Οδηγητής #1091 - Οκτώβριος 2021 by odigitis

Στιγµιότυπα από το 47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή

Άρθρα για τον αγώνα efood» των διανοµέων της «efood» σελ. 10

9 771791 359004

σελ. 6

#1091 | ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2021 | 2,00 ευρώ

Τα απολειφάδια του ναζισµού θα τα τσακίσει ο λαός σελ. 12

Συνέντευξη με αφορμή το ντοκιμαντέρ της ΚΝΕ για την Παρισινή Κομμούνα

Άρθρο για τις επικίνδυνες ιμπεριαλιστικές συμφωνίες Ένας μήνας ανοιχτών σχολείων: Οι μαθητές στους δρόμους ακόμη μια χρονιά!

Πανεπιστήμιο ανοιχτό στις ανάγκες των φοιτητών, κλειστό στην επιχειρηματική δράση

4 Σχόλια 6 Αναμνήσεις από το ταξίδι ενός συγκλονιστικού Φεστιβάλ 10 Οι αγώνας στην «e-food» μας δίνει δύναμη και ελπίδα 12 Τα απολειφάδια του ναζισμού θα τα τσακίσει ο λαός! 17 28η Οκτώβρη 1940: Οργανώνουμε τις δικές μας σχολικές αντιφασιστικές γιορτές!

20 Η ματωμένη ιστορία των βάσεων των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο

22 30

Δυνατή ΚΝΕ σε κάθε τμήμα βασικός όρος για να δυναμώνει η διεκδίκηση!

Η λογική του «μικρότερου κακού» και ο στόχος της «προοδευτικής διακυβέρνησης»

25 Πανδημία:

32 Που οφείλεται το νέο κύμα ακρίβειας; 34 Συνεχίζουμε την προσπάθεια για την ανάπτυξη

Πόσο διαφέρει ο φετινός Οκτώβρης από τον περσινό;

26 Σεισμός στο Ηράκλειο Κρήτης: Τα τεράστια

προβλήματα στα σχολικά κτίρια φάνηκαν για μια ακόμα φορά

27 Με αφορμή τα τελευταία περιστατικά

της κοινής πάλης των Κομμουνιστικών Νεολαιών!

36 Ανέγερση μνημείου στη Λάρισα: Φόρος τιμής

στους αλύγιστους, μικρή αποπληρωμή σ’ ένα μεγάλο χρέος

δολοφονιών γυναικών

28 «Απελευθέρωση» αγοράς ενέργειας: Ένα «έγκλημα»

39 140 χρόνια από τη γέννηση του Πάμπλο Πικάσο

σε βάρος των αναγκών του λαού, με ιστορία 30 χρόνων

odigitis.gr

Κομμουνιστική Επιθεώρηση Κυκλοφορεί το τεύχος 5/2021 ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ • Ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα, στη συζήτηση στη βουλή για τις πρόσφατες πυρκαγιές Ιδεολογική Επιτροπή της ΚΕ: Οι νέες προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ: Στην υπηρεσία του κεφαλαίου με νέο περιτύλιγμα

150 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΙΣΙΝΗ ΚΟΜΜΟΥΝΑ • Λουκάς Αναστασόπουλος: Από τη Γαλλική Επανάσταση στην Παρισινή Κομμούνα • Κωστής Μπορμπότης: Η χρεοκοπία του αναρχισμού και του μικροαστικού σοσιαλισμού μέσα από την πείρα της Κομμούνας

200 ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΡΞ - ΕΝΓΚΕΛΣ • Michael Kubi: Για την υπεράσπιση της «Διαλεκτικής της Φύσης» του Ένγκελς ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ 13.7.2021 - 5.9.2021

OΔΗΓΗΤΗΣ: Όργανο του ΚΣ της ΚΝΕ, www.odigitis.gr, e-mail: mail@odigitis.gr Ιδιοκτησία: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕ, Εκδότρια - Διευθύντρια: Αναστασία Μοσχόβου, Διεύθυνση: Λεωφόρος Ηρακλείου 145, Νέα Ιωνία, ΤΚ: 14231, Κωδικός: 3995, ISSN 1791-3594, Τηλ.: 210-2592514, 210-2592517

Οδηγητής



Οκτώβριος 2021

Η εμβέλεια της επιτυχίας

του Φεστιβάλ, οδηγός για να τεθεί και να υλοποιηθεί το σχέδιό μας…

χουμε κάθε λόγο να είμαστε υπερήφανοι για την πολύ μεγάλη επιτυχία των εκδηλώσεων του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή». Προηγήθηκε μεγάλη και κοπιαστική δουλειά όλων των οργανώσεων της ΚΝΕ με τη συμμετοχή και συμβολή πολλών φίλων της Οργάνωσης σε εκατοντάδες χώρους μόρφωσης, δουλειάς και γειτονιές, ώστε το σύνθημά του –που τόσο ενόχλησε– να γίνει αντικείμενο συζήτησης και προβληματισμού για χιλιάδες νέους και νέες, να φτάσει με τον «Οδηγητή» από χέρι σε χέρι, να διαδοθεί από στόμα σε στόμα Το ότι καταφέρνουμε να συνδυάζουμε τις καθοδηγητικές απαιτήσεις της προετοιμασίας για το Φεστιβάλ -με την έκταση και το μέγεθος που αυτό έχει και μάλιστα προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις της πανδημίας– με την αναβάθμιση της εσωοργανωτικής συζήτησης ως όρο για την υλοποίηση ενός εκτεταμένου σχεδίου πολιτικών παρεμβάσεων στην Αττική και όλη την Ελλάδα που είχαν επιτυχία, μπορεί να μας γεμίζει με αισιοδοξία. Μας δείχνει ότι παρά τις αδυναμίες που έχουμε, παρά τα εμπόδια που συναντάμε στη διάδοση των επαναστατικών ιδεών και στην ίδια τη δράση

…κόντρα στην προσπάθεια του συστήματος να ενσωματώσει με «μαστίγιο και καρότο» Αυτό το γεγονός, ως στοιχείο δυναμικό, το μετράει και η άρχουσα τάξη και το κράτος της. Ξέρουμε ότι θα αξιοποιήσει όλους τους τρόπους για να την ανακόψει, για να εμποδίσει τη συνάντηση τμημάτων της νεολαίας των εργατικών λαϊκών στρωμάτων με το ΚΚΕ. Έχουν πείρα αιώνων στην ενσωμάτωση, την τρομοκράτηση, στις αυταπάτες και τα ψευτοδιλήμματα, στην αξιοποίηση όλου του «φάσματος» των πολιτικών δυνάμεων και ομάδων ενάντια στη δική μας προσπάθεια για την ανασυγκρότηση του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος. Με αυτό το σχέδιο τώρα μπορεί και πρέπει να συγκρουστεί πιο αποφασιστικά το δικό μας σχέδιο και είναι αλήθεια πως υπάρχουν προϋποθέσεις να διευρυνθεί αισθητά ο πολιτικός περίγυρος του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης, στη νέα γενιά. Από όλα, προβάλλει ο χαρακτήρας του κράτους της αστικής τάξης, που ως μηχανισμός επιβολής της βίας της κυρίαρχης μειοψηφίας στην εκμεταλλευόμενη πλειοψηφία, λειτουργεί απαρέγκλιτα για τη διασφάλιση των γενικών συμφερόντων τους, που προϋποθέτουν την επιδείνωση της ζωής του λαού σε όλους τους τομείς. Αυτό επιβεβαιώνεται με την συνδυασμένη επίθεση στα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, με τα σχέδια ενίσχυσης της επιχειρηματικής λειτουργίας της τριτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, με την όλο και βαθύτερη εμπλοκή στα επικίνδυνα πολεμικά σχέδια των ιμπεριαλιστών δο-

μας, μπορούμε να θέτουμε υψηλούς στόχους και να τους πετυχαίνουμε όταν συζητάμε καλά τα κομμουνιστικά κριτήρια επιτυχίας του σχεδίου που βάζουμε, όταν ο καταμερισμός καθηκόντων και το χρονοδιάγραμμά τους είναι σαφές, όταν αξιοποιούνται περισσότεροι φίλοι της ΚΝΕ στη δράση δίπλα σε κάθε ΟΒ και κυρίως, όταν αυτά, στηρίζονται στην ενίσχυση της ιδεολογικής συζήτησης και αντιπαράθεσης καταρχάς «μέσα» στην Οργάνωση, προσπαθώντας να βάλουμε στη ζωή τις κατευθύνσεις του 21ου Συνεδρίου του Κόμματός μας. Η μεγάλη επιτυχία του φετινού Φεστιβάλ, πλάι στις συνολικότερες εκτιμήσεις μας του τελευταίου διαστήματος, δείχνει ότι χιλιάδες εργαζόμενοι και νέοι άνθρωποι ξεπερνώντας προκαταλήψεις, αψηφώντας την προπαγάνδα του συστήματος και τον αντικομμουνισμό, παρά τα αναπάντητα ερωτηματικά και τις αμφιβολίες τους, προσεγγίζουν την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για «την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας», προσβλέπουν στους κομμουνιστές για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους, την οργάνωση του αγώνα σήμερα, εδώ και τώρα.

λοφόνων για τα οποία χρυσοπληρώνουμε δισεκατομμύρια χωρίς να σχετίζονται στην πραγματικότητα με την άμυνα της χώρας. Με την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας στη γραμμή της ατομικής ευθύνης ενώ σχεδιάζουν την επιδείνωση της κατάστασης με το «νέο ΕΣΥ». Με τα ζητήματα της πολιτικής προστασίας όπως τραγικά αναδείχθηκαν με τις πυρκαγιές και τους σεισμούς. Με την προώθηση της προπαγάνδας περί «δύο άκρων» που επιχειρεί την ανιστόρητη και χυδαία εξίσωση των εθνικιστικών παρακρατικών ομάδων με τους μαζικούς φορείς του οργανωμένου κινήματος που παλεύουν ενάντια στο φασισμό και ρατσισμό, με την ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής που επιτίθενται και τρομοκρατούν όποιον διεκδικεί τα αυτονόητα. Το διακύβευμα είναι αν βελτιωνόμαστε συλλογικά και ατομικά ώστε από όλες τις εξελίξεις, τη γραμμή της κυβέρνησης και τη στάση των άλλων πολιτικών δυνάμεων, να τεκμηριώνουμε ότι μοναδική διέξοδος για όλα τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα είναι η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ και ότι σήμερα, εδώ και τώρα, μοναδική επιλογή προς το δικό μας συμφέρον είναι η συμπόρευση με τους κομμουνιστές, η αγωνιστική συμμετοχή στους μαζικούς φορείς, σωματεία και συλλόγους, ώστε να δυναμώνει η πάλη, οι νίκες και κατακτήσεις που αποσπάμε, κόντρα στην παθητικότητα, την αναμονή, τις ψεύτικες ελπίδες ότι δήθεν μία καπιταλιστική κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ αντί για τη ΝΔ, θα εφαρμόσει διαφορετική πολιτική παρότι όλοι ομολογούν κυνικά ότι «το κράτος έχει συνέχεια», παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοσε

σκληρή αντιλαϊκή πολιτική σε όλα τα μέτωπα συγκυβερνώντας μάλιστα με ακροδεξιούς.

Οι επόμενοι μήνες είναι κρίσιμοι για την υλοποίηση των στόχων της ΚΝΕ! Η οργάνωσή μας βγαίνει ενισχυμένη από τις μάχες του προηγούμενου διαστήματος που κορυφώθηκαν στο Φεστιβάλ. Η ευθύνη των καθοδηγητικών οργάνων μεγαλώνει. Οι προσπάθειές μας ως τώρα έχουν θετικό πρόσημο. Οι προϋποθέσεις για ένα στέρεο βήμα της ΚΝΕ μπροστά, υπάρχουν, μαζί με τα εμπόδια και τις αντικειμενικές δυσκολίες που –σωστά- δεν πρέπει να παραβλέπουμε. Κρινόμαστε και θα κριθούμε με τα δικά μας επαναστατικά κριτήρια μέσα σε σύνθετες εγχώριες και διεθνείς συνθήκες, υπό το βάρος του αρνητικού συσχετισμού. Εντείνουμε τις προσπάθειές μας για να τα καταφέρουμε. Στην άμιλλα στρατολογίας των οργανώσεών μας ως το τέλος του 2021, θα αποτυπωθεί σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα αυτών των προσπαθειών. Ιάσονας Φανός, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ και Γραμματέας της ΟΠ Αττικής

Περί θεωρίας των «δύο άκρων» Τις τελευταίες μέρες, με αφορμή τη δράση των φασιστικών συμμοριών στη Θεσσαλονίκη και αλλού, αλλά και το απαράδεκτο «ξέπλυμά» τους από την κυβέρνηση της ΝΔ, είδαμε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίζονται ως σφοδροί πολέμιοι της «θεωρίας των δύο άκρων». Και καλά κάνανε, γιατί πρόκειται για μια ανιστόρητη και πολύ επικίνδυνη θεωρία από την οποία τελικά επωφελούνται μόνο οι φασίστες. Επειδή, όμως, σε αυτά τα θέματα δεν επιτρέπεται η «κοντή μνήμη» πρέπει να σημειώσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τις δικές του μεγάλες ευθύνες. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Την απαράδεκτη καθυστέρηση στη δίκη της ΧΑ για την οποία «δεν έβρισκαν αίθουσα»; Τα ταξιδάκια και τις φωτογραφίσεις με τους ναζί στο Καστελλόριζο; Την υπογραφή του Τσίπρα μαζί με Μέρκελ, Όρμπαν κ.ά. στο απαράδεκτο αντικομμουνιστικό κείμενο της ΕΕ που χρησιμοποιούσε ορολογία στρατοδικείων; Τα πρόσφατα καλέσματα του Τόσκα, μετά τα αντιεμβολιαστικά συλλαλητήρια, στους εθνικιστές για συμπόρευση με τον ΣΥΡΙΖΑ; Ίσως αρκεί μόνο να πούμε ότι η θεωρία των δύο άκρων είναι δημιούργημα της ίδιας της σοσιαλδημοκρατίας και μάλιστα του πιο αμαρτωλού κόμματός της, του γερμανικού SPD, για τη νίκη του οποίου στις γερμανικές εκλογές πανηγύρισε πρόσφατα ο ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεικτικά παραθέτουμε μια προεκλογική αφίσα του από το 1932 που αναφέρει «ενάντια στον Πάπεν, τον Χίτλερ και τον Τέλμαν» και «λανσάρει» το σύμβολο με τα τρία βέλη. Η εικόνα μιλάει από μόνη της…

Στο ίδιο έργο θεατές Δικαιολογημένα ένας νέος άνθρωπος που βλέπει τις λίστες του αμύθητου πλούτου νιώθει οργή και αγανάκτηση. Δεν είναι η πρώτη φορά. Πριν τα «Pandora Papers» είχαμε διάφορες άλλες λίστες που έπαιξαν ρόλο καταλύτη σε εξελίξεις στη χώρα μας και διεθνώς (λίστα «Lagarde», λίστα «Μπόργιανς», «Panama Papers», «Paradise Papers» κλπ κλπ) και όταν εκπλήρωσαν την αποστολή τους ξαναμπήκαν στα συρτάρια. Όμως οι κάθε λογής «εξωχώριες», «νόμιμες» και ...λιγότερο «νόμιμες» εταιρείες, συνέχισαν να αποτελούν «πλυντήριο» δισεκατομμυρίων ευρώ από τον κλεμμένο μόχθο των εργαζομένων. Είναι εταιρείες που η ιδιοκτησία τους χάνεται στον λαβύρινθο της πολυμετοχικότητας και αξιοποιούνται για τη διακίνηση τεράστιων ποσών, χωρίς το «βάρος» ακόμα και της ελάχιστης φορολογίας που πληρώνει το κεφάλαιο. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει τώρα και με την «ανεξάρτητη δημοσιογραφική έρευνα» (τόσο ανεξάρτητη που δεν περιλαμβάνει αξιωματούχους των ΗΠΑ και της Γερμανίας…) των «Pandora Papers». Κάτι μας λέει ότι οι ελπίδες που καλλιεργούν και τώρα δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ περί «κάθαρσης» και ενός πιο δίκαιου καπιταλισμού θα μείνουν για μία ακόμα φορά κενό γράμμα… Ας μην ξεχνάμε ότι όλες οι κυβερνήσεις μέχρι τώρα έχουν απορρίψει τις προτάσεις του ΚΚΕ για απαγόρευση δράσης των offshore, ονομαστικοποίηση μετοχών μέχρι φυσικών προσώπων, κατάργηση των απορρήτων, όπως το τραπεζικό κ.ά.

Λάχανα και ουρία Τις μέρες αυτές εξελίσσεται στις ΗΠΑ η δίκη μιας επιχειρηματία που για πολλά χρόνια θεωρούνταν παιδί - θαύμα από τις πολυεθνικές της Σίλικον Βάλεϊ, αφού σε νεαρή ηλικία κατάφερε να γίνει δισεκατομμυριούχος, ιδρύοντας τη «start up» εταιρεία «Theranos». Η εταιρεία αυτή ανέπτυξε ένα ιατρικό «κιτ» που υποσχόταν γρήγορη διάγνωση για μια σειρά ασθένειες με την εξέταση μερικών σταγόνων αίματος, χωρίς μεγάλο κόστος και χωρίς ενδοφλέβια αιμοληψία. Για τα λαϊκά στρώματα της Αμερικής, που η πρόσβασή τους στο εμπορευματοποιημένο και ιδιωτικοποιημένο σύστημα Υγείας είναι πολύ δύσκολη, η συγκεκριμένη «εφεύρεση» φάνηκε σαν τη λύση που θα τους απάλλασσε από το κόστος και την ανασφάλεια. Και επειδή τα λαγωνικά μυρίστηκαν χρήμα από το εμπόριο ελπίδας, το «επίτευγμα» συγκέντρωσε γρήγορα το επενδυτικό ενδιαφέρον μεγαθηρίων. Μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ επένδυσαν εκατομμύρια για να στήσουν μικρά «ιατρεία» στα καταστήματά τους, όπου οι πελάτες μαζί με ντομάτες και λάχανα, θα αγόραζαν και απαντήσεις για το ζάχαρο και τη χοληστερίνη. Η απάτη αποκαλύφθηκε μερικά χρόνια αργότερα χωρίς κανείς να μπορεί να υπολογίσει τις συνέπειες στην υγεία του κόσμου που τους εμπιστεύτηκε. Τώρα ένα δικαστήριο έχει αναλάβει να «διορθώσει» τα πράγματα. Όχι βέβαια να «δικάσει» το σύστημα που μετατρέπει την υγεία του λαού σε εμπόρευμα των σούπερ μάρκετ, αλλά να εξασφαλίσει ότι οι «απατημένοι» μέτοχοι και επενδυτές της «Theranos» δεν θα χάσουν τα λεφτά τους...

Οδηγητής



Οκτώβριος 2021

Δεν συμβιβαζόμαστε! Το νομοσχέδιο για τις τροποποιήσεις στον Ποινικό Κώδικα προβλέπει την εξής τροποποίηση στο άρθρο 191: «Όποιος δημόσια ή μέσω διαδικτύου διαδίδει ή διασπείρει με οποιονδήποτε τρόπο ψευδείς ειδήσεις που είναι ικανές να προκαλέσουν ανησυχίες ή φόβο στους πολίτες ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στην εθνική οικονομία, στην αμυντική ικανότητα της χώρας ή στη δημόσια υγεία τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και χρηματική ποινή». Είναι τέτοια η ασάφεια των όρων που χρησιμοποιούνται που πρακτικά μπορεί να ποινικοποιήσει τα πάντα. Για παράδειγμα αν κάποιος γράψει ότι οι προβλέψεις για μεγάλη ανάπτυξη είναι επισφαλείς και ότι σε κάθε περίπτωση αυτή δεν θα ωφελήσει τους πολλούς, εμπίπτει ή όχι στις παραπάνω προβλέψεις; Αν κάποιος πει ότι οι βάσεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ κάνουν τη χώρα «μαγνήτη» επιθέσεων, εκεί τι ισχύει; Αν κάποιος πει ότι το δημόσιο σύστημα υγείας παραμένει αθωράκιστο απέναντι στην πανδημία, θα είναι παράνομος επειδή προκαλεί «ανησυχία» στους πολίτες; Μα αυτό ακριβώς είναι το ζητούμενο… Είχε προηγηθεί ο περιβόητος «τρομονόμος» στην τέχνη, αλλά και αντίστοιχες παρεμβάσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στη νομοθεσία. Τα θυμίζουμε αυτά γιατί ορισμένοι παρίσταναν τις προηγούμενες μέρες τους έκπληκτους που το ΚΚΕ επιμένει να αναδεικνύει τη φύση της αστικής δημοκρατίας ως δικτατορίας του κεφαλαίου και διατρανώνει ότι δεν πρόκειται να συμβιβαστεί με αυτή!

Να ενημερώσουμε τον κύριο Τσίπρα ότι, τουλάχιστον όσον αφορά την ΚΝΕ, όχι μόνο ενοχληθήκαμε τότε, αλλά δώσαμε και σκληρή μάχη με σημαντικές επιτυχίες για να απομονωθούν οι φασιστικοί πυρήνες στα σχολεία, να μην υιοθετηθούν αυτά τα συνθήματα από τους μαθητές. Ίσως όντως να μην ενοχλήθηκαν ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί υπολόγιζαν ότι η ενίσχυση της ακροδεξιάς μπορεί να «κόψει» ψήφους από τη ΝΔ. Ήταν, άλλωστε, η περίοδος που αποκαλούσαν εθνικιστή όποιον διαφωνούσε με τη ΝΑΤΟϊκή συμφωνία των Πρεσπών, ενισχύοντας έτσι και από την πλευρά τους τούς φασίστες…

ΜΙΚΡΕΣ αγγελίες ΣΑΣ ΕΙΔΑ Να πρωτοστατείτε για άλλη μια φορά στο… μέτωπο εθνικής περηφάνιας για τις τοποθετήσεις του Δένδια. Ξέρουμε, βέβαια, ότι πάντα τον ακούγατε προσεκτικά. Όταν εκείνος έλεγε «να μην χαρίζουμε τον Μεταξά στη Χρυσή Αυγή», εσείς βάζατε τον φασίστα δικτάτορα στα προεκλογικά σποτ του ΣΥΡΙΖΑ…

ΔΕΝ ΕΙΔΑ Τους «αναρχοαυτόνομους» προπονητές της εξέδρας να κατεβαίνουν καμία βόλτα από τα ΕΠΑΛ της Θεσσαλονίκης όπου δίνεται εδώ μέρες μάχη για την απομόνωση των φασιστικών συμμοριών. Μόνο υποδείξεις από το Twitter και καναπές. Αλλά ξεχάσαμε… Αυτοί πλέον κινητοποιούνται μόνο ενάντια στα εμβόλια, όπως και κάποιοι άλλοι.

ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑ Καμία «influencer» του φεμινισμού να λέει μια κουβέντα συμπαράστασης για τη μαθήτρια στη Σταυρούπολη που τα έβαλε, μαζί με άλλους, με ολόκληρο φασιστικό τάγμα που δρα στο σχολείο της και στοχοποιήθηκε για αυτό. Περίεργη επιλεκτικότητα στα θέματα που τους συγκινούν… Η «σημαντική εξέλιξη για τα κινήματα», όπως είχε χαρακτηρίσει ο ΣΥΡΙΖΑ την ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ από τον Μπάιντεν, σε όλο της το μεγαλείο. Στην εικόνα βλέπουμε έφιππους συνοριοφύλακες των ΗΠΑ να κυνηγάνε με το λάσο μετανάστες στα σύνορα με το Μεξικό. Πώς το λένε εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ; «Κάν’ το όπως ο Μπάιντεν»…

ΣΕ ΑΚΟΥΣΑ Να λες πως θα δώσεις σε φοιτητές που διακρίνονται για τις επιδόσεις τους τα χρήματα από τα βραβεία που σου δίνουν τα επιτελεία των ιμπεριαλιστών για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Λίγο αυτά, λίγο οι καταγγελίες του πρώην συγκυβερνήτη Καμμένου για εξαγορά βουλευτών του προκειμένου να υπερψηφίσουν τη Συμφωνία, λίγο τα «βαλιτσάκια» με τα οποία σουλατσάριζε ο αμερικάνος Πρέσβης μια ολόκληρη νύχτα στο κοινοβούλιο της πρώην ΠΓΔΜ... Σαν πολλά λεφτά να μαζεύονται γύρω από αυτή τη Συμφωνία και προβληματιζόμαστε...

Στιγμιότυπα Η

«μεγάλη» φεστιβαλική εικόνα μας γεμίζει όλους με αισιοδοξία και ευθύνη. Και αυτή είναι η συμμετοχή δεκάδων χιλιάδων λαού και νεολαίας που έσπασε κάθε ρεκόρ των τελευταίων πολλών χρόνων, στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη αλλά και σε πολλές μεγάλες πόλεις της Ελλάδας, που επιβεβαιώνει τη δυνατότητα πολλές νέες δυνάμεις να συμπορευτούν με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ στην καθημερινή οργάνωση της πάλης.

Όλα όσα έγιναν πριν αλλά και κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων σε όλη την Ελλάδα, που κορυφώθηκαν στην μεγαλύτερη πολιτική συγκέντρωση της χρονιάς με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σύντροφο Δημήτρη Κουτσούμπα, αναδεικνύουν ότι το Φεστιβάλ μπόρεσε να αναβαθμιστεί, να «μεγαλώσει» και να αφήσει μεγάλη παρακαταθήκη για τη συνέχεια γιατί έχει προηγηθεί η πρωτοπόρα δράση του

ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε όλα τα μέτωπα το προηγούμενο διάστημα. Γιατί η πολιτική πρόταση του Κόμματος, πάντα προτάσσει την δυνατότητα να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες εργατικές λαϊκές ανάγκες,κόντρα στα συμφέροντα των μεγάλων ομίλων. Xιλιάδες άνθρωποι,με τη συμμετοχή τους στα Φεστιβάλ όλης της Ελλάδας, «τεντώνουν αυτί» σε αυτά που λέμε, γιατί αναγνωρίζουν πως το ΚΚΕ μιλάει για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών λαϊκών αναγκών κόντρα στις ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Αυτό εκφράστηκε με πολλούς τρόπους. Είναι οι πολλές νέες δυνάμεις με τις οποίες βγαίνει η ΚΝΕ, από αυτή την προσπάθεια αλλά και οι εκατοντάδες νέες γνωριμίες. Είναι το κλίμα που διαμορφώθηκε σε τόσους νέους και νέες που ήρθαν στο Φεστιβάλ που όπως είπε ένας από αυτούς «Φεύγουμε, πιστεύοντας ότι αξίζει να παλέψουμε για τα όνειρα μας». Είναι, αν μπορούμε να το πούμε κάπως περιγραφικά, πως όλοι έχουν το Κόμμα και την ΚΝΕ ικανούς να τους δίνουν «ανάσα» και διέξοδο, τους αναγνωρίζουν την προσφορά στα «μεγάλα» και σημαντικά στη ζωή. Θα προσπαθήσουμε με την παράθεση ορισμένων στιγμών να επιβεβαιώσουμε τα παραπάνω. Σίγουρα πολλοί από όσους μέχρι σήμερα διαβάζουν το περιοδικό τα έχουν ζήσει ή και τα έχουν διαβάσει. Όμως αυτό το μήνα οι Οργανώσεις έχουν βάλει στόχο να διακινήσουν το φύλλο σε χιλιάδες παραπάνω…

Ένα μεγάλο μπράβο σε όσους βοήθησαν με κάθε τρόπο για την επιτυχία του Φεστιβάλ Ο Χρήστος, ένας μαθητής 16 χρονών, δήλωσε την πρώτη μέρα του Φεστιβάλ: «Είμαι περήφανος που φέτος η ΚΝΕ τα κατάφερε και ήρθαμε ξανά στο Πάρκο Τρίτση. Με όλα αυτά τα μοναδικά που συμβαίνουν εδώ, νιώθω ότι είναι η μικρογραφία της εικόνας αυτού του άλλου, του όμορφου κόσμου που εμείς ονειρευόμαστε». Και είναι αλήθεια πως είμαστε πολύ περήφανοι που τα καταφέραμε. Η προετοιμασία αλλά και η ίδια η λειτουργία του Φεστιβάλ είναι κάτι που «ζωντανεύει» με παραστατικό τρόπο την εθελοντική δουλεία, την συντροφικότητα και την θέληση για προσφορά. Και είχαμε πολλές τέτοιες «στιγμές» που διαπαιδαγωγούν, δημιουργούν την προσμονή κάθε στόχος που βάζουμε να παλεύεται με την ίδια δημιουργικότητα και αφοσίωση.

Το είπε πολύ ωραία ένας σύντροφος οικοδόμος, σε μια όμορφη βραδιά που οργανώθηκε για να τιμηθεί από το ΚΣ η πάνω από 30 χρόνια συμβολή του στο «στήσιμο» του Φεστιβάλ: «Το στήσιμο του φεστιβάλ είναι ομορφιά, είναι η οργάνωση του αγώνα. Χύνουμε τον ιδρώτα μας αλλά βγαίνει ένα αποτέλεσμα που δεν το έχει κανένας άλλος. Κανένας δεν μπορεί να μας αντιγράψει. Είμαστε εδώ και θα είμαστε για όσο μας κρατάνε τα πόδια μας, θα βοηθάμε το Κόμμα και την ΚΝΕ μέχρι να “πέσουμε”».

Οδηγητής

Οι 100δες των συντρόφων, όποια «χρέωση» και αν είχαν, συνέβαλαν καθοριστικά. Για να γίνει η κατασκευή που αναπαριστούσε την πάλη για το 8ωρο στο στέκι των νέων εργαζομένων έπρεπε να κοπεί το ξύλο αλλά και να το ζωγραφίσει ένας σύντροφος που κάνει τατουάζ. Για να «ανοίξει» το βιβλίο της έκθεσης στο μαθητικό στέκι, έπρεπε να βοηθήσουν οι σύντροφοι από τους ΕΒΕ, αλλά και να δείξουν ευρηματικότητα οι σύντροφοι που την ετοίμαζαν όταν τα αυτοκόλλητα τελικά δεν κολλούσαν… Για να ετοιμαστεί η έκθεση στο θεατράκι πολιτισμού, έπρεπε ανάμεσα σε άλλα να βοηθήσει και κάποιος που θα μετέφραζε από τα Γαλλικά στα Ελληνικά. Για να ετοιμαστούν δεκάδες τετραγωνικών μέτρων μουσαμά, με προσπάθεια να είναι όσο το δυνατό πιο καλαίσθητα και εύστοχα τα «μηνύματα» μας, ξενυχτούσαν σύντροφοι γραφίστες και μαστόρευαν οι οικοδόμοι με όσους είχαν βάρδια στον χώρο για να ταιριάξουν με τις σκαλωσιές. Για να πάει το «Κόκκινο Αερόστατο» φέτος ακόμα πιο «ψηλά», έπρεπε ένας μπαμπάς να μην αρνηθεί στα παιδιά του να φτιάξει μια μεγάλη σιδηροκατασκευή που έγινε στη Ζώνη μαζί με άλλους συναδέλφους του.



Οκτώβριος 2021

Κάπως έτσι λοιπόν «στήνεται» το Φεστιβάλ μας… Προφανώς δεν μπορούμε να αναφερθούμε σε όλα. Ας μας επιτραπεί μόνο σαν «Οδηγητής», να ξεχωρίσουμε μια στιγμή που μας έκανε να αισθανθούμε ευθύνη αλλά και χαρά. Πάνω από μια ψησταριά λοιπόν, συζητούσαμε με μια συντρόφισσα, μαθήτρια της Ά Λυκείου, τι βιβλία της αρέσει να διαβάζει, πώς είναι τα πράγματα στο σχολείο κ.λπ. Στην ερώτηση «τι της αρέσει και τι θα ήθελε να είναι καλύτερο στο περιοδικό», μας απάντησε «Μα…ο “Οδηγητής” είναι η καθοδήγηση μου, αυτό έχει σημασία, αν και πολλά μπορούν να γίνουν καλύτερα». Με τη δέσμευση και από μέρους μας ότι θα προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι λέμε ξανά ένα μεγάλο μπράβο σε όλους!

Ξεχωριστή θέση στα σύγχρονα διδάγματα από την Παρισινή Κομμούνα Η κεντρική συζήτηση με θέμα «Εκατόν πενήντα χρόνια από την πρώτη έφοδο στον ουρανό... Δυναμώνουμε τον αγώνα για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας», εστίασε στα συμπεράσματα που βγαίνουν από την πείρα της Παρισινής Κομμούνας για τη φύση του αστικού κράτους, ως κράτους εχθρικού προς τα λαϊκά συμφέροντα, που ούτε μπορεί να γίνει φιλολαϊκό, ούτε να αξιοποιηθεί στην πάλη για το Σοσιαλισμό από την εργατική τάξη. Μέσα από τη συζήτηση απομυθοποιήθηκε το αφήγημα για το δήθεν σύγχρονο επιτελικό κράτος που μπορεί να εξασφαλίσει τα λαϊκά συμφέροντα.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη τη συζήτηση σε βίντεο στο youtube.com/knetube με τίτλο “Δυναμώνουμε τον αγώνα για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας”

Τιμώντας τις κόκκινες μέρες της Κομμούνας η θεατρική ομάδα της ΚΝΕ επέλεξε φέτος να ανεβάσει το θεατρικό έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ, «Οι μέρες της κομμούνας». Το κοινό του Φεστιβάλ είδε μπροστά στα μάτια του τις έντονες συζητήσεις των κομμουνάρων τόσο για τον παλιό κόσμο που έχει σαπίσει, όσο και για το μέλλον που εγκαινίασε η μεγάλη σύγκρουση της Κομμούνας.

