Οδηγητής #1088 - Ιούνιος 2021 by odigitis

9 771791 359004

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ

#1088 | ΙΟΥΝΙΟΣ 2021 | 2,00 ευρώ

30ο ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΙΗΜΕΡΟ ΤΗΣ ΚΝΕ 9-10-11 ΙΟΥΛΙΟΥ, ΜΥΤΙΛΗΝΗ

2 Ανταποκρίσεις από τα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ

Αναδρομή στα Αντιιμπεριαλιστικά Διήμερα της ΚΝΕ

Συνεχίζουμε τη μάχη για την ενίσχυση του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος

Λεύκωμα για το κτήριο της ΚΕ του ΚΚΕ

4 Σχόλια 8 Κλεφτές ματιές στο πρόγραμμα του 30

ου

Αντιιμπεριαλιστι-

κού Διημέρου της ΚΝΕ

10 Άρθρο για τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς 11 Με αφορμή τις εξελίξεις στη Λευκορωσία 14 Νομοσχέδιο «πολεμικό ανακοινωθέν» κυβέρνησης-εργοδοσίας. Γιατί μας αφορά;

16 Ερωτήσεις - απαντήσεις για τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 21ο Συνέδριο

odigitis.gr

20 Παλαιστίνη: Το χρονικό ενός εγκλήματος 22 Ο «Οδηγητής» προτείνει: Ταινίες για την Παλαιστίνη 23 Άρθρο για τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις και την κρατική καταστολή σε Βενεζουέλα, Κολομβία, Μεξικό

24 Πανδημία: Ένας ιός, λίγα παράσιτα, πολλά θύματα… 28 Πάμε Γυμνάσιο 29 Προσεχώς στην τάξη 30 Τα φοιτητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ είναι εδώ!

Πείρα από την ΟΒ Ιατρικής Αθήνας μπροστά στην τελική ευθεία της άμιλλας στρατολογίας του ΚΣ της ΚΝΕ

32 Το μεγάλο «business plan» των Πανεπιστημίων 34 Άρθρο για την Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών 36 Προστασία του περιβάλλοντος: Μπορεί αυτός που δημιουργεί το πρόβλημα να το λύσει;

38 60+1 χρόνια από το πρώτο Euro

Κομμουνιστική Επιθεώρηση Κυκλοφορεί το τεύχος 2/2021 ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ  Συνέντευξη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για το 21ο Συνέδριο

150 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΙΣΙΝΗ ΚΟΜΜΟΥΝΑ  Εισαγωγικό σημείωμα  Αρχειακό Υλικό  Οι δίκες των κομμουνάρων και η λυσσαλέα επίθεση της γαλλικής αστικής τάξης και του κράτους της

200 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821  Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ  Αντιλήψεις στην αστική και οπορτουνιστική ιστοριογραφία και σκέψη για την Επανάσταση του 1821

20ο ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΡΞ - ΕΝΓΚΕΛΣ  «Η διαλεκτική της φύσης» του Ένγκελς και η εποχή μας (Ά Μέρος)

21ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ  Προσυνεδριακός διάλογος

ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ  Μήνυμα της ΚΕ του ΚΚΕ: Για την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας  Κομματικά ντοκουμέντα (13/1/2021 - 15/4/2021)

OΔΗΓΗΤΗΣ: Όργανο του ΚΣ της ΚΝΕ, www.odigitis.gr, e-mail: mail@odigitis.gr Ιδιοκτησία: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕ, Εκδότρια - Διευθύντρια: Αναστασία Μοσχόβου, Διεύθυνση: Λεωφόρος Ηρακλείου 145, Νέα Ιωνία, ΤΚ: 14231, Κωδικός: 3995, ISSN 1791-3594, Τηλ.: 210-2592514, 210-2592517

Οδηγητής



Ιούνιος 2021

Με όλες μας τις δυνάμεις στη μάχη

για τον μεγάλο μας στόχο!

λα τα μέλη της ΚΝΕ μετράμε αντίστροφα προς την κορύφωση του μεγάλου σχεδίου που έχει αναπτυχθεί σε κάθε πόλη, σε κάθε σχολείο, σε κάθε πανεπιστήμιο, σε κάθε χώρο δουλειάς. Εκεί που υπάρχουν OB, εκεί που αναπτύσσουν δράση, εκεί που φέρνουν όλο και περισσότερους νέους κοντά στην ανατρεπτική πρόταση του ΚΚΕ. Και όχι μόνο εκεί, καθώς σταθερά δημιουργούνται νέες ΟΒ της ΚΝΕ, χτίζονται «νέες φωλιές νερού μέσα στις φλόγες» του σάπιου αυτού συστήματος. Σε λίγες μέρες ξεκινάει στην Αθήνα το 21ο Συνέδριο του Κόμμα-

Δίνουμε απαντήσεις κάθε μέρα στο «τί μπορεί και πρέπει να γίνει» Οι στόχοι που διαμόρφωσαν οι Οργανώσεις της ΚΝΕ για την άμιλλα στρατολογίας πριν από τέσσερις μήνες ήταν υψηλοί, σήμερα όμως μπορούμε να πούμε ότι μέσα σε αυτό το διάστημα δημιουργήσαμε ακόμα μεγαλύτερες δυνατότητες για να πιαστούν! Οι μάχες που μεσολάβησαν αυτό το διάστημα απέδειξαν ότι μεγάλο κομμάτι της νεολαίας, από όλα τα τμήματά της, διαπαιδαγωγείται και θέλει να ζήσει με ιδανικά, θέλει και μπορεί να ζήσει χωρίς να «προσκυνά» αυτό το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα και τις πολύμορφες αδικίες που αυτό γεννά! Είναι τόσοι και τόσοι νέοι που ασφυκτιούν μέσα σε αυτό το σύστημα, ονειρεύονται και ξέρουν ότι μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα τον 21ο αιώνα. Δεν συμβιβάζονται με τους πολέμους και τραγουδάνε με όλη τους την καρδιά για την Παλαιστίνη, δεν ανέχονται την κρατική καταστολή και στήνουν ανάστημα χωρίς να λογαριάζουν τη δύναμη του αντιπάλου. Δεν συμβιβάζονται να ζούνε καθημερινά δουλεύοντας 12 και 13 ώρες με άθλιους μισθούς, «σβήνοντας» συνεχώς τον ποιοτικό ελεύθερο χρόνο και μπαίνουν στον απεργιακό αγώνα, διεκδικούν αθλητικές και πολιτιστικές υποδομές. Η μεγάλη πολιτική δραστηριότητα που ανέπτυξε η ΚΝΕ αυτό το διάστημα και συνεχίζεται ακόμα, οι εκδηλώσεις, οι συζητήσεις, τα μαθητικά και φοιτητικά Φεστιβάλ που είναι σε εξέλιξη, αποδεικνύουν ότι με-

τος, με σύνθημα «Δυνατό ΚΚΕ. Νους, Καρδιά, Οργανωτής της εργατικής- λαϊκής πάλης, για τον Σοσιαλισμό», και μόνο από το σύνθημα μας, αρκετοί νέοι αναγνωρίζουν τα υψηλά ιδανικά για το οποία παλεύει το ΚΚΕ και η ΚΝΕ σήμερα, πολλοί κατανοούν έστω και με τον δικό τους τρόπο ο καθένας, για το που συνεχίζει «να τραβάει» το ΚΚΕ, πολλοί περισσότεροι αναγνωρίζουν στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ μία ατόφια, εγγυημένη δύναμη που όχι απλά δεν θα λείψει από κανέναν αγώνα αλλά θα πρωτοστατήσει για να δημιουργηθεί ακόμα και όταν δεν «κουνιέται φύλο» .

γάλο κομμάτι της νεολαίας «ταιριάζει» τα όνειρα και τις ανησυχίες της με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Δεν αποδέχεται «να ζει για να δουλεύει» με όρους που δεν «αγγίζουν» τις ανάγκες του σήμερα, για αυτό και η νεολαία έδωσε απάντηση με τη συμμετοχή της σε όλη την δραστηριότητα που αναπτύξαμε το τελευταίο διάστημα απέναντι στο νομοσχέδιο-έκτρωμα. Αυτό το νομοσχέδιο χτυπάει τους όρους δουλειάς και κατά συνέπεια την ίδια τη ζωή και καθημερινότητα ενός νέου ανθρώπου. Διαμορφώνει χειρότερους όρους για τους τωρινούς εργαζόμενους και διαμορφώνει ένα πεδίο – κόλαση για τους μελλοντικά εργαζόμενους. Είναι πολλοί οι νέοι που παίρνουν κουράγιο και θάρρος από τη στάση των μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ, για να κοιτάνε «κατάματα την εργοδοσία» και να απεργούν, να τα βάζουν με όσους προσπαθούν να τους πείσουν ότι η κατάσταση είναι «έτσι και δεν αλλάζει». Ότι ρεαλισμός σήμερα είναι το πώς θα χάσεις λιγότερα σε δουλειά, μορφωτικά δικαιώματα, συνολικότερα σε όλη σου τη ζωή. Να κάνεις σκόντο στα όνειρα σου γιατί το σύστημα αυτό είναι τάχα ανίκητο! Για αυτό το ΚΚΕ και η ΚΝΕ έχουμε κάνει ξεκάθαρο πως απέναντι σε αυτό το νομοσχέδιο προτάσσουμε τους συνολικούς όρους ζωής, όλα όσα ονειρευόμαστε και μπορούμε να ζήσουμε. Θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις ώστε το αντεργατικό έκτρωμα να μην κατατεθεί, να μην εφαρμοστεί στην πράξη. Μπροστά στην απεργία στις 10 Ιούνη να «νεκρώσουν» τα πάντα!

Όλοι αυτοί οι νέοι μπορούν να γίνουν σύντροφοί μας! Η συλλογική συζήτηση και δράση της ΟΒ μπορεί να διαμορφώσει όλους αυτούς τους καθημερινούς μαχητές, που παλεύουν πλάι στην ΚΝΕ, με «οδηγό» τα ομορφότερα ιδανικά για τα οποία μπορεί να ζει και να παλεύει ένας άνθρωπος σήμερα. Τα ιδανικά αυτά που έχουν διαμορφώσει πολλές γενιές αγωνιστών στον έναν αιώνα και πλέον ηρωικής ιστορίας του Κόμματος μας. Οι δισταγμοί που έχουν όλοι αυτοί οι νέοι για να κάνουν το βήμα να οργανωθούν στην ΚΝΕ είναι φυσιολογικοί. Δείχνουν το πόσο σημαντικό βήμα θα είναι για την ίδια τους τη ζωή η συγκεκριμένη απόφαση. Αυτοί οι δισταγμοί μπορούν να ξεπερνιούνται μόνο όταν ο σχεδιασμός και η δραστηριότητα της ΟΒ «παρασέρνει» αυτούς τους νέους να βγάζουν ακόμα πιο βαθιά συμπεράσματα, να νιώθουν τα «δικά τους» όνειρα κομμάτι ενός μεγάλου συλλογικού αγώνα. Τότε θα καταλάβουν και οι ίδιοι ότι οι νέοι της εργατικής τάξης πρέπει να ανήκουν στην πρωτοπορία της, για να «πάμε κάθε φορά ακόμα πιο ψηλά την ανθρώπινη αξία» όπως έγραψε και ο μεγάλος ποιητής Κ. Βάρναλης. Αντώνης Κωσταδήμας, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

Οι ξεπουλημένοι…

Έφερε Κεδίκογλα ο πρόεδρος!

Αφού προκήρυξε «απεργία» για την Πρωτομαγιά κολλητά με τις αργίες του Πάσχα και δεν έκανε καν συγκέντρωση, αφού τόσο καιρό που είχε βουίξει ο τόπος για τις αντεργατικές ανατροπές που έρχονταν έλεγε «δεν ξέρουμε ακόμα τι περιλαμβάνει το νομοσχέδιο» και χαρακτήριζε «γελοίες» τις κινητοποιήσεις των συνδικάτων εναντίον του, αφού τελικά το διάβασε και ανακάλυψε και «θετικά σημεία» σε αυτό, ποιο ήταν το επόμενο μέλημα της ξεπουλημένης ηγεσίας της ΓΣΕΕ; Να αποδιοργανώσει το απεργιακό μέτωπο που είχε ήδη διαμορφωθεί από τα κάτω και να προκαλέσει σύγχυση στους εργαζόμενους. Έτσι αποφάσισε μια απεργία για την οποία όλοι ξέρουν ότι δεν πρόκειται να κουνήσει το δαχτυλάκι της, μία βδομάδα μετά από τη μέρα για την οποία είχαν ήδη αποφασίσει απεργία πολλά εργατικά κέντρα, ομοσπονδίες, σωματεία και η ΑΔΕΔΥ…

«Καλώς ήρθατε κ. πρώην υφυπουργέ των διαθεσιμοτήτων - απολύσεων και της τράπεζας θεμάτων, οι λωτοφάγοι σας χαιρετούν και όλα περασμένα-ξεχασμένα.» είναι το σχόλιο της Εφημερίδας των Συντακτών για τη μεταγραφή του πρώην υφυπουργού Παιδείας της «κυβέρνησης των σαμαροβενιζέλων», Σ. Κεδίκογλου, στον ΣΥΡΙΖΑ. Ως το πρώτο μέρος του σχολίου θα συμφωνήσουμε καθώς ο συγκεκριμένος έχει μείνει γνωστός για το «έργο» του που περιλαμβάνει τη διαθεσιμότητα χιλιάδων εκπαιδευτικών και την κατάργηση ειδικοτήτων στα τεχνικά λύκεια, την προώθηση της τράπεζας θεμάτων που όπως μας έλεγε «δημιουργεί ίσες ευκαιρίες για τους μαθητές» καθώς και για τα «νταϊλίκια» προς καθηγητές και μαθητές, στους μεν για πειθαρχικό έλεγχο σε όσους συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις και στους δε για μαθήματα μέσα στο Πάσχα λόγω των καταλήψεων. Δε μπορούμε να αφουγκραστούμε όμως την «έκπληξη» της ΕΦΣΥΝ για την προσχώρηση του στο νέο του κόμμα. Αν κρίνουμε από τη θητεία του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση που άφησε χιλιάδες εκπαιδευτικούς στο δρόμο, έστελνε εισαγγελείς και αστυνομία σε σχολεία και χτυπούσε μαθητές και φοιτητές με ΜΑΤ, όχι μόνο δεν μας κάνει εντύπωση η συγκεκριμένη «μεταγραφή» (άλλωστε δεν είναι η πρώτη…) αλλά θα λέγαμε ότι θα αποτελέσει μεγάλο 10άρι για τη νέα του «ομάδα».

…και οι «σκληροτράχηλοι» σε μοιρασμένους ρόλους Όταν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που δίνουν τόσο καιρό μια μεγάλη μάχη, ακύρωσαν και αυτή την ύπουλη επιδίωξη της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και εξασφάλισαν τις προϋποθέσεις για να δοθεί ενιαία απεργιακή απάντηση στις 10 Ιουνίου, ανέλαβαν δράση οι… «σκληροτράχηλοι» της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που ζήτημα είναι πόσοι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα τους έχουν δει σε χώρο δουλειάς ή συνδικάτο. Έπιασαν μάλιστα στασίδι στο… ραδιόφωνο του ΣΥΡΙΖΑ (!) την ίδια ώρα που οι οικοδόμοι συγκρούονταν με τα ΜΑΤ έξω από το Υπουργείο Εργασίας, για να καταγγείλουν το ΠΑΜΕ ότι «σέρνεται πίσω από τη ΓΣΕΕ αντί να καλέσει σε απεργία και στις 3 και στις 10 Ιούνη». Θέλει πολύ θράσος αυτοί που για χρόνια έκαναν τους κλακαδόρους στις συγκεντρώσεις της ηγεσίας της ΓΣΕΕ (και κάποιες συνιστώσες τους συνεχίζουν να τους κάνουν…), να εγκαλούν το ΠΑΜΕ για κάτι τέτοιο. Βέβαια αυτή την ανέξοδη πλειοδοσία την έχουμε ξανακούσει από τους συγκεκριμένους και στην προηγούμενη καπιταλιστική κρίση, τότε που «έφτυναν στα μούτρα» χιλιάδες εργάτες που απεργούσαν ρισκάροντας το μεροκάματό, αποκαλώντας τον αγώνα τους «τουφεκιά στον αέρα». «Έξω από τον χορό, πολλά τραγούδια λες», λέει μια παροιμία… Η ουσία είναι ότι, θέλουν - δεν θέλουν όλοι τους, ο αγώνας θα κλιμακωθεί και η απεργιακή απάντηση θα είναι ηχηρή.

Στο επόμενο τεύχος συνέντευξη με τον Παύλο Πολάκη: «Άδωνι, Άδωνι σε παρακαλώ, φέρε τις μπουλντόζες στο Ελληνικό».

«Διδασκαλία» της σαπίλας Μόνο λίγοι μήνες έχουν περάσει από τότε που βγήκαν τα εμβόλια κατά του κορονοϊού, με τα ονόματα φαρμακευτικών ομίλων να κατακλύζουν τις τηλεοράσεις μας, και η πρυτανεία του ΕΜΠ πρόλαβε να εξασφαλίσει τη συνεργασία του Ιδρύματος με την πολυεθνική «Pfizer». Και τι δεν ακούσαμε σε πρόσφατη διαδικτυακή εκδήλωση που διοργάνωσαν από κοινού ΕΜΠ και «Pfizer»: ότι επιλέγουν την Ελλάδα για επενδύσεις επειδή βολεύει… η ζώνη ώρας, υπάρχει «σταθερό πολιτικό περιβάλλον», «ευελιξία αντικειμένου και χώρου δουλειάς» κ.ά. Αυτό όμως που «έβγαλε μάτι» είναι η κοινή παραδοχή ότι «οι όποιες επενδύσεις σε φαρμακευτικές καινοτομίες γίνονται στο πλαίσιο της βέλτιστης επιστημονικής και εμπορικής επιτυχίας». Δηλαδή αν ένα φάρμακο δεν έχει εξασφαλισμένη εμπορική αξιοποίηση και δεν υπόσχεται μεγιστοποίηση της κερδοφορίας της εταιρείας, τότε η τεχνογνωσία θα μείνει «στο ράφι» όσο χρήσιμη και να είναι για την υγεία του κόσμου. Ποιος ξέρει τι θα δουν τα μάτια μας από σε Σεπτέμβρη που, όπως ανακοίνωσαν, η «Pfizer» θα αναλαμβάνει και διπλωματικές εργασίες φοιτητών…

Φάτε ρεπό κερνάει το κράτος Έχει τερματίσει τόσο το «αντεργατικόμετρο» το νομοσχέδιο Χατζηδάκη, που ακόμα και όταν βγαίνει να το υπερασπιστεί ο ίδιος ο υπουργός, τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί είναι λες και είναι βγαλμένα από επιθεώρηση στο Δελφινάριο. Τελευταίο «κρούσμα», η δήλωση για τις υπερωρίες ότι τελικά δεν θα είναι απλήρωτες, αλλά «θα πληρώνονται με ρεπό»! Μένει να δούμε πώς θα τα πάει το νέο νόμισμα του «ρεπό» στην ισοτιμία ευρώ/δολαρίου και αν στη ΔΕΗ θα δέχονται ρεπό σε ληγμένους λογαριασμούς...

Οδηγητής



Ιούνιος 2021

Δύο κόσμοι... Στις 27 Μαΐου η πλατεία Συντάγματος πλημμύρισε από κόκκινες σημαίες και εργατόκοσμο που διαδήλωσε την αγωνία του στη συγκέντρωση του ΚΚΕ ενάντια στο αντεργατικό τερατούργημα του Χατζηδάκη. Λίγα χιλιόμετρα μακριά, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρέθετε δείπνο με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την είσοδο της Ελλάδας στις Ευρωπαϊκές κοινότητες... Εκεί, ανάμεσα σε αρκετά στελέχη της Κομισιόν και του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας «έπνιξαν τον πόνο» τους για το νομοσχέδιο που αλλάζει τις ζωές των εργαζομένων με ένα μενού που ξεκίνησε με χαρουπόπιτα με ταραμά και γαρίδα, συνεχίστηκε με τράγο με πουρέ καρότο-μήλο, αρωματισμένο με κύμινο, για να σβήσει με ένα σορμπέ γιαούρτι και μία τριλογία από μπακλαβάδες για να φύγει η τραγίλα. Η αντίφαση δύο κόσμων... Ενός βάρβαρου συστήματος στο οποίο εκείνοι που παράγουν, αδυνατούν για τα βασικά, και εκείνοι που παρασιτούν σε βάρος τους, έχουν τα πάντα...

Εμπρός, πίσω! Παρά τα χειροκροτήματα στους υγειονομικούς και τις δηλώσεις ότι «άλλαξε αντίληψη» όσον αφορά το δημόσιο σύστημα υγείας, όπως φαίνεται από την πρόσφατη ομιλία του σε σχετικό συνέδριο, ότι το όραμα του πρωθυπουργού για το «νέο ΕΣΥ» αποτελείται από εκείνα ακριβώς τα στοιχεία που μας έφεραν στη σημερινή κατάσταση. Τη λογική περιορισμού του «κόστους», όπως βαφτίζεται η δωρεάν παροχή υπηρεσιών Υγείας στον λαό, και αύξησης του «οφέλους» για τους επιχειρηματικούς κολοσσούς. «Το Εθνικό Σύστημα Υγείας δεν είναι υποχρεωτικά κρατικό σύστημα Υγείας», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Κυρ. Μητσοτάκης, με τους κλινικάρχες να τον ακούν και να τρίβουν τα χέρια τους, ενώ αποφάσισε ότι είναι «αδιανόητο σήμερα να έχουμε (…) δύο νοσοκομεία σε απόσταση 20, 30 χιλιομέτρων (...) και κάποια στιγμή

θα πρέπει να ξεπεράσουμε (...) αυτές τις αναχρονιστικές αντιλήψεις», κάνοντας σαφές τι… έρχεται μετά την πανδημία. Όσο για τον Αλέξη Τσίπρα που στο ίδιο συνέδριο προσπάθησε να θέσει ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές, κανείς δεν ξεχνάει ότι η κυβέρνησή του υλοποίησε κατά γράμμα τη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ για τη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ότι εφάρμοσε για πρώτη φορά πιλοτικά σε 18 νοσοκομεία, τον νόμο της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για αλλαγή του τρόπου χρηματοδότησης των νοσοκομείων με βάση την ικανότητα προσέλκυσης πελατών και την επίτευξη οικονομικής αποδοτικότητας, ότι προώθησε τα ΣΔΙΤ κ.λπ. Σε αυτή τη στρατηγική είναι, φυσικά, δεσμευμένος και σήμερα.

ΜΙΚΡΕΣ αγγελίες

Αυτή είναι η δημοκρατία τους Το νέο εκλογικό σύστημα που έφερε η κυβέρνηση για τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές εξασφαλίζει στην πρώτη δύναμη απόλυτη κυριαρχία από τον πρώτο γύρο με ένα ποσοστό 43% επί των ψηφισάντων και τουλάχιστον τα 3/5 των εδρών του Συμβουλίου στον νικητή των εκλογών. Να το πούμε με ένα παράδειγμα, στο οποίο υποθέτουμε ότι το ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές είναι 60%, όσο -περίπου- ήταν στις τελευταίες: Μια παράταξη που θα πάρει 20% στον πρώτο γύρο (δηλαδή το 12% των εγγεγραμμένων) και θα επικρατήσει στον δεύτερο, θα έχει το 60% των εδρών του δημοτικού συμβουλίου και θα περνάει όποια απόφαση θέλει μόνη της. Φυσικά το ίδιο θα γίνει ακόμα και αν στις εκλογές πάει να ψηφίσει το 5 ή το 10% των εγγεγραμμένων… Την ίδια στιγμή, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν διαμορφώσει από κοινού ένα νομοθετικό πλαίσιο που (σε συνθήκες εργοδοτικής τρομοκρατίας και ωραρίωνλάστιχο) απαιτεί τη συμμετοχή του 50%+1 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών ενός εργατικού σωματείου, προκειμένου να είναι έγκυρη η ψηφοφορία για την προκήρυξη απεργίας. Στην πραγματικότητα καμία αντίφαση δεν υπάρχει εδώ: Το πρώτο γίνεται στο όνομα της «κυβερνησιμότητας», για να εφαρμόζεται, δηλαδή, απρόσκοπτα η πολιτική υπέρ του κεφαλαίου σε επίπεδο Δήμων και Περιφερειών και το δεύτερο στο όνομα της «ομαλότητας της οικονομικής ζωής», για να μη διαταράσσεται, δηλαδή, η κερδοφορία του κεφαλαίου σε επίπεδο επιχείρησης και κλάδου. Αυτή είναι, άλλωστε, η δημοκρατία στον καπιταλισμό.

ΣΕ ΕΙΔΑ Να εγκαινιάζεις ψηφιακή πλατφόρμα με τίτλο «Πες την ιδέα σου!». Νίκη, τις ιδέες τους στις έχουν πει με όλους τους τρόπους από την αρχή της χρονιάς μαθητές, φοιτητές και εκπαιδευτικοί, αλλά κάνεις την κουφή. Θες άλλη μια ιδέα; Ορίστε: Έστω και τελευταία στιγμή, μην εφαρμόσεις μετά από μια τόσο δύσκολη χρονιά την ελάχιστη βάση εισαγωγής που θα αφήσει έξω από τα ΑΕΙ χιλιάδες μαθητές!

ΔΙΑΒΑΣΑ Την προκήρυξη 400 θέσεων για την πανεπιστημιακή αστυνομία που δημοσιεύθηκε. Μήπως αντί να στέλνετε αστυνομικούς να επιβλέπουν τους φοιτητές, να τους στείλετε να κυνηγήσουν το οργανωμένο έγκλημα που έχει ξεσαλώσει ή να βρουν επιτέλους τον χρυσαυγίτη Παππά; Λέμε εμείς τώρα…

Αντιιμπεριαλιστικά Διήμερα της ΚΝΕ

αι πιο πολλοί πρέπει να είμαστε (και θα είμαστε) στα διήμερα που μας περιμένουν!» Αυτά έγραφε ο «Οδηγητής» τον Ιούνη του 2002 στο αφιέρωμα που είχε ετοιμάσει για τα 10 πρώτα χρόνια αυτού του μοναδικού νεανικού θεσμού. Ήδη από την προηγούμενη χρονιά, το 2001, που είχε πραγματοποιηθεί σε Στόμιο και Θεσσαλονίκη, είχε αποκτήσει πλέον μόνιμα το όνομα Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ. Μπορούμε να πούμε με σιγουριά, πως ναι, το Διήμερο μας έχει τη δική του ξεχωριστή συμβολή στο να γίνονται περισσότεροι και πιο ατσαλωμένοι όσοι εθελοντικά στρατεύονται στην υπόθεση μας. Με αυτό το κείμενο κάναμε προσπάθεια να ετοιμάσουμε μια «περιήγηση» σε αυτά τα 30 ταξίδια. Σίγουρα δεν μπορούμε να «χωρέσουμε» τα πάντα, άλλωστε ο «Ριζοσπάστης» στα Σαββατοκυριακάτικα φύλλα του έχει ξεκινήσει ήδη μια πολύ ενδιαφέρουσα αναδρομή, με αναφορές για κάθε «σταθμό».

Κόντρα στο ρεύμα Ε

ίμαστε στο 1992. Χρόνια πολύ δύσκολα για το Κομμουνιστικό Κίνημα σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα. Οι αντεπαναστατικές ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, έκαναν πολλούς να διατρανώνουν το «τέλος της Ιστορίας». Αστοί και οπορτουνιστές μας καλούσαν να «συμμορφωθούμε» στις νέες εξελίξεις. Έλεγαν ότι ο κόσμος πλέον θα έχει μόνιμα ειρήνη, ότι θα μπούμε μια για πάντα σε «τροχιά» ανάπτυξης… Όμως οι τραγικές συνέπειες για τους λαούς από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις είχαν ήδη φανεί. Στην τότε Γιουγκοσλαβία, χαράσσονταν ξανά τα σύνορα με το αίμα των λαών. Ο πόλεμος είχε ήδη ξεκινήσει, η περιοχή είχε μπει στο στόχαστρο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ αφού έβλεπαν ένα πραγματικό «χρυσορυχείο» για τα κέρδη των μονοπωλίων τους. Σε αυτούς τους σχεδιασμούς συμμετείχε στα «γεμάτα» από τότε η ελληνική αστική τάξη. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, έγινε στις Πρέσπες τον Ιούλη το πρώτο Διήμερο της ΚΝΕ, που τότε και για ορισμένα χρόνια μετά πήρε το όνομα «Νεανική επίθεση ειρήνης». Όλα

αυτά τα χρόνια η ΚΝΕ, στο πλευρό του Κόμματος, έδινε τη μάχη της ανασυγκρότησης και μαζικοποίησης των γραμμών της. Το Διήμερο αποτέλεσε σημείο αναφοράς σε αυτή την προσπάθεια. Κάθε χρονιά, στο βαθμό που του αναλογούσε, επιβεβαίωνε ότι το ΚΚΕ «δήλωση μετάνοιας στον Ιμπεριαλισμό δεν υπογράφει»! Δεν ήταν απλά «συμβολικό» την περίοδο που όλοι «πλην Λακεδαιμονίων» καλλιεργούσαν τον εθνικισμό και το μίσος ανάμεσα στους λαούς των Βαλκανίων, Η ΚΝΕ να δημιουργεί αλυσίδα «ειρήνης» στα σύνορα Ελλάδας-Γιουγκοσλαβίας-Αλβανίας. Δεν ήταν «ακτιβισμός» να στήνεις μια κόκκινη σημαία πάνω σε ένα αεροπλάνο στη ΝΑΤΟική βάση του Ακτίου το 1993, όταν από εκεί απογειώνονταν κατασκοπευτικά AWACS στον πόλεμο που μαίνονταν στη Γιουγκοσλαβία. Ήταν «καρφί» στο μάτι των απολογητών του συστήματος όταν στον Άραξο το 1995 διαδηλώσαμε ενάντια στην ύπαρξη εκεί 24 ατομικών βομβών, όταν έπεσε η πύλη στην αμερικάνικη βάση της Σούδας το 1997. Όπως και όταν στην παραλία του Λιτόχωρου το 1999, που πριν λίγο καιρό αποβιβάζονταν οι ΝΑΤΟικοί για να μακελέψουν τον λαό της Γιουγκοσλαβίας, εμείς στήναμε νεανικό «μπλόκο». Από όπου πέρασε, ήταν μια μικρή νίκη του αγώνα για ζωή, απέναντι στον θάνατο. Έβαζε το δικό του «λιθαράκι» στην πάλη ενάντια στους επικίνδυνους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς. Όταν όλες οι αστικές δυνάμεις στην Ελλάδα υμνούσαν τον καπιταλιστικό μονόδρομο,

την εμπλοκή της χώρας μας στο αιματοκύλισμα των λαών, γιατί έτσι «δεν θα είμαστε απομονωμένοι», η ΚΝΕ «διαδήλωνε, τραγουδούσε και χόρευε» στις περιοχές που φιλοξενούνταν ΝΑΤΟικά πλοία και αεροπλάνα. Όλα τα χρόνια που ακολούθησαν, μέχρι και σήμερα, το αντιιμπεριαλιστικό μήνυμα του Διημέρου συνεχίζει να ακούγεται δυνατά. Πήγαμε ξανά και πέρυσι στο Στόμιο της Λάρισας, όπου στην αεροπορική βάση πλέον φιλοξενούνται μη επανδρωμένα αεροσκάφη «θεριστές» των ΗΠΑ. Διαδηλώσαμε ξανά το 2013 στη Σούδα της Κρήτης, που έχει μετατραπεί στο «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» των ΗΠΑ. Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί συνεχώς οξύνονται, η πορεία προς την «διαρκή ειρήνη» που κομπάζονταν οι ιμπεριαλιστές έχει γίνει εφιάλτης για τους λαούς. Το ΚΚΕ και οι ΚΝΕ, και με την διεξαγωγή των Διημέρων, συνεχίζουν να μάχονται με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα για έναν κόσμο χωρίς την καπιταλιστική φρίκη του πολέμου της φτώχειας και της προσφυγιάς.

Οδηγητής



Ιούνιος 2021

Μαθαίνοντας την Ιστορία μας Σ

τη συνείδηση χιλιάδων μελών της ΚΝΕ τα Διήμερά έχουν «χαραχτεί» και σαν μοναδικές στιγμές στην επαφή μας με την ηρωική Ιστορία του Κόμματος, και του εργατικού λαϊκού κινήματος στην χώρα. Όταν αντικρίσαμε τις αλλοιωμένες από τις ναπάλμ των ΗΠΑ πλαγιές του Γράμμου, στα διήμερα που έχουν πραγματοποιηθεί στο Νεστόριο, βαδίζοντας στα χνάρια των μαχητών του ΔΣΕ, καταλάβαμε καλύτερα τι σημαίνει η δύναμη που κρύβει μέσα της η καρδιά όταν φλογίζεται από ανώτερα ιδανικά. Όταν επισκευτήκαμε την Ακροναυπλία και μάθαμε πως οι κομμουνιστές κατάφεραν να κάνουν ένα κάτεργο να αστράφτει φως, καταλάβαμε από τι υλικά είναι φτιαγμένοι οι «βράχοι» που χωρίζουν τον κόσμο της εκμετάλλευσης από τον κόσμο που παλεύουμε να οικοδομήσουμε.

