Οδηγητής #1079 - Αύγουστος 2020 by odigitis

Το νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων θα ακυρωθεί στην πράξη!

9 771791 359004

Το 46ο Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή ξεκινά το ταξίδι του!

#1079 | ΙΟΥΛΗΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2020 | 2 ευρώ

ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ 29ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο ΚΝΕ. Μήνυμα αντεπίθεσης από το Στόμιο Λάρισας!

Καμπάνια της ΚΝΕ: Οι «αφανείς ήρωες» να γίνουν πρωταγωνιστές - Δεν θα πληρώσουμε ξανά την κρίση τους!

Συνέντευξη με τη Σενέμ Ντορούκ, Γενική Γραμματέα της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τουρκίας

µε όλα τα απαραίτητα µέτρα * Κατασκηνώνουµε προστασίας για την υγεία. Ακολουθούµε πιστά τις οδηγίες των ειδικών.

οικονοµικά την ΚΝΕ για την ** Στηρίζουµε διοργάνωση του διηµέρου. Πληροφορίες και δηλώσεις συµµετοχής στις Oργανώσεις της ΚΝΕ.

Για τα εργατικά ατυχήματα: Όχι άλλο αίμα για τα κέρδη των αφεντικών!

3 Άρθρο της Κωνσταντίνας Τσιουπρά, μέλους του Γραφείου

22 «Το κεφάλαιο γεννιέται βουτηγμένο από τη κορφή ως

5 Το 46 Φεστιβάλ ΚΝΕ-«Οδηγητή» ξεκίνησε το ταξίδι του 9 Νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων: Θα

24 Workshop με θέμα: Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα: επί-

του ΚΣ της ΚΝΕ ο

μείνει στα χαρτιά!

14 Σχόλια 16 Άρθρο για τα σχέδια συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο 18 Άρθρο για την καπιταλιστική οικονομική κρίση 20 Αφιέρωμα: 40 χρόνια από τη δολοφονία της συντρόφισσας Σωτηρίας Βασιλακοπούλου

τα νύχια στο αίμα και στη βρωμιά», ματιές στην άγνωστη ιστορία του εργατικού κινήματος στις ΗΠΑ

καιρο όσο ποτέ!

26 Συμπράξεις Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα ή όταν ο λαός πληρώνει τις επενδύσεις τους

28 Τα μαθητικά street events απλώνονται σε όλη την Ελ-

λάδα: Είμαστε εμείς που μας κλέβουν το μέλλον... και ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο!

30 Πάμε Γυμνάσιο!

10 31 Πυρασφάλεια: Κανένας εφησυχασμός απέναντι στην «εμπρηστική» πολιτική τους

32 Οι διακοπές είναι δικαίωμα του λαού και της νεολαίας και δεν χαρίζεται

33 Βιβλιοπαρουσίαση: «Κράτος και Επανάσταση» 34 Βιβλιοπροτάσεις: Καλοκαίρι μ’ ένα βιβλίο στο χέρι... 36 Για τις επιχειρηματικές κόντρες στον αθλητισμό στις πλάτες των φιλάθλων

38 Πόσο «αθώα» είναι η άφυλη Barbie; 39 Μαθαίνω για τις φυσικές επιστήμες

Όλα τον θυμίζουν...

ο ΚΣ της ΚΝΕ διοργανώνει εκδήλωση, αφιερωμένη στον Μάνο Λοΐζο, τη Δευτέρα 6 Ιούλη στις 20.00, στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ στην Αθήνα (Τροίας 36). Η εκδήλωση εντάσσεται στο πλαίσιο πρωτοβουλιών που παίρνει η ΚΝΕ για τη συμπλήρωση 5 χρόνων από την έναρξη λειτουργίας του Στεκιού και με αφορμή την προσφορά του πιάνου του Μάνου Λοΐζου στο Στέκι από την κόρη του, Μυρσίνη. Στο χώρο του Στεκιού θα εκτίθενται, επίσης, το πρώτο βιολί, δύο κιθάρες και το λαούτο του μεγάλου συνθέτη και τραγουδοποιού. Στην εκδήλωση, σύντομο χαιρετισμό θα πραγματοποιήσει ο Νίκος Αμπατιέλος, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, ενώ θα ακολουθήσει προβολή αρχειακού υλικού με τον Μάνο Λοΐζο και μουσικό αφιέρωμα. Θα παρευρεθεί ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.  Η είσοδος για την εκδήλωση θα γίνεται με προσκλήσεις.

OΔΗΓΗΤΗΣ: Όργανο του ΚΣ της ΚΝΕ, www.odigitis.gr, e-mail: mail@odigitis.gr Ιδιοκτησία: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕ, Εκδότρια - Διευθύντρια: Αναστασία Μοσχόβου, Διεύθυνση: Λεωφόρος Ηρακλείου 145, Νέα Ιωνία, ΤΚ: 14231, Κωδικός: 3995, ISSN 1791-3594, Τηλ.: 210-2592514, 210-2592517

! ! !

Αγόρασέ τον Διάβασέ τον Διάδωσέ τον

Οδηγητής



Ιούλης - Αύγουστος 2020

«Σοσιαλισμός για να μπορούμε να ανασαίνουμε, για να νικήσει η ζωή...»

ο ταξίδι του Φεστιβάλ ΚΝΕ – «Οδηγητή» θα ξεκινήσει σε λίγες μέρες και οι μηχανές δουλεύουν στο φουλ προκειμένου οι «κόκκινες πολιτείες» να ζωντανέψουν ξανά σε κάθε πόλη της Ελλάδας… το μεράκι, η φαντασία, η εφευρετικότητα, η διάθεση για προσφορά φουντώνουν διαρκώς, μέρα με την μέρα, ώστε να μπορέσουμε να έχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, προστατεύοντας παράλληλα την υγεία των μελών και φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, όλους τους επισκέπτες που για μια ακόμα φορά θα έρθουν στις εκδηλώσεις μας ανά την Ελλάδα.

Η κάθε ΟΒ να γίνει κύτταρο δουλειάς, να δουλέψουμε με μεράκι και εφευρετικότητα Ήδη διανύουμε μια περίοδο πλούσιας δραστηριότητας. Η καμπάνια της ΚΝΕ στους νέους εργαζόμενους με τίτλο «Οι αφανείς ήρωες να γίνουν πρωταγωνιστές», οι μαθητικές δραστηριότητες που έγιναν σε δεκάδες πλατείες ανά την Ελλάδα και συνεχίζουν να γίνονται, τα φοιτητικά στέκια της ΚΝΕ με την πλούσια δραστηριότητά τους, συμβάλλουν ώστε χιλιάδες νέοι και νέες ήδη να έρχονται σε επαφή με την επαναστατική θεωρία, να προβληματιστούν, να συμμετάσχουν ενεργά στην συλλογική διεκδίκηση… Πρόκειται για μια δραστηριότητα η οποία πατάει στο ήδη ανεβασμένο κύρος του Κόμματος μέσα στην εργατική τάξη και τη νεολαία ύστερα από την περίοδο της πανδημίας. Δεν ξεκινάμε λοιπόν, από το μηδέν αυτήν την προσπάθεια. Έχουμε διαμορφώσει τους όρους για να στεφθεί με επιτυχία η φεστιβαλική δραστηριότητα, να διευρύνουμε ακόμα περισσότερο τους δεσμούς της Οργάνωσής μας, να μπορέσουμε να κερδίσουμε δυνάμεις από την κυρίαρχη ιδεολογία και τα παρακλάδια της. Για να γίνουν αυτά απαραίτητη προϋπόθεση είναι η κάθε ΟΒ να αποτελέσει το κύτταρο δουλειάς για το Φεστιβάλ που θα εμπλουτίσει, θα επεξεργαστεί το περιεχόμενο, θα το εξειδικεύσει με βάση τους προβληματισμούς που επικρατούν στους νέους σε κάθε γειτονιά, χώρο δουλειάς και Εκπαίδευσης. Σε κάθε πόλη και χωριό στήνουμε ομάδες εργασίας με φίλους και μέλη της ΚΝΕ που ο καθένας θα αναλάβει το δικό του κομμάτι, από τις εκθέσεις που φιλοξενεί κάθε χώρος μέχρι την θεατρική ή μουσική παράσταση που θα ανέβει, τις εργασίες μαθητών και φοιτητών, διάφορες πλευρές του στησίματος στον χώρο. Επιδιώκουμε αυτές οι παραγωγές και δημιουργίες, να αφήσουν το στίγμα τους. Βλέποντάς τα κάποιος να σκεφτεί για την αιτία της αδικίας που υπάρχει στον κόσμο γύρω μας, για το αν μπο-

Τα φεστιβάλ μας θέλουμε να αποτελέσουν ένα μεγάλο χώρο συνάντησης για όλους αυτούς που αμφισβητούν την σημερινή πραγματικότητα, που θέλουν να αγωνιστούν, να σχεδιάσουν το επόμενο βήμα σε αυτόν τον αγώνα, αλλά και όσους ψάχνουν να βρουν απαντήσεις σε όλα όσα τους προβληματίζουν, να ανταλλάξουν τις εμπειρίες τους. Μπροστά στο Φεστιβάλ χρειάζεται να βγούμε πιο πλατιά, πιο δυναμικά για να σπείρουμε σε ακόμα περισσότερους νέους και νέες το ζιζάνιο της αμφισβήτησης της σημερινής πραγματικότητας. Το σύνθημά μας «Σοσιαλισμός, για να μπορούμε να ανασαίνουμε, για να νικήσει η ζωή» πρέπει να φτάσει παντού!

ρούν να αλλάξουν τα πράγματα, αν μπορούμε να ζήσουμε με βάση τις δυνατότητες του 21ου αιώνα. Θέλουμε να οξύνουμε το κριτήριο για την αμφισβήτηση και την ανυπακοή απέναντι στο αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου. Με εφευρετικότητα κάθε οργάνωση της ΚΝΕ να συμβάλλει ώστε το Φεστιβάλ, το πρόγραμμα και το περιεχόμενό του, να αγκαλιάσει πιο πολλούς νέους της περιοχής. Να αποτελέσει δίαυλο επαφής με περισσότερους νέους, οι οποίοι θα θελήσουν μέσα από την τέχνη τους, την διάθεσή τους για δημιουργία και προσφορά να βάλουν και αυτοί το λιθαράκι τους στην μεγάλη νεανική γιορτή.

Το Φεστιβάλ δυναμική παρέμβαση στις εξελίξεις Λαμβάνουμε υπόψη τις εξελίξεις που τρέχουν, και τις καινούργιες που θα έρθουν, για να μπορέσουμε να αποκαλύψουμε τον χαρακτήρα τους, να συμβάλλουμε στην αγωνιστική διάθεση, να αποκαλύψουμε στα μάτια περισσότερων την σαπίλα του καπιταλισμού. Η κρίση που βιώνουμε ξανά, σε σύντομο χρονικό διάστημα από την προηγούμενη, είναι αποτέλεσμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης των προηγούμενων χρόνων, ενώ η εκδήλωσή της επιταχύνθηκε από τις επιπτώσεις που είχε η αντιμετώπιση της πανδημίας στην οικονομία. Οι επιπτώσεις της κρίσης που ζούμε και θα ζήσουμε πιο έντονα το αμέσως επόμενο διάστημα, θα προστεθούν στα μέτρα που ήδη σηκώνουμε στις πλάτες μας, μέτρα που ήρθαν δήθεν «για να ξεπεράσουμε την κρίση», «για να μπούμε στην ανάπτυξη και να ζήσουμε καλύτερα», αλλά τελικά είχαν ένα και μόνο στόχο: να εξασφαλίσουν τα κέρδη για τους λίγους σε βάρος των πολλών, πάνω στα συντρίμμια των δικαιωμάτων τους.

Αυτό προσπαθεί να κάνει κάθε κράτος όταν διαπραγματεύεται για τα συμφέροντα και κέρδη των δικών του μονοπωλιακών ομίλων στην περιοχή. Συμφέροντα που είναι αντικρουόμενα μεταξύ τους και με βάση αυτά θέλουν να μοιράσουν αγωγούς, φυσικό πλούτο, δρόμους μεταφοράς. Γι’ αυτό και η όξυνση των ανταγωνισμών είναι εδώ... το ενδεχόμενο θερμού επεισοδίου, ακόμα και μιας πιο γενικευμένης σύγκρουσης δεν μπορεί να θεωρείται απίθανο. Κάθε μέρα που περνάει προστίθεται και ένα ακόμα λιθαράκι από την εμπλοκή ολοένα και περισσότερων κρατών και συμμαχιών στην περιοχή, όπως το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, η Κίνα και η Ρωσία, αλλά και από την ολοένα μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας μας, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, στους σχεδιασμούς τους. Γι’ αυτό ακόμα και στο ενδεχόμενο που θα καταλήξουν σε κάποια συμφωνία ή συνεκμετάλλευση, αυτό μόνο καθησυχαστικό δεν μπορεί να είναι, καθώς θα μπλεχτούν μεγαλύτερα συμφέροντα στην περιοχή. Ο λαός, η νεολαία πρέπει να πει ένα μεγάλο «φτάνει πια» και να οργανώσει την δικιά της διεκδίκηση και αντεπίθεση. Γι’ αυτό κράτη και κυβερνήσεις στο όνομα της «εθνικής ομοψυχίας», της δήθεν «από κοινού προσπάθειας», προσπαθούν να μας κάνουν συνένοχους στο αντιλαϊκό τους έργο, να σκύψουμε το κεφάλι. Ταυτόχρονα, εξοπλίζουν την φαρέτρα τους για να βάλουν εμπόδια στην άνοδο του ριζοσπαστισμού που αργά ή γρήγορα θα φουντώσει, μέσα από τα αδιέξοδα που μεγαλώνουν και την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών. Διαχρονικά καταστρώνουν ολόκληρο σχέδιο για να μας περιορίσουν, ακόμα και ολοκληρωτικά να αφαιρέσουν, το δικαίωμά μας να διεκδικούμε τη ζωή και το μέλλον που μας αξίζει. Ο ΣΥΡΙΖΑ έφερε τον απεργιοκτόνο νόμο, η ΝΔ προσπαθεί να περιορίσει και τις διαδηλώσεις, να ποινικοποιήσει τους διαδηλωτές. «Κόβει ο ένας και ράβει ο άλλος» δηλαδή!

4 Να πείσουμε πιο πολλούς ότι η δική μας η γενιά πρέπει να γίνει η γενιά της πάλης για την ανατροπή της σημερινής κοινωνίας Έχουμε εφόδια! Η επαναστατική κοσμοθεωρία του μαρξισμού – λενινισμού, που εκφράζει ό,τι πιο σύγχρονο έχει γεννήσει η ανθρωπότητα! Η μελέτη της ιστορίας μας, τα συμπεράσματα από τις κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης στην χώρα μας και διεθνώς, οι σύγχρονες επεξεργασίες και το πρόγραμμα του Κόμματός μας! Το βιβλιοπωλείο και οι εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής», πρέπει να αποτελέσουν σημείο συνάντησης για όλους αυτούς τους νέους μέσα στο Φεστιβάλ! Μέσα στο πολιτικό, ιστορικό και λογοτεχνικό βιβλίο να μπορέσει να βρει τις πιο ανατρεπτικές, καινοτόμες ιδέες για τη ζωή που θέλει να ζήσει και το πώς θα το πετύχει αυτό! Ειδικά σε μια χρονιά, που συμπληρώνονται τα 150 χρόνια από την γέννηση του Λένιν, του ανθρώπου που έκανε την «έφοδο στον ουρανό» πραγματικότητα, πρέπει να μπουν ειδικοί στόχοι γνωριμίας και καλύτερης επαφής με το μαρξιστικό πολιτικό βιβλίο. Τώρα πρέπει να οργανώσουμε την αντεπίθεση! Γιατί μόνο μέσα από τους αγώνες, την σύγκρουση με το αστικό κράτος, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, εκφράζοντας την ανυπακοή μας στους σχεδιασμούς τους θα μπορέσουμε σήμερα να έχουμε κατακτήσεις, να γυρίσουμε τον τροχό της Ιστορίας προς όφελος των συμ-

φερόντων των λαών όλου του κόσμου! Χρειάζεται να δυναμώσει ο αγώνας, να ενώσουμε την φωνή μας με όλους όσοι πλήττονται σήμερα ανά τον κόσμο... από τους χιλιάδες Αμερικάνους που διαδηλώνουν ενάντια στον ρατσισμό, την καταστολή και την φτώχεια, τους Παλαιστίνιους που αντιστέκονται στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς της ισραηλινής άρχουσας τάξης και κυβέρνησης, τους χιλιάδες που διαδηλώνουν σε πολλές χώρες του κόσμου. Τώρα πρέπει να δυναμώσουμε τον αγώνα για την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας! Για να μπο-

ρέσουμε να ζήσουμε μια ζωή που θα ανταποκρίνεται στις δυνατότητες του 21ου αιώνα και στις ανάγκες μας, με μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με βάση το αντικείμενο που έχουν σπουδάσει και θέλουν να εργαστούν, με ελεύθερο χρόνο και δυνατότητα για ποιοτική αξιοποίησή του, δωρεάν και καθολική πρόσβαση στον πολιτισμό και αθλητισμό σε σύγχρονες εγκαταστάσεις, με ολοκληρωμένη μόρφωση, Πανεπιστήμια και σχολεία που να την παρέχουν αυτή δημόσια και δωρεάν, έχοντας την κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή. Με έρευνα και επιστήμη στην υπηρεσία του λαού. Όλοι να έχουν πρόσβαση σε αξιοπρεπή σπίτια χωρίς να χρειάζεται να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, σε πόλεις με ελεύθερους χώρους πρασίνου. Η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, η οργάνωση της παραγωγής με βάση τις κοινωνικές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος, θα διαμορφώσουν τους όρους ώστε να επιτυγχάνεται η μέγιστη κοινωνική ευημερία. Θα εκτοξεύσουν τις δυνατότητες του ανθρώπου, την δύναμή του, θα τον κάνουν πιο ολοκληρωμένο, δημιουργικό, με ικανότητα να οργανώνει και ελέγχει την παραγωγή και την κοινωνία. Γι’ αυτό ο σοσιαλισμός είναι το νέο, το σύγχρονο, το καινοτόμο... για να μπορούμε να ανασαίνουμε, να νικήσει η ζωή! Κωνσταντίνα Τσιουπρά, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

Μέχρι στιγμής στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ σε όλη την χώρα, συμμετέχουν οι: Αγάθωνας Ανδρουλιδάκης Μανόλης Αντωνοπούλου Ρίτα Βελεσιώτου Φωτεινή Γιοκαρίνης Γιάννης Γλυκερία Δεληβοριάς Φοίβος Εισβολέας Ζαραλίκος Χρήστος Ζερβουδάκης Δημήτρης Ζιώγαλας Νίκος Ζωγράφος Θαλασσινός Παντελής Θάνος Λουκάς Θηβαίος Χρήστος

Θωμαΐδης Κώστας Ίκαρη Βιολέτα Καλδάρας Κώστας Καραλή Κίρκη Κανέλλος Δημήτρης Κιμούλης Γιώργος Κίτρινα Ποδήλατα Κοινοί Θνητοί Λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» Μαλιάτσης Αλέξανδρος Μαργαρίτης Γιώργος Μέγας Μεράντζας Γιώργος Μητσιάς Μανώλης Μπαλτατζή Πέννυ

Μπάσης Δημήτρης Μποφίλιου Νατάσσα Νταλάρας Γιώργος Παπαδοπούλου Πίτσα Παπαδόπουλος Θύμιος Παπαδόπουλος Λάκης Παπαζαχαριάκης Γιάννης Παπακωνσταντίνου Βασίλης Πασχαλίδης Μίλτος Πάχου Μιρέλα Περίδης Ορφέας Το Σφάλμα Τριανταφυλλίδης Κώστας Τσαλιγοπούλου Ελένη Υπεραστικοί

Φάκαρος Νίκος Φάμελλος Μανώλης Φαραντούρη Μαρία Φλώρος Σπήλιος Φρανκ GeorgeZervos Onirama Rebellion Connexion Urban pulse Pavlo Dasson Drugitiz Sober on Tuxedos Ghetto Rock

Οδηγητής



Ιούλης - Αύγουστος 2020

ε αυτές τις δύο σελίδες θα ρίξουμε τις πρώτες ματιές σε ένα μικρό μέρος τους πλούσιου προγράμματος που θα έχει φέτος το Φεστιβάλ μας και δημοσιεύουμε ημερομηνίες με ορισμένες από τις «στάσεις» που θα κάνει, στο μεγάλο και όμορφο ταξίδι του σε όλη τη χώρα.

Φοιτητικό Στέκι Workshop της ΚΝΕ

«ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ, για καινοτόμες λύσεις στα σημερινά αδιέξοδα!» Η ΚΝΕ διοργανώνει Workshop στο Φοιτητικό Στέκι του 46ου Φεστιβάλ ΚΝΕ- Οδηγητή, απευθυνόμενη σε φοιτητές, μεταπτυχιακούς, υποψήφιους διδάκτορες και νέους ερευνητές. Τα Workshop θα περιλαμβάνουν εργασίες γύρω από τα ερωτήματα: Πώς μπορούν να αξιοποιηθούν οι εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες προς όφελος της κοινωνίας; • Το παράδειγμα της ΛΑΡΚΟ. • «Ευφυής» γεωργία και κτηνοτροφία. Η αξιοποίηση της επιστήμης και της τεχνολογίας στην αγροτική παραγωγή. • Οι εφαρμογές της «ψηφιακής οικονομίας». Το παράδειγμα της τηλεργασίας. • «Πράσινη ανάπτυξη». Είναι η λύση για την προστασία του περιβάλλοντος;

Η κοινωνία του κέρδους, μέσα από την πανδημία • Βάζοντας τις ανθρώπινες ζωές πάνω από τα κέρδη... Ποιο είναι το πραγματικά «ανθρωποκεντρικό» μοντέλο διαχείρισης μιας πανδημίας; • Φαρμακευτικές εταιρείες, έρευνα και κυβερνήσεις... Πόλεμος με έναν «αόρατο» εχθρό ή πόλεμος συμφερόντων; • Ποιο είναι το «φάρμακο», για μια κοινωνία χωρίς κρίσεις;

Σε μια κοινωνία που δε μας αφήνει να ανασάνουμε... • Πώς θα δώσουμε τέλος στον ρατσισμό και τις διακρίσεις γύρω μας; • Μπορεί να υπάρξει ειρηνική συνεργασία μεταξύ κρατών; • Μπορούν οι «ευαισθησίες» του αστικού κράτους να εξασφαλίσουν την ισότιμη θέση της γυναίκας σήμερα;

Τα ερωτήματα αυτά αποτελούν πρόκληση για κάθε νέο επιστήμονα Σε καλούμε να συμμετέχεις και εσύ! Φτιάξε τη δική σου ομάδα, με το θέμα που σε εμπνέει, αγγίζει το αντικείμενο σπουδών σου, τα ενδιαφέροντα και τις ανησυχίες σου. Συζήτα το με τους συμφοιτητές, τους συναδέλφους σου, αναζήτησε στοιχεία, μάθε!

Δες το αλλιώς, πέρα από τα όρια της σημερινής κοινωνίας! Ειδικά σήμερα, ανοίγονται μπροστά μας όλες οι δυνατότητες! Μέσα από τις σπουδές μας ερχόμαστε σε επαφή με τον πλούτο της ανθρώπινης γνώσης, παρακολουθούμε ραγδαίες εξελίξεις στο επιστημονικό μας αντικείμενο, νέα ανεξερεύνητα πεδία και προκλήσεις. Αυτές οι δυνατότητες, η επιστήμη και η νέα τεχνο-

λογία, στα χέρια της αστικής τάξης μετατρέπονται σε εργαλείο για την εξασφάλιση του μέγιστου καπιταλιστικού κέρδους. Το κέρδος μπαίνει εμπόδιο στην αξιοποίησή τους προς όφελος της κοινωνίας, στο ύψος των απαιτήσεων του 21ου αιώνα.

Δώσε απαντήσεις σε αυτά που φαντάζουν αδιέξοδα για το λαό! Με τη ματιά μας στη σοσιαλιστική κοινωνία, με όπλο το Πρόγραμμα και τις επεξεργασίες του ΚΚΕ, την καθημερινή μας πάλη να ζήσουμε και να σπουδάσουμε καλύτερα, είμαστε βέβαιοι ότι οι νέοι κομμουνιστές και προοδευτικοί επιστήμονες μπορούμε να συμβάλλουμε στο να δοθούν απαντήσεις σε ορισμένα από τα ερωτήματα της γενιάς μας! Όροι συμμετοχής. Το Workshop θα περιλαμβάνει παρουσίαση ομαδικών εργασιών, με τη μορφή που θα επιλέξει κάθε ομάδα (powerpoint, βίντεο κ.λπ.) Η διάρκεια κάθε παρουσίασης θα είναι 20’. Η δήλωση συμμετοχών θα είναι μέχρι τις 6/9/20 μέσω των Οργανώσεων και του e-mail της ΚΝΕ.

Πάμε θέατρο στο Φεστιβάλ! Με μεγάλη χαρά, για άλλη μία χρονιά, η θεατρική ομάδα της ΚΝΕ, προετοιμάζει την επόμενη παράσταση που θα παιχτεί στο 46ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - Οδηγητή. Πρόκειται για το συμβολικό και άκρως επίκαιρο έργο «Παραμύθι χωρίς όνομα», το οποίο γράφτηκε το 1958-59, ως θεατρική διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος της Πηνελόπης Δέλτα (1910), που ο Καμπανέλλης αγαπούσε από παιδί. Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά από τον θίασο «Νέο Θέατρο» του Βασίλη Διαμαντόπουλου και της Μαρίας Αλκαίου με σκηνικά του Γ. Βακαλό και μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, για να κατέβει γρήγορα από τη λογοκρισία. Πρόκειται για μία διδακτική αλληγορία, με στοιχεία από το «επικό θέατρο» του Μπ. Μπρεχτ. Τα γεγονότα της ιστορίας εκτυλίσσονται σε μια φα-

νταστική χώρα, όπου ο Βασιλιάς, φροντίζοντας μόνο για την διασκέδαση και την καλοπέρασή του αδειάζει το θησαυροφυλάκιό της, κάνοντας τους κατοίκους να υποφέρουν αναγκάζοντάς τους να εγκαταλείψουν τον τόπο τους. Όμως ο Πρίγκιπας, ο γιος του βασιλιά, αποφασίζει να ανατρέψει αυτή την κατάσταση. Κεντρικός ήρωας του έργου είναι ο λαός, που παίρνει την κατάσταση στα χέρια του, ενώ ψυχή και νους του αγώνα είναι η Φτωχομάνα και ο Δάσκαλος, που με την σοφία τους και την αγάπη τους καθοδηγούν το λαό. Ως καταλύτης στην πλοκή λειτουργεί ο πόλεμος και ο πόθος για ειρήνη, καθώς και η ελπίδα, η ακλόνητη πίστη στον άνθρωπο. Όπως σημειώνει και ο ίδιος ο θεατρικός συγγραφέας: «Η ποίηση, η σάτιρα, η αδρή –αλλά ποτέ καταθλιπτική- δραματικότητα, όλ’ αυτά σ’ ένα κόσμο παραμυθιού, που όμως

έχει αντίκρυσμα σε αλήθεια, δίνουν στο «Παραμύθι» ομορφιά και ζωντάνια που δε θα πάψουν ποτέ να συγκινούν». Στο έργο αυτό ο σημαντικός θεατρικός συγγραφέας, που έβαλε την σφραγίδα του στο σύγχρονο ελληνικό θέατρο, Ι. Καμπανέλλης, κάνει μία έμμεση αναφορά στην νεότερη ελληνική ιστορία, μέσα από έντονα κοινωνικά σχόλια που στηλιτεύουν την εξουσία. Αναδεικνύει την ανάγκη ο λαός να παλέψει για την ευτυχία του, παρά τις στερήσεις, τις αγωνίες και τα δεινά του. Να διεκδικήσει μία καλύτερη ζωή. Όπως λέει και ο Καμπανέλλης, αναφερόμενος στο έργο: «Το πρόβλημα της διαδοχής που θέτει, με τον τρόπο του, η φθορά, και μέσα από μια κρίση η αναγέννηση με τη συμμετοχή όλων, είναι η ανακυκλωτική κίνηση που προωθεί παραπέρα τη ζωή και την ιστορία»...

Στον Λένιν αφιερωμένη φέτος η κεντρική έκθεση Η έκθεση των κεντρικών εκδηλώσεων του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Οδηγητή, αποτελεί κάθε χρόνο την «καρδιά του», την καθιερωμένη στάση κάθε φίλου και επισκέπτη του. Η φετινή έκθεση θα τιμήσει τον μεγαλύτερο επαναστάτη του 20ού αιώνα, τον Βλάντιμιρ Ίλιτς Λένιν, αφού φέτος συμπληρώνονται τα 150 χρόνια από τη γέννησή του. Το όνομά του άρρηκτα συνδεδεμένο με το πιο μεγάλο κοσμοϊστορικό γεγονός στη σύγχρονη ιστορία, τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση. Μέσα από σύγχρονες μορφές, κείμενα του ίδιου, εικόνες αλλά και υλικό από το αρχείο του Κόμματος, θα φωτιστεί το έργο του Λένιν που δίκαια πήρε τη θέση του στην Ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος για την παγκόσμια νίκη του κομμουνισμού. Έργο που παραμένει ολοζώντανο και επίκαιρο, αλλά και οδηγός για τη δράση στις σύγχρονες συνθήκες της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, αναντικατάστατο όπλο των ταξικών αγώνων και της πάλης του προλεταριάτου για τη σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοινωνία.

Το ταξίδι του Φεστιβάλ σε κάθε πόλη και νησί της χώρας... ΑΘΉΝΑ 17-18-19/9, πάρκο Τρίτση ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Θεσσαλονίκη 10-11-12/9 πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά Κιλκίς 5/9 Σέρρες 4/9 Βέροια 29/8 Γιαννιτσά 5/9 Κατερίνη 5/9 Νάουσα 4/9 ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ Πάτρα 11-12/9 Νότιο Πάρκο Αγρίνιο 5/9 Παπαστράτειο Γυμνάσιο ΉΠΕΙΡΟΣ Γιάννενα 11-12/9 πάρκο Λιθαρίτσια Άρτα 4-5/9 πλατεία Σκουφά Κέρκυρα 4-5/9 Πάνω πλατεία

ΘΕΣΣΑΛΙΑ Λάρισα 11-12/9 Κοίτη Πηνειού Βόλος 11-12/9 πλατεία Ρήγα Φεραίου Τρίκαλα 5/9 Μήλος Ματσόπουλου Καρδίτσα 4/9 στρατόπεδο Λουμάκη ΚΡΗΤΗ Ηράκλειο 5-6/9 Κομμένο Μπεντένι Χανιά 5-6/9 θέατρο ανατολικής τάφρου Ρέθυμνο 11/9 πλατεία Μικρασιατών Άγιος Νικόλαος 12/9 Λίμνη Αγ. Νικολάου

ΠΕΛΟΠΟΝΗΣΣΟΣ Καλαμάτα 4/9 Κόρινθος 29/8 Φλοίσβος Σπάρτη 21/8 πάρκο Ευαγγελίστριας Ναύπλιο 29/8 Τρίπολη 1/9

ΔΥΤΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Κοζάνη 4-5/9 Δημοτικός Κήπος Πτολεμαΐδα 2/9 πέτρινο σχολείο Φλώρινα 12/9 Νέο πάρκο Καστοριά 11/9 Γρεβενά 29/8 πλατεία Λαχαναγοράς

ΑΝ.ΣΤΕΡΕΑ-ΕΥΒΟΙΑ Χαλκίδα 12/9 πάρκο Δέλτα Λαμία 5/9 πάρκο Τσαλτάκη Λειβαδιά 11/9 Διοικητήριο

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ-ΘΡΑΚΗ Καβάλα 13/9 πάρκο Φαλήρου Ξάνθη 19/9 πάρκο Διοικητηρίου Κομοτηνή 5/9 Σπαθί Αλεξανδρούπολη 12/9 πάρκο Αλτιναλμάζι Ορεστιάδα 4/9 ΑΙΓΑΙΟ Ρόδος 29/8 Λέσβος 5/9 Ικαρία 7/8 Χίος 31/7 Σάμος 22/8 Βαθύ Φεστιβάλ θα περάσει και από άλλες * Το πόλεις και νησιά της χώρας. Οι ημερομηνίες θα δημοσιευθούν στον Ριζοσπάστη και στο Portal 902.gr

Οδηγητής



Ιούλης - Αύγουστος 2020

ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΤΗΣ ΚΝΕ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΟΥΣ

ριν λίγες μέρες, σε ένα σημείο της Εθνικής Οδού, μέλη της Οργάνωσης Βιομηχανίας Αττικής της ΚΝΕ ανήρτησαν ένα μεγάλο πανό. Από αυτό το σημείο περνούν καθημερινά εκατοντάδες, μπορεί και χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι με τα εταιρικά πούλμαν και τα αυτοκίνητά τους για να πάνε στη δουλειά. Σε όλους αυτούς, αλλά και σε χιλιάδες άλλους νέους εργαζόμενους και νέους που ψάχνουν για δουλειά, λένε καθημερινά «καλημέρα» τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ που δίνουν αυτή την περίοδο τον καλύτερο εαυτό τους για να φτάσει όσο γίνεται πιο πλατιά το μήνυμα της καμπάνιας της Οργάνωσης.

• Είναι οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό-τουρισμό, που δεν ξέρουν ακόμα αν θα επαναπροσληφθούν και που τους λένε ότι θα πρέπει να ζήσουν με τα 400 ευρώ του επιδόματος ανεργίας ή με τα 534 ευρώ της αποζημίωσης ειδικού σκοπού που θα τα πάρουν για 3-4 μήνες και θα πρέπει μετά με αυτά να βγάλουν όλη τη χρονιά! Για χιλιάδες εργαζόμενους που δεν έπαιρναν μέχρι τώρα επίδομα και δεν δικαιούνται επαναπρόσληψη, δεν προβλέπεται απολύτως καμία στήριξη, είναι αφημένοι κυριολεκτικά στη μοίρα τους. • Είναι οι εργαζόμενοι στο εμπόριο, που αφού είδαν τους εργοδότες τους να θησαυρίζουν από το δικό τους «ξεζούμισμα» το προηγούμενο διάστημα, τώρα πολλοί από αυτούς βγαίνουν σε εκ περιτροπής εργασία είτε μέσω του προγράμματος «Συν-Εργασία» που προβλέπει μείωση μισθού κατά 20%, όπως στο πολυκατάστημα «Attica», είτε μέσω του παλιότερου μνημονιακού νόμου που παραμένει στο οπλοστάσιο της εργοδοσίας, αφού καμία κυβέρνηση δεν τον έχει αγγίξει.