Η έκθεση του φετινού Φεστιβάλ, με τίτλο «150 χρόνια από την Παρισινή Κομμούνα... Η πρώτη έφοδος στον ουρανό... Η σημερινή πάλη για να τον κατακτήσουμε...», ανέδειξε με τον καλύτερο τρόπο τα πολύτιμα συμπεράσματα που βγαίνουν από τις 72 μέρες της Κομμούνας για τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει η επαναστατική πάλη και η εργατική εξουσία.

Όλο το Φεστιβάλ ένας συναυλιακός «χαμός»! Οι εκατοντάδες καλλιτέχνες που συμμετείχαν στις εκδηλώσεις, συνέβαλλαν και αυτοί ώστε να εκφραστεί και με αυτό τον τρόπο ένα νεανικό «ξέσπασμα», να πάρουν όλοι δύναμη για τους αγώνες που έρχονται. Από τα μεγάφωνα ακούστηκε η ανακοίνωσή «Παίρνουμε τη σκυτάλη για να μάθουν τα επόμενα μέλη και φίλοι της ΚΝΕ, κάθε νέος αγωνιστής, το τεράστιο έργο του Μίκη, που είναι συνώνυμο της ίδιας της Ιστορίας του λαού μας. Θα πορευόμαστε με τις μουσικές του, ώσπου να σημάνουν οι καμπάνες της κοινωνικής απελευθέρωσης. Αθάνατος»! Και αυτό αποτυπώθηκε φέτος σε όλες τις σκηνές του Φεστιβάλ.

Μπροστά στους αγώνες για μόρφωση, δουλειά, ζωή με δικαιώματα Στο Φεστιβάλ οι αγωνίες των νέων για όλες τις πλευρές της ζωής συναντήθηκαν με την ανατρεπτική πρόταση των κομμουνιστών. Κεντρικά ζητήματα όπως ο αγώνας των μαθητών για γνώση που πραγματικά δίνει εφόδια για να αλλάξουμε τον κόσμο, η στάση των αυριανών νέων επιστημόνων απέναντι στις εξελίξεις με την πανδημία και τον ρόλο της επιστήμης, το νομοσχέδιο για τα Εργασιακά ήταν τα θέματα κεντρικών συζητήσεων στα Στέκια Μαθητών, Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων. Παράλληλα με εκθέσεις και δραστηριότητες, άνοιγε η συζήτηση για τους αγώνες που έρχονται, για την αγωνιστική στάση ζωής, την πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες της νεολαίας και τον δρόμο για την ικανοποίησή τους.

Αφιέρωμα στον Άλκη Αλκαίο, με τίτλο «δεν βγαίνουνε τα όνειρα σε πλειστηριασμό δεν παίχτηκε η παρτίδα μας ακόμα», που ετοιμάστηκε από τον Μ. Πασχαλίδη.

Συζήτηση και προβληματισμός Το ίδιο το σύνθημα του Φεστιβάλ, αλλά και κάθε πλευρά του ήταν ένα κάλεσμα προς τη νέα γενιά, να τολμήσει να μπει στον αγώνα για να ζήσει όπως της αξίζει, να απορρίψει τη μοιρολατρία και το συμβιβασμό που της καλλιεργούν, να συμπορευτεί με την ΚΝΕ και το ΚΚΕ που παλεύουν για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, τον Σοσιαλισμό. Οι ομιλίες και οι συζητήσεις γύρω από όλα όσα απασχολούν τη νέα γενιά είχαν μεγάλη συμμετοχή, από την ομιλία για τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν και την εκδήλωση αλληλεγγύης στον αγωνιζόμενο λαό της Κούβας, μέχρι τις συζητήσεις που έγιναν για την ανεργία σε νέους επιστήμονες, για το αν «χάθηκε η εμπιστοσύνη στην επιστήμη» από τους νέους που τη βλέπουν να εργαλειοποιείται για να εξυπηρετήσει την πολιτική κυβέρνησης και ΕΕ εν μέσω πανδημίας.

Το Φεστιβάλ ταξίδεψε σε ολόκληρη τη χώρα! ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Οδηγητής



Οκτώβριος 2021

Εκατοντάδες αθλητές για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Για μια ακόμα χρονιά ήταν αναβαθμισμένο το περιεχόμενο του Φεστιβάλ γύρω από ζητήματα αθλητισμού. Η μεγάλη συμμετοχή στον λαϊκό αγώνα δρόμου του Αθλητικού Camp, τα τουρνουά μπάσκετ, σκακιού που διοργανώθηκαν, αποδεικνύουν ότι οι πρωτοβουλίες που πλέον έχουν γίνει θεσμός στο πλαίσιο του Φεστιβάλ αναδεικνύουν την ανάγκη της νεολαίας για ποιοτική, δωρεάν πρόσβαση στον Αθλητισμό. Το περιεχόμενο του Αθλητικού στεκιού ήταν αναβαθμισμένο, με επιδείξεις πολεμικών τεχνών και μαχητικών αθλημάτων, των αθλημάτων της αεροβικής και ακροβατικής γυμναστικής, τη διοργάνωση σεμιναρίου ορειβατικής πεζοπορίας, ενώ μετά την κορύφωση του Φεστιβάλ το ραντεβού ανανεώθηκε με διήμερο σκαρφάλωμα στην Πάρνηθα και τον Υμηττό. Το αφιέρωμα στα τραγούδια του Γιάννη Ρίτσου, η τρίτη μέρα των εκδηλώσεων και η συναυλία με την οποία το Φεστιβάλ αποχαιρέτησε έναν από τους στυλοβάτες του από τα πρώτα κιόλας βήματα του θεσμού, τον Μίκη Θεοδωράκη. Εξάλλου, το Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» καθιερώθηκε ως ο μεγαλύτερος πολιτικός και πολιτιστικός σταθμός με την καθοριστική συμβολή του Μίκη, ενώ ο ίδιος το τίμησε πολλές φορές με την παρουσία του, από τα πρώτα Φεστιβάλ, έβαλε την ανεξίτηλη σφραγίδα του. Συνέβαλλε και από το βήμα του Φεστιβάλ, ώστε να φτάσει στα χείλη του λαού και της νεολαίας, στα σπίτια χιλιάδων λαϊκών ανθρώπων, στίχους μεγάλων ποιητών, μεταξύ άλλων του κορυφαίου κομμουνιστή ποιητή Γιάννη Ρίτσου.

Όταν γίνεται, σε μεγάλο βαθμό πράξη ο τίτλος ενός άρθρου στον Οδηγητή… Στο προηγούμενο φύλλο, μπροστά στις κεντρικές εκδηλώσεις φιλοξενήσαμε μια συνέντευξη συντρόφων από την Ιδεολογική Επιτροπή του ΚΣ με τίτλο «Κάθε επισκέπτης και ένα βιβλίο. Κάθε βιβλίο και ένα βήμα για να προχωράς, να ζεις, να τολμάς». Μια από της χαρακτηριστικές εικόνες του Φεστιβάλ είναι χιλιάδες νέοι και μεγαλύτεροι επισκέπτες που έφευγαν από το χώρο «με ένα βιβλίο στο χέρι». Αυτό αποτυπώθηκε στην πρωτοφανή διακίνηση βιβλίου των εκδόσεων της Σύγχρονης Εποχής. Χαρακτηριστικά ο αριθμός των τίτλων που διακινήθηκαν ήταν ο μεγαλύτερος της τελευταίας τετραετίας. Ταυτόχρονα, εκατοντάδες επισκέπτες του Φεστιβάλ παρακολούθησαν με μεγάλο ενδιαφέρον τις βιβλιοπαρουσιάσεις που γίνονταν στο χώρο.

ΠΑΤΡΑ

ΓΙΑΝΝΕΝΑ

«Αυτή τη φορά οι κόρνες μας δεν ήταν φόβου, αλλά μάχης, δύναμης και ελπίδας»

ΝΤΕΥ Ε Ν

«Ο»: Τα σωματεία σας πως παρενέβαιναν πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της μάχης;

• • • ΣΥ

ναδέλφους στην άσφαλτο. Τα social media μπορεί να βοήθησαν να γίνει πιο γνωστή στον κόσμο η επίθεση της εργοδοσίας και ο αγώνας μας, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με το συναίσθημα της ελπίδας που σου γεννιέται όταν βλέπεις κόσμο στα μπαλκόνια και στα πεζοδρόμια να χειροκροτά όταν περνούσε η μοτοπορεία! Αυτό που, τελικά, γέμισε ελπίδα εμάς και συνολικότερα όλους τους εργαζόμενους, ήταν τα «κόκκινα ποτάμια» σε όλη την Ελλάδα

••• ΞΗ

ι εργαζόμενοι της «efood» απάντησαν στους εκβιασμούς της εργοδοσίας, οργανώθηκαν, απήργησαν, βγήκαν στον δρόμο και νίκησαν, δίνοντας δύναμη σε όλους μας! Ο «Οδηγητής» συζήτησε με τον Νίκο Κ, εργαζόμενο στην «efood» στην Αθήνα και τον Μάριο Μ, εργαζόμενο στην «e-food» στην Πάτρα.

«Οδηγητής»: Τι συνάντησες όταν έπιασες δουλειά στην «e-food»; Ν.Κ.: Στην αρχή το «παραμύθι» πήγαινε «σύννεφο»... Υπογράφαμε τρίμηνη σύμβαση, αλλά σύμφωνα με την εταιρεία δεν έπρεπε να αγχωνόμαστε γιατί αυτή θα ανανεώνεται. Το αίσθημα της ανασφάλειας ανάμεσα στους εργαζόμενους ήταν μεγάλο. Η εταιρεία μπορεί να μας αποκαλούσε «ήρωες» αλλά εμείς κάθε τρεις μήνες δεν ξέραμε αν θα «ξημερώσουμε» εργαζόμενοι ή άνεργοι. Αυτή την ανασφάλεια επιβεβαίωσε η εταιρία απειλώντας 115 συναδέλφους μας που έληγε η σύμβαση τους ότι ή θα γίνουν «freelancers» ή δε θα ανανεωθεί η σύμβαση τους. Έτσι, λοιπόν, μας δημιουργήθηκε η ανάγκη να διεκδικήσουμε μόνιμη και σταθερή δουλειά. Και μέσα από τους αγώνες και την οργάνωσή μας τα καταφέραμε.

«Ο»: Όλος ο κόσμος έμαθε για τον αγώνα σας και σας στήριζε. Τι ώθηση σας έδωσε αυτό; Μ.Μ.: Ο κόσμος γνώριζε στην πραγματικότητα ότι οι συνθήκες με τις οποίες δουλεύουμε, καμία σχέση δεν έχουν με τα σποτάκια της εταιρείας και της κυβέρνησης μέσα στην καραντίνα. Μας έχει δει να δουλεύουμε στα χιόνια και στον καύσωνα και να χάνουμε αρκετούς συ-

Μ.Μ.: Τα σωματεία εδώ στην Αθήνα, που είναι το Συνδικάτο Επισιτισμού – Τουρισμού Ξενοδοχοϋπαλλήλων και το ΣΒΕΟΔ, όλο το προηγούμενο διάστημα πριν γίνει η ανακοίνωση της εταιρείας, είχαν σταθερή παρέμβαση με εξορμήσεις στις πιάτσες για τα ζητήματα που απασχολούσαν, όπως τα μέσα ατομικής προστασίας, η συντήρηση του οχήματος, η βενζίνη και άλλα κόστη που τα πληρώναμε εμείς. Καθώς και την ανάγκη να υπογραφεί μία ενιαία σύμβαση για όλους τους εργαζόμενους, αναδεικνύοντας την ανάγκη για σταθερή δουλειά για όλους κόντρα στις ορέξεις της εταιρείας να συνεχίσει με το «καθεστώς» των τρίμηνων συμβάσεων και των «freelancers». Με κινητοποιήσεις και άλλες μορφές που παίξανε σημαντικό ρόλο ώστε να προετοιμαστούν οι εργαζόμενοι και να ακου-

μπήσουν στο σωματείο, ώστε να δώσουμε τη μάχη συλλογικά κόντρα στον ατομικό δρόμο και την ατομική «διαπραγμάτευση».

«Ο»: Πώς συνεχίζετε από εδώ και πέρα; Ν.Κ.: Το πιο σημαντικό, πέρα από τη νίκη που είχαμε, είναι ότι ένα μεγάλο κομμάτι των συναδέλφων μας, έμαθε πως μπορείς σήμερα μέσα από τους αγώνες να έχεις κατακτήσεις, ότι ενωμένοι όλοι μαζί οι εργαζόμενοι μέσα στα συνδικάτα μας μπορούμε να ακυρώσουμε τους νόμους στην πράξη, όπως και έγινε. Η διοίκηση της «efood» το πήρε το μήνυμα της, ότι δεν έχει να κάνει με φοβισμένους εργάτες, αλλά ενωμένους και έτοιμους να παλέψουν απέναντι σε οποιονδήποτε νόμο που είναι πίσω από τις ανάγκες τους στο σήμερα. Το Εργατικό Κέντρο της Πάτρας συνέβαλε αποφασιστικά στην οργάνωσή μας. Συνεχίζουμε ακόμα πιο δυναμικά, γιατί είχαμε και άλλα αιτήματα όπως να ενταχθεί το επάγγελμα στα βαρέα και ανθυγιεινά, να οριοθετηθούν οι χιλιομετρικές αποστάσεις, να σταματάει η διανομή σε επικίνδυνες καιρικές συνθήκες κ.ά. Το στοίχημα τώρα είναι να δυναμώσουμε τα συνδικάτα μας, να γίνουμε ακόμα περισσότεροι. Μόνο έτσι θα τα καταφέρουμε. Εδώ στην Πάτρα θα δημιουργήσουμε το δικό μας σωματείο στους εργαζόμενους ντελίβερι για να είναι σταθερά η φωνή μας και πιο δυνατή αλλά και οργανωμένη.

Οδηγητής

Γιατί νίκησε ο αγώνας των διανομέων της «e-food»; «Συνάδελφε, εγώ πρώτη φορά στη ζωή μου ολόκληρη κάνω το βήμα, όχι μόνο να μπω στο συνδικάτο, αλλά να συμμετέχω και σε κινητοποίηση. Και είναι και η πρώτη φορά στη ζωή μου που νιώθω τόσο περήφανος!». Αυτά τα λόγια, όπως μεταφέρθηκαν στην εκδήλωση στο Στέκι Νέων Εργαζομένων του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕ«Οδηγητή» από τον Γιώργο Στεφανάκη, πρόεδρο του



Οκτώβριος 2021

Η πολύμορφη έκφραση αλληλεγγύης επέδρασε πλάι στα καθοριστικά: την οργάνωση στο σωματείο & τη συλλογική διεκδίκηση!

Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων ν. Αττικής και εργαζόμενο στην «efood», αποτυπώνουν την ουσία του νικηφόρου αγώνα που δόθηκε από τους εργαζόμενους σε αυτή την εταιρεία το προηγούμενο διάστημα, με τελικό αποτέλεσμα τη μετατροπή των συμβάσεών τους σε αορίστου χρόνου απευθείας στην εταιρεία και όχι μέσω δουλεμπορικών.

Η απήχηση που είχε αυτός ο αγώνας δεν είναι καθόλου τυχαία. Φάνηκε στη συγκίνηση και στο χειροκρότημα που δέχτηκαν εργαζόμενοι της «efood» όταν πραγματοποιούσαν μοτοπορεία περνώντας από όλο το κέντρο της Αθήνας για να κατευθυνθούν στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας στο Νέο Ηράκλειο, όταν μπήκαν στο χώρο του 47ου Φεστιβάλ ΚΝΕΟδηγητή στο «Πάρκο Τρίτση» για να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις του, αλλά και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Για πολλές μέρες το hashtag «#cancel_efood» ήταν από τα πιο δημοφιλή πανελλαδικά στα social media, με χιλιάδες χρήστες να καταγγέλλουν και να σατιρίζουν τις πρακτικές της εταιρείας, αναδεικνύοντας τον εργασιακό μεσαίωνα, τα 10ωρα, την ανασφάλεια που βιώνουν οι εργαζόμενοι σε όλους τους κλάδους. Η προσπάθεια της εταιρείας να αντικρούσει την επίθεση προωθώντας δημοσιεύσεις με δικό της hashtag (#proud_efooder) απέτυχε παταγωδώς. Παράλληλα, μέσω του διαδικτύου, οργανώθηκε και εκφράστηκε η αλληλεγγύη και με μαζική απεγκατάσταση και δημοσίευση αρνητικών κριτικών στα διαδικτυακά «καταστήματα» που διαμοιράζονται την εφαρμογή της «efood», με αποτέλεσμα να αναγκαστεί η εταιρεία να αφαιρέσει τη δυνατότητα αξιολόγησης και σχολιασμού της εφαρμογής.

Ο αγώνας των ντελιβεράδων της «efood» ήρθε μετά από μια περίοδο κατά την οποία οι διανομείς αναδείχθηκαν σε αφανείς ήρωες της πανδημίας, αξιοποιήθηκαν ποικιλοτρόπως από την κυβέρνηση και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, δέχθηκαν υποκριτικά χειροκροτήματα και επευφημίες για την αυτοθυσία που έδειξαν κατά τη διάρκεια του lockdown κ.ά. Το πόσο κάλπικα ήταν όλα αυτά φάνηκε αμέσως, καθώς πρόκειται για έναν κλάδο στον οποίο οι άθλιες συνθήκες εργασίας είναι κοινό μυστικό και τα εργατικά ατυχήματα αποτελούν ...κανονικότητα. Σαν να μην έφτανε η δράση των δουλεμπορικών γραφείων μέσω των οποίων χρόνια τώρα οι επιχειρηματίες και στη διανομή «νοικιάζουν» χιλιάδες εργαζόμενους, ήρθε και ο νόμος Χατζηδάκη. Ένας νόμος που κάνει ακόμα πιο εύκολο στις εταιρείες αυτές να ξεφορτώνονται προσωπικό και να το μετατρέπουν σε «συνεργάτες». Ενισχύθηκε έτσι η πολύμορφη ασυλία που είχαν έτσι κι αλλιώς με τις δεκάδες διαφορετικές εργασιακές σχέσεις-λάστιχο. Με άλλα λόγια, η ανταμοιβή της κυβέρνησης (και των υπόλοιπων κομμάτων που ψήφισαν πολλές πτυχές του νομοσχεδίου) για τους εργαζόμενους, που αποθέωναν ως «ήρωες», ήταν να τορπιλίσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα.

Τι προηγήθηκε;

Δικαίως, λοιπόν, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς: Μήπως, τελικά, o διαδικτυακός ακτιβισμός υποχρέωσε την εταιρεία σε ...άτακτη υποχώρηση; Όσο σημαντικό είναι να εκφράζεται η αλληλεγγύη με κάθε δυνατό τρόπο, από μόνη της δεν είναι αρκετή για να εξηγήσει τις διαστάσεις που πήρε ο αγώνας των ντελιβεράδων, ούτε το γεγονός ότι βγήκε νικηφόρος. Καθοριστική ήταν η στάση των ίδιων των εργαζόμενων, που μέσα από τα σωματεία τους, τη συστηματική προσπάθεια οργάνωσης του αγώνα τους όλο το προηγούμενο διάστημα, γρήγορα κινητοποιήθηκαν, αποκάλυψαν αμέσως τους εκβιασμούς της εταιρείας, κάλεσαν σε συσκέψεις, αξιοποίησαν κάθε δυνατό μέσο για ενημέρωση, οργάνωσαν στάση εργασίας, μοτοπορεία, 24ωρη απεργία. Έτσι πήρε διαστάσεις ο αγώνας τους, έτσι έγινε «θέμα» και στο διαδίκτυο... Το κόκκινο ποτάμι που πλημμύρισε το κέντρο της Αθήνας, αλλά και πολλών άλλων πόλεων πανελλαδικά, εκτός από την εντυπωσιακή εικόνα αποφασιστικότητας και το μήνυμα αντίστασης στην αντεργατική

Η συμμετοχή όλων όσοι μέχρι σήμερα ήταν ανοργάνωτοι έκρινε το αποτέλεσμα του αγώνα

απόφαση της εταιρείας, πόνεσε την εργοδοσία εκεί που νοιάζονται όλοι οι καπιταλιστές περισσότερο, στα κέρδη. Κατά τη διάρκεια της μαζικής κινητοποίησης, η πλατφόρμα δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει,

Τα σωματεία των ντελιβεράδων αξιοποίησαν όλα τα εργαλεία που είχαν στη διάθεσή τους, ανάμεσά τους και τα social media. Αυτή τη φορά η φωνή των εργαζομένων ακούστηκε δυνατά. Αυτό ισχύει ανεξάρτητα από το γεγονός πως και ανταγωνιστικά επιχειρηματικά συμφέροντα αξιοποίησαν την ευκαιρία για να αυτοδιαφημιστούν ως πιο «υγιείς» εταιρείες, πιο φιλικές στον εργαζόμενο, τη στιγμή που όλοι ξέρουμε ότι η εργοδοσία ξεσαλώνει σε όλο τον κλάδο. Άλλωστε και η υγιής και η ...«άρρωστη» επιχειρηματικότητα το ίδιο νομικό, αντεργατικό πλαίσιο αξιοποιούν, με τον ίδιο τρόπο εντείνουν την εκμετάλλευση, με τον ίδιο τρόπο πρωτοπορούν στην εφαρμογή ακόμα χειρότερων όρων δουλειάς. Προφανώς, σε κάθε περίπτωση, χρειάζεται να αξιοποιούμε όλα τα εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας για να κάνουμε ευρύτερα γνωστό έναν αγώνα, ωστόσο τίποτα και ποτέ δεν θα αντικαταστήσει το καθοριστικό: την πραγματική οργάνωση

λόγω της καθολικής συμμετοχής των εργαζομένων. Το μήνυμα που έβλεπαν όσοι έμπαιναν στην εφαρμογή ανέφερε ότι λόγω «φόρτου εργασίας» δεν μπορούν να γίνουν νέες παραγγελίες. Η πραγματικότητα ήταν βέβαια ότι δεν υπήρχε διαθέσιμος ντελιβεράς, αφού συμμετείχαν όλοι στη στάση εργασίας που είχαν κηρύξει τα σωματεία. Κι αυτό ήταν το σημείο καμπής, η παράλυση της «ομαλής λειτουργίας» της επιχείρησης που σταμάτησε τη ροή των παραγγελιών και συνεπώς των εσόδων που συνέρρεαν στα ταμεία της. Η καθολική συμμετοχή των εργαζομένων έκανε την εργοδοσία να βάλει την ουρά στα σκέλια και μπροστά στην επικείμενη 24ωρη απεργία, που αποφάσισαν οι εργαζόμενοι, μετέτρεψε 2.016 συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε αορίστου.

των εργαζομένων μέσα από τα σωματεία τους, την προσωπική επαφή, τους δεσμούς που χτίζονται σε μια κινητοποίηση, μια απεργιακή περιφρούρηση, τη λαϊκή αλληλεγγύη. Ο αγώνας των εργαζομένων της «efood» είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους μιλούν υποτιμητικά για όλα αυτά και λένε ότι είναι αποτελεσματικά, «τουφεκιές στον αέρα» κ.λπ. Σε όσους βγήκαν σαν έτοιμοι από καιρό να ανακηρύξουν τα «social media» ως το νέο πεδίο του αγώνα και τις «καταναλωτικές απεργίες» ως τη σύγχρονη μορφή του, καλώντας όμως να σταματήσουν οι κακές αξιολογήσεις όταν η εταιρεία μίλησε για «λάθος επικοινωνία προς τους εργαζόμενους», ώστε να μην φτάσουμε σε απολύσεις! Αυτά είναι τα μεγαλύτερα όπλα που έχουν στα χέρια τους οι εργαζόμενοι, με αυτόν τον τρόπο οι ντελιβεράδες της «e-food» βγήκαν νικητές και παρά τις επίμονες προσπάθειες των καπιταλιστών να τα περιορίσουν, δε θα σταματήσουμε στιγμή να τα υπερασπιζόμαστε!

Τα απολειφάδια του ναζισμού θα τα τσακίσει ο λαός!

α όσα έγιναν τις τελευταίες μέρες με τις επιθέσεις ομάδων κρούσης φασιστικών σκουπιδιών, με επίκεντρο σχολεία της Δυτικής Θεσσαλονίκης, επιβεβαιώνουν ότι υπάρχει ένα οργανωμένο σχέδιο από τα τσιράκια των αφεντικών να σπείρουν τον φόβο στη νεολαία, να αποπροσανατολίσουν και να χτυπήσουν το πιο πρωτοπόρο τμήμα της. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, πώς αυτά τα φίδια, ξαμολήθηκαν να δράσουν σε μια περίοδο που υπάρχει η δυνατότητα με καλύτερους όρους να οργανωθεί η διεκδίκηση για μόρφωση, δουλειά και ζωή με δικαιώματα.

Ένα χρόνο μετά την καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, μια ομολογουμένως μεγάλη νίκη, που κατορθώθηκε και λόγω της πιέσης του εργατικού-λαϊκού κινήματος, γίνεται καθαρό αυτό που επισήμαινε από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ και η ΚΝΕ. Πως δεν χωρά κανένας εφησυχασμός. Η σκύλα που γεννά του φασιστικό κτήνος, το καπιταλιστικό σύστημα, μένει ζωντανή! Όλες αυτές τις μέρες, «έλαμψε» ότι αυτό το θρασύδειλο μπουλούκι είχε σίγουρα την ανοχή, αν όχι την καθοδήγηση, από συγκεκριμένους φανερούς και «αθέατους» θύλακες σε μηχανισμούς του αστικού κράτους. Και όχι μόνο «επί του πεδίου». Χωρίς καμία

υπερβολή, οι ΝΑΖΙ, υποστηρίχθηκαν από όσους «σαν έτοιμοι από καιρό» εξίσωσαν το μαχαίρι και την κουκούλα του φασίστα, με τα καθαρά πρόσωπα και την ανακοίνωση που μοίραζαν τα μέλη της ΚΝΕ. Στη σύντομη δήλωση που έστειλε η συντρόφισα μας Ιουλία, μέλος του 15μελούς του 2ου ΕΠΑΛ Σταυρούπολης, που έγινε στόχος των ναζιστικών σκουπιδιών διαβάζουμε: «παίρνουμε τον φόβο και τον κάνουμε δύναμη γιατί ξέρουμε οτι δεν είμαστε λίγοι ούτε και μόνοι. Η Ιστορία το επιβεβαιώνει: όταν σηκώνουμε ανάστημα κερδίζουμε αυτό το τέρας που ονομάζεται φασισμός»

Ας δούμε λοιπόν, όλα τα παραπάνω μέσα από την παράθεση συγκεκριμένων στοιχείων και γεγονότων.

Είναι εγκληματίες γιατί είναι ναζιστές

ο ποιοί βρέθηκαν στο στόχαστρο της επίθεσης, ο χρόνος που έδρασαν, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας για τα κίνητρα τους. Και ενώ όλα αυτά θυμίζουν όλα όσα αποδείχθηκαν σε όλη τη διάρκεια της δίκης της Χρυσής Αυγής, κυβερνητικά στελέχη και διάφοροι παπαγάλοι, έπαθαν ξανά «τύφλωση». Μίλησαν απλά για «τυφλά χτυπήματα και ξεκαθαρίσματα λογαριασμών»! Ορισμένοι από αυτούς, όταν δολοφονήθηκε ο Παύλος από το μαχαίρι του Ρουπακιά, «εθισμένοι» στην αθώωση της ναζιστικής ιδεολογίας, είχαν βιαστεί να μιλήσουν για οπαδικές διαφορές! Θα αρκούσε και μόνο η εικόνα με το φασισταριό να χαιρετά ναζιστικά μέσα από τα κάγκελα του σχολείου. Αλλά ακόμα και για αυτό αναφέρθηκε το «παιδιά είναι μωρέ»! Αλήθεια όλοι αυτοί δεν είδαν και δεν έμαθαν πως: Δεν χτύπησαν «τυφλά» και στο σωρό. Στοχοποίησαν μέλη και εκλεγμένους φοιτητές στα ΔΣ των Συλλόγων που μοίραζαν απλά ανακοινώσεις. Τρομοκρατούσαν μαθητές, ζητώντας τους να καταδώσουν ποιά είναι τα μέλη της ΚΝΕ στο σχολείο. Επιτέθηκαν 6 άτομα (!) σε μαθήτρια, εκλεγμένη στο 15μελές του 2ου ΕΠΑΛ Σταυρούπολης, επειδή λίγη ώρα

πριν, με θάρρος κατήγγειλε πως ο χαρακτήρας αυτού του συρφετού δεν είχε καμία σχέση με το οργανωμένο μαθητικό κίνημα και τις διεκδικήσεις του. Τα αποβράσματα, προφανώς ορμώμενα από το ρατσιστικό τους μίσος, επιτέθηκαν και σε μαθήτρια από την Συρία. Το ότι όλα αυτά, προετοιμάστηκαν, οργανώθηκαν και εκτελέστηκαν στα συγκεκριμένα σχολεία, αλλά και γενικά στην περιοχή της Δυτικής Θεσσαλονίκης δεν είναι τυχαίο. Το 2ο ΕΠΑΛ της Σταυρούπολης μάλιστα, ήταν το σχολείο που πέρυσι πρωτοστατούσε στις μαθητικές κινητοποιήσεις για να ανοίξουν τα σχολεία με μέτρα προστασίας, διεκδικώντας ένα σχολείο που θα τους καλύπτει τις ανάγκες και δεν θα τους «πνίγει». Αλλά και από την έναρξη τις σχολικής χρονιάς, οι φασιστικοί πυρήνες και οι καθοδηγητές τους, έχουν λυσάξει από την απήχηση που έχουν τα αιτήματα και οι πρωτοβουλίες των μαθητικών συμβουλίων στην περιοχή. Δεν ανέχονται, αυτοί και όσοι τους αφήνουν χαλαρό το λουρί, να υπάρχει ζωντανό, μαχητικό και ελπιδοφόρο κίνημα με πρόσωπα καθαρά που διεκδικούν να μορφωθούν και να έχουν τη ζωή που τους αξίζει.

Οδηγητής



Οκτώβριος 2021

Προκλητική κάλυψη από τον κρατικό μηχανισμό

Δολοφονικό σχέδιο που εκτελέστηκε από τάγμα εφόδου

τα σπίτια ορισμένων «πιτσιρίκων» που συμμετείχαν στις επιθέσεις, βρέθηκαν μέχρι και αεροβόλα όπλα. Οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές, στη συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν κατήγγειλαν πως η δράση τους υποδήλωνε πως ήθελαν ακόμα και νεκρό. Πετούσαν μολότοφ, κρατούσαν μαχαίρια και τέιζερ, επιτέθηκαν 15 άτομα σε 3 φοιτητές που μοίραζαν ανακοινώσεις για την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής στα Πανεπιστήμια. Υπήρχε από πριν συντονισμός στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Τα έλεγαν όλα. Τι ώρα θα είναι το ραντεβού, ποιοί θα έρθουν και πόσοι. Με σχεδιασμένο τρόπο και παραγγέλματα από τους καθοδηγητές τους αποχωρούσαν και κρύβονταν στα λαγούμια τους. Χτυπούσαν και έφευγαν με «καταδρομικό» τρόπο, όπως ακριβώς έκαναν και τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής. Έχουν δημοσιοποιηθεί στοιχεία και έχουν ταυτοποιηθεί όσοι καθοδηγούσαν τις επιθέσεις. Εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, που τους γνωρίζουν για τις βρωμιές τους οι κάτοικοι της περιοχής. Βρίσκονταν έξω από τα σχολεία, δίνοντας απευθείας οδηγίες στους γύρω τους αλλά και σε «συνδέσμους» που βρίσκονταν μέσα.

Τα «μαθητούδια» δέχονται εντολές από γνωστά μαντρόσκυλα της περιοχής.

