ΝΟΥΒΕΛΑ
Δύο καπέλα κι ένα μέντιουμ
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευ ματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντι γραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε ο ποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα. ΤΙΤΛΟΣ Δύο καπέλα κι ένα ΒασίληςΣΥΓΓΡΑΦΈΑΣμέντιουμΜαύροςΣΈΙΡΑ Έλληνική λογοτεχνία [1358] 0822/26 Έ ΠΙM Έ Λ Έ ΙΑ - ΔΙΟΡΘΩΣΗ Όλγα Παλαμήδη LAYOUT - DESIGN Myrtilo, Λένα Αθήνα,COPYRIGHT©Παντοπούλου2022ΒασίληςΜαύροςΠΡΩΤΗΈΚΔΟΣΗΑύγουστος2022ISBN978-618-205-328-7 ΚΈΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΈΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΥΡΟΣ Δύο καπέλα κι ένα μέντιουμ —ΑΘΗΝΑ 2022—
7 1 ΈΒΡΈΧ Έ ΠΟΛΎ ΣΎ ΧΝΆ Σ’ ΆΎ ΤΟ το προάστιο του Κά τμενφορ, το Έντχιλ, λες και κάποιο κρυφό σύννε φο περίμενε να κάνει την εμφάνισή του τις πιο δύσκολες στιγμές. Κι αυτές οι στιγμές ήταν αρκετά συ χνές. Ποιος θα φανταζόταν ότι σ’ ένα τόσο μικρό μέ ρος, θα συνέβαιναν τέρατα και σημεία… Ά λλά έτσι είναι η ζωή. Τα πιο παράξενα, γίνονται εκεί –σε χώ ρο και χρόνο– που δεν τα περιμένει κανείς. Έτσι κι εκείνη τη μέρα, είχε πιάσει γερή βρο χή. Έυτυχώς λίγοι οι αγανακτισμένοι που μπορού σαν να επιταχύνουν το βήμα τους χωρίς να πέφτει ο ένας πάνω στον άλλον. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμεναν αυτή την απότομη και ξαφνική νεροπο ντή. Άνάμεσά τους και μια γυναικεία φιγούρα, που ξεχώριζε, όχι τόσο για το γρήγορο βήμα της, αλλά για το παραμιλητό της. Κάποιες λέξεις έβγαιναν τό σο δυνατά από το στόμα της που υπερνικούσαν σε ένταση το βουητό της πυκνής βροχής, όπως η φω νή μιας σοπράνο που καλύπτει τη συμφωνική ορ χήστρα.Προσπαθούσε ν’ αποφύγει τις λακκούβες και τα πλακάκια που τρεμόπαιζαν στους αρμούς, αλλά
8 ήταν σίγουρη ότι κάποιο από αυτά θα έκανε τη σκα νταλιά του, στέλνοντάς της πονηρά κάποιες σταγό νες από λασπόνερα μέσα στα παπούτσια της. Άυτό οπωσδήποτε θα συνέβαινε εφόσον βρισκόταν έξω μια τέτοια βροχερή μέρα. Το αποκορύφωμα δε της νευρικής της κατάπτωσης ήταν, όταν περνούσε κά τω από κάποιο στέγαστρο, το νερό να βρίσκει την ευκαιρία να προσγειώνεται στα μαλλιά της. Λες και η βροχή έπαιζε μαζί της, ανυπομονώντας να δια σκεδάσει με τις αντιδράσεις της. Ήταν άνοιξη, αλλά το κρύο εξακολουθούσε να τσούζει, γι’ αυτό άλλωστε και η Μάρθα Περλ φο ρούσε παλτό και μάλλινη φούστα. Όσο για τα πα πούτσια, σ’ αυτόν τον τομέα η αισθητική της ήταν αρκετά ιδιόρρυθμη. Φορούσε χαμηλοτάκουνα για τί ήταν ψηλή, αλλά όσον αφορά το χρώμα… υπερπαραγωγή. Πότε