριν και κατά την διάρκεια του πολέμου, την ανάγκη μιας μαζικής επαναστατικής δράσης ενάντια στην αστική τάξη και τις κυβερνήσεις των χωρών τους, σαν τον μοναδικό δρόμο για την εξασφάλιση της ειρήνης προς όφελος των εργαζομένων, του σοσιαλισμού. Σε αυτή τη βάση αναδείκνυε την ανάγκη αντιπαράθεσης με αντιλήψεις υποστήριξης ενός ανούσιου «πασιφισμού» σε

«Η ζωή έγινε αφόρητη. Δεν έχουμε να φάμε. Δεν έχουμε να ντυθούμε. Δεν υπάρχει θέρμανση. Στο μέτωπο αίμα, ανάπηροι, θάνατος. Η επιστράτευση, η μια πίσω απ’ την άλλη. Τα τρένα, το ένα μετά τ’ άλλο: Σαν κοπάδια ζώων στέλνονται τα παιδιά μας και τα αδέλφια μας στην ανθρωποσφαγή. Δεν πρέπει να σωπαίνουμε! Το να δίνουμε τα αδέλφια μας και τα παιδιά μας στο σφαγείο, ενώ εμείς οι ίδιοι πεθαίνουμε από το κρύο και την πείνα, και να σωπαίνουμε ατέλειωτα, είναι δειλία παράλογη, εγκληματική, άτιμη. (...) Ήρθε η ώρα της ανοιχτής πάλης. Οι απεργίες, τα συλλαλητήρια, οι διαδηλώσεις, δεν θα αποδυναμώσουν την οργάνωση. Θα τη δυναμώσουν παραπέρα. Εκμεταλλευθείτε κάθε περίπτωση, κάθε ημέρα. Πάντοτε και παντού με τις μάζες και τα δικά μας επαναστατικά συνθήματα! (...) Καλέστε τους όλους στην πάλη. Καλύτερα να πεθάνουμε με ένδοξο θάνατο, παλεύοντας για την εργατική υπόθεση, παρά να σκοτωθούμε για το κεφάλαιο στο μέτωπο, ή να χτικιάσουμε από την πείνα και την βαριά δουλειά». Από προκήρυξη της Επιτροπής Πετρούπολης του Κόμματος των Μπολσεβίκων (25 Φλεβάρη 1917)

συνθήκες καπιταλισμού, προκειμένου να μην εγκλωβιστούν οι επαναστατικές διαθέσεις του λαού σε ουτοπικά συνθήματα και νέες ανέξοδες θυσίες. Ωστόσο, ο πόλεμος δεν οδηγεί αυτόματα και απαραίτητα σε επαναστατική κατάσταση. Είναι χαρακτηριστικό πως η πλειοψηφία των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων της Ευρώπης αποκήρυξε την «διακήρυξη της Βασιλείας» που είχε ψηφιστεί ομόφωνα το 1912 και αναδείκνυε την ανάγκη επαναστατικής δράσης του προλεταριάτου σε συνθήκες πολέμου. Η δικαιολογία με την οποία καταπατήθηκε από τα υπόλοιπα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα αυτή η κατεύθυνση, ήταν πως δεν δημιουργήθηκαν συνθήκες

επαναστατικής ανόδου κατευθείαν με το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Λένιν απαντούσε πώς «κανένας ποτέ και πουθενά στον κόσμο δεν συνέδεσε την αναμονή μιας επαναστατικής κατάστασης με τη στιγμή της “έναρξης” του πολέμου και πολύ περισσότερο δεν ταύτισε το “φαινομενικό” με την πραγματικότητα», τονίζοντας ταυτόχρονα πως ιδιαίτερα σε χώρες που αναμένουν μια γρήγορη νίκη σε έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο, η κυβέρνηση -αντίθετα- φαίνεται παντοδύναμη. Απέδειξε πως η ύπαρξη επαναστατικής κατάστασης έχει αντικειμενικό χαρακτήρα και δεν εξαρτάται από την θέληση της αστικής ή της εργατικής τάξης ή κάποιου πολιτικού κόμματος.

Δυναμώνουμε την πάλη μας για την μοναδική διέξοδο υπέρ των λαών

ε τελική ανάλυση, το ζήτημα για το εργατικό-λαϊκό κίνημα δεν είναι να επιλέξει με ποια ομάδα των ιμπεριαλιστών θα πάει. Αλλά να δυναμώσει την πάλη ενάντια στην εξουσία της αστικής τάξης που μπλέκει τον λαό στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, να στοχεύσει στις αιτίες που τον γεννούν. Τελικά, να επιλέξει να δώσει την δική του μάχη, τον δικό του δίκαιο «πόλεμο», για την ανατροπή της δικτατορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Με αυτήν την έννοια ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και οι συνθήκες που δημιουργεί, συνδέονται στενά με το ζήτημα της ανατροπής της καπιταλιστικής εξουσίας, της προοπτικής δηλαδή της επανάστασης. Γι’ αυτό και η δράση των κομμουνιστών τόσο στον πόλεμο όσο και πριν το ξέσπασμά του, παίζει καθοριστικό ρόλο στη προετοιμασία του εργατικού–λαϊκού κινήματος και την ολόπλευρη δράση ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου σε όλες τις συνθήκες. Η δουλειά σε αυτήν την κατεύθυνση θα κρίνει τη δυνατότητα του επαναστατικού εργατικού κινήματος να συσπειρώσει την εργατική-λαϊκή πλειοψηφία σε επαναστατικές συνθήκες και επομένως, να διεξάγει την επανάσταση με σημαντικές προϋποθέσεις νίκης. Στην έκδοση «1917: Η πορεία προς την Οκτωβριανή Επανάσταση από μήνα σε μήνα» αποτυπώνεται ο τρόπος με τον οποίο οι μπολσεβίκοι δούλεψαν σε αυτή την κατεύθυνση στη Ρωσία αλλά και οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν σε αυτή τη προσπάθεια μέχρι τη νικηφόρα Οκτωβριανή επανάσταση.

«Μια τέτοια μετατροπή [σε εμφύλιο πόλεμο] δεν είναι βέβαια εύκολη και δεν μπορεί να γίνει «σύμφωνα με τη θέληση» του ενός ή του άλλου κόμματος. Μα ακριβώς αυτή η μετατροπή βρίσκεται μέσα στις αντικειμενικές συνθήκες του καπιταλισμού γενικά, της εποχής του τέλους του καπιταλισμού ειδικά. Και προς αυτήν την κατεύθυνση, μόνο προς αυτήν την κατεύθυνση, πρέπει να διεξάγουν τη δουλειά τους οι σοσιαλιστές. Να μην ψηφίζουν τις πολεμικές πιστώσεις, να μην ενθαρρύνουν τον σοβινισμό της χώρας «τους» (και των σύμμαχων χωρών), να καταπολεμήσουν πρώτ’ απ’ όλα τον σοβινισμό της «δικής τους» αστικής τάξης, να μην περιορίζονται στις νόμιμες μορφές πάλης όταν αρχίζει η κρίση και η αστική τάξη αφαιρεί η ίδια τη νομιμότητα που δημιούργησε - να ποια είναι η γραμμή δουλειάς που οδηγεί στον εμφύλιο πόλεμο και θα οδηγήσει σ’ αυτόν σε τούτη ή σ’ εκείνη τη στιγμή της πανευρωπαϊκής πυρκαγιάς». Β.Ι. Λένιν «Η κατάσταση και τα καθήκοντα της σοσιαλιστικής διεθνούς» (1 Νοέμβρη 1914)

Οδηγητής



Απρίλιος 2022

Αποφασιστικά στη μάχη για την ισχυροποίηση της ΚΝΕ στους χώρους δουλειάς

ι κλαδικές οργανώσεις της ΚΝΕ στην Αττική ανταποκρινόμενες στο κάλεσμα άμιλλας στρατολογίας, καταθέτουμε όλες μας τις δυνάμεις για το κέρδισμα περισσότερων νέων εργαζομένων με την πολιτική του ΚΚΕ, για σημαντική ανάπτυξη της ΚΝΕ στους χώρους που εργάζεται μεγάλο τμήμα νεολαίας. Για να είναι η χρονιά αυτή υποδομή για το μέλλον, με την οικοδόμηση ΟΒ της ΚΝΕ μέσα σε περισσότερους χώρους δουλειάς. Ήδη, μπροστά στην άμιλλα στρατολογίας που έχει προκυρήξει το ΚΣ της ΚΝΕ, η συζήτηση έχει ανοίξει στα γεμάτα, οι προσκλήσεις - «προκλήσεις» σε άμιλλά ανάμεσα σε κλαδικές ΤΟ και ΟΒ είναι πολλές, οι στόχοι υψηλοί και οι δυνατότητες ακόμα περισσότερες!

Η δράση του προηγούμενου διαστήματος παρακαταθήκη για τη συνέχεια, οδηγός για την άνοδο των ρυθμών στρατολογίας Η αισιοδοξία και η αποφασιστικότητα μας σε αυτό το καθήκον, πηγάζουν από τη δράση των κλαδικών ΟΒ, που όλο το προηγούμενο διάστημα, μπήκαν μπροστά με σχέδιο για να ξεσηκωθούν αγώνες μέσα στους χώρους δουλειάς, για να μην περάσει το κλίμα ηττοπάθειας και υποταγής που καλλιεργούν, τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα. Εκατοντάδες εργαζόμενοι έκαναν το βήμα για πρώτη φορά στις πετυχημένες απεργιακές μάχες του τελευταίου διαστήματος. Από τη μάχη των αρχαιρεσιών που δόθηκε σε μια σειρά κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία όπου τα μέλη της ΚΝΕ «κατέστρωσαν» σχέδιο συνάδελφο το συνάδελφο, ώστε περισσότεροι νέοι και νέες να οργανωθούν στο σωματείο τους και τώρα δίνουν από κοινού τη μάχη επιτυχίας της απερ-

γίας 6 Απρίλη. Από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις σε COSCO, e-food, ΛΑΡΚΟ που αποδεικνύουν γλαφυρά τη δύναμη που έχουν οι εργαζόμενοι στα χέρια τους, που δεν είναι άλλη από την συλλογική οργάνωση και τον αγώνα για όσα τους ανήκουν.

Οι κλαδικές οργανώσεις πραγματοποιούν ένα πλατύ πολιτικό άνοιγμα στους χώρους δουλειάς δίνοντας απάντηση σε όσα απασχολούν Με το ξέσπασμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου έχει ανέβει ο προβληματισμός και η συζήτηση στους χώρους δουλειάς. Οι εργαζόμενοι θέλουν να ακούσουν τι λέει το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, αναγνωρίζοντας τη στάση τους. Όλο και περισσότεροι εκφράζουν την εναντίωσή τους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αναζητούν τρόπους να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στους λαούς. Κυριαρχεί ο φόβος και η ανασφάλεια, από τη μία γύρω από τις συνέπειες της όξυνσης του πολέμου, της βαθύτερης εμπλοκής της Ελλάδας και από την άλλη γύρω από την ακρίβεια σε θέρμανση, ρεύμα, είδη λαϊκής κατανάλωσης. Για παράδειγμα στους εργαζόμενους στο εμπόριο, στον επισιτισμό, στα τηλεφωνικά κέντρα, που βλέπουν το μισθό τους να «εξανεμίζεται» πληρώνοντας μόνο το ενοίκιο και τη βενζίνη ενώ κάνουν εκπτώσεις σε βασικές ανάγκες, οι ΟΒ ξεχωρίζουν στη συζήτηση τις αιτίες των προβλημάτων που βιώνουν οι εργαζόμενοι και δεν είναι άλλο από το κυνήγι του κέρδους. Αντίστοιχα οι οργανώσεις της βιομηχανίας έχουν αναδείξει ως αιχμή τα αυξημένα εργατικά ατυχήματα, τις συνθήκες δουλειάς, την ανυπαρξία μέτρων προστασίας, τη δουλειά χωρίς ωράριο. Στους χώρους της πληροφορικής ξεχωρίζει το ζήτημα του εργάσιμου χρόνου, της τηλεργασίας, της μεγάλης απόστασης που υπάρχει από αυτά που παράγουν οι εργαζόμενοι σε σχέση με το τι καρπώνονται. Για παράδειγμα ένας νέος προγραμματιστής αντιλαμβάνεται πιο εύκολα τι σημαίνει η τεχνολογία να αξιοποιείται για ένταση της εκμετάλλευσης, αντί για μείωση του εργάσιμου χρόνου, όταν γράφει ατελείωτες γραμμές κώδικα μέσα στους 4 τοίχους του σπιτιού, μέχρι να εξαφανιστεί ο ήλιος.

Ο προβληματισμός, η οργή που σήμερα υπάρχει να γίνει δύναμη διεκδίκησης Οι νέοι εργαζόμενοι έχουν αποκτήσει πλούσια πείρα τί σημαίνει να ζεις σε ένα σύστημα που οι ανάγκες και τα όνειρά σου μπαίνουν πάντα σε δεύτερη μοίρα, αφού όλα μετρούνται από την αστική τάξη και το κράτος της στη λογική κόστους-οφέλους για τους εργοδότες. Τι σημαίνει να εμπλέκονται οι λαοί στα παζάρια μοιράσματος των αγορών και των εδαφών και να σκοτώνονται αθώοι. Τί σημαίνει τελικά, ότι ο καπιταλισμός ισούται με βαρβαρότητα. Αυτή την πείρα καλούν τους εργαζόμενους τα μέλη της ΚΝΕ να αξιοποιήσουν προς όφελός τους. Να απορρίψουν μέσα από τον αγώνα τους, μέσα από την συμπόρευση τους με την ΚΝΕ, το κάλεσμα για «συναίνεση» στις επιδιώξεις των επιχειρηματικών ομίλων. Τώρα είναι η στιγμή η πείρα αυτή των εργαζομένων, να συναντηθεί με τις επαναστατικές ιδέες της ΚΝΕ, με την πάλη για την ανατροπή αυτού του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος. Για κάθε ΟΒ όποιος οργίζεται με τον πόλεμο, όποιος αντιλαμβάνεται την αδικία και θέλει «κάτι να κάνει, είναι ο επόμενος υποψήφιος για στρατολογία στην ΚΝΕ, για να ενταχθεί στη μάχη ανατροπής του συστήματος που γεννά κρίσεις, πολέμους, προσφυγιά εκμετάλλευση των λαών. Όποιος δε συμβιβάζεται με τα αδιέξοδα του συστήματος και έχει όνειρα για ένα καλύτερο μέλλον, όπου όσα παράγονται από τη δουλειά του, δε θα τα κλέβουν οι λίγοι καπιταλιστές αλλά θα τα καρπώνονται οι λαοί, έχει θέση στην ΚΝΕ. Να παλέψει για την κοινωνία της πραγματικής απελευθέρωσης, το Σοσιαλισμό, που η δουλειά του δεν θα αφορά το να πλουτίζουν μία χούφτα καπιταλιστές, αλλά να ικανοποιούνται οι ανάγκες ολόκληρης της κοινωνίας. Την κοινωνία όπου ο ποιοτικός ελεύθερος χρόνος για τον εργαζόμενο δε θα είναι όνειρο θερινής νυκτός όπως σήμερα. Εκεί που η ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης, οι μεγάλες ανακαλύψεις θα είναι στην υπηρεσία του λαού για τη βελτίωση της ποιότητας της καθημερινότητας του και δε θα υποτάσσονται στην κερδοφορία των λίγων. Γωγώ Θεοδωροπούλου, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και του Γραφείου Περιοχής της ΟΠ Αττικής

ΝΕΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΣΤΟΝ «ΟΔΗΓΗΤΗ»

Βάζουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες • • • ΣΥ

••• ΞΗ

ΝΤΕΥ ΝΕ

Ώρα να μιλήσουμε για πραγματική ζωή!

συζήτηση μέσα στους χώρους δουλειάς είναι πολύ «ανεβασμένη», όπως και η ανησυχία των εργαζομένων, καθώς κάθε μέρα βλέπουν και διαβάζουν με ανησυχία τις εξελίξεις σχετικά με τον πόλεμο, ενώ η ανασφάλεια για την εργασία, για το «αν θα τα βγάζουμε πέρα κάθε μήνα οικονομικά» είναι μία μίζερη πραγματικότητα. Την ίδια στιγμή, η εργοδοσία και οι άνθρωποί της προσπαθούν να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου με το επιχείρημα ότι «δεν μπορούμε σε περίοδο πολέμου να έχουμε διεκδικήσεις, πρέπει να βάλουμε όλοι πλάτη». Πρόκειται για το ίδιο επιχείρημα που, με παραλλαγές, ακούν οι εργαζόμενοι εδώ και 12 χρόνια: να βάλουν πλάτη για την κρίση για να μην χαθούν πολλές θέσεις εργασίας, να βάλουν πλάτη γιατί πλησιάζει η περιβόητη ανάπτυξη, να βάλουν πλάτη γιατί με την πανδημία τα πράγματα είναι δύσκολα και τα κελεύσματα υποταγής της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων διαδέχονται το ένα το άλλο... Οι εργαζόμενοι πλήρωσαν την κρίση τους, πλήρωσαν και την ανάπτυξή τους, πλήρωσαν την εγκλη-

«Οδηγητής»: Ενεργειακή φτώχεια, ακρίβεια, καθηλωμένοι μισθοί. Πώς είναι στην πραγματικότητα η ζωή ενός εργαζόμενου στον κλάδο της ενέργειας; Γ.Γ: Μόνο και μόνο το γεγονός ότι είμαστε εργαζόμενοι στα διυλιστήρια ή γενικότερα σε όλο το φάσμα της ενέργειας και εδώ και τρεις εβδομάδες δεν μας φτάνουν τα λεφτά για τη βενζίνη, είναι τόσο τραγελαφικό όσο και εξοργιστικό. Όταν είσαι εργαζόμενος στα μεγαλύτερα διυλιστήρια της χώρας και στο σπίτι σου κάνεις «πατέντες» για να ζεσταθείς αυτό φανερώνει τη σαπίλα αυτού του κοινωνικού συστήματος.

ματική διαχείριση της πανδημίας. Τώρα είναι η ώρα να δυναμώσουν την πάλη τους, για να μην πληρώσουν και τους πολέμους τους! Στην ερώτηση πολλών εργαζομένων «τί μπορούμε να κάνουμε εμείς για να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία», απάντηση αποτελεί η πάλη για να σταματήσει κάθε εμπλοκή της χώρας μας, μακριά από κάθε λογική επιλογής στρατοπέδου ληστών. Με τη γενική απεργία στις 6 του Απρίλη δίνουμε απάντηση στην εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο και στην ακρίβεια. Το σύνθημα «βάζουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες, ώρα να μιλήσουμε για πραγματική ζωή», πρέπει να γίνει σύνθημα οργάνωσης και αγώνα! Ο «Οδηγητής» συζήτησε με τον Γ.Γ, εργαζόμενο στον κλάδο της ενέργειας και τη Λ.Ρ, εργαζόμενη στο εμπόριο, εν όψει της απεργίας στις 6 Απρίλη αλλά και συνολικότερα για τις εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος, τον πόλεμο στην Ουκρανία, την ενεργειακή φτώχεια και την ακρίβεια.

Από όταν έπιασα εγώ δουλειά στην ενέργεια θυμάμαι τις εταιρίες και τους καπιταλιστές του κλάδου να φιγουράρουν στις πρώτες θέσεις των πιο πλούσιων, των πιο εξελισσόμενων ακόμα και των πιο «φιλεύσπλαχνων για το κοινωνικό τους έργο» εταιριών στην Ελλάδα. Η κατάσταση των εργαζομένων στην ενέργεια έχει άλλες πρωτιές, τις μαύρες, καθώς ο κλάδος μας είναι στις πρώτες θέσεις στην ανθυγιεινή εργασία, στα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα, στην ευελιξία των ωραρίων (την ώρα που κάνουμε αυτή τη συνέντευξη και αφού έχω σχολάσει εδώ και τρεις ώρες το laptop είναι ανοιχτό για ό,τι δεν πρόλαβα στο 10ωρο και οι κλήσεις

Από την πρόσφατη παρέμβαση του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου και Ανατολικής Αττικής και σωματείων στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος», με μαζικό κάλεσμα στους εργαζόμενους για την απεργία στις 6 Απριλίου.