ικός σας είμαι» είχε πει ο μαχαιροβγάλτης Ρουπακιάς στην αστυνομία λίγα λεπτά μετά τη δολοφονία του Παύλου. Και είναι αλήθεια πως η στάση των αστυνομικών αρχών σε όλη τη διάρκεια των γεγονότων προσιδιάζει απόλυτα σε όσα έχουμε διαβάσει στις δικογραφίες της Χρυσής Αυγής. Και σαν να μην έφταναν οι «πλάτες» από την αστυνομία, τεράστιες ευθύνες, όπως αποκαλύφθηκε είχε και η διεύθυνση του σχολείου. Η αστυνομία άφησε ανενόχλητα τα φασισταριά να μπαινοβγαίνουν στο σχολείο κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια της. Υπάρχουν φωτογραφίες που δείχνουν εξωσχολικούς να μπαίνουν από την πίσω πόρτα του σχολείου μπροστά στους άντρες της ασφάλειας. Την ώρα που πετάγονταν οι μολότοφ, η αστυνομία έριχνε χημικά στους φοιτητές! Αυτή τη στάση κράτησαν και μπροστά στο οργανωμένο σχέδιο να διαλυθεί η πορεία την Τετάρτη 29/9, όταν η αποφασιστική και μαζική συμμετοχή του λαού και της νεολαίας έστειλε τελικά τα φίδια στα λαγούμια τους. Συγκεκριμένα, ενώ η αστυνομία ήξερε για ώρα ότι ομάδα 50 φασιστών με μαχαίρια, λοστούς και φωτοβολίδες είχε συγκεντρωθεί στο δημαρχείο Σταυρούπολης και κατευθυνόταν προς την πλατεία Τερψιθέας όπου ήταν ορισμένο το συλλαλητήριο την άφησε ανενόχλητη. Ενώ από τις 17:30 έως τις 17:50 είχαν απομακρυνθεί όλες οι αστυνομικές δυνάμεις από την πλατεία, αφήνοντας τους φασίστες να κινηθούν προς τη συγκέντρωση και να επιτεθούν στους διαδηλωτές. Όπως σημειώνουν οι συνδικαλιστές, αν δεν υπήρχε η αποφασιστική παρέμβαση της περιφρούρησης ίσως εκείνο το απόγευμα να είχαμε θύματα.

Οι ευθύνες επίσης του διευθυντή του σχολείου πρέπει άμεσα να διερευνηθούν, γιατί τα περιστατικά εγείρουν ερωτήματα και είναι τουλάχιστον «περίεργα». Είναι αδύνατον, 50-60 άτομα να σουλατσάρουν με βαρύ οπλισμό ανενόχλητα στο σχολείο χωρίς τη βοήθεια ή την ανοχή προσωπικού μέσα από το σχολείο. Επίσης, στη συνέντευξη τύπου των συνδικαλιστών κατατέθηκε το εξής: Η πόρτα του σχολείου ανοίγει με ηλεκτρικό μηχανισμό μόνο με την εντολή του θυρωρού ή της υποδιευθύντριας. Την πρώτη μέρα της επίθεσης προς τους διαδηλωτές των φοιτητικών συλλόγων η πόρτα ως δια μαγείας άνοιξε για να βγει το τάγμα εφόδου από μέσα. Τη δεύτερη μέρα, που το σχέδιο ήταν η επίθεση μέσα από το σχολείο, η πόρτα πάλι ως δια μαγείας ήταν ερμητικά κλειστή…

Του φασίστα το μαχαίρι γράφει πάνω «θεωρία των δύο άκρων»

ι ευθύνες της κυβέρνησης και όσων ακόμα και τώρα συνεχίζουν να αναπαράγουν τη «θεωρία των δύο άκρων» είναι εγκληματικές. Είναι «αρρωστημένο» πως ακόμα και την ώρα που ορισμένοι υπουργοί κάτι πάνε να ψελλίσουν για «ναζισμό», στην επόμενη πρόταση συμπληρώνουν «καταδικάζουμε τη βία από όπου και αν προέρχεται»! Θέλει θράσος και συγκεκριμένο σχέδιο για να τολμάς την ώρα που οι ΝΑΖΙ εφορμούν με όπλα για να σκοτώσουν να λες «ναι όμως η ΚΝΕ τι ήθελε έξω από το σχολείο»; Δεν έχει νόημα να αναφέρουμε ό,τι αποκρουστικό έχει γραφτεί και ειπωθεί από όσους «νουθετούσαν» την Χρυσή Αυγή να είναι πιο «μαζεμένη» για να είναι πιο χρήσιμη στο σύστημα τους. Τι συγκρίνουν; Το πανό που γράφει «θέλουμε σχολείο που να μορφώνει και όχι να εξοντώνει» με το «Ελλάς ή Τέφρα»; Τι ακριβώς εννοούν όταν με περισπούδαστο ύφος λένε πως το θέμα ξεκινάει με την πολιτική δράση

στα σχολεία; Πέρα από το γεγονός πως ξεφτιλίστηκαν λέγοντας «όλα ξεκίνησαν γιατί υπήρχε κατάληψη στο σχολείο» (που δεν υπήρξε ποτέ!), αναγνωρίζουν σαν πολιτική δράση τα μαχαιρώματα; Θα απαγορέψουν την 28η Οκτώβρη να μάθουν σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας ποιοι φορούσαν κουκούλες στην κατοχή έκαιγαν χωριά και βίαζαν παιδιά; Ή μήπως θα πάνε να πουν ότι οι αντάρτες ήταν οπαδοί «ολοκληρωτικών καθεστώτων που προέβησαν σε βιαιότητες απέναντι στους ΝΑΖΙ»; Ότι ξεστομίζει το βρομόστομα του φασίστα, έχει «κατασκευαστεί» από τα καλοπληρωμένα προγράμματα της ΕΕ, από τις μέρες μνήμης για τα «θύματα του ολοκληρωτισμού», από όσους χαρακτηρίζουν τις δίκαιες διεκδικήσεις και τους αγώνες των μαθητών ως «αρρώστια». Οι πιο σκοτεινοί κύκλοι στρατολογούν και φυτεύουν κόσμο μέσα στα σχολεία, επειδή τους «χαϊδεύουν» αυτοί που αποκαλούν το μοίρασμα μιας

ανακοίνωσης που καταδικάζει τον φασισμό «παιδομάζωμα»! Ως εδώ! Οι ΝΑΖΙ, μέσα από τα λαγούμια τους παρακολουθήσαν χιλιάδες λαού στη Σταυρούπολη να διατρανώνουν πως δεν θα ανεχθούν με κανένα τρόπο «αίμα μαθητή από χέρι φασίστα»! Ο λαός μας έχει τη δύναμη να αντιμετωπίσει αυτές τις θρασύδειλες επιθέσεις. Μπορεί να αναμετρηθεί με το σύστημα που γεννά το κτήνος του φασισμού, το «ξαμολά» και πως το μαντρώνει ανάλογα με τα συμφέροντα του. Πάντα με το πρόσωπο καθαρό, με νέες δυνάμεις να μπαίνουν στη μάχη. Με «όπλα» τις ιδέες μας, πού όντως είναι επικίνδυνες για το σάπιο σύστημα τους, τη μαζικότητα, τα συνθήματα και τους τρόπους που ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι ο λαός μας ξέρει να αντιμετωπίζει τους ΝΑΖΙ,

συνεχίζουμε!

Οι μαθητές στους δρόμους ακόμη μια χρονιά!

α σχολεία όλης της χώρας έχουν συμπληρώσει ήδη ένα μήνα λειτουργίας. Πως λειτουργούν; Ως εξεταστικά κέντρα χωρίς καμία μέριμνα για την προστασία των μαθητών και των οικογενειών τους. Αυτή είναι η πραγματικότητα, παρά τα μεγάλα λόγια του υπουργείου Παιδείας και όσων άλλων, κυρίως στα ΜΜΕ, λένε το αντίθετο.

Η κυβέρνηση με τα «μέτρα» της θα κλείσει ξανά τα σχολεία Τις δύο προηγούμενες σχολικές χρονιές το κυβερνητικό «μότο» ήταν «Μείνετε στο σπίτι, κάντε τηλεκπαίδευση για να μην κολλήσετε!». Τη φετινή, τρίτη συνεχόμενη, σχολική χρονιά με πανδημία η ίδια κυβέρνηση λέει στους μαθητές «Πηγαίνετε στο σχολείο χωρίς μέτρα προστασίας για να κολλήσετε όλοι»! Οι μαθητές εξακολουθούν να στοιβάζονται στις τάξεις, τα σχολεία δεν έχουν επαρκές και σταθερό προσωπικό καθαριότητας. Μάλιστα έχουμε περιστατικά σχολείων που εν μέσω πανδημίας συγχωνεύονται! Άλλαξε κάτι; Το μόνο που άλλαξε σε σχέση με πέρυσι είναι τα πρωτόκολλα «διασποράς» του ιού που φέτος εφαρμόζονται! 50%+1 κρούσματα για

Από τα δύο χρόνια webex σε μαραθώνιο καθημερινής πίεσης και εξετάσεων! Όλοι οι μαθητές περίμεναν πως και πως να γυρίσουν στην τάξη, να βρουν τους συμμαθητές τους, να έχουν μια χρονιά χωρίς το άγχος και την πίεση των προηγούμενων. Ήθελαν και θέλουν να μάθουν αυτά που δεν μπόρεσαν μέσα από μια οθόνη, να πάνε τις σχολικές εκδρομές που στερήθηκαν, αλλά η κυβέρνηση φρόντισε για το ακριβώς αντίθετο. Εκείνοι που όταν έκλεισαν πρώτη φορά τα σχολεία ήταν Γ’ Γυμνασίου καλούνται τώρα να διαλέξουν κατεύθυνση, εκείνοι που πέρασαν δυο χρονιές του Λυκείου με κλειστά σχολεία, φέτος θα δώσουν πανελλαδικές εξετάσεις με Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ) και περιορισμό στο μηχανογραφικό. Σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, ξεκίνησαν τη χρονιά με κενά σε καθηγητές ακόμα και σε μαθήματα κατευθύνσεων και ειδικοτήτων, με πίεση από σχολείο και φροντιστήριο προκειμένου μόνοι τους να καλύψουν τα κενά των προηγούμενων ετών, να μπορέσουν να δώσουν τις εξετάσεις με την Τράπεζα Θεμάτων και την ΕΒΕ που «απειλεί» να καταστρέψει την τεράστια προσπάθεια τους.

να κλείσει ένα τμήμα, διεξαγωγή μόνο self test και τίποτα άλλο! Δηλαδή, τρίτη συνεχόμενη σχολική χρονιά με covid και ακόμα κάνουν πως δεν ξέρουν πως υπάρχουν κενά σε καθαριότητα και απολύμανση, πως δεν ξέρουν οτι υπάρχει ανάγκη για τακτικό έλεγχο με διαγνωστικά τεστ όλων των μαθητών και των εκπαιδευτικών με ευθύνη του κράτους. Οι μαθητές παίρνουν απουσίες αν αποφασίσουν αυτοί μόνοι τους υπεύθυνα να μπουν σε καραντίνα όσο περιμένουν αποτελέσματα από τα rapid test, όταν υπάρχει κρούσμα στις τάξεις τους. Αλλά, ξέρουν να κουνάνε το δάχτυλο στους μαθητές και τις οικογένειές τους για το αν έχουν κάνει ή όχι

Οι πρώτες μαθητικές κινητοποιήσεις δείχνουν ότι κόντρα σε αυτή την κατάσταση οι μαθητές οργανώνουν ήδη τη δική τους απάντηση!

το εμβόλιο, όταν με κυβερνητική ευθύνη δεν υπάρχει επίσημη, ολοκληρωμένη ενημέρωση των παιδιών και των γονιών τους για τον εμβολιασμό και καλούνται να πάρουν αποφάσεις για όλα αυτά μόνοι τους.

Κράτα το! Η υπουργός Παιδείας που τόσο πολύ νοιάζεται μη χαθεί μάθημα από τις μαθητικές κινητοποιήσεις, έστειλε αρχές Οκτώβρη την πρόταση της για την αντιμετώπιση των μορφωτικών κενών των μαθητών τον μήνα Σεπτέμβρη... Μας δουλεύουν μέσα στα μούτρα μας!

Ο αγώνας των μαθητών μπορεί να δυναμώσει και άλλο, να αποκτήσει θεμέλια σε πιο πολλά σχολεία της χώρας, να βάλει τελικά τη σφραγίδα του στις εξελίξεις. Αυτό αποδεικνύεται από την πείρα όλων των προηγούμενων μαθητικών αγώνων, από τις υποδομές που αυτοί οι αγώνες άφησαν, όπως δεκάδες Συντονιστικές Επιτροπές σε Δήμους και πόλεις, από την πρωτοπόρα δράση των μελών και των φίλων της ΚΝΕ μέσα στα σχολεία. Σε αυτή τους την προσπάθεια να οργανωθεί ο αγώνας τους και να κανονιστούν οι πρώτες συντονισμένες σε πανελλαδικό επίπεδο μαθητικές κινητοποιήσεις, οι μαθητές ακούν πολλά...

Οδηγητής

Κάντε υπομονή και επιτέλους αναγνωρίστε την προσπάθεία μας! Η Υπουργός Παιδείας δηλώνει δεξιά και αριστερά «υπερήφανη» που οι μαθητές και οι γονείς αναγνωρίζουν την προσπάθεια της κυβέρνησης να μην κλείσουν τα σχολεία και δεν αντιδρούν(!!). Κλείνουν μάτια και αυτιά στις δίκαιες αντιδράσεις των μαθητών, των γονιών και των εκπαιδευτικών που ξεδιπλώνονται με κινητοποιήσεις όσο περνούν οι μέρες. Αξιοποιούν την ανάγκη που έχουν οι μαθητές για δια ζώσης εκπαιδευτική διαδικασία για να μας πείσουν ότι είναι μεγάλο κυβερνητικό κατόρθωμα που τα σχολεία είναι ανοιχτά. Στην πραγματικότητα η λειτουργία τους μέχρι στιγμής έχει εξασφαλιστεί με την ευθύνη μαθητών, εκπαιδευτικών, και γονιών που μόνοι τους αντιμετωπίζουν καθημερινά όλα τα προβλήματα. Mήπως άραγε έχουν κάτι να κερδίσουν οι μαθητές αν περιμένουν με σταυρωμένα χέρια, «υπομονετικά», όπως τους ζητά το Υπουργείο; Μήπως η κυβέρνηση θα αποσύρει από μόνη της τους νόμους που ψήφισε για το σχολείο; Θα πάρει άραγε όλα τα μέτρα που χρειάζονται - αυτά που δεν πήρε τις δύο τελευταίες σχολικές χρονιές - για να είναι οι μαθητές στα σχολεία ασφαλείς από την πανδημία; Ή μήπως, θα κάνουν άλλη επιλογή φέτος για το που δίνουν χρηματοδότηση, όταν ήδη ξεκίνησαν ξανά να υπογράφουν συμφωνίες με τη Γαλλία, το ΝΑΤΟ και να αγοράζουν – με χρήματα του ελληνικού λαούπολεμικό εξοπλισμό; H απάντηση είναι προφανής! Ο χρόνος αναμονής είναι χαμένος χρόνος για τη νεολαία και το λαό. Όσο περιμένουμε εκείνοι προχωρούν τα σχέδια τους σε βάρος των αναγκών μας. Γι’ αυτό βάζουμε αποφασιστικά μπροστά το δικό μας αγωνιστικό σχέδιο για το σχολείο που έχουμε ανάγκη.



Κρούσματα θα υπάρξουν, δεχτείτε το, το θέμα είναι να μείνουμε ανοιχτοί! Τα πρωτόκολλα-κοροϊδία του Υπουργείου Παιδείας προβλέπουν ότι για να κλείσει ένα Τμήμα πρέπει να νοσούν το 50%+1 των μαθητών. Είναι φανερό ότι με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση το μόνο που τελικά «εξασφαλίζει» είναι ότι θα κινδυνεύσουν αργά ή γρήγορα όλοι οι μαθητές μέσα στα ίδια τους τα σχολεία. Ακόμη όμως και αν τα ποσοστά αυτής της γελοίας και επικίνδυνης οδηγίας αντικατασταθούν από κάποια άλλα αντίστοιχα, εξακολουθεί να παραμένει ο κίνδυνος: το ζητούμενο δεν είναι αν θα υπάρχει μεγάλη ή ακόμη μεγαλύτερη διασπορά και ο καθημερινός κίνδυνος για επιστροφή στην τηλεκπαίδευση. Ούτε 50%, ούτε 20% τα κρούσματα ... υπάρχουν όλα τα εφόδια ώστε η διασπορά μέσα στα σχολεία να μειωθεί στο ελάχιστο. Πώς; Με ό,τι το Υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση δεν έχει κάνει και δε θέλει να κάνει: με συχνά διαγνωστικά τέστ για όλους με την ευθύνη του κράτους, με αραίωση τμημάτων, καθαρισμό και εκτεταμένη ιχνηλάτηση.

«Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος» Η τρομοκρατία του webex Με το που έγιναν οι πρώτες μαθητικές κινητοποιήσεις το υπουργείο έσπευσε να «φυλάξει τα νώτα του». Πρόλαβε να αλλάξει έκτακτα μέσα σε μια νύχτα (άλλα πράγματα δεν προλαβαίνει να κάνει) τον κανονισμό λειτουργίας των σχολείων προβλέποντας να γίνεται μάθημα μέσω webex σε περίπτωση που «παρακωλύεται για οποιονδήποτε λόγο η εκπαιδευτική διαδικασία». Είναι γελασμένοι αν νομίζουν ότι με την απειλή απουσιών και την τηλεκπαίδευση θα βάλουν στο χέρι τις μαθητικές κινητοποιήσεις. Δεν είναι, άλλωστε η πρώτη φορά που προσπαθούν να τρομοκρατήσουν τους μαθητές για να μην διεκδικούν και τρώνε τα μούτρα τους! Ποιος να ξεχάσει τις συλλήψεις μαθητών και την κρατήσή τους στην ΓΑΔΑ, τα χημικά και τα δακρυγόνα, τους εισαγγελείς και την αστυνομία στα σχολεία; Το δίκιο των μαθητών που αγωνίζονται, το δίκιο κάθε ανθρώπου που δε συμβιβάζεται με την κατάσταση και παλεύει να την αλλάξει, δεν το σταματά τίποτα! Πόσο μάλλον απειλές και εκφοβισμοί του Υπουργείου Παιδείας.

Οκτώβριος 2021

;;

δε θα περάσει!

Αναρωτιόμαστε: Γιατί δεν τους ενδιαφέρει να μην χάνουν μάθημα οι μαθητές με covid; Όσο είναι σπίτι δεν έχει προβλεφθεί να υπάρχει αριθμός καθηγητών για να κάνει μέσω Webex την αναπλήρωση;

Γιατί δεν τους ενδιέφερε πέρσι και πρόπερσι αν όλοι οι μαθητές έχουν τον απαραίτητο εξοπλισμό;

Και πάνω από όλα, αν τους είχε πάρει τόσο πολύ ο πόνος για την εκπαιδευτική διαδικασία, γιατί δεν έχουν φροντίσει να μην «παρακωλύεται» αυτή από την κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας, τα απανωτά νομοσχέδια;

Είναι ξεκάθαρο όλα αυτά γίνονται προκειμένου να εξασφαλίσουν σιγή νεκροταφείου στα σχολεία! Για κακή τους τύχη την ίδια γνώμη έχουν και εκατοντάδες εκπαιδευτικοί των σχολείων που δεν ανέχονται η κυβέρνηση να τους βάζει απέναντι στους μαθητές τους, η ίδια κυβέρνηση που αφήνει και αυτούς απροστάτευτους, τους στερεί τα δικαιώματά τους, τους σέρνει στα δικαστήρια γιατί αγωνίζονται. Η ΟΛΜΕ έχει ήδη αποφασίσει απεργία- αποχή από την τρομοκρατία του webex, και μαθητές- γονείς- εκπαιδευτικοί μπορούν και πρέπει να είναι ενωμένοι! Τα συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα στις 11 του Οκτώβρη, όσα προηγήθηκαν και όσα ακολουθήσουν, θα κάνουν κουρελόχαρτο τον κανονισμό και τις απειλές με απουσίες.

Παίρνουμε τη ζωή και τη μόρφωση στα χέρια μας! Κανείς δε θα μας τη χαρίσει! Τη φετινή χρονιά εκλέγουμε αγωνιστικά 5μελή 15μελή Συμβούλια! Δυναμώνουμε τη φωνή μας σε κάθε σχολείο και τάξη!

Οι μαθητές με τους αγώνες τους πέρυσι πέτυχαν να μην εφαρμοστεί πέρσι η Τράπεζα Θεμάτων, να παρθούν υποτυπώδη μέτρα προστασίας στα σχολεία, να μη υπάρξει περιορισμός στο μηχανογραφικό. Ήταν δίπλα στους φοιτητές που κατέκτησαν να μπει πάγος στην Πανεπιστημιακή Αστυνομία, στάθηκαν αλληλέγγυοι στους εργαζόμενους της efood που με την νίκη τους γέμισαν ελπίδα και αισιοδοξία τον καθένα μας. Φέτος μπορεί να γίνει ενα μεγάλο και αποφασιστικό βήμα για το κάθε σχολείο και την κάθε τάξη. Με περισσότερους μαθητές που θα πάρουν πάνω τους την υπόθεση του σχολείου τους, θα διαμορφώσουν αιτήματα και διεκδικήσεις, θα σκεφτούν και θα οργανώσουν δράσεις, θα συντονιστούν μεταξύ τους. Μόνο έτσι μπορεί να γίνει πράξη να καταργηθεί η Ελάχιστη Βάση

Εισαγωγής που απειλεί όλους τους φετινούς τριτολύκειους, μόνο έτσι υπάρχει πραγματικά ελπίδα να δουν οι μαθητές μέτρα προστασίας μέσα στο σχολείο τους, να καθυστερήσουν νέα νομοσχέδια και να μην εφαρμοστούν τα ψηφισμένα της κυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ που τάζει ότι όταν και αν εκλεγεί ξανά κυβέρνηση θα πάρει πίσω την ΕΒΕ, πολύ θα ήθελε να κάτσουν οι μαθητές με σταυρωμένα χέρια και να τα υπομείνουν όλα με αυτή την «ελπίδα». Πολύ θα ήθελε επίσης να ξεχάσουν όλοι ότι ο δικός του Υπουργός Παιδείας θεωρεί «ουτοπικό το να μορφώνει το σχολείο», την Τράπεζα Θεμάτων «παρεξηγημένη», και πως οι δικοί τους Νόμοι εφαρμόζονται σήμερα από την ΝΔ και έχουν κάνει το σχολείο τόσο βαθιά εξοντωτικό, καταπιεστικό και του έχουν αφαιρέσει τον μορφωτικό του ρόλο.

Περισσότερα 15μελή και 5μελή με αγωνιστές μαθητές εκλεγμένους σε αυτά, με μέλη και φίλους της ΚΝΕ, είναι όρος και προϋπόθεση για να είναι τα μαθητικά συμβούλια όργανα συλλογικής συζήτησης, διεκδίκησης και δράσης για τις πραγματικές ανάγκες των μαθητών. Να μπαίνουν μπροστά ώστε κι άλλοι μαθητές που μέχρι τώρα απέχουν να κάνουν το βήμα να αγωνιστούν.

Βάζουμε όλες μας τις δυνάμεις για περισσότερα 5μελή και 15μελή που: Θα δώσουν μάχη τη φετινή χρονιά απέναντι στην πολιτική που μετατρέπει το σχολείο ολοένα και περισσότερο σε εξεταστικό κέντρο. Θα βγουν μπροστά να παλέψουν για την κατάργηση της ΕΒΕ και την απόσυρση της Τράπεζας Θεμάτων.

Θα συντονίζονται σε επίπεδο γειτονιάς, δήμου και πόλης. Γιατί το μήνυμα που στέλνουν πολλά σχολεία ταυτόχρονα είναι πολύ πιο ισχυρό. Γιατί για να είναι αποτελεσματική η προσπάθεια των μαθητών χρειάζονται πολλοί σε αυτό τον αγώνα.

Θα μαζεύονται τακτικά, θα οργανώνουν τις συνελεύσεις του σχολείου και των τάξεων ώστε όλοι οι μαθητές να μπορούν να εκφράσουν τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς τους. Να γίνεται δημιουργική συζήτηση ανάμεσα στους μαθητές και να παίρνονται αποφάσεις που εκφράζουν τις ανάγκες τους και αποτυπώνουν τη δική τους σκέψη. Έτσι κλείνουν το στόμα σε όσους λένε ότι οι μαθητές δεν είναι ώριμοι να αποφασίζουν.

α μαθητικά συμβούλια που θα εκλεγούν φέτος μπορούν και πρέπει να υψώσουν τείχος στους φασίστες κάθε είδους. Στην προσπάθεια τους να ξαναβγούν από τις τρύπες τους και να «κάνουν κουμάντο στα σχολεία», όπως λένε, μόνο η οργανωμένη απάντηση των μαθητών μπορεί να τους εμποδίσει. Φωνάζουν απειλούν και τραμπουκίζουν για να κρύψουν πόσο σάπιες είναι οι ιδέες τους, να κρύψουν ότι στόχος τους είναι να τα βάλουν με τους κομμουνιστές, τα μέλη τη ΚΝΕ. Στο στόχαστρό τους είναι όποιος αμφισβητεί, όποιος αγωνιά, όποιος αγωνίζεται, πόσο μάλλον όποιος μπαίνει μπροστά και οργανώνει πρωτοπόρα τον αγώνα. Είναι όπλο του συστήματος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, που τους γεννά, τους αναπαράγει. Οι φασιστικές ομάδες είναι κομμάτι του συστήματος που τις χρειάζεται, ειδικά για να στοχεύουν σε παιδιά από λαϊκές εργατικές οικογένειες, γιατί ξέρουν πολύ καλά και αυτό φοβούνται, πως αν συναντηθούν οι ριζοσπαστικές και επαναστατικές ιδέες με τα αυτά τα παιδιά θα γίνουν επικίνδυνες για το σύστημα, γιατί ο λαός και τα παιδιά του έχουν τη δύναμη να αλλάξουν την κοινωνία που ζούμε προς όφελός τους. Όσοι περισσότερα μέλη και φίλοι της ΚΝΕ μαζί με άλλους αγωνιστές μαθητές εκλεγούν φέτος στις μαθητικές εκλογές, εξασφαλίζουμε να μην έχουν τόπο να σταθούν τέτοιες φασιστικές ομάδες! Γιατί εξασφαλίζεται πρώτα και κύρια ο κοινός αγώνας των μαθητών, ανεξάρτητα από χρώμα, θρησκεία και καταγωγή, εξασφαλίζεται να είναι «ένας για όλους και όλοι για έναν».

Θα παίρνουν πολύμορφες πρωτοβουλίες για ό,τι απασχολεί τους μαθητές. Θα εξασφαλίζουν δωρεάν πρόσβαση σε υποδομές του Δήμου για άθληση και ψυχαγωγία, θα οργανώνουν την αλληλεγγύη για όποιον έχει ανάγκη μέσα και έξω από το σχολείο. Θα οργανώνουν εκδρομές και άλλες δραστηριότητες με τέτοιο τρόπο που να μπορούν όλοι να συμμετάσχουν και να περάσουν καλά και όχι για να βγάζουν λεφτά τα τουριστικά γραφεία.

ΣΧΟΛΕΙΑ

Α Ρ Ε Θ Υ Ε Λ Ε ΠΟ Α

αυτό είναι το χρέος κάθε μαθητή

Οδηγητής



Οκτώβριος 2021

! ο ι άσ ν µ ...γυ

28Η ΟΚΤΏΒΡΗ ΤΟΥ 1940:

Οργανώνουμε τις δικές μας

σχολικές αντιφασιστικές γιορτές!

ια τους περισσότερους μαθητές δεν θα είναι φέτος η πρώτη φορά που θα ακούσουν κάτι σχετικό με την 28η Οκτωβρίου. Οι δυο τελευταίες χρονιές όμως με τα κλειστά σχολεία εμπόδισαν όλους να φτιάξουν τις δικές τους γιορτές. Φέτος ξανά μέσα, σε ιδιαίτερες συνθήκες, μπορούμε να κάνουμε την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου αφορμή για σκέψη, συζήτηση, και δράση! Μέσα από αυτή μαθαίνουμε την ιστορία του λαού και της χώρας μας, παίρνουμε παράδειγμα από αυτούς που αγωνίστηκαν για να

Ο φασισμός μπορεί να ηττηθεί μόνο από την πάλη των λαών! Ο Χίτλερ ανέβηκε στην εξουσία μέσα από την ανάδειξη του στο κοινοβούλιο της Γερμανίας και με τη στήριξη όλων των υπόλοιπων αστικών κομμάτων. Οικονομικά το κόμμα των Ναζί στηρίχτηκε με δισεκατομμύρια από τους μεγαλύτερους επιχειρηματικούς ομίλους της εποχής. Η πάλη των λαών με μπροστάρη τον Κόκκινο Στρατό και τη Σοβιετική Ένωση με τεράστιες θυσίες και πάνω από 20 εκατομμύρια νεκρούς τσάκισαν το τέρας του φασισμού καρφώνοντας την κόκκινη σημαία στη Γερμανική Βουλή (30 Απριλίου του 1945). Σήμερα οι υποστηρικτές της εκμετάλλευσης του καπιταλισμού προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι το ίδιο ο συνεργάτης των ναζί, ο δοσίλογος, ο ταγματασφαλίτης με αυτόν που τους πολέμησε, που θυσιάστηκε, για την ελευθερία του λαού του! Όλα αυτά, γιατί ξέρουν καλά ότι οι λαοί με την πάλη

τους μπορούν να στείλουν τους φασίστες και ναζιστές πίσω στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, αλλά και να ανατρέψουν το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης! Δε θα τους αφήσουμε!

Την Ιστορία τη γράφουν οι λαοί όταν παίρνουν την τύχη τους στα χέρια τους! Όπως έκανε ο ελληνικός λαός, 80 χρόνια πριν, όταν στις 27 Σεπτέμβρη του 1941 ιδρύθηκε το Εθνικό Απελευθερωτικό Μετώπο (ΕΑΜ) με πρωτοβουλία του ΚΚΕ. Η απελευθέρωση του λαού μας από τη ναζιστική κατοχή ήταν έργο του λαού. Χιλιάδες κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές έδωσαν τη ζωή τους μέσα από τις γραμμές των ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ και με την ένοπλη πάλη εξασφάλισαν ελεύθερες περιοχές στην Ελλάδα, αντιμετώπισαν την πείνα, πέτυχαν να μην σταλεί κανένας εργάτης να δουλέψει στα γερμανικά εργοστάσια ή να πολεμήσει ενάντια στη Σοβιετική Ένωση.

Κάνουμε δική μας υπόθεση τη σχολική γιορτή! Στολίζουμε τις τάξεις και το σχολείο μας!

ζήσουν οι ίδιοι και οι επόμενες γενιές καλύτερα, ερχόμαστε σε επαφή με τραγούδια, ποιήματα, εικόνες και ντοκουμέντα που δεν τα ξέραμε μέχρι πριν… Μάλιστα, όσο περισσότερα παιδιά συμμετέχουμε στις σχολικές μας γιορτές, αναλαμβάνουμε, δηλαδή, ένα μέρος τους, τόσο πιο όμορφες και ενδιαφέρουσες είναι! Η στήλη «Πάμε Γυμνάσιο» προτείνει ιδέες που μπορούμε να υλοποιήσουμε, αλήθειες που αξίζει να ακουστούν σε κάθε σχολική τάξη!

Μαζί με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες μας, μέσα από τα 5μελή και τα 15μελή μας, οργανώνουμε ένα μικρό θεατρικό στην τάξη μας . Μπορούμε να αξιοποιήσουμε το μυθιστόρημα «Τα παιδιά της Αθήνας» του Δημήτρη Ραβάνη- Ρεντή . Μαθαίνουμε για την ΕΠΟΝ, γνωρίζουμε τη δράση των «Αετόπουλων» μελετώντας και παρουσιάζοντας αποσπάσματα από το περιοδικό της ΕΠΟΝ «Νέα Γενιά». Ανεβάζουμε το θεατρικό έργο «Δημοψήφισμα» του Μπ. Μπρεχτ.

Φτιάχνουμε έκθεση φωτογραφίας ή βίντεο με ντοκουμέντα της περιόδου. Μπορούμε να ζητήσουμε να δούμε και κάποια ταινία στην τάξη! Καλούμε στο σχολείο αντιστασιακούς για να μας μιλήσουν με ζωντάνια για όσα έζησαν. Απαιτούμε σχολική εκδρομή σε τόπους ιστορικής σημασίας στην πόλη μας αλλά και σε θεατρικές παραστάσεις ή κινηματογραφικές προβολές!

Στη χώρα μας, όπου κι αν γυρίσει κανείς μπορεί να μάθει για χιλιάδες αγωνιστές που πάλεψαν ενάντια στο φασισμό με κόστος την ίδια τους τη ζωή, έμειναν ακλόνητοι μπροστά στην τρομοκρατία. Οι κομμουνιστές ήταν η ψυχή σε αυτές τις λαμπρές σελίδες της Ιστορίας μας παρότι χιλιάδες βρίσκονταν στις εξορίες και το ίδιο το Κόμμα μας ήταν παράνομο. Από το 1940 μέχρι το 2021 πολλά έχουν αλλάξει, όμως ο αγώνας για την πραγματική ελευθερία παραμένει επίκαιρος! Μαθαίνουμε από τα συμπεράσματα της Ιστορίας του λαού μας και δίνουμε στην 28η Οκτωβρίου το περιεχόμενο των σημερινών μας αναγκών και ονείρων για έναν καλύτερο κόσμο. Τιμή στους αγωνιστές των προηγούμενων γενεών είναι να δυναμώσουμε σήμερα την πάλη για το σκοπό που και εκείνοι υπηρέτησαν με θυσία τη ζωή τους: την πάλη για έναν ανθρώπινο και δίκαιο κόσμο χωρίς φασισμό, πολέμους, εκμετάλλευση!