• Είναι οι εργαζόμενοι στις τηλεπικοινωνίες, που συνεχίζουν στο μεγαλύτερο ποσοστό τους να δουλεύουν με τηλεργασία, που δεν ξέρουν πότε πιάνουν δουλειά και πότε σχολάνε, που πρέπει να είναι όλη τη μέρα stand by, αγκαλιά με το λάπτοπ και συνδεδεμένοι στο e-mail τους για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εργοδοσίας, αφού «έλα μωρέ, έτσι κι αλλιώς στο σπίτι είσαι». • Είναι οι χιλιάδες νέοι άνεργοι, αυτοί που δεν επαναπροσλήφθηκαν στον τουρισμό, αλλά και οι απολυμένοι, όπως στα «My Market» και στη «Newrest», το κέτερινγκ του αεροδρομίου της Αθήνας, που το επόμενο διάστημα θα γίνουν ακόμα περισσότεροι. Είναι ενδεικτικό ότι σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ οι εγγεγραμμένοι άνεργοι τον Μάιο του 2020 αυξήθηκαν σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2019 κατά 233.559 (ποσοστό 25,13%) και έφτασαν τα 1.162.955 άτομα, από τους οποίους μόνο το 15,37% παίρνει το επίδομα της πείνας!

Καπιταλισμός σημαίνει βαρβαρότητα! Αυτή είναι η «επανεκκίνηση της οικονομίας» για την οποία μιλάει η κυβέρνηση, φέρνοντας «κατά ριπάς» νομοσχέδια, που στηρίζουν με επιδοτήσεις τους μεγάλους ομίλους. Από την άλλη οι εργαζόμενοι, όλοι αυτοί οι «αφανείς ήρωες» που με τη δουλειά τους κράτησαν πράγματι τη κοινωνία όρθια, τώρα ακούνε ότι πρέπει να κάνουν υπομονή, να βάλουν πλάτη για να ξεπεραστεί η νέα καπιταλιστική κρίση. Δεν πάει, βέβαια, πολύς καιρός από τότε που άκουγαν ότι πρέπει να «βάλουν πλάτη» για να σταθεροποιηθεί η ανάπτυξη. Μέσα σε λίγους μήνες, δηλαδή, έχουν διαπιστώσει ότι είτε σε ανάπτυξη, είτε σε κρίση, είτε σε έκτακτες συνθήκες, οι κυβερνήσεις και η εργοδοσία θα βρίσκουν το «αφήγημα» για να ζητούν να μειώσουν τις απαιτήσεις τους, να δεχτούν να ζουν με όρους πολύ πιο κάτω από τις ανάγκες και τις δυνατότητες της εποχής. Ο ΣΥΡΙΖΑ συναινεί ουσιαστικά σ’ αυτήν την πολιτική και συναγωνίζεται με την κυβέρνηση στο ποιος θα δώσει περισσότερο κρατικό χρήμα στις μεγάλες επιχειρήσεις, με τον «λογαριασμό» να στέλνεται, είτε τώρα είτε αργότερα, στους εργαζόμενους. Είναι ενδεικτική, για παράδειγμα, η κριτική που κάνει στην κυβέρνηση για το αντεργατικό πρόγραμμα «Συν-Εργασία», για το οποίο λέει ότι δεν ωφελεί αρκετά τους εργοδότες (!!!). Οι νέοι εργαζόμενοι, οι άνεργοι δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια απέναντι στην ισοπέδωση της ζωής και των δικαιωμάτων τους! Έχουν κάθε συμφέρον να δυναμώσουν τα σωματεία τους, που είναι τα μόνα τους στηρίγματα απέναντι στους εκβιασμούς και την τρομοκρατία της εργοδοσίας, να δυναμώσουν την ΚΝΕ στους χώρους δουλειάς, γιατί εκεί που είναι δυνα-

Στη μάχη με κάθε τρόπο για να πείσουμε περισσότερους νέους της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων ότι μπορούν και πρέπει από αφανείς ήρωες να γίνουν πρωταγωνιστές

τή η ΚΝΕ, είναι δυνατοί οι αγώνες των εργαζομένων. Η εργοδοσία και οι κυβερνήσεις της το γνωρίζουν αυτό και γι’ αυτό παίρνουν τα μέτρα τους, όπως κάνει τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ με το απαράδεκτο νομοσχέδιο που κατέθεσε για να περιορίσει το δικαίωμα στη διαδήλωση, όπως έκανε χθες ο ΣΥΡΙΖΑ με τον περιορισμό στο δικαίωμα στην απεργία!

Με σχέδιο, ευρηματικότητα και επιμονή, να φτάσει το μήνυμα της ΚΝΕ σε πολλούς περισσότερους! Η καμπάνια της ΚΝΕ για νέους εργαζομένους και ανέργους βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη σε όλη τη χώρα και θα διαρκέσει μέχρι τον Σεπτέμβρη. Η αφίσα και το κεντρικό τετρασέλιδο υλικό που ετοίμασε η ΚΝΕ για την καμπάνια είναι βασικά «όπλα» σε αυτή τη διαδικασία και γίνεται προσπάθεια να φτάσουν παντού. Όμως αυτό δεν αρκεί. Κάθε κλαδική και εδαφική Οργάνωση διαμορφώνει συγκεκριμένο σχέδιο παρέμβασης με στόχο: πολλοί νέοι εργαζόμενοι και άνεργοι να ακούσουν για πρώτη φορά από πρώτο χέρι τι λέει η ΚΝΕ, να δημιουργηθεί υποδομή και νέες επαφές σε χώρους δουλειάς που ως τώρα δεν υπήρχαν, να μετρηθούν πολλές νέες εγγραφές νέων εργαζομένων στα συνδικάτα, να στηθούν νέες επιτροπές αγώνα, οι πιο πρωτοπόροι νέοι να κάνουν το βήμα και να οργανωθούν στην ΚΝΕ. Δεν πρόκειται για εύκολους στόχους. Σίγουρα απαιτούν ανεβασμένους ρυθμούς δουλειάς, αλλά και μέτρα ώστε η δουλειά αυτή να «πιάνει τόπο». Καλή συζήτηση για το κεντρικό περιεχόμενο της καμπάνιας, αλλά και για τα ιδιαίτερα ζητήματα που θα επιλέξει να «ανοίξει»

κάθε οργάνωση ανάλογα με την κατάσταση που επικρατεί, την κοινωνική, ηλικιακή και κλαδική σύνθεση, τη συζήτηση που διεξάγεται και τα προβλήματα που απασχολούν στον χώρο ευθύνης της. Είναι προφανές ότι αυτά δεν είναι παντού τα ίδια. Χρειάζεται σχέδιο με κλιμάκωση που θα περιλαμβάνει: Ιεράρχηση για τους χώρους δουλειάς που θα επιλέξει κάθε οργάνωση να «χτυπήσει» ξανά και ξανά μέχρι να «ξεκουμπώσουν» οι εργαζόμενοι, να ανοίξει η συζήτηση, να αποκτηθούν επαφές. Ευρηματικότητα στις μορφές, αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών, των οπτικοακουστικών μέσων, του διαδικτύου. Επιλογή της κατάλληλης περιόδου για να διοργανωθεί μια πιο μαζική εκδήλωση-συζήτηση που θα έρθει να «μαζέψει» τη δουλειά που θα έχει προηγηθεί. Προφανώς όλο αυτό το διάστημα μέχρι τον Σεπτέμβρη θα προκύψουν πολλές καινούριες εξελίξεις, που δεν υπήρχαν όταν ετοιμάστηκαν τα κεντρικά υλικά της καμπάνιας ή όταν διαμορφώθηκε ο αρχικός προγραμματισμός της κάθε Οργάνωσης. Χρειάζεται, λοιπόν, ετοιμότητα για προσαρμογές στο σχέδιο, επεξεργασία νέων αιτημάτων, επιχειρημάτων και αιχμών, έκτακτες κινητοποιήσεις. Τέτοιο παράδειγμα είναι ο πρόσφατος θάνατος την ώρα της δουλειάς του 20χρονου φοιτητή που δούλευε ντελίβερι στην Ηλιούπολη. Ήταν άμεση η παρέμβαση της Τομεακής Οργάνωσης Επισιτισμού – Τουρισμού Αττικής της ΚΝΕ με μοτοπορεία και ανακοίνωση στην οποία θέτει τα αιτήματα που πρέπει επιτέλους να ικανοποιήσει το κράτος και η εργοδοσία ώστε να μην θρηνήσουμε άλλους νεκρούς εργαζόμενους στο οδόστρωμα. Βέβαια, και το ίδιο το «άνοιγμα» των οργανώσεων

Μοτοπορεία της Τομεακής Οργάνωσης Επισιτισμού Τουρισμού Αττικής της ΚΝΕ, Πέμπτη 25 Ιούνη, με αφορμή το θάνατο διανομέα στην Ηλιούπολη

στο πλαίσιο της καμπάνιας θα φέρνει στην επιφάνεια ζητήματα που θα δένουν με το κεντρικό περιεχόμενο. Αποκαλυπτικά είναι, για παράδειγμα, τα όσα ανέφεραν στα μέλη της ΚΝΕ εργαζόμενοι του ομίλου «Inditex» στον οποίο ανήκουν εμπορικές εταιρείες «Zara», «Bershka», «Pull & Bear» κ.ά. κατά τη διάρκεια των εξορμήσεων στο πλαίσιο της μέρας δράσης της Οργάνωσης Περιοχής Αττικής για τους εργαζόμενους στα εμπορικά καταστήματα, στις 27 Ιούνη. Όπως έλεγαν, δεν έχουν δει το μισθό τους τα τελευταία χρόνια να ξεπερνά τα 400 ευρώ, δουλεύουν και Κυριακές, δεν έχουν ζήσει διακοπές μακράς διάρκειας, γιορτές κ.λπ. Πρόσφατα μάλιστα ο όμιλος ανακοίνωσε ότι μέσα στο έτος 2021 θα κλείσουν 1.200 καταστήματα από τα 7.500 που έχει σε όλο τον κόσμο, τη στιγμή που ο ιδιοκτήτης του το 2016 ήταν ο δεύτερος πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου, με το κύκλο εργασιών της εταιρίας για το 2019 να διαμορφώνεται στα 519 εκατομμύρια ευρώ!

Στη μνήμη της Σωτηρίας! Στις 22 Ιούλη, οι οργανώσεις Σπουδάζουσας, καθώς και οι κλαδικές και εδαφικές οργανώσεις της ΚΝΕ στην Αττική τιμούν στην πράξη τη μνήμη και τη θυσία της συντρόφισσας Σωτηρίας Βασιλακοπούλου. Από νωρίς το πρωί εκείνης της μέρας θα βρεθούν σε δεκάδες εργοστάσια και χώρους δουλειάς της Αττικής για να μεταφέρουν το ανατρεπτικό μήνυμα της ΚΝΕ, το ίδιο μήνυμα που μετέφερε και η Σωτηρία στους εργάτες της ΕΤΜΑ τη μέρα που δολοφονήθηκε από τα τσιράκια της εργοδοσίας.

Οδηγητής



Ιούλης - Αύγουστος 2020

ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ

Θα ακυρωθεί στη πράξη! Η φωνή της νεολαίας δεν φιμώνεται!

κυβέρνηση της ΝΔ κατέθεσε προς ψήφιση στη Βουλή το νομοσχέδιο – τερατούργημα για τον περιορισμό και την απαγόρευση των διαδηλώσεων, που είχε εδώ και μήνες στα συρτάρια της. Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο κατά παραγγελία των καπιταλιστών, προκειμένου να έχουν «το κεφάλι τους ήσυχο» ότι και η πολιτική που φορτώνει «τα σπασμένα» της κρίσης τους στους «πολλούς» θα προχωρά, και «φύλλο» δεν θα «κουνιέται». Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά που αποδεικνύεται ότι η κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής πάει χέρι – χέρι με την ένταση της καταστολής.

Τι προβλέπει το νομοσχέδιο Το σκεπτικό που διαπερνά όλο το νομοσχέδιο είναι ότι κάθε λαϊκή κινητοποίηση διαταράσσει εξ’ ορισμού την «κοινωνικοοικονομική ζωή». Η αστυνομία χρίζεται ως ο απόλυτος κριτής -με μια σειρά από έννοιες και κριτήρια που μπορούν εύκολα να γίνουν «λάστιχο»- για το αν αυτή η διαταραχή μπορεί να γίνει «υπέρμετρη», οπότε έχει δικαίωμα να απαγορεύσει την πραγματοποίηση μιας συγκέντρωσης ή και να τη διαλύσει. Με άλλα λόγια, κάθε συγκέντρωση είναι εν δυνάμει απαγορευμένη, εκτός αν η αστυνομία κρίνει ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί! Μάλιστα, η συμμετοχή κάποιου σε συγκέντρωση που κατά τη γνώμη της αστυνομίας δεν έπρεπε να πραγματοποιηθεί θα είναι «ιδιώνυμο αδίκημα» και θα τιμωρείται με φυλάκιση 1 έτους. Ανοίγει, δηλαδή, ένας επικίνδυνος δρόμος για να τυλίγονται άνθρωποι «σε μια κόλλα χαρτί» χωρίς να έχουν διαπράξει το παραμικρό παράπτωμα, εκτός από το ότι… διεκδίκησαν κάποιο δικαίωμά τους ή διαμαρτυρήθηκαν για κάποια αδικία διαδηλώνοντας! Το νομοσχέδιο αντιμετωπίζει τις διαδηλώσεις περίπου ως… υπαίθριο ψυχαγωγικό δρώμενο, αφού προβλέπει ότι πρέπει να έχουν ένα φυσικό πρόσωπο ως «διοργανωτή» (ο οποίος θα έχει και οικονομική ευθύνη σε περίπτωση που προκληθούν ζημιές), καθορισμένο δρομολόγιο και «ώρα λήξης». Οι κινητοποιήσεις, όμως, προκηρύσσονται όταν και όποτε προκύψει λόγος -πολλές φορές και έκτακτα- διαρκούν όσο Με οργανωμένη πειθαρχία το εργατικό-λαϊκό κίνημα θα κάνει κουρελόχαρτο το νομοσχέδιο της κυβέρνησης

αποφασίσουν οι διαδηλωτές και κατευθύνονται όπου χρειάζεται ώστε να επιβληθεί το δίκιο των αιτημάτων τους! Άρα σκοπός του νομοσχεδίου δεν είναι η «ρύθμισή», αλλά η απαγόρευση των διαδηλώσεων ή η μετατροπή τους σε «καρικατούρα» διεκδίκησης, η καλλιέργεια φόβου σε όποιον σκέφτεται να διαδηλώσει. Ακόμα, είναι προφανές ότι σκοπεύουν να αξιοποιήσουν τη δράση των γνωστών τους προβοκατόρικων ομάδων για να πετύχουν την οικονομική εξόντωση εργατικών συνδικάτων, φοιτητικών συλλόγων, να συκοφαντήσουν το εργατικό-λαϊκό κίνημα.

Στους δρόμους βγαίνουμε γιατί οι λίγοι ταλαιπωρούν τους πολλούς! Από τη στιγμή που κατατέθηκε το νομοσχέδιο, η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της παρουσιάζουν τις ρυθμίσεις του ως «εφαρμογή του αυτονόητου», που έρχεται να βάλει τέλος στην ταλαιπωρία της πλειοψηφίας από τις μειοψηφίες. Αναπαράγουν συνεχώς το άθλιο ψέμα ότι «κάθε μέρα 40 άτομα κλείνουν όλο το κέντρο της Αθήνας» και ότι το νομοσχέδιο έχει αποκλειστικό στόχο να αντιμετωπιστεί αυτό. Καταρχήν, είναι προκλητικό να μιλούν για «μειοψηφίες» αυτοί που κυβερνούν με το 25% του εκλογικού σώματος. Αυτοί που θεωρούν σωστό και δίκαιο μόλις 500 επιχειρήσεις να έχουν καταγράψει κέρδη 12 δις ευρώ το 2018 ενώ το 50% των εργαζομένων να αμείβεται με λιγότερα από 800 ευρώ μεικτά, δηλαδή

«οι λίγοι να ταλαιπωρούν τους πολλούς». Αυτές τις μέρες όποιος επιχειρήσει να διασχίσει το κέντρο της Αθήνας περνά έναν Γολγοθά, όχι λόγω κάποιας συγκέντρωσης, αλλά εξαιτίας των πειραματισμών και τις διασπάθισης δημοσίου χρήματος στα οποία επιδίδεται η δημοτική αρχή της ΝΔ με τον λεγόμενο «μεγάλο περίπατο». Κάθε μέρα, χιλιάδες εργαζόμενοι και φοιτητές στοιβάζονται σαν τις σαρδέλες στα λεωφορεία και τους συρμούς, περιμένουν με τις ώρες στις στάσεις μέσα στον καύσωνα, όχι λόγω των διαδηλώσεων, αλλά εξαιτίας της άθλιας κατάστασης στην οποία βρίσκονται τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Ας αφήσουν, λοιπόν, την υποκρισία.

Δείχνουν τον φόβο τους Να τον κάνουμε πραγματικότητα! Οι εκμεταλλευτές και οι κυβερνήσεις τους ξέρουν καλά ότι το σύστημά τους πάσχει από αγιάτρευτες αντιφάσεις. Ότι όσο υπάρχει θα γεννά βαρβαρότητα και κρίσεις, σαν αυτή που έχει ήδη ξεσπάσει, οι οποίες θα προκαλούν δυσαρέσκεια και αντιδράσεις. Μπορεί σήμερα να μην νιώθουν απειλή από το επίπεδο στο οποίο βρίσκεται το εργατικό-λαϊκό κίνημα, ξέρουν όμως ότι «όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος» και παίρνουν τα μέτρα τους. Γι’ αυτό η ΕΕ μόλις λίγους μήνες πριν μιλούσε σε έκθεσή της για «λαϊκές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας» που μπορεί να αποτελέσουν κίνδυνο, έκθεση στην οποία ψήφισαν «υπέρ» οι ευρωβουλευτές της ΝΔ και «λευκό» οι του ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό μιλούν συνεχώς για τον κίνδυνο της «ριζοσπαστικοποίησης» και εντείνουν τον αντικομμουνισμό. Η πραγματική τους στόχευση και με αυτό το νομοσχέδιο είναι το ζωντανό, οργανωμένο εργατικό-λαϊκό κίνημα, τα εργατικά συνδικάτα που δίνουν τη μάχη στους χώρους δουλειάς και στους δρόμους ενάντια στην εκμετάλλευση, οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι συντονιστικές επιτροπές μαθητών που οργανώνουν τις διεκδικήσεις της νεολαίας για το δικαίωμα στη μόρφωση. Αυτό το κίνημα, δηλαδή, που μπορεί να μετατρέψει την αγανάκτηση σε μαζικό αγώνα με αντοχή, να του δώσει ανατρεπτικό περιεχόμενο με την πρωτοπόρα συμβολή των κομμουνιστών. Τους φόβους του συστήματος οι νέοι εργαζόμενοι, άνεργοι, οι μαθητές και οι φοιτητές έχουν κάθε συμφέρον να τους κάνουν πραγματικότητα. Το νομοσχέδιό τους θα πάει στα σκουπίδια. Ήδη έχουν αρχίσει να ξεδιπλώνονται μαζικές αντιδράσεις απέναντί του. Επόμενος μεγάλος σταθμός είναι το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στις 9 Ιούλη στις 8μμ, στο Σύνταγμα. Η φωνή της νεολαίας για τα σύγχρονα δικαιώματά της, η εναντίωσή σε κάθε αδικία, η απαίτηση για μια άλλη κοινωνία θα ακούγονται όλο και πιο δυνατά, είτε τους αρέσει είτε όχι!

ΕΡΓΑΤΙΚΆ ΑΤΥΧΉΜΑΤΑ

Όχι άλλο αίμα για τα κέρδη των αφεντικών!

ρίτη 23 Ιούνη το βράδυ ένα ακόμα παλικάρι 20 χρονών έχασε τη ζωή του την ώρα της δουλειάς. Ο Αλέξανδρος ήταν φοιτητής και ταυτόχρονα δούλευε ως διανομέας στην Ηλιούπολη. Μόνο τον περασμένο μήνα στη μαύρη λίστα των νεκρών εργαζομένων, που έχασαν τη ζωή τους την ώρα της δουλειάς προστέθηκαν ο 28χρονος Χρήστος από την Άρτα που πέθανε από ηλεκτροπληξία σε μεγάλο εργοστάσιο τροφίμων της περιοχής, ο 35χρονος ελασματουργός στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος, οικοδόμοι που βρήκαν τραγικό τέλος σε εργοτάξια και μεγάλα κατασκευαστικά έργα. Η οργάνωση Επισιτισμού-

Η «κακιά ώρα» των «απρόσεκτων εργαζομένων»… Μετά από κάθε θάνατο ή σοβαρό τραυματισμό εργαζομένου η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιευμάτων σε αστικά μέσα ενημέρωσης αλλά και οι εργοδότες που αξιοποιούν το νομοθετικό οπλοστάσιο που έχουν διαμορφώσει διαχρονικά οι κυβερνήσεις, μας «ενημερώνουν» ότι τα εργοδοτικά εγκλήματα είναι αποτέλεσμα του «ανθρώπινου λάθους», της «ελλιπούς κουλτούρας για την τήρηση των μέτρων ασφαλείας από εργοδότες και εργαζόμενους» κ.λπ. Έτσι για παράδειγμα όταν χάνει τη ζωή του ένας διανομέας θα διαβάσουμε πως «αν φόραγε κράνος μπορεί να είχε σωθεί» ή πως «φταίμε και εμείς σαν κοινωνία που παραγγέλνουμε όταν βρέχει και πιέζουμε για τους χρόνους παράδοσης». Λες και το πώς λειτουργεί ο κάθε διανομέας κατά τη διάρκεια της δουλειάς του δεν είναι αποτέλεσμα της εργοδοτικής πίεσης να φτάσει γρήγορα η παραγγελία, να εξυπηρετήσει όσο το δυνατόν περισσότερους σε λιγότερο χρόνο κ.λπ. Τα τελευταία 2 χρόνια πάνω από 30 είναι οι διανομείς που έχουν χάσει τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της παράδοσης! Το ΚΚΕ από τον Μάρτιο του 2019 σε ερώτηση που είχε καταθέσει στην τότε Υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ απαιτούσε να ληφθούν μέτρα που μετα-

Τουρισμού Αττικής της ΚΝΕ σε άμεση παρέμβαση της μετά το θάνατο του 20χρονου διανομέα βροντοφώναξε το σύνθημα «Για των αφεντικών το κέρδος στην άσφαλτο νεκροί, για ένα μεροκάματο ρισκάρουμε ζωή!». Οι νεκροί εργάτες δεν είναι νούμερα σε μια θλιβερή στατιστική. Είναι το αιμάτινο στίγμα ενός ακήρυχτου πολέμου των εκμεταλλευτών, που και την ανθρώπινη ζωή την αντιμετωπίζει με την λογική «κόστους-οφέλους». Η ζωή των εργαζομένων «κοστολογείται» σε αντιπαραβολή με το κόστος που έχει για τα αφεντικά η τήρηση των μέτρων προστασίας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.

ξύ άλλων περιλάμβαναν να απαγορευτεί η διανομή με δίκυκλο σε επικίνδυνες καιρικές συνθήκες, να οριοθετηθεί χιλιομετρικά η εμβέλεια διανομής των καταστημάτων, όλος ο εξοπλισμός να παρέχεται από την επιχείρηση, να υπάρξει ολοκληρωμένη μελέτη για την καταλληλότητα του εξοπλισμού και των μέσων μεταφοράς και μια σειρά ζητήματα σχετικά με τους όρους εργασίας και ασφάλισης στους διανομείς. Ποιος έχει την ευθύνη που δεν νομοθετούνται τέτοιου είδους μέτρα; Βάφουν ή όχι τα χέρια τους με αίμα οι κυβερνήσεις που αντί να λύνουν ακόμα και αυτά τα ελάχιστα μέτρα προφύλαξης έχουν το θράσος από τη μια να αποκαλούν τους διανομείς «αφανείς ήρωες με τα μηχανάκια» και από την άλλη να μην τους εντάσσουν στη λίστα με τα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα;

Ένας ακήρυχτος πόλεμος Σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους σε όλο τον κόσμο 2 εκατομμύρια εργαζόμενοι από εργατικά ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες. Ένας εργαζόμενος κάθε 15 δευτερόλεπτα! Το κεφάλαιο αντιμετωπίζει τον εργάτη σαν τον απαραίτητο όρο για τη δημιουργία

του πολυπόθητου κέρδους. Μπροστά στην αύξηση του ποσοστού του κέρδους δεν υπάρχει έγκλημα που το κεφάλαιο δεν μπορεί να κάνει. Τα μέτρα που διαχρονικά παίρνει η κάθε κυβέρνηση για τον «εκσυγχρονισμό της αγοράς εργασίας» για την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας» ανοίγουν τον δρόμο στο να μετατρέπονται οι χώροι δουλειάς σε πραγματικά κάτεργα. Η αύξηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, οι ενοικιαζόμενοι και εργολαβικοί εργαζόμενοι, τα νέα παιδιά που κάνουν μαθητεία δεν εξυπηρετούν μόνο το να καλύπτει η εργοδοσία και το αστικό κράτος διαρκείς ανάγκες όχι με μόνιμο τρόπο δίνοντας σε αυτές τις κατηγορίες εργαζομένων μισθούς πείνας. Η πανσπερμία των εργασιακών σχέσεων σε κάθε επιχείρηση σχετίζεται και με το κατά πόσο ο κάθε εργαζόμενος είναι επαρκώς εκπαιδευμένος και εξοικειωμένος με το αντικείμενο της εργασίας του ώστε να μπορεί να εργάζεται με ασφάλεια, με το ποιος έχει την ευθύνη να διασφαλίσει τα παραπάνω. Η άνοδος της παραγωγικότητας σε κάθε επιχείρηση σχετίζεται με την εντατικοποίηση των όρων δουλειάς, με την μείωση του αριθμού των εργαζομένων σε κάθε «πόστο» με αποτέλεσμα ένας εργαζόμενος να ανταποκρίνεται σε 2-3 θέσεις εργασίας.

'Ομως στην άκρια της πόλης βρίσκετ' η φάμπρικα,

Οδηγητής

Παράλληλα ο μεγάλος πόθος που έχουν οι βιομήχανοι για γενίκευση της τηλεργασίας, που με απαίτηση τους γιγαντώθηκε την περίοδο της πανδημίας, εκτιμώντας ότι θα σηματοδοτήσει ένα άλμα 50% στην παραγωγικότητα σε συγκεκριμένους κλάδους, ξεκαθαρίζεται ότι θα εξασφαλιστεί με εργαζόμενους που θα δουλεύουν από το σπίτι ακόμα και άρρωστοι, με αφόρητη ψυχολογική πίεση αφού θα είναι όλο το 24ωρο διαθέσιμοι στον εργοδότη με ο,τι επιπτώσεις έχει αυτό στη νοητική, ψυχική αλλά και σωματική τους κόπωση. Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν μέσα στα πλαίσια της απουσίας ελέγχων από τα αρμόδια όργανα επιθεώρησης των όρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλείας, που παραμένουν υποστελεχωμένα, αλλά και ενός νομοθετικού οπλοστασίου που πολύπλευρα δίνει το «πράσινο φώς» στην εργοδοσία να ξεσαλώνει. Είναι χαρακτηριστικό πως μέσα στην περίοδο της πανδημίας το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας «μπήκε» σε εκ περιτροπής εργασία, με αποτέλεσμα το κάθε του τμήμα στην Αττική να έχει 1-2 επιθεωρητές καθιστώντας αδύνατο τον έλεγχο οπουδήποτε. Πάλι μέσα στην πανδημία η κυβέρνηση έδωσε τη δυνατότητα να επιτελούν το ρόλο του γιατρού εργασίας γιατροί που δεν έχουν ειδικευτεί σε αυτήν με αποτέλεσμα να ακυρώνουν στην πράξη την συγκεκριμένη ιατρική ειδικότητα. Στη Ζώνη Περάματος έχουν γίνει τρία εργατικά ατυχήματα μόνο μέσα στον Ιούνη και συνεχίζουν στη πράξη να μην μπορούν να λειτουργούν οι μεικτές επιτροπές ελέγχου, αν και τα σωματεία το έχουν επανειλημμένα καταγγείλει. Ένα αποκαλυπτικό παράδειγμα για το τι σημάνει πως το νομοθετικό έργο των κυβερνήσεων στρώνει το έδαφος για τα εργοδοτικά εγκλήματα, με τραγικό συμβολισμό, είναι το εξής: 1η του Δεκέμβρη το 2016 μια 38χρονη λογίστρια έχανε τη ζωή της στα «Εverest» της πλ. Βικτωρίας μετά από έκρηξη που σημειώθηκε κατά τη διάρκεια εργασιών που απαιτούσαν τη χρήση φλόγας, με την εργοδοσία να μην εκκενώνει ούτε το υπόγειο που γίνονταν οι εργασίες, δίπλα στο χώρο που δούλευε η λογίστρια. Λίγες ώρες πριν η τότε κυβέρνηση περνούσε διατάξεις και προαπαιτούμενα που καταργούσαν την αρχή της προφύλαξης και τους προληπτικούς ελέγχους μέτρων ασφαλείας (πυρασφάλεια κ.λπ.) και υγιεινής στις επιχειρήσεις, θεωρώντας τους εμπόδιο στην επιχειρηματική δράση!

Δεν επιτρέπουμε να γίνει ο θάνατος συνήθεια Οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, ο κάθε καπιταλιστής και το κράτος τους σίγουρα δεν θυμούνται τα χιλιάδες εγκλήματα που προκαλεί ο εκμεταλλευτικός τρόπος οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας. Δεν έχει χάσει τη ζωή του κανένας από δαύτους από έκρηξη σε δεξαμενή ναυπηγείου, από ηλεκτροπληξία κάνοντας εργασίες σε εργοστάσιο ή πέφτοντας από σκαλωσιές.

Αυτοί που σκοτώνονται και σακατεύονται στους χώρους δουλειάς είναι τα αδέλφια, οι σύζυγοι, οι πατεράδες και μανάδες μας, οι μονάκριβοι συνάδελφοι του κάθε εργαζόμενου. Εμείς δεν τους ξεχνάμε και δυναμώνουμε τους αγώνες μας. Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ που έχουν χάσει όλα αυτά τα χρόνια πάνω 80 παλικάρια μέσα στη «λάβα» της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης δίνουν έναν τιτάνιο αγώνα για την επιβίωσή τους κόντρα στους σχεδιασμούς κυβέρνησης και επιχειρηματικών συμφερόντων, στη πράξη τιμούν τους νεκρούς συναδέλφους τους που σε ορισμένες εκ των οικογενειών τους ακόμα δεν έχει δοθεί αποζημίωση! Οι χιλιάδες εργαζόμενοι στους ΟΤΑ, στο τομέα της καθαριότητας που μετρούν δεκάδες νεκρούς μέσα σε λίγα χρόνια, συνεχίζουν να παλεύουν ώστε να εξασφαλιστεί ακόμα και το πιο απλό: να μην πηγαίνουν στη δουλειά ανεμβολίαστοι αντιμετωπίζοντας μεγάλους κινδύνους από μολυσματικές ασθένειες, να γυρίζουν μετά τη βάρδια τους στην οικογένεια τους ζωντανοί. Χιλιάδες οικοδόμοι μέσα από τα συνδικάτα τους πραγματοποιούν στάσεις εργασίας και απεργίες όταν μέσα σε λίγες μέρες χάνουν 2 συναδέλφους τους στο ίδιο έργο της ίδιας κατασκευαστικής εταιρείας, καταφέρνουν να συγκρατούν την ασυδοσία της εργοδοσίας, να αποσπούν κατακτήσεις. Σε δεκάδες βιομηχανικές μονάδες που οι εργάτες έχουν δει συναδέλφους να χάνουν κομμάτια από τη σάρκα τους μέσα στα γρανάζια των μηχανών γίνεται προσπάθεια να στηθούν επιτροπές υγιεινής και ασφάλειας των σωματείων. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Ζώντας το 2020 και «κοιτώντας» πίσω στις αρχές του 20ού αιώνα θα μας προκαλούσε φρίκη να βλέπαμε τα παιδιά να εργάζονται κατά εκατομμύρια επειδή τα λεπτά τους χέρια ήταν κατάλληλα για τις κλωστοϋφαντουργικές μηχανές. Το κεφάλαιο από την αρχή της ύπαρξής του είναι βουτηγμένο στο αίμα και την εξαθλίωση των εργατών. Συναντάς εικόνες από τις συνθήκες διαβίωσης σε μεγαλουπόλεις της Αγγλίας και της Αμερικής και οι άνθρωποι σου μοιάζουν για ζωντανοί-νεκροί. Θα περίμενε κανείς πως σήμερα που ο εργαζόμενος άνθρωπος έχει κατακτήσει υψηλό επίπεδο ειδίκευσης και εκπαίδευσης για μια σειρά αντικείμενα, που οι εργοστασιακές μηχανές ξεκινούν και παύουν τη λειτουργιά τους με φωτοκύτταρα, και για κάθε διαδικασία παραγωγής υπάρχουν και μια σειρά από πιστοποιήσεις και επιστημονικά πρωτόκολλα που καθορίζουν την ασφαλή λειτουργία, τα εργοστάσια θα σταματούσαν να ποτίζονται με το αίμα των εργατών. Όμως στον 21ο αιώνα κριτήριο της παραγωγής και κατ΄ επέκταση οργάνωσης της εργασίας είναι το καπιταλιστικό κέρδος! Οι νεοι κομμουνιστές θα κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να σταματήσει να θεωρείται μονόδρομος η βαρβαρότητα, να ανοίξει ο δρόμος για τη ζωή που μας αξίζει, τον Σοσιαλισμό.