στο κινητό από τον εργολάβο και τον προϊστάμενο είναι ασταμάτητες). Αυτά είναι αποτελέσματα του νόμου Χατζηδάκη, είναι αποτελέσματα των θέσεων και συμφωνιών των εργοδοτικών σωματείων, της ανεξέλεγκτης ασυδοσίας των εργοδοτών και στον κλάδο της ενέργειας. Για αυτό στις 6 του Απρίλη πρέπει να ακουστεί από τα στόματά μας ένα μεγάλο «ΩΣ ΕΔΩ», για αυτό πρέπει η εργοδοσία να καταλάβει, με την απουσία μας από τα πόστα μας, ότι τώρα βάζουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες.

«Ο»: Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνοδεύεται από τα γνωστά «παιχνίδια» και τους ανταγωνισμούς με το φυσικό αέριο από την Ρωσία, τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ουκρανίας και τις ΗΠΑ να βγαίνουν κερδισμένες με τα deals για το υγροποιημένο φυσικό αέριο. Πώς ακούγονται αυτά στα αυτιά των εργαζομένων; Γ.Γ: Υπάρχει μεγάλη ανησυχία στους εργαζόμενους, η ανησυχία έχει αρχίσει να γέρνει μέρα με την μέρα προς το φόβο. Μόνο και μόνο ότι συζητάμε στο διάλειμμα ή στο πρωινό τσιγάρο πριν πιάσουμε για δουλειά για τον πόλεμο στην Ουκρανία, τις ΝΑΤΟϊκές βάσεις στην Ελλάδα που είναι στόχος αντιποίνων, είναι τρομακτικό αλλά και πραγματικότητα. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια ενός συναδέλφου μετά την έναρξη του πολέ-

Οδηγητής



Απρίλιος 2022

«Ο»: Τι μέτρα πήρατε με τους συναδέλφους σας μπροστά στην απεργία, ποια είναι η μορφή οργάνωσης που επιλέξατε και πώς προχωρήσατε;

Ολοήμερη κινητοποίηση ενάντια στις απολύσεις και το ξεσπίτωμα πραγματοποίησαν στις 18 Μαρτίου οι εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ, έξω από το κτήριο της διεύθυνσης του εργοστασίου στη Λάρυμνα

μου στην Ουκρανία: «όταν απολύθηκα πριν 15 χρόνια από τον στρατό και μου έδωσαν το φύλλο πορείας δεν είχα δει καν το σημείο που θα παρουσιαζόμουν σε περίπτωση επιστράτευσης, γιατί έλεγα “είμαστε στο ΝΑΤΟ, υπάρχει μία ασφάλεια, ποιος θα ασχοληθεί και με ποιον θα ασχοληθεί η Ελλάδα”. Χθες το βράδυ άνοιξα το κουτί με τα προσωπικά έγγραφα και είδα σε ποιο σημείο επιστρατεύομαι». Πρώτη του σκέψη όλων των συναδέλφων είναι ότι είναι ένας πόλεμος συμφερόντων ανάμεσα σε χώρες μεγαθήρια. Σίγουρα η συζήτηση πηγαίνει και στα επιμέρους του πολέμου και της προπαγάνδας και των δύο πλευρών, αλλά το βασικό είναι ότι συμφωνούν στο «γιατί να γίνεται ένας πόλεμος, γιατί να ξεκληρίζεται τόσος κόσμος, γιατί να μην μπορούν να ζήσουν μονιασμένοι»; Στα διυλιστήρια, στις εργολαβικές εταιρείες βρίσκονται αρκετοί εργάτες από την Πολωνία, την Ουκρανία, την Γεωργία, την Αλβανία κ.α. Ένας από αυτούς είπε ότι «κάποτε ζούσανε οι πατεράδες και οι παππούδες μας μονιασμένοι σε αυτές τις χώρες, η κόντρα τους ήτανε μόνο στα καφενεία για το ποιος έχει τα καλύτερα σιτάρια άρα και την καλύτερη βότκα, οι Ρώσοι, οι Πολωνοί ή οι Ουκρανοί. Εμείς μετά την διάλυση του Σοβιετικής Ένωσης βρεθήκαμε σε άλλες χώρες και όσοι μείνανε πίσω πολεμάνε ή πεινάνε».

εμείς την βιώνουν με διαφορετικό τρόπο συνάδελφοι άλλων εταιριών, αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Όλοι είμαστε εργαζόμενοι με 500 και 600 ευρώ, άρα όλοι δίνουμε το μισό μας μισθό μόνο για το ενοίκιο, το 1/5 του μισθού μόνο για τα τιμολόγια της ενέργειας και κάπου εκεί αναρωτιόμαστε τελικά «αν μπορώ να κόψω από κάπου για να βγάλω τον μήνα» με μαθηματική ακρίβεια η απάντηση είναι όχι. Για αυτό έχει έρθει η ώρα να μιλήσουμε για πραγματική ζωή και όχι συνέχεια για αφαιρέσεις. Το κλαδικό συνδικάτο των εμποροϋπαλλήλων της Αθήνας πλάι στις αυξήσεις των μισθών θέτει το ζήτημα της κατάργησης του νόμου Χατζηδάκη. Αυτός ο νόμος στο δικό μας χώρο δουλειάς μεταφράζεται σε ατελείωτες υπερωρίες τις καταναλωτικές περιόδους (Χριστούγεννα, Πάσχα, εκπτώσεις) χωρίς πληρωμή φυσικά αλλά με ρεπό τις πιο «νεκρές περιόδους». Αντίστοιχα, αν ο μισθός ανεβαίνει και δεν σταματήσει να αυξάνεται η τιμή στην ενέργεια ή στα ήδη πρώτης κατανάλωσης ποιά η διαφορά; Αν θα παίρνουμε 700 και δίνουμε για τα βασικά τα 500 ή αν θα παίρνουμε 600 και δίνουμε για τα βασικά τα 400, και στις δύο περιπτώσεις καλούμαστε να ζήσουμε με 200 ευρώ.

Λ.Ρ.: Αυτό που κάναμε είναι να μαζευτούμε κάποιοι συνάδελφοι με πρωτοβουλία των μελών του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας για να συζητήσουμε συλλογικά «βάζοντας στο χαρτί» τις δικές μας ανάγκες και τα δικά μας προβλήματα. Δημιουργήσαμε μία επιτροπή διεκδίκησης αιτημάτων μέσα στον χώρο δουλειάς μπροστά στην απεργία. Όχι για να τα «βγάλουμε από μέσα μας», αλλά για να τα βάλουμε στη ζωή, για να δώσουμε σκοπό στον αγώνα μας. Σίγουρα υπάρχει φόβος σε πολλούς συναδέλφους καθώς η εταιρεία καλεί ακόμα και την αστυνομία όταν έρχεται εξόρμηση ο Σύλλογος, αλλά η οργή σε συνδυασμό με την οργάνωση και την ελπίδα μπορεί να σπάσει τον φόβο. Όμως υπάρχει και αγανάκτηση για το γεγονός ότι δεν εργαζόμαστε με συλλογικές συμβάσεις που θα μας προστατεύουν, με ένα αξιοπρεπή μισθό, με ένα σταθερό ωράριο απέναντι στην εντατικοποίηση που βιώνουμε σήμερα δουλεύοντας σε τρία και σε τέσσερα πόστα ένας εργαζόμενος, με πρόληψη απέναντι στα ατυχήματα και τις εργασιακές ασθένειες, με άδειες μητρότητας ή φοιτητικές γιατί είμαστε πολλές εργαζόμενες νέες γυναίκες και φοιτήτριες. Η οργάνωσή μας είναι το κλαδικό μας συνδικάτο και όσο η επιτροπή μας μέσα στο χώρο δουλειάς μεγαλώνει, τόσο θα μεγαλώνει και το συνδικάτο και η δική μας δύναμη. Η ελπίδα για εμάς βρίσκεται στον αγώνα για τις ζωές μας για να πάρουμε επιτέλους μία ανάσα απέναντι σε όλα αυτά που ζούμε, ανάσα απέναντι στη φτώχεια, ανάσα απέναντι στην μιζέρια που μας οδηγεί αυτό το σύστημα, ανάσα απέναντι στην μαυρίλα του πολέμου που γεννά αυτό το σύστημα. Η ελπίδα μας θα μεγαλώνει όσο παίρνουμε την κατάσταση στα δικά μας χέρια και όχι όσο περιμένουμε σωτήρες σε κυβερνήσεις, ασφάλεια από δολοφόνους όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ και τύχη μήπως βρούμε κάποια στιγμή ένα καλύτερο αφεντικό. Αυτά δεν αλλάζουν, μονάχα γκρεμίζονται! Αυτό που μπορεί και αξίζει να αλλάξει είναι αυτό το σάπιο και εκμεταλλευτικό σύστημα. Στις 6 του Απρίλη να ακουστεί σε κάθε πόλη και σε κάθε συγκέντρωση η φωνή των εργαζομένων, να φανεί η δική μας οργάνωση απέναντι στην εκμετάλλευση!

«Ο»: Μπροστά στην απεργία πολλοί κλάδοι εργαζομένων θέτουν τα δικά τους αιτήματα και στόχους ανάλογα και με τα ιδιαίτερα προβλήματα που έχει ο κάθε κλάδος. Στον δικό σας χώρο δουλειάς ποιά είναι τα ζητήματα που απασχολούν; Λ.Ρ: Είτε είναι μικρά είτε είναι μεγαλύτερα, τα προβλήματα στο σύνολο τους δημιουργούν μία εκρηκτική καθημερινότητα για τους εργαζόμενους στο εμπόριο. Για παράδειγμα στο αν είναι βαριά η εργασία μας λόγω κουβαλήματος κιβωτίων η απάντηση δεν μπορεί να είναι «ωραία, να προσληφθούν άντρες», η απάντηση μας πρέπει να είναι η μείωση της εντατικοποίησης της εργασίας, τα μέτρα ασφάλειας, η τήρηση του ωραρίου. Λίγο πολύ, τα αιτήματα που έχουμε εμείς απέναντι στην εργοδοσία μοιάζουν και ταιριάζουν με τα αιτήματα που έχουν οι συνάδελφοι σε άλλες εταιρείες του κλάδου. Την εκμετάλλευση που βιώνουμε

Από τη μεγάλη σύσκεψη σωματείων και φορέων πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 21 Μαρτίου στο γήπεδο του Σπόρτιγκ για την προετοιμασία της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας στις 6 Απρίλη.

30 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΟΥ ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ

H αφοσίωση της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση

σχυροί δεσμοί ενώνουν τους σοσιαλδημοκράτες των ευρωπαϊκών κρατών με τον ιμπεριαλιστικό οργανισμό της ΕΕ. Πυρήνας της επιτυχημένης σχέσης τους είναι η προπαγάνδα των σοσιαλδημοκρατών για μια καλύτερη, πιο φιλολαϊκή ΕΕ αν αυτοί βρίσκονται στο τιμόνι της διαχείρισης. Έτσι αξιοποιούνται από τις αστικές τάξεις των χωρών τους με τις ευλογίες της Ένωσης, προτάσσοντας το επιχείρημα ότι είναι οι πιο γνήσιοι εκφραστές της «επεκτατικής» πολιτικής, που σε αυτή τη φάση έχει ανάγκη το κεφάλαιο, αλλά και οι πιο κατάλληλοι για να διατηρούν την κοινωνική συνοχή. Γι’ αυτό δεν αποτελεί έκπληξη που επιστρέφουν με εκλογικές νίκες σε πολλά κράτη της Ευρώπης εν μέσω κρίσεων, αναιμικής ανάκαμψης, πανδημίας και έντασης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Το 2019 το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΕΣΚ) που είναι ο

Η ΕΕ και η Εποχή του Λίθου Τον μακρινό Μάη του 2012 στην οn-line έκδοση του γερμανικού περιοδικού «Focus», ένας Έλληνας ανταποκριτής ειρωνευόταν τη στάση του ΚΚΕ που δεν ενέδιδε στα καλέσματα για να μετατραπεί σε κόμμα διαχείρισης του συστήματος, λέγοντας μεταξύ άλλων πως η πλήρης αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ ισοδυναμεί με επιστροφή στην εποχή του λίθου. Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ υποσκέλιζε το ΠΑΣΟΚ και αναδεικνυόταν σε αξιωματική αντιπολίτευση. Στην πορεία του από μικρό οπορτουνιστικό κόμμα σε πόλο της σοσιαλδημοκρατίας ο ΣΥΡΙΖΑ συνέβαλε καθοριστικά να εμπεδωθεί η παραπάνω άποψη καταλαγιάζοντας τη συσσωρευμένη δυσαρέσκεια του λαού για μια μακρά περίοδο λιτότητας από την οποία δεν τον έβγαλε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε όταν η ελληνική οικονομία πέρασε σε φάση αναιμικής ανάκαμψης το 2018. Με αφορμή τη διακυβέρνηση του οι «θεωρητικοί» της σοσιαλδημοκρατίας ξέθαψαν από τις χρονοκάψουλες τις γελοίες θεωρίες της εξανθρώπισης του καπιταλισμού. Έγραφε λοιπόν ένας τέτοιος «θεωρητικός» το 2018: «Στο βαθμό που τα ριζοσπαστικά αριστερά κόμματα ( σ.σ. εννοεί τον ΣΥΡΙΖΑ) αποφασίσουν να ακολουθήσουν τον ευρωζωνικό δρόμο, θα έλεγα πως μετατρέπονται σε ριζοσπαστικά σοσιαλδημοκρατικά κόμματα. (…) Μια ρεαλιστική, φιλοευρωπαϊκή, ριζοσπαστική αριστερά και μια αναζωογονημένη σοσιαλδημοκρατία, μαζί με άλλες δυνάμεις

πολιτικός φορέας τους σε επίπεδο ΕΕ δημοσίευσε πολιτικό πρόγραμμα με τίτλο «Ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο για την Ευρώπη». Σε αυτό μπορούσαμε να διαβάσουμε για την «κοινωνική Ευρώπη», τη «βιώσιμη ανάπτυξη», τη «δημοκρατική και αλληλέγγυα Ευρώπη». Σαν να μην έχουν δεινοπαθήσει οι λαοί τόσα χρόνια από το ξήλωμα των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων τους και σαν να μην έζησαν τη φρίκη της πανδημίας μέσα στην ΕΕ όπου δήθεν θα ζούσαν όλο και καλύτερα, οι σοσιαλδημοκράτες βρίσκονται στη γνώριμη αποστολή τους: τον εξωραϊσμό της αντιλαϊκής ιμπεριαλιστικής ΕΕ. Σε αυτό το χορό συμμετέχουν σταθερά οι φορείς της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ να αναπαράγουν αυτολεξεί το πρόγραμμα του ΕΣΚ, με στόχο την καλλιέργεια ψεύτικων ελπίδων.

στον κεντροαριστερό και μεσαίο χώρο, μπορούν στο μέλλον να εξανθρωπίσουν ξανά τον καπιταλισμό»! Τα κόμματα της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης ανάγουν την ΕΕ σε νομοτέλεια για τους λαούς από κοινού με τους φιλελεύθερους-συντηρητικούς ανταγωνιστές τους. Κάτω από αυτή την ομοφωνία των αστικών κομμάτων ο λαός μαθαίνει να αντιλαμβάνεται σαν νομοτέλεια κι όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που φέρουν την υπογραφή της ΕΕ. Έτσι αποκρύπτουν από τους λαούς την πραγματική νομοτέλεια που υπάρχει σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, άρα και εντός της ΕΕ, δηλαδή τη συρρίκνωση των εργατικών-λαϊκών δικαιωμάτων με όποιο μείγμα διαχείρισης κι αν εφαρμοστεί. Είτε με το περιοριστικό είτε με το επεκτατικό -που εφαρμόζονται από όλες τις αστικές παρατάξεις ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου σε κάθε χώρα- ο λαός θα πληρώνει την κρίση, την ανάπτυξη, τους πολέμους κάτι που επιβεβαιώνεται με πλήθος παραδειγμάτων. Παλεύουν να μας πείσουν επίσης ότι η εμβάθυνση της ΕΕ, η πιο στενή δηλαδή συνεργασία των κρατών-μελών μεταξύ τους, θα αμβλύνει τους όποιους ανταγωνισμούς και θα βελτιώσει τη ζωή των λαών. Το κριτήριο όμως της όποιας εμβάθυνσης, όπως και το κριτήριο των φυγόκεντρων τάσεων είναι ένα: το δυνάμωμα της κάθε αστικής τάξης. Πρόκειται δηλαδή για έναν εξ’ ορισμού αντιδραστικό στόχο, αντίθετο με τα εργατικά-λαϊκά συμφέροντα.

Από τον Σρέντερ στον Τσίπρα διαιωνίζεται η αντιλαϊκή οικονομική πολιτική Ο Γ. Σρέντερ υπήρξε καγκελάριος της Γερμανίας, επικεφαλής του ιστορικού γερμανικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος SPD. Ανέλαβε το 1999 με τη στήριξη των Πράσινων με βασική αποστολή την αποφασιστική προώθηση του Μάαστριχτ και της Λευκής Βίβλου. Η δηλώσεις στελεχών του SPD τότε ήταν εύγλωττες: «Η ενιαία αγορά και το ευρώ θα παραμείνουν μακροπρόθεσμα σταθερά, μόνο αν η αγορά εργασίας είναι σταθερή και ελεύθερη από επικίνδυνες εντάσεις. (…) Υπέροχες ιδέες υπάρχουν ήδη στη Λευκή Βίβλο του Ντελόρ», έλεγε ο Ρ. Σάρπινγκ, υπεύθυνος ευρωπαϊκής πολιτικής του SPD. Αυτές οι διακηρύξεις πήραν σάρκα και οστά στην «Ατζέντα 2010» (ψηφίστηκε το 2002). Ξηλώθηκαν προνοιακά επιδόματα, παροχές για τους ανέργους, συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Θεσπίστηκαν τα εξευτελιστικά «mini jobs», αλλά και τα λαομίσητα επιδόματα «Hartz 4». Τα μέτρα δημιούργησαν στρατιές φτωχών εργαζομένων και φτωχών συνταξιούχων. Αυτό και ακόμα περισσότερα ήταν το τίμημα που πλήρωσε ο γερμανικός λαός για να γίνει η Γερμανία ατμομηχανή της Ευρώπης. Ο Λ. Ζοσπέν υπήρξε πρωθυπουργός της Γαλλίας με το Σοσιαλιστικό Κόμμα (και τη στήριξη του μεταλλαγμένου ΚΚ) την περίοδο 1997-2002. Προώθησε μια σειρά

Οδηγητής



Απρίλιος 2022

μερα: Το 2019 πάνω από 2 εκατ. άνθρωποι βρίσκονταν σε κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. Η περιβόητη αύξηση του κατώτατου μισθού, μέσα στα χρόνια «προοδευτικής» διακυβέρνησης, σημαίνει μόλις 665 ευρώ (αύξηση 30 ευρώ το 2021)! Η κατάσταση για τον λαό στην Πορτογαλία έξω από τα μνημόνια δεν διαφέρει ουσιαστικά από αυτή μέσα στα μνημόνια. Για τον ΣΥΡΙΖΑ με το τρίτο μνημόνιο και την περιοριστική πολιτική που καταδίκαζε αλλά εφάρμοσε πλήρως, το χτύπημα στην απεργία και τον υποκατώτατο μισθό θα γράψουμε έναν τόμο κάποια στιγμή. Σήμερα η ρητορική του επικεντρώνεται στην υπεράσπιση του Ταμείου Ανάκαμψης. Πρόκειται για υπερμνημόνιο της ΕΕ που προϋποθέτει πλήθος αντιλαϊκών μέτρων για κάθε δόση εκατομμυρίων που θα εκταμιεύεται για να ταΐζει με τους καπιταλιστές. Αλλά σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ αν τα πακέτα είναι στα χέρια του θα πάνε για καλό σκοπό…

Διαφήμιση της ευρωομάδας των Σοσιαλδημοκρατών για το συνέδριο που διοργανώνουν τον φετινό Απρίλη για το μέλλον της ΕΕ, το οποίο μαντεύουμε ότι θα προβλέψουν φωτεινό και ελπιδοφόρο σε αντίθεση με όσα βιώνουν οι λαοί.