Διαβάζουμε και συζητάμε ποιήματα όπως τα: «Επικαιρικά», «Οι γειτονιές του κόσμου», η «Ρωμιοσύνη», η «Ειρήνη», του Γιάννη Ρίτσου, το «Πόλεμος - Φασισμός», συλλογή από ποίηματα του Μπ. Μπρεχτ, το «Γερμανικό εγχειρίδιο πολέμου», ο «Λόγος μιας προλετάριας», του Μπ. Μπρεχτ, «O φασισμός», η «Aθήνα», το «ανόητοι και μοχθηροί», του Paul Elluard, «1944», του Χάρη Αναγνωστάκη, το «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος», το «Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας», του Τάσου Λειβαδίτη, το«Εμβατήριο», του Α. Σικελιανού.

Aκούμε και παίζουμε τραγούδια της εποχής: «Το ακορντεόν», «Ο έφεδρος», «Ο Ύμνος της ΕΠΟΝ», «Ο Ύμνος του ΕΑΜ», « Ήρωες», «Στ’ άρματα»

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ

Ο λαός να απορρίψει τον «πρωταγωνιστικό ρόλο» της αστικής τάξης

και να δυναμώσει την πάλη του

α όσα ακολούθησαν από την υπογραφή της «αμυντικής συμφωνίας» μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας μπροστά και στην επικείμενη υπογραφή - πιθανά και επ΄αόριστον - συμφωνία για τις αμερικάνικες βάσεις στην Ελλάδα, είναι αποκαλυπτικά για το με πόσο χυδαία ψέματα, σύσσωμα τα αστικά επιτελεία προσπαθούν να παρουσιάσουν τις πολεμικές «δάφνες» που διεκδικεί η ελληνική αστική τάξη στο πλαίσιο οξυμμένων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, σαν «εθνική» επιτυχία. Και μόνο που η αφορμή για να παίζουν για ώρες ελληνικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί γαλλικά μπλουζ και ερωτικές μπαλάντες, ήταν μια συμφωνία που βαθαίνει επικίνδυνα την εμπλοκή της χώρας σε πολεμικούς σχεδιασμούς και αφορά πέραν των άλλων προμήθεια όπλων που μπορούν να σπείρουν τον θάνατο, σηματοδοτεί ότι κάτι «παράξενο» συμβαίνει με το θέμα «Ελλάς-Γαλλία, συμμαχία»…

«Το ότι ενισχύεται η άμυνα της χώρας με σύγχρονο εξοπλισμό αντικειμενικά είναι θετικό» Οι πολεμικές εστίες σε όλο τον κόσμο, τα ουσιαστικά πολεμικά ανακοινωθέντα που βγαίνουν συχνά από αντίπαλα ιμπεριαλιστικά κράτη και σχηματισμούς, η αντιπαράθεση ανάμεσα στην ελληνική και τούρκική αστική τάξη, είναι λογικό να ενισχύουν ένα αίσθημα ανασφάλειας και σε νέους ανθρώπους. Αυτό όμως το αίσθημα δεν αναπτύσσεται σε «κενό αέρος». Χρειάζεται λοιπόν να απαντήσουμε το ερώτημα αν η πολιτική που ακολουθούν μέχρι σήμερα οι αστικές κυβερνήσεις έχουν ως αφετηρία το να ζει ο λαός μας ειρηνικά. Είναι πολύ αποκαλυπτικό ότι η βασική «υπερασπιστική γραμμή» της νέας συμφωνίας (πέρα από το ότι «ο Ερτογάν έχει τρομάξει και δεν μπορεί να παίξει μπάσκετ…») είναι πως με αυτά τα πολεμικά πλοία και μαχητικά αεροσκάφη, η Ελλάδα θα μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην περιοχή. Τι σημαίνει όμως «πρωταγωνιστικός ρόλος»; Σημάνει πως ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις θα πρέπει να συμμετέχουν σε στρατιωτικές αποστολές εκτός συνόρων. Συγκεκριμένο άρθρο της συμφωνίας (άρθρο 18)

Διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα. Με χάρτες και γραφήματα παρουσιάζουν τις επιχειρησιακές δυνατότητες των καινούριων οπλικών συστημάτων, που δήθεν θωρακίζουν την άμυνα της χώρας, ενώ την ίδια στιγμή στην κυριολεξία απαιτούν να πανηγυρίσουν όλοι αφού «η Ελλάδα πλέον δεν είναι ο παρίας της Ευρώπης, αλλά μπορεί να πρωταγωνιστήσει στις εξελίξεις». Η νέα γενιά πρέπει να προβληματιστεί και να επαγρυπνεί. Το ότι τα οράματα και οι στόχοι της αστικής τάξης πλέον προβάλλουν κυνικά το δίλλημα: «Θες να ζεις ειρηνικά στη χώρα σου; Θα πρέπει κάποιοι πιθανά γνωστοί σου να σκοτωθούν και στο Μάλι» είναι δείγμα της σαπίλας του συστήματος, των επικίνδυνων εξελίξεων που προμηνύονται για τους λαούς. Ας δούμε όμως τα πράγματα πιο συγκεκριμένα, προσπαθώντας να απαντήσουμε σε ορισμένα ζητήματα που μπορεί καλοπροαίρετα να σκέφτεται κάποιος.

προβλέπει την υποστήριξη της Γαλλίας στις στρατιωτικές επιχειρήσεις που διεξάγει στο Σαχέλ (γεωγραφική ζώνη στην υποσαχάρια Αφρική, που περιλαμβάνει μια σειρά από ώρες όπως το Μάλι και άλλες). Διαχρονικά η ιστορία των εξοπλιστικών προγραμμάτων αποδεικνύει πως κριτήριο δεν είναι η ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας της χώρας αλλά η επιδίωξη της ελληνικής αστικής τάξης να «πρωταγωνιστεί» μέσα σε ένα πλαίσιο οξυμμένων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Για αυτό τα προηγούμενα υπερσύγχρονα F-16 που από τα μέσα της δεκαετίας του ΄90 είχαν ξαναλλάξει τις «ισορροπίες στο Αιγαίο», όπως λένε και τώρα, περιπολούν τους εναέριους χώρους ξένων κρατών. Για αυτό οι προηγούμενες υπερσύγχρονες φρεγάτες ΜΕΚΟ στέλνονται στα στενά του Ορμούζ και συνοδεύουν αεροπλανοφόρα των ΗΠΑ. Για αυτό τα αντιπυραυλικά συστήματα Patriot στέλνονται στην Σαουδική Αραβία για να προστατέψουν διυλιστήρια πετρελαίου. Και τόσα άλλα. Το ζήτημα, λοιπόν, ειναι να πάρει επιθετική απάντηση η χυδαία προσπάθεια από τα επιτελεία του συστήματος, ο λαός και η νέα γενιά να πανηγυρίσει για μια πολιτική που στην ουσία της αφορά το πώς η Ελλάδα

θα παίξει με αναβαθμισμένο τρόπο τον ρόλο του «χωροφύλακα» στην περιοχή σε ανταγωνισμό με την Τουρκία, μετατρέποντας όλο και περισσότερο τον λαό σε στόχο αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων.

«Μετά βαΐων και κλάδων» η τελετή αναχώρησης του πυραυλικού συστήματος Patriot για την Σαουδική Αραβία. Αλήθεια πιό λαϊκό συμφέρον θα υπερασπιστεί προστατεύοντας τα διυλιστήρια πετρελαίου;

Οδηγητής

«Η Γαλλία δεν είναι το ίδιο με τις ΗΠΑ, έχει κοινά συμφέροντα με την Ελλάδα» Την ομολογουμένως σημαντική αποστροφή που έχει ο λαός μας για τις ΗΠΑ και τα εγκλήματα που έχουν κάνει στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο, η κυβέρνηση αλλά και σύσσωμες οι αστικές πολιτικές δυνάμεις, προσπαθούν να την μετατρέψουν σε αγάπη για την «μετριοπαθή» ΕΕ που με μπροστάρη την Γαλλία οφείλει επιτέλους να αναλάβει δράση. Αγγίζει βέβαια τα όρια της παράνοιας οι ίδιοι που τα λένε αυτά, να επιχειρηματολογούν και υπέρ της αναβάθμισης της συμφωνίας για τις βάσεις των ΗΠΑ στην Ελλάδα που θα έρθει στην βουλή στα μέσα του Οκτώβρη! Ο καθένας πρέπει να προβληματιστεί για την έννοια του «κοινού συμφέροντος» με βάση τα όσα αναγράφονται στην ίδια την συμφωνία και συχνά δηλώνουν Γάλλοι και Έλληνες αξιωματούχοι. Έτσι, τα επιχειρηματικά συμφέροντα της γαλλικής Total και άλλων ενεργειακών κολοσσών που έχουν επενδυτικό σχεδιασμό στην περιοχή επιδιώκουν να τα βαφτίσουν οφέλη για τον λαό και την νεολαία. Τα σχέδια για συνεκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου στο Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή είναι αυτά που καθορίζουν τη στάση των αστικών κρατών στον μεταξύ τους ανταγωνισμό με ταυτόχρονη αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του λαού.

Επιπλέον, τι κοινό συμφέρον έχει η Ελλάδα να πολεμήσει στο πλευρό της Γαλλίας στο Μάλι, όπου ανταγωνίζεται με την Κίνα, την Τουρκία κ.ά για αυξημένη επιρροή; Μήπως να αρχίσουν νέοι άνθρωποι να ετοιμάζουν και βαλίτσες για τη Λιβύη, τη Συρία και το Αζερμπαϊτζάν όπου και εκεί η Τουρκία ανταγωνίζεται με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις; Η κατάσταση που διαμορφώνεται, η λογική που προσπαθούν να καλλιεργήσουν οι μηχανισμοί προπαγάνδας του συστήματος είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Από την άλλη, τι να πει κανείς για το εγκώμιο που πλέκουν στην ΕΕ που «ενισχύει την στρατηγική της αυτονομία» και τη Γαλλία των «ανθρωπιστικών αξιών και του σεβασμού στο διεθνές δίκαιο» που πλέον αναλαμβάνουν πιο «δυναμικό» ρόλο; Δεν ήταν μάλλον πολύ δυναμικός ο βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας, η αποστολή στρατευμάτων στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και σε όλο τον κόσμο. Για το συμφέρων των λαών της Ευρώπης έχουν γίνει αυτά; Το δυνάμωμα των συμμαχιών του κεφαλαίου, είτε αφορά σχέσεις ανάμεσα σε αστικά κράτη, είτε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς όπως η ΕΕ είναι αντικειμενικά εχθρικό απέναντι στους λαούς. Δηλαδή τι μας λένε; Πως πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι για το αν αντί να στέλνουμε για 20 χρόνια στρατιώτες στο Αφγανιστάν με ΝΑΤΟική «ομπρέλα» τώρα θα στέλνουμε στην Αφρική με Ευρωενωσιακή που θα είναι πιο light; Ο ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα, στην προσπά-



Οκτώβριος 2021

θεια του να διαφοροποιηθεί από τη ΝΔ για την συμφωνία με τη Γαλλία, που όπως περηφανεύεται ο ίδιος προετοίμασε, λέει πως δεν υπάρχει η έγκριση Διεθνών Οργανισμών για την αποστολή στρατευμάτων εκτός συνόρων. Δηλαδή, για αυτούς, οι βομβαρδισμοί σε άλλες χώρες γίνονται «φιλικές προς το περιβάλλον» όταν έχουν την έγκριση του ΟΗΕ!

Ο Γάλλος Πρόεδρος το 2019 «τιμά» έναν από τους νεκρούς στρατιώτες της επιχείρησης στο Βόρειο Μάλι. Η Γαλλία διατηρεί περίπου 5 χιλιάδες στρατιώτες στην υποσαχάρια Αφρική παρεμβαίνοντας σε χώρες που είχε ιστορικά αυξημένη επιρροή λόγω αποικιοκρατίας, πλούσιες σε ορυκτά, χρήσιμα για την πυρηνική της βιομηχανία που πλέον εκεί δρούν και ανταγωνιστικές σε αυτήν δυνάμεις.

«Σε έναν κόσμο που όλοι τα βάζουν με όλους, δεν μπορούμε να είμαστε απομονωμένοι»

ντως, η όξυνση της σύγκρουσης ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα έχει βάλει «φωτιά» σε όλο τον κόσμο. Οι ΗΠΑ υπέγραψαν «ενισχυμένη συμμαχία ασφάλειας» με την Αυστραλία και την Μ.Βρετανία (AUCUS) που βάζει στο στόχαστρο την Κίνα και ως πρώτο βήμα έχει τον εξοπλισμό της Αυστραλίας με πυρηνοκίνητα υποβρύχια. Την ίδια στιγμή πραγματοποιήθηκε η πρώτη δια ζώσης συνάντηση του σχήματος των ΗΠΑ-Ιαπωνία-Ινδία-Αυστραλία στις ΗΠΑ. Η Ιαπωνία πραγματοποιεί τις μεγαλύτερες στρατιωτικές ασκήσεις των τελευταίων 30 χρόνων, Βόρεια και Νότια Κορέα έκαναν δοκιμές βαλλιστικών πυραύλων που μπορούν να φέρουν πυρηνικές κεφαλές. Είναι από παντού καθαρό ότι η σύγκρουση ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα γίνεται με σφοδρότητα, αναδιατάσσονται δυνάμεις. Πόσο αστείες μοιάζουν αλήθεια εκείνες οι αναλύσεις που έλεγαν για «απόσυρση των ΗΠΑ από τη διεθνή σκηνή», μετά τα γεγονότα στο Αφγανιστάν; ΗΠΑ-ΝΑΤΟ ξεχωρίζουν τον Ινδο-Ειρηνικό ως ενισχυμένο πεδίο αντιπαράθεσης με την Κίνα. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι «παραιτούνται» από αλλού. Τα νέα ορμητήρια τους στην Ελλάδα δεν τα θέλουν για να μοιράζουν γαρύφαλλα, αλλά για να μπορούν αποτελεσματικά να παρεμβαίνουν στην συνοριογραμμή με τη Ρωσία. Ακόμα και η συμφωνία της Ελλάδας με τη Γαλλία χαιρετίστηκε από τις ΗΠΑ ακριβώς γιατί από κοινού επιδιώκουν την ενίσχυση και συνοχή της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και μεταξύ τους αντιπαραθέσεις. Το ζήτημα βέβαια που προβληματίζει είναι απέναντι σε όλα αυτά τι μπορούμε να κάνουμε εμείς. Αν είναι

ρεαλιστικό σήμερα να πιστεύει κανείς ότι σε έναν κόσμο που φλέγεται μπορεί μια χώρα να είναι μόνη της. Χρειάζεται βέβαια σαν βάση, να υπάρχει το εξής: Μια χώρα δεν είναι μόνο τα συμφέροντα των επιχειρηματικών της ομίλων και οι δυνάμεις που τα υπηρετούν. Αν ήταν έτσι, την αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της «e-food» στην Ελλάδα δεν θα την εξέφραζαν οι συνάδελφοι τους από την Τουρκία, αλλά η εταιρεία εκεί. Παράλληλα δεν γίνεται να «διαγράψουμε» το τι έχει επιβεβαιωθεί μέχρι σήμερα. Δηλαδή με το να είναι η Ελλάδα «παρέα» σε κάθε δολοφονικό σχεδιασμό των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ κερδίζει η εγχώρια αστική τάξη. Δεν είδαν για παράδειγμα κανένα όφελος οι εργαζόμενοι της Ελλάδας από τις μπίζνες που γίνονται από ελληνικές επιχειρήσεις στα Βαλκάνια, την Μέση Ανατολή, την Βόρεια Αφρική κ.λπ. Η απελπισία των πολιτικών συμμάχων και όσων εναπόθεσαν τις ελπίδες τους για μια καλύτερη ζωή στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως πρόσφατα έγινε στο Αφγανιστάν, είναι εξαιρετικά διδακτική. Οι πολεμικές εστίες που φουντώνουν σε όλο τον κόσμο, η ανασφάλεια που αισθάνεται η νέα γενιά δεν γίνεται απλά να «διαπιστώνονται». Όλα όσα εξελίσσονται με αναδιατάξεις ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, με όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη ακόμα και μέσα στις ίδιες τις συμμαχίες, επιβεβαιώνουν επίσης ότι τα πράγματα δεν μένουν στατικά. Αλλάζουν! Αυτό είναι

νόμος, που προκύπτει από την ίδια την ανισόμετρη ανάπτυξη στον καπιταλισμό. Το ΚΚΕ δεν καλεί σε στάση αναμονής. Πιστεύουμε πως ειρήνη και η λαϊκή ευημερία μπορούν να διασφαλιστούν με το δυνάμωμα της λαϊκής πάλης κόντρα στα συμφέροντα των αστικών τάξεων. Το εργατικό-λαϊκό κίνημα μπορεί και να εμποδίσει τα χειρότερα και να προκαλέσει ρήξεις. Η εργατική τάξη εφόσον κατακτήσει την εξουσία, μπορεί να στηριχθεί και από άλλες χώρες όπου θα έχει ανατραπεί η αστική εξουσία, αλλά και να εκμεταλλευτεί τις αντιθέσεις που αντικειμενικά θα υπάρχουν στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Αυτό έχει αποδειχτεί ιστορικά και είναι ο μόνος ρεαλιστικός και ελπιδοφόρος δρόμος που μπορεί να βαδίσει ο λαός.

Έχουν γράψει... ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ:

ι ΗΠΑ διατηρούν σήμερα περίπου 750 στρατιωτικές βάσεις σε 80 κράτη σε όλο τον πλανήτη. Το περιοδικό «Time» μάλιστα, ανεβάζει τον αριθμό σε 163 χώρες που οι Αμερικανοί βρίσκονται στρατιωτικά αγκιστρωμένοι. Δηλαδή, περίπου στο 80% των κρατών που υπάρχουν στη Γη όπως φαίνεται χαρακτηριστικά και στον παρακάτω χάρτη. Για να γίνει πιο κατανοητό το συγκεκριμένο μέγεθος, συγκριτικά, Ρωσία, Βρετανία και Γαλλία διατηρούν λιγότερες από 20 βάσεις η καθεμιά, ενώ η Κίνα 4. Παρακάτω, παρουσιάζουμε ορισμένα στοιχεία για τις επιπτώσεις στις χώρες που φιλοξενούν αμερικανικές βάσεις και αν όντως αυτές αποτελούν ασπίδα προστασίας, όπως με μία φωνή λένε τα αστικά κόμματα στη χώρα μας, ή ακόμη έναν παράγοντα αστάθειας και εμπλοκής για τις χώρες που τις φιλοξενούν.

Xώρες με παρουσία αμερικάνικων στρατευμάτων

Το «λίκνο της Δημοκρατίας» σε ορισμένους αριθμούς Το 2020, στη χώρα όπου 50.000.000 κάτοικοι ζούσαν κάτω απο το όριο της φτώχειας, οι ΗΠΑ δαπάνησαν 731,8 δισεκατομμύρια δολάρια για τον στρατό τους - ο μεγαλύτερος στρατιωτικός προϋπολογισμός στον κόσμο και μεγαλύτερος από τις επόμενες 10 χώρες μαζί.

Κατά το διάστημα 2001 – 2021 κατά τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε Αφγανιστάν και Ιράκ, τουλάχιστον 800.000 Αμερικανοί στάλθηκαν στο Αφγανιστάν και περισσότεροι από 1,5 εκατομμύριο στο Ιράκ. Το κόστος; Εκτιμάται ότι έχουν σκοτωθεί περισσότεροι από 900.000 άνθρωποι, κυρίως άμαχοι.

Μικρότερες και ...καλύτερα κρυμμένες Οι Ηνωμένες Πολιτείες συμμετείχαν σε σαράντα έξι στρατιωτικές επεμβάσεις από το 1948-1991, ενώ από το 1992-2017 ο αριθμός αυτός τετραπλασιάστηκε σε 188.

O σχεδιασμός των ΗΠΑ, στοχεύει στην ανάπτυξη μικρότερων και πιο ευέλικτων βάσεων σε περισσότερα σημεία του πλανήτη. Σήμερα συναντάει κανείς αμερικανικές βάσεις μέσα σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις των κρατών υποδοχής ή στις παρυφές πολιτικών αεροδρομίων. Αυτό συμβαίνει π.χ και στην Αλεξανδρούπολη όπου τυπικά δεν υπάρχει αμερικανική βάση. Το οτι οι βάσεις πλέον δεν θυμίζουν τις «αμερικανικές πολιτείες», δεν αλλάζει και το ρόλο τους, ούτε και τους κινδύνους για τις «σύμμαχες» χώρες που τις φιλοξενούν.

Ιστορία

Οδηγητής



Οκτώβριος 2021

Οι βάσεις και η εμπλοκή της χώρας μας • Η Ελλάδα από την Αλεξανδρούπολη έως την Κρήτη…. είναι μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση. Αυτή τη στιγμή η χώρα απαριθμεί 21 στρατιωτικές εγκαταστάσεις, όπου με διάφορους τρόπους εξυπηρετούν αμερικανικές στρατιωτικές επιχειρήσεις. • Σύμφωνα με εκτίμηση του NATO για το έτος 2021, η Ελλάδα κατατάσσεται στην πρώτη θέση του ΝΑΤΟ ως προς τις αμυντικές δαπάνες σε αναλογία προς το ΑΕΠ, με 3,82%. Σε ποσά, η Ελλάδα αναμένεται να δαπανήσει φέτος περίπου 6,6 δισ. ευρώ, από περίπου 4,4 πέρυσι. • Η βάση της Σούδας στην Κρήτη, διαχρονικά έχει χρησιμοποιηθεί από τους ΝΑΤΟικούς στους πολέμους και τις επεμβάσεις εναντίον της Γιουγκοσλαβίας (1999), του Αφγανιστάν (2001), του Ιράκ (2003), της Λιβύης (2011), της Συρίας (2011) κ.ά. • Το 2001 υπεγράφη στις Βρυξέλλες η λεγόμενη «Συμπληρωματική Τεχνική Συμφωνία». Καθιέρωσε καθεστώς γενικευμένης ετεροδικίας για όλους τους Αμερικανούς (στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό) που υπηρετούν εδώ. Έτσι, τα μέλη οποιουδήποτε είδους κρατικής αποστολής των ΗΠΑ μπορούν να παραβιάζουν τους ελληνικούς νόμους και να διαπράττουν εγκλήματα επί ελληνικού εδάφους χωρίς τον φόβο της τιμωρίας από την ελληνική Δικαιοσύνη.

Καταστροφή του περιβάλλοντος, εκτοπίσεις, ακόμη και πορνεία Ο στρατός των ΗΠΑ εκπέμπει περισσότερα αέρια θερμοκηπίου και παράγει άλλες μορφές ρύπανσης από σχεδόν οποιονδήποτε άλλον οργανισμό, εταιρεία ή οντότητα στον κόσμο.

Στόχος αντιποίνων Η εγκατάσταση αμερικανικής βάσης σε μία χώρα, αυτόματα καθιστά την χώρα αυτή ως στρατιωτικό στόχο αντίπαλων δυνάμεων. Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του Ρώσου υπουργού Άμυνας, για τα σχέδια εγκατάστασης μόνιμης αμερικανικής στρατιωτικής βάσης στην Πολωνία, ότι «θα επηρεάσουν την περιφερειακή σταθερότητα και θα πυροδοτήσουν ρωσική απάντηση».

Τη δεκαετία του 1960, όταν οι ΗΠΑ απέκτησαν τον έλεγχο από τη Βρετανία ενός μικρού νησιού, του Ντιέγκο Γκαρσία, προκειμένου να κατασκευάσουν στρατιωτική βάση, αποφάσισαν πως στο νησί ζούσε ένας «αμελητέος γηγενής πληθυσμός» περίπου 1.500 ανθρώπων, τον οποίο εκτόπισαν ολοκληρωτικά. Αλλά και πιο πρόσφατα, το 2006, στη Νότια Κορέα, μετά από αίτημα του αμερικανικού στρατού, η κυβέρνηση εκτόπισε βίαια 1.372 κατοίκους χωριών, προκειμένου να επεκταθεί το στρατόπεδο «Χάμφρεϊς».

Στη Νότια Κορέα, σύμφωνα με καταγγελίες που δημοσίευσαν οι «New York Times», «η κυβέρνηση ήταν ένας μεγάλος, νταβατζής για τον αμερικανικό στρατό». Στη χώρα καταγράφηκε αύξηση του εμπορίου λευκής σαρκός και της πορνείας, εξαιτίας και της διαμονής χιλιάδων στρατιωτών στις αμερικανικές βάσεις.

Πανεπιστήμιο

ανοιχτό

κλειστό

στις ανάγκες των φοιτητών

στην επιχειρηματική δράση

Το ερώτημα είναι:

νάμιση χρόνο μετά την έναρξη της πανδημίας, τα πανεπιστήμια επιτέλους επιστρέφουν στη δια ζώσης λειτουργία. Η εξέλιξη αυτή δεν ήταν δεδομένη αλλά αποτέλεσμα και των φοιτητικών αγώνων της περσινής χρονιάς για να γίνουμε «φοιτητές ξανά», του συντριπτικού ποσοστού εμβολιασμού της ακαδημαϊκής κοινότητας που κατέρριψε και τις τελευταίες δικαιολογίες της κυβέρνησης και την επιχείρηση ενοχοποίησης των νέων ως «ανεύθυνων».

H κυβέρνηση αναλαμβάνει- έστω τώρατις ευθύνες της για το ασφαλές άνοιγμα των σχολών, που θα επιτρέψει την απρόσκοπτη λειτουργία τους για όλο το ακαδημαϊκό έτος; Στην πραγματικότητα, τα πρώτα σύννεφα φάνηκαν πριν ακόμα γεμίσουν τα αμφιθέατρα! Με τα πρωτόκολλα μετάδοσης του κορονοϊού στις σχολές και τα ΜΜΜ, την απόρριψη του αιτήματος για δωρεάν επαναλαμβανόμενα rapid test για όλους, τη μετατροπή πολλών φοιτητών σε πελάτες των ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων.

Με την επιστήμη να έχει πια χαρτογραφήσει σε μεγάλο βαθμό τον «αόρατο εχθρό», προκύπτει ένα επιπλέον ερώτημα:

Γιατί τα πανεπιστήμια δεν μπορούν να προσαρμόσουν τη λειτουργία τους, εξασφαλίζοντας το δικαίωμα των φοιτητών να σπουδάσουν ολοκληρωμένα και την προστασία της δημόσιας υγείας; Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες ώστε το πανεπιστήμιο να εξασφαλίζει ποιοτικές και ασφαλείς σπουδές σε συνθήκες πανδημίας. Αξιοποιώντας υποδομές και διδακτικό προσωπικό, προσωπικό καθαριότητας και μέτρα υγιεινής, εξασφαλίζοντας υγειονομικές μονάδες και μαζικούς ελέγχους σε εμβολιασμένους και μη για έλεγχο της διασποράς. Οργανώνοντας ολοκληρωμένη ενημέρωση για τα εμβόλια έναντι του SARS-CoV-2, με εμβολιαστικά κέντρα μέσα στα πανεπιστήμια. Διαθέτοντας υποδομές και προσωπικό υγειονομικής περίθαλψης με στόχο την προαγωγή της υγείας της ακαδημαϊκής κοινότητας.

Η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα είναι μία: Το Πανεπιστήμιο δεν μπορούσε και δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες των φοιτητών γιατί δεν τις ιεραρχεί. Λειτουργεί σαν επιχείρηση, σε όλες τις πλευρές του, κάνει business για να βγάζει κέρδη, επενδύει, θέλει να είναι ανταγωνιστικό αυτές είναι οι προτεραιότητές του. Προσαρμόζει το διδακτικό και ερευνητικό του έργο στις ανάγκες της αγοράς, της καπιταλιστικής οικονομίας και εξουσίας. Αυτό το πανεπιστήμιο χτίζουν όλες οι κυβερνήσεις, ακολουθώντας κατά γράμμα τις οδηγίες της ΕΕ. Αυτή η πολιτική βρίσκεται στην ατζέντα και της σημερινής κυβέρνησης. Γι ‘αυτό αντί να πάρουν

μέτρα για να λειτουργήσουν κανονικά οι σχολές, ετοιμάζουν νέο χτύπημα στις σπουδές μας! Με το νέο νόμο-πλαίσιο που θα φέρει η κυβέρνηση της ΝΔ μέσα στο 2021, ενισχύεται:

• η διοίκηση των ΑΕΙ ως «αυτόνομης επιχειρηματικής μονάδας» μέσω των Συμβουλίων Ιδρύματος,

• η κατηγοριοποίηση των πτυχίων με την ίδρυση τμημάτων «εφαρμοσμένων επιστημών» 3ετούς ή 4ετούς διάρκειας, με τους φοιτητές να πληρώνουν (ξανά) το μάρμαρο της συγχώνευσης δεκάδων τμημάτων.

Τα όνειρα για τις σπουδές και το μέλλον μας μπορούν να γίνουν πράξη...

• η μετατροπή των πτυχίων σε άθροισμα σκόρπιων γνώσεων όπου κάθε φοιτητής θα «επιλέγει» μαθήματα από διαφορετικά τμήματα,

• η αναγνώριση των ιδιωτικών κολεγίων

Κόντρα στις ιεραρχήσεις του πανεπιστημίου της αγοράς, οι φοιτητές με τον αγώνα τους πρέπει να βάλουν μπροστά τις δικές τους ανάγκες.

Οδηγητής



Οκτώβριος 2021

Είναι ρεαλιστικό και δίκαιο σήμερα το πανεπιστήμιο να εξασφαλίζει: Περιεχόμενο σπουδών που θα προσφέρει ολοκληρωμένη γνώση του επιστημονικού αντικειμένου, των νέων δεδομένων. Την ώρα που υπάρχουν δεκάδες αξιόλογα επιστημονικά συγγράμματα, που ενσωματώνουν νέες μεθόδους και ερευνητικά δεδομένα, οι φοιτητές παίρνουν το πολύ ένα σύγγραμμα ανά μάθημα, αναζητούν πρόσβαση σε σύγχρονη γνώση σε επί πληρωμή πλατφόρμες και επιστημονικά περιοδικά. Στην «αξιολόγηση» των φοιτητών, το πανεπιστήμιο χωρίς επαρκή χρηματοδότηση και καθηγητές, χωρίς σύγχρονα συγγράμματα και προγράμματα σπουδών παίρνει «κάτω από τη βάση» ενώ στην «αξιολόγηση» του υπουργείου με τα κριτήρια της αγοράς παίρνει άριστα και μάλιστα η χρηματοδότηση για το 2021 μειώνεται επιπλέον κατά 8% ως «υπέρογκη δαπάνη»!

Καθηγητές, αίθουσες, εργαστήρια με σύγχρονα τεχνολογικά μέσα, που θα παρέχουν ποιοτική εκπαιδευτική διαδικασία. Την ώρα που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το «brain drain», που εκατοντάδες διδάκτορες περιμένουν να διοριστούν, η κυβέρνηση ανακοίνωσε το διορισμό μόλις 400 μελών ΔΕΠ για 3000 κενά! Τα ασφυκτικά γεμάτα αμφιθέατρα, οι λίστες αναμονής για εργαστήρια, ήταν η καθημερινότητα των φοιτητών και προ πανδημίας- πλέον τίθεται ζήτημα λειτουργίας ή μη των σχολών. Είναι γνωστό ότι τα πανεπιστήμια διαθέτουν ακίνητη περιουσία με την οποία επιλέγουν να κάνουν μπίζνες μέσω των Εταιρειών Αξιοποίησης Περιουσίας, με καθόλου ευκαταφρόνητα κέρδη. Πολλά δε από αυτά τα ακίνητα βγήκαν «στο σφυρί» με το «Υπερταμείο» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Το ΕΚΠΑ που δηλώνει έλλειψη υποδομών για διδασκαλία- διαθέτει 77 ακίνητα και αρκετά αμφιθέατρα προς ενοικίαση! Θα μπορούσαν ή όχι, αυτά τα κτήρια να διαμορφωθούν, ενάμιση χρόνο τώρα, για να καλύψουν τις ανάγκες διδασκαλίας, να αναβαθμίσουν συνολικά τη λειτουργία των σχολών; ‘Όμως στο πανεπιστήμιο-επιχείρηση τα «κυριλέ» αμφιθέατρα και τα σύγχρονα εργαστήρια γίνονται απροσπέλαστα για τους φοιτητές και «απόρθητα φρούρια» των εταιριών που τα εκμεταλλεύονται. «Δεν υπάρχουν αίθουσες και καθηγητές» για να σπάσουν τα μαθήματα σε κλιμάκια αλλά για τα ξενόγλωσσα προγράμματα σπουδών με δίδακτρα υπάρχουν και αίθουσες και καθηγητές!

