α έζησε και κινήθηκε ο Σωκράτης. Για να μιλήσουμε ξεκάθαρα, ο Θεμιστοκλής ήταν ο υπεύθυνος για όλα όσα θεωρούσε ο Σωκράτης ως την πηγή κάθε κακού στην Αθήνα του καιρού του: το δυνάμωμα των λαϊκών τάξεων, τη δημιουργία των προϋποθέσεων για την ωρίμανση της άμεσης και αυθεντικής δημοκρατίας, τη στροφή της πόλης προς τη θάλασσα και τη συσσώρευση πλούτου, την ηγεμονική εξάπλωση, την πίστη, τέλος, ότι οι Αθηναίοι προορίζονταν ν’ αγγίξουν τις κορυφές των ίδιων των θεών, κυνηγώντας το μεγαλείο και μαστιγώνοντας τόσο τους εαυτούς τους όσο και τους άλλους στην προσπάθεια να το φτάσουν. Η Αθήνα στην οποία έζησε ο Σωκράτης ήταν η Αθήνα που είχε πιστέψει στα οράματα του Θεμιστοκλή, οράματα τόσο αντίθετα από αυτά του μεγάλου φιλοσόφου. Η Αθήνα του Θεμιστοκλή ήταν αυτή που τόσο αμείλικτα κατέκρινε ο Σωκράτης. Η Αθήνα του Θεμιστοκλή ήταν αυτή που τελικά σκότωσε τον Σωκράτη. Ήταν όμως και αυτή που είχε γεννήσει τις κατάλληλες συνθήκες για να υπάρξει ένας Σωκράτης… Οι πηγές που χρησιμοποίησα ήταν ο Ηρόδοτος, ο Θουκυδίδης, ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, ο Πλούταρχος, τα Πολιτικά του Αριστοτέλη και, φυσικά, αρκετοί πλατωνικοί διάλογοι: Απολογία Σωκράτους, Συμπόσιον, Πολιτεία, Κρίτων, Φαίδων, Πολιτικός, Αλκιβιάδης και Λύσις. Στους τελευταίους και, ως φόρο τιμής στον σωκρατικό τρόπο, οφείλεται και η μορφή του βιβλίου, που είναι ένας διάλογος από την αρχή μέχρι το τέλος. Αδάμος Παναγιώτης
12™ παναγιωτησ αδαμοσ