Ιούλης - Αύγουστος 2020

Κλίνουμε το γόνυ στους αγαπημένους, στους νεκρούς της τάξης μας Τα αποκαλυπτήρια του μνημείου στη Ζώνη έγιναν 30 Απριλίου του 2009. Τα άψυχα κορμιά των εργατών από το 2000 μέχρι και εκείνη τη μέρα ήταν 23. Στη μνήμη όλων αυτών, με την καθοριστική συμβολή του πατέρα ενός 23χρονου παλικαριού, του Βασίλη Ηρακλέους, που έχασε τη ζωή του τη πρώτη μέρα που πήγε για μεροκάματο στη Ζώνη το 2007 μετά από ένα ακόμα εργοδοτικό έγκλημα, σηκώθηκε το επιβλητικό μνημείο. Θυμίζει το χρέος της εργατικής τάξης να καταργήσει την αιτία των δολοφονιών στους τόπους δουλειάς, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ήταν το πρώτο μνημείο που στήθηκε μέσα σε χώρο δουλειάς, μεγάλη υπόσχεση προς όλους τους νεκρούς και σακατεμένους της τάξης μας, πως οι φονιάδες δεν θα μείνουν ατιμώρητοι.

που κόκαλα αλέθει η ματωμένη γεννήτρια της υπεραξίας Μπ. Μπρεχτ

Μήνυμα αντεπίθεσης από την «κόκκινη κατασκήνωση» στο Στόμιο Λάρισας!

ένουμε δυνατοί, περνάμε στην αντεπίθεση! Με το ΚΚΕ για το σοσιαλισμό!» Με αυτό το σύνθημα η ΚΝΕ καλεί και φέτος τους νέους και τις νέες από όλη την Ελλάδα να συμμετέχουν στο 29ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο που θα πραγματοποιηθεί στο Στόμιο της Λάρισας στις 17-19 Ιούλη. Ήδη οι οργανώσεις προετοιμάζονται πυρετωδώς για την επιτυχημένη διεξαγωγή του, ιεραρχώντας τη φετινή χρονιά και τα υγειονομικάπροστατευτικά μέτρα που πρέπει να τηρηθούν. Το μεγάλο αυτό αντάμωμα νεολαίας θα αποτελέσει δυναμική πολιτική πα-

ρέμβαση του Κόμματος και της ΚΝΕ στις εξελίξεις. Η πλούσια δραστηριότητά του, θα μας γεμίσει ακόμα μια χρόνια με δύναμη και επαναστατική αισιοδοξία για τους αγώνες που έχουν ήδη ξεκινήσει, ώστε να μην πληρώσει ο λαός τη νέα οικονομική καπιταλιστική κρίση, αλλά και τους σφοδρούς ανταγωνισμούς για τη μοιρασιά των πλουτοπαραγωγικών πηγών που μαίνονται στην περιοχή μας. Σαλπίζουμε την αντεπίθεση με τη μεγάλη συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί στις 18 Ιούλη στις 20:00 στο χώρο της κατασκήνωσης με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα.

Το Διήμερο είναι μια ακόμα απόδειξη ότι μείναμε και μένουμε δυνατοί! Με γνώμονα την «πειθαρχημένη απειθαρχία» συνεχίζουμε να σπάμε τη «σιγή νεκροταφείου» που προσπαθεί να επιβάλει η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα με αφορμή την πανδημία, για να μην ακουστεί η αλήθεια από τη σκοπιά των εργατικών λαϊκών συμφερόντων για τις πυκνές εξελίξεις. Όπως αποδείχθηκε και την πρωτομαγιά, το Κόμμα και η ΚΝΕ με «οδηγό» τις αρετές της οργανωτικότητας, της συλλογικότητας, της εθελοντικής στράτευσης για τον κοινό σκοπό, την επαγρύπνηση και την ετοιμότητα που απορρέουν από τον πρωτοπόρο ρόλο του ΚΚΕ στην καθοδήγηση της εργατικής τάξης και του λαού στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης, παίρνουν όλα τα μέτρα. Θα τηρηθεί κατά γράμμα το υγειονομικό πρωτόκολλο σύμφωνα με τις οδηγίες επιστημόνων, θα υπάρχει ενισχυμένη και κατάλληλα προετοιμασμένη ομάδα από γιατρούς, ενώ ήδη γίνονται όλες οι απαραίτητες ενέργειες για τις υποδομές υγιεινής που θα υπάρχουν στο χώρο, τα ενισχυμένα μέτρα καθαριότητας κ.λπ. Έτσι θα περιφρουρήσουμε την Οργάνωσή μας και θα απολαύσουμε το Διήμερο. Επιπλέον μαζί με τις στιγμές χαλάρωσης που είναι απαραίτητες γα όλους μας: • Θα συζητήσουμε για τα φιτίλια που ανάβουν οι

επανδρωμένα αεροσκάφη που σαρώνουν όλη την περιοχή από τη Συρία, μέχρι την Ουκρανία και στο Στεφανοβίκειο Μαγνησίας εκπαιδεύονται τα επιθετικά ελικόπτερα των ΗΠΑ. • Θα διασκεδάσουμε με ωραία μουσικά αφιερώματα και συναυλίες, θα συμμετέχουμε στα αθλητικά τουρνουά που θα διεξαχθούν και θα χαλαρώσουμε στη μεγάλη παραλία του Στομίου. • Θα μάθουμε για τα ιστορικά μονοπάτια του καπετάν Γιώτη (Χαρίλαου Φλωράκη), θα νιώσουμε τα βήματα των ανταρτών του ΔΣΕ. ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Για τα σχέδια συνδιαχείρησης του Αιγαίου που προχωρούν με τις ευλογίες αυτών των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, αλλά και για την εμπλοκή της χώρας μας στους δολοφονικούς σχεδιασμούς τους. Μπορούμε να γνωρίσουμε τις αιτίες των οικονομικών κρίσεων, των πολέμων και των σφοδρών ανταγωνισμών, να απαντήσουμε σε ερωτήματα και προβληματισμούς που υπάρχουν στη νεολαία. • Θα απαιτήσουμε να φύγουν από τη χώρα μας οι βάσεις του θανάτου. Στη Θεσσαλία τους έχει παραχωρηθεί έδαφος για τις βρωμοδουλειές τους, αφού στη Λάρισα εδρεύει το Ελληνικό Στρατηγείο Επιχειρήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σταθμεύουν αμερικανικά μη

Το Κόκκινο Αερόστατο θα προσγειωθεί στο Στόμιο... ...για να γεμίσει χαρά τους μικρούς φίλους της ΚΝΕ. Και φέτος οι μικρότερες ηλικίες θα απολαύσουν το 29ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο μέσα από τη δραστηριότητά τους που περιλαμβάνει ομαδικά, διαδραστικά παιχνίδια και θα αφήσουν το στίγμα τους φωνάζοντας μαζί με την ΚΝΕ ότι θέλουν ένα κόσμο χωρίς πολέμους, φτώχεια και δυστυχία! Η κατασκήνωση και το πρόγραμμα έχουν σχεδιαστεί με κριτήριο την ασφάλεια και υγιεινή των παιδιών.

Οδηγητής



Ιούλης - Αύγουστος 2020

Τιμάμε την ανταρτομάνα Θεσσαλία Η Θεσσαλία είχε τη δική της συνεισφορά στις μεγάλες στιγμές της ταξικής πάλης στη δεκαετία του 1940. Ξεχωρίζουμε δύο ιστορικά γεγονότα από αυτή την κρίσιμη δεκαετία που αναδεικνύουν το βαρύ ιστορικό και αγωνιστικό φορτίο της περιοχής.

Το παράνομο τυπογραφείο στα Αμπελάκια Ο παραδοσιακός αυτός οικισμός είναι γνωστός ήδη από τον 18ο αιώνα λόγω της οικονομικής δραστηριότητάς του. Στην κατοχή έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Αντίσταση, αφού εκεί ιδρύθηκε ένα από τα καλύτερα οργανωμένα παράνομα τυπογραφεία. Ήταν Αύγουστος του 1942 όταν η Κομματική Οργάνωση Αμπελακίων του ΚΚΕ ανέθεσε στον Θανάση Χαμαϊδή (Δαυλό) τη δημιουργία τυπογραφείου στο σπίτι του, στα Αμπελάκια. Η ύπαρξη του καθορίστηκε από τη γιγάντωση του αντάρτικου στον Κίσσαβο και τον Όλυμπο, αφού χρειαζόταν ένας μηχανισμός για τη διαφώτιση του λαού και την απόκρουση της αντίπαλης προπαγάνδας. Από τη μυστική κρύπτη αυτού του χωριατόσπιτου εκδόθηκαν πάνω από 80 εφημερίδες του ΕΑΜ, 58 του ΚΚΕ, πάνω από 160 περιοδικά της ΕΠΟΝ, δεκάδες Δελτία Ειδήσεων, βιβλιαράκια, χιλιάδες προκηρύξεις και τρικ. Το πλήθος των αντιστασιακών εντύπων που εκδόθηκαν στη Θεσσαλία είναι πρωτοφανές και δεν παρουσιάστηκε πουθενά αλλού.

Υλικό που βρέθηκε στο τυπογραφείο. Οι μαθητές θα έχουν την ευκαιρία να το δουν κατά την επίσκεψη που θα πραγματοποιήσουν, στο Μουσείο Αμπελακίων Περιόδου 1940-1949

Ο ΔΣΕ στο Πήλιο Μετά την ήττα και τη συγκροτημένη υποχώρηση του ΔΣΕ στις Λαϊκές Δημοκρατίες έμειναν μικροί αποκομμένοι θύλακες μαχητών σε διάφορα σημεία της χώρας. Στο Πήλιο μερικές δεκάδες μαχητές έδωσαν κυριολεκτικά μάχη για να επιβιώσουν και να υλοποιήσουν τις κομματικές αποφάσεις κάτω από τη μύτη του νικητή πλέον εχθρού. Η σχετικά άγνωστη ηρωική προσπάθειά τους καταγράφεται στο βιβλίο του στελέχους του ΚΚΕ και του ΔΣΕ, Γιώργη Τρικαλινού, «292 ημέρες μετά το Γράμμο-Βίτσι». Οι ιστορίες που καταγράφονται στο μικρό αυτό βιβλίο διδάσκουν στις σύγχρονες γενιές κομμουνιστών και κομμουνιστριών το θάρρος, την επαναστατική πειθαρχία και τη δύναμη που πηγάζει από την πίστη στο σκοπό της κοινωνικής απελευθέρωσης. Η συνειδητοποίηση της ανωτερότητας του σκοπού τους από τους μαχητές του ΔΣΕ τους έδινε την αντοχή να συνεχίσουν ακόμα και στον πιο αρνητικό συσχετισμό. Οι μαχητές του Πηλίου, περίπου 50 μάχιμοι αντάρτες και άλλοι 150 σε βοηθητικές υπηρεσίες τον Αύγουστο του 1949, ανήκαν σε διάφορες ομάδες που αμέσως μετά την ήττα του ΔΣΕ συγκρότησαν το Αρχηγείο Πηλίου με επικεφαλής τους Περικλή (Θεολόγης Θεολόγου) και Γιώργη Τρικαλινό. Ο τελευταίος γράφει στο βιβλίο του για την περίοδο: «Ο πόλεμος που έληξε στα τέλη Αυγούστου του 1949(...) δεν έληξε για ‘μάς που βρεθήκαμε στο Πήλιο. Τώρα αντιμετωπίζαμε όλες τις δυνάμεις του κυβερνητικού στρατού, τη μανία των ΜΑΫδων και των συμμοριτών της δεξιάς, που ήθελαν να μας εξοντώσουν (...) Το σύνθημα τότε ήταν: Σκοτώστε τους κομμουνιστές συμμορίτες, μην τους παραδίνετε.» Περιγράφοντας τις εναντίον τους εκκαθαριστικές επιχειρήσεις ο σύντροφος Τρικαλινός μας λέει:

«Στις επιχειρήσεις αυτές δεν είχαμε απώλειες, ενώ ο αντίπαλος είχε σοβαρές. Δοκιμαστήκαμε όμως σ’ αυτές και το ηθικό και η δύναμη των ανταρτών. Παρά την ήττα και την υποχώρηση του ΔΣΕ στο Γράμμο-Βίτσι, το ηθικό των τμημάτων μας εξακολουθούσε να είναι ακμαίο, παρ’ όλο που είχαμε συνεχή κυνηγητά από μεγάλες δυνάμεις του στρατού, χωροφυλάκων και ΜΑΫδων (...)» Λίγες σελίδες παρακάτω φτάνουμε στο Δεκέμβρη του ‘49: «Ο εχθρός (...) ξέρει ότι υπάρχουν εδώ δυνάμεις του ΔΣΕ (...). Κάθε μέρα ξεκινά πότε από τη Ζαγορά, πότε από τα Κανάλια ή το Βόλο και χτενίζει το Πήλιο, ιδιαίτερα την περιοχή του Β. Πηλίου, όπου υπολογίζει ότι βρισκόμαστε εμείς. Καταστρέφει κάθε τι, για να δυσκολέψει τη ζωή μας

Η πλακέτα που τοποθετήθηκε προς τιμήν των μαχητών του ΔΣΕ στο Πήλιο σε εκδήλωση της ΤΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ το 2017.

(...). Η δική μας θέση είναι πολύ δύσκολη. Είμαστε υποχρεωμένοι κάθε μέρα, κάθε στιγμή ν’ αγρυπνούμε, να παίρνουμε μέτρα ασφαλείας, να ελισσόμαστε ν’ αποφεύγουμε τον κλοιό που κάθε μέρα δημιουργούσε ο αντίπαλος.» Καμιά φορά έσπαγαν τον κλοιό και μια χούφτα άνθρωποι ξεφτίλιζαν τους μηχανισμούς της αστικής τάξης που τόσο δολοφονικά είχαν φερθεί στον αγωνιστή λαό και το Κόμμα του, το ΚΚΕ, όλα αυτά τα χρόνια: «Ο αντίπαλος είχε ασφαλώς την πρωτοβουλία στις κινήσεις κι εμείς βρισκόμαστε σε κατάσταση άμυνας. Αλλά ήταν στιγμές που την παίρναμε αυτή την πρωτοβουλία, ενεργώντας αιφνιδιαστικά σε χώρους που δεν μας περίμενε, πραγματοποιώντας εμφανίσεις σε διάφορα χωριά έξω από τον κλοιό και τον φέρναμε σε δύσκολη κατάσταση και αμηχανία. Έτσι, ενώ είχαμε πιάσει όλο το Βόρειο Πήλιο και νόμιζε πως μας είχε κυκλωμένους από παντού, εμείς το βράδυ της 24ης του Απρίλη 1950, μπήκαμε στα ακριανά σπίτια της Ζαγοράς, μιλήσαμε με τους κατοίκους για τους σκοπούς του αγώνα του ΔΣΕ και δεχτήκαμε πολλά τρόφιμα(...). Άλλη φορά πάλι, το Μάη του 1950, όντας κυκλωμένη από παντού, η ομάδα μας έκανε την εμφάνισή της στη Μακρυνίτσα, που βρισκόταν έξω από τον κλοιό του κυβερνητικού στρατού, μίλησε στους κατοίκους και συγκέντρωσε τρόφιμα.» 18 κατάφεραν να περάσουν πεζοί στη Λ.Δ. Αλβανίας τον Ιούνη του 1950. Πρόκειται για κατόρθωμα αν σκεφτούμε πως επί 10 μήνες κινούνταν περικυκλωμένοι από εχθρικά πυρά που απέβλεπαν στην εξόντωση τους. Η συγκλονιστική θυσία των υπόλοιπων δεν πήγε χαμένη. Επιστρέφουμε συχνά-πυκνά στα λημέρια τους νικητές, γιατί κρατάμε ψηλά τη σημαία του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, μέχρι την τελική νίκη!

Το «αναπτυξιακό θαύμα» του Σκορπιού… φυλακή για τους εργαζόμενους Σε ένα από τα πιο πολυδιαφημισμένα «θαύματα» της καπιταλιστικής ανάπτυξης της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, το πολυτελές θέρετρο του Ρώσου μεγιστάνα Ντ. Ριμπολόβλεφ, στον Σκορπιό, οι εργαζόμενοι ζουν στην κυριολεξία φυλακισμένοι! Με πρόσχημα τα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας βρίσκονται έγκλειστοι σε γνωστό ξενοδοχείο στο Νυδρί το οποίο έχει ναυλωθεί γι’ αυτό το σκοπό και φυλάσσεται από εταιρεία security, χωρίς να επιτρέπεται καμία επικοινωνία με το φιλικό, το συγγενικό περιβάλλον. Ταυτόχρονα, δεν ισχύει καμιά συλλογική σύμβαση εργασίας, κανένα εργατικό δικαίωμα. Αυτή η πολυδιαφημισμένη επένδυση στο νησί του Σκορπιού είναι ο καθρέφτης της ανάπτυξης, όπως την ονειρεύονται οι μεγαλοεπιχειρηματίες, και τα κόμματα που τους υπηρετούν. Τεράστια κέρδη για τους ιδιοκτήτες και «γαλέρα» για τους εργαζόμενους.

Μια ευχάριστη έκπληξη! Ένας Ρώσος φωτογράφος χρησιμοποίησε το drone του και φωτογράφισε το όνομα του Β.Ι. Λένιν γραμμένο με τεράστια γράμματα από... πεύκα και έλατα σε περιοχή της Σιβηρίας! Αυτό το γεωγλυφικό προς τιμήν του ηγέτη της Οκτωβριανής Επανάστασης δημιουργήθηκε κάποια στιγμή στη δεκαετία του 1970 από Σοβιετικούς, στην περιοχή Ομσκ της νοτιοδυτικής Σιβηρίας. Περισσότερα από 50 παρόμοια γεωγλυφικά υπάρχουν στα εδάφη της πρώην ΕΣΣΔ, αλλά κανείς δεν γνωρίζει πού ακριβώς.

Σε ποιο έδαφος; Με τη σοκαριστική υπόθεση του ψευτογιατρού που, μεταξύ άλλων, έπειθε βαριά αρρώστους, ακόμα και παιδία, να σταματήσουν τη θεραπεία τους και να παίρνουν τα «ματζούνια» που τους έδινε, με αποτέλεσμα να χάνουν τη ζωή τους, αναδεικνύεται η εξής σοβαρή πλευρά: Ποιο είναι το έδαφος στο οποίο καταφέρνουν να «ανθίζουν» τέτοιες περιπτώσεις; Αυτό δεν είναι άλλο από την εμπορευματοποιημένη Υγεία, όπου οι ασθενείς αντιμετωπίζονται σαν πελάτες. Ο συγκεκριμένος απατεώνας αλώνιζε σε ιδιωτικές κλινικές και διαγνωστικά κέντρα και συνόδευε ασθενείς, πρώτα στο ταμείο, παίρνοντας και αυτός το ...κατιτίς του. Σε ένα τέτοιο σύστημα, όπου κυριαρχεί η κερδοφορία πάνω στον ανθρώπινο πόνο, μπορούν τόσο άνετα να κινούνται τέτοιοι τύποι. Γιατί αν φέρνουν πελατεία στους κλινικάρχες, τα υπόλοιπα περισσεύουν ή μόνο από τύχη αποκαλύπτονται. Και βέβαια οι τεράστιες ελλείψεις στο κρατικό Σύστημα Υγείας, η αγωνία που βιώνουν οι ασθενείς και οι συγγενείς τους, το γεγονός ότι είναι καθεστώς να πληρώνεις ακόμα και για τα στοιχειώδη στα νοσοκομεία, αποτελούν το καλύτερο έδαφος για απατεώνες...

Γροθιά στο στομάχι… …ήταν η είδηση ότι 9χρονο κοριτσάκι στην Ρόδο λιποθύμησε από την πείνα μέσα σε φούρνο, μπροστά στην μητέρα της. Η μητέρα ήταν άνεργη ξενοδοχοϋπάλληλος στην Ρόδο, μία από τους χιλιάδες που συντέλεσαν στο «τουριστικό θαύμα» των προηγούμενων χρόνων και τώρα έχουν πεταχτεί στο δρόμο, αφού πολλά ξενοδοχεία παραμένουν κλειστά. Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο του συστήματος της εκμετάλλευσης: Από την μία χλιδάτα ξενοδοχεία, απρόσιτα για τον λαό και τη νεολαία, τα οποία οι ιδιοκτήτες τους προτιμούν να κρατήσουν κλειστά όταν δεν τους αποφέρουν τα αναμενόμενα κέρδη. Από την άλλη οι ξενοδοχοϋπάλληλοι, πότε να ξεζουμίζονται στη δουλειά και πότε να μην μπορούν να ταΐσουν τα παιδιά τους.

Θα μας κουφάνουν! Στις 22 Ιούνη πραγματοποιήθηκε συμβολικός αποκλεισμός της χωματερής στη Φυλή. Στους συμμετέχοντες μάθαμε πως ήταν και η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ μαζί με δημοτικούς συμβούλους του κόμματός τους στην περιοχή. Δικαίωμά τους να μην θέλουν τη χωματερή, όπως δεν τη θέλει συνολικά και ο λαός της Δυτικής Αθήνας, γι’ αυτό και παλεύει με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές για να κλείσει αυτό το αίσχος. Όμως στην προκειμένη περίπτωση δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: οι συγκεκριμένοι ή δεν ψήφισαν την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στην περιφέρεια Αττικής, που μαζί με τον Πατούλη και τον Τζήμερο αποφάσισαν τον περασμένο Οκτώβρη να δημιουργηθεί νέα χωματερή στη Φυλή, ή αν το έκαναν μάλλον πάσχουν από διπολική διαταραχή. Άλλη εξήγηση δεν υπάρχει.

Χέρι - χέρι... Τις ψήφους της παράταξης του ναζιστή Κασιδιάρη χρειάστηκε η δημοτική αρχή Μπακογιάννη στην Αθήνα προκειμένου να μην αρθεί η κατάπτυστη απόφαση του αντιδημάρχου που αδειοδοτεί την δουλειά και τα Σάββατα στις φαρμακαποθήκες. Έτσι το «φιλελεύθερο» και «μετριοπαθές» προφίλ που προσπαθεί να χτίσει η δημοτική αρχή πήγε... περίπατο, καθώς αποδεικνύεται ότι όσοι στηρίζουν τις ανάγκες για την κερδοφορία του κεφαλαίου, δεν ενοχλούνται καθόλου να συμπορευτούν με τους φασίστες απέναντι στα δικαιώματα των εργαζομένων.

Οδηγητής



Ιούλης - Αύγουστος 2020

«Ο καπιταλισμός δεν είναι ποινικό αδίκημα» Η παραπάνω φράση ανήκει στον πρώην υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκο Παππά και ακούγεται στην ηχογραφημένη συνομιλία του με τον Ισραηλινό μεγαλοεπιχειρηματία Σάμπι Μιωνή, την οποία δημοσιοποίησε πρόσφατα ο δεύτερος. Η συνομιλία είναι αποκαλυπτική του ύφους και του χαρακτήρα των συζητήσεων ανάμεσα σε εκπροσώπους των επιχειρηματικών ομίλων και αστούς πολιτικούς. Όλα μπαίνουν στο τραπέζι: Επιχειρηματικά συμφέροντα και πως θα εξυπηρετηθούν επενδυτικά σχέδια, γεωπολιτικές συμφωνίες, ζητήματα που σχετίζονται με εξελίξεις στο αστικό πολιτικό σύστημα κ.λπ. Σε τέτοιες συναντήσεις πολλές φορές λαμβάνονται αποφάσεις που επικυρώνονται αργότερα πολιτικά. Όλα αυτά βέβαια έμειναν εκτός της αντιπαράθεσης που ξέσπασε μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή τη συγκεκριμένη συνομιλία. Ο ένας μιλούσε για «παρακράτος» και ο άλλος απαντούσε για «μίζες», αλλά όλοι έπαιρναν ως δεδομένα και φυσιολογικά τα παραπάνω. Και όντως είναι δεδομένα όταν επιλέγεις να διαχειριστείς από κυβερνητικές θέσεις αυτό το σάπιο σύστημα. Κι ας ανεβάζεις όσα σφυροδρέπανα θέλεις στο twitter κάθε 9η Μάη…

Like στην Emily! «Μόνο με τον σοσιαλισμό θα μπορούσε η πάλη ενάντια στον ρατσισμό να πραγματοποιηθεί με επιτυχία. Ο στυλοβάτης και αυτός που ωφελείται από τον σεξισμό είναι ο καπιταλισμός. Έτσι οι γυναίκες έχουν επίσης ένα ιδιαίτερο και ζωτικό ενδιαφέρον από τον αγώνα για τον σοσιαλισμό». Αυτά τα λόγια αυτά της Αφροαμερικανίδας αγωνίστριας Άντζελα Ντέιβις «πόσταρε» στον λογαριασμό της στο Instagram το γνωστό μοντέλο Έμιλυ Ραταϊκόφσκι. Αφορμή ήταν οι διαδηλώσεις που έχουν ξεσπάσει στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο το τελευταίο διάστημα, ενάντια στον ρατσισμό. Εμείς πάντως της κάνουμε like…

Τι φοβούνται; Πρόσφατα το ΚΚΕ κατέθεσε στη Βουλή τροπολογία που προέβλεπε να μεταδίδονται στο εξής δωρεάν από τα ΜΜΕ κρατικά μηνύματα που αφορούν τη δημόσια Υγεία, να δημοσιοποιηθεί άμεσα η περιβόητη «λίστα Πέτσα» για να μάθουμε που κατευθύνθηκαν τα κονδύλια για να προωθηθεί η καμπάνια ενημέρωσης για την πανδημία, καθώς και να δημοσιοποιηθούν όλες οι πληρωμές από το κράτος σε ΜΜΕ για κρατική διαφήμιση την τελευταία δεκαετία. Η κυβέρνηση, με αστεία επιχειρήματα απέρριψε την τροπολογία και συνεχίζει να μη δίνει τη λίστα στη δημοσιότητα, λες και τα χρήματα του ελληνικού λαού τα έχει πάρει κληρονομιά από τον… παππού της και μπορεί να τα δίνει όπου θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Χαρακτηριστική είναι, όμως, και η στάση του ΣΥΡΙΖΑ που είχε σηκώσει πολύ ψηλά το θέμα της «λίστας Πέτσα», αλλά δεν βρήκε κουβέντα να πει για την τροπολογία του ΚΚΕ και την απόρριψή της. Άλλωστε τις ίδιες πρακτικές ακολούθησε και ο ίδιος όταν ήταν κυβέρνηση…

Θάψιμο… Αυτά είναι τα πρωτοσέλιδα της επίσημης και της ανεπίσημης εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ την επόμενη μέρα της κατάθεσης από την κυβέρνηση της ΝΔ του νομοσχεδίου για τον περιορισμό των διαδηλώσεων. Τρέμει η κυβέρνηση από την «αντιπολίτευση» που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ…

ΜΙΚΡΕΣ αγγελίες ΣΕ ΑΚΟΥΣΑ Να χαρακτηρίζεις το νερό, δημόσιο αγαθό και ανθρώπινο δικαίωμα και να λες ότι ως τέτοιο δεν μπορεί να ιδιωτικοποιηθεί. Αλέξη μην ψάχνεις παράσημα αριστεροσύνης, γιατί η κυβέρνησή σου ήταν αυτή που έβαλε την ΕΥΔΑΠ στο «υπερταμείο» των ιδιωτικοποιήσεων. Δεν πείθεις…

ΣΕ ΑΚΟΥΣΑ Να διακόπτεις τον εκπρόσωπο του ΚΚΕ που προσπαθούσε να τοποθετηθεί για νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων λέγοντας «ε όχι, δεν θα σας αφήσω να μιλήσετε»! Φαίνεται πώς κάποιοι μεγαλοδημοσιογράφοι θέλουν να εμφανιστούν βασιλικότεροι του βασιλέως στα μάτια της κυβέρνησης ή έχουν βάλει στο μάτι τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου. Πότε δεν ξέρεις, ανασχηματισμός έρχεται...

Στρατιωτική κλιμάκωση ή συνεκμετάλλευση;

ι τελευταίες μέρες είναι γεμάτες από περιστατικά, δηλώσεις και δημοσιεύματα που κάνουν πλέον ολοφάνερο ότι προετοιμάζεται το έδαφος για γενικότερες συμφωνίες μεταξύ των αστικών κρατών στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Προς τα εκεί δείχνει και η οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, η οποία μπορεί να παρουσιάστηκε με τυμπανοκρουσίες από την κυβέρνηση της ΝΔ και να χαιρετίστηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα

Ποιος θα συμβιβαστεί με ποιον; Δεν υπάρχει λογικός άνθρωπος που δεν θα συμφωνήσει ότι τα προβλήματα και οι διαφορές μεταξύ των κρατών πρέπει να λύνονται συζήτηση, διαπραγματεύσεις, συμφωνίες και όχι με τα όπλα. Άλλωστε οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους, αντίθετα έχουν κάθε συμφέρον να ζήσουν ειρηνικά στην κοινή τους «γειτονιά», να αξιοποιήσουν από κοινού τους φυσικούς πόρους προστατεύοντας παράλληλα το περιβάλλον, να αναπτύσσουν ισότιμες και αμοιβαία επωφελείς σχέσεις. Μόνο που εδώ δεν συζητάμε για κάτι τέτοιο. Οι συμβιβασμοί που προετοιμάζονται υπό την ομπρέλα των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ αποσκοπούν στο να μοιράσουν τη λεία οι αστικές τάξεις της περιοχής και διεθνείς επιχειρηματικοί κολοσσοί, να βάλουν «στο χέρι» τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, να προχωρήσουν οι σχεδιασμοί τους για τους δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων και ενέργειας και να μπει «φρένο» σε άλλους, ανταγωνιστικούς σχεδιασμούς, κυρίως της Ρωσίας και της Κίνας.

Ο φαύλος κύκλος της αστικής πολιτικής Τέτοιοι συμβιβασμοί εμπεριέχουν πάντα την προοπτική της αμφισβήτησής τους όταν κάποια αστική τάξη εκτιμήσει ότι μπορεί να διεκδικήσει περισσότερα. Κάθε τέτοια συμφωνία έχει κάποιους κερδισμένους και κάποιους «ριγμένους», που θα περιμένουν την ευκαιρία να πάρουν το «αίμα» τους πίσω. Βλέπουμε για παράδειγμα σήμερα την αστική τάξη της Τουρκίας να αμφισβητεί συνθήκες που έχουν καθορίσει τα σύνορα στην περιοχή, όπως η συνθήκη της Λωζάννης, επειδή θεωρεί ότι αυτές «έχουν παλιώσει και δεν ανταποκρίνονται στον σημερινό συσχετισμό δυνάμεων».

όμως με όλες τις πληροφορίες προβλέπει μειωμένη επήρεια ορισμένων ελληνικών νησιών, κάτι που δημιουργεί προηγούμενο και για το Αιγαίο. Ταυτόχρονα, βέβαια, το θερμόμετρο συνεχίζει να ανεβαίνει και η προκλητικότητα της αστικής τάξης της Τουρκίας έχει περάσει σε ανώτερο επίπεδο. Τίθεται, λοιπόν, το ερώτημα: Δεν είναι καλύτερη μια συμφωνία, έστω και με παραχωρήσεις, προκειμένου να γλιτώσουμε τα χειρότερα;

Αυτά δεν έχουν να κάνουν με την ηθική κάποιων ηγετών, αλλά με τον τρόπο που λειτουργεί το κεφάλαιο κυνηγώντας δηλαδή πάντα το «κάτι παραπάνω» εις βάρος των ανταγωνιστικών κεφαλαίων. Ένας συμβιβασμός για συνεκμετάλλευση των φυσικών πόρων στο Αιγαίο θα διευρύνει το αντικείμενο του ανταγωνισμού και θα προσελκύσει σε αυτόν περισσότερους και πιο ισχυρούς «παίχτες». Από αυτή την άποψη καθόλου δεν αποκλείει μια μελλοντική όξυνση, αντίθετα στρώνει περισσότερο το έδαφος για αυτή. Αντίστροφα, η ιστορία έχει δείξει ότι είναι πολύ πιθανό ένα θερμό επεισόδιο να είναι αυτό που θα δημιουργήσει τετελεσμένα και θα οδηγήσει τα αστικά κράτη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, υπό τη διαιτησία των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Τελικά, πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο, στον οποίο οδηγεί η αδιέξοδη αστική πολιτική.

Καμία εμπιστοσύνη στην ελληνική αστική τάξη και τις κυβερνήσεις της! Τα αστικά κόμματα και ΜΜΕ στην Ελλάδα, παρά τις επιμέρους διαφορές τους, σε γενικές γραμμές εμφανίζονται να υπερασπίζονται τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο απέναντι στις απαράδεκτες διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης. Την ίδια ώρα, όμως, όταν στρώνουν το έδαφος για συμφωνίες σαν αυτές που περιγράψαμε, υπονομεύουν στην πράξη τα κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού λαού, δηλαδή τη δυνατότητά του να αξιοποιήσει στο μέλλον τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας για να ζήσει με ευημερία. Συνεχίζουν το προκλητικό παραμύθι ότι μέσα από την αναβάθμιση της συμμετοχής της χώρας στα σχέδια των

ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ θα προστατευτούμε, αφού η Τουρκία «δεν θα τολμήσει» να τα βάλει με όλους αυτούς. Προσπαθούν να πείσουν, δηλαδή, ότι αυτοί που δολοφονούν τους λαούς όλου του κόσμου, αυτοί που δεν αφήνουν τον ίδιο τους τον λαό να «αναπνεύσει», θα τρέξουν να βοηθήσουν εμάς! Προκειμένου να στρατεύσουν τον λαό με το σχέδιο της ελληνικής αστικής τάξης για να αποσπάσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μερίδιο από τη λεία της περιοχής, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι προτεραιότητα των «συμμάχων» σε αυτή τη φάση είναι να κρατηθεί η Τουρκία, μια πολύ ισχυρή οικονομική και στρατιωτική δύναμη, στο «δυτικό» στρατόπεδο και μακριά από την αγκαλιά της Ρωσίας και της Κίνας.

Οι λαοί έχουμε κοινό συμφέρον να αγωνιστούμε ενάντια σε ΕΕ - ΝΑΤΟ - ΗΠΑ Λύση για τους λαούς δεν είναι ούτε η στρατιωτική κλιμάκωση ούτε η συμφωνία των αστικών τάξεων για συνεκμετάλλευση. Το ΚΚΕ υποστηρίζει τη μη αλλαγή συνόρων όπως και τη μη εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων ούτε στη μια ούτε στην άλλη αστική τάξη. Αυτή η θέση συνδέεται με τη σοσιαλιστική προοπτική, αφού μέσα σε αυτά τα σύνορα και αξιοποιώντας αυτές τις πλουτοπαραγωγικές πηγές θα χτιστεί η νέα σοσιαλιστική κοινωνία. Μόνο ο σοσιαλισμός μπορεί να φέρει οριστική, δίκαιη και συμφέρουσα για τους λαούς λύση τόσο στη χώρα μας, όσο και στην Τουρκία. Γι΄ αυτό και σήμερα οι λαοί της Ελλάδας και της Τουρκίας έχουν κοινό συμφέρον να αγωνιστούν ενάντια στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, στις ΗΠΑ και τους άλλους ιμπεριαλιστές. Να αγωνιστούν ενάντια στις κυβερνήσεις των χωρών τους, που χαράζουν την πολιτική τους σύμφωνα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και σε βάρος των λαών.

