Οδηγητής #1081 - Οκτώβριος 2020 by odigitis

9 771791 359004

7 ΟΚΤΩΒΡΗ ΟΙ ΝΑΖΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ

#1081 | ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2020 | 2 ευρώ

«ΣΤΡΑΤΗΓΕ» ΤΟΥ ΚΑΜΠΟΥ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΣΟΥ ΣΕ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑ! 3 Άρθρο της Ιφιγένειας Αθανασούλα, μέλος του Γραφείου του

18 Για την «αλληλεγγύη» της ΕΕ στο προσφυγικό. Επιστολή

4 Σχόλια 6-9 Ρεπορτάζ από τους μαθητικούς αγώνες του τελευταί-

20 Για την καλύτερη αξιοποίηση και την άνοδο της διακί-

ΚΣ της ΚΝΕ

ου διαστήματος: «Οι μαθητές θα βγούνε νικητές ο κόσμος να χαλάσει!»

10 7 Οκτώβρη οι Ναζί εγκληματίες στη φυλακή 12 Για τη διαχείριση της πανδημίας: «Καμία εμπιστοσύνη

στο κράτος τους! Ώρα να πιστέψουμε στη δική μας δύναμη!»

14 Αποστολή του «Οδηγητή» στην Καρδίτσα 15 Ερωτήσεις-απαντήσεις για τα ελληνοτουρκικά 16 Συμφωνίες προς όφελος των λαών ή για τα κέρδη του κεφαλαίου;

εργαζόμενης σε ΜΚΟ στη Λέσβο στον «Οδηγητή»

νησης του «Οδηγητή»

22 Το 46 Φεστιβάλ ΚΝΕ-«Οδηγητή» έγραψε ιστορία 24Για την οικονομική εξόρμηση του ΚΚΕ 25 Ούτε σκέψη για υποχρεωτική στράτευση των νέων στα ο

31 Πάμε Γυμνάσιο 32 Προσεχώς στην τάξη 34 Τι σημαίνει η «επιδότηση της εργασίας αντί της ανεργίας»;

26 Φοιτητές και καθηγητές μιλούν στον «Οδηγητή» για

36 Υπάρχουν στην πραγματικότητα συνωμοσίες; 37 80 χρόνια από την 28 Οκτώβρη. Ανεξίτηλη η σφραγίδα

28 Ρεπορτάζ για το ζήτημα της φοιτητικής στέγασης 30 Συνέντευξη με τη Χρύσα Λεμπέση - Πάκου, μέλος της

38 Άρθρο για τα ριάλιτι-τηλεσκουπίδια 39 CIA και μικρές ηλικίες: «Spykids: το friendly profile

18 και αύξηση της θητείας

την ανάγκη της «δια ζώσης» εκπαίδευσης

ΕΓ του ΜΑΣ

των λαών στην πάλη κατά του φασισμού!

μιας αδίστακτης οργάνωσης!»

Κομμουνιστική Επιθεώρηση Κυκλοφορεί το τεύχος 4-5/2020 ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

• Ανακοίνωση - Κάλεσμα της ΚΕ του ΚΚΕ • Μάκης Παπαδόπουλος: Μπροστά στη νέα οικονομική κρίση: «Πράσινο new deal» ή σοσιαλισμός; • Γρηγόρης Λιονής: Η κρίση της ελληνικής οικονομίας και η κρατική πολιτική διαχείρισής της • Μαρίνα Λαβράνου: Το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων

• Στέφανος Λουκάς: Με αφορμή τη διαπάλη για το 37ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ

ΚΚΕ - ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ • Αλέκα Παπαρήγα: Για τη σχέση του καθημερινού αγώνα με την πάλη για την εργατική εξουσία

ΙΣΤΟΡΙΑ • Αναστάσης Γκίκας: 100 χρόνια από την ιμπεριαλιστική ειρήνη των Σεβρών (1920)

150 ΧΡΟΝΙΑ ΛΕΝΙΝ • Χάιντς Αλραϊπ: Η θεωρία του Λένιν για την επανάσταση (Γ΄ μέρος)

ΚΟΜΜΑΤΙΚΆ ΝΤΟΚΟΥΜΈΝΤΑ

OΔΗΓΗΤΗΣ: Όργανο του ΚΣ της ΚΝΕ, www.odigitis.gr, e-mail: mail@odigitis.gr Ιδιοκτησία: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕ, Εκδότρια - Διευθύντρια: Αναστασία Μοσχόβου, Διεύθυνση: Λεωφόρος Ηρακλείου 145, Νέα Ιωνία, ΤΚ: 14231, Κωδικός: 3995, ISSN 1791-3594, Τηλ.: 210-2592514, 210-2592517

Οδηγητής



Οκτώβρης 2020

Είμαστε για τα «δύσκολα», δίνουμε όμορφες μάχες

ολλή συζήτηση περί ευθύνης τώρα τελευταία. Ατομική ευθύνη να μην κολλήσουμε τον ιό, ατομική ευθύνη για το τι θα γίνει μετά το πτυχίο, για το αν θα έχουμε δουλειά. Σημαντικό τμήμα της νεολαίας εκφράζει επιφύλαξη για την ΕΕ, δυσαρέσκεια για τη συμμετοχή της χώρας στο ΝΑΤΟ, ακριβώς γιατί κανείς δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια στα όσα συμβαίνουν. Δεν πέρασαν παρά λίγοι μήνες, για να γίνει φως φανάρι ότι η κυβέρνηση διαχειρίζεται και την πανδημία με βάση το τι συμφέρει τους επιχειρηματικούς ομίλους. Ότι έκανε συγκεκριμένη πολιτική

Διανύουμε περίοδο μεγάλων διεργασιών. Οι κραυγές της απόγνωσης μπορεί να μεγαλώνουν. Όμως σε αυτή την περίοδο πολλοί θα ζητάνε απαντήσεις. Η νεολαία δεν θα σταματήσει να ονειρεύεται. Ο φόβος και η αμηχανία για τις πρωτόγνωρες στιγμές μπορούν να γίνουν «εκδίκηση» για το σύστημα της εκμετάλλευσης. Τους τελευταίους μήνες ήταν υποδειγματικό το πόσο πειθαρχημένα όλος ο κόσμος αντιμετώπισε την περίοδο της πανδημίας, έδειξε αλληλεγγύη και καρτερικότητα. Δεν «κλείστηκε απλά σπίτι του». Πολλοί περισσότεροι σήμερα, μπορούν να προβληματιστούν για το αν «ο καθένας μόνος του μπορεί να τα καταφέρει», όταν χρειάστηκε η συλλογική προσπάθεια τόσων χιλιάδων «αφανών ηρώων» για να μείνουμε δυνατοί. Πολλοί περισσότεροι σήμερα, μπορούν να προβληματιστούν για το «αν κάτι μπορεί να αλλάξει», όταν με οργάνωση και κοινό στόχο «άλλαξε» ότι ο ίδιος με τη στάση του υπερασπίστηκε την Υγεία του, αφού η κυβέρνηση το μόνο που έκανε ήταν να του πει «μείνε σπίτι». Ποια είναι όμως η σφραγίδα που πρέπει να μπει σήμερα; Πώς η αμφισβήτηση που υπάρχει γίνεται ελπίδα και πάλη για κάτι «καινούριο»; Αντικειμενικά, αυτό που σήμερα δίνει ρεαλιστικά, ολοκληρωμένη απάντηση σε όλες τις εξελίξεις, σε όλα τα ερωτηματικά, είναι ο σοσιαλισμός, η πρόταση του ΚΚΕ. Αυτή είναι που μπορεί να εμπνεύσει όλους όσους είναι «διπλά» μας στον καθημερινό αγώνα, ανεξάρτητα από το αν συμφωνούν σε όλα μαζί μας. Αυτό είναι και που κάνει την ΚΝΕ να αναγνωρίζεται από πλατιά τμήματα λαού και νεολαίας. Αναγνωρίζεται από χιλιάδες μαθητές που κινητοποιούνται αυτές τις μέρες σε όλη την Ελλάδα. Από χιλιάδες νέους που ανησυχούν για το μέλλον. Η ισχυροποίηση της ΚΝΕ δίνει ώθηση στον καθημερινό αγώνα

επιλογή και δεν πήρε μέτρα για τους χώρους δουλειάς και μόρφωσης, καθώς βλέπει την προστασία της υγείας ως κόστος. Κυβέρνηση και επιτελεία, μέσα στο πλαίσιο της ρευστότητας που έχουν οι εξελίξεις, δείχνουν αποφασισμένοι να το πάνε μέχρι τέλους. Οι χιλιάδες μαθητές που βγαίνουν στον δρόμο δείχνουν στην πράξη πως στα προβλήματα δεν μπορεί να στέκεται κανείς με αμηχανία, αυτό που χρειάζεται είναι ένταση της λαϊκής παρέμβασης. Να υπερασπιστούμε τη ζωή, παλεύοντας για να νικήσει!

Οι αγώνες που αναπτύσσονται αυτό το διάστημα είναι ένα πραγματικό σχολείο. Χιλιάδες μαθητές με τον τρόπο που οργανώνονται και διεκδικούν, τα δίκαια αιτήματα τους, έχουν στείλει στο περιθώριο αναχρονιστικές αντιλήψεις, σπάνε την τρομοκρατία στην πράξη. Αποκτούν πείρα για τη δύναμη τηςσυλλογικότητας, για το ποιά πρέπει να είναι τα αιτήματα για να «στριμώχνουν» την κυβέρνηση και να στηρίζεται ο αγώνας τους από ευρύτερα τμήματα του λαού. Με την πολυμορφία που δίνουν στον αγώνα τους «ακονίζουν» καθημερινά το μυαλό τους για το πώς θα δίνουν συνέχεια, τον περιφρουρούν. Συζητούν οι ίδιοι και όλοι μαζί υλοποιούν, δεν αφήνουν κανέναν που να μην προσφέρει ότι μπορεί. Σε αυτόν τον αγώνα πρωτοστατούν τα μέλη της ΚΝΕ, μέσα και έξω από τα σχολεία και είμαστε πολύ περήφανοι για αυτό. Είναι ένα σχολείο και για όλους εμάς. Για το ότι τις επαναστατικές μας ιδέες τις συζητάμε με όποιον έχει συμφέρον, όχι με όποιον ήδη συμφωνεί. Γιατί πρέπει να γίνουν περισσότεροι αυτοί που παλεύουν για ένα σχολείο που να μορφώνει ολόπλευρα. Για ένα πανεπιστήμιο που θα δίνει ολοκληρωμένη γνώση, εφόδια για το μέλλον των νέων. Για να έχουμε σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα. Για να δυναμώσουν οι αγώνες, που θα βάζουν στο στόχαστρο τον πραγματικό ένοχο για τα προβλήματα της νεολαίας. Για να έχουν οι αγώνες της νέας γενιάς διάρκεια, αντοχή. Για να υπάρχει σχέδιο αντεπίθεσης στην κυρίαρχη πολιτική. Για το ότι καθημερινά επιβεβαιώνεται ότι η στάση, η δράση, η σκέψη, η πρωτοβουλία, η γνώμη και η εφευρετικότητα, του κάθε μέλους της ΚΝΕ, όπου και αν βρίσκεται, σε οποιεσδήποτε συνθήκες μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο για την εξέλιξη των πραγμάτων. Για το ότι σήμερα κρίνεται αν θα «περάσει το δικό τους», για μια γενιά που δε θα μορφώνεται,

που θα συμβιβάζεται με τα ψίχουλα, που θα νιώθει να «στρατεύεται» στην «εθνική γραμμή» του αστικού κράτους και των επιχειρηματικών ομίλων. Δεν έχουμε αυταπάτες ότι ο συσχετισμός παραμένει αρνητικός, αλλά «μαθαίνουμε» το πώς τον αλλάζουμε σε κάθε χώρο, πως ο πυρήνας των νέων επαναστατών σε κάθε χώρο μπορεί και πρέπει να μεγαλώσει. Το αν θα «υπερβάλλουμε εαυτό» για να αξιοποιήσουμε όλα αυτά τα εφόδια που έχουμε, για να δυναμώσει η Οργάνωση, εξαρτάται και από την προσωπική φιλοδοξία του καθενός μας, την ατομική μας προσφορά σε αυτό τον στόχο. Ο ποιητής έλεγε ότι, παλιότερα, οι λαοί έπαιρναν κουράγιο γιατί κάποιοι «έχουν κινήσει και έχει η πλάση κοκκινίσει…». Σήμερα, η δύναμη να συνεχίζουμε πιο αποφασιστικά πηγάζει από την υπεροχή των θέσεων του Κόμματός μας. Με αυτά τα «όπλα», πάντα στην πρώτη γραμμή συνεχίζουμε. Ιφιγένεια Αθανασούλα, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

Ένα τον μήνα 14 εργοστάσια ανακύκλωσης έχουν καεί μέσα σε 20 μήνες στην Ελλάδα. Τα δύο τελευταία ήταν στην Αττική μετατρέποντας το Λεκανοπέδιο σε θάλαμο τοξικών αερίων. Η τελευταία φωτιά, το βράδυ του Σαββάτου 26 Σεπτέμβρη, συνδυάστηκε με φωτιά στο ΧΥΤΑ Φυλής. Ποιος λογικός άνθρωπος πιστεύει ότι αυτά είναι συμπτωματικά και τυχαία γεγονότα; Τα ερωτήματα και οι υποθέσεις είναι πολλές, όμως ένα είναι σίγουρο: Η επιχειρηματική δραστηριότητα στα απορρίμματα, που αντιλαμβάνεται τα σκουπίδια και την ανακύκλωση σαν χρυσό και επιδιώκει το κέρδος σε βάρος της υγείας μας, είναι επικίνδυνη. Είναι η ίδια που έχει διαμορφώσει τους όρους ώστε η Φυλή να είναι μια ωρολογιακή βόμβα.

Και οι μαθητές της Ιταλίας στους δρόμους Σε κινητοποιήσεις προχώρησαν μαθητές και στην Ιταλία, το διήμερο 24 και 25 Σεπτέμβρη, ζητώντας μέτρα ουσιαστικής προστασίας της υγείας στα σχολεία για μαθητές και εκπαιδευτικούς. Με σύνθημα «ασφαλής επιστροφή στα θρανία», οι διαδηλωτές διαμαρτυρήθηκαν για τον μεγάλο συνωστισμό σε σχολικά λεωφορεία και ΜΜΜ, καθώς επίσης για τον μεγάλο αριθμό παιδιών που συγκεντρώνονται στις αίθουσες πάρα πολλών σχολείων. Το παράδειγμα και της γειτονικής χώρας αποδεικνύει ότι οι αστικές κυβερνήσεις λογαριάζουν πρώτα τα κέρδη των μονοπωλίων και μετά την υγεία της νεολαίας, αλλά και το γεγονός ότι οι μαθητές, όπως και στην Ελλάδα, δεν θα μείνουν με σταυρωμένα χέρια απέναντι στις πολιτικές που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή και τη μόρφωσή τους.

Οι μαθητές δεν είναι χρυσόψαρα! Μπορεί οι μαθητές να είναι νέοι σε ηλικία, αλλά ούτε χρυσόψαρα είναι, ούτε πέρασαν και… αιώνες από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κυβέρνηση και τους αντιμετώπιζε ακριβώς όπως τους αντιμετωπίζει σήμερα η ΝΔ. Ενδεικτικά αναφέρουμε: 20/10/2016: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στέλνει εισαγγελέα και κλούβες της αστυνομίας σε υπό κατάληψη Λύκεια της Λαμίας! 31/5/2017: Το Δικαστήριο Ανηλίκων καταδικάζει 3 μαθητές του 1ου Γυμνασίου Ρεθύμνου σε κοινωνική εργασία επειδή συμμετείχαν στην κατάληψη του σχολείου! 15/11/2017: Με απόφαση του μονομελούς πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης επιβάλλεται ποινή φυλάκισης 12 μηνών σε μαθητή που είχε δεχτεί επίθεση το 2012 έξω από το ΕΠΑΛ Λαγκαδά από χρυσαυγίτες!

Είχαν μια σκασίλα για το περιβάλλον… Τη λύση για τη μόλυνση του περιβάλλοντος από τις πλαστικές μάσκες ισχυρίζεται ότι βρήκε μια εταιρία στη Γαλλία. Με 1 ευρώ μπορεί κάποιος να αγοράσει βιοδιασπώμενες μάσκες... κάνναβης! Το φυτό-φάρμακοεργαλείο-υπερόπλο και ό,τι άλλο θέλετε, ξαναχτυπά. Όσοι έβγαλαν ένα σκασμό λεφτά από τις πωλήσεις κάνναβης (και όχι επειδή θεραπεύει τον κορονοϊό…) με τις αυξημένες πωλήσεις μέσα στην καραντίνα, πιάνουν ακόμα μια φορά την ευκαιρία για να απενοχοποιήσουν το συγκεκριμένο ναρκωτικό... «από τα μαλλιά»!

18/11/2018: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ απαντάει με ξύλο, χημικά και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης σε διαμαρτυρία μαθητών στο 2ο ΓΕΛ Συκεών! 16/4/2018: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ απαντάει με ΜΑΤ, ξύλο και χημικά σε αντιπολεμική κινητοποίηση μαθητών! 23/4/2019: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζει το νομοσχέδιο Γαβρόγλου που διπλασίασε τις πανελλαδικές εξετάσεις, φορτώνοντας τους μαθητές με περισσότερο άγχος και τρέξιμο, κάνοντας τους φροντιστηριάρχες να «τρίβουν τα χέρια» τους. 30/9/2020: Ο δήμαρχος Ψαχνών εκλεγμένος με τον ΣΥΡΙΖΑ, «σπάει» με λοστό την κατάληψη στο Γυμνάσιο και δίνει (αφού είναι προοδευτικός ο άνθρωπος) 50 ευρώ αποζημίωση στους μαθητές για τα λουκέτα. Ας μην κουράζονται, λοιπόν, τζάμπα οι ΣΥΡΙΖΑίοι να το παίζουν φίλοι των μαθητών και ας πάρουν τα σάλια τους μακριά από τους μαθητικούς αγώνες!

«Ζήτω η 51η Πολιτεία των ΗΠΑ»! Μόνο αυτό δεν αναφώνησαν Μητσοτάκης και Πομπέο μετά την πρόσφατη επίσκεψη του Αμερικανού υπουργού πολέμου στη χώρα μας. Κι αυτό γιατί η Σούδα θυμίζει ολοένα και περισσότερο το… Περλ Χάρμπορ τόσο με την αύξηση των αμερικανικών δυνάμεων που θα βρίσκονται μόνιμα εκεί, όσο και για τον «αναβαθμισμένο» ρόλο που θα παίζει υπέρ των ΗΠΑ στην κόντρα τους με τη Ρωσία και την Κίνα. Μπορεί οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και η ελληνική αστική τάξη να τρίβουν τα χέρια τους για την προώθηση των σχεδιασμών τους στην περιοχή, ο λαός όμως πρέπει να «βγει στα κάγκελα» γιατί τέτοιες ενέργειες, όχι μόνο δεν προστατεύουν τον λαό και τη χώρα, αλλά αντίθετα τους στοχοποιεί στο πλαίσιο των σφοδρών ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που εξελίσσονται.

Οδηγητής



Οκτώβρης 2020

Μεσαίωνας

Δύο «άσχετα» γεγονότα, την ίδια μέρα… • Ο Δήμος Αθηναίων σβήνει τα ιστορικά συνθήματα «έξω αι ΗΠΑ», «έξω το ΝΑΤΟ» που έχει «αναβιώσει» η ΚΝΕ στην πύλη του Πολυτεχνείου. • Η Αστυνομία συλλαμβάνει στέλεχος του ΚΚΕ, επειδή καθάριζε σχολεία στα Σπάτα από φασιστικά συνθήματα. Κατασκευή φράγματος στην Ολλανδία για τον έλεγχο της στάθμης της θάλασσας (Από την έκδοση της «Σύχρονης Εποχής», «Η Ευρώπη στο προσκήνιο»).

Σύγχρονο φακέλωμα Το «μαύρο» χρήμα θέλει να πατάξει η ΕΕ, μαζί και η ΝΔ που ενσωματώνει ειδική σχετική οδηγία της στην ελληνική νομοθεσία. Και πού υπάρχει μαύρο χρήμα; Όχι στις off-shore, όχι στις Ανώνυμες Εταιρίες, αλλά στα σωματεία, στους μαζικούς φορείς του εργατικού-λαϊκού κινήματος και (γενικά) στα κόμματα. Γι’ αυτό και τα μέλη τους πρέπει να φακελώνονται με σύγχρονο φυσικά τρόπο, να βγαίνουν στη φόρα ονόματα και άλλα προσωπικά στοιχεία. Πρώτος έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ σχετικό νόμο και τώρα τον συμπληρώνει η ΝΔ δείχνοντας ξεκάθαρα τι θέλουν να πετύχουν... Τους απαντάμε: κάτω τα ξερά σας από το οργανωμένο εργατικό-λαϊκό κίνημα. Όσο για το «μαύρο» χρήμα... ψάξτε τα αφεντικά σας και κοιταχτείτε στον καθρέφτη!

Είναι γνωστό ότι η ανθρωπότητα σχεδόν από τον 15ο αιώνα κατέκτησε σημαντικές αντιπλημμυρικές τεχνικές και υποδομές. Αυτές εντοπίζονται στην Ολλανδία, η οποία με την ορμή του νεαρού και προοδευτικού καπιταλισμού, ανέπτυξε τα μέσα παραγωγής της και κατάφερε να γίνει χώρα «δαμάζοντας» τη... θάλασσα. Σήμερα στην εποχή του αντιδραστικού μονοπωλιακού καπιταλισμού η Ελλάδα θρηνεί μέσα σε ένα καλοκαίρι 12 νεκρούς από πλημμύρες. «Ακραία» καιρικά φαινόμενα πνίγουν ολόκληρες περιοχές στις ΗΠΑ και άλλες καπιταλιστικές χώρες κάθε τόσο. Βέβαια το επιστημονικό δυναμικό και η γνώση για εκτεταμένα εγγειοβελτιωτικά και αντιπλημμυρικά έργα, υπάρχουν... Αυτό που δεν υπάρχει είναι το γρήγορο και πολύ κέρδος που απαιτούν οι καπιταλιστές, για να επενδύσουν σε αυτά. Η πρόοδος και η ζωή δεν μπορεί να εξαρτάται από τις ανάγκες κερδοφορίας μιας χούφτας καπιταλιστών και επειδή το σύστημα αυτό δεν μπορεί να γυρίσει στα «παιδικά» δημιουργικά χρόνια του, ο σοσιαλισμός γίνεται μονόδρομος.

ΜΙΚΡΕΣ αγγελίες Κουίζ «Καλούμε τις κυβερνήσεις των δύο χωρών να συμφωνήσουν σε μία ειρηνική λύση…». Η παρακάτω φράση υπάρχει σε κείμενο υπογραφών σχετικά με τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά. Ποιος το προσυπογράφει; Α) Ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ Β) Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο Γ) Ο Ύπατος Εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, Ζοζέπ Μπορέλ Δ) Το ΝΑΡ Βοήθεια κοινού: Όποιος απαντήσει το Δ, ίσως δεχθεί πρόσκληση για την επόμενη σύσκεψη ΝΑΡ, ΑΡΑΝ, ΑΡΙΣ, ΑΡΑΣ, ΛΑΕ, ΚΟΕ, Κορδάτος, ΕΚΕ, ΣΕΚ, ΔΕΑ,…. Με θέμα την ενότητα της αριστεράς και την πάλη ώστε «κυβερνήσεις των δύο χωρών να συμφωνήσουν σε μια ειρηνική λύση…»

ΣΕ ΕΙΔΑ Να πρωτοστατείς στην κυβερνητική προπαγάνδα ενάντια στα δίκαια αιτήματα των καταλήψεων, να αναπαράγεις σκίτσο που παρουσιάζει τους μαθητές σαν πιθήκους και να ξερνάς μίσος δεξιά και αριστερά στα κανάλια. Πώς μπορείς και κυλιέσαι σε τόση λάσπη Μπογδάνε;

ΣΕ ΑΚΟΥΣΑ Να καλείς στο λεγόμενο «Athens Democracy Forum», τον αχυράνθρωπο των ΗΠΑ, αυτοανακηρυχθέντα «πρόεδρο» της Βενεζουέλας και επίδοξο πραξικοπηματία κατά της εκλεγμένης κυβέρνησης της χώρας, Χουάν Γκουαϊδό. Οι πρώην «δικοί» του τον έχουν καταγγείλει για συνεργασία με εμπόρους ναρκωτικών, άγνωστο αν θα κάνουν και αυτοί τον περίπατο. Τουλάχιστον ας φαγωθούν οι κάμπιες που τρώνε τους ξεραμένους φοίνικες που φύτεψες.

Οι μαθητές θα βγούνε νικητές

«Οδηγητής» συγκέντρωσε τις στιγμές που… δεν λένε ψέματα και δίνουν τις πιο όμορφες και δυνατές εικόνες από τις κινητοποιήσεις των μαθητών σε όλη την Ελλάδα. Στιγμές που κάποιους έχουν κάνει να συγκινούνται και να ελπίζουν ενώ κάποιους άλλους-λίγους- να «γαυγίζουν» ψέματα και απειλές. Επίσης με μεγά-

λη χαρά δίνουμε τον λόγο στα παιδιά που «έτσι και αλλιώς τα ξέρουν όλα» για να μας μιλήσουν με λόγια καθαρά και αισιόδοξα. Ελπίζουμε να μην «παρεξηγηθεί» κάποιος από τις επιλογές μας. Άλλωστε ο αγώνας τώρα ξεκινά και είμαστε σίγουροι ότι θα μας δώσει την ευκαιρία να προβάλλουμε όλους όσους «κάτω από τη μάσκα έχουνε φωνή».

ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗ 4ο ΓΕΛ Σταυρούπολης VS covid 19... Μαθητές σε 27αρια τμήματα. Κάνουν συνέλευση και αποφασίζουν οργάνωση του αγώνα! Κλείνουν το σχολείο, κατεβαίνουν στους δρόμους της πόλης! Επιδιώκουν συντονισμό και με τα υπόλοιπα σχολεία της περιοχής. Μαθαίνουν πως σε διπλανό σχολείο κάποιοι βάζουν ως αίτημα κατάληψης τη μη χρήση μάσκας. Μαθητές από το 4ο ΓΕΛ Σταυρούπολης πηγαίνουν σε αυτό το σχολείο και συζητάνε με τους συμμαθητές τους. Καταλήγουν να αλλάξουν τα αιτήματα κατάληψης και να βάλουν μπροστά το κύριο, το ότι η μάσκα δεν είναι αρκεί, ειδικά όταν έχεις 27αρια τμήματα! Τα ψέματα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης πεισμώνουν τους μαθητές! Για παράδειγμα στο 7ο και 8ο ΕΠΑΛ Θεσσαλονίκης οι μαθητές- εν μέσω κατάληψης - απάντησαν στα ψέματα «στις καταλήψεις γίνονται ζημιές, δε φροντίζεται ο χώρος του σχολείου κ.λπ.» με την οργάνωση μέρας καθαριότητας των σχολείων τους, προφυλάσσοντας τα από μια σειρά ζημιές!

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΑΡΤΑ ΠΡΕΒΕΖΑ

ΑΡΤΑ Μπροστά στην πρεμούρα ορισμένων να «σπάσουν» την κατάληψη σε σχολείο της Άρτας ενημέρωσαν πως αν δεν τους δώσουν τα ονόματα όσων ξεκίνησαν την κατάληψη θα καλέσουν εισαγγελέα. Οι μαθητές όχι απλά δεν έδωσαν κανένα όνομα των συμμαθητών τους αλλά κάλεσαν σε υποστήριξη τους γονείς, τους καθηγητές, τους εργάτες της πόλης. Το αποτέλεσμα ήταν την επομένη των απειλών να μαζευτούν έξω από το σχολείο το Εργατικό Κέντρο Άρτας, ο Σύλλογος Γονέων και ο Σύλλογος Διδασκόντων και όλοι από κοινού να αποκρούσουν τις απειλές, συνεχίζοντας έτσι τον αγώνα των μαθητών!

ΠΑΤΡΑ ΜΑΡΙΑ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ Από ό,τι έγινε όλες αυτές τις μέρες, τι σου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση; Μου έκανε εντύπωση η μεγάλη προθυμία που έδειξαν τα παιδιά. Είναι πρωτόγνωρο ότι 39 σχολεία ήταν κλειστά, γινόντουσαν συνελεύσεις, συμμετείχαν πολλά παιδιά στις κινητοποιήσεις και στο συντονισμό. Επίσης, το ότι «πέσανε πάνω» στο Δήμαρχο επειδή ήταν μαζί μας και αυτό το ανέφεραν τα περισσότερα παιδιά. Τα τοπικά κανάλια το σχολίασαν πολύ αρνητικά. Δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο από τα κανάλια αφού λένε αυτό που θέλει η κυβέρνηση. Αλλά δεν θα αμαυρώσουν τους αγώνες μας γιατί τα αιτήματά μας είναι δίκαια και εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μαθητών.

ΠΡΕΒΕΖΑ

ΠΑΤΡΑ

ΑΤ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΑΠΤΗΣ Είσαι μαθητής Γυμνασίου, υπήρξε φόβος στα παιδιά για να γίνουν κινητοποιήσεις; Πως το αντιμετωπίσατε; Όχι γιατί κάναμε συνέλευση στο σχολείο, το πήραμε πάνω μας να οργανώσουμε την κατάληψη, την κινητοποίηση κ.λπ. Βοήθησε επίσης πως υπάρχει πολύ καιρό Συντονιστική των μαθητών στην Πρέβεζα έχουμε δει πώς γίνεται, δεν δυσκολευτήκαμε, μας βοήθησαν πολύ τα παιδιά από τη Συντονιστική.

ΚΡ ΠΑΤΡΑ

Βουλευτής Αχαΐας της Ν.Δ έφτασε στο σημείο να πει πως «κάνουν καταλήψεις για το αν η τυρόπιτα είναι τετράγωνη ή στρογγυλή». Οι μαθητές από τα 2 Γυμνάσια του σχολικού συγκροτήματος Τεμπονέρα έκαναν συνέλευση, έγραψαν τα αιτήματά τους και τα τύπωσαν για να τα μοιράσουν σε όλο το σχολείο, στη γειτονιά και στους γονείς τους. Η ίδια η προετοιμασία των μαθητών αλλά και η σκέψη τους να καλέσουν γονείς, εκπαιδευτικούς, τη γειτονιά τους στον αγώνα τους, μάλλον αποδεικνύει πως οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης κόπτονται για ανούσια πράγματα, όπως το σχήμα της τυρόπιτας, ενώ οι μαθητές αγωνίζονται για ουσιαστικά ζητήματα όπως είναι η μόρφωση και η υγεία όλων!

Οδηγητής



Οκτώβρης 2020

ο κόσμος να χαλάσει! ΚΟΜΟΤΗΝΗ

ΜΕΝΙΔΙ Όταν τρολάρουν τους μαθητές… η απάντηση είναι αγώνας

Είδαμε πως υπήρξαν αρκετά περιστατικά καταστολής στην πόλη σου. Υπήρξε απάντηση από τους μαθητές;

ΚΟΜΟΤΗΝΗ

Μετά από μια εβδομάδα κινητοποιήσεων στα σχολεία της περιοχής, Κυριακή πρωί οι μαθητές έκπληκτοι είδαν έξω από τα σχολεία που είχαν κατάληψη βανακι του Δήμου.. έτρεξαν να δουν μήπως ακούστηκαν τα αιτήματά τους και έβγαιναν από το βαν καθηγητές και προσωπικό καθαριότητας.. αλλά ο Δήμος τους πηγε κρουασάν!!! Τουλάχιστον ας είχαν συνεννοηθεί με Κεραμέως να φέρουν κρουασάν γίγας όπως οι μάσκες..

Από την αρχή καθηγητές και διευθυντές μας έλεγαν πως αυτό που κάνουμε είναι φασιστικό, μας έδειχναν με το δάχτυλο, μας ζήτησαν να δώσουμε τα ονόματα όσων συμμετείχαν στην κατάληψη και την κινητοποίηση, μας απειλούν με αποβολές, μηνύσεις, εισαγγελέα κ.λπ. Αυτό μας έχει πεισμώσει παραπάνω. Θέλουμε να μάθουν όλοι τι έγινε. Θα τυπώσουμε φυλλάδια, σκεφτόμαστε να φτιάξουμε site και θα συνεχίσουμε με κινητοποιήσεις γιατί παλεύουμε για καλύτερη μόρφωση και δεν θέλουμε οι καθηγητές μας να είναι απέναντι και να μας δείχνουν με το δάχτυλο.

ΑΛΙΜΟΣ Ν. ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ ΜΑΡΊΑ ΖΑΧΑΡΙΆΔΟΥ Πως πήρατε την πρωτοβουλία να στήσετε Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών στη γειτονιά σου; Πως το οργανώσατε;

ΑΤΤΙΚΗ

Αποφασίστηκε κατάληψη μετά από ψηφοφορία που πραγματοποιήθηκε στον χώρο του σχολείου και για να μπορέσουν να ακουστούν τα αιτήματα μας αποφασίσαμε να κατέβουμε σε κινητοποίηση στο Δημαρχείο. Αφού συγκεντρωθήκαμε εκεί μαθητές από όλα τα σχολεία της περιοχής στείλαμε αντιπροσώπους για να θέσουμε τα αιτήματα μας στον Δήμαρχο . Η απάντηση του ήταν ότι δεν είναι δικιά του ευθύνη . Αφού ολοκληρώσαμε αυτή την κινητοποίηση ενημερώσαμε και τους υπόλοιπους μαθητές για την απάντηση που λάβαμε και θεωρήσαμε σωστό να γράψουμε ένα κοινό κείμενο για να αγωνιστούμε για τα ίδια αιτήματα, αφού μας ενώνουν τα ίδια άγχη και αγωνίες οπότε μαζί θα είμαστε πιο δυνατοί. Αυτό το κείμενο προσπαθήσαμε να το συζητήσουμε και με τα υπόλοιπα σχολεία της περιοχής. Τώρα συνεχίζουμε ακόμα πιο αγωνιστικά για να ακουστούν τα αιτήματα μας, να είναι πιο πολλά παιδιά στον δρόμο και να διεκδικήσουν ασφαλή σχολεία στο μαθητικό συλλαλητήριο.

Η Υποδιεύθυνση του σχολείου καλεί τους γονείς να «βοηθήσουν» στο «σπάσιμο» της κατάληψης του 5ου Γυμνασίου. Μειοψηφία γονιών ανταποκρίνεται και σε ρόλο «μπράβων» σπρώχνει και χειροδικεί εναντίων των μαθητών. Αρκετοί μαθητές τραυματίζονται και ένας μάλιστα χρειάζεται ράμματα!!!! Οι μαθητές τόσο του σχολείου όσο και των γύρω σχολείων της περιοχής δεν το αφήνουν έτσι. Πεισμώνουν, κλείνουν ακόμη περισσότερα σχολεία, βγαίνουν στους δρόμους της πόλης και καταδικάζουν την κατασταλτική αυτή ενέργεια.