Όταν σταθήκαμε στον τόπο που εκτελέστηκαν οι σύντροφοι μας στην Τρίπολη, καταλάβαμε την προσπάθεια που πρέπει να κάνουμε για να τιμάμε τους νεκρούς μας. Ήταν συγκλονιστικό να ακούς τα τελευταία λόγια της δασκάλας Αθηνάς Μπενέκου που λίγο πριν εκτελεστεί το 1947 έλεγε: «Εδώ, στον τόπο που τον ποτίζετε με το αίμα μου, αύριο θα ‘ρχονται τα παιδιά σας να τον ραίνουν με λουλούδια. Ζήτω το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας», και να κοιτάς το μνημείο που στήθηκε από την ΚΕ του ΚΚΕ σε αυτό το χώρο. Τιμώντας τα 70χρονα του ΔΣΕ, το Διήμερο πραγματοποιήθηκε στο Βίτσι. Η κεντρική εκδήλωση πραγ-

ματοποιήθηκε στο μνημείο που έχει δημιουργήσει η ΚΕ του ΚΚΕ προς τιμήν των μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ που σκοτώθηκαν στη μάχη της Φλώρινας. Ακριβώς στο χώρο που η αστική τάξη της χώρας μας διέπραξε ένα από τα μεγαλύτερα της ανοσιουργήματα, θάβοντας πάνω από 700 ήρωες, νεκρούς μαζί με ζωντανούς. Εκεί βροντοφωνάξαμε ότι δεν ξεχνάμε τους συντρόφους μας και παραλαμβάνουμε την κληρονομιά που μας άφησαν σαν σκυτάλη στο στίβο της ταξικής πάλης.

Πάντα τραγουδώντας Τ

ο Διήμερο είναι πάντα και μια ευκαιρία να περάσουμε καλά. Να χορέψουμε και να τραγουδήσουμε, να έρθουμε σε επαφή με τη μεγάλη ομορφιά που έχουν τα μέρη που έχουμε επισκεφτεί. Να «χτίσουμε» ωραίες στιγμές, πολύ απαραίτητες για τις μάχες που δίνουμε καθημερινά. Μέσα από στοιχεία της παράδοσης της κάθε περιοχής, αφουγκραζόμαστε και με άλλο τρόπο την ιστορία του τόπου. Είναι δεκάδες τα μουσικά σχήματα και τα χορευτικά σύνολα που όλα αυτά τα χρόνια έχουν συμβάλει στην αναβάθμιση των εκδηλώσεων του θεσμού. Κάθε χρόνο «ανταμώνουμε» με τους συντρόφους μας από όλη την Ελλάδα και σε πολλές περιπτώσεις από άλλες χώρες του κόσμου! Είναι ισχυρό το αποτύπωμα που έχουν αφήσει τα Διήμερα στην ενίσχυση την συντροφικότητας και της αλληλεγγύης. Είναι και

αυτές εικόνες του τι σημαίνει η δύναμη της οργανωμένης πρωτοπορίας. Να παίρνει δύναμη ο ένας από τον άλλο, να δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό για να γίνουν όλα όπως πρέπει. Το πώς με εθελοντική δουλειά στήνεται ο χώρος της κατασκήνωσης, η μετακίνηση χιλιάδων ανθρώπων από όλη την Ελλάδα στο ίδιο μέρος, το πώς οργανώνονται οι δράσεις και οι εκδηλώσεις πηγάζουν από το χαρακτήρα της ΚΝΕ, τον σκοπό για τον οποίο παλεύουμε. Για αυτό πάντα στα Διήμερα πολλοί κάνουν το βήμα να γίνουν μέλη της ΚΝΕ. Γιατί αναγνωρίζουν ότι το να σταματάς να ανήκεις πια μόνο στον εαυτό σου, δεν υποβιβάζει την προσωπικότητά σου, αλλά την

εξυψώνει και την «πλάθει» με τα καλύτερα υλικά. Γιατί καταλαβαίνουν ότι η ζωή και η καθημερινότητα δεν «σκοτεινιάζει» από τις ευθύνες της οργανωμένης ζωής, αντίθετα σε γεμίζουν δύναμη να αντέξεις και να ξεπεράσεις δυσκολίες που μέχρι πριν φαίνονταν βουνό. Γιατί βιώνουν πολύμορφα ότι οι πρωτοπόροι του σήμερα δεν είναι μόνοι τους. Οπλισμένοι με την ηρωική παρακαταθήκη τόσων χρόνων, τη μελέτη και αφομοίωση της σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής του Κόμματος, την ακούραστη καθημερινή δουλεία «πολεμάμε» σαν να είναι η μάχη να δοθεί αύριο και έτσι ετοιμαζόμαστε για όποτε και αν αυτή έρθει.

Ραντεβού στη Μυτιλήνη, σε ένα Διήμερο που φιλοδοξούμε να μείνει στην Ιστορία!

Κλεφτές ματιές στο 30ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ

ι «μηχανές» για την προετοιμασία των εκδηλώσεων του Διημέρου της ΚΝΕ δουλεύουν ήδη στο φουλ! Δεκάδες νέοι, καλλιτέχνες, ιστορικοί-συγγραφείς και πάρα πολλοί άλλοι ετοιμάζουν με πολύ μεράκι τις εκδηλώσεις και τις δραστηριότητες του Διημέρου. Πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, μεγάλες συναυλίες και μουσικά αφιερώματα, εκδρομές ιστορικού περιεχομένου στο νησί, αγώνες ποδοσφαίρου 5X5 και beach volley είναι μερικά από όσα περιλαμβάνει το Διήμερο…

Οι κιθάρες κουρδίζονται ξανά μετά από πολλούς μήνες, οι φωνές ξαναζεσταίνονται, οι πρόβες για τα μουσικά αφιερώματα, το θεατρικό, τις παρουσιάσεις της παραδοσιακής μουσικής και τα λαϊκά γλέντια είναι στο «κόκκινο». Ένα πλούσιο πρόγραμμα ετοιμάζεται με το οποίο: θα στείλουμε ένα δυνατό μήνυμα για την ειρήνη και τη φιλία των λαών μέσα από ένα ξεχωριστό αφιέρωμα που ετοιμάζει η ΚΝΕ. Θα ταξιδέψουμε με την μικρασιάτικη μουσική παράδοση του νησιού, μέσα και από τους ήχους των σαντουριών και άλλων παραδοσιακών οργάνων. Θα εμπνευστούμε μέσα από μια διαφορετική αναδρομή στους αγώνες του λαού μας με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές. Θα περπατήσουμε στα μονοπάτια των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Λέσβου, στην προκυμαία και τα σοκάκια της πόλης της Μυτιλήνης που δόθηκαν ηρωικές μάχες. Θα μας ξεσηκώσουν οι αφρικανικοί ήχοι και χοροί των RAD, μίας ομάδας προσφύγων που δημιουργήθηκε στη Μόρια το 2015, οι οποίοι παρά τα όσα έζησαν, δε σταμάτησαν ποτέ να ονειρεύονται, να δημιουργούν… Θα δείξουμε στους μικρούς φίλους της ΚΝΕ, που όπως κάθε χρόνο θα έχουν τη δική τους παιδική κατασκήνωση την αξία της οργανωμένης ζωής. Θα διασκεδάσουμε, θα χορέψουμε, θα τραγουδήσουμε τους στίχους αγαπημένων τραγουδιών… … Και πολλές ακόμα εκπλήξεις που ετοιμάζονται! Ο «Οδηγητής» μίλησε με κάποιους από όσους προετοιμάζουν το πρόγραμμα του Διημέρου και μεταφέρει μία μικρή μόνο γεύση για αυτά που θα δουν οι κατασκηνωτές.

«Τίποτα πιο ωραίο, τίποτα πιο αληθινό, απ΄τη ζωή δεν είναι…» Λίγα λόγια για το αφιέρωμα που ετοιμάζει η ΚΝΕ… Ένα ξεχωριστό μουσικό αφιέρωμα με μελοποιημένη ποίηση του κομμουνιστή ποιητή Ναζίμ Χικμέτ ετοιμάζει η ΚΝΕ. Τα πιο πολλά κομμάτια είναι σε ελληνική απόδοση του κομμουνιστή ποιητή Γιάννη Ρίτσου, ο οποίος άλλωστε μελέτησε και μετέφρασε αρκετά το έργο του Χικμέτ. Τραγούδια που μας έχουν συντροφέψει στους αγώνες, μελοποιημένα από σημαντικούς Έλληνες συνθέτες, όπως ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Μάνος Λοΐζος , αλλά και Τούρκων συνθετών, θα ακουστούν στη συναυλία στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα ότι οι λαοί έχουν την δύναμη να τα καταφέρουν. Οι στίχοι και οι μελωδίες των κομματιών φωτίζουν τις κοινές αξίες και την ανάγκη κοινής πάλης της εργατικής τάξης και της νεολαίας κι απ’ τις δυο μεριές του Αιγαίου, φιλοδοξώντας να δώσουν έμπνευση κι ανάταση στους κατασκηνωτές.

Α΄ προβολή αποσπάσματος από το θεατρικό έργο «Το Σουφλέλ΄, η ανταρτομάνα της Αγιάσου», του Ηλία Βουλβούλη, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή

«Σε μια εποχή που μοιάζει να μην έχουμε μνήμη, το Θέατρο έρχεται να γεμίσει το ουσιώδες υστέρημα. Κυρίως επειδή η μνήμη διδάσκει και συντηρεί την αξιοπρέπεια. Ο ηρωικός αγώνας μιας οικογένειας Ανταρτών, του Νίκου και της Σοφίας Αγρίτη και των παιδιών τους, από την Αγιάσο της Λέσβου θα μεταφερθεί στη σκηνή του Διημέρου. Μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία μνήμης γραμμένη με το αίμα και τον ηρωισμό των λαϊκών αυτών αγωνιστών που μέσα από τις τάξεις του ΔΣΕ και του ΕΑΜ επέλεξαν τον ένοπλο αγώνα από τις αλυσίδες του ξένου και ντόπιου καταπιεστή. Επέλεξαν τον δρόμο του βουνού, τον σκληρό αγώνα του αντάρτικου για μια ελεύθερη ζωή. Μια τέτοια γυναίκα ήταν το Σουφλέλ’, η ανταρτομάνα από την Αγιάσο που ποτέ της δε λύγισε, ούτε όταν της σκότωσαν τα παιδιά της. Στάθηκε όρθια μέχρι το τέλος της ζωής της, κρατώντας ψηλά την τιμή του λαού της. Μέσα από έναν ανεπιτήδευτο θεατρικό λόγο, η «απλοϊκή» φωνή της Ανταρτομάνας Αγιασώτισας, θα καταδείξει πόση προδοσία και προσδοκία εισπράξαμε, από δήθεν «συμμάχους» και δήθεν «φίλους». Μαρία Αιβαλιώτου, Σκηνοθέτης - Ηθοποιός

Οδηγητής

Του κόσμου οι λαοί! Όπως και άλλες χρονιές, έτσι και φέτος, είναι μεγάλη μας χαρά να συμμετέχουμε στο Διήμερο της ΚΝΕ. Είναι ένας μεγάλος νεανικός θεσμός που κλείνει φέτος 30 χρόνια και στέλνει διαχρονικά ένα σημαντικό αντιιμπεριαλιστικό μήνυμα. Ειδικά φέτος που θα πραγματοποιηθεί στη Μυτιλήνη, θα αποτελέσει μια ξεχωριστή εκδήλωση για την ειρήνη, την αλληλεγγύη και την φιλία των λαών και από τις δυο όχθες του Αιγαίου. Περιμένουμε με ανυπομονησία να βρεθούμε τόσο στη δική μας συναυλία, με παλιά αλλά και νέα κομμάτια, αλλά και σε όλες τις δραστηριότητες του διημέρου. Είναι ένα αντάμωμα συντρόφων και φίλων της ΚΝΕ που πραγματικά γεμίζει με αξέχαστες αναμνήσεις όποιον παίρνει μέρος. «Κοινοί Θνητοί», συγκρότημα



Ιούνιος 2021

Ανθυποπλοίαρχος που σήμερα βρίσκεται σε ποντοπόρο ταξίδι στο Μεξικό… μας έστειλε το δικό του μήνυμα για το Διήμερο της ΚΝΕ! Μπροστά στο 30ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ στη Μυτιλήνη και στη μνήμη των αγωνιστών ναυτεργατών της μακράς παράδοσης του ΚΚΕ, της ΟΕΝΟ (σ.σ. Ομοσπονδία Ελληνικών Ναυτεργατικών Οργανώσεων, που ιδρύθηκε το Μάρτη του 1943) και των αλύγιστων της ταξικής πάλης, από την ποντοπόρο ναυτιλία προσφέρω 400 ευρώ, συγκεντρώνοντας μερικά κόκκινα θαλασσινά μεροκάματα. Ε.Μ. με καταγωγή από την Λέσβο

Παρουσίαση της μουσικής παράδοσης της Λέσβου και της Μικρασίας

Από το μουσικοδιδάσκαλο και παλιό λαϊκό οργανοπαίχτη της Αιγιάσου, Κώστα Ζαφειρίου με τους σαντουριέρηδες μαθητές του

Παραδοσιακό –λαϊκό γλέντι

Με τους: Βασιλική Τσιφτσή (φωνή), Παναγιώτης Κάιτατζης (ούτι), Γιάννα Μαιστρέλλη (βιολί), Erdem Gureler (κιθάρα, τραγούδι) Η καλλιτεχνική δημιουργία, η έμπνευση και η ατελεύτητη προσπάθεια των εργαζομένων στον χώρο της τέχνης και του θεάματος, δεν κάμφθηκε όπως θα θέλανε κάποιοι να γίνει. Και αυτό εξηγείται. Οτιδήποτε δημιουργεί ο άνθρωπος δεν βγαίνει από μια υπερφυσική δύναμη, αλλά γεννάται σε απόλυτη συνάρτηση με τις εκάστοτε κοινωνικές συνθήκες. Έτσι λοιπόν, οι καλλιτέχνες που αναπνέουν στην εποχή τους δεν θα μπορούσαν να μην είναι στο πλευρό των απανταχού εργαζομένων και να δίνουν τις μάχες μαζί, ανεξαρτήτως ιδιότητας, εθνικότητας, θρησκείας. Ο εχθρός είναι κοινός, επομένως παλεύουμε μαζί, όχι απλά για να πάρουμε πίσω όσα μας στέρησαν, αλλά για να διεκδικήσουμε μια ζωή ελεύθερη, απαλλαγμένη από τις δαγκάνες τις καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Αυτός είναι και ο λόγος που στηρίζουμε με την παρουσία μας το Διήμερο της ΚΝΕ, ένα πολιτικό-πολιτιστικό γεγονός αφιερωμένο στην πάλη των λαών ενάντια σε κάθε μορφής καταπίεση. Βασιλική Τσιφτσή, τραγουδίστρια και εκπαιδευτικός

Μουσικό αφιέρωμα σε ανέκδοτα και μη τραγούδια της δεκαετίας του ΄40 Ο ελληνικός λαός πάντα έκανε τραγούδι τους πόθους του, τις πίκρες και τις χαρές του, τους αγώνες του. Είναι μια βαθιά ανθρώπινη ανάγκη. Ο λεσβιακός λαός, με την ιδιαίτερη ντοπιολαλιά του και με τη χιουμοριστική του διάθεση, έχει προσθέσει και τα δικά του τραγούδια, δίπλα σε αυτά που έγιναν γνωστά πανελλαδικά. Με το μικρό μας αφιέρωμα θα προσπαθήσουμε να αφουγκραστούμε τον παλμό των αγωνιστών που υπήρξαν πριν από εμάς. Να πούμε και εμείς τώρα, με την ίδια σκωπτική διάθεση που είχαν τότε: «Μα απ’ τ’ Μυτλήνη μας έ ντου μασάτι, απού κεί που σας φέραν, πίσου θα πατί»!* Βλαδίμηρος Σιαμέτης, μουσικός

*«Μα από τη Μυτιλήνη δεν το μασάτε, από κει που σας ΄φέραν, πίσω θα πάτε», τραγούδι (σε στίχους του Αργύρη Αραβανόπουλου) από τις θρυλικές μέρες του «GO BACK», τα Χριστούγεννα του ΄44 που αναφέρεται στην αποτυχημένη απόπειρα απόβασης των Βρετανών στη Μυτιλήνη.

Με τον ιδιαίτερο και χαρακτηριστικό ήχο των σαντουριών θα παρουσιαστούν τραγούδια από την μουσική παράδοση της Λέσβου που ακολουθούσε όλη την καθημερινή ζωή των κατοίκων, τις χαρές και τις λύπες. Ένας τέτοιος σκοπός είναι «τα ξύλα», για τον οποίο υπάρχουν αναφορές ότι πρωτοπαίχτηκε το 1878, κατά τη διάρκεια κατασκευής του πρώτου μηχανοκίνητου ελαιοτριβείου προκειμένου να γίνει πιο ευχάριστη η κοπιαστική μεταφορά των ξύλων για την κατασκευή της στέγης.

«Έχε το νου σου στο παιδί…» Σε όλα τα παιδιά του κόσμου, όποια κι αν είναι η γλώσσα τους, ό,τι χρώμα και να έχει το δέρμα τους, αξίζει μία ζεστή αγκαλιά, ένα χαμόγελο, ένα παιχνίδι, λίγη χαρά! Αυτό θα κάνουμε πράξη με τη συλλογή ειδών ανάγκης για πρόσφυγες και μετανάστες, κυρίως για μικρότερες ηλικίες δείχνοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη μας. Τα είδη που θα συγκεντρώνονται είναι:  Παιχνίδια για κορίτσια και αγόρια (δραστηριοτήτων, εκπαιδευτικά κλπ).  Παιδικά βιβλία και παραμύθια στα γαλλικά, αραβικά, φαρσί.  Συγκεκριμένα σχολικά είδη: τετράδια, μπλοκ ζωγραφικής, μολύβια, γόμες, στυλό, μαρκαδόροι, ξυλομπογιές, αυτοκόλλητα.  Είδη ατομικής υγιεινής (αφρόλουτρα, σαμπουάν, οδοντόκρεμες, οδοντόβουρτσες, σερβιέτες κλπ)  Είδη βρεφικής φροντίδας (βρεφικά σαμπουάν, κρέμες, ταλκ, πάνες, μωρομάντηλα κλπ). Τα είδη θα συγκεντρωθούν σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο που θα υπάρχει στο χώρο της κατασκήνωσης του Διημέρου.

«Είμαστε όλοι μαζί και έχουμε τα ίδια αιτήματα για έναν καλύτερο κόσμο» Εμείς θέλουμε να σας δείξουμε με λίγες λέξεις πόσο σημαντικό είναι να συμμετάσχουμε αντιιμπεριαλιστικό διήμερο. To RAD MUSIC International είναι ομάδα προσφύγων που δημιουργήθηκε από πρόσφυγες και ακολουθώντας το στόχο μας να ενώνουμε τους ανθρώπους νιώθουμε ότι ακολουθούμε τον ίδιο δρόμο με εσάς, αναζητώντας να δώσουμε μήνυμα ειρήνης, να ενώσουμε, να χτίσουμε μία κοινότητα αλληλεγγύης ανάμεσα στις χώρες και σε όλο τον κόσμο. Πιστεύουμε ότι αυτή θα είναι η πρώτη φορά που θα συμμετέχουν πρόσφυγες στο Διήμερο και πιστεύουμε ότι αυτό θα δώσει ένα μήνυμα ότι είμαστε όλοι μαζί και έχουμε τα ίδια αιτήματα για έναν καλύτερο κόσμο. Είμαστε έτοιμοι να συναντήσουμε άλλους μουσικούς και άλλες κουλτούρες για να γιορτάσουμε όλοι το μήνυμα αδελφοσύνης. Με εκτίμηση και καλή τύχη σε όλους μας, Rouddy Kimpioka, υπεύθυνος του RAD MUSIC International

Κυβέρνηση «ειδικών αποστολών»

σε έναν «πιο απρόβλεπτο και πιο αμφισβητούμενο κόσμο»

παραπάνω ερμηνεία της εποχής μας ανήκει στον ΓΓ του ΝΑΤΟ που στην πρόσφατη διάσκεψη των Υπουργών Άμυνας και Εξωτερικών του, «ευτυχισμένος» που τα ματωμένα κονδύλια για την ενίσχυση των στρατιωτικών εξοπλισμών αυξάνονται, ανέπτυξε τα σχέδια της λυκοσυμμαχίας για την αντιμετώπιση των άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων. Εκεί η ελληνική κυβέρνηση «διαφήμισε» ξανά τις «βρώμικες αποστολές» που αναλαμβάνει για την προώθηση των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών. Όλο το τελευταίο διάστημα, είναι ορισμένα ζητήματα, για τα οποία είναι αναληθές να πούμε ότι δεν λέγεται κουβέντα. Αντίθετα θεωρούνται «Ενεργή διπλωματία» Όταν λέμε «διπλωματία» καλό είναι να μην έχουμε στο μυαλό μας τα «δείπνα κορυφής», τους περιπάτους Υπουργών Εξωτερικών, συζητήσεις αξιωματούχων που με «ευγένεια και διάλογο» λύνουν «ειρηνικά» τα προβλήματα. Καλό είναι να κρίνουμε τα αποτελέσματα. Ας δούμε λοιπόν κάποια πρόσφατα «επεισόδια» ενεργούς διπλωματίας από την κυβέρνηση της ΝΔ και να σκεφτούμε τι αλήθεια θα έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ πιο «ενεργητικά»… Ο Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας ήταν ο πρώτος ευρωπαίος Υπουργός που επισκέφτηκε το Ισραήλ και την Παλαιστίνη, κατά τη διάρκεια των φονικών βομβαρδισμών του πρώτου, για να αναγνωρίσει το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα»! Λίγες μέρες μετά την εύθραυστη εκεχειρία, στο έδαφος της Ελλάδας συνεκπαιδεύονται στο πλαίσιο της άσκησης «Orion 21», στρατιωτικές δυνάμεις της χώρας, με ισραηλινούς και αμερικάνους φονιάδες για την «εξουδετέρωση στόχων υψηλής αξίας» εννοώντας μάλλον νοσοκομεία και σχολεία στη Γάζα. Ο ΣΥΡΙΖΑ κουβέντα… Γιατί προφανώς ο ίδιος ως πιο «ενεργητικός» έχει συνεκπαιδεύσει και ισραηλινούς πιλότους μαχητικών αεροσκαφών! Η κυβέρνηση ουσιαστικά, λίγο πριν την απαράδεκτη ενέργεια της Λευκορωσίας που προέβη σε αναγκαστική προσγείωση αεροπλάνου, είχε προσκαλέσει το ναζιστικό σκουπίδι Προτάσεβιτς στο «Φόρουμ των Δελφών» για να καλύψει «δημοσιογραφικά» το «όραμα για μια δημοκρατική Λευκορωσία». Οι ανακοινώσεις, τα όσα ακολούθησαν επιβεβαιώνουν την ενεργή εμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης στους βρώμικους ανταγωνισμούς ιμπεριαλιστικών κέντρων. Ο

ως «δεδομένα» από ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ και τις υπόλοιπες αστικές δυνάμεις στην κατεύθυνση «αναβάθμισης» της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας, για τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης. Προβάλλονται ως «πρωτοβουλίες που ανεβάζουν το κύρος της χώρας στο διεθνές περιβάλλον» κ.λπ. Δεν είναι τυχαίο ότι για τα ζητήματα «εξωτερικής» πολιτικής η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση είναι στο πνεύμα «υπάρχει έλλειμμα ολοκληρωμένης στρατηγικής, δεν αξιοποιούνται οι ευκαιρίες που προσφέρουν οι συγκυρίες». Διατρανώνει δηλαδή ότι αυτός σαν διαχειριστής της αστικής εξουσίας θα ήταν πιο «ενεργητικός»…

ΣΥΡΙΖΑ κουβέντα… γιατί, μάλλον, παρών στο εν λόγω Φόρουμ ήταν ο Πρέσβης των ΗΠΑ που ανακοίνωσε ότι ο Έλληνας ΥΠΕΞ θα μεταβεί για «διπλωματία» στην Ουκρανία! Μην μπουν και εμπόδιο στις «δημοκρατικές ευαισθησίες» των ΗΠΑ-ΕΕ…

Υπάρχει «θετική ατζέντα» στα Ελληνοτουρκικά; Με αφορμή την επίσκεψη του Τούρκου ΥΠΕΞ, στην Ελλάδα γίνεται προσπάθεια να φτιαχτεί ένα κλίμα ότι υπάρχει μια «θετική ατζέντα» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που μπορεί να προχωράει, ότι «συζητάμε για όλα τα ζητήματα, και για όσα διαφωνούμε, μπορούμε να πάμε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης». Η αλήθεια είναι ότι πλέον, με διάφορους τρόπους, διαχέεται ότι με την κυβέρνηση της Τουρκίας το «παζάρι» αφορά όλα τα θέματα. Οι «διευθετήσεις» ανάμεσα στις δύο κυβερνήσεις, οι απαράδεκτες αξιώσεις της τούρκικης αστικής τάξης για τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα οδηγούν σε πολύ επικίνδυνες εξελίξεις τους λαούς της περιοχής. Όπως επιβεβαιώνει και η «θετική ατζέντα» που κατέληξαν οι δύο πλευρές, και αφορά τις μπίζνες του κεφαλαίου στις δυο χώρες, επιταχυντής των όποιων εξελίξεων είναι τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων σε Ελλάδα και Τουρκία. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται την «διεθνή συγκυρία για να προχωρήσει η επίλυση των διαφορών», εννοεί ότι η κυβέρνηση πρέπει να ζητήσει «ανταλλάγματα» για

τον βρώμικο ρόλο που αναλαμβάνει στην προώθηση των ευρωατλαντικών σχεδιασμών, στο δρόμο που αυτός άνοιξε. Κρύβουν συνειδητά, πως διαχρονικά η πολιτική του «εναγκαλισμού» με τις επιδιώξεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟΕΕ, όχι μόνο δεν έχει οδηγήσει στην μείωση της προκλητικότητας από την τούρκικη αστική τάξη, αντίθετα μετατρέπει τη χώρα σε «θέατρο» πολέμου μπροστά στο ενδεχόμενο στρατιωτικής σύγκρουσης αντιτιθέμενων ιμπεριαλιστικών κέντρων. «Θετική» ατζέντα στα ελληνοτουρκικά υπάρχει, είναι η προσπάθεια που κάνουν τα Κομμουνιστικά Κόμματα σε Ελλάδα και Τουρκία ώστε να δυναμώσει η κοινή πάλη των δύο λαών, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στα συμφέροντα των μονοπωλίων, σε ρήξη με όσους και όσα εμποδίζουν την ειρήνη και την ευημερία τους. Το 30ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ στην Μυτιλήνη θα είναι πολύ σημαντική πολιτική παρέμβαση μέσα σε αυτές τις εξελίξεις. Και στην άλλη μεριά του Αιγαίου μόνο οι κομμουνιστές διεξάγουν σκληρή μάχη με τον εθνικισμό, τις συνολικές επιδιώξεις των αστικών τάξεων που οδηγούν τους λαούς σε ακόμα μεγαλύτερα δεινά, αντιμετωπίζοντας την κρατική καταστολή. Θα ακουστεί δυνατά το φετινό σύνθημα «Σε Ελλάδα και Τουρκία ίδιος ο εχθρός, ΝΑΤΟ - Κυβερνήσεις - Καπιταλισμός. Ο Σοσιαλισμός είναι το μέλλον»!

Οδηγητής



Ιούνιος 2021

Με αφορμή τις εξελίξεις στη Λευκορωσία

Δικαίωμα κάθε λαού να αποφασίζει

ο ίδιος για το μέλλον του!

ετά την απαράδεκτη ενέργεια της κυβέρνησης της Λευκορωσίας να προχωρήσει σε αναγκαστική προσγείωση αεροσκάφους της Ryanair, είδαμε και ακούσαμε πολλά. Αρχικά βρήκαν πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθούν οι «δημοκρατικές» ευαισθησίες ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ. Πόσο αυταρχισμό να αντέξουν και αυτοί… Λίγες ώρες είχαν περάσει από τότε που υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα του Ισραήλ στην «αυτοάμυνα» δικαιολογούσαν την σφαγή του Παλαιστινιακού λαού! Ύστερα παρατηρήσαμε έλλειψη «έμπνευσης» από τα

Προσχήματα των ιμπεριαλιστών Το ότι πλέον διάφορα αστικά επιτελεία «προβληματίζονται» για το πώς θα εξασφαλιστεί η ειρήνη στα Βαλκάνια, δεν σημαίνει ότι όλη τη δεκαετία του ΄90 δεν επιβράβευαν την υποδαύλιση του εθνικισμού και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις για να επαναχαραχθούν τα σύνορα της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Το ότι πλέον αρκετοί αναγνωρίζουν ως «το μεγαλύτερο λάθος των ΗΠΑ τον πόλεμο στο Αφγανιστάν», δεν σημαίνει ότι το μακρινό 2001 δεν προσπαθούσαν όλοι να πείσουν για την ανάγκη «καταπολέμησης της τρομοκρατίας»… Το ότι πλέον γίνονται ταινίες στο Hollywood με θέμα το ότι η επέμβαση των ΗΠΑ στο Ιράκ δεν έγινε για τα όπλα μαζικής καταστροφής που τελικά δεν είχε ο Σαντάμ, αλλά για τα πετρέλαια, δεν σημαίνει ότι στο μακρινό 2003 δεν προσπαθούσαν όλοι να πείσουν για την ανάγκη να αντιμετωπιστεί ο δικτάτορας. Το ότι 10 χρόνια μετά από τα γεγονότα που χαρακτηρίστηκαν ως «Αραβική Άνοιξη», κάποιοι μιλάνε για «χειμώνα» των λαών, δεν σημαίνει ότι τότε δεν επιχειρηματολογούσαν «υπέρ της ανάληψης δράσης από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ για να σταματήσουν τα αυταρχικά καθεστώτα να καταπιέζουν τους λαούς». Όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι οι υπερασπιστές της «δημοκρατίας» βγάζουν συμπεράσματα και περνούν με το μέρος του λαού. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του προέδρου των ΗΠΑ Μπάιντεν. Είτε σαν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ομπάμα, είτε σαν γερουσιαστής των Δημοκρατικών, στήριξε όλες τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ για τις οποίες μετά... μετάνιωνε! Χαρακτήρισε λάθος την επέμβαση στη Συρία το 2014, για αυτό όταν ανέλαβε την προεδρία είπε να την ξαναβομβαρδίσει…

αστικά κόμματα της Ελλάδας. Με δηλώσεις που θα μπορούσε να είχε γράψει το ίδιο χέρι, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ διατράνωσαν την επιθυμία τους να παρθούν αποφασιστικά μέτρα κατά της αυταρχικής κυβέρνησης της Λευκορωσίας. Για «κερασάκι» στην τούρτα είχαμε και κάτι κείμενα αρθογράφων, γνωστών για τις ψυχώσεις τους, με κριτική στο ΚΚΕ που «στηρίζει δικτάτορες»! Όμως τελικά, όλα τα παραπάνω σαν κάτι να θυμίζουν. Ένα περίεργο «deja vu» δηλαδή. Ας δούμε ορισμένα ζητήματα.

περιοχή να είναι επίσης σημαντικός. Ο πρόεδρος Λουκασένκο εδώ και καιρό, εξυπηρετώντας συγκεκριμένα αστικά συμφέροντα της χώρας, έχει μπει στις «μυλόπετρες» αυτής της αντιπαράθεσης, για να αποκομίσει όσο δυνατόν μεγαλύτερα οφέλη. Έχουν ενδιαφέρον 2 ζητήματα. Πρώτον, αυτοί που από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις χαρακτηρίζονται ως δικτάτορες, τρομοκράτες και παρανοϊκοί, τυχαίνει να ήταν δικοί τους σύμμαχοι! Ποιος είχε δεσμούς με τον Καντάφι στη Λιβύη, Το ΚΚΕ; Ποιανού δημιούργημα ήταν ο Μπιν Λάντεν, της ταξικής πάλης; Ποιος εξόπλισε τα τέρατα του ISIS, η Σοβιετική Ένωση; Όπως πάντα, έτσι και στη περίπτωση της Λευκορωσίας κριτήριο για κάθε τοποθέτηση και παρέμβαση των αντιτιθέμενων ιμπεριαλιστικών μπλοκ, είναι πως θα εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των μονοπωλιακών τους ομίλων, πως θα αποκτήσουν γεωπολιτική επιρροή σε βάρος των ανταγωνιστών τους. Δεύτερον, έχουν πολύ επιλεκτικές «ευαισθησίες». Τι είδους ενέργειες ήταν οι «αεροπειρατείες» της CIA, που βασάνιζε στον αέρα και μετέφερε κόσμο στο Γκουαντάναμο, αξιοποιώντας μάλιστα και ελληνικά αεροδρόμια; Η «απαγωγή» από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις του αεροπλάνου που μετέφερε τον πρόεδρο της Βολιβίας το 2013, δεν τους είχε «σοκάρει»;

Τι παθαίνουν τελικά; Οι εξελίξεις στο «μέτωπο» της Λευκορωσίας επιβεβαιώνουν ότι η χώρα έχει μπει για τα καλά στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης ανάμεσα σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και Ρωσία, με τον ρόλο που διαδραματίζει η Κίνα στην

Όταν ο Λουκασένκο το 2020 συναντήθηκε με τον Μ. Πομπέο δεν ήταν ο «τελευταίος δικτάτορας της Ευρώπης»...