Οδηγητής



Ιούλης - Αύγουστος 2020

«Μαζί θα χτίσουμε ένα φωτεινό μέλλον!»

«Οδηγητής» συζήτησε με την Σενέμ Ντορούκ, μέλος της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας (TKP) και Γενική Γραμματέα της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τουρκίας (ΤΚG).

«Οδηγητής»: Η Τουρκία διαθέτει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ, έχει δυνάμεις κατοχής και στρατιωτικές βάσεις σε άλλες χώρες. Τι κερδίζει από αυτά η νεολαία της Τουρκίας; Σενέμ Ντορούκ: Το ΝΑΤΟ είναι ένας οργανισμός που ιδρύθηκε ως η στρατιωτική και οπλισμένη δύναμη του ιμπεριαλισμού και έχει χρησιμοποιηθεί από την ίδρυσή του ως δολοφονική μηχανή ενάντια στον σοσιαλισμό και την εργατική τάξη παγκοσμίως. Ιδρύθηκε αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με σκοπό να αποτρέψει τον «κίνδυνο του κομμουνισμού», ενώ μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ απέκτησε μια ακόμη λειτουργία, το να διασφαλίσει τη συνέχεια του καπιταλιστικού συστήματος και να εκμεταλλευτεί πολιτικά και οικονομικά τους λαούς όλου του κόσμου, στον βωμό των συμφερόντων του ιμπεριαλισμού. Η Τουρκία αποτελεί έναν από τους κύριους παράγοντες του ΝΑΤΟ, λόγω της στρατιωτικής της δύναμης και της γεωγραφικής της θέσης. Είναι φανερό ότι αυτός ο οργανισμός, ο οποίος φέρνει πολέμους, εκμετάλλευση, χάος και θάνατο στους λαούς όλου του κόσμου, δεν μπορεί επ’ ουδενί να ωφελήσει τον λαό και τη νεολαία της Τουρκίας. Τα κοινά συμφέροντα μεταξύ Τουρκίας-ΝΑΤΟ πρέπει να τρέφονται και από τους πολέμους και την εκμετάλλευση και πάντα η αστική τάξη θα είναι αυτή που θα επωφελείται από αυτά. Ο εργαζόμενος λαός θα είναι αυτός που θα επωμιστεί την ανεργία, την εκμετάλλευση, την αντιδραστικοποίηση και την αβεβαιότητα για το μέλλον. Έτσι, λοιπόν, πρέπει η Τουρκία να αποδεσμευτεί από αυτόν τον τρομοκρατικό οργανισμό που λεηλατεί τη χώρα μας και τους λαούς όλου του κόσμου. Πάνω από 100 ΝΑΤΟικές βάσεις λερώνουν τα εδάφη της Τουρκίας. Η ΚΝ Τουρκίας προσπαθεί να καλλιεργήσει το αντιιμπεριαλιστικό αίσθημα στη νεολαία και να οργανώσει τον αγώνα ενάντια στις απάνθρωπες

συνθήκες που γεννά ο ιμπεριαλισμός. Γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να συντρίψουμε τους ιμπεριαλιστές, αν δεν στοχεύσουμε ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Γι’ αυτό, παλεύουμε, για να γκρεμίσουμε αυτό το κοινωνικό σύστημα που δεν υπόσχεται στην ανθρωπότητα τίποτα άλλο πέρα από κρίσεις, φτώχεια και πολέμους. Αυτή τη στιγμή στην Τουρκία, ένας στους τέσσερις νέους είναι άνεργος. Μια από τις πιο σοβαρές επιπτώσεις που αντιμετωπίζουν οι νέοι, εξαιτίας της ανεργίας, είναι το άγχος για το μέλλον τους. Γνωρίζουμε πως αυτό το σύστημα, στο οποίο κυριαρχεί το κυνήγι των καπιταλιστών για κέρδος, δεν μπορεί να προσφέρει μέλλον στη νεολαία. Στόχος μας είναι να εξαλείψουμε αυτό το παρασιτικό κοινωνικό σύστημα που έχει ήδη φάει τα ψωμιά του. Ο Σοσιαλισμός είναι η μοναδική και πραγματική λύση για να ξεφορτωθούμε τον ιμπεριαλισμό, τους πολέμους, την ανεργία, την εκμετάλλευση, τη φτώχεια, τις επιδημίες, το σύστημα που μας στερεί το μέλλον μας. Οι εντάσεις μεταξύ των χωρών δεν μπορούν να εξεταστούν χωρίς να παίρνονται υπόψη οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί. Είναι γεγονός ότι η στάση του Ερντογάν παίζει σημαντικό ρόλο στην ένταση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Όμως, ο ισχυρισμός ότι αυτή η ένταση βασίζεται μόνο στην προσέγγιση του Ερντογάν, δεν μας επιτρέπει να δούμε το εξής: Όπως προανέφερα, το ΝΑΤΟ δεν είναι οργανισμός ειρήνης, αλλά πολέμου. Όσο οι ανταγωνισμοί στο ιμπεριαλιστικό σύστημα οξύνονται, τόσο έρχονται στο φως οι συμμαχίες αλλά και οι ανταγωνισμοί μεταξύ των χωρών. Οι ανταγωνισμοί που ολοένα αυξάνονται έφεραν σημαντικές αλλαγές στις σχέσεις των χωρών μας. Η ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις ανέκαθεν αξιοποιούταν. Είναι ξεκάθαρος ο λόγος για τον οποίο το κεφάλαιο προκαλεί εντάσεις μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας: είναι το μοίρασμα των φυσικών πόρων της περιοχής και ο ανταγωνισμός για την κατανομή τους. Γι’ αυτήν την ένταση υπεύθυνες είναι οι αστικές τάξεις και των δύο χωρών. Οι θέσεις των άλλων αστικών πολιτικών κομμάτων, πέραν της κυβέρνησης του AKP, δεν διαφέρουν από τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Υπάρχει το παράδειγμα της συνεργασίας των αστικών κομμάτων για να

προσφέρουν στήριξη στις διασυνοριακές στρατιωτικές επιχειρήσεις που πραγματοποιεί η Τουρκία στη Συρία. Προκειμένου να εναντιωθούμε στην ένταση μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας, είναι απαραίτητο να εναντιωθούμε στον ιμπεριαλισμό και τη δικτατορία της αστικής τάξης. «Ο»: Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ποιο είναι το μήνυμα της ΚΝ Τουρκίας προς την ελληνική νεολαία; Σ.Ν: Ο ανταγωνισμός και οι εντάσεις μεταξύ των αστικών τάξεων της Τουρκίας και της Ελλάδας δεν είναι πιθανό να αποδυναμωθούν μέσω των διευθετήσεων που προτείνουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Παραμένει επίκαιρη και πραγματική η πιθανότητα μιας στρατιωτικής σύγκρουσης. Δεν είναι ρεαλιστικό οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας να προσδοκούν θετική πρόοδο στις σχέσεις των χωρών τους με τη «βοήθεια» των ΗΠΑΝΑΤΟ-ΕΕ και άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Οι ιμπεριαλιστές τρέφονται από την εχθρότητα μεταξύ των λαών. Για τα συμφέροντά τους, δεν θα διστάσουν να στρέψουν τους λαούς των δύο χωρών τον έναν απέναντι στον άλλον και δεν θα έχουν κανέναν ενδοιασμό να προχωρήσουν σε νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους στην περιοχή. Ο λαός και η νεολαία και των δύο χωρών είναι αυτοί που επωμίζονται μεγάλες ευθύνες. Οι νέοι και οι νέες των δύο χωρών θα θέσουμε στο επίκεντρο την εργατική τάξη και τη διεθνιστική αλληλεγγύη και δεν θα επιτρέψουμε να στραφούν οι λαοί, ο ένας ενάντια στον άλλον, για τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού. Η κοινή πάλη της νεολαίας των δύο γειτονικών χωρών στοχεύει στο γκρέμισμα του καπιταλισμού. Οι νέοι, που θα υψώσουν τη φωνή της αδελφοσύνης και της ειρήνης ενάντια σε όλους αυτούς που εσκεμμένα «φουσκώνουν» τον εθνικισμό στις δύο αυτές χώρες, θα παλέψουν μαζί για την προλεταριακή επανάσταση. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους συντρόφους μας στην Ελλάδα. Θα γκρεμίσουμε αυτό το κοινωνικό σύστημα, όπου κυριαρχούν η ανισότητα, η αδικία, η εκμετάλλευση. Μαζί θα χτίσουμε ένα φωτεινό μέλλον!

Από εκδήλωση τιμής της Κομμουνιστικής Νεολαίας Τουρκίας στους 3 νέους κομμουνιστές που τον Ιούλη του 1968 συγκρούστηκαν με Αμερικανούς στρατιώτες στην Κωνσταντινούπολη, πετώντας τους στη θάλασσα, ενέργεια για την οποία εξέτισαν ποινή φυλάκισης. Το πανό γράφει: «Θα ανατρέψουμε τον ιμπεριαλισμό. Θα χτίσουμε τη Σοσιαλιστική Τουρκία».

Θα υπάρχουν οικονομικές κρίσεις στον σοσιαλισμό;

εκδήλωση της νέας καπιταλιστικής κρίσης, οι συνέπειες που βλέπουν οι νέοι στη ζωή τους (αυξανόμενα ποσοστά ανεργίας, μειωμένοι μισθοί, ένταση της εκμετάλλευσης, ανασφάλεια) έχουν προκαλέσει έντονη συζήτηση σχετικά με το τι συμβαίνει, ποια είναι η αιτία αυτής της κατάστασης. Μια γρήγορη ματιά στην ιστορία της καπιταλιστικής κοινωνίας φανερώνει την περιοδικότητα του φαι-

Η αιτία των καπιταλιστικών οικονομικών κρίσεων Στην καπιταλιστική κοινωνία ενώ η παραγωγή γίνεται με έναν «κοινωνικό» τρόπο, πρακτικά απ’ το σύνολο της κοινωνίας ως μια ενιαία οντότητα, η παραγωγή αυτή κυριαρχείται από μια χούφτα καπιταλιστές που αποφασίζουν για το οτιδήποτε. Αυτή είναι και η βασική αντίθεση της κοινωνία που ζούμε, δηλαδή ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και την ατομική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της. Στον καπιταλισμό η οικονομία, η παραγωγή (εργοστάσια, πλοία και τα άλλα μέσα μεταφοράς, μεγάλες εμπορικές αλυσίδες, τουριστικές επιχειρήσεις, επισιτιστικές αλυσίδες) βρίσκονται στα χέρια των λίγων, των μεγαλομετόχων των ομίλων. Ο κάθε ένας έχει έναν και μοναδικό στόχο: τη μεγιστοποίηση του κέρδους του! Με βάση αυτό καθορίζει τι και πόσο θα παραχθεί, σε ποιους κλάδους θα επενδύσει, πιέζει για να μπορεί να εκμεταλλευτεί ακόμα περισσότερο τους εργαζόμενους (μέτρα για μείωση μισθών, εντατικοποίηση, μείωση των εργοδοτικών εισφορών κ.λπ.) Ταυτόχρονα, με βάση αυτό φτιάχνει τις δικές του ενώσεις, συνεργάζεται με άλλους καπιταλιστές. Οι καπιταλιστές, όμως, μεταξύ τους έχουν αντιτιθέμενα συμφέροντα! Μπορεί απ’ τη μία, να συμφωνούν όλοι μαζί στην ανάγκη να αυξήσουν το συνολικό κέρδος που κλέβουν απ’ την κοινωνία, και κατ’ επέκταση να συμφωνούν στην ανάγκη να εκμεταλλευτούν περισ-

Κράτησέ το... Η πείρα από την οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, την περίοδο της μεγάλης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης του 1929 – 1931 είναι χαρακτιριστική. Ο σοβιετικός λαός γνώριζε μια πρωτόγνωρη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, την ίδια στιγμή που στα καπιταλιστικά κράτη ακονίζονταν τα μαχαίρια του πολέμου. Την ίδια στιγμή που στις καπιταλιστικές χώρες καλπάζει η ανεργία, η φτώχεια και η εξαθλίωση, ο σοβιετικός λαός ήταν όλο και πιο κοντά στην εξάλειψη της ανεργίας, ενώ είχε ήδη εξαλειφθεί ο αναλφαβητισμός.

νομένου στον καπιταλισμό, αποδεικνύοντας ότι οι κρίσεις είναι στο DNA αυτού του συστήματος. Έτσι μαζί με τα παραπάνω, δυναμώνει η συζήτηση για το ποια είναι η διέξοδος. Πολλά είναι τα ερωτήματα σχετικά με το τι θα γίνεται σε αντίστοιχες περιπτώσεις στον σοσιαλισμό.

σότερο την εργατική τάξη, απ’ την άλλη όμως, βρίσκονται σε έναν ανελέητο πόλεμο μεταξύ τους για το ποιος θα καρπωθεί μεγαλύτερο κομμάτι απ’ αυτό το κέρδος. Διαμορφώνεται το αντικειμενικό έδαφος για να

μένουν κοινωνικές ανάγκες ανικανοποίητες την ίδια στιγμή που υπάρχουν οι δυνατότητες ώστε να ικανοποιηθούν ή από την άλλη να αναπτύσσονται κλάδοι περισσότερο σε σχέση με άλλους, ανεξάρτητα από το τι ανάγκες καλύπτουν.

Η εργατική τάξη καταλαμβάνοντας την εξουσία μπορεί να λειτουργήσει την παραγωγή προς όφελος της, βγάζοντας από τη μέση τους κηφήνες καπιταλιστές που τα κέρδη των οποίων φέρνουν τις οικονομικές κρίσεις, τους πολέμους και τις επιπτώσεις τους

Κράτησέ το ... Είναι χαρακτηριστική έκθεση του Ι.Β. Στάλιν, Γραμματέα του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος (Μπολσεβίκοι) τότε, στο 17ο Συνέδριο στις 26 Γενάρη 1934, στην οποία συγκρίνοντας τις καπιταλιστικές χώρες και την ΕΣΣΔ την περίοδο 1929 - 1931, αναφέρει: «Ανάμεσα σ’ αυτά τα μανιασμένα κύματα των οικονομικών κλονισμών και των στρατιωτικοπολιτικών καταστροφών, η ΕΣΣΔ στέκεται χωριστά, σαν βράχος, συνεχίζοντας το έργο της σοσιαλιστικής ανοικοδόμησης και τον αγώνα για τη διατήρηση της ειρήνης. Αν εκεί, στις κεφαλαιο-

κρατικές χώρες, εξακολουθεί να μαίνεται η οικονομική κρίση, στην ΕΣΣΔ συνεχίζεται η άνοδος, τόσο στον τομέα της βιομηχανίας όσο και στον τομέα της αγροτικής οικονομίας. Αν εκεί, στις κεφαλαιοκρατικές χώρες, γίνονται πυρετώδεις προετοιμασίες για το νέο πόλεμο, με σκοπό το νέο ξαναμοίρασμα του κόσμου και των σφαιρών επιρροής, η ΕΣΣΔ συνεχίζει το συστηματικό επίμονο αγώνα ενάντια στην απειλή του πολέμου και για την ειρήνη. Και δεν μπορούμε να πούμε ότι οι προσπάθειες της ΕΣΣΔ σ’ αυτόν τον τομέα δε σημείωναν καμιά επιτυχία.»

Οδηγητής

Αυτό το εντοπίζουμε στο παράδειγμα της ενέργειας με την πολιτική της απολιγνιτοποίησης που ακολουθείται από την μία (παρά την χρησιμότητα του λιγνίτη στην ενέργεια και βιομηχανία), και την προώθηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας από την άλλη καθώς σε αυτήν την φάση είναι πιο κερδοφόρος κλάδος, ενώ την ίδια στιγμή χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά ζουν υπό το καθεστώς «ενεργειακής φτώχειας». Σε μια κοινωνία και παραγωγή όμως, που τα πάντα καθορίζονται με βάση το κέρδος, όσο εύκολο είναι να επενδυθούν κεφάλαια σε έναν κλάδο και να συντελεστεί η παραγωγή σε αυτόν, άλλο τόσο εύκολο είναι αυτή να διακοπεί καθώς δεν επιφέρει το αναγκαίο κέρδος για τους καπιταλιστές, παρά τις διαφορετικές «μεθόδους» που θα αξιοποιήσουν για την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Στην περίοδο της κρίσης, κατά τον Μαρξ, φωτίζεται αντικειμενικά η αντίθεση ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και στην καπιταλιστική ιδιοποίηση των προϊόντων της. Πριν την εκδήλωση της τρέχουσας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, υπήρχαν ενδείξεις για το ξέσπασμά της, όπως η έκθεση των τραπεζών σε ομόλογα υπερχρεωμένων κρατών και «κόκκινα» δάνεια, το «επενδυτικό κενό» στην παραγωγή, υπήρχαν αναλύσεις για τον κορεσμό εταιρειών στις αερομεταφορές και για τη φούσκα της ανόδου των τιμών των σπιτιών και της παροχής στεγαστικών δανείων στη Γερμανία. Όλα αυτά τελικά εκφράζονται στους επιβραδυμένους ρυθμούς ανάπτυξης στην ευρωζώνη και τις ΗΠΑ. Η φυσιολογική λειτουργία της καπιταλιστικής οικονομίας είναι δηλαδή, που γεννά μια υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, που δεν μπορεί να επενδυθεί με τρόπο που να επιφέρει το μέγιστο δυνατό κέρδος για τους καπιταλιστές, προκειμένου να επιβιώσουν στο μεταξύ τους ανελέητο ανταγωνισμό. Αυτό είναι που γεννά και την αναγκαιότητα και επικαιρότητα της ανατροπής του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, και της οικοδόμησης της σοσιαλιστικής κοινωνίας.

Σοσιαλισμός: η μόνη απάντηση στις καπιταλιστικές οικονομικές κρίσεις Η αλήθεια είναι ότι στον σοσιαλισμό δεν θα υπάρχουν οικονομικές κρίσεις διότι θα εξαλειφθεί η αιτία που τις γεννά, δηλαδή ο σκοπός και η οργάνωση της καπιταλιστικής παραγωγής με βάση το μέγιστο κέρδος, η καπιταλιστική εκμετάλλευση που βασίζεται στην ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Στον σοσιαλισμό εξαλείφεται η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αλλάζει ο σκοπός της παραγωγής, η οποία πλέον γίνεται με σκοπό την κάλυψη των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών. Με βάση αυτό λοιπόν, καθορίζεται ο ρυθμός, η έκταση της παραγωγής, οι ιεραρχήσεις που θα μπουν σε αυτήν ανάμεσα στους διάφορους κλάδους. Αυτό εξασφαλίζει και την απρόσκοπτη πραγματοποίηση της παραγωγής με βάση την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών. Δεν τίθεται επομένως, προβληματισμός για το αν αυτή θα σταματήσει, για το αν ένα εργοστάσιο θα ερημώσει. Πρωταγωνιστές της κοινωνίας και της παραγωγής είναι οι «αφανείς ήρωες», αφού αυτοί συμμετέχουν στην λήψη των αποφάσεων, στο σχεδιασμό της παραγωγής και στον έλεγχο των αποφάσεων. Εξασφαλίζεται δηλαδή από τους ίδιους τους εργαζόμενους ότι η παραγωγή θα γίνεται με βάση τις δικές τους ανάγκες και όχι με την ικανοποίηση του κέρδους για τους λίγους, τους καπιταλιστές. Γι’ αυτό και κοινωνικοποιούνται τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, παίρνει σάρκα και οστά ο κεντρικός σχεδιασμός. Ο κεντρικός σχεδιασμός κατανέμει πανεθνικά το εργατικό και επιστημονικό δυναμικό, τα μέσα παραγωγής με βάση της ανάγκες την κοινωνίας – βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες, δίνοντας ταυτόχρονα έμφαση στην πρόβλεψη μελλοντικών αναγκών – αξιοποιεί τις σύγχρονες δυνατότητες που υπάρχουν ώστε να επιτευχθεί η μέγιστη κοινωνική ευημερία. Από την στιγμή που το κέρδος παύει να αποτελεί το σκοπό και βασικό κίνητρο της παραγωγής, θα δοθεί τεράστια ώθηση στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, του εργατικού και επιστημονικού δυναμικού,

Προμηθευόμαστε τις εκδόσεις της Σύγχρονης Εποχής που φωτίζουν το χαρακτήρα και τη φύση των καπιταλιστικών οικονομικών κρίσεων σε ειδική προσφορά στο βιβλιοπωλείο που θα λειτουργήσει στο 29ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ.



Ιούλης - Αύγουστος 2020

της επιστήμης και τεχνολογίας συνολικά. Αυτό ήταν που έδωσε και στην ΕΣΣΔ τη δυνατότητα μέσα σε λίγες δεκαετίες να επιτύχει πολύ σημαντικούς ρυθμούς ανάπτυξης σε σχέση με τα καπιταλιστικά κράτη. Γι’ αυτό οι ΗΠΑ έκαναν ολόκληρες εκθέσεις και έρευνες με θέμα «Τι μαθαίνει ο Ιβάν που δεν μαθαίνει ο Τζόνι», προκειμένου να καλύψουν το τεράστιο χάσμα που είχε αρχίσει να αναπτύσσεται ανάμεσα στις δύο χώρες.

Οργανώνουμε την αντεπίθεση! Παλεύουμε για την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας Σήμερα χρειάζεται να μπει στο επίκεντρο της ζύμωσης και της διεκδίκησης, ότι την κρίση πρέπει να την πληρώσει το κεφάλαιο, η άρχουσα τάξη και όχι ο λαός. Να δυναμώσει η ανυπακοή απέναντι στα κυβερνητικά μέτρα που χτυπάνε τα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας, να δυναμώσει ο αγώνας για κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων, των δεκάδων Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου που η κυβέρνηση πέρασε μέσα στην πανδημία αλλά και όλου του αντεργατικού οπλοστασίου. Να δυναμώσει η διεκδίκηση για κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών με βάση τις δυνατότητες του 21ου αιώνα, για ολοκληρωμένη και ολόπλευρη μόρφωση, δημόσια και δωρεάν, για δουλειά με δικαιώματα για όλους πάνω στο επιστημονικό αντικείμενο που ο καθένας έχει επιλέξει, για ελεύθερη και καθολική πρόσβαση στον πολιτισμό και τον αθλητισμό, για δυνατότητα ποιοτική αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου. Σήμερα είναι σημαντικό να δυναμώσει η οργάνωση της ιδεολογικής, πολιτικής αντεπίθεσης, να δυναμώσει ο αγώνας της ανατροπής του συστήματος αυτού, για την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Αυτός είναι ο μόνος ελπιδοφόρος δρόμος για τους λαούς και τη νεολαία!

40 χρόνια

από τη δολοφονία της συντρόφισσας

Σωτηρίας Βασιλακοπούλου …Μικρή μας συντρόφισσα, καλωσόρισες κι απόψε στη συντροφιά μας – λάμπουν τα μάτια σου πίσω απ’ τα γυαλιά σου, επάνω στα γυαλιά σου λάμπουνε σκηνές απ’ το χαρούμενο μέλλον, που γι’ αυτό πολέμησες κι έπεσες, και μας έρχεσαι πάλι, Σωτηρία… Γ. Ρίτσος

Φέτος συμπληρώνονται 40 χρόνια από τη δολοφονία της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου. Ήταν στις 28 Ιούλη του 1980 όταν η μεγαλοεργοδοσία της ΕΤΜΑ (εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας που λειτουργούσε τότε στην Αθήνα) δολοφόνησε έξω από την πύλη του εργοστασίου τη συντρόφισ-

σα και φοιτήτρια της Παντείου. Ο «Ριζοσπάστης» έγραφε την επόμενη μέρα: «Στυγερό έγκλημα διαπράχτηκε χτες το μεσημέρι στην Αθήνα από μπράβους του μονοπωλίου ΕΤΜΑ. Η φοιτήτρια της Παντείου Σωτηρία Βασιλακοπούλου, μέλος της ΚΝΕ, έπεσε νεκρή ύστερα από προμελετημένη επίθεση του Μάριου Χαρίτου(…) Ο Μάριος Χαρίτος μέχρι να κάνει το χθεσινό έγκλημα, είχε επανειλημμένα και στο παρελθόν δημιουργήσει τρομοκρατικά επεισόδια σε βάρος των εργαζομένων. Είναι γνωστός τραμπούκος και προστατευόμενος της εργοδοσίας της ΕΤΜΑ». Η συντρόφισσα είχε βρεθεί έξω από το εργοστάσιο αποφασισμένη μαζί με άλλους συντρόφους να φτάσει σε όλους τους εργάτες το αισιόδοξο μήνυμα του αγώνα, το μήνυμα του ΚΚΕ. Ήταν μια κοπέλα 21 χρόνων, που δεν άντεχε την αδικία γύρω της. Ήταν πολύ ευαίσθητη αλλά και θαρραλέα. Είχε τη δύναμη να αγωνίζεται κάθε μέρα, ατενίζοντας το μέλλον με αισιοδοξία.

Το χρονικό του εγκλήματος

ια τις 29 Ιούλη ήταν προγραμματισμένο πανεργατικό συλλαλητήριο στην Αθήνα. Μια μέρα πρίν οι κομματικές και κνίτικες οργανώσεις “οργώνουν” εργοστάσια, σχολές και γειτονιές. Έτσι, το μεσημέρι της 28ης Ιούλη μέλη της Οργάνωσης Σπουδάζουσας της ΚΝΕ και της Αχτίδας ΑΕΙ της ΚΟΑ του ΚΚΕ συγκεντρώνονται έξω από το κάτεργο της ΕΤΜΑ για να μοιράσουν προκηρύξεις του ΚΚΕ. Η εργοδοσία όμως είχε διαφορετική άποψη. Στον περίβολο του εργοστασίου είχε ήδη κάνει την εμφάνισή της η αστυνομία. Γύρω στις 2 το μεσημέρι άρχισαν να βγαίνουν από το εργοστάσιο οι πρώτοι μεμονωμένοι εργάτες, οι οποίοι παρά τις απειλές των αστυνομικών, παίρνουν τις προκηρύξεις. Οι υπόλοιποι εργάτες της βάρδιας παραμένουν στον χώρο του εργοστασίου, κλεισμένοι μέσα σε πούλμαν, καθώς η εργοδοσία προσπαθεί να βρει τρόπο να τους φυγαδεύσει χωρίς να έρθουν σε επαφή με τους κομμουνιστές. Η αστυνομία σε αγαστή συνεργασία με την εργοδοσία δίνει εντολή να βγουν τα πούλμαν με ταχύτητα έξω. Τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ πετάνε τις προκηρύξεις μέσα από τα ανοιχτά παράθυρα των πούλμαν, ενώ παράλλη-

λα προσπαθούν να γλιτώσουν από την τρελή τους πορεία. Σε μια τέτοια προσπάθεια χτυπήθηκε η Σωτηρία. Ο οδηγός Μάριος Χαρίτος, παρά τις φωνές της ίδιας και των συντρόφων της, δε φρέναρε, τη χτύπησε και εκείνη έπεσε κάτω. Στη συνέχεια ο οδηγός γκάζωσε και με τις πίσω ρόδες του λεωφορείου πέρασε πάνω από το σώμα της. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια μιας εργάτριας λίγες ώρες μετά τη δολοφονία: «Η Σωτηρία ήταν δικό μας σπλάχνο…Τη φάγανε και είχαν όλους εμάς στο νου τους…»

Μετά τη δολοφονία, χιλιάδες λαού και νεολαίας φτάνουν στο εργοστάσιο, διαδηλώνουν και αφήνουν λίγα λουλούδια στον τόπο της δολοφονίας. Στις 9 το βράδυ τα ΜΑΤ χτυπούν λυσσαλέα τους συγκεντρωμένους, προσπαθούν να εμποδίσουν τους εργάτες να έρθουν σε επαφή με τους συνδικαλιστές. Στις 10 το βράδυ ξεκινά η απεργία που έχει κηρύξει το Σωματείο Κλωστοϋφαντουργών και η Εργοστασιακή Επιτροπή της ΕΤΜΑ. Παρά τις απειλές και την τρομοκρατία της εργοδοσίας που διαλαλεί από τα μεγάφωνα η απεργία πετυχαίνει.

Οδηγητής



Ιούλης - Αύγουστος 2020

Οι θεσμοί του αστικού κράτους στην υπηρεσία των εργοδοτών

πό την πρώτη στιγμή η αστυνομία μαζί με τα τσιράκια της εργοδοσίας και σε απόλυτη συνεννόηση μαζί της, προσπαθεί να κουκουλώσει το έγκλημα. Στο μεταξύ οι διαμαρτυρίες των μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ αναγκάζουν την αστυνομία να καταδιώξει το λεωφορείο. Ο υπαστυνόμος μόλις πλησιάζει τον οδηγό του λέει: «Φύγε γρήγορα, αυτά συμβαίνουν!». Οι σύντροφοι που ήταν εκεί φτιάχνουν ανθρώπινη αλυσίδα εμποδίζοντας το λεωφορείο να φύγει. Το ασθενοφόρο φτάνει τελικά μετά από 20 λεπτά και η αστυνομία δε διακόπτει καν την κυκλοφορία. Η εν ψυχρώ δολοφονία της συντρόφισσας έγινε προσπάθεια να παρουσιαστεί ως «τροχαίο». Τα αστικά μέσα καταγράφουν την είδηση της δολοφονίας στο άθροισμα των 11 νε-

κρών… στα τροχαία του Σαββατοκύριακου. Η «Καθημερινή» γράφει την επόμενη μέρα: «Σοβαρά επεισόδια απειληθήκαν εξ αφορμής ενός θανατηφόρου τροχαίου» και η «Βραδυνή» αντίστοιχα «Το δυστύχημα αυτό προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν αι κομμουνισταί, χαρακτηρίζοντάς το ως… δολοφονία». Την ίδια εκδοχή περί «τροχαίου» υιοθέτησε και η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη λίγες μέρες αργότερα. Ο εισαγγελέας άσκησε ποινική δίωξη κατά του οδηγού του λεωφορείου για «ανθρωποκτονία εξ αμελείας». Ο φονιάς της εργοδοσίας Χαρίτος, 2 χρόνια μετά τη δολοφονία «καταδικάστηκε» από το Εφετείο σε 12 μήνες φυλάκιση, που εξαγοράζει προς 200 δραχμές τη μέρα! Στους ηθικούς αυτουργούς του εγκλήματος δεν ασκήθηκε ποτέ καμία δίωξη!

Το φως δεν δολοφονείται,

ζει και γιγαντώνεται «Ωρύεται η άρχουσα τάξη: “Φοιτητές και εργάτες μαζί; Μαζί!!” Ανήκουστό περίεργο. Και η “σταδιοδρομία” τους; οι “ακαδημαϊκοί τίτλοι” τους; Η “θέση” και το “χρέος” στην (αστική) κοινωνία; Πρέπει να χωρίσουν. Με κάθε τρόπο. Γιατί; Η άρχουσα τάξη καταλαβαίνει τον κίνδυνο. Γιατί τα ιδανικά της εργατικής τάξης είναι το μέλλον. Γιατί μαζί με την εργατική τάξη αυτό το μέλλον μπορεί σίγουρα να κατακτηθεί. Με τους εργάτες, λοιπόν! Αυτός είναι ο δρόμος του φοιτητικού κινήματος! Χωρίς αναστολή, χωρίς ταλαντεύσεις.» Σημείωμα του “Ο” για την ανάγκη συμπόρευσης σπουδαστικού – εργατικού κινήματος, ανάγκη που ανέδειξε με τη θυσία της η σ. Σωτηρία. (1 Αυγούστου ’80).