αντιλαϊκούς φόρους και ιδιωτικοποιήσεις με αρνητικό αντίκτυπο στη ζωή του γαλλικού λαού σπέρνοντας μαζικά την απογοήτευση. Ο Φρανσουά Ολάντ που παρουσιάστηκε σαν «άνεμος αλλαγής» από τους εγχώριους σοσιαλδημοκράτες εκλέχθηκε πρόεδρος της Γαλλίας το 2014. Η πολιτική που ακολούθησε η Γαλλία εκείνη την περίοδο χωρίς μνημόνιο λίγο διέφερε από τις χώρες που βρίσκονταν υπό μνημονιακή εποπτεία. Στην Ισπανία οι σοσιαλδημοκράτες σήμερα στηρίζονται σε όλα τα μέτρα που πήρε το Λαϊκό Κόμμα τα προηγούμενα χρόνια. Μάλιστα με την πρόσφατη εργασιακή μεταρρύθμιση, η οποία χειροκροτήθηκε από καπιταλιστές, εργοδοτικά συνδικάτα και ενώσεις, επικυρώθηκαν οι προηγούμενες αντεργατικές μεταρρυθμίσεις των δεξιών προκατόχων τους. Στην Ιταλία οι κεντροαριστερές κυβερνήσεις Ντ’ Αλέμα και Πρόντι με τη σύμπραξη οπορτουνιστών, μεταξύ πολλών αντιλαϊκών μέτρων αύξησαν τα όρια ηλικίας συντα-

ξιοδότησης και πρόσθεσαν φόρους στο λαό. Και τις δύο φορές την «κυβερνώσα αριστερά» στην Ιταλία αντικατέστησε η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι... αποδεικνύοντας στην πράξη ότι η απογοήτευση που σπέρνουν οι κεντροαριστεροί και τα δεκανίκια τους φέρνει συντηρητικοποίηση και σαρωτική επικράτηση της λεγόμενης δεξιάς. Στη Δανία τα «αδέλφια» του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ το 2012 χωρίς μνημόνια φορολόγησαν είδη πρώτης ανάγκης ονομάζοντας «φόρο λίπους» τη φορολογία στο κρέας και το βούτυρο, στο όνομα της... καλής υγείας του λαού. Ανέβασαν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα βαρέα κι ανθυγιεινά επαγγέλματα στα 67, ενώ ανακοίνωσαν περικοπές 2 δισ. ευρώ σε συντάξεις, επιδόματα ανέργων, ασθενών, αναπήρων και φοιτητών. Έστησαν κοινωνικό διάλογο ώστε οι άνεργοι να δουλεύουν τσάμπα σε εργοδότες, ώστε να παίρνουν το επίδομα ανεργίας. Η σοσιαλδημοκρατία στην Πορτογαλία έχει δώσει ρέστα στην αντιλαϊκή πολιτική από το 2015 μέχρι σή-

Βρώμικη δουλειά εν καιρώ πολέμου Η σοσιαλδημοκρατία που κλείνει σε όλες τις πτώσεις τη λέξη ειρήνη ήταν και παραμένει συνεπής στο ραντεβού της με τον πόλεμο από την εποχή της Γιουγκοσλαβίας μέχρι την εμπλοκή της στην Ουκρανία. Σρέντερ, Ζοσπέν και Ντ’ Αλέμα βομβάρδισαν την Γιουγκοσλαβία εκείνο το Μάρτιο που πάγωσε το αίμα των λαών και κατέρρευσαν για πάντα τα παραμύθια των ιμπεριαλιστών περί ειρήνης και άλλων ευρωπαϊκών αξιών. Από κοντά και το ΠΑΣΟΚ που διέθεσε ελληνικό έδαφος για να κατευθυνθούν τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Ακολούθησε η πολύμορφη εμπλοκή τους σε Αφγανιστάν και Ιράκ. Ο Ολάντ στήριξε την επέμβαση των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στη Συρία, ενώ εμβάθυνε τη γαλλική επέμβαση στο Μάλλι. Ο ΣΥΡΙΖΑ μετέτρεψε την Ελλάδα σε πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Σήμερα η κυβέρνηση του SPD που προέκυψε στις εκλογές του 2021 ψήφισε ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα μαμούθ που θυμίζει ματωμένες εποχές για τους λαούς του κόσμου (100 δισεκατομμύρια ευρώ). Ομοίως Πορτογάλοι και Ισπανοί στηρίζουν τις αποστολές στην Ουκρανία με πυρομαχικά εμπλέκοντας όλο και βαθύτερα το λαό τους στη ΝΑΤΟική πολεμική δίνη.

Ο λαϊκός παράγοντας

νεολαία της χώρας μας, οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα έχουν τη δυνατότητα να κατανοήσουν ότι δεν θα ζήσουν καλύτερες μέρες αν εμπιστευτούν τα κόμματα εκείνα που παπαγαλίζουν την αθώωση του καπιταλιστικού συστήματος. Πλέον δε χωρά αμφισβήτηση ότι καμιά πολιτική δύναμη δεν διαθέτει το «τρικ» για να βγάλει από το καπέλο της τον καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. Ο λαϊκός παράγοντας μπορεί να δράσει αυτοτελώς, να χαράξει και να ακολουθήσει έναν διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό όπου οι ανάγκες του δεν θα κρίνονται από τα επιδόματα και τις ελεημοσύνες που έχουν κάποιοι έχουν το θράσος να τις ονομάζουν κοινωνική πολιτική. Σε αυτό το δρόμο ανάπτυξης όλη η παραγωγή υποτάσσεται στο σκοπό κάλυψης των κοινωνικών αναγκών. Στην Ελλάδα η πλειοψηφία του λαού έχει συμφέρον να συναντηθεί με την επαναστατική πολιτική και το Πρόγραμμα του ΚΚΕ για να χαραχθεί αυτός ο δρόμος, τον οποίο η σοσιαλδημοκρατία όχι μόνο εγκατέλειψε από την αυγή του προηγούμενου αιώνα, αλλά τον έπνιξε και στο αίμα!

Η μεγαλειώδης συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην 48ωρη απεργία τον Οκτώβριο του 2011. Μέσα από τα μνημόνια εξειδικεύονταν οι κατευθύνσεις του Μαάστριχτ, σφίγγοντας τη θηλιά στο λαιμό του λαού.

Ξεδιαλύνοντας Π το «μυστήριο»

της ενεργειακής ακρίβειας

οιος δεν αισθάνεται σήμερα ανασφάλεια και άγχος περιμένοντας τον λογαριασμό του ρεύματος, της θέρμανσης, τα κοινόχρηστα για να δει αν τελικά οι αποταμιεύσεις του μήνα επαρκούν για την πληρωμή τους. Άλλοι μάλιστα ψάχνουμε τρόπους για φθηνότερη θέρμανση και μετακίνηση, αφού τα καύσιμα θεωρούνται πια ακριβό σπορ. Το τραγικότερο: τα θύματα πυρκαγιών σχετιζόμενων με το φαινόμενο της ενεργειακής φτώχειας χτύπησαν ρεκόρ το 2021.

Πάμε να δούμε πιο συγκεκριμένα τι πληρώνει ένα νοικοκυριό στον λογαριασμό της ΔΕΗ: Χρεώσεις προμήθειας: Αυτές οι χρεώσεις έχουν αύξηση έως και 400% μόνο τον τελευταίο χρόνο. Εδώ εντάσσονται επιβαρύνσεις που έχουν να κάνουν με το σύστημα της ΕΕ για τη ρύπανση του περιβάλλοντος (βλ. παρακάτω). Ρήτρες αναπροσαρμογής χρεώσεων προμήθειας: Καθορίζονται στις συμβάσεις και προσαρμόζονται μονομερώς μετά από ένα εξάμηνο από τους ίδιους τους προμηθευτές με στόχο πάντα την διασφάλιση της κερδοφορίας τους, στη βάση της χρηματιστηριακής τιμής. ΕΤΜΕΑΡ: Ειδικός φόρος που πληρώνουμε εδώ και πολλά χρόνια για να στηρί-

ζονται οι «πράσινοι» επενδυτές των ΑΠΕ, αφού το ρεύμα που παράγεται μέσω αυτών είναι ακόμα πανάκριβο και μη ανταγωνιστικό σε σύγκριση με άλλες πηγές όπως ο λιγνίτης.

Τι κάνει όμως τις τιμές των καυσίμων και της ενέργειας συνεχώς να ανεβαίνουν και το λαό να βάζει όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη;

Δημοτικά τέλη: Φόρος που πληρώνουμε στους δήμους, που από το 2022 έχει «πράσινες» προσαυξήσεις, χρήματα που δίνονται σε «πράσινους» επενδυτές που θάβουν και καίνε τα σκουπίδια του κάθε δήμου και μολύνουν το περιβάλλον. Αξίζει να θυμηθούμε ότι το «τέλος ταφής» είχε προβλεφθεί με νόμο από το 2012. Ακολούθως, ο ΣΥΡΙΖΑ στο Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων του 2015 το διατήρησε αλλάζοντας απλά την ονομασία του σε «περιβαλλοντική εισφορά». Θα μπορούσαμε να κάναμε το αντίστοιχο σ’ έναν λογαριασμό καυσίμων για την μετακίνησή μας, αν και θα ήταν πιο δύσκολο γιατί οι φόροι δεν φαίνονται άμεσα στην απόδειξη που παίρνουμε απ’ τα βενζινάδικα. Αρκεί μόνο να πούμε ότι από τα περίπου 2 ευρώ που κοστίζει το λίτρο βενζίνης, τα 70 λεπτά είναι μόνο το ειδικό τέλος καυσίμου.

άνοδος των τιμών της ενέργειας και της ενεργειακής φτώχειας φυσικά και δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Έρχεται σε αντίφαση με την άνοδο της παραγωγικότητας της εργασίας που μειώνει το κόστος, στην εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Στην πραγματικότητα πίσω από την έκρηξη της ακρίβειας, της ενεργειακής φτώχειας και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο κρύβονται οι ίδιες βαθύτερες αιτίες που ισχύουν και σε περιόδους «ειρήνης». Ζούμε σε μια κοινωνία στην οποία η ενέργεια, οι μεταφορές, η εργατική μας δύναμη, ό,τι παράγεται από τους εργαζόμενους αποτελούν εμπορεύματα. Τα πάντα κινούνται με βασικό στόχο την αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων και γίνονται πεδίο έντασης των ανταγωνισμών μεταξύ τους. Με αυτό το κριτήριο κρίνεται και η αποτελεσματικότητα του αστικού κράτους, των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών. Γι’ αυτό κοιτάζοντας τους βασικούς στόχους που ακολουθούν η ΕΕ, οι εκάστοτε κυβερνήσεις στην Ελλάδα διαχρονικά, θα δούμε ότι υπηρετούν τους ντόπιους επιχειρηματικούς ομίλους στον διεθνή ανταγωνισμό τους με αντίπαλους καπιταλιστές εις βάρος των

λαών. Θα δούμε ότι τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην ΕΕ ο κοινός βασικός στόχος του περιβόητου «Πράσινου New Deal» και της πολιτικής «απελευθέρωσης της ενέργειας» είναι η διαχείριση του προβλήματος της «τεράστιας» συσσώρευσης κεφαλαίου με στόχο να αυξήσει άμεσα την κερδοφορία του, να βρει μελλοντικές διεξόδους επένδυσης με ικανοποιητική κερδοφορία. Σε αυτή τη βάση όποιο μείγμα διαχείρισης εππιλέγεται στην εκάστοτε φάση της καπιταλιστικής οικονομίας συντελεί με τη σειρά του στην διασφάλιση και ανάπτυξη αυτής της κερδοφορίας με προϋπόθεση την ένταση της εκμετάλλευσης του λαού, τη λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος. Γι’ αυτό και θα δούμε ότι το φαινόμενο δεν είναι τόσο «φρέσκο». Η διαχρονική άνοδος των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος αποτυπώνεται και στα διπλανά διαγράμματα. Αντίστοιχα, οι συνέπειες της ενεργειακής ακρίβειας αποτυπώνονται στα στατιστικά στοιχεία του υπουργείου Ενέργειας και Περιβάλλοντος το 2019, όπου το ποσοστό του πληθυσμού της χώρας που αδυνατεί να διατηρήσει ζεστό το σπίτι του κυμαίνεται μεταξύ 22% και 26%.

Οδηγητής



Απρίλιος 2022

Πίνακας μέσης τιμής της κιλοβατώρας στην ΕΕ για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις από το 2008 έως το 2021

(Πηγή: eurostat)

ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ

0.25 0.20 0.16 0.13 0.10

2008 2009

2010

2011

2012

2013

2014

2015

2016

2017

2018

2019

2020

2021

Τιμή με φόρους

0.14 0.13 0.12 0.11 0.10 0.09 0.08 0.07 0.06

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

2008 2009

2010

2011

2012

2013

2014

2015

2016

2017

2018

2019

2020

2021

Τιμή χωρίς φόρους

Πως συμβάλλει η «Πράσινη Νέα Συμφωνία» και η «απελευθέρωση» του κλάδου της ενέργειας στο φαινόμενο;

πολιτική της «απελευθέρωσης της ενέργειας» που οι βάσεις της μπήκαν με τη συνθήκη του Μάαστριχτ, ιδρυτική συνθήκη της ΕΕ, και επιταχύνθηκε με την ψήφιση του 3ου μνημονίου, εμπορευματοποιεί ακόμα περισσότερο τον κλάδο της ενέργειας, δίνοντας ώθηση στη δημιουργία καρτέλ στον κλάδο. Με αυτή την πολιτική που ακολούθησαν διαχρονικά οι εκάστοτε κυβερνήσεις η κρατική ΔΕΗ που υπηρετούσε την καπιταλιστική ανάπτυξη ιδιωτικοποιήθηκε, περιόρισε το μερίδιο της στην παραγωγή και αγορά ενέργειας για να δώσει χώρο σε μονοπώλια τα οποία διεκδικούν μερίδιο από τα κέρδη. Αντίστοιχα η εμπορευματοποίηση της ευρωπαϊκής αγοράς έστρωσε το έδαφος για την ανάπτυξη του χρηματιστηρίου ενέργειας, «το βασίλειο της κερδοσκοπίας», εξαπλασιάζοντας τις τιμές του φυσικού αερίου μόνο τον τελευταίο χρόνο. Σαν «αδερφάκι» της «απελευθέρωσης» η εφαρμογή της «πράσινης μετάβασης» στην Ελλάδα, έφτασε τη φθηνή εγχώρια λιγνιτική ηλεκτροπαραγωγή να την μετατρέψει (τεχνητά) σε πιο ακριβή απ’ τις ΑΠΕ και το εισαγόμενο φυσικό αέριο λόγω των επιβαρύνσεων στο πλαίσιο του Συστήματος Δικαιωμάτων Εκπομπών Ρύπων της ΕΕ.

Τι είναι όμως το Σύστημα Δικαιωμάτων Εκπομπών Ρύπων της ΕΕ; Το «Σύστημα εμπορίας ρύπων» είναι πολιτική της ΕΕ από το 2003 με πρόσχημα την αντιμετώπιση της ρύπανσης του περιβάλλοντος. Συγκεκριμένα προβλέπεται ότι μια βιομηχανία που παράγει ρύπους μπορεί να πετύχει τους στόχους των εκπομπών της αξιοποιώντας τους ευέλικτους μηχανισμούς που τις δίνει το ίδιο το «Σύστημα» ώστε να αγοράζει «δικαιώματα» από χώρες και βιομηχανίες που δεν έχουν πιάσει το ανώτατο όριο ρύπανσης. Με βάση αυτή την αρχή οι καπιταλιστές μπορούν

να μολύνουν το περιβάλλον αρκεί να πληρώνουν ένα αντίτιμο το οποίο και αυτό στην τελική τους επιστρέφεται πίσω αφού απορροφάται στο κόστος των εμπορευμάτων και μεταφέρεται στα λαϊκά στρώματα (γνωστή από την ονομασία της αυτή η αρχή: «ο ρυπαίνων πληρώνει»). Το συγκεκριμένο κόστος έχει ανέβει έως και δέκα φορές πάνω από την τιμή του 2017, έχοντας εκτοξευτεί στα 70 ευρώ ο τόνος CO2. Μάλιστα το κόστος αγοράς των δικαιωμάτων μιας λιγνιτικής μονάδας να ρυπαίνει, αυξήθηκε και έφτασε τον Σεπτέμβρη του 2021 να είναι διπλάσιο του κόστους παραγωγής μιας λιγνιτικής μεγαβατώρας ενέργειας.

εφαρμογή του «πράσινου Σχεδίου» ανέδειξε το ρυπογόνο φυσικό αέριο σε στρατηγικό καύσιμο ηλεκτροπαραγωγής, οδηγώντας και στην άνοδο των τιμών, εντείνοντας την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας, σπαταλώντας ενέργεια λόγω του προσανατολισμού του στην ηλεκτροπαραγωγή που έχει μικρότερη απόδοση σε σύγκριση με την θέρμανση. Την ίδια ώρα δεν προτάχθηκαν για υλοποίηση μεγάλα υδροηλεκτρικά έργα χρήσιμα για την άρδευση και ύδρευση των πόλεων και φθηνότερα για την ηλεκτροπαραγωγή.

Η όξυνση των ανταγωνισμών οδηγεί σε ένταση της ενεργειακής ακρίβειας και φτώχειας

εν είναι τυχαίο ότι οι πρόσθετες επιβαρύνσεις από τον «ρωσο-ουκρανικό πόλεμο» δεν έχουν ακόμα αποτυπωθεί στους λογαριασμούς του ρεύματος και της θέρμανσης. Το «πράσινο Σχέδιο» χαράσσεται και υλοποιείται μέσα στο πλαίσιο ανταγωνισμών, αφού κάθε ιμπεριαλιστικό κέντρο διαμορφώνει τους δικούς του στόχους και τις δικές του προτεραιότητες για να βελτιώσει τη θέση του στον διεθνή ανταγωνισμό οδηγώντας και σε όξυνση όπως σήμερα στον «ρωσο-ουκρανικό πόλεμο». Η πρόσφατη απόφαση της ΕΕ για άμεση απεξάρτηση απ’ το ρωσικό φυσικό αέριο οδηγεί σε νέα αύξηση τιμών που θα πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα αφού η επιλογή του εξίσου ρυπογόνου υγροποιημένου αερίου (LNG) από τις ΗΠΑ είναι ακόμα πιο κοστοβόρα λύση. Αντίστοιχα η αξιοποίηση της «ρωσο-ουκρανικής κρίσης» έδωσε νέα ώθηση στα κερδοσκοπικά παιχνίδια στην χονδρική αγορά και στο Χρηματιστήριο Ενέργειας.

Ποιοι είναι οι «μεγάλοι» κερδισμένοι; Από αυτές τις επιλογές οι κερδισμένοι είναι ελάχιστοι: οι «πράσινοι επενδυτές», τα μονοπώλια του κλάδου της ενέργειας στην παραγωγή, μεταφορά και διανομή της, οι βιομηχανίες της Γερμανίας και της Β. Ευρώπης που παράγουν πανάκριβες ανεμογεννήτριες, οι παραγωγοί και μεταφορείς του πανάκριβου φυσικού αερίου. Μάλιστα από την επιλογή του αμερικάνικου αερίου LNG φυσικά κερδισμένοι θα βγουν λίγοι εφοπλιστικοί, τραπεζικοί, ενεργειακοί και κατασκευαστικοί όμιλοι. Ήδη οι Έλληνες εφοπλιστές κατέχουν άλλη μια πρωτιά ελέγχοντας πάνω από 22% της παγκόσμιας χωρητικότητας των πλοίων μεταφοράς LNG. Η αστική πολιτική διασφαλίζει φυσικά και τις ενεργοβόρες βιομηχανίες με επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές και μετακύλιση του κόστους στους λαϊκούς καταναλωτές κάτι που αποτυπώνεται και στους

δύο πρώτους πίνακες με τη διαφορά μέσης τελικής τιμής που πληρώνουν τα λαϊκά νοικοκυριά και οι βιομηχανίες της ΕΕ.

Κάτι θα ήξεραν... Από Ναυτεμπορική – 27-2-2022: «Σύμφωνα με report του οίκου δεδομένων VesselsValue, το 2021 οι Έλληνες παρήγγειλαν 18 LNG carriers, συνολικής αξίας 3,63 δισ. δολαρίων και 14 LPG carriers, αξίας 823 εκατ. δολαρίων. Πρόκειται, όπως αναφέρουν οι αναλυτές, για "εκρηκτική" αύξηση εν συγκρίσει με τις παραγγελίες για μόλις 1 LNG carrier και 4 LPG carriers, που τοποθετήθηκαν το 2020».