Δωρεάν σπουδές, σύγχρονες φοιτητικές εστίες, φοιτητική μέριμνα. Όποιος βιαστεί να πει στους φοιτητές ότι «ζητάνε πολλά», ας σκεφτεί τα 49 δισεκατομμύρια ευρώ που πληρώνουν οι λαϊκές οικογένειες σε φόρους. Εξάλλου, τα στοιχεία μιλάνε από μόνα τους και φωνάζουν ότι «λεφτά υπάρχουν». Για την πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ μόνο φέτος δόθηκαν 6,6 δις. «Λεφτά υπάρχουν» και δίνονται και στα πανεπιστήμια, όμως διατίθενται στην ενίσχυση της επιχειρηματικής τους λειτουργίας. Ενδεικτικά: 604.000.000 ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης για τη στενότερη διασύνδεση πανεπιστημίων - επιχειρήσεων. 1.287.000 ευρώ μέσω ΕΛΚΕ για... διαφημιστική καμπάνια των πανεπιστημίων στο εξωτερικό. 6.260.000 ευρώ για ενίσχυση των μηχανισμών

αξιολόγησης της λειτουργίας των ιδρυμάτων σύμφωνα με τις επιταγές του κεφαλαίου. 2.700.000 ευρώ για πρόσληψη «ελεγκτών» - πορτιέρηδων στα αμφιθέατρα τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά, αντί υγειονομικών, μέτρων υγιεινής κλπ. Η κυβέρνηση απειλεί φοιτητές με διαγραφή επειδή «καθυστερούν τις σπουδές τους», όταν 1 στους 5 αναγκάζεται να δουλεύει και μόλις 3 στους 100 γίνονται δεκτοί σε φοιτητική εστία. Διαφημίζουν την ανέγερση νέων εστιών μέσω ΣΔΙΤ ως «δώρο» για τους φοιτητές, ενώ στην ουσία τα πανεπιστήμια αυτή τη φορά έρχονται να παίξουν το ρόλο ξενοδόχου! Η νέα εστία του Πανεπιστημίου Κρήτης κόστισε 250.000.000 ευρώ, με τους φοιτητές να αναγκάζονται να πληρώσουν ενοίκιο για τα 1.000 κρεβάτια!

Ένα πτυχίο για κάθε επιστημονικό αντικείμενο, που θα αποτελεί την μόνη προϋπόθεση για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Μια ματιά στις εξελίξεις, στα άλυτα προβλήματα της εποχής μας, στις ανάγκες του λαού που μπαίνουν στον πάγο, αρκεί για να πειστεί κανείς ότι κανένας νέος επιστήμονας δεν περισσεύει. Ίσα-ίσα, η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας γεννά την ανάγκη για αποφοίτους με σφαιρική επιστημονική γνώση, που θα παρέχει τη δυνατότητα παρακολούθησης των νέων δεδομένων, εξειδίκευσης και εμβάθυνσης στο επιστημονικό αντικείμενο. Την εποχή των big data και της τεχνιτής νοημοσύνης ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός στο έδαφος της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής μπορεί να συμβάλλει στην πρόβλεψη των αναγκών, στην κατανομή του επιστημονικού δυναμικού, στην ανάπτυξη νέων επιστημονικών αντικειμένων. Στον αντίποδα η «σύνδεση των πανεπιστημίων με την αγορά» εφαρμόζεται χρόνια τώρα και οδηγεί 1 στους 5 νέους πτυχιούχους στην ανεργία, 6 στους 10 σε μισθό 400-800 ευρώ. Οδηγεί στην αντικατάσταση της ολοκληρωμένης επιστημονικής γνώσης από αποσπασματικές δεξιότητες, Τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ οργανώνουμε τη συζήτηση, παρεμβαίπου έχουν κάθε φορά ανάγκη οι επιχειρήνουμε πρωτοπόρα στους φοιτητικούς συλλόγους για να δυναμώσει ο σεις. Δεξιότητες που όμως απαξιώνονται συλλογικός και οργανωμένος αγώνας για όλα τα αναγκαία μέτρα προγρήγορα και αναγκάζουν τους νέους σε στασίας της δημόσιας υγείας ώστε να παραμείνουν ανοιχτές οι σχολές, ένα συνεχές κυνήγι ακριβοπληρωμένων πιστογια ουσιαστική αναβάθμιση των σπουδών. Για να μείνει στα χαρτιά ο ποιήσεων, σεμιναρίων. Τα «θέλω» της αγοράς νέος νόμος-πλαίσιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση. επιβάλλουν ξανά το κλείσιμο τμημάτων που Η πρόταση του ΚΚΕ για το Πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών «δεν έχουν πέραση» ακόμα κι αν είναι χρήσιμα και δυνατοτήτων της εποχής μας είναι όπλο σήμερα στην πάλη του στην κοινωνία και την ίδρυση τμημάτων Β κατηφοιτητικού κινήματος γιατί αποκαλύπτει τις αιτίες των αντιδραστικών γορίας «εφαρμοσμένων επιστημών» που θα βγάζουν αλλαγών και φωτίζει τη δυνατότητα να διεκδικήσουμε τις σύγχρονες ακόμα πιο φθηνούς απόφοιτους, συμπιέζοντας τελικά τα δικαιώματα ανάγκες των φοιτητών, να βγει το κίνημα στην αντεπίθεση και να αποόλων προς τα κάτω. Το έργο το έχουμε ξαναδεί με τις «πανεπιστημικτά διάρκεια, αντοχή και προοπτική η πάλη. οποιήσεις» των πρώην ΤΕΙ επί ΣΥΡΙΖΑ που άφησαν τους αποφοίτους Τα αμφιθέατρα θα ξαναγεμίσουν και είναι δική μας υπόθεση να γίμετέωρους χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα, τα διετή προγράμματα νουν κυψέλες συζήτησης, αμφισβήτησης, συλλογικότητας και αγώνα. κατάρτισης που τελικά δεν εφαρμόστηκαν και την εξίσωση των πτυχίων ΑΕΙ με αυτά των κολεγίων.

...θα φροντίσουμε εμείς για αυτό!

Δυνατή ΚΝΕ σε κάθε τμήμα:

βασικός όρος για να δυναμώνει η διεκδίκηση

για σπουδές και ζωή στο ύψος των αναγκών μας!

της Άννας Μαρίας Ηλιού, Γραμματέα Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ

α μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ με ανυπομονησία και ενθουσιασμό επιστρέφουμε στη δια ζώσης εκπαίδευση μαζί με τους συμφοιτητές μας! Μπαίνουμε στα αμφιθέατρα με το κεφάλι ψηλά γιατί γνωρίζουμε πώς η πάλη του φοιτητικού κινήματος συνέβαλε σε αυτή την εξέλιξη, γκρέμισε τις προφάσεις της κυβέρνησης που κρατούσε τα ΑΕΙ κλειστά ακόμη κι όταν άνοιγε τον τουρισμό με πρωτόκολλα-λάστιχο. Περνάμε τις πύλες των ιδρυμάτων έχοντας εξασφαλίσει ότι δεν μας περιμένει μέσα η πανεπιστημιακή αστυνομία για να φιμώσει τις διεκδικήσεις μας, όπως προέβλεπε ο νόμος Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη. Ξεκινάμε τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά γνωρίζοντας ότι οι μεγάλοι αγώνες

Είναι δεδομένο ότι η χρονιά αυτή θα είναι, από κάθε άποψη, χρόνια σοβαρών εξελίξεων μέσα και έξω από τα Πανεπιστήμια! Έχουμε όμως αποδείξει ότι και θέλουμε και μπορούμε να πρωταγωνιστήσουμε στον αγώνα για να βάλουν οι φοιτητές τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις μαζί με όλο το λαό! Σε αυτή τη μάχη είμαστε μαζί με την πλειοψηφία των συμφοιτητών μας, που έχουν συμφέρον να συμπορευτούν με την ΚΝΕ. Μοιραζόμαστε την ίδια - δικαιολογημένη - ανασφάλεια και αγωνία για την «επόμενη μέρα», για το αν οι σχολές θα παραμείνουν ανοιχτές και δεν θα ξανακλείσουν λόγω έλλειψης μέτρων προστασίας από την πανδημία. Είμαστε αισιόδοξοι γιατί γνωρίζουμε πώς είναι στο χέρι μας, μέσα από τη συλλογική διεκδίκηση, σε συμπόρευση με το διδακτικό προσωπικό, τους εργαζόμενους, να κρατήσουμε τα πανεπιστήμια μας ανοιχτά και ασφαλή! Κόντρα στην πολιτική της υποχρηματοδότησης και της επιχειρηματικής

Ραντεβού λοιπόν στα αμφιθέατρα με τον Οδηγητή στο χέρι!

και οι δυνατές συγκινήσεις είναι μπροστά μας και ότι είμαστε πιο έτοιμοι να ανταποκριθούμε με νέα όπλα στη φαρέτρα μας. Με τις Αποφάσεις του 21ου Συνεδρίου του ΚΚΕ για να κερδίσουμε ακόμα περισσότερους νέους με τις πρωτοπόρες ιδέες της επαναστατικής κοινωνικής προοπτικής και να δώσουμε απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα της εποχής μας. Με τη μεγάλη επιτυχία του 47ου φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», τους χιλιάδες νέους που παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις θέσεις μας. Με εκατοντάδες νέα μέλη και φίλους της ΚΝΕ στο 1ο και 2ο έτος και ακόμα περισσότερους που τώρα για πρώτη φορά έρχονται σε επαφή με την ΚΝΕ και παίρνουν την απόφαση να παλέψουν οργανωμένα για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, το σοσιαλισμό-κομμουνισμό!

λειτουργίας των ιδρυμάτων που εφάρμοσαν όλες οι κυβερνήσεις και σήμερα οδηγεί 14 αμφιθέατρα σε ΑΠΘ και ΠΑΜΑΚ να μένουν αναξιοποίητα, τα μέλη ΔΕΠ να είναι κατά 10% λιγότερα στο ΑΠΘ την τελευταία διετία, τους εργολάβους να λυμαίνονται την καθαριότητα μειώνοντας το προσωπικό, τις εστίες του ΑΠΘ να μην ικανοποιούν περίπου 600 αιτήσεις εισδοχής αποκλείοντάς τους από τις σπουδές. Μοιραζόμαστε την ίδια όρεξη για μάθηση και κοινωνική συναναστροφή και επιδιώκουμε αυτή η ενεργητικότητα να εκφραστεί μέσα από την οργανωμένη πολύμορφη δραστηριότητα των ΦΣ για το επιστημονικό αντικείμενο και την εργασιακή προοπτική, την ελεύθερη πρόσβαση στον πολιτισμό και τον αθλητισμό, τη διεκδίκηση για το σύνολο των αναγκών της σπουδάζουσας νεολαίας. Μέσα από τους φοιτητικούς συλλόγους οργανώνουμε την επαφή και κοινή δράση με τους πρωτοετείς και δευτεροετείς συναδέλφους μας που μπαίνουν για πρώτη φορά στη σχολή τους! Ήδη σε ΑΠΘ, ΠΑΜΑΚ, ΔΙΠΑΕ διοργανώνονται οι πρώτες ξεναγήσεις στα Τμήματα, εκδηλώσεις καλωσορίσματος των Φοιτητικών Συλλόγων, ξεκινούν οι πρώτες προβολές κινηματογραφικών ομάδων, συγκροτούνται νέες, δημιουργούνται σημεία συνάντησης - spot των Συλλόγων εντός και εκτός πανεπιστημίων! Η εύστοχη δραστηριότητα για τους νέους

Η ΠΟ Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης αποφάσισε να διπλασιάσει το πλάνο διακίνησης του Οδηγητή για τα μήνα Οκτώβρη για να έρθουν περισσότεροι φοιτητές σε επαφή με τις επαναστατικές μας ιδέες, να κάνουν το βήμα, να οργανωθούν στις γραμμές της ΚΝΕ. Προ(σ)καλούμε μάλιστα σε άμιλλα στρατολογίας και διακίνησης του «Ο», την ΠΟ Σπουδάζουσας Αθήνας.

συναδέλφους μας εξασφαλίζει ότι ο φοιτητής και η φοιτήτρια, από την πρώτη κιόλας μέρα στο πανεπιστήμιο, θα εμπιστευτεί τη συλλογική δράση, θα γνωρίσει το σύλλογό του, θα αποφύγει τη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ οι οποίες τάζουν χάρες με ακριβά «ανταλλάγματα». Μοιραζόμαστε την ίδια απέχθεια για τους φασίστες δολοφόνους που πήραν εντολή από τα αφεντικά τους να βγούνε από τις τρύπες τους για να τρομοκρατήσουν όσους αγωνίζονται. Η πρωτοπόρα στάση των μελών της ΚΝΕ σε σχολεία και σχολές, η μαζική παρέμβαση του φοιτητικού και εργατικού κινήματος θα τους ξαναστείλει στον αγύριστο και θα απομονώσει όσους αθωώνουν και οπλίζουν τους ναζί, εξισώνοντάς τους θύτες με τα θύματα, το φασισμό με όσους τον αντιπαλεύουν. Εκεί που υπάρχει ακόμα και ένα μέλος της ΚΝΕ, μια μαθήτρια που υψώνει το ανάστημα της ο φασισμός δεν θα περάσει! Η μαχητική στάση κάθε κομμουνιστή στο χώρο του εμπνέει, μπορεί να πετύχει τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση πρωτοπόρων στο πλευρό του, να καλλιεργεί την αγωνιστική διάθεση με σωστό προσανατολισμό! Η χρονιά αυτή μπορεί να είναι ορόσημο για να γίνουμε περισσότεροι οι Κνίτες και οι Κνίτισες σε κάθε έτος και τμήμα. Η δυνατή ΚΝΕ, με Οργανώσεις Βάσης παντού, είναι ο όρος για να δυναμώνει η διεκδίκηση για σπουδές και ζωή στο ύψος των αναγκών μας!

Οδηγητής

Πόσο διαφέρει

ο φετινός Οκτώβριος από τον περσινό;



Οκτώβριος 2021

Οκτώβριος

ι θα γίνει με την πανδημία τώρα που πέφτει η θερμοκρασία και ο κόσμος περνάει περισσότερο χρόνο στους κλειστούς χώρους; Θα «κατέβει» νοτιότερα η άσχημη κατάσταση που επικρατεί στη Βόρεια Ελλάδα; Θα γίνουν παρελάσεις; Θα κάνουμε Χριστούγεννα; Ερωτήματα που τα ακούς και νομίζεις ότι έχεις πάθει «déjà vu»… Κι όμως, αυτά απασχολούν τη «δημόσια συζήτηση» όσον αφορά την πανδημία σήμερα, δέκα μήνες σχεδόν από τότε που, σύμφωνα με την κυβέρνηση, μπαίναμε στο «τελευταίο μίλι» με την έναρξη του περιβόητου προγράμματος «Ελευθερία», δηλαδή των εμβολιασμών.

Η κυβερνητική πολιτική στους εμβολιασμούς έχει αποτύχει πλήρως Δέκα μήνες μετά, οι εμβολιασμοί έχουν πρακτικά «παγώσει», καθώς ελάχιστοι είναι αυτοί που πραγματοποιούν την πρώτη δόση κάθε μέρα. Η Ελλάδα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της ΕΕ στην εμβολιαστική κάλυψη, με το ποσοστό του πληθυσμού που είναι πλήρως εμβολιασμένο να βρίσκεται κάτω από το 60%, όταν ο αρχικός στόχος ήταν να έχει φτάσει το 70% μέχρι το… καλοκαίρι. Τα εκβιαστικά και διχαστικά μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση στο τέλος του καλοκαιριού, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν απέδωσαν τίποτα το ιδιαίτερο, έκτος από μια μικρή και εντελώς παροδική αύξηση στους ημερήσιους εμβολιασμούς για κάποιες μέρες, όπως ακριβώς είχε συμβεί και με τα μέτρα στη λογική της ανταπόδοσης που είχαν ανακοινωθεί πριν το καλοκαίρι για τους νέους που θα εμβολιάζονταν. Για να μην είμαστε άδικοι, απέδωσαν και μια μεγάλη αύξηση στον τζίρο των ιδιωτικών εργαστηρίων λόγω των test που αναγκάζονται να πληρώνουν χιλιάδες εργαζόμενοι και φοιτητές από την τσέπη τους. Ταυτόχρονα, οι ΜΕΘ στη Βόρεια Ελλάδα είναι σχεδόν γεμάτες. Το σύστημα υγείας δεν έχει ενισχυθεί, αλλά αποδυναμώνεται περισσότερο από τις αναστολές των υγειονομικών που δεν έχουν εμβολιαστεί, την ώρα που για την 3η δόση στους υγειονομικούς που ολοκλήρωσαν τον εμβολιασμό τους ακόμα και πριν από 8 μήνες υπάρχει μόνο… «σύσταση». Τα κρούσματα στα σχολεία είναι χιλιάδες, αλλά τα τμήματα φέτος δεν κλείνουν αν δεν αρρωστήσουν πάνω από τους μισούς μαθητές, ενώ το μόνο που φαίνεται να σώζει την κατάσταση ως τώρα είναι τα… ανοιχτά παράθυρα. Η κυβέρνηση λέει ότι «ο φετινός Οκτώβριος δεν μοιάζει σε τίποτα με τον περσινό», συμπληρώνοντας ότι η καπιταλιστική οικονομία δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να διαταραχθεί ξανά και υπόσχεται «κανονικότητα»

μόνο για τους εμβολιασμένους, λες και εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι ζουν σε διαφορετικές χώρες… Σίγουρα, τελικά, ο φετινός Οκτώβριος μοιάζει σε κάτι με τον περσινό: στην ηχηρή αποτυχία της διαχείρισης της πανδημίας από μέρους της, με τραγικά αποτελέσματα για τον λαό και τη νεολαία.

Η επιστήμη προσφέρει διαρκώς νέα όπλα κατά της πανδημίας «Αντίδοτο» αισιοδοξίας απέναντι στην παραπάνω κατάσταση και ταυτόχρονα υπογράμμιση των αντικειμενικών δυνατοτήτων που υπάρχουν σήμερα για να αντιμετωπιστεί η πανδημία με άλλους όρους, είναι τα ελπιδοφόρα αποτελέσματα που συνεχίζει να φέρνει η ανθρώπινη σκέψη και εργασία, η επιστήμη στον τομέα της καταπολέμησης της COVID-19. Και σε αυτό, πράγματι, κανένας μήνας δεν είναι ίδιος με τον προηγούμενο… Μετά τα μαζικά παραγόμενα και γρήγορα τεστ, τα ασφαλή εμβόλια που αξιοποιούν πρωτοποριακή και πολλά υποσχόμενη τεχνολογία, τις τελευταίες μέρες διαβάζουμε για διάφορους τύπους φαρμάκων που «περνούν» τις κλινικές έρευνες με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Επιβεβαιώνεται για μία ακόμα φορά η ανάγκη που τονίζουν διαρκώς οι μαχόμενοι υγειονομικοί να μπουν στη «φαρέτρα» όλα τα όπλα, οτιδήποτε μπορεί να συμβάλει στη μάχη κατά της πανδημίας. Αυτό, όμως, «σκοντάφτει» στα ανταγωνιστικά συμφέροντα φαρμακευτικών εταιρειών, καπιταλιστικών κρατών, ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Έτσι βλέπαμε, για παράδειγμα, τόσο καιρό την κυβέρνηση να λέει ότι «το εμβόλιο είναι το μόνο μας όπλο», να μοιράζει ψεύτικες υποσχέσεις του τύπου «όποιος εμβολιαστεί, ξεμπέρδεψε», που φυσικά δεν επιβεβαιώνονται και καταλήγουν να θρέφουν μόνο τον ανορθολογισμό. Τη βλέπαμε να αντιμετωπίζει λίγο-πολύ ως «ψεκασμένο» όποιον ζητούσε να έρθουν όλα τα διαθέσιμα εμβόλια και φάρμακα και να υπάρχει μαζική επιδημιολογική επιτήρηση που να

αφορά τους πάντες, αφού και οι εμβολιασμένοι νοσούν και μεταδίδουν. Από την άλλη βλέπαμε τους πραγματικά «ψεκασμένους», όσους θέλουν να «ψαρέψουν» στη δεξαμενή των «ψεκασμένων» και κάποιους που μάλλον έχουν άλλου είδους… «εξαρτήσεις», να αποθεώνουν ορισμένα συγκεκριμένα φάρμακα και να υποστηρίζουν το ιατρικά ανήκουστο, ότι αφού υπάρχουν αυτά δεν χρειάζεται εμβόλιο και γενικά πρόληψη. Και ο λαός στη μέση, να παρακολουθεί και να προσπαθεί να καταλάβει τι πρέπει να πιστέψει και τι όχι, από ποια φαρμακευτική εταιρεία είναι «πιασμένος» ο καθένας που του μιλάει και τι τελικά πρέπει να κάνει...

Πώς θα ήταν τα πράγματα αν…; Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί: «και τι άλλο να κάνει η κυβέρνηση για να προχωρήσει ο εμβολιασμός»; Ας αναρωτηθούμε: πώς θα ήταν σήμερα τα πράγματα αν υπήρχε ένα καθολικό πρόγραμμα δημόσιου δωρεάν εμβολιασμού με όλα τα αποτελεσματικά και ασφαλή εμβόλια; Αν δίνονταν σαφείς οδηγίες ώστε να διενεργείται ο εμβολιασμός με το καταλληλότερο κατά περίπτωση εμβόλιο; Θα βοηθούσε ή όχι να εξασφαλιζόταν δωρεάν, πλήρης προληπτικός ιατρικός έλεγχος πριν τον εμβολιασμό και κατοχύρωση για όσους πρέπει να εξαιρεθούν ότι δεν θα υφίστανται καμία συνέπεια ή διάκριση; Θα ήμασταν σε καλύτερο ή σε χειρότερο σημείο αν υπήρχε πλήρης καθημερινή ενημέρωση για όλα τα δεδομένα που προκύπτουν από την πορεία των εμβολιασμών, αντί να παραπλανούν τον κόσμο βαρύγδουποι τίτλοι στα διάφορα site; Αν οργανωνόταν εμβολιαστική εκστρατεία με εξαντλητική ενημέρωση και απαντήσεις στα υπαρκτά ερωτήματα; Αν συστηνόταν κέντρο ελέγχου και φαρμακοεπαγρύπνησης με σταθερή παρακολούθηση των εμβολιασμένων για έγκαιρη παρέμβαση σε τυχόν παρενέργειες και επιστημονική καταγραφή των αποτελεσμάτων του εμβολιασμού; Το εμβόλιο είναι όπλο και ανάγκη, όχι μέσο εκβιασμού και διαίρεσης του λαού!

ΑΝΤΙΣΕΙΣΜΙΚΉ ΠΡΟΣΤΑΣΊΑ ΚΑΙ ΘΩΡΆΚΙΣΗ

Τα τεράστια προβλήματα στα σχολικά κτίρια φάνηκαν για μια ακόμα φορά

ις τελευταίες ημέρες του Σεπτέμβρη, γίναμε για μια ακόμα φορά, στο ίδιο έργο θεατές, με το σεισμό στο Ηράκλειο Κρήτης, που άφησε πίσω βαριές ζημιές για το λαό και τη νεολαία της περιοχής. Συγκεκριμένα πολλά ήταν τα σπίτια που κρίθηκαν ακατάλληλα μετά το σεισμό, με αποτέλεσμα να είναι χιλιάδες άνθρωποι με τις οικογένειές τους κυριολεκτικά στον αέρα, με τους περισσότερους να μένουν σε σκηνές και ράντζα. Την ίδια ώρα που οι σεισμόπληκτοι δοκιμάζονται και τα σχολικά κτίρια της περιοχής βγαίνουν το ένα μετά το άλλο επικίνδυνα ή εντελώς ακατάλληλα για να ξανανοίξουν, η κυβέρνηση και το Υπουργείο προσπαθούν να καθησυχάσουν λέγοντας στους μαθητές ότι το μάθημα θα συνεχιστεί κανονικά... Βέβαια το τι σημαίνει αυτό το ξέρουν οι ίδιοι οι μαθητές που σε επιστολή τους έγραψαν χαρακτηριστικά ότι «Το δικό σας «κανονικά» …εμείς το φοβόμαστε!».

Ένα πρόβλημα που διαιωνίζεται και επιδεινώνεται χρόνια Το μεγάλο κτιριακό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα σχολεία δεν είναι ούτε άγνωστο στην κυβέρνηση και το υπουργείο, ούτε αποτελεί «παραφωνία» στην συγκεκριμένη περιοχή σε σχέση με άλλες, Συγκεκριμένα, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων που διαχρονικά κάνουν τα στραβά μάτια μπροστά στο πρόβλημα, έχουμε φτάσει σήμερα το 55% των σχολικών κτιρίων σε όλη τη χώρα να είναι χτισμένα πριν το 1985, δηλαδή είτε με ανεπαρκή αντισεισμικό κανονισμό είτε πριν καν αυτός θεσπιστεί(!). Το αποτέλεσμα το είδαμε για μια ακόμα φορά στην Κρήτη, όπου κτίρια που χτίστηκαν προ εκατονταετίας κρίνονται τώρα ακατάλληλα για να γίνει μάθημα με αποτέλεσμα οι μαθητές να είναι στον αέρα! Σαν να μην έφτανε αυτό, εδώ και χρόνια ο έλεγχος αντισεισμικής θωράκισης προχωράει με ρυθμούς χελώνας, λόγω της υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης του υπεύθυνου φορέα, αφήνοντας κτίρια που είναι εμφανώς ακατάλληλα για να αξιοποιούνται ως σχολεία να λειτουργούν κανονικά, με τους μαθητές να περνούν το κατώφλι τους με το φόβο ότι θα πέσει το ταβάνι πάνω στο κεφάλι τους.

Η χιλιοπαιγμένη κασέτα της κυβέρνησης δεν μπορεί να κρύψει τις εγκληματικές ευθύνες Η κυβέρνηση, συνεχίζοντας το έργο των προηγούμενων, από τη μία κάνει τα στραβά μάτια μπροστά στην απαράδεκτη κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα σχολικά κτίρια, ενώ από την άλλη με τον πρώτο σεισμό βάζει τη χιλιοπαιγμένη κασέτα της «ατομικής ευθύνης», των αυθαιρέτων και της φυσικής καταστροφής που τάχα δεν είναι ανθρωπίνως δυνατό να αντιμετωπιστεί. Τα ίδια μας έλεγαν στη Λάρισα πριν κάποιους μήνες, τα ίδια έλεγαν όταν στη Σάμο δυο παιδιά έχασαν τη ζωή τους από τοίχο που κατέρρευσε την ώρα του σεισμού, τα ίδια ακούμε διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις όταν δήθεν απρόσμενα (στην 6η πιο σεισμογενή χώρα του πλανήτη) ο σεισμός χτυπάει μια ακόμα περιοχή και ισοπεδώνει κτίρια και υποδομές, ακόμα και σχολεία που από τύχη εκείνη την ώρα δεν έχουν παιδιά μέσα.

Πίσω από την προπαγάνδα της κυβέρνησης κρύβονται οι δυνατότητες της εποχής, αλλά και ο λόγος που αυτές δεν αξιοποιούνται... Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση προσπαθώντας να διαστρεβλώσει πλήρως την πραγματικότητα βγήκε να διαφημίσει την ανέγερση νέου σχολείου στη Λάρισα, (το οποίο γκρεμίστηκε επίσης από σεισμό πριν μερικούς μήνες) σε «χρόνο ρεκόρ», από μονοπώλιο-χορηγό στο πλαίσιο της λεγόμενης «εταιρικής κοινωνικής ευθύνης». Μόνο που πίσω από τους «ευεργέτες» και τις τυμπανοκρουσίες της κυβέρνησης κρύβεται η αλήθεια που αποδεικνύει με ακόμα πιο καταφανή τρόπο και τις δυνατότητες, αλλά και όσους δεν της αφήνουν να τεθούν στην υπηρεσία των αναγκών του λαού και των παιδιών του. Από τη μία αποδεικνύεται ότι το 2021 υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να

χτιστεί ένα σχολείο με σύγχρονες προδιαγραφές αντισεισμικής θωράκισης μέσα σε λίγους μήνες, από την άλλη ότι αυτή η δυνατότητα μένει αναξιοποίητη, με αποτέλεσμα τα παιδιά να περνούν το 1/3 της ημέρας τους σε ένα ετοιμόρροπο κτίριο που ο μόνος λόγος που δεν έπεσε πάνω στο κεφάλι τους είναι ότι πρόλαβαν οι εκπαιδευτικοί να τα βγάλουν έγκαιρα έξω, μόνο και μόνο επειδή η ασφάλεια και η ζωή των παιδιών δεν είναι «επιλέξιμη δαπάνη» σύμφωνα με τις οδηγίες της ΕΕ και την πολιτική των κυβερνήσεων που διαχρονικά συμφωνούν και επαυξάνουν. Έτσι τελικά καταλήγουμε να βλέπουμε να στήνονται προκλητικές φιέστες για τις ανάγκες διαφήμισης της δήθεν «κοινωνικά υπεύθυνης» και «φιλάνθρωπης» εταιρείας, με την κυβέρνηση που δεν έχει δώσει φράγκο για την ασφάλεια των κτιρίων να βαράει παλαμάκια, την ίδια ώρα που αν αποδεικνύεται κάτι από αυτό το σόου είναι πως ενώ τα ετοιμόρροπα σχολεία μπορούν να ξαναχτιστούν μέσα σε 4 μήνες, τελικά οι μαθητές πρέπει να παρακαλάνε για την εύνοια κάποιου ευεργέτη (αν είναι τυχερά και οι τοίχοι πέσουν ενώ αυτά δεν είναι μέσα), επειδή η κυβέρνηση δεν βρίσκει λεφτά και η εν λόγω εταιρεία ικανοποιητικό κέρδος σε ένα τέτοιο έργο. Την απάντηση σε αυτή την κατάσταση δίνουν οι ίδιοι οι μαθητές, που διεκδικούν ένα σχολείο ασφαλές για όλους τους μαθητές και τους καθηγητές, με κατάλληλες αίθουσες και καθαριότητα, ένα σχολείο που δεν θα κινδυνεύουν να πέσει στο κεφάλι τους, που θα τους μορφώνει ολόπλευρα και δεν θα τους εξοντώνει. Αυτό το σχολείο θα το κερδίσουν με τον αγώνα τους, κόντρα σε όσους θέλουν να τους πείσουν ότι το webex και τα ετοιμόρροπα κτίρια είναι το σχολείο που έχουν ανάγκη τον 21o αιώνα.

Το νέο σχολείο που χτίστηκε στο Δαμάσι, μετά την κατάρευση από σεισμό του προηγούμενου, σε μόλις 4 μήνες.

Οδηγητής



Οκτώβριος 2021

Με αφορμή τα τελευταία περιστατικά δολοφονιών γυναικών *

εγάλη συζήτηση έχει ανοίξει τους τελευταίους μήνες με αφορμή την ένταση της βίας, της κακοποίησης, της σεξουαλικής εκμετάλλευσης, αλλά και τη συχνότητα των δολοφονιών γυναικών. Έχουν δυναμώσει οι φωνές που ζητούν να υιοθετηθεί και από την Ελλάδα ο όρος «γυναικοκτονία», για «τους λόγους που έχει αναγνωριστεί διεθνώς, μεταξύ άλλων και από την Ευρωπαϊκή Ένωση». Επιχειρείται, ταυτόχρονα, να αποδοθεί στην «πατριαρχία» η ευθύνη για την εμφάνιση, τη συχνότητα και την ένταση των παραπάνω φαινομένων. Η πραγματικότητα είναι πως τα τραγικά φαινόμενα που το τελευταίο διάστημα ακούμε, όπως και οι πολυσυζητημένες δολοφονίες γυναικών έχουν την ίδια πηγή. Απορρέουν από το «δίκαιο» που επιβάλλει η σημερινή εκμεταλλευτική κοινωνία, τις αξίες που εκπορεύονται από την ίδια τη φύση της: την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τον ανελέητο ανταγωνισμό, τον ατομισμό, τον εγωιστικό τρόπο ζωής και σκέψης. Σε αυτό το έδαφος γεννιούνται η αλαζονεία, η απαξίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, η υποτίμηση της φίλης ή του φίλου, του συναδέλφου, του συντρόφου, ακόμα και της ίδιας της ανθρώπινης ζωής και από τα δύο φύλα. Σε αυτό το έδαφος αναπτύσσονται συμπεριφορές επιθετικές και εχθρικές ακόμα και μεταξύ ανθρώπων που έχουν τις ίδιες έγνοιες, τα ίδια προβλήματα, τα ίδια συμφέροντα.

«…Να φτιάξουμε ένα διαφορετικό είδος αντρών...» Ένα μεγάλο μέρος ανδρών και γυναικών θορυβείται και ανησυχεί ιδιαίτερα από την ανησυχητική αυτή εξέλιξη στις ενδοσυζυγικές και συντροφικές σχέσεις. Εκφράζεται η άποψη ότι η συντήρηση της «τοξικής εκδοχής της αρρενωπότητας» παράγει βία και «γυναικοκτονίες» και ότι «πρέπει να φτιάξουμε ένα διαφορετικό είδος αντρών… Να το διαπαιδαγωγήσουμε, να το εκπαιδεύσουμε, να του μιλήσουμε, να το κάνουμε να καταλάβει».