Όσοι δεν φοβούνται να «λερώσουν» τα χέρια τους και το ΚΚΕ Όσοι προσάπτουν στο Κόμμα την «υπεράσπιση του δικτάτορα Λουκασένκο», είναι τόσο γραφικοί που ίσως θα πρέπει να σκεφτούν ότι θα προσφέρουν περισσότερα στα συμφέροντα που υπερασπίζονται, αν αναλάβουν προσωπικό φύλαξης και καθαριότητας στο άγαλμα του Τρούμαν. Είναι όμως και κάποιοι που καλοπροαίρετα προβληματίζονται για το «τι πρέπει να γίνει» όταν ένα λαός βιώνει ποικιλόμορφα την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Το ΚΚΕ δεν υποστηρίζει τον «ρεαλισμό» του «μικρότερου κακού», που πάντα οδηγεί σε νέα δεινά. Είναι Κόμμα αρχών και τοποθετείται με βάση αυτές. Είναι ουτοπία και υπεκφυγή να λες ότι κάθε λαός έχει το δικαίωμα να καθορίζει με την πάλη του ο ίδιος το μέλλον του, χωρίς να σέρνεται πίσω από οποιαδήποτε αστικά συμφέροντα; Το 2014 με αφορμή της εξελίξεις στην Ουκρανία, ορισμένοι «αριστεροί» έλεγαν ότι το ΚΚΕ δεν παίρνει θέση στον αγώνα του λαού ενάντια στους φασίστες. Που έφτασαν αυτές οι δυνάμεις (ΣΥΡΙΖΑ κλπ); Να «χαριεντίζονται» με τον τότε πρόεδρο Ποροσένκο που στηρίζόταν από δολοφόνους φασίστες και απαγόρευε την κομμουνιστική δράση στη χώρα! Το ΚΚΕ διεξάγει σφοδρή αντιπαράθεση με όλες του τις δυνάμεις, ακόμα και μέσα στο ίδιο το Κομμουνιστικό Κίνημα, για ζητήματα που σχετίζονται με τη συμμετοχή ΚΚ σε αστικές κυβερνήσεις, το ρόλο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων Ρωσίας και Κίνας κλπ. Σε ποιον τολμούν να κουνάν το δάχτυλο; Τους ενοχλεί που το Κόμμα αποκαλύπτει τη βρώμικη εμπλοκή της ελληνικής κυβέρνησης της ΝΔ, με την σύμφωνη γνώμη του ΣΥΡΙΖΑ που βάζει σε κίνδυνο τον λαό. Που δίνει όλες του τις δυνάμεις για να υπερασπίζεται στην Ελλάδα και όλο τον κόσμο το δικαίωμα κάθε λαού να καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα του, χωρίς ξένες επεμβάσεις, με την «σημαία» των δικών του αναγκών!

Κανείς στη δουλειά – όλοι στους δρόμους στις 10 Ιουνίου!

Συνεχίζουμε ακόμα πιο δυναμικά τη μάχη για την ενίσχυση του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος!

Δίνουμε πνοή στα σωματεία!

ιλιάδες νέοι εργαζόμενοι και άνεργοι έδωσαν μαχητική απάντηση στα αντεργατικά σχέδια της κυβέρνησης με τη συμμετοχή τους στις απεργιακές συγκεντρώσεις στις 6 Μάη. Εκατοντάδες νέοι σε όλη την Ελλάδα έκαναν το βήμα της απεργίας για πρώτη φορά. Παίρνουμε θάρρος, ορμή και αντοχή για τη συνέχεια από τις κινητοποιήσεις σε δεκάδες κλάδους και χώρους δουλειάς, από τα μαζικά συλλαλητήρια. Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για να νεκρώσουν τα πάντα, να πλημμυρίσουν οι δρόμοι κάθε πόλης στην πανεργατική απεργία στις 10 Ιουνίου. Βγαίνουμε πιο ενισχυμένοι, πιο έμπειροι από τις μάχες που δίνουμε! Πραγματική απάντηση απέναντι στις «ανατροπές του αιώνα» που ετοιμάζει η κυβέρνηση μπορεί να δώσει μόνο η συλλογική, οργανωμένη πάλη των εργαζομένων ενάντια στη στρατηγική του κεφαλαίου, της ΕΕ και της κυβέρνησης, διεκδικώντας σύγχρονους όρους δουλειάς, αμοιβής και ζωής, όπως αντιστοιχούν στον 21ο αιώνα.

Με κάθε τρόπο να μαζικοποιούνται οι οργανώσεις των εργαζομένων σε όλη την Ελλάδα, να δημιουργούνται νέες μορφές οργάνωσης αγώνα Όλο το προηγούμενο διάστημα ενισχύθηκαν και δημιουργήθηκαν νέες μορφές οργάνωσης σε κλάδους και σε γειτονιές με την πρωτοπόρα δράση των μελών της ΚΝΕ. Μία τέτοια προσπάθεια ήταν ο σχεδιασμός των Οργανώσεων της Θεσσαλονίκης μπροστά στις αρχαιρεσίες του κλαδικού συνδικάτου επισιτισμού. Τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ βρέθηκαν σε «πιάτσες» επισιτιστικών καταστημάτων, σε μεγάλους χώρους δουλειάς, στις αφετηρίες των εργαζομένων ντελίβερι και συζήτησαν με αρκετούς εργαζόμενους. Το κάλεσμα για ενίσχυση του συνδικάτου βρήκε αντίκρισμα καθώς στο σωματείο οργανώθηκαν δεκάδες εργαζόμενοι. Αντίστοιχα οι Οργανώσεις Επισιτισμού και Ανατολικών Συνοικιών Αττικής της ΚΝΕ μετά από αρκετές παρεμβάσεις στα καταστήματα και συζήτηση με εργαζόμενους στις περιοχές του Ζωγράφου, στο Γουδί, στο Παγκράτι, πρωτοστάτησαν, μαζί με άλλους νέους ερ-

Οι ζωντανές διαδικασίες του εργατικού κινήματος είναι το μόνο «βήμα» που έχει ένας εργαζόμενος σήμερα Σε πολλά σωματεία του εμπορίου, των τηλεπικοινωνιών και νέων τεχνολογιών, του επισιτισμού, κλάδων που συγκεντρώνουν πολλούς νέους εργαζόμενους, πραγματοποιήθηκαν γενικές συνελεύσεις μπροστά στις πρόσφατες απεργιακές μάχες. Σε κάποια σωματεία, μάλιστα, ήταν οι μαζικότερες των τελευταίων χρόνων, με τη συμμετοχή νέων να είναι ελπιδοφόρα. Οι εργαζόμενοι αντάλλαξαν προβληματισμούς για τους όρους εργασίας τους, για όλα αυτά που βιώνουν, για το πώς θα έρθει να χειροτερεύσει την κατάσταση το νέο νομοσχέδιο-έκτρωμα της κυβέρνησης. Διαμορφώθηκε σχεδιασμός για το πώς τα σωματεία θα φτάσουν σε περισσότερους συναδέλφους και χώρους δουλειάς. Αυτή τη ζωντανή διαδικασία, το μόνο «βήμα» που έχει ένας εργαζόμενος σήμερα, έχει βάλει στο στόχαστρο η κυβέρνηση με το νέο νομοσχέδιο. Δίνοντας συνέχεια στο έργο του ΣΥΡΙΖΑ και στον

γαζόμενους, για να συγκροτηθεί μετά από συνέλευση σωματειακή επιτροπή στην περιοχή. Στην Άρτα μετά από κάλεσμα του Εργατικού Κέντρου έγινε κατάθεση λουλουδιών έξω από την πύλη του εργοστασίου «Ήπειρος» όπου είχε χάσει τη ζωή του ένας νέος εργαζόμενος, ο Χρήστος Ζορμπάς εν ώρα εργασίας και στην εθνική οδό, στο σημείο όπου έχασε τη ζωή του ο εργαζόμενος ντελίβερι, Γιώργος Γουντζιάς. Και στα δύο σημεία ήταν μεγάλη η προσέλευση νέων ανθρώπων που κατέθεσαν ένα λουλούδι. Μετά από 5 μέρες στην απεργιακή κινητοποίηση το μπλοκ των εργαζόμενων στον επισιτισμό ήταν το πιο μαζικό που έχει υπάρξει στην πόλη, με την συντριπτική πλειοψηφία να είναι νέοι εργαζόμενοι. Φωνάζοντας, οι περισσότεροι για πρώτη φορά, «περισσότερες ώρες εργασίας σημαίνει και εντατικοποίηση, η εντατικοποίηση αυτή έχει οδηΑπό τη συγκρότηση σωματειακής επιτροπής του συνδικάτου επισιτισμού γήσει να χάνουμε συναδέλφους». στις ανατολικές συνοικίες της Αθήνας

Οδηγητής

«απεργοκτόνο» νόμο Αχτσιόγλου, προσθέτουν καινούρια, πρακτικά ανυπέρβλητα εμπόδια στο δικαίωμα κάθε συνδικάτου να αποφασίζει και να οργανώνει απεργία και στο δικαίωμα κάθε εργαζόμενου να απεργεί. Τα έργα της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν πως θέλουν τους εργαζόμενους μακριά από τη ζωντανή συνδικαλιστική δράση που απαντά στις δικές τους ανάγκες και συμφέροντα, τους θέλουν να συνδέουν στη συνείδηση τους τον συνδικαλιστικό αγώνα με τη θλιβερή και χορτασμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ. Θέλουν σωματεία που να σπέρνουν την απογοήτευση και τη μοιρολατρία, την επικίνδυνη αντίληψη ότι «με τους αγώνες δεν αλλάζει τίποτα» και να στήνονται στα τραπέζια του κοινωνικού διαλόγου με εργοδοσία και υπουργεία.

Με την ενίσχυση των σωματείων απαντάμε στην επίθεση κυβέρνησης και εργοδοτικού συνδικαλισμού Συνεχώς μιλάνε για «εκσυγχρονισμό του συνδικαλισμού και των σωματείων» οι ίδιοι που υπηρετούν ό, τι πιο αναχρονιστικό υπάρχει για τις ανάγκες ενός εργαζομένου σήμερα. Το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα! Σύγχρονος, ζωντανός συνδικαλισμός είναι τα σωματεία να βρίσκονται εκεί που χτυπάει κόκκινο η εκμετάλλευση και η αδικία, μέσα στους χώρους δουλειάς, μέσα στις γειτονιές, μέσα στις σχολές όπου προετοιμάζεται η επόμενη βάρδια της εργατικής τάξης και όχι να χαρίζουν τα μητρώα τους για ηλεκτρονικό φακέλωμα από την εργοδοσία και την κυβέρνηση. Συνδικαλισμός που απαντά στις ανάγκες της νέας γενιάς είναι να βρίσκονται τα συνδικάτα μέσα στις ΕΠΑΣ του ΟΑΕΔ και να συζητάνε ως συνάδελφοι, ως

Θέλουμε σωματεία που θα είναι στηρίγματα για τις ανάγκες της εργατικής τάξης Το επόμενο διάστημα θα πραγματοποιηθούν οι εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις σε πολλά σωματεία σε όλη την Ελλάδα και θα ακολουθήσουν οι αρχαιρεσίες. Τα μέλη της ΚΝΕ θα πρωτοστατήσουμε σε όλη αυτή τη διαδικασία δίνοντας τη μάχη για την ενίσχυση των σωματείων με ακόμα περισσότερους νέους εργαζόμενους. Θέτουμε υψηλούς στόχους μέσα σε αυτή τη διαδικασία, έχουμε διαμορφώσει τις δυνατότητες όλο το προηγούμενο διάστημα μέσα στην πανδημία και το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, με την αγωνιστική και πρωτοπόρα

Από την εκδήλωση της Γραμματείας Νέων του ΠΑΜΕ ενόψει της Πρωτομαγιάς



Ιούνιος 2021

Νέοι εργαζόμενοι αφήνουν λίγα λουλούδια έξω από την πύλη του εργοστασίου «Ήπειρος» στην Άρτα, στη μνήμη συναδέλφου τους που έχασε τη ζωή του την ώρα της δουλειάς.

ίσος προς ίσο με τους σπουδαστές. Να στηρίζουν τον αγώνα τους έμπρακτα και με ό, τι δυνάμεις έχουν, να υιοθετούν το πλαίσιο πάλης των σπουδαστών και να κάνουν δίκη τους υπόθεση τον αγώνα τους. Να θέτουν ως αίτημα τα σωματεία την ολόπλευρη, ενιαία μόρφωση της νέας βάρδιας της εργατικής τάξης και όχι να βλέπουν τους σπουδαστές ως «πελάτες» στα διάφορα σεμινάρια σαν αυτά που στήνουν οι ξεπουλημένες ηγεσίες του εργοδοτικού συνδικαλισμού, πατώντας πάνω στην ανάγκη τους για μία ακόμα βεβαίωση. Δράση προς το συμφέρον των εργαζόμενων είναι να αντιτάσσεσαι στις «ανατροπές του αιώνα» που ετοιμάζει η κυβέρνηση και όχι να βρίσκεις απλά «ορισμένα ψεγάδια μέσα στο νομοσχέδιο». Ανοιχτή, δημοκρατική διαδικασία είναι όταν εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις συνδιαμορφώνουν μέσα από συνελεύσεις και συζητήσεις με τη συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων πρόταση νόμου για

να ξηλωθεί όλο το αντεργατικό νομοθετικό πλέγμα της τελευταίας δεκαετίας. Και όχι όταν η ηγεσία του τριτοβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου των εργαζομένων με περίσσιο θράσος παραδέχεται ότι αρκετές διατάξεις του νομοσχεδίου είναι πρόταση της.

δράση του Κόμματος και της ΚΝΕ. Τα ταξικά σωματεία δεν σταματήσανε τη δράση τους ούτε στιγμή, ανέπτυξαν δραστηριότητα που στήριζε τα ζητήματα στην υγεία, στην εργασία, στα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας. Βασικό στοιχείο της δράσης που αναπτύχθηκε όλη αυτή την περίοδο και που η σημασία του πρέπει να κατανοείται ακόμα περισσότερο από μεγαλύτερα τμήματα της νεολαίας, είναι η οργανωμένη απειθαρχία. Είναι όπλο για κάθε νέο που δεν αντέχει να ζει χειρότερα από τις προηγούμενες γενιές, για κάθε νέο που του έχουν σβήσει τα όρια ανάμεσα στον εργάσιμο και τον ελεύθερο χρόνο με μορφές όπως το «on call», τα σπαστά ωράρια κ.ο.κ., για κάθε νέο που νιώθει την ανάγκη να απειθαρχήσει απέναντι σε όλη αυτή την αδικία. Μεγαλώνουμε ακόμα περισσότερο την Οργάνωση μας, δείχνοντας απειθαρχία στο σύστημα και σε ό, τι αυτό γεννά. Όλο το προηγούμενο διάστημα συναντηθήκαμε με αρκετούς νέους έξω από τους χώρους δουλειάς, σε κινητοποιήσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας ενάντια στις απολύσεις και την κακοπληρωμένη δουλειά. Αυτοί οι νέοι αποτελούν τη «μαγιά» για να δυναμώνει ο αγώνας απέναντι σε ΕΕ, κυβερνήσεις και εργοδοσία. Ειδικά τώρα μπροστά στην κατάθεση του νομοσχεδίου-έκτρωμα

κάνουμε τη νύχτα-μέρα για να μάθουν όλοι οι νέοι εργαζόμενοι τι ακριβώς ετοιμάζουν για τη ζωή μας. Για να «σπάσει» και το τελευταίο ψέμα από όσα προπαγανδιστικά έχει πει και έχει γράψει μέχρι σήμερα η αστική τάξη και οι μηχανισμοί της. Εκεί όπου υπάρχουν σήμερα ισχυρά ταξικά συνδικάτα, εκεί όπου υπάρχει η ανυποχώρητη δράση των μελών του ΚΚΕ, της ΚΝΕ και άλλων πρωτοπόρων αγωνιστών, μπαίνουν εμπόδια στην εργοδοτική αυθαιρεσία, σε πολλές περιπτώσεις υπογράφονται επιχειρησιακές και κλαδικές ΣΣΕ που περιφρουρούν δικαιώματα και κατακτήσεις, απαγορεύεται η απλήρωτη δουλειά. Άλλωστε τα συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, έχουν διεκδικητικό πλαίσιο πάλης τέτοιο που αγγίζει κάθε πλευρά της ζωής ενός νέου εργαζόμενου. Η διεκδίκηση υπογραφής ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς και μείωση του χρόνου εργασίας, αποτελεί απάντηση στα μεγάλα προ-

Σπουδαστές της ΕΠΑΣ ΟΑΕΔ στο Ηράκλειο πραγματοποιούν γενική συνέλευση

βλήματα που αντιμετωπίζουν οι νέοι σήμερα. Όπως, αντίστοιχα, η διεκδίκηση ποιοτικού ελεύθερου χρόνου για τους εργαζόμενους με πρόσβαση στον αθλητισμό στον πολιτισμό. Δίνουμε τη μάχη της ενίσχυσης των σωματείων, δείχνουμε στην πράξη πού μπορεί να φτάσει η συλλογική και ταξική οργάνωση των εργαζομένων. «Δίνουμε πνοή στα σωματεία» σημαίνει ότι διαμορφώνουμε τους όρους για την εργατική – λαϊκή αντεπίθεση! Εργατική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ

«ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ» ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ

Απαντάμε με όλες τις εφεδρείες στη μάχη!

επίσημη παρουσίαση του νομοσχεδίου για τα εργασιακά, του οποίου η δημόσια διαβούλευση ολοκληρώθηκε, απέδειξε ότι μιλάμε πραγματικά για ένα νομοσχέδιο-έκτρωμα, με διατάξεις χειρότερες ακόμα και από αυτές που είχαν διαρρεύσει το προηγούμενο διάστημα. Δεν πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που έχει «κάποια καλά και κάποια γκρίζα σημεία», όπως προσπαθεί να πείσει η κυβερνητική προπαγάνδα και όπως χωρίς ντροπή αναπαράγει η ξεπουλημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ, που λίγο-πολύ παραδέχεται ότι η νομική της ομάδα το συνδιαμορφώνει μαζί με την κυβέρνηση. Αντίθετα, από την αρχή ως το τέλος του, περιλαμβάνει διατάξεις που φέρνουν σε χειρότερη θέση τον εργαζόμενο και «λύνουν τα χέρια» του εργοδότη. Σε όλα τα θέματα, είτε αφορούν τον εργάσιμο χρόνο όπου προβλέπονται μέχρι και… σπαστές υπερωρίες, είτε την κυριακάτικη αργία που από τις πολλές εξαιρέσεις γίνεται πλέον η ίδια εξαίρεση, είτε τις απολύσεις

Αν δεν αντισταθούμε έχει και χειρότερα… Για πολλούς εργαζόμενους, ιδιαίτερα νέους, το 8ωρο ακούγεται και σήμερα σαν ανέκδοτο. Επίσης, πολλοί είναι αυτοί που εργάζονται ήδη υπερωριακά χωρίς να αποζημιώνονται για αυτό, όπως προβλέπεται. Μπορεί, λοιπόν, κανείς να αναρωτηθεί «τι χειρότερο μπορεί να φέρει αυτό το νομοσχέδιο»; Και εδώ υπάρχει χρήσιμη πείρα. Πάντα η πραγματική κατάσταση που επικρατεί στους χώρους δουλειάς είναι

Από το πρόσφατο «σεμινάριο παραγωγής τσιμέντου» που προσέφεραν στον Χατζηδάκη οι οικοδόμοι και το συνδικάτο τους.

που διευκολύνονται ακόμα περισσότερο, είτε τη συνδικαλιστική δράση που τίθεται υπό διωγμό, υλοποιούνται διαχρονικές αξιώσεις της εργοδοσίας και καταργούνται δικαιώματα των εργαζομένων που έχουν κατακτηθεί κυριολεκτικά με αίμα. Γι’ αυτό και ο ΣΕΒ έσπευσε να το χαιρετήσει, ζητώντας ακόμα περισσότερα, αφού «τρώγοντας ανοίγει η όρεξη». Πρόκειται για ένα κανονικό «πολεμικό ανακοινωθέν» της κυβέρνησης και της εργοδοσίας απέναντι στα δικαιώματα κάθε εργαζόμενου, νέου και παλιού. Σαν τέτοιο, μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με αποφασιστική μάχη για την απόσυρσή του. Για να δοθεί αυτή η μάχη με τους καλύτερους όρους, είναι ανάγκη να μπουν σε αυτή όλες οι εφεδρείες, χωρίς δεύτερες σκέψεις και δισταγμούς. Τη διαφορά μπορεί να κάνει η μεγάλη συμμετοχή της νέας γενιάς, των νέων εργαζομένων και ανέργων, των φοιτητών και σπουδαστών, που είναι άλλωστε και οι πρώτοι που θα δεχθούν τις συνέπειες αν εφαρμοστούν αυτές οι διατάξεις.

χειρότερη από αυτή που περιγράφει ακόμα και αυτή η αντεργατική νομοθεσία που υπάρχει. Όταν αυτή η κατάσταση αποτυπωθεί σε νόμους, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι στην πραγματική ζωή θα ακολουθήσουν τα χειρότερα. Αν δηλαδή σήμερα που ο εργοδότης είναι υποχρεωμένος να πληρώνει τις υπερωρίες με προσαύξηση, αυτό σε πολλές περιπτώσεις δεν συμβαίνει, ας αναρωτηθούμε τι έχει να γίνει όταν θα καταργηθεί και τυπικά αυτή η υποχρέωση. Ακόμα περισσότερο, το τωρινό νομοσχέδιο δεν πρόκειται να είναι το τελευταίο. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στις οδηγίες της ΕΕ για τον εργάσιμο χρόνο για να καταλάβουμε τι «έρχεται»: Δουλειά μέχρι και για 13 ώρες τη μέρα, 12 μέρες σερί χωρίς ρεπό, διαχωρισμός ενεργού και «ανενεργού» χρόνου εργασίας με τον δεύτερο να μην «μετράει» κλπ. Αν σήμερα υπάρχει ήδη εργασιακή ζούγκλα, αυτό δεν πρέπει να οδηγήσει κανέναν στο συμπέρασμα ότι δεν αξίζει να παλέψουμε ενάντια στο νέο νομοσχέδιο, αλλά ότι ο αγώνας μας πρέπει να στοχεύει ταυτόχρονα στην κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων της τελευταίας δεκαετίας, που ψήφισαν και εφάρμοσαν εναλλάξ όλες οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και σε αυτά που ετοιμάζονται να φέρουν αύριο.

Κανείς δεν πρόκειται να εξαιρεθεί από τη γενική επίθεση Μπορεί σε πολλούς οι προβλέψεις του νομοσχεδίου να φαίνονται -και δικαίως- τόσο εξωφρενικές, που να μην μπορούν να πιστέψουν ότι υπάρχει πιθανότητα να εφαρμοστούν στον κλάδο τους, στην επιχείρησή τους. Όμως τα μέτρα ψηφίζονται με σκοπό να εφαρμοστούν, γιατί η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης είναι ανάγκη των καπιταλιστών, προκειμένου δουν τα κέρδη τους να αυξάνονται. Τα προηγούμενα χρόνια και δεκαετίες πολλοί εργαζόμενοι μπορεί να σκέφτηκαν ότι δεν θα τους «ακουμπήσουν» οι ευέλικτες μορφές εργασίας, όπως η μερική απασχόληση, το σπαστό ωράριο κλπ. Ότι ο εργοδότης τους δεν θα τους ζητήσει ποτέ να δουλέψουν την Κυριακή. Τώρα, ειδικά σε κλάδους όπως το εμπόριο, ο επισιτισμός κλπ, αυτά είναι καθεστώς και δεν χρειάζεται να θεωρείται… «κακός» ένας εργοδότης για να τα απαιτήσει. Άλλωστε «καλός εργοδότης» είναι στην πραγματικότητα αυτός που αξιοποιεί όλα τα όπλα που του δίνει η αντεργατική νομοθεσία για να αυξήσει το βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων και να βγει «μπροστά» στον ανταγωνισμό με τους άλλους.

Οδηγητής



Ιούνιος 2021

Όλες οι επιλογές στα χέρια των εκμεταλλευτών Από την πρώτη στιγμή η κυβέρνηση, κυρίως δια στόματος Χατζηδάκη και τα παπαγαλάκια της, έχουν αρχίσει μια τεράστια επιχείρηση παραπλάνησης. Παρουσιάζουν τις ανατροπές που φέρνει το νομοσχέδιο στον εργάσιμο χρόνο σαν «εξασφάλιση περισσότερων επιλογών ανάλογα με τις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε εργαζόμενου». Λένε ότι κάθε εργαζόμενος θα μπορεί να επιλέγει τον… συνδυασμό ημερήσιων ωρών εργασίας και ρεπό που τον βολεύει, αρκεί να βγαίνει ο σωστός μέσος όρος. Προβάλουν απίθανες υποπεριπτώσεις, όπως η εργασία για 10 ώρες από Δευτέρα μέχρι Πέμπτη ακολουθούμενη από τριήμερο ρεπό. Βέβαια, η εργασία για 40 ώρες μέσα σε 4 μέρες είναι από μόνη της βαρβαρότητα και θέλει θράσος να την «πουλάει» κανείς για κάτι το θετικό. Όμως ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι δεν θα είναι ο εργαζόμενος

που θα επιλέγει τι του «αρέσει», αλλά ο εργοδότης και αυτή η επιλογή θα έχει αποκλειστικό κριτήριο το πότε είναι «αυξημένες οι ανάγκες» της επιχείρησης. Τότε θα ξεζουμίζει τον εργαζόμενο μέχρι και για 10 ώρες τη μέρα και αντί να του πληρώνει τις υπερωρίες, θα τον απασχολεί λιγότερες ώρες όταν η δουλειά θα είναι «πεσμένη». Όπως είναι κατανοητό, στις περισσότερες επιχειρήσεις οι «αυξημένες ανάγκες» δεν διαρκούν από Δευτέρα έως Πέμπτη, αλλά για κάποιους μήνες τον χρόνο… Η τραγική ειρωνεία είναι ότι κάποτε οι κυβερνήσεις, πατώντας πάνω στους μισθούς πείνας που οι ίδιες διαμόρφωσαν, «διαφήμιζαν» το δικαίωμα του εργαζόμενου να δουλεύει υπερωριακά προκειμένου να αυξήσει το εισόδημά του. Και σήμερα του λένε ότι αντί για έξτρα εισόδημα «δεν τρέχει και κάτι» να αμείβεται με… ρεπό.

Να δουλέψουμε και να ζήσουμε όπως αρμόζει στην εποχή μας

ο 1917, αμέσως μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, η εργατική εξουσία στη Σοβιετική Ένωση προχώρησε στην καθιέρωση της οχτάωρης εργάσιμης μέρας για 5 μέρες τη βδομάδα. Από το 1956 εφαρμοζόταν ο 7ωρος ημερήσιος εργάσιμος χρόνος και ο 6ωρος σε βαριές και ανθυγιεινές δουλείες. Η εργάσιμη βδομάδα στη Σοβιετική Ένωση ήταν μια από τις μικρότερες στον κόσμο, ενώ πριν την επανάσταση ο ημερήσιος χρόνος εργασίας ήταν 13 με 14 ώρες. Κάθε εργαζόμενος είχε εξασφαλισμένες 24 μέρες άδειας που μαζί με τις αργίες έφταναν τον 1 μήνα, ενώ τα όρια ηλικίας για τη συνταξιοδότηση ήταν στα 60 χρόνια για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες. Ταυτόχρονα, βέβαια, ο ελεύθερος χρόνος του σοβιετικού εργαζόμενου, εκτός από υπαρκτός ήταν και ποιοτικός καθώς ήταν εξασφαλισμένη η πρόσβαση σε πολιτιστικές, αθλητικές και άλλες δραστηριότητες, ενώ του έδινε τη δυνατότητα να συμμετέχει στην άσκηση της εργατικής εξουσίας.

Αξίζει να αναρωτηθεί κανείς: αν το πρώτο εργατικό κράτος στον κόσμο μπόρεσε να πετύχει όλα τα παραπάνω τον προηγούμενο αιώνα και έχοντας ξεκινήσει από πολύ χαμηλή αφετηρία, πώς είναι δυνατόν να μας λένε ότι το σύγχρονο για τον 21ο αιώνα είναι να δουλεύουμε ήλιο με ήλιο, να φτάνει Παρασκευή και να μην ξέρουμε αν θα δουλέψουμε και τί ώρα την Κυριακή και ταυτόχρονα να υπάρχουν τεράστια ποσοστά ανεργίας; Πώς γίνεται στην εποχή των μεγάλων καινοτομιών στα μέσα παραγωγής, όταν όλες οι έρευνες δείχνουν ότι μέσα σε λίγες ώρες παράγονται πλέον αγαθά που κάποτε ήθελαν βδομάδες, να υπάρχουν εργοστάσια στην Κίνα, στα οποία οι εργάτες δουλεύουν με το σύστημα «996», δηλαδή από τις 9 το πρωί ως τις 9 το βράδυ για 6 μέρες τη βδομάδα, λες και βρισκόμαστε στο 1850; Σήμερα είναι υπερώριμο το αίτημα για 7ωρη -

5ήμερη - 35ωρη εργασία με αύξηση των αποδοχών. Αυτό που μπαίνει εμπόδιο στην πραγματοποίησή του είναι μόνο η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, το καπιταλιστικό κέρδος ως κίνητρό της και ως μοναδικό κριτήριο του τι και πώς θα παραχθεί. Για τα κέρδη των καπιταλιστών ξεθεώνονται και σακατεύονται δισεκατομμύρια εργάτες και μισθωτοί επιστήμονες σε ολόκληρο τον πλανήτη. Αυτά είναι που πρέπει να βγουν από τη μέση για να ζήσουμε όπως αρμόζει στην εποχή μας!

40 35 30 25 20 15 10 5 0

Ο σοβιετικός εργαζόμενος μπορούσε να περάσει τις διακοπές του, που έφταναν τον 1 μήνα τον χρόνο, σε τουριστικά θέρετρα ή σπίτια διακοπών που ανήκαν στο κράτος ή στα εργατικά συνδικάτα χωρίς να σπαταλά πάνω από το 1/3 ενός μισθού. Φωτογραφία: Τουριστική βάση «Γκουτσουλίτσινα» στην περιοχή Ιβανο-Φρανκόφ.

1950

1960

1970

1980

1990

2000

Με βάση τα δεδομένα του Γραφείου Στατιστικών Εργασίας των ΗΠΑ, ήδη από το 2015 αρκούσαν 11 ώρες δουλειάς για να παραχθούν όσα παράγονταν το 1950 σε μια εργάσιμη βδομάδα 40 ωρών. Κι όμως, ο εργάσιμος χρόνος αντί να μειώνεται, αυξάνεται ή γίνεται «λάστιχο».

Στην Ιαπωνία των μεγαθηρίων της αυτοματοποίησης και της ρομποτικής, το 13% των εργαζομένων δουλεύουν πάνω από 60 ώρες τη βδομάδα, ενώ υπάρχει και ειδική ορολογία για τους θανάτους που σχετίζονται με την υπερβολική δουλειά (karoshi).

Σύμφωνα με βίντεο που ανήρτησε η Amazon στο Twitter, η εταιρεία πρόκειται να λανσάρει ένα είδος «ντουλάπας απόγνωσης», όπως τη χαρακτήρισαν χρήστες του μέσου. Εκεί θα μπαίνουν οι εργάτες που βρίσκονται στα όρια της κατάρρευσης και θα προσπαθούν να συνέλθουν βλέποντας βίντεο «καθοδηγούμενου διαλογισμού, θετικών σκέψεων, ηρεμιστικές σκηνές με ήχους και άλλα». Στο εσωτερικό θα υπάρχει ένα μικρό τραπέζι με μια οθόνη, λίγα ράφια με φυτά, ένας μικρός ανεμιστήρας και φωτισμός που θα μιμείται τον γαλάζιο ουρανό, σε περίπτωση που οι εργάτες έχουν ξεχάσει πώς μοιάζει μετά από μια δεκάωρη βάρδια.

;

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ? AΠΑΝΤΗΣΕΙΣ !