Τα μεγάλα θύματα της αστικής πολιτικής ήταν και είναι οι λαοί

υλοποίηση αυτών των δεσμεύσεων οδηγεί εδώ και χρόνια στην εκτίναξη των τιμών των καυσίμων και της ενεργειακής φτώχειας που βλέπουμε σταθερά τα τελευταία χρόνια. Δίπλα σ’ αυτά, η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, η όξυνση των ανταγωνισμών, το μαράζωμα και η μη αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας μας, η καταστροφή του περιβάλλοντος, οι χαμηλοί μισθοί, η ανεργία, το τσάκισμα των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, η υπέρογκη φορολογία του λαού, όλα μαζί κατατρώνε το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, δυναμώνουν την ανασφάλειά του. Η προπαγάνδα των αστικών κομμάτων ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ ότι «η “απελευθέρωση της ενέργειας” και η “πράσινη μετάβαση” θα ωφελήσει τον ανταγωνισμό και θα δώσει καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας και πτώση των τιμών, θα οδηγήσει σε διαρκή και αειφόρο ανάπτυξη, θα προστατέψει το περιβάλλον» όχι μόνο σμπαραλιάζεται από τη σημερινή πείρα αλλά αποτελεί «όπλο» αξιοποίησης των κομμουνιστών για να αποκαλύψουν τα ψέματα των αστικών κυβερνήσεων και κομμάτων, τις ευθύνες τους. Η κυβέρνηση σήμερα επιταχύνει, στο δρόμο των προηγούμενων, για την προώθηση των αντιλαϊκών κατευθύνσεων. Ακόμα και σήμερα, που μελετά την αναπροσαρμογή του ενεργειακού σχεδιασμού και της πιο άμεσης απεξάρτησης από το ρώσικο φυσικό αέριο στα πλαίσια της ΕΕ, εστιάζει σε λύσεις που αυξάνουν

την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας. Οι προκλητικές εξαγγελίες – ψίχουλα δεν απαντούν στο οξυμένο πρόβλημα, με τα ίδια τα αστικά επιτελεία να μιλούν για «επικίνδυνη» αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών. Από την άλλη η λεγόμενη αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ ασκεί κριτική στην κυβέρνηση είτε ότι «βιάζεται και προχωρά χωρίς σχέδιο την απολιγνιτοποίηση» και την «πράσινη μετάβαση», είτε ότι στέκεται «αμήχανα και διστακτικά απέναντι στους κερδοσκόπους». Οι αντιπολιτευτικές κορόνες δεν μπορούν να κρύψουν τη μεγάλη συνενοχή τους στην υλοποίηση της στρατηγικής του κεφαλαίου σε βάρος του λαού. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ είναι οι σημαιοφόροι της πολιτικής της «πράσινης μετάβασης» της ΕΕ. Μαζί ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ ψήφισαν το 3ο μνημόνιο που προέβλεπε τη μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ στο 50% του συνόλου της αγορά για να επιταχυνθεί η πολιτική της απελευθέρωσης. Είναι συνένοχοι για: α) την προώθηση των κοινοτικών δεσμεύσεων του εμπορίου ρύπων, β) την επιβολή του εισαγόμενου φυσικού αερίου ως στρατηγικού καυσίμου της ηλεκτροπαραγωγής, γ) το σταδιακό κλείσιμο λιγνιτικών σταθμών και την αύξηση της ανεργίας, δ) την εγκατάλειψη της αξιοποίησης των εγχώριων υδρογονανθράκων. Γι’ αυτό είναι κάλπικη η διαμάχη ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ για το ποιος θα είναι ο επόμενος μηχανοδηγός του τρένου της «πράσινης μετάβασης». Οι δευ-

τερεύουσες διαφορές τους δεν μπορούν να κρύψουν τις κοινές δεσμεύσεις τους. Η μεγάλη «διαφορά» τους περιορίζεται στη μείωση των έμμεσων φόρων στα καύσιμα στο κατώτατο όριο και στην επιβολή ενός προσωρινού πλαφόν στις τιμές. Στα μέτρα και όρια που θέτει η ίδια η ΕΕ για τη διασφάλιση της κερδοφορίας και της «κοινωνικής συνοχής». Γι’ αυτό, μαζί με την κυβέρνηση, όποτε τους εξυπηρετεί, είτε επαινούν τα σχέδια της ΕΕ και τις πρακτικές της, είτε τα «βάζουν» με την αμηχανία της όταν καθυστερεί να υπηρετήσει τα «θέλω» των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων. Όσο για το Μέρα25, αποτελεί «λαγό» υιοθετώντας πρώτος το σχέδιο της «πράσινης συμφωνίας» και την προπαγάνδα των Δημοκρατικών των ΗΠΑ, ενώ πρωταγωνιστεί για την οριστική εγκατάλειψη των εξορύξεων. Υπάρχει όμως διέξοδος για να ζήσουμε πολύ καλύτερα σύμφωνα με τις σύγχρονες τεχνολογικές και επιστημονικές δυνατότητες: Ο σοσιαλισμός. Στο έδαφος της κοινωνικής ιδιοκτησίας και του εργατικού έλεγχου ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός θα μπορούσε να αξιοποιήσει το σύνολο των εγχώριων ενεργειακών πηγών για να καλύψει συνδυασμένα όλες τις λαϊκές ανάγκες. Να διασφαλίσει ταυτόχρονα την εξάλειψη της ενεργειακής φτώχειας και της ανεργίας, τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, την προστασία του περιβάλλοντος, της ασφάλειας των εργαζομένων, της υγείας των κατοίκων.

Γιατί μπορεί ο σοσιαλισμός, η κοινωνική ιδιοκτησία να διασφαλίσει τη λαϊκή ευημερία;

ιατί αλλάζει πλέον ο σκοπός της παραγωγής. Η παραγωγή δεν σχεδιάζεται πια με γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος, αλλά με κριτήριο το σύνολο των αναγκών της κοινωνίας. Ταυτόχρονα, αλλάζει και γίνεται ενεργός ο ρόλος των εργαζομένων στη λήψη και στον έλεγχο των αποφάσεων. Απελευθερώνεται η δημιουργική πρωτοβουλία του λαού και καταργείται ο ζυγός της εκμετάλλευσης. Αξιοποιείται και αναβαθμίζεται η επιστημονική έρευνα και η διεπιστημονική συνεργασία για να προβλεφθούν και να καλυφθούν έγκαιρα οι μελλοντικές ανάγκες. Μόνο ο σοσιαλισμός μπορεί να αξιοποιήσει τα εγχώρια αποθέματα λιγνίτη, με σύγχρονες μονάδες υψηλής απόδοσης, καθώς και για την παραγωγή γκρι και μπλε υδρογόνου. Να προχωρήσει αποφασιστικά, αξιοποιώντας και αμοιβαία επωφελείς διεθνείς συμφωνίες στην έρευνα των εγχώριων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Να προχωρήσει στην κατασκευή μεγάλων υδροηλεκτρικών έργων, που θα συμβάλουν παράλληλα στην αντιμετώπιση προβλημάτων άρδευσης στον τομέα της αγροτικής παραγωγής. Να αλλάξει τον προσανατολισμό στην αξιοποίηση εισαγόμενου φυσικού αερίου, ώστε να μειωθεί η σπατάλη ενέργειας για ηλεκτροπαραγωγή. Να προχωρήσει στην παραγωγή σύγχρονου οικιακού εξοπλισμού, με προτεραιότητα τους ηλιακούς θερμοσίφωνες για την εξοικονόμηση ενέργειας, χωρίς επιβάρυνση της λαϊκής οικογένειας. Πάνω απ’ όλα να κατοχυρώσει ότι το ηλεκτρικό ρεύμα,

τα καύσιμα, το νερό, η ίδια η εργατική δύναμη δεν θα αποτελούν πλέον εμπορεύματα αλλά θα κατοχυρωθούν ως κοινωνικά αγαθά.

Μια ματιά στην ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης το αποδεικνύει: Από τα πρώτα χρόνια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης ο εξηλεκτρισμός όλης της χώρας μπήκε στο επίκεντρο για την συνολική άνοδο του βιοτικού επιπέδου όλης της κοινωνίας. Μάλιστα, σε μια πορεία, σε κάθε άκρη της πόλης στηνόταν ένα εργοστάσιο θερμικής ενέργειας για την κάλυψη των αναγκών των κατοίκων της πόλης. Η σοσιαλιστική οικοδόμηση απαλλαγμένη από το κίνητρο του κέρδους και τον ανταγωνισμό εξασφάλισε τη δυνατότητα συνδυασμένης ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι σωληνώσεις του συστήματος κεντρικής θέρμανσης, που παρείχε ζεστό νερό και θέρμανση όλο το 24ωρο σε συνθήκες πολύ χαμηλών θερμοκρασιών, περνούσαν κάτω από τους κεντρικούς δρόμους και έτσι δεν πάγωναν όπως είδαμε να συμβαίνει στην Αττική με τον πρόσφατο χιονιά. Ενώ είναι αξιοσημείωτο ότι τα έξοδα για νοίκι, θέρμανση, ηλεκτρικό ρεύμα κτλ. δεν ξεπερνούσαν το 5% του οικογενειακού προϋπολογισμού. Για να ανοίξει αυτός ο μοναδικός ελπιδοφόρος δρόμος, οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ μπαίνουν

σήμερα μπροστά ώστε να ξεδιπλωθεί μια μεγάλη πλατιά αγωνιστική πρωτοβουλία για την αντιμετώπιση της ληστείας του λαϊκού εισοδήματος, της αύξησης της ενεργειακής φτώχειας και της εκμετάλλευσης. Φωτίζοντας, απέναντι στους επίδοξους σωτήρες, το δρόμο της ανατροπής, οργανώνοντας τη διεκδίκηση για ουσιαστικές αυξήσεις μισθών και μείωση του εργάσιμου χρόνου, κατάργηση έμμεσων φόρων στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης όπως τα καύσιμα, κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής και πλαφόν στις τιμές όλων των παρόχων, σχέδιο αξιοποίησης του εγχώριου πλούτου σε σύγκρουση με τις δεσμεύσεις της ΕΕ.

‣ Άρθρο στον Ριζοσπάστη 19/20-3-2022 του Μ. Παπαδόπουλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ: «Ο “πράσινος” ενεργειακός πόλεμος και η έκρηξη της ενεργειακής φτώχειας» ‣ «Οι θέσεις του ΚΚΕ για την προστασία του περιβάλλοντος στον αντίποδα της πολιτικής του “Πράσινου New Deal”», εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή

Οδηγητής

ΦΟΙΤΗΤΈΣ ΤΩΝ ΠΡΏΗΝ ΤΕΙ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΜΗΜΆΤΩΝ ΠΟΥ ΙΔΡΎΘΗΚΑΝ ΣΤΗ ΘΈΣΗ ΤΟΥΣ

Κάνουμε την πραγματική

αναβάθμιση

στις σπουδές και τη ζωή μας!

2011 ΠΑΣΟΚ Μονοετή - διετή προγράµµατα κατάρτισης

2013 ΝΔ-ΠΑΣΟΚ Σχέδιο «Αθηνά»: κλείσιμο & συγχωνεύσεις Τµηµάτων µε κριτήρια της αγοράς

Τα αποτελέσματα αυτών των αλλαγών τα ζούνε οι σημερινοί φοιτητές! Με τις τεράστιες ελλείψεις σε καθηγητικό και διοικητικό προσωπικό, σε υποδομές (αίθουσες, αμφιθέατρα), σε εργαστηριακό εξοπλισμό, σε προσωπικό καθαριότητας. Η διδασκαλία των μαθημάτων είναι στον αέρα στην αρχή κάθε εξαμήνου ανάλογα με την ανανέωση των συμβάσεων των καθηγητών! Οι λίστες αναμονής στα εργαστήρια και οι αλυσίδες στα μαθήματα παραμένουν αφού με αυτόν τον τρόπο τεχνητά «μειώνεται» ο αριθμός των αναγκαίων προσλήψεων καθηγητών, κουκουλώνονται οι ελλείψεις! Με τους φοιτητές να πληρώνουν για όλα, από την στέγαση λόγω έλλειψης εστιών και τη μετακίνηση μέχρι σχεδιαστικά, ρόμπες, στηθοσκόπια, γενικά αναλώσιμα. Με τη δημιουργία τμημάτων «Φρανκενστάιν» από τη συγχώνευση άσχετων μεταξύ τους Τμημάτων. Η αισθητική με τη διατροφολογία στο ΔΙΠΑΕ, η κλωστοϋφαντουργία με τον αυτοματισμό αλλά και η οπτική με την οδοντική, την ακτινολογία, τα ιατρικά όργανα και την αισθητική (5 σε 1) στο ΠαΔΑ! Στην ΑΣΠΑΙΤΕ σχεδιάζουν τη συγχώνευση όλων των τμημάτων σε ένα τμήμα «εκπαιδευτικών εφαρμοσμένων επιστημών» (;) δηλαδή «λίγο απ΄όλα»! Ο απόφοιτος θα παίρνει ένα «υβριδικό» πτυχίο, μη ξέροντας τελικά τι θα κάνει όταν βγει στην αναζήτηση εργασίας και σίγουρα θα κυνηγάει πιστοποιήσεις και δεξιότητες. Με προγράμματα σπουδών-σούπα, στα οποία έχουν καταργηθεί πολλά εργαστήρια, απαραίτητα για την ολόπλευρη γνώση του εκάστοτε αντικειμένου. Με μειωμένη πρακτική άσκηση την οποία οι φοιτητές αναζητούν με ατομική τους ευθύνη και συνήθως καταλήγουν να βγάζουν τη λάτζα με ανύπαρκτη στήριξη από το τμήμα και με αποζημίωση-ψίχουλα. Με τους απόφοιτους να πληρώνουν την κατηγοριοποίηση των πτυχίων και να στερούνται την πλήρη δυνατότητα άσκησης του επαγγέλματος. Για τους μηχανικούς διατηρούνται οι δύο διαφορετικές βαθμίδες τεχνικής ευθύνης. Απόφοιτοι των τμημάτων Αγωγής & Φροντίδας στην Πρώιμη Παιδική Ηλικία μέχρι σήμερα δεν μπορούν να συμμετάσχουν σε κανένα διαγωνισμό του ΑΣΕΠ! Την ίδια ώρα τα πτυχία των 3ετών ιδιωτικών κολεγίων έχουν εξισωθεί με αυτά των άλλων Πανεπιστη-



Απρίλιος 2022

ι φοιτητές στα τμήματα που πανεπιστημιοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια, στις φετινές φοιτητικές εκλογές έχουν μία μεγάλη ευκαιρία! Να δώσουν απάντηση στη διαχρονική επίθεση που δέχονται στις σπουδές και στη ζωή τους στηρίζοντας τα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής. Όλα αυτά τα χρόνια κάθε κυβέρνηση υπόσχεται «αναβάθμιση» και φέρνει νέα υποβάθμιση του επιπέδου σπουδών και των πτυχίων! Υπόσχεται «σύνδεση με την εργασία» και φέρνει μεγαλύτερη αποσύνδεση των πτυχίων από το επάγγελμα! Κάθε «αναδιάρθρωση του ακαδημαϊκού χάρτη» την πληρώνουν οι φοιτητές είτε μένοντας ξεκρέμαστοι με το κλείσιμο δεκάδων τμημάτων, είτε αλλάζοντας εντελώς αντικείμενο σπουδών σε σχέση με αυτό που επέλεξαν!

2018-2019 ΣΥΡΙΖΑ Νόμοι Γαβρόγλου: συγχωνεύσεις Ιδρυµάτων, µε τα κριτήρια των αξιολογήσεων και της αγοράς. Νέες κατηγορίες πτυχίων. Ιδρυση 2ετών προγραμμάτων κατάρτισης

μίων & των Πολυτεχνείων! Απαλείφεται ο όρος «επαγγελματικά δικαιώματα» και αντικαθίσταται από τον όρο «επαγγελματικά προσόντα». Αυτό και μόνο αποδεικνύει ότι κανένα δικαίωμα δεν είναι κατοχυρωμένο! Με την ίδρυση 3ετών Σχολών Εφαρμοσμένων Επιστημών δημιουργείται ακόμη μία κατηγορία πτυχίων με αποτέλεσμα να ανταγωνίζονται οι απόφοιτοι μεταξύ τους, οι εργοδότες να επιλέγουν τον πιο φθηνό που «βγάζει τη δουλειά» και να συμπιέζονται τα δικαιώματα όλων προς τα κάτω!

Σημαδεύουμε τον πραγματικό αντίπαλο! Διεκδικούμε τα δικαιώματα μας! Η κατάσταση αυτή, το μπάχαλο που συναντάμε καθημερινά δεν οφείλεται σε ανικανότητα, έλλειψη σχεδίου, κακοδιοίκηση! Τόσα χρόνια άλλαξαν τόσες κυβερνήσεις και τόσες διοικήσεις και βελτίωση δεν είδαμε! Στο σχέδιο των κυβερνήσεων και της ΕΕ για την Ανώ-

2022 ΝΔ Νέος νόμος που ετοιμάζουν: ίδρυση 3ετών Σχολών Εφαρμοσμένων Επιστημών, νέα κλεισίματα τμημάτων

τατη Εκπαίδευση, τα όνειρα και οι ανάγκες των φοιτητών είναι «εκτός θέματος» γιατί ο στόχος τους είναι να ικανοποιήσουν τα «θέλω» των επιχειρηματικών ομίλων γα απόφοιτους κομμένους και ραμμένους στα μέτρα τους, με σκόρπιες γνώσεις για σκόρπια δικαιώματα! Για αυτό το λόγο οι φοιτητές δεν μπορούν να περιμένουν απαντήσεις από τις παρατάξεις των ΔΑΠ-ΠΑΣΠ που με το ένα χέρι στηρίζουν την πολιτική της υποβάθμισης και με το άλλο τάζουν λύσεις! Από τη μία αναγνωρίζουν τα κολέγια και τους δίνουν «επαγγελματικά δικαιώματα» και από την άλλη σε εμάς τάζουν λαγούς με πετραχήλια! Από τη μια στηρίζουν τη μετατροπή δεκάδων Τμημάτων σε 3ετή «ΤΕΙ» και από τη άλλη μας πουλάνε «αναβάθμιση»! Από τη μια στηρίζουν την πολιτική της ακρίβειας, των χαμηλών μισθών, της φοροληστείας για «το καλό της οικονομίας» και από την άλλη νομίζουν ότι θα τη βγάλουν καθαρή κερνώντας σφηνάκια τους φοιτητές! «Άριστοι» είναι μόνο στο ρουσφέτι και την εξαπάτηση!

Η λύση βρίσκεται στην διεκδίκηση και στην αγωνιστική πρωτοβουλία των φοιτητικών συλλόγων! Με ενίσχυση της Πανσπουδαστικής Κ.Σ. για ζωντανούς και αγωνιστικούς συλλόγους με εκλεγμένους στα Διοικητικά Συμβούλια που θα βάζουν μπροστά: ‣ Το δικαίωμα μας στη δουλειά με μοναδική προϋπόθεση το πτυχίο μας. Με πλήρη επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, με αξιοπρεπείς μισθούς και ωράριο. Χωρίς επιπλέον εξετάσεις και πιστοποιήσεις για την πρόσβαση στο επάγγελμα. ‣ Το δικαίωμά μας στη μόρφωση για να μπορούμε να ασκήσουμε ολοκληρωμένα το επάγγελμα μας. Με ουσιαστική αναβάθμιση των σπουδών και των πτυχίων μας. Εξασφάλιση όλων των απαραίτητων, σύγχρονων υποδομών, αιθουσών και εργαστηρίων, συγγραμμάτων, διδασκόντων για να στηριχθεί η λειτουργία των Τμημάτων μας. ‣ Το δικαίωμα μας στη ζωή και στην ψυχαγωγία. Με πρωτοβουλίες και πολιτιστικές-αθλητικές δραστηριότητες στα πλαίσια της αλληλεγγύης και της δωρεάν πρόσβασης για όλους τους φοιτητές. Με τη διεκδίκηση από τα ιδρύματα ώστε να παρέχουν και να συντηρούν της υπάρχουσες αθλητικές υποδομές που ρημάζουν.

Μπορούν να υπάρξουν πανελλαδικά πολλοί τέτοιοι σύλλογοι. Είναι στο χέρι κάθε φοιτητή που αγανακτεί με την υπάρχουσα κατάσταση, που έχει σιχαθεί τις κυβερνητικές παρατάξεις να κάνει την διαφορά, με την συμμετοχή του στα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής Κ.Σ.