Οδηγητής τον Ιούλη του 1981, ένα χρόνο μετά τη δολοφονία της συντρόφισσας, έγραφε στο αφιέρωμα του: «Δεν θα σε ξεχάσουμε σ. Σωτηρία. Θα ‘ρθουμε στον τόπο της θυσίας σου. Θα σε τιμήσουμε. Κάναμε πολλά βήματα στο χρόνο που πέρασε. Δώσαμε πολλές μάχες με επιτυχία. Χιλιάδες νέοι πήραν τη θέση σου, όπως στο είχαμε τάξει... Η μορφή σου οδηγός μας. Η θυσία σου παράδειγμά μας». Το παράδειγμα της Σωτηρίας, συνεχίζει να εμπνέει χιλιάδες νέους κομμουνιστές στη καθημερινή σκληρή μάχη με το κεφάλαιο και την εξουσία του. Εκείνες οι μέρες, τον Ιούλη του 1980, ανήκουν στις μεγάλες μάχες που γίνονται οδηγός ανάμεσα σε 2 κόσμους που καθημερινά συγκρούονται. Αποδεικνύουν ότι εργάτες και καπιταλιστές δεν είναι «μια οικογένεια» που μοιράζεται καθημερινά τις χαρές και τις λύπες της ζωής… Όπως και τότε τα αφεντικά της ΕΤΜΑ δεν υπολόγισαν τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους όταν έκλεισαν το εργοστάσιο και το μετέφεραν στην Κίνα, έτσι και σήμερα γιγαντιαίοι όμιλοι στη χώρα μας την ίδια στιγμή που πετάνε στο δρόμο 400 οικογένειες στην Εύβοια, κυκλοφορούν διαφήμιση για τις θέσεις εργασίας που προσφέρουν στη χώρα. Αποδεικνύουν ότι αυτό που φοβούνται περισσότερο οι βιομήχανοι είναι η συνάντηση της εργατικής τάξης με την πολιτική του ΚΚΕ. Όπως τότε το αφεντικό της ΕΤΜΑ διέταζε να «μην σταματήσει κανένα πούλμαν έξω από τη πύλη, να μην φτάσει σε κανέναν εργάτη το υλικό», έτσι και σήμερα κομμουνιστές εργάτες απολύονται για την συνδικαλιστική τους δράση, η εργοδοσία σε μεγάλο εμπορικό κατάστημα την περίοδο της πανδημίας έβγαλε φιρμάνι πως απαγορεύεται η δράση επιτροπής για την υγιεινή και την ασφάλεια στην εργασία… Αποδεικνύουν πως η ηθική των αφεντικών είναι τόσο σάπια όσο το σύστημα τους. Όπως τότε τα τσιράκια του αφεντικού μπροστά στο αίμα της Σωτηρίας έλεγαν «Σκοτώθηκε; Ε, και; Τι έγινε;», έτσι και σήμερα καπιταλιστές χρησιμοποιούν κυκλώματα,

διάφορα φασιστοειδή για να τρομοκρατούν πρωτοπόρους εργάτες, να κάνουν δολοφονικές επιθέσεις εναντίον τους. Η Σωτηρία δολοφονήθηκε κρατώντας προκηρύξεις του ΚΚΕ στο χέρι και μια πικέτα που έγραφε «Παλέψτε μέσα από τα σωματεία για πραγματικές αυξήσεις - ΚΚΕ». Βρέθηκε στο στόχαστρο γιατί αποκάλυπτε πως η χλιδάτη ζωή των καπιταλιστών στηρίζεται στην εκμετάλλευση και το ξεζούμισμα των εργαζομένων. Αυτοί είτε σε περιόδους ανάπτυξης είτε σε περιόδους κρίσης είναι μέσα στα λούσα, αποφασίζουν για τις αγοροπωλησίες των μετοχών τους, ποιο πρόγραμμα της εκάστοτε κυβέρνησης θα αξιοποιήσουν για να εξασφαλίσουν την «ρευστότητα» των επιχειρήσεων τους, «αγχώνονται» για το σε ποια χώρα και σε ποιον κλάδο θα επενδύσουν τα δισεκατομμύρια που συσσωρεύουν από τον ιδρώτα και το αίμα των εργαζομένων. Παρόλα τα πλούτη τους, το «μπόι» τους «μικραίνει» από τον παρασιτικό ρόλο που έχουν στην κοινωνία. Δεν χρησιμεύουν σε τίποτα. Η εργατική τάξη και τα παιδιά της μετράνε κάθε μήνα ευρώ το ευρώ και δεν ξέρουν αν θα

τα φέρουν βόλτα. Βλέπουν συνεχώς την «ψαλίδα» να μεγαλώνει. Υπάρχει τόσος πλούτος και τόση ομορφιά στον κόσμο που όμως δεν μπορούν να «αγγίξουν» ενώ αυτοί παράγουν τα πάντα. Το «μπόι» και τα όνειρα όμως των εργαζομένων «μεγαλώνουν» όσο μαθαίνουν μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης, τη δύναμη της αλληλεγγύης, τη συντροφικότητα, την ιστορία των αγώνων της τάξης τους. Όσο παίρνουν τη θέση τους στον αγώνα για να γίνουν από «αφανείς ήρωες» πρωταγωνιστές των εξελίξεων. Μέσα σε αυτόν τον αγώνα που και σήμερα δίνουν οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, τιμάμε την μνήμη της Σωτηρίας. Συντρόφισσα, 40χρόνια μετά παραμένουμε πιστοί στον «όρκο» που έδωσαν εκείνες τις μέρες οι εργάτες της ΕΤΜΑ «…θεριεύει το κύμα, σιγοτρώει το βράχο ως την ύστατη στιγμή. Τη στιγμή που τα σάπια θεμέλια του θα υποχωρήσουν. Η θάλασσα θα απλωθεί. Το φως στον ορίζοντα θα ζεστάνει την καρδιά μας. Αυτή τη στιγμή οραματιζόμαστε. Στο υποσχόμαστε για ακόμα μια φορά Σωτηρία. Το μέλλον ανήκει σε εμάς. Ανήκει στον αγώνα μας…».

Από τα αποκαλυπτήρια γλυπτού, τον Ιούνη του 2018 σε χώρο της Παντείου, που φιλοτέχνησε ο γλύπτης Κώστας Ρόθος και είναι αφιερωμένο στη Σ. Βασιλακοπούλου

«Το κεφάλαιο γεννιέται βουτηγμένο aπό τη κορφή ως τα νύχια στο αίμα και στη βρωμιά» Καρλ Μαρξ, Το Κεφάλαιο, Α’ τόμος

ι ΗΠΑ εδώ και πάνω από μισό αιώνα είναι στη κορυφή της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας. Από πολλούς καλοθελητές και υποστηρικτές του συστήματος έχει διαφημιστεί ως η χώρα των ευκαιριών, εκεί που μπορείς να πραγματοποιήσεις το «αμερικάνικο όνειρο» και να απολαύσεις τους καρπούς των κόπων σου. Είναι όμως έτσι; Μπορεί μερικούς μήνες πριν να μην το αρνούνταν κάποιοι, αλλά τώρα κάτι έχει αλλάξει. Είναι η υπομονή, η ανοχή, ο συμβιβασμός με τη φτώχεια και την εξαθλίωση που αναπόφευκτα οδηγεί σε μικρότερες ή μεγαλύτερες συγκρούσεις με το αστικό κράτος. Γιατί άμα κοιτάξουμε πιο προσεκτικά θα παρατηρήσουμε ότι οι ΗΠΑ, είναι η χώρα που κατάφερε να γίνει αυτό που έγινε λόγω των εκατομμυρίων κατατρεγμένων μεταναστών, γυναικών και γηγενών που κυριολεκτικά τους ξεζούμιζαν οι «αυτοδημιούργητοι» καπιταλιστές καταφέρνοντας να βγάλουν αμύθητα κέρδη στις πλάτες και στο αίμα τους. Βρίσκεται εκεί που βρίσκεται γιατί στηρίχτηκε στη εκμετάλλευση εκατομμυρίων ανθρώπων για πάνω από εκατό χρόνια, αξιοποι-

«Αν το ερώτημα είναι δουλεία ή απεργία, εγώ λέω απεργία μέχρι τελευταίας πτώσης» Αυτά ήταν τα λόγια της αποκαλούμενης Mother Jones, συνδικαλίστριας σε ομιλία προς τους ανθρακωρύχους στη περιοχή του Κολοράντο που βοήθησε στο να οργανωθεί η διεκδίκηση και από τις οικογένειες των ανθρακωρύχων, των γυναικών, και των παιδιών τους. Οι 12.000 ανθρακωρύχοι που έμεναν κοντά στην περιοχή του Λάντλοου, στο Κολοράντο, δούλευαν σε καθεστώς που δεν θα ήταν καθόλου υπερβολικό να χαρακτηρίσουμε ως σκλαβιά. Και αυτό γιατί εκτός από το ότι δεν έβλεπαν καν τον ήλιο κατά τη διάρκεια της μέρας, υποχρεώνονταν να αγοράζουν αποκλειστικά τρόφιμα από τα καταστήματα των εταιριών που δούλευαν και νοίκιαζαν τα καταλύματα της εταιρίας.

Οπλισμένοι απεργοί μετά τη σφαγή του Ludlow

ώντας τη παιδική εργασία ακόμα και στα ανθρακωρυχία. Η μητρόπολη του καπιταλισμού χρειάστηκε να καλλιεργήσει και το ρατσισμό ανάμεσα σε ντόπιους και μετανάστες εργάτες ακριβώς για να μην μπορεί η εργατική τάξη των δεκάδων διαφορετικών εθνικοτήτων που βρέθηκαν στη «γη της επαγγελίας» να ενωθεί απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο. Το κεφάλαιο διαχρονικά αξιοποιούσε όλους τους τρόπους προκειμένου να διασφαλίζει το μέγιστο δυνατό κέρδος. Μέσα από τις ιστορίες που παρατίθενται παρακάτω αναδεικνύεται αυτό το γεγονός, ότι δηλαδή τα σκλαβοπάζαρα, η παιδική εργασία, οι μισθοί πείνας και οι άθλιες συνθήκες εργασίας είναι σύμφυτα με την ανάπτυξη του καπιταλιστικού συστήματος. Αναδεικνύεται πρώτα και κύρια ότι η εργατική τάξη ανεξάρτητα από το πόσοι άνθρωποι διαφορετικής καταγωγής ζουν σε μία χώρα είναι πιο δυνατή, πιο συγκροτημένη αν αντιπαλέψει ενωμένη με τα σύμμαχα λαϊκά στρώματα τις αιτίες εκείνες που γεννούν την εξαθλίωση, τον ρατσισμό, τους πολέμους.

Και αυτές οι εταιρίες, αυτά τα ορυχεία βρισκόντουσαν αποκλειστικά στα χέρια ενός μεγιστάνα η οικογένεια του οποίου διαπρέπει στο ξεζούμισμα των εργατών του, του Ροκφέλερ. Οι ανθρακωρύχοι, στη πλειοψηφία τους μετανάστες πολλών εθνικοτήτων ανάμεσά τους και Έλληνες είχαν διπλάσιες πιθανότητες από όλους τους άλλους εργάτες ανθρακωρυχείων να πεθάνουν την ώρα που δούλευαν λόγω των άθλιων συνθηκών εργασίας. Στις 23 Σεπτέμβρη του 1913 ξεσπάει μια τεράστια απεργία του συνδικάτου Ενωμένων Ανθρακωρύχων Αμερικής. Στο Νότιο Κολοράντο, με κέντρο την πόλη Λάντλοου, οι Έλληνες μαζί με εργάτες από 32 άλλες εθνότητες, συμμετέχουν καθολικά στην απεργία.Η 20η Απρίλη του 1914, σαν σήμερα, έμεινε στην ιστορία του αμερικάνικου εργατικού κινήματος ως «η σφαγή του Λάντλοου». Οι ένοπλοι της εταιρίας απαίτησαν να τους παραδοθούν δυο Ιταλοί συνδικαλιστές. Οι απεργοί αρνήθηκαν. Τότε η πολιτειακή Εθνοφρουρά μαζί με τους ένοπλους φρουρούς της εταιρίας, επιτέθηκε στον καταυλισμό και ακολούθησε σφαγή. 20 γυναικόπαιδα και δυο συνδικαλιστές πέφτουν νεκροί. Ο ηγέτης των απεργών Λουίς Τίκας (ο Έλληνας Ηλίας Σπαντιδάκης από το Ρέθυμνο της Κρήτης) δολοφονείται άγρια από τον λοχαγό που ήταν επικεφαλής της Εθνοφρουράς. Μετά τη Σφαγή ξέσπασε μεγάλη ένοπλη εξέγερση, που αποκαλέστηκε «Πόλεμος των Δέκα Ημερών». Μέσα σε λίγες μέρες, ο αντάρτικος στρατός του συν-

δικάτου, κυρίως Έλληνες και Ιταλοί απεργοί, έτρεψε σε φυγή την Εθνοφρουρά και κατέλαβε ολόκληρο το Νότιο Κολοράντο. Το μνημείο του Ludlow

Από πορεία αφροαμερικανών το 1919

Οι μέρες που τα θύματα της εκμετάλλευσης θα σπάσουν τις αλυσίδες τους, θα έρθουν!

έτοιες ιστορίες και άλλες τόσες αναρίθμητες χιλιάδων ανώνυμων ανδρών και γυναικών συνθέτουν την ηρωική ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ και μας παραδειγματίζουν για το σήμερα. Αποδεικνύουν ότι οι προϋποθέσεις για να ξεσηκωθεί ο λαός οποιασδήποτε χώρας είναι ώριμες και αυτό γιατί πλέον οι αντιθέσεις που γεννάει αυτό το σύστημα είναι τόσο μεγάλες που ούτε οι ίδιοι οι καπιταλιστές μπορούν να τις μετριάσουν. Αυτές οι αντιθέσεις που οδηγούν χιλιάδες λαού στον δρόμο αποδεικνύουν ότι τίποτα δε μένει ακίνητο. Οι συνειδήσεις αλλάζουν και μάλιστα ραγδαία. Η επαναστατική πρωτοπορία γεννιέται μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης, μέσα από τις μεγάλες και μικρές συγκρούσεις με το κεφάλαιο, μέσα από τη κατάκτηση της

επαναστατικής θεωρίας του μαρξισμού λενινισμού από τη πρωτοπορία του εργατικού κινήματος. Το ΚΚ επιβεβαιώνει τον επαναστατικό του ρόλο στην πράξη. Η δράση μας σήμερα μπορεί να δημιουργήσει ρωγμές στο σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα προετοιμάζοντας την εργατική τάξη για τη μεγάλη και αποφασιστική αναμέτρηση. Οι μέρες που τα θύματα της εκμετάλλευσης θα σπάσουν τις αλυσίδες τους, θα έρθουν αντικειμενικά μέσα από τις αγιάτρευτες αντιθέσεις και τα αδιέξοδα του συστήματος. Η νικηφόρα έκβαση αυτού του αγώνα κρίνεται και σήμερα, στη καθημερινή και σκληροτράχηλη μάχη. Συνεχίζουμε ακούραστα την προσπάθεια αφομοίωσης του προγράμματος του Κόμματος, να γίνουμε Οργάνωση παντός καιρού!

ύ αγο δι...

...

ρία

Βρισκόμαστε ήδη στις αρχές του 20ού αιώνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν γίνει η πρώτη βιομηχανική χώρα του κόσμου. Παρήγαγαν σχεδόν τα διπλάσια από τον κυριότερο αντίπαλό της την Μ. Βρετανία με την αξία των βιομηχανικών της προϊόντων να φτάνει τα 11 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο. Οι βιομηχανικοί εργάτες λόγω και της έλευσης εκατομμυρίων μεταναστών από όλο τον κόσμο είχαν αυξηθεί από 31.000.000 το β’ μισό του 19ου αιώνα, κοντά στα 76.000.000 στις αρχές του 20ού αιώνα. Ταυτόχρονα, οι γεννημένοι στο εξωτερικό και οι αφροαμερικάνοι έπαιρναν το μισό μισθό του λευκού αυτόχθονα εργάτη. Το ίδιο βέβαια ίσχυε και για τις γυναίκες που έπαιρναν κάτω από το μισό μισθό του λευκού εργάτη. Με αυτόν τον τρόπο οι καπιταλιστές έβγαλαν τις τεράστιες περιουσίες τους χρηματοδοτώντας παράλληλα αναρίθμητες οργανώσεις που έσπερναν το μίσος και την έχθρα ανάμεσα σε ντόπιους και μετανάστες. Η διαφοροποίηση των μισθών ανάμεσα σε λευκούς και στους μαύρους εργάτες, διαφορά που σήμαινε δισεκατομμύ-

ρια για την εργοδοσία άρχισε να απειλείται όταν στο Σικάγο το 1917 χιλιάδες αφροαμερικανοί απήργησαν στη βιομηχανία κρέατος και άλλοι τόσοι στη μεγάλη απεργία τον χάλυβα το 1919. Για να διατηρήσουν τα δισεκατομμύρια των κερδών τους και να συνεχιστεί η διαίρεση λευκών και μαύρων κρατώντας στους τελευταίους χαμηλότερους μισθούς οι βιομήχανοι έσπρωχναν τους λευκούς εργάτες εναντίον των μαύρων και συχνά προκαλούσαν φυλετικές ταραχές σε πολλές πόλεις. Η απάντηση σε αυτές τις ταραχές δόθηκε από τα ίδια τα συνδικάτα όταν στις 6 Ιούλη το Εργατικό Συμβούλιο οργάνωσε μια εντυπωσιακή ενωτική πορεία λευκών και μαύρων εργατών στη συσκευασία κρέατος με τους διαδηλωτές να περνούν μέσα από τις γειτονιές των μαύρων όπου ήδη οι πράκτορες των βιομηχάνων υποδαύλιζαν ταραχές. Όμως αυτές δε κατάφεραν να αποφευχθούν και οι επόμενες δυο εβδομάδες εξελίχτηκαν σε κανονική σύγκρουση. 30.000 λευκοί, μέλη του συνδικάτου της κρεατοβιομηχανίας εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους προς τους μαύρους αδερφούς τους και απαίτησαν να αποσυρθούν τα στρατεύματα από τις γειτονιές των αφροαμερικανών.

το

«Μόνο ενωμένοι μπορούμε να τα καταφέρουμε»

Ένα τρ

Οδηγητής

µια Ισ



Ιούλης - Αύγουστος 2020

Working Class Hero John Lennon

Από την πρώτη στιγμή της γέννησης σου σε κάνουν να νιώθεις ασήμαντος Με το να μην σου δίνουν καθόλου χρόνο αντί να σου τον δίνουν όλο. Μέχρι ο πόνος να γίνει τόσο δυνατός που να μην νιώθεις τίποτα άλλο Σε πληγώνουν στο σπίτι, σε χτυπούν στο σχολείο Σε μισούν αν είσαι έξυπνος και περιφρονούν τους ανόητους Μέχρι να τρελαθείς τόσο που να μην μπορείς να ακολουθήσεις του κανόνες τους Αφού σε βασανίζουν και σε τρομάζουν για 20 περίπου χρόνια μετά περιμένουν να διαλέξεις καριέρα ενώ δεν μπορείς να λειτουργήσεις απ τον φόβο που σε γεμίζει Υπάρχει ακόμα χώρος στην κορυφή, σου λένε Αλλά πρώτα πρέπει να μάθεις να χαμογελάς καθώς σκοτώνεις Αν θες να γίνεις σαν και αυτούς στην κορυφή Ήρωας της εργατικής τάξης είναι κάτι που αξίζει να είσαι Όλοι γνωρίζουμε το τραγούδι “Working Class Hero” του John Lennon. Το κομμάτι γράφτηκε από τον ίδιο τον Lennon και εμπεριέχεται στο δίσκο “John Lennon/Plastic Ono Band”, που κυκλοφόρησε στις 11 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους. Μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα τραγούδι της εποχής του. Μιας εποχής έντονων πολιτικών αναβρασμών με τα εργατικά κινήματα πολλών χωρών μεταξύ αυτού και της Αμερικής, να δραστηριοποιούνται έντονα, να συμμετέχουν μάζες λαού στις κινητοποιήσεις και στις απεργίες. Ένα τραγούδι που βάζει στο κέντρο την κινητήρια δύναμη αυτής της κοινωνίας, την εργατική τάξη, που παράγει όλο τον πλούτο. Όμως ακριβώς επειδή οι αστοί τη φοβούνται, προσπαθούν με οποιονδήποτε τρόπο να της αποπροσανατολίσουν, να την χειραγωγήσουν, να τη κοροϊδέψουν, να την καταστείλουν είτε με τη βία είτε με τη θρησκεία και την τηλεόραση όπως χαρακτηριστικά αναφέρει. Και όλα αυτά για να μη καταλάβει τη δύναμη που κρύβει η οργανωμένη πάλη.

ꠃ갃븃萃 쐃

쀃넃섃넃쀃넃봃줃

Κυκλοφόρησε η νέα έκδοση της Σύγχρονης Εποχής «Η άγνωστη Ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ»

WORKSHOP ΤΗΣ ΠΟ ΣΠΟΥΔΆΖΟΥΣΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗΣ

Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα:

επίκαιρο όσο ποτέ

ερευνητική δουλειά που παρουσιάστηκε πρόσφατα με πρωτοβουλία της Περιφερειακής Οργάνωσης Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ, φωτίζει πλευρές από επιστημονικά αντικείμενα που αναδεικνύουν από μια διαφορετική πλευρά την αναγκαιότητα και την υπεροχή του σοσιαλισμού-κομμουνισμού ως κοινωνίας που δίνει ώθηση στην ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, στην εφαρμογή τους προς όφελος των λαϊκών αναγκών. Επιλέξαμε μια σύντομη παρουσίαση στοιχείων και πλευρών των workshop που επεξεργάστηκαν οι οργανώσεις.

Η Υγεία και η Παιδεία στο σοσιαλισμό Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε το workshop για την Υγεία στο σοσιαλισμό. Πέρα από στοιχεία που αναδεικνύουν την έμφαση που έδινε το σοσιαλιστικό σύστημα στην ολοκληρωμένη πρόληψη και προστασία της υγείας του λαού, παρουσιάστηκε η μαρτυρία Έλληνα γιατρού που επισκέφθηκε Κέντρο Υγείας στη Μόσχα το 1960 και διαπίστωνε με θαυμασμό τόσο την πλήρη στελέχωση με το απαραίτητο προσωπικό και την ύπαρξη των αντίστοιχων εργαστηρίων, όσο και την έμφαση που δινόταν στην προληπτική ιατρική και την πρωτοβάθμια φροντίδα, με καταγραφή σπίτι το σπίτι όλων όσοι ήταν στην ευθύνη του Κέντρου Υγείας, πού δούλευαν, ποιοί παράγοντες επηρέαζαν την υγεία τους, αλλά και το σχεδιασμένο εμβολιασμό και προληπτική εξέταση όλων των κατοίκων της συνοικίας. Η παρουσίαση για την Ανώτατη Εκπαίδευση στην ΕΣΣΔ, έδωσε στοιχεία που έδειχναν το συνολικό πλαίσιο που είχε διαμορφώσει το σοσιαλιστικό κράτος ώστε να εξασφαλίζεται η ισότιμη πρόσβαση όλων των φοιτητών σε σύγχρονες σπουδές. Δινόταν βάρος στην ολόπλευρη μόρφωση των φοιτητών, διδάσκονταν μαθήματα Φιλοσοφίας, Ιστορίας και Πολιτικής Οικονομίας παράλληλα με την εξειδίκευση στο αντικείμενο σπουδών, ταυτόχρονα συνδυαζόταν η εκπαίδευση με την παραγωγική εργασία, σε νοσοκομεία, Ινστιτούτα και κρατικές υπηρεσίες, ενώ οι απόφοιτοι διάλεγαν ένα εξάμηνο πριν τελειώσουν τις σπουδές τους που θέλουν να δουλέψουν, δικαίωμα που εξασφαλιζόταν για όλους. Στοιχεία που σήμερα δεν

υπάρχουν ούτε στην πιο τρελή φαντασία φοιτητών που αναγκάζονται να δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές τους, να μην έχουν εξασφαλισμένη δουλειά (πόσο μάλλον με δικαιώματα) πάνω στο αντικείμενο σπουδών τους. Το πόσο μεγάλο χάσμα χωρίζει αυτό το σύστημα από το σημερινό φαίνεται ζωντανά μέσα από το παράδειγμα του Βίκτορ Γκλουσκώφ, μεγάλου σοβιετικού μαθηματικού και παραδείγματος κομμουνιστή επιστήμονα. Ο Β. Γκλουσκώφ γεννήθηκε το 1923 στο Ροστόβ από εργατική οικογένεια, ο πατέρας του ήταν μεταλλωρύχος. Από μαθητής διακρίθηκε στις επιδόσεις του στα μαθηματικά, ενώ στηρίχτηκε ολόπλευρα από το σοβιετικό εκπαιδευτικό σύστημα για να καλλιεργήσει την κλίση του. Το 1943 σπουδάζει στο θερμοτεχνικό τμήμα του Ινστιτούτου εκβιομηχάνισης, ενώ το 1947 εισάγεται στο 5ο έτος της φυσικομα-

θηματικής σχολή, αφού έδωσε εξετάσεις στα αντικείμενα των 4 πρώτων ετών. Στην πορεία της ζωής του αναλαμβάνει υπεύθυνες θέσεις σε επιστημονικά Ινστιτούτα, ενώ πρωτοστατεί ώστε η πληροφορική και οι νέες τεχνολογίες να αξιοποιηθούν για να αναπτυχθεί η σοσιαλιστική οικονομία. Το παράδειγμα του Γκλουσκώφ αποδεικνύει την ανωτερότητα του εκπαιδευτικού συστήματος στην ΕΣΣΔ, που έδινε την ευκαιρία σε παιδιά λαϊκών οικογενειών να αναπτύξουν δημιουργικά τις κλίσεις και τα ταλέντα τους, εξασφάλιζε δωρεάν, υψηλού επιπέδου Ανώτατη Εκπαίδευση. Ταυτόχρονα δείχνει την στάση του κομμουνιστή επιστήμονα απέναντι στην επιστήμη του και την κοινωνία, αξιοποιώντας δημιουργικά τις κατακτήσεις της ώστε να καλυφθούν οι λαϊκές ανάγκες.

Χάρτης υλοποίησης του Συστήματος Αυτοματοποιημένης Διεύθυνσης (OGAS) που επεξεργάστηκε ο Γκλουσκώφ

Οι κρίσεις είναι στο DNA του συστήματος To workshop-εργασία που ετοιμάστηκε γύρω από το ερώτημα αν γίνεται να υπάρξει οικονομία χωρίς κρίσεις, φώτισε πλευρές της διαπάλης που σήμερα δυναμώνει μέσα και έξω από τις οικονομικές σχολές μπροστά και στην εξέλιξη της κρίσης που έχει ήδη ξεσπάσει. Μέσα από σύντομη παρουσίαση των οικονομικών κρίσεων από τις αρχές του 19ου αιώνα μέχρι σήμερα, η παρουσίαση αναδεικνύει το γεγονός ότι οι οικονομικές κρίσεις είναι σύμφυτες με την ίδια την ύπαρξη του καπιταλισμού, ότι προκύπτουν από τη φυσιολογική λειτουργία του ίδιου του συστήματος. Ταυτόχρονα, δίνοντας μια σύντομη περιγραφή του πως χαρακτήριζαν τις κρίσεις οι ίδιοι οι αστοί οικονομολόγοι, δείχνει πως η προσπάθεια που γίνεται σήμερα να χρεωθεί η κρίση που ήδη ζούμε στην πανδημία δεν είναι καθόλου πρωτότυπη, χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα κρίσεων που πότε παρουσιάζονταν ως εμπορικές, πότε ως «πετρελα-

ϊκές», πότε ως κρίσεις χρέους, όμως ποτέ ως αυτό που πραγματικά ήταν, κρίσεις του καπιταλισμού. Στη συνέχεια αξιοποιώντας σημερινά στατιστικά στοιχεία και αναδεικνύοντας πλευρές από τη φάση στην οποία βρισκόταν η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία στο μεσοπόλεμο, η παρουσίαση δίνει το πλαίσιο μέσα στο οποίο τότε, όπως και τώρα, οξύνονταν οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, πύκνωναν οι εστίες συγκρούσεων σε όλο τον πλανήτη ανάμεσα σε μεγάλα κέντρα, οι οποίες τελικά οδήγησαν και στο ξέσπασμα του Β' ΠΠ. Μέσα από αυτή την προσπάθεια η παρουσίαση ανοίγει ζητήματα που σήμερα απασχολούν μεγάλο μέρος της νεολαίας και του λαού, που βλέπει τις συγκρούσεις, τους πολέμους και τους ανταγωνισμούς στην ευρύτερη περιοχή, ώστε να βγουν ουσιαστικά συμπεράσματα για τη μήτρα αυτών των ανταγωνισμών, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Οδηγητής



Ιούλης - Αύγουστος 2020

Οι δυνατότητες στην εποχή της «4ης Βιομηχανικής Επανάστασης» Ξεχώρισε η παρουσίαση που εστίασε στις δυνατότητες που ανοίγονται στην εποχή της «4ης Βιομηχανικής Επανάστασης», την ώθηση που μπορεί να δώσει στην παραγωγή η επέκταση των δικτύων 5G, των ρομπότ και της αυτοματοποίησης στην παραγωγή, η ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης. Μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα ανέδειξε την αξία που έχουν συγκεκριμένες κατακτήσεις της επιστήμης και της τεχνολογίας, αλλά και τις βιομηχανικές τους εφαρμογές μέσω καινοτομιών όπως οι 3D εκτυπωτές που δίνουν τη δυνατότητα για γρήγορη παραγωγή νέων και εξειδικευμένων εργαλείων, παράλληλα με τη φθηνή μαζική παραγωγή εξαρτημάτων ή τους δρόμους που ανοίγει η μελέτη των λεγόμενων αυτοβελτιούμενων αλγορίθμων, που επιτρέπουν την αυτόνομη και συνεχή βελτιστοποίηση βιομηχανικών συστημάτων. Στο πλαίσιο της εργασίας, παρουσιάστηκαν αντιφάσεις που αποκαλύπτουν ότι εμπόδιο στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων που ανοίγει το σύνολο των καινοτομιών της «4ης Βιομηχανικής Επανάστασης», ώστε να καλυφθούν λαϊκές ανάγκες, είναι το γεγονός ότι η όποια εφαρμογή τέτοιων τεχνολογιών στην παραγωγή γίνεται με κριτήριο την μεγιστοποίηση του κέρδους του εκάστοτε μονοπωλίου. Χαρακτηριστικά είναι παραδείγματα όπως η αλματώδης ανάπτυξη της τεχνολογίας που επιτρέπει την αυτοματοποιημένη οδήγηση, την ίδια ώρα που η συντριπτική πλειοψηφία των λαϊκών οικογενειών δεν έχει λεφτά για να πάρει αμάξι, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι στοιβάζονται κάθε μέρα σε πανάκριβα και απαρχαιωμένα μέσα μεταφοράς. Άλλο παράδειγμα είναι το γεγονός ότι σήμερα υπάρχουν πανεπιστημιακά εργαστήρια

που φτιάχνουν drone και άλλα καινοτόμα εργαλεία, των οποίων οι πόρτες όμως είναι κλειστές για τους φοιτητές που πολλές φορές καλούνται να πληρώσουν μέχρι και τα αναλώσιμα που θα χρησιμοποιήσουν. Η παρουσίαση αναδείκνυε πώς θα μπορούσαν όλες αυτές οι καινοτομίες να αξιοποιηθούν από την εργατική εξουσία για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. - Σε αυτό το πλαίσιο η επέκταση της αυτοματοποίησης σημαίνει μείωση του εργάσιμου χρόνου, πιο ξεκούραστη και αποδοτική δουλειά, δίνοντας τη δυνα-

τότητα στην εργατική τάξη για πιο ουσιαστικό έλεγχο στην παραγωγή. - Η επεξεργασία μεγάλου όγκου πληροφοριών, ώστε να εντοπίζονται έγκαιρα νέες ανάγκες, τάσεις μπορεί να αξιοποιηθεί για να αξιολογείται και να προσαρμόζεται το κεντρικό σχέδιο με βάση τις ανάγκες, ενώ ταυτόχρονα μέσω τεχνολογιών όπως το Internet of Things και η ανάπτυξη Τεχνητής Νοημοσύνης γίνεται βελτιστοποίηση των αποφάσεων που παίρνονται στην παραγωγή.

Αποσπάσματα από την εργασία για την «4η Βιομηχανική Επανάσταση»

Σχόλιο Η διεξαγωγή των φοιτητικών εκλογών και η λειτουργία των συλλόγων είναι υπόθεση των φοιτητών!

ι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι στα διοικητικά συμβούλια των φοιτητικών συλλόγων με την Πανσπουδαστική ΚΣ κατέθεσαν πρόταση για την διεξαγωγή των φοιτητικών εκλογών το χειμερινό ακαδημαϊκό εξάμηνο, αφού αυτές δεν πραγματοποιήθηκαν λόγω κλειστών Πανεπιστημίων. Το πότε και αν θα πραγματοποιηθούν οι φοιτητικές εκλογές είναι ζήτημα που αφορά την πλειοψηφία των φοιτητών. Σε αυτές οι φοιτητές ψηφίζουν τους αντιπροσώπους τους, παίρνουν θέση για όλα τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν. Δυνατοί σύλλογοι σημαίνει δυνατοί φοιτητές για να «τα καταφέρουν» με τις σπουδές τους. Μέσα στις πρωτόγνωρες συνθήκες της πανδημίας επιβεβαιώθηκε η σημασία του φοιτητικού συλλόγου ως στήριγμα των φοιτητών για τις σπουδές τους και το μέλλον τους. Τα οξυμένα προβλήματα που προέκυπταν δεν μπορούσε να τα αντιμετωπίσει κανένας μόνος του. Όλοι μαζί οι φοιτητές μέσα από τους συλλόγους τους κατάφεραν να πιέσουν ορισμένα τμήματα να διεξάγουν εξεταστικές δια ζώσης, να δοθούν απαλλακτικές εργασίες, να εξασφαλιστούν υποδομές και τεχνικό υλικό για να μπορούν οι φοιτητές να συμμετέχουν στην τηλεματική διαδικασία, να παραμείνουν οι εστίες και τα εστιατόρια ανοιχτά. Το δικαίωμά στη ζωντανή, άμεση, δημοκρατική συζήτηση και λήψη αποφάσεων δεν παζαρεύεται, υπερασπιζόμαστε τους συλλόγους μας. Όλες οι κυ-

βερνήσεις διαχρονικά θέλουν να επικρατήσει σιωπητήριο μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια και να προωθούνται ανεμπόδιστα οι μπίζνες και οι «αξίες» τους, για αυτό και οι παρατάξεις τους ΔΑΠ και ΠΑΣΠ πρωτοστάτησαν τόσα χρόνια στον εκφυλισμό και τις πελατειακές σχέσεις ώστε οι σύλλογοι να απαξιωθούν στα μάτια των φοιτητών. Τώρα μπροστά στο νέο γύρο επίθεσης που ετοιμάζει η κυβέρνηση προσπαθούν να βάλουν νέα εμπόδια στη ζωντανή συζήτηση και δράση των φοιτητών μέσω των ηλεκτρονικών ψηφοφοριών. Η στάση των άλλων δυνάμεων για τη διεξαγωγή των φοιτητικών εκλογών επιβεβαιώνει πως θέλουν τους φοιτητές ανοργάνωτους, έκθετους στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Η ΔΑΠ τινάζει τη λειτουργία των συλλόγων στον αέρα προτείνοντας εκλογές του χρόνου την άνοιξη, προωθεί τις ηλεκτρονικές συνελεύσεις. Η ΠΑΣΠ (και του ΚΙΝΑΛ και του ΣΥΡΙΖΑ) δεν τοποθετείται για το πότε θα γίνουν οι φοιτητικές εκλογές. Τα ΕΑΑΚ δεν καταθέτουν πρόταση για την διεξαγωγή των εκλογών, κάνοντας εύκολο το σχέδιο της κυβέρνησης και της ΔΑΠ για παραπέρα διάλυση των συλλόγων. Ο αγώνας για τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα των φοιτητών θα δυναμώνει όσο ισχυροποιούνται οι σύλλογοι. Το σχέδιο της κυβέρνησης για διάλυσή τους δεν θα περάσει!