τη θέση 3 του 1ου κειμένου των Θέσεων της ΚΕ αναφέρεται: «Το κόμμα μας έδωσε και δίνει τη μάχη να διατηρηθούν τα κεκτημένα επαναστατικά χαρακτηριστικά του σε πολύ δυσμενείς διεθνείς και εγχώριες συνθήκες». Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινή μας δράση;

Ο επαναστατικός χαρακτήρας του κόμματος εξασφαλίζεται από την ύπαρξη και την ανάπτυξη της επαναστατικής θεωρίας, του μαρξισμού – λενινισμού. Το επαναστατικό πρόγραμμα του Κόμματος, οι σύγχρονες επεξεργασίες του είναι τα απαραίτητα «καύσιμα» που καθοδηγούν την επαναστατική του δράση. Η αφομοίωση τους, η ενίσχυση της ιδεολογικής συζήτησης στα όργανα και στις ΟΒ είναι απαραίτητος όρος ώστε να ενισχύεται η ιδεολογική – πολιτική ενότητα του κόμματος, να δείχνουμε αντοχή στις καμπές της ταξικής πάλης, στην πίεση από τις απαιτήσεις της καθημερινής δουλειάς, να στεκόμαστε καλύτερα σε ζητήματα καθημερινής διαπάλης, προβάλλοντας τη σοσιαλιστική προοπτική ως τη μοναδική διέξοδο από τα σημερινά, καθημερινά αδιέξοδα που βιώνει ένας νέος. Στην παρέμβαση μας συναντάμε πολλά ερωτήματα, όπως το αν «με μια άλλη κυβέρνηση μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα», αν «μπορεί να γίνει πιο δίκαιο αυτό το σύστημα», αν «υπάρχει άλλος δρόμος», αν «είναι αναγκαία η επανάσταση». Η ικανότητά μας να δίνουμε απαντήσεις σε αυτά, να αποκαλύπτουμε τι «κρύβεται πίσω» από τις εξελίξεις, συμβάλει καθοριστικά ώστε να γινόμαστε πιο πειστικοί, να προβάλλουμε την πραγματική διέξοδο για το λαό, να απεγκλωβίζουμε συνειδήσεις από την αστική ιδεολογία, ανεβάζοντας τη συσπείρωση γύρω από το Κόμμα. Μόνο μέσα από τη μελέτη και την αφομοίωση των επεξεργασιών του Κόμματος μπορούμε να προχωρήσουμε στην απαραίτητη εξειδίκευση της δράσης μας, με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τις ανάγκες κάθε χώρου, με βάση τα ειδικά θέματα που υπάρχουν στη συζήτηση, εξελίξεις που μπορεί να αφορούν έναν κλάδο, μια σχολή, τη διαπάλη που διεξάγεται εκεί. Για παράδειγμα, για να εξειδικεύσουμε την παρέμβασή μας για την ανάδειξη του πραγματικού χαρακτήρα της

«πράσινης ανάπτυξης», τις αντιλαϊκές επιπτώσεις των «πράσινων επενδύσεων» σε κλάδους όπως η ενέργεια, οι σχολές μηχανικών, σε τμήματα νεολαίας που έχουν αυξημένο ενδιαφέρον για αυτό το ζήτημα κοκ. Έτσι γινόμαστε πιο διεισδυτικοί στην εργατική τάξη και την νεολαία, ανοίγει ο δρόμος για την ενίσχυση των δεσμών μαζί τους, την οικοδόμηση γερών και μαζικών ΚΟΒ και ΟΒ. Η ύπαρξη μαζικών κομματικών και ΚΝίτικων οργανώσεων στους χώρους όπου «χτυπά η καρδιά» της εργατικής τάξης και της νεολαίας, αποτελεί προϋπόθεση για να μπορούν τα μέλη του κόμματος και της ΚΝΕ να δρουν πρωτοπόρα μέσα στους μαζικούς φορείς, στα σωματεία, στα μαθητικά συμβούλια και στους φοιτητικούς συλλόγους, να πρωτοστατούν στη διεκδίκηση, στην οργάνωση του αγώνα, στη διαπαιδαγώγηση της εργατικής τάξης, της νεολαίας στην ταξική πάλη, στην ανάπτυξη της συνείδησής της. Η παρέμβασή και οικοδόμηση στην εργατική τάξη, η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος είναι κομβικό ζήτημα, γιατί η εργατική τάξη παράγει όλο τον πλούτο, είναι η τάξη που μπορεί να ηγηθεί της πάλης για την ανατροπή. Με βάση αυτό πρωτοστατούμε στην ανασύνταξη του εργατικού – λαϊκού κινήματος, μας απασχολεί η παρέμβασή μας στους χώρους νεολαίας, αφού η δουλειά με την αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης αποτελεί υποδομή για το μέλλον. Η προσπάθεια επομένως που κάνει το κάθε μέλος της ΚΝΕ να εντάξει έναν νέο στην πάλη για την ανατροπή του συστήματος, να οργανωθούν παντού εστίες αντίστασης απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου αποτελεί τη δική του, αναντικατάστατη και πολύτιμη συμβολή στην μεγάλη υπόθεση του Κόμματος. Για να πετύχουμε η δράση μας να έχει τα παραπάνω χαρακτηριστικά, είναι απαραίτητη η πλούσια, ζωντα-

νή εσωοργανωτική λειτουργία, η τακτική συνεδρίαση των ΟΒ με πλούσια θεματολογία, η καλή προετοιμασία τους, προκειμένου να μπορούν όλα τα μέλη να συμμετέχουν στη συζήτηση, να συμβάλλουν με τις σκέψεις τους, τον προβληματισμό τους. Δηλαδή, χρειάζεται να ξεπεραστούν οι καθοδηγητικές αδυναμίες που επισημαίνονται στις Θέσεις της ΚΕ, αφού η επαναστατική δράση του Κόμματος αποτελεί συνάρτηση της επαναστατικής δράσης των μελών του. Επομένως καθοριστικό στοιχείο είναι και η ποιότητα της καθοδηγητικής δουλειάς, συνολικά η τήρηση των αρχών συγκρότησης και λειτουργίας, η δράση και καθοδήγηση με βάση την αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Όλα τα παραπάνω εξασφαλίζουν τον επαναστατικό χαρακτήρα του κόμματος, ο οποίος κρίνεται καθημερινά στο κατά πόσο μπορεί το Κόμμα να επιτελέσει στην πράξη τον ρόλο του ως πρωτοπορία της εργατικής τάξης. Όπως συνοψίζεται και στο σύνθημα του συνεδρίου, να λειτουργεί ως «Νους-καρδιά-οργανωτής της εργατικής - λαϊκής πάλης για το σοσιαλισμό»!

Οδηγητής

τη θέση 29 του 1ου κειμένου των Θέσεων αναφέρεται ότι χρειάζεται «Να αναπτύξουμε την ικανότητά μας να διεξάγουμε τη διαπάλη με δυνάμεις, αντιλήψεις και θέσεις μέσα στην προσπάθεια για οργάνωση μαζών και συσπείρωση δυνάμεων και όχι έξω από αυτές τις διαδικασίες». Γιατί δίνουμε έμφαση σε αυτόν τον τρόπο δουλειάς;

Η ικανότητα αυτή και η προσπάθεια που γίνεται ώστε οι κομμουνιστές να παρεμβαίνουν με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στις δομές και διεργασίες του κινήματος, σχετίζεται με την δουλειά που κάνουμε για να ανεβαίνει ο βαθμός οργάνωσης της εργατικής τάξης στα σωματεία, η συμμετοχή των νέων. Δηλαδή να μετράμε βήματα στην κατεύθυνση ανασύνταξης του εργατικού λαϊκού κινήματος και την ισχυροποίηση της Κοινωνικής Συμμαχίας. Πίσω από κάθε πρόβλημα το οποίο προκύπτει σε ένα χώρο δουλειάς, μόρφωσης, σε μια γειτονιά, κρύβεται μία ακόμα ανάγκη η οποία πρόκειται να θυσιαστεί από το σύστημα στο βωμό της κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο. Γι’ αυτό και έχει σημασία να μην επικρατεί η στάση συμβιβασμού και αναμονής, να οργανώνονται κινητοποιήσεις, στις οποίες οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες βγαίνουν μπροστά. Ένα πρόβλημα, μία ακάλυπτη ανάγκη, η ανασφάλεια για το μέλλον, η ανεργία, η ελλιπής μόρφωση, η λειψή δυνατότητα για αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου, για πρόσβαση στον αθλητισμό, τον πολιτισμό κ.ά, η ένταση της καταστολής και το αίσθημα του φόβου που σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί αυτή να πυροδοτεί, αποτελούν τη βάση ώστε να διαμορφωθούν εστίες αγώνα και αντίστασης, χωρίς όμως και αυτό να είναι δεδομένο. Εργοδοσία και αστικές δυνάμεις προσπαθούν να καλλιεργήσουν την αντίληψη ότι τα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν, ότι η κατάσταση που βιώνουμε είναι ένα αναγκαίο κακό, από το οποίο θα βγούμε αν «όλοι

μαζί προσπαθήσουμε», αν «κάνουμε υπομονή». Το να εντοπίζεις κάθε φορά τι είναι αυτό το οποίο μπορεί να ξεσηκώσει περισσότερους, η κατάλληλη επιλογή συνθήματος, το να μην ξεφεύγει καμία εξέλιξη που μπορεί να αποκαλύψει το ατελείωτο χτύπημα απέναντι στα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας είναι κάτι το οποίο μπορεί να συμβάλλει στην παραπάνω κατεύθυνση. Ακόμα, όμως, και αν ξεσπάσει μια κινητοποίηση δεν σημαίνει ότι αυτή θα έχει διάρκεια, ή ότι θα έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα σε σχέση με την αύξηση του βαθμού οργάνωσης της εργατικής τάξης, της νεολαίας, των λαϊκών στρωμάτων στις συλλογικές μορφές οργάνωσης και δομές του κινήματος. Η πεποίθηση για την αναγκαιότητα της οργανωμένης πάλης προκύπτει από την αντίληψη ότι υπάρχουν οι δυνατότητες για να ζήσουμε καλύτερα, από τη γνώση του ποιόν έχουμε απέναντί μας. Γι’ αυτό και η διαπάλη με την κυρίαρχη αντίληψη, ανεξάρτητα αν αυτή απορρέει από αστικές ή οπορτουνιστικές δυνάμεις και παρατάξεις, αποτελεί βασική προϋπόθεση. Η επιμονή μας στο να μην περιορίζεται ένας αγώνας στο ένα ή το άλλο αίτημα γενικά, αλλά να προσπαθούμε να διευρύνουμε τις διεκδικήσεις και τα αιτήματα που υιοθετούνται από το σωματείο, φοιτητικό σύλλογο, μαθητικό φορέα δεν είναι ζήτημα τεχνικό. Αφορά την κατανόηση ότι η επίθεση είναι πολυμέτωπη, αφορά το σύνολο της ζωής μας. Η επιμονή μας να αναδεικνύεται η πραγματική αιτία της επίθεσης που δέχονται τα εργατικά - λαϊκά δικαι-



Ιούνιος 2021

ώματα, να φωτίζεται το σύνολο της αστικής πολιτικής που εφαρμόζεται διαχρονικά από αστικές κυβερνήσεις, που στηρίζεται και ενισχύεται από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις δεν αποτελεί ζήτημα «απομονωτισμού», ούτε αιτία «αποσυσπείρωσης» του κινήματος όπως κατηγορούν μια σειρά οπορτουνιστικές δυνάμεις. Αφορά το ατσάλωμα του αγώνα απέναντι στις πιέσεις και την προσπάθεια αποπροσανατολισμού που γίνεται συντονισμένα, την προσπάθεια να ενσωματωθεί στο σύστημα υιοθετώντας αιτήματα που αφορούν μια κυβερνητική εναλλαγή ή μια λύση εντός των τειχών του συστήματος κοκ. Η ανάδειξη των εξελίξεων στον κάθε χώρο, δεν είναι θέμα τυπικό, αλλά αφορά το πώς πιο γειωμένα, πιο παραστατικά, πιο αποδεικτικά θα φαίνονται όλα τα παραπάνω. Θα αναδεικνύεται ο ρόλος του καθενός σε αυτή την προσπάθεια, θα φωτίζεται το μέχρι πού μπορεί να πάει ο αγώνας, θα έχει δύναμη και αντοχή αφού θα «πατάει» σε πραγματικά «υλικά». Γι’ αυτό και η οργάνωση αγώνων για κάθε τι, το οποίο απασχολεί το λαό και τη νεολαία, είναι υπόθεση πρώτα και κύρια των κομμουνιστών και κομμουνιστριών. Γι’ αυτό και δεν μπορούμε να απέχουμε από εκεί που βρίσκεται η νεολαία, από εκεί που χτυπάει ο παλμός της. Αλλά να πρωτοστατούμε στην οργάνωση της ζωής, της καθημερινότητας, της διεκδίκησης. Και αυτό δεν είναι κάτι για το οποίο προετοιμαζόμαστε εκείνη τη στιγμή, αλλά χρειάζεται από τα πριν η απαραίτητη ιδεολογική πολιτική θωράκιση των κομμουνιστών, ώστε να μπορούν καθορίζουν την παρέμβασή τους στο κίνημα και τις μορφές οργάνωσής του, δίνοντας αντοχή, δύναμη, νόημα στον αγώνα. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα κερδίζει έδαφος η πραγματικά ριζοσπαστική, αντικαπιταλιστική γραμμή πάλης, θα μαζικοποιούνται οι συλλογικές διαδικασίες θα κερδίζονται ολοένα και περισσότεροι νέοι στον αγώνα για την ανατροπή του συστήματος, στον αγώνα της διεκδίκησης όλων των σύγχρονων αναγκών, μακριά από τις σειρήνες του συμβιβασμού και τις ενσωμάτωσης.

ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΌ ΛΕΎΚΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΤΉΡΙΟ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

…με πολλά παράθυρα, πολλά φαρδιά παράθυρα προς την ανατολή…

το κτήριο της ΚΕ στον Περισσό, ολοκληρώνονται αυτές τις μέρες οι εργασίες ανακαίνισης. Γίνονται οι απαραίτητες παρεμβάσεις ώστε το «σπίτι του ΚΚΕ» να «νικήσει» στη μάχη με τον χρόνο. Να αναβαθμιστεί και να επιβεβαιώσει και με αυτό τον τρόπο την υπεροχή του Κόμματος σε όλα τα ζητήματα. Η ΚΕ επιμελήθηκε ένα συλλεκτικό λεύκωμα αφιερωμένο στην ιστορία της «στέγης» του καθοδηγητικού κέντρου της πολιτικής, ιδεολογικής, οργανωτικής δράσης του ΚΚΕ και της νεολαίας του, της ΚΝΕ. Με τα ιστορικά στοιχεία και το πλούσιο φωτογραφικό υλικό που παρατίθενται, αναδεικνύεται με υπέροχο τρόπο πώς τα «σίδερα και το μπετό» μαζί με ό,τι

Θεμέλια από τα «υλικά» που είναι φτιαγμένο το Κόμμα μας Όπως αναφέρεται στις πρώτες σελίδες τις έκδοσης «Με την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών, πριν την τυπική νομιμοποίησή του, το ΚΚΕ κατοχύρωσε defacto τη νόμιμη δράση του, κυκλοφορώντας τον «Ριζοσπάστη», ανοίγοντας γραφεία στην πλατεία Κάνιγγος και άλλες περιοχές στην Αθήνα και την επαρχία. Δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για τα μέλη και στελέχη του, που λίγα χρόνια πριν, καταδιωγμένα για τη δράση τους από το αστικό κράτος, γνώριζαν συλλήψεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια και εξορίες, να χτίσουν το δικό τους σπίτι, το «σπίτι του Κόμματος», τα γραφεία της κεντρικής πολιτικής δραστηριότητάς του». Η τοποθεσία που επιλέχθηκε για την ανέγερση των γραφείων είχε ισχυρό συμβολισμό. Όπως ανέφερε η συντρόφισσα Αύρα Παρτσαλίδου κατά την τελετή θεμελίωσης στις 28 Ιούλη 1980 «Σε αυτό τον χώρο, απ’ τα παλιά τα χρόνια υπήρχε μεγάλο μεταξουργείο και απέναντί του, μεγάλο υφαντουργείο, που το κτήριό του υπάρχει ακόμα σήμερα. Υπήρξε τόπος άγριας εκμετάλλευσης και εργοδοτικής ασυδοσίας, συλλήψεων και κακοποιήσεων κομμουνιστών, που οργάνωσαν την πάλη των εργατών και εργατριών. Στον ίδιο αυτό χώρο χτίζεται

«στεγάζουν» καθιστούν το Κόμμα μας ιδεολογική-πολιτική πρωτοπορία της εργατικής τάξης. Αυτό λοιπόν το κτήριο, όπως αναφέρει ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, σε επιστολή του που συνοδεύει την έκδοση, «θα μείνει όρθιο, δυνατό και αγέρωχο, με την κόκκινη σημαία ψηλά, να κυματίζει “παίζοντας με τον άνεμο και προκαλώντας τον ήλιο και τα σύννεφα”». Με αυτό το κείμενο δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να αποτυπώσουμε τον πλούτο των ζητημάτων που παρουσιάζονται στην έκδοση. Ωστόσο προσπαθούμε να κάνουμε μια όσο δυνατόν καλύτερη «περιήγηση» στις σελίδες αυτού του συλλεκτικού λευκώματος.

σήμερα το Σπίτι του ΚΚΕ, ιδιοκτησία της εργατικής τάξης και όλου του εργαζόμενου λαού. Συμβολίζει την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, την ακατανίκητη δύναμη των μεγάλων σοσιαλιστικών ιδανικών». Η ανταπόκριση του λαού στην οικονομική εξόρμηση που οργάνωσε το Κόμμα για το χτίσιμο των γραφείων ήταν τεράστια. Και δεν γινόταν να είναι αλλιώς. Ήταν χιλιάδες όσοι του αναγνώριζαν ότι κράτησε «φωλιές νερού μέσα στις φλόγες» στα μαύρα χρόνια της δικτατορίας. Όσων η καρδιά και το μυαλό είχε φλογιστεί από την τιτάνια πάλη του τη δεκαετία του ΄40, που σώθηκαν από την πείνα και τη σκλαβιά. Και οι μνήμες ήταν ακόμα πολύ νωπές! Ταυτόχρονα, οργανώθηκε η εθελοντική εργασία και προσφορά συντρόφων οικοδόμων και τεχνικών. Και δεν ήταν μόνο στην Ελλάδα. Ήταν και όσοι βρίσκονταν στην πολιτική προσφυγιά, που έκαναν κόκκινα μεροκάματα και τα έστελναν στο Κόμμα. Ήταν εργαζόμενοι από όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γής που είχαν ξενιτευτεί και έστελναν οικονομική ενίσχυση. Ήταν όλοι αυτοί που ήθελαν και συνέβαλλαν ώστε το ΚΚΕ και με το κτήριο της έδρας της Κεντρικής Επιτροπής να επιβεβαιώνει την ανωτερότητα των αρχών συγκρότησης και λειτουργίας του, της κοσμοθεωρίας του, της θυσίας των καλύτερων παιδιών του για να «ανθρωπέψει» ο άνθρωπος.

«Λέμε Λένιν, κι εννοούμε ΚόμμαΛέμε Κόμμα, κι εννοούμε Λένιν.» Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι, «Β. Ι. Λένιν» Στο αίθριο του κτηριακού συγκροτήματος δεσπόζει η προτομή του μεγάλου κομμουνιστή επαναστάτη ηγέτη, Β. Ι. Λένιν, έργο φιλοτεχνημένο από τον αξέχαστο κομμουνιστή γλύπτη Μέμο Μακρή ειδικά για την έδρα της ΚΕ στον Περισσό.

Οδηγητής



Ιούνιος 2021

Χώροι και λειτουργία που πηγάζουν από το σκοπό της πάλης μας Στο κτηριακό συγκρότημα υπάρχει το βασικό κτήριο που στέγασε την Κεντρική Επιτροπή, τα τμήματα της, άλλα επιτελεία και το Πολιτικό Γραφείο, ενώ αργότερα, σε αυτό στεγάστηκε και το ΚΣ της ΚΝΕ. Χτίστηκε επίσης ξενώνας για να μπορούν να φιλοξενούνται σύντροφοι από την επαρχία καθώς και διεθνείς αντιπροσωπείες Κομμουνιστικών Κομμάτων και Νεολαιών. Στον ίδιο χώρο, μετά από χρόνια παράνομης σύνταξης, έκδοσης και διανομής, εγκαταστάθηκαν ο «Ριζοσπάστης», ο «Οδηγητής» και μετέπειτα τα υπόλοιπα μέσα διαφώτισης του Κόμματος, με τις αντίστοιχες ειδικές υποδομές. Μέχρι και σήμερα, από τον Περισσό εκπέμπεται η «φωνή» του Κόμματος σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Όπως αναφέρεται στην έκδοση «Η χωρική ενότητα των μέσων διαφώτισης του ΚΚΕ με τις λειτουργίες της Κεντρικής Επιτροπής δεν κάλυπτε μονάχα πρακτικούς σκοπούς. Αποτελούσε έκφραση της ιδεολογικής - πολιτικής αναγκαιότητας, το Κόμμα να προωθεί ενιαία, συλλογικά και άμεσα τις θέσεις, την πολιτική και τις αποφάσεις του στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα». Σε επαφή και επικοινωνία με τα κεντρικά γραφεία, κατασκευάστηκε και η εμβληματική Αίθουσα Συνεδρίων. Διαμορφώθηκε με προδιαγραφές ακουστικής και ηχομόνωσης που θεωρούνται μέχρι σήμερα τεχνολογικά προωθημένες. Από το 1982, που είχε ολοκληρωθεί, μέχρι και σήμερα έχει φιλοξενήσει όλα τα Συνέδρια, με εξαίρεση το 13ο, τις Πανελλαδικές Συνδιασκέψεις και τα άλλα σώματα του ΚΚΕ. Σε αυτήν πραγματοποιήθηκε το 1998, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, σε συνθήκες βαθιάς κρίσης και οπισθοχώρησης του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος, η 1η Διεθνής Συνάντηση των Κομμουνιστι-

κών και Εργατικών Κομμάτων. Αποτέλεσε βήμα στην προσπάθεια ανασυγκρότησης του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος και επιβεβαίωσε στην πράξη ότι το Κόμμα μας με «οδηγό» τον Προλεταριακό Διεθνισμό καταθέτει όλες του τις δυνάμεις σε αυτή την υπόθεση. Αυτή η αίθουσα με επιφάνεια μεγαλύτερη από 900 τ.μ, χωρίς υπερβολή είναι ένα Λαϊκό μέγαρο πρωτοπόρας τέχνης. Όπως αναφέρεται στην έκδοση «στη 40χρονη πορεία της, φιλοξένησε ιστορικές πολιτιστικές εκδηλώσεις υψηλού αισθητικού επιπέδου ενταγμένες στην πολιτική δράση του Κόμματος. Ο ανθός του ελληνικού καλλιτεχνικού κόσμου, καλλιτέχνες με παγκόσμια αναγνώριση, αλλά και νέοι δημιουργοί μοιράστηκαν τις ιδέες και το έργο τους με τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ και ανέδειξαν την τέχνη σε κοινωνικό, πολιτικό, πολιτιστικό και αισθητικό γεγονός. Απέδειξαν στην πράξη τον άρρηκτο δεσμό της καλλιτεχνικής δημιουργίας με τον καθημερινό αγώνα για το παρόν και το μέλλον». Στην έδρα της ΚΕ φυλάσσεται το Ιστορικό Αρχείο του ΚΚΕ. «Βρίσκονται» δηλαδή οι χιλιάδες νεκροί μας! Οι ρίζες που έχουν «ποτιστεί» με αγώνες και θυσίες

ενός και πλέον αιώνα πρωτοπόρας δράσης. Είναι τα «δαχτυλικά μας αποτυπώματα», η ιστορία του κόσμου που οι σύντροφοι μας τη διάβασαν «σε μικρά ονόματα σε κάποιες χρονολογίες σκαλισμένες με το νύχι στους τοίχους των φυλακών, σε κάτι παιδιάστικά σχέδια των μελλοθανάτων». Βρίσκονται όλα όσα μας επιτρέπουν να βγάζουμε συμπεράσματα, να ωριμάζουμε και να ανταποκρινόμαστε στις νέες απαιτήσεις της ταξικής πάλης. Αυτό το Αρχείο κινδύνεψε να χαθεί, όταν στην πλημμύρα του 1994 όλη η περιοχή του Περισσού κατακλύστηκε με τόνους νερού και λάσπης. Με τον αγώνα εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, τη συμβολή καλλιτεχνών και επιστημόνων, σώθηκε αυτή η κληρονομιά. Σήμερα συνεχίζεται η αποκατάσταση και η συντήρηση του με επιστημονικές διαδικασίες υψηλού επιπέδου και προχωρά η ψηφιοποίηση του. Συνεχώς εμπλουτίζεται με νέα αντικείμενα και τεκμήρια, ενώ προετοιμάζεται ειδικός χώρος-πινακοστάσιο για όλα τα ανεκτίμητης αξίας έργα τέχνης μεγάλων δημιουργών που προσφέρονται στο Κόμμα.

Κρατήθηκε όρθιο, αναβαθμίζεται, συνεχίζουμε! Μια διαδήλωση προς το μέλλον Στον χώρο της εσωτερικής εισόδου του «σπιτιού του Κόμματος» δεσπόζει μία εμβληματική τοιχογραφία: Η μεταφορά σε ψηφιδωτό του έργου του Τάσσου «Τα παιδιά της ασφάλτου» ξυλογραφίας που ο καλλιτέχνης είχε αφιερώσει στην επέτειο των 57 χρόνων από την ίδρυση του Κόμματος. Την ίδια τη μεταφορά στο ψηφιδωτό, ο μεγάλος κομμουνιστής εικαστικός δεν πρόλαβε να την επιμεληθεί, αυτή όμως υλοποιήθηκε, σύμφωνα με την επιθυμία του, υπό την επίβλεψη της αξέχαστης ζωγράφου και συντρόφου του στη ζωή, Λουκίας Μαγγιώρου, από δύο εκλεκτούς εικαστικούς, τον Νίκο Ευγενίδη και την Κλειώ Μακρή, κόρη του γνωστού κομμουνιστή γλύπτη Μέμου Μακρή. Το μνημειώδες αυτό έργο κατασκευάστηκε σε μια επιφάνεια 60 τ.μ. με την παμπάλαιη βυζαντινή τεχνική, απ’ ευθείας στον τοίχο. Κοσμεί την εσωτερική είσοδο των γραφείων της ΚΕ, αξεπέραστο έργο ανεκτίμητης αξίας, σύμβολο της κίνησης της κοινωνίας μέσα απ’ την πάλη των μαζών, της ιστορικής πορείας προς το φωτεινό μέλλον του κομμουνισμού.

Την περίοδο των ανατροπών του σοσιαλισμού (1989-1991), το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα συγκλονιζόταν από το σεισμό της αντεπανάστασης. Ο ταξικός αντίπαλος αξιοποίησε κάθε μέσο για να «υπογράψει» το ΚΚΕ δήλωση «μετάνοιας». Να απαρνηθεί τον τίτλο του, τα σύμβολα του, την πίστη του στη σοσιαλιστική προοπτική. Το Κόμμα μας πέρασε μια μεγάλη κρίση. Υπήρξε σφοδρή σύγκρουση με οπορτουνιστικές δυνάμεις μέσα στο Κόμμα για να καταφέρει να διατηρήσει τον επαναστατικό του χαρακτήρα. Στην έδρα της ΚΕ δόθηκαν μάχες για τις μαρξιστικές - λενινιστικές αρχές, την ιδεολογία και τον προσανατολισμό του Κόμματος. Όπως αναφέρεται στην έκδοση «Το ίδιο το κτήριο, με τις υποδομές και τα μέσα του Κόμματος, τον «Ριζοσπάστη», τον ραδιοτηλεοπτικό σταθμό, βρέθηκε στο στόχαστρο της οπορτουνιστικής επίθεσης. Χρειάστηκε να περιφρουρηθεί από τις δυνάμεις που επιδίωκαν, μέσα απ’ αυτό και στο όνομα του ΚΚΕ, να κηρύξουν το τέλος του ως Κόμματος επαναστατικού, καθοδηγούμενου από τη θεωρία του μαρξισμού - λενινισμού, να αλώσουν το ΚΚΕ για να το μεταλλάξουν». Το ΚΚΕ έμεινε όρθιο! Το 1991, στην Αίθουσα Συνεδρίων, πραγματοποίησε το ιστορικό 14ο Συνέδριο του όπου τέθηκαν οι βάσεις για την ανασυγκρότηση του Κόμματος, για την κοπιαστική προσπάθεια διαμόρφωσης της σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής. Η κόκκινη σημαία στο κτήριο της ΚΕ κυματίζει σταθερά, στέλνει μήνυμα σε όλο τον κόσμο ότι ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και επίκαιρος. Το 21ο Συνέδριό θα πραγματοποιηθεί στο ανακαινισμένο και αναβαθμισμένο κτήριό μας. Με ενισχυμένα «θεμέλια», αποφασιστικότητα και αισιοδοξία θα μπούμε στη μάχη για «Δυνατό ΚΚΕ, νου, καρδιά και οργανωτή της εργατικής-λαϊκής πάλης για το σοσιαλισμό».

Το χρονικό ενός Οι

11 μέρες των ισραηλινών βομβαρδισμών στη Γάζα που παρακολουθήσαμε με σφιγμένο το στομάχι είναι εικόνες που ζει ο Παλαιστινιακός λαός τα τελευταία 70 χρόνια από το κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ. Η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί και επεκτείνει τις μπίζνες και τις συνεκπαιδεύσεις με

H ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΑΡΑΒΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΕΒΡΑΪΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Η Παλαιστίνη, εκτείνεται από τα σύνορα της Αιγύπτου μέχρι τα σύνορα του Λιβάνου και ανατολικά μέχρι τον Ιορδάνη ποταμό. Από την στιγμή που κατοικήθηκε, τέθηκε υπό την κατοχή όλων των αυτοκρατοριών της ιστορίας.

1947

Αποφασίζεται από τον ΟΗΕ η διαίρεση της Παλαιστίνης (Οι Παλαιστίνιοι λαμβάνουν το 48% της ιστορικής Παλαιστίνης, Ιερουσαλήμ διεθνής πόλη). Οι Άραβες αρνούνται και καθώς στρατεύματα συγκεντρώνονται γύρω από τους εβραϊκούς οικισμούς, ο Μπεν Γκουριόν (πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ) κηρύσσει την ανεξαρτησία του Ισραήλ το 1948. Ακολουθεί ο πρώτος αραβο-ισραηλινός πόλεμος, στον οποίο οι Ισραηλινοί νικούν και περίπου 750.000 Παλαιστίνιοι αναγκάζονται να γίνουν πρόσφυγες.

ΙΣΡΑΗΛ

1948

Στις 14 Μάη 1948 ανακοινώθηκε η ίδρυση του Ισραήλ , ενώ η εβραϊκή παραστρατιωτική οργάνωση «Χάγκαναχ» (ενεργή από το 1921) αναλαμβάνει το ρόλο τακτικού στρατού με εξοπλισμό από Βρετανούς και Αμερικανούς. Μία μέρα μετά, στρατεύματα της Αιγύπτου, της Ιορδανίας, του Λιβάνου, της Συρίας και του Ιράκ συγκρούονται με τις ισραηλινές δυνάμεις. Το Ισραήλ διώχνει διά της βίας περίπου 800.000 Παλαιστίνιους (το 67% του πληθυσμού) από τις εστίες τους στην Παλαιστίνη. Οι Παλαιστίνιοι, έκτοτε, αναφέρονται σε αυτόν τον διωγμό χαρακτηρίζοντάς τον «καταστροφή» - «Νάκμπα».

1949

Ο ΟΗΕ ενέκρινε ψήφισμα επιβεβαιώνοντας το δικαίωμα των Παλαιστινίων να επιστρέψουν στην πατρογονική τους γη. Το Ισραήλ το απορρίπτει και αρνείται να αναγνωρίσει έως σήμερα, τα δικαιώματα των εκατοντάδων χιλιάδων Παλαιστινίων προσφύγων.

Οδηγητής

ός εγκλήματος το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ σε τέτοιο σημείο μάλιστα, που η ανακοίνωση του ΥΠΕΞ (πριν ακόμη και από το State Department) κατήργησε κάθε πρόσχημα εξισώνοντας τον θύτη με το θύμα, δίνοντας ουσιαστικά άλλοθι στα εγκλήματα που γίνονται σε βάρος ενός ολόκληρου λαού, ενώ διεκδικεί τα στοιχειώδη δικαιώματά του και μια ελεύθερη πατρίδα.



Ιούνιος 2021

Σε αυτή τη γη υπάρχει κάτι που αξίζει να το ζήσεις Σε αυτή τη γη, την Κόρη της Γης τη μάνα όλων των ξεκινημάτων τη μάνα όλων των τελειωμών Τη λέγαν Παλαιστίνη Παλαιστίνη τη λένε ακόμα… Μαχμούντ Νταρουίς

Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, μόνο το διάστημα από το

2008 – 2020

έχουν σκοτωθεί από ισραηλινές επιδρομές πάνω από

6000

ΥΨΊΠΕΔΑ ΤΟΥ ΓΚΟΛΆΝ

Παλαιστίνιοι.

H ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΉ ΧΕΡΣΌΝΗΣΟΣ ΤΟΥ ΣΙΝΆ

Σήμερα, υπολογίζεται ότι στους

ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

11.000.000

ΙΣΡΑΗΛ

Παλαιστίνιους ανά τον κόσμο,

ΕΔΑΦΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΑΝ ΣΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΦΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ

1967

Πραγματοποιείται ο πόλεμος των «Έξι Ημερών», όπου το Ισραήλ καταφέρνει να αυξήσει την κατοχή παλαιστινιακής γης, στην οποία πλέον συμπεριλαμβανόταν η Ανατολική Ιερουσαλήμ, η Λωρίδα της Γάζας, η Δυτική Όχθη, τα συριακά Υψίπεδα του γκολάν και η αιγυπτιακή Χερσόνησος του Σινά.

1980

Το Ισραήλ ανακηρύσσει την «αδιαίρετη» Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσά του αγνοώντας επιδεικτικά τις αποφάσεις του ΟΗΕ.

1987

Ξεκινά η πρώτη παλαιστινιακή Ιντιφάντα («Ξεσηκωμός») ενάντια στην ισραηλινή κατοχή της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας, με πάνω από 1.400 Παλαιστίνιους νεκρούς.

ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΙΣΡΑΗΛ

7.000.000 είναι πρόσφυγες.

1996

Ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις προχωρούν στη σφαγή πολλών εκατοντάδων Παλαιστινίων στον προσφυγικό καταυλισμό της Κανά του Λιβάνου. Λίγες μέρες μετά, εκλέγεται για πρώτη φορά ο Ισραηλινός σημερινός πρωθυπουργός, Νετανιάχου.

2002

Πραγματοποιείται η δεύτερη «Ιντιφάντα», ενώ την άνοιξη του 2002 το Ισραήλ εξαπολύει επίθεση και ξεκινά την ανέγερση τείχους εντός και πέριξ της Δυτικής Όχθης. Σήμερα το τείχος της ντροπής έχει μήκος 708 χλμ.

2017

Ο «διαβολικά καλός» Αμερικανός Πρόεδρος, Ντ. Τραμπ, αναγνωρίζει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ.

2021

Η τελευταία πράξη του εγκλήματος. 248 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν, ανάμεσά τους 66 παιδιά, πάνω από 1.500 τραυματίστηκαν.

50.000

σπίτια και κατασκευές κατεδαφισμένα από το Ισραήλ στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη τα τελευταία

50 χρόνια.

Ο «Οδηγητής» προτείνει...

Ταινίες για την Παλαιστίνη...