Νέος νόμος-πλαίσιο για τα Πανεπιστήμια Τα πτυχία των φοιτητών στο στόχαστρο!

πορεί η κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας να ντύνουν το νέο νόμο-πλαίσιο με το σλόγκαν «όλα αλλάζουν» για τα πανεπιστήμια, μια ματιά όμως στις βασικές διατάξεις του φανερώνει ότι μάλλον...«όλα τα ίδια μένουν» και μάλιστα γίνονται χειρότερα για τους φοιτητές! Ο νέος νόμος-πλαίσιο, όπως ανακοινώθηκε στην πρόσφατη Σύνοδο των Πρυτάνεων, περιλαμβάνει, χωρίς αμφιβολία, σημαντικές αναδιαρθρώσεις για τα Πανεπιστήμια.

Τι, όμως, μένει ακριβώς το ίδιο;

Τι περιλαμβάνει ο νέος νόμος: Πτυχία - κολλάζ μαθημάτων, με αδιευκρίνιστα δικαιώματα στην άσκηση του επαγγέλματος Απελευθέρωση της αγοράς εκπαιδευτικών προϊόντων και τίτλων σπουδών με οποιαδήποτε διάρκεια (3, 4 ή 5 ετών), ξενόγλωσσα ή μη, εξ αποστάσεως ή δια ζώσης, σεμινάρια κατάρτισης, κα. Ίδρυση τριετών Σχολών Εφαρμοσμένων Επιστημών και Τεχνών

Αυτόματη αναγνώριση των πτυχίων των κολεγίων

Απελευθέρωση του ύψους των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά

Manager σε κάθε Ίδρυμα για την ακόμα μεγαλύτερη περικοπή δαπανών, αναζήτηση χορηγών και ανταποδοτική λειτουργία υπηρεσιών

Ανώνυμες εταιρίες εμπορικής εκμετάλλευσης της ακίνητης περιουσίας, των εργαστηρίων, τζογαρίσματος των λεφτών του ελληνικού λαού σε start-up εταιρίες

Υπογραφή «μνημονίoυ» ΑΕΙ-υπουργείου

Η προσήλωση της κυβέρνησης στην υλοποίηση της στρατηγικής της ΕΕ για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, στο δρόμο που ήδη έχουν χαράξει οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Από αυτή την άποψη, τα όσα προβλέπει ο νέος νόμος -πλαίσιο δεν αποτελούν πρωτοτυπία της ΝΔ, αλλά μάλλον προσθέτουν πινελιές, προσαρμόζουν και «τελειοποιούν» το πανεπιστήμιο της επιχειρηματικής λειτουργίας που ήδη ζουν οι φοιτητές. Αυτό το πανεπιστήμιο υπηρέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση και συνεχίζει να το υπερασπίζεται, όπως αποκαλύπτεται από τις προτάσεις που κατέθεσε για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και την έρευνα εν όψει του συνεδρίου του.

Τι κάνει η ΝΔ

Tι έκανε & τι προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ

Τριετείς Σχολές Εφαρμοσμένων επιστημών

Διετή προγράμματα σπουδών επαγγελματικής εκπαίδευσης σε «συνεργασία με τοπικούς παραγωγικούς φορείς»

Αξιολόγηση με βάση τα κριτήρια της ΕΘΑΕΕ

Αξιολόγηση με τα κριτήρια της αγοράς και του ΟΟΣΑ. «Ανασυγκρότηση» της ΕΘΑΕΕ

Πτυχία-κολλάζ μαθημάτων από διάφορα προγράμματα σπουδών

Απελευθέρωση διδάκτρων στα μεταπτυχιακά

Γενίκευσε τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά ενώ τώρα υπόσχεται «θα» τα καταργήσει!!!

200 ξενόγλωσσα προπτυχιακά προγράμματα σπουδών (ΠΠΣ) επι πληρωμή, στις ήδη ανεπαρκείς υποδομές, με το ήδη ελλιπές προσωπικό

Εγκαινίασε το 1ο ξενόγλωσσο ΠΠΣ στη Φιλοσοφική Αθήνας με δίδακτρα ενώ τώρα υπόσχεται ότι «θα» καταργήσει όλα τα υπόλοιπα!!!

Αυτόματη αναγνώριση των κολεγίων

Εξίσωση πτυχίων ΑΕΙ με κολέγια

Οδηγητής



Απρίλιος 2022

Τελικά, το πανεπιστήμιο που όλοι μαζί χτίζουν είναι το πανεπιστήμιο που: Πιο «επιχειρηματικό»; Γίνεται! Με το νέο νόμο-πλαίσιο η κυβέρνηση στο όνομα της ενίσχυσης της «αυτονομίας» και της «εξωστρέφειας» προσφέρει στο πανεπιστήμιο ακόμα περισσότερα πεδία για να κάνει business, το «εφοδιάζει» με περισσότερα προϊόντα για όποιον αντέχει η τσέπη του! Κάθε ίδρυμα μπορεί κυριολεκτικά να πουλήσει γνώση σε ό,τι πακέτο θέλει! Ξενόγλωσσο προπτυχιακό, summer school, μεταπτυχιακό, διατμηματικό, σε συνεργασία με πανεπιστήμια εξωτερικού, ποικίλης διάρκειας σπουδών κλπ, απευθυνόμενο σε Έλληνες ή αλλοδαπούς φοιτητές. Ενισχύεται το πλαίσιο ανάπτυξης των start-up και spin-off επιχειρήσεων, το σύνολο της ερευνητικής δραστηριότητας των ιδρυμάτων μετατρέπεται σε κατά παραγγελία υπηρεσίες προς τους επιχειρηματικούς ομίλους, με την ίδρυση ακόμη και βιομηχανικών διδακτορικών που θα χρηματοδοτούνται & θα βαθμολογούνται απευθείας από επιχειρήσεις, όπως εδώ και χρόνια ζητά ο ΣΕΒ. Διευρύνεται η εμπορική αξιοποίηση της περιουσίας των Ιδρυμάτων, μέσω των εταιρειών Αξιοποίησης και Διαχείρισης, που λειτουργούν στα πρότυπα ΑΕ. Σε αυτό περιλαμβάνονται η ακίνητη περιουσία, οι υποδομές των ΑΕΙ, αλλά και η πνευματική περιουσία, πνευματικά δικαιώματα ερευνητικών αποτελεσμάτων, πατέντες κλπ. Το «αυτόνομο» πανεπιστήμιο της αγοράς αποκτά πιο ολοκληρωμένα πια τη μορφή μιας καλοστημένης επιχείρησης, με την αντίστοιχη δομή και διοίκηση, επιχειρηματικό σχέδιο, προϊόντα που διαθέτει στην αγορά λειτουργώντας με όρους ανταγωνισμού, αποτιμώντας τη λειτουργία του με αντίστοιχα κριτήρια. Αναζητά κέρδη και δικές του πηγές χρηματοδότησης, ενώ το κρά-

τος αποκτά ρόλο ελεγκτή, μέσω της αξιολόγησης της ΕΘΑΕΕ στη βάση των κριτηρίων που επιλέγουν τα ίδια τα ιδρύματα και των «μνημονίων» που αυτά έχουν συνάψει με το υπουργείο. Τελικά, από αυτή την πολύπλευρη επιχειρηματική δραστηριότητα τη ζημιά την πληρώνουν και πάλι οι φοιτητές! Οι προπτυχιακές σπουδές μετατρέπονται σε μια «παράλληλη» δραστηριότητα των Ιδρυμάτων, δευτερεύουσας σημασίας, υποβαθμίζονται ακόμα περισσότερο. Οι αίθουσες, τα εργαστήρια, το προσωπικό, οι καθηγητές των πανεπιστημίων, «μοιράζονται» σε παράλληλους κύκλους σπουδών, οι υποδομές που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για διδασκαλία και φοιτητική μέριμνα παραχωρούνται με το αζημείωτο σε ιδιώτες, ενώ τα έσοδα των ιδρυμάτων (που δεν είναι και λίγα...) επανεπενδύονται, όπως επιτάσσουν οι νόμοι της αγοράς. Η πρόβλεψη περί «ανταποδοτικών υποτροφιών» για μεταπτυχιακές σπουδές στο νέο νόμοπλαίσιο αποτελεί ανοιχτή ομολογία ότι οι φοιτητές θα βάζουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, και όποιος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα υπέρογκα δίδακτρα θα δουλεύει για το πανεπιστήμιο για να σπουδάσει!

Πιο ανελεύθερο;

Ο νέος νόμος-πλαίσιο βάζει στο στόχαστρο τα πτυχία των φοιτητών, τα «απελευθερώνει» από το επάγγελμά τους! Βαφτίζουν «ελευθερία» για τους φοιτητές τα πτυχία...«φτιάξτο μόνος σου», με επιλογή μαθημάτων από άλλα τμήματα, τα διπλά πτυχία και τα εσωτερικά erasmus. Χρησιμοποιούν εύηχες λέξεις όπως η διεπιστημονικότητα, κρύβοντας ότι αυτή προϋποθέτει στέρεο επιστημονικό υπόβαθρο, ικανότητα εμβάθυν-

Τώρα θα μιλήσουν οι φοιτητές! O νέος νόμος-πλαίσιο να μην κατατεθεί!

Γίνεται!

ι φοιτητές, με τον οργανωμένο αγώνα τους, μπορούν να χαλάσουν τα σχέδια της κυβέρνησης! Να διεκδικήσουν ουσιαστική αναβάθμιση των σπουδών τους, πτυχίο που θα παρέχει όλη την αναγκαία γνώση για το επάγγελμα που επέλεξαν, δουλειά με δικαιώματα στο αντικείμενό τους. Κόντρα στην πολιτική της ΕΕ που υλοποίησαν και υλοποιούν όλα τα αστικά κόμματα. Ο νέος νόμος-πλαίσιο μπορεί και πρέπει να γίνει κριτήριο για χιλιάδες φοιτητές, να απορρίψουν την πολιτική της κυβέρνησης και των παρατάξεων ΔΑΠ & ΠΑΣΠ, που την υπερασπίζονται και την προωθούν μέσα στις σχολές. Να στηρίξουν μαζικά το ψηφοδέλτιο της Πανσπουδαστικής, στέλνοντας σαφές μήνυμα στην κυβέρνηση ότι το σχέδιό της δε θα περάσει. Αλλάζοντας το συσχετισμό μέσα στους συλλόγους, δυναμώνοντας τον αγώνα για τις σπουδές και τη ζωή που έχουν ανάγκη.

σης στα αντίστοιχα αντικείμενα και όχι τυχαία επιλογή δεξιοτήτων. Πλασάρουν σαν βελτίωση των σπουδών τη δυνατότητα επιλογής του 10% των μαθημάτων από άλλο τμήμα, όταν μαθήματα καταργούνται από προγράμματα σπουδών λόγω έλλειψης καθηγητών, ή μεταφέρονται ως γνώσεις σε μεταπτυχιακά και σεμινάρια. Τα προγράμματα σπουδών προσαρμόζονται ακόμη περισσότερο στις επιταγές των επιχειρηματικών ομίλων, και όχι στην ανάπτυξη της επιστημονικής γνώσης και ερευνητικής δραστηριότητας με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας. Με αυτό το γνώμονα πιστοποιούνται οι νέοι τίτλοι σπουδών, ο νέος νόμος-πλαίσιο προβλέπει ίδρυση μεταπτυχιακών από «εμπειρογνώμονες» της αγοράς εργασίας, βιομηχανικά διδακτορικά χρηματοδοτούμενα απευθείας από επιχειρήσεις. Κάθε τυχάρπαστος manager ή «σύμβουλος επιχειρήσεων» θα γίνει και καθηγητής! Στόχος τους είναι να παρέχουν στους επιχειρηματικούς ομίλους μία δεξαμενή αποφοίτων, με διαβαθμισμένα πτυχία, διαφορετικό μίγμα δεξιοτήτων, ώστε να μπορούν σε κάθε φάση να επιλέγουν αυτόν που τους ταιριάζει για όσο τους ταιριάζει, και όταν αλλάζουν οι προτεραιότητες της αγοράς αυτοί να επανακαταρτίζονται, να αλλάζουν αντικείμενο, κλάδο, ακόμα και χώρα, με στόχο να «ταιριάξουν» και πάλι σε κάποια θέση εργασίας. Στο όνομα της «ελευθερίας» επιλογής, εγκλωβίζουν τους νέους σε ένα φαύλο κυνήγι πιστοποιήσεων, δεξιοτήτων, τίτλων σπουδών, όσο αντέχει η τσέπη του καθένα, τους κάνουν αναλώσιμους, αποκτώντας γνώσεις που γρήγορα ξεπερνιούνται από την αγορά, χωρίς το στέρεο επιστημονικό υπόβαθρο που θα τους επιτρέπει να παρακολουθούν τις εξελίξεις της επιστήμης, να εμβαθύνουν και να εξειδικευτούν στο αντικείμενό τους, να αναπτύξουν ερευνητικό έργο.

Όλοι μας και Μόνοι τους !

Στις φοιτητικές εκλογές ψηφίζουμε Πανσπουδαστική Πανσπουδαστική ΚΣ! ΚΣ!

ον επόμενο μήνα, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες σε όλη τη χώρα θα εκλέξουν, μέσα από τις φοιτητικές εκλογές, τους νέους εκπροσώπους τους στα Διοικητικά Συμβούλια των Φοιτητικών Συλλόγων. Από τις προηγούμενες εκλογές, δεκάδες σύλλογοι σε όλη την Ελλάδα, στους οποίους το ψηφοδέλτιο της Πανσπουδαστικής αναδείχθηκε πρώτη δύναμη, έκαναν ένα βήμα μπροστά, ξεχώρισαν για τη δράση τους! Εκατοντάδες εκλεγμένοι εκπρόσωποι σε όλη τη χώρα πρωτοστάτησαν στην οργάνωση του αγώνα, μετέτρεψαν

Επιλέγουμε αγωνιστικούς αγωνιστικούς συλλόγους συλλόγους που αντιπαλεύουν στην πράξη την πολιτική των κυβερνήσεων!

ο προηγούμενο διάστημα οι φοιτητές σε όλη τη χώρα αντιμετωπίσαμε μία πρωτόγνωρη κατάσταση με τις σχολές μας κλειστές, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με το νομοσχέδιο Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη, με πολλά διαφορετικά προβλήματα στις σπουδές και στη ζωή μας.

συλλόγους που δεν λειτουργούσαν σε αυτό που πρέπει να είναι: μαχητικά όργανα διεκδίκησης για τις σύγχρονες ανάγκες των φοιτητών. Πάλεψαν για να γίνει ο Σύλλογος το στήριγμα του κάθε φοιτητή, εκεί που θα απευθυνθεί για το πρόβλημά του, που θα αναπτύξει δραστηριότητα για καθετί που τον ενδιαφέρει. Παρακάτω ξεχωρίζουμε ορισμένα φωτεινά παραδείγματα συλλόγων, σε αντιπαράθεση με την κατάσταση εκφυλισμού και διάλυσης σε συλλόγους όπου πλειοψηφούν οι παρατάξεις των ΔΑΠ, ΠΑΣΠ και ΕΑΑΚ.

Σε Συλλόγους που η Πανσπουδαστική είναι 1η δύναμη: Από την αρχή της πανδημίας οργανώθηκε η καθημερινή ενημέρωση των φοιτητών για όλα τα ζητήματα και πάρθηκε η πρωτοβουλία να οργανωθεί η εθελοντική βοήθεια 100 φοιτητών σε νοσοκομεία, όπως στο σύλλογο Ιατρικής ΑΠΘ.

αντίθετα...

Στο Σύλλογο του ΠΑΠΕΙ, με αυτοδυναμία της ΔΑΠ, το ΔΣ δεν έχει συνεδριάσει από την αρχή της πανδημίας για κανένα θέμα, συμπεριλαμβανομένης της έκφρασης καταδίκης για τη δολοφονία της Καρολάιν, φοιτήτριας μέλους του Συλλόγου!! Στην ΑΣΟΕΕ, η ΠΑΣΠ έχει διαλύσει το φοιτητικό σύλλογο, οργανώνοντας νοθείες στις φοιτητικές εκλογές των οποίων το αποτέλεσμα δεν αναγνωρίζει καμία άλλη δύναμη από το 2012!! Αυτός ο «σύλλογος» προφανώς αποδέχεται τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά που ξεπερνούν τα 8000 ευρώ... Σε πολλούς συλλόγους που κυριαρχούν η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ οι φοιτητές έψαχναν τους εκπροσώπους τους και δεν τους έβρισκαν, αφού είτε βρίσκονταν στα σαλόνια του υπουργείου είτε κατήγγειλαν τους αγωνιζόμενους φοιτητές μέσω του πληκτρολογίου. Στην Φοιτητική Εστία Πανεπιστημίου Αθηνών, με αυτοδυναμία των ΕΑΑΚ, το ΔΣ δεν συνεδριάζει και δεν πραγματοποιείται Γενική Συνέλευση, ενώ την ίδια στιγμή οι εστιακοί τρώνε μουχλιασμένο φαγητό και δεν έχουν πόσιμο νερό.

Μέσα από μαζικές Γενικές Συνελεύσεις και κινητοποιήσεις υπήρχαν κατακτήσεις όπως στο Φυσικό του ΕΚΠΑ όπου τα μεταπτυχιακά του τμήματος είναι δωρεάν και οι φοιτητές πέτυχαν να κατοχυρωθεί στο πτυχίο η παιδαγωγική επάρκεια. Συντονίστηκε η δράση με τους υπόλοιπους συλλόγους και τα εργατικά σωματεία κόντρα στην πολιτική της κυβέρνησης. Μπήκαν μπροστά για να σπάσουν οι αυταρχικές απαγορεύσεις στο δρόμο και να μπλοκάρουν την είσοδο της αστυνομίας στις σχολές όπως ο Σύλλογος Αρχιτεκτονικής ΕΜΠ που πρώτος κάλεσε σε συντονισμό των ΦΣ της Αθήνας. Κρατήθηκαν ανοιχτές οι εστίες στο lockdown όταν η κυβέρνηση αποφάσισε να τις κλείσει, όπως οι Σύλλογοι Οικότροφων Νέων Εστιών ΕΜΠ και ΑΠΘ. Διοργανώθηκαν μαζικές Γενικές Συνελεύσεις και κινητοποιήσεις ενάντια στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, όπως στο Σύλλογο Οικοτρόφων της Φοιτητικής Εστίας Αθηνών, που πέτυχε σημαντικές κατακτήσεις.

Οδηγητής

Φοιτητικοί Σύλλογοι Σύλλογοι ενάντια ενάντια στον Φοιτητικοί πόλεμο και και στην στην εμπλοκή εμπλοκή της χώρας πόλεμο μας!

ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία προκάλεσε και την ανησυχία χιλιάδων φοιτητών σε όλη τη χώρα. Βέβαια οι τοποθετήσεις και η δράση των Συλλόγων διαφέρει ανάλογα με το συσχετισμό που επικρατεί στο διοικητικό τους συμβούλιο. Το ίδιο ισχύει και για την στάση των συλλόγων απέναντι στην επανεμφάνιση ναζιστικών ομάδων και ταγμάτων εφόδου στην αρχή της χρονιάς και σήμερα μετά την έναρξη του πολέμου. αντίθετα...

Οι σύλλογοι στους οποίους πλειοψηφεί η ΔΑΠ, η ΠΑΣΠ και τα ΕΑΑΚ έκαναν μέρες να συνεδριάσουν, ενώ όταν το έκαναν, είτε στήριξαν την εμπλοκή της χώρας μας και τους δολοφόνους του ΝΑΤΟ, είτε υιοθέτησαν τα προσχήματα της ρώσικης εισβολής, είτε απέρριψαν ακόμα και τη συλλογή τροφίμων για τους πρόσφυγες. Οι σύλλογοι Νομικής, Πολιτικών Μηχανικών και Οικονομικού ΑΠΘ, όπου πλειοψηφεί η ΔΑΠ, τοποθετούνται υπέρ της εμπλοκής της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και την μεταφορά πολεμικού εξοπλισμού στην Ουκρανία. Ο σύλλογος Πολιτικών Μηχανικών ΑΠΘ, όπου έχει αυτοδυναμία η ΔΑΠ, τοποθετήθηκε με λευκό (!!!) στα αντιφασιστικά συλλαλητήρια, που διοργάνωσαν εργατικά σωματεία και φοιτητικοί σύλλογοι της Θεσσαλονίκης ενάντια στη δράση φασιστικών ταγμάτων εφόδου. Άλλωστε σε ψηφοδέλτια της ΔΑΠ συμμετέχουν γνωστά φασιστοειδή

Σύλλογοι που οργανώνουν πολιτιστική, αθλητική και επιστημονική δραστηριότητα!