Ας δούμε λοιπόν πώς διαπαιδαγωγείται και τι βλέπει γύρω του ένας νέος και μια νέα. Βλέπει γυναίκες, νεότερες ή μεγαλύτερες, ν’ αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα και να μην τα καταφέρνουν. Να προσπαθούν να σπουδάσουν, να ορίσουν το μέλλον σύμφωνα με τις επιθυμίες τους και να πέφτουν πάνω σε τοίχους ή πόρτες κλειστές. Να παλεύουν να ζήσουν αντιμέτωπες με ευέλικτες εργασιακές σχέσεις ή με την ανεργία από τη μια και των πολλαπλών οικογενειακών υποχρεώσεων, ασύμβατων μεταξύ τους (έστω κι αν αυτές μοιράζονται με τον σύντροφο) από την άλλη. Καμιά υποστήριξη από την κοινωνία και το κράτος της, μόνο ατομική ευθύνη για τα πάντα, κι ένα δάχτυλο να κουνιέται διαρκώς για να κατηγορεί: εσύ φταις που είσαι άνεργη, που δεν είσαι καλή μάνα και σύζυγος, που δεν καταφέρνεις να συνδυάσεις την εργασία με το σπίτι και την οικογένεια, που δεν προλαβαίνεις, που αρρώστησες, που κάηκες, που πλημμύρισες, που σε απέλυσαν, που χρεοκόπησες, που δεν έχεις λεφτά για διακοπές, για εξοχικό, για καινούργιο κινητό, για καινούργια τηλεόραση, για καινούργιο αμάξι. Κι ακόμα: Αν οι γυναίκες θέλουν να είναι «ίσες» με τους άντρες πρέπει να δουλεύουν όπως εκείνοι, να σηκώνουν τα ίδια βάρη, να δουλεύουν τις νύχτες, αλλά και να κάνουν παιδιά, να μην καθυστερούν να κάνουν παιδιά (πάλι δική τους θα είναι η ευθύνη αν καθυστερήσουν), να συμμορφώνονται όμως και με τις εντολές του εργοδότη τους όταν απαιτεί «για το καλό της επιχείρησης» να καθυστερήσουν. Να δουλεύουν ή να μη δουλεύουν όποτε θέλει εκείνος, να βλέπουν τα παιδιά τους πάντα ανάλογα με το πότε τους «επιτρέπεται» από τις συνθήκες εργασίας τους. Στην εργοδοτική βία αναγκάζονται να σιωπούν, γιατί πώς θα ζήσουν αν τις διώξει (κι άλλωστε πώς θ’ αποδείξουν ότι συνέβη;)… Σε αυτή λοιπόν τη σημερινή κοινωνία, «διαπαιδαγωγείται» η νέα γενιά αντικρίζοντας μια εικόνα άθλια για τις εργαζόμενες γυναίκες, με θέση υποβαθμισμένη, ανισότιμη, με στρεβλά πρότυπα στις διαπροσωπικές σχέσεις που στηρίζονται στην οικονομική και κοινωνική εξάρτηση ενός ανθρώπου από έναν άλλο στο πλαίσιο του γάμου ή του συμφώνου συμβίωσης, όσο μαστορικά κι αν καμουφλάρεται η ψευδεπίγραφη «ισότητα»...

Ένα πρόβλημα αναζητά λύση… Τούτη η ζοφερή εικόνα δεν μπορεί ν’ αλλάξει με ωραία λόγια για το πώς θα «έπρεπε» να είναι ένα ζευγάρι, δύο σύντροφοι, μια γυναίκα κι ένας άντρας. Για να φτιάξουμε ένα διαφορετικό είδος ανδρών αλλά και γυναικών επίσης, που πραγματικά θα ζουν μεταξύ τους με όρους αμοιβαιότητας, σεβασμού και κατανόησης, χρειάζεται να διαμορφωθούν διαφορετικές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, πάνω στις οποίες θα ανθίζουν όχι τέτοια αποτρόπαια φαινόμενα, αλλά η συλλογική προσπάθεια των ανθρώπων για τη δημιουργία μιας καλύτερης ζωής, τώρα και στο μέλλον. Είτε οι δολοφονίες των γυναικών χαρακτηριστούν τελικά ως «γυναικοκτονίες» είτε όχι, η ουσία του προβλήματος δυστυχώς θα παραμείνει. Τέτοια περιστατικά δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν ριζικά αν δεν υπάρξει ολόπλευρη κοινωνική προστασία και στήριξη των γυναικών που, εκτός των άλλων, θα αποτρέπει τους δράστες να δρουν ανενόχλητοι. Είναι εξοργιστικές οι κραυγές της κυβέρνησης και των κομμάτων που υπηρετούν την πολιτική της ΕΕ, αφού η δική τους πολιτική δημιουργεί αυτές τις εφιαλτικές για τη ζωή όλων των εργαζόμενων, αλλά κυρίως των γυναικών, συνθήκες. Ας μην ψάχνουμε για ευθύνες σε λάθος μέρος. Στο στόχαστρο του αγώνα κάθε ανθρώπου που γεμίζει με οργή για ό,τι συμβαίνει γύρω του, πρέπει να μπει η σημερινή εκμεταλλευτική κοινωνία που δεν εκφράζει τα συμφέροντα των εργαζόμενων, αλλά της αστικής τάξης. Να δυναμώσει τον συλλογικό αγώνα για να διεκδικήσουμε τις κοινωνικές προϋποθέσεις που θα μας εξασφαλίζουν όχι μόνο αξιοπρεπή ζωή με δικαιώματα αλλά και ισότιμες σχέσεις συντροφικότητας.

* Αποσπάσματα από το άρθρο «"Γυναικοκτονίας" το ανάγνωσμα…» , της Εύης Κοντορά που δημοσιέυτηκε στο τελευταίο Δελτίο της ΟΓΕ.

«Απελευθέρωση» αγοράς ενέργειας

Ένα «έγκλημα» σε βάρος των αναγκών του λαού, με ιστορία 30 χρόνων…

ο ζήτημα της ενέργειας απασχολεί σταθερά τους τελευταίους μήνες τόσο την επικαιρότητα, όσο και τις λαϊκές οικογένειες που βλέπουν ήδη τις «τσουχτερές» αυξήσεις στα τιμολόγια του ρεύματος και αγωνιούν για τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται. Έχει προηγηθεί, βέβαια, και ένα εξίσου δύσκολο καλοκαίρι, όταν για αρκετές μέρες ζήσαμε με τον κίνδυνο του «black out», εξαιτίας της ανεπάρκειας του συστήματος να ανταποκριθεί στην αυξημένη ζήτηση λόγω του καύσωνα.

υτές οι εξελίξεις πυροδότησαν μια εντελώς υποκριτική δικομματική αντιπαράθεση, με τον ΣΥΡΙΖΑ να επικεντρώνει την κριτική του στον τρόπο που επιλέχθηκε για να μειωθεί η συμμετοχή του Δημοσίου (τον ίδιο ακριβώς που χρησιμοποίησε και ο ίδιος ως κυβέρνηση στην περίπτωση των τραπεζών…), να εντοπίζει «οσμή» σκανδάλου και να επικεντρώνει στο κατά πόσο η πτώση που σημείωσε η μετοχή της ΔΕΗ τις μέρες που προηγήθηκαν της σχετικής ανακοίνωσης υποδηλώνει «διαρροή» της πληροφορίας σε επενδυτές, ενδεχόμενο που, φυσικά, καθόλου δεν αποκλείεται. Από την άλλη η ΝΔ διαφήμισε το γεγονός ότι «η ΔΕΗ έχει περάσει πλέον σε φάση κερδοφορίας, άρα είναι λογικό οι επενδυτές να ενδιαφέρονται» κατά την προσφιλή της τακτι-

Τις προηγούμενες μέρες η συζήτηση «φούντωσε» ξανά με αφορμή τα επόμενα βήματα στην κατεύθυνση της «απελευθέρωσης» της αγοράς ενέργειας και τις ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ που πραγματοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ. Από τη μία ήταν η πώληση του 49% του ΔΕΔΔΗΕ (θυγατρική της ΔΕΗ που διαχειρίζεται το δίκτυο διανομής ρεύματος) σε καναδικό μονοπώλιο και από την άλλη η μείωση του ποσοστού των μετοχών της ΔΕΗ που κατέχει το Δημόσιο, μέσω της μη συμμετοχής του στην Αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου (ΑΜΚ) που αποφάσισε η εταιρεία.

κή, αξιοποίησε τα πεπραγμένα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για να αντλήσει νομιμοποίηση για τα δικά της «εγκλήματα» στη λογική «αφού και εσείς τα ίδια κάνατε, τι διαφορετικό θα μπορούσαμε να κάνουμε εμείς»…

Το κρατικό μονοπώλιο και το τέλος του Όσο δύσκολο και αν είναι μερικές φορές για έναν νέο άνθρωπο που τα ακούει όλα αυτά να «βγάλει άκρη» για το τι τελικά ισχύει, έχει αξία να το προσπαθήσει. Η ιστορία της «απελευθέρωσης» της αγοράς ενέργειας δεν ξεκίνησε σήμερα, αλλά μετρά τουλάχιστον 30 χρόνια και την έχουν υπηρετήσει όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις που έχουν περάσει, με τις ευλογίες και τις κατευθύνσεις της ΕΕ.

Η παλιά ΔΕΗ λειτουργούσε ως κρατικό μονοπώλιο στην ενέργεια για αρκετές δεκαετίες στον 20ο αιώνα. Έπαιξε έναν πολύ σημαντικό ρόλο για τις ανάγκες της διευρυμένης καπιταλιστικής αναπαραγωγής, που κανένας μεμονωμένος καπιταλιστής ή σχήμα μετόχων δεν θα μπορούσε να παίξει, αντλώντας κεφάλαια από τα χρήματα του λαού γι’ αυτό τον σκοπό. Με την πάροδο του χρόνου, προέκυψε η ανάγκη κατάργησης του κρατικού μονοπωλίου για να δοθεί δυνατότητα σε ιδιώτες να επενδύσουν στον τομέα της ηλεκτροπαραγωγής, να στηριχθούν ιδιαίτερα οι επενδύσεις σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), ώστε να βρουν κερδοφόρα διέξοδο τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαιά.

Οι βασικοί «σταθμοί» της πορείας «απελευθέρωσης» ‣ Νόμος 1914/90: Έδινε τη δυνατότητα ίδρυσης σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με οποιοδήποτε καύσιμο από ιδιώτες, με τον όρο η παραγόμενη Ενέργεια να διατίθεται αποκλειστικά στη ΔΕΗ. Θεσμοθέτησε δηλαδή την είσοδο του μεγάλου κεφαλαίου στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. ‣ Το 1992 υπογράφτηκε η Συνθήκη του Μάαστριχτ, η οποία ψηφίστηκε στην Ελληνική Βουλή από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και τον τότε «Συνασπισμό», τον πρόγονο του ΣΥΡΙΖΑ. Μια από τις στρατηγικές κατευθύνσεις που δίνει η Συν-

θήκη είναι η «απελευθέρωση» κλάδων της οικονομίας, μεταξύ αυτών και της ηλεκτρικής ενέργειας. ‣ Νόμος 2244/1994: Υποχρέωσε τη ΔΕΗ να αγοράζει από τους ιδιώτες ηλεκτρική ενέργεια σε πολύ υψηλές (εγγυημένες) τιμές, καθώς και να παρέχει δωρεάν τα δίκτυά της στους ιδιώτες. ‣ Προεδρικό Διάταγμα 333/2000: Μετέτρεψε τη ΔΕΗ σε Ανώνυμη Εταιρεία, τη μετοχοποίησε και επέτρεψε την είσοδο των ιδιωτών.

‣ Οδηγία 54/2003 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου: Όριζε πως από την 1η Ιούλη 2007, όλοι οι καταναλωτές (συμπεριλαμβανομένων και των οικιακών) θα μπορούσαν να αγοράζουν ηλεκτρική ενέργεια από οποιονδήποτε προμηθευτή. ‣ Νόμος 3175/2003: Επέτρεψε τη συμμετοχή στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας από προμηθευτές που δεν διαθέτουν παραγωγικό δυναμικό. ‣ Νόμος 3426/2005: Προέβλεπε το πλήρες άνοιγμα της αγοράς για όλους τους καταναλωτές (δηλαδή και την οικιακή κατανάλωση) από τον Ιούλη του

2007. Επέβαλε το διαχωρισμό της διαχείρισης του Δικτύου Διανομής από τη ΔΕΗ ΑΕ. ‣ Νόμος 4001/2011: Συστήνονται οι δύο θυγατρικές της ΔΕΗ, αποσπώντας από τη μητρική τους τομείς της μεταφοράς και της διανομής. Έτσι, η επιχείρηση «σπάει» σε κομμάτια και διευκολύνεται η διαδικασία ιδιωτικοποίησής τους. Οι θυγατρικές που συστήνονται είναι ο ΑΔΜΗΕ (μεταφορά) και η ΔΕΔΔΗΕ (διανομή). ‣ Νόμος 4237/2014: Δίνει τη δυνατότητα πώλησης του 66% του ΑΔΜΗΕ στους ιδιώτες.

Οδηγητής

Μερίδια της ΔΕΗ και των «εναλλακτικών παρόχων» στην αγορά ενέργειας Ιαν. 2015

ΔΕΗ: 96,69%

Εναλλακτικοί: 3,31%

ΔΕΗ: 73,49%

Εναλλακτικοί: 26,51%

ΔΕΗ: 64,37%

Εναλλακτικοί: 35,63%

22,7%

του πληθυσμού της χώρας μας αδυνατούσε να διατηρήσει ζεστό το σπίτι του τον χειμώνα και δροσερό το καλοκαίρι



Οκτώβριος 2021

35,6%

του λαού δυσκολεύεται να πληρώσει τους λογαριασμούς Ενέργειας

Ιούλ. 2019

Αύγ. 2021

> 700 Πηγές: ‣ Χρηματιστήριο ενέργειας ‣ Παρατηρητήριο Ενεργειακής Φτώχειας στην Ευρώπη (για το 2018) ‣ Τράπεζα τη Ελλάδας

150%

αυξήσεις στα τιμολόγια ρεύματος την περίοδο 2005 - 2016

εντολές δίνονται καθημερινά για διακοπές ρεύματος από τον ΔΕΔΔΗΕ, εξαιτίας οφειλών

«Έργα και ημέρες» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ Ο

ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα θυμήθηκε τον «κοινωνικό ρόλο» που πρέπει να παίζει η ΔΕΗ, προχώρησε κατά τη διάρκεια της δικής του διακυβέρνησης τη διαδικασία της «απελευθέρωσης» με ρυθμούς που κάθε αστικό κόμμα θα ζήλευε. Με το 3ο μνημόνιο που υπέγραψε και ψήφισε τον Αύγουστο του 2015 ανέλαβε δεσμεύσεις οι οποίες αργότερα υλοποιήθηκαν με το πέρασμα του 34% των μετοχών της ΔΕΗ ΑΕ στο «υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων», που λειτουργεί ως εγγύηση για την αποπληρωμή του κρατικού χρέους και με την ιδιωτικοποίηση του 49% του ΑΔΜΗΕ. Ταυτόχρονα δεσμεύθηκε στον στόχο της μείωσης του μεριδίου της ΔΕΗ στην αγορά ενέργειας, ώστε να δοθεί χώρος στα διάφορα αρπακτικά, τους λεγόμενους «εναλλακτικούς» παρόχους. Για να το πετύχει αυτό εφάρμοσε τις λεγόμενες δημοπρασίες ΝΟΜΕ, που υποχρέωναν σκανδαλωδώς τη ΔΕΗ να πουλάει σε αυτούς μέρος της ενέργειας που παρήγαγε σε τιμές πιο χαμηλά και από το

κόστος της, για να το διανείμουν αυτοί στη συνέχεια στους πελάτες τους ή να το εξάγουν σε άλλες χώρες σε τιμές πολλαπλάσιες! Ο νόμος 4425/2016 ίδρυσε το Χρηματιστήριο Ενέργειας, όπου καθημερινά διενεργούνται οι συναλλαγές σύμφωνα με το πρότυπο της ΕΕ, με βασικό στόχο την πλήρη σύζευξη της εγχώριας αγοράς με τις αγορές των υπολοίπων κρατώνμελών. Είναι αυτό το χρηματιστήριο στο οποίο η τιμή χονδρικής του ρεύματος σπάει το τελευταίο διάστημα το ένα ρεκόρ πίσω από το άλλο. Νόμος 4533/2018: Ιδιωτικοποιούνται λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ, ορυχεία και κοιτάσματα σε Φλώρινα και Μεγαλόπολη ώστε να εξασφαλιστούν νέα κερδοφόρα πεδία στους επιχειρηματικούς ομίλους. Και βέβαια -επειδή σοσιαλδημοκρατία είναι αυτή και ότι θέλει λέει…- την ώρα που τα έκανε αυτά περηφανευόταν ότι δίνει νικηφόρες μάχες για να διαφυλαχθεί ο… δημόσιος χαρακτήρας της ΔΕΗ!

Στον δρόμο της πραγματικής απελευθέρωσης! Α

νάλογη πορεία με αυτή της ενέργειας ακολουθήθηκε στις Μεταφορές, στις Τηλεπικοινωνίες και σε άλλους τομείς της κοινωνικής παραγωγής. Σε όλες τις περιπτώσεις αξιοποιήθηκε το γεγονός ότι τα κρατικά καπιταλιστικά μονοπώλια ήταν εχθρικά για τις λαϊκές ανάγκες και δόθηκαν ψεύτικες υποσχέσεις ότι η «απελευθέρωση» θα εξασφαλίσει καλύτερες και φθηνότερες υπηρεσίες μέσω του «ανταγωνισμού», κάτι που δεν επιβεβαιώθηκε πουθενά. Σήμερα, όλα τα αστικά κόμματα, ανεξάρτητα από δευτερεύουσες διαφωνίες στα ποσοστά συμμετοχής

στις εταιρείες, στο ποιος πρέπει να έχει το «μάνατζμεντ» κλπ, συγκλίνουν στρατηγικά σε νέες «πράσινες» επενδύσεις και σε περαιτέρω διείσδυση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στο ενεργειακό «μείγμα», στην επιτάχυνση δηλαδή της πορείας της απελευθερωμένης αγοράς Ενέργειας. Γι΄ αυτό, άλλωστε, προχωρά και ο νέος γύρος ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ που σίγουρα θα επιβαρύνει τις οικογένειές μας με πολλούς τρόπους. Απέναντι στην πολιτική της «απελευθέρωσης» και της «πράσινης ανάπτυξης», έχουμε συμφέρον σήμερα να

προτάξουμε την πάλη για να κατοχυρωθεί η ενέργεια ως κοινωνικό αγαθό, προσβάσιμο από όλους και με σεβασμό στο περιβάλλον, όπως επιτρέπουν οι σύγχρονες δυνατότητες που έχει δημιουργήσει η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Αυτό μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο αν αυτές οι δυνατότητες «απελευθερωθούν» από το κριτήριο του καπιταλιστικού κέρδους, με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής ενέργειας, των δικτύων μεταφοράς και διανομής, στο πλαίσιο ενός διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης που προτείνει το ΚΚΕ: την εργατική εξουσία, τον σοσιαλισμό!

Η λογική του «μικρότερου κακού» και ο στόχος της «προοδευτικής διακυβέρνησης»

Οι εκβιασμοί ι! α τ ν ο φ επιστρέ Ώρα να αξιοποιήσουμε τη δική μας δύναμη!

τόχος και στοίχημα δικό μας, να μετατρέψουμε τη λαϊκή οργή σε θετική δύναμη αλλαγής. Γιατί νέα αρχή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη κοινωνία όρθια, ώριμη και αποφασισμένη να μπει μπροστά για να αλλάξει τα πράγματα. Δεν αρκεί μόνο η οργή». Η παραπάνω φράση από την πρόσφατη ομιλία του Αλ. Τσίπρα στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης συμπυκνώνει πολύ πετυχημένα την επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ να εκμεταλλευθεί τη δίκαιη αγανάκτηση που έχει προκαλέσει σε σημαντικό τμήμα του λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας

η πολιτική της ΝΔ, για να προβάλει ξανά τον μύθο της προοδευτικής διακυβέρνησης απέναντι στον «ακραίο νεοφιλελευθερισμό της ΝΔ». Το, σε ένα βαθμό, έδαφος που διαμορφώνεται από τη «φθορά» της ΝΔ, μετά από σχεδόν δύο χρόνια εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας με τεράστιες συνέπειες για τον λαό, δίνει σήμερα ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ για να το κάνει αυτό. Βέβαια, σήμερα δεν είμαστε ούτε στο 2012, ούτε στο 2015. Ακόμα και οι νεότερες ηλικίες έχουν πείρα, την οποία, μαζί με την παλιότερη που υπάρχει, μπορούν να αξιοποιήσουν.

Περί εκβιασμών Με δεδομένο το γεγονός ότι οι επόμενες εκλογές, τις οποίες πολλοί τοποθετούν εντός του 2022, θα διεξαχθούν χωρίς «μπόνους» εδρών στο πρώτο κόμμα, το δίλλημα που θέτει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι: «Νίκη έστω με μία ψήφο διαφορά και προοδευτική κυβέρνηση την επόμενη μέρα ή νέες εκλογές, εκλογικές περιπέτειες και εκβιασμοί»; Βέβαια, οι εκβιασμοί προς το λαό είναι στη φύση των αστικών κομμάτων και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί εξαίρεση. «Πρέπει πάση θυσία να μείνουμε στο ευρώ και την ΕΕ αλλιώς θα πεινάσουμε», «αν δεν αλλάξουν τα πράγματα σε όλη την Ευρώπη δεν μπορεί να γίνει τίποτα», «καλοί οι αγώνες σας, αλλά μόνο με την ψήφο λύνονται τα προβλήματα», «αν δεν στείλουμε τα F-16 να κάνουν περιπολίες στα Βαλκάνια, θα στείλουν οι Τούρκοι τα δικά τους», είναι μόνο μερικοί από όσους έχει χρησιμοποιήσει κατά καιρούς…

Ο εκβιασμός που ασκεί σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά τις επερχόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν, είναι ότι η μη στήριξη στον ίδιο ισοδυναμεί με στήριξη στη ΝΔ και τον Μητσοτάκη, ότι τους διευκολύνει να παραμείνουν στην εξουσία. Πρόκειται για το κλασικό επιχείρημα της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα και διεθνώς, το οποίο στο παρελθόν χρησιμοποιούσε κατά κόρον το ΠΑΣΟΚ, μιλώντας για «χαμένη ψήφο» στο ΚΚΕ, αλλά και -τραγική ειρωνεία- στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, όταν ο τελευταίος ήταν ένα μικρό οπορτουνιστικό κόμμα. Δεν είναι λίγες οι φορές που μεγάλα τμήματα του λαού με καλές προθέσεις, ακόμα και με συμμετοχή στους αγώνες, έπεσαν σε αυτή τη «φάκα», στη λογική ότι «τώρα προέχει να φύγει η δεξιά

και μετά βλέπουμε…».

Όλο τη «διώχνουμε» και όλο επιστρέφει… Και όντως ο λαός την έδιωξε τη «δεξιά» όχι μία και δύο, αλλά τέσσερις φορές από τη «Μεταπολίτευση» μέχρι σήμερα. Η πρώτη ήταν πριν από ακριβώς 40 χρόνια, τον Οκτώβριο του 1981, όταν το ΠΑΣΟΚ κέρδισε για πρώτη φορά τις εκλογές οικειοποιούμενο, μάλιστα, ορισμένα συνθήματα του ΚΚΕ και του εργατικού-λαϊκού κινήματος όπως «έξω οι βάσεις», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «εθνικοποίηση επιχειρήσεων» κλπ. Με αυτά κατάφερε να καλλιεργήσει ελπίδες και να ενσωματώσει χιλιάδες αγωνιστές, λαϊκούς ανθρώπους, νέους. Η διάψευση αυτών των ελπίδων που ήρθε σε μια πορεία, συνέβαλε στο να επιστρέψει στη διακυβέρνηση η ΝΔ. Το 1993 το «εκσυγχρονιστικό» πλέον ΠΑΣΟΚ του Κ. Σημίτη κέρδισε πάλι τις εκλογές και η «δεξιά» έφυγε ξανά, μόνο για να ξαναγυρίσει το 2004. Το 2009, με τη διεθνή καπιταλιστική κρίση να έχει ξεσπάσει και να ετοιμάζεται να εκδηλωθεί και στη χώρα μας, αλλά και

των όσων ακολούθησαν μετά τη δολοφονία του Αλέξη από τον Κορκονέα (που πλέον ειναι επίτροπος σε εκκλησία!), η ΝΔ του Κ. Καραμανλή ηττήθηκε για τρίτη φορά από το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου. Ακολούθησε το πρώτο μνημόνιο και τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα, η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ και το δεύτερο μνημόνιο, για να έρθουν οι εκλογές του 2012 στις οποίες η ΝΔ ήρθε πάλι πρώτη και σχημάτισε κυβέρνηση μαζί με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ και πρωθυπουργό τον Α. Σαμαρά. Η πολιτική που άσκησε το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια, αλλά και η συνεργασία του τελικά με τον άλλοτε «μισητό αντίπαλο» όταν αυτό απαίτησαν τα συμφέροντα του κεφαλαίου, οδήγησε στη μεγάλη απαξίωσή του στα μάτια του λαού. Η ανάγκη του συστήματος για αναμόρφωση των μηχανισμών ενσωμάτωσης οδήγησε εκείνη την περίοδο στην οργανωμένη μετακίνηση στελεχών και μηχανισμών του ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΡΙΖΑ, που

προοριζόταν να αποτελέσει εκείνος πλέον τον σοσιαλδημοκρατικό πυλώνα του αστικού πολιτικού συστήματος. Ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, λοιπόν, που «έδιωξε τη δεξιά» για τέταρτη φορά το 2015, αξιοποιώντας και τις οπορτουνιστικές ρίζες του για να καλλιεργήσει ελπίδες για «δικαίωση των αγώνων και των οραμάτων της αριστεράς». Την κατάθεση στεφανιού από τον Αλ. Τσίπρα στο σκοπευτήριο της Καισαριανής τη μέρα της ορκωμοσίας του ακολούθησε η «περήφανη διαπραγμάτευση» για λογαριασμό της αστικής τάξης, το δημοψήφισμα-απάτη και το τρίτο βάρβαρο μνημόνιο που ψήφισε μαζί με τη ΝΔ, τις προβλέψεις του οποίου εφάρμοζε στην υπόλοιπη κυβερνητική του θητεία. Τον Ιούλιο του 2019 η σκυτάλη πέρασε ξανά στη ΝΔ που πλέον μπορούσε να επικαλείται τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ για να εμφανίζεται ως δικαιωμένη ως προς το ότι «δεν υπήρχε και δεν υπάρχει άλλος δρόμος» και αύξησε το εκλογικό της ποσοστό κατά σχεδόν 11%!

Οδηγητής



Οκτώβριος 2021

Γιατί συμβαίνει αυτό; Φυσικά με τα παραπάνω δεν φιλοδοξούμε να κάνουμε αποτίμηση των τελευταίων 40 χρόνων, ούτε και μπορούν αυτά να συνοψιστούν απλά σαν μια πορεία από τη μία εκλογική μάχη στην άλλη και με τις αλλαγές σκυτάλης στην αστική διακυβέρνηση. Είναι, επίσης, προφανές ότι το 1981 διαφέρει σε πολλά από το 2021. Θέλουμε, όμως, να δείξουμε ότι η λογική του «μικρότερου κακού» είναι πολλές φορές δοκιμασμένη και έχει πάντα αποτύχει. Κάθε φορά οι ελπίδες μετατρέπονται σε απογοήτευση, οι αγώνες οπισθοχωρούν και ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για το μεγαλύτερο κακό. Αυτό συμβαίνει γιατί το σημερινό κράτος δεν είναι ένα ουδέτερο πεδίο, ο χαρακτήρας του οποίου καθορίζεται από το κόμμα το οποίο βρίσκεται στη διακυβέρνηση. Είναι το κράτος της αστικής τάξης, που, μέσω των διάφορων θεσμών και λειτουργιών του, εξασφαλίζει την εξουσία της

Η αντίφαση που καλείται να διαχειριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ίδια κόμματα, όμως συμφωνούν και συμπλέουν στις βασικές κατευθύνσεις και επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης. Τέτοιες είναι η συμμετοχή στην ΕΕ, η ανάληψη ρόλου «σημαιοφόρου» του ΝΑΤΟ στην περιοχή προκειμένου να πετύχει τη γεωστρατηγική της αναβάθμιση, η στροφή στην «πράσινη ανάπτυξη» ως κερδοφόρα διέξοδο για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων, με έμφαση στο χτύπημα του εργάσιμου χρόνου μέσω της διευθέτησης κ.ά. Αυτή η σύμπλευση δημιουργεί μια αντίφαση την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να διαχειριστεί: από τη μία πρέπει να πείσει το κεφάλαιο ότι είναι πιο κατάλληλος από τη ΝΔ για να προωθήσει τα παραπάνω, διαφημίζοντας την ικανότητα που έχει η σοσιαλδημοκρατία να εξασφαλίζει «κοινωνική ειρήνη». Από την άλλη, θέλει να «καρπωθεί» τη λαϊκή δυσαρέσκεια απέναντι στη ΝΔ, να «καβαλήσει» τους αγώνες που αναπτύσσονται με την πρωτοπόρα παρέμβαση των κομμουνιστών και πολλών ακόμα αγωνιστών. Έτσι, τον είδαμε τον περασμένο Ιούνιο να χαιρετίζει τις μεγαλειώδεις απεργιακές συγκεντρώσεις ενάντια στον νόμο Χατζηδάκη -αφού πρώτα τις είχε υπονομεύσει με κάθε τρόπο- και ταυτόχρονα μέσα στη Βουλή να υπερψηφίζει πάνω από τα μισά άρθρα του. Τον βλέπουμε από τη μία να μιλάει για τη «χειρότερη κυβέρνηση που έχει περάσει από τη χώρα» και ταυτόχρονα να κάνει κάθε τόσο προτάσεις για υπουργούς κοινής αποδοχής, κάτι που «στο τσακ» δεν υλοποιήθηκε στον πρόσφατο ανασχηματισμό.

και προωθεί τα γενικά συμφέροντα και τις επιδιώξεις της. Αυτά τα στοιχεία είναι σταθερά και δεν αλλάζουν όταν αλλάζει το κυβερνητικό κόμμα. Γι’ αυτό ακούμε πολλές φορές αστούς πολιτικούς και δημοσιογράφους να λένε ότι «το κράτος έχει συνέχεια». Ας δούμε, για παράδειγμα, τι συμβαίνει σήμερα: πολλά από όσα υλοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ, είχαν προετοιμαστεί από την προηγούμενη κυβέρνηση. Η παράδοση του Ελληνικού στα επιχειρηματικά συμφέροντα, η παραπέρα απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, η παράδοση του λιμανιού του Πειραιά στην COSCO, τα δισεκατομμύρια για τις γαλλικές φρεγάτες είναι τέτοια παραδείγματα. Αυτό οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ είτε να τα υπερψηφίζει, είτε να ψάχνει δευτερεύοντα και τριτεύοντα σημεία για να διαφοροποιηθεί, πολλές φορές με γελοία αποτελέσματα…

Τη δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς; Δεν είναι εύκολο για τον ΣΥΡΙΖΑ να αμφισβητήσει το γεγονός ότι ως κυβέρνηση ψήφισε και εφάρμοσε αντιλαϊκά μέτρα. Απαντά, όμως, ότι αναγκάστηκε να προχωρήσει σε έναν «συμβιβασμό» προκειμένου να «βγει η χώρα από τα μνημόνια» και ότι «τη δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς», αφού πλέον έχει «διδαχθεί από τα λάθη» του και θα είναι «ελεύθερος να υλοποιήσει το πρόγραμμά του». Αυτό ακριβώς είναι, όμως, το πρόβλημα για τον λαό και τη νεολαία… Όσα έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση δεν έγιναν «κατά λάθος», ούτε ήταν αποτέλεσμα «συμβιβασμού» ή «κωλοτούμπας», όπως λένε δυνάμεις σαν το ΜΕΡΑ-25 και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Αντίθετα, ανέλαβε τη διακυβέρνηση σε μια φάση που το κλασικό κόμμα του κεφαλαίου, η ΝΔ, τα είχε βρει «σκούρα», προκειμένου να κάνει τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό της αστικής τάξης, και αυτό ακριβώς έκανε. Το ίδιο θα γίνει και τη «δεύτερη φορά», αν υπάρξει. Άλλωστε, το πρόγραμμα της επόμενης κυβέρνησης είναι δεδομένο, όποια και αν είναι αυτή. Το «μνημόνιο των μνημονίων» είναι η στρατηγική της ΕΕ, είναι τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα για να φτάσουν στους επιχειρηματικούς ομίλους τα χρήματα από το «ταμείο ανάκαμψης», με το οποίο όλα τα αστικά κόμματα

Ο ΣΥΡΙΖΑ, στην προσπάθειά του να επανέλθει στη διακυβέρνηση, αξιοποιεί επίσης την τάση που διαφαίνεται διεθνώς για ενίσχυση των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας. Τελευταίο παράδειγμα αποτελεί η νίκη του πιο αμαρτωλού κόμματος της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, του SPD, στις γερμανικές ομοσπονδιακές εκλογές. Αυτή η τάση δεν είναι άσχετη με την επιλογή του κεφαλαίου, τουλάχιστον σε ΕΕ και ΗΠΑ, για στροφή στην «πράσινη ανάπτυξη», επιλογή που συνοδεύεται με μεγαλύτερη κρατική παρέμβαση, με πιο επεκτατικό μείγμα οικονομικής διαχείρισης σε σχέση με το παρελθόν. Οι μεγαλοστομίες του ΣΥΡΙΖΑ για την «Ευρώπη και τον κόσμο που αλλάζει» έχουν ακουστεί πολλές φορές στο παρελθόν και άλλες τόσες έχουν αποδειχθεί κενό γράμμα. Ενδεικτικά, η εκλογή Ομπάμα στις ΗΠΑ το 2009 δημιουργούσε σύμφωνα με το

συμφωνούν. Κι εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αναλάβει να παίξει έναν ακόμα βρώμικο ρόλο για λογαριασμό του συστήματος: να πείσει τον λαό και τη νεολαία ότι με μικρές και εφικτές «παρεμβάσεις» (ιδιωτικοποιήσεις αλλά με το «μάνατζμεντ» στο δημόσιο, διευθέτηση του χρόνου εργασίας αλλά με συλλογική σύμβαση, υπέρογκοι εξοπλισμοί και βάσεις αλλά με περισσότερα «ανταλλάγματα» κλπ) μπορεί να υπάρξει «δίκαιη» καπιταλιστική ανάπτυξη. Πλέον έχουν δοκιμαστεί τα πάντα: κυβερνήσεις μονοκομματικές και συνεργασίας, κυβερνήσεις «τεχνοκρατών», κυβερνήσεις «αριστερές», «κεντρώες» και «δεξιές». Όποτε ο λαός και η νεολαία στήριξαν τις ελπίδες τους σε κυβερνητικές λύσεις «από τα πάνω» γεύτηκαν μόνο απογοήτευση και έχασαν πολύτιμο χρόνο. Όποτε δοκίμασαν τη δύναμή τους, όποτε πάλεψαν οργανωμένα για τα δικά τους συμφέροντα, είδαν ότι μπορούν να πετύχουν πολλά. Πρόσφατο παράδειγμα ο νικηφόρος αγώνας των εργαζομένων της «e-food». Η αξιοποίηση αυτής της δύναμης σε όλο της το εύρος, σε συνδυασμό με την αναγκαία συμπόρευση με το ΚΚΕ παντού, που σήμερα φαίνεται ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να δυναμώσει, είναι που μπορεί να φέρει πραγματικά καλύτερες μέρες για τους πολλούς.