ΠΕΡΑΜΑ ΞΆΝΘΟΣ ΓΕΡΜΑΝΆΚΟΣ Με ποιες διαδικασίες πάρθηκαν οι αποφάσεις για καταλήψεις; Οι διαδικασίες ήταν άκρως δημοκρατικές με γενική συνέλευση, ψηφοφορίες σε αυτές και με συλλογική απόφαση οι μαθητές προβήκαμε σε καταλήψεις. Σε γειτονικό σχολείο στο Πέραμα (1ο ΕΠΑΛ) και ενώ υπήρχε απόφαση της γενικής συνέλευσης για κατάληψη, ο διευθυντής του σχολείου έσπασε με σιδηροτροχό την αλυσίδα και παρεμπόδισε τη γενική συνέλευση των μαθητών, κλειδώνοντάς τους στο πάνω προαύλιο. Αυτό, πόσο δημοκρατικό είναι;

ΚΡΗΤΗ ΚΡΗΤΗ ΧΑΝΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΤΣΟΥΠΑΚΗ Υπήρξε προσπάθεια σε όλη την Ελλάδα να διαστρεβλωθούν τα αιτήματα των μαθητών. Έγινε και στο δικό σου σχολείο κάτι τέτοιο; Εμείς εκτός από τα αιτήματα για 15 μαθητές στις τάξεις, να καλυφθούν τα κενά στους καθηγητές και τέτοια προβλήματα που υπάρχουν σε πολλά σχολεία της Ελλάδας είχαμε βάλει σαν αίτημα και τη μετακίνηση. Μέχρι φέτος οι μαθητές μετακινούμασταν από και προς το σχολείο δωρεάν. Όμως φέτος πρέπει να πληρώνουμε το μειωμένο εισιτήριο που κοστίζει 80 λεπτά και μάλιστα όσοι μένουν μέχρι 3 χλμ από το σχολείο στο Γυμνάσιο και 5 χλμ στο Λύκειο δεν δικαιούνται να μεταφέρονται με λεωφορείο. Τα κανάλια βέβαια έλεγαν ότι εμείς απλώς δεν θέλουμε τη μάσκα. Στα Χανιά ήταν κλειστά 18 σχολεία και όχι για τη μάσκα. Προσπάθησαν μάλιστα πολλές φορές να μας σπάσουν την κατάληψη χωρίς να τα καταφέρουν βέβαια.

Καθιστική διαμαρτυρία στην αυλή του 3ου ΓΕΛ Ηρακλείου #den_metadidetai_stis_katalipseis_o_covid19

Δεν «τσιμπάνε», δεν τρομοκρατούνται! Έχουν το δίκιο με το μέρος τους!

αι ξαφνικά όλοι ασχολούνται με τους μαθητές! Πολλοί ασχολούνται για καλό λόγο, για να τους στηρίξουν στον δίκαιο αγώνα τους. Είναι η πλειοψηφία των γονιών και των καθηγητών, μέσα από τις ενώσεις και τα σωματεία τους, οι φοιτητές, μέσα από τους συλλόγους τους και φυσικά, όπως πάντα, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ.

Άλλοι ασχολούνται για να τους τρομοκρατήσουν, όπως μερίδα διευθυντών, μια μικρή μειοψηφία ακροδεξιών γονιών και καθηγητών, στελέχη του υπουργείου, εισαγγελείς και αστυνομία. Άλλοι για να τους συκοφαντήσουν, όπως οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης και τα καλοπληρωμένα παπαγαλάκια των ΜΜΕ.

Οι μαθητές ξέρουν να μετράνε…

…εσείς πότε θα μάθετε;

Έχει γραφτεί σε εφημερίδες, στο διαδίκτυο και έχει ακουστεί και σε κανάλια και ραδιόφωνα ότι η προμήθεια των γαλλικών αεροσκαφών «Ραφάλ» από την πολεμική αεροπορία στοιχίζει όσο η πρόσληψη 300.000 καθηγητών. Παρ’ όλα αυτά ορισμένα ΜΜΕ και δημοσιογράφοι άρχισαν ξαφνικά (και πολύ συντονισμένα…) να αναρωτιούνται πώς μπορούν οι μαθητές να κάνουν έναν τέτοιο υπολογισμό και να το γράφουν στις ανακοινώσεις τους… Αλήθεια, από πότε ο ενεργός μαθητής απαγορεύεται να ενημερώνεται για τέτοιες εξελίξεις, να σκέφτεται, να συγκρίνει και να καταλήγει σε συμπεράσματα; Από πότε απαγορεύεται να ξέρει αυτόν τον υπολογισμό; Τότε γιατί οι ίδιοι τον θεωρούν -και είναι όντως- ικανό να ψηφίζει;

Άλλοι γράφουν ότι το αίτημα των μαθητών είναι «λιγότερο μάθημα, περισσότερο διάλειμμα». Δεν θα σχολιάσουμε ότι τη λέξη «διάλειμμα» κάποιοι από αυτούς τη γράφουν λάθος… Θα σχολιάσουμε, όμως, ότι το αίτημα των μαθητών είναι διαφορετικό! Λένε οι διδακτικές ώρες να είναι 35’ αντί 45’ (σε πολλές περιπτώσεις σήμερα γίνονται δύο συνεχόμενα 45λεπτα σε τάξεις-κλουβιά με τα γνωστά προβλήματα) γιατί δεν μπορούν καθηγητές και μαθητές να διδάσκουν και να διδάσκονται επί 1,5 ώρα συνεχόμενα με τη μάσκα στη μούρη. Αν, βέβαια, όσους τα λένε αυτά τους «έκαιγε» πραγματικά το… μάθημα, θα έβλεπαν ότι από τα 5 δεκάλεπτα που κόβονται προστίθεται μία εκπαιδευτική ώρα των 35’ στο τέλος κάθε μέρας.

Στου κουφού την πόρτα… Υπάρχουν και αυτοί που παριστάνουν τους ...κουφούς. Δεν αναγνωρίζουν καν στους μαθητές το δικαίωμα να επιλέγουν οι ίδιοι για ποιον λόγο θα κινητοποιηθούν. Οι μαθητές φωνάζουν ότι «η μάσκα δεν είναι η μόνη προστασία», ζητούν όριο 15 μαθητών ανά τμήμα, προσλήψεις περισσότερων καθηγητών, προσωπικού καθαρισμού κ.λπ. και εκείνοι τους λένε «αρνητές της μάσκας». Φτάνουν στο σημείο να πηγαίνουν (χωρίς μάσκα) στα σχολεία (όπως έκαναν στο σχολικό συγκρότημα της Χωράφας στο Περιστέρι) και να παίρνουν δηλώσεις μαθητών για τα δελτία ειδήσεων, τις οποίες μοντάρουν για να φανεί αυτό που εκείνοι θέλουν. Ο ΣΥΡΙΖΑ τις πρώτες μέρες των κινητοποιήσεων έβαλε στην εφημερίδα του δημοσίευμα που αποκαλούσε τους μαθητές «αρνητές της μάσκας». Καμία έκπληξη, άλλωστε επί 4,5 χρόνια αντιμετώπιζε τις μαθητικές διεκδικήσεις όπως ακριβώς τις αντιμετωπίζει σήμερα, η κυβέρνηση της ΝΔ (βλ. σελ. 5). Μετά το «κράξιμο», το δημοσίευμα το έφαγε ένα… ρακούν και ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να το παίζει φίλος των μαθητών, για να φέρει τον αγώνα τους στα μέτρα του.

«Και τι έγινε που φοράνε μάσκα»; Δεν ξέρουμε αν το μάθατε, αλλά οι καταλήψεις και οι πορείες (για μέτρα προστασίας από την πανδημία) αποτελούν «υγειονομικές βόμβες»! Άξιος εκπρόσωπος όσων διατύπωσαν αυτή τη μπούρδα είναι ο νο. 1 διαχρονικός «χορηγός» και «υποκινητής» των καταλήψεων, Γ. Πρετεντέρης. Κατά τη διάρκεια ραδιοφωνικής συνέντευξης με τον Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, Νίκο Αμπατιέλο, αναρωτήθηκε αν είναι δυνατόν εν μέσω πανδημίας οι μαθητές να φωνάζουν «Η μάσκα δεν είναι η μόνη προστασία, δώστε λεφτά για την παιδεία». Λίγα δευτερόλεπτα μετά, όταν του επισημάνθηκε ότι στις πορείες οι μαθητές κατεβαίνουν με τη μάσκα, αναρωτήθηκε «και τι έγινε που φοράνε μάσκα»; Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά…

Το ρακούν του ΣΥΡΙΖΑ βαρυστομάχιασε

ι μαθητές έχουν πολύ σοβαρούς λόγους να αγωνίζονται, να βγαίνουν στους δρόμους. Παλεύουν για την προστασία τη δική τους, των γονιών τους και των παππούδων τους. Αποδεικνύουν καθημερινά αυτό που λέει το σύνθημά τους, ότι «η νέα γενιά έχει ιδανικά». Η κυβέρνηση καλά θα κάνει να αφήσει τον «χαβαλέ» περί «υποκινούμενων καταλήψεων». Οι μαθητές δεν είναι άβουλα όντα, ξέρουν να ξεχωρίζουν τους φίλους και τους εχθρούς τους. Αν η κυβέρνηση θέλει να μάθει ποιος υποκινεί τους αγώνες ας κοιταχτεί στον καθρέφτη. Εδώ και τώρα να μαζέψει τα παπαγαλάκια της και να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματά τους!

Οδηγητής



Οκτώβρης 2020

Εάν τρέμεις από αγανάκτηση για κάθε αδικία, τότε είσαι σύντροφός μου!

Τσε Γκεβάρα

α στοιχεία των ημερών που πέρασαν είναι εντυπωσιακά και, όπως λένε και οι ίδιοι μαθητές... Ταρακούνησαν την Ελλάδα. Σπάσανε τη σιωπή! Αυτό είναι ήδη η πρώτη τους νίκη για αυτό και όλα τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης και του συστήματος έχουν λυσσάξει...

Ας τα δούμε.. Εκατοντάδες μαθητές σε δεκάδες πόλεις της Ελλάδας έκαναν ένα βήμα, να συντονίσουν τον αγώνα τους στη γειτονιά, στην πόλη. Απάντησαν ενιαία από την Κομοτηνή ως την Κρήτη, και από την Πρέβεζα ως τη Σάμο! Πάνω από 800 καταλήψεις σχολείων...Οι περισσότερες της τελευταίας δεκαετίας... Χιλιάδες μαθητές βγήκαν στους δρόμους σε πάνω από 40 πόλεις της Ελλάδας... Χιλιάδες μαθητές συζήτησαν, έκαναν Γενικές Συνελεύσεις, ψήφισαν, έφτιαξαν πανό, φώναξαν συνθήματα...

Να γίνει η «σπίθα πυρκαγιά» Αυτό που πυροδοτεί αυτή την κατάσταση, που «φωτογραφίζεται» (γιατί είναι τόσο πλούσια που δεν αποτυπώνεται έτσι απλά) σε αυτά τα στοιχεία είναι η ίδια η πραγματικότητα που ζουν οι μαθητές. Η αγανάκτηση που έχει συσσωρευτεί. Τα «γιατί» που είναι πολλά και κυριαρχούν αυτές τις μέρες σε κάθε συζήτηση. Γιατί είναι έτσι το σχολείο; Γιατί δεν παίρνουν μέτρα; Μπορούμε να κάνουμε κάτι; Μπορούν να είναι αλλιώς τα πράγματα; Η κατάσταση στα οικονομικά στο σπίτι και στην οικογένεια που είναι δύσκολη. Το ψυχοφθόρο, κάποιες φορές και βαρετό, σχολείο. Η διαδρομή σπίτι - σχολείο - φροντιστήριο, που κάθε χρόνο «φαντάζει» ακόμα πιο δύσκολη και ακριβή, με τις απανωτές αλλαγές και τα Νομοσχέδια όλων των κυβερνήσεων. Το σχολείο που δε θεωρείται πια ούτε καν ασφαλές, αφού οι μαθητές αισθάνονται απροστάτευτοι στην πανδημία λόγω των ελλιπών μέτρων προστασίας που πήρε η κυβέρνηση. Υπάρχει, όμως και κάτι ακόμα, που δεν μπορούμε ούτε και πρέπει να το κρύψουμε. Και είναι αυτό το καθοριστικό στοιχείο που κάνει τη «σπίθα πυρκαγιά». Είναι τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ στα σχολεία. Η πρωτοπόρα και ανυποχώρητη δράση τους, η σκέψη τους, η τόλμη τους, το θάρρος τους! Δίνουν αυτές τις μέρες τον καλύτερο τους εαυτό. Στα σχολεία τα μέλη της ΚΝΕ δρουν μαζί με δεκάδες μαθητές που είναι σε όλα μπροστά. Στα κάγκελα, στη ντουντούκα, στη Συνέλευση. Έχουν τσαγανό. Ξεχωρίζουν μέσα στο πλήθος. Δεν τους σταματά τίποτα. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, που ίσως δεν τους ξεχωρίζει κανείς με την πρώτη ματιά. Οι μαθητές που με το φιλότιμο και την όρεξή τους είναι αθόρυβη δύναμη. Με αυτά τα παιδιά η ΚΝΕ έχει ήδη βρεθεί δίπλαδίπλα, μπορεί να πει πολλά μαζί τους. Γιατί μας συνδέουν πολλά. Η ΚΝΕ και το ΚΚΕ ξέρουν την απάντηση στα πολλά ερωτήματα, ξέρουν πως τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, σε ποια κατεύθυνση πρέπει να κινηθεί ο αγώνας, για αυτό και δίνουν πνοή, έμπνευση και διάρκεια σε αυτόν.

Συζητάμε τις επαναστατικές μας ιδέες με όλους όσους τους ταιριάζουν Με όσους δεν σηκώνουν το άδικο. Δεν ανεχόμαστε τη συκοφαντία, την καταστολή, την τρομοκρατία. Δεν ανεχόμαστε την προσπάθεια να καλοπιάσουν τώρα τους μαθητές πως τα αιτήματα τους είναι «δίκαια μεν, μη ρεαλιστικά δε». Η ακούραστη δουλειά που κάνουν τα μέλη της ΚΝΕ μέσα και έξω από τα σχολεία ενισχύει την προσπάθεια να γίνουν περισσότεροι αυτοί που με υπομονή προσπαθούν να εξηγήσουν σε πιο πολλούς μαθητές γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, που αποσκοπούν. Για να μην πιάνει μία το βρώμικο μελάνι που ρίχνει ο αντίπαλος. Με όσους έχουμε κοινή ανάγκη να υπάρξει ένα άλλο σχολείο. Μια άλλη ζωή, ένα άλλο μέλλον. Να μας συνδέσει και η κοινή πάλη. Να μας συνδέσει ένας ακόμα πιο δύσκολος δρόμος. Να παλέψουμε μαζί για την κοινωνία που θα εξασφαλίσει την ευημερία του λαού και θα προσφέρει στους μαθητές το σχολείο που τους αξίζει. Με όσους έχουμε κοινά βιώματα, όνειρα και επιθυμίες. Τα μέλη της ΚΝΕ έχουν να δώσουν απάντηση στο «τι πρέπει να γίνει». Όσοι είναι απέναντι στον αγώνα των μαθητών έχουν πει τι είναι αυτό που φοβούνται. Είναι χαρακτηριστικό το πρόσφατο παράδειγμα από την Αγγλία. Εκεί το Υπουργείο Παιδείας απαγόρεψε στα σχολεία να χρησιμοποιούν «αντικαπιταλιστικό υλικό»! Η ΚΝΕ και το ΚΚΕ είναι επαναστατική Οργάνωση και Κόμμα. Έχουν τις πιο πρωτοπόρες και ανατρεπτικές ιδέες. Και οι επαναστατικές τους ιδέες είναι ένα με την επαναστατική του δράση. Για αυτό και αγωνίζονται να είναι ενωμένος ο λαός και η νεολαία, να ξέρουν τη δύναμή τους, να ξέρουν ποιος είναι ο αντίπαλος τους. Να ξέρουν πως μπορούν να κερδίσουν!

Το φασισμό βαθιά κατάλαβε τον, δεν θα πεθάνει μόνος τσάκισε τον! 7 Οκτώβρη οι Ναζί εγκληματίες στη φυλακή Τη Τετάρτη 18 Σεπτέμβρη του 2013 ο αντιφασίστας μουσικός Παύλος Φύσσας έπεφτε νεκρός από μαχαίρι χρυσαυγίτη. Είχε προηγηθεί η δολοφονική επίθεση χρυσαυγιτών σε κομμουνιστές εργάτες στο Πέραμα, επιθέσεις σε μετανάστες και Ελληνες εργάτες. Στις 7 του Οκτώβρη μετά από απαράδεκτη καθυστέρηση 5,5 χρόνων, με μεγάλες ευθύνες όλων των κυβερνήσεων, θα ανακοινωθεί η απόφαση της δίκης της ναζιστικής-εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Η παραδειγματική τιμωρία των ναζί-δολοφόνων, που μέχρι σήμερα κυκλοφορούν ελεύθεροι, στήνοντας νέα φασιστικά μορφώματα, συνεχίζοντας να σπέρνουν το ρατσιστικό δηλητήριο, είναι λαϊκή απαίτηση. Στις 7 Οκτώβρη στις 10:00 θα είμαστε όλοι στη συγκέντρωση στο μετρό Αμπελοκήπων. Όμως το χρέος παραμένει! Να τσακίσουμε το φασισμό και το σύστημα που γεννά αυτά τα εκτρώματα. Την επόμενη μέρα της δολοφονίας, ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο «ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ από το λαό θα τη βρείτε». Όλα τα στοιχεία που έχουν δει το φώς της δημοσιότητας και με αφορμή τη δίκη, η ιστορική εμπειρία, επιβεβαιώνουν ότι μόνο η πάλη του λαού και της νεολαίας μπορεί να στείλει τα ναζιστικά αποβράσματα εκεί που ανήκουν: Στα σκουπίδια της Ιστορίας.

Είναι εγκληματίες γιατί είναι φασίστες. Η εισαγγελέας της δίκης, Αδ. Οικονόμου είχε δηλώσει χυδαία πως της είναι «ποινικά αδιάφορο αν είναι ναζί». Oυσιαστικά αναπαρήγαγε απροκάλυπτα την υπερασπιστική γραμμή των χρυσαυγιτών πως «η δολοφονία Φύσσα ήταν δολοφονία κατά της Χρυσής Αυγής» κ.λπ. Η παραπάνω στάση της εισαγγελέως, οι κατά καιρούς δηλώσεις αστών πολιτικών και δημοσιογράφων πως δεν θα είχαν πρόβλημα με μια «σοβαρή Χρυσή Αυγή», προσπαθούν να αθωώσουν τη ναζιστική ιδεολογία που οπλίζει το χέρι του κάθε ναζιστή, να περάσουν στα ψιλά τις ευθύνες της ηγεσίας του φασιστικού μορφώματος. Πρωτοκλασάτα στελέχη της εγκληματικής οργάνωσης, σαν γνήσιες κότες που είναι, είτε λιποθυμούσαν στο δικαστήριο είτε προσπαθούσαν να αποποιηθούν οποιαδήποτε ευθύνη. Γνωστοί θρασύδειλοι. Ο αρχηγός τους, Ν.Μιχαλολιάκος είχε δηλώσει πως «ελπίζουν ένας χρυσαυγίτης να σφάξει έναν ξένο για να ανατρέψουν το πολιτικό κλίμα. Έχουν χάσει τη μπάλα γιατί σε αυτή την περίπτωση θα φτάσει 15 και 20% η ΧΑ», με τον πρόεδρο του δουλεμπορικού σωματείου που είχαν στήσει στη ζώνη Περάματος να δηλώνει για τον Ρουπακιά, δολοφόνο του Παύλου πως «καλά του έκανε», «έκανε και κάτι καλό για το κόμμα»! Όλο αυτό το διάστημα έχει δει το φως τη δημοσιότητας πλήθος στοιχείων που επιβεβαιώνουν ότι οι σάπιες ναζιστικές ιδέες εκφράζονται και με φρικιαστικά εγκλήματα.

Τα συγκεκριμένα κατακάθια έχουν πρότυπα τον Χίτλερ και τα υπόλοιπα σιχαμερά ερπετά, που έχουν αιματοκυλήσει την ανθρωπότητα. Όπως οι πρόγονοι τους έκοβαν τα κεφάλια και έβγαζαν τα δόντια από τους αγωνιστές που πολεμούσαν ενάντια σε Γερμανούς-Ιταλούς και Βούλγαρους φασίστες εισβολείς, για να πάρουν μεροκάματο, έτσι και αυτοί οργανώνονται και εκπαιδεύονται για να δρουν ενάντια στον λαό και τους αγώνες του. Τα τάγματα εφόδου που πραγματοποιούσαν τις επιθέσεις σε ντόπιους και μετανάστες εργάτες, αποτελούνταν από αυτούς που όπως έδειξαν τα στοιχεία «πουλούσαν προστασία» σε μετανάστες, ήταν μπλεγμένοι σε κυκλώματα του υποκόσμου. Έτσι συνέβαινε πάντα στην ιστορία με όλες τις ναζιστικές συμμορίες. Αποβράσματα που διαπλέκονταν με επιχειρηματικά συμφέροντα ήταν πάντα το «σιδερένιο χέρι» του συστήματος απέναντι στον «εχθρό λαό».

Νέα έκδοση της Σύγχρονης Εποχής. Η νέα έκδοση της ΣΕ που θα κυκλοφορήσει την επόμενη βδομάδα, έχει στόχο να προσφέρει στον αναγνώστη ένα συνοπτικό ενημερωτικό υλικό της πολύκροτης δίκης της Χρυσής Αυγής, με τα βασικά επιχειρήματα της Πολιτικής Αγωγής των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, όπως αναπτύχθηκαν στο δικαστήριο μέσα από εκτενή αποσπάσματα των αγορεύσεων των συνηγόρων της, καθώς κι ένα σύντομο χρονικό και ντοκουμέντα της δίκης. Είναι εξαιρετικά βοηθητικό στην αποκάλυψη του πραγματικού ρόλου της εγκληματικής οργάνωσης, στο ότι ο φασισμός τσακίζεται με την πάλη του λαού.

Οδηγητής



Οκτώβρης 2020

Όπλο του συστήματος. Όλα αυτά τα χρόνια γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστεί η ΧΑ σαν κάτι «έξω από τη δημοκρατία». Τα μαντρόσκυλα του συστήματος αυτοαποκαλούνται δύναμη «αντισυστημική», που τα βάζει με συμφέροντα και την πολεμούν οι «κλέφτες και οι προδότες». Σήμερα είτε με τα νέα μορφώματα που στήνουν, είτε παρουσιαζόμενοι σαν «αγανακτισμένοι και ακομμάτιστοι πολίτες» (σαν «Έλληνες ΓΤΠ» θα λέγαμε εμείς…) συνεχίζουν να αποκαλύπτουν το σιχαμένο τους πρόσωπο. Πότε πιάνοντας στασίδι σε τηλεοπτικές εκπομπές για να εκπροσωπήσουν το «κίνημα» κατά της μάσκας- όταν η ζωή του λαού παίζεται στα ζάρια για τα συμφέροντα του κεφαλαίου- πότε φορώντας τη «περικεφαλαία» του πατριώτη έτοιμου να χύσει το αίμα του για την εδαφική κυριαρχία της Ελλάδας, μένοντας βέβαια πάντα κρυμμένοι στα λαγούμια τους όταν η Ελλάδα γίνεται «σουρωτήρι» από στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ, όταν στέλνει στρατιωτικό προσωπικό και εξοπλισμό εκτός συνόρων, βάζοντας το λαό στο στόχαστρο, υπονομεύοντας την άμυνα της χώρας. Ο φασισμός είναι ότι πιο σάπιο έχει γεννήσει η σάπια μήτρα του καπιταλισμού. Οι φασίστες υπερασπίζονται την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Στέκονται προσοχή μπροστά στα αφεντικά, προσκυνούν τον «ιερό» νόμο του καπιταλιστικού κέρδους. Αυτό το κέρδος υπερασπίζονται, για αυτό είναι πάντα χρήσιμοι στους καπιταλιστές. Πότε σε αυτούς που στη Γερμανία δούλευαν τις επιχειρήσεις τους με τα σκελετωμένα σώματα όσων ήταν σε στρατό-

πεδα συγκέντρωσης του Χίτλερ, πότε σε «σύγχρονούς» τους, που έβαζαν τη ΧΑ να στήνει δουλεμπορικά γραφεία «μόνο για Ελληνες» που αμείβονταν με 17 ευρώ! Είναι αποκαλυπτική τόσο η «δημοκρατική» μέσα στο κοινοβούλιο παρουσία τους καταθέτοντας πάνω από 50 ερωτήσεις για τους «αντισυστημικούς» εφοπλιστές(!), όσο και η δολοφονική τους δράση στη Ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη στο Πέραμα, που όπως οι ίδιοι είχαν αναγγείλει στόχο είχε να «τελειώσει το απόστημα του ΠΑΜΕ, και να έρθουν δουλειές» Είναι πλέον γνωστό σε όλους ότι οι «αντσισυστιμικοί» χρυσαυγίτες συνδέονται με πολλά νήματα με τους μηχανισμούς του σάπιου αστικού κράτους. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του Ρουπακιά στους αστυνομικούς, μετά το θανάσιμο χτύπημα στον Παύλο, «δικός σας είμαι»!

Το αυγό του φιδιού εκκολάπτεται από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Η καλύτερη απάντηση στη Χρυσή Αυγή, σε όλους τους φασίστες, θα δοθεί από τον ίδιο το λαό και τη νεολαία, με την απομόνωσή τους παντού, σε κάθε χώρο δουλειάς και εκπαίδευσης, σε κάθε γειτονιά, πάνω απ’ όλα με τον αγώνα για την ανατροπή αυτού του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, που γεννάει και θρέφει τέτοια εκτρώματα! Ας σκεφτούμε: Τα οικονομικά συμφέροντα που τους στήριξαν και τους ενίσχυσαν με διάφορους τρόπους (όπως για παράδειγμα εργολάβοι στη ζώνη του Περάματος, οι εφοπλιστές κ.λπ.) παραμένουν και σήμερα. Η ΕΕ έχει ως επίσημη ιδεολογία της την εξίσωση φα-

σισμού-κομμουνισμού. Δαπανά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για να πείσει τη νέα γενιά ότι αυτοί που στήθηκαν στον τοίχο της Καισαριανής είναι ίδιοι με αυτούς που τους εκτέλεσαν. Πως αυτοί στους οποίους ο κάθε άνθρωπος χρωστά για την ελευθερία του παραπάνω από όσα ποτέ μπορεί να ξεπληρώσει, που κάρφωσαν την κόκκινη σημαία στη καρδιά του τέρατος σημαίνοντας τη λήξη του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου, είναι ίδιοι με αυτούς που βίαζαν, έβαζαν ανθρώπους σε φούρνους και σε θαλάμους αερίων. Πως αυτοί που έδιναν όρκο πίστης στο Χίτλερ και συνεργάστηκαν με τον καταχτητή στην Ελλάδα, είναι ίδιοι με αυτούς που πολέμησαν τις φασιστικές ορδές σώζοντας το λαό από την πείνα και τη σκλαβιά.

Και με αφορμή τη δίκη θα «μασηθεί» πολύ η καραμέλα «καταδικάζουμε τη βία από όπου και αν προέρχεται». Όσοι σέρνουν το χορό της «ειρήνης» και του «διαλόγου» ονομάζουν «βία» την οργανωμένη πάλη για τη ζωή και το μέλλον μας, κόντρα στη βία του συστήματος. Με το πρόσφατο απαράδεκτο νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων έφτασαν σε σημείο να βαφτίσουν τη ριζοσπαστικοποίηση και την αγωνιστική δράση εγκληματικές ενέργειες.

7 χρόνια μετά, δεν ξεχνάμε.... Με ένα κατά τεκμήριο τρομερό ντοκιμαντέρ, που κυκλοφόρησε ανήμερα της μαύρης επετείου, η Επιτροπή Προπαγάνδας του ΚΣ της ΚΝΕ έδωσε το στίγμα: Ο Παύλος θα ζει στο δρόμο του αγώνα, εκεί που κρίνεται το δίκιο, εκεί που ο λαός θα σπάσει μια για πάντα το αυγό του φιδιού! Οι πάνω από 20000 που το έχουν ήδη παρακολουθήσει από το κανάλι της ΚΝΕ στο YouTube, μπόρεσαν να γνωρίσουν για μια σειρά πτυχές της πολύκροτης δίκης της ΧΑ, την απάντηση που έδωσε από τη πρώτη στιγμή ο λαός και η νεολαία. Στο ντοκιμαντέρ συνεντεύξεις δίνουν οι: Μάνος Μαλαγάρης, συνήγορος Πολιτικής Αγωγής των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στη δίκη της Χ.Α. Χρύσα Παπαδοπούλου, συνήγορος Πολιτικής Αγωγής της οικογένειας Φύσσα στη δίκη της Χ.Α. Χάρης Στρατής, συνήγορος Πολιτικής Αγωγής των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στη δίκη της Χ.Α. Νίκος Αμπατιέλος, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ Σωτήρης Πουλικόγιαννης, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας Ιάσονας Φανός, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών το 2013 Ηρώ Κοτσαμπά, μέλος του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Αθήνας το 2013

Καμία εμπιστοσύνη στο κράτος τους! Ώρα να πιστέψουμε στη δική μας δύναμη!

σο βαδίζουμε για τα καλά μέσα στο δεύτερο «κύμα» της πανδημίας και με τα πιο δύσκολα να είναι, όπως όλα δείχνουν μπροστά μας, το αστικό κράτος, η κυβέρνηση, τα αστικά ΜΜΕ και άλλοι μηχανισμοί του συστήματος, παράλληλα με την επίθεση στα δικαιώματα, εντείνουν και την επίθεση στο μυαλό της νεολαίας και των εργαζομένων. «Εσείς φταίτε που κολλάτε» Όταν ο Κ. Μητσοτάκης λέει στο διάγγελμά του ότι «το δίλημμα είναι «Αυτοπροστασία ή Καραντίνα», ουσιαστικά ομολογεί ότι το κράτος δεν πρόκειται να πάρει κανένα ουσιαστικό μέτρο προστασίας, ή αλλιώς «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Το δεύτερο σκέλος του εκβιασμού είναι ότι, αν αυτό δεν λειτουργήσει, έρχεται πάλι εγκλεισμός (για τον οποίο θα φταίμε εμείς, αφού η κυβέρνηση μας… προειδοποίησε) και στη συνέχεια ο λογαριασμός για τα «σπασμένα» της οικονομίας. Στο παραπάνω πλαίσιο συνεχίζεται η στοχοποίηση μερίδων του πληθυσμού ως υπαίτιως για την αύξηση των κρουσμάτων συνεχίζεται, προκειμένου να κρυφτούν οι εγκληματικές ευθύνες κράτους και κυβέρνησης. Όλο το καλοκαίρι ακούγαμε για την ανεύθυνη νεολαία που πήγε διακοπές, γλεντούσε στα πάρτι και κόλλησε κορονοϊό. Τώρα συνεχίζει την… «ανευθυνότητα», αφού, παρά το γεγονός ότι τα μαγαζιά κλείνουν

στις 12 το βράδυ, εκείνη μαζεύεται στις πλατείες. Αλλά και τα σχολεία που βρίσκονται υπό κατάληψη χαρακτηρίζονται «υγειονομικές βόμβες», ενώ ακριβώς πριν ξεκινήσει η κατάληψη, με 25 και 30 μαθητές μέσα σε τάξεις-κλουβιά, ήταν τα πιο ασφαλή μέρη στον κόσμο. Είναι καιρός αυτό το προκλητικό παραμύθι να τελειώνει. Η νεολαία «τραβάει» εδώ και μήνες ένα μεγάλο ζόρι προσπαθώντας να τα βγάλει πέρα με τις υποχρεώσεις της και να προστατεύσει την υγεία των μεγαλύτερων. Όταν της είπαν να κάτσει σπίτι, έκατσε. Όταν της είπαν να βγει, βγήκε. Είναι λογικό κάθε νέος άνθρωπος, ειδικά ένας εργαζόμενος που δουλεύει με τους χειρότερους όρους και μπορεί να μην πήγε καν διακοπές, να έχει ανάγκη να ξεσκάσει, να πει μια κουβέντα με τους συνομηλίκους του, τηρώντας φυσικά τα μέτρα προστασίας. Είναι ευθύνη της κυβέρνησης να εξασφαλίσει τους χώρους και τους τρόπους που αυτό θα μπορεί να γίνεται με ασφάλεια. Τα όποια φαινόμενα ανευθυνότητας παρουσιάζονται είναι αποτέλεσμα ακριβώς των αντιφάσεων της κυβερνητικής πολιτικής, που πάνω απ' όλα βάζει τα επιχειρηματικά κέρδη και δεν επιτρέπει να εμπεδωθεί και η απαραίτητη ατομική ευθύνη. Γιατί είναι αντίφαση την ώρα που κλείνεις τα περίπτερα μην τυχόν και αγοράσει κανείς μια μπύρα και κάτσει σε ένα παγκάκι να την πιεί, να επιτρέπεις την κρουαζιέρα, με αποτέλεσμα περιστατικά όπως αυτό του πλοίου «Mein Shiff 6».

Κάθε μέρα ο κορονοϊός κάνει «πάρτυ» στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς

Πρόσφατα, βέβαια, ανακαλύφθηκε και νέος ένοχος: Πρόκειται για τους μετανάστες του κέντρου της Αθήνας στους οποίους, σύμφωνα με δημοσιεύματα, εντοπίζεται σημαντικός αριθμός κρουσμάτων. Δεν θα αναφερθούμε εδώ σε κάποια εξόφθαλμα fake news που μόνο στόχο έχουν να καλλιεργήσουν τον ρατσισμό. Θα αναρωτηθούμε, όμως: «Και τι περιμένατε»; Όταν οι μετανάστες στη συντριπτική τους πλειοψηφία, υποχρεώνονται να δουλεύουν στριμωγμένοι σε χώρους όπου δεν τηρούνται στοιχειώδεις κανόνες για την υγεία και την ασφάλειά τους, όταν παίρνουν τόσο χαμηλούς μισθούς που είναι αναγκασμένοι να ζουν πολλά άτομα μαζί, σε μικρά σπίτια, όταν πρόσφυγες που τους έχει αναγνωριστεί άσυλο ζουν στις πλατείες επειδή πριν λίγους μήνες η κυβέρνηση τους απέκλεισε από το πρόγραμμα στέγασης, υπήρχε καμία περίπτωση να μην υπάρξουν κρούσματα; Και πάλι η ευθύνη είναι ολόκληρη της κυβέρνησης.