αντίθετα... Στην πλειοψηφία των συλλόγων μια τέτοια δραστηριότητα είναι ανύπαρκτη. Στο Σύλλογο του Γεωλογικού ΕΚΠΑ, με 1η δύναμη τα ΕΑΑΚ, η ίδρυση αθλητικών και πολιτιστικών ομάδων έχει καταψηφιστεί από το ΔΣ!

Απρίλιος 2022

Σε Συλλόγους που η Πανσπουδαστική είναι 1η δύναμη: Μέσα σε λίγες ώρες από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, καταδικάστηκε η ρώσικη εισβολή, αλλά και η εμπλοκή της χώρας μας στους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς στην περιοχή. Οργάνωσαν συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες, χωρίς διακρίσεις σε «λευκούς, χριστιανούς» ή «αλλόθρησκους Αφρικανούς». Διοργανώθηκαν αντιπολεμικές δράσεις, όπως η αντιπολεμική συναυλία στο Σύνταγμα που προκάλεσε εγκεφαλικά σε φασιτες και ΝΑΤΟικα παπαγαλάκια, όπως το διήμερο ενάντια στον πόλεμο και στον ρατσισμό με μαζική συμμετοχή, που πραγματοποίησαν σύλλογοι του ΑΠΘ. Πρωτοστάτησαν ενάντια στη δράση φασιστικών ομάδων και διοργάνωσαν αντιφασιστική συναυλία στο Σύνταγμα στις 7 Οκτώβρη 2021 με συμμετοχή χιλιάδων φοιτητών, δίνοντας απάντηση στην επανεμφάνιση φασιστοειδών σε διάφορες περιοχές της χώρας, όπως οι φοιτητικοί σύλλογοι Παιδαγωγικού και Ιστορικού-Αρχαιολογικού ΕΚΠΑ.

Περνάµε στην αντεπίθεση! Αλλάζουμε την κατάσταση στο φοιτητικό κίνημα!

Σε Συλλόγους που η Πανσπουδαστική είναι 1η δύναμη: Λειτουργούν αθλητικές ομάδες όπως στο σύλλογο Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών Πάτρας. Διοργανώθηκαν δια ζώσης μαθήματα όταν η κυβέρνηση κρατούσε τις σχολές κλειστές όπως στο Σύλλογο Δασκάλων ΕΚΠΑ. Στήθηκε ομάδα συζητήσεων πάνω στο επιστημονικό αντικείμενο όπως στο σύλλογο Φυσικού του ΑΠΘ & του ΕΚΠΑ .



λα τα παραπάνω δείχνουν ότι η κατάσταση που επικρατεί σε πολλούς Συλλόγους σήμερα δεν είναι μονόδρομος! Συνδέεται όμως με το ποια είναι η γραμμή που κυριαρχεί σήμερα στο κίνημα, αν τα Διοικητικά Συμβούλια είναι οργανωτές της πάλης και της δράσης του Συλλόγου ή αν σε αυτά κυριαρχούν οι δυνάμεις που στηρίζουν τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων μέσα και έξω από τις σχολές ή οι δυνάμεις του συμβιβασμού, της αναμονής. Γι’ αυτό πρέπει να ενισχυθούν σε κάθε Σύλλογο τα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής! Το ψηφοδέλτιο που εκφράζει τη σύγκρουση με την πολιτική των κυβερνήσεων που τσακίζει τις σπουδές και τα όνειρα μας! Να εκλεγούν σε κάθε Σύλλογο περισσότεροι αγωνιστές στα Διοικητικά Συμβούλια, που δε θα δεν συμβιβάζονται, δεν θα γίνονται χειροκροτητές και στηρίγματα της αντιλαϊκής πολιτικής, που θα βάζουν μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες των φοιτητών. Το Μάιο στις φοιτητικές εκλογές αλλάζουμε τους συσχετισμούς στους συλλόγους, παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας! Ψηφίζουμε Πανσπουδαστική Κ.Σ.

Γ Κώστας

Τι είναι τα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ;

ια τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ σε κάθε σχολείο και σε κάθε γειτονιά, αλλά και για πολλούς ακόμα μαθητές και μαθήτριες, έρχεται τους επόμενους μήνες μία από τις πιο όμορφες περιόδους της χρονιάς… αυτή των Μαθητικών Φεστιβάλ της ΚΝΕ!

Βάρναλη

ίναι γεγονός για χιλιάδες μαθητές σε όλη την Ελλάδα! Πραγματοποιούνται σε πάνω από 100 πόλεις και Δήμους της χώρας μας στα τέλη της άνοιξης και παίρνουν μέρος σε αυτά χιλιάδες μαθητές. Και είναι αυτό που λένε οι λέξεις: «Φεστιβάλ», δηλαδή πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις μαζί με όμορφες και ενδιαφέρουσες συζητήσεις και «Μαθητικά», δηλαδή τα οργανώνουν μαθητές για μαθητές!

Πώς τα οργανώνουμε;

υσικά, την πρωτοβουλία για να γίνει Μαθητικό Φεστιβάλ σε κάθε πόλη την παίρνει η μαθητική ΟΒ της ΚΝΕ που είναι ο οργανωτής του δικού της Φεστιβάλ μαζί με πολλά άλλα παιδιά που μπορούν να αναλάβουν πολύτιμη δουλειά στο πλευρό της ΟΒ. Το κάθε Μαθητικό Φεστιβάλ, δηλαδή, εκφράζει τους μαθητές που το έχουν στήσει! Η ίδια η μαθητική ΟΒ πρέπει να συζητήσει με ζωντάνια και όρεξη για το πώς θα φτάσει όσο πιο πλατιά γίνεται το ανατρεπτικό μήνυμα των φετινών Μαθητικών Φεστιβάλ: «Στα ιδανικά των κόσμων που γκρεμίζονται… Είμαι κάθε φορά το μέλλον»! Να πει ιδέες για το τι θα περιλαμβάνει το πρόγραμμα και οι δραστηριότητές του, σε ποιο μέρος θα γίνει! Να συζητήσει ποια παιδιά μπορούν να αναλάβουν μαζί με την μαθητική ΟΒ της ΚΝΕ δουλειά για το Μαθητικό Φεστιβάλ!

Είναι οι πάρα πολλοί «καλλιτέχνες μαθητές», που δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό και γεμίζουν παλμό τα Φεστιβάλ. Αυτοί που τη δίψα τους για τραγούδι, χορό, γκράφιτι, σκίτσο και πάει λέγοντας, την εκφράζουν στα Μαθητικά Φεστιβάλ. Μάλιστα, μέσα στην πανδημία πολλά παιδιά νιώθοντας την ανάγκη να εκφραστούν κόντρα στην κλεισούρα, έφτιαξαν μπάντες, θεατρικές ομάδες, «διψάνε» για να τους δοθεί βήμα να παρουσιάσουν τη δουλειά τους! Επίσης, για πολλά παιδιά τώρα είναι η ευκαιρία να φτιάξουν το δικό τους σχήμα, να γνωριστούν μεταξύ τους όσοι έχουν ίδια ενδιαφέροντα!

Είναι τα χιλιάδες παιδιά σε όλη την Ελλάδα που αγωνιζόμαστε μαζί, συζητάμε πολύ μαζί τους μέσα στις τάξεις και στα σχολεία μας. Για παράδειγμα, τα χιλιάδες παιδιά στα μαθητικά συμβούλια που μαζί τους πήραμε πολλές και όμορφες πρωτοβουλίες μέσα στα σχολεία, όπως αυτές του τελευταίου διαστήματος ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία. Το Φεστιβάλ μπορεί να είναι και δικό τους, να το πάρουν πάνω τους με το να γίνουν ομάδα ακόμα μια φορά με τη μαθητική ΟΒ! Για παράδειγμα, πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη πολλά παιδιά έδρασαν μαζί μας για να καταδικαστεί η δολοφονία του Άλκη, να καταδικαστούν οι φασιστικές, ναζιστικές ομάδες και η σάπια ιδεολογία τους. Αυτά τα παιδιά τώρα μπορούν να έχουν μερίδιο γνώμης και δουλειάς! Πώς μπορεί ο καθένας να βοηθήσει; Με τι του αρέσει να ασχολείται;

Είναι οι πάρα πολλοί μαθητές και μαθήτριες που θέλουν να αθληθούν και δεν μπορούν λόγω οικονομικών δυσκολιών! Η κατάσταση με τον αθλητισμό και το δικαίωμα των μαθητών σε αυτόν ήταν έτσι και αλλιώς πολύ δύσκολη, αφού είναι πολύ ακριβό «σπορ». Τώρα, με την ακρίβεια να σαρώνει, έχει γίνει απλησίαστο. Για αυτό και είναι πολύ σημαντικό να οργανωθεί «πακέτο» με το μαθητικό Φεστιβάλ και πλούσια αθλητική δραστηριότητα κάθε είδους και να μην υποτιμηθεί... κανένα άθλημα: από ποδόσφαιρο, μπάσκετ και βόλεϊ έως διαγωνισμούς BMX, parkour και πάει λέγοντας!

Είναι οι μικρότεροι φίλοι της ΚΝΕ στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού και στην Α’ Γυμνασίου που με φροντίδα και από κοινού με τις Κομματικές Οργανώσεις πρέπει να έχουν τη δική τους «γωνιά» στα Μαθητικά Φεστιβάλ!

λοι αυτοί γίνονται ένα! Αλληλοσυμπληρώνονται και δουλεύουν συλλογικά σε ομάδες για την επιτυχία των Μαθητικών Φεστιβάλ! Άλλος αναλαμβάνει το πώς θα γίνει το Φεστιβάλ γνωστό, άλλος το στήσιμο, άλλος θα τραγουδήσει, άλλος θα κάνει μια μικρή ομιλία, άλλος θα στολίσει το χώρο. Αναλαμβάνουν δουλειά από τώρα κιόλας! Κανείς δεν περισσεύει! Και επειδή τα παραπάνω δεν είναι απλά μια συνταγή… αλλά εκφράζουν τον τρόπο λειτουργίας της Οργάνωσής μας, να μην μας ξαφνιάσει το πόσα πολλά παιδιά θα γνωρίσουν, θα εμπνευστούν και ενδεχομένως θα πάρουν και το «βάπτισμα του πυρός» και θα κάνουν το αποφασιστικό βήμα να οργανωθούν στην ΚΝΕ!

Οδηγητής

Ίσως αυτά τα ξέρουμε ήδη!

Γιατί όμως είναι τόσο πετυχημένα τα Μαθητικά Φεστιβάλ όλα αυτά τα χρόνια;



Απρίλιος 2022

Η απάντηση είναι μία:

Επειδή πάντα δίνουν διέξοδο σε κάθε προβληματισμό και ανάγκη που έχουν οι μαθητές & οι μαθήτριες!

Γεμίζουν αισιοδοξία, σιγουριά και χαρά τους συμμετέχοντες που βλέπουν πως δεν είναι οι μόνοι, ούτε είναι λίγοι οι νέοι και οι νέες που σήμερα:

ρεί να υπάρξει κάποια «καλύτερη» διαχείριση, αλλά απόδειξη του πόσο γερασμένος και αντιδραστικός έχει γίνει ο καπιταλισμός. Είναι τα δικά τους «ιδανικά», οι αξίες του καπιταλισμού, οι αξίες με τις οποίες μεγαλώνουμε, τα διδάγματα των σχολικών βιβλίων, των διάφορων σχολικών και εξωσχολικών προγραμμάτων που κάθε μέρα «γκρεμίζονται»: Η «ασφαλής και δημοκρατική» Ευρωπαϊκή Ένωση, τα μεγάλα λόγια περί «ειρήνης», «ενότητας» του «δημοκρατικού κόσμου» και «αλληλεγγύης». Όλος ο κόσμος έχει μετατραπεί σε πολεμικό στρατόπεδο, στη σύγκρουση του οποίου με ένα αντίπαλο στρατόπεδο σφαγιάζεται ένας ολόκληρος λαός, ξεριζώνε-

αγανάκτησή μας μετατράπηκαν σε δύναμη, σε μαχητικό αγώνα για τα αυτονόητα δικαιώματά μας, νικήσαμε, πετύχαμε, έστω και «μικρές ανάσες» ανακούφισης. Το «δεν αλλάζει τίποτα» αλλάζει μόνο όταν αλλάξουμε εμείς, και με τη δική μας μαχητική θέληση, στάση και δράση μπούμε στον αγώνα. Τα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ στέλνουν μήνυμα πως παίρνουμε την υπόθεση της ζωής μας στα χέρια μας, δίνουμε, σαν γενιά συνολική απάντηση μέσα σε αυτόν τον καταιγισμό των μεγάλων γεγονότων της εποχής μας, για τη ζωή και το μέλλον μας: καθορίζουμε εμείς το μέλλον μας, εμείς οι πολλοί, η νεολαία και όλος ο λαός, μπορούμε να είμαστε εμείς οι ισχυροί όταν αντιληφθούμε την ανίκητη και συγκλονιστική δύναμή μας, και καθορίσουμε εμείς το μέλλον μας, γιατί αυτό, τελικά, εξαρτάται και από τη μαχητική θέληση, στάση και δράση που θα έχει ο καθένας και η καθεμία από εμάς!

πορεί να νιώθουν ανασφάλεια, άγχος για το παρόν και το μέλλον τους μέσα σε τόσο δύσκολες και πρωτόγνωρες συνθήκες, συχνά να λένε πως είμαστε «η πιο άτυχη γενιά», όμως ταυτόχρονα λένε πως «κάτι πρέπει να κάνουμε, κάτι πρέπει να γίνει»! Σήμερα, ο πόλεμος στην Ουκρανία, δύο χρόνια τώρα η πανδημία μας πείθουν κάθε μέρα και πιο πολύ πως η ανασφάλεια, η αδικία, ο ανθρώπινος πόνος είναι ο κανόνας του εκμεταλλευτικού συστήματος, που λειτουργεί με κριτήριο το κέρδος των λίγων, όλα τα υποτάσσει εκεί, και η ανθρώπινη ζωή δε μετράει μπροστά σε αυτό, ο άνθρωπος, η ζωή και το μέλλον του είναι αναλώσιμα. Δεν είναι απλά αναποδιές που έτυχαν στη γενιά μας. Όσοι σήμερα μας λένε πως αυτή η τόσο απάνθρωπη και αδίστακτη κοινωνία μπορεί να εξανθρωπιστεί, να γίνει καλύτερη, λένε ψέματα! Τα τόσα «παράλογα» και φρικτά που συμβαίνουν, δεν είναι «σημάδι» πως μπο-

χουν «κόντρα» αξίες και ιδανικά σαν νέα γενιά που είναι και μάλιστα οργισμένη με έναν κόσμο που σαπίζει ολοένα και περισσότερο. Μια γενιά που «διδάχθηκε» τόσα πολλά τα χρόνια αυτά! Έμαθε πως έχουμε τη δύναμη, είμαστε οι πολλοί, το μέλλον είναι δικό μας. Ήταν εκεί σε μικρούς και μεγάλους αγώνες που έδωσαν οι μαθητές. Ήταν αυτοί που μπλόκαραν όσο μπόρεσαν τα αντιδραστικά σχέδια του Υπ. Παιδείας για το σχολείο, αυτοί που στέκονται στο πλευρό του συμμαθητή τους που κινδυνεύει με απέλαση, αυτοί που υποδέχονται τα προσφυγόπουλα από την Ουκρανία, όπως έκαναν για εκατοντάδες άλλα θύματα πολέμων σε όλο τον κόσμο όλα αυτά τα χρόνια. Που στέκονται περήφανα, ανυπότακτα, δε συμβιβάζονται με τη σαπίλα του κόσμου γύρω τους, δε θέλουν να του «μοιάσουν». Όλα αυτά και πολλά πολλά ακόμα έχουν αποδείξει πως όταν η οργή μας, η

ται από τον τόπο του. Δε διστάζουν για τα δικά τους συμφέρονται σήμερα να μας σέρνουν στον πόλεμο ή μας επιβάλλουν μια δήθεν «ειρήνη» με τον κίνδυνο του πολέμου να καραδοκεί, αφού δεν σταματούν να υπάρχουν οι αιτίες που τον γεννούν.

έρνουμε τα ιδανικά των κόσμων που γεννιούνται!» Έξω από τα όρια του σημερινού συστήματος, δεν υπάρχουν όρια για τα όνειρά μας! Το δίκιο, δηλαδή ζωή και μόρφωση όπως μας αξίζει, μπορεί να μην είναι ένα όνειρο, αλλά πρέπει να αγωνιστούμε για να το κάνουμε πράξη! Σήμερα, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις να ζήσουμε διαφορετικά. Να μην είναι η ζωή μας γεμάτη αδικία και ανασφάλεια. Δε περπατάμε σε μονόδρομο που βγάζει σε αδιέξοδο. Υπάρχουν ανεξάντλητες δυνατότητες σήμερα σε όλο τον κόσμο στην επιστήμη, στην τεχνολογία, στο τι σκέφτεται, φτιάχνει η ανθρωπότητα. Είναι ο τεράστιος πλούτος της ανθρωπότητας που ακριβώς γιατί σε αυτόν κάνουν κουμάντο οι εκμεταλλευτές, αντί να γίνεται καλύτερη η ζωή της μετατρέπεται σε εφιάλτη. Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να ανοίξει ο δρόμος για τον σοσιαλισμό, προκειμένου οι λέξεις πόλεμος, φτώχεια, προσφυγιά, φασισμός, αδικία να μην γραφτούν ποτέ ξανά. Γινόμαστε περισσότεροι οι νέοι επαναστάτες, αυτοί που θα τα καταφέρουν και θα κατακτήσουν τη ζωή που μας αξίζει!

από τις πολύ ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις

μαθητικών οργανώσεων της ΚΝΕ στην Αττική

«Δύο χρόνια δεν πήγαμε ούτε σχολείο. Φέτος θα δώσουμε και εξετάσεις! Καλά θα πάει και αυτό...»

«Γιατί στο σχολείο δε συζητιούνται πράγματα που μας απασχολούν;»

«Τα προηγούμενα χρόνια ούτε λόγος για εκδρομές με την πανδημία και φέτος που θα γίνουν, πώς να πάω; Πού να βρουν οι δικοί μου 300 ευρώ;»

υτά και άλλα πολλά λένε καθημερινά μαθητές στις παρέες, στα σχολεία, τα φροντιστήρια. Γι’ αυτό και οι μαθητικές Οργανώσεις της ΚΝΕ στην Αττική έφτιαξαν ερωτηματολόγιο και πάνω από 1000 μαθητές το συμπλήρωσαν. Τα αποτελέσματα συγκεντρώθηκαν και παρουσιάστηκαν σε διαδραστικές εκδηλώσειςσυζητήσεις σε Αθήνα, Καλλιθέα, Περιστέρι, Χαλάνδρι, Φιλαδέλφεια, Πειραιά.

Ικανοποιεί το σχολείο τα θέλω και τις ανάγκες ανάγκες σου; σου; Το 40% των μαθητών υποστήριξε πως το σχολείο τους αγχώνει, ενώ ένα 25% έδωσε την απάντηση «Το ποιο; Μήπως εννοείς το φροντιστήριο». Και πως να είναι αλλιώς; Αφού τα τελευταία δύο χρόνια έχουν περάσει 4 νόμοι που δυσκολεύουν την πρόσβαση ενός νέου στο Πανεπιστήμιο και την ίδια στιγμή οι φετινοί μαθητές της Γ’ Λυκείου έχουν να πάνε σχολείο σε «κανονικές συνθήκες» από το Γυμνάσιο… Το σχολείο εξακολουθεί να λειτουργεί σαν ένα κέντρο εξετάσεων οξυμένου ανταγωνισμού και όχι σαν ένα σχολείο προωθεί τη γνώση- όπως είπε ένας μαθητής «Μοιάζει με εργοστάσιο, ο καθένας κάνει τα ίδια πράγματα κάθε μέρα, μόνος του χωρίς να μιλάει στους άλλους».