πρωτοσέλιδο της «Αυγής» της επόμενης μέρας «προσδοκίες για να σταματήσουν οι πόλεμοι και να μην πληρώσουν οι φτωχοί την οικονομική κρίση». Τίποτα από τα δύο δεν έγινε… Η εκλογή του Φρ. Ολάντ στη γαλλική προεδρία το 2012 χαρακτηρίζονταν από τον ΣΥΡΙΖΑ ως «άνεμος αλλαγής στην Ευρώπη», για να φτάσουν να τον αποκαλούν αργότερα ειρωνικά «Ολαντρέου». Οι πρόσφατοι πανηγυρισμοί για τη νίκη των «Δημοκρατικών» των ΗΠΑ και τα «καν’ το όπως ο Μπάιντεν», έγιναν αφωνία μπροστά στα κελιά για ανήλικους μετανάστες στα σύνορα με το Μεξικό και τους νεκρούς αμάχους από τους βομβαρδισμούς των ΗΠΑ στη Συρία. Όσοι σήμερα καλλιεργούν προσδοκίες για τη νίκη του SPD στη Γερμανία, θα ψάχνουν σύντομα σύννεφο για να πέσουν…

Κάθε εξέλιξη «φωνάζει» για την ανάγκη ανατροπής του συστήματος Που οφείλεται το νέο κύμα ακρίβειας που μας καλούν να πληρώσουμε;

άνοδος των τιμών, η ακρίβεια, είναι μία μόνο πλευρά απ’ την γενικευμένη επίθεση στα δικαιώματα των εργαζόμενων. Δίπλα σ’ αυτή, η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, οι χαμηλοί μισθοί, η ανεργία το τσάκισμα των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, η υπέρογκη φορολογία του λαού, όλα μαζί κατατρώνε το βιοτικό επίπεδο των εργαζόμενων. Αυτές είναι οι ράγες πάνω στις οποίες κινήθηκαν και θα συνεχίσουν να κινούνται όλες οι αστικές κυβερνήσεις ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και συνδυασμών τους. Αιτία είναι πως η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων είναι προϋπόθεση για την κερδοφορία του κεφαλαίου. Η πραγματική αιτία των νέων ανατιμήσεων ακόμα και σε βασικά είδη κατανάλωσης, δεν είναι άλλη από τον ίδιο το καπιταλισμό και τον κοινό στόχο όλων των αστικών κομμάτων, την καπιταλιστική ανάπτυξη. Τελικά, η λεγόμενη «ακρίβεια», είναι σήμερα ένα από τα «αντίτιμα» που πληρώνουμε για την ανάπτυξη του κεφαλαίου. Έγκαιρα το ΚΚΕ τα προηγούμενα χρόνια οργάνωνε την πάλη του λαού και της νεολαίας, θέτοντας στον στόχαστρο αυτό τον στρατηγικό στόχο της αστικής τάξης. Αναδεικνύοντας πως είτε σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης, είτε σε περίοδο ανάπτυξης, τον λογαριασμό θα τον πληρώσει πάλι ο λαός, τα παιδιά του.

Στις σημερινές συνθήκες, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο εφαρμόζουν γενικευμένα επεκτατική πολιτική προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση που εκφράστηκε την τελευταία διετία μαζί με την πανδημία. Η επεκτατική πολιτική είναι στην ουσία η κρατική επιδότηση των επενδύσεων και της ανάπτυξης των επιχειρήσεων, μέσα απ’ τον κρατικό δανεισμό και την εκτύπωση νέου χρήματος. Σε αυτή την επεκτατική πολιτική χρεώνεται μεγάλο κομμάτι του νέου κύματος ακρίβειας. Εργαλεία της, είναι η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων από το αστικό κράτος, με τεράστια ποσά μέσω απευθείας χρηματοδοτήσεων, ευκολιών δανειοδότησης, διαγραφής επιχειρηματικών χρεών και άλλων μορφών. Με αυτό τον τρόπο επιδιώκεται να εξασφαλιστεί ένας νέος, μακροπρόθεσμος κύκλος κερδοφόρων και ασφαλών επενδύσεων. ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ συγκλίνουν σε αυτό τον στόχο, γι’ αυτό και οι πολιτικές προτάσεις τους δεν μπορούν να λύσουν το συγκεκριμένο πρόβλημα. Με αυτό το κριτήριο αξιοποιούνται τα 30,5 δις του «Ταμείου Ανάκαμψης» από την κυβέρνηση της ΝΔ. Με το ίδιο κριτήριο προτείνει να αξιοποιηθούν και ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό τους βλέπουμε να σφάζονται στην ποδιά των βιομηχάνων για το ποιος από τους δύο... «πιστεύει» πιο πολύ στην επεκτατική πολιτική.

νδιαφέρον παρουσιάζει το πως αποτυπώνεται το φαινόμενο του πληθωρισμού στο έργο του Λεβ Σεγκάλ “Βασικές Αρχές Πολιτικής Οικονομίας”, που γράφτηκε το 1934, εν μέσω σφοδρότατης καπιταλιστικής κρίσης, πριν το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου: “Η έκδοση χαρτονομίσματος σε ποσότητα ανώτερη από αυτή που είναι αναγκαία στη κυκλοφορία, λέγεται πληθωρισμός. Στον πληθωρισμό είναι αναπόφευκτη η υποτίμηση του χαρτονομίσματος και η ανατίμηση των εμπορευμάτων. (...) Η συστολή της κυκλοφορίας των εμπορευμάτων περιορίζει το ποσό του αναγκαίου χρήματος, το χαρτονόμισμα, όμως, δεν αποσύρεται από την κυκλοφορία. (...) (ταυτόχρονα) όσο πιο γρήγορα κυκλοφορεί το χρήμα, τόσο λιγότερο χρειάζεται (...) Η σπουδαιότερη συνέπειά του (πληθωρισμού) είναι η πτώση του πραγματικού μισθού. Αν και ο μισθός σε χαρτονόμισμα αυξάνεται, η αύξησή του είναι πολύ βραδύτερη από την αύξηση των τιμών των εμπορευμάτων. Γι’ αυτό ο εργάτης με τον πληθωρισμό αγοράζει όλο και λιγότερα εμπορεύματα και δεν κατορθώνει ν’ αποκαταστήσει την εργατική του δύναμη, ο πραγματικός μισθός πέφτει. (...) Η τάση αυτή της αστικής τάξης, να βρει διέξοδο στην κρίση σε βάρος της εργατικής τάξης, είναι η κύρια αιτία του πληθωρισμού.”

Όλα τα αστικά κόμματα καλούν την νεολαία να κάνει θυσίες, υπομονή, να πληρώσει το αντίτιμο για την επίτευξη ισχυρών ρυθμών ανάπτυξης. Ωστόσο η άνοδος των τιμών που τσακίζει το εισόδημα των οικογενειών μας, τροφοδοτείται από την ίδια την λειτουργία του καπιταλισμού:1 την ίδια την φάση του καπιταλιστικού κύ Απ’ κλου. Η επαναφορά στην ανάπτυξη επαναφέρει τις τιμές που στη φάση της κρίσης είχαν μειωθεί. τα κρατικά πακέτα στήριξης διεθνώς όπως  Από του Ταμείου Ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Η άνοδος της χρηματοδότησης των μονοπωλίων, τροφοδοτεί την άνοδο του πληθωρισμού, αφού ο όγκος των εμπορευμάτων που παράγονται και πωλούνται δεν αυξάνεται αντίστοιχα. Από το τέλος του 2019 μέχρι το 2021, η «μάζα του χρήματος» στην Ε.Ε. έχει σχεδόν διπλασιαστεί, από 6 στα 12 τρισ. ευρώ. Ταυτόχρονα την ίδια περίοδο η αξία των παραγόμενων εμπορευμάτων (με όρους Α.Ε.Π.) μειώθηκε κατά 660 δις ευρώ. τη διατήρηση της φορολογίας σε είδη κατα Από νάλωσης σε υψηλά επίπεδα όπως στα τρόφιμα, τα καύσιμα κ.ά. Η αφαίμαξη των οικογενειών μας μέσω της φορολογίας, εγγυάται στο αστικό κράτος επαρκή έσοδα για να συνεχίσει να τροφοδοτεί τα μονοπώλια με νέες φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις. τη στρατηγική του «Πράσινου New Deal» που  Από φορτώνει στις πλάτες μας το δυσβάσταχτο κόστος των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, τους ρύπους που εκλύει η κάθε βιομηχανία μέσω του «χρηματιστηρίου ρύπων», το κόστος των καπιταλιστών για την αγορά «πράσινης» τεχνολογίας (βλ. «υπεραποσβέσεις»), ακόμα και το κόστος ταφής και διαχείρισης των απορριμμάτων. την προνομιακή θέση μιας σειράς μονοπωλί Από ων στην αγορά, όπως των πετρελαιοπαραγωγών όπου μέσα από τα παζάρια και τους ανταγωνισμούς τους, ορίζουν πόσο πετρέλαιο θα παραχθεί (βλ. ΟΠΕΚ), επηρεάζοντας την τιμή του. Κατ’ επέκταση, επηρεάζουν το σύνολο της καπιταλιστικής παραγωγής αφού το πετρέλαιο αποτελεί το κύριο καύσιμο. Τέτοιου είδους «παρεμβάσεις» συναντώνται σε πολλούς κλάδους, όπως την φαρμακοβιομηχανία, την πληροφορική κ.α. Περισσότερα στο «Το λαϊκό εισόδημα στο στόχαστρο της καπιταλιστικής ανάπτυξης» του Γρ. Λιονή, Ριζοσπάστης 17-18 Ιούλη 2021. 1

Οδηγητής

Είναι φανερό πως τελικά η ακρίβεια προκύπτει από την ίδια τη δικτατορία των μονοπωλίων, τους στόχους της, που υπηρετούν ενιαία όλα τα αστικά κόμματα. Το άλλο μίγμα διαχείρησης, που δοκιμάσαμε την προηγούμενη περίοδο 2010 – 2018, το μίγμα «περιοριστικής» πολιτικής είναι εξίσου αντιλαϊκό. Θυμίζουμε ότι τότε, στο όνομα της μείωσης του δημοσίου χρέους, του περιορισμού των δαπανών και την διασφάλισης της ανάπτυξης μεταξύ όλων των άλλων... περιορίστηκε το

Παλεύοντας για να κρυφτεί ο πραγματικός αντίπαλος

ι παραπάνω άξονες που εκφράζονται και στις πρόσφατες ανατιμήσεις, φιγουράρουν στην ατζέντα όλων των αστικών κομμάτων. Γι’ αυτό όλοι, προσπαθούν να κρύψουν τον πραγματικό ένοχο για την ακρίβεια, παρουσιάζοντας τον πληθωρισμό περίπου σαν «μαγικό» παράγοντα, που δρα αυτοβούλως. Η κυβέρνηση μιλάει για εισαγόμενο πληθωρισμό που δεν είναι στο χέρι της να πάρει κάποιο μέτρο, ενώ ταυτόχρονα υποστηρίζει πως οι αυξήσεις οφείλονται στο «κλίμα» που δημιουργείται επειδή... συζητιέται η ακρίβεια. Στην ίδια λογική κινείται και ο ΣΥΡΙΖΑ, που «απορεί» πως η κυβέρνηση «χωρίς τρόικα και μνημόνια, έχει καταφέρει να βυθίσει τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού στην ανασφάλεια». Κρύβει ότι οι νόμοι των μνημονίων που ψήφισε ως κυβέρνηση, εφαρμόζονται και τσακίζουν ακόμα και σήμερα το λαϊκό εισόδημα. Κρύβει ότι η επεκτατική πολιτική για την οποία «σκίζει τα ρούχα της» είναι βασική αιτία του νέου κύματος ακρίβειας. Το ΜΕΡΑ25 από την άλλη, από... συνήθεια, μετατρέ-



Οκτώβριος 2021

πραγματικό εισόδημα των οικογενειών μας μέχρι και 50%. Αυτήν την περίοδο δοκιμάζουμε την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, την «επεκτατική» πολιτική, παίρνοντας μια «πρώτη γεύση» από το τι σημαίνει καπιταλιστική ανάπτυξη, στην πράξη. Αυτό που ακόμα δεν έχουμε δοκιμάσει είναι η δύναμή μας, η ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης που σε κάθε περίπτωση και κάθε οικονομική του φάση, δείχνει τα δόντια του.

πει το ζήτημα σε «λογιστικό». Απαιτεί έτσι, διαφορετικό τρόπο υπολογισμού του πληθωρισμού και αυτόματη προσαρμογή του κατώτατου μισθού με βάση αυτόν. Προσπαθεί με αυτόν τον τρόπο να προσανατολίσει την διεκδίκηση, σε μια πιο... καλοκουρδισμένη διαχείριση του βάρβαρου συστήματος, προσδένοντας τον μισθό στις κάθε φορά απαιτήσεις και εξελίξεις της καπιταλιστικής οικονομίας, μακριά από τις πραγματικές μας ανάγκες. Ενιαία κρύβουν ότι ο πληθωρισμός από μόνος του, εξηγεί τόσα για το επίπεδο ζωής μας, όσα και η λεγόμενη κλιματική αλλαγή για της μηδενικές αποζημιώσεις των πυρόπληκτων το τελευταίο καλοκαίρι. Μόνο η οργανωμένη δράση και συσπείρωση με το πλαίσιο πάλης των κομμουνιστών στο εργατικό – λαϊκό κίνημα μπορεί να εξασφαλίσει κάποιο επίπεδο ανακούφισης σήμερα απέναντι στην εντεινόμενη κυβερνητική επίθεση, με την πάλη για ουσιαστικές αυξήσεις μισθών, κατάργηση της αντιλαϊκής φορολογίας, μετακύλιση των φορολογικών βαρών στο μεγάλο κεφάλαιο και άλλων αιτημάτων που θέτουν οι μαζικές οργανώσεις του εργατικού κινήματος. Η αστική αρθρογραφία και πολιτική, είτε επιμελώς παρουσιάζει σαν σύνθετα και ακατανόητα ζητήματα

που αφορούν «οικονομολόγους», τις εξελίξεις που επηρεάζουν την ζωή μας, είτε ξεπερνάει τα όρια της γελοιότητας για να εξηγήσει σύγχρονα φαινόμενα. Ιδιαίτερα στοχεύουν ώστε η νεολαία να μην ανακαλύψει τις πραγματικές αιτίες του κάθε φαινομένου, όπως για παράδειγμα της ακρίβειας, προκειμένου να μη συνειδητοποιήσει ότι μπορεί και πρέπει να παλέψει για την ανατροπή του κύριου ενόχου, της εξουσίας του κεφαλαίου. Η πραγματική διέξοδος είναι ο ριζικά διαφορετικός δρόμος της σοσιαλιστικής κοινωνίας, όπου τα προϊόντα θα παράγονται με σκοπό την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και όχι την πώληση για την επίτευξη του μέγιστου κέρδους. Η έγκαιρη αναπροσαρμογή και ανάπτυξη του εργατικού και επιστημονικού δυναμικού, των μέσων παραγωγής, θα μπορεί να αντιμετωπίζει κάθε διατάραξη της παραγωγής λόγω φυσικών καταστροφών, ατυχημάτων, πανδημίας, ή άλλων παραγόντων, μέσω του επιστημονικού Κεντρικού Σχεδιασμού και του εργατικού ελέγχου. Μόνο σε αυτόν τον δρόμο ανάπτυξης, προς όφελος του λαού, το κάθε «αντίτιμο» θα κατατίθεται στην κάλυψη των σύγχρονων αναγκών μας.

Άκου τι είπαν! (και δεν ντράπηκαν)

(για τις ανατιμήσεις στην ενέργεια φταίει) «...μια πυρκαγιά σε εξόρυξη φυσικού αερίου στην Σιβηρία... ότι η Ευρώπη βίωσε έναν μακρύ και σκληρό χειμώνα χρησιμοποιώντας όλα τα αποθέματα φυσικού αερίου... Η ένταση των ανέμων είναι ασυνήθιστα χαμηλή (για την παραγωγή αιολικής ενέργειας)...»

Αδ. Γεωργιάδης: «Όποιος αυξάνει βίαια τον μισθό σε έναν οικονομικό κύκλο με πληθωρισμό, απλώς ανατροφοδοτεί τον πληθωρισμό» Κ. Μητσοτάκης: «(...) ενισχύσαμε σημαντικά το διαθέσιμο εισόδημα»

Αλ. Χαρίτσης: «(σαν λύση) Απαιτείται ρύθμιση και σοβαρός έλεγχος για την πάταξη της αισχροκέρδειας»

Μ. Κριθαρίδης: «Πράγματι υπάρχει μια διεθνής τάση ανατιμήσεων και ακρίβειας που έχει τις ρίζες της στην πανδημία (...)»

Τίποτα

«(...) Εθνικοποίηση εταιρειών, κτύπημα της κερδοσκοπίας (...) εργατικός και κοινωνικός έλεγχος στη διαμόρφωσή των τιμών» (!)

(για τις ανατιμήσεις στις... σαλάτες φταίει ότι) «τα εστιατόρια έκλεισαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οπότε οι καλλιεργητές μαρουλιού ανά τον κόσμο άρχισαν να στέλνουν τα προϊόντα τους στα σούπερ μάρκετ. Τώρα ανοίγουν τα εστιατόρια, αλλά δεν έχουν μαρούλι...»

Συνεχίζουμε την προσπάθεια για την ανάπτυξη της κοινής πάλης των Κομμουνιστικών Νεολαιών!

ριν λίγες μέρες, η ΚΝΕ φιλοξένησε στην Αθήνα 25 Οργανώσεις Νεολαίας από διάφορες χώρες του κόσμου. Ξεπεράστηκαν δυσκολίες και περιορισμοί που προκύπτουν από την πανδημία και στελέχη 24 Κομμουνιστικών Νεολαιών (ΚΝ) από την Ευρώπη, την Ασία και την Αμερική, καθώς και ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών έδωσαν το παρόν στο 47ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή», στην πρώτη δια ζώσης συνάντηση σημαντικού αριθμού ΚΝ μετά από σχεδόν δύο χρόνια. Η «Διεθνούπολη» του Φεστιβάλ, όπως κάθε χρόνο, αποτέλεσε τόπο συνάντησης και ανταλλαγής πείρας δεκάδων ΚΝ. Η Επιτροπή Διεθνών Σχέσε-

Αλληλεγγύη σε όλους τους λαούς που υποφέρουν

ε ιδιαίτερη χαρά καλωσορίζουμε, μετά από δύο χρόνια, τις αντιπροσωπείες των 24 Κομμουνιστικών Νεολαιών από όλο τον κόσμο και την αντιπροσωπεία της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Δημοκρατικών Νεολαιών, που συμμετέχουν στο Φεστιβάλ, πραγματοποιώντας έτσι και την πρώτη διά ζώσης συνάντηση σημαντικού αριθμού Οργανώσεων από τότε που ξέσπασε η πανδημία. Εκφράζουμε και από αυτό το βήμα την αλληλεγγύη μας σε όλους τους λαούς που υποφέρουν από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, σε όλους τους λαούς που αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο. Ιδιαίτερα εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον λαό της Κούβας, αυτού του νησιού της ανθρωπιάς μέσα στον ωκεανό της βαρβαρότητας, που είναι σήμερα ξανά στο στόχαστρο. Οι εργαζόμενοι, η νεολαία όλου του κόσμου δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους, είναι πολλά αυτά που τους ενώνουν απέναντι στους εκμεταλλευτές τους. Τα μηνύματα συμπαράστασης των εργαζομένων στα delivery από τη γειτονική Τουρκία στον δίκαιο, μαζικό και τόσο ελπιδοφόρο αγώνα των εργαζομένων στην «e-food» είναι μία μικρή γεύση από το δρόμο που χτίζουμε οι λαοί των δύο χωρών. Τέτοια ήταν και η μεγάλη επιτυχία της αντιιμπεριαλιστικής κατασκήνωσης της Οργάνωσής μας στη Μυτιλήνη, τον Ιούλη, με το ανατρεπτικό και διεθνιστικό μήνυμα που έστειλε από κοινού με τους συντρόφους από την ΚΝ Τουρκίας. Από τον χαιρετισμό του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, Ν. Αμπατιέλου, στην πολιτική συγκέντρωση του 47ου φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή».

ων του ΚΣ διαμόρφωσε ένα πλούσιο πρόγραμμα δραστηριοτήτων για τους διεθνείς προσκεκλημένους της ΚΝΕ, παίρνοντας τη σκυτάλη από τις ξεχωριστές φετινές εκδηλώσεις της 30ης Αντιιμπεριαλιστικής Κατασκήνωσης μέσα στο καλοκαίρι στη Μυτιλήνη, με τη συμμετοχή των συντρόφων από το Κομμουνιστικό Κόμμα και την Κομμουνιστική Νεολαία Τουρκίας, και ταυτόχρονα σχεδιάζοντας τα επόμενα βήματα για την ανάπτυξη της κοινής πάλης των ΚΝ της περιοχής, της Ευρώπης, της υδρογείου. Οι διεθνείς προσκεκλημένοι της ΚΝΕ έτυχαν θερμής υποδοχής από αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό, την Παρασκευή 24 Σεπτέμβρη, ενώ ορισμένα στιγμιότυπα των δραστηριοτήτων τους αποτυπώνονται παρακάτω.

Ανταλλαγή πείρας από την παρέμβαση των κομμουνιστών στο εργατικό και το φοιτητικό κίνημα Διεθνές Σεμινάριο για το φοιτητικό κίνημα «Η παρέμβαση των Κομμουνιστικών Νεολαιών στο φοιτητικό κίνημα κατά τη διάρκεια της πανδημίας», ήταν το θέμα του Διεθνούς Σεμιναρίου που οργάνωσε η ΚΝΕ. Στην εισήγησή του εκ μέρους της ΚΝΕ, ο Θοδωρής Κωτσαντής, μέλος του Γραφείου του Κεντρικού Συμβουλίου, υπογράμμισε τη σημασία να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα από την προηγούμενη περίοδο και σημείωσε ειδικά για τους στόχους της ΚΝΕ: «Στο φοιτητικό κίνημα θέτουμε ως στόχο να προχωρήσει πιο αποφασιστικά η αγωνιστική του ανασυγκρότηση σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Η ανασύνταξη του φοιτητικού κινήματος είναι σήμερα πιο επιτακτική από ποτέ αφού κλιμακώνεται η επίθεση του κεφαλαίου στο σύνολο των δικαιωμάτων της σπουδάζουσας νεολαίας. Επίθεση που είναι ενιαία σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο και εκφράζεται στη μεγάλη εκπαιδευτική αντίφαση της εποχής μας: Η ανάπτυξη των επιστημών και της τεχνολογίας, η ίδια η ανάπτυξη της παραγωγικής ικανότητας του ανθρώπου ανεβάζουν τον πήχη της γενικής μόρφωσης και της επιστημονικής ειδίκευσης, όμως η δυνατότητα αυτή υπονομεύεται στον καπιταλισμό και οδηγεί σε υποβαθμισμένη εκπαίδευση για τους πολλούς και αναβαθμισμένη για τους λίγους, σε έναν στρατό αναξιοποίητων επιστημόνων, σε έρευνα υποταγμένη στο κέρδος, σε αδυναμία συγκρότησης ενός στέρεου υποβάθρου μελέτης του κόσμου. Ολα αυτά είναι παράγωγα της βασικής αντίθεσης κεφαλαίου - εργασίας και αυτή η αντίφαση διαπερνά τα πανεπιστήμια. Στοχεύουν σε μια μάζα επιστημόνων φθηνή και διαθέσιμη για το κεφάλαιο

Στην Ευρώπη, η Διακήρυξη και η μετέπειτα διαδικασία της Μπολόνια αποτελούν σημείο αναφοράς για τις εξελίξεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση, για την πιο οργανική ενσωμάτωσή της στους αναπτυξιακούς σχεδιασμούς του κεφαλαίου. Η δημιουργία του Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης αποτέλεσε το κλειδί για την προώθηση της κινητικότητας και της απασχολησιμότητας του επιστημονικού δυναμικού. Οι ανομοιομορφίες που υπάρχουν από χώρα σε χώρα - και αντανακλούν την ανισομετρία, τις αντιθέσεις μεταξύ των αστικών οικονομιών, τη διαφορετική εκπαιδευτική παράδοση και κουλτούρα κάθε χώρας - δεν αναιρούν την κοινή στόχευση των αλλαγών: Τη δημιουργία μιας μάζας επιστημόνων με τις συγκεκριμένες δεξιότητες που έχει ανάγκη το κεφάλαιο, φθηνή και διαθέσιμη όπου χρειαστεί, έτοιμη να επανακαταρτιστεί με δικά της έξοδα και να αποδεχτεί την αστική ιδιοκτησία και εξουσία ως «μονόδρομο». Το στέλεχος της ΚΝΕ, αφού περιέγραψε αναλυτικά την κατάσταση στην Ελλάδα και τις προσπάθειες της ΚΝΕ στο φοιτητικό κίνημα, τόνισε για τον ρόλο των Κομμουνιστικών Νεολαιών: «Στην ενιαία επεξεργασμένη στρατηγική του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΕΕ, ΟΟΣΑ) για την Ανώτατη Εκπαίδευση απαντάμε με την ενίσχυση των προσπαθειών μας για την αντεπίθεση του φοιτητικού κινήματος και τη διεκδίκηση του πανεπιστημίου των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας. Επιδιώκουμε να αναβαθμιστεί η κοινή δράση μας στο κίνημα των φοιτητών, κάτι που μπορεί να πάρει διάφορες μορφές: Από τη συχνότερη ανταλλαγή πλη-

Οδηγητής

ροφοριών, πείρας και πολιτικών συμπερασμάτων από την πάλη που διεξάγει η κάθε ΚΝ στη χώρα της, την έκφραση αλληλεγγύης σε φοιτητικούς αγώνες που ξεσπούν σε κάθε χώρα, μέχρι τις κοινές ανακοινώσεις των ΚΝ για κοινά προβλήματα της σπουδάζουσας νεολαίας. Αντίστοιχα μπορεί να βελτιωθεί η επικοινωνία και αλληλοβοήθεια μεταξύ φοιτητικών συλλόγων ή άλλων οργανώσεων στις οποίες παρεμβαίνουν τα μέλη των ΚΝ. Σε αυτήν την κατεύθυνση η ΚΝΕ θα συμβάλει με όλες της τις δυνάμεις». Ακολούθησαν παρεμβάσεις εκπροσώπων των ΚΝ, που μετέφεραν την πλούσια πείρα από τους αγώνες σε διάφορες χώρες.

Συνάντηση με κομμουνιστές συνδικαλιστές και περιήγηση στους «δρόμους» των μεταλλωρύχων στο Λαύριο Ιστορική επίσκεψη - ξενάγηση των διεθνών αντιπροσωπειών Κομμουνιστικών Νεολαιών πραγματοποιήθηκε, όπου οι διεθνείς αντιπρόσωποι είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν την ιστορία του εργατικού κινήματος της περιοχής και να ανταλλάξουν πολύτιμη πείρα για τους αγώνες της εργατικής τάξης και την κατάσταση του εργατικού κινήματος στη χώρα μας. Αρχικά, πραγματοποιήθηκε ξενάγηση στον χώρο των παλιών εγκαταστάσεων εξόρυξης μεταλλευμάτων του

Λαυρίου, όπου σήμερα βρίσκεται το Τεχνολογικό Πολιτιστικό Πάρκο. Τους αντιπροσώπους υποδέχτηκαν ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου - Ανατολικής Αττικής, Μάης Μέντης, καθώς και αντιπροσωπεία κομμουνιστών συνδικαλιστών από το Εργατικό Κέντρο. Ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου στην παρέμβασή του έκανε μία σύντομη ιστορική αναδρομή στην ιστορία του Λαυρίου, στη γέννηση και ανάπτυξη της εργατικής τάξης, στους πρώτους μεγάλους ταξικούς αγώνες στην περιοχή που είχαν αντίκτυπο σε ολόκληρη τη χώρα και την άνδρωση του ΚΚΕ μέσα σε αυτές τις συνθήκες. Για τη δράση των Συνδικάτων σήμερα, ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «κάτω από την παρέμβαση των κομμουνιστών στο κίνημα μέσα σε δύσκολες συνθήκες, το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου έχει μετρήσει σημαντικά βήματα οργάνωσης και αγώνα της εργατικής τάξης στην περιοχή. Σε μια σειρά εργασιακούς χώρους, στο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας και σε λιμάνια, γίνεται προσπάθεια οργάνωσης των εργατών», αναφέροντας παραδείγματα μεγάλων απεργιακών αγώνων στην περιοχή καθώς και την ανάκληση της εκδικητικής απόλυσης από την εργοδοσία του προέδρου του Εργατικού Κέντρου.



Οκτώβριος 2021

Ακολούθησαν πλούσια συζήτηση και ερωτήσεις από τους αντιπροσώπους. Μεταξύ άλλων απασχόλησε ο βαθμός συμμετοχής των μεταναστών στο εργατικό κίνημα της χώρας μας, η δράση του εργοδοτικού συνδικαλισμού και η προσπάθειά του να βάλει εμπόδια στην οργάνωση των εργατών. Στο επίκεντρο της συζήτησης βρέθηκε επίσης και το ποσοστό της οργάνωσης των εργατών στα Συνδικάτα καθώς και η κοινωνική διάρθρωση της εργατικής τάξης στην Ελλάδα.

Σημαντικές παρεμβάσεις στις σοβαρές διεθνείς εξελίξεις

Συνεχίζουμε ακόμα πιο αποφασιστικά!

«Εμείς δεν ξεχνάμε ότι είναι ο Μπάιντεν, που οργανώνει στα πρότυπα του Τραμπ το πιο εξοντωτικό εμπάργκο ενάντια στην Κούβα. Γι’ αυτό και εμείς όλοι και όλες εδώ στην Ελλάδα “είμαστε Κουβανοί”. Η Κούβα έχει την αμέριστη αλληλεγγύη μας, “hasta la victoria siempre”».