σα βιώνει ο πολύπαθος παλαιστινιακός λαός εδώ και τόσα χρόνια από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, έχουν αποτελέσει συχνά υλικό, ερέθισμα κι αφορμή για πολλούς δημιουργούς από αρκετά είδη τέχνης. Οι βομβαρδισμοί, οι εικόνες της φρίκης του πολέμου, ο ξεκληρισμός ολόκληρων οικογενειών, τα δεκάδες θύματα και οι τραυματίες, ο θάνατος ακόμη και μικρών παιδιών δεν άφησαν ασυγκίνητους δημιουργούς που προβληματίζονται για την κοινωνική πραγματικότητα, την αδικία, την εκμετάλλευση, την προσφυγιά και με τα έργα τους παίρνουν θέση στον αγώνα για την καταδίκη των ιμπεριαλιστικών πολέμων κι επεμβάσεων.

«Πέντε σπασμένες κάμερες» (2011)

Άλλωστε, όπως είπε κι ο κομμουνιστής καλλιτέχνης Π. Πικάσο «Κανένας πίνακας δε δημιουργήθηκε για να διακοσμεί σπίτια. Είναι ένα εργαλείο πολέμου για επίθεση αλλά και για άμυνα εναντίον του εχθρού». Ταινίες πρόσφατες αλλά και παλαιότερων χρόνων, από Παλαιστίνιους σκηνοθέτες αλλά και άλλους, εκφράζουν με ανθρώπινο κι ευαίσθητο τρόπο την αλληλεγγύη τους στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού, και μπορούν να αποτελέσουν μια ενδιαφέρουσα πρόταση για σινεφίλ και μη... Μάλιστα, ακόμα και κάτω από αντίξοες συνθήκες κατά διαστήματα διοργανώνεται φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους μέσα στα συντρίμμια του πολέμου στη Γάζα...

«Ομάρ» (2013)

των Εμάντ Μπουρνάτ και Γκάι Νταβίντι

του Χάνι Αμπού-Ασάντ

Ντοκιμαντέρ για την αντίσταση των Παλαιστινίων στο Μπιλαΐν, ένα χωριό της Δυτικής Όχθης που καταπατούν οι ισραηλινοί, την περίοδο 2005-2009. Πέντε χρόνια δοσμένα μέσα από πέντε κάμερες που καταγράφουν την κατασκευή του παράνομου φράχτη, τις νυχτερινές επιδρομές, τις συλλήψεις παιδιών, τους τραυματισμούς και τις δολοφονίες από τον ισραηλινό στρατό κατοχής, τις διαδηλώσεις και τον αγώνα των κατοίκων. Παρακολουθούμε τα γεγονότα μέσα από την ιστορία της οικογένειας του αγρότη Εμάντ Μπουρνάτ, ο οποίος και αφηγείται.

Ο Ομάρ, αψηφώντας τις σφαίρες των Ισραηλινών, πηδά καθημερινά το τείχος που τον χωρίζει από τους δυο παιδικούς του φίλους και τη Νάντια, την κοπέλα που ονειρεύεται να παντρευτεί. Οι τρεις νεαροί Παλαιστίνιοι φτιάχνουν το δικό τους πυρήνα αντίστασης. Οι ισραηλινές αρχές τους εντοπίζουν. Ο Ομάρ συλλαμβάνεται, βασανίζεται και φυλακίζεται. Εκβιάζεται και τελικά υποκύπτει, ψάχνει, όμως, για διέξοδο από την παγίδα. Διχάζεται ανάμεσα στους φίλους του, την αποστολή που έχει επωμιστεί και τον έρωτά του για τη Νάντια.

«200 Meters» (2020) του Αμήν Νάιφεχ

«9 Star Hotel» (2007)

Το τοίχος έχει χωρίσει μια ακόμη οικογένεια παλαιστινίων. Ο Μουσταφά και η γυναίκα του Σάλβα μένουν σε διαφορετικά χωριά, μόλις 200 μέτρα μακριά το ένα από το άλλο. Ο γιος τους μπαίνει στο νοσοκομείο, αλλά ο Μουσταφά δεν παίρνει την άδεια για να περάσει το τείχος. Αναγκάζεται, λοιπόν, να περάσει λαθραία και ξεκινάει μια «οδύσσεια» – οδοιπορικό 200.000 μέτρων - για να μπορέσει να δει το γιο του.

«Η λεμονιά» (2008)

του Ίντο Χάαρ

Καθημερινή η διαδρομή Παλαιστινίων εργατών για δουλειά στο έδαφος του Ισραήλ. Οικοδόμοι ρισκάρουν τη ζωή τους για ένα κομμάτι ψωμί, διεκδικώντας το δικαίωμα στην εργασία. Δίπλα στον κίνδυνο γεννιέται η αλληλεγγύη. Παλαιστίνιοι μοιράζονται τροφή, υπάρχοντα και ιστορίες.

του Εράν Ρικλίς

«Παραμύθια Εμπόλεμης Ζώνης» (1995)

Το κτήμα με τις λεμονιές της χήρας Σάλμα Ζιντάν βρίσκεται στο όριο που χωρίζει το Ισραήλ από τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Ο νέος της γείτονας είναι ο υπουργός Άμυνας του κράτους του Ισραήλ. Η Σάλμα καλείται να υπερασπιστεί το κτήμα της από τον Ισραηλινό αξιωματούχο που θέλει να το εκχερσώσει για να γίνει ορμητήριο των υπηρεσιών ασφαλείας. Προσλαμβάνει το νεαρό δικηγόρο Ζιάντ Νταούντ και καταφεύγει μέχρι το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραηλινού κράτους.

Ο φανταστικός κόσμος του μικρού Γιουσέφ και η ανάγκη του να δώσει στη Λωρίδα της Γάζας κάτι από την ευαισθησία που της στέρησαν ο εξευτελισμός, ο τρόμος, η βία και τα πάθη. Τα παραμύθια της εμπόλεμης ζώνης δείχνουν ότι τα όνειρα και η ζωή δεν απέχουν πάρα πολύ.

του Μιτσέλ Κλέιφι

Οδηγητής



Ιούνιος 2021

«Ποτέ στη λεγόμενη δημοκρατική ζωή της χώρας μας δε σταμάτησαν να χρησιμοποιούν το πολιτικό έγκλημα σαν φυσικό τρόπο άσκησης της εξουσίας τους»

ε τα λόγια αυτά, ο Ραούλ Ρέγιες, ηγετικό στέλεχος των Επαναστατικών Ενόπλων Δυνάμεων της Κολομβίας - Στρατός του Λαού (FARC-EP), συνόψιζε σε άρθρο που έγραψε στα βουνά της Κολομβίας, πριν ακριβώς 20 χρόνια -τον Ιούνη του 2001- και το οποίο δημοσιευόταν στην ΚΟΜΕΠ λίγο αργότερα (τεύχος 6/2001), τη βία του αστικού κράτους απέναντι στους κομμουνιστές και τους λαϊκούς αγώνες, σε αυτή τη μεγάλη χώρα της Λατινικής Αμερικής. Ο Ρέγιες, 7 χρόνια αργότερα, τον Μάρτη του 2008, μαζί με 16 ακόμη μαχητές των FARC, έπε-

φτε νεκρός από πυρά του κολομβιανού στρατού, σε έδαφος μάλιστα του γειτονικού Ισημερινού. Κάνουμε την παραπάνω αναφορά, γιατί οι πρόσφατες εξελίξεις σε Κολομβία, Βενεζουέλα και Μεξικό καταδεικνύουν και πάλι τη λύσσα, το μίσος, τη βία και την καταστολή με την οποία διάφορες αστικές δυνάμεις (κρατικές ή παρακρατικές) αντιμετωπίζουν τους κομμουνιστές και τους εργατικούς – λαϊκούς αγώνες.

Στην Κολομβία:

Στο Μεξικό:

Μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις βρίσκονται σε εξέλιξη τις τελευταίες βδομάδες, με αφορμή το νέο νομοσχέδιο – φοροεπιδρομή που έφερε η αντιδραστική κυβέρνηση του Ιβάν Ντούκε. Από τα τέλη Απρίλη, στην πρωτεύουσα της Κολομβίας, Μπογκοτά, αλλά και σε άλλες πόλεις, οργανώνονται συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις και άλλες δραστηριότητες των σωματείων και των φορέων με επαναλαμβανόμενες απεργίες. Οι κινητοποιήσεις των εργαζόμενων και του λαού δέχτηκαν τη φονική κρατική καταστολή, με αποτέλεσμα μεγάλο αριθμό νεκρών διαδηλωτών (τουλάχιστον 70), χιλιάδες τραυματίες, εκατοντάδες αγνοούμενους και συλληφθέντες. Στρατιωτικός ώμος έχει επιβληθεί σε πολλές πόλεις της χώρας. Το Κολομβιανό Κομμουνιστικό Κόμμα, μέσα σε δύσκολες συνθήκες βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των αγώνων για την υπεράσπιση της ζωής και των δικαιωμάτων του λαού. Υπό την πίεση των μεγάλων διαδηλώσεων, η κυβέρνηση της Κολομβίας ανακοίνωσε ότι θα αποσύρει το νομοσχέδιο. Υπενθυμίζεται ότι στα περίπου 5 χρόνια από την υπογραφή της «ειρηνευτικής συμφωνίας» και τη συνεχή παραβίαση της από το κολομβιανό κράτος, τουλάχιστον 1.200 αντάρτες και χιλιάδες συνδικαλιστές έχουν δολοφονηθεί, ενώ πριν λίγες ημέρες δολοφονήθηκε ο Χεσούς Σάντριτς, ηγετικό στέλεχος των FARC. Μια πραγματικότητα που έχει οδηγήσει στην ίδρυση νέου αντάρτικου κινήματος στη χώρα.

Εν μέσω σημαντικών και μαζικών μαθητικών κινητοποιήσεων, οι αστυνομικές δυνάμεις εξαπέλυσαν άγρια καταστολή σε μαθητική διαδήλωση στην πολιτεία Τσιάπας του Μεξικού. Οι μαθητές διαδήλωναν ενάντια στην απόφαση της κυβέρνησης να πραγματοποιηθούν οι εξετάσεις εξ αποστάσεως, καθώς αρκετοί μαθητές στην πολιτεία δεν έχουν πρόσβαση ούτε καν σε ρεύμα, πόσο μάλλον σε υπολογιστές και διαδίκτυο. Με ευθύνη της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης του Λόπεζ Ομπραδόρ και του τοπικού κυβερνήτη Ρουτίλιο Εσκαντόν, που ανήκει στο ίδιο κόμμα, προχώρησαν στη σύλληψη τουλάχιστον 200 μαθητών. Οι συλληφθέντες μάλιστα κατήγγειλαν σοβαρά περιστατικά, όπως τις εξαφανίσεις τουλάχιστον 18 κρατούμενων, άθλιες συνθήκες κράτησης και σεξουαλικές κακοποιήσεις δεκάδων μαθητριών κατά την κράτησή τους από την αστυνομία ενώ 85 μαθητές εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να είναι στη φυλακή. Κινητοποιήσεις και άλλες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης και διεκδίκησης της ίσης πρόσβασης στην παιδεία για όλους έλαβαν χώρα σε όλες τις πολιτείες του Μεξικού, όπου πρωτοστάτησε -και εκεί- η Ομοσπονδία Νέων Κομμουνιστών. Η κυβέρνηση απάντησε και σε αυτές με εκατοντάδες συλλήψεις, ενώ έγινε χρήση πυρών με αποτέλεσμα τον θάνατο δύο διαδηλωτών. Οι νέοι κομμουνιστές στο Μεξικό, που τα τελευταία χρόνια ενισχύουν τις δυνάμεις τους μέσα στο μαθητικό, όπως και το φοιτητικό κίνημα, συνεχίζουν τον αγώνα μαζί με το Κομμουνιστικό Κόμμα Μεξικού και διοργανώνουν καθημερινές διαμαρτυρίες μέχρι να απελευθερωθούν όλοι οι κρατούμενοι.

Στη Βενεζουέλα Μέσα σε διάστημα λίγων ημερών δύο στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος και της Κομμουνιστικής Νεολαίας Βενεζουέλας δολοφονήθηκαν στην επαρχία Τάτσιρα της Βενεζουέλας, στα σύνορα με την Κολομβία, από πυρά παραστρατιωτικών ομάδων. Πρόκειται για τους συντρόφους Όσκαρ Ρανκέλ και Τόνι Ρόχας, και οι δύο στελέχη λαϊκών οργανώσεων της περιοχής που οργανώνουν πλατιά μορφωτική - πολιτιστική δραστηριότητα, οργανώνουν έμπρακτα την αλληλεγγύη στις φτωχές οικογένειες, αλλά και παίρνουν μέτρα περιφρούρησης του λαού και απόκρουσης της δράσης των παραστρατιωτικών ομάδων και των ναρκεμπόρων από την Κολομβία. Οι διάφοροι παρακρατικοί μηχανισμοί δρουν στην περιοχή με την ανοχή της κυβέρνησης, ενώ σε πολλές περιπτώσεις συνεργάζονται με διεφθαρμένα στοιχεία των τοπικών αρχών, τρομοκρατώντας το λαό της περιοχής. Το ΚΚ και η ΚΝ της Βενεζουέλας κάλεσαν την κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της, να αποκαλυφθούν οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί των δολοφονιών των κομμουνιστών και να διωχθούν ποινικά.

Σπέρνουν ανέμους... θα θερίσουν θύελλες! Μιλάμε για την Κολομβία, μια πλούσια χώρα με στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ, όπου πάνω από το 40% βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας. Μιλάμε για το Μεξικό που βρίσκεται στα ισχυρότερα 20 καπιταλιστικά κράτη (G-20), και έχει 230.000 νεκρούς από την πανδημία. Μιλάμε για τη Βενεζουέλα, έναν από τους μεγαλύτερους πετρελαιοπαραγωγούς στον πλανήτη, όπου η φτώχεια θερίζει την εργατική τάξη και τον λαό. Ίσως κάποιος -επηρεασμένος από γνωστές τηλεοπτικές σειρές- να σκέφτεται ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στη Λατινική Αμερική... Ας σκεφτεί ότι στην πραγματικότητα, σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, η προώθηση νέων αντιλαϊκών μέτρων στο φόντο της πανδημίας και της νέας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, με στόχο το τσάκισμα των δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας για τη στήριξη της κερδοφορίας των αστικών τάξεων, συνοδεύεται με νέα ένταση της κρατικής καταστολής και του αντικομμουνισμού. Τα παραδείγματα είναι πολλά... Οι κομμουνιστές έχουν καθήκον σε όλο τον κόσμο να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της πάλης για τα σύγχρονα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας, ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και την κρατική καταστολή. Είναι μεγάλης σημασίας η προσπάθεια που γίνεται, συχνά σε αντίξοες συνθήκες. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, πιστοί στην αρχή του προλεταριακού διεθνισμού, εκφράζουν έμπρακτα τη διεθνιστική αλληλεγγύη με τους κομμουνιστές όλου του κόσμου που αντιμετωπίζουν την καταστολή και τις διώξεις των αστικών κρατών, τα οποία επιδιώκουν να φιμώσουν τη φωνή της εργατικής τάξης.

Ένας ιός, λίγα παράσιτα,

ε τα νούμερα της πανδημίας στη χώρα μας -ευτυχώς- να αποκλιμακώνονται σιγά-σιγά και με τα περιοριστικά μέτρα να αίρονται το ένα μετά το άλλο, η δημόσια συζήτηση επικεντρώνεται στα ζητήματα του εμβολιασμού και το κατά πόσο πλησιάζουμε το περιβόητο «τείχος ανοσίας». Η στρατηγική της κυβέρνησης μπορεί να συνοψιστεί στο «έχουμε εμβόλια, έχουμε self tests, δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνουμε» και στις κοπιαστικές προσπάθειες να πείσει ξένες κυβερνήσεις και υποψήφιους τουρίστες ότι δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν ερχόμενοι στην Ελλάδα. Ούτε λόγος για μέτρα προστασίας στα σχολεία (αντίθετα, τα δύο self tests τη βδομάδα, έγιναν ένα) και στους χώρους δουλειάς, ούτε λόγος για πύκνωση των δρομολογίων στα μέσα μεταφοράς που έχουν επιστρέψει

πολλά θύματα...

στη γνωστή κατάσταση της «παστής σαρδέλας». Τα νοσοκομεία που είχαν δεσμευθεί αποκλειστικά για την αντιμετώπιση ασθενών με COVID-19 επανέρχονται σταδιακά στην προηγούμενή τους κατάσταση χωρίς καμία ουσιαστική ενίσχυση, παρόλο που θα έχουν να αντιμετωπίσουν έναν τεράστιο όγκο περιστατικών (εξετάσεις, χειρουργεία κλπ) που είχαν μπει «στον πάγο» όλο αυτό το διάστημα, με ανυπολόγιστες συνέπειες στην πορεία της υγείας πολλών ανθρώπων. Είτε σε έξαρση είτε σε ύφεση, η εξέλιξη της πανδημίας από την πρώτη μέρα μέχρι σήμερα, δεν έχει σταματήσει να βγάζει «στη φόρα» τη σήψη και τον παρασιτισμό ενός συστήματος που μετράει τα πάντα με μοναδικό κριτήριο το κέρδος.

Τείχος ανοσίας: ολημερίς το χτίζουμε, το βράδυ γκρεμίζεται Παρά τη σχετική αύξηση στους ημερήσιους ρυθμούς στη χώρα μας, το ποσοστό των ανθρώπων που έχουν εμβολιαστεί πλήρως, μετά βίας φτάνει στο 20% και αυτό μετά από σχεδόν 6 μήνες εμβολισμών... Επιβεβαιώνονται, δηλαδή, οι επισημάνσεις που από την πρώτη στιγμή έκανε το ΚΚΕ, ότι ο εμβολισμός, αν και αναγκαίος, είναι μια διαδικασία που θα πάρει χρόνο και δεν υπάρχει κανένα περιθώριο να μη ληφθούν όλα τα υπόλοιπα αναγκαία μέτρα. Δυστυχώς μέσα σε αυτούς τους 6 μήνες έχουμε θρηνήσει χιλιάδες νεκρούς στη χώρα μας, πολλοί από τους οποίους θα μπορούσαν να έχουν σωθεί. Η κυβέρνηση και τα αστικά ΜΜΕ, στη γνωστή λογική της ατομικής ευθύνης, δεν χάνουν ευκαιρία να στοχοποιήσουν τον λαό και τη νεολαία ως… αρνητές του εμβολίου, χρεώνοντάς τους αυτούς τους ρυθμούς σαλιγκαριού. Και σαν από θαύμα, κάθε φορά που «ανοίγει» η πλατφόρμα για μια καινούρια ηλικιακή ομάδα, οι ίδιοι άνθρωποι πανηγυρίζουν για τη μεγάλη συμμετοχή και προθυμία που καταγράφεται! Η αλήθεια είναι πως η καθυστέρηση στους εμβολιασμούς οφείλεται στους ανταγωνισμούς μεταξύ

Δόσεις ανά 100 ανθρώπους Χάρτης: «New York Times» Στοιχεία: «Our World in Data»

Χωρίς δεδομένα

Στον χάρτη αποτυπώνεται η τεράστια ανισομετρία με την οποία προχωρά ο εμβολιασμός παγκόσμια. Οι πιο ισχυρές καπιταλιστικές χώρες προπορεύονται και οι πιο φτωχές μένουν δραματικά πίσω, κάτι που -εκτός των άλλων- εγκυμονεί κινδύνους για αναζωπυρώσεις τις πανδημίας.

κρατών και εταιρειών, στο κριτήριο του κέρδους για το τί, πότε και σε ποιά ποσότητα θα παραχθεί. Αυτά μεταφράζονται σε καθυστερήσεις στην παραγωγή και την παράδοση των δόσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ΕΕ πηγαίνει τώρα στα δικαστήρια την «AstraZeneca» ζητώντας αποζημίωση 10 ευρώ για κάθε μέρα που καθυστέρησε να της παραδώσει μια δόση. Μέσα σε έναν κυκεώνα καθημερινών ειδήσεων που αφορούν από ποσοστά αποτελεσματικότητας του κάθε εμβολίου μέχρι περιστατικά ανεπιθύμητων παρενεργειών, ο καθένας καλείται, χωρίς να έχει τις απαραίτητες γνώσεις, να «βγάλει άκρη» και να αποφασίσει μόνος του τι είναι το καλύτερο να κάνει. Φτάσαμε να ακούμε την πρόεδρο της Εθνικής

Επιτροπής Εμβολιασμών να απευθύνει… «περίπου σύσταση» προς τις γυναίκες που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία να «αποφεύγουν» το εμβόλιο της «AstraZeneca». Ποιες γυναίκες πρέπει να το κάνουν αυτό; Με ποια κριτήρια; Ποιος παίρνει την ευθύνη για την επιλογή του ενός ή του άλλου σκευάσματος; Καμία απάντηση σε τέτοια ερωτήματα, που όπως φαίνεται είναι «ψιλά γράμματα» για την κυβέρνηση, αφού με δική της ευθύνη δεν υπάρχει ουσιαστική επιδημιολογική παρατήρηση, επαρκής παρακολούθηση εμβολιασμένων κ.ο.κ. Εδώ, φυσικά, βρίσκουν έδαφος και οι κάθε λογής «ψεκασμένοι» τους οποίους κατακεραυνώνει σε κάθε ευκαιρία η κυβέρνηση, αλλά είναι τελικά η ίδια που βάζει βούτυρο στο ψωμί τους.

Οδηγητής

Εμβόλιο: από όπλο της ανθρωπότητας κατά του ιού, όπλο στην αρένα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών Όταν τα εμβόλια ήταν ακόμα σε φάση έρευνας, ακούγαμε συνεχώς διαβεβαιώσεις ότι θα ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα (πχ πρόγραμμα COVAX) για να φτάσουν αυτά σε όλες τις χώρες του πλανήτη, ανεξάρτητα από την οικονομική τους ισχύ. Την ίδια ώρα, οι πιο ισχυρές καπιταλιστικές χώρες «έκλειναν» συμφωνίες δισεκατομμυρίων με τις φαρμακοβιομηχανίες, «καπαρώνοντας» πολλαπλάσιο του πληθυσμού τους αριθμό δόσεων, που δεν είχαν ακόμα παραχθεί. Σήμερα, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων «Our World in Data» του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, μόλις δύο χώρες, οι ΗΠΑ και η Κίνα έχουν χορηγήσει στους πολίτες τους πάνω από το 50% των δόσεων που έχουν χορηγηθεί παγκόσμια, ενώ ο πληθυσμός τους αθροιστικά αντιστοιχεί περίπου στο 22% του παγκόσμιου πληθυσμού. Την ίδια ώρα υπάρχουν χώρες της Αφρικής στις οποίες δεν έχει εμβολιαστεί ακόμα ούτε ένας άνθρωπος! Σε αυτό το πλαίσιο, το εμβόλιο από όπλο της ανθρωπότητας κατά του κορονοϊού, μετατρέπεται σε όπλο για την προώθηση γεωπολιτικών συμφερόντων μέσω της λεγόμενης «διπλωματίας του εμβολίου». Κίνα και η Ρωσία προσπαθούν να ενισχύσουν τη θέση τους στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό δίνοντας βάρος στις εξαγωγές, ενώ και η ΕΕ θέτει ανταγωνιστικούς στόχους για τα δικά της μονοπώλια, για να γίνει «ο μεγαλύτερος παραγωγός εμβολίων στον κόσμο». Από την άλλη οι ΗΠΑ δεν κάνουν μέχρι τώρα καθόλου εξαγωγές εμβολίων, ενώ απαγορεύουν ακόμα και τις εξαγωγές των υλικών που χρειάζονται για να παραχθούν εμβόλια. Αυτά είναι τα στοιχεία που «βαραίνουν» στη στάση και τις προτάσεις που καταθέτει η κάθε πλευρά, με κριτήριο τα ιδιαίτερα συμφέροντά της. Έτσι εξηγείται και η περιβόητη πρόταση Μπάιντεν για μερική «άρση» της πατέντας με αποζημίωση στις εταιρείες και όχι κατάργησή της. Είναι μια πρόταση που αν υλοποιηθεί, με βάση τα όσα αναφέραμε, θα πλήξει κυρίως τους ανταγωνιστές των ΗΠΑ. Άλλωστε, την... «ευαισθησία» τους για την «παγκόσμια υγειονομική κρίση» την είδαμε στις 8 φορές (!!!) που τόσο

Σύμφωνα με δημοσιεύσεις Αμερικανών επιστημόνων, οι ΗΠΑ έχουν δαπανήσει περισσότερα από 100 δισ. δολάρια στη βιομηχανία επιθετικών βιολογικών όπλων τα τελευταία 20 χρόνια. Στις ΗΠΑ υπάρχουν 13.000 βιολόγοι και 400 εργαστήρια που ασχολούνται με τη δημιουργία νέων στελεχών επιθετικών φονικών μικροβίων που είναι ανθεκτικά σε εμβόλια. Συνολικά το αμερικανικό Πεντάγωνο έχει δημιουργήσει 1.495 εργαστήρια σε όλο τον κόσμο, που δεν λογοδοτούν στις κυβερνήσεις των χωρών όπου λειτουργούν και η δράση τους είναι αδιαφανής. Αυτό, βέβαια, δεν εμποδίζει σήμερα τις ΗΠΑ να κατηγορούν την ανταγωνίστριά τους, Κίνα, για εγκληματικές πράξεις αμέλειας όσον αφορά το ξέσπασμα της πανδημίας...

επί Τραμπ όσο και επί Μπάιντεν οι ΗΠΑ, μαζί με άλλα κράτη με ισχυρή φαρμακοβομηχανία, απέρριψαν στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου αντίστοιχες προτάσεις άλλων χωρών. Μόνο θλιβερή μπορεί να χαρακτηριστεί, λοιπόν, η κοκορομαχία που παρακολουθήσαμε ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος... είχε προτείνει πρώτος το ίδιο με τον Μπάιντεν.

Η αντιπαράθεση για τη προέλευση του κορονοϊού Το τελευταίο διάστημα έχει «ζεσταθεί» ξανά η συζήτηση για την προέλευση του ιού SARS-Cov-2, για το αν δηλαδή, μεταφέρθηκε στον άνθρωπο από κάποιο ζώο (πιθανώς νυχτερίδα) ή αν διέφυγε κατά λάθος από κάποιο εργαστήριο. Αφορμή στάθηκε η «διαρροή» έκθεσης των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών, σύμφωνα με την οποία τρεις ερευνητές από το Ινστιτούτο Ιολογίας της Γουχάν νοσηλεύτηκαν με συμπτώματα παρεμφερή με αυτά της ασθένειας COVID-19 το Νοέμβρη του 2019, ένα μήνα προτού η Κίνα αναφέρει τα πρώτα κρούσματα. Μετά το δημοσίευμα ο πρόεδρος των ΗΠΑ ζήτησε από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ να «διπλασιάσουν τις προσπάθειές τους» όσον αφορά τη διερεύνηση της προέλευσης του ιού. Την εκδοχή ότι ο ιός είναι κατασκευασμένος σε κινέζικο εργαστήριο είχε υιοθετήσει από την πρώτη στιγμή ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντ. Τραμπ, που μιλούσε μάλιστα για «κινεζοϊό». Δεν μπορούμε να μη σχολιάσουμε το γεγονός ότι πολλά μέσα ενημέρωσης -και στη χώρα μας- που κατακεραύνωναν τότε τον Τραμπ για διασπορά θεωριών συνομωσίας, δεν χάνουν την ευκαιρία να τονίσουν ότι «δεν πρέπει να αποκλείουμε κανένα ενδεχόμενο», τώρα που ο «προοδευτικός» Μπάιντεν λέει τα ίδια. Είναι πολύ δύσκολο να διακρίνει κανείς πού βρίσκεται η αλήθεια σε αυτή την αντιπαράθεση καθώς είναι περισσότερο πολιτική παρά επιστημονική. Ακόμα και πολλές από τις επιστημονικές έρευνες που δημοσιεύονται δεν είναι απαλλαγμένες από την επιρροή του μεγάλου ανταγωνισμού της εποχής μας: αυτού μεταξύ των ΗΠΑ και τις Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Είναι



Ιούνιος 2021

προφανές ότι τα ζητήματα που αφορούν ένα τόσο μεγάλο θέμα όπως η πανδημία (προέλευση, αντιμετώπιση της κλπ) που «ακουμπά» όλο τον πλανήτη και αφήνει το αποτύπωμά του στις διεθνείς εξελίξεις εδώ και πάνω από ένα χρόνο, δεν θα μπορούσαν να μείνουν έξω από αυτό τον ανταγωνισμό. Βέβαια την ίδια ώρα που ΗΠΑ και Κίνα τα «δίνουν όλα» στη μεταξύ τους κόντρα, οι λαοί και στις δύο χώρες έρχονται αντιμέτωποι με όλα τα βάσανα που γεννά ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, στα οποία έχει προστεθεί η απειλή της πανδημίας. Ταυτόχρονα, δεν περνά απαρατήρητη και η αποκάλυψη του επικεφαλής επιδημιολόγου και συμβούλου του Λευκού Οίκου, Άντονι Φάουτσι, πως οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν στο παρελθόν με 600.000 δολάρια το Ινστιτούτο Ιολογίας της Γιουχάν ώστε να μελετηθεί αν οι κορονοϊοί της νυχτερίδας μπορούν να προσβάλουν τον άνθρωπο. «Τρομάξαμε πολύ με τον SARS-CoV-1, το 2002 - 2003, όπου αυτός ο συγκεκριμένος ιός μεταδόθηκε αναμφίβολα από νυχτερίδα σε ενδιάμεσο ξενιστή, πυροδοτώντας μια επιδημία και πανδημία», είπε, σε άλλη μια παραδοχή ότι η νέα πανδημία κάθε άλλο παρά «κεραυνός εν αιθρία» ήταν. Παρ’ όλα αυτά οι έρευνες για εμβόλια και θεραπείες κατά των κορονοϊών δεν προχώρησαν μέχρι να γίνει σίγουρο το κέρδος που θα απέφεραν στις εταιρείες. Αντίστοιχα, τα δημόσια συστήματα υγείας σε ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο όχι απλά δεν θωρακίστηκαν για να μπορούν να αντιμετωπίσουν μια πανδημία, αλλά ήταν πολύ πίσω και από τις πάγιες ανάγκες.

Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα! Πατέντες, εμπορικοί πόλεμοι, τεράστιες αντιθέσεις, κριτήριο κόστους-οφέλους, εργαλειοποίηση της επιστήμης, αποθέωση της ατομικής ευθύνης. Από όπου και αν το πιάσει κανείς, αυτό το σύστημα «βρωμάει» και «φωνάζει» ότι η ανατροπή του είναι όρος για να πάρουμε ανάσα. Για να μην συνηθίσουμε να χάνονται άδικα κάθε μέρα ανθρώπινες ζωές, για να είναι τα μεγάλα επιτεύγματα της επιστήμης γρήγορα διαθέσιμα για όλους, για να μπορεί να αναπτύσσεται διεθνής συνεργασία ανάμεσα στους λαούς, χρειάζεται να φύγει από τη μέση το καπιταλιστικό κέρδος, χρειάζεται κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, κεντρικός σχεδιασμός και εργατική εξουσία. Η πανδημία, η νέα καπιταλιστική κρίση δείχνουν τη γύμνια του καπιταλισμού. Οι λαοί σε όλο τον κόσμο είναι αυτοί που μπορούν να τον στείλουν στα σκουπίδια της Ιστορίας. Για να σταματήσουν να περνάνε χρόνια που η νέα γενιά δεν τα ζει όπως θα ήθελε και όπως θα μπορούσε με βάση τις δυνατότητες της εποχής. Το σύνθημα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» αναδεικνύεται πιο επίκαιρο από ποτέ!

Τα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ

δίνουν «τρόπο» στην οργή!

ε όλη τη χώρα διεξάγονται με πολύ μεγάλη επιτυχία αυτή την περίοδο τα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ! Οι πλατείες και τα πάρκα γεμίζουν μαθητές που δίνουν τον δικό τους παλμό και ζωντάνια, δημιουργούν, συζητούν, τραγουδούν και είμαστε σίγουροι πως έτσι θα συνεχίσουν και τα επόμενα που θα διεξαχθούν μέσα στον Ιούνη! Υπάρχει λόγος, όμως, για αυτή την επιτυχία! Τα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ δίνουν απάντηση σε ό,τι νιώθουν, σκέφτονται

και έχουν ανάγκη να κάνουν χιλιάδες μαθητές μετά από 1,5 χρόνο πανδημίας και μηνών εγκλεισμού! Ο «Οδηγητής» έλαβε επιστολές από τις μαθητικές οργανώσεις της ΚΝΕ σε Πάτρα και Πειραιά, για το πώς προετοιμάζουν τα Φεστιβάλ τους. Το μόνο που μπορούμε να σχολιάσουμε είναι πως οι μαθητές για ακόμα μια φορά επιβεβαιώνουν ότι είναι για τα «πολλά», τα όμορφα και δημιουργικά που μας γεμίζουν όλους με αισιοδοξία και δύναμη!

Πάτρα

ίγο πολύ είμαστε όλοι οργανωτές του Φεστιβάλ και αυτό είναι ήδη επιτυχία! Με πολλή όρεξη, ενθουσιασμό και θέληση για δράση οι μαθητές μέλη και φίλοι της ΚΝΕ στην Πάτρα προετοιμάζουν το μαθητικό φεστιβάλ. Αυτό που θα κάνει τo Φεστιβάλ ξεχωριστό και επιτυχημένο, είναι το γεγονός πως ενώνει τις δυνάμεις πολλών μαθητών της πόλης που θέλουν «να δώσουν τρόπο στην οργή» τους! Οι μαθητές που προβληματίζονται και αγανακτούν με την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο σχολείο τους, στις δουλειές των γονιών τους, έχουν την ευκαιρία να συζητήσουν τα «πολλά γιατί» που τους απασχολούν. Οι σκεϊτάδες της πόλης μας ενώνουν τη φωνή τους και διεκδικούν να έχουν χώρους που να μπορούν να αθληθούν. Οργανώνουν το δικό τους event, με στόχο να ακουστεί σε όλη την πόλη το αίτημά τους.