Τι θα ήθελες να αλλάξει στο σχολείο; Το 70% των μαθητών απαντά :να φύγει η Τράπεζα Θεμάτων, η ΕΒΕ, ΌΧΙ ΑΛΛΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ «Θέλω καλύτερες υποδομές όχι να γκρεμίζεται το κτήριο στο κεφάλι μας, να πλημμυρίζει». Είναι παράλογο να ζητά ο μαθητής ένα σχολείο που θα καλύπτει τις ανάγκες του; Όχι! Γιατί σήμερα υπάρχει η επιστημονική δυνατότητα, τα υλικά, το ανθρώπινο δυναμικό, τα χρήματα να φτιαχτεί ένα σύγχρονο σχολείο μέσα σε 3 μήνες, όπως για παράδειγμα έγινε με το σχολείο μετά τον σεισμό στη Λάρισα. Γιατί υπάρχουν σχολεία με γήπεδα, κολυμβητήριο, θέατρο, εργαστήρια αλλά δεν είναι αυτά στα οποία πηγαίνει η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών. Γιατί είμαστε στην εποχή του 5G και δε γίνεται τα σχολεία να μη «σηκώνουν» πάνω από δύο διαδικτυακές τάξεις ταυτόχρονα, τα εργαστήρια υπολογιστών -όπου υπάρχουν- να είναι με εξοπλισμό του 1980.

Θέλω να μαθαίνω την αλήθεια… ο καθένας λέει την αποψάρα του και τα βιβλία τα δικά τους… Στο βιβλίο της Άλγεβρας στο Γυμνάσιο που μας διδάσκουν για τα ανάλογα ποσά, λέει πως όσο μεγαλώνεις τόσα πιο πολλά λεφτά έχεις! Έγινε!»

Το σχόλιο αυτό ενός μαθητή, κατά τη διάρκεια μιας εκδήλωσης, δείχνει πως το σχολείο δεν είναι ένας κόσμος έξω από την κοινωνία μας. Λειτουργεί όπως κι αυτή. Στην κοινωνία μας το τι, πόσο, ποτέ θα παραχθεί, ποια δική μας ανάγκη σε μόρφωση, υγεία, εργασία θα καλυφθεί καθορίζεται από αυτούς που έχουν στα χέρια τους την εξουσία και τον πλούτο. Με βάση τη δική τους ανάγκη να έχουν συνεχώς ολοένα και μεγαλύτερο κέρδος. Το σχολείο αναγκαστικά αναπαράγει τις αξίες αυτές που υπηρετούν το σύστημα που λειτουργεί με αυτό το στόχο. «Το σχολείο μας προετοιμάζει για το τι εργαζόμενοι θα βγούμε. Τέτοιοι που θα ανταγωνιζόμαστε ο ένας τον άλλον που δεν θα σηκώνουμε το κεφάλι, δεν θα αναζητάμε την αλήθεια. Γι’ αυτό και σήμερα κυριαρχεί ο ανταγωνισμός μέσα σε αυτό», είπε χαρακτηριστικά ς μαθητής. Γι’ αυτό και όλοι μας μαθαίνουμε πράγματα συγκεκριμένα, τόσα όσα θα ορίσουν οι καπιταλιστές ότι θα χρειαστούμε ως εργαζόμενοι κι όχι τόσα όσα πραγματικά έχει κατακτήσει η ανθρωπότητα. Για αυτό το σχολείο σήμερα δεν έχει σύγχρονες υποδομές, για αυτό όλα τα τελευταία χρόνια η κατάσταση σε αυτό χειροτερεύει όσοι νόμοι και αν περνούν για τη δήθεν «βελτίωσή» του.

» Πώς μπορεί να αλλάξει το σχολείο; Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια μαθητών που πήραν τον λόγο στις εκδηλώσεις:

«Πουθενά κάνεις δε ζητάει τη γνώμη μας! Εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε συνηθίσει να μας ρωτούν... Οπότε ας ξεκινήσουμε με το να μας ρωτήσουν και να μας ακούσουν οι καθηγητές, τα υπουργεία, όλοι! Να μας αφήνουν να λέμε τη γνώμη μας, όπως κάνουμεσήμερα εδώ!

Υπουργοί αλλάζουν κάθε λίγα χρόνια και παρόλα αυτά η πολιτική τους συνεχίζεται. Για να αλλάξουμε τα πράγματα πρέπει να γίνουμε πιο πολλοί αυτοί που αγωνιζόμαστε.... τις τελευταίες χρονιές παρόλο που ήταν δύσκολα τα πράγματα με τον αγώνα μας πετύχαμε να κρατήσουν κάποια μέτρα στον πάγο όπως πρόσφατα για το μηχανογραφικό

α μέλη της ΚΝΕ, αγωνιστές μαθητές σε κάθε σχολείο βάζουμε στόχο να γινόμαστε περισσότεροι μέσα σε κάθε σχολείο αυτοί που προβληματιζόμαστε για καθετι που αφορά τη ζωή των μαθητών, να αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα μας κόντρα σε όσους μας καλούν να κάνουμε «υπομονή μέχρι να περάσουν τα δύσκολα» κρύβοντας ότι η σαπίλα αυτού του συστήματος δε θα «περάσει» κάποια στιγμή. Παλεύουμε για την κοινωνία του σοσιαλισμού που οι ανάγκες του ανθρώπου και η κάλυψη τους θα είναι στο επίκεντρο όχι το κέρδος των λίγων. Παλεύουμε για το σοσιαλισμό γιατί θέλουμε ένα σχολείο που να μορφώνει ουσιαστικά. Να δίνει απλόχερα τη γνώση και όχι με το σταγονόμετρο. Να μην κοιτάει τους μαθητές στην τσέπη. Να στηρίζει τη νεολαία για να κάνει όνειρα όχι να τα τσακίζει. Να «χωράει» τις κλίσεις, τα ενδιαφέροντα των μαθητών, την ανάγκη να γνωρίσουν τον κόσμο!

Οδηγητής



Απρίλιος 2022

Οι μαθητές είναι με το δίκιο των λαών! • • • ΣΥ

«Οδηγητής»: Τι ακούτε στα σχολεία για τον πόλεμο; Χριστίνα: Διάφορα. Άλλοι λένε «φταίει ο Πούτιν», άλλοι έλεγαν ότι «φταίει η Ουκρανία και καλά τους κάνει ο Πούτιν», άλλοι λένε ότι «έχει δίκιο η Ουκρανία».

Ο: Οι καθηγητές σας σάς έχουν πει καθόλου για τον πόλεμο; Χ: Ναι, αλλά εγώ δε συμφωνώ με πολλά από αυτά. Γιατί μας λένε να βρούμε ποιος έχει δίκιο σε αυτόν τον πόλεμο. Μας λένε πως πρέπει να πάρουμε το μέρος της Ουκρανίας επειδή εισέβαλε ο Πούτιν κι ότι έχει δίκιο η Ουκρανία. Κανένας δεν μπήκε στη διαδικασία να μας πει γιατί γίνεται αυτός ο πόλεμος. Μόνο ότι πρέπει να πάρουμε το μέρος κάποιας χώρας.

Ο: Πώς αποφάσισες να μιλήσεις στους συμμαθητές σου για τον πόλεμο; Χ: Στο μάθημα της Ιστορίας μας έβαλαν εργασία με τίτλο «Ποιος έχει δίκιο κατά τη γνώμη σας στον πόλεμο;». Εγώ γενικά σε αυτό το μάθημα δεν συμμετέχω πολύ γιατί ο τρόπος που γίνεται το μάθημα δε με ενθουσιάζει. Όταν όμως άκουσα την εργασία, ενθουσιάστηκα. Και πήγα σπίτι, διάβασα και την έγραψα.

Ο: Κι όταν διάβασες την εργασία μέσα στην τάξη, τι έγινε; Χ: Η καθηγήτρια μου είπε «Μπράβο» αλλά μετά δεν πίστευε πως την έγραψα εγώ, ότι το έψαξα παραπάνω για την Ουκρανία, ότι μίλησα για την ευθύνη που έχει η ΕΕ και το ΝΑΤΟ σε αυτόν τον πόλεμο… Μάλλον επειδή δε συμμετέχω πολύ στο μάθημά της, με θεωρεί «Στην Ουκρανία έχουν μαζευτεί από τη μία Ρωσία και από την άλλη ΕΕ-ΝΑΤΟ-ΗΠΑ και κοιτάνε ποια κομμάτια φυσικού πλούτου της θα πάρουν. Κι αφού δεν τα βρίσκουν με τα λόγια, πιάνουν τα όπλα… Όμως ούτε δούλεψαν ούτε θα πολεμήσουν γι’ αυτά, αλλά έχουν βάλει τους λαούς να σκοτώνονται για τα δικά τους συμφέροντα.. » Απόσπασμα από την εργασία της Χριστίνας

••• ΞΗ

ΝΤΕΥ ΝΕ

τις σχολικές τάξεις ακούγονται απίστευτα πράγματα για τον λόγο που γίνεται ο πόλεμος, τι θέση πρέπει να πάρουμε… Η Χριστίνα, μαθήτρια της Γ΄ Γυμνασίου στην Πάτρα, με αφορμή μια εργασία που έκανε στην Ιστορία, απαντά στις ερωτήσεις μας…

μικρή για τέτοιες γνώσεις, δεν ξέρω… Από την άλλη τα παιδιά με χειροκρότησαν και άρχισαν να μου κάνουν ερωτήσεις. Με ρωτούσαν: «Τι τόσο σημαντικό έχει η Ουκρανία και την θέλουν τόσο πολύ (εννοεί οι ιμπεριαλιστές ΝΑΤΟ-ΕΕ και Ρωσία); Τι είναι αυτοί οι αγωγοί; Τι μεταφέρουν»;

«Ο»: Τι τους έκανε περισσότερο εντύπωση; Χ: Αρχικά το γεγονός ότι ακόμη και μέχρι σήμερα γίνονται πόλεμοι για τα συμφέροντα άλλων. Γενικά το ότι έμαθαν τα αίτια του πολέμου και δε στάθηκα στον «τρελό Πούτιν» που διαφημίζουν όλοι… Μετά, αυτό που τους έκανε τρομερή εντύπωση ήταν πως τελικά μπορεί να έχει δίκιο ο λαός κι όχι ο Πούτιν ή ο Ζελένσκι! Γιατί τόσο καιρό έτσι όπως μας τα έλεγαν οι καθηγητές μας, δεν μας είχαν κάνει να σκεφτούμε ότι υπάρχει και αυτή η λογική! Και μάλιστα μέσα στην τάξη ακούστηκαν και παιδιά που είπαν «Μπράβο στην ΚΝΕ που τα λέει όπως είναι, δε στέκονται στην ηλικία μας, λένε την αλήθεια, πράγματα που δεν τα ακούμε ούτε στα σόσιαλ ούτε στα σχολεία ούτε στις ειδήσεις». Γενικά στους μαθητές μας λείπει η αλήθεια! Κι όταν ακούμε πράγματα που μας βοηθούν να τη βρούμε, είναι σαν να μας ανοίγουν τα μάτια! Οπότε και με αυτήν την εργασία νομίζω βοήθησα τους συμμαθητές μου να καταλάβουν κάποια πράγματα! Και τους καθηγητές μου, γιατί ενώ στην αρχή έλεγαν στην ουσία να διαλέξουμε το μέρος της μια πλευράς ή της άλλης, μετά την εργασία μου, που την μοίρασαν και σε άλλους καθηγητές και παιδιά, άρχισαν να σκέφτονται κι εκείνοι ότι δεν έχω άδικο…

«Ο»: Έχετε κάνει κάποια δράση αντιπολεμική στο σχολείο; Χ: Γενικά γίνονται συζητήσεις σαν αυτή που σχολιάζουμε τώρα. Και για να βοηθήσουμε τους συμμαθητές μας, οι μαθητικές οργανώσεις της ΚΝΕ στην Πάτρα γράψαμε ανακοίνωση που λέγαμε γιατί έγινε ο πόλεμος, ποιος θα κερδίσει και ποιος θα βγει χαμένος, τι πρέπει να κάνουν οι μαθητές και τη μοιράσαμε και στο σχολείο. Και φυσικά τυπώσαμε αυτοκόλλητα αντιπολεμικά για να γεμίσουμε τετράδια, σχολεία κτλ!

«Ο»: Τι άλλο μπορούν να κάνουν οι μαθητές στα γυμνάσια σε κάθε περιοχή για να στείλουν μήνυμα ενάντια στον πόλεμο; Χ: Νομίζω πως το να δυναμώσει η φωνή της ΚΝΕ είναι πολύ σημαντικό! Γιατί είμαστε αυτοί που ψάχνουμε και λέμε την αλήθεια! Γιατί παλεύουμε για μια κοινωνία χωρίς πλούσιους και φτωχούς, που δεν θα γίνονται πόλεμοι και δεν θα μας εκμεταλλεύονται αυτοί οι λίγοι που έχουν την εξουσία, δεν θα μας καταπιέζουν για να κερδίζουν εκείνοι! Αυτό που επίσης μπορούν να κάνουν είναι να μη συμφωνούν στο να στέλνει η κυβέρνηση όπλα! Αντί γι’ αυτά να μαζέψουμε οι μαθητές τρόφιμα και είδη ανάγκης για τον λαό. Αλλά ακόμη κι αυτό δείχνει τι συμφέρον έχει και η δική μας κυβέρνηση και συμμετέχει και με αυτόν τον τρόπο στον πόλεμο! Κι αυτό που σίγουρα εμείς θα κάνουμε είναι πως στις 6 Απρίλη θα είμαστε στην Απεργία! Θα το βάλουμε στα 15μελή μας να πάρουμε αποφάσεις να πάμε σαν σχολεία στην απεργία! Γιατί μας αφορά ο πόλεμος που γίνεται, μας αφορά το ότι έχουν ακριβύνει τα πάντα, μας αφορά που μέσα σε όλα τα άλλα έχουμε να δώσουμε χιλιάδες εξετάσεις στο σχολείο! Κι έχουμε άποψη για όλα αυτά, δεν θα τα αφήσουμε έτσι!

Συνέντευξη τον Γιάννη Δίσκο

μαέστρο στην εκπομπή «Μουσικό Κουτί» της ΕΡΤ

«Να ακούμε πολύ...

και πολλή μουσική!»

«Οδηγητής»: Έχοντας αναλάβει τη μουσική διεύθυνση της εβδομαδιαίας εκπομπής στην ΕΡΤ, «Μουσικό Κουτί», αυτού του ξεχωριστού μουσικού Jukebox, που έχει ήδη κερδίσει τις εντυπώσεις και την αγάπη του κοινού, θα θέλαμε να μας πείτε δυο λόγια για την ως τώρα εμπειρία σας… Γιάννης Δίσκος: Η θέση μου και η συμμετοχή μου σε αυτήν την εκπομπή μόνο σαν «δώρο θεού» μπορεί να εκτιμηθεί, από όποια πλευρά κι αν το δεις. Πρώτα απ’ όλα η ομαδικότητα και η συλλογικότητα που υπάρχει είναι κάτι που δεν μπορείς να το περιγράψεις με απλά λόγια. Ο αλληλοσεβασμός και η κατανόηση είναι μόνο

• • • ΣΥ

ΝΤΕΥ ΝΕ

••• ΞΗ

«Οδηγητής» ανοίγει το «μουσικό κουτί» του Γιάννη Δίσκου, ενός μουσικού που έγινε ευρέως γνωστός από το συγκρότημα «Imam Baildi» και τώρα αποτελεί έναν από τους βασικούς συντελεστές στην επιτυχία της εκπομπής «Μουσικό Κουτί» της ΕΡΤ, καθώς είναι ο μαέστρος και ενορχηστρωτής της. Είναι ο μουσικός που καταφέρνει να μεταλλάσσει τους ήχους, κάνοντας το σαξόφωνο να «κλαίει» σαν κλαρίνο και το κλαρίνο να μαγεύει σαν σαξόφωνο…

μερικές λέξεις-έννοιες, που σπάνια τις συναντάς σε μία δουλειά. Η εμπιστοσύνη που μου έδειξε ο κύριος Πορτοκάλογλου εξαρχής, σε ένα όραμά του, σε μία ιδέα που είχε και κατέληξε να γίνει εκπομπή, είναι κάτι που δε θα ξεχάσω ποτέ και πάντα θα το εκτιμώ. Η «Μπάντα του Κουτιού» πλέον δεν είναι συνεργάτες ή φίλοι, είναι οικογένεια. Αν δε στείλουμε 50 μηνύματα καθημερινά μεταξύ μας, μας πιάνει στερητικό. Με πολλά από τα παιδιά είχαμε συνεργαστεί και στο παρελθόν, αλλά αυτό το σύνολο… Και αύριο να τελειώσει όλο αυτό, εγώ θα αισθάνομαι γεμάτος. Ένας από όλους να ήταν διαφορετικός, θα ήταν διαφορετικό το σύνολο. Εμπειρία στην τηλεόραση δεν είχα (μόνο σαν τηλεθεατής), αλλά δεν μπορώ να φανταστώ κάτι καλύτερο από αυτό, από τους παρουσιαστές μας, Νίκο Πορτοκάλογλου και Ρένα Μόρφη, την εταιρεία μας «Foss Productions», Στέλιο Κοτιώνη και Μαριλένα Χαραλαμποπούλου, τον σκηνοθέτη μας Περικλή Βούρθη, την αρχισυντάκτριά μας Θεοδώρα Κωνσταντοπούλου, τον Νίκο Μακράκη, που ετοιμάζει τις λίστες για τα τραγούδια και πολλούς ακόμη… Με έναν μαγικό τρόπο «έδεσαν» όλα τα συστατικά. Ένα άλλο πολύ βασικό είναι οι συνεργασίες μας με τους καλεσμένους μας. Πολύ δύσκολα κάποιος άλλος θα έχει τη δυνατότητα να παίξει με τόσους πολλούς, διαφορετικούς, μοναδικούς καλλιτέχνες. Μέχρι τώρα έχουν έρθει κοντά στους 160 καλλιτέχνες και μέχρι το τέλος της τηλεοπτικής χρονιάς μπορεί να ξεπεράσουν και τους 200. Και εκεί που κατάλαβα ότι με την «Μπάντα Του Κουτιού» θα γίνουμε «ένα» ήταν όταν κατάλαβα ότι και για τα παιδιά ο κάθε καλλιτέχνης είναι ισάξιος με τους άλλους, στο ότι δίνουμε την ίδια ενέργεια και χρόνο είτε ο καλλιτέχνης είναι ο Eric Burdon ή η κα Φαραντούρη, είτε είναι ένας πιο «μικρός» καλεσμένος που έρχεται σαν guest για 2-3 τραγούδια. Λάμπη Κουντουρόγιαννη, Στέλιο Φραγκούς, Δημήτρη Καζάνη, Θανάση Τσακιράκη και Βύρωνα Τσουράπη…. Σας αγαπώ πολύ.