Οδηγητής



Οκτώβρης 2020

«Εμπιστευτείτε μας και όλα θα πάνε καλά» «Για να τιθασεύσουμε και το νέο κύμα της πανδημίας πρέπει κράτος, επιστήμονες και πολίτες να συνεργαστούμε ακόμα πιο στενά, με περισσότερη εμπιστοσύνη ο ένας προς τον άλλον (…) η Πολιτεία θα επαγρυπνεί, θα εμπιστεύεται τους ειδικούς, θα δρα με διαφάνεια πάντα και θα ενημερώνει. Αλλά ας μην κρυβόμαστε: Η εφαρμογή ακόμη και του πιο αποδοτικού μέτρου εξαρτάται από την πιστή εφαρμογή του». Το παραπάνω απόσπασμα, που επίσης προέρχεται από το πρόσφατο διάγγελμα του Πρωθυπουργού, είναι χαρακτηριστικό για τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούν να κατοχυρώσουν την εμπιστοσύνη του λαού και της νεολαίας προς ένα κράτος που υπάρχει και λειτουργεί ενάντια στα συμφέροντά τους. Λένε ότι, επειδή η κυβέρνηση έχει συστήσει μια συμβουλευτική επιτροπή από λοιμωξιολόγους, αυτό σημαίνει ότι κάθε κυβερνητική απόφαση είναι εξ’ ορισμού σύμφωνη με αυτά που επιτάσσει η επιστήμη, άρα δεν επιδέχεται καμία κριτική και πρέπει όλοι να συντασσόμαστε με αυτή, χωρίς να το πολυψάχνουμε. Μόνο που τις περισσότερες φορές φαίνεται ότι τα πράγματα λειτουργούν αντίστροφα: Τα μέλη της επι-

τροπής αναλαμβάνουν τον άχαρο ρόλο της τεκμηρίωσης της κυβερνητικής πολιτικής με επιστημονικοφανή επιχειρήματα. Οι ίδιοι έχουν πει ότι «κάθε μέτρο κρίνεται από την εφαρμοσιμότητά του». Όμως το τι είναι εφαρμόσιμο και τι όχι δεν καθορίζεται από κάποιον φυσικό νόμο, αλλά από τα όρια που θέτουν οι ανάγκες της ίδιας της καπιταλιστικής οικονομίας. Ας δούμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Ακούσαμε πρόσφατα επιστήμονα να λέει στον κόσμο «να πηγαίνει στη δουλειά με τα πόδια» για να μην υπάρχει συνωστισμός στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Αλήθεια, ποια επιστήμη υπαγορεύει ότι στον 21ο αιώνα η «λύση» απέναντι στον συνωστισμό είναι αυτή και όχι η αύξηση των δρομολογίων με αγορά νέων οχημάτων και πρόσληψη προσωπικού; Η απάντηση είναι «καμία». Το υπαγορεύουν οι προτεραιότητες που θέλουν τέτοιες δαπάνες να είναι «μη επιλέξιμες» επειδή δεν αποφέρουν κέρδος. Έτσι η κυβέρνηση αξιοποιεί το πρόβλημα για να προωθήσει την παραπέρα εμπορευματοποίηση των αστικών συγκοινωνιών, με την άμεση εμπλοκή των ιδιωτών μέσω Σύμπραξης Δημόσιου και

Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) και μίσθωσης οχημάτων από ιδιωτικές επιχειρήσεις (leasing). Εμφανίζει δηλαδή την αιτία των προβλημάτων σαν τη «λύση» τους! Άλλο παράδειγμα: Η κυβέρνηση στηρίζει την ασυδοσία των εργοδοτών, μεταξύ άλλων, «κρύβοντας» σε ποιους χώρους δουλειάς καταγράφονται μαζικά κρούσματα, αν και τι μέτρα παίρνονται στη συνέχεια. Ταυτόχρονα, με το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας να έχει ουσιαστικά καταργηθεί, είναι πρακτικά ανύπαρκτοι οι έλεγχοι στους χώρους δουλειάς για την τήρηση των μέτρων. Μήπως υπάρχει κάποιο πόρισμα της Ιατρικής επιστήμης που λέει ότι όσο λιγότεροι είναι οι έλεγχοι, τόσο λιγότερο διαδίδεται ο ιός; Μάλλον όχι… Γιατί τελικά, ένας νέος εργαζόμενος να τους δείξει εμπιστοσύνη όταν είναι φανερό ότι δουλεύουν μόνο για τα αφεντικά; Μπορεί να λένε ότι «όλοι μαζί θα πετύχουμε ή όλοι μαζί θα χάσουμε», αλλά η αλήθεια είναι ότι όσο συνεχίζουμε να τους εμπιστευόμαστε μόνο εμείς θα χάνουμε, σε όλους τους τομείς.

«Μην το ψάχνετε. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος» Αυτή τη φορά θα αξιοποιήσουμε την πρόσφατη δήλωση του «Γερμανού Τσιόδρα», όπως αναφέρθηκε στα ελληνικά ΜΜΕ. Ο συγκεκριμένος, μιλώντας για τη διαχείριση της πανδημίας στη Γερμανία είπε: «Δεν κάναμε τίποτα το ιδιαίτερο καλά. Μόνο που το κάναμε νωρίτερα. Δεν πετύχαμε γιατί οι υγειονομικές μας αρχές ήταν καλύτερες από τις γαλλικές ή επειδή τα νοσοκομεία μας είναι καλύτερα εξοπλισμένα από τα ιταλικά» για να συμπληρώσει σχετικά με το δεύτερο κύμα της πανδημίας ότι «υπάρχει το ενδεχόμενο το όλο ζήτημα να μην είναι πλέον διαχειρίσιμο». Η συγκεκριμένη δήλωση δεν είναι απλά αποτέλεσμα μιας κρίσης ειλικρίνειας. Εκφράζει την προσπάθεια να πειστούν οι λαοί ότι πέρα από τη διαχείριση των αστικών κυβερνήσεων, διαχείριση που έχει τελικά ως απόλυτο κριτήριο την εύρυθμη λειτουργία του καπιταλισμού, δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει τίποτε άλλο. Ότι το ενδεχόμενο να γίνουν πραγματικότητα οι εικόνες που είδαμε την άνοιξη στην Ιταλία είναι υπαρκτό σε κάθε χώρα και οι λαοί πρέπει να συμβιβαστούν με αυτό, να το θεωρήσουν ως δεδομένο. Η συγκεκριμένη δήλωση θα μπορούσε άνετα να αφορά και τη χώρα μας. Άλλωστε, όλοι αυτοί που «είδαν το φως το αληθινό», κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος της πανδημίας, όσον αφορά την ανάγκη ύπαρξης ενός σύγχρονου και επαρκώς στελεχωμένου δημόσιου Συστήματος Υγείας, το «έχασαν» αμέσως μετά και άρχισαν να ασχολούνται πάλι με το πώς τα δημόσια νοσοκομεία θα γίνουν πιο καλές επιχειρήσεις, πώς θα προχωρήσουν οι ΣΔΙΤ, πώς θα αξιοποιηθεί ο «Ιατρικός Τουρισμός» κ.λπ. Αντί το Σύστημα Υγείας να προσαρμόζεται στις λαϊκές ανάγκες, με βάση τις τεράστιες δυνατότητες που προσφέρει η εποχή μας, αλλά και ο μεγάλος αριθμός επιστημονικού και άλλου καταρτισμένου προσωπικού που διαθέτει η χώρα μας στον τομέα της Υγείας, εξακολουθεί να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: Οι λαϊκές ανάγκες «στριμώχνονται» στα όρια του ανεπαρκέστατου και εμπορευματοποιημένου δημόσιου Συστήματος Υγείας. Κάπως έτσι και σαν να μην πέρασε μια μέρα, μόλις αυξήθηκαν τα κρούσματα αρχίσαμε να ακούμε πάλι για νοσοκομεία που είναι «στο όριο», για τις ελάχιστες ελεύθερες Μονάδες Εντατικής Θεραπείας στην Αττική κ.λπ.

Ευθύνη μας ο αγώνας για την προστασία της υγείας και των δικαιωμάτων μας! Έχει μαζευτεί πια αρκετή πείρα που δείχνει ότι όσο ο λαός και η νεολαία συνεχίζουν να στηρίζουν τις ελπίδες τους στο αστικό κράτος, στην κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, η κατάστασή τους διαρκώς θα χειροτερεύει. Ήρθε πια ο καιρός να πιστέψουν στη δική τους δύναμη, να πάρουν την υπόθεση της προστασίας της υγείας και των δικαιωμάτων τους στα δικά τους χέρια. Τώρα χρειάζεται να ανέβει το αίσθημα πρωτοβουλίας, η αποφασιστικότητα. Να αναζητηθούν και νέες μορφές. Οι εργαζόμενοι να συγκροτήσουν επιτροπές υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς που, χωρίς να περιμένουν κανέναν, θα πάρουν πάνω τους την υπόθεση του ελέγχου για την τήρηση των μέτρων προστασίας από την εργοδοσία. Οι επιβάτες των μέσων μεταφοράς να πουν «φτάνει πια», να μαζέψουν υπογραφές και να πραγματοποιήσουν κινητοποιήσεις στις κατά τόπους αρμόδιες υπηρεσίες με αίτημα την «εδώ και τώρα» αύξηση των δρομολογίων. Οι μεγάλες μαθητικές κινητοποιήσεις των ημερών, το πείσμα και η αποφασιστικότητα των μαθητών στην υπεράσπιση των δίκαιων αιτημάτων τους απέναντι στην καταστολή και τη συκοφάντηση του αγώνα τους, είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για το τι πρέπει να γίνει παντού. Είναι ατομική και συλλογική μας ευθύνη!

Απο συγκέντρωση εργαζομένων στον επισιτισμό-τουρισμό για την προστασία της υγείας και του εισοδήματος τους, στις 28 Σεπτέμβρη

ΚΑΡΔΙΤΣΑ

Η λάσπη της πλημμύρας

δεν μπορεί να κρύψει τις κρατικές ευθύνες

νυπολόγιστη καταστροφή. Με αυτή τη φράση μπορεί να περιγράψει κανείς την κατάσταση που αντιμετωπίζει η Καρδίτσα μετά το πέρασμα της κακοκαιρίας «Ιανός» που «χτύπησε» από το βράδυ της 18ης Σεπτέμβρη μεγάλο μέρος της Δυτικής και Κεντρικής Ελλάδας. Με αφορμή την περιοδεία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα στην Καρδίτσα, ο «Οδηγητής» βρέθηκε στην πληγείσα πόλη, κατέγραψε τις καταστροφές και συνομίλησε με νέους της περιοχής για τις συνέπειες της καταστροφής και τις τεράστιες, για άλλη μια φορά, ευθύνες του αστικού κράτους. «Έπρεπε να είχαν παρθεί τα απαραίτητα μέτρα»

Απόγνωση και αγανάκτηση Η Καρδίτσα, μετά το πέρασμα του «Ιανού», δεν θυμίζει σε τίποτα την πόλη που ήταν. Δρόμοι καλυμμένοι με λάσπες και μπάζα, το ηλεκτρικό ρεύμα σε πολλά σημεία κομμένο και τα πεζοδρόμια γεμάτα από κατεστραμμένα εμπορεύματα των μικρομάγαζων, των οποίων οι ιδιοκτήτες προσπάθησαν να διασώσουν. Το αίσθημα οργής και θλίψης διάχυτο για τα τρία θύματα και τις χαμένες περιουσίες. «Καταστραφήκαμε», «θα πέσει πείνα», είναι μερικές από τις κουβέντες που έβγαιναν από τα στόματα κατοίκων και επαγγελματιών της πόλης κατά την επίσκεψη του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στα καταστήματα του κέντρου της Καρδίτσας, τα οποία, όπως εξομολογούνται καθάρισαν εντελώς μόνοι τους, με λάστιχα, κουβάδες ή ό,τι άλλο μέσο διέθεταν, καθώς ο Δήμος και το κεντρικό κράτος ήταν παντελώς απόντες. Χαρακτηριστικά σημειώνουν ότι οι μόνοι δρόμοι που καθαρίστηκαν από συνεργεία του δήμου ήταν εκείνοι από τους οποίους πέρασε την προηγούμενη μέρα ο Κ. Μητσοτάκης. Το αίτημα της αποζημίωσης στο 100% των ζημιών που υπέστησαν είναι δίκαιο και αναγκαίο προκειμένου η πόλη να ξανασταθεί στα πόδια της, συμφωνούσαν οι κάτοικοι συνομιλώντας με το κλιμάκιο του Κόμματος και συμπλήρωναν «μόνο εσείς παλεύετε», «καλό αγώνα».

Τα σπίτια των περισσότερων μαθητών της περιοχής δεν έχουν ρεύμα και νερό, δήλωσε στον «Ο» ο Νάσος, μαθητής Γ΄ Λυκείου του Μουσικού Σχολείου Καρδίτσας. «Οι μαθητές λέμε ότι έπρεπε να είχαν παρθεί όλα τα κατάλληλα μέτρα πριν τις πλημμύρες, να έχουμε ενημερωθεί. Μέχρι τελευταία στιγμή οι αρμόδιοι υποστήριζαν ότι δεν υπάρχει κίνδυνος». Χαρακτηριστική ήταν η περιγραφή του μαθητή και για την απουσία του κρατικού μηχανισμού στις προσπάθειες αποκατάστασης των ζημιών. «Κάναμε έκκληση να έρθει κλιμάκιο της Πυροσβεστικής, αλλά είμαστε σε ουρά αναμονής. Ο κόσμος καθάρισε μόνος του ό,τι μπορούσε, ενώ παλιά κτίρια υπάρχει κίνδυνος να καταρρεύσουν». Ταυτόχρονα, καμία ενημέρωση δεν υπάρχει σχετικά με την κατάσταση που βρίσκονται τα σχολεία. «Δεν μας έχουν πει σε τι κατάσταση βρίσκεται το σχολείο, κάποιοι καθηγητές είπαν μόνο ότι έγινε λίμνη. Έχουν καταστραφεί μουσικά όργανα», επισημαίνει ο Νάσος. Όσον αφορά τα αιτήματα των μαθητών σημείωσε ότι χρειάζεται να γίνει καταγραφή των ζημιών στα σχολεία και να αποκατασταθούν πλήρως, όπως επίσης να δοθεί πλήρης αποζημίωση στις οικογένειες τους γιατί «σε έναν μήνα θα μετράμε κλειστά μαγαζιά και οι ζημιές είναι τέτοιες που είναι αδύνατον να αποκατασταθούν με ψίχουλα που δίνει η κυβέρνηση». Σχετικά με το κύμα αλληλεγγύης προς τους πληγέντες κατοίκους της πόλης ο Νάσος τόνισε πώς «η αλληλεγγύη είναι πολύτιμη και μέχρι στιγμής είναι μεγαλύτερη από την βοήθεια της Πολιτείας. Έχει φτάσει από Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες περιοχές. Είναι απαραίτητη γιατί η Καρδίτσα έχει πνιγεί και είναι δύσκολο να πούμε πότε και αν θα συνέλθει».

«Πολλοί νέοι θα φύγουν από την πόλη, θα χάσουν την δουλειά τους» Την αγωνία των εργαζομένων της Καρδίτσας και ειδικότερα των νέων περιέγραψε μιλώντας στον «Ο» ο Χρήστος, εκπαιδευτικός σε φροντιστήριο. «Χάθηκαν τα πάντα. Οι νέοι εργαζόμενοι στον επισιτισμό, στην εκπαίδευση και σε άλλους τομείς περίμεναν την κάθε μέρα για να επιβιώσουν. Η πόλη είχε πάρει την κατρακύλα πριν την προηγούμενη κρίση και η πλημμύρα ήταν το τελειωτικό χτύπημα», τονίζει χαρακτηριστικά. Την ίδια ώρα που πολλά μαγαζιά ξενοικιάζονται και οι εργαζόμενοι δεν γνωρίζουν αν θα έχουν δουλειά την επόμενη ημέρα, οι τοπικές αρχές και η κυβέρνηση είναι απούσες, ενώ τεράστια ζημιά έχουν υποστεί και οι μικρομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι της περιοχής. Συγκεκριμένα, όπως δήλωσε ο Χρήστος, συγγενής του κτηνοτρόφος έχασε πάνω από 100 πρόβατα από την πλημμύρα και «ο πρωθυπουργός είχε το θράσος μόνο να πετάξει με ελικόπτερο να δει κατεστραμμένα χωράφια».

Η ανθρώπινη ζωή, κόστος για το σύστημα Αποδεικνύεται για ακόμα μία φορά με τραγικό τρόπο, ότι όσο η συνειδητή πολιτική των αστικών κυβερνήσεων να αφήνουν ανοχύρωτο το λαό απέναντι στα φυσικά φαινόμενα συνεχίζεται, τόσο θα θρηνούμε θύματα και περιουσίες. Εδώ και τώρα χρειάζεται ο λαός να οργανώσει την πάλη του για σύγχρονα έργα στην αντιπλημμυρική, αντιπυρική και αντισεισμική προστασία ταυτόχρονα με την αποζημίωση στο 100% του ύψους των ζημιών σε όλες τις πληγείσες περιοχές. Η δυνατότητα, τον 21ο αιώνα, ο άνθρωπος να μην είναι έρμαιο της φύσης υπάρχει. Η εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης το αποδεικνύει. Αυτό που χρειάζεται είναι να μπει στο στόχαστρο το εκμεταλλευτικό σύστημα και οι κυβερνήσεις που το υπηρετούν και λογαριάζουν την ανθρώπινη ζωή πιο κάτω από τα κέρδη των λίγων.

Οδηγητής



Οκτώβρης 2020

ερωτήσεις απαντήσεις

για τις εξελίξεις στην περιοχή Οι πρόσφατες εξελίξεις τελικά δεν επιβεβαίωσαν ότι οι συμμαχίες της χώρας μπορούν να μας προστατέψουν από την κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας;

Οι διεθνείς συμμαχίες που υπάρχουν σήμερα, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, δεν είναι συμμαχίες μεταξύ των λαών, αλλά λυκοσυμμαχίες καπιταλιστικών κρατών που δημιουργήθηκαν για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους στον ανταγωνισμό τους με άλλα κράτη. Η Ελλάδα συμμετέχει ενεργά σε αυτές τις συμμαχίες, αυτό όμως δεν συνδέεται καθόλου με την ασφάλεια της χώρας και του λαού. Ορισμένα παραδείγματα είναι χαρακτηριστικά: • Συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ σημαίνει, αυξημένα εξοπλιστικά προγράμματα που καμία σχέση δεν έχουν με την άμυνα της χώρας. Αυτό επιβεβαιώνεται από το που βρίσκονται σήμερα μονάδες και εξοπλισμός των ενόπλων δυνάμεων. Φρεγάτες του πολεμικού ναυτικού πηγαινοέρχονται σε Περσικό Κόλπο, Λίβανο και αλλού, «συνοδεύουν» αμερικάνικα αεροπλανοφόρα. Αντιπυραυλικά συστήματα «Patriot» σχεδιάζονταν να σταλούν στη Σαουδική Αραβία, ενώ στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό έχει αποσταλεί σε περιοχές που πραγματοποιούνται πόλεμοι και συρράξεις.

• Το ΝΑΤΟ διαχρονικά υποθάλπει την τουρκική προκλητικότητα (είναι χαρακτηριστική η πρόσφατη δήλωση εκπροσώπου του πως το ΝΑΤΟ «δεν τοποθετείτε για θαλάσσιες διαφορές ανάμεσα σε κράτη»), πρωταγωνιστεί στα σχέδια για εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και την συνεκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν αναγνωρίζει σύνορα ανάμεσα στα κράτη-μέλη του κ.λπ. • Τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν κρατούν ενιαία στάση, αφού κάθε κράτος καθορίζει τη στάση του με βάση το τι συμφέρει τους δικούς του επιχειρηματικούς ομίλους. Η Γερμανία πρωταγωνίστησε για να προωθηθούν οι διερευνητικές επαφές Ελλάδας - Τουρκίας που δρομολογούν συμβιβασμούς στα κυριαρχικά δικαιώματα, ενώ ακόμα και η Γαλλία που παρουσιάζεται ως ο πιο πιστός σύμμαχος της Ελλάδας δεν κάνει τίποτα άλλο από το να επιδιώκει με την ενεργή εμπλοκή της να διασφαλίσει τα συμφέροντα των γαλλικών μονοπωλίων (στην Total έχουν παραχωρηθεί δικαιώματα έρευνας και εξόρυξης σε Ελλάδα και Κύπρο), την ώρα που η ίδια έχει πρωτοστατήσει σε πολεμικές επεμβάσεις όπως στο

Μάλι, την Λιβύη και αλλού. • Όσο περισσότερο μπλέκεται η χώρα στους ανταγωνισμούς που υπάρχουν, όπως γίνεται για παράδειγμα με τη παραχώρηση στην κυριολεξία όλων των στρατιωτικών εγκαταστάσεων για χρήση από ΝΑΤΟ-ΗΠΑ, τόσο περισσότερο μπαίνει στο στόχαστρο από αντίπαλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις Ρώσων και Ιρανών αξιωματούχων πως σε περίπτωση που απειληθούν οι χώρες τους θα επιτεθούν στις αμερικανικές βάσεις γειτονικών χωρών. Ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να εναποθέτει τις ελπίδες του για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και την ειρήνη στην περιοχή μας σε κανέναν «σύμμαχο». Αντίθετα μπορεί να εμπιστευτεί τη δύναμή του, σε κοινή πάλη με τον τούρκικο λαό και τους υπόλοιπους λαούς της περιοχής, να οργανώσει ο ίδιος τον αγώνα του ενάντια στους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς, στις επιδιώξεις της ελληνικής και της τούρκικης αστικής τάξης, την πολιτική της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων που δρομολογούν επικίνδυνες εξελίξεις.

Το ΚΚΕ προειδοποιεί ότι η ελληνική κυβέρνηση με τις συμφωνίες για τις ΑΟΖ που υπέγραψε κινείται στην «προοπτική της συνδιαχείρισης και στον μεγαλύτερο ακόμα συμβιβασμό που θα ακολουθήσει με την Τουρκία» (από το πρόσφατο κάλεσμα της ΚΕ του ΚΚΕ). Πως γίνεται η ελληνική αστική τάξη να αναβαθμίσει τη θέση της στην περιοχή αν συναινέσει στην παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων;

Μιλώντας για αναβάθμιση της θέσης μιας αστικής τάξης αναφερόμαστε στην διεύρυνση της οικονομικής και πολιτικής επιρροής της, τις διεθνείς συμμαχίες που συμμετέχει, με στόχο την αύξηση της κερδοφορίας της. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτό μπορεί να συνδεθεί με την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων από την μεριά της, με στόχο την εξυπηρέτηση του συνόλου των συμφερόντων και των επιδιώξεών της. Η αναβάθμιση της ελληνικής αστικής τάξης αποτελεί πάγιο στόχο όλων των κυβερνήσεων (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ), για αυτό και διαχρονικά υπηρετούν την ίδια πολιτική. Έτσι, η Ελλάδα πρωτοστατεί στους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς στην περιοχή, αναλαμβάνει ρόλο «μεντεσέ» για τα ΝΑΤΟϊκά συμφέροντα στα Βαλκάνια (βλ. συμφωνία των Πρεσπών). Η «γεωστρατηγική αναβάθμιση της Ελλάδας», για την οποία μιλούν

όλα τα αστικά κόμματα, με τη μετατροπή της χώρας ανάμεσα σε άλλα και σε ενεργειακό κόμβο της Αν. Μεσογείου, είναι ενταγμένη στις διεκδικήσεις και τα παζάρια της αστικής τάξης για μερίδιο από τη λεία, σε μια περιοχή που εντείνονται οι ανταγωνισμοί. Αξιοποιεί μια σειρά από διπλωματικά μέσα για να κλείσει συμφωνίες που εξυπηρετούν συμφέροντα μεγάλων ενεργειακών κολοσσών (βλ. EastMed, συμφωνίες για ΑΟΖ με Ιταλία, Αίγυπτο), ακόμα και αν χρειαστεί να «παζαρέψει» κυριαρχικά δικαιώματα, στον ανταγωνισμό της με άλλες αστικές τάξεις, με βάση τον εκάστοτε συσχετισμό δύναμης. Δεν είναι η πρώτη φορά... Ας σκεφτούμε ότι η παραχώρηση μέρους της ελληνικής επικράτειας για τη δημιουργία αμερικανικών βάσεων υπήρξε διαχρονική στρατηγική της ελληνικής αστικής τάξης, αφού έτσι αναβάθμιζε τη θέση της και εδραίωνε την εξου-

σία της. Άλλο ιστορικό παράδειγμα είναι η πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης του Ελ. Βενιζέλου, το 1915, να παραδώσει μέρος του τότε προσφάτως ενσωματωμένου τμήματος της Μακεδονίας, με αντάλλαγμα μελλοντικά δικαιώματα στη νομή της Μικράς Ασίας.1 Επομένως, μόνο ο λαός μπορεί να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά του δικαιώματα από την σκοπιά των λαικών συμφερόντων. Γι΄ αυτό είναι επιτακτικό να κερδίζει συνεχώς έδαφος στη νεολαία το αίτημα για αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, να μην επιδεικνύει ο λαός καμία εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και την αστική τάξη. Να σημαδέψει περισσότερος κόσμος με τον αγώνα του τον πραγματικό αντίπαλο, την καπιταλιστική εκμετάλλευση, την αιτία των ανταγωνισμών και των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Δες περισσότερα στο άρθρο «Η πατριδοκαπηλία της αστικής τάξης», Ριζοσπάστης, 10-11/2/2018 1

ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ Ή ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ;

ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής, τα Βαλκάνια και η Ανατολική Ευρώπη θυμίζουν ένα καζάνι που βράζει... Οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας περνούν μια περίοδο μεγάλης έντασης, οι προκλήσεις από μεριάς της τουρκικής αστικής τάξης είναι συνεχείς, οι στόλοι πολλών κρατών είναι παραταγμένοι στο Αιγαίο και στην ευρύτερη περιοχή, καθώς διεκδικούν τα δικά τους συμφέροντα, η ελληνική αστική τάξη διεκδικεί τη δική της αναβάθμιση στην περιοχή. Σε αυτό το πλαίσιο, τέλη Σεπτέμβρη επισκέφτηκε την Ελλάδα ο Πομπέο, υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, με αφορμή την επανέναρξη των διερευνητικών επαφών Ελλάδας – Τουρκίας. Με αφορ-

μή την επίσκεψη, πολύς λόγος έγινε για την εξεύρεση μιας διπλωματικής οδού, μιας βάσης «διαλόγου» και «συνεννόησης» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, προκειμένου να εκτονωθεί η ένταση. Μπορεί να αποτελέσουν όμως ουσιαστική λύση τέτοιες συμφωνίες; Να εξασφαλίσουν την ειρήνη, όπως διατυμπανίζουν αστοί πολιτικοί, ΜΜΕ, αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις; Μια ματιά σε χαρακτηριστικές ιμπεριαλιστικές συμφωνίες του 20ου αιώνα είναι ιδιαίτερα διαφωτιστική. Πόσο ευνόησαν την υπόθεση της ειρήνης και συνέβαλαν στην ευημερία των λαών διακρατικές ιμπεριαλιστικές συμφωνίες; Ποιόν ωφέλησαν τελικά;

Ο «ειρηνικός» δρόμος από τον Α’ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο... Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος (1914-1918) ξέσπασε ως αποτέλεσμα του ανταγωνισμού που οξυνόταν λόγω μεταβολών στον συσχετισμό δύναμης των ισχυρότερων καπιταλιστικών χωρών (Γερμανία, Βρετανία, Γαλλία, ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ιταλία κά). Από τα τέλη του 19ου αιώνα διάφορες περιφερειακές πολεμικές συγκρούσεις ανά τον πλανήτη προμήνυαν τον ερχομό του. Όπως έλεγε ο Λένιν, ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος έγινε «... για να ξαναμοιραστεί όλος ο κόσμος (...) για να κριθεί ποια από τις μηδαμινές σε αριθμό ομάδες των μεγάλων κρατών – η αγγλική ή η γερμανική – θα αποκτήσει τη δυνατότητα και το δικαίωμα της καταλήστευσης, της καταδυνάστευσης και της εκμετάλλευσης όλης της Γης» 1. Η μοιρασιά της λείας μεταξύ των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων «σφραγίστηκε» με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών το 1919 ανάμεσα στους νικητές του ‘Α Παγκοσμίου Πολέμου που επέβαλαν εξοντωτικούς όρους και περιορισμούς στους νικημένους (πχ Γερμανία). Η συνθήκη αυτή σηματοδότησε και τη λήξη του πολέμου. Η Ειρήνη των Βερσαλλιών, «έκλεισε» μια σειρά προηγούμενους λογαριασμούς, αλλά «άνοιξε» και καινούριους αφού νέα αστικά συμφέροντα είχαν βγει στο προσκήνιο και διεκδικούσαν καλύτερη θέση στη μοιρασιά της λείας. Η συμφωνία δεν ανακούφισε τους λαούς, το 1,5 δις. ανθρώπων που βρέθηκαν στη δίνη του πολέμου και του μοιράσματος της λείας, αλλά διασφάλιζε τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων των νικητών. Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως «ο πόλεμος που θα τερμάτιζε όλους τους πολέμους». Αντ’ αυτού ύστερα από δύο δεκαετίες περίπου

ξέσπασε ο επόμενος παγκόσμιος πόλεμος, αφού οι αιταφοράς. Η ανάγκη της Γερμανίας και της Ιταλίας να τίες που τον γέννησαν δεν εξαλείφθηκαν. πάρουν τη ρεβάνς σήμαινε ότι οι αστικές τάξεις τους Όλο το διάστημα μεταξύ Α’ και Β’ Παγκοσμίου Ποχρειάζονταν εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που θα μπολέμου τα γερμανικά μονοπώλια, που συγκαταλέγονταν ρούσαν να επιβάλουν τη δική τους κυριαρχία και γι’ στους ηττημένους του πολέμου, ισχυροποιούνταν μέσω αυτό εξέθρεψαν και ανέβασαν στην εξουσία τους Χίττης έντασης της εκμετάλλευσης του γερμανικού λαού λερ – Μουσολίνι. Οι κυβερνήσεις αυτές ήταν το μακρύ αλλά και την οικονομική στήριξη και τις σχέσεις που χέρι των Κρουπ, Ζήμενς, Τίσεν, Φλικ, Ανιέλι και άλλων ανέπτυσσαν με μονοπώλια άλλων ιμπεριαλιστικών δυμεγιστάνων του χρηματιστικού κεφαλαίου. Το ίδιο και νάμεων που μέχρι πρότινος ήταν αντίπαλοι της Γερμαη ηγεσία της Ιαπωνίας. Όπως ήταν και οι κυβερνήσεις νίας. Ως αποτέλεσμα επανεξοπλίστηκε η Γερμανία, η Τσόρτσιλ (Αγγλίας) – Ρούζβελτ (ΗΠΑ) – Νταλιαντιέ (Γαλοποία αναδείχθηκε μια από τις πρωτοπόρες χώρες παλίας) το μακρύ χέρι των Ροκφέλερ, Φορντ, Ρενό, Τέξας, γκοσμίως στην παραγωγή μεταλλευμάτων και ηλεκτριΌιλ, Ντιπόν, Στάνταρ Όιλ κ.λπ. κής ενέργειας, και το βασικότερο είχε ανοίξει διάπλατα Το Σύμφωνο του Μονάχου, το 1938, το οποίο τον δρόμο για τις πρώτες εδαφικές της κατακτήσεις. παρουσιάστηκε από τον «Δυτικό» καπιταλιστικό «Το να πιστεύει κανείς ότι η Γερμανία, που αναπτύσσεται και τραβάει μπροστά, θα συμβιβαστεί μ’ αυτή την κατάσταση, σημαίνει ότι υπολογίζει σε θαύματα»2, έλεγε ο Στάλιν μετά τη σύναψη της συμφωνίας. Οι δύο καπιταλιστικές οικονομικές κρίσεις (1929 και 1937) που ξέσπασαν όξυναν ακόμα περισσότερο τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και τον ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων. Προκλήθηκαν ανακατατάξεις στον συσχετισμό δυνάμεων καθώς οι ηττημένοι και οι «ριγμένοι» του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (Γερμανία, Ιαπωνία, Ιταλία κ.ά.) διεκδικούσαν Όταν έπεσαν οι υπογραφές της Συνθήκης των Βερσαλλιών, το μεγαλύτερο μερίδιο αγορών, πλου- 1919, στην αίθουσα των κατόπτρων στο γαλλικό παλάτι, ένας τοπαραγωγικών πηγών, δρόμων με- νέος κύκλος σφοδρών ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών άνοιγε

Οδηγητής

κόσμο ως αποτέλεσμα της πολιτικής του κατευνασμού απέναντι στις χιτλερικές εδαφικές διεκδικήσεις και απαιτήσεις, της πολιτικής των «φιλειρηνικών προθέσεων», δεν κατάφερε να αποτρέψει τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που ξέσπασε στη συνέχεια. Με αυτή τη συμφωνία, η Βρετανία και η Γαλλία έδωσαν το «πράσινο φως» στη Γερμανία, η οποία είχε ήδη ενσωματώσει την Αυστρία, να προσαρτήσει τμήμα της Τσεχοσλοβακίας, επιτρέποντας ουσιαστικά την περαιτέρω εξάπλωση του ναζισμού στην Ανατολική Ευρώπη. ΗΠΑ – Αγγλία – Γαλλία υπολόγιζαν ότι θα πάρουν μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: και τη Γερμανία να ικανοποιήσουν και να σβήσουν από τον χάρτη την ΕΣΣΔ, ή να εξαντλήσουν και τις δυο, ώστε στη συνέχεια να παρέμβουν ως «επιδιαιτητές». Η ιστορική πείρα αποδεικνύει, λοιπόν, ότι καμία ιμπεριαλιστική συμφωνία, καμία πολιτική κατευνασμού δεν μπορεί να «χαλιναγωγήσει» τη δίψα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων για περισσότερα κέρδη, τη χρησιμοποίηση μέχρι και πολεμικών συγκρούσεων για να επιβληθούν από τα ισχυρότερα κράτη οι όροι που απαιτούνται για να εξυπηρετηθούν τα κέρδη των ομίλων τους. Οι συμφωνίες αυτές δεν μπορούν να οφελήσουν τους λαούς, καθώς εξυπηρετούν συμφέροντα που είναι αντιδιαμετρικά αντίθετα με τα δικά τους.