Μαθητές από γειτονιές της πόλης όπου το φαινόμενο των ναρκωτικών παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις, ξεκίνησαν καμπάνια ενημέρωσης των μαθητών της περιοχής, φτιάχνοντας ερωτηματολόγιο, παιχνίδι και έκθεση ενάντια στα ναρκωτικά. Μαθητές που δεν αντέχουν να βλέπουν εικόνες σαν και αυτές που πρόσφατα είδαμε στην Παλαιστίνη, αναλαμβάνουν να υπάρχει χώρος αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης. Και στην Πάτρα, και πανελλαδικά τα Μαθητικά Φεστιβάλ είναι και «όαση» για να κάνουν οι μαθητές ό,τι έχουν στερηθεί όλους αυτούς τους μήνες... Πάνε στις πρώτες συναυλίες της χρονιάς, χορεύουν, παίρνουν μέρος σε αθλητικά τουρνουά και επιδείξεις! ΟΒ Πάτρας της ΚΝΕ

Πειραιάς

πείρα που απέκτησαν οι μαθητές από τις φετινές μεγάλες μαθητικές κινητοποιήσεις «σημαδεύει» τα Μαθητικά Φεστιβάλ και επιβεβαιώνει πως είναι «ανάσα» για όλους μας ο αγώνας για να νικήσει η ζωή! Τα μαθητικά φεστιβάλ της ΚΝΕ κάθε χρόνο, αποτελούν μια «μικρή εικόνα» για όσα μπορούμε να καταφέρουμε με σχέδιο, μεράκι και εθελοντική δουλειά, όσοι αγωνιζόμαστε για να αλλάξουμε τον κόσμο. Ξεχωριστό συστατικό της επιτυχίας τους, είναι ότι δίνουν χώρο έκφρασης και καλλιτεχνικής δημιουργίας, αποτελούν πραγματική «ανάσα» για χιλιάδες μαθητές σε όλη τη χώρα. Φέτος βέβαια είναι μια διαφορετική χρονιά… Γι’ αυτό τα Φεστιβάλ μας θα είναι ακόμα πιο «ζωηρά», ακόμα πιο μαχητικά, με ακόμα περισσότερους μαθητές να συμμετέχουν. Δεν είναι μόνο ότι έχουμε «πήξει» με την κλεισούρα στο σπίτι, με το κόψιμο κάθε εξωσχολικής δραστηριότητας, το ότι για μήνες ήμασταν όλη μέρα μπροστά σε μια οθόνη. Η φετινή χρονιά ταυτόχρονα μας «δίδαξε» πολλά, γιατί ακολουθήσαμε περισσότεροι τον όμορφο δρόμο του αγώνα. Μάθαμε ότι το δίκιο μας είναι πιο ισχυρό από τις απειλές, την καταστολή και τη συκοφάντηση των αγώνων μας.

Μάθαμε ότι χρειαζόμαστε οργάνωση και συλλογικότητα για να τα «βάλουμε» με έναν αντίπαλο που είναι οργανωμένος και αποφασισμένος, όχι μόνο να κάνει το σχολείο μας όλο και χειρότερο, αλλά θέλει να του λέμε και μπράβο για αυτό! Για όλους αυτούς τους λόγους, είναι πιο «πρόθυμοι από ποτέ» δεκάδες συμμαθητές μας να βοηθήσουν στην επιτυχία των Φεστιβάλ της περιοχής τους με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας. Άλλοι κάνουν πρόβες και θα παίξουν μουσική, άλλοι θα τραγουδήσουν, θα χορέψουν, θα παίξουν σε σκετς. Έχουν «στηθεί» για κάθε Φεστιβάλ ομάδες που το προετοιμάζουν, άλλοι φτιάχνουν πανό ή stencil και έχουμε στολίσει τα σχολεία μας, άλλοι μοιράζουν στις τάξεις το πρόγραμμα και πολλοί ετοιμάζουν ομάδες και συμπληρώνουν το ερωτηματολόγιο… για να κερδίσουν την πρώτη θέση στο παιχνίδι που θα παίξουμε «webex: το θρίλερ της τηλε-εκπαίδευσης»! Είναι δεκάδες τα παιδιά που αγωνιστήκαμε μαζί, αλλά δεν είχαμε προλάβει να γνωριστούμε καλύτερα εξαιτίας του 200ου lockdown... και προετοιμάζοντας το Φεστιβάλ γνωριζόμαστε καλύτερα, ανταλλάζουμε απόψεις και σκέψεις, συμμετέχουμε μαζί στις ομάδες εργασίας. Μαθητικές ΟΒ της Τομεακής Οργάνωσης Πειραιά της ΚΝΕ

Οδηγητής



Ιούνιος 2021

Η ανάγκη των μαθητών για δωρεάν και σύγχρονες αθλητικές υποδομές στο επίκεντρο των μαθητικών Φεστιβάλ!

πανδημία ανέδειξε πιο καθαρά ένα μόνιμο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν χιλιάδες μαθητές και οι οικογένειές τους σε όλη τη χώρα, το «ακριβό εμπόρευμα» αθλητισμός και η έλλειψη ελευθέρων χώρων άθλησης και υποδομών. Οι οικογένειες των μαθητών έδιναν και δίνουν μια περιουσία για την πρόσβαση στον αθλητισμό. Μόνο για το ποδόσφαιρο το κόστος κυμαίνεται στα 30-35 ευρώ το μήνα, ενώ για άλλα αθλήματα μπορεί να είναι και πολύ πιο αυξημένο. Αντίστοιχα, είναι πάρα πολλά εκείνα τα παιδιά που δε μπορούν να ασχοληθούν όπως θα ήθελαν με το άθλημα τους γιατί το κόστος είναι δυσβάσταχτο.

Επίδειξη BMX στην πλατεία Ευόσμου, στην καρδιά των Δυτικών Συνοικιών της Θεσσαλονίκης Δεκάδες μαθητές σε κλίμα ενθουσιασμού έστειλαν μήνυμα διεκδίκησης για τη δημιουργία πάρκων ΒΜΧ, χώρων άθλησης και ψυχαγωγίας. Οι μαθητές της πόλης βρίσκονται «εγκλωβισμένοι» αφού στις γειτονιές δεν υπάρχουν γήπεδα, πάρκα αναψυχής, δημόσια γυμναστήρια με αποτέλεσμα να μην μπορεί κανείς να αθληθεί ελεύθερα, χωρίς να χρειάζεται να βάλει το χέρι στην τσέπη. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που διεκδικούνται τέτοιοι χώροι, αφού το προηγούμενο διάστημα μαθητές είχαν συλλέξει υπογραφές για τη δημιουργία skate park και τις κατέθεσαν στον δήμαρχο Θεσσαλονίκης. Οι μαθητές για ακόμη μια φορά απέδειξαν πως δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια. Η συνέχεια θα δοθεί με νέες δραστηριότητες στα Μαθητικά Φεστιβάλ της πόλης, με συλλογική διεκδίκηση για αναβαθμισμένους χώρους άθλησης, δωρεάν για όλους.

Ο προβληματισμός δυναμώνει και οι μαθητές ζητούν απαντήσεις! Γιατί να μην υπάρχουν ελεύθεροι χώροι στη γειτονιά; Γιατί δε δίνονται χρήματα από κυβερνήσεις, περιφέρειες, δήμους για να αναβαθμιστούν υπάρχουσες υποδομές; Γιατί ιδιωτικοποιούνται χώροι και πάρκα που τα έχουμε τόσο πολύ ανάγκη; Σε αυτούς τους προβληματισμούς τα αθλητικά τουρνουά της ΚΝΕ δίνουν απάντηση! Οι μαθητές ξεδίνουν και περνούν δημιουργικά ένα ελεύθερο απόγευμα τους, συζητούν για την ανάγκη που έχουν να αθλούνται και «δίνουν τρόπο» στην οργή τους με το να οργανώνουν τους δικούς τους αγώνες διεκδίκησης πρόσβασης στον αθλητισμό!

επιχειρηματιών καταπατούν τα δικαιώματα και τις ανάγκες του λαού της περιοχής που αν τα σχέδια τους προχωρήσουν θα χάσει ακόμη και τη βόλτα και το μπάνιο στη θάλασσα!

τα γηπεδάκια έχουν φτάσει πάνω από 100 και το αμέσως επόμενο διάστημα οι μαθητές θα με αγώνες θα πιέσουν τη Δημοτική Αρχή να υλοποιήσει τα αιτήματα τους, που ως τώρα αρνείται. Μέσα από την πλούσια παρέμβαση της ΚΝΕ όλο και περισσότεροι νέοι βλέπουν ότι κάτι όμορφο που εκφράζει τις ανάγκες, τα όνειρά μας μπορεί να μετατραπεί από «θέλω» σε πράξη μέσα από την συλλογική προσπάθεια.

Μαθητές που συμμετείχαν στο Τουρνουά δήλωσαν: Παναγιώτης: «Είμαι περήφανος για τους μαθητές-διοργανωτές και τους αθλητές που συμμετείχαν και ελπίζω η γενιά αυτή να αλλάξει ότι δεν μπόρεσαν να αλλάξουν οι προηγούμενες»

Νίκος: «Το τουρνουά της ΚΝΕ ήταν απλά τέλειο»!

Το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός των τελευταίων ετών στην Ιεράπετρα Κρήτης έδωσε «ανάσα» στους μαθητές της περιοχής

Τουρνουά Beach Volley ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού της Ηγουμενίτσας! Το Σάββατο 22/5 στο Δρέπανο Ηγουμενίτσας πραγματοποιήθηκε τουρνουά με τη συμμετοχή μαθητών, φοιτητών και νέων εργαζομένων. Η νεολαία της περιοχής έχει ανάγκη από την πρόσβαση σε δωρεάν ποιοτικές εγκαταστάσεις άθλησης και αναψυχής. Οι διαχρονικές μεθοδεύσεις ιδιωτικοποίησης του λιμανιού της Ηγουμενίτσας που τώρα εντείνονται για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των μεγαλοεπενδυτών και

Η διοργάνωση των τουρνουά έγινε με μεράκι από πολλούς μαθητές που έφτιαξαν γιγαντοπανό, έβαψαν τις γραμμές στο γήπεδο βόλεϊ ενώ εκατοντάδες συμμετείχαν στους αγώνες μπάσκετ και βόλεϊ διεκδικώντας τη νίκη! Το σύνθημα του Τουρνουά «Ο αθλητισμός είναι ανάγκη. Δεν θα έπρεπε να είναι εμπόρευμα»! έδωσε ώθηση στους μαθητές να ξεκινήσουν συλλογή υπογραφών με αιτήματα για την αναβάθμιση των αθλητικών εγκαταστάσεων στην περιοχή που είναι χρόνια παραμελημένες. Μέλη και φίλοι της ΚΝΕ σε ένδειξη διεκδίκησης, έβαψαν τις γραμμές του γηπέδου βόλεϊ που σχεδόν δεν φαίνονταν. Να σημειωθεί ότι για τη μπογιά που χρησιμοποίησαν έδωσαν το «αστρονομικό» ποσό των 8 ευρώ! Οι υπογραφές για να φτιαχτούν

Γιώργος: Δεν έχω ξαναδεί τον χώρο των ανοιχτών γηπέδων πιο ζωντανό στην ζωή μου»!

Οι μαθητές και στις δυο όχθες του Αιγαίου στέλνουν μήνυμα!

Δυναμώνουμε τον κοινό μας αγώνα σιο!

ά ν μ υ ...γ

για τη ζωή και τη μόρφωση που μας αξίζει!

! ο ι σ μνά ε αφορμή το φετινό 30

...γυ

Βραβευμένα εικαστικά έργα μαθητών σε εκδήλωση με θέμα «Το σοσιαλιστικό μέλλον και ο Κεντρικός Σχεδιασμός» που διοργάνωσε το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας

Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ που θα πραγματοποιηθεί στις 9-10-11 του Ιούλη στη Μυτιλήνη με συμμετοχή και Τούρκων συντρόφων μας, σκεφτήκαμε να «ανακαλύψουμε» το πως είναι το σχολείο στην Τουρκία, αξιοποιώντας και στοιχεία που παραχώρησε στην ΚΝΕ μία συντρόφισσα δασκάλα από την Τουρκία. Η Λέσβος άλλωστε απέχει λιγότερο από 10 χιλιόμετρα από τα παράλια της Τουρκίας. Τελικά, διαφέρουμε τόσο πολύ μεταξύ μας; Τι είναι διαφορετικό και τι ίδιο στην καθημερινότητα ενός Τούρκου συμμαθητή μας;

Κάνουμε τις ίδιες μέρες διακοπές… σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που ενισχύει τις ανισότητες! Όπως και εδώ, στην Τουρκία οι μαθητές κάνουν καλοκαιρινές διακοπές από τις αρχές Ιουνίου έως τις αρχές του Σεπτέμβρη. Το σχολικό έτος χωρίζεται σε 2 εξάμηνα όπου ανάμεσα τους μεσολαβούν διακοπές 2 εβδομάδων. Το εκπαιδευτικό σύστημα στην Τουρκία δεν είναι απόλυτα ίδιο με αυτό της Ελλάδας. Εκεί το σχολείο είναι υποχρεωτικό τα πρώτα 8 χρόνια. Υπάρχουν διαφορετικά είδη σχολείων για να συνεχίσουν οι μαθητές. Κυρίως αυτά είναι τα Γυμνάσια της Ανατολίας, τα Λύκεια, τα Θρησκευτικά και τα Επαγγελματικά Λύκεια. Όπως και στην Ελλάδα, οι δυνατότητες που έχουν οι μαθητές για καλύτερη εκπαίδευση δεν είναι ίδιες για όλους. Για παράδειγμα τα Γυμνάσια της Ανατολίας παρέχουν την καλύτερη εκπαίδευση αλλά υπάρχει μια εισαγωγική εξέταση για όποιον επιθυμεί να εισαχθεί σε αυτά. Αν οι μαθητές θέλουν να λάβουν υψηλές βαθμολογίες σε αυτή την εξέταση, πρέπει να κάνουν επιπλέον μαθήματα σε τμήματα ή σε ιδιαίτερα, γεγονός που κάνει πολύ δύσκολο για τα παιδιά της εργατικής τάξης να μπορούν να συνεχίσουν την εκπαίδευση τους εκεί.

HΞΕΡΕΣ ότι;??

Στην Τουρκία και με την επιδίωξη της κυβέρνησης Ερντογάν δίνουν πολλά λεφτά, από τον προϋπολογισμό που πληρώνει ο λαός, για να μετατραπούν δημόσια σχολεία σε θρησκευτικά. Αυτή η επιδίωξη έχει ξεσηκώσει μεγάλους αγώνες μαθητών και γονιών! Συχνά, αυτά τα σχολεία δεν μπορούν να συμπληρώσουν καν τον απαραίτητο αριθμό μαθητών, αφού οι γονείς δε θέλουν να στείλουν τα παιδιά τους.

Παράλληλα, προφανώς υπάρχουν και τα «καλά» ιδιωτικά. Αν αναλογιστούμε πως σε αυτά για κάθε 12 μαθητές υπάρχει και ένας καθηγητής ή ότι ο αριθμός μαθητών ανά τάξη κυμαίνεται από 10 έως 20 μαθητές και διαβάσουμε παρακάτω τους αριθμούς που ισχύουν για τα δημόσια, μπορούμε να καταλάβουμε το μέγεθος της ανισότητας.

«Αίθουσες κλουβιά» και τηλεκπαίδευση που κρασάρει… Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ακούγαμε από την Υπουργό Παιδείας ότι ο μέσος όρος μαθητών ανά τάξη στην Ελλάδα είναι 17! Και επειδή γέλασαν και τα τσιμέντα, «ήρθε» επιστημονική οδηγία σύμφωνα με την οποία ο κορονοΪός είναι πιο δύσκολο να μεταδοθεί σε μία τάξη με 25 παιδιά από ότι σε μία με 15! Και στη Τουρκία όμως τα πράγματα δεν είναι διαφορετικά. Στα δημόσια σχολεία, κατά μέσο όρο, αντιστοιχεί 1 καθηγητής ανά 44 παιδιά. Και επειδή σε καμία χώρα οι κυβερνήσεις δεν προσλαμβάνουν τους καθηγητές που χρειάζονται, «σκέφτηκαν» να στοιβάζουν από 20 έως 60 μαθητές ανά τάξη! Για να είμαστε βέβαια απόλυτα ειλι-

κρινείς, εντοπίζουμε μια μικρή διαφορά. Ο Υπουργός Παιδείας στην Τουρκία έχει στην ιδιοκτησία του ένα ιδιωτικό σχολείο! Στην Ελλάδα οι Υπουργοί όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων, «αρκούνται» απλά στο να τους κάνουν όλα τα χατίρια… Ταυτόχρονα, ενώ με την τηλεκπαίδευση στην Ελλάδα, πιο συχνά ο υπολογιστής έδειχνε error από ότι τον καθηγητή να κάνει μάθημα, στην Τουρκία όλα πήγαιναν «ρολόι»… Στη γειτονική χώρα υπάρχουν περισσότεροι από 18 εκατομμύρια μαθητές. Σύμφωνα με εκθέσεις του Υπουργείου Παιδείας 4 εκατομμύρια μαθητές δεν είχαν παρευρεθεί ποτέ στον διαδικτυακό ιστότοπο των μαθητών. Επιπλέον, η σύνδεση στο Διαδίκτυο ή οι διαθέσιμες συσκευές δεν επαρκούν για να συμμετάσχουν όλα τα παιδιά στην τηλεκπαίδευση… Προφανώς οι συνθήκες, όπως και στην Ελλάδα, είναι ακόμα πιο δύσκολες για τα προσφυγόπουλα. Τα περισσότερα πρέπει να εργαστούν αντί να πηγαίνουν στο σχολείο, και μάλιστα για πολλές ώρες με πολύ χαμηλό μισθό.

Οι μαθητές βγαίνουν στους δρόμους και των δύο χωρών για να έχουν το σχολείο που τους αξίζει! Οι ίδιοι λόγοι που κινητοποιούν τους μαθητές στην Ελλάδα, κινητοποιούν τους μαθητές και στην Τουρκία! Και αυτοί δεν είναι άλλοι από τη διεκδίκηση ενός καλύτερου σχολείου που θα παρέχει στους μαθητές αναβαθμισμένη μόρφωση, που δε θα τους διαχωρίζει αλλά θα τους στηρίζει ισότιμα όποια διαδρομή και αν ακολουθήσουν στη ζωή τους. Το διήμερό μας αποτελεί εικόνα των δύο λαών που παλεύουν μαζί για το δικό τους μέλλον! Το μέλλον των πολλών, το μέλλον των λαών! Οι κομμουνιστές επαναστάτες σε κάθε χώρο ανοίγουμε το δρόμο έτσι ώστε ο λαός και η νεολαία να φτιάξουν τη δική τους κοινωνία, που θα καλύπτει τις ανάγκες και τα όνειρα τους σε μόρφωση και ζωή!

Οδηγητής



Ιούνιος 2021

Ματιές στα σχολικά βιβλία των ΕΠΑΛ...

ι μαθητές των ΕΠΑΛ ακούν ολοένα και περισσότερο για την «αναβάθμιση» της Τεχνικοεπαγγελματικής Εκπαίδευσης. Η πραγματικότητα, ωστόσο, με την οποία έρχονται αντιμέτωποι είναι διαφορετική! Ορισμένα παραδείγματα από τα βιβλία τους αρκούν για να δείξουν ότι οι γνώσεις και τα εφόδια που παίρνουν μέσα από το σχολείο είναι πολύ μακριά από τις ανάγκες τους, αλλά και από τις δυνατότητες που υπάρχουν με βάση την εξέλιξη των επιστημών.

βιβλίο της Α’ Λυκείου για το μάθημα 1 Παράδειγμα Στο της Φυσικής διαβάζουμε πως: «απευθύνεται

σε μαθητές των Τ.Ε.Ε. που οι συγκυρίες θα τους επιτρέψουν να φτάσουν μέχρι και το Β΄ κύκλο σπουδών». Οι μαθητές των ΕΠΑΛ αντιμετωπίζονται ως «σκάρτοι μαθητές που δεν παίρνουν τα γράμματα» και για αυτό διδάσκονται ότι δεν πρέπει να έχουν «προσδοκίες» να μορφωθούν ολοκληρωμένα. Το σχολείο στο σημερινό σύστημα της αδικίας, οι κυβερνήσεις η μία μετά την άλλη τους καλούν να ξεχάσουν ότι μπορούν και πρέπει να πάρουν όλες τις απαραίτητες γνώσεις και εφόδια για να μπορέσουν να τα βγάλουν πέρα σε έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει και απαιτεί κατανόηση και παρακολούθηση της εξέλιξης της επιστήμης και της τεχνολογίας. Θέλουν τους μαθητές συμβιβασμένους με το ότι θα μαθαίνουν τα «μισά» για την ειδικότητα τους και θα τρέχουν να καλύψουν τα κενά, να παρακολουθήσουν την παραμικρή μεταβολή της τεχνολογίας με καταρτίσεις επί πληρωμή. Σήμερα όμως, καθένας έχει το αυτονόητο δικαίωμα να διδάσκεται ολοκληρωμένα την ειδικότητα στην οποία θέλει να εργαστεί μελλοντικά και να αποκτά ένα στέρεο θεωρητικό υπόβαθρο για να γίνει καλός σε όποιο επάγγελμα διαλέξει στη ζωή του, όποια και αν είναι τα σχέδια του.

βιβλίο «Εργατικό και Αστικό Δίκαιο» διαβάζουμε 2 Παράδειγμα Στο «Αμοιβή μισθωτού: Το ύψος των αποδοχών των εργαζομένων καθορίζεται βασικά με την ατομική σύμβαση εργασίας του καθενός από αυτούς με τον αντίστοιχο εργοδότη του».

Οι μαθητές των ΕΠΑΛ που παράλληλα δουλεύουν, όσοι βρίσκονται σε καθεστώς μαθητείας αλλά και οι απόφοιτοι των ΕΠΑΛ εργάζονται με εξοντωτικά ωράρια, θέτοντας σε κίνδυνο ως και την σωματική τους ακεραιότητα, χωρίς μέτρα προστασίας από την πανδημία, ασφάλιση, βασικό μισθό. Για αυτό οι κυβερνήσεις «έχουν φροντίσει» να μαθαίνουν ήδη από το σχολείο πως δεν μπορούν να έχουν κατοχυρωμένα δικαιώματα, συλλογικές συμβάσεις εργασίας που να προστατεύουν όλους τους εργαζόμενους στον κλάδο τους. Θέλουν οι μαθητές ως αυριανοί εργαζόμενοι να σκύψουν το κεφάλι και να δεχτούν τη δουλειά χωρίς ωράριο και δικαιώματα όπως προωθείται και μέσα από νομοσχέδιο αυτή την περίοδο. Η ΚΝΕ καλεί τους ΕΠΑΛίτες να μάθουν για τα δικαιώματα τους όχι μόνο μέσα από οσα βλέπουν στα σχολικά βιβλία. Να αγωνιστούν για αυτά μέσα στο σχολείο και στους χώρους δουλειάς στο πλευρό των Σωματείων. Να διεκδικήσουν όλη η γνώση που είναι απαραίτητη για να δουλέψουν στο επάγγελμα που διάλεξαν να δίνεται μέσα στο πτυχίο ειδικότητας του ΕΠΑΛ, τα εργαστήρια και τα βιβλία τους να εκσυγχρονιστούν. Η μαθητεία να γίνεται σε εργασιακά αντικείμενα που συνδέονται με τον κλάδο των αποφοίτων των ΕΠΑΛ και με πλήρη εργασιακά δικαιώματα (μισθό, άδειες, ασφάλιση, ιατροφαρμακευτική κάλυψη). Γιατί ο καθένας μόνος του είναι τελικά πιο «εύκολος στόχος». Όλοι μαζί έχουμε τη δύναμη του συλλογικού και οργανωμένου αγώνα!

μάθημα «Σύγχρονες Συναλλαγές» 3 Παράδειγμα Στο διαβάζουμε ότι «όλα τα κράτη με νόμο έχουν

καθορίσει τη νομισματική τους μονάδα. Η Ελλάδα ως νομισματική μονάδα έχει τη δραχμή»! Το βιβλίο της Πληροφορικής της Α’ Λυκείου μας ενημερώνει πως «η μεγαλύτερη καινοτομία σήμερα είναι το Internet»! Τα παραπάνω είναι μόνο ορισμένες αναφορές που μαζί με τους απαρχαιωμένους εξοπλισμούς ηλεκτρονικών υπολογιστών του 2000 στα ΕΠΑΛ, τις τεράστιες υλικοτεχνικές ελλείψεις και ελλείψεις προσωπικού δείχνουν ότι η «αναβάθμιση της Τεχνικοεπαγγελματικής Εκπαίδευσης» είναι στα χαρτιά. Μπορεί οι μαθητές να διδάσκονται μαθήματα Πληροφορικής, Υγείας κ.ά, αλλά η γνώση που λαμβάνουν, οι ειδικότητες και το περιεχόμενο των μαθημάτων τους είναι «πετσοκομμένα» με βάση τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων σε κάθε κλάδο. Είναι, άλλωστε δική τους απαίτηση ένα μεγάλο κομμάτι αποφοίτων να είναι απλά χειριστές της τεχνολογίας και της επιστήμης και όχι γνώστες της. Να νιώθουν ανίκανοι να κατανοήσουν την επιστήμη που είναι ενσωματωμένη σε κάθε πρακτική εφαρμογή. Με αυτό τον τρόπο, με τη μείωση της γενικής εκπαίδευσης, τη θεσμοθέτηση της εργασίας για παιδιά 15 χρονών η μεγαλοεργοδοσία βρίσκει φθηνούς εργαζόμενους που θα δουλεύουν χωρίς δικαιώματα.

Ένας σύγχρονος τόρνος

«Αναβαθμισμένα» κτήρια

Και ένα «μουσειακό έκθεμα» σε εργαστήριο των ΕΠΑΛ

ΦΟΙΤΗΤΙΚΆ ΦΕΣΤΙΒΆΛ ΤΗΣ ΚΝΕ

Μη σταματάς! Να ζεις, να τολμάς, να προχωράς! Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός!

ε οδηγό αυτό το σύνθημα, τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ προετοιμάζουν τα φοιτητικά Φεστιβάλ που θα πραγματοποιηθούν από τον Ιούνη έως τις αρχές Ιούλη σε όλη τη χώρα. Οι φοιτητικές οργανώσεις της ΚΝΕ, μέσα από αυτή την πρωτοβουλία καλούν κάθε φοιτητή να μη σταματήσει να ονειρεύεται τη ζωή, τις σπουδές και το μέλλον που έχει ανάγκη σήμερα, να συνεχίσει να βάζει

απέναντι όλους όσοι του στερούν τα δικαιώματα, του ετοιμάζουν ένα μέλλον ακόμα πιο μακριά από τις ανάγκες του. Να προβληματιστεί και να συζητήσει για την δύναμη που μπορεί να έχει ο αγώνας του, στο πλευρό του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που παλεύουν για μια άλλη κοινωνία, δεν συμβιβάζονται με τη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος.

Έλα μαζί μας! Γνώρισε, δυνάμωσε την ΚΝΕ

Σημαντικές πρωτοβουλίες και δημιουργικότητα

Με αφισοκολλήσεις σε γειτονιές, εξορμήσεις και περιοδείες σε στέκια φοιτητών, ανακοινώσεις σε τηλεμαθήματα φτάνει το κάλεσμα της ΚΝΕ σε χιλιάδες φοιτητές, ανανεώνεται το ραντεβού με πρωτοετείς και δευτεροετείς φοιτητές στους χώρους όπου πραγματοποιήθηκαν τα πρώτα δια ζώσης μαθήματα, οι Γενικές Συνελεύσεις, οι πρώτες γνωριμίες με τους συμφοιτητές τους, με τα μέλη της ΚΝΕ με τους οποίους σφυριλάτησαν δεσμούς μέσα στους αγώνες του τελευταίου χρόνου. Μέσα από τα Φεστιβάλ τους καλούμε να συζητήσουμε για ό,τι προβληματίζει ένα νέο σήμερα, για το πως η πείρα των φετινών φοιτητικών αγώνων θα γίνει η αφορμή να γίνουμε πιο δυνατοί, πιο αποτελεσματικοί στον αγώνα που δίνουμε, πιο επιθετικοί απέναντι σε όσους βάζουν τις ζωές και τις σπουδές μας στο στόχαστρο. Σκοπός των φετινών Φεστιβάλ είναι να γίνουν σημείο συνάντησης με κάθε νέο και νέα που βρέθηκε στο πλευρό της ΚΝΕ, στις φοιτητικές κινητοποιήσεις, στον αγώνα για να ανοίξουν ξανά με ασφάλεια τα πανεπιστήμια, για κάθε νέο που «στήνει αυτί» και πήρε θάρρος βλέποντας χιλιάδες συμφοιτητές του να μη συμβιβάζονται με τα σχέδια της κυβέρνησης για τα πανεπιστήμια, για κάθε νέο που τον ενέπνευσε η στάση των κομμουνιστών στη σχολή του, που θέλει να μάθει περισσότερα για την πρόταση του ΚΚΕ, τον σκοπό και τους στόχους της ΚΝΕ.

Η μεγάλη συμμετοχή όσων προφεστιβαλικών έχουν ήδη πραγματοποιηθεί ανεβάζει τον πήχη για τη δραστηριότητα των οργανώσεων που θα κορυφωθεί στα φοιτητικά Φεστιβάλ. Οι προετοιμασίες μελών και φίλων της ΚΝΕ για να ετοιμαστούν workshop και παρουσιάσεις πάνω σε ζητήματα που αφορούν το επιστημονικό αντικείμενο των σχολών, όπως η πράσινη ανάπτυξη, ο ρόλος των επαναστάσεων στην ιστορική εξέλιξη κ.ά, σε ΑΠΘ, Πάντειο και αλλού, τα φοιτητικά συγκροτήματα που θα συμμετέχουν σε όλη την Ελλάδα, οι αθλητικές δραστηριότητες και άλλες πρωτοβουλίες όπως αυτή των ΤΟ ΠΑΔΑ της ΚΝΕ που φτιάχνουν από την αρχή το ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ του ιδρύματος για να το παραδώσουν στους συμφοιτητές τους, δείχνουν τη διάθεση και το μεράκι των χιλιάδων που θα μπλεχτούν στα φετινά φοιτητικά Φεστιβάλ.

Στην Αττική  Φεστιβάλ της Σπουδάζουσας Αθήνας και των ΤΟ του ΠΑΔΑ στις 18 & 19 Ιούνη στο γήπεδο της Πανεπιστημιούπολης (Ζωγράφου)  Φεστιβαλική εκδήλωση της ΤΟ ΑΣΟΕΕ στις 11 Ιούνη στην πλατεία Πρωτομαγιάς  Φεστιβαλικές εκδηλώσεις της ΤΟ Παντείου στις 11 & 12 Ιούνη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο  Φεστιβαλικές εκδηλώσεις της ΤΟ ΝΟΠΕ στις 11 & 12 Ιούνη στη Νομική σχολή

Στην Κεντρική Μακεδονία  Φεστιβάλ της Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ στις 11 & 12 Ιούνη στα γρασίδια της Φιλοσοφικής (ΑΠΘ)  Στις Σέρρες στις 23 Ιούνη στο θεατράκι Σερρών  Στην Κατερίνη στις 25 Ιούνη στο πάρκο Κατερίνης

Εκδήλωση της ΤΟ ΓΠΑ με θέμα: «Υπάρχει σήμερα ισοτιμία; Η σύγχρονη πραγματικότητα για τη γυναίκα στην Έρευνα»

Με μεγάλη συμμετοχή στην κεντρική εκδήλωση της πρώτης μέρας και cocktail party ολοκληρώθηκε το διήμερο προφεστιβαλικών εκδηλώσεων της ΤΟ ΕΜΠ

Πολύμορφες δραστηριότητες και αθλητικά τουρνουά συνοδεύουν τις προφεστιβαλικές εκδηλώσεις στις σχολές της Αθήνας

Βιβλιοπωλεία, εκθέσεις φωτογραφίας και παρουσιάσεις workshop πάνω στο επιστημονικό αντικείμενο που προετοιμάστηκαν από μέλη και φίλους της ΚΝΕ αποτελούν ξεχωριστή «γωνιά» των Φοιτητικών Φεστιβάλ

Στη Δυτική Μακεδονία  Στην Κοζάνη στις 27 Ιούνη στην κεντρική πλατεία  Στην Πτολεμαΐδα στις 25 Ιούνη στο Πάρκο μνήμης λιγνίτη

Στην Ήπειρο  Στα Γιάννενα στις 2 & 3 Ιούλη στο Παραλίμνιο

Στην Ανατολική Μακεδονία - Θράκη

Στη Δυτική Ελλάδα

 Στην Ξάνθη στις 18 Ιούνη στα Προκάτ  Στην Καβάλα στις 19 Ιούνη στο πάρκο Φαλήρου Στην Κομοτηνή στις 19 Ιούνη στην παλιά Νομική

 Στην Πάτρα στις 2 & 3 Ιούλη στην Πλαζ

Στη Θεσσαλία  Στη Λάρισα στις 12 Ιούνη στη Γαιόπολις (πρώην ΤΕΙ)  Στο Βόλος στις 11 Ιούνη στο Θόλο

Στην Κρήτη  Στο Ηράκλειο στις 20 Ιούνη στο πάρκο Κομμένο Μπεντένι  Στα Χανιά στις 19 Ιούνη στο Πάρκο Ειρήνης & Φιλίας των Λαών

Οδηγητής



Ιούνιος 2021

Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις

για την επιτυχία της άμιλλας στρατολογίας!