Οδηγητής

«Ο»: Σε όλες τις μέχρι τώρα εκπομπές έχετε καταπιαστεί με πολλά είδη μουσικής μέσα από τη μακρά διαδρομή του ελληνικού τραγουδιού στο χρόνο, από παραδοσιακούς ήχους μέχρι μπαλάντες και ροκ κομμάτια, με εναλλακτικές ενορχηστρώσεις και πρωτότυπα «παντρέματα» που «επανασυστήνουν» κατά κάποιον τρόπο πτυχές της ελληνικής μουσικής στις νεότερες γενιές. Ήταν εύκολο εγχείρημα; Πώς εργάζεστε για το πετύχετε; Γ.Δ: Φυσικά και δεν είναι ένα εύκολο εγχείρημα ούτε μπορούμε να πούμε ότι όλες στέφθηκαν με επιτυχία. Ο κάθε μουσικός από την «Μπάντα Του Κουτιού» έχει διαφορετικά μουσικά βιώματα και ακούσματα και αυτά βγάζει στο σύνολο. Το βασικό συστατικό είναι η εμπιστοσύνη και η συλλογικότητα. Αν έχουμε να παίξουμε ένα νησιώτικο κομμάτι, θα εμπιστευτούμε την άποψη του Δημήτρη Καζάνη, ένα Ρεμπέτικο την άποψη του Στέλιου Φραγκούς, ένα Pop τον Λάμπη Κουντουρόγιαννη, ένα Classic Rock τον Θανάση Τσακιράκη και τον Βύρωνα Τσουράπη. Όταν μας δίνει ο Νίκος Μακράκης τη λίστα με τα τραγούδια που θα παίξουμε, κάνουμε συχνά μία βιντεοκλήση όλοι μαζί, κουβεντιάζοντας και δίνοντας ιδέες για κάθε κομμάτι, στη συνέχεια γράφω τις παρτιτούρες με τη βοήθεια του Στέλιου Φραγκούς και τις στέλνω στην υπόλοιπη μπάντα. Μία μέρα έχουμε πρόβα μόνο οι μουσικοί του κουτιού, που «περνάμε» όλα τα τραγούδια, δοκιμάζουμε διασκευές και διαφορετικές ενορχηστρώσεις, την επόμενη έρχονται οι καλεσμένοι μας με τον Νίκο Πορτοκάλογλου και την Ρένα Μόρφη και κάνουμε πρόβα, παρουσιάζοντάς τους τις προτάσεις μας. Τις περισσότερες φορές «περνάνε». Πολλές φορές χρειαζόμαστε την υποστήριξη του Νίκου Πορτοκάλογλου που με τον επαγγελματισμό που έχει και την εμπιστοσύνη που του δείχνουν όλοι οι καλεσμένοι, τελικά γίνεται δεκτή η πρότασή μας. Την επόμενη έρχεται το γύρισμα και το αποτέλεσμα το βλέπετε κάθε Τετάρτη. Φυσικά υπάρχουν και οι θρυλικές ενάρξεις που είναι ιδέες του κυρίου Πορτοκάλογλου και μας τις φέρνει κάθε Τρίτη σε κάθε πρόβα με τέτοια χαρά που πιστεύω πως ίδια χαρά έχει όταν γράφει ένα νέο τραγούδι. Μας τις παρουσιάζει, κάνουμε πρόβα και είμαστε έτοιμοι για το γύρισμα.

«Ο»: Παίζοντας ο ίδιος κλαρίνο και σαξόφωνο, έχετε μουσικά βιώματα και εμπειρίες τόσο από παραδοσιακά ακούσματα όσο και από πιο σύγχρονα. Με ποιον τρόπο πιστεύετε ότι αυτοί οι ήχοι καταφέρνουν να συνομιλούν σήμερα; Γ.Δ: Αυτήν την ερώτηση προσπαθώ να απαντήσω από τότε που ήμουν έφηβος, όταν διάβαζα για το δίπλωμα κλαρινέτου την ημέρα (άρα έπρεπε να σκέφτομαι στρωτά, κλασικά, ρομαντικά) και το βράδυ έπρεπε να πάω να παίξω σε ένα γάμο ή πανηγύρι. Το φανταστικό με ένα παραδοσιακό κομμάτι είναι ότι σου είναι οικείο ακόμα και αν αποδεχτεί ότι το ακούς πρώτη φορά. Δεν είναι βιωματικό μόνο για τους μουσικούς ή τους χορευτές. Σίγουρα δεν μπορώ να πω ότι είμαι πλέον ένας παραδοσιακός μουσικός, όπως δήλωνα μέχρι πριν λίγα χρόνια. Δεν ξέρω τι «σφραγίδα» θα μου έβαζα, μάλλον τίποτα. Ένας μουσικός που αγαπάει τρομερά τη δουλειά του, τη μουσική, τις ενορχηστρώσεις και τις συνθέσεις.



Απρίλιος 2022

«Ο»: Μία από τις ενότητες της εκπομπής παρουσιάζει έργο νέων τραγουδοποιών δίνοντας έτσι βήμα και σε νεότερους καλλιτέχνες. Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν πιστεύετε στην προσπάθειά τους να κάνουν τα δικά τους βήματα; Γ.Δ: Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν νέοι καλλιτέχνες, δημιουργοί, ερμηνευτές, μπάντες. Όλους αξίζει να τους γνωρίσει ο κόσμος και μετά να επιλέξει ο καθένας ποιος από αυτούς είναι κοντά στα ακούσματα του καθενός. Σε άλλους θα αρέσει ένας καλλιτέχνης, σε άλλους όχι. Φαντάζεστε να άρεσαν όλοι σε όλους ή κανείς σε κανέναν; Γι’ αυτό υπάρχει τόσο μεγάλη γκάμα ειδών, τόσα διαφορετικά ραδιόφωνα, τόσες μουσικές εκπομπές. Η μουσική είναι μία τεράστια αγκαλιά που χωράει τα πάντα μέσα. Οι δυσκολίες μπορεί να είναι από μηδενικές έως αμέτρητες. Μερικές φορές πιάνεις τον σφυγμό της εποχής ή ο δικός σου σφυγμός είναι αυτός που έχει τους ίδιους παλμούς με την εποχή. Εκεί τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα, χωρίς να σημαίνει ότι θα γίνει και πάλι μόνο του. Άλλες φορές παίζει μεγάλο ρόλο η τύχη. Πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες έχουν δηλώσει ότι ήταν την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος. Σίγουρα οι περισσότεροι βάζουν υψηλούς στόχους και φυσικά κάνουν πολύ καλά. Το παν είναι να μένεις πιστός στις αξίες σου. Σίγουρα θα βρεις έτσι το κοινό σου και θα σε αγαπήσει ο κόσμος για αυτό.

«Ο»: Τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε σε νέους μουσικούς, που διαβάζουν τον «Οδηγητή»; Γ.Δ: Για αρχή θα κλέψω μία ατάκα του Λάμπη Κουντουρόγιαννη που είναι από τα πιο βασικά συστατικά: «Να ακούνε πολύ και... πολλή μουσική». Είναι προφανές ότι πρέπει να το αγαπάνε πολύ. Να είναι προετοιμασμένοι για ατυχίες και δυσκολίες, αλλά με επιμονή και υπομονή να είναι σίγουροι ότι όλα θα πάνε έτσι όπως τα έχουν ονειρευτεί. Η μουσική δεν έχει ταβάνι, όσο μελετάς, όσο ασχολείσαι, εξελίσσεσαι. Η μουσική δεν έχει όρια. Αν μιλήσουμε για διασκευές, μπορεί να έρθει στο σήμερα χωρίς να αλλοιωθεί η αρχική σύνθεση-ιδέα, με σεβασμό πάντα στον δημιουργό. Τέλος, το μήνυμά μου είναι ότι πρώτα πρέπει να ακούμε κάτι αν είναι εύηχο ή δύσηχο και μετά να λέμε αν είναι σωστό ή λάθος…

Προσεγγίζοντας την εξάρτηση ως κοινωνικό φαινόμενο

Γιατί τελικά «φταίει ο Καπιταλισμός»;

Φαινόμενο που εξελίσσεται

Ετήσια Έκθεση της Διεθνούς Επιτροπής του ΟΗΕ για τον Έλεγχο των Ναρκωτικών (INCB) μεταξύ άλλων διαπιστώνει σημαντική χρηματοοικονομική ροή από τη διακίνηση ναρκωτικών, εκτιμώντας ότι είναι από τις προσοδοφόρες επιχειρήσεις σήμερα λόγω της αυξανόμενης χρήσης τους. Επίσης, εντοπίζει αύξηση κατά 22% της χρήσης ναρκωτικών μέσα σε μια 10ετία, ενώ αυξήθηκαν κατά 41% οι θάνατοι από οπιοειδή. Έρευνα της ομάδας SCORE, σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Κέντρο παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας εντοπίζει αύξηση των φορτίων κάνναβης στα λήμματα των μισών πόλεων όπου έγινε ανάλυση. Ο καθηγητής Αναλυτικής Χημείας Ν. Θωμαΐδης υποστηρίζει ότι, βάσει των ευρημάτων στα λήμματα, η χρήση κάνναβης στην Αθήνα είναι από τις υψηλότερες (5η πόλη στην Ευρώπη).

Σίγουρα θα παρατηρήσουμε πολλούς παράγοντες κατά περιόδους που παίζουν ρόλο στη διαμόρφωση των παραπάνω στοιχείων, όπως ανεργία, οικονομική κρίση, πανδημία, αλλαγές στους όρους ζωής, πόλεμος, ανασφάλεια κ.ά. Όμως υπάρχει ένας κοινός διαχρονικός παρονομαστής: το έδαφος πάνω στο οποίο γεννιούνται και αναπαράγονται τα παραπάνω φαινόμενα που έχουν πάρει το χαρακτήρα ενός φαύλου κύκλου, το έδαφος πάνω στο οποίο διαμορφώνεται και ο άνθρωπος που καλείται να τα αντιμετωπίσει. Αν δεν το δούμε αυτό, δεν θα μπορέσουμε να προσεγγίσουμε τη ρίζα του προβλήματος, την καπιταλιστική κοινωνία.

«Να βλέπεις κάθε ζήτημα από την άποψη του πώς εμφανίστηκε ένα ορισμένο φαινόμενο στην Ιστορία, ποια βασικά στάδια πέρασε το φαινόμενο (…) και από την άποψη αυτής της εξέλιξής του να βλέπεις πώς έχει το πράγμα αυτό τώρα» Β. Ι. Λένιν

Είναι αλήθεια ότι από την αρχαιότητα είχαν ανακαλυφθεί ψυχοδραστικές ουσίες και γινόταν χρήση κάτω από ορισμένες συνθήκες εθιμοτυπικού χαρακτήρα (πχ τελετές ενηλικίωσης, από πνευματικούς ηγέτες που πίστευαν ότι έτσι αποκτούν θεϊκές ιδιότητες κ.ά). Η μαζική εξάρτηση από ναρκωτικές ουσίες ως κοινωνικό πρόβλημα κάνει την εμφάνιση της για πρώτη φορά, παράλληλα με την περίοδο ανάπτυξης του καπιταλισμού. Είναι η περίοδος κατά την οποία συγκροτήθηκαν μεγάλες βιομηχανίες, τότε έχουμε τη μαζική συγκέντρωση εργατών στις μεγάλες πόλεις, παράλληλα με την εκρηκτική ανάπτυξη της επιστήμης (πχ Χημεία). Η διάδοση ναρκωτικών ουσιών την περίοδο εκείνη συνέβαλε να διαμορφωθούν οι όροι αντοχής στις αντίξοες συνθήκες εκμετάλλευσης, στους νέους όρους ζωής που διαμορφώνονταν, αποκαλύπτοντας και με αυτόν τον κυνικό τρόπο την πραγματική φύση του καπιταλισμού. Μαζί με την εξέλιξη της καπιταλιστικής κοινωνίας εξελίσσεται και το φαινόμενο της τοξικοεξάρτησης. Όμως για να δούμε ουσιαστικά γιατί και πώς στις σύγχρονες κοινωνίες η χρήση ουσιών παίρνει επιδημικές διαστάσεις και εντάσσεται οργανικά στους σύγχρονους όρους ζωής, χρειάζεται να ψάξουμε πιο βαθιά.

Καπιταλισμός και ναρκωτικά: μια σχέση πολύμορφης εξάρτησης Αν δίναμε τον λόγο στους επιστήμονες που ασχολούνται με το φαινόμενο θα μας μιλούσαν εξ’ αρχής για το «Τρίγωνο της εξάρτησης» που στις «κορυφές» του υπάρχουν οι εξής τρείς συνθήκες: η «προσωπικότητα» του ατόμου, η συνάντηση με την «ουσία» και η «κοινωνικοπολιτιστική στιγμή». Σε αυτό παρουσιάζουν την εξάρτηση από ναρκωτικά ως ένα σύνθετο κοινωνικό φαινόμενο που καθορίζεται από πολλούς παράγοντες (ιστορικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς ψυχολογι-

κούς κτλ). Είναι δηλαδή πολυπαραγοντικό φαινόμενο. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχουν πολλοί παράγοντες και το άθροισμα τους διαμορφώνει αυτό το φαινόμενο, αλλά ότι το σύνολο των πλευρών και συνθηκών που γεννά η σημερινή κοινωνία συμβάλουν, στην αλληλεπίδραση τους, στην εμφάνιση του φαινομένου. Η προσωπικότητα του ανθρώπου διαμορφώνεται μέσα στην κοινωνία όπου ζει, όπου διαπαιδαγωγείται, όπου εξελίσσει στοιχεία της προσωπικότητάς του και σε μεγάλο βαθμό καθορίζουν το πώς αντιμετωπίζει δυσκολίες, με ποια συνειδησιακά εφόδια αντιμετωπίζει την κοινωνική πραγματικότητα. Από την άλλη η συνάντηση με την ουσία δεν είναι μια τυχαία διαδικασία στην κοινωνία όπου η ουσία είναι εμπόρευμα και έτσι διαμορφώνονται όροι «προσφοράς», αλλά και στην κοινωνία όπου εξαιτίας μιας σειράς παραγόντων διαμορφώνεται και η «ζήτηση». Το πιο μεγάλο όμως ενδιαφέρον παρουσιάζεται στον παράγοντα «κοινωνικοπολιτιστική στιγμή»…

Ας δούμε πίσω από τις λέξεις… Στη χρήση ουσιών αντανακλώνται οι κοινωνικές αντιφάσεις της εποχής μας. Αυτές οι αντιφάσεις αποτυπώνονται με δραματικό τρόπο στον ανθρώπινο ψυχισμό, ωθώντας όλο και περισσότερα άτομα να αναζητούν δρόμους φυγής απ’ την αφόρητη πίεσή τους. Η δραστηριότητα και οι σχέσεις που αναπτύσσει ο άνθρωπος με τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας αποτελούν τα καθοριστικά στοιχεία για τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του. Στην καπιταλιστική κοινωνία όμως, η εργασία του ανθρώπου δεν αξιοποιείται για να καλυφθούν άμεσα οι κοινωνικές ανάγκες. Οι εργαζόμενοι και πολύ περισσότερο οι άνεργοι, χάνουν την αίσθηση της κοινωνικής προσφοράς, νιώθουν απομονωμένοι και αδύναμοι απέναντι σε ότι έχουν να αντιμετωπίσουν.

Οι εργαζόμενοι δουλεύουν και παράγουν τα πάντα, όμως τίποτα δεν τους ανήκει. Ο καθένας προσπαθεί να καλύψει ατομικά τις ανάγκες του μέσα από εμπορεύματα, που πολλές φορές δεν είναι σε θέση να αγοράσει. Κι ενώ οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που διαμορφώνουν την πραγματικότητα, τελικά δε συνδέονται μαζί της. Όσο η σχέση με την πραγματικότητα αδυνατίζει, είναι εύκολο να έρθει κάτι να την υποκαταστήσει. Οι εκμεταλλευτικές σχέσεις της καπιταλιστικής κοινωνίας οδηγούν τον άνθρωπο να αντιλαμβάνεται το ατομικό του συμφέρον αποκομμένο από το κοινωνικό και να δρα ανταγωνιστικά με τους άλλους, οι διαπροσωπικές σχέσεις γίνονται όλο και πιο ατομικιστικές. Η ανασφάλεια για το μέλλον, το κλείσιμο στον εαυτό, η έλλειψη ελπίδας και προοπτικής, η κοινωνική απομόνωση, η αίσθηση της αδυναμίας του ανθρώπου, η μοναξιά οδηγούν σήμερα στην αναζήτηση τρόπων φυγής από μια πραγματικότητα που πνίγει.

Έκδοση Τμήματος Κατά των Ναρκωτικών και των εξαρτήσεων της ΚΕ του ΚΚΕ: «Για μια κοινωνία ελεύθερη από ναρκωτικά και όχι με ελεύθερα τα ναρκωτικά. Με το ΚΚΕ μπροστά για το σοσιαλισμό- κομμουνισμό», Κεφάλαιο 2.

Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ κατά των Ναρκωτικών και των Εξαρτήσεων

 Απρίλιος 2020  Δεκέμβρης Οδηγητής 2022 Οδηγητής

39 1

ΣYΓXPONH EΠOXH ΕΚ∆ΟΣΕΙΣ - ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ:

Από Ποιον και για Ποιον

ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

Οι θέσεις του ΚΚΕ στον αντίποδα της στρατηγικής του Κεφαλαίου Επιµέλεια: ΤΜΗΜΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Η έκδοση αυτή, που περιλαμβάνει τα υλικά της ημερίδας που διοργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ στις 10.11.2021 και επιπλέον σχετική αρθρογραφία, επιδιώκει να συμβάλλει τόσο στην παρουσίαση όσο και στη διάδοση των θέσεων του ΚΚΕ για την ουσιαστική αντιμετώπιση των προβλημάτων της πολιτικής προστασίας.

Η πρόταση του ΚΚΕ για το Πανεπιστήμιο των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και δυνατοτήτων. Για να θέσουν οι επιστήμονες τη γνώση τους στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών. Για να συμβάλλουν στο άνοιγμα του δρόμου για μια κοινωνία στο ύψος των ονείρων και των ανθρώπων.

Η ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΤΜΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Επιµέλεια: ΤΜΗΜΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Τα υλικά της Ημερίδας της ΚΕ του ΚΚΕ, που περιλαμβάνει η παρούσα έκδοση, αναδεικνύουν τον υποκριτικό χαρακτήρα των διακηρύξεων της αστικής πολιτικής της «πράσινης μετάβασης» σχετικά με την προστασία του περιβάλλοντος και, παράλληλα, τεκμηριώνουν την υπεροχή της κοινωνικής ιδιοκτησίας, του σοσιαλισμού για τη διασφάλιση μίας ισόρροπης σχέσης του ανθρώπου με τη φύση, του περιβάλλοντος με τη βιομηχανική και την κοινωνική δραστηριότητα.

Ι∆ΕΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΣ ΤΗΣ ΚΝΕ

ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

ΣΕΙΡΑ: ΑΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ∆ΙΚΑΙΟ Επιµέλεια: Ιδεολογική Επιτροπή & Τµήµα ∆ικαιοσύνης της ΚΕ του ΚΚΕ

Η Σύγχρονη Εποχή, στο πλαίσιο της μαρξιστικής έρευνας, εγκαινιάζει μια νέα σειρά εκδόσεων που αφορούν το αστικό και σοσιαλιστικό Δίκαιο. Με την παρούσα έκδοση αναδεικνύει το ταξικό περιεχόμενο του αστικού Συντάγματος και το ρόλο του στην εδραίωση κι ενίσχυση της δικτατορίας του κεφαλαίου.

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΠΟΔΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΟΥ «ΠΡΑΣΙΝΟΥ NEW DEAL»

ΤΜΗΜΑ ΠΑΙ∆ΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΑΣ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ

ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ

Για μια κοινωνία ελεύθερη από ναρκωτικά και όχι με ελεύθερα τα ναρκωτικά

H έκδοση προσεγγίζει τις βασικές πλευρές του κοινωνικού φαινομένου της εξάρτησης από ψυχοδραστικές ουσίες σύμφωνα με τη διαλεκτική υλιστική αντίληψη. Ταυτόχρονα, προβάλλει το ολοκληρωμένο πλαίσιο αιτημάτων του ΚΚΕ που θέτει στο επίκεντρο τις αιτίες του φαινομένου και τις σύγχρονες ανάγκες του ανθρώπου.

Η έκδοση κυκλοφόρησε προς τιμήν των 150 χρόνων από τη γέννηση του Λένιν, φιλοδοξώντας ν’ αποτελέσει μια πρώτη γνωριμία με το έργο του για κάθε νέο και νέα που δε συμβιβάζεται με τη σημερινή κατάσταση, που ψάχνει απαντήσεις στα ερωτήματα και τις ανησυχίες του.

ΤΣΑΡΛΣ ΕΜΙΛ ΡΟΥΘΕΝΜΠΕΡΓΚ BIBΛIOΠΩΛEIA:

E-SHOP

sep.gr

Aθήνα, Mαυροκορδάτου 3, τηλ.: 2103829835, mail: sepathens@gmail.com Θεσσαλονίκη, Πλάτωνος 7, τηλ.: 2310 283810, mail: septhess@gmail.com Πάτρα, Κανακάρη 159, τηλ.: 2610 222804, mail: sepioa@gmail.com

ΜΙΑ ΔΙΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΣΤΙΣ ΗΠΑ Δύο Αμερικανοί κομμουνιστές, από κατηγορούμενοι, γίνονται κατήγοροι στη δίκη τους και καταδεικνύουν ότι η αστική Δικαιοσύνη στρέφεται εναντίον εκείνων που απειλούν την εξουσία της άρχουσας τάξης. Φωτίζουν τη δικτατορία του προλεταριάτου ως τη μόνη διέξοδο για να ηττηθεί η αστική τάξη και να καταργηθεί η εκμετάλλευση!