ασημένια, πότε χρυσά, πότε κατα κόκκινα. Σε πλήρη αντίθεση με το υπόλοιπο ντύ σιμο. Άσημένια φορούσε και τη μέρα αυτή με την μπόρα, δικαιολογημένα, γιατί δεν περίμενε να ξε σπάσει έτσι ξαφνικά. Άν και είχε τα χρονάκια της, τα μαλλιά της ήταν κατάμαυρα, πάντα κομμένα καρέ, μέχρι το πιγούνι, και χωρίς ούτε μια άσπρη τρίχα. Το πρόσωπό της λευκό, με ελάχιστες ρυτίδες στις άκρες των ματιών. Μάτια γκρίζα, μεγάλα και λοξά, με διαπεραστικό βλέμμα. Κάποιες φορές τα τόνιζε με μαύρη μάσκα ρα. Μύτη λεπτή, λίγο γαμψή και λεπτά χείλη. Έίχε
9 κάψει καρδιές στα νιάτα της και… εξακολουθούσε να καίει. Παρ’ όλα αυτά, κανείς δεν την είχε δει να συνοδεύεται από κάποιον – πάντα κυκλοφορούσε μόνη της. Φαίνεται ότι όποιον έριχνε στο κρεβάτι της, μετά τον ξαπόστελνε για να μην υπάρξει η πα ραμικρή συναισθηματική δέσμευση. Άυτό την ικα νοποιούσε, γιατί της έδινε την ευκαιρία ν’ αναπνεύ σει ελεύθερα και ν’ ασχοληθεί με τις παραξενιές και τις ιδιαίτερες ικανότητές της, αν και πολλές φορές την άγχωναν. Άλλά ήταν κάτι που δεν μπορούσε ν’ αποφύγει και το είχε αποδεχτεί. Έ ίχε αρχίσει να βραδιάζει και οι φανοστάτες άναβαν ένας ένας σκορπίζοντας φως στα σκοτεινά δρομάκια, που η βροχή το αγκάλιαζε και το μετα μόρφωνε σε φαντασμαγορική οπτασία. Άκόμα και τα λασπόνερα φάνταζαν μαγικά. Όμως το μόνο που έκανε η Μάρθα ήταν να επιταχύνει το βήμα της. Έξακολουθούσε να έχει άγριο ύφος γιατί ένα παι δάκι που έκλαιγε στο απέναντι πεζοδρόμιο, αντικρίζοντάς τη, σταμάτησε απότομα το κλάμα και κρύ φτηκε στα πόδια του πατέρα του. Λίγα βήματα χρειάστηκαν ακόμα για να φτάσει στον προορισμό της. Βρισκόταν στο τέλος ενός δρό μου που έβγαζε σε μια αλάνα με χώμα και ξερόχορ τα. Κανένας τριγύρω. Μια μονοκατοικία έσπαγε τη μονοτονία της ερημιάς, με περιποιημένη αυλή και καλοβαμμένη καγκελόπορτα. Την άνοιξε και μπή κε. Καθώς προχωρούσε, το βλέμμα της έπεσε κά
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα | ΤΗΛ.: 210 64 31 108 ocelotos@ocelotos.gr | www.ocelotos.gr ΗΜάρθα Περλ έχει ανακαλύψει τις μεταφυσικές ικανότητές της γι' αυτό η αστυνομία της είχε αναθέσει επι λύσεις δύσκολων και σκοτεινών υποθέσεων. Εικόνες περνούσαν γρήγορα από μπροστά της σαν ένα φιλμ που είχε βγει από το αυλάκι της πομπίνας και ξετυλιγόταν ανεξέλεγκτα. Διέκρινε όμως τη σκυφτή φιγούρα με το καπέλο που πλησίαζε τον ιερέα ενώ εκείνος ήταν γονατιστός μπροστά στην Αγία Τράπε ζα. Όταν σηκώθηκε και κοίταξε με έκπληξη δέχτηκε τις μαχαιριές και έπεσεISBNνεκρός.978-618-205-328-7 9 7 8 6 1 8 2 0 5 3 2 8 7