α μέλη της ΚΝΕ στην ΟΒ Ιατρικής Αθήνας – από την πρώτη στιγμή - υποδεχτήκαμε με ιδιαίτερο ενθουσιασμό και με ευθύνη την άμιλλα στρατολογίας που προκήρυξε το ΚΣ της ΚΝΕ προς τιμήν του 21ου Συνεδρίου του Κόμματός μας. Θέσαμε τον στόχο μας για το πρώτο 6μηνο του 2021, τον οποίο και υπερκαλύψαμε ήδη, κατακτώντας την πρώτη θέση στην άμιλλα των ΟΒ της Σπουδάζουσας Αθήνας μέχρι στιγμής.

Ο ρόλος του κομμουνιστή γιατρού μπορεί να εμπνεύσει και να παραδειγματίσει τον νέο επιστήμονα Αυτό που ξεχωρίζει είναι η επιμονή της ΟΒ να συζητά, να σχεδιάζει και να παρεμβαίνει σε όλα τα έτη, βάζοντας στο επίκεντρο τις ανησυχίες, τα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες των φοιτητών, δίνοντας απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα που γεννούσε η ίδια η εξέλιξη της πανδημίας και τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος. Η «οργανωμένη απειθαρχία» του Κόμματος από την αρχή της πανδημίας μας έδωσε δύναμη και μας ώθησε να εξετάσουμε με μεγαλύτερη προσοχή πώς θα γίνει πράξη το κάλεσμα αυτό στο χώρο ευθύνης μας. Η στάση των κομμουνιστών γιατρών στα νοσοκομεία, η μάχη για την προστασία της ανθρώπινης ζωής στις ΜΕΘ και στο δρόμο του αγώνα, η ανιδιοτέλεια των εθελοντών γιατρών της Κούβας αναδείχθηκαν σε παράδειγμα και σύμβολο μέσα από την πολύμορφη δράση στη σχολή, με εκδηλώσεις, συζητήσεις, συσκέψεις. Αναδείχθηκε πιο καθαρά ότι για τον αυριανό υγειονομικό υπάρχουν δύο δρόμοι: από τη μια αυτός της υποταγής στο σύστημα που μετρά την αξία της ανθρώπινης ζωής με τη ζυγαριά του κέρδους και αποξενώνει τον γιατρό από την κοινωνική του αποστολή και από την άλλη ο δρόμος για να νικήσει η ζωή, να μπει η επιστήμη στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών. Σε αυτή την προοπτική μπορούμε να κερδίσουμε ακόμα περισσότερους νέους.

ΟΒ με ολόπλευρο σχέδιο και πρωτοπόρα δράση στον αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες των νέων Το περιεχόμενο της συζήτησης που επιδιώκαμε να ανοίξει έγινε υπόθεση της ίδιας της ΟΒ, απαντήθηκαν ιδεολογήματα που επιδρούν, οργανώσαμε την αποκάλυψη των θέσεων των άλλων πολιτικών δυνάμεων. Όλα αυτά συνδυάστηκαν με την πρωτοπόρα παρέμβαση των μελών της ΚΝΕ στον φοιτητικό σύλλογο. Στη διάθεση δεκάδων φοιτητών να στρατευθούν στην αντιμετώπιση του ιού, βρήκε εύφορο έδαφος η πρόταση των εκλεγμένων μας στο ΔΣ για εθελοντική συνεισφορά των τελειόφοιτων Ιατρικής στα νοσοκομεία. Τα ερωτήματα ήταν πολλά. «Πώς γίνεται με αυτή την κατάσταση που επικρατεί στα νοσοκομεία, να κλείνουν την σχολή; Τώρα δεν υπάρχει περισσότερη ανάγκη από ποτέ να εκπαιδευτώ, να βοηθήσω; Αύριο πώς θα σταθώ στην κλινική που θα εργάζομαι χωρίς τα αναγκαία γνωστικά εφόδια;» Απάντηση έδωσαν τα αιτήματα που διαμόρφωσαν τα μέλη της ΚΝΕ μαζί με άλλους φοιτητές στα έτη. Ιεραρχήθηκαν καίρια ζητήματα όπως ο εμβολιασμός όλων των φοιτητών, η επιστροφή σε κλινικές, εργαστήρια και αμφιθέατρα με όλα τα απαραίτητα μέτρα για τη διαφύλαξη της υγείας μας. Στην συνέχεια, συζητήθηκαν οι τρόποι, τα μέσα και οι μορφές πάλης που διαθέταμε για να διεκδικήσουμε τα αιτήματά μας. Για να ξεπεράσουμε την αδράνεια της πλειοψηφίας του ΔΣ που κρατούσε ανενεργό το σύλλογο πήραμε την απόφαση και συγκροτήσαμε μαζί με άλλους πρωτοπόρους φοιτητές, την Επιτροπή Αγώνα Ιατρικής ως εστία αγώνα και συζήτησης για τις σπουδές που έχουμε ανάγκη. Η δράση της επιτροπής αποτέλεσε σημείο αναφοράς για κάθε φοιτητή που ήθελε να αγωνιστεί, να γνωρίσει τη σχολή, να ξεφύγει από τον εγκλεισμό. Δίπλα στις κινητοποιήσεις και τις συνελεύσεις, η δράση της επιτροπής σταδιακά εμπλουτίστηκε με περισσότερες πρωτοβουλίες που αγκαλιάζουν όλες τις ανάγκες ενός νέου, όπως την πρόσβαση στον πολιτισμό, στον αθλητισμό και την ψυχαγωγία. Διοργανώθηκαν πεζοπο-

ρίες, εκθέσεις, αθλητικές και μουσικές δραστηριότητες, προβολές ταινιών. Με την πρωτοπόρα τους δράση τα μέλη της ΚΝΕ αναγνωρίστηκαν, άνοιξαν δίαυλο επικοινωνίας με περισσότερους συμφοιτητές τους.

Θα βγούμε «πρώτη» ΟΒ σε όλη την Ελλάδα! Η παρέμβαση της ΟΒ γύρω από κάθε ζήτημα είχε σταθερό προσανατολισμό την ανάδειξη νέων και πιο πολλών υποψήφιων μελών της ΚΝΕ. Σταθερά στις συνεδριάσεις της ΟΒ απασχόλησε το ζήτημα πώς θα γινόμαστε πιο ικανοί να πείθουμε, χωρίς ωστόσο αυτό να αφορά μόνο στα «κατάλληλα» επιχειρήματα, αλλά και στην αξιοποίηση των υλικών και των επεξεργασιών που διαθέτουμε, στην επιλογή τρόπων που θα εμπνεύσουν σε κάθε φίλο της ΚΝΕ τη θέληση για δράση. Η τακτική συνεδρίαση της ΟΒ, η θεματική συζήτηση με άρθρα του «Οδηγητή» και του Ριζοσπάστη, ο έλεγχος για την αξιοποίηση του «Οδηγητή» του οποίου τη διακίνησή τριπλασιάσαμε, η βήμα το βήμα επεξεργασία της παρέμβασής μας στον φοιτητικό σύλλογο, έδωσαν «φτερά» στα μέλη της ΚΝΕ ώστε να θέσουν πιο ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων για την παρέμβασή μας στην σχολή. Μπροστά στα φοιτητικά φεστιβάλ της ΚΝΕ θέτουμε ακόμα πιο φιλόδοξους στόχους και καλούμε σε άμιλλα την πρωτοπόρα σε στρατολογίες φοιτητική ΟΒ της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας! Ραντεβού στο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ για να βραβεύσουμε το νικητή! Δημήτρης Γκιώνης, μέλος του Περιφερειακού Συμβουλίου Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ

Το μεγάλο «business plan» των Πανεπιστημίων

ο τελευταίο διάστημα έχει φουντώσει η συζήτηση για νέες συγχωνεύσεις και κλείσιμο Τμημάτων στα Πανεπιστήμια. Οι φοιτητές γίνονται για ακόμη μια φορά πειραµατόζωα στους σχεδιασµούς των κυβερνήσεων για τον χάρτη των ΑΕΙ. Η αρχή γίνεται από το Πανεπιστήμιο Πατρών που ανακοίνωσε το κλείσιμο 4 τμημάτων. Μάλιστα οι αλλαγές αυτές παρουσιάστηκαν σαν επιλογή του ίδιου του Ιδρύματος όπως προκύπτει από τον «Στρατηγικό Σχεδιασμό για την

Τι είναι οι συμφωνίες αυτές; Ο 4ετής προγραμματισμός των ΑΕΙ δεν είναι κάποιο «νέο φρούτο» αλλά προβλεπόταν ήδη από το νόμοπλαίσιο Διαμαντοπούλου (του 2011). Με τις συμφωνίες αυτές, τα Πανεπιστήμια καθορίζουν τα βήματα και το χρονοδιάγραμμα για να «πιάσουν» τους στόχους που τους έχουν θέσει η ΕΕ και οι κυβερνήσεις για λογαριασμό των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Με βάση την τήρηση των όρων της προγραμματικής συμφωνίας και την απόδοση κάθε ιδρύματος θα καθορίζεται και η χρηματοδότησή τους. Στην πράξη με μοχλό τη σύνδεση της χρηματοδότησης με την «αξιολόγηση» κάθε πανεπιστήμιο:  Θα ανταγωνίζεται τα υπόλοιπα για να επιβιώσει, λειτουργώντας με όρους επιχείρησης, εσόδων-εξόδων, περικοπής «δαπανών» και προσωπικού.  Θα πουλάει τα πάντα: Προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών, έρευνα, ταχύρρυθμα προγράμματα κατάρτισης, «θερινά σχολεία» και ο φοιτητής-πελάτης θα χώσει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να αγοράσει το εκπαιδευτικό προϊόν.  Θα κυνηγά ιδιώτες χορηγούς-επενδυτές παραχωρώντας τομείς της έρευνας, της λειτουργίας, της φοιτητικής μέριμνας, της εκπαιδευτικής διαδικασίας, εξαρτώντας την ύπαρξη και τη λειτουργία του από τις επιχειρήσεις.  Θα προσαρμόζει συνεχώς τα προγράμματα σπουδών του στις εφήμερες ανάγκες της αγοράς για να προσελκύσει φοιτητές-πελάτες και ιδιωτική χρηματοδότηση.

Ακαδημαϊκή Έρευνα και Ανάπτυξη» που ψήφισε η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου. Στην ίδια κατεύθυνση όλα τα Πανεπιστήμια υποβάλουν αυτό το διάστημα στην Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΘΑΑΕ) τα δικά τους «business plan», που κατ’ ευφημισμό ονομάζονται «προτάσεις για τον τετραετή προγραμματισμό 2022 - 2025» προκειμένου να συναφθούν οι «συμφωνίες προγραμματικού σχεδιασμού» με το υπουργείο Παιδείας.

Το ανοιγοκλείσιμο τμημάτων και τις σπουδές-σούπα θα τις «πληρώσουν» για άλλη μια φορά οι φοιτητές που θα παίρνουν ένα πτυχίο λειψών γνώσεων και περιορισμένης πρόσβασης στο επάγγελμα, ένα πτυχίο με ημερομηνία λήξης.

Με «ευαγγέλιο» τους στόχους και τα κριτήρια της αγοράς Οι προγραμματικές συμφωνίες αποτελούν βασικό μοχλό προώθησης της επιχειρηματικής δραστηριότητας μέσα στα Ιδρύματα. Έρχονται να συμβάλλουν στην παραπέρα κατηγοριοποίηση των τμημάτων, στην περαιτέρω απαξίωση των σπουδών και των πτυχίων που αυτά απονέμουν. Οι προγραμματικές συμφωνίες αποτελούν σημαντικό κρίκο της αστικής στρατηγικής για τη διαμόρφωση του πανεπιστημίου που θα περιφρουρήσουν οι νέοι μηχανισμοί καταστολής που θεσπίστηκαν με τον νόμο Κεραμέως - Χρυσοχοϊδη. Οι εξελίξεις αυτές αφορούν το σύνολο των Πανεπιστημίων. Η κυβέρνηση της ΝΔ, κινούμενη σύμφωνα με τη στρατηγική της ΕΕ, θα προχωρήσει σε αναδιάταξη του χάρτη της Ανώτατης Εκπαίδευσης, αξιοποιώντας για αυτό το σκοπό και τη μείωση των εισακτέων μέσω της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής και τις διαγραφές φοιτητών. Ήδη, έχει ανοίξει η συζήτηση για την ανάγκη να «ξεκαθαρίσει το τοπίο των ιδρυμάτων της χώρας». Η υπουργός Παιδείας με δηλώσεις της έχει εξαγ-

γείλει νομοθετική παρέμβαση με πολλαπλές συνέπειες:  Ίδρυση τριετών προγραμμάτων σπουδών με κατεύθυνση «εφαρμοσμένων επιστημών και τεχνολογίας» στο πλαίσιο των πανεπιστημίων, που θα δημιουργηθούν είτε εξαρχής είτε με τη μετατροπή σε τριετή των προγραμμάτων σπουδών που δε θα «προσελκύουν» φοιτητές λόγω της ΕΒΕ. Άλλη μια κατηγορία πτυχίων και αποφοίτων έρχεται να προστεθεί δίπλα στα 5ετή, 4ετή πτυχία και στα 3ετή ιδιωτικά κολέγια, πιέζοντας συνολικά τους όρους εργασίας της υψηλά ειδικευµένης εργατικής δύναµης προς τα κάτω.  Συνολική προσαρμογή και επανεξέταση προγραμμάτων σπουδών στην κατεύθυνση απόκτησης εφήμερων δεξιοτήτων και καταρτίσεων.  Διπλά πτυχία και πτυχία διπλής ειδίκευσης, δηλαδή πτυχία-αχταρμάς χωρίς δομημένο πρόγραμμα σπουδών με αποτέλεσμα ο φοιτητής να μην μπορεί να αποκτήσει στέρεο επιστημονικό υπόβαθρο και σύγχρονη επαγγελματική ειδίκευση στο αντικείμενό του.

Το παράδειγμα του Πανεπιστημίου Πατρών Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πως εκφράζονται αυτοί οι σχεδιασμοί στην πράξη αποτελεί ο Στρατηγικός Σχεδιασμός του Πανεπιστημίου Πατρών. Με πρόσχημα τη μειωμένη χρηματοδότηση, την έλλειψη καθηγητών, υποδομών και εστιών, τον αριθμό των εισακτέων και τις χαμηλές βάσης εισαγωγής, η Σύγκλητος πρότεινε τη συγχώνευση, μετακίνηση, μετονομασία και το κλείσιμο ορισμένων τμημάτων και το Υπουργείο Παιδείας έτρεξε να υλοποιήσει την πλειοψηφία αυτών των προτάσεων. Η υποκρισία περισσεύει! Οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ και οι διοικήσεις των ιδρυμάτων που έσπειραν παντού τμήματα με χρήματα και κατεύθυνση της ΕΕ, πολλές φορές χωρίς επιστημονικό αντικείμενο και τις απαραίτητες υποδομές και προσωπικό, τώρα αξιοποιούν αυτή την κατάσταση ως πρόσχημα για να προχωρήσουν σε νέες συγχωνεύσεις με τα κριτήρια της αγοράς. Οι κυβερνήσεις που έχτισαν το σχολείο της αμάθειας, του εξεταστικού μαραθώνιου, των ταξικών φραγμών, το σχολείο που φτάνει μεγάλο μέρος των μαθητών του να αποτυγχάνει στις εξετάσεις, κουνάνε το δάχτυλο στους ίδιους τους μαθητές και τους προετοιμάζουν για πελατεία στα ιδιωτικά κολέγια! Οι κυβερνήσεις που μειώνουν κι άλλο την κρατική

Οδηγητής

χρηματοδότηση, αρνούνται την πρόσληψη μόνιμων καθηγητών, παραδίδουν τις ελάχιστες εστίες σε ιδιώτες, προχωράνε τα όρια φοίτησης, μειώνουν τις μετεγγραφές, επιβάλουν 10ωρη εργασία στους εργαζόμενους φοιτητές, είναι αυτές που κατηγορούν τους φοιτητές για «εγκατάλειψη των σπουδών τους»! Το πανεπιστήμιο-επιχείρηση, η εμπορευματοποίηση των σπουδών, η μειωμένη κρατική χρηματοδότηση αποτελούν το πρόβλημα και όχι τη λύση σε μια σειρά «διαρθρωτικών προβλημάτων» των ΑΕΙ όπως προπαγανδίζουν στελέχη επιχειρήσεων και αστικών κομμάτων στις σχολές. Είναι χαρακτηριστικό ότι με το ίδιο επιχείρημα, αυτό της βαθύτερης σύνδεσης των σχολών με τις επιχειρήσεις, πριν λίγα χρόνια ίδρυσαν τα τμήματα που σήμερα κλείνουν! Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι το πρόβλημα είναι ακριβώς η υποταγή των ιδρυμάτων στις εκάστοτε ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που ανοιγοκλείνει τμήματα, παίζει με τις ζωές χιλιάδων φοιτητών, δημιουργεί μια στρατιά ανέργων και ευέλικτων εργαζόμενων. Φυσικά το Πανεπιστήμιο Πατρών, όπως κάθε καλή επιχείρηση, δεν έχει στόχο να κλείσει τα παραρτήματά του σε μια σειρά πόλεις αλλά προχωρά σε μια «επιχειρηματική αναδιάρθρωση». Διαβεβαιώνει ότι «η παρουσία του Πανεπιστημίου Πατρών δεν θα σταματήσει σε καμία από τις πόλεις που βρίσκεται σήμερα» αλλά θα αναπτύξει περαιτέρω την επιχειρηματική του λειτουργία, προσαρμοσμένο και στις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας σε περιφερειακό επίπεδο, θέτοντας στόχο «τη δημιουργία Γεωργικής Σχολής και Σχολής Οίνου και Αμπέλου, κοινά προγράμματα σπουδών με άλλα Πανεπιστήμια (πχ ΕΑΠ), επιχειρηματικά πάρκα, ξενόγλωσσα προπτυχιακά προγράμματα σπουδών, μεταπτυχιακά προγράμματα και θερινά σχολεία» με το αζημίωτο. Αυτό ονομάζουν «εκσυγχρονισμό»! Πόσο σύγχρονο, όμως, είναι ένα φοιτητής να μπαίνει στο τμήμα για να βγει μηχανικός και να βγαίνει γεωπόνος, να μην καταφέρνει καν να ολοκληρώσει τις σπουδές του επειδή κλείνει το τμήμα του ή επειδή η σχολή του μεταφέρεται και πρέπει να σηκώσει το κόστος; Πόσο σύγχρονο είναι τμήματα και επιστημονικά αντικείμενα να στερούνται καθηγητών, υποδομών, εξοπλισμού, να δημιουργούνται τμήματα με αντεπιστημονικά και ασύνδετα μεταξύ τους προγράμματα σπουδών; Πόσο σύγχρονο είναι η επιστημονική γνώση και έρευνα να πατάει πάνω στα «θέλω» των επιχειρηματικών ομίλων και όχι στις ανάγκες της κοινωνίας;



Ιούνιος 2021

Από πρόσφατη κινητοποίηση φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Πατρών ενάντια στο κλείσιμο τμημάτων που ανακοινώθηκε.

Σχεδιασμοί στα ΑΕΙ: Σημείο συναίνεσης μεταξύ των αστικών κομμάτων Στα σχέδια της κυβέρνησης έρχεται να προστεθεί η «εποικοδομητική» κριτική του ΣΥΡΙΖΑ. Αντιμετωπίζοντας τους φοιτητές και τις οικογένειές τους σαν «ευρώ» με πόδια και τις σχολές σαν «θυγατρικές» των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων αναφέρεται στα ιδρύματα σαν «φορείς ανάπτυξης των τοπικών κοινωνιών και περιφερειών μέσα από την συμβολή στην οικονομική δραστηριότητα». Στην πραγματικότητα, οι αλλαγές που προωθεί η ΝΔ έρχονται να πατήσουν πάνω στο έργο του ΣΥΡΙΖΑ. Στη θέση των 2ετων προγραμμάτων κατάρτισης που νομοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ εντός των ΑΕΙ η ΝΔ νομοθετεί 3ετή προγράμματα τεχνολογικής ειδίκευσης. Η διατήρηση της υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης αξιοποιείται και από τους δύο για να προχωρήσουν συγχωνεύσεις τμημάτων και η κατηγοριοποίηση πτυχίων, με μια μεγάλη γκάμα αποφοίτων στο ίδιο επιστημονικό αντικείμενο. Η γενίκευση των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, η ισοτίμηση των πτυχίων ιδιωτικών κολλεγίων-πανεπιστημίων είναι έργο και των δύο. Απέναντι στο δίκαιο αίτημα των φοιτητών για την ύπαρξη ενός και μόνο πτυχίου, πανεπιστημιακού επιπέδου στο επιστημονικό αντικείμενο, όπως γίνεται με τις Σχολές Μηχανικών του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, όλες οι κυβερνήσεις απαντούν με επιτροπές, που επιτείνουν την ομηρία και τον ανταγωνισμό χιλιάδων αποφοίτων.

Πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων: Η απάντησή μας στους σχεδιασμούς τους Η λύση στην αγωνία των φοιτητών να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, να αποκτήσουν πτυχίο που θα τους δίνει όλα τα αναγκαία εφόδια για να εργαστούν στο αντικείμενό τους με δικαιώματα, δεν έχει δοθεί μέχρι σήμερα ούτε και μπορεί να δοθεί από τα σχέδια των εκάστοτε διοικήσεων, υπουργών και κυβερνήσεων, στο δρόμο υλοποίησης της στρατηγικής του κεφαλαίου και της ΕΕ για την Ανώτατη Εκπαίδευση. Στην εποχή μας, η αναγκαία σύνδεση του Πανεπιστημίου με την παραγωγή και την κοινωνία μπορεί να υλοποιηθεί προς όφελος των φοιτητών και του λαού. Με κεντρικά σχεδιασμένη παραγωγή και κοινωνικές υπηρεσίες, σε συνθήκες κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και εργατικής εξουσίας. Ο κεντρικός σχεδιασμός στην οικονομία, με κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής και εργατική εξουσία μπορεί να εξασφαλίσει:  Ανάπτυξη και αξιοποίηση της επιστήμης προς όφελος των πολλών, αξιοποιώντας όλες τις σύγχρονες δυνατότητες. Με κριτήριο τις διευρυνόμενες ανάγκες της κοινωνίας και όχι τα κέρδη των λίγων.  Ουσιαστική, ολόπλευρη στήριξη όλων των νέων για να μορφωθούν ολόπλευρα, με παροχή όλων των αναγκαίων υπηρεσιών.  Οργάνωση και περιεχόμενο σπουδών που θα έχει στο επίκεντρο την απόκτηση ολόπλευρης επιστημονικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, με όλη την αναγκαία γνώση να δίνεται στις προπτυχιακές σπουδές.  Συνεχή επιστημονική επιμόρφωση των επιστημόνων με κρατικό σχέδιο, μέσα στα ΑΕΙ, ενισχύοντας και όχι αμφισβητώντας τη γνώση που δίνεται από το πτυχίο. Με τη ματιά μας σε αυτό το Πανεπιστήμιο, του σοσιαλισμού, μπορούμε σήμερα να δυναμώσουμε ακόμη περισσότερο τον αγώνα μας, τη συλλογική διεκδίκηση κόντρα στα σχέδια των εκάστοτε κυβερνήσεων. Με διεκδικήσεις που αντιστοιχούν στις σύγχρονες και πραγματικές μας ανάγκες και στηρίζονται στις δυνατότητες τη εποχής, στην ανάπτυξη της ίδιας της επιστήμης.

ΠΑΓΚΌΣΜΙΑ ΗΜΈΡΑ ΚΑΤΆ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΏΝ

Πρόοδος είναι να παίρνεις τη ζωή στα χέρια σου

και όχι να την παραδίνεις! 26

Ιούνη… Για τη ΚΝΕ θα λέγαμε: Ακόμα μία ξεχωριστή μέρα στην πάλη ενάντια στα Ναρκωτικά, για μια ζωή «ελεύθερη»-όχι «με δόσεις»! Η συγκυρία μοιάζει ιδανική για όποιον θέλει να σκεφτεί «έξω από τα όρια». Τη φετινή «26η Ιούνη» πέρα από το αποτύπωμα της πανδημίας με τα γνωστά δυστυχώς αποτελέσματα, τη στιγματίζουν το χτύπημα στα στεγνά προγράμματα του ΚΕΘΕΑ αλλά και τα «πολλά και διάφορα» που ακούστηκαν με αφορμή τη νομοθέτηση της απελευθέρωσης της καλλιέργειας «φαρμακευτικής» κάνναβης.

Η στάση απέναντι στα ναρκωτικά είναι η στάση απέναντι στη ζωή και το μέλλον, στο που «τοποθετεί» καθένας τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Διακρίνονται ακόμα περισσότερο δύο μεγάλα μπλοκ γύρω και από το ζήτημα των ναρκωτικών. Από την μία όσοι υπηρετούν το καπιταλιστικό σύστημα που επιδιώκει τη διάδοση των ναρκωτικών για τα μεγάλα κέρδη που του προσφέρει. Όσοι προνοούν και παίρνουν μέτρα για την καταστολή στη σκέψη και το μυαλό των νέων σε μια εποχή που η οργή συσσωρεύεται και η αμφισβήτηση για την εξουσία των λίγων,

«Φάρμακο» για τους επενδυτές… Η συνηθισμένη πια «ευρεία» πλειοψηφία στην Βουλή, ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ, επέλεξε λίγες μέρες πριν την παγκόσμια ημέρα να ψηφίσει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο για την Φαρμακευτική Κάνναβη. Πλέον προϊόντα κάνναβης με περιεκτικότητα THC (τετραϋδροκανναβινόλη) άνω του 0,2% θα «εξάγονται ανεξαρτήτως των θεραπευτικών ενδείξεών τους» και χωρίς έγκριση του ΕΟΦ. Και τι αλήθεια έκανε τον Άδωνη να ζητήσει «συγνώμη» από τον Καρανίκα, γνωστό σύμβουλο του Αλέξη Τσίπρα, «συνδιαμορφώνοντας» τελικά το νομοσχέδιο; Ήταν μια… στιγμή παραφροσύνης; Ήταν μια απόλυτα εναρμονισμένη στάση στην κοινή στρατηγική αντίληψη των δύο κομμάτων γύρω από την διαπίστωση για τις «δυνατότητες που δίνει η φαρμακευτική κάνναβη στην ελληνική οικονομία». Παγκόσμια οικονομικά επιτελεία κατατάσσουν την κάνναβη στους ραγδαία αναπτυσσόμενους και επικερδείς βιομηχανικούς κλάδους, με ρόλο στην απορρόφηση λιμνάζοντος κεφαλαίου την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης που διανύουμε. Στην Ευρώπη υπολογίζεται μέχρι το 2028 τα κέρδη να ξεπεράσουν τα 115 δισ. (τα 55,2 δισ. επενδύσεις στη «φαρμακευτική»). Παράλληλα η Ελλάδα, λόγω ευνοϊκότερων κλιματολογικών-εδαφολογικών συνθηκών και γεωγραφικής θέσης, θεωρείται «επενδυτικός παράδεισος» από ομίλους του Ισραήλ και των ΗΠΑ. Αυτό είναι το έδαφος που αναπτύσσονται οι νομοθετικές πρωτοβουλίες διαχρονικά, όπως αυτή του ΣΥΡΙΖΑ το 2016.

αποτελεί για το σύστημά τους τον πιο επικίνδυνο «ιό». Από την άλλη, όσοι παλεύουν και ορθώνουν μέτωπο ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά, ενάντια σε ότι αφοπλίζει τον άνθρωπο και τον μετατρέπει σε σκιά της ζωής του. Είναι επιστήμονες και φορείς, θεραπευτικές κοινότητες και ομάδες οικογενειών. Διαχρονική σε αυτή την κατεύθυνση είναι η πρωτοπόρα δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που παλεύουν για ζωή με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες της εποχής, καταπολεμώντας τις αιτίες που αναπαράγουν το φαινόμενο των ναρκωτικών.

…«φαρμάκι» για το μυαλό και την ψυχή των νέων! Για να βρουν λοιπόν νέα πεδία κερδοφορίας, διαμορφώνουν το βωμό για να θυσιάσουν οι νέοι το μυαλό και τη ζωή τους. Ο συγκεκριμένος νόμος αποτελεί ευθεία επίθεση στην νεολαία! Είμαστε σε μια νέα ποιοτικά φάση. Το νομοσχέδιο αποτελεί την τελευταία πράξη προς την απελευθέρωση της χρήσης και τη νομιμοποίηση της κάνναβης. Επιστρατεύονται αντιεπιστημονικές απόψεις για ένα «παρεξηγημένο φυτό που έχει θεραπευτικές, φαρμακευτικές και ιατρικές ιδιότητές για δεκάδες ασθένειες», την ώρα που η επιστημονική έρευνα για τη θεραπευτική αποτελεσματικότητα συστατικών της κάνναβης είναι σχεδόν ανύπαρκτη! Από την άλλη, πάει πολύ η κυβέρνηση που έχει αφήσει τη χώρα χωρίς ΜΕΘ και γιατρούς εν μέσω πανδημίας να δείχνει τέτοια έγνοια για την υγεία και ανακούφιση των αρρώστων… Μιλάνε για «φαρμακευτική» χρήση αλλά είναι οι πρώτοι που δεν αντιμετωπίζουν την κάνναβη ως φάρμακο. Για αυτό και στην πράξη αρνούνται τα μέχρι σήμερα ερευνητικά δεδομένα καταλήγοντας να ενσωματώνουν τον μπάφο στα τελικά προϊόντα της φαρμακευτικής κάνναβης. Το ΚΚΕ έχει κρυστάλλινη θέση που βασίζεται στα επιστημονικά δεδομένα. Το φυτό της κάνναβης περιέχει εκατοντάδες δραστικές ουσίες των οποίων οι δράσεις και αλληλεπιδράσεις, δεν έχουν ακόμα ερευνηθεί. Μέχρι στιγμής δεν έχει εντοπιστεί κάποια ασθένεια που η κάνναβη

Οδηγητής

να είναι το «φάρμακο επιλογής». Συγκεκριμένες δραστικές ουσίες που μπορούν να απομονωθούν ή και να συντεθούν τεχνητά, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για ιατρικούς σκοπούς, σε πολύ όμως συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπου τα ήδη υπάρχοντα φάρμακα δεν επαρκούν. Προϋπόθεση είναι η πραγματοποίηση κλινικών μελετών, η χορήγησή τους με την ιατρική παρακολούθηση των ασθενών και ο αυστηρός έλεγχος από το ίδιο το κράτος στην παραγωγή, επεξεργασία, διάθεση και χορήγηση αυτών των φαρμάκων, όπως συμβαίνει με όλα τα υπόλοιπα φάρμακα που περιέχουν και ψυχότροπες ουσίες και που ανέκαθεν υπήρχε στην υπάρχουσα νομοθεσία πρόβλεψη. Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι εδώ πρόκειται για ένα πάζλ κινήσεων με άλλους σκοπούς.



Ιούνιος 2021

Δες και αυτό Οι γυναίκες αποτελούν το 1/3 των χρηστών ναρκωτικών ουσιών παγκοσμίως. Οι αιτίες χρήσης και εξάρτησης των ναρκωτικών είναι κοινές και για τα δύο φύλα. Ωστόσο, οι γυναίκες είναι ακόμα πιο ευάλωτες, ψάχνουν να «ξεφύγουν» από τη βαρβαρότητα που ζουν, εξαιτίας της ανισότιμης θέσης τους στην ταξική εκμεταλλευτική κοινωνία, που γεννά και αναπαράγει τις διακρίσεις που βιώνουν σε κάθε πλευρά της ζωής τους, μαζί και τις απαράδεκτες κοινωνικές αντιλήψεις για τη θέση της γυναίκας, τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων. Είναι χαρακτηριστικό πως το κάλπικο επιχείρημα της «ατομικής επιλογής» και της «αυτοδιάθεσης του σώματος» βρίσκει μεγαλύτερη απήχηση στον γυναικείο πληθυσμό. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές φορές προωθείται από γυναίκες- «πρότυπα»- μέσα από social media και διάφορες σειρές, ως «προοδευτική» στάση ζωής. Παρατηρείται μεγάλη απόκλιση στο ποσοστό των γυναικών που κάνουν χρήση και σε εκείνες που προσέρχονται σε προγράμματα απεξάρτησης. Μόλις 1 στους 5 αποδέκτες υπηρεσιών θεραπείας είναι γυναίκα. Το ίδιο το κοινωνικό πλαίσιο θέτει εμπόδια και αποκλεισμούς. Για παράδειγμα, η κοινωνική απαξίωση είναι πιο έντονη για τις τοξικοεξαρτημένες συγκριτικά με τους άντρες. Ειδικά όταν αυτές έχουν παιδιά, ο φόβος της απώλειας της επιμέλειας τις αποτρέπει από την ένταξη σε θεραπευτικό πρόγραμμα, ειδικά από τη στιγμή που δεν υπάρχουν υπηρεσίες φροντίδας και φύλαξης παιδιών για όσο διαρκεί το πρόγραμμα. Γίνεται φανερό πως χρειάζεται εξειδικευμένη πρόληψη, μέριμνα και φροντίδα για τις γυναίκες χρήστριες. Όλα τα προγράμματα πρέπει να συνδέονται συστηματικά με ένα ολοκληρωμένο δίκτυο γυναικολογικών, μαιευτικών και παιδιατρικών υπηρεσιών. Χρειάζεται στήριξη της επιστημονικής έρευνας για τις εξαρτήσεις μέσα από κρατικούς φορείς, με εξειδίκευση στις ανάγκες του γυναικείου φύλου, που θα μελετά ολοκληρωμένα το οικογενειακό περιβάλλον της χρήστριας, τις εξελίξεις στις σχέσεις των δύο φύλων.