Συμπράξεις Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα

ή όταν ο λαός πληρώνει τις επενδύσεις τους Τ

ην τελευταία δεκαετία κερδίζουν περισσότερο έδαφος στη χώρα μας οι λεγόμενες Συμπράξεις Δημοσίου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), που παρουσιάζονται σαν συνεργασία του κράτους με επιχειρηματικούς ομίλους μέσω των οποίων δίνεται η ευκαιρία στο δημόσιο να εκπονεί «ποιοτικά έργα» ακόμα και σε «δύσκολες οικονομικά εποχές».

Πρόκειται για μια καλοδιαφημισμένη μπίζνα που προκρίνεται ως ο ιδανικός τρόπος κατασκευής και λειτουργίας υποδομών όλων των ειδών, αλλά και εκμετάλλευσης αγαθών όπως η Υγεία! Στην πλειοψηφία τους πρόκειται για έργα που θα έπρεπε να σχεδιάζονται και να καλύπτονται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Ωστόσο μέσω των ΣΔΙΤ ουσιαστικά παραδίνονται σε ιδιώτες.

Ο Μητσοτάκης από το ΑΧΕΠΑ αναγγέλει ότι «πάνω από το εγώ θα μπει το ΕΣΥ» και μετά από λίγο ταβάνι πέφτει σε κεφάλι εργαζόμενης που μπήκε στην αποθήκη του Αγία Σοφία για να πάρει υλικό... Η κατάσταση γίνεται όλο και χειρότερη στα νοσοκομεία λόγω της πολιτικής που ακολουθείται.

Η ουσία πίσω από τη βιτρίνα

Ορισμένα παραδείγματα

«Στη βιτρίνα» φαίνεται ότι ο έλεγχος των κινήσεων του ιδιώτη - επενδυτή επί του έργου που αναλαμβάνει μέσω ΣΔΙΤ γίνεται από το Δημόσιο, δηλαδή το αστικό κράτος, το οποίο εμφανίζεται και ως ο ιδιοκτήτης της υποδομής που θα φτιαχτεί. Η κερδοφόρα δραστηριότητα όμως της εκμετάλλευσης γεμίζει τις τσέπες του επιχειρηματία, αφού στις συμβάσεις που υπογράφει το Δημόσιο, δέχεται να μισθώνει για πολλά χρόνια τα έργα των ΣΔΙΤ με σκοπό να τα αξιοποιεί. Δηλαδή ο επιχειρηματίας κάνει την απόσβεση όσων επένδυσε με δικούς μας φόρους, ενοίκια, τσουχτερό αντίτιμο για την πρόσβαση μας σε αυτές τις υποδομές. Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά, ότι οι καπιταλιστές δεν επενδύουν «για την ψυχή της μάνας του», αλλά για να κερδίσουν πολλαπλάσια. Αναδεικνύεται επίσης και ο ρόλος του αστικού κράτους που πρωταρχική δουλειά του είναι να συμβάλλει με κάθε τρόπο στην κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου, βοηθώντας το να βρίσκει συνεχώς νέα πεδία κερδοφορίας. Επιπλέον σύμφωνα με παλιότερη μελέτη του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας τα έργα μέσω ΣΔΙΤ κοστίζουν 1,5 ως και 3 φορές περισσότερο από ό,τι αν θα τα αναλάμβανε μόνο του το κράτος.

Οι ΣΔΙΤ μαζί με το Εταιρικό Σύμφωνο για το Πλαίσιο Ανάπτυξης (ΕΣΠΑ) αποτελούν μοχλούς της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα και αξιοποιούν εγχώριους και κοινοτικούς πόρους, δηλαδή λεφτά που έχει εξασφαλίσει η ΕΕ από τη φοροληστεία των ευρωπαϊκών λαών και τα δίνει ως καύσιμα στα μονοπώλια των κρατών-μελών. Αν και η Ελλάδα μπήκε αργότερα σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες στην κούρσα αξιοποίησης των ΣΔΙΤ έχει δαπανήσει δισεκατομμύρια σε τέτοια έργα με αποτέλεσμα το 2018 να καταταγεί στην 3η θέση παγκοσμίως ανάμεσα σε 135 χώρες στον τομέα των «Βέλτιστων Διαγωνιστικών Διαδικασιών σε έργα ΣΔΙΤ».1 Πόσο άλλαξε, όμως, με αυτά η ποιότητα ζωής του λαού; Η απάντηση είναι απογοητευτική: • Οι υπηρεσίες καθαριότητας πολλών Δήμων έχουν περάσει σε ΣΔΙΤ γεγονός που έχει αρνητικό αντίκτυπο στα δικαιώματα των εργαζομένων και κατά συνέπεια στην ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. • Σοβαρές επιπτώσεις εμφανίζονται στην κατασκευή σχολικών κτηρίων μέσω ΣΔΙΤ. Το 2017 η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εγκαινίασε 24 σχολεία που τα είχε «θεμελιώσει» η ΝΔ με αυτό τον τρόπο. Τα κτήρια για 25 χρόνια

Κράτησέ το...

αποτελούν περιουσία της εταιρίας που τα κατασκεύασε και το Δημόσιο (ο λαός μέσα από φόρους και δημοτικά τέλη) θα πληρώνει ενοίκο για τη χρήση τους! Με αφορμή αυτά τα εγκαίνια είχε έρθει στο φως και η σύμβαση για την ανέγερση ΕΠΑΛ στο Κερατσίνι. Η πολυσέλιδη έκθεση ξεκαθάριζε ότι η λειτουργία του σχολείου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την έγκριση που θα έδινε η εταιρία για την οποιαδήποτε δραστηριότητα, κάνοντας εντελώς δυσδριάκριτα τα όρια μεταξύ δημόσιας και ιδιωτικής λειτουργίας του.2 Λίγες μέρες μετά η ΕΛΜΕ Πειραιά κατάγγειλε το γεγονός ότι τα παιδιά κάθονταν στα θρανία, αφού το σύγχρονο κατά άλλα ΕΠΑΛ είχε παραδοθεί χωρίς καρέκλες! • Η «Μορέας Α.Ε.» που της ανατέθηκε από το ελληνικό δημόσιο ο αυτοκινητόδρομος Κόρινθος-Καλαμάτα-Τρίπολη πήρε 11 εκ. ευρώ αποζημίωση για μειωμένη κίνηση στις αρχές του 2020. Το προκλητικό δωράκι δόθηκε μεσούσης της πανδημίας, όταν οι αντίστοιχες δαπάνες για την δημόσια Υγεία ήταν μηδαμινές! Το παράδειγμα της δείχνει πόσο ακριβά πληρώνει τα ΣΔΙΤ ο λαός.

Η Υγεία του λαού στο κρεβάτι του πόνου Το Δεκέμβρη του 2019 ο Παννελήνιος Ιατρικός Σύλλογος διοργάνωσε ημερίδα για τη στήριξη των ΣΔΙΤ στα

Οδηγητής

νοσοκομεία. Παρουσίασαν ως «ρηξικέλευθες αλλαγές» για τη δημόσια Υγεία δοκιμασμένες στο εξωτερικό πρακτικές, εκεί δηλαδή που υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί από κορονοϊό. Μίλησαν για νοσοκομεία - μη κερδοσκοπικές επιχειρήσεις, για τη σύνδεση τους με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και επιχειρηματίες Υγείας, για επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας στο 75% του δυναμικού των δημόσιων νοσοκομείων. Δύο μήνες μετά οι επιπτώσεις της πανδημίας φώτισαν ακόμα περισσότερο το ήδη γνωστό συμπέρασμα: Ο ιδιωτικός τομέας που λειτουργεί με αποκλειστικό κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος ήταν και είναι ξένο σώμα και στην υγεία. Για του λόγου το αληθές υπάρχει το Νοσοκομείο Θήρας που (υπο)λειτουργεί υπό τη διαχείριση της Ανώνυμης Εταιρείας Μονάδων Υγείας ΑΕ και είναι πλήρως εναρμονισμένο στους κανόνες της «ελεύθερης αγοράς». Το Νοσοκομείο ιδρύθηκε εξ’ αρχής για να χρηματοδοτείται από την πώληση υπηρεσιών στους ασθενείς (π.χ. νοσήλια) ακόμα και απο δραστηριότητες ιατρικού τουρισμού. Η ίδρυσή του οδήγησε σε καθολική απαξιώση των Πρωτοβάθμιων ΜΥ στο νησί σε βαθμό που ούτε ράμματα δεν μπορούν να σου κάνουν αν χρειαστεί, με αποτέλεσμα το Νοσοκομείο να συσσωρεύει περιστατικά και να μην μπορεί να επιτελέσει επαρκώς το ρόλο του. Στο ίδιο Νοσοκομείο τον Αύγουστο του 2019 έλειπαν οι ειδικότητες του οφθαλμίατρου, του δερματολόγου, του ενδοκρινολόγου, του ουρολόγου, του γαστρεντερολόγου κ.λπ. Άλλο παράδειγμα που μπορούμε να επισημάνουμε είναι αυτό που ο λαός μας συμπυκνώνει στη φράση «τώρα πια φοβόμαστε ακόμα και ν’ αρρωστήσουμε», προφανώς γιατί δεν υπάρχουν λεφτά για εξετάσεις και θεραπεία, επειδή υπολειτουργεί το δημόσιο σύστημα υγείας. Με στοιχεία του προηγούμενου έτους το 70% - 90% των διαγνωστικών εξετάσεων γίνονται σε ιδιωτικά κέντρα. Σε πολλά νοσοκομεία δεν υπάρχουν



Ιούλης - Αύγουστος 2020

Από την κινητοποίηση σωματείων υγειονομικών τον Δεκέμβρη του 2019 στην ημερίδα του Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος για τα ΣΔΙΤ στην Υγεία.

βασικά διαγνωστικά εργαλεία σαν αποτέλεσμα των συνεχών περικοπών που γίνονται, ώστε να βγαίνει ο προϋπολογισμός, όχι όμως και οι ανάγκες των ασθενών. Στο «Αττικόν» π.χ. το νοσοκομέιο που καλύπτει όλη τη Δυτική Αττική θεωρείται κόστος εδώ και πάνω από 5 χρόνια να φτιάξουν το χαλασμένο μαγνητικό τομογράφο. Και που να λειτουργούσε σαν αυτό της Σαντορίνης!

Δίνουμε μάχη για να ικανοποιούνται οι ανάγκες του λαού και όχι οι ορέξεις των καπιταλιστών Από τα παραπάνω προκύπτει το συμπέρασμα ότι αυτές οι συμπράξεις αποτέλεσαν διαχρονικά την κερκόπορτα για την ιδιωτικοποίηση δημόσιας περιουσίας και αγαθών, για το χαράτσωμα των εργαζομένων και για τη στήριξη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Τα ΣΔΙΤ είναι πλευρά της εμπορευματοποίησης και της τελευταίας σπιθαμής κοινωνικής δραστηριότητας προς όφελος της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Τα αποτελέσματα είναι η περαιτέρω ανατροπή εργασιακών σχέσεων, τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα που πολλαπλασιά-

ζονται στα εργοτάξια, τα προγράμματα ανακύκλωσης ανέργων, τα υψηλά δημοτικά τέλη. Ήδη τα λαϊκά νοικοκυριά μετρούν επιπτώσεις από την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ με διακοπές ρεύματος, ενώ σε λίγα χρόνια θα μετρήσουμε απώλειες από την παραπέρα ιδιωτικοποίηση του νερού, για το οποίο ο Υπουργός Μεταφορών και Υποδομών δήλωσε κυνικά ότι δεν προχωρά σε ιδιωτικοποίηση, απλά χρησημοποιεί ΣΔΙΤ! Η διεκδίκηση γενναίας κρατικής χρηματοδότησης, για να καλύπτονται μια σειρά ανάγκες του λαού δεν είναι ιδεοληψία, όπως διατείνεται το σύστημα. Είναι μάχη για να μπαίνουν εμπόδια στις απαιτήσεις του κεφαλαίου που επιδιώκει συνεχώς να αυξάνονται τα κέρδη του πατώντας επί πτωμάτων εργαζομένων. Αυτές τις ορέξεις υπηρετούν όλα τα αστικά κόμματα. Στον αντίποδα παλεύει το ΚΚΕ και η ΚΝΕ δίνοντας μάχες από τη σκοπιά των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων. Παραπομπές 1. http://www.sdit.mnec.gr/sites/default/files/assets/ PPPs_0.pdf 2. Ριζοσπάστης, 29/3/2017, σελ. 12

Κράτησέ το ...

έσα στην πανδημία δόθηκε έκταση στο φαινόμενο της ευεργεσίας που διάφοροι καπιταλιστές αποφάσισαν να στηρίξουν σε μια προσπάθεια να φανούν κοινωνικά χρήσιμοι. Από τη μια για χάρη των κερδών τους απαξιώνεται η δημόσια Υγεία και από την άλλη, για να χτίσουν κοινωνικό προφίλ προχωρούν σε φιλανθρωπίες που τελικά δεν λύνουν το προβλήματα. Με αυτό το σκεπτικό το ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» προχώρησε σε χρηματική δωρεά για υγειονομικούς που εργάστηκαν σε μονάδες αντιμετώπισης Covid-19. Μια από τις απαντήσεις που πήρε ήταν και της νοσηλεύτριας Φωτεινής Μουζουράκη: «Είμαι νοσηλεύτρια με πρόγραμμα του ΟΑΕΔ στο ΠΓΝ «ΑΤΤΙΚΟΝ», όπως και χιλιάδες άλλοι σε όλη τη χώρα που κρατάνε ολόκληρα νοσοκομεία και κλινικές ανοιχτές και όρθιες.(...) Το «ευχαριστώ» της κυβέρνησης για αυτή την προσπάθεια εξακολουθεί να είναι η άρνησή της στο αίτημά μας για μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, οι οποίοι κατά κοινή ομολογία καλύπτουν ζωτικές ανάγκες στα νοσοκομεία. Ποτέ ως τώρα, κανένας από εμάς τους νοσηλευτές δεν ζήτησε κάτι παραπάνω από το αυτονόητο: Δηλαδή αυξήσεις στους μισθούς, προσλήψεις και ένταξή μας στα ΒΑΕ. Δεν ζητιάνεψα ούτε εγώ, ούτε κανένας άλλος συνάδελφος για δωρεές από διάφορους επαγγελματίες «φιλεύσπλαχνους».

Δεν εναντιώνομαι με τους συναδέλφους που θα πάρουν τα χρήματα της δωρεάς. Το δικαιούνται και αυτό και ακόμα περισσότερα. Κατά τη γνώμη μου, το κύριο είναι όλοι μας να ισχυροποιήσουμε την ανοσία μας απέναντι στις επιδιώξεις τέτοιου είδους «φιλάνθρωπων».(...) Προσωπικά δηλώνω ότι δεν αποδέχομαι τη δωρεά του ιδρύματος «Νιάρχος», γιατί σκοπό έχει τη διάσπαση και χειραγώγηση των συναδέλφων, γιατί σκοπό έχει το διαχωρισμό μας σε περισσότερο ή λιγότερο «εκτεθειμένους στον ιό», σε λιγότερο ή περισσότερο παραγωγικούς.(...) ΥΓ: Στη δική μου περίπτωση, το «ευχαριστώ» ήταν διπλό, αφού δεν ήρθε μόνο από την κυβέρνηση, αλλά και από τη διεύθυνση της νοσηλευτικής υπηρεσίας. Αμέσως μόλις η κλινική που υπηρετώ σταμάτησε να είναι κλινική covid-19 και επανήλθε στην πρότερή της λειτουργία, θέλουν να με αλλάξουν τμήμα για 7η φορά, μέσα σε διάρκεια 2,5 ετών!!! Έτσι μάλλον κατανοούν τη νοσηλευτική φροντίδα. Με νοσηλευτές αναλώσιμους, αριθμούς που θα καλύπτουν κενά, εξουθενωμένους. Το μόνο το οποίο προσωπικά απαιτώ από τη διεύθυνση της νοσηλευτικής υπηρεσίας είναι να μη μετακινηθώ τμήμα». *Ολόκληρη η επιστολή είναι δημοσιευμένη στο Ριζοσπάστη και στο portal 902.gr

Είμαστε εμείς που μας κλέβουν το μέλλον... και ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο!

ιλιάδες μαθητές με τους οποίους έρχεται σε επαφή η ΚΝΕ αυτή την περίοδο με αφορμή τα μαθητικά «street events» που λαμβάνουν χώρα σε όλη την Ελλάδα, συμφωνούν μαζί μας πως αυτός ο κόσμος που ζούμε είναι γεμάτος αδικία. Ότι είναι γεμάτος εικόνες που δεν «ταιριάζουν» με την εποχή μας όπως το πρόσφατο περιστατικό με την μαθήτρια- παιδί άνεργης ξενοδοχοϋπαλλήλου- που λιποθύμησε επειδή δεν είχε να φάει στη Ρόδο. «Πλανιέται» μια ανησυχία στα σπίτια και τις οικογένειες των μαθητών για τη νέα χρονιά, για την οικονομική κρίση και τις συνέπειές της. Ακούγεται συχνά: «Την πατήσαμε αν έχουμε νέο κύμα πανδημίας από Σεπτέμβρη, να δούμε πως θα τη βγάλουμε»... Υπάρχει μια συσσωρευμένη αγανάκτηση για την κατάσταση στα σχο-

λεία, για τις απανωτές αλλαγές με τα νομοσχέδια όλων των κυβερνήσεων, για τις περισσότερες εξετάσεις με την επαναφορά της Τράπεζας Θεμάτων, για το κόψιμο των καλλιτεχνικών μαθημάτων, για τις κάμερες στις τάξεις. «Κάθε πέρσι και καλύτερα η κατάσταση στα σχολεία», λένε κάποιοι. Εύκολα αντιλαμβάνονται πολλοί πως «κάτι δεν κολλάει». Η πιο διαδεδομένη γνώμη: «Έλεος, ρε φίλε, ζούμε το 2020...». Τα ερωτήματα, μετά, πολλά. Τι φταίει; Γίνεται και αλλιώς; Έχει νόημα να το παλέψουμε ή όχι; Έχει μεγάλη σημασία να γίνουμε πιο ικανοί, ως επαναστατική οργάνωση που θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, όποια και αν είναι η αφετηρία μιας συζήτησης, όποιος και αν είναι ο προβληματισμός, η σκέψη και η γνώμη του κάθε μαθητή, να εξηγούμε…

Κυνήγι του κέρδους των λίγων και ανθρώπινη ζωή με σύγχρονα δικαιώματα δεν πάνε μαζί Το σύστημα τους θέλει ανατροπή!

άθε μαθητής που αισθάνεται την αδικία γύρω του, που καταλαβαίνει τον πόλεμο που δέχονται τα δικαιώματά του, ειδικά το αυτονόητο δικαίωμα στην ολόπλευρη μόρφωση, πρέπει να μάθει ότι αυτή είναι η πηγή κάθε αδικίας! Προσπαθούν να μας κρύψουν κάτι που «βγάζει μάτι»: ότι υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις και οι δυνατότητες να ζήσουμε όπως μας αξίζει, αν ξεμπερδέψουμε μια για πάντα από το σύστημα της εκμετάλλευσης, τον καπιταλισμό. Ότι ο κόσμος εξελίσσεται συνεχεία προς τα εμπρός και δε γίνεται εμείς να πάμε τις απαιτήσεις που έχουμε από αυτόν όλο και πιο πίσω!

Ας δούμε κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα: Ακούμε ότι θα έχουμε ξανά κρίση… Ότι δυστυχώς... ο κορονοϊός έφερε οικονομική κρίση, άρα θα υποστούμε όλοι συνέπειες. Γεννιούνται, βέβαια, στον καθένα κάποια ερωτήματα, όπως: γιατί υπάρχουν κάθε τρεις και λίγο κρίσεις ή γιατί στην εποχή της ανάπτυξης που είχαμε μέχρι πριν λίγους μήνες δε βελτιώθηκε η ζωή και η καθημερινότητά μας; Γιατί εφόσον «φοβόμαστε νέο κύμα πανδημίας» δεν ενισχύονται τα νοσοκομεία ώστε να το αντιμετωπίσουμε, αλλά ενισχύονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι που δε θα πεινάσουν κιόλας…

Γιατί, εφόσον οι χώρες της ΕΕ απειλούνται όλες με κρίση, αυτές δε βοηθούν η μια την άλλην, αλλά αντίθετα μέσα στην πανδημία έφτασαν σε σημείο να κλέβουν μάσκες η μια από την άλλη; Η απάντηση σε αυτά είναι πως η κρίση είναι στο DNA του συστήματος. Θέλουν να πληρώσει ο λαός κάτι για το οποίο δεν φταίει, με σκοπό να επιβιώσει το σύστημα της εκμετάλλευσης με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Κάποιοι από τους καπιταλιστές ή θα καταφέρουν να βγουν πιο «δυνατοί» ή ακόμα και αν χάσουν κάτι, σίγουρα δε θα φτάσουν σε σημείο να λιποθυμούν από την πείνα! Και επειδή το κυνήγι του κέρδους δεν είναι παιχνιδάκι, αλλά είναι ανελέητος και αδίστακτος πόλεμος ανάμεσα σε όσους έχουν να το μοιράσουν, ακόμα και μέσα στην πανδημία το παιχνίδι «σκληραίνει». Για αυτό και στη γειτονιά μας το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε να

μεγαλώνουν τα επικίνδυνα παζάρια που αφορούν ανταγωνισμούς για τον έλεγχο πηγών ενέργειας, δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων, πλουτοπαραγωγικών περιοχών. Αξιοποιούν ακόμα και το δράμα των προσφύγων για να κάνουν διαπραγματεύσεις, οι ίδιοι που και μέσα στην ίδια τους τη χώρα χτυπάνε το λαό, όπως οι ΗΠΑ.

Ας σκεφτούμε… Θα μπορούσαν να ήταν αλλιώς τα πράγματα; 110 ιδιωτικές εταιρίες για λογαριασμό αντίπαλων κυβερνήσεων αυτή τη στιγμή σε όλο τον κόσμο ανταγωνίζονται και ερευνούν κρυφά η μία από την άλλη για το ποια θα βρει πρώτη το εμβόλιο και να κονομήσει κέρδος αντί να συνεργάζονται. Χωρίς αυτούς… ναι! Θα ήταν αλλιώς!

Οδηγητής



Ιούλης - Αύγουστος 2020

Το σημερινό σχολείο αντιστοιχεί στη σημερινή άδικη κοινωνία!

ι κυβερνήσεις και τα Υπουργεία Παιδείας αλλάζουν και συνεχώς έχουν στα συρτάρια τους νομοσχέδια που κάνουν σταθερά χειρότερο το σχολείο, παρά επιμέρους πειραματισμούς και διαφοροποιήσεις. Το κοινό στοιχείο είναι πως όλα τα νομοσχέδια μετατρέπουν το σχολείο σε ένα ατελείωτο εξεταστικό κέντρο, ακριβό για την πλειοψηφία των μαθητών και των οικογενειών τους, που σίγουρα παρέχει όλο και λιγότερη μόρφωση και γνώση στους μαθητές. Γιατί; Γιατί, το σχολείο και η λειτουργία του είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους.

Γι΄ αυτό κάνουν τη μόρφωση εμπόρευμα κι εμάς πελάτες. Η Τράπεζα Θεμάτων, για παράδειγμα, θα σημαίνει ακόμα πιο απαιτητικές και εξοντωτικές εξετάσεις σε όλο το Λύκειο, που για να ανταποκριθούν οι μαθητές θα αναγκάζονται να ξεκινούν ακόμα πιο νωρίς φροντιστήριο, σε πιο πολλά μαθήματα. Τώρα, έφτασαν σε σημείο μάθημα που είναι πανελλαδικώς εξεταζόμενο, το σχέδιο, να μη διδάσκεται καν στο σχολείο, για να γλιτώσουν χρήματα από καθηγητές που δε θα χρειαστεί να προσλάβουν!

Γι΄ αυτό, την ώρα που η ανθρώπινη γνώση κατακτά νέα επίπεδα, ανακαλύπτει και προχωρά

μας κρατάνε μακριά από την ολόπλευρη μόρφωση, την αλήθεια για τον κόσμο γύρω μας που μπορεί να μας δώσει τη δυνατότητα να κατανοούμε την πραγματικότητα, να είμαστε δημιουργικοί άνθρωποι.Την ώρα που το σχολείο σημαίνει «παπαγαλία θεμάτων και SOS», κάτι που επιδεινώθηκε με τον περσινό νόμο Γαβρόγλου, έχουν το θράσος να βάζουν και θέμα έκθεσης την «ανάγνωση βιβλίων στον ελεύθερο χρόνο...»

Το σημερινό σύστημα ποδοπατά τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα μας, όταν δεν τα χρειάζεται και τα αφήνει να αναπτυχθούν μέχρι εκεί που τα έχει ανάγκη. Πρόσφατο παράδειγμα που το αποδεικνύει αυτό είναι η αφαίρεση και των τελευταίων καλλιτεχνικών μαθημάτων, που έτσι και αλλιώς ήταν υποβαθμισμένα, από τα ωρολόγια προγράμματα των σχολείων. Είναι σαν να σου λένε και «επίσημα»: μόνο αν μπορείς οικονομικά θα έρθεις σε επαφή με τις τέχνες και τον πολιτισμό.

Μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία, στοχεύουν στο μυαλό μας… Για παράδειγμα από τη νέα χρονιά στα Γυμνάσια θα λειτουργούν «Εργαστήρια Δεξιοτήτων» που αφορούν τη στάση ζωής των μαθητών. Άραγε στην ενότητα «Άναψε πράσινο για το περιβάλλον» θα λέγεται η αλήθεια για την αιτία της

καταστροφής του περιβάλλοντος; Στην ενότητα «Ανθρώπινα Δικαιώματα», θα αναφέρεται η αιτία των κοινωνικών ανισοτήτων ή όχι; Για να μην αναφερθούμε καν στην «Νεανική Επιχειρηματικότητα» της Ά τάξης Γυμνασίου... Θέλουν να συνηθίσουμε ότι για τους ανταγωνισμούς τους και τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και κρατών θα γίνονται πόλεμοι, θα υπάρχουν πρόσφυγες, φτώχεια κ.λπ. Γι’ αυτό και το σχολείο μας μαθαίνει ότι αυτό το σάπιο σύστημα, το σύστημα της εκμετάλλευσης είναι το μόνο ρεαλιστικό, ότι πρέπει να παίρνουμε τόση γνώση όση χρειάζεται για να είμαστε χρήσιμοι στα αφεντικά ως μελλοντικοί εργαζόμενοι.

Μετά από νομοσχέδιο εν μέσω πανδημίας, αλλαγές στα ωρολόγια εν μέσω πανελληνίων, τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ θέλει να φέρει νομοσχέδιο για τα ΕΠΑΛ τους μήνες του καλοκαιριού; Σύμφωνα με όσα υποσχέθηκε ο Κ. Μητσοτάκης στον ... ΣΕΒ (Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών), ΕΠΑΛίτες με λιγότερες γνώσεις και λιγότερες απαιτήσεις σε μεροκάματο θα είναι έτοιμοι «προς εκμετάλλευση» με αυτό το Νομοσχέδιο!

Δε θα τους κάνουμε τη χάρη Η νέα γενιά έχει όλο το μέλλον δικό της!

ο σύστημα παίρνει τα μέτρα του απέναντι στην νέα γενιά για να την έχει του χεριού της στις μέρες που έρχονται. Δεν είναι τυχαίο πως παρακολουθούν με ιδιαίτερη προσοχή τις τεράστιες κινητοποιήσεις στην Αμερική. Ξέρουν και αυτοί πως οι λόγοι που κάνουν χιλιάδες Αμερικάνους να βγαίνουν στους δρόμους, υπάρχουν και στη δική μας χώρα και με την κρίση θα ενταθούν. Στην Ελλάδα κατέθεσαν νόμο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων μέσα στο καλοκαίρι. Ήδη ανοίγουν μια συζήτηση για το άνοιγμα των σχολείων τον Σεπτέμβρη λέγοντας πως πρέπει να μάθουμε «να δείχνουμε κατανόηση και υπομονή για το τεράστιο βάρος που σηκώνει η κυβέρνηση και το Υπουργείο». Μέσα στα σχολεία, όμως, υπάρχει η ΚΝΕ, μαθητές αποφασισμένοι να μην κάνουν πίσω από τα δικαιώματά τους. Που δε θα αφήσουν κανένα συμμαθητή τους

μόνο του στην κρίση. Που διδάσκουν στην πράξη την αλληλεγγύη, το «ένας για όλους και όλοι για έναν». Μαθητές που ξέρουν πως η δύναμη της οργάνωσης για έναν κοινό σκοπό είναι ανεξάντλητη. Που θα τους χαλάσουν τα σχέδια και θα βάλουν στο επίκεντρο του αγώνα τους ένα εντελώς διαφορετικό σχολείο, που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες μορφωτικές τους ανάγκες. Αυτοί οι μαθητές πρέπει και μπορούν να είναι περισσότεροι στο άνοιγμα των σχολείων τον Σεπτέμβρη. Οι μαθητικές ΟΒ της ΚΝΕ ήδη «μεγαλώνουν» αυτή την περίοδο με τις όμορφες δράσεις που κάνουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, με την προετοιμασία για τη μαζική συμμετοχή μαθητών στο διήμερο της ΚΝΕ, με την καλοκαιρινή δραστηριότητα που ετοιμάζουν και με το μεγάλο μαθητικό ραντεβού στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ τον Σεπτέμβρη!

Όποιος και αν είσαι, όπου και αν είσαι κοίτα να αγωνιστείς Γιατί στον κόσμο που ετοιμάζουνε, δεν μένει κανείς Αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει, αν δεν τον αλλάξουμε εμείς! «Στίχοιμα»

! ο ι σ ά ν µ ...γυ Κουράστηκα πια μ’ αυτά τα αγάλματα, δεν την αντέχω τόση «πέτρα»! «Έτυχε να δω πολλά μνημεία Που έστησαν για τους μεγάλους Τους γαϊδάρους της ενεργητικότητας. Στο ίδιο σημείο βρίσκονται, ακίνητοι Με τα σπαθιά τους στα χέρια τους Πάνω στα θλιβερά τους άλογα. Κουράστηκα πια μ’ αυτά τα αγάλματα Δεν την αντέχω τόση πέτρα» Πάμπλο Νερούντα

δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ από αστυνομικούς στις ΗΠΑ πυροδότησε σε πολλές χώρες διαδηλώσεις ενάντια στο ρατσισμό, αλλά και τη φτώχεια, την κοινωνική αδικία, το χάσμα πλούτου - φτώχειας που διαρκώς μεγαλώνει. Η λαϊκή διαμαρτυρία και η αγανάκτηση ξέσπασε μεταξύ άλλων και σε αγάλματα δουλεμπόρων, βασιλέων και άλλων «επιφανών». Σε σύμβολα, δηλαδή, που εκφράζουν την πιο άγρια εκμετάλλευση σε προηγούμενες εποχές και από το σημερινό σύστημα παρουσιάζονται ως «ευεργέτες», ως «πρότυπα», ως πρωτοπόροι στην προσπάθεια να εδραιώσει η αστική τάξη την εξουσία της. Στις ΗΠΑ στοχοποιούνται από τις κινητοποιήσεις μνημεία ηγετών της Συνομοσπονδίας κατά τη διάρκεια του αμερικανικού εμφύλιου πολέμου, των πολιτειών του νότου που στήριζαν το καθεστώς της δουλείας. Στο στόχαστρο βρέθηκε και ο θαλασσοπόρος ερευνητής Χριστόφορος Κολόμβος, στο πρόσωπο του οποίου οι διαδηλωτές «βλέπουν» το σύμβολο της έναρξης της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας στην αμερικανική ήπειρο που οδήγησε στη γενοκτονία των αυτοχθόνων πληθυσμών της και την άγρια καταλήστευση του φυσικού πλούτου της. Αντίστοιχα στη Βρετανία, διαδηλωτές έριξαν στην θάλασσα το άγαλμα του Έντουαρντ Κόλστον, που ήταν δουλέμπορος στα τέλη του 17ου αιώνα. Τα αγάλματα του

Κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές στην Ελλάδα έχουν επίσης κατηγορηθεί επειδή σε διαδηλώσεις έβαλαν στο στόχαστρο το άγαλμα του Προέδρου των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν, ως σύμβολο των πολεμικών και οικονομικών σχεδίων των κυβερνήσεων των ΗΠΑ στην Ελλάδα;

Ρόμπερτ Μίλιγκαν, γνωστού δουλοκτήτη τον 18ο αιώνα και του Σέσιλ Ρόουντς αποικιοκράτη, ιδιοκτήτη χρυσωρυχείου στη Νότια Αφρική το 19ο αιώνα, όπου δεινοπάθησαν χιλιάδες σκλάβοι, γίνονται στόχος των κινητοποιήσεων. Στο Βέλγιο, οι τοπικές αρχές αναγκάστηκαν λόγω των κινητοποιήσεων να απομακρύνουν το άγαλμα του Λεοπόλδου Β’, του βασιλιά που αιματοκύλισε το Κονγκό, με πάνω από 10 εκατ. δολοφονημένους και βασανισμένους. Η λαϊκή οργή σε πολλές χώρες στρέφεται απέναντι σε σύμβολα και μνημεία που σχετίζονται με τις κακουχίες που πέρασαν οι μαύροι σκλάβοι. Δεν είναι μόνο αυτό όμως που έχει «βγάλει» το λαό και τη νεολαία στο δρόμο και αυτό είναι που τους ανησυχεί. Οι προσωπικότητες αυτές είναι συνδεδεμένες με την εκμετάλλευση, την αδικία που ζούμε και σήμερα. Γι’ αυτό κατηγορούν τους διαδηλωτές για «βανδαλισμούς» και «ασέβεια» της πολιτιστικής κληρονομιάς, της Τέχνης. Στην πραγματικότητα δεν υπερασπίζονται το μνημείο, αλλά όσα συμβολίζει ενάντια στο οποία δίκαια εξεγείρεται ο λαός. Φυσικά, είναι οι ίδιοι που μόλις τους δοθεί ευκαιρία με νόμους και έκτακτα διατάγματα γκρεμίζουν μνημεία σύμβολα των αγώνων του λαού και επαναστατών ηγετών, αλλάζουν αντίστοιχα ονόματα σε πλατείες και δρόμους σε διάφορες χώρες του κόσμου, προσπαθώντας να σβήσουν τη μνήμη των λαών. Προσπαθούν να υπερασπιστούν αυτό το σύστημα στο οποίο παρόλο που η επιστήμη και η τεχνολογία εξελίσσονται ραγδαία, αξιοπιούνται για το κινήγι του κέρδους των επιχειρηματιών, με αποτέλεσμα οι συγχρονες ανάγκες μας να μην καλύπτονται. Που το 2020 με την εκδήλωση της πανδημίας έγιναν ακόμα πιο ευδιάκριτοι οι δύο κόσμοι που συγκρούονται, των εκμεταλλευτών και των εκμεταλλεύομενων. Αυτό φαίνεται στις ΗΠΑ των 40 εκατομμυρίων ανέργων που μέσα στην πανδημία 600 Αμερικανοί επιχειρηματίες αύξησαν την περιουσία τους κατά 434 δισ. δολάρια.

