O3 Systems INSITU en ONSITE Reiniging van grond en grondwater met ozon:
Technische informatie BIOX-proces Historie vanaf 1979! De eerste toepassing die in de literatuur beschreven staat om grond en grondwater te reinigen dateert van 1979 waarin men in een periode van slechts anderhalf jaar een drinkwaterveld weer heeft veiliggesteld dat bedreigd werd door Berlijnblauw. Die 6 x 3=12 cyanide groepen per molecuul bevat. Deze typen zeer vergiftige CYANIDE-verontreinigingen komt men ook tegen op oude gasfabrieken. De scheikundige naam is IJzer(III)-hexacyanoferraat(II), de chemische formule is Fe3+4[Fe2+(CN-)6]3 xH2O. De verbinding bevat het element ijzer in twee verschillende oxidatietoestanden, Het grondwater werd opgepompt, verzadigd met ozon en weer op 4 punten in de grond geïnjecteerd. Men heeft ook vastgesteld dat in de zones die met ozon behandeld waren het biologisch leven weer met een factor 5 of 10 was toegenomen na dat de ozon dosering gestopt was. De sanering is uitgevoerd in Duitsland en staat bekend als het Durlacherwald (Ripe Netzet, 1982) dat in de buurt van Karlsruhe ligt. Een voorbeeld van zo een pump en treat installatie staat op de linker foto. In 1986 op het congres van de International Ozone Accociation (Loeb, 2011) IOA kwam ing. Mathieu Wolfs op het spoor van deze toepassing hij was in 1983 afgestudeerd als afvalwater technoloog met een proefschrift over de Literatuur laboratorium en parktijk onderzoek van de biorotor. (Oxidatie bed) . Het BIOX proces is een logische stap op het natuurlijke proces van oxidatie van verontreinigingen in afvalwater.
D
e denkfout die men maakt is dat je het milieu moet/kunt aanpassen aan de microflora en niet andersom. Dit wordt duidelijk als men gebruik maakt van een oxidatie bed of biorotor. Op elke plaats in deze zuivering‘s trap treft men een populatie bacteriën/microflora aan die zich heeft aangepast aan de heersende substraatcondities. De koolstof en stikstof kringloop Er is in de natuur sprake van een stikstof en een koolstofkringloop. Deze kringlopen worden verstoord door de aanwezigheid van verbindingen die niet/ moeilijk meer biologisch afbreekbaar zijn (xenobiologisch). Deze stoffen kan men herkennen aan het feit dat er een Fluor, Chloor, Broom of Jodium
Molecuul verbonden is aan de koolstof of de stikstof groep. De enige manier om deze stoffen weer beschikbaar te maken voor biologische afbraak is door deze stoffen te kraken (te verkleinen tot minder dan acht Koolstofatomen) en de Halogeen groep fluor, chloor, broom jodium te vervangen = SUBTITUTIE REACTIE door zuurstof. Ozon is het krachtigste en in de natuur nog te gebruiken oxidatiemiddel. Andere oxidatiemiddelen zoals waterstof peroxide, kaliumpermanganaat (KMNO 4) kan men rangschikken als te zwak en te duur qua verbruik en kilogram prijs.