ꠃ갃븃萃 쐃

쀃넃섃넃쀃넃봃줃

• ΚΟΜΕΠ τ.2/2020, Γ. Μαρίνος «Οι διεθνείς ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, η επίδραση τους στην περιοχή μας και η στρατηγική των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας» • Δοκίμιο ΚΚΕ τόμος 1 • Αλήθειες και Ψέματα για τον σοσιαλισμό, 3. «Για την παραχάραξη της ιστορίας»

Οκτώβρης 2020

Ιμπεριαλιστική ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών! Μήπως όμως όλα αυτά ανήκουν στο «μακρινό παρελθόν»; Μήπως οι συμφωνίες και οι συμμαχίες που δημιουργήθηκαν από τότε, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ έχουν οδηγήσει να διανύουμε τη «μεγαλύτερη περίοδο ειρήνης»; Καταρχάς όλες αυτές τις δεκαετίες ο ιμπεριαλισμός έχει πραγματοποιήσει ειδεχθή εγκλήματα εις βάρος των λαών σε όλες τις ηπείρους. Η λίστα είναι ατελείωτη: Κορέα, Βιετνάμ, Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Λιβύη, Ιράκ, Συρία, Μάλι, Ουκρανία κά. Το γεγονός ότι διεξάγονται σε περιφερειακό επίπεδο δεν σημαίνει ότι είναι λιγότερο εγκληματικοί ή ότι δεν μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για γενικότερη σύγκρουση και εμπλοκή χωρών και λαών. Αποδεικνύεται ο κάλπικος για τους λαούς χαρακτήρας της ιμπεριαλιστικής ειρήνης, η οποία ξεκινάει και τελειώνει ανάλογα με τα συμφέροντα των καπιταλιστών, την διαιώνιση της εκμετάλλευσης των λαών. Γι’ αυτό και οποιεσδήποτε συμφωνίες στον καπιταλισμό είναι προσωρινές, ενώ η φωτιά συνεχίζει να καίει και τα ξεσπάσματα είναι ακόμα πιο οδυνηρά: • Το Παλαιστινιακό πρόβλημα διαιωνίζεται μέσα από «συμφωνίες ειρήνης» (Όσλο, Ντέιτον κ.ά.) με πρωτοβουλία των ΗΠΑ, αλλά παραμένει και ενισχύεται η ισραηλινή κατοχή. • Στη Γιουγκοσλαβία, η Συμφωνία του Ντέιτον το 1995, με την παρέμβαση των ΗΠΑ, μετέτρεψε τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη σε προτεκτοράτο. • Το 1999 η ειρηνευτική διαδικασία στο Ραμπουγιέ της Γαλλίας άνοιξε τον δρόμο στο ΝΑΤΟ και στους τρομακτικούς βομβαρδισμούς κατά των γιουγκοσλαβικών πόλεων τον ίδιο χρόνο, οδηγώντας στον διαμελισμό της χώρας. • Οι συνομιλίες που ξεκίνησαν τον Γενάρη του 2017 υπό την αιγίδα της Ρωσίας και της Τουρκίας, κι ενώ η Τουρκία είχε πραγματοποιήσει ήδη την πρώτη εισβολή στη Συρία, οδήγησαν στη Συμφωνία της Αστάνα τον Μάη του ίδιου χρόνου, με την υπογραφή της Ρωσίας, της Τουρκίας και του Ιράν για τη δημιουργία «ζωνών χαμηλής έντασης», «τον περιορισμό της βίας», που νομιμοποίησε την παρουσία της Τουρκίας στον Ιντλίμπ της Β/Δ Συρίας, και ο πόλεμος συνεχίστηκε.

Συντρίμμια στη Λιβύη μετά από ΝΑΤΟϊκό βομβαρδισμό, 2011

• Την περίοδο που διανύουμε, παρατηρείται μία ιδιαίτερη όξυνση στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και Μέσης Ανατολής, με τα μονοπώλια πολλών κρατών να έχουν πέσει σαν τα κοράκια προκειμένου να μοιραστεί η λεία και να ξεκαθαρίσει το ποιος έχει την πρωτοκαθεδρία στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην Κίνα (ιδιαίτερα μετά από την περίοδο της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης). Σε αυτήν τη βάση καθόλου πρωτόγνωρες δεν είναι οι προκλητικές δηλώσεις του Ερντογάν περί αναθεώρησης ή και ακύρωσης της Συνθήκης της Λοζάνης (που έχει κατά βάση καθορίσει από το 1923 τα σύνορα Ελλάδας – Τουρκίας) καθώς και οι επανειλημμένες παραβιάσεις της. Η αστική τάξη της Τουρκίας διεκδικεί επαναχάραξη των συνόρων της, πρωταγωνιστικό ρόλο στην περιοχή, αναβαθμισμένη θέση και συμμετοχή στο μοίρασμα αγορών και εδαφών, στο πλαίσιο βεβαίως των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών της και της συμμετοχής στο ΝΑΤΟ. Β.Ι. Λένιν, Άπαντα, τ. 41, «Το 2ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς (19 Ιουλίου – 7 Αυγούστου 1920), εκδ. “Σύγχρονη Εποχή», Αθήνα, 1983, σελ. 217 2 Ι. Β. Στάλιν, Άπαντα, τόμ. 7, εκδ. της ΚΕ του ΚΚΕ, 1953, σελ. 300 1

Την ειρήνη προς όφελος των λαών μπορεί να εξασφαλίσει μόνο η εργατική εξουσία!



ι αστικές τάξεις θα εξακολουθήσουν να αξιοποιούν και την ειλογή των συνθηκών και των συμφωνιών ως δυνατότητα προσωρινής τακτοποίησης λογαριασμών, τις οποίες και θα τσαλαπατούν όταν παύουν να τις εξυπηρετούν, όταν αλλάζει ο εκάστοτε συσχετισμός ανάμεσα στα αστικά κράτη. Οι Διεθνείς Συνθήκες και Συμβάσεις μέσα στο ιμπεριαλιστικό σύστημα εκφράζουν τον συσχετισμό δύναμης της περιόδου που υπογράφηκαν, εμπεριέχουν αντιθέσεις ή και αμφισβητούμενα σημεία που δεν ξεπερνιούνται με την υπογραφή. Σε κάθε περίπτωση, με βάση και την ιστορική πείρα, η παραβίαση ή επανατοποθέτηση διεθνών συνθηκών που καθορίζουν τα σύνορα είναι γεγονός που οδηγεί σε επικίνδυνες εξελίξεις. Η πραγματική ειρήνη, οι συμφωνίες αμοιβαίας φιλίας, συνεργασίας και αλληλεγγύης ανάμεσα στους λαούς μπορούν να εξασφαλιστούν μόνο στη σοσιαλιστική κοινωνία, όπου δεν θα υπάρχει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όπου δεν θα υπάρχει το κυνήγι του μέγιστου κέρδους και ο αδυσώπητος ανταγωνισμός ανάμεσα στα κράτη. Στη μόνη κοινωνία όπου στόχος θα είναι η κοινωνική ευημερία, και η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου, των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων μεταφοράς κοκ θα γίνεται από τους λαούς για τις ανάγκες τους.

Η Η «αλληλεγγύη» «αλληλεγγύη» της της ΕΕ ΕΕ στο στο προσφυγικό προσφυγικό

και οι

«απατημένες «απατημένες σύζυγοι» σύζυγοι» στην στην Ελλάδα Ελλάδα

«βόμβα» στη Μόρια έσκασε. Υπάρχει ο κίνδυνος όταν προσπαθεί κανείς να περιγράψει με λόγια τη φρίκη να φανεί απλά φλύαρος. Για αυτούς που θέλουν λοιπόν να λέγονται άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο, μάλλον αρκεί να αναφερθεί ότι όσα ακολούθησαν τους καπνούς από το στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Λέσβο, μπορεί να «πέτρωσαν»

Όταν η ντροπή… ντρέπεται Όλο το προηγούμενο διάστημα, πάνω στο έδαφος της μεγάλης αμφισβήτησης που πλέον έχει ο λαός ειδικά της Λέσβου στη πολιτική της ΕΕ αλλά και των κυβερνήσεων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ όσο αφορά το προσφυγικό, γίνεται προσπάθεια να φανούν τα αστικά πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα ως «αντάρτες» που θα δώσουν μάχη για να «αναλάβει επιτέλους η ΕΕ τις ευθύνες της». Από κοντά και ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει το θράσος να λέει ασκώντας κριτική στη ΝΔ ότι η κόλαση της Μόριας ήταν επί των ημερών του πιο «αγγελικά» πλασμένη. Αλλά αυτοί είναι! Η ντροπή… ντράπηκε μόνο μπορούμε να πούμε για την τόση υποκρισία, για τα εκβιάστηκα διλλήματα που βάζουν στον λαό, για τη προσπάθεια όλων των αστικών κομμάτων στο ρόλο των «απατημένων συζύγων» να καλλιεργούν προσδοκίες για την «αλληλεγγύη» που πρέπει να δείξει η ΕΕ στο προσφυγικό. Η κυβέρνηση της ΝΔ πάνω στην εκρηκτική κατάσταση που διαμορφώθηκε μετά την πυρκαγιά στη Μόρια, εκβιάζει τους κατοίκους της Λέσβου, αλλά και των υπόλοιπων νησιών, να αποδεχτούν τη δημιουργία μόνιμης κλειστής δομής. Το αφήγημα της «ανθρωπιστικής» αυτής προσέγγισης (όντως έτσι αποκαλούν την νέα αποθήκη ψυχών!), θέλουν να το κάνουν πιο πειστικό λέγοντας πως η ΕΕ θα αναλάβει της ευθύνες της και θα αποσυμφωρηθούν τα νησιά. Θα πει κάποιος, «και γιατί να μην γίνει αυτό;» Αφού μέχρι και ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν (όργανο

τη καρδιά αλλά χρειάζεται να κάνουν ταυτόχρονα πιο «σκληρή» την απόφαση να παλέψουν για το δίκιο. Το δίκιο, που χρόνια τώρα έχει αποτυπωθεί τόσο στις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις των κατοίκων που βιώνουν εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις, όσο και στα χαρτόνια που από χέρια προσφύγων έχει γραφτεί εδώ και καιρό «Morya is Hell».

της ΕΕ) Μαργαρίτης Σχοινάς από το βήμα της Ελληνικής Βουλής, είχε δηλώσει «το Δουβλίνο έχει πεθάνει». Το «Δουβλίνο» είναι η συνθήκη της ΕΕ που επιβάλλει ότι οι ξεριζωμένοι από τους πολέμους και την φτώχεια (που η ίδια η ΕΕ δημιουργεί με τις επεμβάσεις της ανά τον κόσμο!) θα καταθέτουν αίτημα για άσυλο στη πρώτη χώρα εισόδου, απαγορεύοντας την μετακίνηση στις χώρες πραγματικού προορισμού τους. Αυτή η συνθήκη, μαζί με την κοινή δήλωση ΕΕ-Τουρκίας που επιβάλει τον διπλό εγκλωβισμό στα νησιά (και ο ΣΥΡΙΖΑ πανηγύριζε ότι θα σταματήσει τις προσφυγικές ροές…) είναι που διαμορφώνει αυτή την εκρηκτική κατάσταση.

Το «Δουβλίνο πέθανε»… και ήρθε η νέα πρόταση της ΕΕ να κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα! Την Τετάρτη 23 Σεπτέμβρη ανακοινώθηκε η πρόταση της ΕΕ για το «Νέο Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου». Ακολούθησαν τυμπανοκρουσίες από ευρωπαίους αξιωματούχους πως πλέον θα επιτευχθεί «σωστή ισορροπία μεταξύ αλληλεγγύης και υπευθυνότητας». Τα όσα αναφέρονται στο κείμενο αποτελούν την ουσιά της «αλληλέγγυας» ΕΕ. Θέλει να δημιουργήσει μηχανισμούς ώστε να «ανοίγει» η ΕΕ τα σύνορα όταν πρέπει να ψαρέψει τα «ταλέντα» του προσφυγικού πληθυσμού προς φθηνή εκμετάλλευση στους ομίλους. Όπως τότε, στο πρώτο κύμα της πανδημίας που δεν ταξίδευε κανείς, παρά μόνο μετανάστες εργάτες γης από χώρα σε χώρα! Γίνεται ρητή αναφορά ότι στις χώρες πρώτης εισόδου πρέπει να δημιουργηθούν κλειστά κέντρα, δηλώνοντας ότι θα δώσει χρήματα για τα καινούρια στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ενισχύει την καταστολή και χτυπά τα κατοχυρωμένα δικαιώματα των προσφύγων. Θα στείλει από 1/1/2021 την Frontex στα σύνορα για να μειωθούν οι ροές (όπως μειώθηκαν όταν ο ΣΥΡΙΖΑ «φώναξε» τα πολεμικά πλοία του ΝΑΤΟ…) ανοίγοντας επικίνδυνους δρόμους για το πώς μια ξένη δύναμη θα έχει εξουσίες στην ελληνική επικράτεια. Όσο για την «υποχρεωτική αλληλεγγύη» που θέλει να θεσπίσει, πρακτικά σημαίνει πως όταν ένα κράτος-μέλος δεν θα θέλει να ξεζουμίσει τα «ταλέντα» ένός πρόσφυγα θα δίνει χρήματα για να φυλακίζεται στην Ελλάδα.

Οδηγητής



Οκτώβρης 2020

Ο λαός μπορεί να παρέμβει στις εξελίξεις Η πολιτική που ακολουθείται και στο Προσφυγικό, επιβεβαιώνει πως ο λαός και η νεολαία δεν πρέπει να έχει καμία εμπιστοσύνη σε ΕΕ και αστικά κόμματα. Δεν υπάρχει «ρεαλιστική» διαχείριση της βαρβαρότητας. Τις διαπραγματεύσεις και τους διάλογους που κάνουν τα «βουβάλια» πάντα θα τους πληρώνουν τα «βατράχια». Ο λαός και στα νησιά έχει τη δύναμη να επιβάλει το δίκιο. Το δίκιο που εκφράζεται και στα αιτήματα: Απεγκλωβισμός τώρα προσφύγων και μεταναστών, να μεταβούν στις χώρες πραγματικού προορισμού τους με την τήρηση όλων των υγειονομικών μέτρων, να καταθέτουν εκεί αίτημα ασύλου, να μην γίνει ποτέ και πουθενά καμία κλειστή ή ανοιχτή φυλακή ανθρώπων στο νησί. Αιτήματα που έχουν καταφέρει να συσπειρώσουν τη μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων της Λέσβου, στον λαϊκό ξεσηκωμό του Φλεβάρη. Τότε που απέτρεψαν το σχεδι-

ασμό της ΝΔ για δημιουργία νέας μόνιμης φυλακής στο νησί, αντιμετωπίζοντας άγρια καταστολή, απομονώνοντας τις φασιστικές φωνές που τα βάζουν με τους πρόσφυγες αφήνοντας στο απυρόβλητο τους πραγματικούς ενόχους. Τότε που αποδείχτηκε η δύναμη που έχει η οργανωμένη πάλη του λαού όταν ο προσανατολισμός της στοχεύει σωστά.

Το πρόβλημα «μέσα» από τα μάτια εργαζομένης σε ΜΚΟ Όλο αυτό το διάστημα γίνεται ξανά πολύς λόγος για τον ύποπτο ρόλο των ΜΚΟ που εμπλέκονται στη διαχείριση του προσφυγικού. Οι μόνιμοι κάτοικοι στα νησιά δικαιολογημένα αντιδρούν απέναντι σε οργανώσεις στο πλαίσιο των οποίων πραγματικά «ανθίζει» κάθε καρυδιάς καρύδι. Τι είναι αυτό όμως που επιτρέπει σε οργανώσεις στις οποίες έχουν εμπλοκή από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, τη κυβέρνηση των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων μέχρι τις πριγκίπισσες του Άμπου Ντάμπι να λειτουργούν σαν «κράτος εν κράτει» ; Η πολιτική της ΕΕ επιβάλει τη δραστηριοποίηση των ΜΚΟ, ταΐζοντας τες με εκατοντάδες εκατομμύρια, ώστε να υποκατασταθεί η κρατική ευθύνη από «εμπόρους» αλληλεγγύης που παίζουν επικίνδυνα γεωπολιτικά παιχνίδια στις πλάτες τόσο των προσφύγων όσο και των μόνιμων κατοίκων. Όταν λοιπόν η Κυβέρνηση μιλά για τον «ύποπτο ρόλο συγκεκριμένων ΜΚΟ», χρησιμοποιώντας πολλές φορές

α τελευταία 2,5 χρόνια δουλεύω στο προσφυγικό, σ ’ένα από τα camp της Λέσβου. Ερχόμενη κάθε μέρα σε επαφή με τους πρόσφυγες και μετανάστες, τα προβλήματά τους, αντιμετωπίζω την απόγνωση, την απελπισία και το φόβο των ανθρώπων αυτών. Άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας δεν έχουν πρόσβαση σε φάρμακα και στην εξειδικευμένη ιατρική περίθαλψη που χρειάζονται. Ζουν σε άθλιες συνθήκες οι οποίες επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο την κατάστασή τους. Ειδικά με τις τελευταίες εξελίξεις, με τη φωτιά στο ΚΥΤ της Μόριας, στοιβάζονται πολλοί άνθρωποι μαζί σε μια σκηνή, δίπλα στη θάλασσα

αυτό ως πρόσχημα για καταστολή και ένταση του αυταρχισμού απέναντι στον προσφυγικό πληθυσμό κρύβει ότι έχει αποδεχτεί να λειτουργεί σαν «τροχονόμος» για το μοίρασμα των κονδυλίων ακριβώς σε αυτές τις οργανώσεις. Έχοντας αυτά υπόψη, ο «Οδηγητής» ζήτησε και έλαβε επιστολή από νέα εργαζόμενη σε ΜΚΟ στη Λέσβο. Είναι πραγματικά αποκαλυπτικό το τι βιώνει η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων, την τρομερή πίεση που έχουν να διαχειριστούν. Είναι εργαζόμενοι που με όχημα τον «εθελοντισμό» πολλές φορές αντιμετωπίζουν απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες, ενώ σε πολλές περιπτώσεις έχουν στοχοποιηθεί και από ακροδεξιές περιθωριακές ομάδες που «τρέφονται» από τη πολιτική που ακολουθούν τόσα χρόνια ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ πάντα πιστοί στις κατευθύνσεις της ΕΕ. Μάλλον πολλά είπαμε εμείς, ας «δώσουμε το λόγο» στη Σ.Χ.:

εκτεθειμένοι στη ζέστη, στον αέρα και στο κρύο, χωρίς να μπορούν να κάνουν μπάνιο και να πλύνουν τα ρούχα τους γιατί δεν υπάρχουν κατάλληλες υποδομές. Περιμένουν για ώρες σε διάφορες ουρές, για να πάρουν φαγητό, να πάνε στο γιατρό, να πάνε στην τουαλέτα, να πάρουν καρτελάκι εξόδου και να προμηθευτούν τα βασικά αγαθά. Άνθρωποι που είναι ήδη επιβαρυμένοι σωματικά και ψυχικά αφού για μέρες έμεναν στο δρόμο μετά τη φωτιά. Δεν έχουν δικαίωμα να εργαστούν ως αιτούντες άσυλο ούτε να συμμετέχουν τα παιδιά τους στην Εκπαίδευση. Η ζωή παιδιών με σοβαρά προβλήματα όπως και των οικογενειών τους είναι σταματημένη, νιώθουν εγκλωβισμένοι σ’ έναν τόπο που δεν επιθυμούν, σχεδόν φυλακισμένοι, ανήμποροι ν’ αντιδράσουν και να επιλέξουν τον τόπο που θέλουν να ζήσουν και να ονειρευτούν. Περιμένουν την πολυπόθητη άρση του γεωγραφικού περιορισμού ώστε να μεταβούν στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη κι από εκεί να φτάσουν στην Ευρώπη. Οι εργαζόμενοι ,όπως κι εγώ από την άλλη πλευρά, νιώθουμε ανήμποροι να βοηθήσουμε και να βελτιώσουμε ουσιαστικά τις συνθήκες αυτές, όσο κι αν προσπαθεί ο κάθε εργαζόμενος ατομικά δε μπορεί να δώσει οριστική λύση στο πρόβλημα. Ούσα μια εργαζόμενη που μιλάει τη

γλώσσα τους, ακούω και βιώνω κάθε μέρα δύσκολες καταστάσεις. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι εγώ θα τους γλιτώσω από τα δεινά που τους βρήκαν, ότι εγώ θα τους βρω λύση στα προβλήματά τους κι επιφορτίζομαι εγώ με αυτό το ψυχικό βάρος. Νιώθω συχνά ενοχές και τύψεις που επιστρέφω σπίτι μου και σκέφτομαι τη Χ. που την άφησα πίσω στο camp, χωρίς να βρεθεί λύση στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει. Αγχώνομαι για την εξέλιξη της κατάστασής τους και παρ’ όλο που γνωρίζω ότι έκανα ότι μπορούσα νιώθω τύψεις που δεν κατάφερα να κάνω το κάτι παραπάνω. Ακούω τα προβλήματά τους, συμπονώ και κατανοώ αλλά τη λύση δεν μπορώ να τη δώσω εγώ ατομικά. Πλέον καταλαβαίνω ότι η μόνη λύση είναι οι άνθρωποι αυτοί ν’ απεγκλωβιστούν με την ευθύνη του κράτους, να μεταβούν στις χώρες που έχουν επιλέξει, ν’ αντιμετωπιστούν ως ισότιμα μέλη στην κοινωνία κι όχι να δέχονται την υποτιθέμενη φιλανθρωπία ΜΚΟ και κρατικών φορέων απ’ όλον τον κόσμο που διαχειρίζονται απλώς το πρόβλημα και δε δίνουν λύση.

Στη μάχη για το ανέβασμα της αξιοποίησης ς και τη διακίνησης του

α μπορούσαμε να ξεκινήσουμε αυτό το κείμενο απλά λέγοντας «Ο “Οδηγητής” καθημερινός σύντροφος στη δράση και τους αγώνες». Να κάνουμε επίκληση στην εμπειρία του καθενός. Το πόσες φορές έχουμε υπογραμμίσει τα κείμενα στις σελίδες του πριν μιλήσουμε σε μια Συνέλευση για να γίνουμε περισσότερο αποκαλυπτικοί, πριν ετοιμάσουμε μια ανακοίνωση στο σχολείο ή για ένα πρόβλημα στη γειτονιά. Πόσες φορές μάθαμε κάτι καινούριο που βοήθησε στο να πλατύνουμε τους ορίζοντες μας για το ότι «χρειάζονται πολλά τον κόσμο για να αλλάξεις» και ταυτόχρονα διαβάσαμε κάτι που μας βοήθησε να καταλάβουμε την πολύπλοκη πραγματικότητα της ζωής και έτσι διδαχθήκαμε το «πως την πραγματικότητα να αλλάξουμε». Όμως

Ο «Οδηγητής» προβάλλει την αλήθεια, τα όνειρα της νεολαίας που είναι φτιαγμένα από πραγματικά υλικά Είναι γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία της νεολαίας δεν διαβάζει έντυπο τύπο. Παίζουν σημαντικό ρόλο στην ενημέρωση της διάφορα site και προφανώς τα social media. Είναι επίσης γεγονός ότι η αστική τάξη όταν δεν «δένει» με φανερές αλυσίδες και συρματοπλέγματα τον λαό έχει άλλα μέσα για να «σκλαβώνει» τη σκέψη του. Έχει υπάρξει αντί-

η ατομική εμπειρία δεν φτάνει. Κρίνουμε πως υπάρχει η ανάγκη να μην μείνουμε μόνο σε ένα σύνθημα όσο εύστοχο και αν είναι. Άλλωστε οι κομμουνιστές για να πείσουν για τις ιδέες και τις προτάσεις τους πρέπει πάντα να τις προβάλλουν εμπλουτισμένες με την πιο υψηλή γνώση, τα πιο τρανταχτά επιχειρήματα. Σίγουρα δεν μπορούμε στις λίγες λέξεις αυτού του άρθρου να μιλήσουμε αναλυτικά για τον αναντικατάστατο ρόλο του «Οδηγητή» και του «Ριζοσπάστη» στη ζωή του μέλους της ΚΝΕ αλλά και συνολικά της νεολαίας. Άλλωστε ο «Οδηγητής» είναι το όργανο του ΚΣ της ΚΝΕ. Οι «τύχες» τους είναι απόλυτα «δεμένες» στην υπόσχεση της εφόδου στους ουρανούς του μέλλοντος.

στοιχη αρθρογραφία και σίγουρα πρέπει να ενισχυθούν τέτοια ζητήματα και στη θεματολογία του περιοδικού. Όμως θα αναφερθούμε σε ένα ακόμα γεγονός. Ότι ο «Οδηγητής» μετρά 52 χρόνια ζωής, είναι το μοναδικό νεολαιίστικο έντυπο που στο πέρασμα των χρόνων αντέχει, δεν έχει εκφυλιστεί, παραμένει το μοναδικό «βήμα» για να προβάλλεται η αλήθεια των «από κάτω», αυτή που δεν θα ειπωθεί και δεν θα γίνει viral πουθενά αλλού. Δεν έχει υπάρχει και δεν έχει υπάρξει στην Ελλάδα άλλη περίπτωση περιοδικού που η προετοιμασία του, η διανομή του και η διακίνηση του, να γίνεται κάθε μήνα υπόθεση τόσων νέων. Παρά τα βήματα που σίγουρα πρέπει να γίνουν, έχει θεματολογία πραγματικά για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η νεολαία, τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις σε κάθε χώρο κόντρα στο παραλυτικό «δεν γίνεται τίποτα», «δεν αλλάζουν τα πράγματα». Μερικά παραδείγματα του τελευταίου διαστήματος είναι αποκαλυπτικά. Για τις πολλές περιπτώσεις των «φυσικών καταστροφών» του τελευταίου διαστήματος, όταν χάθηκαν ζωές και περιουσίες, από όλα τα αστικά μέσα γίναμε «σοφότεροι» όσον αφορά την ένταση των ανέμων και του ύψους της βροχής. Τα έντυπα του ΣΥΡΙΖΑ μας ενημέρωναν για την «ανικανότητα» της ΝΔ. Από όλες τις μεριές όταν πήγαιναν «βαθύτερα» στο πρόβλημα θα μας πουν ότι όλα οφείλονται στην κλιματική αλλαγή. Στον «Οδηγητή» του προηγούμενου τεύχους αλλά και με την τωρινή «αποστολή» του στην Καρδίτσα, με πλούσια αρθρογραφία, αναδεικνύεται η δυνατότητα και η ανάγκη στον 21ο αιώνα να

μπορούμε να ζήσουμε χωρίς να πνιγόμαστε όταν βρέχει, χωρίς να καιγόμαστε στην πρώτη φωτιά. Σε ποιό άλλο «μέσο», πέρα από τον «Ριζοσπάστη» και τον «Οδηγητή» θα δει κάποιος ότι για την «πανδημία» των εργατικών ατυχημάτων, τα εργοδοτικά εγκλήματα, δεν φταίει η «μαύρη μας η μοίρα»; Που αλλού θα διαβάσει ένας φοιτητής όχι μόνο μια λίστα με αιτήματα και διεκδικήσεις, αλλά την καθημερινή προσπάθεια να οργανωθεί ο αγώνας, τη ζωντάνια αυτής της διαδικασίας; Αλλά όχι μόνο αυτό. Δεν προβάλλεται μόνο ένας αγώνας για την αντιμετώπιση κάποιων προβλημάτων, για τη στέγαση, συνολικά τη φοιτητική μέριμνα κ.λπ. Ο «Οδηγητής» «καθρεφτίζει» και την προσπάθεια που κάνουν οι δυνάμεις της ΚΝΕ να δίνουν «πνοή» και ρεαλιστικότατα στην ανάγκη για μόρφωση και δουλειά με βάση τις σύγχρονες ανάγκες της νεολαίας. Που αλλού ένας μαθητής θα διαβάσει όχι για το αν ο αγώνας του είναι «νόμιμος ή παράνομος», αν μπορεί ο «μαθητής του ΕΠΑΛ να γράψει 5 προτάσεις στη σειρά» όπως γράφουν οι χυδαίοι παπαγάλοι της κυβέρνησης και τα «ρακουν» του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά να δει στο εξώφυλλο του «Οδηγητή» τα «πρόσωπα» που λάμπουν στον ήλιο, τον αγώνα τους που δίνει ελπίδα σε όλους όσους έχουν φωνή κάτω από τη μάσκα. Αυτός είναι ο «Οδηγητής», και μπορεί να έχει τέτοιο ρόλο ακριβώς γιατί τα μέλη και στελέχη της ΚΝΕ είναι εκεί όπου ένας αγώνας ξεσπά, όπου η αδικία μεγαλώνει και η τρομοκρατία αυξάνεται, όπου η νεολαία ονειρεύεται και διασκεδάζει. Πάντα εκεί, «οδηγητές» και μπροστάρηδες στην πάλη για να υπάρξουν ριζικές ανατροπές, να γίνει η «ανάγκη» Ιστορία.

Οδηγητής

Να είναι ο «Οδηγητής» συνυφασμένος με τον τρόπο ζωής μας Ο νέος κομμουνιστής πρέπει να ξεχωρίζει για την πνευματική και πολιτική του καλλιέργεια. Να έχει πάθος για την αλήθεια και τη γνώση. Το ζήτημα της σχέσης της νεολαίας με το διάβασμα είναι σύνθετο, δεν μπορεί να εξαντληθεί στο παρόν άρθρο. Εμείς είμαστε οι πρωτοπόροι του σήμερα, έχουμε καθήκον να είμαστε ένα με τη ζωή, τις πραγματικές ανησυχίες τις νεολαίας. Να μην υποτιμάμε τίποτα που μπορεί να την απασχολεί και με βάση αυτό να διαμορφώνει στάση απέναντι στα πράγματα. Όμως χρειάζεται και να ξεκόβουμε από αρνητικές συνήθειες. Όχι για να κάνουμε τους «έξυπνους». Αλλά για να μπορούμε καλύτερα να ανταποκρινόμαστε στον ρόλο μας. Έχουμε στόχο να γινόμαστε λαϊκοί ηγέτες στον χώρο που ζούμε, δουλεύουμε και μορφωνόμαστε. Για να τα καταφέρουμε πρέπει να ξεχωρίζουμε για την αντοχή μας, για την ικανότητα μας να φουντώνουμε το κάθε αγωνιστικό σκίρτημα, να δίνουμε κουράγιο σε αυτόν που δυσκολεύεται από τα βάσανα της ζωής. Σε έναν καταιγισμό εξελίξεων, σε ειδήσεις που συνεχώς «παλιώνουν», αυτό που μένει σύχρονο είναι η ανάγκη να ξεχωρίζεις και να αφομοιώνεις την πολυπλοκότητα της πραγματικότητας, την εξέλιξη της με τη δική μας «ατζέντα» επιχειρημάτων. Ο ρόλος του «Οδηγητή» και πόσο μάλλον του Ριζοσπάστη σε αυτή την προσπάθεια είναι αναντικατάστατος. Θέλουμε να είμαστε διαφωτιστές και όχι να περιγράφουμε απλά τα προβλήματα όσων η ιδεολογία μας μας ταιριάζει. Για να μπορείς να διαφωτίσεις χρειάζεται να ξέρεις με ποια στοιχεία της πραγματικότητας θα «ξεκολλήσεις» ένα μυαλό. Τα λόγια σου να είναι καθαρά και μετρημένα, να μένουν στην ουσία και να απαντάνε στο συγκεκριμένο που χρειάζεται κάθε φορά. Να μπορείς να δίνεις την ουσία των εξελίξεων χωρίς να απαριθμείς γεγονότα που πιθανά να προκαλούν «χάος» στον άνθρωπο που έχεις απέναντι σου. Και πάνω από όλα χρειάζεται να πείθεις ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, να προκαλείς ρήγμα στο αμετάβλητο της σημερινής κατάστασης. Θέλουμε να είμαστε οργανωτές μαζών, δεν μας αρκεί να κινητοποιούμε όσους μέχρι τώρα συμφωνούν, αλλά όσους έχουν συμφέρον από τον αγώνα μας. Για να μπορείς να είσαι οργανωτής πρέπει να ξέρεις τι μεθόδους να αξιοποιήσεις για να φτάσεις σε πολλούς. Να γνωρίζεις τι σχέδιο έχουν οι πολιτικές δυνάμεις, η εργοδοσία και άλλοι μηχανισμοί στον χώρο που βρίσκεσαι. Να γίνεται κτήμα σου η πείρα που έχουν κατακτήσει οι οργανώσεις της ΚΝΕ σε αυτή την προσπάθεια. Να έχεις υπομονή και να αποφασίζεις την κατάλληλη στιγμή πότε θα κλιμακώσεις, να εξασφαλίζεις πολυμορφία στη δουλειά σου. Ίσως το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα των τελευταίων μηνών, είναι η αρθρογραφία για τους μαθητές που «φιλοξενούμε» σε αυτό το τεύχος. Βοήθησαν βέβαια και οι Κνίττες μαθητές πολύ… χιλιάδες νέοι αγωνιστές μπορούν να μάθουν πώς τσακίστηκε στην πράξη η τρομοκρατία, πως έγιναν περισσότερα τα σχολεία που μπήκαν στον αγώνα, ποιες μορφές αξιοποιούν για να μεγαλώσει το κύμα συμπαράστασης από γονείς και εκπαιδευτικούς, πώς θα απαντήσουν στη χυδαία επίθεση που δέχονται από την κυβέρνηση. Και φυσικά πώς θα γίνει η σπίθα που άναψαν πυρκαγιά, δυναμώνοντας την ΚΝΕ σε κάθε σχολείο. Ο «Οδηγητής» εκφράζει τη συλλογική σκέψη και εμπειρία που κατακτάμε όλοι μέσα από μας μάχες που δίνουμε. «ένας δεν είμαι μα χιλιάδες…» λέει ένα κομμάτι από το «συνώνυμο» με το περιοδικό μας ποίημα του Κώστα Βάρναλη. Οι μεγάλοι μας στόχοι είμαστε σίγουροι ότι τελικά θα γίνουν πράξη. Το ανέβασμα της αξιοποίησης και της διάδοσης του «Οδηγητή» μπορεί να τροφοδοτεί συνεχώς με «εικόνες» τον νέο κόσμο που θέλουμε να φτιάξουμε, που γεννιέται καθημερινά στις μικρές καθημερινές μας μάχες, και για να είναι αποτελεσματικές χρειάζονται τον «Οδηγητή» σαν απαραίτητο σύντροφο. Σ.Μ