Να μην «αποποινικοποιηθεί» η πολιτική που θέλει τους νέους στο περιθώριο Δεν ήταν λίγες οι φορές που εκδηλώθηκε από ορισμένους η αγωνία «να μην μείνει η Ελλάδα πίσω», την ώρα που χώρες του εξωτερικού έχουν νομοθετήσει την «ψυχαγωγική» χρήση της κάνναβης. Με πάθος μια σειρά δήθεν «προοδευτικές» δυνάμεις, σε αυτό το ζήτημα συντάσσονται με την «νεοφιλελεύθερη και συντηρητική» ΝΔ. Tα επιχειρήματά τους είναι αποκαλυπτικά. Λένε πως έτσι θα αντιμετωπιστεί το παράνομο εμπόριο, την ώρα που κρύβουν ότι αντιθέτως θα δυναμώσει όπως γίνεται και με άλλα εμπορεύματα στην ζούγκλα των καπιταλιστικών σχέσεων.

Εκεί που η χρήση της κάναβης νομιμοποιείται Αυξάνεται διαρκώς η χρήση κάνναβης στις ηλικίες 18 - 25 ετών Την περίοδο 2009 - 2018 διπλασιάστηκε η καθημερινή χρήση κάνναβης.

Για κάθε 1% αύξηση της ανεργίας, αυξάνεται 1,5% η χρήση κάνναβης. Παρατηρείται διπλασιασμός των μαθητών που εξαρτώνται από την κάνναβη (από 9% το 2009 σε 17% το 2018). Στοιχεία για τις ΗΠΑ απο την έκθεση του Γραφείου Ναρκωτικών του ΟΗΕ

Από την άλλη το επιχείρημα για «αύξηση των εσόδων του κράτους» μαρτυρά ότι η κατεύθυνση αυτή θα διαμορφώσει έξτρα κίνητρα για να αυξηθεί η χρήση από νέους κάνοντας ακόμα πιο εύκολη την πρόσβαση στην ουσία. Σε αυτό το φόντο και η κυβέρνηση προώθησε και το χτύπημα στα στεγνά προγράμματα, τη θεραπευτική φιλοσοφία του ΚΕΘΕΑ. Ανάγει τη «μείωση βλάβης» σε κεντρικό σκοπό των προγραμμάτων, ρίχνοντας το βάρος στη διαχείριση και συντήρηση του προβλήματος, που κοστίζει φθηνότερα. Παράλληλα στρώνει το δρόμο για τον απόλυτο συμβιβασμό με το φαινόμενο.

Πού οδηγεί «η αθώωση» της κάναβης

1,2%

των μαθητών έκανε πρώτη φορά χρήση κάνναβης πριν από τα 13 έτη.

50,8% θεωρεί ακίνδυνη τη δοκιμή κάνναβης

Ευρωπαϊκού Κέντρου Τεκμηρίωσης και Πληροφοριών για τα Ναρκωτικά για την Ευρώπη (EMCDDA)

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται αύξηση 64% των ατόμων που ζήτισαν θεραπεία από την κάνναβη.

Ευρωπαϊκού Κέντρου Τεκμηρίωσης και Πληροφοριών για τα Ναρκωτικά για την Ευρώπη (EMCDDA)

Η λύση θα δοθεί με όρους σύγκρουσης και προοπτικής

ύση στο πρόβλημα δε μπορεί να δώσει η πολιτική που το γεννά και το αναπαράγει. Η λύση θα δοθεί με όρους σύγκρουσης και προοπτικής. Μονόδρομος είναι να δοθεί βάρος στην πρωτογενή πρόληψη με στόχο τη «μείωση της ζήτησης» και όχι την «μείωση της βλάβης». Η πρόληψη όμως δεν είναι απλά ενημέρωση. Είναι η προβολή ενός άλλου τρόπου ζωής, δημιουργικού. Είναι ενέργειες που θα συμβάλλουν στη διαμόρφωση νέων ανθρώπων με ολοκληρωμένη προσωπικότητα, κριτική ικανότητα, γνώσεις γύρω από τις εξαρτήσεις. Είναι κρίσιμο σήμερα σε μια εποχή που γύρω μας προβάλουν όλο και πιο καθαρά τα αδιέξοδα αυτού του συστήματος, να δοθεί η μάχη για να μην εγκλωβιστούν με ακόμα ένα τρόπο σε αυτά οι χιλιάδες νέοι που μας ενδιαφέρουν. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ έχουν μέτωπο ενάντια σε ό,τι βάζει σε κίνδυνο το μυαλό και την ψυχή των νέων ανθρώπων, σε ό,τι τους θέτει στο περιθώριο. Πρόοδος σήμερα είναι να στέκεσαι όρθιος και κυρίαρχος του εαυτού σου, να γίνεσαι «πρωταγωνιστής» και όχι «κομπάρσος» στη ζωή. Να δίνεις τη μάχη για να κατακτήσεις τους όρους ζωής που αρμόζουν τον 21ο αιώνα!

Με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος

Μπορεί αυτός που δημιουργεί το πρόβλημα να το λύσει;

ίγες μέρες πριν την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος είδαμε χιλιάδες εκτάσεις δασών για άλλη μια χρονιά να καίγονται, περιουσίες φτωχών οικογενειών να γίνονται στάχτη, ζωές να κινδυνεύουν με την καταστροφική πυρκαγιά στα Γεράνεια Όρη. Οι εικόνες αυτές επιβεβαιώνουν με τον χειρότερο τρόπο την υποκρισία της κυβέρνησης και των αστικών κομμάτων που κλίνουν την «πράσινη ανάπτυξη» σε όλους τους τόνους και παρουσιάζονται ως «σωτήρες» του περιβάλλοντος. Γιατί άραγε κυβερνήσεις όπως η σημερινή της ΝΔ ή παλιότερα του ΣΥΡΙΖΑ δρομολογούν «πράσινες» επενδύσεις, αλλά δεν παίρνουν κανένα μέτρο για την προστασία των δασικών οικοσυστημάτων της χώρας, για την πρόληψη των δασικών πυρκαγιών, συντηρούν τις τεράστιες ελλείψεις στην Πυροσβεστική; Γιατί ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, ο μεγάλος υποστηρικτής της «πράσινης μετάβασης», βαφτίζεται υπέρμαχος της «προστασίας του περιβάλλοντος» τη στιγμή που βομβαρδίζει άλλες χώρες (Συρία), πουλάει πυραύλους στο Ισραήλ για να αιματοκυλά τη Γάζα, διατηρεί το πάνοπλο και «ετοιμοπόλεμο» πυρηνικό οπλοστάσιο του ΝΑΤΟ; Πόσο «οικολογική» είναι άραγε αυτή η πολιτική…;

Η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι ασυμβίβαστη με την προστασία του περιβάλλοντος Αν κοιτάξουμε πίσω από αυτά τα «παράδοξα» θα διαπιστώσουμε ότι σήμερα δυναμώνουν οι φωνές που παρουσιάζουν την «πράσινη οικονομία» και τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας ως μοναδική διέξοδο για τα οξυμένα περιβαλλοντικά προβλήματα, τους αέριους ρύπους, την κλιματική αλλαγή, τις οικολογικές καταστροφές κλπ. Η έξαρση των συζητήσεων για την κλιματική αλλαγή διεθνώς αλλά και στην χώρα μας, με την πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή σχετικά με τη διαμόρφωση ελληνικού κλιματικού νόμου, γίνεται σε συνθήκες ξεσπάσματος νέας κρίσης στη διεθνή καπιταλιστική οικονομία. Πάνω σε αυτό το έδαφος αναπτύσσονται ανταγωνιστικά συμφέροντα, αντιθέσεις, πεδία κερδοφορίας και αντίστοιχοι σχεδιασμοί, όπως το «Πράσινο New Deal». Πίσω από το υποκριτικό ενδιαφέρον των αστικών κυβερνήσεων για το περιβάλλον κρύβεται ο στόχος για τη διαμόρφωση κινήτρων για νέες κερδοφόρες επενδύσεις ώστε να δοθεί νέα προσωρινή ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Έτσι, ακόμα και η «αντιμετώπιση της κλιματικής μεταβολής» αξιοποιείται από τους καπιταλιστές προς όφελος των κερδών τους. Κανείς από τους καπιταλιστές και τα κράτη τους στην πραγματικότητα δεν ενδιαφέρεται για το περιβάλλον, τις ζωές των ανθρώπων. Κάθε «λύση» που προτείνουν, ακριβώς επειδή είναι κομμένη και ραμμένη για να εξυπηρετήσει την κερδοφορία των επιχειρήσεων, έχει αρνητικές συνέπειες, τόσο στο περιβάλλον όσο και στις ζωές μας, αυξάνοντας δραστικά το κόστος για τους λαούς.

Ο νέος παράδεισος της «πράσινης ανάπτυξης» περιλαμβάνει τους έμμεσους φόρους και τη γενικότερη αφαίμαξη του λαού, για να στηρίξει το κράτος τις νέες πράσινες επενδύσεις των ομίλων. Για παράδειγμα, ο λαός θα βάλει το χέρι στην τσέπη με τους «πράσινους φόρους» για να πληρώσει την ενισχυμένη κρατική παρέμβαση, τον εκσυγχρονισμό του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας προκειμένου να πραγματοποιηθούν επενδύσεις σε υποδομές φόρτισης για τα ηλεκτροκίνητα αμάξια. Θα πληρώσει πανάκριβο ηλεκτρικό ρεύμα, αφού με την πολιτική της ΕΕ για το Green New Deal έρχονται νέες αυξήσεις 7% στην τιμή του ρεύματος, θα αυξηθεί η ενεργειακή φτώχεια. Θα έρθει αντιμέτωπος με το σημαντικό κόστος αντικατάστασης του «συμβατικού» αυτοκινήτου του με νέο ηλεκτροκίνητο.

Σήμερα δισεκατομμύρια ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ προέρχονται από τη φορολογία των λαών της ΕΕ και κατευθύνονται σε μεγάλους ομίλους της «πράσινης ανάπτυξης». Την ίδια στιγμή ο προϋπολογισμός για την Υγεία, την Εκπαίδευση παραμένει στα ίδια χαμηλά επίπεδα, οι ανάγκες του λαού για αύξηση σε μισθούς και συντάξεις δεν καλύπτονται. Βέβαια δεν αρκεί μόνο αυτό. Η «νούμερο 1» προϋπόθεση για την πραγματοποίηση των «πράσινων» επενδύσεων είναι η παραπέρα ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Αυτό το στόχο υπηρετεί και το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, που αποτελεί προϋπόθεση για την εκταμίευση των χρημάτων από το Ταμείο Ανάκαμψης. Οι νέοι έχουμε πείρα και στην χώρα μας από επενδύσεις που προωθούνται στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος, στην πραγματικότητα όμως είναι κομμάτι της πολιτικής εμπορευματοποίησης της γης, του νερού, των δασών της χώρας με τραγικές συνέπειες στο ίδιο το περιβάλλον και τη ζωή του ελληνικού λαού. Για παράδειγμα, πριν περίπου ένα χρόνο, η κυβέρνηση έσπευσε να ψηφίσει εν μέσω πανδημίας περιβαλλοντικό νόμο που παρέχει νέες διευκολύνσεις για επενδύσεις σε δασικές εκτάσεις ακόμα και προστατευόμενες περιοχές Natura! Μάλιστα, η πρόσφατη πυρκαγιά στα Γεράνεια Όρη εκδηλώθηκε σε περιοχή που σχεδιάζεται εδώ και χρόνια η εγκατάσταση αιολικών πάρκων εντός των ορίων περιοχής Natura, γεγονός που προκάλεσε υποψίες στους κατοίκους της περιοχής για σκοπιμότητες που ενδεχομένως να κρύβονται σε ό,τι αφορά την επιχειρηματική αξιοποίηση του βουνού...

Οδηγητής



Ιούνιος 2021

Πολλές από αυτές τις «πράσινες» επενδύσεις θέτουν σε άμεσο κίνδυνο περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και σημαντικούς οικότοπους, οδηγούν σε ανυπολόγιστη καταστροφή δασών και βουνοκορφών όπως της Πίνδου κα των Αγράφων, έχουν συνέπειες στον υδροφόρο ορίζοντα και στην αντιπλημμυρική προστασία των πόλεων, όπως πολύ καλά γνωρίζουν οι κάτοικοι της Εύβοιας. Οι κυβερνήσεις δεν διστάζουν να προωθήσουν την εγκατάσταση ΑΠΕ ακόμα και σε τόπους μαρτυρίων, στη Μακρόνησο και τη Γυάρο.

Προσπάθεια εγκλωβισμού της νεολαίας Σήμερα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας δικαιολογημένα έχει αγωνία για τα περιβαλλοντικά προβλήματα, ανησυχεί για τις επιπτώσεις που έχει ο δρόμος ανάπτυξης που ακολουθείται στο περιβάλλον. Αυτό τον προβληματισμό προσπαθεί να θολώσει και το ίδιο το σύστημα με τις «πράσινες συνταγές» που προτείνει, να τον κατευθύνει σε ακίνδυνα κανάλια αξιοποιώντας για αυτό το σκοπό και τη δράση διάφορων ΜΚΟ. Είναι πολλά τα παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι περιβαλλοντικές ΜΚΟ μετατρέπονται από ομάδες άσκησης πίεσης στο όνομα της «προστασίας του περιβάλλοντος» σε εκπροσώπους επιχειρηματικών συμφερόντων. Ενδεικτικά, στην Ελλάδα, η «Greenpeace» ήδη από το 2017 που συζητιόταν το νομοσχέδιο για τις «ενεργειακές κοινότητες» στη Βουλή, είχε συνταχθεί με τα συμφέρο-

ντα των επιχειρηματικών ομίλων των ΑΠΕ, ζητώντας περισσότερες διευκολύνσεις για επενδύσεις. Οι «υπερασπιστές» του πλανήτη εξυπηρετούν συμφέροντα ξένα από την προστασία του περιβάλλοντος. Δεν αμφισβητούν την πηγή του προβλήματος: την οικονομία με κίνητρο το καπιταλιστικό κέρδος. Καμία ΜΚΟ δεν αμφισβητεί την πολιτική της ΕΕ για εμπορευματοποίηση της γης, τη λογική ο «ρυπαίνων πληρώνει» που αντιμετωπίζει την ίδια την ρύπανση ως μία επικερδή αγοραπωλησία και εντείνει την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, δεν εναντιώνεται στη λογική «κόστους-οφέλους» σε βάρος των λαϊκών αναγκών που θεωρεί «μη επιλέξιμα» τα αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, αντιπυρικά έργα. Η ανάγκη των νέων σήμερα να αλλάξουν την βάρβαρη πραγματικότητα που ζουν, η διάθεση για προσφορά και εθελοντισμό δεν μπορεί να βρει διέξοδο στις ΜΚΟ. Η πείρα δείχνει ότι μία τέτοια προσπάθεια πολλές φορές αξιοποιείται από τους ίδιους τους επιχειρηματικούς ομίλους για να βγουν ενισχυμένοι στον διεθνή ανταγωνισμό. Μέχρι και κινητοποιήσεις έχουν οργανωσεί ή αξιοποιησεί για να διεκδικήσουν περισσότερες διευκολύνσεις για τις «πράσινες επενδύσεις» τους.

Ελπίδα για τη νεολαία η οργάνωση της πάλης Οι νέοι δεν μπορούμε να αφήσουμε την τύχη του πλανήτη σε αυτούς που είναι αποφασισμένοι να τσακίσουν τα όνειρα μας για ζωή, σπουδές και εργασία, που πολλαπλασιάζουν τις πολεμικές δαπάνες και βομβαρδίζουν όπου γης για τα συμφέροντά τους, μακελεύοντας λαούς και προκαλώντας ανεπανόρθωτη καταστροφή στο περιβάλλον. Η προστασία του περιβάλλοντος μπορεί να γίνει υπόθεση των διεκδικήσεων της νεολαίας σήμερα, αφορά τους όρους ζωής μας. Οι αγώνες που αναπτύσσονται με την καθοριστική συμβολή των κομμουνιστών ενάντια στο ΧΥΤΑ στη Φυλή, στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε όλη τη χώρα, στην επένδυση στο Ελληνικό, η πάλη για την μετεγκατάσταση των δεξαμενών των εταιρειών πετρελαιοειδών στο Πέραμα κ.ά., πρέπει να δυναμώσουν με τη συμμετοχή όλων εκείνων των νέων που δεν μπορούν να κλείσουν τα μάτια μπροστά στα εγκλήματα σε βάρος του λαού και του περιβάλλοντος για τα κέρδη των εκμεταλλευτών.

Μόνο ο σοσιαλισμός μπορεί να εξασφαλίσει την προστασία του περιβάλλοντος Η όξυνση των περιβαλλοντικών προβλημάτων αποκαλύπτει τη μοναδική αλήθεια: για τις τεράστιες καταστροφές στο περιβάλλον, τις όλο και πιο συχνές και οδυνηρές επιπτώσεις των καιρικών φαινομένων σε βάρος φτωχών λαϊκών στρωμάτων που καταστρέφουν το φυτικό και ζωικό πλούτο δεν φταίει γενικά ο άνθρωπος, η ανθρώπινη δραστηριότητα, η εργασία και οι γνώσεις του, οι επιστημονικές και τεχνολογικές κατακτήσεις. Ίσα ίσα η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας μπορεί να διασφαλίσει με καλύτερους όρους την προστασία του περιβάλλοντος. Φταίει ο ιμπεριαλισμός, το καπιταλιστικό σύστημα που σαπίζει. Είναι η ίδια η φύση του καπιταλισμού που γεννάει, αναπαράγει και επιδεινώνει τα περιβαλλοντικά προβλήματα, το συνεχές κυνήγι για μεγαλύτερα κέρδη, για την εξασφάλιση ισχυρότερων γεωστρατηγικών θέσεων που θα τα διασφαλίζουν. Μόνο η ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, η κοινωνικοποίηση του πλούτου και των μέσων παραγωγής, η εργατική εξουσία, η ανάπτυξη της οικονομίας με κίνητρο όχι το καπιταλιστικό κέρδος αλλά την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, ο κεντρικός σχεδιασμός μπορεί να εξασφαλίσει την προγραμματισμένη, σταθερή, συνειδητή και ισόρροπη επίδραση του εργαζόμενου ανθρώπου στη φύση, στο περιβάλλον. Με αυτές τις προϋποθέσεις είναι δυνατή η μέγιστη αξιοποίηση των εγχώριων πλουτοπαραγωγικών πηγών και πρώτων υλών, του υδάτινου και αιολικού δυναμικού για ηλεκτροπαραγωγή, που θα βασίζεται στις φθηνές, εγχώριες πηγές

ενέργειας, με εφαρμογή σύγχρονων τεχνολογιών δέσμευσης και επεξεργασίας των ρύπων, ανακύκλωσης, που μπορούν και πρέπει να λειτουργήσουν θετικά προς το περιβάλλον και τον άνθρωπο. Στις συνθήκες αυτές μπορεί να εξασφαλιστεί η προστασία του περιβάλλοντος προς όφελος του λαού. Γι’ αυτό η δικαιολογημένη αγανάκτηση της νεολαίας για την υποβάθμιση και καταστροφή του περιβάλλοντος δεν μπορεί να βρει απάντηση στις «πράσινες συνταγές» των καπιταλιστών, αλλά πρέπει να στραφεί ενάντια στο σύστημα, να μετατραπεί σε συνειδητή πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ

60 + 1 από το πρώτο Euro!

χρόνια

πό τις 11 Ιούνη έως τις 11 Ιούλη θα διεξαχθεί το 16ο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου, το γνωστό σε όλους Euro με τη συμμετοχή 24 εθνικών ομάδων. Το Euro… 2020, όπως είναι η επωνυμία της διοργάνωσης, ήταν προγραμματισμένο για το περσινό καλοκαίρι, αλλά λόγω της πανδημίας του κορονοϊού αναβλήθηκε, ωστόσο διατηρεί το έτος κανονικής διεξαγωγής του.

Επετειακή διοργάνωση Η… φετινή διοργάνωση έχει επετειακό χαρακτήρα, καθώς το 1960, πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά το Κύπελλο Εθνών Ευρώπης, προάγγελος της τωρινής μορφής της διοργάνωσης, και με αυτό το σκεπτικό, η UEFA αποφάσισε, για πρώτη φορά στα χρονικά, η τελική φάση να πραγματοποιηθεί, όχι σε μία ή δύο διοργανώτριες χώρες, αλλά σε διάφορες πόλεις σε όλη την Ευρώπη ώστε να εορταστούν τα 60α γενέθλια του πρωταθλήματος. Συγκεκριμένα, οι πόλεις που θα φιλο-

ξενήσουν αγώνες είναι το Μπακού, η Κοπεγχάγη, το Λονδίνο, το Μόναχο, η Βουδαπέστη, η Ρώμη, το Άμστερνταμ, το Δουβλίνο, το Βουκουρέστι, η Αγία Πετρούπολη, η Γλασκώβη και η Σεβίλλη. Η πρεμιέρα θα γίνει το Ολίμπικο της Ρώμης με τον αγώνα Ιταλία-Τουρκία και ο μεγάλος τελικός θα πραγματοποιηθεί στις 11 Ιούλη στον ποδοσφαιρικό «ναό» της Ευρώπης, το θρυλικό στάδιο Γουέμπλεϊ.

Τι θα δούμε Η ποδοσφαιρική σεζόν που ολοκληρώθηκε πρόσφατα ήταν ιδιαίτερη και σίγουρα πρωτόγνωρη λόγω της πανδημίας του κορονοϊού. Η πλειοψηφία των συλλόγων το περασμένο καλοκαίρι δεν έκανε κανονική προετοιμασία, με αποτέλεσμα οι αθλητές να υποφέρουν συχνότερα από μυικούς τραυματισμούς, αγώνες αναβάλλονταν τελευταία στιγμή μιας και εντοπίζονταν κρούσματα εντός των ομάδων και φυσικά η απουσία φιλάθλων από τις εξέδρες των γηπέδων επηρέασε αισθητά το ποδόσφαιρο όπως το ξέραμε. Υπό αυτό το πρίσμα, το φετινό Euro θα έχει και αυτό τις ιδιαιτερότητές του. Συγκεκριμένα, δόθηκε για πρώτη φορά η δυνατότητα στις ομάδες να συμπεριλάβουν 26 παίκτες διαθέσιμους στην αποστολή τους, ενώ παρά το γεγονός ότι θα επι-

τραπεί η προσέλευση θεατών, το ποσοστό πληρότητας στις εξέδρες θα είναι σαφώς μειωμένο, ανάλογα με τα υγειονομικά πρωτόκολλα κάθε πόλης-οικοδέσποινας. Στο αγωνιστικό σκέλος, υπάρχουν πάντα οι γνωστές δυνάμεις-φαβορί, όπως η Γαλλία με ένα από τα πιο πλήρη ρόστερ τα τελευταία χρόνια και εν ενεργεία παγκόσμια πρωταθλήτρια, η Γερμανία, η Ισπανία, η νυν κάτοχος Πορτογαλία, η Ιταλία, ομάδες που τα τελευταία χρόνια έχουν μονοπωλήσει τις παρουσίες στους τελικούς, αλλά και ομάδες όπως η Αγγλία που προσβλέπει επιτέλους σε μια διάκριση, το ανερχόμενο Βέλγιο, η πάντα εντυπωσιακή Ολλανδία. Υπάρχουν επίσης πρωτοεμφανιζόμενες ομάδες στο θεσμό όπως η Φινλανδία και η Βόρεια Μακεδονία, αλλά και ομάδες που επιστρέφουν μετά από χρόνια όπως η Σκωτία. Καθένας χρειάζεται να έχει στο νου του, ότι το Euro, όπως πλέον κάθε μεγάλη διοργάνωση, αποτελεί ένα πάρτι χορηγών, ενδεχομένως για αυτό να προτιμήθηκε ο τρόπος διεξαγωγής σε πάνω από μία χώρες, αλλά και το γεγονός ότι πραγματοποιείται στη σκιά της πρόσφατης κόντρας της UEFA με τους ιδιοκτήτες ευρωπαϊκών κλαμπ, «εμπνευστές» της ευρωπαϊκής Super League (βλέπε Οδηγητής Μάη). Παρόλα αυτά, για όλους τους αγνούς ποδοσφαιρόφιλους, το Euro αποτελεί μια πρώτης τάξης ευκαιρία για καλοκαιρινές βραδιές με καλή παρέα και καλούς αγώνες!

Ματιά στην Ιστορία...

την 60χρονη ιστορία του, το Euro ανέδειξε εντυπωσιακές ομάδες όπως η Ολλανδία του 1988, των «ιπτάμενων Ολλανδών» Φαν Μπάστεν και Γκούλιτ, η Γαλλία του 1984 του Μισέλ Πλατινί, η καταιγιστική Ισπανία των δύο συνεχόμενων κατακτήσεων το 2008-2012. Το Euro όμως είναι και ο θεσμός των εκπλήξεων. Τέτοιες ήταν το αλησμόνητο καλοκαίρι του 2004 με την Εθνική Ελλάδας να σοκάρει όλη την ποδοσφαιρική Ευρώπη, αλλά και η Δανία το 1992, που τελευταία στιγμή αποφασίστηκε να συμμετάσχει στη διοργάνωση και τελικά την κατέκτησε! Πώς όμως ξεκίνησε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα

ποδοσφαίρου; Ποιος ήταν ο εμπνευστής και τι συνέβη στην πρώτη διοργάνωση; Πάμε να μάθουμε! Το 1927 ο Γάλλος ποδοσφαιρικός παράγοντας Ανρί Ντελονέ ρίχνει στο τραπέζι την ιδέα διεξαγωγής ενός Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Εθνικών ομάδων. Η έμπνευσή του παίρνει σάρκα και οστά αρκετά χρόνια μετά. Το 1956 στην γενική συνέλευση της UEFA εγκρίνεται η ιδέα του και λαμβάνεται η απόφαση για τη δημιουργία του Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης. Δυστυχώς, όμως, ο ίδιος είχε φύγει από την ζωή ένα χρόνο νωρίτερα. Προς τιμήν του, βέβαια, η πρώτη διοργάνωση που έγινε στην Γαλλία το 1960 ονομάστηκε «Κύπελλο Εθνών Ευρώπης Ανρί Ντελονέ».

Η τελική φάση που είχε οριστεί να πραγματοποιηθεί στις 6 έως 10 Ιούλη του 1960 περιελάμβανε μόλις τέσσερις ομάδες. Συνεπώς, στα προκριματικά, απολύτως φυσιολογικά, έγινε μεγάλη μάχη για μία θέση στα γήπεδα της Γαλλίας. Σε αυτά τα προκριματικά δηλαδή, έλαβαν μέρος μόνο 17 χώρες, με ορισμένες πολύ ηχηρές απουσίες. Δεν είχε δηλώσει συμμετοχή η φιναλίστ του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1958, Σουηδία, η παγκόσμια πρωταθλήτρια το 1954, Δυτική Γερμανία, η Αγγλία, η Ολλανδία και η Ιταλία. Η προκριματική φάση αποτελούνταν από δύο γύρους διπλών αναμετρήσεων.

Ο πρώτος αγώνας... ...διεξήχθη στις 28 Σεπτεμβρίου του 1958 στη Μόσχα, ανάμεσα στη Σοβιετική Ένωση και τη Βουλγαρία, μπροστά σε 100.572 θεατές. Μεταξύ των χωρών που έλαβε μέρος στα προκριματικά ήταν και η Εθνική Ελλάδος, η οποία αγωνίστηκε απέναντι στην πανίσχυρη Γαλλία του Ραϊμόν Κοπά και του πρώτου σκόρερ του Μουντιάλ του ΄58, του Φοντέν. Η Εθνική ηττήθηκε με 7-1 στο «Παρκ ντε Πρενς», με τον Ηλία Υφαντή, άλλοτε επιθετικό του Ολυμπιακού, να μειώνει στο 48΄ σε 3-1. Η ρεβάνς, διαδικαστικού χαρακτήρα, που διεξήχθη στο «Απόστολος Νικολαΐδης», έληξε 1-1. Οι τέσσερις ομάδες που κατάφεραν εντέλει να σφραγίσουν το εισιτήριο για την τελική φάση ήταν η Γαλλία, η Γιουγκοσλαβία, η Τσεχοσλοβακία και η Σοβιετική Ένωση, η οποία προκρίθηκε άνευ αγώνα. Πιο συγκεκριμένα, στον δεύτερο γύρο της προκριματικής φάσης επρόκειτο να αντιμετωπίσει την πανίσχυρη Ισπανία του Ντι Στέφανο, του Πάκο Χέντο και του Λουίθ Σουάρεθ, μια αναμέτρηση που όμως δεν διεξήχθη ποτέ… Στις 19 Μάη 1959, έφτασε στη Μόσχα ο προπονητής της Εθνικής Ισπανίας, Χελένιο Ερρέρα, ο οποίος παρακολούθησε τον φιλικό αγώνα μεταξύ της ΕΣΣΔ και της Πολωνίας, στον οποίο οι Σοβιετικοί νίκησαν με 7-1! Ο φασίστας δικτάτορας της Ισπανίας Φράνκο, μη λαμβάνοντας εγγυήσεις από τον προπονητή του ότι οι Ισπανοί θα νικήσουν τους Σοβιετικούς και φοβούμενος μια συντριβή, αποφάσισε να απαγορεύσει στους αθλητές να ταξιδέψουν στη Μόσχα, πράξη που τον κατέστησε περίγελο της ποδοσφαιρικής Ευρώπης. Έτσι οι Σοβιετικοί προκρίθηκαν δίχως να αγωνιστούν σε αυτό τον γύρο.

1960

1988

Η τελική φάση Ο πρώτος αγώνας της τελικής φάσης του Euro 1960 (ή «Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης Ανρί Ντελονέ», όπως είχε ονομαστεί η παρθενική διοργάνωση), διεξήχθη στο Παρίσι στις 6 Ιουλίου ανάμεσα στην οικοδέσποινα Γαλλία και την Γιουγκοσλαβία. Οι Γάλλοι χωρίς πλέον τους Κοπά και Φοντέν στη σύνθεσή τους, γνώρισαν σε ένα απολαυστικό παιχνίδι, την ήττα με 5-4. Αν και στο 62ο λεπτό προηγούνταν με 4-2, χάρη στα Ο Λεβ Γιασίν επί τω έργω... τέρματα των Βενσάν, Ετ και Βισνιέσκι, οι Γιουγκοσλάβοι κατάφεραν μέσα σε τέσσερα λεπτά να ανατρέψουν το εις βάρος τους αποτέλεσμα, με σκόρερ τους Κνεζ στο 75΄ και τον σέντερ φορ της Ντινάμο Ζάγκρεμπ, Γιέρκοβιτς, στο 78΄και το 79΄. Στον άλλο ημιτελικό που έγινε την ίδια ημέρα στο Βελοντρόμ της Μασσαλίας, η ΕΣΣΔ του προπονητή Κάτσαλιν επικράτησε πολύ εύκολα με 3-0 κόντρα στην Τσεχοσλοβακία χάρη στα γκολ των Ιβάνοφ και Πονεντέλνικ. Μια Τσεχοσλοβακία, η οποία ήταν και αυτή που κατέκτησε την 3η θέση του τουρνουά στον μικρό τελικό απέναντι στους απογοητευμένους Γάλλους οικοδεσπότες, νικώντας τους με 2-0.

2004

Ο τελικός Ο πρώτος τελικός της ιστορίας του Euro διεξήχθη στις 10 Ιούλη το 1960 στο «Παρκ ντε Πρενς», στο οποίο είχε γίνει και ο παρθενικός τελικός του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το ’56 μεταξύ της Ρεάλ Μαδρίτης και της Ρεμς. Τώρα, Γιουγκοσλαβία και Σοβιετική Ένωση, ενώπιον 17.966 θεατών, θα διασταύρωναν τα ξίφη τους. Δύο ομάδες που είχαν αναμετρηθεί και τέσσερα χρόνια νωρίτερα στον τελικό για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1956, όπου είχαν επικρατήσει οι Σοβιετικοί. Και η ιστορία επαναλήφθηκε. Παρότι οι Γιουγκοσλάβοι προηγήθηκαν στο 41΄με τον Μίλαν Γκάλιτς, οι Σοβιετικοί κατάφεραν να ανατρέψουν το σκορ. Στο 49΄ο Μετρεβέλι ισοφάρισε σε 1-1, ο θρυλικός τερματοφύλακας, Λεβ Γιασίν, η λεγόμενη «μαύρη αράχνη», κράτησε το σκορ με τις επεμβάσεις του, για να έρθει στην παράταση ο Πονεντέλνικ, με κεφαλιά να κάνει το 2-1 και να χαρίσει το πρώτο τρόπαιο της νέας διοργάνωσης στη Σοβιετική Ένωση. Την επόμενη μέρα, στον Πύργο του Άιφελ, έγινε η απονομή μεταλλίων στους νικητές του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου. Μάλιστα, σύμφωνα με τον χρυσό σκόρερ Πονεντέλνικ, ο τότε πρόεδρος της Ρεάλ, Σαντιάγκο Μπερναμπέου, ήταν έτοιμος να φέρει στην Μαδρίτη τη μισή ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης, όμως οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές αποφάσισαν να μην τον συναντήσουν ποτέ, μένοντας πιστοί στα ιδανικά που πρέσβευε ο αθλητισμός της σοσιαλιστικής πατρίδας τους.

1992

2016

ΔΥΝΑΤΌ ΚΚΕ. Νους - Καρδιά - Οργανωτής της εργατικής - λαϊκής πάλης για το σοσιαλισμό

24 ΈΩΣ 27 ΙΟΥΝΊΟΥ