Η ΚΝΕ, στο πλευρό του ΚΚΕ, παλεύει για την ισχυροποίηση των ΚΝ και το συντονισμό της δράση τους, ώστε να δημιουργηθεί ένα ρεύμα που θα συμβάλλει στον αγώνα για τα δικαιώματα της νεολαίας και στην αναζωογόνηση του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος με νέες δυνάμεις. Δουλεύει με σταθερότητα και αποφασιστικότητα για το δυνάμωμα και τη διεύρυνση των διμερών της σχέσεων με άλλες ΚΝ, την ισχυροποίηση των μορφών συντονισμού και κοινής δράσης των ΚΝ, όπως είναι οι Συναντήσεις των Ευρωπαϊκών Κομμουνιστικών Νεολαιών. Έχοντας ως θεμελιώδη αρχή της τον προλεταριακό διεθνισμό, βρίσκεται αταλάντευτα στο πλευρό όλων των αγωνιζόμενων λαών, εκφράζει τη διεθνιστική της αλληλεγγύη στους νέους κομμουνιστές σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα με όσους είναι αντιμέτωποι με αντικομμουνιστικές επιθέσεις, διώξεις, που βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής. Σημαντικό στοιχείο του προηγούμενο διαστήματος ήταν η αλληλεγγύη των Ελλήνων κομμουνιστών προς το Γερμανικό Κομμουνιστικό Κόμμα (DKP) όπου οι γερμανικές αρχές επιχείρησαν –χωρίς να τα καταφέρουν μετά από σημαντική διεθνή κινητοποιήση- να απαγορεύσουν τη συμμετοχή του στις εκλογές του Σεπτέμβρη, προχωρώντας μάλιστα στην αφαίρεση της ιδιότητάς του ως πολιτικό κόμμα. Το ΚΚΕ και ΚΝΕ από την πρώτη στιγμή εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους, στάθηκαν στο πλευρό του DKP και της Σοσιαλιστικής Γερμανικής Εργατικής Νεολαίας (SDAJ), απαιτώντας την άμεση ανάκληση της απαράδεκτης αντικομμουνιστικής απόφασης. Ταυτόχρονα η κατάσταση στη Γερμανία παραμένει συνολικά δύσκολη και αρνητική για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Το εκλογικό αποτέλεσμα στη Γερμανία δεν προμηνύει καμιά αλλαγή υπέρ του γερμανικού λαού, του ελληνικού λαού και των άλλων λαών της Ευρώπης, όπως ισχυρίζονται τα κόμματα της ΕΕ στην Ελλάδα. Ίσα ίσα, σηματοδοτεί την ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής στην ισχυρότερη οικονομία της ΕΕ, με τον μανδύα της «πράσινης μετάβασης» που τελικά θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Άλλωστε, το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Γερμανίας, που πιθανά θα αποτελεί τον κορμό της νέας κυβέρνησης, έχει μακρά παράδοση στην εφαρμογή αντεργατικών και αντιλαϊκών πολιτικών. Εξάλλου, είναι αποκαλυπτικό από μόνο του το γεγονός ότι «όλοι μπορούν να πάνε με όλους», προκειμένου να φτιαχτεί κυβερνητικό σχήμα. Την αλληλεγγύη της εξέφρασε επίσης η ΚΝΕ προς άλλες Κομμουνιστικές Νεολαίες της Ευρώπης κατά τις συναντήσεις που είχε αντιπροσωπεία της, με επικεφαλής τον Ν. Αμπατιέλο, Γραμματέα του ΚΣ, στο διάστημα 3-5 Σεπτέμβρη στην Πορτογαλία, κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ της εφημερίδας του Πορτογαλικού Κομμουνιστικού Κόμματος «Αβάντε».

Από την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπα, στην πολιτική συγκέντρωση του 47ου φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» στην Αθήνα.

Το μήνυμα στήριξης στον αγώνα του κουβανικού λαού για την υπεράσπιση των κατακτήσεων και της πατρίδας του έστειλε και η εκδήλωση που έγινε στη Διεθνούπολη, με φόντο τις πολύπλευρες μεθοδεύσεις των ΗΠΑ, αλλά και της ΕΕ να σφίξουν περαιτέρω τον κλοιό γύρω από το νησί, εντείνοντας το εμπάργκο ακόμα και σε συνθήκες πανδημίας. Η πρέσβειρα της Κούβας, Ζέλμις Μαρία Ντομίνγκες Κορτίνα, μίλησε στην εκδήλωση, ευχαριστώντας το ΚΚΕ και την ΚΝΕ για τη σταθερή αλληλεγγύη τους. Μετά και τις τελευταίες εξελίξεις στο Αφγανιστάν, που πυροδοτούν νέες ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις, επικίνδυνες για τους λαούς όλης της περιοχής, οι επισκέπτες του Φεστιβάλ παρακολούθησαν με μεγάλο ενδιαφέρον τη συζήτηση στη Διεθνούπολη με θέμα «Αφγανιστάν, 20 χρόνια μετά. Μια συζήτηση που πρέπει να γίνει!»

ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΟ ΜΕΖΟΥΡΛΟ ΛΑΡΙΣΑΣ

Φόρος τιμής στους αλύγιστους, μικρή αποπληρωμή σ’ ένα μεγάλο χρέος

την τελική ευθεία βρίσκονται οι εργασίες για την κατασκευή Μνημείου Εκτελεσθέντων της περιόδου 1946-1950 (ΔΣΕ) και 1941-1944, στον λόφο του Μεζούρλου στη Λάρισα. Την Κυριακή 17 Οκτώβρη, στις 11 π.μ., θα πραγματοποιηθεί η εκδήλωση για την αποκάλυψη του Μνημείου με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Δημήτρη Κουτσούμπα. Θα ακολουθήσει συναυλία με την Ρίτα Αντωνοπούλου.

Τις μέρες που απομένουν, οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στη Θεσσαλία, μαζί με τη διακίνηση του Καλέσματος της ΚΕ για αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ, ετοιμάζουν κι ένα πλούσιο πρόγραμμα προπαγάνδισης της εκδήλωσης των αποκαλυπτηρίων, για να γίνει πλατύτερα γνωστή η κατασκευή και λειτουργία του στον χώρο της θυσίας, για να γίνουν η προσοχή και η ανάδειξή του κτήμα του λαού της Λάρισας.

Λόφος ποτισμένος με αίμα

Τα Έκτακτα Στρατοδικεία

Μετά την Απελευθέρωση της χώρας τον Οκτώβρη του 1944 από το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, ξεκίνησε ένα βίαιο πογκρόμ διώξεων των ΕΑΜιτών και συμπαθούντων αγωνιστών, δηλαδή της τεράστιας πλειοψηφίας του ελληνικού λαού εκ μέρους της αστικής εξουσίας, των τότε μηχανισμών της, φανερών και κρυφών. Η τρομοκρατία εντείνεται όλη αυτή την περίοδο, που έμεινε στην Ιστορία ως «Λευκή Τρομοκρατία». Βασικά στηρίγματα του αστικού κράτους, εκτός από τα «επίσημα» όργανά του, είναι οι 206 φασιστικές συμμορίες που δρουν κύρια στην ύπαιθρο. Είναι γνωστό σε όλους το πόσο «πόνεσε» η Θεσσαλία από την μπότα των ταγματασφαλιτών, ΕΑΣΑΔιτών, Χιτών, διαφόρων ομάδων που δρούσανε στην περιοχή. Μετά τις εκλογές της 31ης Μάρτη 1946 και το νόθο δημοψήφισμα της 1ης Σεπτέμβρη 1946 για την επιστροφή του βασιλιά, η κρατική καταστολή θωρακίζεται ακόμα περισσότερο με το Γ’ Ψήφισμα (1946), που ψηφίζεται στις 18 Ιούνη του 1946. Το άρθρο 1 καθορίζει την ποινή του θανάτου, το άρθρο 5 καθορίζει την τιμωρία για συμμετοχή σε διαδηλώσεις, το άρθρο 9 παρέχει στην αστυνομία απόλυτο δικαίωμα να ενεργεί μέρα και νύχτα, σε πόλεις και χωριά, να συλλαμβάνει όποιον θέλει, να κάνει έρευνα και διώξεις. Το άρθρο 12 καθορίζει τη δράση των στρατοδικείων, που είναι υπεράνω δικαστηρίων και εφετείων

Βάσει αυτού και με βασιλικό διάταγμα, συγκροτούνται 25 Έκτακτα Στρατοδικεία. Από το Έκτακτο Στρατοδικείο της Λάρισας περνάνε πολλές εκατοντάδες κομμουνιστές, αγωνιστές. Το στρατοδικείο δεν προλαβαίνει να δικάζει, οι εκτελέσεις καταντούν ρουτίνα. Τα εκτελεστικά αποσπάσματα πηγαίνουν στο Μεζούρλο σαν σε καθημερινές ασκήσεις, τουφεκίζουν όμως στόχους αληθινούς, ζωντανούς, τους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού. Τώρα πια δεν τηρούνται ούτε οι τύποι. Δεν παρίστανται στις εκτελέσεις ούτε καν εκπρόσωποι της Δημαρχίας, ούτε και της Εκκλησίας. Έτσι, στον Λόφο του Μεζούρλου εκτελέστηκαν τα έτη 1946-1950 περίπου 450 κομμουνιστές, μαχητές του ΔΣΕ και άλλοι αγωνιστές. Στον χώρο αυτό έγιναν εκτελέσεις και 41 τουλάχιστον αγωνιστών την περίοδο 1941-’44, δηλαδή τον καιρό της γερμανικής Κατοχής. Νέοι άνθρωποι, οικογενειάρχες, στρατιώτες, αλλά και γυναίκες, μικρά κορίτσια, ακόμη και έγκυες. Εδώ, την ώρα που η ένοπλη ταξική σύγκρουση φούντωνε, το αστικό κράτος προσπαθούσε και με τις εκτελέσεις να κάμψει το φρόνημα, να λυγίσει την ψυχή όλων εκείνων που υπερασπίστηκαν έως το τέλος το δίκιο του λαού. Εκείνων που πρωτοστάτησαν και μάτωσαν για να δημιουργηθεί και να μεγαλουργήσει το μαζικό ένοπλο ηρωικό κίνημα της Αντίστασης, το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, η ΕΠΟΝ. Εκείνων που μπροστά στο δίλημμα

«υποταγή ή οργάνωση της πάλης και αντεπίθεση» διάλεξαν τον δεύτερο δρόμο και πάλεψαν μέσα από τον ΔΣΕ, κρατώντας ψηλά τη σημαία της κοινωνικής απελευθέρωσης από τα δεσμά της ταξικής εκμετάλλευσης. Αυτή η ιστορική ανασκόπηση έχει πολλαπλή αξία: Για τις παλιότερες γενιές να θυμούνται, για τις νεότερες να αναζητήσουν τη γνώση, όλοι να εξάγουν συμπεράσματα από την Ιστορία της ταξικής πάλης. Συμπεράσματα χρήσιμα, που θα δίνουν δύναμη και κουράγιο, για να αντεπεξέλθουμε στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν σήμερα ο λαός και η νεολαία, αλλά κυρίως για να χαράξουμε ένα ελπιδοφόρο και πιο αισιόδοξο αύριο.

Οδηγητής



Οκτώβριος 2021

Συλλογική δουλειά, με πείσμα Για την ανέγερση του Μνημείου απασχολήθηκαν με αυταπάρνηση πλήθος συντρόφων και φίλων του Κόμματος, σε τομείς που έπρεπε να συγκλίνουν και να αποτυπωθούν στην τελική διαμόρφωση του μνημονικού τόπου: Από την έρευνα που έγινε σε κάθε άκρη της χώρας από απογόνους των εκτελεσθέντων για να εντοπιστούν τα ακριβή στοιχεία τους, αξιοποιώντας πλήθος πηγών, μέχρι την αρχιτεκτονική - τοπογραφική μελέτη και κατασκευή του, την ειδική οικονομική δουλειά που γίνεται, αλλά και την αρθρογραφία στον τοπικό Τύπο, ώστε να γίνει γνωστή η σημαντική αυτή πρωτοβουλία στον λαό και τη νεολαία της Λάρισας. Οι Κομματικές Οργανώσεις σε όλη τη Θεσσαλία ήρθαν σε επαφή με μεγάλο αριθμό οικογενειών των εκτελεσθέντων, οι οποίοι, ανεξάρτητα από τη σημερινή πολιτική τους διαδρομή, με μεγάλη συγκίνηση υποδέχτηκαν την προσπάθεια αυτή, ενώ ταυτόχρονα πολλοί από αυτούς έδωσαν και πρόσθετα στοιχεία για την αγωνιστική δράση των προγόνων τους. Με δεδομένο ότι η ανέγερση του Μνημείου δεν είναι μια υπόθεση για «λίγους», αλλά στηρίζεται στην οικονομική ενίσχυση από εργαζόμενους, από ανθρώπους καλής θέλησης, διακινήθηκε κάρτα οικονομικής ενίσχυσης και μπήκαν αυξημένα πλάνα στην προηγούμενη ετήσια Οικονομική Εξόρμηση της ΚΕ του Κόμματος, όπου χιλιάδες άνθρωποι, από το υστέρημά τους, στήριξαν την προσπάθεια ανέγερσής του. Ταυτόχρονα, δίχως να λογαριάζουν κόπο και θυσίες, δεκάδες μέλη και φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ, οικοδόμοι, μηχανικοί, ηλεκτρολόγοι, χτίστες και άλλες ειδικότητες, έκαναν πολλές φορές τη νύχτα μέρα, προκειμένου όλα να είναι έτοιμα στις 17 Οκτώβρη.

Το Μνημείο

Η μακέτα του Μνημείου

Όπως σημειώνει η αρχιτέκτονας που σχεδίασε το μνημείο, Κέλλυ Παπαϊωάννου: «Η διαμόρφωση ενός μνημείου - ιστορικού τόπου, που θα τιμά τους εκτελεσμένους κομμουνιστές και αγωνιστές της περιόδου της ένοπλης ταξικής πάλης, έχει εκ των πραγμάτων σύνθετες απαιτήσεις. Είναι επιφορτισμένο με το καθήκον να ζωντανέψει το περιεχόμενο αυτής της μνήμης, να παρουσιάσει τα τεκμήρια με τρόπο αντικειμενικό και εύληπτο, αλλά ταυτόχρονα να εστιάσει και στη μεγάλη συναισθητική και διαπαιδαγωγητική αξία αυτής της μνήμης της οποίας είναι φορέας. Το συγκεκριμένο Μνημείο στο Μεζούρλο έχει ιδιαίτερες τεχνικές και αισθητικές απαιτήσεις. Καταρχάς, σχεδιάστηκε για έναν χώρο που είναι ήδη ιστορικά φορτισμένος, καθώς είναι ο λόφος όπου γίνονταν οι εκτελέσεις των καταδικασμένων από τα στρατοδικεία της περιόδου ‘46 - ‘50. Απαιτεί επομένως μια ιδιαίτερη προσέγγιση, που θα αναδεικνύει το γεγονός, το ίδιο

Λίγα λόγια για το Μουσείο

ε την προσφορά του οικήματος από τον Χάρη Τουτούνη στο ΚΚΕ, προχωράνε οι εργασίες και σύντομα θα γίνουν τα εγκαίνια του τρίτου Μουσείου Ιστορίας της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ σε Γράμμο – Βίτσι. Στόχος του νέου Μουσείου, είναι να αναδειχτεί η ζωντανή Ιστορία του τόπου, που πρέπει να προβληθεί, να δοθεί η ευκαιρία σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους να την γνωρίσουν. Το Μουσείο - Μνημείο που ετοιμάζεται στο Νεστόριο αποτελεί συνέχεια των Μουσείων - Μνημείων στη Θεοτόκο Κόνιτσας (προσφορά της οικογένειας Ζούνη) και στην Καλλιθέα των Πρεσπών. Το συγκεκριμένο αφορά και συνδέεται με την αγωνιστική Ιστορία του Ανατολικού Γράμμου, του Νεστορίου και των γύρω χωριών, που πάντα αποτελούσαν στήριγμα του αγώνα στην Αντίσταση και τον ΔΣΕ, ήταν βάση του αντάρτικου λαϊκού κινήματος και έδωσαν πολλά θύματα στον αγώνα. Στην πρόσοψη του κτιρίου που θα στεγάζει το Μουσείο, θα απλωθούν σε πλάκες τα πάνω από 500 ονόματα των αγωνιστών που έπεσαν στη μάχη για τη

λαϊκή απελευθέρωση και τις δύο περιόδους (ΕΑΜική αντίσταση και περίοδος της πάλης του ΔΣΕ). «Η βασική ιδέα της αρχιτεκτονικής πρότασης ακολουθεί τη λογική κατασκευής νέου κελύφους μέσα σε υπάρχον κέλυφος, πράγμα που δίνει μια νέα αρχιτεκτονική διάταξη, εξυπηρετώντας τη νέα χρήση. Πρόκειται για μουσείο - μνημείο, καθώς σε ειδικές πλάκες στην πρόσοψη θα αναγράφονται τα ονόματα των πεσόντων κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών της περιόδου ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και ΔΣΕ, από την περιοχή του Νεστορίου και τα γύρω χωριά. Το περιεχόμενο του Μουσείου προβάλλεται κυρίως με εποπτικό υλικό, αλλά και με αντικείμενα και άλλα εκθέματα. Στόχος του Μουσείου είναι να αναδείξει την προσφορά του λαού της περιοχής και να δώσει έναυσμα για βαθύτερη γνώση», σημειώνει η Δέσποινα Τσιρώνη, αρχιτέκτων μηχανικός, που έχει επιμεληθεί τα σχέδια του Μουσείου του Νεστορίου.

το τοπίο του λόφου, με την επιβλητικότητά του και το ιστορικό του φορτίο. Το Μνημείο, δεδομένου ότι υποδέχεται κάθε χρόνο εκδηλώσεις τιμής και μνήμης, απαιτεί επιπρόσθετα την εξασφάλιση χώρου γι’ αυτές τις μνημονικές πρακτικές, τη δυνατότητα επισκεψιμότητας, κατάθεσης στεφάνων, μαζικής προσέλευσης και γηραιότερων ανθρώπων, που θα πρέπει να κινούνται άνετα σε όλη την έκταση του ιστορικού τόπου».

Η ανέγερση του Μνημείου στη Λάρισα εντάσσεται στη διαχρονική προσπάθεια του Κόμματος να συμβάλει στην καταγραφή της Ιστορίας της χώρας μας, της Ιστορίας των αγώνων του επαναστατικού λαϊκού κινήματος, στην καταγραφή της ιστορικής αλήθειας. Σε αυτό το πλαίσιο προετοιμάζεται επίσης, ένα νέο Μουσείο - Μνημείο στο Νεστόριο Καστοριάς για το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και τον ΔΣΕ.

Φωτορεαλιστική κάτοψη της αίθουσας του Μουσείου μνημείου στο Νεστόριο Καστοριάς

• • • ΣΥ

ε αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ της ΚΝΕ «72 Μέρες», αφιερωμένο στην επέτειο των 150 χρόνων από την Παρισινή Κομμούνα, συζητήσαμε με τον παρουσιαστή του, Μάνθο Ψυρράκη, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ.

Εικόνες με οδομαχίες στα λιθόστρωτα σοκάκια του Παρισιού το 1871 και ταυτόχρονα γυρίσματα σε άδειους -λόγω πανδημίας- δρόμους το 2021! Πες μας λίγο πώς φτάσαμε σε αυτό το πολύ ωραίο αποτέλεσμα; Αυτό το ντοκιμαντέρ είναι αποτέλεσμα συλλογικής δουλειάς μελών και φίλων της ΚΝΕ που διήρκεσε αρκετούς μήνες. Σίγουρα η αφορμή ήταν η επέτειος των 150 χρόνων από την Παρισινή Κομμούνα και οι νέες εκδόσεις της Σύγχρονης Εποχής, τα άρθρα στην ΚΟΜΕΠ κλπ που τη συνόδευσαν. Όλα αυτά μας βοήθησαν να «μπούμε» στο κλίμα της εποχής και να ξαναζήσουμε τις ηρωικές στιγμές των κομμουνάρων, που έκαναν κάτι πρωτόγνωρο για την εποχή τους, παίρνοντας τις τύχες στα χέρια τους, πραγματοποιώντας την πρώτη έφοδο στον ουρανό... Σε όλη αυτή τη διαδικασία, όπως είναι λογικό, ψάξαμε, διαβάσαμε, προσπαθήσαμε να βρούμε στοιχεία και άγνωστες ιστορίες της εποχής, από ιστορικά βιβλία μέχρι λογοτεχνία και ποίηση. Άλλωστε, ήταν ένα γεγονός που ταρακούνησε ολόκληρη την Ευρώπη!

Mέρος της ομάδας συντρόφων και φίλων της ΚΝΕ που προετοίμασε το ντοκιμαντέρ, στο Παρίσι.

Επόμενο βήμα ήταν να δομήσουμε το σενάριο, να βρούμε το απαραίτητο ύφος και φόρμα που θα υπηρετούσε και δε θα υποβίβαζε την ιστορία της Παρισινής Κομμού-

νας. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα βγάλουμε ένα τόσο ωραίο αποτέλεσμα, αλλά διαβάζοντας για τους αγώνες των κομμουνάρων, νιώσαμε την ανάγκη να δημιουργήσουμε κάτι αντάξιο του ηρωισμού τους. Εμπνευστήκαμε από τον ηρωισμό τους, φωτίστηκαν πολλές πλευρές που δεν τις γνωρίζαμε και γι’ αυτό πιστεύω ότι μπόρεσαν να δείξουν και αυτήν την τεράστια αυτοθυσία όλοι οι σύντροφοι και φίλοι της ΚΝΕ που, παρά την κούραση, τις καθημερινές υποχρεώσεις και προβλήματα, παλέψαμε να βγάλουμε αυτό το αποτέλεσμα. Από τις ατελείωτες ώρες πάνω από βιβλία και υπολογιστές μέχρι τα γυρίσματα στο Παρίσι και την φιλοξενία των συντρόφων μας εκεί, όλα έπαιξαν τον ρόλο τους για να τα καταφέρουμε.

Ποιες στιγμές ξεχωρίζεις από την περιήγηση σε δρόμους και μνημεία στο Παρίσι που αποτυπώνουν τον ηρωισμό τον κομμουνάρων και την λύσσα της αστικής τάξης απέναντί τους; Όπως είναι αναμενόμενο η αστική τάξη έχει κάνει τα πάντα για να σβήσει το αποτύπωμα της Παρισινής Κομμούνας από τους δρόμους τους Παρισιού. Έχει αλλάξει ονόματα δρόμων και πλατειών, έχει μεταφέρει μνημεία έξω από το κέντρο της πόλης και αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στην παραχάραξη της ιστορίας των σχολικών βιβλίων και των εφημερίδων. Ειδικά φέτος έγιναν πολλά αφιερώματα στον διεθνή τύπο, πολλά από τα οποία επανέφεραν την επιχειρηματολογία του 1871 (!!!), ότι δηλαδή κάποιοι μέθυσοι και αλήτες προσπάθησαν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο. Το πόσο συνειδητά σε κάθε στιγμή της ιστορίας δρα η αστική τάξη απέναντι στην εργατική τάξη και τον λαό το απέδειξε η κατασκευή της Σακρέ-Κερ λίγα χρόνια μετά το αιματοκύλισμα των κομμουνάρων. Αυτή η τεράστια εκκλησία είναι ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα του Παρισιού. Εκατομμύρια τουρίστες ανεβαίνουν στον λόφο της Μονμάρτης κάθε χρόνο και την επισκέπτονται. Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι είναι μία συμβολική πράξη των αστών απέναντι στους επαναστάτες της Παρισινής Κομμούνας. Οι αστοί έχτισαν μια τεράστια εκκλησία στην καρδιά των εργατογειτονιών, για να επαναφέρουν τους Γάλλους στις αξίες τους, όπως χαρακτηριστικά έλεγαν. Παρ’ όλα αυτά, μέσα από τους περιπάτους μας στην πόλη, αντιληφθήκαμε τα ίχνη των ηρωικών αγώνων των κομμουνάρων. Υπάρχουν ακόμα τα κτίρια που έκαναν τις συνελεύσεις τους, υπάρχουν ακόμα οι διασταυρώσεις που έστηναν τα οδοφράγματά τους και πάνω απ’

••• ΞΗ

ΝΤΕΥ ΝΕ

όλα υπάρχει ο τοίχος των κομμουνάρων μέσα στο νεκροταφείο του Περ Λασέζ, στον οποίο εκτελέστηκαν οι τελευταίοι κομμουνάροι. Εκεί ακριβώς, νομίζω, μπροστά στον τοίχο των κομμουνάρων, όλους μας συνεπήρε η ατμόσφαιρα του χώρου, η γαλήνη, τα λουλούδια που αφήνουν οι περαστικοί, τα μνημεία κομμουνιστών εργατών από όλο τoν πλανήτη.

Μετά από αυτή την προσπάθεια, τι «επιπλέον» μπορείς να μας πεις για το πόσο χρήσιμο είναι στο σήμερα να μάθει η νέα γενιά για κάτι που έγινε 150 χρόνια πριν; Οι κομμουνάροι έκαναν κάτι το αδιανόητο για την εποχή τους. Έκαναν την «ουτοπία», πραγματικότητα! Άνοιξαν τον δρόμο της ανατροπής, που πρέπει να βαδίσουμε και σήμερα, κρατώντας τα συμπεράσματα που βγαίνουν από τον ηρωικό τους αγώνα. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το καταστατικό και της ΚΝΕ και του ΚΚΕ αναφέρει ότι «εμπνεόμαστε από την πρώτη ιστορικά απόπειρα δημιουργίας εργατικής εξουσίας με την Παρισινή Κομμούνα το 1871». Παρά την ήττα της, η Παρισινή Κομμούνα αποτέλεσε ένα τεράστιο έναυσμα για τις ταξικές συγκρούσεις που ακολούθησαν. Όπως έγραψε ο μεγάλος επαναστάτης Καρλ Λίμπκνεχτ το 1919 στο Βερολίνο, «οι ηττημένοι του σήμερα θα είναι οι νικητές του αύριο. Επειδή η ήττα τους διδάσκει (...) Και μόνο μέσα από αβέβαιες προσπάθειες, μόνο μέσα από λάθη ανωριμότητας, μόνο μέσα από επίπονα πισωγυρίσματα και αποτυχίες μπορούν να αποκτήσουν πρακτική γνώση, που εγγυάται τη μελλοντική επιτυχία. (...) Και μέσα από κάθε ήττα ανοίγεται μπροστά τους ο δρόμος προς την νίκη»... 150 χρόνια μετά, λοιπόν, κρατάμε ως κόρη οφθαλμού τα πλούσια συμπεράσματα που μας δίνει όλη η πορεία της Παρισινής Κομμούνας, από τη μεγαλειώδη, σύντομη επικράτησή της, το πρωτόγνωρο πολιτικό της έργο έως την ηρωική της ήττα, για την επαναστατική πάλη που διεξάγουμε σήμερα για την οικοδόμηση της κοινωνίας της πραγματικής ελευθερίας, της ζωής με δικαιώματα, τον σοσιαλισμό.

Σαρώστε με το κινητό σας για να δείτε το ντοκιμαντέρ ή βρείτε το στο κανάλι της ΚΝΕ στο youtube.com/knetube

140 ΠΑΜΠΛΟ ΠΙΚΑΣΟ

Οδηγητής



Οκτώβριος 2021

(1881-2021)

ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ

140 Χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη γέννηση του σπουδαίου Ισπανού ζωγράφου και γλύπτη Πάμπλο Πικάσο, ενός από τους πιο διάσημους εικαστικούς του 20ου αιώνα για το πλούσιο και ρηξικέλευθο έργο του, που επηρέασε τη μοντέρνα τέχνη παγκοσμίως, αλλά και ενός από τους καλλιτέχνες που ανοιχτά συστρατεύθηκε με το κομμουνιστικό κίνημα.

εννημένος το 1881 στην Μάλαγα της Ισπανίας, μαθήτευσε πλάι στον πατέρα του, που ήταν καθηγητής σχεδίου. Σπούδασε στην Ακαδημία Τεχνών της Βαρκελώνης και στην Βασιλική Ακαδημία Τεχνών της Μαδρίτης. Το 1900 επισκέφθηκε το Παρίσι, την καλλιτεχνική μητρόπολη του κόσμου, γεγονός που τον μύησε στην τέχνη του παρελθόντος και επηρέασε τη δημιουργία του. Η αυτοκτονία ενός αδελφικού του φίλου το 1901 στιγμάτισε τον Πικάσο, ο οποίος άρχισε να χρησιμοποιεί αποκλειστικά το μπλε χρώμα για τις συνθέσεις του, έως το 1904, σηματοδοτώντας την λεγόμενη «Μπλε Περίοδο». Τα θέματα του αναπαριστούν ζητιάνους, γέρους, φυλακισμένες γυναίκες με τα βρέφη τους και κάθε είδους απόκληρους. Από το 1904 και εξής, κυρίαρχο χρώμα στις συνθέσεις του έγινε το ροζ και το προεξέχον θέμα ήταν οι σαλτιμπάγκοι και οι άνθρωποι του τσίρκου. Παρόλο που ήξερε καλά πώς να ζωγραφίζει με τον ακαδημαϊκό, νατουραλιστικό τρόπο, εκείνος επέλεξε τον -ανεξερεύνητο για την εποχή- δρόμο των μορφικών πειραματισμών. Οι πειραματισμοί του τον οδήγησαν στην χρήση έντονων και αναπάντεχων χρωματικών συνδυασμών.Ανέπτυξε το ρεύμα λεγόμενου «αναλυτικού κυβισμού», κατά τον οποίο οι μορφές αναλύονται σε γεωμετρικά σχήματα- σε μία προσπάθεια να ξεφύγουν από τις παραδοσιακές φόρμες. Έτσι, χρησιμοποιούσε διάφορες τεχνικές, όπως το κολάζ, και αντλούσε επιρροές από την τέχνη αρχαίων ή ιθαγενών πολιτισμών. Ασχολήθηκε επίσης με τη χαρακτική, τη γλυπτική και την κεραμική.

Το περιστέρι της Ειρήνης, έγχρωμη λιθογραφία, 1949

Το περίφημο «Περιστέρι της Ειρήνης» που φιλοτεχνούσε για τα Διεθνή Συμβούλια Ειρήνης. Το 1962 ο Πικάσο τιμήθηκε με το βραβείο Ειρήνης

Σφαγή στην Κορέα, λάδι σε καμβά, 1951

Guernica, λάδι σε καμβά, 1937, Μαδρίτη Η πασίγνωστη «Γκερνίκα». Αναφέρεται στον βομβαρδισμό του ομώνυμου βασκικού χωριού από τους Γερμανούς ναζιστές ομοϊδεάτες του Ισπανού δικτάτορα Φράνκο, το 1937.Το πιο εμβληματικό αντιφασιστικό και αντιπολεμικό εικαστικό έργο. Όταν οι ναζί κατέλαβαν το Παρίσι στην προσπάθειά τους να βρουν καλλιτεχνικούς θησαυρούς και να τους κατασχέσουν, προσήγαγαν τον Πικάσο και ένας φασίστας αξιωματικός του έδειξε μια φωτογραφία του πίνακα ρωτώντας τον, «Αυτόν τον πίνακα εσείς τον κάνατε;», κι ο Πικάσο απάντησε «Όχι, Εσείς!».

Αφίσα «Τέρμα στον πόλεμο του Βιετνάμ τώρα!», λιθογραφία, 1969.

Η «Σφαγή στην Κορέα». Πάνοπλοι στρατιώτες ετοιμάζονται να εκτελέσουν άμαχες μητέρες και παιδιά. Ο καλλιτέχνης ήθελε να δηλώσει την αντίθεση του στην επέμβαση των στην Κορέα και να καταδικάσει τις θηριωδίες του αμερικανικού στρατού.

Πικάσο έμεινε στην ιστορία κυρίως επειδή στάθηκε στο πλευρό των αδικημένων. Τάχθηκε κατά του πολέμου, πολέμησε τον φασισμό,υποστηρίζοντας την προοπτική της σοσιαλιστικής επανάστασης. Το 1944 έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας. «Πήγα στο Κομμουνιστικό Κόμμα όπως πάει κανείς στην πηγή. Θα είμαι πια με τους δύστυχους ανθρώπους, στο δρόμο. Τούτα τα χρόνια της τρομερής καταπίεσης μού έδειξαν πως πρέπει ν’ αγωνιστώ, όχι μόνο με την τέχνη μου, αλλά και με όλο μου το είναι... Προσχώρησα στο Κομμουνιστικό Κόμμα χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, γιατί μέσα μου ήμουν πάντα μαζί του (…) Αν δεν είχα προσχωρήσει ακόμα ήταν επειδή πίστευα πως το έργο μου και η συναισθηματική μου συμμετοχή αρκούσαν, αλλά στην ουσία ήταν ήδη και δικό μου κόμμα. Μήπως αυτό δεν είναι που δούλεψε περισσότερο για να γνωρίσει και να φτιάξει τον κόσμο, για να δώσει μεγαλύτερη γνώση στους ανθρώπους του σήμερα και του χτες, να τους κάνει πιο ελεύθερους, πιο ευτυχισμένους;», έλεγε. Το ριζοσπαστικό περιεχόμενο του έργου του ενόχλησε την αστική τάξη, η οποία έχυσε τόνους μελάνι, για να συσκοτίσει την στράτευσή του. Ο Πικάσο πίστευε ότι ο καλλιτέχνης, είτε συνειδητά είτε όχι, στρατεύεται, τόσο με τη στάση του, όσο και με το έργο του. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε: «Τι θαρρείτε πως είναι ο καλλιτέχνης; Ενας ηλίθιος, που έχει μονάχα μάτια αν είναι ζωγράφος, αυτιά αν είναι μουσικός, και μια λύρα σ’ όλα τα πατώματα της καρδιάς αν είναι ποιητής (…); Αντίθετα, είναι ταυτόχρονα πολιτικός άνθρωπος, αγρυπνεί αδιάκοπα μπροστά στα θλιβερά, φλέγοντα ή ευχάριστα γεγονότα όλου του κόσμου, και σχηματίζει ολοκληρωμένα την εικόνα του. Πώς θα ‘ταν δυνατό ν’ αδιαφορεί για τους άλλους ανθρώπους και, εν ονόματι αυτής της αριστοκρατικής αδιαφορίας, να αποσπάται από τη ζωή που δημιουργούν οι άλλοι με τόσους κόπους; Κανένας πίνακας δε δημιουργήθηκε για να διακοσμεί σπίτια. Είναι ένα εργαλείο πολέμου για επίθεση αλλά και για άμυνα εναντίον του εχθρού.».