Οκτώβρης 2020

Από την Ιστορία του

γκαινιάζουμε μια νέα στήλη σε αυτό το τεύχος. Μικρές ιστορίες από τον Οδηγητή… Θα έχουμε σίγουρα να πούμε πολλά. Δεν ξέρουμε πόσοι το έχετε παρατηρήσει αλλά στο εξώφυλλο (κάτω από το σφυροδρέπανο) γράφεται το νούμερο #1081. Είναι ο αριθμός των τευχών του Οδηγητή που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα. Το πρώτο κυκλοφόρησε 22 Σεπτέμβρη του 1968, μέσα στο σκοτάδι της παρανομίας, στα χρόνια της δικτατορίας. Από τότε με ελάχιστα διαλείμματα, όπως τότε που οι ασφαλίτες της χούντας χτύπησαν το τυπογραφείο τον Απρίλη του 1971, είναι το μοναδικό νεολαιίστικο έντυπο που συνεχίζει να υπάρχει, διαφωτίζοντας για τα προβλήματα και τις ανάγκες της νεολαίας. Το γιατί συμβαίνει αυτό, θα προσπαθήσουμε να αποκαλύπτεται φορά τη φορά… Για αρχή ας θυμηθούμε ότι εδώ και 52 χρόνια το εξώφυλλο του οργάνου του ΚΣ της ΚΝΕ κοσμούν οι στοίχοι του Κώστα Βάρναλη «Δεν είμαι εγώ σπορά της τύχης ο πλαστουργός της νιας ζωής. Εγώ είμαι τέκνο της ανάγκης κ ώριμο τέκνο της οργής» Εγκαινιάζουμε τη στήλη λοιπόν με μια ανακοίνωση του «Οδηγητή» που δημοσιεύτηκε στο φύλλο του Ιούνη του 1972

«Γράφετε, διαβάζετε, κυκλοφορείτε τον “Οδηγητή”!» [...] Ο “ΟΔΗΓΗΤΗΣ” είναι η γνήσια και θαρραλέα αντιδιχτατορική φωνή της νεολαίας. Η φωνή της αλήθειας, της πάλης, της ενότητας. Η μαχητική έκφραση της θέλησης και των ιδανικών της ελληνικής νεολαίας. Η φωνή που δε μπορεί να φιμώσει η δικτατορία. Γι’ αυτό, νέοι και νέες, -αδούλωτοι, δημοκράτες, μαχητέςτο αντιδιχτατορικό, πατριωτικό χρέος σας επιτάσσει να βοηθήσετε η φωνή αυτή να φτάσει σ’ όλους τους νέους, σε κάθε γωνία της Ελλάδας. Διαβάζετε και κυκλοφορείτε τον «Οδηγητή» οργανώστε με πρωτοβουλία «ΟΜΑΔΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΟΔΗΓΗΤΗ». Ο «ΟΔΗΓΗΤΗΣ» πρέπει να γίνει αποφασιστικό αντιδιχτατορικό όπλο στην πάλη της νεολαίας. Το μαχητικό και καθοδηγητικό όργανο όχι μονάχα της Κομμ. Νεολ. Ελλάδας αλλά και όλων των νέων. Ο κρίκος που θα συνδέσει και θα συντονίσει την αντιδιχτατορική πάλη όλων των νέων. Ο κρίκος που θα συνδέσει και θα συντονίσει την αντιδιχτατορική πάλη όλων των νέων. Για να γίνει ο «ΟΔΗΓΗΤΗΣ» ένα τέτοιο όργανο και όπλο στην πάλη της νεολαίας για το γκρέμισμα της φασιστικής διχτατορίας, έχει ανάγκη από τη δικιά σας βοήθεια. Γι’ αυτό γράφετε στον «ΟΔΗΓΗΤΗ»: Για τα προβλήματά σας. Για την εκμετάλλεψη και την ασυδοσία των εργοδοτών. Τα προβλήματα της δουλειάς, της σχολής σας. Για τα καταπιεστικά μέτρα της διχτατορίας και των οργάνων της, την αντίσταση και την πάλη των νέων. Κάθε είδηση, κάθε περίπτωση αντιδιχτατορικής εκδήλωσης. Ό,τι γράφετε, προωθείστε το μέσω του ανθρώπου που παίρνετε τον «ΟΔΗΓΗΤΗ». Μέλη, στελέχη της ΚΝΕ, Νέοι και Νέες: ΓΡΑΦΕΤΕ, ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ και ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙΤΕ τον «ΟΔΗΓΗΤΗ». Ο «ΟΔΗΓΗΤΗΣ» είναι η ΙΔΙΑ, η αδούλωτη, αγωνιστική, ΦΩΝΗ ΣΑΣ. [...]Καλούνται οι οργανώσεις νεολαίας από τους τόπους δουλειάς, σπουδών και συνοικίες να στέλνουν τις συνεργασίες τους στην εφημερίδα. Τα μικροσημειώματα που θα στέλνουν να είναι καθαρογραμμένα. Σημειώνεται ιδιαίτερα οι οργανώσεις της ΚΝΕ των εργοστασίων και επιχειρήσεων να στέλνουν χωρίς χρονοτριβή τις συνεργασίες τους. Οδηγητής», Ιούνης 1972

Η ανακοίνωση του «Οδηγητή» που κυκλοφόρισε τον Ιούνη του 1972

Ήταν «αλλιώς», Λ

ίγες φορές, σε τεύχος του Οδηγητή μετά από Φεστιβάλ αφιερώνονται μόνο 2 σελίδες. Σε συνθήκες πανδημίας λοιπόν, το Φεστιβάλ δεν «άπλωσε» τις πολύμορφες δραστηριότητες του. Όμως το Φεστιβάλ μας ήταν «αλλιώς» και αυτό εκφράζεται και στο ότι η Ιστορία που έγραψε δεν χρειάζεται πολλά λόγια και εικόνες ώστε να χαρακτεί στη μνήμη, να γίνει «ανάσα» θάρρους και αισιοδοξίας στον αγώνα για να νικήσει η ζωή. Όταν το βράδυ του Σαββάτου «έκλεινε» τις πύλες του, μια λέξη ήταν στο μυαλό όλων: «Τα καταφέραμε». Όχι από εγωισμό, έχουμε μάθει ότι το να είσαι πρωτοπόρος σημαίνει να είσαι σεμνός, να έχεις απαίτηση να γίνεσαι συνεχώς πιο ικανός μαχητής για το δίκιο του λαού, να επιβεβαιώνεις τον ρόλο σου στη πράξη. Αλλά είμαστε περήφανοι γιατί με το πείσμα και την αποφασιστικότητα που έδειξαν τα μέλη της ΚΝΕ, οι «πολλοί που έκαναν πολλά», το μήνυμα του Φεστιβάλ ακούστηκε δυνατά: Σοσιαλισμός για να μπορούμε να ανασαίνουμε, για να νικήσει η ζωή».

Ενόχλησε γιατί η οργανωμένη απειθαρχία τους τρομάζει

υπευθυνότητα που έδειξαν χιλιάδες μέλη και στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε όλη την Ελλάδα για να τηρηθούν όλα τα απαραίτητα υγειονομικά μέτρα στις εκδηλώσεις, ήταν πραγματικά αξιέπαινη. Η προσπάθεια και ο χρόνος που καταβάλαμε για να γίνει το Φεστιβάλ ασφαλής προορισμός για τους επισκέπτες του ήταν μεγάλη. Όμως το Φεστιβάλ μας δεν ήταν ξεχωριστό για τις αποστάσεις που υπήρχαν. Ήταν γιατί εμείς δεν αποστασιοποιούμαστε από την εργατική τάξη και τα βάσανα του λαού, δίνουμε δύναμη στη καθημερινή του μάχη. Οι εικόνες που βλέποντας τες αντλείς δυναμισμό, και θαυμάζεις τη συνειδητή πειθαρχία τόσου κόσμου, δεν έγιναν κατορθωτές λόγω «σκηνοθεσίας». Είναι τα στιγμιότυπα μιας δράσης που την καθόριζε η καθημερινή απειθαρχία σε κάθε πτυχή του εκμεταλλευτικού συστήματος, στις «υποδείξεις» των «ειδικών» να μην βγάζουμε «κιχ» όταν η ζωή και τα δικαιώματα του λαού τσακίζονται για τα συμφέροντα τον μεγάλων ομίλων. Αυτή η οργανωμένη απειθαρχία είναι που αναγνωρίστηκε από τους επισκέπτες του Φεστιβάλ και συμπυκνώθηκε στην έκφραση «ήμασταν σίγουροι ότι η ΚΝΕ θα τα κατάφερνε». Γιατί ήταν σίγουροι; Γιατί το είπαν μαθητές που εκείνες τις μέρες άκουγαν ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να τηρήσει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να επιστρέψουν ασφαλείς στα σχολεία τους επειδή αυτό θα κόστιζε πολύ και συζήταγαν με

τους ΚΝιτες ότι «κάτι πρέπει να γίνει» (δες σελίδες 6-7 για το τι έγινε…). Γιατί το είπαν νέοι εργαζόμενοι που πήγαν για σεζόν στα νησιά και ενώ άκουγαν το «δράμα των ξενοδόχων» που δεν είχαν δουλειά, εκείνοι δούλευαν σε μονάδες με λιγότερο προσωπικό και «έσταζαν» περισσότερο από ποτέ. Αυτοί βρήκαν στήριγμα στις νέες επιτροπές αγώνα που δημιουργήθηκαν στα σωματεία του κλάδου, δρώντας μαζί με τους ΚΝίτες. Γιατί τα είπαν οι φοιτητές που βαρέθηκαν να είναι η ζωή τους στον αέρα και σχεδίαζαν με τους ΚΝιτες τι θα κάνουν ώστε επιτέλους να ανοίξουν τα πανεπιστήμια με όλους του απαραίτητους όρους. Ήταν σίγουροι γιατί το φεστιβάλ ήταν πάντα-έτσι και φέτοςτο πρώτο αγωνιστικό ραντεβού της χρονιάς. Τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ κράτησαν αυτή τη στάση, γιατί έχουν στόχο να «σφίγγουν το χέρι» σε όποιον θέλει να παλέψει, να συζητάνε συλλογικά και έτσι να μεγαλώνει η αποτελεσματικότητα των ενεργειών τους, να δρουν οργανωμένα και έτσι ο καθένας να «ψηλώνει» από τη δύναμη των πολλών, να μαθαίνουν συνεχώς το τι χρειάζεται αυτός ο κόσμος για να αλλάξει, να εμπιστεύονται τα χαρίσματα που έχει η εργατική τάξη. Αυτά και άλλα πολλά χαρακτηρίζουν μια επαναστατική οργάνωση, αυτά έλαμψαν και στο Φεστιβάλ. Αυτά είναι που ενοχλούν. Λίγους βέβαια. Όσους πάντα δηλητηριάζουν το μυαλό της νεολαίας ότι η ζωή πάντα θα προχωρά μέσα στις συμπληγάδες της καπι-

ταλιστικής βαρβαρότητας. Όσους μας λένε «έτσι είναι τα πράγματα, αυτό το σύστημα είναι η μόνη επιλογή». Ρεαλισμός λένε είναι να παλεύεις μόνος σου με τα θηρία και αν πατήσεις επί πτωμάτων μπορεί και να μεγαλουργήσεις. Αυτοί οι λίγοι βγήκαν σεργιάνι. Έβαζαν τα συνεργεία των δήμων να κατεβάζουν προπαγανδιστικά υλικά νυχθημερόν. Οι μεγάλοι όμιλοι του διαδικτύου απέρριψαν τις διαφημίσεις σχετικά με το φεστιβάλ. Οι γνωστοί δημοσιολογούντες είχαν πιάσει στασίδι, λέγοντας καθημερινά ότι πρέπει να μπει τέρμα «στην αίρεση του ΚΚΕ, που κάνει πάντα ότι θέλει και δεν υπακούει στους νόμους». Ξύδι… Το Φεστιβάλ έγινε και έριξε φως στο δικό τους μαύρο.

Οδηγητής



Οκτώβρης 2020

έγραψε Ιστορία Ξεχωριστές στιγμές Αναμφίβολα η πιο συγκινητική στιγμή του φετινού Φεστιβάλ ήταν όταν στο τέλος της ομιλίας του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη όλων των αγωνιστών συντρόφων μας, που χάθηκαν αυτό τον χρόνο. Μια μέρα πριν είχε φύγει από τη ζωή ο «στρατηγός του κάμπου», το μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ο σύντροφος Βαγγέλης Μπούτας. Η δεύτερη μέρα των εκδηλώσεων του φεστιβάλ συνέπεσε με τη μαύρη επέτειο δολοφονίας του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα από τους εγκληματίες της Χρυσής Αυγής και για άλλη μια φορά το Φεστιβάλ έστειλε το μήνυμα ότι όλοι θα συνεχίσουμε τον αγώνα για να τσακιστεί ο φασισμός, να τιμωρηθούν οι ναζιστές δολοφόνοι. Το τριήμερο των εκδηλώσεων της Αθήνας τελείωσε με τη συναυλία αφιέρωμα στον μεγάλο Θάνο Μικρούστικο, για πρώτη φορά χωρίς αυτόν στη σκηνή. Όμως ήταν πανταχού παρών. Το βίντεο που προβλήθηκε πριν την έναρξη της συναυλίας ήταν μια σεμνή υπόκλιση της ΚΝΕ στον άνθρωπο που πάντα μας παρακινούσε να «χορεύουμε πάνω στο φτερό του καρχαρία».

Ενέπνευσε γιατί το μήνυμα του είναι κόντρα στο ρεύμα

σοι λοιπόν ενοχλήθηκαν με το «δογματικό ΚΚΕ» που είναι ακόμα «στον περασμένο αιώνα», έδειξαν τον φόβο τους ακριβώς για το γεγονός ότι το Κόμμα και η ΚΝΕ με τη καθημερινή του δράση, με το σύγχρονο πρόγραμμα του, δίνει απαντήσεις σε προβληματισμούς και ανησυχίες που μεγαλώνουν αυτή την περίοδο σε πολύ κόσμο. Το σύνθημα του φεστιβάλ: «Σοσιαλισμός για να μπορούμε να «ανασαίνουμε» για να νικήσει η ζωή», μπορεί και πρέπει να γίνει πυξίδα στους αγώνες που έχουν ήδη ξεκινήσει και θα δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό για να δυναμώσουν. Οι εξελίξεις είναι πολλές, τρέχουν γρήγορα. Δεν υποτιμάμε τις δυσκολίες. Ο φόβος του λαού από την

εξέλιξη της πανδημίας και τη διαχείριση που γίνεται σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη, είναι δικαιολογημένος. Η ανησυχία για το «που πάνε τα πράγματα» με τη νέα οικονομική κρίση, αν «θα μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα» το επόμενο διάστημα, μεγαλώνει. Ένας κόσμος συγχύζεται, και είναι λογικό, με τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά και την κλιμάκωση συνολικά των ανταγωνισμών στην περιοχή. Τη μια βλέπει την είδηση «Ηχηρό χαστούκι στον Ερτογάν από τις ΗΠΑ» και μετά ακολουθεί «Σημαντικός εταίρος για τις ΗΠΑ η Τουρκία». Βλέπει τη χώρα του, την Ελλάδα, που είναι στο ΝΑΤΟ, να εξοπλίζεται από μια άλλη χώρα που είναι στο ΝΑΤΟ, τη Γαλλία, για να αντιμετωπίσει μια άλλη Νατοϊκή χώρα την Τουρκία η οποία προμηθεύεται όπλα από την επίσης Νατοϊκή δύναμη Γερμανία! Αν δεν φορέσεις ταξικά γυαλιά θα τρελαθείς! Και αν αυτό είναι ξύλινη γλώσσα, τότε το «οι Σύμμαχοι μας προστατεύουν» τι είναι;;; Εδώ λοιπόν ήταν η μεγάλη προσφορά του Φεστιβάλ, της συζήτησης που προηγήθηκε με χιλιάδες νέους, και πρέπει να συνεχιστεί με ακόμα περισσότερους, με όλους τους τρόπους και τις μορφές. Να ανοίγουμε συνεχώς ρωγμές στο παραλυτικό «δεν αλλάζει τίποτα», να απαντάμε αποκαλυπτικά σε έναν κόσμο που καλοπροαίρετα θα λέει «αυτό που λέτε εσείς δεν είναι εφικτό, τώρα να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε καλύτερα». Αυτό θα γίνεται μάχιμα μέσα στη καθημερινή προσπάθεια να φουντώσουν οι αγωνιστικές διεκδικήσεις. Αυτό επιβεβαιώνει η πείρα από τις πρόσφατες μαθητικές κινητοποιήσεις.

Το σύνθημα που επιλέξαμε για το 46ο Φεστιβάλ αντηχούσε την κραυγή του άνεργου Τζορτζ Φλόυντ στις ΗΠΑ που πέθανε μην μπορώντας να ανασάνει από το γόνατο του αστυνομικού στον λαιμό του. Οι κραυγές των καταπιεσμένων είναι κραυγές της εκμετάλλευσης των πολλών από μια χούφτα παράσιτα, μετόχους μεγάλων ομίλων, που δεν προσφέρουν τίποτα στην κοινωνία. Όλοι αναγνωρίζουν ότι ζούμε κρίσιμες στιγμές. Το αναγνωρίζουν όσοι λένε πως τώρα είναι η ώρα για «εθνική ομοψυχία», να κάνουμε «υπομονή και όλα θα φτιάξουν, χρειάζεται εμπιστοσύνη στο κράτος που κάνει ότι μπορεί». Το αναγνωρίζουν και αυτοί που σε αντίστοιχο πνεύμα λένε πως ότι ζούμε είναι αποτέλεσμα των «ανίκανων που τελικά δεν ήταν άριστοι και δεν έχουν συγκεκριμένο σχέδιο διαχείρισης της κρίσης». Αλλά αυτοί είναι! Όλα τα αστικά κόμματα θέλουν τον λαό στο περιθώριο, να αποφασίζει απλά τι θα χάσει, και με πιο τρόπο με τον φόβο ότι «τα πράγματα μπορεί να γίνουν και χειρότερα». Τα πράγματα όμως γίνονται συνεχώς χειρότερα! Το ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα συμπόρευσης. Γιατί στις κρίσιμες στιγμές, είναι κρίσιμη η παρέμβαση του λαού. Με εμπιστοσύνη στη δύναμη του να δυναμώσει την ταξική πάλη. Με αιτήματα και στόχους που αναδεικνύουν το πώς φτάσαμε ως εδώ αλλά και πως θα βγούμε τελικά από αυτή τη μίζερη ζωή. Η ζωή τελικά θα νικήσει, ο Σοσιαλισμός είναι το σύγχρονο και νέο, η απάντηση στον 21ο αιώνα.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

Με το κουπόνι στο χέρι,

δίνουμε τον καλύτερο εαυτό μας για την ενίσχυση του Κόμματος

ο επόμενο διάστημα ξεκινάει η Οικονομική Εξόρμηση του ΚΚΕ για την περίοδο Οκτώβρη - Δεκέμβρη. Η μάχη για την επιτυχία της εχει ήδη ξεκινήσει. Είναι η περίοδος του χρόνου που η οικονομική δουλειά των μελών και φίλων του Κόμματος και της ΚΝΕ εντείνεται, προκειμένου να φτάσουμε σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, να συζητήσουμε για την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, να ενισχύσουμε πολιτικούς δεσμούς με την έμπρακτη ενίσχυση από το υστέρημα του καθενός.

Η οικονομική ενίσχυση του ΚΚΕ, όρος για την πολιτική του δράση Η οικονομική στήριξη στο ΚΚΕ σημαίνει ενίσχυση της μοναδικής πολιτικής δύναμης που αποδεδειγμένα οργανώνει τον αγώνα για τα εργατικά-λαϊκά συμφέροντα, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή κόντρα στο μεγάλο κεφάλαιο, στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ και όσους υπηρετούν τον «μονόδρομο» της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Της μοναδικής δύναμης που μέσα στις πρωτόγνωρες συνθήκες της πανδημίας του κορονοϊού δεν είπε ποτέ ότι «θα λογαριαστούμε μετά», αλλά έριξε το σύνθημα της οργανωμένης απειθαρχίας του λαού προκειμένου να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στην υγεία και τη ζωή. Ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει δυνατός λαός για να αντιμετωπίσουμε τη νέα καπιταλιστική οικονομική κρίση που είναι ήδη εδώ. Για να μπορούμε να αντιπαλέψουμε παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα που προωθούν ξανά στο όνομα της κρίσης που δήθεν βιώνουμε όλοι μαζί. Ο λαός όμως ξέρει καλά ότι τα βάρη της θα τα επωμιστεί για ακόμα μία φορά ο ίδιος, προκει-

μένου να την βγάλει καθαρή το μεγάλο κεφάλαιο. Γι’ αυτό χρειάζεται δυνατό ΚΚΕ, να οργανώσει την αντεπίθεση απέναντι στα σχέδια της κυβέρνησης και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, προς όφελος των καπιταλιστών. Την ώρα που η φωτιά στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο φουντώνει, με τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, την προκλητικότητα της τουρκικής αστικής να εντείνονται και το σενάριο της συνεκμετάλλευσης στην περιοχή να προωθείται ξεκάθαρα, χρειάζεται ακόμα πιο ισχυρό ΚΚΕ. Για να δυναμώσει η πάλη ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, που έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα μεγάλο στρατόπεδο, ορμητήριο πολέμου, μαγνήτη νέων κινδύνων για το λαό μας και τους γύρω λαούς.

Ηχηρή απάντηση στα σχέδια της αστικής τάξης Για όλους τους παραπάνω λόγους οι αντίπαλοί μας επιστρατεύουν όλα τα μέσα ενάντια στο ΚΚΕ και τα οικονομικά του. Τους ενοχλεί η πολιτική πρόταση και δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, η απήχησή της στο λαό και τη νεολαία. Τους «χαλάει τη σούπα» της λεγόμενης εθνικής ομοψυχίας που για την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα σημαίνει συναίνεση και υποταγή στις αντιλαϊκές πολιτικές και τα σχέδια του μεγάλου κεφαλαίου. Θυμίζουμε ότι το πρόστιμο του 4% επί της κρατικής χρηματοδότησης επιβλήθηκε στο ΚΚΕ τον περασμένο Αύγουστο, ως ποινή επειδή το Κόμμα δεν δίνει στο κράτος λίστες με τα στοιχεία όσων το ενισχύουν. Από την πρώτη στιγμή όμως που έγινε γνωστή η επιβολή του προστίμου, η στήριξη στο Κόμμα υπήρξε πραγματικά συγκινητική. Οι εισφορές συνεχίζονται ασταμάτητες από όλη τη χώρα, αλλά και από όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, από

τον Καναδά μέχρι την Αυστραλία. Παίρνουμε παράδειγμα από τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που βγήκαν μπροστά και απάντησαν στα σχέδια του αστικού κράτους ενισχύοντας επώνυμα το Κόμμα, τις Κομματικές και ΚΝίτικες Οργανώσεις που ήδη συγκέντρωσαν χρήματα και απέδωσαν στο Κόμμα ως απάντηση στο κατάπτυστο πρόστιμο που επιβλήθηκε. Μια έμπρακτη αναγνώριση της ανιδιοτέλειας με την οποία παλεύουν οι κομμουνιστές, μια στήριξη της κομματικής παρέμβασης, μια επιβράβευση που το ΚΚΕ δεν συμβιβάζεται.

Όλοι στη μάχη, δυναμικά και με αισιοδοξία Ξεχωρίζουμε και εμπνεόμαστε από την κίνηση και τον τρόπο δουλειάς 94 συντρόφων και φίλων του ΚΚΕ, «που γνωριστήκαμε ως νέα μέλη και φίλοι της ΚΝΕ στη Σχολή ΣΕΜΦΕ του ΕΜΠ τα είκοσι τελευταία χρόνια», και προσέφεραν ως ελάχιστο φόρο τιμής το ποσό των 2.512 ευρώ στο ΚΚΕ «κομμάτι από τον κόπο μας, για την εκπλήρωση του Μνημείου στη Μακρόνησο». Έτσι λοιπόν, οργανώνουμε τώρα, πιο δυναμικά, πιο μαζικά την Οικονομική Εξόρμηση. Με το κουπόνι στο χέρι, κάθε μέλος και φίλος της ΚΝΕ, με οργανωμένο σχέδιο, να φτάσει σε όσους περισσότερους νέους και νέες μπορεί. Στο σχολείο, στη σχολή, στη γειτονιά, τον χώρο δουλειάς, όπου ζει και αναπνέει η νέα γενιά. Μαζί με την πολιτική συζήτηση πάνω στις εξελίξεις, στην πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, να ενισχύσουμε τους δεσμούς αίματος που έχει χτίσει εδώ και δεκαετίες το Κόμμα με τα παιδιά της εργατικής τάξης, να οργανώσουμε τους νέους αγώνες που έχουμε μπροστά μας, με ΚΚΕ δυνατό, οικονομικά ανεξάρτητο, για να παλεύει καθημερινά με όλες τους τις δυνάμεις για να χτίσουμε έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων.

Οδηγητής



Οκτώβρης 2020

Ούτε σκέψη για υποχρεωτική στράτευση των νέων στα 18 και αύξηση της θητείας

ο τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση έχει ανοίξει με ύπουλο τρόπο τη συζήτηση για την υποχρεωτική στράτευση στα 18 χρόνια, όπως επίσης και την αύξηση του χρονικού διαστήματος της στρατιωτικής θητείας των νέων. Ο Πρωθυπουργός, από τη Θεσσαλονίκη ανακοίνωσε ένα πακέτο 6 μέτρων για την «ενίσχυση» των ενόπλων δυνάμεων μέσα στο οποίο εντάσσεται και η παραπάνω συζήτηση. Παράλληλα πρόσφατα στη Βουλή και με τις ψήφους ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ εγκρίθηκαν ζητήματα που αφορούν τη νέα δομή και διάταξη των ενόπλων δυνάμεων. Η περίοδος που άνοιξαν όλα τα παραπάνω ζητήματα προφανώς δεν είναι τυχαία. Μπροστά στην επικίνδυνη κλιμάκωση των ανταγωνισμών στην

περιοχή η κυβέρνηση καμώνεται ότι παίρνει μέτρα για την ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας της χώρας. Τα στοιχεία όμως είναι πεισματάρικα. Η κυβέρνηση όπως και όλα τα κόμματα που συνεχώς αναπαράγουν το ζήτημα της «εθνικής γραμμής» για τα ζητήματα της «εξωτερικής» πολιτικής, δεν είναι «αθώοι του αίματος». Αυτή η «εθνική γραμμή» έχει βάλει τον λαό μας στο στόχαστρο. Η δομή και ο προσανατολισμός των ενόπλων δυνάμεων δεν έχουν ως προτεραιότητα την άμυνα του λαού και των κυριαρχικών του δικαιωμάτων, γίνονται με αυστηρά ΝΑΤΟϊκά κριτήρια.

Ας δούμε κάποια ζητήματα πιο συγκεκριμένα:

Είναι υποκριτές και έχουν στόχο το μυαλό της νεολαίας

Η συμμετοχή της αστικής τάξης της χώρας μας στο κουβάρι των ανταγωνισμών την καθιστά συμμέτοχη στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στις στρατιωτικές επεμβάσεις, τις επακόλουθες αλλαγές συνόρων, προβλήματα που ήδη πλήττουν τους λαούς και γίνεται με την πλήρη στήριξη των αστικών κομμάτων, αξιοποιώντας όλα τα πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά μέσα. Ο λαός πληρώνει έναν πακτωλό χρημάτων που ξεπερνούν τα 4 δις ευρώ τον χρόνο για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ. Τώρα η κυβέρνηση ετοιμάζεται να δώσει δισεκατομμύρια ευρώ σε εξοπλιστικά προγράμματα τα οποία είναι πλήρως ενταγμένα στα αμερικανοΝΑΤΟϊκά σχέδια στην ευρύτερη περιοχή. Αυτό επιβεβαιώνεται από: αποστολές των ενόπλων δυνάμεων σε 12 χώρες εκτός συνόρων, τη δέσμευση για αποστολή φρεγατών του πολεμικού ναυτικού στα στενά του Ορμούζ, την πολεμική αεροπορία να περιπολεί στον εναέριο χώρο της Βόρειας Μακεδονίας, την πρόθεση για αποστολή συστοιχιών Patriot στη Σαουδική Αραβία, αποστολή πολιτικού προσωπικού σε Λιβύη, Ιράκ, ακόμα και στο Μάλι, ως προπομπός της αποστολής και στρατιωτικών δυνάμεων κ.λπ. Ποια κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού λαού αλήθεια υπερασπιζόμαστε στη Σαουδική Αραβία; Όλα τα παραπάνω εξυπηρετούν την επιδίωξη των επιχειρηματικών ομίλων της χώρας να διαδραματίσουν ρόλοκλειδί στην εκμετάλλευση του πλούτου της ευρύτερης περιοχής, στα επικίνδυνα σχέδια για τους λαούς, που οδηγούν στον πόλεμο, στην αλλαγή συνόρων, στον κατακερματισμό κρατών, σε προσαρτήσεις, που γεννούν το προσφυγικό – μεταναστευτικό.

Η κυβέρνηση δεν είπε κουβέντα για το τι μέτρα θα πάρει ώστε να μπορεί ο στρατιώτης να υπηρετεί τη θητεία του χωρίς να «αιμορραγεί» οικονομικά αυτός και η οικογένεια του, αφού καλούνται να πληρώνουν γι’ αυτή πριν ακόμα ξεκινήσει. Δεν εξασφαλίζουν ουσιαστικά και με επάρκεια ζητήματα σχετικά με την ένδυση και υπόδηση, τα διακριτικά, τις μετακινήσεις στις άδειες. Σε ορισμένες μονάδες δεν εξασφαλίζουν ούτε καν τις μάσκες προστασίας και τα αντισηπτικά που είναι απαραίτητα σε περίοδο πανδημίας. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει σε όλες τις μονάδες ειδικευμένο υγειονομικό προσωπικό και επαρκής εξοπλισμός στα ιατρεία. Δεν γίνεται έγκαιρος και πλήρης εμβολιασμός στους στρατιώτες, ενώ υπάρχουν και μια σειρά άλλες σοβαρές ελλείψεις σε μονάδες ανά την επικράτεια. Για όλα τα παραπάνω γίνονται συνεχώς καταγγελίες στρατιωτών που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Και ενώ για όλα τα παραπάνω το μόνο που εξασφαλίζει είναι τα 8,62 ευρώ το μήνα… έρχεται να χτίσει ένα ακόμα εμπόδιο ανάμεσα στα πολλά που αντιμετωπίζουν οι νέοι στην εκπαιδευτική διαδικασία, στην προσπάθειά τους να σπουδάσουν. Η προσπάθεια της κυβέρνησης επικεντρώνεται ώστε οι νέοι μετά το θρανίο να πηγαίνουν στον στρατό, να μπολιάζεται η συνείδηση από μικρή ηλικία με το δόγμα του ΝΑΤΟϊκού προσανατολισμού του στρατού, που θα προωθεί και με στρατιωτικά μέσα τα επενδυτικά συμφέροντα επιχειρηματικών ομίλων. Από μικρή ηλικία θέλουν να εκπαιδεύουν τα παιδιά στη λογική πως τα σύνορα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας ταυτίζονται με τις bussines επιχειρηματικών ομίλων σε νέες αγορές εκτός συνόρων που εξυπηρετούνται

σήμερα και μέσω του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και των ΗΠΑ. Οι καταγγελίες της συμμετοχής της χώρας μας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αλλά και της συμφωνίας με τις ΗΠΑ που μπλέκουν τον λαό σε επικίνδυνες εξελίξεις στην περιοχή από νέους στρατευμένους είναι πολλές και πολλαπλασιάζονται. Μέσα σε συνθήκες δύσκολες και απαιτητικές οι στρατευμένοι κρατούν πραγματικά υπεύθυνη στάση. Είναι οι ίδιοι που βγαίνουν μπροστά και καταγγέλλουν τις σοβαρές ελλείψεις τις οποίες φορτώνει η κυβέρνηση στις δικές τους πλάτες. Είναι οι ίδιοι που κάνουν πράξη το σύνθημα: τα δικαιώματα των στρατιωτών δεν σταματούν στις πύλες των στρατοπέδων. Η απεμπλοκή της χώρας μας από τα επικίνδυνα σχέδια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αποδέσμευσή μας από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, το κλείσιμο των ξένων στρατιωτικών βάσεων με τον λαό στην εξουσία, ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει είναι η μόνη ρεαλιστική διέξοδος προς όφελος των λαών της περιοχής.

ꠃ갃븃萃 쐃

쀃넃섃넃쀃넃봃줃

• ΦΥΛΛΟ ΠΟΡΕΙΑΣ. Οι ένοπλες δυνάμεις, η στρατιωτική θητεία και οι νέοι

Ο λόγος σε καθηγητές και φοιτητές

Γιατί «δια ζώσης» εκπαίδευση

στα Πανεπιστήμια;

ε συνθήκες πανδημίας, η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για το άνοιγμα των Πανεπιστημίων με όρους προστασίας της Δημόσιας Υγείας. Η «εξ αποστάσεως» εκπαίδευση παρουσιάζεται σαν τη μόνη λύση για τη συνέχιση των σπουδών, από άλλους σαν «αναγκαίο κακό» και από άλλους σαν «απαραίτητος εκσυγχρονισμός» που «επιτέλους εφαρμόζεται» στα ελληνικά Πανεπιστήμια. Την ώρα που οι φοιτητές ήδη έχουν ξεκινήσει τη συλλογική συζήτηση και διεκδίκηση για το άνοιγμα των σχολών, είναι αναγκαίο να απαντήσουμε μέσα και από την πείρα του τελευταίου διαστήματος: τελικά, τι σημαίνει ο «εκσυγχρονισμός» που επικαλούνται για άλλη μία φορά; Για την κυβέρνηση, η «εξ αποστάσεως» εκπαίδευση είναι μια μεγάλη ευκαι-

ρία. Να αποποιηθεί τις ευθύνες της για το άνοιγμα των σχολών, να «κουκουλώσει» τις τεράστιες ελλείψεις- αποτέλεσμα της χρόνιας υποχρηματοδότησης, να αποκτήσουν ένα ακόμα «όπλο» απέναντι στους αγώνες των φοιτητών, να διευρύνει την κερδοφόρα αγορά προγραμμάτων σπουδών, πιστοποιήσεων, σεμιναρίων χωρίς γεωγραφικά όρια. Ο «Οδηγητής» μίλησε με καθηγητές και φοιτητές Πανεπιστημίων που, μέσα από τη δική τους εμπειρία, αναδεικνύουν ότι η διεκδίκηση για να ληφθούν τώρα τα αναγκαία μέτρα για τη δια ζώσης διεξαγωγή όλων των μαθημάτων είναι όρος για τη συνέχεια των σπουδών, την ουσιαστική κατανόηση και γνώση του κάθε επιστημονικού αντικειμένου.

