Παραβολή
Όλ’ αυτά τα παιχνιδίσματα συνεχίστηκαν μέχρι τη στιγμή που μια σαϊτιά του Έρωτα την ένωσε με τον Τάσο. «Αυτός ο έρωτας ήρθε για να μετουσιώσει τη ζωή μου, ήρθε για να μ’ αναστήσει» αποφάνθηκε, μη μπορώντας ν’ αποφύγει την πεποίθησή της για το σημαδιακό των ονομάτων. Άρατε πύλες, λοιπόν. Επένδυσε στην πεποίθηση και δόθηκε ολοκληρωτικά. Οι επόμενες κινήσεις ήρθαν τόσο φυσικά όσο η μέρα ύστερ’ απ’ τη νύχτα. Συγκατοίκηση, γνωριμία με γονείς, αρραβώνες. Όταν τέτοιες επενδύσεις αντιμετωπίζονται ως μοναδικές, δύσκολα δέχεσαι την περίπτωση λάθους, ακόμα κι αν και στραβός θα το ’βλεπε. Έτσι πεισματάρικα, έσπρωξε δέκα χρόνια κοινής ζωής, που ευτυχώς δεν έφτασε ποτέ στο γάμο – όπως θα παραδεχόταν αργότερα– και τα πέταξε στο γκρεμό, πριν προλάβουν εκείνα να το κάνουν. «Το ζάρι για μένα έχει ριχτεί» αποφάσισε γι’ άλλη μια φορά το σαρακατσάνικο κεφάλι της, όταν τελείωσε αυτή η ιστορία. Από τότε γλυκοκοιτάχτηκε, χόρεψε αντικριστούς χορούς κι έζησε τις αλγηδόνες του έρωτα και μ’ άλλα ταίρια, μα με κανένα δεν πέρασε την πόρτα του υμεναίου. Στο μεταξύ οι σπουδές είχαν τελειώσει προ πολλού κι αφού έκανε διάφορες δουλειές του ποδαριού, «τακτοποιήθηκε» σε μια θέση στο Δημόσιο, απ’ όπου και πήρε σύνταξη πριν από ένα χρόνο, σε ηλικία εξήντα ετών. Η επιστροφή πίσω στα πάτρια εδάφη δεν της πήρε τόσο πολύ, όσο η αναχώρηση πριν σαράντα τρία χρόνια. Με λίγες κινήσεις βρήκε γρήγορα τη βολή της. Η ευστοχία άλλωστε ήταν ανέκαθεν η άμυνα των μεγαλυτέρων απέναντι στο χρόνο. Το πρώτο που έκανε ήταν να μετατρέψει έναν εγκαταλειμμένο στάβλο, που υπήρχε δίπλα στο πατρικό της, απ’ τον καιρό που είχανε τα ζωντανά, σε σπίτι. Τον καθάρισε, τον ασβέ9