Το άγαλμα του Σέσιλ Ρόουντς

Το άγαλμα του Λεοπόλδου Β'

Κράτησέ το...

Κράτησέ το ...

Αυτά τα αγάλματα βρίσκονταν ακούνητα στις θέσεις τους για δεκάδες ή εκατοντάδες χρόνια και οι άνθρωποι που τα έριξαν ήταν αυτοί που περνούσαν κάθε μέρα για χρόνια δίπλα τους για να πάνε στο σχολείο, στη δουλεία, βόλτα, γνωρίζοντας πολύ καλά πως συμβολίζουν την εκμετάλλευση που υφίστανται. Ίσως να τα έβριζαν από μέσα τους ή να τους είχε περάσει η ιδέα από το μυαλό να τα ρίξουν κιόλας. Τι ήταν αυτό που τους οδήγησε να τα ρίξουν σήμερα όμως; Η οργή και η αγανάκτηση που ξεχειλίζει για την αδικία που ζουν σήμερα, το ρατσισμό, τη φτώχεια... Η δύναμη που δίνει η μαζικότητα και η αποφασιστικότητα των πολλών καταπιεσμένων που ενώνονται σαν μια γροθιά. Οι εικόνες από τις κινητοποιήσεις στην Αμερική με τη μαζική συμμετοχή νέων που συνεχίζονται όλο αυτό το διάστημα είναι πρωτόγνωρες για τα τελευταία χρόνια και μας γεμίζουν αισιοδοξία. Όσο και να προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο. Εμείς ξέρουμε καλά: Οι λαοί θα πουν την τελευταία λέξη!

Οδηγητής



Ιούλης - Αύγουστος 2020

ΠΥΡΑΣΦΆΛΕΙΑ

Κανένας εφησυχασμός απέναντι στην «εμπρηστική» πολιτική τους

ρισκόμαστε από τις αρχές Μάη στην αντιπυρική περίοδο και όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, από τη μια ο λαός κοιτάει με ανησυχία τις πρόσφατες πυρκαγιές σε όλη τη χώρα, ακούει τους πυροσβέστες να δηλώνουν για άλλη μια χρονιά ότι το Πυροσβεστικό Σώμα

Επικοινωνιακά τρικ και «φτιασιδώματα» της τραγικής εικόνας της πυροπροστασίας Η εικόνα του πρωθυπουργού να φιγουράρει δίπλα σε οχήματα που έκανε «δωρεά» γνωστή βιομηχανία εντάσσεται στην προσπάθεια κυβέρνησης και κεφαλαίου να αποκρύψουν το γεγονός ότι ο εξοπλισμός και η χρηματοδότηση της Πυροσβεστικής, της Υγείας κ.ά. είναι ευθύνη του κράτους και όχι επιχειρηματικών ομίλων, που «προσφέρουν» ψίχουλα σε σχέση με όσα ξεζουμίζουν από τους εργαζομένους για διαφημιστικές καμπάνιες που χτίζουν το «εταιρικό προφίλ» τους. Η κυβέρνηση ταυτόχρονα προσποιείται πως οι ευθύνες της εξαντλούνται στην πρόσληψη εποχικών πυροσβεστών, διατηρώντας χιλιάδες εργαζομένους σε ομηρία, μπαλώνοντας όπως όπως τα τεράστια κενά, την ίδια ώρα που οι μειώσεις σε οργανικές θέσεις στο Πυροσβεστικό Σώμα τα τελευταία χρόνια φτάνουν τις 4.500. Ο κυνισμός των αστικών κομμάτων σε σχέση με τις ευθύνες τους για την πυροπροστασία είχε ξεπεράσει κάθε όριο όταν πάνω στα αποκαΐδια της πυρκαγιάς στο Μάτι, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ τσακώνονταν για το ποιός έχει κάψει περισσότερα στρέμματα, όταν από κοινού έχουν μειώσει τη χρηματοδότηση της πυροσβεστικής κατά 1 δισ. την τελευταία δεκαετία! Παράλληλα, από κοινού προβάλλουν ως λύση την όλο και βαθύτερη εναρμόνιση της Πολιτικής Προστασίας με μηχανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, μπας και καθησυχάσουν κανέναν με την υπόσχεση ότι θα μας σώσουν τα αεροπλάνα και ο εξοπλισμός από τους «συμμάχους», συγκαλύπτοντας ταυτόχρονα τον «εμπρηστικό» ρόλο τους στη περιοχή.

Η πυρκαγιά στο Μάτι, που άφησε πίσω εκατόμβη νεκρών, όπως και άλλες τραγωδίες (π.χ. οι πυρκαγιές του 2007) είναι αποτέλεσμα της αντιμετώπισης της προστασίας του λαού με τη λογική «κόστους-οφέλους», που άφησε ξεγυμνωμένο το πυροσβεστικό σώμα από εξοπλισμό και προσωπικό να παλεύει με τις φλόγες, ενώ οι χιλιοδιαφημισμένοι μηχανισμοί όπως ο rescEU της ΕΕ, ήταν άφαντοι τις κρίσιμες πρώτες ώρες, αφού η ΕΕ αν τελικά συνδράμει, αυτό γίνεται σε δεύτερο χρόνο και μόνο αφότου αποδειχθεί η αδυναμία να σταματήσει η πυρκαγιά με τα «εθνικά μέσα».

είναι στα όριά του κάτω από το βάρος της χρόνιας υποχρηματοδότησης και από την άλλη η κυβέρνηση -όπως επετειακά και οι προκάτοχοί τηςδηλώνει δια στόματος του υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας ότι αυτή τη φορά «είμαστε πιο έτοιμοι από ποτέ».

Δεν είναι κάθε χρονιά μιά απ' τα ίδια Θα σκεφτόταν κανείς ότι κάθε αντιπυρική περίοδος είναι «μιά απ' τα ίδια», όμως δεν είναι έτσι. Με ευθύνη της κυβέρνησης συσσωρεύεται πολύ περισσότερη «εύφλεκτη ύλη» πλάι σε αυτήν που είχαν ήδη φέρει οι προηγούμενες κυβερνήσεις, προωθώντας σχέδια «απόσυρσης» του κράτους από τη δασοπυρόσβεση, εμπλέκοντας στο παιχνίδι όλο και πιο πολύ ιδιώτες. Το περιβαλλοντοκτόνο νομοσχέδιο, που ψηφίστηκε στο «άψε-σβήσε» από την κυβέρνηση εν μέσω πανδημίας, διαμορφώνει προϋποθέσεις για να επεκταθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα σε δρυμούς, δάση και προστατευόμενες περιοχές περιορίζοντας παράλληλα ακόμα και τους υποτυπώδεις ελέγχους για μέτρα ασφαλείας και προστασίας του περιβάλλοντος. Ανοίγει την όρεξη σε επιχειρηματίες που βλέπουν να «ανοίγονται» νέοι δρόμοι για να προχωρήσουν οι επενδύσεις τους, ιδιαίτερα σε κλάδους όπως η «πράσινη ενέργεια» (όπου προβλέπεται ζεστό χρήμα για το κεφάλαιο από την ΕΕ), με ό,τι σημαίνει αυτό ακόμα και για οργανωμένα σχέδια «εξαφάνισης» δασικών εκτάσεων. Ταυτόχρονα αυξάνεται σε μεγάλο βαθμό ο κίνδυνος για πυρκαγιές που μπορεί να προκληθούν από αυτή τη δραστηριότητα, στην οποία εκτίθενται μέχρι και προστατευόμενες περιοχές, όπως για παράδειγμα από ανεμογεννήτριες που συνοδεύονται από καλώδια υψηλής τάσης μήκους πολλών χιλιομέτρων.

Ο υπεύθυνος έχει ονοματεπώνυμο, τον βάζουμε στο στόχαστρο Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα το Πυροσβεστικό Σώμα, συνολικά η πολιτική προστασία έχει τη σφραγίδα όλων των κυβερνήσεων που από τη μια ανοίγουν δρόμο για μεγαλύτερη εμπλοκή επιχειρηματικών ομίλων σε αυτό τον τομέα και από την άλλη συνεχίζουν την πολιτική υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης των υπηρεσιών αυτών. Την ίδια ώρα βέβαια που η Πυροσβεστική δε βλέπει drone που μπορούν να αξιοποιηθούν για κατάσβεση και εντοπισμό πυρκαγιών ούτε με το κυάλι, η κυβέρνηση πληρώνει για να φιλοξενούνται ΝΑΤΟικά drone στη Λάρισα για να μπορούν οι «σύμμαχοι» να μας «προστατεύουν»… Η πάλη του λαού για μέτρα προστασίας της ζωής και της περιουσίας του, ενίσχυσης της Πυροσβεστικής και όλων των αντίστοιχων υπηρεσιών, χρειάζεται να πάρει χαρακτηριστικά εναντίωσης όχι μόνο στην εμπορευματοποίηση και την ιδιωτικοποίησή τους, αλλά και αμφισβήτησης της πολιτικής που θυσιάζει το περιβάλλον, την περιουσία και τη ζωή του λαού για τη κερδοφορία του κεφαλαίου. Από τη μια μετράει ακόμα και το τελευταίο ευρώ που δίνει σε Υγεία, Παιδεία κ.λπ. και από την άλλη δεν ξέρει τι να πρωτοδώσει στους καπιταλιστές.

Ηλικία Στόλου Πυροσβεστικής Λιγότερο από 10 χρόνια:

29,4%

10-20 χρόνια:

37%

20-30 χρόνια:

20,7%

Περισσότερο από 30 χρόνια:

Άλλα παλιά οχήματα:

1,8%

Οι διακοπές είναι δικαίωμα του λαού και της νεολαίας και δεν χαρίζεται

ήμερα η εικόνα εξακολουθεί να είναι υπέροχη. Κόβει την αναπνοή και εμπνέει», τόνισε ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης μιλώντας με φόντο το ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης, για το λεγόμενο restart του ελληνικού τουρισμού. Αυτό που παρέλειψε να πει, είναι ότι το ηλιοβασίλεμα, χιλιάδες νέοι από εργατικέςλαϊκές οικογένειες, θα το απολαύσουν μόνο από το μπαλκόνι του σπιτιού τους… Εξαιτίας των συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης ένα μεγάλο μέρος οικογενειών από την εργατική τάξη, ανέργων, κατά βάση από τα αστικά κέντρα, είτε θα κάνει ελάχιστες ημέρες διακοπές, είτε καθόλου, ενώ οι εξελίξεις που έφερε η πανδημία του κορονοϊού δυσχεραίνoυν ακόμα περισσότερο την κατάσταση.

Εκρηκτική η κατάσταση για τους εργαζόμενους

«Ασπιρίνη για τον καρκίνο» τα κυβερνητικά μέτρα

Οι διακοπές και η αναψυχή είναι δικαίωμα του λαού και της νεολαίας

Μέσα στην περίοδο της πανδημίας η ανεργία έχει «χτυπήσει κόκκινο» όπως μαρτυρούν τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, σύμφωνα με τα οποία τον Απρίλη οι άνεργοι έφτασαν σχεδόν τους 1,2 εκατ. Ακόμα, εκατοντάδες χιλιάδες είναι οι εργαζόμενοι που βρίσκονται σε εκ περιτροπής απασχόληση, αναστολή σύμβασης και σε άλλες μορφές ελαστικής εργασίας, με αποτέλεσμα το εισόδημά τους να είναι 400 και 534 ευρώ. Ταυτόχρονα, εξαιτίας των μέτρων της πανδημίας, των απολύσεων και της γενίκευσης της εκ περιτροπής απασχόλησης, δώρα Πάσχα και επιδόματα αδείας θα είναι μειωμένα από 20% και πάνω. Επίσης, χιλιάδες είναι οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα όσοι ανήκουν σε ευπαθή ομάδα που αναγκάστηκαν από την εργοδοσία να κάνουν χρήση της κανονικής τους άδειας. Γίνεται εύκολα λοιπόν αντιληπτό, ότι η κατάσταση που κυβέρνηση και εργοδοσία δημιούργησαν για τους εργαζόμενους, καθιστά τις διακοπές όνειρο… θερινής νυκτός. Ακόμα και οι κοντινές «αποδράσεις» γίνονται απαγορευτικές, όταν ιδιωτικές επιχειρήσεις εκμεταλλεύονται τις παραλίες. Συγκεκριμένα, σε ιδιωτικές πλαζ σε Άλιμο, Βάρκιζα και Βούλα το κόστος είναι 6 ευρώ το άτομο. Στο Καβούρι 16 ευρώ, στο Λαγονήσι 25 ευρώ, στον «Αστέρα Βουλιαγμένης» 32 ευρώ. Στο Σούνιο η είσοδος είναι δωρεάν, αλλά το σετ για ομπρέλα-ξαπλώστρα είναι 25 ευρώ! Έτσι στις «ελεύθερες» παραλίες το κόστος ξεκινά από 10 ευρώ και μπορεί να φτάσει ακόμα και τα 120... χωρίς να υπολογίζονται τα έξοδα για την μετακίνηση και το φαγητό.

Τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση της ΝΔ σε καμία περίπτωση δεν είναι αρκετά για να ικανοποιήσουν την ανάγκη για διακοπές και αναψυχή, καθώς η πραγματική στόχευσή τους είναι η στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων στον κλάδο του τουρισμού. Όπως αναφέρεται και σε ερώτηση που κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή, το «νέο πρόγραμμα κοινωνικού τουρισμού» για την περίοδο 2020-2021 κινείται στην πεπατημένη των περικοπών και της υπονόμευσης των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων.

Οι διακοπές και η καλοκαιρινή αναψυχή αποτελούν αναφαίρετο δικαίωμα του λαού και της νεολαίας, αυτών δηλαδή που όλο τον χρόνο δουλεύουν ακατάπαυστα, παράγουν τον πλούτο της κοινωνίας, σηκώνουν τα βάρη της φορολογίας και των ασφαλιστικών εισφορών και την ίδια στιγμή στερούνται ακόμα και λίγες μέρες ξεκούρασης και χαλάρωσης που δικαιούνται. Η εμπορευματοποίηση των παραλιών και των ελεύθερων χώρων, η διαρκής άνοδος της τιμής καταλυμάτων, διοδίων και εισιτηρίων σε συνδυασμό με τη συνεχή μείωση των μισθών, ως συνέπεια της πολιτικής όλων των κυβερνήσεων και της εργοδοσίας, καθιστούν τις διακοπές πανάκριβο εμπόρευμα. Είναι αναγκαία σήμερα να γίνουν μέρος της πάλης των εργαζομένων και της νεολαίας αιτήματα όπως η διεύρυνση των δικαιούχων του κοινωνικού τουρισμού, να διπλασιαστούν οι ημέρες διανυκτέρευσης και να είναι δωρεάν η συμμετοχή εργαζομένων και ανέργων. Τα κριτήρια να παίρνουν υπόψη τους τις συνθήκες της κρίσης, δηλαδή ένταξη όλων των ανέργων, χωρίς όρους και προϋποθέσεις αλλά και των εργαζομένων που βρέθηκαν με αναστολή σύμβασης, δουλεύουν με εκ περιτροπής απασχόληση, έχουν μηνιαίο εισόδημα από 800 ευρώ και κάτω. Να ανοίξουν όλες οι παραλίες, με δωρεάν πρόσβαση για τον λαό. Να μειωθούν οι τιμές των ΚΤΕΛ, τρένων, πλοίων κ.ά. στο μισό και να είναι εντελώς δωρεάν για τους ανέργους, Οι διακοπές και η αναψυχή είναι δικαίωμά μας και δεν θα τα χαρίσουμε σε καμία κυβέρνηση και την εργοδοσία.

Περιμένωντας στην ουρά για ένα ακριβά πληρωμένο μπάνιο

Τα όποια μπαλώματα σε τίποτα δεν αλλάζουν τον χαρακτήρα του προγράμματος, που έτσι και αλλιώς συνεχίζει να αφορά έναν περιορισμένο αριθμό εργαζομένων και ανέργων, καθώς οι επιταγές αυτές δεν αντιστοιχούν ούτε στο 10% των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα και των εγγεγραμμένων ανέργων στα μητρώα του ΟΑΕΔ. Παρά τους ισχυρισμούς ότι πρόκειται για «νέο, ενισχυμένο, διευρυμένο και ποιοτικά αναβαθμισμένο πρόγραμμα» και φέτος η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων και των ανέργων δεν θα λάβουν καμία στήριξη προκειμένου να έχουν τη δυνατότητα για λίγες μέρες διακοπών. Επιπλέον, τα 30 εκατομμύρια που θα δοθούν για φέτος –τα οποία προέρχονται αποκλειστικά από τις πολλαπλάσιες εισφορές που συνεχίζουννα πληρώνουν οι εργαζόμενοι- είναι λιγότερα από τα μισά (62,5 εκάτ.) που δόθηκαν το 2011, ενώ οι δικαιούχοι ήταν 570.000 άτομα και οι μέρες διανυκτέρευσης 7. Επίσης, παρά τη μερική επιδότηση των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων, το κόστος μετάβασης παραμένει υψηλό και μάλιστα σε συνθήκες που τα εισοδήματα έχουν συρρικνωθεί.

Οδηγητής



Ιούλης - Αύγουστος 2020

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

«Κράτος και Επανάσταση» ΤΟΥ Β. Ι. ΛΕΝΙΝ

o 2020 είναι χρονιά συμπλήρωσης 150 χρόνων από την γέννηση του ηγέτη της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης και θεμελιωτή το μαρξισμού-λενινισμού, Β.Ι. Λένιν. Eπ’ αφορμή αυτής της επετείου ήδη ξεδιπλώνεται πλούσια δραστηριότητα από τις Οργανώσεις της ΚΝΕ με στόχο την ανάδειξη της επικαιρότητας του επιστημονικού σοσιαλισμού, της διαχρονικής σημασίας των επεξεργασιών του Λένιν ως εφόδια για την επαναστατική δράση σήμερα.

Στήριγμα στην αντιπαράθεση με την αστική ιδεολογία Σε αυτήν την προσπάθεια η επεξεργασία του Λένιν με τίτλο «Κράτος και Επανάσταση» είναι ένα πολύ χρήσιμο μεθοδολογικό εργαλείο για την ερμηνεία των σύγχρονων εξελίξεων, στήριγμα στη σημερινή αντιπαράθεση με την αστική ιδεολογία και τις οπορτουνιστικές διαστρεβλώσεις που -με τον έναν ή τον άλλο τρόποπροσπαθούν να σύρουν την εργατική τάξη πίσω από την άρχουσα τάξη, να καλλιεργήσουν την λογική της κοινωνικής συναίνεσης, την εμπιστοσύνη στο αστικό κράτος και τους θεσμούς του. Στο θεμελιώδες αυτό έργο του Λένιν εμπεριέχεται η βαθύτερη ανάλυσή του για το κράτος. Ο Λένιν δουλεύοντας το υλικό που είχε συγκεντρώσει από τις μελέτες των Μαρξ και Ένγκελς για το κράτος, την πολύτιμη πείρα από την Παρισινή Κομμούνα του 1871 και αργότερα την πείρα των Μπολσεβίκων από την επανάσταση του 1905 και του 1917 που ήταν σε εξέλιξη, αναπτύσσει δημιουργικά την επαναστατική θεωρία για το κράτος, σε συνθήκες ανάπτυξης του μονοπωλιακού καπιταλισμού. Βάση της θεωρίας του είναι ο διαλεκτικός και ιστορικός υλισμός. Ο Λένιν αποδεικνύει την ιστορικότητα του κράτους, ότι είναι αποτέλεσμα της εμφάνισης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, της ταξικής κοινωνίας. Επομένως, μόνο όταν πάψουν να υπάρχουν ταξικές αντιθέσεις θα πάψει να υπάρχει και η ανάγκη που το δημιούργησε, δηλαδή στην ώριμη κομμουνιστική κοινωνία. Σε αυτό το πλαίσιο αναπτύσσει και μέσα στο κείμενο την διαπάλη με αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, προσπαθώντας να αποδείξει ότι το αστικό κράτος δεν μπορεί να αξιοποιηθεί από την εργατική τάξη προς όφελός της, αλλά πρέπει να τσακιστεί από αυτή. Ταυτόχρονα, ο Λένιν διακρίνει την ανάγκη ύπαρξης εργατικού κράτους, την δικτατορία του προλεταριάτου, ως αναγκαίο στοιχείο για την οικοδόμηση της κομμουνιστικής κοινωνίας, διασφάλισης της νέας εργατικής εξουσίας απέναντι στους εκμεταλλευτές που δεν παραιτούνται από την προσπάθεια ανάκτησης της κυριαρχίας τους.

«Το ζήτημα σχετικά με τη στάση της σοσιαλιστικής επανάστασης του προλεταριάτου απέναντι στο κράτος αποκτά, έτσι, όχι μόνο πρακτική-πολιτική μα και την πιο επίκαιρη σημασία, σαν ζήτημα που εξηγεί στις μάζες τι θα πρέπει να κάνουν για να λυτρωθούν στο άμεσο μέλλον από το ζυγό του κεφαλαίου» Τα παραπάνω αναφέρονται στον πρόλογο του Λένιν στην πρώτη έκδοση του έργου, τον Αύγουστο του 1917. Πράγματι η μεγάλη σημασία αυτού του θεωρητικού κειμένου επιβεβαιώθηκε άμεσα, αφού τα συμπεράσματά του αποτέλεσαν εφόδιο και βρήκαν άμεση εφαρμογή στη νικηφόρα Οκτωβριανή Επανάσταση. Η συγκεκριμένη θεωρητική επεξεργασία του Λένιν μαζί με άλλες («Ιμπεριαλισμός ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού», «Κάτω από ξένη σημαία», «Οι θέσεις του Απρίλη» κ.ά.) έδωσαν τη δυνατότητα στο μπολσεβίκικο κόμμα την κρίσιμη περίοδο της επαναστατικής κατάστασης να διαμορφώσει σωστή γραμμή σύγκρουσης με τα απομεινάρια της τσαρικής αυτοκρατορίας αλλά και γραμμή ανατροπής της αστικής κυβέρνησης που είχε συγκροτηθεί το Φλεβάρη του 1917 με την ονομασία «προσωρινή επαναστατική κυβέρνηση». Τη δυνατότητα ταυτόχρονα να ορθώσει μέτωπο ενάντια στις οπορτουνιστικές δυνάμεις οι οποίες στήριζαν την αστική κυβέρνηση, ενάντια στις αυταπάτες για ειρηνικό κοινοβουλευτικό πέρασμα στο σοσιαλισμό, ανακηρύσσοντας ότι ο σκοπός της ένοπλης εξέγερσης μπορούσε να είναι μόνο το πέρασμα της εξουσίας στα χέρια του προλεταριάτου, με την υποστήριξη της φτωχής αγροτιάς.

Τα συγκεκριμένα έργα του Β.Ι. Λένιν θα διατίθενται σε ειδική προσφορά στο βιβλιοπωλείο της Σύγχρονης Εποχής που θα λειτουργήσει στο 29ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ στο Στόμιο Λάρισας, 17 με 19 Ιούλη.

Στη μάχη για τη διάδοση των επαναστατικών ιδεών Επιδιώκουμε να αξιοποιηθεί πλατιά αυτή η έκδοση της «Σύγχρονη Εποχής», να διαβαστεί από όλα τα μέλη της ΚΝΕ, να οργανωθεί η διακίνηση και η παρουσίασή της στους χώρους νεολαίας, να ενισχύσει συνολικά την παρέμβασή μας και τη συζήτηση για το Πρόγραμμα του Κόμματος. Αυτή η δουλειά μπορεί να δώσει ώθηση για την διαμόρφωση ευρύτερου κριτηρίου κατανόησης της ταξικής φύσης του αστικού κράτους, των θεσμών του ως όργανο των καπιταλιστών, κόντρα στην προσπάθεια παρουσίασης του σαν να λειτουργεί γενικά για το «κοινωνικό σύνολο». Για τη σταθερή αποκάλυψη της κάλπικης ουσίας των διλημμάτων περί καπιταλιστικής διαχείρισης μικρότερης ή μεγαλύτερης κρατικής παρέμβασης, φιλελεύθερου ή κεϊνσιανού χαρακτήρα. Για την πιο πειστική ανάδειξη του ότι ο δρόμος κάλυψης των αναγκών της νεολαίας δεν περνάει μέσα από τους αστικούς θεσμούς και τις διαδικασίες αυτών, ότι όλες οι κυβερνήσεις στο έδαφος του καπιταλισμού ανεξάρτητα από την ιδεολογική τους καταγωγή έχουν ως κριτήριο την υποβοήθηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας και διασφάλιση της αστικής εξουσίας. Για να ανέβει η ικανότητά μας να προβάλλουμε την εργατική εξουσία ως ανώτερου τύπου δημοκρατία, που βγάζει τους εργαζόμενους και την νεολαία από την αφάνεια στο προσκήνιο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Για να αντιπαραθέτουμε πιο αποφασιστικά στη σημερινή δικτατορία της αστική τάξης, με τη σοσιαλιστική κοινωνία, την ανωτερότητα της δικτατορίας του προλεταριάτου.

Ο “Οδηγητής” προτείνει... Καλοκαίρι μ’ ένα βιβλίο στο χέρι...

πό το καλοκαίρι δεν μπορεί φυσικά να λείπει το ποιοτικό βιβλίο, και ειδικά το λογοτεχνικό! Διαβάζοντας ένα λογοτεχνικό βιβλίο «δραπετεύουμε» με τις ιστορίες του, γνωρίζουμε πληθώρα ανθρώπινων χαρακτήρων, μεταφερόμαστε σε εποχές που δεν έχουμε ζήσει οι ίδιοι... Καλλιεργούμε την φαντασία μας και ακονίζουμε τη σκέψη! Ας μην ξεχνάμε ότι και οι κλασικοί του μαρξισμού-λενινισμού υπογράμμιζαν διαρκώς τη διδακτική και μορφωτική λειτουργία της λογοτεχνίας. Ο Λένιν, για παράδειγμα, θεωρούσε τα έργα του Λ. Ν. Τολστόι «φωτεινή απεικόνιση του απέραντου ανθρώπινου ωκεανού στα απύθμενα βάθη του»! Ας μην παραλείψουμε λοιπόν από τις καλοκαιρινές μας αποσκευές το λογοτεχνικό βιβλίο...

«Ο Αντώνης δε θα σκολάσει απόψε» της Πίτσας Σωτηράκου, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»

«Ανάσταση»

του Λ. Τολστόι, εκδόσεις «ΚΕΔΡΟΣ»

ο αξεπέραστο μυθιστόρημα στηρίχτηκε σε μια πραγματική δικαστική υπόθεση. Στο έργο, ο Τολστόι εκφράζει ό,τι σκέφτεται για την Εκκλησία και την εξουσία της, με αποτέλεσμα η τελευταία να απαντήσει αφορίζοντάς τον. Ξεσκεπάζει τον κόσμο της εκμετάλλευσης και αναδεικνύει την βασανισμένη ζωή του απλού λαού.

το βιβλίο παρουσιάζονται η ζωή και οι εμπειρίες ενός νεαρού ζευγαριού και των παιδιών τους, που φεύγουν από την Τρίπολη για να εγκατασταθούν σ’ έναν «πρότυπο» οικισμό μεταλλείων, στη Λάρυμνα Φθιώτιδας που λειτουργεί το εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ. Στη νουβέλα αυτή η Πίτσα Σωτηράκου φωτίζει μια σύγχρονη νεοελληνική τραγωδία. Αντλεί το υλικό της από πραγματικά γεγονότα και καταστάσεις, έτσι όπως τα έζησε η ίδια ως γιατρός στη Λάρυμνα ή όπως της αφηγήθηκαν γυναίκες της περιοχής. Το έργο κορυφώνεται με τη μεγάλη απεργία της ΛΑΡΚΟ το 1977 και τον αντίκτυπό της πάνω στο ζευγάρι. Αποκτά όμως ευρύτερο ενδιαφέρον και διαστάσεις, καθώς αντανακλά τις ταξικές αντιθέσεις και συγκρούσεις στην ελληνική κοινωνία.

«Ο κόκκινος τράγος»

«Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα»

του Κ. Παρορίτη, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»

του Μενέλαου Λουντέμη, εκδόσεις «ΠΑΤΑΚΗΣ»

Κόκκινος Τράγος, γραμμένος για τα χρόνια του «εθνικού διχασμού» και του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, δεν είναι ένα ακόμα αντιπολεμικό μυθιστόρημα. Ο Κώστας Παρορίτης, ως εισηγητής και βασικός εκπρόσωπος του σοσιαλιστικού ρεαλισμού στην Ελλάδα, διακηρύσσει την ανάγκη η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της να μην μπουν κάτω από τη σημαία της αστικής τάξης, η οποία τους ρίχνει στον πόλεμο και τους κάνει βορά στα κανόνια της για να εξυπηρετήσει τα δικά της ταξικά συμφέροντα. Η πείνα, τα βάσανα και οι καημοί του λαού της Αθήνας αποτυπώνονται με ρεαλισμό στις σελίδες του βιβλίου. Το συμπέρασμα ότι η βία, ως η μαμή της Ιστορίας, είναι χρήσιμη μόνο όταν χρησιμοποιείται για να φέρει το νέο, μόνο όταν τα όπλα στρέφονται από τους εκμεταλλευόμενους ενάντια στους εκμεταλλευτές για να αποκτηθεί η εξουσία από εκείνους που παράγουν τον πλούτο, είναι επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε. Σήμερα, που οι φωτιές του ιμπεριαλιστικού πολέμου ανάβουν όπου Γης, η ανάγκη να βγει η εργατική τάξη στο προσκήνιο και να επιτελέσει τον ιστορικό της ρόλο, να πάρει στα χέρια της την εξουσία και να οικοδομήσει τη νέα, τη σοσιαλιστική-κομμουνιστική κοινωνία, απαλλαγμένη από οποιαδήποτε μορφή εκμετάλλευσης– γίνεται επιτακτικότερη από ποτέ.

ο βιβλίο εξιστορεί την περιπέτεια του Μέλιου -ενός φτωχού και ορφανού αγοριού, που διψά για μάθηση και ζωή. Το αφεντικό του όμως δεν τον αφήνει να μορφωθεί, υποστηρίζοντας πως το διάβασμα θα τον αποσπάσει από τη δουλειά. Ένας δάσκαλος στο χωριό θα τον φέρει σ’ επαφή με κάποια βιβλία, με αποτέλεσμα ο μικρός να συγκλονιστεί και να τα διαβάζει πολλές-πολλές φορές... Όταν όμως αυτό γίνει αντιληπτό από το αφεντικό του, εξοργίζεται και του απαγορεύει οποιαδήποτε άλλη συνάντηση με τον δάσκαλο. Ο Μέλιος αποφασίζει να πάει στην πόλη ολομόναχος, για να φοιτήσει στο σχολείο. Εκεί, θα συναντήσει την αδικία και το δίκιο, την αγάπη και το μίσος, την καλοσύνη και την κακία, τη φιλία και την έχθρα, με μόνιμο συνοδοιπόρο του σε αυτό το ταξίδι, τα βιβλία, το πείσμα και την θέλησή του να μάθει...

Οδηγητής

«Είναι γαλήνια εδώ η χαραυγή…» του Μπ. Βασίλιεφ, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»

ταν Μάης του 1942 στη Σοβιετική Ένωση, όταν ο επιλοχίας Βασκόφ του αντιαεροπορικού τάγματος αναλαμβάνει τη φρούρηση των εγκαταστάσεων ενός σιδηροδρομικού κόμβου. Στην υπηρεσία του μπαίνουν νεαρές μαχήτριες του τάγματος. Ανακαλύπτουν την ύπαρξη ομάδας Γερμανών σαμποτέρ στο δάσος δίπλα στον κόμβο, τους οποίους προσπαθούν –και τελικά πετυχαίνουν– να αναχαιτίσουν. Η ομάδα που θα αντιμετωπίσει τους 16 φασίστες αποτελείται από πέντε 19χρονα κορίτσια –με επικεφαλής τον Βασκόφ– τα οποία θα δώσουν τη ζωή τους για την πατρίδα τους.

«Μάουτχάουζεν»



Ιούλης - Αύγουστος 2020

«Ε.Π.»

της Ζωρζ Σαρρή, εκδόσεις «ΠΑΤΑΚΗΣ»

να από τα 17 μυθιστορήματα που εξέδωσε η πολυγραφότατη και πολυδιαβασμένη συγγραφέας. Η ιστορία εκτυλίσσεται σ’ ένα αυστηρών αρχών γυμνάσιο θηλέων τον μεσοπόλεμο. Οι μαθήτριες παίζουν, κάνουν ζαβολιές, τσακώνονται, φιλιώνουν κι ονειρεύονται ένα διαφορετικό «αύριο», δίνοντας όρκο πως θα είναι για πάντα ενωμένες.

του Ιάκωβου Καμπανέλλη, εκδόσεις «ΚΕΔΡΟΣ»

«Μ

όλις κάποιος παραπατούσε, έβαζε τους άλλους να τον σύρουνε στα συρματοπλέγματα του φράχτη. Εκεί ο Ες-Ες τον έχωνε ανάμεσα στο φράχτη και τον πυροβολούσε. Ύστερα έγραφε σ’ ένα μπλοκ: «Ο υπ’ αριθ. 137.566 κρατούμενος αποπειραθείς να δραπετεύσει εξετελέσθη επί τόπου». Αυτή τη σημείωση την κρατούσε για τη βραδινή αναφορά. Έγραφε, όμως, άλλη μια και την καρφίτσωνε πάνω στον σκοτωμένο: «Μόνο η πειθαρχία οδηγεί στην ελευθερία». (απόπασμα από το βιβλίο). Στο έργο ο συγγραφέας περιγράφει την κράτησή του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης και εξόντωσης των Ες-Ες στο Μάουτχάουζεν της Αυστρίας, από το 1943 μέχρι το τέλος του πολέμου, τον Μάη του 1945. Ήταν από τους λίγους επιζήσαντες του μαρτυρικού στρατοπέδου, όπου δολοφονήθηκαν περίπου 100.000 Εβραίοι και κομμουνιστές από όλη την Ευρώπη. Η φρικιαστική εμπειρία του συγγραφέα αποτελεί μαρτυρία της ναζιστικής θηριωδίας, η οποία περιγράφεται με ρεαλισμό και χωρίς περιστροφές, όπως ακριβώς ήταν. Ταυτόχρονα όμως είναι και ένας ύμνος στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, στην ελπίδα και την ανθρωπιά που γεννιούνται μέσα από τις στάχτες ακόμα και της μεγαλύτερης απανθρωπιάς.