«...γρήγορα αντιληφθήκαμε ότι καμιά εικονική πραγματικότητα, όσο εξελιγμένη κι αν είναι, δεν μπορεί να υποκαταστήσει την πραγματική επικοινωνία δασκάλου – φοιτητή...» Μετά από ένα εξάμηνο εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, έχουμε όλοι, φοιτητές και διδάσκοντες, συσσωρεύσει πείρα, θετική κι αρνητική. Η εικονική τάξη επέτρεψε τη συνέχιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας και τη διατήρηση μιας στοιχειώδους επικοινωνίας μεταξύ μας σε συνθήκες γενικού lockdown και περιορισμού μετακινήσεων. Άλλοι ενθουσιαστήκαμε κι άλλοι ζοριστήκαμε με τις διάφορες «πλατφόρμες», μάθαμε καινούρια εργαλεία, βρήκαμε τρόπους εικονικής αλληλεπίδρασης … ένας θαυμαστός καινούριος κόσμος. Μεγάλο πρόβλημα ήταν η έλλειψη κατάλληλων υποδομών στο σπίτι και στο Πανεπιστήμιο: αυτός που συμμετείχε μέσω κινητού τηλεφώνου, γιατί δεν είχε άλλο διαθέσιμο τρόπο σύνδεσης, δεν απολάμβανε την ίδια ποιότητα εκπαίδευσης με κάποιον που ήταν μπροστά σε έναν υπολογιστή σε ένα ήσυχο γραφείο. Αλλά ακόμα κι όταν τα συστήματα δούλευαν ρολόι, γρήγορα αντιληφθήκαμε ότι καμιά εικονική πραγματικότητα, όσο εξελιγμένη κι αν είναι, δεν μπορεί να υποκαταστήσει την πραγματική επικοινωνία δασκάλου – φοιτητή, την ατμόσφαιρα της αίθουσας, τη δυναμική της τάξης. Η ησυχία όταν οι φοιτητές είναι προσηλωμένοι στο μάθημα γιατί σε καταλαβαίνουν

ή οι μικροί (και μεγάλοι) θόρυβοι όταν «τους χάνεις» δεν αντιστοιχίζονται με την ησυχία των κλειστών μικροφώνων ή τον θόρυβο της κακής σύνδεσης. Το μάθημα με τις αυθόρμητες ερωταποκρίσεις δεν υποκαθίσταται με βίντεο, online εκπαιδευτικό υλικό, email ή chat. Όλα αυτά είναι χρήσιμα συμπληρώματα αλλά δεν είναι η πραγματική τροφή. Τώρα, στο ξεκίνημα του νέου εξαμήνου οι φοιτητές δικαίως ανησυχούν για το αν θα συνεχίσουν να «κουτσομαθαίνουν» εξ αποστάσεως. Απαιτούν να ανοίξουν οι σχολές τους. Τα (και προ CoVID19) αιτήματά τους για ασφαλείς συνθήκες φοίτησης και διαβίωσης, σύγχρονες υποδομές, ποιοτικές υπηρεσίες φοιτητικής μέριμνας, επαρκές διδακτικό και διοικητικό προσωπικό είναι τώρα πιο επίκαιρα από ποτέ. Είναι αιτήματα που πρέπει να αγκαλιάσει όλη ακαδημαϊκή κοινότητα, όλη η κοινωνία. Αφροδίτη Κτενά καθηγήτρια στο Γενικό Τμήμα του ΕΚΠΑ

«...περιμένουμε με αγωνία να αρχίσουν τα μαθήματα, να έρθουμε σε επαφή με το αντικείμενο που επιλέξαμε να σπουδάσουμε και να γνωρίσουμε τους συμφοιτητές μας.» Φέτος οι συνθήκες για εμάς τους πρωτοετείς φοιτητές είναι πρωτόγνωρες λόγω της πανδημίας. Μετά την δύσκολη χρονιά που προηγήθηκε με το διάβασμα, τα φροντιστήρια και τον εγκλεισμό που βιώσαμε, εμείς οι πρωτοετείς φοιτητές περιμένουμε με αγωνία να αρχίσουν τα μαθήματα, να έρθουμε σε επαφή με το αντικείμενο που επιλέξαμε να σπουδάσουμε και να γνωρίσουμε τους συμφοιτητές μας. Δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι τα όνειρά μας, η ζωή και οι σπουδές μας θα μπουν σε αναστολή, γιατί η κυβέρνηση δεν δίνει χρήματα για να παρθούν τα απαραίτητα μέτρα προστασίας της υγείας, ώστε να λειτουργήσουν οι σχολές. Δεν θέλουμε να ζήσουμε και στο Πανεπιστήμιο το φιάσκο των διαδικτυακών μαθημάτων που ζήσαμε στο λύκειο και πόσο μάλλον για τις σχολές που έχουν εργαστήρια ή πρακτική άσκηση, που είναι αδύνατο να γίνουν διαδικτυακά. Παράλληλα για όλους εμάς που θα σπουδάσουμε σε άλλη πόλη,

η αβεβαιότητα για το πώς θα γίνουν τα μαθήματα, δημιουργεί περισσότερα προβλήματα γιατί δεν ξέρουμε αν πρέπει τώρα να βάλουμε τις οικογένειές μας σε έξοδα (ενοίκιο σπιτιού κ.λπ.) και αν αυτό συμβεί, μήπως πληρώνουμε χωρίς λόγο. Εμείς οι πρωτοετείς φοιτητές μαζί με όλους τους υπόλοιπους συμφοιτητές μας πρέπει να διεκδικήσουμε δημόσια δωρεάν Παιδεία για όλους με όρους απόλυτης υγειονομικής ασφάλειας. Να μην δεχτούμε τίποτα λιγότερο απ’ αυτό! Οφείλουμε να υπερασπιστούμε τα όνειρά μας, να μην θυσιάζονται χρήματα των οικογενειών μας σε ενοίκια σπιτιών κ.λπ. και τα μαθήματα να μην γίνονται, να μην παζαρεύουμε την υγεία μας. Δάφνη Παφίλη πρωτοετής φοιτήτρια Χημικού Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Οδηγητής

«...ο ίδιος ο καθηγητής κατέληγε να παραδέχεται ότι η ηλεκτρονική εκπαίδευση δεν του επιτρέπει να διδάξει το μάθημα όπως επιθυμεί...» Με την έναρξη του lock down οι φοιτητές του τμήματός μου, όπως και κάθε φοιτητής της ΑΣΟΕΕ, κληθήκαμε να εξοικειωθούμε με την πραγματικότητα της τηλεκπαίδευσης. Μια διαδικασία που από την πρώτη στιγμή συνοδεύτηκε από αδυναμία σύνδεσης πολλών φοιτητών στην πλατφόρμα, αδυναμία προβολής των διαφανειών, καθυστερήσεις στον ήχο, και πτώση του συστήματος. Τα προβλήματα αφορούσαν και την ίδια τη διεξαγωγή των μαθημάτων. Με χαρακτηριστικό παράδειγμα, μαθήματα που συμψηφίζονται με εργαστήρια που απαιτούσαν προγραμματιστικά περιβάλλοντα, αδύνατο να γίνουν κατανοητά εξ αποστάσεως. Έτσι αναζητήσαμε βοήθεια από φοιτητές μεγαλύτερων ετών, για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε. Ακόμη, αναφορικά με το μάθημα της Χρηματοδοτικής Διοίκησης Ι, ο ίδιος ο καθηγητής κατέληγε να παραδέχεται ότι η ηλεκτρονική εκπαίδευση δεν του επιτρέπει να διδάξει το μάθημα όπως επιθυμεί, γεγονός που θα συνοδευτεί από τεράστια κενά για την επόμενη χρονιά, στο μάθημα Χρηματοδοτικής Διοίκησης ΙΙ. Ως αποτέλεσμα, το παραπάνω μάθημα καθώς και το μάθημα της Λογιστικής εξετάστηκαν με την μορφή πολλαπλών απαντήσεων, ενώ αποτελούν μαθήματα που απαιτούν μαθηματικές πράξεις, εγγραφές και λογική σκέψη και όχι αποστήθιση όρων και κριτικές απαντήσεις επάνω σε case studies (χαρακτηριστικό των θεωρητικών μαθημάτων στην ΑΣΟΕΕ). Πρακτικές σαν κι αυτές, καθιστούν την εκπαίδευση μια στείρα διαδικασία, ενισχύοντας το «κρυφτό» του συστήματος πίσω από προφάσεις και τάχα «σύγχρονες» λύσεις, μπροστά στα τεράστια κενά και τις ελλείψεις των σχολών μας. Σήμερα, λοιπόν, η ανάγκη, λαμβανομένων όλων των απαραίτητων μέτρων, είναι η δια ζώσης διδασκαλία, μια μορφή ζωντανής εμπειρίας που ενισχύει την αλληλεπίδραση με το εκάστοτε αντικείμενο, αλλά και τους ανθρώπους που απαρτίζουν την φοιτητική κοινότητα! Ελευθερία Πόπουρα τριτοετής φοιτήτρια του τμήματος Μαρκετίνγκ και Επικοινωνίας του ΟΠΑ



Οκτώβρης 2020

«...ατέλειωτες ώρες «κλινικής "εκπαίδευσης" στο "Zoom".» Υπάρχουν πολλές, πρόσφατες και αξιόπιστες, δημοσιεύσεις που ανέλυσαν την εκπαιδευτική διαδικασία ανά τον κόσμο σε αυτές τις ιδιαίτερες συνθήκες που ζήσαμε και ζούμε. Δεν καταλήγουν σε τίποτα διαφορετικό από το «η τηλεκπαίδευση έχει τη χρησιμότητα της, αλλά αδιαμφισβήτητα δε συγκρίνεται με την αξία της δια ζώσης εκπαίδευσης». Ο στόχος μου δεν είναι να στηρίξω επιστημονικά την παραπάνω προκείμενη, αλλά να χρησιμοποιήσω για αυτό το σκοπό ένα παράδειγμα που ερχόταν στο μυαλό μου μέσα στην καραντίνα, ανάμεσα στα μαξιλάρια του καναπέ και τις ατέλειωτες ώρες «κλινικής εκπαίδευσης» στο «Zoom». Ως τεταρτοετής φοιτήτρια Ιατρικής, έμαθα πως υπάρχουν κάποια βασικά στάδια στην εξέταση ασθενούς. Ένα από αυτά είναι η επίκρουση. Αρχαία μέθοδος, κυριολεκτικά από τα χρόνια του Ιπποκράτη, όπου ο γιατρός τοποθετεί ένα δάχτυλο π.χ. στην κοιλιά του ασθενούς και με το δείκτη και το μέσο του άλλου χεριού χτυπάει πάνω σε αυτό. Το «είδος» του ήχου που παράγεται είναι ένα σημαντικό εύρημα. Επανερχομένη στην αξία της δια ζώσης, όταν διδασκόμουν αυτό το στάδιο στο αμφιθέατρο, δεν το είχα καταλάβει πρακτικά, με αποτέλεσμα όταν ο καθηγητής μας ζήτησε να επικρούσουμε το έδρανο - ασθενή, εγώ έκανα το σήμα της ειρήνης με το ένα χέρι και άρχισα να χτυπάω τον ενδιάμεσο χώρο. Σίγουρα δεν ήταν η πιο περήφανη μου στιγμή στη σχολή, αλλά τουλάχιστον το είδε ο καθηγητής και ήταν εκεί να το διορθώσει. Ήταν εκεί να με προλάβει από μια ενδεχόμενη άβολη στιγμή στο μέλλον, ως και επικίνδυνη (αν ήταν μια μέθοδος πιο κρίσιμη). Μετά από αύτη τη σύντομη ιστορία, η κατακλείδα μου δε θα μπορούσε να είναι άλλη από το «η δια ζώσης εκπαίδευση είναι αναντικατάστατη». Ηλέκτρα Στραβοδήμου πεμπτοετής φοιτήτρια Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ

«Η μετάβαση αυτή θα αφήσει έντονο αποτύπωμα στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, καταρχήν της «περιφέρειας»...» Με αφορμή της συνθήκες που δημιουργεί η πανδημία COVID-19, η πλειοψηφία των Πανεπιστημίων της χώρας μας έχει μεταβεί πλήρως σε διαδικασίες εξ’ αποστάσεως διδασκαλίας. Η κυβερνητική πολιτική τα καθοδηγεί στη μετάλλαξή τους σε Ιδρύματα παροχής εξ’ αποστάσεως «υπηρεσιών», αντί να τα θωρακίζει ώστε ακόμη και συνθήκες υγειονομικής κρίσης να μπορούν να διατηρήσουν τα αναντικατάστατα χαρακτηριστικά της ζωντανής εκπαίδευσης. Η μετάβαση στην τηλε-εκπαίδευση δεν αφορά μόνο τη μορφή της εκπαιδευτικής διαδικασίας αλλά αναπόφευκτα και το περιεχόμενό της. Οδηγεί στην αντικατάσταση της ολοκληρωμένης μόρφωσης από την κατάρτιση. Η μετάβαση αυτή θα αφήσει έντονο αποτύπωμα στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, καταρχήν της «περιφέρειας», που με πρόσχημα την οικονομική επιβίωσή τους, θα μεταλλαχθούν σε εξ’ αποστάσεως εκπαιδευτήρια. Αυτές ακριβώς τις εξελίξεις θα υπηρετούν οι νέοι νόμοι για την Τριτοβάθμια και την επαγγελματική Εκπαίδευση που θα κατατεθούν το επόμενο διάστημα σύμφωνα με κυβερνητικές δηλώσεις.

Η πανδημία χρησιμοποιείται ως η χρυσή ευκαιρία για την επιτάχυνση της αποδοχής στις συνειδήσεις των φοιτητών και της κοινωνίας γενικά, ότι η τηλε-εκπαίδευση αποτελεί ρεαλιστική, οικονομική και αποδοτική επιλογή έναντι της διαζώσης. Εναλλακτική επιλογή, που εκτός των άλλων δεν έχει τα «μειονεκτήματα» να συγκεντρώνει χιλιάδες νέους στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα με τον «κίνδυνο» ζύμωσης ανατρεπτικών ιδεών και κοινής δράσης… Οι εξελίξεις αυτές πρέπει να σημάνουν συναγερμό στο εκπαιδευτικό κίνημα και στη διεκδίκηση μόρφωσης και εκπαίδευσης στην υπηρεσία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, των παραγωγών του πλούτου και όχι στην υπηρεσία των κερδών των επιχειρήσεων. Αλέξανδρος Βανακάρας καθηγητής Επιστήμης Υλικών Πανεπιστημίου Πατρών, μέλος της ΕΓ της ΠΟΣΔΕΠ

Δες

και αυτό...

Σύμφωνα με δημοσιεύματα: •Το 2019 - πριν την πανδημία του SARS-Cov-2 - η αγορά σε παγκόσμιο επίπεδο της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης και των επενδύσεων σε ψηφιακά εκπαιδευτικά εργαλεία έφτανε τα 18,66 δις δολάρια. •Η αγορά αυτή το 2025 αναμένεται να φτάσει τα 350 δισεκατομμύρια δολάρια...

Μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ η λήψη μέτρων στήριξης της φοιτητικής στέγης

ο ξέσπασμα της πανδημίας φέρνει στο προσκήνιο πιο επιτακτικά από κάθε άλλη χρονιά το ζήτημα της φοιτητικής κατοικίας. Φέτος, στις τραγικές ελλείψεις σε υποδομές και εστίες, στην πολιτική των κυβερνήσεων που θέλει να βάζουν οι φοιτητές και οι οικογένειές τους βαθιά το χέρι στην τσέπη έρχονται να προστεθούν τα νοίκια που

έχουν εκτιναχθεί έως και 40% σε αρκετές περιοχές αλλά και η αβεβαιότητα για το αν και πως θα ανοίξουν οι σχολές, που αφήνει χιλιάδες πρωτοετείς κυριολεκτικά στον αέρα. Μέσα από όλα αυτά προβάλλει η ανάγκη για άμεσα μέτρα στήριξης της φοιτητικής κατοικίας για όλους όσους το έχουν ανάγκη.

Τεράστιες ελλείψεις σε δωμάτια και εστίες

Γκαρσονιέρα στη Βικτώρια 2019 2020

χωρίς επίδομα

170€

χωρίς επίδομα

280€

με επίδομα

168€

Η κυβέρνηση προκαλεί, παρουσιάζοντας την επιδότηση ενοικίου ως μέτρο που τάχα λύνει το ζήτημα, αφού η μείωση 40% (και μάλιστα μόνο για όσους είναι σε αναστολή σύμβασης) είναι μια τρύπα στο νερό, μπροστά στην αύξηση των ενοικίων που σε πολλές περιοχές αγγίζει το 39,3%!

Οι εστίες καλύπτουν το 9% των αναγκών, κάθε χρόνο ο αριθμός των φοιτητών που παίρνουν δωμάτιο λιγοστεύει, όπως αποδεικνύουν και τα στοιχεία που προκύπτουν από μια σειρά Πανεπιστήμια: • Στο ΕΛΜΕΠΑ που έχει τμήματα σε Ρέθυμνο, Χανιά και Ηράκλειο, υπάρχει μια μόνο εστία στο Ηράκλειο που στεγάζει 296 φοιτητές σε σύνολο 12.000 (2,5%), στο Ρέθυμνο στεγάζονται 6 φοιτητές ενώ στα Χανιά ενοικιάζεται ξενοδοχείο μακριά από το Ίδρυμα που στεγάζει λιγότερους από 20 φοιτητές σε σύνολο 700 (2,8%). • Στις εστίες του Πανεπιστημίου στο Ρέθυμνο μένουν 280 φοιτητές σε σύνολο 7.000 (4%) • Στο Πολυτεχνείο στα Χανιά κάθε χρόνο γίνονται δεκτοί περίπου 25 φοιτητές, ενώ συνολικά οι πρωτοετείς κάθε χρόνο είναι 750. • Στο ΑΠΘ, ένα από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια στην Ελλάδα, η συνολική χωρητικότητα των εστιών είναι 1500, την ίδια ώρα που οι φοιτητές του ΑΠΘ είναι περίπου 70.000 (2%), ενώ κάθε χρόνο υπάρχουν φοιτητές που αν και γίνονται δεκτοί, μένουν έξω από την εστία γιατί δεν υπάρχουν κενά δωμάτια. • Στο ΠΑΜΑΚ στην εστία παίρνει το 1,2% των φοιτητών, ενώ στο ΔΙΠΑΕ το ποσοστό αυτό είναι σχεδόν το μισό (202 στους 16.000 και 250 στους 30.000 φοιτητές αντίστοιχα) • Στην εστία του πρώην ΤΕΙ Χαλκίδας στα Ψαχνά μένουν 408 εστιακοί, ενώ οι ενεργοί φοιτητές είναι 8.000 (5,1%) • Στη ΦΕΠΑ, την εστία του μεγαλύτερου πανεπιστημίου στην Ελλάδα, δεν έχουν πάρει ακόμα δωμάτιο 250 φοιτητές που έγιναν δεκτοί πέρυσι, ενώ λόγω της ανακαίνισης του Β κτιρίου προβλέπεται ότι θα μείνουν εκτός 600 φοιτητές τα επόμενα 2 χρόνια. • Μεγάλα πανεπιστήμια όπως το Πάντειο και το ΠΑΔΑ δεν έχουν εστία.

Αγώνας μετ’εμποδίων για να μείνει ένας φοιτητής σε εστία Από τα παραπάνω στοιχεία φαίνεται ότι ακόμα και στα Πανεπιστήμια που έχουν εστία, τα δωμάτια είναι ελάχιστα σε σχέση με τις ανάγκες, με αποτέλεσμα κάθε χρόνο οι φοιτητές που σπουδάζουν σε άλλη πόλη να αναγκάζονται να περάσουν από χίλια κόσκινα για να έχουν ελπίδα να πάρουν δωμάτιο, ενώ χιλιάδες είναι αυτοί που πετιούνται έξω. Ακόμα και αν γίνουν δεκτοί, όμως, οι φοιτητές έρχονται αντιμέτωποι με μια σειρά απαράδεκτους περιορισμούς, όπως «ακαδημαϊκά κριτήρια» που πετάνε έξω από την εστία φοιτητές αν δεν έχουν περάσει συγκεκριμένο αριθμό μαθημάτων (ΕΛΜΕΠΑ Ηράκλειο 30% των μαθημάτων, ΠΑΜΑΚ 50% των μαθημάτων!). Επιπλέον σε πολλές περιοχές οι εστιακοί φοιτητές ξεσπιτώνονται κυριολεκτικά κάθε καλοκαίρι για να νοικιαστούν τα δωμάτιά τους σε τουρίστες, όπως στη Ρόδο ή στην Κρήτη, για τη λειτουργία του «summer school» με ενοίκιο. Ειδικά στην τελευταία περίπτωση, σε φοιτητές που φέτος αρνήθηκαν να παραδώσουν τα δωμάτιά τους, αφού πολλοί δούλευαν στο νησί και θα πετιόντουσαν κυριολεκτικά στον δρόμο, τιμωρητικά δεν δίνεται δωμάτιο για τη νέα χρονιά, αφού «δεν τήρησαν τον κανονισμό», παρά το γεγονός ότι φέτος λόγω πανδημίας δεν λειτούργησε καν το «summer school»!!! «αν είχα παιδί που σπουδάζει θα του νοίκιαζα σπίτι φέτος»

Οι δηλώσεις του Υφυπουργού είναι τουλάχιστον προκλητικές την ίδια ώρα που δεν έχει παρθεί κανένα μέτρο από κυβέρνηση και Υπουργείο

Οδηγητής



Οκτώβρης 2020

Άθλιες συνθήκες στις εστίες

έσα σε συνθήκες πανδημίας, η κατάσταση στις εστίες έγινε ακόμα πιο εκρηκτική, αποδεικνύοντας ότι τα «επαρκή μέτρα» που δήθεν πήρε η κυβέρνηση δεν πέρασαν το κατώφλι των εστιών:

Τις πρώτες ημέρες του εγκλεισμού: • η κυβέρνηση προσπάθησε να πετάξει τους φοιτητές έξω από τις εστίες, αδιαφορώντας για το αν και πως θα τα βγάλουν πέρα.

Στη ΦΕΠΑ: • μέσα στον Αύγουστο υπήρξαν 2 κρούσματα, για τα οποία δεν έγινε καμία ενημέρωση. • έχει απολυμανθεί μόνο το Α κτίριο • δεν έχουν γίνει μαζικά τεστ

Ακόμα όμως και όλα αυτά τα εμπόδια να καταφέρει να περάσει ένας φοιτητής, και να είναι «από τους τυχερούς» που βρήκαν δωμάτιο, οι συνθήκες στις οποίες αναγκάζεται να μείνει είναι όχι μόνο απαράδεκτες αλλά συχνά ακόμα και επικίνδυνες για την υγεία του. • Στην εστία του ΕΛΜΕΠΑ, οι εστιακοί έχουν ζεστό νερό λίγες ώρες τη μέρα, ενώ η θέρμανση το χειμώνα είναι είδος υπό εξαφάνιση • Στην εστία του ΑΠΘ υπάρχει μούχλα στους τοίχους, σε πολλούς ορόφους 30 φοιτητές μοιράζονται ένα μπάνιο, ενώ στο Β κτίριο πολλοί όροφοι δεν έχουν ζεστό νερό, σε πολλά σημεία του κτιρίου δεν υπάρχει ταβάνι • Στις εστίες του ΠΑΜΑΚ πολλές μέρες δεν υπάρχει ζεστό νερό ενώ τα μπάνια δεν συντηρούνται • Στην εστία του ΔΙΠΑΕ οι φοιτητές είναι 7 χρόνια χωρίς θέρμανση, ενώ συχνά πέφτει η ασφάλεια, αφού οι ηλεκτρολογικές υποδομές δεν αντέχουν ηλεκτρικά σώματα και αερόθερμα • Στην εστία στα Ψαχνά το κτίριο έχει κριθεί ακατάλληλο, τα κουφώματα έχουν αμίαντο, το νερό δεν είναι πόσιμο, τουαλέτες, ντουζιέρες και πλυντήρια είναι κοινόχρηστα και πολλές φορές δεν επαρκούν • Στη ΦΕΠΑ οι σωληνώσεις είναι χαλασμένες, ενώ το νερό δεν είναι πόσιμο, δεν υπάρχει φωτισμός στους εξωτερικούς χώρους με αποτέλεσμα να ευνοείται η εγκληματικότητα και η συντήρηση των κτιρίων είναι ανεπαρκής

Αντίστοιχα τραγική είναι η εικόνα σε σίτιση, καθαριότητα και φύλαξη, που τη λυμαίνονται εργολάβοι στις περισσότερες εστίες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα: • Στις εστίες στο Ηράκλειο Κρήτης, η καθαριότητα του κτιρίου περιορίζεται στην παρουσία μιας καθαρίστριας για όλο το κτίριο και τον καθαρισμό των τουαλετών μια φορά την εβδομάδα. • Στις εστίες του ΑΠΘ οι φοιτητές μένουν με κοριούς στα δωμάτια, αφού έληξε η σύμβαση του εργολάβου της απεντόμωσης. • Τα τελευταία χρόνια έχουν κατά καιρούς κλείσει τα εστιατόρια όταν έληξαν οι συμβάσεις των εργολάβων της σίτισης σε εστίες όπως η ΦΕΠΑ και αυτή του ΑΠΘ, με αποτέλεσμα να μείνουν οι εργαζόμενοι άνεργοι και οι φοιτητές χωρίς φαγητό για εβδομάδες!! • Στη ΦΕΠΑ υπάρχουν 4 καθαρίστριες για 4 κτίρια στα οποία μένουν εκατοντάδες φοιτητές, με αποτέλεσμα με το ζόρι να καθαρίζεται μόνο το Α κτίριο. Η άθλια κατάσταση στις εστίες, οι συνέπειες των εργολαβιών που ζουν καθημερινά οι εστιακοί φοιτητές, αλλά και τα παραδείγματα εστιών όπως στην Κρήτη όπου οι φοιτητές πληρώνουν ενοίκιο για να πάρουν κλειδί για το δωμάτιό τους, είναι μια πρώτη γεύση για τα σχέδια της κυβέρνησης για άνοιγμα εστιών με ΣΔΙΤ, που όπως παραδέχεται ο ίδιος ο πρωθυπουργός θα παρέχουν δωμάτιο με ενοίκιο στους περισσότερους φοιτητές.

Στο Ηράκλειο: • χρηματοδότηση 68.000€ για τη διασφάλιση των μέτρων προστασίας και υγιεινής, ωστόσο στις εστίες έχει γίνει δύο φορές απολύμανση, μία φορά το Πάσχα και μία το καλοκαίρι, ενώ δεν υπάρχουν αντισηπτικά παρά μόνο στην είσοδο του κτιρίου

Κόντρα σε αυτή την κατάσταση, ο αγώνας έχει ήδη ξεκινήσει!

Τα αιτήματα των φοιτητών μπορούν να δώσουν απάντηση Σε πολλές περιπτώσεις τα πανεπιστήμια έχουν στην ιδιοκτησία τους κτίρια και υποδομές που θα μπορούσαν με την ίδρυση ενιαίου φορέα με κρατική ευθύνη να καλύψουν τις ανάγκες των φοιτητών για ανέγερση νέων εστιών. • Στην Κρήτη υπάρχουν έτοιμα δωμάτια που δεν δίνονται στους φοιτητές, με σκοπό να παραδωθούν το επόμενο εξάμηνο έναντι ενοικίου! • Στο ΑΠΘ υπάρχει κτίριο στην ιδιοκτησία του πανεπιστημίου που σχεδιάζεται να γίνει εστία με ΣΔΙΤ, αφού όπως λέει η διοίκηση του Πανεπιστημίου «δεν είναι ρεαλιστικό να ανεγερθούν δωρεάν εστίες»

Κτίριο έκτασης 24.500 τ.μ που παραχωρήθηκε στο Πανεπιστήμιο Πειραιά για να αξιοποιηθεί ως εστία, αλλά μόνο για αυτό δεν αξιοποείται.

Το κληροδότημα του ΕΚΠΑ επί των οδών Πανεπιστημίου και Σανταρόζα. Η αξιοποίησή του ως φοιτητική εστία αποτελεί αίτημα των φοιτητικών συλλόγων.

Αυτό αποδεικνύουν οι κινητοποιήσεις των φοιτητικών συλλόγων σε διοικήσεις και Υπουργείο τον προηγούμενο μήνα, ενώ ήδη σε πρόσφατη σύγκλητο του ΕΚΠΑ οι οικότροφοι της ΦΕΠΑ πέτυχαν να εγκριθεί κονδύλι για 150 δωμάτια, για όσο γίνεται η ανακαίνιση του Β κτιρίου, που είχαν αποσπάσει με κινητοποιήσεις χρόνων. Τώρα είναι η ώρα αυτός ο αγώνας να δυναμώσει, περισσότεροι φοιτητές με τους συλλόγους τους να διεκδικήσουν: • Να στεγαστούν όλοι οι πρωτοετείς φοιτητές. Επιδότηση φοιτητικής κατοικίας στις οικογένειες των φοιτητών σε μηνιαία βάση. • Αποζημίωση στέγασης για τα ενοίκια που πλήρωσαν οι φοιτητές όλο το διάστημα εφαρμογής των περιοριστικών μέτρων. • Εξασφάλιση της σίτισης, της συντήρησης, της φύλαξης και της καθαριότητας σε όλες τις εστίες με ευθύνη του κράτους. • Άμεση ανέγερση νέων εστιών, επισκευή και ανακαίνιση όλων των παλιών με κρατική δαπάνη. • Δήμευση εκκλησιαστικής περιουσίας, εγκαταλελειμμένων ξενοδοχείων και αξιοποίηση της περιουσίας των πανεπιστημίων προκειμένου να ανεγερθούν νέες εστίες. • Επινοικίαση ξενοδοχείων για όσους φοιτητές έκαναν αίτηση και δεν πήραν δωμάτιο σε εστία. • Δημιουργία ενιαίου φορέα στην ευθύνη του κράτους που θα διαχειρίζεται τις εστίες με επαρκή κρατική χρηματοδότηση και μόνιμο προσωπικό.

ΠΛΑΊΣΙΟ ΠΆΛΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΉΣΕΩΝ ΤΟΥ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΟΝΙΆ 2020-2021

Όπλο στον αγώνα για μόρφωση και ζωή με δικαιώματα

ε συνέχεια των φοιτητικών κινητοποιήσεων όλου του προηγούμενου για το ασφαλές άνοιγμα όλων των σχολών, η Πανελλαδική Γραμματεία του ΜΑΣ παρουσίασε πριν λίγες ημέρες το πλαίσιο πάλης και διεκδικήσεων για τη νέα χρονιά. Με αφορμή αυτό, ο «Οδηγητής» μίλησε με τη Χρύσα Λεμπέση - Πάκου, μέλος της ΕΓ του ΜΑΣ και φοιτήτρια του Ιστορικού-Αρχαιολογικού ΕΚΠΑ.

«Οδηγητής»: Πως προέκυψε το πλαίσιο πάλης

και διεκδικήσεων του ΜΑΣ που πρόσφατα δημοσιεύτηκε;

Χρύσα Λεμπέση: Η διαμόρφωση του πλαισίου είναι μια δουλεία που απασχόλησε για καιρό την ΕΓ του ΜΑΣ. Διαμορφώθηκε μέσα από τη συλλογική συζήτηση στην εκτελεστική αλλά και πανελλαδική γραμματεία, την ανταλλαγή γνωμών, τη μεταφορά πείρας από τους συλλόγους όπου είμαστε εκλεγμένοι, μέσα από το μάζεμα στοιχείων και την κωδικοποίηση αιτημάτων από Φοιτητικούς Συλλόγους πανελλαδικά. Στόχοι μας ήταν το πλαίσιο να πατάει γερά στην πραγματικότητα που ζούμε όλοι οι φοιτητές μέσα στα στενά όρια του σημερινού πανεπιστημίου επιχείρηση, να αποτελεί «οπλοστάσιο» αιτημάτων και διεκδικήσεων για κάθε φοιτητικό σύλλογο με βάση το τι πραγματικά συμφέρει τους φοιτητές ειδικά τώρα μπροστά στη μάχη που δίνουμε για να ανοίξουν τα πανεπιστήμια με όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας κόντρα στην πολιτική της κυβέρνησης που από επιλογή κρατάει τα πανεπιστήμια κλειστά για τους φοιτητές. Να αποτελέσει δηλαδή στο σύνολό του οδηγό στην πάλη για τα σύγχρονα δικαιώματά μας στη μόρφωση, τη δουλεία και τη ζωή για αυτό περιέχει διεκδικήσεις για κάθε πτυχή της ζωής ενός φοιτητή που πατάνε στις δυνατότητες που έχουμε στο σήμερα για να σπουδάσουμε και να ζήσουμε ολοκληρωμένα.

«Ο»: Πως μπορεί να αξιοποιηθεί το πλαίσιο

«Ο»: Πως θα συνεχίσετε το επόμενο

Χ.Λ: Το πλαίσιο πάλης ενοποιεί ζητήματα και διεκ-

Χ.Λ: Μέσα από τους Συλλόγους μας δίνουμε συ-

δικήσεις για όλα τα ζητήματα που απασχολούν τους φοιτητές, διαμορφώνει μέτωπα πάλης για τα ζητήματα μόρφωσης, σπουδών, μέριμνας, πολιτισμού, αθλητισμού κλπ. Μπορεί να τροφοδοτήσει τη σκέψη και το κριτήριο των φοιτητών, ειδικά τώρα που περισσότεροι μπαίνουν στη διαδικασία να συζητήσουν «για το τι πρέπει να κάνουμε» γύρω από το τι διεκδικήσεις, αιτήματα, σε ποιον προσανατολισμό μπορούμε να παλέψουμε. Οι Φοιτητικοί Σύλλογοι που συσπειρώνονται στο ΜΑΣ και οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές μπορούν να οργανώσουν με πολύμορφους τρόπους (γενικές συνελεύσεις, συνελεύσεις ετών, συσκέψεις, μαζέματα φοιτητών, ανοιχτές συνεδριάσεις ΔΣ ) τη συζήτηση στη βάση του πλαισίου με όλους τους φοιτητές, να τους ενθαρρύνουν να πουν τη δική τους γνώμη, να διαμορφώσουν μαζί τους συγκεκριμένες αιχμές, να ιεραρχήσουν αιτήματα για το κάθε τμήμα και σύλλογο, να διαμορφώσουν δικά τους σε αγωνιστική κατεύθυνση. Αυτή η διαδικασία μπορεί να συμβάλει ώστε περισσότεροι φοιτητές να σταθεροποιήσουν την επαφή τους με τον σύλλογο, άλλοι να ενταχθούν στις διαδικασίες του νιώθοντας ότι όντως ο σύλλογος αποτελεί τον χώρο όπου μπορούν να συζητούν, να αποφασίζουν, να δρουν. Ειδική σημασία έχει η συζήτηση για τις διεκδικήσεις και τη λειτουργία του συλλόγου στους συλλόγους όπου ο συσχετισμός παραμένει αρνητικός και πραγματικά σε αυτές τις συνθήκες φανερώνεται ότι πρέπει να αλλάξει. Είναι δεκάδες οι σύλλογοι όπου με ευθύνη των εκλεγμένων της ΔΑΠ, ΠΑΣΠ και ΕΑΑΚ αυτή τη στιγμή μπαίνει φρένο να εκφραστεί η φωνή και ο αγώνας των φοιτητών για άνοιγμα των πανεπιστημίων με όλα τα μέτρα προστασίας. Σε αυτούς τους συλλόγους η συζήτηση στη βάση του πλαισίου πάλης μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους σε περισσότερους φοιτητές να πάρουν πάνω τους την κατάσταση στον σύλλογο, να προσπεράσουν τις συμβιβασμένες πλειοψηφίες στα Διοικητικά Συμβούλια και να κάνουν πράξη την οργάνωση, τη συζήτηση και τη δράση στους συλλόγους. Είναι ανάγκη να εκφραστεί μια μαχητική πρωτοπορία φοιτητών σε κάθε σύλλογο που θα αναπτύσσει πολύμορφη δράση, θα αποτελεί εστία αγώνα και διεκδίκησης κόντρα στη λογική «τίποτα δεν αλλάζει και ότι δεν κουνιέται φύλλο».

νέχεια και κλιμακώνουμε τον αγώνα μας για να ανοίξουν με ασφάλεια όλα τα Ιδρύματα, πραγματοποιούμε παρεμβάσεις στα όργανα των διοικήσεων για να πιέσουμε να ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας και να πάρουμε απαντήσεις για όλα τα ζητήματα που θέτουμε, δυναμώνουμε τη φωνή μας με τους μαθητές. Στις σχολές και στα τμήματα που θα επαναλειτουργήσουν δια ζώσης μετά και από την καθοριστική πίεση που άσκησαν οι φοιτητικοί σύλλογοι δεν επαναπαυόμαστε αλλά βγαίνουμε μπροστά για να διασφαλίσουμε ότι θα συμβεί αυτό με όλους τους αναγκαίους όρους και με όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Για τις υπόλοιπες σχολές και τμήματα συνεχίζουμε τον αγώνα για να πραγματοποιηθούν κανονικά και για όλους οι κλινικές, τα εργαστήρια, οι ασκήσεις υπαίθρου, για να ολοκληρωθεί η πρακτική άσκηση και να πληρωθούν όλοι οι πρακτικάριοι φοιτητές. Κάνουμε βασική μας αιχμή να λυθούν τώρα όλα τα προβλήματα στη στέγαση, να δοθεί επίδομα ενοικίου, να στεγαστούν όλοι οι φοιτητές και οι πρωτοετείς, καταγράφουμε κτίρια που μπορούν να αξιοποιηθούν για εστίες και πραγματοποιούμε παρεμβάσεις, σε κοινή δράση με συλλόγους οικότροφων απαιτούμε να λυθούν όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εστιακοί για να μην κινδυνεύσει η υγεία τους μέσα σε συνθήκες πανδημίας. Οι Σύλλογοι να αναπτύξουν πρωτοπόρα δράση και συγκεκριμένες διεκδικήσεις σχετικά με την πρόσβαση στον πολιτισμό, τον αθλητισμό και την ψυχαγωγία που κάθε φοιτητής έχει ανάγκη. Διοργανώνουμε με πολύμορφους τρόπους τα καλωσορίσματα των πρωτοετών μας συναδέλφων, τους ξεναγούμε στις σχολές, τους εξηγούμε με λεπτομέρεια για τον φοιτητικό τους σύλλογο τους εντάσσουμε στη δράση στο πλευρό του. Φέτος συμπληρώνονται 7 χρόνια από τη δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα από τη ναζιστική Χρυσή Αυγή και η επέτειος αυτή συμπίπτει με την περίοδο ολοκλήρωσης της δίκης της εγκληματικής οργάνωσης, στις 7 Οκτώβρη κάθε φοιτητής με τον σύλλογό του να δώσει απάντηση έξω απο το εφετείο στην προσπάθεια αθώωσης της εγκληματικής φασιστικής Χρυσής Αυγής.

πάλης στους φοιτητικούς συλλόγους;

διάστημα;

Οδηγητής

! ο ι σ ά ν µ υ γ . .. Γιατί με δημιουργικό και ζωντανό τρόπο – μέσα από τα σκίτσα και τις ιστορίες που περιλαμβάνει: Εξασφαλίζουμε το εισιτήριό μας για το μεγάλο ταξίδι στην ιστορία του ανθρώπου και θα διαπιστώσουμε πως η ιστορία του ανθρώπου και της κοινωνίας μπορεί να είναι εντυπωσιακή όπως ένα παραμύθι- όμως είναι αληθινή γνώση, όπως η επιστήμη.

Θα ανακαλύψουμε ότι η ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών χωρίζεται σε μεγάλες περιόδους, που έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και μπορούμε να μάθουμε για κάθε μία από αυτές πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία. Όπως το πώς δούλευε ο άνθρωπος και πώς εξασφάλιζε την επιβίωσή του, τι εργαλεία χρησιμοποιούσε, ποιες ήταν οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων κάθε κοινωνίας. Ακόμα και την τέχνη κάθε εποχής, πώς ζούσαν τα παιδιά και οι νέοι, ποιες μεγάλες προσωπικότητες ξεχώρισαν και φυσικά πως περνούσε η ανθρωπότητα από τη μια κοινωνία στην άλλη.

Το πιο σημαντικό είναι πως διαβάζοντας αυτό το βιβλίο θα είμαστε ακόμα πιο σίγουροι πως ο αγώνας μας για να αλλάξουμε αυτό το άδικο και εκμεταλλευτικό σύστημα, τον καπιταλισμό, και να χτίσουμε τη νέα κοινωνία το σοσιαλισμό-κομμουνισμό «δεν είναι τρέλα, ούτε ουτοπία... είναι δικαιοσύνη»!



Οκτώβρης 2020

Κι όμως κινείται...

πό αρχές Οκτώβρη κυκλοφορεί από τη «Σύγχρονη Εποχή» ένα καινούριο βιβλίο με τίτλο «Κι όμως, κινείται» με θέμα την ιστορία και εξέλιξη όλων των ανθρώπινων κοινωνιών. Με μεγάλο ενθουσιασμό και ανυπομονησία τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ, παιδιά που προβληματίζονται και αναρωτιούνται αν ο άδικος κόσμος που ζούμε σήμερα αλλάζει έχουμε πολλούς λόγους να προμηθευτούμε και να διαβάσουμε αυτό το βιβλίο.

Γιατί θα μάθουμε πως από την αρχή της ανθρώπινης ιστορίας, εδώ και χιλιάδες χρόνια οι πολλοί παράγουν και οι λίγοι χαίρονται το αποτέλεσμα της δουλειάς των πολλών. Η αδικία αυτή είναι η αιτία ενός συνεχούς αγώνα, μιας πάλης ανάμεσα στις αντίθετες ομάδες κάθε κοινωνίας, την οποία ονομάζουμε πάλη των τάξεων. Η πάλη των τάξεων οδηγεί σε εξεγέρσεις των πολλών ενάντια στους λίγους. Κι ακριβώς αυτή η πάλη μεταξύ των πολλών (των δουλευτάδων, που φτιάχνουν τα πάντα) και των λίγων (των πλούσιων, που τους κλέβουν τον ιδρώτα) είναι που προκαλεί τις μεγάλες αλλαγές στην Ιστορία, την εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας... Έτσι η ανθρωπότητα πέρασε από την πρωτόγονη κοινωνία στη δουλοκτητική, από τη δουλοκτητική στη φεουδαρχική, από τη φεουδαρχική στην καπιταλιστική που ζούμε σήμερα και η ιστορική εξέλιξη των κοινωνιών δεν σταματά εδώ… ό,τι πιο προοδευτικό και σύγχρονο σήμερα είναι να παλέψουμε για την κοινωνία που δεν υπάρχει εκμετάλλευση, την κοινωνία που φέρνει στο προσκήνιο την κάλυψη των αναγκών των πολλών και όχι τα κέρδη των λίγων, το σοσιαλισμό–κομμουνισμό.

Αυτό το βιβλίο είναι πραγματικά ένα «όπλο» για εμάς τους νέους επαναστάτες για να μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε και να καταλάβουμε καλύτερα τον κόσμο και πώς λειτουργεί, για να αξιοποιήσουμε τη γνώση και την ιστορική αλήθεια στον αγώνα για να τον αλλάξουμε και να πείσουμε ακόμα περισσότερους νέους σαν εμάς, που έχουν τα ίδια όνειρα και ανησυχίες με εμάς, πως ο κόσμος αυτός αλλάζει και εμείς θα είμαστε στην πρώτη γραμμή μέχρι να τον φέρουμε «στα μέτρα μας».

Όπως λέει και ο πρόλογος του βιβλίου: Ανακαλύπτουμε το παρελθόν μας, τις ρίζες μας... Ξεσκεπάζουμε το παρόν μας, τη ζωή μας σήμερα... Εξερευνούμε το μέλλον μας... Κατακτάμε τη δύναμη, τη γνώση για να χτίσουμε αυτό το μέλλον!

ο επόμενο διάστημα, λοιπόν, παίρνουμε διάφορες πρωτοβουλίες για να διαβαστεί αυτό το βιβλίο από πολλούς. Το συζητάμε στις μαθητικές μας ΟΒ και οργανώνουμε βιβλιοπαρουσιάσεις με τους φίλους και συμμαθητές μας. Σε λίγες μέρες θα είναι έτοιμο και διαδραστικό powerpoint και παιχνίδι ρόλων βασισμένο στο βιβλίο που θα κάνει ακόμα πιο δημιουργική την εξερεύνησή μας.. Μόλις το επιτρέψουν και οι συνθήκες οργανώνουμε εκδρομές, επισκέψεις σε θεματικά μουσεία. Αξιοποιούμε όλη μας τη φαντασία και την εφευρετικότητα.

Γιατί «τσακώνονται» Ελλάδα και Τουρκία;

στήλη μας επιστρέφει μετά από ένα μικρό (εντάξει, μπορεί όχι και τόσο μικρό…) διάλειμμα. Αυτόν τον μήνα θα συζητήσουμε για ένα θέμα που μας απασχόλησε όλο το καλοκαίρι. Το τελευταίο διάστημα ακούμε συχνά ότι οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας έχουν χειροτερεύσει. Μάλιστα για πρώτη φορά στην ιστορία οι δύο στόλοι (ελληνικός και τουρκικός) ήταν παραταγμένοι για πολεμική εμπλοκή κοντά δυο μήνες.

Τι φταίει όμως για αυτήν την κατάσταση; Μήπως φταίει ο «απρόβλεπτος» Σουλτάνος Ερντογάν;

Η πλειοψηφία των MME όταν αναφέρονται στην κατάσταση στη Μεσόγειο δείχνουν ως βασική αιτία τον χαρακτήρα του «απρόβλεπτου σουλτάνου» που έχει μεγαλεπήβολα και επεκτατικά σχέδια. Το «μάθημα» το χουμε ξαναδιαβάσει... Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το ξαναμοίρασμα του κόσμου για τον έλεγχο των αγορών χρεώθηκε στον «τρελό Χίτλερ». Βολική αυτή η προπαγάνδα περί «καλού και κακού ηγέτη» ώστε να καλυφθεί με κάθε τρόπο η πραγματική αιτία της «φαγωμάρας», η πραγματική αιτία του προβλήματος

Ποια όμως είναι η αλήθεια για τον «τσακωμό» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας; Καταρχήν, ο τσακωμός δεν είναι μεταξύ των λαών. Δεν έχουν να χωρίσουν κάτι μεταξύ τους. Ο τσακωμός είναι μεταξύ μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, κρατών, και ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Εκδηλώνεται διότι το Αιγαίο, τα Βαλκάνια και η Ανατολική Μεσόγειος βρίσκονται στο επίκεντρο τεράστιων επενδυτικών σχεδίων των ΗΠΑ, της ΕΕ, της Κίνας και της Ρωσίας για την αξιοποίηση του φυσικού πλούτου και δρόμων μεταφοράς πρώτων υλών και εμπορευμάτων. Σε αυτά τα σχέδια η ελληνική και η τουρκική αστική τάξη καθώς και άλλα καπιταλιστικά κράτη της περιοχής όπως το Ισραήλ, Ιράν, Αίγυπτος κ.α. ανταγωνίζονται μεταξύ τους για το πως θα βγουν κερδισμένοι οι δικοί τους επιχειρηματικοί κολοσσοί.

Γιατί όμως τώρα αυτό το φούντωμα; Γιατί σήμερα η καπιταλιστική κρίση που έχει «χτυπήσει» την παγκόσμια οικονομία έχει φέρει σε ανάγκη τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους να επενδύσουν τα συσσωρευμένα κέρδη τους, που έβγαλαν από την εκμετάλλευση των εργαζομένων και του περιβάλλοντος. Τα τελευταία χρόνια λόγω της ανάπτυξης της κατάλληλης τεχνογνωσίας και τεχνολογίας έχουν ανακαλυφθεί μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στα βάθη της Μεσογείου, ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν σύγχρονα μέσα που μπορούν αυτά τα κοιτάσματα να τα αξιοποιήσουν με το κατάλληλο όφελος για τους ενεργειακούς ομίλους. Στη βάση αυτή, η τουρκική οικονομία τα προηγούμενα 30 χρόνια μεγάλωσε εντυπωσιακά, μπαίνοντας στις 20 ισχυρότερες καπιταλιστικές οικονομίες (τους G-20) και σήμερα επιχειρεί με πιο εμφατικό τρόπο την αναθεώρηση του Διεθνούς Δικαίου και των διεθνών συνθηκών, οι οποίες περιορίζουν τα συμφέροντα της δικής της αστικής τάξης. Σε αυτήν την κατάσταση, που «μυρίζει μπαρούτι», η ελληνική αστική τάξη διεκδικεί το δικό της μερίδιο, μέσω της συμμετοχής της Ελλάδας στις δολοφονικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και τις στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ. Διάγραμμα που δείχνει - με βάση τα στοιχεία του 2018 - το κλείσιμο της ψαλίδας ανάμεσα στις οικονομίες ΗΠΑ - Κίνας

Πάνω χάρτης με τους σχεδιασμούς για κατασκευή αγωγών στην περιοχή Κάτω χάρτης με κοιτάσματα φυσικού αερίου

Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις συμμετέχουν σε αποστολές στο εξωτερικό. Η αμερικανο-ΝΑΤΟϊκή βάση της Σούδας στην Κρήτη έχει χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο σε επεμβάσεις και πολέμους στην περιοχή (π.χ. Γιουκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία).

Μετά την κατάπτυστη «Ελληνο-Αμερικανική Συμφωνία» την οποία διαμόρφωσε ο ΣΥΡΙΖΑ και υπέγραψε η ΝΔ, οι ΝΑΤΟϊκές βάσεις ξεφυτρώνουν στην Ελλάδα σαν τα μανιτάρια.

Οδηγητής



Οκτώβρης 2020

Μα κάποιοι λένε ότι αν γίνει μια «έντιμη συμφωνία» θα «ηρεμήσουν» τα πράγματα...

Αλήθεια σήμερα ζούμε «ήρεμα»;

Επεμβάσεις του ΝΑΤΟ μόνο τα τελευταία χρόνια

Αλήθεια το ΝΑΤΟ και η ΕΕ μπορούν να διαφυλάξουν την ειρήνη στην περιοχή; Για να απαντήσουμε, ας σκεφτούμε καταρχήν γιατί φτιάχτηκαν αυτές οι ενώσεις κρατών. Η αστική τάξη κάθε καπιταλιστικού κράτους θέλει να οικοδομήσει τις δικές της συμμαχίες με σκοπό να εξασφαλίσει από τη μία ισχυρές «πλάτες» για να καταπιέζει τον λαό στη χώρα της κι από την άλλη για να μπορέσει κι αυτή σε συνεργασία με τα «φιλαράκια» της -τις άλλες αστικές τάξεις- να αποσπάσει ένα μεγαλύτερο μερίδιο από τη «λεία» της εκμετάλλευσης του πλούτου άλλων κρατών. Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι συμμαχίες που ανάβουν το φιτίλι του πολέμου. Είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια σειρά πολέμους και επεμβάσεις τις τελευταίες δεκαετίες. Ταυτόχρονα, για να προωθούνται οι επιδιώξεις των αστικών τάξεων σπέρνουν το μίσος ανάμεσα στους λαούς, καλλιεργούν τον εθνικισμό και την επιθετικότητα. Όσο περισσότερο μπλεκόμαστε στα σχέδια τους, όχι μόνο δεν φαίνεται να έρχεται ηρεμία, αλλά διαφαίνονται μεγαλύτεροι κίνδυνοι για τον ελληνικό και τους υπόλοιπους λαούς της περιοχής μας. Ας σκεφτούμε πόσα θύματα, πρόσφυγες και μετανάστες έχουν δημιουργήσει οι δολοφονικοί πόλεμοι του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Πόσες φυλακές ανθρώπινων ψυχών σαν τη Μόρια θα δημιουργήσουν; Ας σκεφτούμε τι μπορεί να σημαίνει ότι η Ελλάδα μετατρέπεται σε μία απέραντη ΝΑΤΟϊκή βάση από την οποία φεύγουν φρεγάτες, μαχητικά αεροσκάφη και πύραυλοι που βομβαρδίζουν άλλες χώρες στην περιοχή μας; Το αποκαλύπτουν οι δηλώσεις αξιωματούχων από ανταγωνιστικές συμμαχίες του ΝΑΤΟ που λένε ότι αυτές οι βάσεις θα γίνουν στόχος… Ας σκεφτούμε, τέλος, τι σημαίνει μία ΝΑΤΟϊκή χώρα (Ελλάδα) να εξοπλίζεται από μία άλλη ΝΑΤΟϊκή «σύμμαχη» χώρα (Γαλλία) για να αντιμετωπίσει μια τρίτη Νατοϊκή επίσης «σύμμαχη» χώρα (Τουρκία), η οποία ακούγεται ότι έχει τις «πλάτες» μιας τέταρτης ΝΑΤΟϊκή «σύμμαχης» χώρας (Γερμανίας). Το άκρον άωτο του παραλόγου σε αυτό το σάπιο σύστημα που ζούμε. Αν αυτό δεν μυρίζει «μπαρούτι», τότε τι;...

Όμως μπορούν να γίνονται «έντιμες συμφωνίες» βασισμένες σε «άτιμα» συμφέροντα; Ακόμα και μια συμφωνία να γίνει μεταξύ αυτών των «φίλων – συμμάχων» δεν θα είναι «έντιμη». Θα είναι με σκοπό να πλουτίσουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι ακόμα περισσότερο εις βάρος των λαών. Μήπως η συμμετοχή της Ελλάδας στις συμφωνίες για ενεργειακούς αγωγούς έφερε πιο φθηνό το λογαριασμό της ΔΕΗ στο σπίτι μας; Αντίστοιχα παραδείγματα μπορούμε να βρούμε πολλά…

2001

Αφγανιστάν

2003

Ιράκ

2011

Λιβύη

2011

Συρία

2013

Μάλι

2014

Ουκρανία

Η ιστορία μας δείχνει ότι τέτοιες συμφωνίες ανάμεσα σε κράτη είναι προσωρινές, αφού αλλάζουν σύμφωνα με τη δύναμη, τις στοχεύσεις, τις συμμαχίες κάθε αστικής τάξης. Πρόκειται για συμφωνίες οι οποίες ανοίγουν νέους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα κράτη, προετοιμάζουν νέες συγκρούσεις. Με τις τελευταίες συμφωνίες που έκλεισε η ελληνική κυβέρνηση με τα κράτη της Ιταλίας και της Αιγύπτου βάζει πιο αποφασιστικά την «σφραγίδα» της για την εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, για την αλλαγή συνόρων στην περιοχή, για την περαιτέρω ανάφλεξη.

ꠃ갃븃萃 쐃

쀃넃섃넃쀃넃봃줃

• «ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ Ή ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ;» σε αυτό το τεύχος του «Οδηγητή» σελ. 16-17.

Μπορούμε να κάνουμε κάτι για να ζήσουμε ειρηνικά και φιλικά με τους λαούς της περιοχής μας;

Ο ελληνικός και ο τούρκικος λαός, οι λαοί της περιοχής μπορούν να ζήσουν ειρηνικά. Απαιτείται να δυναμώσει ο ανατρεπτικός αγώνας ώστε να φύγει από τη μέση η αιτία που γεννά τους άδικους πολέμους, τα «άτιμα» συμφέροντα των καπιταλιστών, που φέρνουν στο προσκήνιο πότε «άτιμες συμφωνίες», πότε «άτιμες συγκρούσεις», πότε και τα δυο μαζί. Γιατί μόνο όταν οι λαοί, οι παραγωγοί του τεράστιου πλούτου, γίνουν πραγματικοί αφέντες του τόπου τους, μπορούν με τη δύναμη τους να διασφαλίσουν τη λαϊκή ευημερία και την ειρήνη. Γι’ αυτό καλούμε τον λαό να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας των εργατών, ώστε μόνο τότε μέσα από διάλογο μεταξύ λαών και όχι αστικών τάξεων, να αξιοποιούνται όλοι οι πόροι της γης, για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών όλης της κοινωνίας κι όχι για να αυξάνουν τα κέρδη τους οι λίγοι. Αυτή είναι η νέα κοινωνία που όχι μόνο οραματιζόμαστε, αλλά που παλεύουμε σε καθημερινή βάση να την φέρουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται κοντά μας.

Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου είναι το χαμόγελο της μάνας. Μονάχα αυτό. Τίποτ' άλλο δεν είναι η ειρήνη. Γ. Ρίτσος

Η υπεράσπιση όμως των κυριαρχικών δικαιωμάτων, η υπεράσπιση της πατρίδας του εργαζόμενου ελληνικού λαού, προϋποθέτει: Τώρα την απεμπλοκή της χώρας και των Ενόπλων της Δυνάμεων από τα διάφορα ΝΑΤΟΪκά σχέδια, από τις διάφορες ιμπεριαλιστικές αποστολές ανά τον κόσμο. Το δυνάμωμα της αλληλεγγύης μεταξύ των λαών, τη στήριξη στον αγώνα των προσφύγων και μεταναστών για τον απεγκλωβισμό τους από τις φυλακές – hot spot. Την αντίσταση στις σειρήνες των «εθνικών συμφερόντων» και της «εθνικής Στρατηγικής», στα διάφορα ψεύτικα διλήμματα που προτάσσονται κατά καιρούς. Την υπεράσπιση των συμφερόντων του λαού και της νέας γενιάς.

Γι’ αυτό σε όλα τα σχολεία χρειάζεται να επικρατήσουν τα αιτήματα: Δεν θα πληρώσουμε για πολεμικούς εξοπλισμούς για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των ΗΠΑ. Κανένας ναύτης και φαντάρος να μη συμμετέχει στις αποστολές που σχεδιάζει η κυβέρνηση στο πλευρό των ΝΑΤΟϊκών. Όχι στην υποχρεωτική στράτευση στα 18. Να επιτρέψουν τώρα οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις από αποστολές του ΝΑΤΟ. Να μη συμμετέχει η χώρα μας με κανέναν σε ιμπεριαλιστική επέμβαση, να καταργηθεί η κατάπτυστη συμφωνία ΗΠΑ - Ελλάδας, να κλείσουν τώρα οι βάσεις του θανάτου, να μην εγκατασταθούν πυρηνικά όπλα στη χώρα μας. Να αποδεσμευτεί η χώρα μας από τις λυκο-συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που θέλουν το λαό απομονωμένο και διασπασμένο.

Τι σημαίνει η «επιδότηση της εργασίας αντί της ανεργίας»;

«Φταις που είσαι άνεργος»

α τελευταία στοιχεία του ΟΑΕΔ δείχνουν ότι οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στη χώρα μας έφτασαν τον Αύγουστο τους 1.090.133. Μέσα σε έναν χρόνο, από τον Αύγουστο του 2019 έχει σημειωθεί αύξηση των ανέργων κατά 128.384 άτομα. Καταλαβαίνει, λοιπόν, κανείς ότι το ζήτημα της ανεργίας θα μας απασχολήσει έντονα το επόμενο διάστημα.

Δεν πρόκειται για καινούριο φαινόμενο Ανεργία υπάρχει πάντα στον καπιταλισμό, βρίσκεται στο DNA του και σε περιόδους κρίσης πάντα αυξάνεται. Οι καπιταλιστές και το κράτος τους αξιοποιούν την ανεργία ως μέσο πίεσης για να ρίχνουν την τιμή της εργατικής δύναμης, δηλαδή τους μισθούς και να καταργούν δικαιώματα. Λένε στον εργαζόμενο «δούλεψε για ψίχουλα κι αν δεν σου αρέσει περιμένουν άλλοι 10». Το κράτος, στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας, δίνει ζεστό χρήμα στους εργοδότες επιδοτώντας τις ασφαλιστικές τους εισφορές ή και μέρος του μισθού με αντάλλαγμα να προσλάβουν έναν άνεργο. Είναι οι λεγόμενες «ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης». Τέτοιο είναι το πρόγραμμα του Υπουργείου Εργασίας που ξεκίνησε από την 1η Οκτώβρη και προβλέπει ότι κάθε πρόσληψη που θα γίνεται στο πλαίσιο του προγράμματος και μέχρι να εξαντληθεί ο αριθμός των 100.000 προσλήψεων θα απαλλάσσεται από κάθε καταβολή ασφαλιστικών εισφορών για διάστημα 6 μηνών. Αν μάλιστα προσληφθεί μακροχρόνια άνεργος, ο εργοδότης επιδοτείται και με 200 ευρώ τον μήνα για τον μισθό! Δεν υπάρχει καν η υποχρέωση του εργοδότη, που υπήρχε σε παλιότερα αντίστοιχα προγράμματα, να κρατήσει τον εργαζόμενο στη δουλειά για ένα διάστημα και μετά το τέλος της επιδότησης. Αυτό το νέο «εργαλείο» για την εργοδοσία έρχεται να προστεθεί στο πρόγραμμα «Συν-εργασία», που ξεκίνησε τους προηγούμενους μήνες, ενώ οι εργοδότες συνεχίζουν να έχουν την επιλογή να βγάλουν τον εργαζόμενο σε «αναστολή» και να μην πληρώνουν τίποτα απολύτως.

Για αυτή την απροκάλυπτη ενίσχυση των επιχειρηματιών ο πρωθυπουργός ανέφερε προκλητικά ότι σηματοδοτεί το πέρασμα από την «επιδότηση της ανεργίας στην ενίσχυση της εργασίας». Αυτό το «σύνθημα» αποτελεί εδώ και χρόνια στόχο της ΕΕ και των κυβερνήσεων και τώρα φαίνεται να προωθείται πιο έντονα. Βάζουν στο στόχαστρο τα όποια μέτρα προστασίας των ανέργων υπάρχουν, όπως το επίδομα ανεργίας, που έχει κατακτηθεί με σκληρούς αγώνες. Θέλουν να το κάνουν και αυτό επίδομα για την εργοδοσία! Στοχοποιούν τους ίδιους τους ανέργους ως υπεύθυνους που δεν βρίσκουν δουλειά, γιατί δήθεν έχουν… επαναπαυτεί με το επίδομα και δεν ψάχνουν εντατικά. Βέβαια, από τους εγγεγραμμένους ανέργους, το πενιχρό επίδομα των 400 ευρώ τον μήνα το παίρνει μόνο το 13%, ενώ το υπόλοιπο 87% είναι παρατημένοι στη μοίρα τους. Θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε σε τι ακριβώς έχουν «επαναπαυθεί» όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Λίγη ντροπή δεν βλάπτει… Το πόρισμα της επιτροπής «Πισσαρίδη», στην οποία η κυβέρνηση ανέθεσε να καταρτίσει ένα σχέδιο με βάση το οποίο θα διεκδικήσει τους πόρους του ευρωπαϊκού «Ταμείου Ανάκαμψης», αναφέρει ότι «ο ΟΑΕΔ θα πρέπει για έξι μήνες να βοηθά ενεργά τους ανέργους στην αναζήτηση εργασίας. Τα άτομα που δεν έχουν βρει δουλειά μετά από 6 μήνες θα πρέπει να καλούνται να συμμετέχουν σε κατάλληλα στοχευμένα προγράμματα κατάρτισης». Μετά την «κα-

τάρτιση» προβλέπεται «πρακτική άσκηση» σε κάποια επιχείρηση χωρίς ο εργοδότης να πληρώνει τίποτα. Σημειώνουμε ότι σήμερα η επιδότηση ανεργίας διαρκεί μέχρι και 12 μήνες. Με αυτή τη λογική συμφωνεί απόλυτα και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Α. Τσίπρας τον Απρίλη έκανε (δήθεν) κριτική στην κυβέρνηση λέγοντας ότι «όλη η Ευρώπη επιδοτεί την εργασία, στην Ελλάδα επιδοτούμε τις απολύσεις και την ανεργία». Τώρα, από τη Θεσσαλονίκη κάλεσε ξανά την κυβέρνηση να μην κάνει «τσιγκουνιές» και να τα δώσει όλα (τα λεφτά από τους φόρους του λαού) στο κεφάλαιο: «Η πρότασή μας περιλαμβάνει την κάλυψη από το κράτος του συνόλου των ασφαλιστικών εισφορών και του 40% του μισθού των εργαζομένων, με υποχρέωση καταβολής του υπόλοιπου 60% του μισθολογικού κόστους από την επιχείρηση». Αν έχουν τέτοια αντιπολίτευση, τι να την κάνουν την… κυβέρνηση οι εργοδότες.

Με τον αγώνα μας να τους κόψουμε τη φόρα! Απέναντι σε αυτούς τους σχεδιασμούς κυβέρνησης – εργοδοσίας, είναι επιτακτική ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας για ουσιαστική προστασία των ανέργων, για επίδομα ανεργίας ύψους 600 ευρώ για όλους τους ανέργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις, για να μη μείνει κανείς εργαζόμενος χωρίς αξιοπρεπές εισόδημα, για να πληρώσουν κράτος και εργοδοσία. Σε αυτόν τον αγώνα έχει θέση κάθε νέος εργαζόμενος και άνεργος.

Οδηγητής

«Γιατί έχεις δύο οδοντόβουρτσες στο μπάνιο»; Η λογική της «επιδότησης της εργασίας και όχι της ανεργίας» έχει προχωρήσει πολύ περισσότερο και πολύ νωρίτερα σε άλλες χώρες της ΕΕ. Αυτό, εκτός των άλλων έχει σαν αποτέλεσμα την εισαγωγή ασφυκτικών προϋποθέσεων για τη λήψη των «επιδομάτων εύρεσης εργασίας» (σκόπιμα ονομάζονται έτσι και όχι επιδόματα ανεργίας) και άλλων βοηθημάτων, τα οποία φυσικά δεν φτάνουν για να εξασφαλίσουν ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης. Ο άνεργος ή και ο μερικώς εργαζόμενος που λαμβάνει ένα βοήθημα πρέπει συνεχώς να αποδεικνύει ότι αφιερώνει αρκετές ώρες τη βδομάδα στην αναζήτηση εργασίας. Φυσικά δεν έχει το δικαίωμα να επιλέξει το αντικείμενο ή θέση εργασίας που του αρέσει ή έχει σπουδάσει, πρέπει να αποδεχτεί όποια θέση βρεθεί, με οποιαδήποτε αμοιβή. Σε αντίθετη περίπτωση το επίδομα κόβεται. Όλα αυτά ελέγχονται από τις κρατικές υπηρεσίες με τους πιο ανατριχιαστικούς και σαδιστικούς τρόπους: Στη Γερμανία, η υπηρεσία πραγματοποιεί αιφνιδιαστικές επισκέψεις στο σπίτι του δικαιούχου του επιδόματος «Χαρτζ 4», ρωτάει στη γειτονιά και παρακολουθεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να διαπιστώσει ότι όντως ζει μόνος του και δεν έχει κάποιον συγκάτοικο ή ερωτικό σύντροφο με τον οποίο μοιράζεται τα έξοδα του σπιτιού. Έχουν το δικαίωμα να ελέγχουν ακόμα και πόσες οδοντόβουρτσες υπάρχουν στο μπάνιο και αν υπάρχουν ξένα ρούχα στα συρτάρια. Εξαιτίας του εξευτελισμού, της ασφυκτικής πίεσης, του εξαναγκασμού σε πώληση όλων των περιουσιακών στοιχείων, αλλά και του κοινωνικού «ρατσισμού» της καπιταλιστικής ζούγκλας, τουλάχιστον 1 στους 3 δικαιούχους του δικαιώματος παραιτείται από αυτό το δικαίωμά του. Στη Βρετανία, το κλίμα για έναν εργαζόμενο που μόλις έχει χάσει τη δουλειά του και στέκεται μπροστά από τον αρμόδιο υπάλληλο για να πάρει το επίδομα είναι σαν να βρίσκεται στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς και δίνει κατάθεση. Είναι «ένοχος» που είναι άνεργος, μέχρι να αποδείξει το ...αντίθετο. Έξω από την Υπηρεσία υπάρχουν σεκιουριτάδες για να παρέμβουν όταν χρειαστεί. Ο υπάλληλος τον αντιμετωπίζει με καχυποψία, σαν απατεώνα που θέλει να ζει σε βάρος της κοινωνίας. Ο βρετανικός Τύπος καταγράφει περιπτώσεις ανθρώπων που παθαίνουν καρδιακά επεισόδια από τη μεγάλη ψυχολογική πίεση κατά τη διάρκεια αυτής της «συνέντευξης», ενώ συχνά οι δικαιούχοι ξεσπούν και ο σεκιουριτάς τους πετάει έξω. Η σαπίλα του καπιταλισμού σε όλο της το μεγαλείο…



Οκτώβρης 2020

Ο «Οδηγητής» προτείνει... Δυστυχώς απουσιάζατε (Sorry we missed you) (2019), Ken Loach Πολλές φορές μια ταινία μπορεί να αποτυπώσει με τον καλύτερο τρόπο την πραγματικότητα, να μας βοηθήσει να δούμε καλύτερα τη «μεγάλη εικόνα» αυτού που και εμείς οι ίδιοι ή οι οικογένειές μας βιώνουμε. Να συνειδητοποιήσουμε ότι το βιώνει η πλειοψηφία. Όταν μάλιστα έχει σαν θέμα της τη ζωή της εργατικής τάξης σε μια από τις πιο ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, μπορεί να μας δώσει μια καλύτερη ιδέα για το «προς τα πού πάνε τα πράγματα» και εδώ. Από την πρώτη στιγμή που παρακολουθείς το «Sorry we missed you» του Ken Loach ξέρεις ακριβώς σε ποια πλευρά ανήκει, ποια πλευρά περιγράφει και πάνω σε ποια ζητήματα θέλει να προβληματίσει, χωρίς μεγαλοστομίες. Η ταινία αναφέρεται σε μια οικογένεια της εργατικής τάξης που προσπαθεί να επιβιώσει μέσα στις άθλιες εργασιακές συνθήκες που βιώνει στη Μ. Βρετανία του σήμερα. Στο προσκήνιο μπαίνει το ζήτημα των «zero hour contracts» (συμβόλαια μηδενικών ωρών), που αποτελεί την κορωνίδα των «ευέλικτων» μορφών εργασίας στη χώρα. Πρόκειται για μια ταινία που αξίζει να δεις!