«Για ποιον χτυπά η καμπάνα»

του Έρνεστ Χέμινγουεϊ, εκδόσεις «Καστανιώτη»

αι γι’ αυτό ποτέ μη στείλεις να μάθεις για ποιον χτυπά η καμπάνα. Χτυπά για σένα». Αυτή ήταν η πεποίθηση του Χέμινγουεϊ, ότι δηλαδή κανένας δεν μπορεί να μένει αμέτοχος σε ότι συμβαίνει γύρω του, αλλά είναι υποχρεωμένος να πάρει θέση, να παλεύει για το δίκιο του. Το μυθιστόρημα είναι βασισμένο στις εμπειρίες του συγγραφέα από τον Ισπανικό Εμφύλιο (1936-39). Περιγράφει τέσσερις μέρες από τη ζωή του κεντρικού ήρωα, Ρόμπερτ Τζόρνταν, ενός Αμερικανού που έχει σταλεί με την ιδιότητα του δυναμιτιστή, για να ανατινάξει μια στρατηγικής σημασίας γέφυρα. Τέσσερις μονάχα μέρες, στα τέλη της άνοιξης του 1937 στην Ισπανία, και συγκεκριμένα στα δάση γύρω από τη Σεγκόβια. Στη διάρκεια αυτών των κρίσιμων ημερών, ο Τζόρνταν βιώνει το φόβο και την αγωνία, αλλά και την αφοσίωση, τον έρωτα, την συντροφικότητα και την αυτοθυσία στα πρόσωπα των Ισπανών συντρόφων του. Οι χαρακτήρες παρουσιάζονται στις αδυναμίες τους και στις αντιφάσεις τους. Παντού γύρω τους ελλοχεύει ο θάνατος, που δίνει σε όλα τα συναισθήματα μια ολότελα διαφορετική διάσταση και ένταση, όμως η αγάπη και η μάχη για μία πιο δίκαιη ζωή κάνει κάθε θυσία να αξίζει.

«...

«Ουδέν νεώτερον από το δυτικόν μέτωπον» του Ρεμάρκ Έριχ-Μαρία, εκδόσεις «ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ Σ.Ι.»

«Ε

ίμαι νέος. Είμαι είκοσι χρονών. Μα από τη ζωή μονάχα την απελπισία έχω γνωρίσει, αυτή την αγωνία, το θάνατο και το πιο επιπόλαιο, το πιο παράλογο αλυσόδεμα της ζωής σε μια άβυσσο πόνου. Βλέπω να σπρώχνονται οι λαοί, να χτυπούν ο ένας τον άλλον και να σκοτώνονται δίχως να λένε τίποτα, δίχως να ξέρουν τίποτα, με τρέλα, πειθήνια κι αθώα». Αυτή είναι η παρακαταθήκη του νεαρού στρατιώτη Πάουλ Μπόυμερ, που μαζί με μια παρέα συμμαθητών του βρέθηκε από τα θρανία στα χαρακώματα, στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου θα ζήσουν τη φρίκη του θανάτου και τη σκληρή πραγματικότητα της μάχης. Ωστόσο οι νεαροί στρατιώτες της γερμανικής Σιδηράς Νεολαίας στέκονται στις θέσεις τους, υπακούουν εντολές, σκοτώνουν για να επιβιώσουν, έτοιμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους σε έναν πόλεμο που δεν καταλαβαίνουν. Το μυθιστόρημα «Ουδέν νεώτερον από το δυτικόν μέτωπον» εκδόθηκε το 1929, μεταφράστηκε σε 45 γλώσσες και γυρίστηκε δύο φορές σε κινηματογραφική ταινία.

Επιχειρηματικές κόντρες και στη μέση… οι φίλαθλοι

εν πρέπει να υπήρξε φίλαθλος στην Ελλάδα, ειδικά του Παναθηναϊκού, που να μην έμεινε άναυδος από τις εικόνες που είδαν το φως της δημοσιότητας, με τον ιδιοκτήτη της ΚΑΕ Παναθηναϊκός και μέχρι πρότινος πρόεδρο του Ερασιτέχνη, Δ. Γιαννακόπουλο, να εισβάλλει σε… σουβλατζίδικο της οδού Πανόρμου, συνοδεία «φουσκωτών» και τα κάνει γυαλιά-καρφιά και στη συνέχεια μερίδα οργανωμένων οπαδών να συγκεντρώνεται έξω από το σπίτι του. Η απορία που γεννάται εύλογα στους φίλαθλους της ομάδας είναι τι δουλειά έχει ένας μεγαλοκαπιταλιστής φαρμακοβιομήχανος, όπως ο Δ. Γιαννακόπουλος να πρωταγωνιστεί σε τέτοια περιστατικά όπως του σουβλατζίδικου, ποιοι ήταν αυτοί που πήγαν οργανωμένα

Η αφορμή της αντιπαράθεσης Αυτή τη φορά, αφορμή για να πυροδοτηθεί η αντιπαράθεση ήταν η συνέντευξη Τύπου που έδωσε ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ και πρόεδρος του Ερασιτέχνη, Δ. Γιαννακόπουλος, την Τρίτη 9 Ιούνη. Εκτός από το γεγονός ότι έθεσε την ΚΑΕ Παναθηναϊκός προς πώληση και ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την προεδρία του Ερασιτέχνη, ο Δ. Γιαννακόπουλος μίλησε για σημαντική καθυστέρηση στα σχέδια ανέγερσης νέου γηπέδου του Παναθηναϊκού στην περιοχή του Βοτανικού, ενώ ανέφερε πως ο Ερασιτέχνης εξέφρασε τις αντιρρήσεις του, αφού το σχέδιο διπλής ανάπλασης, σύμφωνα με τον ίδιο, δεν θα περιλαμβάνει τελικά γήπεδο μπάσκετ και εγκαταστάσεις για τα ερασιτεχνικά τμήματα του συλλόγου. Οι δηλώσεις του «πράσινου» παράγοντα προκάλεσαν έναν χαρτοπόλεμο ανακοινώσεων ανάμεσα στον δήμαρχο Αθηναίων Κ. Μπακογιάννη, ο οποίος προανήγγειλε με ασάφεια εξελίξεις μέσα στον Ιούλη, τον Ερασιτέχνη Παναθηναϊκό και τους οργανωμένους οπαδούς. Τη μόνη ξεκάθαρη στάση πάντως στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Αθήνας κράτησαν

μέχρι το σπίτι του στη συνέχεια και κυρίως, τι σχέση έχουν αυτές οι εικόνες με τον Παναθηναϊκό και το μέλλον του. Αυτές οι, κατά τα άλλα άσχετες με τον αθλητισμό, σκηνές είναι κομμάτι ενός απέραντου κουβαριού εξελίξεων και κρυφών σχεδιασμών με τις οποίες ο φίλαθλος κόσμος του Παναθηναϊκού βρίσκεται χρόνια αντιμέτωπος και περιλαμβάνουν μια σειρά ζητήματα που αφορούν σε επιχειρηματικά παιχνίδια τόσο στο ιδιοκτησιακό καθεστώς του ποδοσφαιρικού τμήματος, όσο και το γηπεδικό ζήτημα και συνολικά το μέλλον του Συλλόγου. Όση προσπάθεια κι αν γίνεται να παρουσιαστούν ως προσωπικές κόντρες, βεντέτες και «ενδοπαναθηναϊκός εμφύλιος», η πραγματικότητα είναι ότι πίσω από αυτές τις αντιπαραθέσεις βρίσκονται οικονομικά συμφέροντα μεγαλοεπιχειρηματιών.

οι κομμουνιστές σύμβουλοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που ζήτησαν να ενημερωθεί το δημοτικό συμβούλιο και κατ’ επέκταση οι δημότες της Αθήνας και οι φίλοι του Παναθηναϊκού για τους κρυφούς σχεδιασμούς της δημοτικής αρχής με επιχειρηματίες που εμπλέκονται με την ομάδα σχετικά με το γηπεδικό ζήτημα και να σταματήσουν να παίζουν παιχνίδια πίσω από τις πλάτες τους.

δραση του Δ. Γιαννακόπουλου, όπως φάνηκε από τα λεγόμενά του στην συνέντευξη Τύπου, καθώς αποκλείονταν από τον σχεδιασμό το τμήμα μπάσκετ και ο Ερασιτέχνης, εκεί δηλαδή όπου είχε επιχειρηματική δράση. Επίσης, δεν μπορεί να μένει εκτός κάδρου της αντιπαράθεσης και η δημοτική αρχή Μπακογιάννη, γιατί παρά τις δηλώσεις και τα ευχολόγια για την εξέ-

Επιχειρηματικοί ανταγωνισμοί στην πλάτη του Παναθηναϊκού Για ακόμα μία φορά η αγωνία των φιλάθλων του τριφυλλιού συνθλίβεται από τις «Συμπληγάδες πέτρες» των επιχειρηματικών και οικονομικών ανταγωνισμών και των παιχνιδιών Πολιτείας και δημοτικής αρχής. Το χρονικό σημείο που δόθηκε η συνέντευξη Γιαννακόπουλου και όσα ειπώθηκαν σε αυτή μόνο τυχαία δεν είναι, καθώς η φημολογία ότι η δημοτική αρχή και ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, γνωστός ιδιοκτήτης ομίλου ΜΜΕ και εφοπλιστής , Γ. Αλαφούζος επεξεργάζονταν σχέδιο για ανέγερση μόνο ποδοσφαιρικού γηπέδου στον Βοτανικό ήταν ήδη γνωστή. Όπως ήταν αναμενόμενο, η φημολογία αυτή πυροδότησε την αντί-

Από τη συνάντηση του Δημάρχου Αθηναίων Κ. Μπακογιάννη με τον Δ. Γιαννακόπουλο τον Φλεβάρη του 2020.

Οδηγητής



Ιούλης - Αύγουστος 2020

λιξη της διαδικασίας κατασκευής του γηπέδου, είναι προφανές ότι έπαιξε προεκλογικά παιχνίδια και εξακολουθεί να παίζει με τα αγνά αισθήματα των φιλάθλων του Παναθηναϊκού, προκειμένου να αποκομίσει πολιτικά οφέλη. Έτσι λοιπόν, η κάθε μεριά «εξοπλίζει» τον στρατό της, προκειμένου να βγει νικήτρια μέσα σε αυτή την επιχειρηματική μάχη που διεξάγεται όμως πάνω στην πλάτη του Παναθηναϊκού.

Οι σχεδιασμοί για τον Βοτανικό Εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια ο κόσμος του Παναθηναϊκού έχει μετατραπεί σε «μπαλάκι» από διοικήσεις της ομάδας, κυβερνήσεις και δημοτικές αρχές της Αθήνας σχετικά με το ζήτημα νέου γηπέδου. Έπειτα από άκαρπα σχέδια και συζητήσεις για ανακατασκευή του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, μετατροπή του ΟΑΚΑ σε ποδοσφαιρικό γήπεδο (Athens Alive) κ.ά. φαίνεται πώς το επικρατέστερο σενάριο είναι αυτό του Βοτανικού με την περιβόητη «Διπλή Ανάπλαση». Δύο πλάνα φαίνεται πως εξέταζαν ο Δήμος Αθηναίων και ο Παναθηναϊκός ως προς τη δημιουργία της λεγόμενης «Παναθηναϊκής Πολιτείας» στον Βοτανικό, με δημιουργία γηπέδου ποδοσφαίρου και μπάσκετ, εγκαταστάσεων για τον Ερασιτέχνη και εμπορικού κέντρου στο πλαίσιο της Διπλής Ανάπλασης. Στο «σκοτάδι» συστήθηκαν, όπως αποκαλύφθηκε, Ομάδες Εργασίας του Δήμου Αθηναίων και του Παναθηναϊκού ΑΟ –χωρίς καμία ενημέρωση στο Δημοτικό Συμβούλιο, γεγονός που κατήγγειλε η Λαϊκή Συσπείρωση Αθήνας-, που αποτελούνταν από τοπογράφους, πολεοδόμους, μηχανικούς, αρχιτέκτονες, συγκοινωνιολόγους, οικονομολόγους και νομικούς. Ως εκ τούτου, στα προτεινόμενα σχέδια για τη διαχείριση του χώρου στον Βοτανικό, προβλεπόταν η κατασκευή γηπέδου ποδοσφαίρου χωρητικότητας από 28.00032.000 θέσεων, αλλά και δημιουργία γηπέδου μπάσκετ με χωρητικότητα από 12.500-14.000 θέσεων. Επίσης, γινόταν λόγος για δημιουργία εγκαταστάσεων του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού με χωρητικότητα 1.500 θέσεων. Στο δεύτερο εναλλακτικό πλάνο, προτεινόταν η αντιμετάθεση της κατασκευής γηπέδου μπάσκετ με τις εγκαταστάσεις του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού στον ίδιο χώρο και με όλα τα υπόλοιπα να παραμένουν ως έχουν.

Είναι ανάγκη σήμερα να παλέψουμε ο λαός και η νεολαία, ο φίλαθλος κόσμος για αθλητισμό που στο επίκεντρο θα είναι η χαρά του παιχνιδιού, η πρόσβαση όλων σε αυτό, η αλληλεγγύη και η συντροφικότητα

Μόνιμοι χαμένοι οι φίλαθλοι Μέσα σε αυτό το αλισβερίσι ανάμεσα σε επιχειρηματίες, κράτος και δημοτική αρχή που με «όχημα» τον Παναθηναϊκό, ο καθένας κοιτά πώς θα εξυπηρετήσει καλύτερα τις δικές του οικονομικές ή πολιτικές επιδιώξεις, ο μονίμως ζημιωμένος είναι ο αγνός φίλαθλος κόσμος του Παναθηναϊκού. Οι φίλαθλοι των ομάδων που στην συντριπτική τους πλειοψηφία αποτελούνται από εργαζόμενους και νέους από τα εργατικά-λαϊκά στρώματα που από το υστέρημά τους αγοράζουν τα εισιτήρια διαρκείας και τα απλά εισιτήρια σε συνήθως υπέρογκες τιμές προκειμένου να μπορούν να παρακολουθούν την αγαπημένη τους ομάδα, είναι αυτοί που πραγματικά αγαπούν τον αθλητισμό χωρίς να κερδίζουν κάτι υλικό από αυτή τους την ενασχόληση. Η συμμετοχή των καπιταλιστών στο άθλημα, η μετατροπή του σε ένα παράγοντα κέρδους για τα κεφάλαιά τους έχουν αποτέλεσμα τη σαπίλα, τον χουλιγκανισμό, τις στρατιές οπαδών, τα «μπραβιλίκια» και τα αλληλοκαρφώματα όπως αυτά που είδαμε πρόσφατα στα social media.

Η μπάλα στο δικό μας «γήπεδο»

Οι δύο παραλλαγές του σχεδίου για τη "Διπλή Ανάπλαση" στον Βοτανικό

Όλα όσα περιγράφονται παραπάνω ήταν, είναι και θα είναι ξένα με την αγάπη που έχουν οι αγνοί φίλαθλοι και οπαδοί για την ομάδα τους. Δεν έχουν καμία σχέση με την ιστορία που έχουν γράψει ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός και τη σχέση τους με το εργατικό-λαϊκό κίνημα, με τις σελίδες αντίστασης που έχουν ξετυλιχθεί μέσα στα γήπεδα, έξω από αυτά, από αθλητές, από ομάδες, όπως έγινε από την περίοδο της Κατοχής ήδη, μέχρι και τη δολοφονία του Πάυλου Φύσσα, όπου κερκίδες πήραν θέση ενάντια στους φασίστες δολοφόνους της Χρυσής Αυγής. Αυτό που αποδεικνύεται περίτρανα και με την πε-

ρίπτωση του Παναθηναϊκού είναι το γεγονός ότι κανείς φίλαθλος δεν πρέπει ούτε να ταυτίζει την αγαπημένη του ομάδα με τον εκάστοτε καπιταλιστή-ιδιοκτήτη της, ούτε να εναποθέτει τις ελπίδες του στον καπιταλιστή-σωτήρα που θα έρθει να «σώσει» την ομάδα από τα δεινά της, όπως συνηθίζεται να λέγεται. Οι ιδιοκτήτες των ΠΑΕ και των ΚΑΕ είναι μεγαλοεπιχειρηματίες και ο μόνος λόγος για τον οποίο ασχολούνται με τον αθλητισμό είναι είτε για να αποκομίσουν νέα κέρδη, είτε για να χρησιμοποιήσουν μία ομάδα προς όφελος άλλων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων τους και έπειτα να την πετάξουν σαν στυμμένη λεμονόκουπα, όπως έχει γίνει πάμπολλες φορές στο παρελθόν. Η αιτία λοιπόν που γεννά όλα τα προβλήματα στον αθλητισμό είναι οι ανταγωνισμοί των επιχειρηματιών που εμπλέκονται σε αυτόν και το κυνήγι για τα κέρδη τους. Γι’ αυτό ενώ υπάρχει τεράστια ανάγκη για αθλητικές εγκαταστάσεις αυτές δεν δημιουργούνται αν δεν αποφέρουν τα απαραίτητα κέρδη, γι’ αυτό μια σειρά ερασιτεχνικών αθλημάτων και σωματείων που δεν είναι τόσο «εμπορικά» είναι εγκαταλελειμμένα στη μοίρα τους ή εξαφανίζονται. Την ίδια ώρα, οι κυβερνήσεις ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα έχουν ικανοποιημένους όσο τον δυνατόν περισσότερους ιδιοκτήτες δίνοντας τους νέες φοροαπαλλαγές και μια σειρά άλλα προνόμια, αδιαφορώντας για τον ίδιο τον αθλητισμό ως πολιτισμό και ψυχαγωγία για τον λαό και τη νεολαία. Για το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, ο αθλητισμός συνολικά, αποτελούν καθολικό δικαίωμα του λαού, απαλλαγμένο από την επιχειρηματική δράση. Αποδεικνύεται τεράστια η ανάγκη σήμερα να παλέψουμε ο λαός και η νεολαία, ο φίλαθλος κόσμος για αθλητισμό που στο επίκεντρο θα είναι η χαρά του παιχνιδιού, η πρόσβαση όλων σε αυτό, η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα και όχι η βία, τα στημένα παιχνίδια και τα επιχειρηματικά τερτίπια στις πλάτες των ομάδων μας.

Πόσο «αθώα» είναι η άφυλη Barbie;

ε αφορμή την κυκλοφορία της νέας σειράς από κούκλες Barbie με «ουδέτερο φύλο» (gender-neutral) από την εταιρεία παιχνιδιών Mattel προκύπτουν αρκετά ερωτήματα για τους σκοπούς και τις επιδιώξεις της «άφυλης κούκλας». Η σειρά ονομάζεται «δημιουργήσιμος κόσμος» (creatable world) γιατί σύμφωνα με την εταιρεία θα δίνει στα παιδιά την δυνατότητα να «δημιουργήσουν τον κόσμο τους και τους χαρακτήρες που θέλουν ξανά και ξανά». Μπορούν να φτιάχνουν τις κούκλες με όποια εμφάνιση τους αρέσει και ανά πάσα στιγμή να τους αλλάζουν φύλο. Στόχος της εται-

 Μήπως η εξάλειψη των «παραδοσιακών» κοινωνικών ρόλων με βάση τις κοινωνικές διακρίσεις σε βάρος των γυναικών είναι μόνο ή κυρίως ζήτημα διαπαιδαγώγησης, συμπεριφοράς; Οι ανισότιμες σχέσεις των δύο φύλων στην κοινωνία, την οικογένεια, την καθημερινή ζωή, δεν μπορούν να αλλάξουν ριζικά στον καπιταλισμό, όσες προσπάθειες και αν γίνουν για την αλλαγή της νοοτροπίας, της συμπεριφοράς, της αντίληψης που κυριαρχεί στην σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία. Γιατί είναι μια εκμεταλλευτική κοινωνία αποξένωσης, αλλοτρίωσης που συνεχώς διατηρεί «πλαστούς» κοινωνικούς ρόλους, μερικές φορές και με «σύγχρονο» μανδύα. Οι αντιλήψεις της κοινωνίας αλλάζουν και εξελίσσονται σε όλα τα επίπεδα της ζωής του ανθρώπου ως αποτέλεσμα της εξέλιξης της ίδιας της κοινωνίας. Όμως τις κοινωνικές αντιλήψεις δεν τις διαμορφώνει η ατομική εμπειρία του καθενός και της καθεμίας. Τα κοινωνικά στερεότυπα, οι συμπεριφορές και οι νοοτροπίες διαμορφώνονται κάτω από συγκεκριμένες ιστορικές, οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές και πολιτιστικές συνθήκες. Επομένως στο έδαφος των σημερινών εκμεταλλευτικών σχέσεων αυτά τα στερεότυπα- «καινούργια» και «παλιά»- λειτουργούν συντηρώντας τις ανισότιμες σχέσεις σε βάρος των γυναικών.  Πόσο αληθινή όμως είναι η πραγματικότητα που «δημιουργεί» ένα παιδί μέσα από τους «νέους» χαρακτήρες και τις κούκλες της Barbie; Η αλήθεια είναι ότι η συγκεκριμένη σειρά παιχνιδιών έρχεται να προστεθεί στους μηχανισμούς που στήνονται και ενισχύουν μια «πλαστή» κοινωνική πραγματικότητα. Με αυτό τον τρόπο, όμως, δεν αντιμετωπίζονται οι αντιδραστικές κοινωνικές συμπεριφορές, οι κοινωνικοί ρόλοι για τα δύο φύλα, απλώς «εκσυγχρονίζονται». Στην ουσία ο «δημιουργήσιμος κόσμος» (creatable world) της Mattel έχει σκοπό να καλλιεργήσει στρε-

ρείας, όπως λέει, είναι να «μπει τέλος στους παραδοσιακούς έμφυλους ρόλους» στο παιχνίδι των παιδιών. Ένα πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι: Αν η Mattel θέλει να βάλει τέλος στους «παραδοσιακούς» κοινωνικούς ρόλους και πρότυπα που αναπαράγονται για κάθε φύλο, τότε γιατί δεν καταργεί την κλασική σειρά της Barbie; Είναι εμφανές ότι με αυτό τον τρόπο θέλει από τη μία να συντηρεί τα «παραδοσιακά» στερεότυπα και από την άλλη να δημιουργήσει «καινούργια».

βλό κριτήριο για το πώς τα παιδιά αντιλαμβάνονται την αντικειμενική κοινωνική πραγματικότητα. Αυτό που λανσάρει η άφυλη Barbie είναι πως όλα αυτά τα κοινωνικά στερεότυπα που βαραίνουν τη γυναίκα μπορούν να ξεπεραστούν μέσα από την απόσπαση των βιολογικών από τα κοινωνικά χαρακτηριστικά του φύλου. Πρόκειται για τις γνωστές θεωρίες του «κοινωνικού φύλου», που υποστηρίζουν ότι το φύλο είναι ένα «καλούπι», ότι είναι κάτι «ρευστό» και «κοινωνικά κατασκευασμένο». Όμως, η αντικειμενική πραγματικότητα υπάρχει και απεικονίζεται με υποκειμενικό τρόπο μέσα από τα βιώματα του καθενός. Οι θεωρίες αυτές δεν αποδέχονται το περιεχόμενο των κοινωνικών σχέσεων, των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, που η βάση τους είναι οι υλικές σχέσεις. Απολυτοποιούν ως αφετηρία της γνώσης την ατομική εμπειρία σε βάρος της κοινωνικής εμπειρίας και γνώσης, της κοινωνικής πραγματικότητας. Άρα, οι «κοινωνικοί ρόλοι» για τα δύο φύλα δε σπάνε από τη νέα σειρά παιχνιδιών της Mattel. «Αντισώματα» απέναντι στον ατομισμό, τον ανταγωνισμό, τον εγωιστικό τρόπο ζωής, που διαπερνά και τις ανισότιμες σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, μπορεί να διαμορφώσει η συμμετοχή των παιδιών σε ομαδικά παιχνίδια με ρόλους. Έτσι, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις ώστε να υιοθετούνται αξίες και κανόνες συμπεριφοράς, που μπορούν να υποβοηθήσουν τη συλλογική δράση και έκφραση των παιδιών δεμένη με τους συνολικούς κοινωνικούς σκοπούς. Τέτοιες είναι οι αξίες της συλλογικότητας, της ανιδιοτέλειας, της συντροφικότητας, της συνευθύνης, της ειλικρίνειας και της αλληλεγγύης. Μαριάνθη Λάζου Μέλος της Επιτροπής του ΚΣ για τις Νέες Γυναίκες και τα Νέα Ζευγάρια

ꠃ갃븃萃 쐃

쀃넃섃넃쀃넃봃줃

Τμήμα Παιδείας- Έρευνας της ΚΕ του ΚΚΕ: «Οι θέσεις του ΚΚΕ για την προσχολική αγωγή των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων»: «Ο ρόλος του παιχνιδιού στη συνολική ανάπτυξη του παιδιού», σελ. 23-24.

Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή: «Για την απελευθέρωση των Γυναικών από κάθε κοινωνική ανισότητα. Η αντίληψη του ΚΚΕ.»

Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ για τις νέες γυναίκες και τα νέα ζευγάρια: «Παλεύουμε για την απελευθέρωση της γυναίκας από κάθε κοινωνική ανισοτιμία τον 21ο αιώνα»

Οδηγητής



Ιούλης - Αύγουστος 2020

Οι καταστάσεις της ύλης

ύλη δεν παύει ποτέ να εκπλήσσει με την ατέλειωτη ποικιλία κινήσεων, μορφών και επιπέδων οργάνωσής της. Αλλά και η δυνατότητα του ανθρώπου να γνωρίσει την ύλη και την κίνησή της, αξιοποιώντας και τις μεγάλες δυνατότητες που δίνει η πρόοδος της τεχνολογίας, δεν είναι λιγότερο εκπληκτική.

Κάνοντας πειράματα στο διάστημα…

Ώρα για επανάληψη

Πρόσφατα πραγματοποιήθηκε με επιτυχία ένα πολύ εντυπωσιακό πείραμα. Ήταν εντυπωσιακό για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί πραγματοποιήθηκε στο διάστημα και συγκεκριμένα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ), που βρίσκεται εδώ και 22 χρόνια σε τροχιά γύρω από τη Γη, συμβάλλοντας σημαντικά, εκτός των άλλων, και σε ερευνητικούς σκοπούς. Δεύτερον γιατί απαιτούσε την επίτευξη πολύ χαμηλών θερμοκρασιών, πολύ κοντά στο απόλυτο μηδέν (-273 o C, η χαμηλότερη θερμοκρασία που μπορεί να υπάρξει). Η θερμοκρασία αυτή επιτεύχθηκε μέσα σε μία συσκευή μεγέθους βαλίτσας που λέγεται Cold Atom Laboratory και είχε εκτοξευθεί στον ΔΔΣ το 2018. Η συγκεκριμένη συσκευή χρησιμοποιεί λέιζερ για να επιβραδύνει άτομα ενός υλικού που λέγεται Ρουβίδιο. Η επιβράδυνση, δηλαδή η μείωση της κινητικής τους ενέργειας, ισοδυναμεί με ψύξη. Οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες σε συνδυασμό με το περιβάλλον πολύ μικρής βαρύτητας που υπάρχει στον ΔΣΣ επέτρεψαν στους επιστήμονες να παρατηρήσουν και να μελετήσουν για αρκετή ώρα (δηλαδή για μερικά… δευτερόλεπτα) μια εξωτική «πέμπτη κατάσταση της ύλης», στην οποία πέρασαν τα άτομα του Ρουβιδίου. Πρόκειται για το «συμπύκνωμα Bose – Einstein», την ύπαρξη του οποίου είχαν προβλέψει οι δύο μεγάλοι επιστήμονες πριν από σχεδόν 100 χρόνια. Η συγκεκριμένη κατάσταση έχει παρατηρηθεί κι άλλες φορές, σε γήινο περιβάλλον, αλλά μόνο για κάποια κλάσματα του δευτερολέπτου. Η μελέτη της δίνει τη δυνατότητα στους επιστήμονες να καταλάβουν καλύτερα τον τρόπο που οργανώνεται και συμπεριφέρεται η ύλη, τους νόμους που κυβερνούν την κίνησή της.

Και αν αυτή είναι η «πέμπτη κατάσταση της ύλης», οι άλλες τέσσερις ποιες είναι; Είναι η στερεά, η υγρή, η αέρια και το πλάσμα. Ας δούμε τα βασικά χαρακτηριστικά της καθεμίας: Η στερεά κατάσταση. Σε αυτή τα δομικά σωματίδια (π.χ. μόρια) του υλικού βρίσκονται σε μικρές αποστάσεις και έλκονται μεταξύ τους από ισχυρές δυνάμεις. Έτσι, το σχήμα και ο όγκος του στερεού πρακτικά δεν αλλάζει, εφ’ όσον οι συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας μένουν σταθερές. Η υγρή κατάσταση. Σε αυτή τα δομικά σωματίδια βρίσκονται, συγκριτικά με τη στερεά κατάσταση, σε μεγαλύτερες αποστάσεις. Επίσης οι ελκτικές δυνάμεις μεταξύ των σωματιδίων είναι ασθενέστερες, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγαλύτερη κινητικότητα των μορίων. Έτσι τα υγρά έχουν καθορισμένο όγκο, δεν έχουν όμως καθορισμένο σχήμα και παίρνουν κάθε φορά το σχήμα του δοχείου στο οποίο τοποθετούνται. Η αέρια κατάσταση, όπου τα δομικά σωματίδια κινούνται πρακτικά ελεύθερα και άτακτα προς όλες τις διευθύνσεις, καθώς οι δυνάμεις συνοχής μεταξύ των μορίων είναι αμελητέες. Έτσι στα αέρια δεν έχουμε ούτε καθορισμένο σχήμα, ούτε όγκο. Μάλιστα εδώ προκύπτουν σημαντικές μεταβολές των όγκων, όταν μεταβάλλεται η θερμοκρασία ή και η πίεση.

Το πλάσμα, στο οποίο βρίσκονται σε ελεύθερη μορφή ηλεκτρικά φορτισμένα σωματίδια (ιόντα και ηλεκτρόνια). Το πλάσμα σχηματίζεται όταν σε ένα αέριο δοθεί αρκετή θερμότητα ώστε τα ηλεκτρόνια να δραπετεύσουν από το άτομό τους και να γίνουν ελεύθερα. Παρόλο που δεν το συναντάμε συχνά στην καθημερινότητά μας (ένα παράδειγμα είναι οι λάμπες νέον), είναι η κατάσταση της ύλης που επικρατεί στο σύμπαν σε ποσοστό περίπου 99%. Η φυσική κατάσταση ενός σώματος μπορεί να αλλάξει αν, για παράδειγμα, του προσφέρουμε ενέργεια μέσω θέρμανσης. Τότε τα μόρια κινούνται όλο και περισσότερο με αποτέλεσμα να χαλαρώνουν οι δεσμοί μεταξύ τους. Αυτή η διαδικασία συνεχίζεται μέχρι να επέλθει η «αλλαγή φάσης», δηλαδή το στερεό να γίνει υγρό και το υγρό, αέριο. Για να το πούμε με πιο φιλοσοφικούς όρους, ποσοτικές αλλαγές που συσσωρεύονται, οδηγούν τελικά σε ένα ποιοτικό «άλμα».

Αν ακουμπήσουμε ένα στερεό σε ένα τραπέζι αυτό μοιάζει ακίνητο. Στην πραγματικότητα, όμως, τα μόριά του εκτελούν μικρές ταλαντώσεις γύρω από τις θέσεις τους. Άλλωστε ακίνητη ύλη δεν υπάρχει πουθενά στο σύμπαν. Με άλλα λόγια, η κίνηση, που είναι μια έννοια πολύ ευρύτερη από τη μετατόπιση από το ένα σημείο στο άλλο, είναι τρόπος ύπαρξης της ύλης. Όπως έγραψε ο Φ. Ένγκελς, που μαζί με τον Κ. Μαρξ θεμελίωσαν τον επιστημονικό σοσιαλισμό, «η κίνηση στη γενικότερή της έννοια, ως τρόπος ύπαρξης της ύλης, ως εσωτερική της ιδιότητα περιλαμβάνει όλες τις αλλαγές και όλα τα φαινόμενα που συμβαίνουν στο σύμπαν, από την απλή μετατόπιση ως τη σκέψη»1. Φ. Ενγκελς: «Η διαλεκτική της φύσης», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 51.

Η συσκευή Cold Atom Laboratory

ΕΠΙΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ «ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΦΛΩΡΑΚΗΣ» Αρωγός της επιστημονικής έρευνας και της επιστημονικής αλήθειας Στο Επιμορφωτικό Κέντρο - Βιβλιοθήκη/Αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ «Χαρίλαος Φλωράκης» (ΕΚΧΦ), που είναι ανοιχτό στο κοινό και τους ερευνητές, μεταφέρθηκαν πρόσφατα σχεδόν 15.000 φωτογραφίες που αφορούν στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας και στην πολιτική προσφυγιά, που διέσωσαν οι Απόστολος Μουσούρης και Φώτης Ματσάκας και οι οικογένειές τους παρέδωσαν στο ΚΚΕ. Με αφορμή, άλλωστε, αυτό το γεγονός, η ΚΕ του ΚΚΕ διοργάνωσε εκδήλωση προς τιμήν του Κινηματογραφικού συνεργείου του ΔΣΕ, στο Χαλάνδρι, στο σπίτι του κομμουνιστή ηγέτη και νυν έδρα του ΕΚΧΦ. Σε πρόσφατη ανακοίνωση που εξέδωσε το ΕΚΧΦ σημειώνει πως «Έχουμε ξεπεράσει αισίως τα 170.000 αρχειακά ντοκουμέντα, αποτελούμενα από πάνω από 840.000 σελίδες και συνεχίζουμε!».

Διεύθυνση: Χαρίλαου Φλωράκη 6 (πρώην Πυθίας), Χαλάνδρι Τηλ: 2106851129 Email: ekxf@otenet.gr