Οι εργαζόμενοι το έχουν δηλώσει:

«Ο νόμος για τον περιορισμό των διαδηλώσεων θα μείνει στα χαρτιά»!

ρόσφατα η κυβέρνηση προχώρησε στη δημοσίευση του Προεδρικού Διτην Πέμπτη 10 Σεπτέμβρη, ενώ ακολούθησαν και άλλες ανάλογες κινήσεις. Οι ατάγματος για την εφαρμογή του κατάπτυστου νόμου για τον περιοεργαζόμενοι και τα σωματεία τους έδωσαν την απάντηση που είχαν υποσχεθεί ρισμό των διαδηλώσεων που ψήφισε τον περασμένο Ιούλη. Το ίδιο το ότι θα δώσουν: Αγνόησαν τον απαράδεκτο νόμο και τους περιορισμούς τους και Προεδρικό Διάταγμα ορθώνει νέα εμπόδια στην πραγματοποίηση των συγκεντρώδιαδήλωσαν όπως έχουν δικαίωμα να κάνουν! Αυτή πρέπει να είναι και η συνέχεια σεων, λύνει ακόμη περισσότερο τα χέρια των κατασταλτικών μηχανισμών για την απέναντι σε έναν απαράδεκτο νόμο, που όμως δείχνει ποιος είναι ο πραγματιαπαγόρευση, τον περιορισμό και τη διάλυσή τους, προσφέροντάς μια πολύ μεγάλη κός τους φόβος: Να δυναμώσει και να μαζικοποιηθεί η οργανωμένη πάλη των «γκάμα» αιτιάσεων που μπορούν να επικαλεστούν. εργαζομένων και της νεολαίας, απέναντι στην επιδίωξή τους να τούς φορτώσουν Είναι, επίσης, αποκαλυπτικό για τις στοχεύσεις τους ότι το Προεδρικό Διάταγμα μια ακόμα κρίση του συστήματος! απαλείφει προβλέψεις παλιότερου νόμου, όπως ότι οι περιορισμοί στις διαδηλώσεις «δεν ισχύουν για συναθροίσεις και πορείες που εξαγγέλΑπο την κοινητοποίηση των εργαζομένων στον πολιτισμό στις 10 Σεπτέμβρη λονται και διοργανώνονται από πολιτικά κόμματα που εκπροσωπούνται στη Βουλή και από τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές ενώσεις ή για συναθροίσεις ιστορικού εορτασμού ή επετειακού χαρακτήρα». Αλήθεια, αν ισχύουν αυτά που έλεγε η κυβέρνηση και οι παπαγάλοι της το καλοκαίρι, ότι δηλαδή ο νόμος αφορά τους «μπαχαλάκηδες» και όχι κόμματα και μεγάλες συνδικαλιστικές οργανώσεις, τότε γιατί καταργούν αυτή την πρόβλεψη; Ρητορικό το ερώτημα, άλλωστε δεν τους πιστέψαμε ποτέ… Ήδη, πριν καλά - καλά στεγνώσει το μελάνι του Προεδρικού Διατάγματος, δημοσιεύτηκαν από την αστυνομία απαράδεκτοι περιορισμοί για τη συγκέντρωση των εργαζομένων στον πολιτισμό, στην Αθήνα

Υπάρχουν στην πραγματικότητα συνωμοσίες;

ι λεγόμενες «θεωρίες συνωμοσίας» για τις οποίες ακούμε πολύ συχνά αυτόν τον καιρό, δεν είναι κάτι καινούριο. Τα παραδείγματα τοποθετήσεων που έχουν κατά καιρούς κατηγοριοποιηθεί κάτω από αυτόν τον τίτλο – ομπρέλα είναι πάρα πολλά. Άλλωστε συγκεκριμένος ορισμός δεν δίνεται σχεδόν ποτέ, ή όταν δίνεται είναι σκόπιμα τόσο γενικόλογος ώστε να χωρά σχεδόν τα πάντα.

Η μεγαλύτερη συνωμοσία είναι το σύστημα της εκμετάλλευσης Υπάρχουν κλειστές ομάδες στις οποίες οι ισχυροί του κόσμου συζητούν και αποφασίζουν για τις τύχες εκατομμυρίων ανθρώπων; Φυσικά! Τέτοια είναι τα όργανα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, σχήματα όπως η G7, τα συμβούλια των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, τα χρηματιστήρια, τα διάφορα οικονομικά λόμπι. Υπάρχουν πράγματα που αυτοί οι ισχυροί κρύβουν από τους λαούς; Φυσικά! Από διαπραγματεύσεις και συμφωνίες για γεωπολιτικά ζητήματα που γίνονται γνωστές μόνο αργότερα (πχ οι πρόσφατες συμφωνίες για οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας-Αιγύπτου και Ελλάδας-Ιταλίας) ή και καθόλου (πχ το περιεχόμενο των συζητήσεων των διπλωματικών αντιπροσώπων Ελλάδας και Τουρκίας το καλοκαίρι στο Βερολίνο), επιχειρηματικά deals, συμφωνίες για μεταφορά και αποθήκευση επικίνδυνων όπλων, όπως τα πυρηνικά στη βάση του Άραξου, ή το ακριβές περιεχόμενο άλλου είδους διαπραγματεύσεων, όπως αυτών που έκαναν διαδοχικά οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ με την τρόικα για την υπογραφή των μνημονίων. Κανένας δεν μπορεί επίσης, στα σοβαρά να αρνηθεί ότι ισχυρά κρατικά και οικονομικά συμφέροντα παρεμβαίνουν και καθορίζουν τη διαδικασία έρευνας, παραγωγής και διάθεσης πολύτιμων αγαθών, που στον καπιταλισμό αποτελούν εμπορεύματα. Μπορεί τα εμβόλια να μην περιέχουν… τσιπάκια, είναι όμως φανερό ότι στο πλαίσιο του πολέμου μεταξύ κρατών και εταιρειών για το ποιος θα αποκτήσει πρώτος το εμβόλιο για τον κορωνοϊό, οι διαδικασίες δοκιμών και οι προδιαγραφές γίνονται «λάστιχο».

Ποιο είναι, λοιπόν, το πρόβλημα με τις «θεωρίες συνωμοσίας»; Μήπως όποιος υπογραμμίζει τα παραπάνω είναι «ψεκασμένος» συνωμοσιολόγος; Όχι βέβαια, όσο και αν οι κυρίαρχες, δήθεν ορθολογικές φωνές του συστήματος προσπαθούν να κάνουν αυτή την ύπουλη ταύτιση. Το πραγματικό πρόβλημα με τις «θεωρίες συνωμοσί-

ας» είναι ότι κάθε φορά που πάει να αποκαλυφθεί ότι ο μεγάλος υπαίτιος για τα δεινά του λαού και της νεολαίας είναι το καπιταλιστικό σύστημα, αυτές δείχνουν κάπου αλλού. Αυτό το «αλλού» μπορεί να είναι ένα μόνο μέρος του συστήματος (π.χ. οι τραπεζίτες ή κάποια άλλη ομάδα καπιταλιστών που παρουσιάζεται ως αυτόνομη από το υπόλοιπο σύστημα) ή και κάτι άσχετο (η NASA, οι γιατροί και ό,τι «κατεβάσει» το κεφάλι του εμπνευστή της κάθε θεωρίας). Κάθε φορά που δυναμώνουν οι τριγμοί του συστήματος και κάνουν ακόμα πιο έντονα τα προβλήματα των πολλών (όπως τώρα, σε περίοδο πανδημίας, καπιταλιστικής κρίσης και έντονων ανταγωνισμών) αυτές οι θεωρίες λένε ότι το σύστημα δεν έχει κανένα πρόβλημα («δεν υπάρχει ιός, απλά μας τρομοκρατούν», «σιγά μην γίνει πόλεμος, παίζουν θέατρο για να πουλάνε όπλα» κ.λπ.), λειτουργεί «ρολόι» και είναι ακλόνητο. Όλα όσα γίνονται είναι «φτιαχτά» με σκοπό… (εδώ ο καθένας βάζει ό,τι του αρέσει) και άρα τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Πώς θα μπορέσει, άλλωστε, ο λαός να τα βάλει με αυτές τις πανίσχυρες και υποχθόνιες δυνάμεις; Επιπλέον, οι «θεωρίες συνωμοσίας» αξιοποιούνται από το σύστημα και σαν ένας πολύ χρήσιμος και βολικός (δήθεν) αντίπαλος. Σήμερα, για παράδειγμα, η κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας, που έχει κάνει όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα κουρελόχαρτα προς όφελος των επιχειρηματικών κερδών, ταυτίζεται με τον «ορθολογισμό» και την «επιστημονικότητα». Την ίδια στιγμή, όποιος αντιδρά σε αυτή ταυτίζεται με τους «αρνητές του ιού», οι οποίοι υπερπροβάλλονται προκλητικά σε σχέση με την πραγματική τους απήχηση στην κοινωνία.

ψάχνοντας δεξιά και αριστερά ή πασχίζοντας να ανακαλύψουν «συνωμοσίες». Ο ίδιος ο καπιταλισμός είναι η μεγαλύτερη συνωμοσία ενάντια στους λαούς. Ο μεγαλύτερος ανορθολογισμός είναι να πιστεύει κανείς ότι αυτό το σύστημα που ζει και αναπνέει από την εκμετάλλευση δισεκατομμυρίων ανθρώπων, θα μας αφήσει να «ανασάνουμε» χωρίς να το ανατρέψουμε.

Οι θεωρίες συνωμοσίας, όπως και καθετί που βγάζει λάδι το καπιταλιστικό σύστημα, είναι ιδιαίτερα αγαπητές στα κάθε λογής φασιστοειδή. Αυτό, όμως, είναι κάτι που έχει και ιστορικές ρίζες. Οι Ναζί στη Γερμανία του μεσοπολέμου αξιοποίησαν κατά κόρον τέτοιες θεωρίες, όπως αυτή της «πισώπλατης μαχαιριάς», που υποστήριζε ότι η ήττα του γερμανικού στρατού στον ‘Α Παγκόσμιο Πόλεμο δεν κρίθηκε στο πεδίο των μαχών, αλλά σε ενέργειες Εβραίων και κομμουνιστών Γερμανών πολιτών στα μετόπισθεν. Η ύπαρξη Γερμανοεβραίων καπιταλιστών (κυρίος τραπεζιτών) που είχαν αναπτύξει ισχυρές σχέσεις με το βρετανικό κεφάλαιο, η κόντρα τους με Γερμανούς βιομηχάνους που στήριξαν τους Ναζί, έγινε το άλλοθι για να δικαιολογηθούν οι χιλιάδες θάνατοι Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αποτέλεσε ταυτόχρονα την αιχμή της προπαγάνδας των Ναζί για να στηρίζει ο Γερμανικός λαός τους ντόπιους εκμεταλευτές.

Στοχεύουμε τον πραγματικό αντίπαλο Την ώρα που το καπιταλιστικό σύστημα «βουλιάζει» μέσα στις ίδιες του τις αντιφάσεις, που βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις σύγχρονες ανάγκες του λαού και τις νεολαίας, είναι κρίσιμης σημασίας ζήτημα να γίνονται όλο και περισσότεροι αυτοί που εντοπίζουν τον πραγματικό αντίπαλο και δεν «χάνονται»

Απεικόνιση της «πισώπλατης μαχαιριάς» σε αυστριακό γραμματόσημο. Μια καρικατούρα Εβραίου μαχαιρώνει στην πλάτη Γερμανό στρατιώτη.

Οδηγητής



Οκτώβρης 2020

80 χρόνια από την 28η Οκτωβρίου 1940

Ανεξίτηλη η σφραγίδα των λαών στην πάλη κατά του φασισμού!

χρόνια συμπληρώνονται από την είσοδο της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο, τη φετινή επέτειο της 28ης Οκτώβρη 1940. Ο ελληνοϊταλικός πόλεμος ήταν ένα επεισόδιο στο πολεμικό δράμα των λαών το 1939-1945 που προέκυψε από τους αθεράπευτους ανταγωνισμούς μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών. Αποτέλεσε συνέχεια του Α´ Παγκοσμίου Πολέμου, των ανταγωνισμών που

«Ο Αδόλφος Χίτλερ επέστρεψε τον εργάτη στο έθνος του» Τα λόγια αυτά ανήκουν στο Γερμανό μεγαλοβιομήχανο Κρουπ και διατυπώθηκαν το 1934 στην επέτειο ενός έτους του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στην εξουσία. Η όλη τοποθέτηση του Κρουπ είναι αποκαλυπτική για το ζωτικό συμφέρον που είχαν πολλοί μονοπωλιακοί όμιλοι να χρηματοδοτήσουν τους ναζί, ενάντια στο ρωμαλέο κομμουνιστικό κίνημα της Γερμανίας: «Ο Εθνικοσοσιαλισμός απελευθέρωσε τον Γερμανό εργάτη από τη μέγγενη ενός δόγματος (σ.σ. του κομμουνισμού) που ήταν βασικά εχθρικό τόσο για τον εργοδότη όσο και για τον εργαζόμενο. Ο Αδόλφος Χίτλερ επέστρεψε τον εργάτη στο έθνος του. Τον μετέτρεψε σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και συνεπώς σύντροφό μας (σ.σ. των βιομηχάνων!)».

οξύνθηκαν και λόγω της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης που συντάραξε τον καπιταλιστικό κόσμο το 1929-1933 και το 1937-1938. Αυτή τη φορά η παράμετρος «ΕΣΣΔ» έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των γεγονότων και στη στάση των αστικοδημοκρατικών κρατών απέναντι στη ναζιστική Γερμανία, αφού η ενίσχυση του φασισμού στόχευε το πρώτο εργατικό κράτος στον κόσμο, τους κομμουνιστές και το εργατικό κίνημα κάθε χώρας.

τικές απεργίες με έντονη παρουσία των κομμουνιστών. Κάποιος έπρεπε να κατευνάσει τα ταξικά «πάθη» κάτι που το φασιστικό κόμμα έπραξε όχι μόνο με τη βία των παραστρατιωτικών ομάδων του, αλλά και προπαγανδίζοντας ότι το κράτος θα συμφιλιώσει εργάτες και αφεντικά για το καλό του έθνους. Η αγωνία των αστών όπου γης, για να πετύχουν οι ναζί τη συντριβή των μαχόμενων κομμουνιστικών δυνάμεων, οι οποίες κυριολεκτικά ήταν η ψυχή των αντιστασιακών ευρωπαϊκών κινημάτων εκφράστηκε και στη χώρα μας. Μια από τις πρωτοβουλίες που πήραν εξέχοντες Έλληνες κεφαλαιοκράτες ήταν η ίδρυση της «Οικονομικής Επιτροπής», στις αρχές του 1943, με αρχηγό τον βιομήχανο Αντώνη Μπενάκη. Τα ίχνη της αντιΕΑΜικής αυτής επιτροπής είναι δυσεύρετα, αλλά μια έκθεση της βρετανικής Social Operation Executive στις 14 Γενάρη επιβεβαιώνει την ύπαρξή της με «αποκλειστικό σκοπό τη χρηματοδότηση δυνητικών ενόπλων ομάδων στην Αθήνα έναντι ενός πιθανού πραξικοπήματος του ΕΑΜ».

Οι λαοί στο προσκήνιο!

Ο Τόμας Γουάτσον, επικεφαλής της IBM και πρόεδρος του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου (ICC), με μέλη του διοικητικού συμβουλίου, συναντιούνται στο Βερολίνο με τον Χίτλερ (9ο Συνέδριο του ICC - 12/7/1937)

Οι πόροι για τη γιγάντωση του Γ’ Ράιχ σε μεγάλο βαθμό προήλθαν από τις κερδοφόρες επενδύσεις μεγάλων αμερικανικών μονοπωλίων στη χώρα: Ford, General Motors (μέσω της θυγατρικής της, Opel), General Electric, Standard Oil, IBM, ΙΤΤ, η Τράπεζα Chase Manhattan. Παρομοίως ο Μουσολίνι ανήλθε στην εξουσία από το 1922 με τις ευλογίες του αστικού κόσμου και του βασιλιά της Ιταλίας, ο βιομηχανικός βορράς της οποίας συγκλονίστηκε τη χρονιά 1919-1920 από μεγάλες εργα-

Την παραλίγο νίκη επί του ιταλικού στρατού διαδέχθηκε η ήττα των ελληνικών στρατευμάτων από τους ναζί τον Απρίλη του 1941 και η τριπλή κατοχή. Αν κάτι μπορούμε να ξεχωρίσουμε από το ζόφο της κατοχής στην Ελλάδα είναι η προσπάθεια του λαού να οργανώσει αμέσως την Αντίστασή του, η οποία υπό τις σημαίες του ΕΑΜ και την καθοδήγηση του ΚΚΕ οδήγησε στην απελευθέρωση ενός σημαντικού κομματιού της χώρας. Ο λαός ξεχώρισε σε στιγμές συλλογικού και ατομικού ηρωισμού, δίνοντας με τον ΕΛΑΣ κρίσιμες μάχες ενάντια στους κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Ξεχώρισε επίσης, γιατί στάθηκε «παλικάρι» στη συχνά ανυπόφορη καθημερινότητα της κατοχής. Γιατί βγήκε στο προσκήνιο αναπτύσσοντας φύτρα λαϊκής εξουσίας, οργανώνοντας τη λαϊκή αυτοδιοίκηση, παιδεία, δικαιοσύνη, αναπτύσσοντας το λαϊκό πολιτισμό, περιφρουρώντας με επιτυχία το βιός του στο βουνό, τη σοδειά του στον κάμπο, τις υποδομές του στην πόλη. Η Αντίσταση με ψυχή τους κομμουνιστές δεν ήταν μόνο ελληνικό φαινόμενο. Στην ΕΣΣΔ και σε ολόκληρη την Ευρώπη πλήρωσαν το βαρύτερο φόρο αίματος

«Ούτε σπυρί στάρι στους κατακτητές»! Με αυτό το σύνθημα το ΕΑΜ έδωσε τη «μάχη της σοδειάς» το καλοκαίρι του 1944, για να εξασφαλίσει το ψωμί του λαού και ταυτόχρονα να στερήσει πολύτιμα από τους ναζί. Ήταν αγώνας για την υπεράσπιση των κστακτήσεων της Ελεύθερης Ελλάδας

για το τσάκισμα του φασισμού-ναζισμού προωθώντας τη μαζική λαϊκή πάλη, θέλοντας δηλαδή τον ίδιο το λαό πρωταγωνιστή. Η πρωτοπορία των κομμουνιστών αποτυπώνεται και σε αριθμούς: 2.000.000 μαχητές και μαχήτριες επάνδρωσαν τα παρτιζάνικα σώματα της ευρωπαϊκής ηπείρου, καθηλώνοντας δεκάδες μεραρχίες του εχθρού. Οι θυσίες του κομμουνιστικού κινήματος μαζί με της ΕΣΣΔ ανέρχονται σε πολλά εκατομμύρια, ενώ στην Ελλάδα μόνο η Κομματική Οργάνωση Αθήνας έδωσε 5.000 μέλη της! Η δεκαετία του 1940 από το ναζισμό μέχρι τις ατομικές βόμβες και την κήρυξη του Ψυχρού Πολέμου, έδειξε το μίσος του καπιταλισμού απέναντι στην εργατική-λαϊκή διεκδίκηση. Φώτισε όμως και το δρόμο με πρωταγωνιστή το λαό και τους κομμουνιστές, αποδεικνύοντας ότι κανείς αντίπαλος δεν είναι ακλόνητος και ανίκητος.

ꠃ갃븃萃 쐃

쀃넃섃넃쀃넃봃줃

με εκδόσεις της Σύγχρονης Εποχής:

• «Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ», 1939-1949, τ. Β1 • «Ποιος βοήθησε τον Χίτλερ;» • «1944. Η Απελευθέρωση της Αθήνας και η ταξική σύγκρουση του Δεκέμβρη» • «Φασισμός και Κοινωνική Επανάσταση»

BIG B ROTH ER

Ριάλιτι - τηλεσκουπίδια, η σαπίλα του καπιταλισμού σε όλο της το μεγαλείο

α τόσα πολλά ριάλιτι στο σημερινό τηλεοπτικό τοπίο αποτελούν κάτι σαν «πανδημία»… Το «The Bachelor», το «BigBrother», το «GNTM» είναι μερικά χαρακτηριστικά τηλε-σκουπίδια που σερβίρονται σχεδόν καθημερινά στους δέκτες των τηλεθεατών και αναβλύζουν την βρώμα και την σαπίλα του καπιταλισμού σε όλο της το μεγαλείο. Αντιζηλίες, ανταγωνισμοί, φθόνοι, καβγάδες, κουτσομπολιό, αναχρονιστικές και ρατσιστικές απόψεις, κοινωνικά στερεότυπα, μαχαιρώματα, συκοφαντίες, εμπορευματοποίηση της εξωτερικής εμφάνισης, των ανθρώπινων σχέσεων, οι πιο προσωπικές στιγμές σε δημόσια θέα… και ένα χρηματικό έπαθλο για επιβράβευση!

Φταίει η νεολαία που τα παρακολουθεί ή το σύστημα που τα προωθεί; Η αστική τάξη έχει γενικό στόχο ανέκαθεν να ωθεί τη νεολαία στην «εύκολη» διασκέδαση κι εκτόνωση ως φυγή από την πραγματικότητα, ως αντίδοτο στα ασφυκτικά της προβλήματα, ώστε να μην προβληματίζεται για τίποτα, να «ξεχνιέται», να «σκοτώνει» την ώρα της, και μάλιστα όσο γίνεται πιο ανώδυνα, φευγαλέα κι επιφανειακά. Με αυτά τα τηλεοπτικά προγράμματα όμως ο στόχος είναι κάτι πέρα από μια «απλή» εκτόνωση… Κυρίως μέσω των συγκεκριμένων ριάλιτι, το σύστημα επιδιώκει να μπολιάσει στη νεολαία όλη την σαπίλα του αξιών του, και μάλιστα ως παράδειγμα προς μίμηση. Ο στόχος είναι η νεολαία να διαπαιδαγωγείται και να βομβαρδίζεται με τα πιο «φτηνά» ιδανικά και πρότυπα, να διαμορφώνει αντίστοιχη συνείδηση και στάση ζωής. Να αντιλαμβάνεται ρηχά κι επιφανειακά τις ανθρώπινες σχέσεις, να «πατάει επί πτωμάτων», να μαθαίνει στο «ο θάνατός σου, η ζωή μου», στο «όλα για το χρήμα». Βέβαια, αυτά τα πρότυπα προωθούνται μέσα από διάφορα κανάλια. Είναι εμφανές όμως ότι το σύστημα αξιοποιώντας την πλατιά διάδοση και την διεισδυτικότητα του μέσου της τηλεόρασης, δεν χάνει την ευκαιρία να τονώνει τον σάπιο κόσμο του, σε μια περίοδο, ωστόσο, που όλα φωνάζουν πώς αυτός ο κόσμος πρέπει εκ βάθρων να ανατραπεί. Άρα «φταίει η νεολαία» που τα παρακολουθεί ή το σύστημα που τα προωθεί; Ας αναζητήσουμε την απάντηση στο γεγονός ότι συχνά αυτά τα τηλε-σκουπίδια είναι η μόνη «πολιτιστική» επιλογή που έχει η νεολαία για τον ελεύθερο χρόνο της… Πολλοί νέοι στο

έδαφος της έλλειψης ελεύθερου χρόνου αλλά και στο έδαφος οικονομικών και άλλων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν στην ζωή τους, ακόμη και λόγω των μορφωτικών φραγμών που έρχονται αντιμέτωποι ήδη από το σχολείο, καταλήγουν να μην προτιμούν μία αξιόλογη, για παράδειγμα, μουσική ή θεατρική παράσταση αλλά παρόμοια τηλεοπτικά προγράμματα που αποτελούν μάλιστα μία εύκολη και φτηνή λύση. Η αστική τάξη θέλει να αξιοποιεί τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο της νεολαίας για να διαδίδει τις αντιλήψεις της που διαιωνίζουν την κυριαρχία της. Η καπιταλιστική κοινωνία όχι μόνο δεν φροντίζει να εξασφαλίζει ποιοτική και δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου της νεολαίας που αποτελεί ανάγκη και δικαίωμά της, αλλά αντίθετα της σερβίρει μπόλικα εύπεπτα και ευτελή θεάματα για να «ξεχνιέται» και να διαμορφώνει προσωπικότητα στα μέτρα του συστήματος.

Η δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου αποτελεί ανάγκη και δικαίωμα της νεολαίας Ωστόσο, ο ελεύθερος χρόνος είναι αξία ζωής και η ποιοτική ψυχαγωγία όρος για την ανάπτυξης της νεανικής προσωπικότητας. Η ανάγκη σήμερα του νέου και της νέας για πρόσβαση στον πολιτισμό και τον αθλητισμό, για έκφραση και δημιουργία, δεν καλύπτεται, ενώ αποτελεί βασική προϋπόθεση, ιδιαίτερα για τους νέους στη διαμόρφωση πολύπλευρης και σφαιρικής προσωπικότητας. Η νέα γενιά θα έπρεπε να έρχεται σε επαφή στον ελεύθερο χρόνο της με τις πολιτιστικές κατακτήσεις της ανθρωπότητας και τα πραγματικά πολιτιστικά αγαθά. Να καλλιεργεί έτσι την φαντασία,

την δημιουργικότητά της, να παίρνει μέρος σε συλλογικές δραστηριότητες, να συμμετέχει ενεργά, να ανοίγει τους ορίζοντές της. Θα έπρεπε να έχει πρόσβαση στην άθληση και την φυσική αγωγή για να αποκτά καλή φυσική κατάσταση και ψυχική ισορροπία. Όλες αυτές οι ανάγκες δεν μπορούν να ικανοποιηθούν στα στενά καπιταλιστικά όρια. Θα μπορέσουν να ικανοποιηθούν σε μία κοινωνία που θα δίνει μεγάλο βάρος στην ποιοτική αναψυχή και στην εξασφάλιση ολοένα μεγαλύτερου ελεύθερου χρόνου, γιατί θα έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και την πολύπλευρη ανάπτυξή του.

«Τίποτα πιο ωραίο, τίποτα πιο αληθινό, απ’ την ζωή δεν είναι…», Ν. Χικμέτ

ι πραγματικοί άνθρωποι δεν είναι φιγούρες – καρικατούρες του star- system και των social media. Οι πραγματικές συγκινήσεις, ο έρωτας κι η φιλία, βρίσκονται μες στην ίδια την ζωή. Τα ιδανικά που αξίζει να φλογίσουν την καρδιά κάθε νέου και νέας είναι η διεκδίκηση, η αλληλεγγύη, ο αλληλοσεβασμός, η ειλικρίνεια, η συντροφικότητα, η ανιδιοτέλεια, η συλλογικότητα, το «όλοι για έναν και ένας για όλους» και βρίσκονται στον αγώνα για έναν κόσμο χωρίς τον παρασιτισμό και την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Αυτές οι αξίες δίνουν νόημα στην ζωή, μας κάνουν πιο δυνατούς και αξίζει να διαπαιδαγωγούν την νέα γενιά στην πάλη για μια κοινωνία που θα είναι χτισμένη με αυτά τα υλικά, χωρίς την «εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο».

Οδηγητής



Οκτώβρης 2020

Spykids: το friendly profile μιας αδίστακτης οργάνωσης!

λόγος για τη διαβόητη CIA που επιδιώκει όλο και πιο συστηματικά να δηλητηριάσει τις συνειδήσεις της νεολαίας ξεκινώντας από τα νήπια! Η νέα δραστηριότητα της Αμερικανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών φέρει το όνομα «spykids».

Γνωριμία με το «φιλάνθρωπο» έργο τους

Μια δόση αλήθειας...

«Μυστικά gadgets; Να κρύβεσαι ολόγυρα μέσα στην καμπαρτίνα σου; Κίνδυνος σε κάθε γωνιά; Αυτά είναι ένα μικρό κομμάτι, αλλά η πραγματική CIA είναι πιο περίπλοκη και ενδιαφέρουσα από ό,τι μπορείτε να φανταστείτε.» Ο ιστότοπος «spykids» πράγματι καταφέρνει να κεντρίσει το ενδιαφέρον ενός μικρού παιδιού ή ενός εφήβου, παρουσιάζοντας κατασκοπευτικά περιστέρια, χαριτωμένους σκύλους-κατασκόπους και εντυπωσιακές εφευρέσεις. Μιλώντας στο «εμείς», με λίγα λόγια όλο νόημα και μικρές ενδιαφέρουσες ιστορίες, το έργο των Αμερικάνων κατασκόπων παρουσιάζεται σχεδόν φιλανθρωπικό και ηρωικό, που βοηθά την αμερικάνικη κυβέρνηση να παίρνει «καλές αποφάσεις σε θέματα εθνικής ασφάλειας». Αποκρύβουν έτσι από το πάζλ όλα εκείνα τα κομμάτια που χρειάζονται γερό στομάχι, για να τα αντιμετωπίσεις...

Τόμοι μπορούν να γραφτούν για το βρώμικο ρόλο της CIA στην πληθώρα των επεμβάσεων των ΗΠΑ στη γη. Πραξικοπήματα, δολιοφθορές, πορτοκαλί «επαναστάσεις», στήριξη στην καταστολή λαϊκών κινημάτων, διάβρωση συνειδήσεων, κατασκευή ψευδών πληροφοριών, απ΄ όλα έχει στο βαρύ βιογραφικό της η εν λόγω Υπηρεσία που στα χείλη των λαών έγινε συνώνυμη των παραπάνω εγκλημάτων. Ας πάρουμε μια γεύση χωρίς να πάμε πολύ πίσω στην ιστορία: Φθινόπωρο του 1996 και εξοργισμένοι Αφροαμερικανοί βγαίνουν από τα γκέτο τους στις αμερικανικές μεγαλουπόλεις, διαμαρτυρόμενοι για μια ιστορία της δεκαετίας του 1980 που μόλις τότε γινόταν γνωστή. Πρόκειται για τις αποκαλύψεις που έκανε ομάδα δημοσιογράφων κατόπιν σχετικής έρευνας και στοχοποιούσε τη CIA για εμπόριο ναρκωτικών στις φτωχογειτονιές των Αφρροαμερικάνων. Η μπίζνα που έφτασε σε έσοδα τα 54.000.000 δολάρια στηρίχθηκε στις αντιδραστικές ένοπλες ομάδες των «Κόντρας» που εξόπλισαν οι ΗΠΑ στη Νικαράγουα, για να ανατρέψουν την κυβέρνηση των Σαντινίστας. Οι «Κόντρας» έδιναν ναρκωτικά στη CIA και αυτή τα «έσπρωχνε» στα γκέτο των μαύρων, τροφοδοτώντας τελικά με τα έσοδα τις ένοπλες ομάδες των «Κόντρας»! Ανυπολόγιστη παραμένει η κοινωνική καταστροφή που προκλήθηκε στις κοινότητες των φτωχών Αφροαμερικανών. Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ στην αυγή του 21ου αιώνα στη Μ. Ανατολή είναι γνωστές, όπως και οι απαγωγές-συλλήψεις από τη CIA ανθρώπων που οδηγούνταν στο Γκουαντάναμο. Λιγότερο γνωστή, όμως, είναι η ποικιλόμορφη στήριξη που έδωσαν οι κυβερνήσεις του

Ένα από τα βασανιστήρια κατατρομοκράτησης των κρατουμένων

τότε δικομματισμού (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) σε αυτή τη δραστηριότητα. Πιο συγκεκριμένα η χρήση των ελληνικών αεροδρομίων από τη CIA ξεκινά το 2001 (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ) και φτάνει μέχρι τουλάχιστον το 2005 (κυβέρνηση ΝΔ). 64 συνολικά πτήσεις αεροσκαφών της CIA στάθμευσαν σε 8 ελληνικά αεροδρόμια. Ανάμεσα στα 19 διαφορετικά αεροσκάφη της CIA που πετούσαν στην Ελλάδα ήταν και το επονομαζόμενο «Γκουαντάναμο Εξπρές», που αποδεδειγμένα μετέφερε κρατούμενους-απαχθέντες στο αμερικανικό κολαστήριο.

Το δηλητήριο τους δεν θα πιάσει τόπο! Η γνώση αυτών των γεγονότων, αλλά και η τόλμη μας να ανατρέψουμε αυτόν τον σάπιο κόσμο μαζί με όσους τον περιφρουρούν (βλέπε CIA), μπορεί να θωρακίσει τα μέλη της ΚΝΕ, για να παίξουν ρόλο ενάντια σε όποια δραστηριότητα ιμπεριαλιστικού οργανισμού επιδιώκει να δηλητηριάσει νεανικές συνειδήσεις, όπως άλλωστε κάνει και το ΝΑΤΟ με την ΕΕ στην Ελλάδα. Ό,τι και αν κάνουν τα γεγονότα δεν ξεγράφουν και λένε ότι τέτοιες οργανώσεις και μηχανισμοί είναι με την πλευρά του θύτη στην ανθρώπινη ιστορία και όχι με τους λαούς που έπεσαν θύματα του ιμπεριαλισμού. Με αυτές τις κινήσεις τους όμως μας δημιουργούν μια βεβαιότητα: η ανάγκη τέτοιων φαινομενικά παντοδύναμων οργανισμών και υπηρεσιών να μας έχουν ενεργά στο πλευρό τους δείχνει πόσο χρειάζονται τον παράγοντα άνθρωπο για να παραμείνουν στη θέση τους, για να παραμείνει τελικά η αστική τάξη και ο εγκληματικός καπιταλισμός στην εξουσία. Το λαμβάνουμε υπόψη μας και το αξιοποιήσουμε στην καθημερινή μάχη που δίνουμε, ώστε ο παράγοντας άνθρωπος να κινήσει τον τροχό της Ιστορίας μπροστά!

Ιδιαίτερη στόχευση στη νέα γενιά Σε ομιλία της διευθύντριας της CIA, Τζίνα Χάσπελ, στο Πανεπιστήμιο Auburn της Αλαμπάμα το 2019, δήλωσε ότι είχε το καλύτερο έτος πρόσληψης νέων πρακτόρων της τελευταίας δεκαετίας. Δήλωσε επίσης ότι ήθελε να κάνει τη CIA «εργοδότη επιλογής για όλους τους Αμερικανούς», ενώ ιδιαίτερη προτίμηση έδειξε στην εκπαίδευση πρακτόρων ηλικίας 18-35 ετών. Η σχετική καμπάνια με τα χολιγουντιανής έμπνευσης βίντεο έθετε στη νεολαία των ΗΠΑ το ερώτημα: «έχεις αναρωτηθεί πώς μπορείς να παίξεις ρόλο στην προστασία του έθνους μας;»

Κρατούμενοι στο κολαστήριο του Γκουαντάναμο